ROZDZIAŁ ÓSMY R o z w a ż a n i a n a t e m a t y ż e g l a r s k i e

Transkrypt

1 ROZDZIAŁ ÓSMY Rozważania na tematy żeglarskie

2 HISTORIA POWOJENNEGO NADAWANIA STOPNI ŻEGLARSKICH (widziana przez szuwarowego zbąszyńskiego żeglarza) Omawiając Historie Żeglarstwa Zbąszyńskiego wielokrotnie poruszałem temat szkolenia i w jego wyniku uzyskiwania stopni żeglarskich. W początkowym powojennym okresie uprawnienia do prowadzenia żeglugi sportowej nadawały Wojewódzkie Komitety Kultury Fizycznej w wyniku wcześniej zdanych egzaminów. Dowodem potwierdzającym jest moja karta egzaminacyjna z 16 sierpnia 1955 r. Komisja przeprowadzająca egzamin zatwierdzona była przez W.K.K.F. W dalszej kolejności kompetencje nadawania uprawnień i przeprowadzania szkoleń przejął Polski Związek Żeglarski. Zależnie od posiadanego stopnia (patentu) istniał rodzaj prowadzenia żeglugi. W szeregach Ligi Morskiej w Zbąszyniu brak było członków z wiedzą żeglarską. Zachowane dokumenty z pierwszych lat powojennych wymieniają jedno nazwisko Bogumił Sojecki, przy którym podany jest tytuł Żeglarz Morski Kapitan. Dzisiaj trudno jest dociec prawdziwości tych kwalifikacji i sposobu ich uzyskiwania. Odległy czas potwierdza jego istnienie. Jeżeli istniały uprawnienia Żeglarz Morski Kapitan to winno się przypuszczać, że był stopień Żeglarz Śródlądowy Kapitan. Takie rozumienie pozwala widzieć podział na uprawnienia żeglugi morskiej i śródlądowej, również w stopniach niższych. Moja karta egzaminacyjna wskazuje istnienie stopnia Sternika III klasy, stąd kolejny wniosek, że istniały stopnie: Sternik I i II klasy. Kol. Kazimierz Lutomski opisując swoje wspomnienia żeglarskie informuje, że w Kiekrzu, w 1948 r., na kursie uzyskał stopień żeglarza, napewno żeglarza śródlądowego. Zarządzenie Przewodniczącego Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki z dnia 25 sierpnia 1969 r. omawia wymogi i kwalifikacje w nadawaniu stopni i uprawnień żeglarskich, w/g którego zostały ustalone następujące stopnie żeglarskie: 1. Jachtowy Kapitan Żeglugi Wielkiej 2. Jachtowy Kapitan Żeglugi Bałtyckiej 3. Jachtowy Sternik Morski 4. Sternik Jachtowy 5. Żeglarz Jachtowy Omawiane zarządzenie określało wielkość wiedzy, która przy egzaminach była bardzo rygorystycznie przestrzegana.

3 O wymogach i zwyczajach Komisji egzaminacyjnej podczas zdobywania stopni żeglarskich opowiedział mi Kapitan Żeglugi Wielkiej, a jednocześnie armator jachtu Quo vadis - w cywilu prof. Uniwersytetu A. Mickiewicza w Poznaniu. Podczas nocnej biesiady żeglarskiej, dowiedziałem się że Jemu łatwiej było uzyskać dyplom magisterski aniżeli patent Kapitański. Z potwierdzeniem stawianych wymagań przez Komisję egzaminacyjną, na stopień Sternika III kl. w 1954 roku po kursie centralnym w Giżycku, spotkała się grupa zbąszyńskich żeglarzy. Według mojej oceny (nie zawsze obiektywnej), większe wymogi były stawiane na kursach i rejsach centralnych, a łatwiej było zaliczyć egzamin po kursie przed komisją regionalna. Przyczyny takiego stanu rzeczy można różnorodnie tłumaczyć - temat pozostawiam dociekliwym czytelnikom. W opublikowanym Dzienniku Ustaw z dnia 12 września 1997 r. Nr 112 poz.729 zostały zmienione stopnie żeglarskie, które obowiązują do chwili obecnej, a przedstawiają się następująco: 1. Kapitan jachtowy 2. Sternik jachtowy morski 3. Sternik jachtowy 4. Żeglarz jachtowy Dokumentem potwierdzającym posiadanie stosownych kwalifikacji jest Patent Żeglarski wydany przez Polski Związek Żeglarski. Ilościowo została zmniejszona ilość stopni, natomiast wielkość wiedzy i wymogi egzaminacyjne zostały powiększone. Każdy omawiany stopień żeglarski uprawnia do prowadzenia odpowiedniej wielkości jachtu jak również odpowiedniego akwenu. W niniejszym opracowaniu tego nie opisuję, odwołując czytelnika do stosownych dokumentów. W Historii Stopni Żeglarskich chce przedstawić otoczkę atmosfery towarzyszącej zdobywaniu uprawnień żeglarskich. Podobnie do stopni żeglarskich zmianom ulegała Książeczka Żeglarska. Pierwszym dokumentem osobistym żeglarza w 1954 r. była Karta pracy żeglarza wydawana przez WKKFiT, która potwierdzała udział żeglarza w danej Sekcji Sportów Wodnych. Przyjęcie żeglarskich organizacji przez Polski Związek Żeglarski spowodowało, że powstała obecnie istniejąca Książeczka Żeglarska" jako dowód osobisty żeglarza.

4

5

6