Zwiększenie efektywności działań w prowadzeniu obserwacji transgranicznej i koordynacji działań pościgowych

Transkrypt

1 Drakkar polsko norweski kurs na bezpieczeństwo strefy Schengen Seminarium szkoleniowe Zwiększenie efektywności działań w prowadzeniu obserwacji transgranicznej i koordynacji działań pościgowych Radom Paprotnia - Legionowo, 6-9 października 2015 r

2 Cele seminarium 1) zwiększenie efektywności w prowadzeniu działań pościgowych, 2) doskonalenie umiejętności organizacyjno - planistycznych związanych z realizacją pościgów transgranicznych, 3) prezentacja różnych i możliwych do zastosowania technik stosowanych przez Policję w celu neutralizacji zaistniałych zagrożeń,

3 Cele seminarium doskonalenie wiedzy uczestników na temat obowiązujących algorytmów i procedur działania Policji w sytuacjach powodujących konieczność podejmowania działań zespołowych, sprawnego, szybkiego i efektywnego wykorzystywania sił i środków będących w dyspozycji Policji do prowadzenia działań, Objazd do Mszczonowa z drogi K-8 w kierunku na Sochaczew, Grójec, Warszawę Objazd Grójec: drogą K-8 w kierunku Warszawy, następnie w Radziejowicach zjazd na rondo, zawrócić na Mszczonów, Mszczonów zjazd na DK-50, następnie DK-50 do miejscowości Grabce, skręt w lewo na Mszczonów, przez Mszczonów kierunek Grójec do DK 50 w miejscowości Zbiroża. Objazd Sochaczew, A-2: drogą K-8 w kierunku Warszawy, następnie w Radziejowicach zjazd na rondo, zawrócić na Mszczonów, Mszczonów zjazd na DK-50, następnie DK-50 do Sochaczewa i A-2

4 Cele seminarium 5) doskonalenie umiejętności policjantów komórek antyterrorystycznych w zakresie zatrzymywania niebezpiecznych przestępców, 6) doskonalenie umiejętności szybkiej oceny zaistniałej sytuacji, 7) organizacja współdziałania Zespołów Bojowych biorących udział w ćwiczeniu.

5 Uczestnicy 1) Policjanci SPAP KWP Poznań; 2) Policjanci SPAP KWP Kraków; 3) Policjanci SPAP KWP Łódź; 4) Policjanci Sekcji Minersko - Pirotechnicznej Wydziału Realizacyjnego KSP Warszawa; 5) Policjanci SAT KWP zs. w Radomiu; 6) Policjanci garnizonu mazowieckiego realizujący : zadania sztabowe, zadania w strukturach Nieetatowego Zespołu Negocjatorów/Zespołu Antykonfliktowego Komendanta Wojewódzkiego Policji zs. w Radomiu, zadania w komórkach Ruchu Drogowego.

6 Pościg transgraniczny podstawy prawne prowadzenia działań policyjnych 1. Ustawa o Policji z dnia 6 kwietnia 1990 r. (Dz. U z późn. zm.). 2. Konwencja Wykonawcza do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. (Dz. U. UE L z dnia 22 września 2000 r.). 3. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U z późn. zm.). 4. Zarządzenie nr 1355 Komendanta Głównego Policji z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie metod i form organizowania i prowadzenia przez Policję pościgów i zorganizowanych działań pościgowych ( Dz. Urz. KGP ). 5. Zarządzenie nr 23 Komendanta Głównego Policji z dnia 24 września 2014 r. w sprawie metod i form przygotowania i realizacji działań Policji w związku ze zdarzeniami kryzysowymi ( Dz. Urz. KGP ). 6. Procedury postępowania Policji podczas prowadzenia działań pościgowych, Komenda Główna Policji 2000, praca zbiorowa.

7 Pościg transgraniczny geneza układu z Schengen Polska przystąpiła do strefy Schengen w dniu 21 grudnia 2007 r. i zobowiązała się do stosowania przepisów zawartych w Konwencji Wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. Układ nazywany Schengen I i podpisany w miejscowości Schengen w Luksemburgu przez 5 państw Wspólnoty Europejskiej (Belgia, Francja, Niemcy, Luksemburg i Holandia) miał charakter porozumienia politycznego pomiędzy państwami członkowskimi. Porozumienie zakładało stopniowe znoszenie wewnętrznych kontroli granicznych na wspólnych granicach umawiających się stron i miał na celu ułatwienie swobodnego przepływu osób i dóbr.

8 Pościg transgraniczny geneza układu z Schengen Od 1986 wprowadzono zwykłą kontrolę wzrokową na granicy dokonywaną w stosunku do pojazdów przekraczających ją ze zmniejszoną prędkością. Natomiast 26 marca 1995 całkowicie zniesiono kontrolę na granicach. W 1995 na mocy układu z 1990 również Hiszpania i Portugalia stały się pełnoprawnymi członkami Grupy. Włochy, Grecja, Austria oraz pięć krajów nordyckich (Dania, Finlandia, Szwecja, Norwegia, Islandia) uzyskały wówczas status obserwatorów. Takie rozwiązania zobligowały państwa-strony Układu do rozszerzenia treści postanowień poprzez przyjęcie 19 czerwca 1990 r. Schengen II, czyli Konwencji Wykonawczej. W Schengen II podkreśla się szczególną rolę współpracy służb policyjnych w zwalczaniu przestępczości transgranicznej, zwłaszcza zorganizowanych grup przestępczych. Współpraca ta traktowana jest jako niezbędny element w procesie ujednolicania przestrzeni bezpieczeństwa, wolności i sprawiedliwości.

9 Pościg transgraniczny geneza układu z Schengen Układ jest otwarty dla wszystkich członków Unii Europejskiej. Wynikająca z niego swoboda przepływu osób wewnątrz tzw. strefy Schengen dotyczy nie tylko obywateli państw będących jego sygnatariuszami, ale wszystkich osób wszelkiej narodowości i o dowolnym obywatelstwie, które przekraczają granice wewnętrzne na terenie objętym porozumieniem. Do układu z Schengen należą obecnie 22 państwa Unii Europejskiej oraz Islandia i Norwegia, wchodzące w skład Związku Paszportowego Krajów Nordyckich, oraz Szwajcaria i Lichtenstein, który jest z grupą z Schengen stowarzyszony. Przyjęcie przepisów wynikających z układu z Schengen jest jednym z wymogów uzyskania członkostwa w Unii Europejskie

10 Pojęcia związane z prowadzeniem działań pościgowych przez policję Dowodzenie działaniami sił Policji w sytuacjach związanych z prowadzeniem pościgów krajowych lub transgranicznych związane wprost ze sprawnością organizacyjną określonych komórek w jednostkach Policji. Zagadnienie to ma decydujący wpływ na efektywność prowadzonych działań oraz optymalne wykorzystanie sił i środków Policji 1) pościg - działanie prowadzone w formie interwencji policyjnej, zmierzające do ujęcia osoby ściganej; 2) pościg krajowy - pościg lub zorganizowane działania pościgowe prowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zmierzające do ujęcia osoby ściganej;

11 Pojęcia związane z prowadzeniem działań pościgowych przez policję 3) osoba ścigana osoba, co do której zachodzą przesłanki do podjęcia działań, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 2, 2a i 3 ustawy o Policji, tj: zatrzymywania osób w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego i innych ustaw poszukiwana, zatrzymywania osób pozbawionych wolności, które na podstawie zezwolenia właściwego organu opuściły areszt śledczy albo zakład karny i w wyznaczonym terminie nie powróciły do niego zatrzymywania osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia, skazana, tymczasowo aresztowana lub zatrzymana, która zbiegła z miejsca izolacji lub konwoju, poszukiwana.

12 Pojęcia związane z prowadzeniem działań pościgowych 4) pościg transgraniczny - pościg lub zorganizowane działania pościgowe prowadzone na terytorium co najmniej dwóch państw lub - w przypadku przejęcia pościgu od funkcjonariuszy innego państwa - na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 5) pościg bezpośredni - działanie prowadzone na ustalonym kierunku ucieczki osoby ściganej; 6) pościg równoległy - działanie prowadzone na drogach przyległych do trasy ucieczki osoby ściganej w celu jej wyprzedzenia, odcięcia drogi lub ujęcia; 7) pościg kombinowany - działanie stanowiące połączenie pościgu bezpośredniego i pościgu równoległego.

13 Pościg transgraniczny Prowadząc działania pościgowe na terenie kraju może się zdarzyć, że ścigany sprawca przestępstwa przekroczy granicę państwa. W takim przypadku Policja praktycznie musi zaprzestać ścigania sprawcy ponieważ przekroczył on granicę państwa sąsiadującego. Konwencja Wykonawcza Schengen przewiduje jednak odstępstwo od tej zasady -funkcjonariusze Policji mają możliwość przekroczenia granicy i kontynuowania pościgu na terytorium państwa sąsiadującego zgodnie z warunkami określonymi w art. 41 (hot pursuit pościg transgraniczny ).

14 Pościg transgraniczny W myśl 12 ust 1 zarządzenia nr 1355/07 Komendanta Głównego Policji pościg transgraniczny prowadzi się w zakresie i w sposób określony w postanowieniach umów i porozumień międzynarodowych, a także przepisach stanowionych przez organizacje międzynarodowe, jeżeli z ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowej wynika bezpośrednie stosowanie tych przepisów. Zgodnie z tym zapisem Polskę obowiązują procedury zawarte w treści art. 41 Konwencji Wykonawczej.

15 Pościg transgraniczny - art. 41 Konwencji Wykonawczej Schengen Art Funkcjonariusze jednej z Umawiających się Stron, którzy ścigają w swoim kraju osobę złapaną podczas popełnienia lub uczestniczącą w popełnieniu: zabójstwa, nieumyślnego spowodowania śmierci, gwałtu, podpalenia, fałszowania pieniędzy, kradzieży z włamaniem, rozboju kwalifikowanego oraz paserstwa, wymuszenia, porwania i przetrzymywania zakładników, handlu ludźmi,

16 Pościg transgraniczny - art. 41 Konwencji Wykonawczej Schengen Art Funkcjonariusze jednej z Umawiających się Stron, którzy ścigają w swoim kraju osobę złapaną podczas popełnienia lub uczestniczącą w popełnieniu: nielegalnego handlu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, naruszenia postanowień prawnych dotyczących broni i materiałów wybuchowych, umyślnego spowodowania szkody z użyciem materiałów wybuchowych, nielegalnego przewozu toksycznych i niebezpiecznych odpadów, niezatrzymania się oraz niepodania szczegółowych danych po wypadku, którego skutkiem jest śmierć lub poważne uszkodzenie ciała

17 Pościg transgraniczny - art. 41 Konwencji Wykonawczej Schengen Art Funkcjonariusze jednej z Umawiających się Stron, którzy ścigają w swoim kraju osobę złapaną podczas popełnienia lub uczestniczącą w popełnieniu: przestępstw podlegających ekstradycji, są uprawnieni do kontynuowania pościgu na terytorium innej Umawiającej się Strony bez konieczności uzyskania uprzedniej zgody tej ostatniej, jeśli, z uwagi na szczególną pilność sytuacji, nie jest możliwe poinformowanie właściwych władz innej Umawiającej się Strony-państwa przy pomocy odpowiednich środków łączności przed wjazdem na to terytorium lub jeśli powyższe organy nie są w stanie dotrzeć na miejsce przestępstwa w celu przejęcia pościgu. Identyczne zasady stosuje się do sytuacji, w których ścigana osoba uciekła z aresztu tymczasowego lub podczas odbywania kary pozbawienia wolności.

18 Pościg transgraniczny - art. 41 Konwencji Wykonawczej Schengen Najpóźniej w momencie przekroczenia granicy funkcjonariusze ścigający zobowiązani są do skontaktowania się z właściwymi władzami Umawiającej się Strony-państwa, na terytorium której pościg ma mieć miejsce. Pościg ustaje, gdy Umawiająca się Strona-państwo, na której terytorium pościg ma miejsce, tego zażąda. Na wniosek ścigającego funkcjonariusza właściwe organy lokalne dokonują zatrzymania osoby w celu ustalenia jej tożsamości lub jej aresztowania.

19 Pościg transgraniczny - art. 41 Konwencji Wykonawczej Schengen Pościg prowadzony jest zgodnie z jedną z poniższych procedur, określonych na mocy deklaracji złożonej przez każdą Umawiającą się Stronę-państwo, z którą posiada wspólną granicę: a) prowadzący pościg funkcjonariusze nie mają prawa zatrzymania ściganej osoby; b) w przypadku nieprzesłania wniosku o zaprzestanie pościgu oraz jeśli właściwe władze lokalne nie są w stanie interweniować odpowiednio szybko, funkcjonariusze ścigający mogą zatrzymać ściganą osobę do czasu, kiedy funkcjonariusze ścigający Umawiającej się Strony państwa, na której terytorium pościg ma miejsce, (a którzy powinni zostać niezwłocznie o nim poinformowani), są w stanie ustalić tożsamość osoby oraz aresztować ją.

20 Pościg transgraniczny - art. 41 Konwencji Wykonawczej Schengen Pościg transgraniczny prowadzony jest bez ograniczeń lub czasie, chyba że w treści deklaracji złożonej przez Stronę-państwo ustalono szczegółowe warunki dotyczące tej kwestii. Prowadzony on jest wyłącznie po spełnieniu następujących warunków ogólnych: a) prowadzący pościg funkcjonariusze muszą przestrzegać postanowień art. 41 Konwencji Wykonawczej oraz przepisów prawnych Umawiającej się Strony-państwa, na której terytorium działają; muszą oni przestrzegać instrukcji wydawanych przez właściwe władze lokalne; b) pościg jest prowadzony wyłącznie przez granice lądowe; c) wejście do mieszkań prywatnych oraz miejsc niedostępnych dla ogółu społeczeństwa jest zakazane;

21 Pościg transgraniczny - art. 41 Konwencji Wykonawczej Schengen d) prowadzący pościg funkcjonariusze są łatwo rozpoznawalni poprzez noszenie munduru lub opaski na ramieniu bądź przez oznakowania umieszczone na ich środkach transportu; użycie stroju cywilnego w połączeniu z wykorzystaniem nieoznakowanych środków transportu pozbawionych powyższych oznaczeń jest zabronione; prowadzący pościg funkcjonariusze muszą być w stanie w każdej chwili potwierdzić, że działają w charakterze urzędowym; e) prowadzący pościg funkcjonariusze mogą nosić służbową broń; jej wykorzystywanie jest zabronione, z wyjątkiem przypadków obrony koniecznej; f) po zatrzymaniu osoby ściganej w celu jej doprowadzenia przed właściwe władze lokalne osoba ta może być poddana jedynie przeszukaniu; w czasie przekazania osoby można użyć kajdanek; przedmioty posiadane przez tę osobę mogą zostać zajęte;

22 Pościg transgraniczny - art. 41 Konwencji Wykonawczej Schengen g) po każdej operacji, prowadzący pościg funkcjonariusze stawiają się przed właściwymi władzami lokalnymi Umawiającej się Strony-państwa, na której terytorium działali oraz składają sprawozdanie ze swojej misji; na wniosek powyższych organów, powinni oni pozostać w ich dyspozycji do czasu wystarczającego dla wyjaśnienia okoliczności dotyczących ich akcji; warunek powyższy ma zastosowanie nawet jeśli pościg nie doprowadzi do aresztowania ściganej osoby; h) władze Umawiającej się Strony-państwa, z których pochodzą prowadzący pościg funkcjonariusze, na wniosek organów Umawiającej się Strony, na której terytorium pościg ma miejsce, udzielają pomocy w przeprowadzeniu wyjaśnień następujących po operacji, w której brali udział, w tym postępowania sądowego.

23 Pościg transgraniczny - zarządzenie 1355/07 Komendanta Głównego Policji Warunki prowadzenia pościgu transgranicznego obowiązują funkcjonariuszy Policji każdej z Umawiających się Stron-państw, ponadto Zarządzenie Komendanta Głównego Policji nr 1355 z 20 grudnia 2007 r. określa szczegółowe warunki i zadania jakie obowiązują funkcjonariuszy Policji polskiej w przypadku zaistnienia pościgu transgranicznego, tj.: 1) podczas prowadzenia pościgu transgranicznego wymiana informacji odbywa się za pośrednictwem służby dyżurnej właściwych jednostek organizacyjnych Policji, 2) podczas prowadzenia pościgu transgranicznego policjanci bezzwłocznie i na bieżąco przekazują informacje o sytuacji dyżurnemu jednostki organizacyjnej Policji lub dowódcy akcji lub operacji policyjnej w trakcie pościgu prowadzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub właściwemu organowi państwa w trakcie pościgu prowadzonego poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

24 Pościg transgraniczny - zarządzenie 1355/07 Komendanta Głównego Policji 3) na polecenie dyżurnego jednostki organizacyjnej Policji lub dowódcy akcji lub operacji policyjnej policjanci przejmują pościg od funkcjonariuszy państwa, którzy prowadzą pościg na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także osobę ujętą wraz z odebranymi przedmiotami; 4) policjanci prowadzący pościg transgraniczny są zobowiązani stosować się do przepisów prawa wewnętrznego i poleceń właściwych organów państwa, na terytorium którego prowadzą pościg, okazywać legitymację służbową na każde wezwanie funkcjonariuszy właściwego organu państwa, na terytorium którego prowadzą pościg; 5) po zakończeniu pościgu policjanci składają właściwemu organowi państwa, na terytorium którego pościg był prowadzony, sprawozdanie z wykonanych czynności;

25 Pościg transgraniczny - zarządzenie 1355/07 Komendanta Głównego Policji 6) w przypadku przekroczenia granicy państwowej przez policjantów prowadzących pościg krajowy, dyżurny jednostki organizacyjnej Policji przekazuje dyżurnemu nadrzędnej jednostki organizacyjnej Policji informacje umożliwiające ich identyfikację; 7) po otrzymaniu informacji o prowadzeniu przez funkcjonariuszy innego państwa pościgu transgranicznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dyżurny jednostki organizacyjnej Policji kieruje siły i środki, w celu niezwłocznego przejęcia pościgu oraz przekazuje dyżurnemu nadrzędnej jednostki organizacyjnej Policji informacje umożliwiające identyfikację tych funkcjonariuszy oraz policjantów, przejmujących pościg.

26 Pościg transgraniczny rola i zadania dyżurnego komendy wojewódzkiej Pościg transgraniczny prowadzony jest z ramach akcji lub operacji policyjnej, od chwili uzyskania informacji o rozpoczęciu takiego pościgu do momentu wyznaczenia dowódcy akcji lub operacji wszystkie działania związane z prowadzeniem pościgu koordynuje dyżurny komendy wojewódzkiej Policji. Ma on za zadanie: 1) utrzymywać stałą łączność z jednostkami podległymi prowadzącymi pościg transgraniczny; 2) informować komendanta wojewódzkiego Policji oraz dyżurnego Komendy Głównej Policji o przebiegu pościgu transgranicznego; 3) gromadzić istotne informacje o osobie ściganej;

27 Pościg transgraniczny rola i zadania dyżurnego komendy wojewódzkiej 4) przekazywać informacje związane z pościgiem transgranicznym funkcjonariuszom innego państwa prowadzącym pościg transgraniczny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także właściwym organom tego państwa; 5) przekazywać informacje związane z pościgiem transgranicznym policjantom prowadzącym pościg transgraniczny poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, a także właściwym organom państwa, na terytorium którego prowadzą pościg trans graniczny.

28 Pościg transgraniczny rola i zadania dyżurnego komendy wojewódzkiej Zakres przekazywanych informacji przez dyżurnego komendy wojewódzkiej Policji obejmuje w szczególności: 1) przyczynę podjęcia pościgu transgranicznego, 2) liczbę osób ściganych, ich rysopis, cechy charakterystyczne, takie jak: ubiór, zachowanie, posiadane przez nie niebezpieczne przedmioty; 3) liczbę, rodzaj i cechy charakterystyczne środków transportu, wykorzystywanych przez osobę ściganą, takie jak: marka, typ i kolor pojazdu, numer rejestracyjny i inne cechy je wyróżniające; 4) kierunek przemieszczania się osoby ściganej, pozycje prowadzących pościg transgraniczny, takie jak: oznaczenie drogi, nazwa miejscowości i inne ważne informacje,

29 Pościg transgraniczny rola i zadania dyżurnego komendy wojewódzkiej 5) liczbę policjantów prowadzących pościg transgraniczny, dane identyfikujące dowódcę grupy pościgowej, charakterystykę ubioru, takie jak: pełne umundurowanie służbowe lub jego elementy, posiadane uzbrojenie, środki techniczne i łączności; 6) przewidywany czas i miejsce przejęcia pościgu; 7) czas i miejsce przewidywanego przekroczenia granicy państwowej; 8) liczbę, rodzaj i cechy charakterystyczne środków transportu, w szczególności markę i typ pojazdu, numer rejestracyjny, sposób oznaczenia lub inne cechy je wyróżniające; 9) cechy identyfikujące funkcjonariuszy, wyznaczonych do przejęcia pościgu transgranicznego.

30 Organizacja działań pościgowych Policjanci w ramach pełnionej służby często podejmują pościg za sprawcą przestępstwa lub wykroczenia. Nie zawsze pościg taki kończy się zatrzymaniem sprawcy w miejscu podjętej interwencji. Często takie działania wymagają użycia sił i środków, które mogą przenieś się na teren działań innych jednostek, co będzie wymagało współdziałania z innymi jednostkami Policji. Zorganizowane działania pościgowe prowadzą jednostki organizacyjne Policji właściwe ze względu na miejsce działania osoby ściganej, a także stwierdzone lub uzasadnione przypuszczenie obecności osoby ściganej.

31 Organizacja działań pościgowych W ramach zorganizowanych działań pościgowych realizuje się: 1) działania blokadowe; 2) zatrzymanie dynamiczne. Przerwanie lub zaprzestanie zorganizowanych działań pościgowych następuje: po wyczerpaniu wszystkich możliwości zatrzymania osoby ściganej, za zgodą lub na polecenie przełożonego, dyżurnego właściwej terytorialnie jednostki organizacyjnej Policji lub dowodzącego tymi działaniami, z wyjątkiem przypadku bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia osób trzecich.

32 Organizacja działań pościgowych Zorganizowane działania pościgowe prowadzone na obszarze więcej niż jednego województwa koordynuje dyżurny Komendy Głównej Policji lub policjant wyznaczony przez Komendanta Głównego Policji. Na polecenie Komendanta Głównego Policji dyżurny Komendy Głównej Policji kieruje siły i środki do dyspozycji właściwych komendantów wojewódzkich Policji. W przypadku prowadzenia zorganizowanych działań pościgowych prowadzonych na obszarze więcej niż jednego powiatu koordynuje nimi dyżurny komendy wojewódzkiej Policji lub policjant wyznaczony przez komendanta wojewódzkiego Policji. Na polecenie komendanta wojewódzkiego Policji dyżurny komendy wojewódzkiej Policji kieruje siły i środki do dyspozycji właściwych komendantów powiatowych Policji.

33 Organizacja działań pościgowych Siły i środki przewidziane do zorganizowanych działań pościgowych określa plan działania dowódcy, o którym mowa w odrębnych przepisach. Plan działania dowódcy dokument określający cele i organizację działań policyjnych, rodzaj i sposób wykonywania szczegółowych zadań, użyte do działań siły i środki Policji oraz określający podległość służbową oraz zasady współdziałania i koordynacji w trakcie działań. Dyżurny Komendy Głównej Policji do czasu wyznaczenia dowódcy operacji policyjnej: 1) koordynuje zorganizowane działania pościgowe; 2) gromadzi i wymienia informacje o przebiegu działań pościgowych z właściwymi dyżurnymi komend wojewódzkich Policji; 3) w uzasadnionych przypadkach wymienia informacje z funkcjonariuszami właściwych organów innych państw.

34 Organizacja działań pościgowych Dyżurny komendy wojewódzkiej Policji: 1) kieruje do zorganizowanych działań pościgowych siły i środki z innych jednostek organizacyjnych Policji na terenie województwa, jeżeli czynności prowadzone przez komendy powiatowe Policji nie rokują osiągnięcia celu; 2) koordynuje działania komend powiatowych Policji do czasu wyznaczenia przez komendanta wojewódzkiego Policji dowódcy operacji policyjnej; 3) informuje na bieżąco o przebiegu działań komendanta wojewódzkiego Policji i dyżurnego Komendy Głównej Policji oraz w zależności od sytuacji dyżurnych sąsiednich komend wojewódzkich Policji i dyŝurnych słuŝb współdziałających,

35 Organizacja działań pościgowych Dyżurny komendy wojewódzkiej Policji: 4) uzgadnia z rzecznikiem prasowym komendy wojewódzkiej Policji zasadność przekazania środkom masowego przekazu komunikatu informującego o zdarzeniu i prowadzonych zorganizowanych działaniach pościgowych; 5) w uzasadnionych przypadkach zwraca się do dyżurnego Komendy Głównej Policji o udzielenie pomocy przez inne komendy wojewódzkie Policji.

36 Organizacja działań pościgowych Kierownik jednostki organizacyjnej Policji jest odpowiedzialny za stworzenie warunków do sprawnego prowadzenia zorganizowanych działań pościgowych, w tym przez: 1) utrzymywanie systemu alarmowania jednostki organizacyjnej Policji i bieżącą jego aktualizację; 2) sprawdzanie znajomości u dyżurnych algorytmów postępowania i topografii terenu; 3) przygotowanie stanu osobowego jednostki organizacyjnej Policji do prowadzenia działań przez doskonalenie zawodowe policjantów, w tym przewidywanych do objęcia funkcji dowódczych i sztabowych podczas akcji lub operacji policyjnej; 4) zapewnienie i utrzymanie sprawnego obiegu informacji; 5) nadzór nad systemem łączności, stanem technicznym środków transportu, a także posiadanym wyposażeniem i uzbrojeniem.

37 Rola śmigłowca policyjnego W trakcie zorganizowanych działań pościgowych może być wykorzystany statek powietrzny, ale zależy to od oceny zasadności jego użycia, oraz panujących warunków atmosferycznych. W zorganizowanych działaniach pościgowych statek powietrzny wykorzystuje się do: 1) prowadzenia rozpoznania i patrolowania oraz koordynacji działań; 2) skrócenia czasu przemieszczania sił i środków; 3) zorganizowania powietrznego punktu dowodzenia. Przebieg działań z użyciem statku powietrznego rejestruje się za pomocą dostępnych środków technicznych. Podczas lotu dowódca statku powietrznego jest zobowiązany zachować bezpieczną odległość od osoby ściganej, uwzględniając możliwość ostrzelania statku powietrznego.

38 Wyposażenie policjantów Kierownicy jednostek i komórek organizacyjnych Policji na czas prowadzenia działań pościgowych w przypadku pościgu krajowego lub transgranicznego zapewniają wyposażenie policjantów w niezbędne środki w zależności od charakteru działań, w szczególności: 1) kolczatki drogowe uzbrojenie oraz inne środki przymusu bezpośredniego; 2) hełmy i kamizelki kuloodporne; 3) środki: a) transportu, b) łączności, c) pozoracji; 4) przenośne znaki drogowe, barierki oraz inne środki i urządzenia; 5) sprzęt oświetleniowy i rozgłaszający; 6) plany i mapy; 7) inny sprzęt specjalistyczny.

39 Zdarzenie kryzysowe Zdarzenie spowodowane bezprawnymi zamachami mogącymi sprowadzić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzi albo mienia, charakteryzujące się możliwością utraty kontroli przez podmiot odpowiedzialny za stan bezpieczeństwa i porządku publicznego w miejscu zdarzenia albo eskalacji zagrożenia w stopniu wymagającym użycia do ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego policjantów zorganizowanych w oddziały lub pododdziały zwarte.

40 Katalog zdarzeń kryzysowych 1) imprezy masowe o podwyższonym ryzyku oraz przemieszczanie się ich uczestników, 2) zgromadzenia, w związku z organizacją których na podstawie analizy zagrożeń może dojść do zagrożenia życia i zdrowia ludzi lub mienia, a także dla bezpieczeństwa i porządku publicznego, 3) blokady dróg oraz okupacje obiektów, 4) zorganizowane działania pościgowe 6) zbiorowe naruszenie bezpieczeństwa i porządku publicznego; 7) inne sytuacje mogące spowodować zagrożenie życia i zdrowia ludzi lub mienia, a także dla bezpieczeństwa i porządku publicznego, charakteryzujące się możliwością utraty kontroli nad przebiegiem wydarzeń albo eskalacji zagrożenia, do przeciwdziałania lub likwidacji których niezbędne jest skierowanie zwiększonej liczby policjantów, w tym zorganizowanych w oddziały lub pododdziały zwarte Policji albo jednostki lub komórki antyterrorystyczne.

41 Formy organizacyjne działań policyjnych 1) interwencje; 2) zabezpieczenie prewencyjne; 3) akcje, 4) operacje.

42 Interwencja W przypadku zaistnienia zdarzenia kryzysowego lub w sytuacji istnienia prawdopodobieństwa wystąpienia takiego zdarzenia, bezpośrednio w rejonie takiego zdarzenia podejmuje się interwencję przy użyciu lub wykorzystaniu sił i środków znajdujących się aktualnie w dyspozycji dyżurnego właściwej terytorialnie jednostki Policji. Dowodzenie interwencją 1) policjant, który przybył na miejsce zdarzenia jako pierwszy; 2) dowódca patrolu lub policjant wyznaczony przez dyżurnego lub kierownika jednostki Policji właściwej terytorialnie dla miejsca zdarzenia kryzysowego. Dokumentowanie 1) notatnik służbowy; 2) notatka służbowa.

43 Zabezpieczenie prewencyjne Zabezpieczenie prewencyjne zespół przedsięwzięć organizacyjnych na poziomie interwencyjnym podejmowanych w celu niedopuszczenia do wystąpienia zdarzeń naruszających normy prawne w sytuacji, kiedy z analizy zagrożeń* wynika, że ich wystąpienie jest możliwe bądź istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzenia kryzysowego. *tworzymy obligatoryjnie przy realizacji zabezpieczenia prewencyjnego Dowodzenie zabezpieczeniem prewencyjnym 1) kierownik jednostki Policji właściwej terytorialnie dla miejsca zdarzenia kryzysowego; 2) wyznaczony przez niego policjant. Dokumentowanie. Zarządzenie nie wskazuje sposobu dokumentowania realizowanych przedsięwzięć w ramach zabezpieczenia prewencyjnego. Sposób dokumentowania pozostaje w gestii dowodzącego.

44 Akcja policyjna W przypadku zaistnienia zdarzenia kryzysowego, a z jego rodzaju i towarzyszących okoliczności wynika, że nie jest możliwe podjęcie skutecznej interwencji przy użyciu lub wykorzystaniu dostępnych sił i środków, podejmuje się akcję zarządzaną przez komendanta wojewódzkiego Policji, komendanta powiatowego Policji, ich zastępców.

45 Dowodzenie dowódca akcji 1) komendant wojewódzki Policji właściwy terytorialnie dla miejsca zdarzenia kryzysowego lub jego zastępcy; 2) komendant powiatowy Policji właściwy terytorialnie dla miejsca zdarzenia kryzysowego lub jego zastępcy; 3) wyznaczony przez komendanta wojewódzkiego lub powiatowego Policji oficer Policji posiadający przeszkolenie*, predyspozycje i doświadczenie w zakresie dowodzenia. *kurs dowódców akcji/operacji policyjnych

46 Dowodzenie zastępca dowódcy akcji 1) zastępca dowódcy akcji zastępca komendanta wojewódzkiego Policji, komendant powiatowy Policji, ich zastępcy lub wyznaczony przez jedną z tych osób oficer Policji posiadający przeszkolenie*, predyspozycje i doświadczenie w zakresie dowodzenia zastępujący dowódcę akcji podczas jego nieobecności; *kurs dowódców akcji/operacji policyjnych 2) zastępca dowódcy do spraw taktyki działań zastępca dowódcy akcji dowódca oddziału prewencji Policji, samodzielnego pododdziału prewencji Policji, kompanii prewencji Policji, nieetatowego oddziału, pododdziału prewencji Policji lub ich zastępcy (nie jest wymagane przeszkolenie).

47 Dokumentowanie akcji Zarządzenie akcji następuje na podstawie pisemnej decyzji komendanta określającej w szczególności: 1) cel akcji; 2) dowódcę akcji, jego zastępcę, zastępcę dowódcy akcji do spraw taktyki działań oraz ich podstawowe zadania (obligatoryjnie wskazać należy zastępcę i zastępcę dowódcy akcji do spraw taktyki działań) 3) szefa sztabu dowódcy akcji; 4) sztab dowódcy akcji; 5) ewentualne przekazanie kompetencji dowódcy akcji do podjęcia decyzji i wydania polecenia w zakresie użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego przez oddziały i pododdziały zwarte Policji. Dopuszcza się podział akcji na odcinki związane z różnymi zdarzeniami, jeżeli są one jednocześnie ukierunkowane na realizację celu głównego akcji, a odcinka na pododcinki ukierunkowane na realizację celu odcinka.

48 Dokumentowanie akcji cd. 1) akcja jest realizowana według planu działania dowódcy akcji, załączniki do planu działania mogą stanowić: plan graficzny przewidywanych i prowadzonych działań (na planach i mapach, przy wykorzystaniu obowiązujących znaków umówionych), dokumenty uzupełniające plan, wynikające ze zmiany sytuacji, uzyskania nowych informacji, które w sposób istotny mogą wpłynąć na sposób realizacji zadań i przebieg działań, elementy uzupełniające, które nie znalazły się w planie działania, przepisy związane z prowadzoną akcją; 2) podstawą przygotowania planu działania dowódcy akcji może być wcześniej sformułowana koncepcja, zatwierdzana przez przełożonego dowódcy akcji; 3) plan działania dowódcy akcji przygotowany przez szefa sztabu dowódcy akcji zatwierdzany jest przez dowódcę akcji.

49 Operacja policyjna poziom KGP Komendant Główny Policji zarządza operację, gdy: 1) zdarzenie kryzysowe obejmuje swoim zasięgiem obszar więcej niż jednej komendy wojewódzkiej Policji lub istnieje duże prawdopodobieństwo takiego zagrożenia; 2) podczas działań na terenie właściwej komendy wojewódzkiej Policji, przedłużających się w czasie lub do prowadzenia, których niezbędne jest wsparcie siłami oddziałów, pododdziałów prewencji Policji lub jednostek lub komórek antyterrorystycznych spoza potencjału właściwej komendy wojewódzkiej Policji oraz w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa państwa i w czasie wojny.

50 Operacja policyjna zarządzenie działań Zarządzenie operacji następuje na podstawie pisemnej decyzji komendanta Głównego/Wojewódzkiego Policji, zawierającej w szczególności: (to co w akcji + pkt. 6) 1) cel operacji; 2) dowódcę operacji, jego zastępcę, zastępcę dowódcy operacji do spraw taktyki działań oraz ich podstawowe zadania; 3) szefa sztabu dowódcy operacji; 4) sztab dowódcy operacji; 5) ewentualne przekazanie kompetencji dowódcy operacji do podjęcia decyzji i wydania polecenia w zakresie użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego przez oddziały i pododdziały zwarte Policji; 6) polecenia podległym kierownikom jednostek i komórek organizacyjnych w zakresie realizacji zadań na potrzeby operacji określonych przez dowódcę operacji.

51 Operacja policyjna dowodzenie 1) dowódca operacji Komendant Główny Policji, komendant wojewódzki Policji lub ich zastępcy; 2) zastępca dowódcy operacji zastępcy Komendanta Głównego Policji, komendant wojewódzki Policji, jego zastępca lub wyznaczony przez jedną z tych osób oficer Policji posiadający przeszkolenie*, predyspozycje i doświadczenie w zakresie dowodzenia zastępujący dowódcę operacji podczas jego nieobecności; *kurs dowódców akcji/operacji policyjnych 3) zastępca dowódcy do spraw taktyki działań zastępca dowódcy operacji dowódca oddziału prewencji Policji, samodzielnego pododdziału prewencji Policji, kompanii prewencji Policji, nieetatowego oddziału, pododdziału prewencji Policji lub ich zastępcy (nie jest wymagane przeszkolenie).

52 Operacja policyjna dowodzenie cd. w sytuacji podziału operacji na podoperacje na dowódcę podoperacji wyznacza się oficera Policji posiadającego przeszkolenie*, predyspozycje i doświadczenie w zakresie dowodzenia, *kurs dowódców akcji/operacji policyjnych w sytuacji podziału podoperacji na odcinki i pododcinki na dowódcę wyznacza się policjanta posiadającego predyspozycje i doświadczenie w dowodzeniu (przeszkolenie nie jest wymagane).

53 Operacja policyjna dokumentowanie zarządzenie operacji następuje na podstawie pisemnej decyzji komendanta, operacja jest realizowana według planu działania dowódcy operacji, podstawą przygotowania planu działania dowódcy operacji może być wcześniej sformułowana koncepcja, zatwierdzana przez przełożonego dowódcy operacji, plan działania dowódcy operacji, przygotowany przez szefa sztabu dowódcy operacji, zatwierdzany jest przez dowódcę operacji.

54 Zadania i organizacja sztabu Sztab przeznaczony jest do zapewnienia dowódcy doradztwa i pomocy. Sztab nie posiada władzy. Zadaniem Sztabu jest przede wszystkim sprawowanie kontroli poprzez spełnianie jej dwóch głównych funkcji: koordynowania i monitorowania. Zastosowane elementy dowodzenia i koordynacji nie mogą ograniczać swobody działania podległych dowódców. Poprzez koordynowanie rozumieć należy wsparcie dowódcy przez sztab w postaci gromadzenia, przetwarzania i przedstawiania informacji w sposób, który pomaga mu wybrać właściwy wariant działania.

55 Zadania i organizacja sztabu 1. Zbieranie, selekcja i analizowanie informacji dotyczących przygotowanych i planowanych działań oraz wypracowywanie na ich podstawie wniosków i prognoz rozwoju sytuacji. 2. Określanie sił i środków niezbędnych do usunięcia zagrożenia. 3. Przygotowanie dowódcy operacji (akcji) szczegółowych propozycji wariantów działań. 4. Przekazywanie podległym siłom decyzji dowódcy operacji (akcji). 5. Przygotowanie stanowisk dowodzenia dowódcy operacji (akcji).

56 Zadania i organizacja sztabu 6. Sprawowanie nadzoru nad realizacją zadań przez podległe siły na etapie przygotowania działań. 7. Sprawowanie nadzoru nad osiąganiem pełnej gotowości podległych sił do działań. 8. Sprawowanie nadzoru i koordynowanie wykonania zadań przez podległe siły podczas prowadzenia działań. 9. Koordynowanie zabezpieczenia logistycznego i medycznego operacji (akcji). 10. Współdziałanie ze służbami (instytucjami) pozapolicyjnymi uczestniczącymi w działaniach. 11. Przygotowywanie okresowych i doraźnych meldunków.

57 Zespoły funkcjonalne sztabu 1) zespół rozpoznania i analiz - przedstawiciele służb prewencyjnych i kryminalnych, komórek: postępowań administracyjnych, techniki operacyjnej, obserwacji, prasowej, zespołu psychologów, itp.; 2) zespół taktyczny przedstawiciele komórek w szczególności: sztabowych, prewencji, oddziału lub pododdziału prewencji, pododdziału antyterrorystycznego, ruchu drogowego, dochodzeniowo-śledczych, Centralnego Biura Śledczego Policji, techniki kryminalistycznej, negocjatorzy; 3) zespół obsługi procesowej - przedstawiciele komórek dochodzeniowo-śledczych; 4) zespół łączności i informatyki - przedstawiciele komórki łączności i informatyki; 5) zespół logistyki - przedstawiciele komórek: zaopatrzenia, transportu, inwestycji i remontów, finansów, itp.; 6) zespół obsługi - przedstawiciele komórek: zaopatrzenia, transportu, prezydialnych, kancelarii tajnych.

58 Sekcja Antyterrorystyczna KWP z siedzibą w Radomiu zalążkiem powstania SAT KWP zs. w Radomiu była sekcja interwencyjna Wydziału Prewencji KWP zs. w Radomiu stworzona w 2000 roku, w 2003 komórkę przekształcono w Sekcję Antyterrorystyczną w strukturze 19 etatów.

59 Nieetatowy Zespół Negocjatorów KWP z siedzibą w Radomiu W Komendzie Wojewódzkiej Policji zs. w Radomiu w 2008 roku został powołany Nieetatowy Zespół W skład zespołu wchodzi koordynator przedstawiciel Sztabu Policji KWP zs. w Radomiu oraz policjanci z podległych jednostek i komórek organizacyjnych. Wszyscy posiadają przeszkolenie z zakresu prowadzenia negocjacji policyjnych.

60 Nieetatowy Zespół Negocjatorów KWP z siedzibą w Radomiu Nie wszyscy którzy zgłoszą akces do zostania negocjatorem przechodzą sito weryfikacyjne. Kolejne etapy procedury kwalifikacyjnej tj. rozmowa z psychologiem, komputerowy test tzw. multiselekt oraz rozmowa z koordynatorem pozwalają na określenie profilu psychologicznego osoby i ostatecznej oceny predyspozycji przydatności osoby. Podczas weryfikacji zazwyczaj odpada ok. 50% chętnych.

61 Nieetatowy Zespół Negocjatorów KWP z siedzibą w Radomiu Negocjator nie pracuje sam ale w zespole. Do Zespołu Negocjacyjnego wyznacza się co najmniej 3 negocjatorów. Optymalny Zespół Negocjatorów wykonuje zadania w składzie 5 osobowym (dowódca koordynator zespołu, czterech negocjatorów) oraz stosownie do potrzeb konsultant (np. tłumacz, miner-pirotechnik, psycholog, strażak) Zespół Negocjatorów podejmuje działania w przypadku zdarzenia związanego z: wzięciem i przetrzymywaniem zakładników; zapowiedzią popełnienia samobójstwa; groźbą użycia przez sprawcę broni lub niebezpiecznego narzędzia albo materiału w stosunku do osób i mienia.

62 Nieetatowy Zespół Negocjatorów KWP z siedzibą w Radomiu Z uwagi na posiadane doświadczenie Negocjatorzy mogą również uczestniczyć w działaniach mających na celu zakończenie protestów społecznymi lub okupacji obiektów. Dowódca akcji bądź operacji Policyjnej podejmuje decyzje o użyciu negocjatorów i to on decyduje czy z tego narzędzia skorzysta w celu rozwiązania sytuacji kryzysowej.

63 Drakkar polsko norweski kurs na bezpieczeństwo strefy Schengen Dziękuję za uwagę Radom Paprotnia - Legionowo, 6-9 października 2015 r