ZASADY INFORMACJE OGÓLNE

Transkrypt

1 ZASADY Uwaga: PROSIMY NIE WPROWADZAĆ ZMIAN JĘZYKOWYCH, STYLISTYCZNYCH i INTERPUNKCYJNYCH (W WIĘKSZOŚCI PRZYPADKÓW) W TEKSTACH AKTÓW PRAWNYCH i ORZECZEŃ SN, TK i in. OBOWIĄZUJĄCE SĄ WERSJE ZAMIESZCZONE w DZIENNIKU USTAW, PUBLIKATORACH ORZECZEŃ i INNYCH ŹRÓDŁACH. Korektorów prosimy o sprawdzanie w słownikach lub Internecie słów, które wydają się dziwne, niepoprawne, a które przynależą do języka prawniczego. Prosimy o nieprzekształcanie prawniczych zwrotów i słów, oraz innych specjalistycznych. INFORMACJE OGÓLNE używane znaki wewnątrzwyrazowe oraz międzywyrazowe: ŁĄCZNIK (DYWIZ) [ - ] łączenie przymiotników złożonych z członów równorzędnych znaczeniowo: profil matematyczno-fizyczny, słownik angielsko-polski, aspekt materialno-techniczny; zestawienia rzeczownikowe złożone z członów równorzędnych: laskaparasol, fryzjerka-kosmetyczka; łączenie nazw miejscowości, regionów: Bielsko-Biała, Konstatncin- Jeziorna, Warszawa-Śródmieście; nazwiska dwuczłonowe: Lewaszkiewicz-Petrykowska; łączenie przedrostków z nazwami własnymi pisanymi wielką literą: nie- Polak, nie-szekspirowski, pseudo-chinka; połączenie z niby- i quasi-: niby-artysta, quasi-naukowy; wyrażenia typu: dwu- i trzykrotny, hydro- i helioterapia, 2- i 3-dniowy; w skrótowcach: ZUS-u. MYŚLNIK (PÓŁPAUZA) [ ] w tradycyjnej funkcji znaku przestankowego (spacje po obu stronach półpauzy); wyrażenia liczbowe określające zakres ( od... do... ): w dniach marca, strony 45 70, w latach ; wyrażenia słowne i liczbowo-słowne ukazujące relacje czasowe: okres lipiec sierpień, 3 maja 2 sierpnia; wyrażenia ukazujące relacje przestrzenne: Warszawa Kraków, Berlin Rzym Tokio; uwaga: w przypisach podwójne miejsca wydania zapisujemy przez półpauzę bez spacji Rzeszów Przemyśl 2005 ; wyrażenia ukazujące relacje między osobami, państwami: pakt Ribbentrop Mołotow, relacje państwo Kościół. Uwaga: pauzy [ ] w opracowywanych przez nas książkach nie stosujemy. oznaczanie kursywą wyrazów i zwrotów obcojęzycznych (np. sui generis) poprawne oznaczanie cudzysłowów: pierwszy indeks dolny, drugi indeks górny (... ); cudzysłowy wewnętrzne: «...» zbieg znaków interpunkcyjnych na końcu zdania: 1

2 cudzysłowu z kropką kropka za cudzysłowem:.... skrótu zakończonego kropką z przypisem nie powtarzamy za przypisem kropki: k.c. 2 skrótu zakończonego kropką z cudzysłowem nie powtarzamy za cudzysłowem kropki: k.c. skrótu zakończonego kropką z cudzysłowem i przypisem całość domykamy kropką: k.c. 2. UKŁAD TEKSTU Tekst nie powinien być podzielony na zbyt wiele części. Hierarchia może być dwuwariantowa: CZĘŚĆ I 1. Rozdział I 1.1. I A a) Części, rozdziały i inne nadrzędne fragmenty tekstu powinny być osobno zatytułowane. Po tytułach nie umieszczamy kropek. Przy powoływaniu numeracji w tekście, pomijamy kropkę na końcu (zob. podrozdział 1.2.2). Jeżeli wymaga tego układ tekstu i/lub tematyka pracy, wprowadzamy numerację (arabską) poszczególnych tez, punktów (dotyczy to w szczególności komentarzy i monografii). W serii akademickiej dodatkowo zamieszczamy tzw. boczki znajdujące się na zewnętrznych marginesach krótkie, hasłowe określenia, pojedyncze wyrazy lub zwroty, które informują o treści poszczególnych fragmentów tekstu. Wypunktowania rozbijamy w osobnych wersach: 1)... 2)... a)... b)... NIE: 1)...; 2)...; a)..., b)... taki zapis dopuszczalny tylko w przypisach i fragmentach w obrębie cytatu. SKRÓTY Rozwijamy skróty na początku zdania. W miarę możliwości rozwijamy skróty popularne typu: godzina, według, około, wyżej wymieniony oraz stosujemy słowny zapis miesięcy. W postaci skróconej dajemy najczęściej: m.in., np., itd., itp., tj., tzw. Ujednolicamy zapis skrótów: aktów prawnych, źródeł, publikatorów, czasopism, instytucji i in. Zamieszczamy wykaz skrótów, które potem są używane zarówno w tekście, jak i w przypisach, wykazie literatury itp. Posługujemy się skrótami z Wykazu skrótów ; wszelkie inne tworzymy według znajdujących się tam schematów. Wykaz skrótów dzielimy zasadniczo na dwie części: akty prawne (osobno można wydzielić dodatkowo akty prawa europejskiego, w przypadku gdy ich liczba w publikacji jest dość znaczna), 2

3 czasopisma, orzecznictwo, publikatory i inne. W wykazie nie umieszczamy skrótów oczywistych, np.: UE, WE, z., nr itp. W wykazie skrótów poszczególne hasła szeregujemy alfabetycznie i zgodnie z zasadą słowo po słowie, a skróty, które nie zawierają spacji, traktujemy jak jedno słowo. Przykłady kolejności: k.k. Konstytucja RP k.p. u.p.o.l. ustawa o KRS ustawa o NBP u.w.l. SKRÓTY AKTÓW PRAWNYCH, PUBLIKATORÓW, ORZECZNICTWA, CZASOPISM W przypadku skrótów jednoliterowych nie wstawiamy spacji po literach p.d.o.f. W przypadku skrótów wieloliterowych dwuczłonowych wstawiamy spacje po kropkach pr. wodn. KODEKSY wykaz stały, pierwsze litery części składowych tytułu (z pominięciem w sprawach, przyimków, spójników itp.), z kropkami po każdej literze, bez spacji: k.c. kodeks cywilny k.h. kodeks handlowy k.k. kodeks karny k.k.s. kodeks karny skarbowy k.k.w. kodeks karny wykonawczy k.m. kodeks morski k.p. kodeks pracy k.p.a. kodeks postępowania administracyjnego k.p.c. kodeks postępowania cywilnego k.p.k. kodeks postępowania karnego k.p.w. kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia k.r. kodeks rodzinny k.r.o. kodeks rodzinny i opiekuńczy (bez i w skrócie) k.s.h. kodeks spółek handlowych k.w. kodeks wykroczeń k.z. kodeks zobowiązań * kodeks celny nigdy nie stosujemy skrótu k.c. (aby nie mylić z k.c.) albo w pełnej formie, albo jako k. cel. USTAWA PRAWO... 3

4 nazwy dwuczłonowe (pr-kropka-spacja-skrót-kropka): pr. at. prawo atomowe pr. bud. prawo budowlane pr. geol. prawo geologiczne pr. bank. prawo bankowe pr. dew. prawo dewizowe nazwy wieloczłonowe (p-kropka-skrót jednoliterowy-kropka-skrót jednoliterowy-kropka): p.d.g. prawo działalności gospodarczej p.u.n. prawo upadłościowe i naprawcze USTAWY Skróty tworzymy z najważniejszych określeń użytych w nazwie aktu. Pomijamy zaimki, przyimki itp. np. ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w skrócie będzie brzmieć u.z.p.d.f. a nie np. u.o.z.p.d.o.n.p.o.p.o.f. Liczba liter w skrócie musi się mieścić w sensownych granicach maksymalnie 5, np. u.p.d.o.f, u.p.d.o.p., u.z.p.d.f. u.p.d.o.f. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych u.p.d.o.p. ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych u.p.o.l. ustawa o podatkach i opłatach lokalnych u.s.w. ustawa o samorządzie wojewódzkim u.s.g. ustawa o samorządzie gminnym * u.k.s. ustawa o kontroli skarbowej / ustawa karna skarbowa (możliwość modyfikacji w obrębach poszczególnych pozycji gdy występują obie ustawy, konieczność ewentualnego wprowadzenia rozróżnienia, np. u.ko.s. lub u.ka.s. tego typu skróty bez żadnej spacji). INNE o.p. skrót dla ordynacji podatkowej przy tworzeniu skrótów tytułów rozporządzeń na początku skrótu litera r r.k.w.k.r. rozporządzenie w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników regulaminy: reg. sąd. regulamin postępowania sądów powszechnych reg. prok. regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury ustawy z nazwą własnąw tytule: ustawa o KRS ustawa o Krajowym Rejestrze Sądowym ustawa o NBP ustawa o Narodowym Banku Polskim ustawa o SN ustawa o Sądzie Najwyższym ustawa o podatku od towarów i usług: u.p.t.u. lub ustawa VAT. Nie używamy skrótów na początku w zdaniu. NIE: U.z.p.d.f. reguluje zasady..., ALE: Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym reguluje zasady... Zasada ta nie dotyczy to przypisów, jeśli za pomocą skrótu mamy podany namiar na jakiś artykuł (Art. 1 ust. 3). Skróty ustaw stosujemy zawsze przy powołaniach konkretnych art. art. 23 k.c., art. 5 u.z.p.d.f.; w tekście unikamy nagminnego skracania. Raczej: Na gruncie kodeksu 4

5 cywilnego..., nie: Na gruncie k.c. Kierujemy się tu jednak wyczuciem, jeśli powołań na stronie jest sporo, dziwnie będą wyglądały wszędzie rozpisane. DZIENNIKI Dz. U. Dziennik Ustaw M.P. Monitor Polski M.P. B Monitor Polski B MSiG Monitor Sądowy i Gospodarczy Dz. Urz. MENiS Dziennik Urzędowy Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (wcześniej Dz. Urz. MEN) Dz. Urz. MI Dziennik Urzędowy Ministra Infrastruktury Dz. Urz. Min. Fin. Dziennik Urzędowy Ministra Finansów Dz. Urz. Min. Sprawiedl. Dziennik Urzędowy Ministra Sprawiedliwości Dz. Urz. Min. Zdrow. Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia Dz. Urz. MK Dziennik Urzędowy Ministra Kultury Dz. Urz. MON Dziennik Urzędowy Ministra Obrony Narodowej Dz. Urz. MPiPS Dziennik Urzędowy Ministra Pracy i Polityki Społecznej Dz. Urz. MRiRW Dziennik Urzędowy Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi Dz. Urz. MSP Dziennik Urzędowy Ministra Skarbu Państwa Dz. Urz. MSZ Dziennik Urzędowy Ministra Spraw Zagranicznych Dz. Urz. MŚiGIOŚ Dziennik Urzędowy Ministra Środowiska i Głównego Inspektora Ochrony Środowiska Dz. Urz. MTiGM Dziennik Urzędowy Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej Dz. Urz. GUS Dziennik Urzędowy Głównego Urzędu Statystycznego Dz. Urz. GUM Dziennik Urzędowy Głównego Urzędu Miar Dz. Urz. KGP Dziennik Urzędowy Komendy Głównej Policji Dz. Urz. KGSP Dziennik Urzędowy Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej Dz. Urz. KIE Dziennik Urzędowy Komitetu Integracji Europejskiej Dz. Urz. KPWiG Dziennik Urzędowy Komisji Papierów Wartościowych i Giełd Dz. Urz. NBP Dziennik Urzędowy Narodowego Banku Polskiego Dz. Urz. ULC Dziennik Urzędowy Urzędu Lotnictwa Cywilnego Dz. Urz. UMiRM Dziennik Urzędowy Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast Dz. Urz. UOKiK Dziennik Urzędowy Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów Dz. Urz. UPRP Dziennik Urzędowy Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej Dz. Urz. WUG Dziennik Urzędowy Wyższego Urzędu Górniczego Dz. Urz. ZUS Dziennik Urzędowy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Uwaga: do zamieszczanych w książkach wykazów skrótów nie włączamy Dz. U., M.P. ani Dz. Urz. UE. PODSTAWOWE ORZECZNICTWO Apel.-Lub. Apelacja. Orzecznictwo Sądu Apelacyjnego w Lublinie Apel.-W-wa Apelacja. Orzecznictwo Sądu Apelacyjnego w Warszawie Biul. Skarb. Biuletyn Skarbowy Ministerstwa Finansów Biul. SN Biuletyn Informacyjny Sądu Najwyższego (numer, strona!) ECR European Court Reports KZS Krakowskie Zeszyty Sądowe. Orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Krakowie w sprawach karnych (z., poz.) 5

6 M. Pod. Monitor Podatkowy M. Praw. Monitor Prawniczy M.P.Pr.-wkł. Monitor Prawa Pracy wkładka ONSA Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego ONSA WSA Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego i wojewódzkich sądów administracyjnych OSA Orzecznictwo Sądów Apelacyjnych OSAB Orzecznictwo Sądów Apelacji Białostockiej OSN Orzecznictwo Sądu Najwyższego OSNAPiUS Orzecznictwo Sądu Najwyższego. Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ( ) OSNC Orzecznictwo Sądu Najwyższego. Izba Cywilna (do 1995 r. jako OSN) (nr, poz.) OSN(C) Orzecznictwo Sądu Najwyższego (Izba Cywilna) OSN(K) Orzeczenictwo Sądu Najwyższego (Izba Karna) OSNCK Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izby Cywilnej i Izby Karnej OSNCP Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izby Cywilnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ( ) OSNKW Orzecznictwo Sądu Najwyższego. Izba Karna i Wojskowa OSNP Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych (od 2003) OSNPG Orzecznictwo Sądu Najwyższego, Wydawnictwo Prokuratury Generalnej OSP Orzecznictwo Sądów Polskich OSPiKA Orzecznictwo Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych OSS Orzecznictwo w Sprawach Samorządowych OTK Orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego (nr, poz.) OTK-A Orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego; zbiór urzędowy, Seria A OTK-B Orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego; zbiór urzędowy, Seria B (od 2002 r.) POP Przegląd Orzecznictwa Podatkowego PPH Przegląd Prawa Handlowego Prok. i Pr.-wkł. Prokuratura i Prawo (nr, poz.) PS Przegląd Sądowy Prz. Sejm. Przegląd Sejmowy PUG Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego CZASOPISMA, SERIE (w nawiasach dodano oznaczenia inne niż numerem) AUL Acya Universitatis Lubliniensis AUW Acta Universitatis Wratislaviensis CzPKiNP Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych Dor. Pod. Doradztwo Podatkowe EPS Europejski Przegląd Sądowy FK Finanse Komunalne GSP Gdańskie Studia Prawnicze (tomy rzymskie) KPP Kwartalnik Prawa Prywatnego (zeszyt) KPPubl. Kwartalnik Prawa Publicznego NP Nowe Prawo NPal. Nowa Palestra NPC Nowy Proces Cywilny NPN Nowy Przegląd Notarialny PiM Prawo i Medycyna 6

7 PiP Państwo i Prawo (zeszyt) PiZS Praca i Zabezpieczenie Społeczne PiŻ Prawo i Życie PN Przegląd Notarialny PNUŚ Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego Por. KS Poradnik Komornika Sądowego PPC Polski Proces Cywilny PPE Przegląd Prawa Egzekucyjnego PPHZ Problemy Prawne Handlu Zagranicznego PPiA Przegląd Prawa i Administracji PPiPS Z Problematyki Prawa Pracy i Polityki Socjalnej (tomy arabskie) PPK Przegląd Prawa Karnego Pr. Bank. Prawo Bankowe Pr. Gosp. Prawo Gospodarcze PPW Prawo Papierów Wartościowych Pr. Pracy Prawo Pracy Pr. Spółek Prawo Spółek Prob. Egz. Problemy Egzekucji Prob.Egz.S. Problemy Egzekucji Sądowej Prok. i Pr. Prokuratura i Prawo (nr poz.) Prz. Pod. Przegląd Podatkowy PWiOWI Prace z Wynalazczości i Ochrony Własności Intelektualnej PWS Problemy Wymiaru Sprawiedliwości RPEiS Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny (zeszyt) RPiE Ruch Prawniczy i Ekonomiczny Sam. Teryt. Samorząd Terytorialny SC Studia Cywilistyczne (tomy rzymskie) Sł. Prac. Służba Pracownicza SIL Studia Iuridica Lubliniensa (tomy rzymskie) St. Iur. Studia Iuridica (tomy arabskie) St. i Mat. TK Studia i Materiały Trybunału Konstytucyjnego St. Pr.-Ek. Studia Prawno-Ekonomiczne St. Praw. Studia Prawnicze St.Pr.PiPS Studia z zakresu prawa pracy i polityki społecznej (lub St.Pr.P.) TPP Transformacje Prawa Prywatnego WPP Wojskowy Przegląd Prawniczy ZNIBPS Zeszyty Naukowe Instytutu Badania Prawa Sądowego ZNSA Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego ZNUJ Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego ZNUŁ Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Łódzkiego zapis serii: skrócony: AUW Prawo 1990, nr... AUW PPiA 1990, nr... ZNUJ Prace Prawnicze 1990, z.... ZNUJ PWiOWI 1990, z.... lub pełny: AUW No 2411, Prawo CCCLXXX, Wrocław

8 Podajemy kompletny zapis danych bibliograficznych (rok, numer lub zeszyt, pozycja) przy wszystkich publikatorach, np. OSN 1998, nr 1, poz. 10; OSP 1998, z. 1, poz. 2. Większość periodyków jest oznaczana jako nr, zeszytami ( z. ) są tylko: OSA, OSPiKA, OSP, KZS, KPP, PiP, POP, RPEiS. Poza zapisem sygnatur orzeczeń lub źródeł międzynarodowych nie stosujemy żadnych skrótów łamanych (2/1998) dotyczy to także wszelkich zapisów bibliograficznych i przypisów. POWOŁYWANIE AKTÓW PRAWNYCH wzory zapisu: rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 2, poz. 15 z późn. zm.), ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.), ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 z późn. zm.), rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lutego 2007 r. Regulamin urzędowania sądów powszechnych (Dz. U. Nr 38, poz. 249), zarządzenie Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 30 maja 1990 r. w sprawie nadania statutu urzędom celnym (M.P. Nr 23, poz. 178), ustawa z dnia 18 września 2001 r. Przepisy wprowadzające ustawę Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1546). Zapis identyfikatora po tytule aktu w nawiasach okrągłych. Gdy akt prawny powoływany jest w tekście w nawiasie, wówczas identyfikator po przecinku (ustawa z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym, tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 168, poz z późn. zm.). Zapis roku rok publikacji podawany jedynie w sytuacji, gdy akt ogłoszony w innym roku niż jego data uchwalenia lub gdy mamy do czynienia z tekstem jednolitym: * rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 1, poz. 2), * ustawa z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 3, poz. 20). Zapis numeru Nr koniecznie wielką literą; po numerze przecinek. Zapis pozycji poz. Zapis zmian: wzmianka o późniejszych zmianach sprowadzona do postaci z późn. zm. (Dz. U. Nr 15, poz. 40 z późn. zm.), gdy istnieje taka potrzeba wyszczególnienie wszystkich zmian według schematu: (Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz i Nr 123, poz. 1353, z 2002 r. Nr 25, poz. 253 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152). Uwaga: Obowiązkiem korektorów jest skrupulatna weryfikacja poprawności zapisu zgodnie z powyższymi wzorami. Prosimy przyglądać się uważnie zwłaszcza interpunkcji w identyfikatorach oraz datom dziennym w tytułach aktów prawnych: 8

9 poprawnie: ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz z późn. zm.) błędnie: ustawa z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007, Nr 155, poz z późn. zm.) W związku ze zmianami dot. publikacji Dzienników Ustaw od r. (brak wersji papierowej, dziennik publikowany tylko w wersji elektronicznej bez podziału na numery) modyfikacji uległ także zapis powołań na akty prawne opublikowane w 2012 r. Zmiana polega jedynie na pominięciu w powołaniu numeru Dziennika Ustaw. Wszelkie wcześniejsze zasady (jak np. pomijanie podawania roku, gdy akt opublikowany został w tym samym roku, w którym został uchwalony) nie ulegają zmianie. Akty publikowane przed r. powoływane są zgodnie z dotychczasowymi zasadami (czyli z podaniem numeru). Przykłady: 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sportu i Turystyki z dnia 17 stycznia 2012 r. w sprawie przyznawania nagrody rocznej osobom kierującym niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. poz. 112) rozporządzenie Ministra Skarbu Państwa z dnia 22 grudnia 2011 r. w sprawie określenia wzoru kwestionariusza samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej przeznaczonego do przekształcenia w spółkę kapitałową oraz wykazu dokumentów niezbędnych do sporządzenia aktu przekształcenia (Dz. U. z 2012 r. poz. 26) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 marca 2010 r. - Regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury (Dz. U. Nr 49, poz. 296 oraz z 2012 r. poz. 9) (Dz. U. poz. 15, poz. 26, poz. 38) POWOŁYWANIE AKTÓW UNIJNYCH Wzory zapisu: rozporządzenie Rady (WE) nr 12/2005 z dnia... rozporządzenie Komisji (WE) nr 1214/2008 z dnia... rozporządzenie (WE) nr 102/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia... rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 451/2008 z dnia... (dwie instytucje przed numerem w aktach po 1 stycznia 2008) dyrektywa Rady 93/23/EWG z dnia... (skrót EWG w aktach przyjętych przed 1 listopada 1993). dyrektywa Rady 95/7/WE z dnia... dyrektywa 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady... 9

10 dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/10/WE z dnia... (dwie instytucje przed numerem w aktach po 1 stycznia 2008) decyzja nr 2241/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia... decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1350/2008/WE z dnia... decyzja Komisji 2001/37/WE z dnia... Skrótu nr używamy, gdy numer porządkowy poprzedza rok nr 817/97; skrótu nr nie używamy, gdy rok poprzedza numer porządkowy 96/257/WE. Skrót EWG stosuje się w aktach przyjętych przed 1 listopada 1993, skrót WE w aktach przyjętych po tej dacie. Oznaczenie dwóch instytucji legislacyjnych Parlamentu Europejskiego i Rady: po numerze w aktach opublikowanych przed 1 stycznia 2008 przed numerem w aktach opublikowanych po 1 stycznia DZIENNIKI URZĘDOWE UNII EUROPEJSKIEJ zapis: (Dz. Urz. WE L 31 z , s. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 6, s. 463) (Dz. Urz. UE L 139 z , s. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 34, s. 319, z późn. zm.) (Dz. Urz. UE L 338 z , s. 4) analogicznie jak przy aktach prawa krajowego Dziennik podajemy w nawiasach okrągłych. Gdy akt prawny powoływany jest w tekście w nawiasie, wówczas identyfikator po przecinku (zob. decyzja Komisji 2001/37/WE z dnia 22 grudnia 2000 r. ustanawiająca specjalne warunki przywozu ślimaków morskich pochodzących z Jamajki, Dz. Urz. WE L 10 z , s. 64; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 31, s. 200); skrót: Dz. Urz. WE w przypadku aktów publikowanych przed 1 lutego 2003, Dz. Urz. UE w przypadku aktów publikowanych po 1 lutego 2003; oznaczenie serii (L, C, S) i numeru bez skrótu nr (Dz. Urz. UE C 23...); oznaczenie daty w systemie cyfrowym: dzień.miesiąc.rok (xx.xx.xxxx) z , nie: z ; stronę oznaczamy skrótem s. podajemy stronę, na której rozpoczyna się dana pozycja, nie podajemy zakresu stron; gdy akt sprzed wejścia Polski do UE (przed 1 maja 2004) opublikowany jest w wydaniu specjalnym, po średniku podajemy również dane Polskiego wydania specjalnego: Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz...., t...., s.... Uwaga: Obowiązkiem korektorów jest skrupulatna weryfikacja poprawności zapisu zgodnie z powyższymi wzorami. TYTUŁY AKTÓW PRAWNYCH Tytuły aktów polskich i wspólnotowych aktów prawnych, wymieniane w środku tekstu, piszemy małą literą niezależnie od tego, czy występują w tekście w pełnej formie, czy w skróconej: 10

11 zgodnie z rozporządzeniem Komisji nr 125/2006 z dnia 24 stycznia 2006 r. ustanawiającym wartości jednostkowe w celu określenia wartości celnej niektórych łatwo psujących się towarów... na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (tekst jedn.: Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz z późn. zm.)... zgodnie z kodeksem cywilnym... zgodnie z ustawą Kodeks cywilny... zgodnie z prawem bankowym... zgodnie z ustawą Prawo bankowe. * nazwy kodeksów i praw piszemy w tekście małą literą, np. kodeks karny, kodeks pracy, prawo bankowe, prawo o aktach stanu cywilnego, ordynacja podatkowa itp. ALE: ustawa Kodeks karny, w ustawie Prawo energetyczne. Traktaty, porozumienia, konwencje, karty, protokoły, umowy: w przypadku oficjalnej nazwy (pełnego tytułu) dokumentu tylko pierwszy wyraz piszemy wielką literą (wielką literę zachowują nazwy własne): Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym * wielką literę stosujemy również w przypadku nazw skróconych tych dokumentów: Traktat WE, Traktat, Porozumienie EOG za każdym razem trzeba sprawdzać, czy mamy do czynienia z oficjalnym, pełnym tytułem dokumentu; uwaga zwłaszcza na tytuły długie, z przymiotnikiem europejski, który może, ale nie musi przynależeć do tytuły: europejska Konwencja o ochronie prawa człowieka i podstawowych wolności (tutaj przymiotnik europejska nie należy do tytułu) Europejska konwencja o ochronie dziedzictwa archeologicznego (tutaj należy do tytułu) W przypadku nazw zwyczajowych i skróconych aktów prawnych wszystkie człony należy pisać małą literą: traktat amsterdamski, traktat nicejski, traktat rzymski, traktaty rzymskie, traktaty założycielskie traktat akcesyjny traktat konstytucyjny (nazwa rodzaju aktu, a nie nazwa własna) konwencja paryska, konwencja brukselska, konwencja genewska (to nazwy zwyczajowe) konwencja o ochronie praw człowieka (niepełny tytuł) protokół z Palermo, protokół z Kioto porozumienie nicejskie umowa z Saarbrücken załącznik (małą również wówczas gdy jest to jedyny załącznik do dokumentu) Wyjątek stanowią następujące używane zwyczajowo nazwy, stosowane równorzędnie z nazwami oficjalnymi: Karta Narodów Zjednoczonych, Powszechna Deklaracja Praw Człowieka, Europejska Konwencja Praw Człowieka, Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych, Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych. 11

12 Części aktów prawnych zapisujemy małą literą, np. rozdział, tytuł, dział. Numeracja arabska lub rzymska w postaci takiej, w jakiej występuje w powoływanym akcie prawnym (czyli np. w części 1, w rozdziale XII). Tytuły rozdziałów, tytułów, działów, części zapisujemy w cudzysłowie, nie kursywą. POWOŁYWANIE JEDNOSTEK REDAKCYJNYCH AKTÓW PRAWNYCH art., ust., pkt (pkt bez względu na liczbę i przypadek bez kropki), lit., paragraf oznaczany wyłącznie symbolem (słownie tylko jeśli otwiera zdanie) oraz tiret (np. tiret drugie). Skrót art. w zapisie ciągu artykułów umieszczamy tylko gdy art. jest z ust. czy pkt, np.: art. 23, 45, 56, 78 2, art. 79 ust. 3 pkt 2 i 3, art. 123, 145 i 230 k.c. Artykuły po sobie następujące: art. 1 i 2; zapis art. 1 2 oznacza, że pomiędzy jest np. jeszcze art. 1a lub 1 1. Nie stosujemy oznaczeń art. art. lub przy powołaniu kilku artykułów lub paragrafów (po prostu: art. 1 3, 1 8, nie: art. art. 1 3, 1 8). Nie stosujemy skrótu zd. na określenie zdania art. 1 ust. 2 zdanie drugie, nie: art. 1. ust. 2 zd. 2. Zdanie zawsze w formie Mianownika: zgodnie z art. 2 zdanie pierwsze, nie: zgodnie z art. 2 zdaniem pierwszym. Skrót ustawy na końcu w przypadku odesłań: art. 23 zdanie drugie k.p.k., art. 456 in fine k.p.k. POWOŁYWANIE ORZECZEŃ SĄDOWYCH Wzory zapisu: uchwała SN z dnia 8 listopada 1991 r., II CO 16/91, OSNC 1993, nr 3, poz. 40, postanowienie TK z dnia 20 grudnia 2000 r., SK 14/99, OTK 2000, nr 8, poz. 306, wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2002 r., III SA 3190/99, niepubl. NIE: uchwała SN z dnia 8 listopada 1991 r. (II CO 16/91, OSNC 1993/3/40) nie stosujemy zapisu w nawiasach ani numeracji łamanej! postanowienie TK z dnia 20 grudnia 2000 r., sygn. akt SK 14/99 nie stosujemy skrótu sygn. akt! Gdy wiadomo, że orzeczenie nie jest nigdzie publikowane, używamy skrótu niepubl. Orzeczenia publikowane w publikacjach elektronicznych: uchwała SN z dnia 8 grudnia 2008 r., III CO/08, LEX nr jeśli orzeczenie jest zamieszczone w Systemie Informacji Prawnej LEX, miejsce publikacji zapisujemy jako LEX nr (wielkimi literami, bez określeń LEX Temida, LEX Omega itd.); analogicznie podajemy LexPolonica (nie LexPolonica Prima lub LexPolonica Maxima), jeśli dana publikacja stosuje numerację orzeczeń (jak np. LEX ), podajemy ją, 12

13 gdy miejsce publikacji to baza internetowa, podajmy adres www po sygnaturze, po przecinku: postanowienie NSA z dnia 3 grudnia 2010 r., I GSK 921/10, W przypadku kilku miejsc publikacji, podajemy miejsce publikacji ważniejsze zbiór urzędowy lub to miejsce publikacji, gdzie np. zamieszczona została pełna treść orzeczenia (np. z uzasadnieniem). W sygnaturze podajemy końcówkę roku, nie cały: 23/09, nie: 23/2009. W przypadku odesłań do konkretnych orzeczeń w przypisach lub w nawiasie w tekście głównym stosujemy skrótowy zapis sądu: (zob. tak uchwała SN z dnia 21 kwietnia 1999 r., III ZP 6/99, OSNP 1999, nr 16, poz. 619; postanowienie SN z dnia 11 marca 1999 r., III RN 131/98, OSNP 1999, nr 24, poz. 772). W przypadku odesłań w postaci wyliczenia orzeczeń oddzielamy średnikiem różne rodzaje orzeczeń oraz orzeczenia różnych sądów: np. uchwała SN z dnia...; postanowienie SN z dnia...; postanowienie TK z dnia... W przypadku odesłań w postaciu wyliczenia orzeczeń jednego sądu można zastosować zapis: zob. uchwały TK z dnia: 27 września 1994 r., W 10/93, OTK 1994, nr 2, poz. 46, oraz 14 września 1994 r., W 15/94, OTK 1994, nr 2, poz. 45, lub: zob. uchwały TK: z dnia 27 września 1994 r., W 10/93, OTK 1994, nr 2, poz. 46, oraz z dnia 14 września 1994 r., W 15/94, OTK 1994, nr 2, poz. 45; zob. wyroki SN: z dnia..., z dnia..., z dnia..., oraz z dnia... * Proszę pamiętać o zachowaniu jednolitości obranego zapisu w obrębie całej książki. Skład sędziowski w orzeczeniach podajemy według wzoru: uchwała składu 7 sędziów SN z dnia... Uwaga: Obowiązkiem korektorów jest skrupulatna weryfikacja poprawności zapisu zgodnie z powyższymi wzorami. POWOŁYWANIE ORZECZEŃ SĄDÓW EUROPEJSKICH (Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej TSUE, dawniej: EuropejskiTrybunał Sprawiedliwości ETS; Sąd Pierwszej Instancji SPI; Sąd do spraw Służby Publicznej SSP) Wzory zapisu: wyrok ETS z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie C-65/03 Komisja WE v. Królestwo Belgii, Zb. Orz. 2004, s. I-6427 wyrok SPI z dnia 26 listopada 2002 r. w sprawach połączonych T-74/00, T-76/00, T- 83/00, T-84/00, T-85/00, T-132/00, T-137/00 i T-141/00 Artegodan i.in. v. Komisja, Rec. 2002, s. II-4945 Nazwy stron zapisujemy kursywą. Ze względu na brak oficjalnej nazwy zbioru orzeczeń sądów wspólnotowych w języku polskim, dla określenia miejsca publikacji stosowane są skróty: Zb. Orz. (po 1 maja 2004 r.), Rec. (Recueil de la jurisprudence de la Cour de justice et du Tribunal de première instance wynika z przyjętej praktyki polskich tłumaczy orzeczeń Trybunału, 13

14 dostępnych na stronie internetowej Trybunału: ECR (European Court Reports). Zbiór orzecznictwa od 1990 r. podzielony jest na dwa tomy: rzymska I oznacza orzeczenia w sprawach rozstrzyganych przez ETS, rzymska II oznacza orzeczenia w sprawach rozstrzyganych przez SPI. LITERATURA PRZYPISY przykłady: 1 Zob. K. Buchała, Prawo karne materialne, Warszawa 1989, s. 469; J. Czarzasty, Przyczynek do problematyki klauzul generalnych, PiP 1978, z. 5, s. 83 i n. 2 K. Korzan, glosa do orzeczenia SN z dnia 22 kwietnia 1968 r., III CZP 37/68, NP 1969, nr 9, s J. Naworski, Kilka uwag na temat zasady walutowości w świetle nowego Prawa dewizowego, Palestra 1999, nr 9 10, s Zob. zdanie odrębne K. Buchała, Prawo karne..., s Tamże, s. 98. ZASADY OGÓLNE TWORZENIA PRZYPISÓW ORAZ OPISÓW BIBLIOGRAFICZNYCH Zaczynają się dużą literą, kończą kropką. Znaki przypisów w tekście głównym umieszczamy przed znakiem interpunkcyjnym. W tekście stosujemy ciągłą numerację przypisów. Odrębna numeracja dla poszczególnych części, rozdziałów, stosowana jest wówczas, gdy w książce znajduje się znaczna ilość przypisów lub gdy poszczególne części zostały napisane przez różnych autorów np. w zbiorze referatów czy artykułów. Informacja o odrębnej numeracji w ramach części jest niezbędna dla korektora podczas II korekty (jego obowiązkiem jest weryfikacja poprawności tak stosowanej numeracji). Tytuły książek, artykułów zapisujemy kursywą, bez cudzysłowów. Tytuły czasopism zapisujemy czcionką prostą,bez cudzysłowów albo w skrócie. Budowa przypisu z odesłaniem do książki lub artykułu: autor (inicjał imienia + nazwisko) + tytuł + inne informacje (tom, miejsce i rok wydania, strona) wszystkie dane oddzielone przecinkiem: S. Sołtysiński, A. Szajkowski, J. Szwaja, Kodeks handlowy. Komentarz, t. 2, Warszawa 1996, s Poszczególne pozycje w jednym przypisie oddzielamy średnikiem: A. Borodo, Polskie prawo finansowe. Zarys ogólny, Toruń 2005; A. Gomułowicz, J. Małecki, Polskie prawo finansowe, Warszawa 2006; Z. Ofiarski, Prawo finansowe, Warszawa Por. np. wyroki SN: z dnia 17 listopada 1999 r., I PKN 358/99, OSNAPiUS 2001, nr 7, poz. 217, z dnia 14 maja 1998 r., I PKN 121/98, OSNAPiUS 1999, nr 10, poz. 342, z dnia 5 lutego 2002 r., I PKN 873/00, OSNAPiUS 2002, nr 22, poz. 9; zob. również uchwała SN z dnia 11 kwietnia 2001 r., III ZP 7/01, OSNAPiUS 2002, nr 7, poz. 155; odmiennie 14

15 M. Gersdorf, Odpowiedzialność za pracowniczy czyn nieuczciwej konkurencji, PiZS 2005, nr 1. Kolejne powołania tej samej pracy podajemy w formie skróconej: autor + początek tytułu +..., + ewentualnie inne dane. Nie stosujemy oznaczenia op. cit.: M. Gersdorf, Odpowiedzialność..., s. 3. S. Sołtysiński, A. Szajkowski, J. Szwaja, Kodeks handlowy..., t. 2, s. 56. * Konsekwentnie stosujemy raz obrany skrót tytułu. Tytuł jednej książki nie może być różnie skracany w obrębie kilku przypisów. W przypadku gdy autor powołuje w kolejnych przypisach różne wydania jednej książki, przy pierwszym powołaniu każdego z nich należy podać pełne dane bibliograficzne, w formach skróconych rok dla odróżnienia wydania: A. Kidyba, Kodeks spółek handlowych. Komentarz, t. 2, Warszawa A. Kidyba, Kodeks spółek handlowych. Komentarz, t. 2, Warszawa A. Kidyba, Kodeks spółek handlowych..., t. 2, 2008, s W przypadku gdy autor powołuje w różnych przypisach różne tomy jednego wydania, przy pierwszym powołaniu należy podać pełne dane bibliograficzne: S. Sołtysiński, A. Szajkowski, J. Szwaja, Kodeks handlowy. Komentarz, t. 2, Warszawa 1996, s. 34. S. Sołtysiński, A. Szajkowski, J. Szwaja, Kodeks handlowy. Komentarz, t. 1, Warszawa 1996 podajemy miejsce i rok wydania, mimo że wydanie to pojawiło się już we wcześniejszym przypisie. Zmiana tomu sprawia, że mamy do czynienia niejako z nową pozycją. Gdy mamy w przypisach kilka zbiorowych komentarzy do danego kodeksu: Kodeks pracy z komentarzem, red. U. Jackowiak, Gdańsk 1998 Kodeks pracy. Komentarz, red. J. Jończyk, Warszawa 1977 Kodeks pracy. Komentarz, red. W. Muszalski, Warszawa 2004, w skróconych kolejnych powołaniach dodajemy redakcję dla łatwiejszej identyfikacji: G. Goździewicz (w:) Kodeks pracy..., red. W. Muszalski, s. 23. Teksty zamieszczone w pracach zbiorowych zapisujemy: S. Pieprzny, Prywatyzacja zadań Policji (w:) Przemiany doktrynalne i systemowe prawa publicznego. Studia dedykowane prof. Wincentemu Bednarkowi, red. S. Pikulski, W. Pływaczewski, J. Dobkowski, Olsztyn * Przed (w:) nie umieszczamy przecinka oraz nie stosujemy zapisu w nawiasach kwadratowych [w:]. Gdy autor powołuje w zapisie bibliograficznym autorów więcej niż 3, stosujemy zapis: pierwszy autor + [i in.] lub [et al.] (w zależności od przyjętej w książce konwencji opisów bibliograficznych (polskie lub łacińskie). Pozycję: A. Barczak-Oplustil, G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Rodzynkiewicz, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll (red.), Kodeks karny część szczególna, t. 2, Kraków 2006, zapiszemy: A. Barczak-Oplustil [i in.], Kodeks karny część szczególna, red. A. Zoll, t. 2, Kraków Umieszczenie wszystkich autorów w opisie bibliograficznym możliwe jest przy pierwszym powołaniu, przy każdym kolejnym powołaniu podamy już jednak pierwszego autora + [i in.]. Sposób skracania podanej pozycji może być następujący: G. Bogdan (w:) A. Barczak-Oplustil [i in.], Kodeks karny..., t. 2, s. 67, lub: G. Bogdan (w:) A. Barczak-Oplustil [i in.], Kodeks karny..., red. A. Zoll, t. 2, s. 67, lub: 15

16 G. Bogdan (w:) Kodeks karny..., red. A. Zoll, t. 2, s. 67. Gdy autorów jest ponad 3, możemy również zapisać taką pozycję, podając samego redaktora, i jest to chyba zapis najczęściej stosowany również przez samych autorów: Kodeks karny część szczególna, red. A. Zoll, t. 2. Skrócony zapis wówczas: G. Bogdan (w:) Kodeks karny..., red. A. Zoll, t. 2, s. 67. Istnieją wyjątki w przypadku gdy autorów jest 4 można powołać wszystkich, zwłaszcza przyjęło się wymieniać wszystkich w poniższej pozycji: S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, J. Szwaja, Kodeks spółek handlowych. Komentarz, t. 5, Warszawa Jeżeli przypis dotyczy tej samej pozycji co w przypisie poprzednim, stosujemy odnośniki: tamże lub ibidem. Należy konsekwentnie stosować obrany sposób tworzenia odsyłaczy albo decydujemy się na polskie, albo na łacińskie (sugerujemy jednak polskie). Wówczas, jeśli zdecydujemy się na ibidem, musimy również używać odnośników: idem, eadem, et al. Konsekwencja dotyczy również formy odnośników: jeśli tenże, to taż, jeśli tegoż, to tejże. Odnośników tych używamy, jeżeli w kolejnej pozycji powtarza się ten sam autor. Jeśli przypis dotyczy tej samej pozycji co w przypisie poprzednim, a autor powołuje się na tę samą stronę, nie powtarzamy jej. Przykłady: 1 M. Surkont, Odpowiedzialność karna za korupcję, WPP 2000, nr 1, s Tamże. 3 Tamże, s B. Kudrycka, Dylematy urzędników administracji publicznej, Białystok 1995, s Tejże, Neutralność polityczna urzędników, Warszawa 1998, s J. Dolecki, Etyka w zarządzaniu gminą, Sam. Teryt. 2000, nr 4; K. Buczkowski, M. Wojtaszek, Pranie pieniędzy, Warszawa 2001, s J. Dolecki, Etyka..., s. 6 (mimo że pozycja była powyżej, nie oznaczamy jej jako tamże, ponieważ w poprzednim przypisie mamy dwie pozycje i niejasne byłoby, do której pozycji tamże się odnosi). Oznaczanie redaktorów prac zbiorowych: jeśli praca zbiorowa bez podanych autorów, a z podanym redaktorem, wówczas: Tytuł, red. J. Kowalski, Warszawa 2000 lub J. Kowalski (red.), Tytuł, Warszawa 2000 jeśli 3 autorów i jeszcze jakiś inny redaktor, wówczas: A. Nowak, F. Piłka, J. Czarny, Tytuł, red. J. Kowalski, Warszawa 2003; jeśli jeden z autorów jest redaktorem, wówczas: M. Balon (red.), B. Blacharz, A. Nowak, Tytuł, Warszawa 2000; jeśli więcej niż 3 autorów, możliwe są dwa zapisy: A. Barczak-Oplustil, G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Rodzynkiewicz, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll (red.), Kodeks karny część szczególna, t. 2, Kraków 2006, lub: A. Barczak-Oplustil [i in.], Kodeks karny część szczególna, t. 2, red. A. Zoll, Kraków Jeśli mamy 2 lub więcej redaktorów lub autorów, ich nazwiska oddzielamy przecinkiem, nie spójnikiem i W przypadku gdy w opisie bibliograficznym podany jest również tytuł tomu, obowiązuje zapis: 16

17 S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, Kodeks spółek handlowych, t. 2, Komentarz do art , Warszawa 2002; System prawa cywilnego, t. 1, Część ogólna, red. Z. Radwański, Ossolineum Przykładowy sposób skracania: S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, Kodeks spółek..., t. 2, s. 34; S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, Kodeks spółek handlowych, t. 2, s. 34; B. Lewaszkiewicz-Petrykowska (w:) System prawa cywilnego, t. 1, s * Należy zachować konsekwencję w sposobie powoływania tomów. Np. w przypadku komentarzy do kodeksów decydujemy się na opisy bibliograficzne takie jak powyżej, z podanym tytułem tomu, albo stosujemy zapis prosty: S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, Kodeks spółek handlowych. Komentarz, t. 2, Warszawa 2002, wówczas tytuł skrócony: S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, Kodeks spółek handlowych..., t. 2. Tomy oraz części oznaczamy cyfrą arabską (bez kropki): System prawa cywilnego, t. 3, cz. 1, Prawo zobowiązań. Część ogólna, red. Z. Radwański, Ossolineum Tomy oraz części oznaczamy zawsze skrótem: t., cz. W przypadku powoływania komentarza do danego art. w obrębie komentarza do ustawy stosujemy zapis: T. Grzegorczyk, Kodeks karny skarbowy. Komentarz, Warszawa 2000, kom. do art. 23 (lub: komentarz do art. 23); H. Ciepła (w:) Kodeks rodzinny i opiekuńczy z komentarzem, red. K. Piasecki, Warszawa 2000, kom. do art. 23, s. 30 (lub: komentarz do art. 23, s. 30), lub: H. Ciepła, komentarz do art. 23 (w:) Kodeks rodzinny..., red. K. Piasecki, s. 30. Poszczególne części tytułu oddzielamy kropką: Kodeks cywilny. Komentarz, red. K. Pietrzykowski, E. Ochendowski, Prawo administracyjne. Część ogólna. * W katalogach Biblioteki Narodowej stosowany jest dwukropek, ale jest to zapis katalogowy i proszę go nie używać. Warto jednak sprawdzać w katalogach zapis, ponieważ są tytuły inaczej zapisane na karcie tytułowej i takie obowiązują, np.: Z. Radwański, Prawo cywilne część ogólna, Warszawa Komentarze elektroniczne publikowane w LEX oznaczamy: LEX/el. + rok (LEX/el. 2002). Przykłady powołań: T. Grzegorczyk, Komentarz do ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (Dz.U ), LEX/el. 2009; A. Kidyba, Komentarz bieżący do art ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U ), LEX/el. 2009, kom. do art. 30, lub: A. Kidyba, komentarz do art. 30 (w:) Komentarz bieżący do art ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U ), LEX/el POWOŁYWANIE GLOS Jeśli nie mamy danych o konkretnym tytule glosy, stosujemy zapis: J. Pacho, glosa do uchwały SN z dnia 12 października 1976 r., I PZP 49/76, OSP 1977, z. 5, s. 96. Przy kolejnym powołaniu stosujemy formę skróconą, ucinając dane na sygnaturze (bez 3 kropek): J. Pacho, glosa do uchwały SN z dnia 12 października 1976 r., I PZP 49/76, s

18 W przypadku powoływania danych orzeczenia wraz z glosą, zapisujemy ją po przecinku: zob. uchwała SN z dnia 12 października 1976 r., I PZP 49/76, OSNCP 1977, nr 4, poz. 67, z glosą J. Pacho, OSP 1977, z. 5, s. 96. Nie tworzymy przypisów jedynie w celu podania identyfikatora aktu bądź orzeczenia takie informacje podajemy bezpośrednio w tekście. Wyjątek stanowią sytuacje, gdy akt prawny lub orzeczenie sądu podane są w tekście głównym w obrębie cytatu wówczas publikator możemy podać w przypisie. W odwołaniach stosujemy formę zob., nie: patrz. Zob. łączymy z Mianownikiem: zob. uchwała, zob. glosa. Nie stosujemy dwukropków po odnośnikach typu: zob., por., tak, odmiennie itp. poprawnie: zob. także uchwała SN z dnia... błędnie: zob. także: uchwała SN z dnia...; por.: A. Zoll... Zapis podwójnych inicjałów przed nazwiskiem: bez spacji (W.J. Katner). W opisach bibliograficznych nie umieszczamy nazw wydawnictw podajemy tylko miasto i rok. Wyjątek stanowi Ossolineum (Wrocław Warszawa Kraków Łódź = Ossolineum, i wszelkie inne powołania wydawnictwa Zakładu im. Ossolińskich oznaczamy samym Ossolineum wraz z rokiem, bez miasta). Uwaga na wydawnictwo Zakamycze, mylone często z miastem. Zakamycze zawsze zamieniamy na Kraków. Daty dzienne czasopism zapisujemy według wzorów: Gazeta Wyborcza, 21 września 2000, lub: Gazeta Wyborcza 2000, 21 września. Numer boczny oznaczamy skrótem: nb (bez kropki). Używamy skrótów: s. (nie: str.), n. (nie: nast.), itd. (nie: etc.). Literaturę powoływaną nie w przypisach, ale w nawiasach w tekście głównym opracowujemy na takich samych zasadach jak w przypisach (unikamy tylko odnośnika tamże podajemy skrócony tytuł). Uwaga: Do obowiązków redaktora merytorycznego należy weryfikacja oraz opracowanie merytoryczne przypisów (sprawdzenie poprawności powoływanych tytułów książek, wydań itd.), a także uporządkowanie kolejnych powołań poszczególnych pozycji w postaci skróconej zgodnie z powyższymi zasadami. Do obowiązków korektora należy weryfikacja poprawności zapisów bibliograficznych, sposobu tworzenia skrótów itd. oraz w miarę możliwości konsekwencji stosowania przyjętych przez autora lub redaktora skrótów tytułów. BIBLIOGRAFIA Ogólne zasady tworzenia opisów bibliograficznych zob. część dotycząca przypisów. Bibliografię zamieszczamy na końcu książki, ewentualnie po każdym rozdziale lub części. Do każdej książki ustalamy odrębnie, czy bibliografia zamieszczona na końcu książki, ma zawierać wszystkie wymienione w książce pozycje, czy też ma być wyborem najważniejszej literatury. Kolejne pozycje podajemy w układzie alfabetycznym. Na końcu każdej pozycji nie wstawiamy kropek. 18

19 Zapis nazwisk: nazwisko + inicjał. W przypadku prac zamieszczonych w pracach zbiorowych: nazwisko + inicjał, Tytuł (w:) inicjał + nazwisko... Nie podajemy stron, a w przypadku glos pozycji. W bibliografii stosujemy identyczne skróty czasopism i orzecznictwa jak w przypisach. Nie rozwijamy do pełnych tytułów. Przykłady: Buchała K., Prawo karne materialne, Warszawa 1989 Czarzasty J., Przyczynek do problematyki klauzul generalnych, PiP 1978, z. 5 Kodeks cywilny. Komentarz, red. K. Pietrzykowski, t. 1, Warszawa 1997 Korzan K., glosa do orzeczenia SN z dnia 22 kwietnia 1968 r., III CZP 37/68, NP 1969, nr 9 System prawa cywilnego, t. 3, Prawo zobowiązań część ogólna, red. Z. Radwański, Ossolineum 1985 Schwander A., Die Geldschuldlehre, Frankfurt am Main 1938 Jeśli bibliografia występuje w tekście w jednym akapicie (np. w komentarzach literatura do danego rozdziału), poszczególne opisy bibliograficzne zaczynamy od inicjału imienia, rozdzielamy je średnikiem, a na końcu całości umieszczamy kropkę: Literatura: K. Buchała, Prawo karne materialne, Warszawa 1989; J. Czarzasty, Przyczynek do problematyki klauzul generalnych, PiP 1978, z. 5; M. Matey, Związkowa kontrola rozwiązywania umów o pracę w prawie pracy, Warszawa 1975; A. Pyrzyńska, Rozwiązanie umowy przez strony, Warszawa 2002; T. Zieliński, Nieważne rozwiązanie stosunku pracy, Kraków * W tego typu bibliografii podawane są niekiedy strony. RÓŻNE Stosujemy słowny zapis miesięcy przy oznaczeniach dat (wyjątkiem jest cyfrowy zapis dat w Dziennikach Urzędowych UE oraz w źródłach obcojęzycznych, w których najczęściej zostawiamy zapis oryginalny). Zwroty obcojęzyczne zapisujemy kursywą: face to face, a contrario. Quasi w zestawieniach typu quasi-zielony czcionka prosta. Liczebniki porządkowe zapisujemy z kropką: 5. dnia w latach 90. (tylko taki zapis lat, nie 90-tych ani dziewięćdziesiątych) * Kropki po liczebniku porządkowym nie stawiamy w oznaczeniach tomów, części, w datach. Przed symbolem % nie zostawiamy spacji. Prawidłowy zapis: 8%, nie: 8 %. Poprawny zapis przymiotników odnoszących się do procentów: 8-procentowa stawka lub rzadziej ośmioprocentowa (lub po prostu: stawka 8%). * Nie stosujemy błędnej formy: 8% stawka. Konsekwentnie należy stosować jeden model zapisu okresów czasu: cyfrowy lub słowny. 3 dni, 4 miesiące (zapis poprawny w książkach niebeletrystycznych), lub: trzy dni, cztery miesiące. Formy przymiotnikowe analogiczne i stosowane również konsekwentnie: 19

20 3-dniowy, 4-miesięczny (zapis poprawny w książkach niebeletrystycznych), trzydniowy, czteromiesięczny. * Sugerowany zapis: cyfrowy. Zapis liczb od 1000 powyżej: liczby 4-cyfrowe bez spacji (1000, 1200), liczby 5-cyfrowe w górę ze spacją (10 000, ).!!! Prosimy stosować tu spację twardą. 20