WOJEWÓDZKI INSPEKTORAT INSPEKCJI HANDLOWEJ

Transkrypt

1 WOJEWÓDZKI INSPEKTORAT INSPEKCJI HANDLOWEJ we WROCŁAWIU Wrocław, ul. Ofiar Oświęcimskich 15A tel. (71) , 38, 39; fax. (71) SPRAWOZDANIE DOLNOŚLĄSKIEGO WOJEWÓDZKIEGO INSPEKTORA INSPEKCJI HANDLOWEJ WE WROCŁAWIU Z KONTROLI JAKOŚCI PALIW REALIZOWANYCH W RAMACH SYSTEMU MONITOROWANIA I KONTROLOWANIA JAKOŚCI PALIW W ROKU 2015 NA TERENIE WOJEWÓDZTWA DOLNOŚLĄSKIEGO WROCŁAW

2 Rok 2015 był kolejnym okresem funkcjonowania Systemu Monitorowania i Kontrolowania Jakości Paliw, którego podstawę prawną stanowi ustawa z 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1728, z późn. zm.). System monitorowania i kontrolowania jakości paliw został zorganizowany w celu wywiązania się przez Polskę jako kraju członkowskiego Unii Europejskiej - z obowiązków wynikających z: - dyrektywy 98/70/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia r. w sprawie jakości benzyny i olejów napędowych (Dz. Urz. WE nr L 350, r.) zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia r. (Dz. Urz. WE L r.), - dyrektywy 1999/32/WE Rady z dnia r. odnoszącej się do redukcji zawartości siarki w niektórych paliwach ciekłych (Dz. Urz. WE L r.), - dyrektywy 2005/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia r. zmieniającej dyrektywę 1999/32/WE w zakresie zawartości siarki w paliwach żeglugowych (Dz. Urz. UE L r.). Zadania wynikające z powyższych dyrektyw polegają na monitorowaniu jakości paliw produkowanych oraz znajdujących się w obrocie na terenie państw Unii Europejskiej. Rokrocznie państwa członkowskie mają obowiązek sporządzania dla Komisji Europejskiej raportów w oparciu o przeprowadzone kontrole jakości paliw. Także Polska sporządza dla Komisji Europejskiej raporty z przeprowadzonych kontroli jakości paliw oferowanych do sprzedaży na stacjach ogólnodostępnych, zakładowych a także składowanych w hurtowniach i bazach paliw. Zapisy zawarte w ww. dyrektywach zostały transponowane do prawodawstwa polskiego w postaci ustaw i rozporządzeń a sztandarowym aktem prawnym stała się ustawa o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw, która poszerzała zakres monitorowania jakości paliw określony w dyrektywach europejskich obejmując kontrolami cały łańcuch dystrybucji paliw i biopaliw ciekłych począwszy od producenta paliwa (rafinerie) poprzez hurtownie i bazy magazynujące paliwa, pośredników w obrocie paliwami (tzw. papierowych dostawców ), przedsiębiorców transportujących paliwa (na wniosek i przy udziale Policji, w związku z brakiem uprawnień do zatrzymywania pojazdów przez Inspekcję Handlową) a skończywszy na stacjach ogólnodostępnych i zakładowych. W łańcuch kontroli jakości paliw zostali także włączeni właściciele i użytkownicy wybranych flot pojazdów oraz rolnicy wytwarzający biopaliwa ciekłe na własny użytek. 2

3 Badania jakościowe pobieranych w toku kontroli próbek paliw i biopaliw ciekłych przeprowadzano w akredytowanych i niezależnych od dostawców i producentów paliw laboratoriach. Głównymi laboratoriami dla województwa dolnośląskiego, wskazanymi przez Zarządzającego Systemem Monitorowania i Kontrolowania Jakości Paliw, tj. Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów zwanego dalej Zarządzającym Systemem, do badań próbek podstawowych i próbek kontrolnych paliw były: Instytut Nafty i Gazu Państwowy Instytut Badawczy w Krakowie, Specjalistyczne Laboratorium Badania Paliw i Produktów Chemii Gospodarczej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Bydgoszczy, POLCARGO INTERNATIONAL Sp. z o.o. z siedzibą w Szczecinie oraz Oddział w Katowicach Pracownia Analiz Płynnych w Chorzowie. W ramach Systemu Monitorowania i Kontrolowania Jakości Paliw na zlecenie Zarządzającego Systemem pobierane są do badań jakościowych następujące rodzaje próbek paliw: 1. Najczęściej kupowane przez konsumentów na rynku paliw: benzyny silnikowe o liczbie oktanowej 95, benzyny silnikowe o liczbie oktanowej 98, olej napędowy, gaz skroplony (LPG). 2. Zawarte w ustawach: o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw oraz o biokomponentach i bioplaliwach ciekłych: benzyny silnikowe (zarówno z zawartością do 5% biokomponentów jak i z zawartością do 10% biokomponentów) biopaliwa ciekłe tj.: - ESTRY - stanowiące samoistne paliwo (BIO 100), - olej napędowy o zawartości 20% estrów, - benzyny silnikowe zawierające od 70% do 85% bioetanolu, - biopaliwa używane w wybranych flotach pojazdów, - biopaliwa wytwarzane przez rolników na własny użytek, sprężony gaz ziemny (CNG), skroplony gaz ziemny (LNG), lekki olej opałowy w zakresie zawartości siarki, 3

4 inne paliwa odnawialne inne niż biopaliwa ciekłe, które ujęte zostały w ustawie o biokomponentach i biopaliwach ciekłych. Ponadto ustawa o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw w art. 9a nałożyła na przedsiębiorców prowadzących stacje ogólnodostępne oraz zakładowe obowiązek informowania konsumentów o zawartości biokomponentów w oferowanych do sprzedaży paliwach. Kontrole przestrzegania powyższego obowiązku zostały włączone do planu pracy Inspekcji Handlowej w ramach zadań własnych oraz w ramach prowadzonego przez Zarządzającego Systemem Systemu Monitorowania i Kontrolowania Jakości Paliw. Na podstawie ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 775), objęto również kontrolami: oznakowanie dystrybutorów do biopaliw ciekłych, oznakowanie dystrybutorów do biopaliw ciekłych u właścicieli i użytkowników wybranych flot, a także oznakowania zbiorników, w których magazynowane są biopaliwa ciekłe przeznaczone dla wybranych flot pojazdów, zamieszczanie czytelnych informacji o dostępności biopaliw ciekłych na stacjach paliwowych prowadzących obrót biopaliwami, jakość biokomponentów wprowadzanych do obrotu. Do przeprowadzania: - kontroli jakości paliw w ramach systemu monitorowania i kontrolowania jakości paliw, - kontroli jakości biokomponentów wprowadzanych do obrotu, - oznakowania dystrybutorów do biopaliw ciekłych na stacjach ogólnodostępnych i zakładowych oraz zamieszczania czytelnych informacji o dostępności biopaliw na stacjach, - zamieszczania czytelnych informacji o zawartości biokomponentów w paliwach ciekłych oferowanych na stacjach ogólnodostępnych i zakładowych, miały zastosowanie następujące akty prawne: ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1728, z późn. zm.), ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 775), ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014 r. poz. 148, z późn. zm.), 4

5 ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 21 września 2007 r. w sprawie sposobu monitorowania jakości paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, a także wzorów raportów dotyczących tych paliw oraz gazu skroplonego (LPG) i sprężonego gazu ziemnego (CNG) (Dz. U. Nr 189, poz. 1354), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 9 grudnia 2008 r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych (t.j. Dz. U. 2013, poz. 1058), a także rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2015 r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych (Dz. U. z 2015 r., poz.1680), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 25 marca 2010 r. w sprawie metod badania jakości paliw ciekłych (Dz. U. Nr 55, poz. 332), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 1 września 2009 r. w sprawie sposobu pobierania próbek paliw ciekłych i biopaliw ciekłych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1035), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 22 stycznia 2009 r. w sprawie wymagań jakościowych dla biopaliw ciekłych (Dz. U. Nr 18, poz. 98), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 22 kwietnia 2010 r. w sprawie metod badania jakości biopaliw ciekłych (Dz. U. Nr 78, poz. 520), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 28 grudnia 2006 r. w sprawie wymagań jakościowych dla gazu skroplonego (LPG) (Dz. U. Nr 251, poz. 1851, z późn. zm.), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 31 stycznia 2007 r. w sprawie sposobu pobierania próbek gazu skroplonego (LPG) (Dz. U. Nr 44, poz. 279), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 23 marca 2007 r. w sprawie metod badania jakości gazu skroplonego (LPG) (t.j. Dz. U. 2013, poz. 1059), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 28 grudnia 2006 r. w sprawie wymagań jakościowych dla sprężonego gazu ziemnego (CNG) (Dz. U. Nr 251, poz. 1850), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 19 maja 2009 r. w sprawie metod badania sprężonego gazu ziemnego (CNG) (Dz. U. Nr 84, poz. 706), rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 8 lipca 2011 r. w sprawie sposobu pobierania próbek sprężonego gazu ziemnego (CNG) (Dz. U. Nr 153, poz. 908), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 3 listopada 2014 r. w sprawie wymagań jakościowych dotyczących zawartości siarki dla olejów oraz rodzajów instalacji i warunków, w których będą stosowane ciężkie oleje opałowe (Dz. U. z 2014 r., poz. 1547), 5

6 rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 21 lutego 2007 r. w sprawie sposobu pobierania próbek lekkiego oleju opałowego, ciężkiego oleju opałowego oraz oleju do silników statków żeglugi śródlądowej (Dz. U. Nr 41, poz. 261), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 21 lutego 2007 r. w sprawie metod badania jakości lekkiego oleju opałowego, ciężkiego oleju opałowego oraz oleju do silników statków żeglugi śródlądowej (Dz. U. Nr 41, poz. 262) a także rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 21 maja 2015 r. w sprawie metod badania jakości lekkiego oleju opałowego, ciężkiego oleju opałowego oraz oleju do silników statków żeglugi śródlądowej (Dz. U. z 2015 r., poz. 740), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 22 stycznia 2007 r. w sprawie wymagań jakościowych dla biopaliw ciekłych stosowanych w wybranych flotach oraz wytwarzanych przez rolników na własny użytek (Dz. U. Nr 24, poz. 149), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 31 stycznia 2007 r. w sprawie sposobu pobierania próbek biopaliw ciekłych u rolników wytwarzających biopaliwa ciekłe na własny użytek (Dz. U. Nr 24, poz. 150), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 6 lipca 2007 r. w sprawie sposobu oznakowania dystrybutorów zaopatrujących wybrane floty w biopaliwo ciekłe oraz zbiorników, w których magazynowane są biopaliwa ciekłe przeznaczone dla wybranych flot (Dz. U. Nr 128, poz. 896), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 24 sierpnia 2015 r. w sprawie szczegółowego sposobu oznakowania dystrybutorów używanych na stacjach paliwowych i zakładowych do benzyn silnikowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1407), rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 sierpnia 2009 r. w sprawie wzoru legitymacji służbowej pracowników Inspekcji Handlowej oraz trybu jej wydawania i wymiany oraz wzorów protokołu kontroli, protokołu oględzin i protokołu rozprawy (Dz. U. Nr 127, poz. 1056), rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego trybu pobierania i badania próbek produktów przez organy Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2012 r., poz. 496). * * * * * * * * * * * * * * * * * Wiodącym aktem prawnym w zakresie kontroli jakości paliw w ramach stworzonego Systemu Monitorowania i Kontrolowania Jakości Paliw jest ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1728, z późn. zm.). 6

7 W zakresie nieuregulowanym w ww. ustawie do przeprowadzania kontroli, zabezpieczania dowodów w postaci dokumentacji i paliwa oraz pobierania i zabezpieczania próbek stosuje się przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014 r. poz. 148, z późn. zm.). Wszczęcie kontroli jakości paliw następuje z wyłączeniem przepisów art. 79 ust. 1 i 4-7 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.) - dot. zawiadamiania przedsiębiorcy o zamiarze wszczęcia kontroli na podstawie art. 79 ust. 2 pkt 3 cyt. wyżej ustawy. Kontrolę jakości paliw w ramach Systemu Monitorowania i Kontrolowania Jakości Paliw w roku 2015, zgodnie z ustaloną procedurą, wszczynał i prowadził inspektor Inspekcji Handlowej na podstawie, wydanego przez Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej we Wrocławiu, pisemnego upoważnienia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw, po uprzedniej weryfikacji danych przedsiębiorcy prowadzącego stację (tj. nazwa przedsiębiorcy, adres, lokalizacja stacji) z danymi zawartymi w upoważnieniu. W przypadku braku zgodności ww. danych, inspektorzy ustalali prawidłowe dane identyfikujące przedsiębiorcę prowadzącego stację przekazując je Dyspozytorowi Wydziału Monitorowania Jakości Paliw Departamentu Inspekcji Handlowej w UOKiK i nie podejmowali czynności kontrolnych. Kontrole zamieszczania w miejscu ogólnodostępnym i widocznym dla konsumentów informacji o zawartości biokomponentów w oferowanych do sprzedaży paliwach na stacjach paliw ogólnodostępnych i zakładowych realizowane były w ramach własnych działań Inspekcji Handlowej a także wraz z kontrolami prowadzonymi w ramach Sytemu Monitorowania i Kontrolowania Jakości Paliw. Powyższe kontrole wszczynał i prowadził inspektor na podstawie pisemnego upoważnienia stosując art. 79 ust. 2 pkt 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, wyłączający konieczność zawiadamiania przedsiębiorcy o zamiarze wszczęcia kontroli. Kontrole w zakresie jakości biokomponentów wprowadzanych do obrotu oraz zamieszczania czytelnych informacji o dostępności biopaliw ciekłych na stacjach paliw prowadzących obrót ww. paliwem oraz prawidłowości oznakowania dystrybutorów do biopaliw ciekłych w stacjach paliwowych i w stacjach zakładowych prowadzone były na podstawie ustawy z dnia z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 775) w ramach własnych działań Inspekcji Handlowej, odrębnie od kontroli jakości paliw prowadzonych w ramach Systemu Monitorowania i Kontrolowania Jakości Paliw. W tym przypadku miały zastosowanie przepisy art. 79 ust. 1 i 4-7 ustawy o swobodzie działalności 7

8 gospodarczej dotyczące zawiadamiania kontrolowanego przedsiębiorcy o zamiarze wszczęcia kontroli, tzn. przed rozpoczęciem kontroli w ww. zakresie organ kontroli zobligowany był do pisemnego zawiadomienia przedsiębiorcy o zamiarze wszczęcia kontroli. Kontrolę należało rozpocząć nie wcześniej niż po upływie 7 dni i nie później niż przed upływem 30 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, chyba że przedsiębiorca wyraził chęć wcześniejszego rozpoczęcia kontroli. Procedurę kontroli jakości paliw stosowaną przez tut. Inspektorat Inspekcji Handlowej w ramach kontroli zleconych przez Zarządzającego Systemem można przedstawić następująco: Termin kontroli jakości paliw ustalany był przez Zarządzającego Systemem, a następnie podawany do wiadomości Wojewódzkiemu Inspektorowi Inspekcji Handlowej z kilkudniowym wyprzedzeniem (miało to na celu odpowiednie przygotowanie kadrowe, techniczne, logistyczne i transportowe inspektoratu). W dniu kontroli Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej lub dyrektorzy delegatur tut. inspektoratu Inspekcji Handlowej jako osoby posiadające dostęp do informacji niejawnych - zgodnie z ustawą z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 196, poz. 1631) otrzymywały telefonicznie z zachowaniem zasad poufności od Dyspozytora w UOKiK dane przedsiębiorców przewidzianych w danym dniu do kontroli, wpisywali te dane do przygotowanych wcześniej upoważnień a następnie zabezpieczali przygotowane upoważnienia w ponumerowanych kopertach i przekazywali je inspektorowi wiodącemu w ekipie wyznaczonej do kontroli jakości paliw. Po przybyciu pod wskazany w upoważnieniu adres, inspektorzy uczestniczący w kontroli okazywali legitymacje służbowe, upoważnienie wystawione przez Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej. Dokonywano weryfikacji danych przedsiębiorcy wskazanego w upoważnieniu z danymi faktycznie prowadzącego działalność gospodarczą a następnie ustalano: - osobę upoważnioną do reprezentowania przedsiębiorcy - kontrolowanego w trakcie kontroli w przypadku braku osoby upoważnionej kontrolę przeprowadzano w obecności pracownika, - rodzaje oferowanych do sprzedaży lub gromadzonych paliw, - stan ilościowy paliwa w zbiorniku poprzez odczyt elektroniczny lub pomiar łatą mierniczą bezpośrednio na zbiorniku, - ceny paliw oferowanych na stacjach, 8

9 - rodzaj i ilość odmierzaczy paliw znajdujących się na stacji oraz pojemność zbiornika paliwa, z którego pobierano próbki lub też rodzaje i wielkości zbiorników w hurtowniach i bazach paliw, - w przypadku zbiorników wysokość słupa cieczy a na stacji, w miarę możliwości, odczytanie wskazania liczydła litrowego odmierzacza paliw, z którego pobierano próbki. Po ustaleniu ww. danych inspektorzy przystępowali do pobierania prób paliw wskazanych wcześniej przez dyspozytora UOKiK przygotowując odpowiednią ilość i rodzaj pojemników i okazując je osobie uczestniczącej w kontroli. Próbki paliw ciekłych z dystrybutorów inspektor pobierał do schłodzonych i czystych chemicznie pojemników oraz do butelek ze szkła brązowego, i tak: - olej napędowy do 5 litrowych metalowych pojemników po max. 4 litry próbki podstawowej i max. 4 litry próbki kontrolnej oraz do butelek szklanych brązowych po 1 litr próbki podstawowe i 1 litr próbki kontrolnej (do zbadania zawartości zanieczyszczeń stałych). - benzyny do 5 litrowych metalowych pojemników po max. 4 litry próbki podstawowej i max. 4 litry próbki kontrolnej oraz do 1 litrowych pojemników metalowych po ok. 0,8 litra próbki podstawowe i ok. 0,8 litra próbki kontrolnej (do zbadania prężności par). - estry stanowiące samoistne paliwo - do 5 litrowych pojemników z politereftalanu etylenu po max. 4 litry próbki podstawowej i max. 4 litry próbki kontrolnej oraz do butelek szklanych brązowych po 1 litr próbki podstawowe i 1 litr próbki kontrolnej (do zbadania zawartości zanieczyszczeń). Przed pobraniem prób paliw i biopaliw z dystrybutora na stacji oczyszczano końcówkę przewodu wlewowego odmierzacza paliw a następnie przepłukiwano ją ok. 4 litrami danego produktu. Do pobierania prób benzyn inspektorzy używali specjalnej przystawki, która ograniczała utratę lekkich frakcji tego paliwa. W przypadku kontroli baz i hurtowni paliw metodyka pobierania próbek paliw i biopaliw była o wiele bardziej złożona, gdyż są to obiekty o szczególnym rygorze bezpieczeństwa oraz o strategicznym charakterze gospodarczym. Poruszanie się po terenie hurtowni lub bazy paliw było możliwe tylko i wyłącznie w specjalistycznej odzieży antyelektrostatycznej po dokładnym zapoznaniu się z wewnętrznymi regulaminami BHP i Ppoż. obowiązującymi na danym terenie. Pobieranie próbek paliw było możliwe w obecności osób wyznaczonych przez kontrolowanego, posiadających stosowne uprawnienia do pobierania próbek paliw. Próbki paliw pobierali wyłącznie inspektorzy, którzy odbyli stosowne szkolenia i posiadali uprawnienia do pobierania próbek paliw, również na wysokościach. Próbki paliw ze 9

10 zbiorników, po uwzględnieniu: rodzaju zbiornika, rodzaju instalacji oraz warunków technicznych i pogodowych, pobierano za pomocą sondy PM-1 o poj ml zgłębnika lub jeżeli na to pozwalały warunki techniczne i konstrukcyjne zbiornika sondą PO-2 koszem z butelką szklaną o poj ml. Próbki paliw pobierane były przez inspektorów Inspekcji Handlowej, w zależności od rodzaju zbiornika, w jeden z niżej opisanych sposobów: - zbiorniki cylindryczne o osi poziomej (podziemne, nadziemne lub cysterny samochodowe i kolejowe) próbki paliw pobierane były w uzależnieniu od procentowego napełnienia danego zbiornika w kolejności od lustra cieczy do dna zbiornika. W przypadku próbek oleju napędowego, po zbadaniu jego jednorodności, można było pobrać próbkę ogólną z pobranych próbek o odpowiedniej ilości z odpowiednich poziomów zbiornika. W przypadku próbek benzyn, z uwagi na wysoką lotność tego produktu i możliwość utraty lekkich frakcji a także utrudnioną możliwość zbadania jednorodności produktu (badanie jednorodności odbywa się w warunkach laboratoryjnych), pobierano odpowiednie ilości próbek z określonych wcześniej poziomów. Tak pobrane próbki przewożone były do akredytowanego laboratorium, z których składana była próbka ogólna i poddawana badaniu. - zbiorniki cylindryczne o osi pionowej nadziemne - próbki paliw inspektor pobierał, z odpowiedniego punktu probierczego zlokalizowanego na dachu zbiornika (zbiorniki z dachem stałym lub z dachem pływającym), od lustra cieczy do dna zbiornika. Od tego jaka jest wysokość słupa cieczy w zbiorniku zależało pobranie odpowiednich próbek punktowych z określonych poziomów, tj.: górnego, środkowego i dolnego. Identycznie, jak w przypadku zbiorników cylindrycznych o osi poziomej, próbki pobrane z odpowiednich poziomów zbiornika w przypadku oleju napędowego można było zestawić w próbkę ogólną natomiast próbki benzyn mogły być łączone w próbkę ogólną jedynie w warunkach laboratoryjnych. Po pobraniu przez inspektorów, próbki paliw były zabezpieczane - plombowane i oznaczane kodami przekazanymi podczas kontroli przez Dyspozytora Wydziału Monitorowania Jakości Paliw Departamentu Inspekcji Handlowej w UOKiK Warszawa a następnie przewożone do akredytowanego laboratorium wyłonionego w drodze przetargu przez Zarządzającego Systemem. Z przeprowadzonych czynności, kontrolujący sporządzali na miejscu protokół kontroli, protokół pobrania próbek paliw pozostawiając po jednym egzemplarzu kontrolowanemu lub w razie jego nieobecności przekazując dokumentację za pośrednictwem poczty listem 10

11 poleconym z potwierdzeniem odbioru. Ponadto fakt przeprowadzenia kontroli odnotowywano w książce kontroli przedsiębiorcy, natomiast w przypadku jej braku przekazywano informację o jej przeprowadzeniu do siedziby kontrolowanego przedsiębiorcy. Po otrzymaniu z laboratorium oryginałów wyników badań pobranych próbek paliwa, tut. inspektorat IH przekazywał egzemplarz wyników do siedziby kontrolowanego przedsiębiorcy listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru. W sytuacji, gdy badania próbek paliw nie wykazały naruszenia wymagań jakościowych dla paliw ciekłych określonych w odpowiednich rozporządzeniach, postępowanie administracyjne kończyło się wraz z przekazaniem przedsiębiorcy wyników badań. W przypadku otrzymania negatywnych wyników badań, inspektorzy wszczynali kolejną kontrolę, podczas której zapoznawano kontrolowanego przedsiębiorcę z negatywnymi wynikami badań pozostawiając jeden egzemplarz sprawozdania z badań. Dodatkowo ustalano ilość i wielkość dostaw kwestionowanego paliwa od dnia pobrania próbki podstawowej do dnia zapoznania z wynikami badań, badano dokumentację dostaw paliw i przekazanych z dostawami świadectw jakości, odbierano wyjaśnienia od przedsiębiorcy odnośnie okoliczności zaistniałej sytuacji związanej z niewłaściwą jakością paliwa. Z powyższych czynności sporządzano protokół kontroli, w którym określano 7 dniowy termin na złożenie wniosku o przebadanie próbki kontrolnej kwestionowanego paliwa. W sytuacji gdy przebadana próbka kontrolna spełniała wymagania jakościowe interpretowano je na korzyść kontrolowanego przedsiębiorcy i przekazywano pocztą wyniki badań. Przedsiębiorca nie ponosił konsekwencji karnych oraz administracyjnych. Gdy wyniki badań próbki podstawowej i badania próbki kontrolnej (w przypadku złożenia wniosku o jej zbadanie) wykazały niewłaściwą jakość tut. inspektorat Inspekcji Handlowej kierował do właściwej miejscowo prokuratury zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa a także informował o stwierdzonych nieprawidłowościach Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki i właściwe miejscowo organy Urzędu Celnego i Urzędu Kontroli Skarbowej. Ponadto Prezes UOKiK wszczynał wobec przedsiębiorcy postępowanie administracyjne, dotyczące obciążenia go kosztami badań próbek paliw, które nie spełniały wymagań jakościowych. W przypadku kwestionowania jakości pobranej próbki lub próbek paliwa, inspektorzy tut. inspektoratu podejmowali czynności w celu ustalenia dostawcy paliwa i przeprowadzenia kontroli w tzw. łańcuchu dostaw, kończąc je pobraniem próbek paliwa u przedsiębiorcy, który posiadał na swoim terenie zbiorniki stacjonarne. 11

12 W przypadku kontroli jakości paliw na stacjach zakładowych procedura pobierania próbek przebiegała identycznie, jak w przypadku stacji ogólnodostępnych jeśli stacja posiadała odmierzacz paliwa lub jak w przypadku hurtowni i baz paliw jeśli zbiornik lub zbiorniki znajdowały się na terenie firmy. Kontrole jakości gazu skroplonego (LPG) w ramach Systemu Monitorowania i Kontrolowania Jakości Paliw swoją metodyką przypominały kontrole jakości paliw jednakże z tą różnicą, iż do pobierania próbek używany był specjalistyczny sprzęt i próbniki głównie z uwagi na to, że tzw. autogaz tankowany jest do samochodów pod ciśnieniem. W metodyce pobierania próbek gazu skroplonego (LPG) można wyróżnić trzy charakteryzujące ją etapy: I etap przygotowanie do pobierania próbek, polegające na: - odpowiednim ulokowaniu na płaskiej powierzchni podstawy do pobierania próbek, uziemieniu instalacji i podłączeniu jej za pomocą wysokociśnieniowego węża elastycznego w oplocie stalowym z pistoletem odmierzacza gazu (LPG) na stacji, - przygotowaniu przy punkcie probierczym 2 lub większej ilości próbników (w zależności od zakresu badanych parametrów). II etap pobieranie próbek gazu skroplonego, poprzez: trzykrotne przepłukanie instalacji do pobierania próbek oraz próbników na gaz skroplony. Przepłukiwany próbnik napełniany były niewielką ilością gazu, następnie po odłączeniu od instalacji wnętrze próbnika przepłukiwane było zawartym w środku płynnym gazem poprzez kilkukrotne obrócenie próbnika o co najmniej 180 o. Po przepłukaniu próbnik podłączany był z powrotem do instalacji i następowało wypuszczenie niewielkiej ilość znajdującego się wewnątrz gazu. Powyższą czynność powtarzano trzykrotnie dla każdego próbnika po trzecim odpuszczeniu gazu pobierano próbkę właściwą poprzez napełnienie jej gazem skroplonym (LPG) w ilości ok. 80%, - po każdorazowym pobraniu próbki sprawdzano jej prawidłowość poprzez uwolnienie niewielkiej ilości gazu przez zawór zabezpieczający i sprawdzenie czy wydostaje się z niego faza ciekła (prawidłowe pobranie) czy też faza gazowa (co jest nieprawidłowe), - po zweryfikowaniu prawidłowości pobrania próbki gazu skroplonego sprawdzano szczelność zaworów znajdujących się w próbniku poprzez naniesienie do środka króćca przyłączeniowego piany aktywnej, która wskazywała najdrobniejsze nieszczelności próbnika. III etap rozłączenie instalacji i zabezpieczenie próbników 12

13 Po pobraniu próbki i próbki kontrolnej gazu skroplonego (LPG) i sprawdzeniu szczelności użytych próbników następowało rozłączenie instalacji od dystrybutora gazu ciekłego, uwolnienie zalegającego w przewodzie elastycznym i podstawie gazu a następnie zabezpieczenie próbników z gazem poprzez nałożenie zatyczek ochronnych na zawory próbnika oraz kołpaków zabezpieczających z plombą Inspekcji Handlowej i kodami przekazanymi przez dyspozytora UOKiK. Tak zabezpieczone próbniki z gazem skroplonym (LPG) umieszczane były w samochodzie przystosowanym do przewozu specjalistycznych próbników i po zakończonych w danym dniu kontrolach odwożone do akredytowanego laboratorium celem przeprowadzenia badań jakościowych. Postępowanie administracyjne po otrzymaniu oryginałów wyników badań laboratoryjnych określających jakość próbki gazu skroplonego, przebiegało analogicznie jak w przypadku otrzymania wyników badań jakości próbek paliw ciekłych opisanych powyżej. * * * * * * * * * * * * * * * * * W roku 2015 na terenie województwa dolnośląskiego w ramach Systemu Monitorowania i Kontrolowania Jakości Paliw przeprowadzono 180 kontroli jakości paliw, w tym: a/ 168 kontroli z pobraniem prób paliw do badań laboratoryjnych tj.: kontroli stacji paliw ogólnodostępnych oferujących benzyny i olej napędowy, - 37 kontroli stacji ogólnodostępnych oferujących do sprzedaży gaz skroplony (LPG), - 5 kontroli hurtowni i baz paliw w zakresie jakości benzyn i oleju napędowego, - 1 kontrola stacji zakładowej. b/ 12 kontroli bez pobierania prób paliw do badań laboratoryjnych, tj.: - 9 kontroli w których postępowanie kontrolne było związane z niewłaściwą jakością próbki podstawowej paliwa pobranej i zbadanej w ramach Systemu Monitorowania i Kontrolowania Jakości Paliw, - 3 kontrole w tzw. łańcuchu dostaw paliwa. Nie przeprowadzano kontroli jakości paliw w ramach powyższego Systemu w firmach oferujących do sprzedaży lekki olej opałowy. Ponadto łącznie z kontrolami jakości paliw przeprowadzono 108 kontroli, w których badano zamieszczanie w miejscu ogólnodostępnym na stacjach paliw czytelnych informacji o zawartości biokomponentów w paliwach ciekłych, zgodnie z art. 9a ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw nie stwierdzając nieprawidłowości. Dodatkowo łącznie z kontrolami jakości paliw przeprowadzono 6 kontroli realizacji obowiązku 13

14 wynikającego z art. 9b ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw nie stwierdzając w ofercie handlowej benzyny E10. Ponadto w roku 2015 przeprowadzono 15 kontroli w ramach działań własnych tut. Inspektoratu Inspekcji Handlowej związanych z: a/ zamieszczaniem w miejscu ogólnodostępnym na stacjach paliw ogólnodostępnych i zakładowych czytelnych informacji o zawartości biokomponentów w paliwach ciekłych (art. 9a ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw) 10 kontroli, b/oznakowaniem dystrybutorów do biopaliw ciekłych na stacjach ogólnodostępnych i zakładowych oraz zamieszczania informacji o dostępności biopaliw ciekłych na stacjach prowadzących obrót tym paliwem(art. 27 ust. 1 pkt 2 i 3) ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych) 4 kontrole, c/ kontrolą jakości biokomponentów wprowadzanych do obrotu (art. 27 ust. 1 pkt 1) ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych) 1 kontrola nie pobrano próbek biokomponentów, ponieważ wyprodukowane estry jako biokomponent dostarczane są do kontrahentów spółki poprzez przemieszczenie do składu podatkowego wyłącznie w procedurze zawieszonego poboru akcyzy. W ramach powyższych kontroli nie stwierdzono nieprawidłowości. W wyniku przeprowadzonych kontroli oraz rozpoznania w zakresie oznakowania dystrybutorów do biopaliw ciekłych na stacjach paliw ogólnodostępnych oraz zakładowych stwierdzono, iż na terenie województwa dolnośląskiego nie występuje w ofercie handlowej paliwo BIO 100 (ester stanowiący samoistne paliwo). Stacje paliw, które dotychczas sprzedawały BIO 100 zrezygnowały z jego sprzedaży wprowadzając w to miejsce inne paliwa np. olej napędowy VERVA lub też wyłączyły zbiornik z eksploatacji. W przeważającej większości były to stacje należące do spółki Polski Koncern Naftowy ORLEN S.A. lub też stacje pod franczyzą spółki ORLEN. Stacje paliw ogólnodostępne oraz zakładowe poza opisaną wyżej siecią stacji ORLEN także zrezygnowały ze sprzedaży paliwa BIO 100. W ramach działań kontrolnych pobrano do badań jakościowych w akredytowanych laboratoriach - na stacjach ogólnodostępnych oraz w bazach i hurtowniach paliw 177 próbek paliw, w tym: - 80 próbek oleju napędowego, - 48 próbek benzyny bezołowiowej 95, - 12 próbek benzyny bezołowiowej 98, 14

15 - 37 próbek gazu skroplonego (LPG), Pobieranie próbek paliw ciekłych i biopaliw ciekłych a także ich analiza jakościowa, odbywała się w przedziałach czasowych określonych w: a/ rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 9 grudnia 2008 r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych (tekst jednolity Dz. U r., poz. 1058) oraz rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2015 r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych (Dz. U. z 2015 r., poz.1680), tj.: - dla oleju napędowego: do okres letni, do końca lutego okres zimowy, do i 1.10 do okres przejściowy, - dla benzyn: - od 1.05 do okres letni, - od 1.11 do końca lutego - okres zimowy, do i 1.10 do okres przejściowy b/ rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 28 grudnia 2006 r. w sprawie wymagań jakościowych dla gazu skroplonego (LPG) (Dz. U. Nr 251, poz. 1851, z późn. zm.), tj.: - od 1.12 do okres zimowy, - od 1.04 do okres letni. Pobieranie próbek paliw ciekłych i biopaliw ciekłych oraz ich badanie dokonywane było: - w ramach tzw. europejskiej części systemu - celem było monitorowanie pod względem jakości paliw sprzedawanych w stacjach paliwowych (ogólnodostępnych), w których prowadzony jest obrót paliwami ciekłymi lub biopaliwami ciekłymi oraz w stacjach zakładowych, a także w stacjach zakładowych zaopatrujących wybrane floty w biopaliwa przeznaczone do stosowania w wybranych flotach pojazdów. Kontrole polegały na pobraniu próbek jednego rodzaju paliwa ciekłego na konkretnej stacji ogólnodostępnej lub zakładowej. Kontrolą w ramach powyższego systemu podlegały także stacje oferujące do sprzedaży olej napędowy zawierający 20% estrów i estry stanowiące samoistne paliwo oraz biopaliwa przeznaczone do stosowania w wybranych flotach pojazdów. - w ramach pozostałych kontroli - celem było monitorowanie rynku paliw w zakresie jakości paliw gromadzonych i magazynowanych w hurtowniach i bazach, oferowanych w stacjach paliwowych (ogólnodostępnych) oraz zakładowych, w których prowadzony jest obrót lub gromadzone są paliwa ciekłe, biopaliwa ciekłe, gaz skroplony (LPG), u przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, magazynowania paliw, a także 15

16 wprowadzania do obrotu lekkiego oleju opałowego duże znaczenie w kontrolach miały informacje od konsumentów odnośnie podejrzenia paliwa niewłaściwej jakości. W rozbiciu na system kontroli paliw, w jakim badano próbki paliw, pobrano próbki w ilościach jak niżej: Rodzaj paliwa \ system pobrania - badania Pozostałe kontrole System europejski olej napędowy ON benzyna bezołowiowa benzyna bezołowiowa gaz skroplony (LPG) 37 0 Ilość pobranych próbek z podziałem na system dla jakiego wykonywano badania W skutek kontroli jw., ujawniono w roku 2015 nieprawidłowości w zakresie jakości oferowanych do sprzedaży paliwa w 9 ogólnodostępnych stacjach paliw. W związku z niewłaściwą jakością pobranych próbek podstawowych paliw, kontrolowani przedsiębiorcy złożyli wnioski o przebadanie próbek kontrolnych w odniesieniu do 8 ogólnodostępnych stacji paliw. Badania próbek kontrolnych, przeprowadzone przez akredytowane laboratoria, w 2 przypadkach nie potwierdziły niewłaściwej jakości paliwa, natomiast w 6 przypadkach została potwierdzona niewłaściwa jakość paliw. Reasumując niewłaściwa jakość paliwa została potwierdzona w stosunku do 7 ogólnodostępnych stacji paliw. Mając na uwadze stwierdzone nieprawidłowości w zakresie jakości oferowanych paliw na stacjach ogólnodostępnych, w których badanie próbek podstawowych i kontrolnych potwierdziło niewłaściwą jakość paliw (do dnia sporządzenia niniejszego sprawozdania), podjęto następujące działania: skierowano 7 zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa do właściwych miejscowo prokuratur, skierowano 7 informacji o stwierdzonej na stacjach ogólnodostępnych niewłaściwej jakości paliwa do właściwych miejscowo Urzędów Celnych, skierowano 7 informacji o stwierdzonej na stacjach ogólnodostępnych niewłaściwej jakości paliwa do właściwych miejscowo Urzędów Kontroli Skarbowej, 16

17 w każdej sprawie skierowano pisma informujące o stwierdzonych nieprawidłowościach do organu koncesyjnego w zakresie sprzedaży paliw ciekłych, tj. Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w Warszawie za pośrednictwem Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, kserokopie akt spraw, w których kwestionowano jakość pobranych próbek paliw, przekazano do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Warszawie w celu wszczęcia postępowań dotyczących obciążenia przedsiębiorców kosztami badań próbek paliw, które wykazały przekroczenie parametrów jakościowych. Kwestionowane parametry, w pobranych podczas kontroli próbkach paliw w roku olej napędowy: - odporność na utlenianie - wg. metody PN-EN 15751:2010 ujawniono w 2 próbkach podstawowych ON potwierdzono niewłaściwą jakość w 1 próbce kontrolnej ON, - temperatura zablokowania zimnego filtru (CFPP) - ujawniono w 2 próbkach podstawowych ON potwierdzono niewłaściwą jakość w 2 próbkach kontrolnych ON, - skład frakcyjny ujawniono w 3 próbkach podstawowych ON potwierdzono niewłaściwą jakość w 3 próbkach kontrolnych ON, benzyna bezołowiowa 95: - temperatura końca destylacji - ujawniono w 1 próbce podstawowej Pb 95 badanie próbki kontrolnej nie potwierdziło niewłaściwej jakość tego parametru, olej napędowy: - zawartość siarki (po wprowadzeniu substancji zapachowej) ujawniono w 1 próbce podstawowej gazu skroplonego (LPG) potwierdzono niewłaściwą jakość w 1 próbce kontrolnej gazu skroplonego (LPG). * * * * * * * * * * * * * * * * * W okresie od r. do r. do tutejszego inspektoratu Inspekcji Handlowej we Wrocławiu oraz podległych delegatur wpłynęło 33 informacje od konsumentów, firm i instytucji o podejrzeniu sprzedaży na stacjach złej jakości paliwa, w tym: 18 informacji imiennych (gdzie podano dane personalne i adresowe) 15 informacji anonimowych 17

18 Uwzględniając rodzaj stacji (prywatna lub należąca do sieci) jakich dotyczyły informacje o niewłaściwej jakości paliwa dane liczbowe w tym zakresie przedstawia się następująco: PRYWATNE PKN ORLEN BP STATOIL SHELL LOTOS LUKOIL Grupa PIEPRZYK Wszelkie informacje, jakie wpływały do tutejszego inspektoratu Inspekcji Handlowej, niezwłocznie przekazywane były do Wydział Monitorowania Jakości Paliw w Departamencie Inspekcji Handlowej przy Urzędzie Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Zarządzający Systemem wraz z podległym departamentem podejmował decyzję o ewentualnym ujęciu konkretnej stacji paliw w planach kontroli jakości paliw. * * * * * * * * * * * * * * * * * Podsumowując ubiegły rok w kontrolach jakości paliw na terenie województwa dolnośląskiego można stwierdzić, iż w stosunku do kilku lat poprzednich nie zanotowano ani poważnego wzrostu ani też poważnego spadku kwestionowanych próbek paliw. Procentowo stosunek próbek spełniających wymagania jakościowe do próbek niespełniających wymagań jakościowych od 2010 r. waha się na poziomie 1% - 8%. W roku 2010 wskaźnik ten był na najniższym poziomie 1%, w roku 2012 na najwyższym 8% natomiast w roku 2015 r. ukształtował się na poziomie 4%. Tak jak i w latach ubiegłych najczęściej kwestionowanym gatunkiem paliwa był olej napędowy. * * * * * * * * * * * * * * * * * 18

19 MONITORING PALIW W DANYCH TABELARYCZNYCH NA TERENIE DOLNEGO ŚLĄSKA ROK 2015 Ilość stacji paliw i hurtowni paliw skontrolowanych pod względem jakości oferowanego do sprzedaży paliwa w WIIH Wrocław oraz podległych Delegaturach Paliwa LPG Detal Hurt Zakładowe Detal Wrocław Legnica Jelenia Góra Wałbrzych RAZEM Ilość skontrolowanych stacji paliw i hurtowni paliw w IH Wrocław oraz poszczególnych Delegaturach z podziałem na stacje prywatne i należące do koncernów paliwowych w zakresie pobierania prób paliw (benzyn, oleju napędowego i lekkiego oleju opałowego) Ogólna ilość stacji paliw i hurtowni Stacje prywatne PKN ORLEN BP STACJE SIECIOWE SHELL LUKOIL LOTOS STATOIL Grupa PIEPRZYK Wrocław Legnica Jelenia Góra Wałbrzych RAZEM

20 Ilość pobranych próbek paliwa z podziałem na gatunek i system w jakim były badane (pozostałe kontrole lub europejski) Pozostałe kontrole ON Pb 95 Pb 98 LPG Europejski Pozostałe kontrole Europejski Pozostałe kontrole Europejski Pozostałe kontrole Wrocław Legnica Jelenia Góra Wałbrzych Razem Ilość skontrolowanych stacji paliw oferujących do sprzedaży gaz skroplony (LPG) w IH Wrocław oraz poszczególnych Delegaturach z podziałem na stacje prywatne i stacje sieciowe Ogólna ilość stacji paliw Stacje prywatne PKN ORLEN STACJE SIECIOWE BP SHELL LUKOIL LOTOS STATOIL Grupa PIEPRZYK Wrocław Legnica Jelenia Góra Wałbrzych RAZEM

21 Ilość kontroli w zakresie prawidłowości oznakowania dystrybutorów do biopaliw ciekłych, zamieszczania informacji o zawartości biopaliw w paliwach oferowanych na stacjach, prawidłowości oznakowania dystrybutorów do benzyn E10 oraz jakości biokomponentów przeprowadzonych przez IH Wrocław oraz poszczególne Delegatury Kontrole zamieszczania na stacjach paliw czytelnych informacji o zawartości biokomponentów w sprzedawanych paliwach Kontrole prawidłowości oznakowania dystrybutorów do biopaliw i zamieszczania informacji o dostępności biopaliw na stacjach Kontrole w zakresie prawidłowości oznakowania dystrybutorów do benzyn o oznaczeniu E10 oraz informacji w tym zakresie Kontrole w zakresie jakości biokomponentów wprowadzanych do obrotu (ester i bioetanol) Wrocław Legnica Jelenia Góra Wałbrzych RAZEM * * * * * * * * * * * * * SYSTEM MONITOROWANIA I KONTROLOWANIA JAKOŚCI PALIW W NA TERENIE DZIAŁANIA WOJEWÓDZKIEGO INSPEKTORATU INSPEKCJI HANDLOWEJ WE WROCŁAWIU ODZWIERCIEDLENIE GRAFICZNE ROK 2015 PROCENTOWY UDZIAŁ KONTROLI JAKOŚCI PALIW W WIIH WROCŁAW ORAZ W PODLEGŁYCH DELEGATURACH 23% 44% Wrocław Legnica Jelenia Góra Wałbrzych 20% 23% 21

22 PROCENTOWY UDZIAŁ POBRANYCH PRÓB PALIW PRZEZ WIIH WROCŁAW ORAZ PODLEGŁE DELEGATURY DOT. BENZYN I OLEJU NAPĘDOWEGO 26% 19% 39% Wrocław Legnica Jelenia Góra Wałbrzych 16% PROCENTOWY UDZIAŁ POBRANYCH PRÓB PALIW PRZEZ WIIH WROCŁAW ORAZ PODLEGŁE DELEGATURY DOT. GAZU SKROPLONEGO (LPG) 35% Wrocław Legnica Jelenia Góra Wałbrzych 0% 65% 0% 22

23 PROCENTOWY UDZIAŁ STACJI PALIW GDZIE STWIERDZONO NIEWŁAŚCIWĄ JAKOŚĆ PO BADANIU PRÓBKI PODSTAWOWEJ 5% Dobra jakość Niewłaściwa jakość 95% PROCENTOWY UDZIAŁ STACJI PALIW GDZIE POTWIERDZONO NIEWŁAŚCIWĄ JAKOŚĆ PALIWA PO BADANIU PRÓBKI KONTROLNEJ 4% Dobra jakość Niewłaściwa jakość 96% 23

24 PROCENTOWY UDZIAŁ STACJI PRYWATNYCH I SIECIOWYCH OBJĘTYCH KONTROLAMI W ROKU 2015 W ZAKRESIE SPRZEDAŻY PALIW CIEKŁYCH (BENZYNY, OLEJ NAPĘDOWY) 13% 2% PRYWATNE PKN ORLEN S.A 5% 39% LOTOS PALIWA Sp. z o.o BP EUROPA SE SHELL POLSKA Sp. z o.o. 9% LUKOIL POLSKA Sp. z o.o. STATOIL POLAND Sp. z o.o. 1% Grupa PIEPRZYK 3% 28% PROCENTOWY UDZIAŁ STACJI PRYWATNYCH I SIECIOWYCH OBJĘTYCH KONTROLAMI W ROKU 2015 W ZAKRESIE SPRZEDAŻY GAZU SKROPLONEGO (LPG) 3% 9% 3% 11% 31% PRYWATNE PKN ORLEN S.A LOTOS PALIWA Sp. z o.o. BP EUROPA SE SHELL POLSKA Sp. z o.o. 3% LUKOIL POLSKA Sp. z o.o. 0% 40% STATOIL Gru pa Pieprzyk 24

25 STOSUNEK ILOŚCIOWY POBRANYCH PRÓBEK W RAMACH SYTEMU POZOSTAŁE KONTROLE DO PRÓBEK POBRANYCH W RAMACH SYSTEMU EUROPEJSKIEGO Wrocław Legnica J. Góra Wałbrzych Pozostałe kontrole Europejski ILOŚĆ POBRANYCH PRÓB PALIW W ROZBICIU NA POSZCZEGÓLNE GATUNKI PALIW W RAMACH SYSTEMU POZOSTAŁE KONTROLE Wrocław L egn ica J. Góra Wałbrzych ON Pb 95 Pb 98 LPG 25

26 ILOŚĆ POBRANYCH PRÓB PALIW W ROZBICIU NA POSZCZEGÓLNE GATUNKI PALIWA W RAMACH SYSTEMU EUROPEJSKIEGO Wrocław Legnica J. Góra Wałbrzych ON Pb 95 Pb 98 PROCENTOWY UDZIAŁ KONTROLI DOTYCZĄCYCH ZAMIESZCZANIA NA STACJACH PALIW CZYTELNYCH INFORMACJI O ZAWARTOŚCI BIOKOMPONENTÓW W SPRZEDAWANYCH PALIWACH W ROZBICIU NA JEDNOSTKI KONTROLNE 29% 46% Wrocław Legnica Jelenia Góra Wałbrzych 15% 10% 26

27 PROCENTOWY UDZIAŁ KONTROLI WŁASNYCH DOTYCZĄCYCH PRAWIDŁOWOŚCI OZNAKOWANIA DYSTRYBUTORÓW DO BIOPALIW I ZAMIESZCZANIA INFORMACJI O DOSTĘPNOŚCI BIOPALIW NA STACJACH W ROZBICIU NA JEDNOSTKI KONTROLNE 50% 50% Wrocław Legnica Jelenia Góra Wałbrzych 0% 0% Sporządził: Paweł Wróbel starszy specjalista WIIH Wrocław 27