G Ł Ó W N A K O M I S J A O R Z E K A JĄCA

Transkrypt

1 Warszawa, 25 stycznia 2010 r. G Ł Ó W N A K O M I S J A O R Z E K A JĄCA w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych Nr akt BDF1/4900/86/87-88/3125 Orzeczenie Główna Komisja Orzekająca w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych: Przewodniczący: Członek GKO: Tomasz Słaboszowski Członkowie: Członek GKO: Przemysław Szelerski (spr.) Członek GKO: Teresa Warszawska Protokolant: Anna Jedlińska rozpoznała na rozprawie w dniu 25 stycznia 2010 r. przy udziale Zastępcy Głównego Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych Roberta Wydry, odwołanie wniesione przez obrońcę Pani (...) - pełniącej w czasie przypisanych jej czynów funkcję Kwestora Uniwersytetu Medycznego im. (...), zam. (...) oraz Pana (...) - pełniącego w czasie przypisanych mu czynów funkcję Kanclerza Uniwersytetu Medycznego im. (...), zam. (...) - od orzeczenia Resortowej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa WyŜszego z dnia 16 września 2009 r., sygn. akt: RKO-022/w-3-7/2009, w zakresie uznania: 1) Pani (...) za winną umyślnego naruszenia dyscypliny finansów publicznych określonego w art. 16 ust. l ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych - polegającego na niewykonaniu zobowiązania jednostki sektora finansów publicznych, którego skutkiem była zaplata w dniu 3 listopada 2008 r. umownych odsetek od nienaleŝnie zrefundowanej części podatku od towarów i usług, niestanowiącej wydatków kwalifikowanych, w kwocie ,70 zł; 2) Pana (...) za winnego umyślnego naruszenia dyscypliny finansów publicznych określonego w art. 16 ust. l ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych - polegającego na niewykonaniu zobowiązania jednostki sektora finansów publicznych, którego skutkiem była zaplata w dniu 3 listopada 2008 r. umownych odsetek od nienaleŝnie zrefundowanej części podatku od towarów i usług, niestanowiącej wydatków kwalifikowanych, w kwocie ,70 zł; 3) Pana (...)za winnego umyślnego naruszenia dyscypliny finansów publicznych określonego w art. 17 ust. l pkt 2 lit. b ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych polegającego na niedopełnieniu obowiązku przekazania ogłoszeń o udzielenie zamówienia publicznego Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, w związku z art. 32 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (tj. Dz. U. z 2006 r. Nr 164, poz z późn. zm.), tj. podziałem zamówień na części, z których kaŝda została potraktowana jako odrębne zamówienie o wartości nieprzekraczającej euro, co stanowi naruszenie art. 40 ust. 3 ustawy Prawo zamówień publicznych. Naruszenie dotyczyło przeprowadzenia 3 odrębnych postępowań o udzielenie zamówienia publicznego w kategorii zakup wyposaŝenia laboratoriów" oraz 8 odrębnych postępowań o udzielenie zamówienia publicznego w kategorii zakup Orzeczenie Głównej Komisji Orzekającej

2 strona 2. aparatury laboratoryjnej" o wartości poniŝej euro kaŝde w ramach realizacji przedmiotowego projektu. Za naruszenie dyscypliny finansów publicznych przypisane Obwinionej (...), Komisja Orzekająca I instancji wymierzyła jej karę upomnienia, a za czyny przypisane Obwinionemu (...) karę nagany. Ponadto obciąŝono Obwinionych obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania na rzecz Skarbu Państwa w wysokości po 257,83 zł. Główna Komisja Orzekająca - biorąc pod uwagę zebrane w sprawie materiały - na podstawie: art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (Dz. U. z 2005 r. Nr 14, poz. 114) zwanej dalej ustawą, art. 147 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, art. 78 ust. 1 pkt 2, ust 3 ustawy, orzeka: 1. Uchyla orzeczenie Komisji Orzekającej I instancji w zaskarŝonej części. 2. Uniewinnia Obwinioną (...) i Obwinionego (...) od czynu określonego w art. 16 ust. l ustawy. 3. W zakresie zarzucanego Obwinionemu (...) czynu określonego w art. 17 ust. l pkt 2 lit. b ustawy, przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania przez Komisję Orzekającą I instancji. 4. Na podstawie art. 167 ust. 2 ustawy, koszty postępowania w sprawie Obwinionej (...) ponosi Skarb Państwa. Pouczenie: Orzeczenie niniejsze jest prawomocne w dniu jego wydania (art. 142 ustawy), w zakresie ust. 2 i 4. Stosownie do art. 169 ustawy na niniejsze orzeczenie, w zakresie ust. 2 i 4 - w terminie 30 dni od dnia jego doręczenia - słuŝy skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skargę wnosi się za pośrednictwem Głównej Komisji Orzekającej. W pozostałym zakresie na niniejsze orzeczenie środek zaskarŝenia nie przysługuje. Przewodniczący Składu Orzekającego GKO /-/ Członkowie Składu Orzekającego GKO /-/ /-/ Na oryginale właściwe podpisy. Uzasadnienie

3 strona 3. Do Rzecznika dyscypliny finansów publicznych przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa WyŜszego wpłynęło zawiadomienie o ujawnionych okolicznościach wskazujących na naruszenie dyscypliny finansów publicznych w Uniwersytecie Medycznym im. (...) popełnionych przez: 1) Pana (...) Kanclerza Uniwersytetu Medycznego w (...), 2) Panią (...) Kwestora Uniwersytetu Medycznego w (...). Zawiadomienie złoŝył Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w (...) pismo z dnia 13 stycznia 2009 r., nr UKS3091/W2E/42/2208/25/400. Zawiadomienie opiera się na ustaleniach poczynionych w toku kontroli skarbowej przeprowadzonej przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w (...), w Uniwersytecie Medycznym w (...), w zakresie celowości i zgodności z prawem gospodarowania środkami publicznymi oraz środkami pochodzącymi z Unii Europejskiej i wywiązywania się z warunków finansowania pomocy w ramach realizacji Sektorowego Programu Operacyjnego Wzrost Konkurencyjności Przedsiębiorstw Projekt Nr WKP_1/1.4.2/2/2005/72/152/432 o nazwie,,inwestycja aparaturowa w laboratoriach Akademii Medycznej w (...). Na podstawie umowy z dnia 10 sierpnia 2006 r. nr WKP 1/1.4.2/2/2005/72/152/432/2006/U, zawartej pomiędzy Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa WyŜszego, jako Instytucją WdraŜającą, oraz ówczesną Akademią Medyczną (obecnie Uniwersytetem Medycznym) w (...), jako Beneficjentem, projekt otrzymał dofinansowanie ze środków publicznych w 100%, w tym: 75% z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i 25% ze środków budŝetowych państwa na naukę. Zawiadomienie o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych ujawniało okoliczności wskazujące na naruszenie dyscypliny finansów publicznych, tj. popełnienie czynu określonego w: 1) art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (Dz. U. z 2005 r. Nr 14, poz. 114 z późn. zm.), dalej powoływanej takŝe jako uondfp, polegającego na wykorzystaniu środków, pochodzących z Unii Europejskiej, niezgodnie z przeznaczeniem, tj. wykazaniu we wnioskach o płatność od nr I do IV za okres od 10 sierpnia 2006 r. do 02 marca 2007 r. zawyŝonej o ,00 zł kwoty wydatków kwalifikowanych podlegających w 100% dofinansowaniu z publicznych środków, poprzez naruszenie Zasady nr 7 - VAT i inne podatki oraz opłaty określonej w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 448/2004 z 10 marca 2004 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 1685/2000 ustanawiające szczegółowe zasady wprowadzenia rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 w sprawie kwalifikowania wydatków związanych z projektami współfinansowanymi z Funduszy Strukturalnych i uchylającym rozporządzenie (WE) nr 1145/2003 (Dz. U. L 72 z r.), 2) art. 16 ust. 1 uondfp, polegającego na niewykonaniu zobowiązania jednostki sektora finansów publicznych, którego skutkiem jest zapłata umownych odsetek od nienaleŝnie zrefundowanej części podatku od towarów i usług (nie stanowiącej wydatków kwalifikowanych) w wysokości ,70 zł, 3) art. 17 ust. 1 pkt 2 lit. b uondfp, polegającego na naruszeniu przepisu art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. nr 19, poz. 177 ze zm.), poprzez niedopełnienie obowiązku przekazania ogłoszeń o zamówieniu publicznym Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, w związku z naruszeniem postanowień art. 32 ust. 2 i 4 ustawy - Prawo zamówień publicznych, tj. podziałem zamówień na części, z których kaŝda została potraktowana jako odrębne zamówienie o wartości nieprzekraczającej euro.

4 strona 4. W kwestii zarzutów dotyczących naruszenia art. 13 pkt 3 uondfp, wskazanych w zawiadomieniu przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w (...), Rzecznik umorzył postępowanie. W zakresie pozostałych zarzutów Rzecznik dyscypliny finansów publicznych właściwy w sprawach Resortowej Komisji Orzekającej przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa WyŜszego w dniu 15 maja 2009 r. postanowieniem własnym, wszczął postępowanie wyjaśniające wobec Pani (...) oraz Pana (...). W toku czynności wyjaśniających Rzecznik, wypełniając dyspozycję art. 79 uondfp, postanowił o wspólnym rozpatrywaniu spraw i w konsekwencji o skierowaniu jednego wniosku o ukaranie dotyczącego ww. naruszeń przeciwko obojgu Obwinionym pracownikom uczelni. Rzecznik dyscypliny finansów publicznych złoŝył do Resortowej Komisji Orzekającej w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa WyŜszego wniosek o ukaranie z dnia 14 lipca 2009 r., nr RD-01/2/07/09. OskarŜyciel wnosił o uznanie: 1) Pani (...), pełniącej w czasie domniemanego popełnienia naruszenia funkcję Kwestora Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w (...), 2) Pana (...), pełniącego w czasie domniemanego popełnienia naruszenia funkcję Kanclerza Uniwersytetu Medycznego w (...), za winnych 1) naruszenia dyscypliny finansów publicznych, o którym mowa w art. 16 ust. 1 uondfp polegającego na niewykonaniu zobowiązania jednostki sektora finansów publicznych, którego skutkiem była zapłata umownych odsetek od nienaleŝnie zrefundowanej części podatku od towarów i usług, nie stanowiącej wydatków kwalifikowanych w SPO WKP, w kwocie ,70 zł; 2) oraz naruszenia dyscypliny finansów publicznych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 lit. b uondfp, polegającego na niedopełnieniu obowiązku przekazania ogłoszeń o zamówieniu publicznym Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, w związku z naruszeniem postanowień art. 32 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2006r. Nr 164, poz z późn. zm.), tj. podziałem zamówień na części, z których kaŝda została potraktowana jako odrębne zamówienie o wartości nieprzekraczającej euro, co stanowi naruszenie art. 40 ust. 3 ustawy - Prawo zamówień publicznych. Naruszenie dotyczy przeprowadzenia 3 odrębnych postępowań o udzielenie zamówienia publicznego w kategorii zakup wyposaŝenia laboratoriów oraz 8 odrębnych postępowań o udzielenie zamówienia publicznego w kategorii zakup aparatury laboratoryjnej o wartości poniŝej euro kaŝde, w ramach realizacji projektu współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej. Na rozprawie w dniu 16 września 2009 r. Zastępca Rzecznika dyscypliny finansów publicznych wniósł, zgodnie z wnioskiem o ukaranie, o uznanie Obwinionych winnymi naruszenia dyscypliny finansów publicznych i wymierzenie kary upomnienia. Rzecznik zastrzegł, Ŝe sprawę odpowiedzialności Obwinionej w sprawie zamówień publicznych z uwagi na brak jej podpisów na dokumentach, pozostawia do rozwaŝenia przez Komisję. Resortowa Komisja Orzekająca w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa WyŜszego, orzeczeniem z dnia 16 września 2009 r., sygn. akt RKO-0022/w-3-7/2009 postanowiła:

5 strona 5. 1) Obwinioną (...) uznać winną umyślnego naruszenia dyscypliny finansów publicznych określonego w art. 16 ust. 1 uondfp polegającego na niewykonaniu zobowiązania jednostki sektora finansów publicznych, którego skutkiem była zaplata w dniu 3 listopada 2008 r. umownych odsetek od nienaleŝnie zrefundowanej części podatku od towarów i usług, niestanowiącej wydatków kwalifikowanych, w kwocie ,70 zł; 2) uniewinnić Obwinioną (...) z zarzutu naruszenia dyscypliny finansów publicznych określonego w art. 17 ust. 1 pkt 2 lit. b uondfp polegającego na niedopełnieniu obowiązku przekazania ogłoszeń o udzielenie zamówienia publicznego Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, w związku z art. 32 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (tj. Dz. U. z 2006 r. Nr 164, poz z późn. zm.), tj. podziałem zamówień na części, z których kaŝda została potraktowana jako odrębne zamówienie o wartości nieprzekraczającej euro, co stanowi naruszenie art. 40 ust. 3 ustawy - Prawo zamówień publicznych; 3) Obwinionego (...) uznać winnym umyślnego naruszenia dyscypliny finansów publicznych określonego w art. 16 ust. 1 uondfp polegającego na niewykonaniu zobowiązania jednostki sektora finansów publicznych, którego skutkiem była zapłata w dniu 3 listopada 2008 r. umownych odsetek od nienaleŝnie zrefundowanej części podatku od towarów i usług, nie stanowiącej wydatków kwalifikowanych, w kwocie ,70 zł; 4) Obwinionego (...) uznać za winnego umyślnego naruszenia dyscypliny finansów publicznych określonego w art. 17 ust. 1 pkt 2 lit. b uondfp polegającego na nie dopełnieniu obowiązku przekazania ogłoszeń o udzielenie zamówienia publicznego Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, w związku z art. 32 ust. 2 i 4 ustawy - Prawo zamówień publicznych, tj. podziałem zamówień na części, z których kaŝda została potraktowana jako odrębne zamówienie o wartości nie przekraczającej euro, co stanowi naruszenie art. 40 ust. 3 ustawy - Prawo zamówień publicznych. Naruszenie dotyczyło przeprowadzenia 3 odrębnych postępowań o udzielenie zamówienia publicznego w kategorii zakup wyposaŝenia laboratoriów oraz 8 odrębnych postępowań o udzielenie zamówienia publicznego w kategorii zakup aparatury laboratoryjnej o wartości poniŝej euro kaŝde, w ramach realizacji przedmiotowego projektu. Komisja Orzekająca I Instancji wymierzyła Obwinionej (...) karę upomnienia a Obwinionemu (...) karę nagany oraz obciąŝyła ich obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania na rzecz Skarbu Państwa w wysokość po 257,82 zł. W uzasadnieniu Komisja podsumowała, Ŝe Obwinieni popełnili czyn zarzucany we wniosku o ukaranie, gdyŝ swoim działaniem podpisanie wniosków o płatność w zbiegu z brakiem kontroli i nadzoru nad prawidłowym naliczaniem VAT w długim okresie czasu (przez 3 lata) doprowadzili do konieczności zwrotu nienaleŝnie zrefundowanej części podatku od towarów i usług wraz z naleŝnymi odsetkami, w wysokości wymienionej we wniosku o ukaranie. Komisja oparła się na zebranej dokumentacji, w tym podpisanych przez Obwinionych czterech WNIOSKACH BENEFICJENTA O PŁATNOŚĆ, w których kaŝdorazowo wnioskując o zwrot zapłaconego podatku VAT w 100% jednocześnie podpisywali oświadczenie, Ŝe informacje zawarte we wniosku są zgodne z prawdą, a wydatki wykazane we wniosku zostały zapłacone. Podstawą orzeczenia w I instancji był takŝe znajdujący się w aktach sprawy WNIOSEK O DOFINANSOWANIE REALIZACJI PROJEKTU z dnia 18 listopada 2005 r., w którym Obwinieni podpisali oświadczenie, Ŝe Beneficjent nie będzie mógł w Ŝaden sposób odzyskać poniesionego ostatecznie kosztu podatku VAT.

6 strona 6. Resortowa Komisja Orzekająca zaznaczyła w uzasadnieniu, Ŝe w związku z wejściem w Ŝycie z dniem 1 stycznia 2006 r. art. 27 ustawy z dnia 29 1ipca 2005 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2005 r. Nr 179, poz. 1484, z późn. zm.) sytuacja prawna uczelni zmieniła się, gdyŝ usługi naukowo-badawcze zostały opodatkowane podatkiem od towarów i usług (VAT) w wysokości 22%. Zatem Uniwersytet Medyczny w (...) stał się podatnikiem czynnym mającym moŝliwość pomniejszania podatku naleŝnego o podatek naliczony w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.). Tak więc w dacie podpisania umowy (10 sierpnia 2006 r.) Beneficjent miał moŝliwość odzyskania z Urzędu Skarbowego w części lub w całości podatek VAT zapłacony przy zakupie aparatury i sprzętu laboratoryjnego objętego umową WKP_1/1.4.2/2/2005/72/152/432/2006/U. Komisja przyjęła, zgodnie z treścią Zasady nr 7: VAT i inne podatki oraz opłaty zawartej w Rozporządzeniu Komisji (WE) nr 448/2004 z dnia 10 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1685/2000 (...), Ŝe: VAT podlegający zwrotowi nie moŝe, w Ŝadnym przypadku, być uwaŝany za koszt kwalifikowany, nawet wtedy, gdy beneficjent końcowy lub indywidualny odbiorca pomocy nie uzyska jego zwrotu.. Resortowa Komisja Orzekająca nie zgodziła się ze stanowiskiem obrony, Ŝe za określone czyny mogą odpowiadać tylko określeni pracownicy. Ci, którzy byli do tego upowaŝnieni a w przedstawionych dokumentach brak jest dowodu świadczącego o wykonywaniu przez nich kwestionowanych czynności. Jednak nawet w przypadku istnienia takich dowodów nie wyklucza to odpowiedzialności osób reprezentujących i podpisujących dokumenty. Zarówno Kwestor Pani (...), jak i Kanclerz Pan (...), w przedstawionej sprawie nie spełniali swoich obowiązków w zakresie nadzoru i kierowania administracją, wynikających ze Statutu Uczelni, w szczególności z 100 ust. 1 w związku z ust. 4. W tym samym orzeczeniu Resortowej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa WyŜszego Obwiniona została uniewinniona od zarzutu naruszenia dyscypliny finansów publicznych określonego w art. 17 ust. 1 pkt 2 lit. b uondfp. Komisja Orzekająca I Instancji stwierdziła w uzasadnieniu, Ŝe w zakresie objętym wymienionym zarzutem naruszenia dyscypliny finansów publicznych Obwiniona, pełniąca obowiązki Kwestora, nie uczestniczyła w procedurach zmierzających do udzielenia zamówień publicznych. Z zakresu obowiązków wynikających ze Statutu Uczelni równieŝ nie wynika, aby Kwestor miała jakikolwiek wpływ na tryb udzielania zamówień publicznych lub wykonywane inne czynności w tym zakresie. Na dokumentach przetargowych załączonych do dokumentacji nie widnieje w Ŝadnym miejscu podpis Kwestora. Odnośnie do Obwinionego Resortowa Komisja Orzekająca stwierdziła, na podstawie zgromadzonej dokumentacji, Ŝe brał on bezpośredni udział w procedurze zmierzającej do wybrania najkorzystniejszej oferty w poszczególnych postępowaniach przetargowych, gdyŝ podpisy Obwinionego jako kierownika zamawiającego widnieją na wszystkich dokumentach przetargowych. Podpisy Obwiniony składał pod pieczątkami imiennymi jako działający z upowaŝnienia Rektora lub KANCLERZ. Komisja na podstawie treści 100 ust. 4 Statutu Uczelni, ustaliła, Ŝe Kanclerz wykonuje nałoŝone obowiązki przy pomocy trzech zastępców. W dokumentacji nie znalazły się dokumenty świadczące o udziale Zastępcy Kanclerza w procedurach przetargowych, w przeciwieństwie do udziału Kanclerza, a ponadto z treści przytoczonego przepisu Statutu wynika, Ŝe obowiązki wykonuje Kanclerz a funkcje zastępców są pomocnicze. Ponadto z treści 100 ust. 1 Statutu

7 strona 7. Uczelni wynika, Ŝe administracją i gospodarką Uniwersytetu kieruje kanclerz, który podejmuje decyzje dotyczące mienia Uniwersytetu w zakresie zwykłego zarządu. Tak więc Komisja Orzekająca I Instancji uznała, Ŝe za popełniony czyn określony w art. 17 ust. 1 pkt 2 lit. b uondfp, odpowiedzialny jest Obwiniony. Resortowa Komisja Orzekająca stwierdziła, Ŝe ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych, nie zabrania składania ofert częściowych lub udzielania zamówień w częściach, z których kaŝda stanowi przedmiot odrębnego postępowania (art. 32 ust. 4 wymienionej ustawy). Komisja ta stwierdziła, Ŝe zarzut w stosunku do Obwinionego nie dotyczył udzielania odrębnych zamówień zasadność podziału, których usiłował wykazać Obwiniony w złoŝonych przez pełnomocnika wyjaśnieniach lecz niezgodnego z prawem, błędnego przyjęcia kaŝdorazowo wartości zamówienia dla poszczególnych postępowań, co naruszało postanowienia art. 32 ust. 4 w związku z art. 32 ust. 2 ustawy - Prawo zamówień publicznych i w konsekwencji doprowadziło do niedopełnienia obowiązku przekazywania ogłoszeń o zamówieniach do publikacji Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, co stanowiło naruszenie art. 40 ust. 3 ustawy - Prawo zamówień publicznych. Odwołanie na korzyść Obwinionych wniósł pełnomocnik obojga Obwinionych umocowany w toku całego postępowania. Odwołanie wniesione zostało w części uznania Obwinionych winnymi naruszenia dyscypliny finansów publicznych, wymierzenia im kar i obciąŝenia kosztami postępowania (pkt. 1 oraz 3-6 orzeczenia RKO). W złoŝonym środku zaskarŝenia pełnomocnik Obwinionych wniósł o zmianę orzeczenia poprzez uniewinnienie obojga Obwinionych od wszystkich zarzutów, ewentualnie o uchylenie orzeczenia w zaskarŝonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Komisję I Instancji. ZaskarŜonemu orzeczeniu w odwołaniu zarzuca się: 1) błędne, nieznajdujące potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym ustalenie winy umyślnej sprawców poprzez przyjęcie, Ŝe wyjaśnienia dotyczące podziału zamówienia publicznego były wyjaśnieniami dotyczącymi Obwinionego, a nie działającego w tym zakresie zastępcy dyrektora (...) oraz przyjęcie, Ŝe popełnienie czynu związanego z brakiem kontroli i nadzoru dopuszcza moŝliwość przypisania osobie nienaleŝycie kontrolującej i nadzorującej winy umyślnej za czyn innego pracownika, 2) błędne zastosowanie kwalifikacji z art. 16 ust. 1 i 17 ust. 1 pkt 2 lit. b uondfp, do czynów, odnośnie do których uznano po stronie obwinionych brak kontroli i nadzoru mimo, Ŝe czyny penalizowane wyŝej wymienionymi przepisami są czynami sprawczymi, a odpowiedzialności za czyn przewidziany w art. 17 ust. 1 pkt 2 lit. b uondfp nie moŝna przypisać osobie nienaleŝycie wypełniającej swe obowiązki w zakresie kontroli, 3) błędne i sprzeczne z ustawą przyjęcie, Ŝe zaniedbania w zakresie nadzoru, stanowią niejako samodzielną podstawę odpowiedzialności, 4) poczynienie ustaleń sprzecznych ze stanem faktycznym. Obrońca, kwestionując zaskarŝone orzeczenie podniósł, Ŝe odpowiedzialność ponosić moŝe wyłącznie osoba, która popełniła czyn karalny i której moŝna przypisać winę. Pełnomocnik zaznaczył, iŝ ustawa przewiduje zasadniczo odpowiedzialność jedynie za sprawstwo działanie lub jego brak, a nie za nadzór. Argumentował dalej, iŝ ustawa, wśród czynów karalnych, przewiduje odpowiedzialność kierownika jednostki wskutek zaniedbania lub niewypełnienia obowiązków w zakresie kontroli finansowej w art. 5 ust.2, art. 11 ust. 2, i 6 ust.2, 17 ust.7 i 17a ust. 5 uondfp. Obwinionym postawiono zarzuty popełnienia czynów określonych w art. 16 ust 1 i 17 ust.1 pkt 2 1it. b uondfp, a to są inne czyny.

8 strona 8. W rozpatrywanej sprawie Ŝadne z Obwinionych nie dokonało podziału zamówienia publicznego ani nie popełniło czynów skutkujących naliczeniem odsetek w zakresie podatku VAT. JeŜeli doszło do określonego czynu karalnego, to niewątpliwie popełniły go inne, uprawnione do działania w tym zakresie osoby. Nie ma więc czynów (zaniechania) Obwinionych, nie moŝe teŝ być mowy o ich winie, zatem i nie ma podstaw do pociągnięcia Obwinionych do odpowiedzialności. Bezpodstawne i sprzeczne z zebranym materiałem dowodowym, zdaniem obrony, jest uznanie przez Komisję orzekającą I Instancji winy umyślnej obojga Obwinionych. W odniesieniu do obu zarzutów Komisja I Instancji zarzuca Obwinionym niespełnianie obowiązków w zakresie nadzoru i kierowania w zakresie czynu pierwszego wiąŝe podpisanie określonego dokumentu przez Obwinionych z brakiem kontroli i nadzoru, co samo w sobie wyklucza moŝliwość przyjęcia winy umyślnej. Brak jest zgody dla stanowiska Komisji I Instancji, Ŝe treść wyjaśnień złoŝonych przez Obwinionego, poprzez działającego w jego imieniu pełnomocnika, wskazujących przesłanki dokonania podziału zamówienia potwierdza świadome i celowe dokonanie podziału zamówień publicznych przez Obwinionego. Pierwszoplanowym zarzutem Obrony wniesionym w imieniu Obwinionego jest zarzut, iŝ to nie Obwiniony jest sprawcą zarzucanego czynu karalnego dokonania podziału zamówienia. Dowodzi on, Ŝe sprawy zamówień publicznych, zgodnie z podziałem obowiązków, naleŝą do zastępcy Kanclerza (...) i przez tegoŝ zastępcę realizowane było przedmiotowe zamówienie. Skoro Obwiniony nie realizował tego zamówienia, nie dokonał jego podziału, to wszelkie wyjaśnienia dotyczące podstaw podjętych decyzji mogły dotyczyć i pochodzić wyłącznie od zastępcy Obwinionego, a nie od niego samego, gdyŝ nie Obwiniony podejmował te działania. Dodatkowo Obrońca podniósł, iŝ błędne są ustalenia Komisji Orzekającej I Instancji dotyczące niewykonania zobowiązania jednostki sektora finansów publicznych, którego skutkiem była zapłata umownych odsetek od nienaleŝnie zrefundowanej części podatku VAT, niestanowiącej wydatków kwalifikowanych, w kwocie ,70 zł. W rzeczywistości, zdaniem obrony, przyczyną powstałych nieprawidłowości nie były wnioski o płatności ale wadliwe rozliczenie podatku VAT. To właśnie rozliczenie podatku VAT, dokonane przez upowaŝnionego pracownika, stanowiło podstawę złoŝenia przez Obwinionych stosownego oświadczenia. Zdaniem Obrońcy, wyznaczenie pracownika w trybie art. 31 Ordynacji podatkowej wyklucza moŝliwość ich działania w tym zakresie. Czynem powodującym określony skutek (zaplata umownych odsetek od nienaleŝnie zrefundowanej części podatku VAT, nie stanowiącej wydatków kwalifikowanych) było w istocie wadliwe rozliczenie podatku VAT. W zakresie zarzutu naruszenia dyscypliny finansów publicznych poprzez podział zamówienia, Obrońca przedstawił następujące argumenty. Obwiniony wprawdzie kieruje i nadzoruje prace administracji Uczelni, ale nie podejmował bezpośrednio Ŝadnych działań, ani teŝ nie wydawał Ŝadnych poleceń odnośnie podziału zamówienia. Sprawy te, zgodnie z podziałem obowiązków, naleŝały do zastępów kanclerza. Obrona postawiła tezę, iŝ w rzeczywistości do podziału zamówień doszło w momencie zatwierdzania wniosków o wszczęcie konkretnych zamówień publicznych. A wnioski te zatwierdzali zastępcy Obwinionego, dyrektor Andrzej Sauer w odniesieniu do aparatury i dyrektor (...) w odniesieniu do mebli. W dalszej części odwołania Obrońca stwierdził, Ŝe postawienie w niniejszej sprawie zarzutów osobom kierującym i nadzorującym jest niezgodne z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie; uznaniem bezkarności sprawców czynów i nieuzasadnionym uznaniem winy Obwinionych.

9 strona 9. W toku rozprawy przed Główną Komisją Orzekającą w dniu 25 stycznia 2010 r. Zastępca Głównego Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych wskazał, Ŝe brak jest znamion niewykonania zobowiązania, którego skutkiem była zapłata odsetek. A zatem, tylko w tym zakresie odwołanie jest zasadne. Rozprawa została przeprowadzona pod nieobecność Obrońcy Obwinionych oraz ich samych. Główna Komisja Orzekająca w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych, po przeprowadzeniu rozprawy, na podstawie zebranego materiału dowodowego ujętego w aktach sprawy i odwołaniu, postanowiła uchylić zaskarŝone orzeczenie w części i uniewinnić Obwinionych, a częściowo uchylić orzeczenie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania przez Resortową Komisję Orzekającą w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa WyŜszego. Główna Komisja Orzekająca doszła do wniosku, Ŝe orzeczenie Resortowej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa WyŜszego z dnia 16 września 2009 r., sygn. akt RKO-0022/w-3-7/2009, w zakresie orzeczonego wobec Obwinionych naruszenia art. 16 ust. 1 uondfp nie moŝe się ostać, jednakŝe nie z przyczyn wskazanych w odwołaniu. O wadliwości orzeczenia w tej części zadecydował brak znamion popełnienia czynu karalnego. Obwinione osoby zostały uznane winnymi umyślnego naruszenia dyscypliny finansów publicznych określonego w art. 16 ust. 1 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych, polegającego na nie wykonaniu zobowiązania jednostki sektora finansów publicznych, którego skutkiem była zapłata w dniu 3 listopada 2008 r. umownych odsetek od nienaleŝnie zrefundowanej części podatku od towarów i usług, nie stanowiącej wydatków kwalifikowanych, w kwocie ,70 zł (punkt 1 i 3 orzeczenia RKO). W rozpatrywanej sprawie obowiązek zapłaty odsetek wypływał z 16 umowy z dnia 10 sierpnia 2006 r. nr WKP 1/1.4.2/2/2005/72/152/432/2006/U zawartej pomiędzy Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa WyŜszego oraz ówczesną Akademią Medyczną (obecnie Uniwersytetem Medycznym) w (...) i był ściśle związany z rozwiązaniem tejŝe umowy oraz ziszczeniem się przesłanek określonych w art. 30d ust 4 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm.). Nieobowiązująca ustawa o finansach publicznych w art. 30d ust. 4 przewidywała natomiast, Ŝe w przypadku wykorzystania środków pochodzących z budŝetu Unii Europejskiej niezgodnie z przeznaczeniem, bez zachowania procedur zawartych w umowie lub innych procedur obowiązujących przy wykorzystywaniu tych środków oraz w razie pobrania środków w sposób nienaleŝny albo w nadmiernej wysokości podlegają one zwrotowi przez beneficjenta pomocy udzielonej z tych środków wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych na rachunek, na którym są gromadzone lub z którego zostały wypłacone. Zapis umowy w tym zakresie jest jasny i przewiduje, Ŝe w wyŝej wymienionych przypadkach Beneficjent zwraca w całości środki przekazane na podstawie umowy na wezwanie Instytucji WdraŜającej w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych od dnia przekazania Beneficjentowi środków do dnia ich zwrotu, na rachunek bankowy wskazany przez Instytucję WdraŜającą. Zgodnie z postanowieniem 16 ust. 1 umowy o dofinansowanie projektu, na wezwanie Instytucji WdraŜającej (pismo Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa WyŜszego z dnia 22 października 2008 r.), Beneficjent zwrócił nienaleŝnie zrefundowaną część podatku od towarów i usług wraz z odsetkami, naliczonymi jak dla zaległości podatkowych, za okres od daty przekazania dotacji do daty zwrotu, na rachunki Ministerstwa Rozwoju Regionalnego oraz Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa WyŜszego, tj.:

10 strona 10. 1) kwotę ,55 zł, w tym: ,75 zł zwrot VAT ,80 zł odsetki - część EFRR (75% wysokości dofinansowania), 2) kwotę ,15 zł, w tym: ,25 zł zwrot VAT ,90 zł odsetki - część krajowa (25% wysokości dofinansowania ze środków budŝetu państwa na naukę). Główna Komisja Orzekająca nie znalazła podstaw, aby określony w 16 ust. 1 umowy z dnia 10 sierpnia 2006 r. nr WKP 1/1.4.2/2/2005/72/152/432/2006/U obowiązek zwrotu środków uznać za niewykonane zobowiązanie. W tym teŝ zakresie Główna Komisja Orzekająca podziela pogląd zaprezentowany w doktrynie, zgodnie z którym nie stanowi naruszenia sama zapłata odsetek, kar lub opłat, jeŝeli nie była ona wynikiem niewykonania zobowiązania (por. P. Gryska, T. Robaczyński, Dyscyplina finansów publicznych. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2006, str. 150). Warunkiem przypisania odpowiedzialności za delikt finansowy z art. 16 ust. 1 uondfp jest dokonanie zapłaty odsetek, kar lub opłat związane węzłem przyczynowo-skutkowym z niewykonaniem zobowiązania. Aby uznać, Ŝe doszło do naruszenia dyscypliny finansów publicznych konieczne jest wystąpienie wszystkich tych elementów opisujących czyn łącznie. Innymi słowy musi istnieć zobowiązanie jednostki sektora finansów publicznych, które wskutek niewykonania tworzy dodatkowe zobowiązanie w postaci zapłaty odsetek, kar lub opłat. W zarzucanych obwinionym czynach brak jest znamion naruszenia dyscypliny finansów publicznych (art. 78 ust. 1 pkt 2 uondfp). Główna Komisja Orzekająca miała obowiązek uwzględnić powyŝszą okoliczność z urzędu, stosownie do art. 78 ust. 2 uondfp. Natomiast, zgodnie z art. 78 ust. 3 tej ustawy, stwierdzenie opisanej okoliczności po przeprowadzeniu postępowania dowodowego obligowało do wydania orzeczenia o uniewinnieniu. Ustalenie powyŝszego, jako najdalej idące i najbardziej korzystne dla obwinionych, uczyniło zbytecznym szczegółowe rozwaŝanie argumentów podniesionych w odwołaniu zaskarŝonego orzeczenia. Mając na uwadze niniejsze ustalenia, Główna Komisja Orzekająca orzekła jak w punkcie 1. i 2. sentencji. Rozstrzygając kwestię drugiego z naruszeń ustawy (art. 17 ust.1 pkt 2 1it. b uondfp) Główna Komisja Orzekająca uznała, Ŝe w czasie orzekania w sprawie o naruszenie dyscypliny finansów publicznych obowiązuje inny stan prawny niŝ w czasie dokonania naruszenia. Zmiany w obszarze prawa zamówień publicznych obejmują istotne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy przepisy wykonawcze, które weszły w Ŝycie z dniem 1 stycznia 2010 r. Zgodnie z rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie kwot wartości zamówień oraz konkursów, od których jest uzaleŝniony obowiązek przekazywania ogłoszeń Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich (Dz. U. Nr 224, poz. 1795) obniŝeniu uległ tzw. próg unijny i zamiast euro (obowiązywał od dnia 25 maja 2006 r. do 31 grudnia 2007 r., tj. w okresie popełnienia zarzucanych czynów) jest on równy aktualnie euro. Podobnie, rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie średniego kursu złotego w stosunku do euro stanowiącego podstawę przeliczania wartości zamówień publicznych spowodowało obniŝenie kursu złotego w stosunku do euro do 3,839 zł. W okresie popełnienia czynów zarzucanych Obwinionemu zamawiający był zobowiązany do przeliczania wartości szacunkowej zamówień publicznych po kursie 4,387 zł za euro. Porównując oba porządki prawne na potrzeby ustalenia obowiązku przekazania ogłoszenia o zamówieniu Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, zgodnie

11 strona 11. z art. 40 ust. 3 ustawy Prawo zamówień publicznych, naleŝy wskazać, Ŝe w okresie popełnienia zarzucanych czynów obowiązek ten istniał powyŝej zł szacunkowej wartości zamówienia; natomiast po dniu 1 stycznia 2010 r. obowiązek przekazania wyŝej wymienionego ogłoszenia dla publicznej uczelni wyŝszej istnieje juŝ dla zamówień szacowanych na zł i więcej. Przenosząc powyŝsze rozwaŝania na grunt niniejszej sprawy, mając na względzie art. 24 ust. 1 uondfp, Główna Komisja Orzekająca uznała, Ŝe względniejsza dla sprawcy jest ustawa (reŝim prawny) obowiązująca w czasie popełnienia naruszenia, i rozstrzygając niniejszą sprawę w dacie 25 stycznia 2010 r. naleŝy stosować przepisy nieobowiązujące. Jak wskazuje pogłębiona analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności ustaleń zawartych w wyniku kontroli z dnia 5 grudnia 2008 r. znak: UKS 3091/W2E/42/22/08/21/016 oraz w zawiadomieniu Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w (...) o ujawnionych okolicznościach wskazujących na naruszenie dyscypliny finansów publicznych z dnia 13 stycznia 2009 r., znak UKS3091/W2E/42/22/08/25/400 zasadne jest uznanie, Ŝe doszło do popełnienia czynu penalizowanego przez przepisy art. 17 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Miało miejsce popełnienie czynu polegającego na naruszeniu przepisu art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. nr 19, poz. 177 ze zm.) poprzez niedopełnienie obowiązku przekazania ogłoszenia o zamówieniu publicznym Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich. Zamawiający juŝ we Wniosku o dofinansowanie z dnia 18 listopada 2005 r. (pkt 17.) przewidział, Ŝe Przedmiotem niniejszego Projektu jest realizacja inwestycji w zakresie zakupu aparatury laboratoryjnej oraz wyposaŝenia niezbędnego do funkcjonowania laboratoriów. Zakup aparatury i wyposaŝenia laboratoryjnego poprzedzony będzie procedurą przetargową zgodnie z ustawą - Prawo zamówień publicznych. Ze względu na charakter zakupów będą prowadzone dwa postępowania przetargowe. Planowane w ramach projektu wydatki podzielono na dwie kategorie (pkt 23. wniosku o dofinansowanie): 1) zakup aparatury laboratoryjnej w planowanej kwocie netto ,37 zł, 2) zakup wyposaŝenia laboratoriów w planowanej kwocie netto ,08 z1. Lista wydatków kwalifikowanych, stanowiąca załącznik Nr 2 do umowy o dofinansowanie projektu WKP_1/1.4.2/2/2005/72/152/432/2006/U z dnia 10 sierpnia 2006 r., zawiera 323 pozycje wydatków kwalifikowanych podzielonych na dwie kategorie: zakup aparatury laboratoryjnej oraz zakup wyposaŝenia laboratoriów. Jak ustaliła kontrola skarbowa zamawiający przeprowadził: - w kategorii zakup wyposaŝenia laboratoriów 3 postępowania o zamówienia publiczne w trybie przetargu nieograniczonego (PN 56/06, PN 79/06 i PN 98/06) o wartości poniŝej euro kaŝde, podczas gdy łączna wartość szacunkowa netto poszczególnych części zamówienia na dostawę w kategorii wyposaŝenie laboratoriów wynosi ,18 zł, co stanowiło równowartość euro. - w kategorii zakup aparatury laboratoryjnej" 8 postępowań o zamówienia publiczne w trybie przetargu nieograniczonego (PN 75/06, PN 81/06, PN 83/06, PN 84/06, PN 85/06, PN 87/06, PN 97/06 i PN 02/07) o wartości poniŝej euro kaŝde, podczas gdy łączna wartość szacunkowa netto zamówień na dostawę w kategorii aparatura laboratoryjna wynosi ,03 zł, co stanowiło równowartość ,47 euro.

12 strona 12. Przedstawione działanie zamawiającego było niezgodne z przepisami art. 32 ust. 4 ustawy Prawo zamówień publicznych. W konsekwencji spowodowało ono naruszenie przepisu art. 40 ust. 3 tej ustawy, tj. nie przekazano ogłoszeń o zamówieniach Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, pomimo ciąŝącego na zamawiającym w tym zakresie obowiązku. GKO wskazuje, Ŝe zamawiający powinien był kaŝde z wyŝej postępowań przeprowadzić zgodnie z ustawą - Prawo zamówień publicznych tak, jakby wartość szacunkowa kaŝdego z zamówień przekraczała wartość euro. Innymi słowy, ogłoszenia o zamówieniu w 3 postępowania o zamówienia publiczne w trybie przetargu nieograniczonego na zakup wyposaŝenia laboratoriów oraz w 8 postępowań o zamówienia publiczne w trybie przetargu nieograniczonego na zakup aparatury laboratoryjnej winny zostać przekazane Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich. Bardziej szczegółowa analiza prawna w tym zakresie, którą skład orzekający w sprawie miał na względzie, została zaprezentowana przez Urząd Zamówień Publicznych w jednej z opinii dostępnych w serwisie internetowym tegoŝ urzędu. Główna Komisja Orzekająca przekazując sprawę do I Instancji, wskazuje na konieczność zapoznania się przez Komisję Orzekającą z wyŝej wymienioną opinią, pt. Szacowanie wartości i udzielanie zamówień objętych projektem współfinansowanym ze środków Unii Europejskiej. Stosownie do art. 145 ust. 1 uondfp Główna Komisja Orzekająca rozpoznaje odwołanie na podstawie materiału dowodowego zebranego przez komisję orzekającą oraz dokumentów dołączonych do odwołania. Tylko w wyjątkowych przypadkach moŝliwe jest przeprowadzenie postępowania dowodowego (art. 145 ust. 2). Na podstawie materiału dowodowego, jaki jest w dyspozycji Głównej Komisji Orzekającej, nie moŝna ustalić, kto w imieniu i na rzecz uczelni zawarł umowy w sprawie wyŝej wymienionych zamówień publicznych. Skład orzekający w aktach sprawy odnalazł jedynie zestawienie przeprowadzonych przetargów nieograniczonych oraz umów zawartych z dostawcami w ramach realizacji Projektu (załącznik Nr 2 do wyniku kontroli z dnia 5 grudnia 2008 r.). Na tej podstawie moŝna jedynie ustalić, Ŝe wynikiem wyŝej wymienionych postępowań o udzielenie zamówienia publicznego były następujące umowy: 1) w kategorii wyposaŝenia laboratoriów : - Umowa dostawy Nr DZP-67/06 z dnia 8 listopada 2006 r., - Umowa dostawy Nr DZP- 2/07 z dnia 2 stycznia 2007 r., - Umowa dostawy Nr DZP 16/07 z dnia 5 lutego 2007 r., 2) w kategorii aparatura laboratoryjna : - Umowa dostawy Nr DZP-80/06 z dnia 24 listopada 2006 r., - Umowa dostawy Nr DZP-91/06 z dnia 27 grudnia 2006 r., - Umowa dostawy Nr DZP-95/06 z dnia 27 grudnia 2006 r., - Umowa dostawy Nr DZP-101/06 z dnia 27 grudnia 2006 r., - Umowa dostawy Nr DZP-85/06 z dnia 7 lutego 2006 r., - Umowa dostawy Nr DZP-96/06 z dnia 27 grudnia 2006 r., - Umowa dostawy Nr DZP-98/06 z dnia 27 grudnia 2006 r., - Umowa dostawy Nr DZP-102/06 z dnia 27 grudnia 2006 r., - Umowa dostawy Nr DZP-5/07 z dnia 5 stycznia 2007 r., - Umowa dostawy Nr DZP-7/07 z dnia 8 stycznia 2007 r., - Umowa dostawy Nr DZP-8/07 z dnia 8 stycznia 2007 r., - Umowa dostawy Nr DZP-10/07 z dnia 10 stycznia 2007 r., - Umowa dostawy Nr DZP-12/07 z dnia 10 stycznia 2007 r., - Umowa dostawy Nr DZP-4/07 z dnia 5 stycznia 2007 r.,

13 strona Umowa dostawy Nr DZP-100/06 z dnia 27 grudnia 2006 r., - Umowa dostawy Nr DZP-99/06 z dnia 27 grudnia 2006 r., - Umowa dostawy Nr DZP-103/06 z dnia 27 grudnia 2006 r., - Umowa dostawy Nr DZP-94/06 z dnia 27 grudnia 2006 r., - Umowa dostawy Nr DZP-93/06 z dnia 27 grudnia 2006 r., - Umowa dostawy Nr DZP- 6/07 z dnia 8 stycznia 2007 r., - Umowa dostawy Nr DZP-15/07 z dnia 26 stycznia 2007 r., - Umowa dostawy Nr DZP-14/07 z dnia 26 stycznia 2007 r. Przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia, Główna Komisja Orzekająca wskazuje na konieczność ustalenia sprawcy naruszenia, o którym mowa art. 17 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych i jednocześnie przypomina, iŝ naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest udzielenie zamówienia publicznego z naruszeniem przepisów o zamówieniach publicznych dotyczących obowiązku przekazania lub zamieszczenia ogłoszenia w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego. Resortowa Komisja Orzekająca zobowiązana jest uzupełnić materiał dowodowy o wyŝej wymienione umowy w sprawie zamówień publicznych. Wyjaśniając podstawy prawne niniejszego orzeczenia w omawianej części naleŝy przede wszystkim podkreślić to, iŝ naruszenia określonego w art. 17 ust. 1 i 2 uondfp moŝe dopuścić się tylko osoba, która udziela zamówienia publicznego. Odpowiedzialności tej nie moŝna przypisać innej osobie, chociaŝby zatwierdziła ona wewnętrzny wniosek o rozpoczęcie postępowania, ogłoszenie o zamówieniu publicznym, specyfikację istotnych warunków zamówienia, czy w końcu zaakceptowała wybór najkorzystniejszej oferty zatwierdzając protokół postępowania. Stanowisko to potwierdziła Główna Komisja Orzekająca oraz sądy administracyjne w licznych orzeczeniach. Mając na uwadze powyŝsze, na podstawie art. 145 ust. 2 uondfp, postanowiono jak w punkcie 3. sentencji.