I - główne okno konfiguracji kodeka

Transkrypt

1 Konfiguracja kodeka XviD Słowo wstępne Kodek XviD jest implementacją standardu MPEG-4 Part 2 (ISO/IEC # ) rozprowadzaną na Licencji Publicznej GNU. Wersja wnosi zmiany przede wszystkim w zakresie prędkości kompresji - przyspieszeniu uległa kompensacja ruchu dla klatek typu B oraz procedury poszukiwania ruchu metodą rate-distortion (VHQ). Wprowadzono też VHQ dla B-VOPów - jest to odpowiednik VHQ 1 - Mode Decision dla P-VOPów (podejmuje decyzję o typie makrobloku stosując rate-distortion). Podczas kompresji dwuprzebiegowej stosowany jest Video Buffer Verifier - algorytm zapobiegający występowaniu skoków bitrate, które mogłyby przepełnić bufor dekodera. Dzięki jego wprowadzeniu możliwe było przywrócenie profili DivX Networks, co z pewnością docenią osoby kompresujące filmy z przeznaczeniem dla odtwarzaczy stacjonarnych. Zniknęły opcje Reduced Resolution oraz Closed GOV. I - główne okno konfiguracji kodeka 1. Level - wybór profilu MPEG-4. Poszczególne profile MPEG-4 ograniczają dostęp do funkcji kodeka (takich jak np. poszczególne rodzaje klatek i Quarter Pixel) oraz rozdzielczości, ilości klatek na sekundę i bitrate, co ma zapewnić zgodność z dekoderami MPEG-4 (głównie sprzętowymi) zaprojektowanymi dla danego profilu. Począwszy od wersji profile te nakładają ograniczenia na bitrate, ponieważ wprowadzono do niej mechanizm VBV (Video Buffer Verifier). Jeśli nie zamierzamy korzystać z dekoderów sprzętowych, możemy wybrać ustawienie (unrestricted). Narzędzia związane z profilem MPEG-4 możemy wybrać klikając przycisk more... - patrz punkt II. 2. Encoding type - wybór trybu kompresji. Single pass - kompresja jednoprzebiegowa. Zlokalizowanym poniżej przyciskiem wybieramy jeden z dwóch rodzajów kompresji jednoprzebiegowej - target bitrate lub target quantizer. Pierwszy z nich (target bitrate) kompresuje film ze stałym bitrate, przez co rozmiar pliku wynikowego można przewidzieć. Ponieważ jednak poszczególne sceny filmu różnią się od siebie złożonością oraz ilością ruchu (przez co każda z nich wymaga innego bitrate), nie jest on polecany - bitrate może się okazać zbyt niski bardziej wymagających scen. Drugi z nich (target quantizer) kompresuje film ze stałym kwantyzatorem, dzieki czemu każda scena otrzyma ilość bitów odpowiednią do swoich potrzeb. Mankamentem tego rodzaju kompresji

2 jednoprzebiegowej jest całkowita nieprzewidywalność rozmiaru pliku wynikowego. W polu tekstowym po prawej stronie przycisku target bitrate/target quantizer podajemy odpowiednią wartość bitrate (w kilobitach na sekundę) lub kwantyzator (jeśli podana wartość nie jest liczbą całkowitą, np. 2.75, to rozkład kwantyzatorów będzie miał postać ciągu 2, 3, 3, 3, 2, 3, 3, 3,...). Możemy ją też określić posługując się suwakiem. Kompresja jednoprzebiegowa ze stałym bitrate powoduje nieekonomiczne wykorzystanie dostępnych bitów, więc gdy zależy nam tylko na osiągnięciu średniego (a nie stałego) bitrate na przestrzeni całego filmu, zalecana jest kompresja dwuprzebiegowa. Aby dostosować parametry kompresji jednoprzebiegowej klikamy more... - patrz punkt III. Twopass - 1st pass - pierwszy przebieg kompresji dwuprzebiegowej. Służy on do analizy materiału źródłowego pod kątem kompresowalności każdej klatki. Informacje te są zapisywane do pliku statystyk. Pod przyciskiem more... kryją się opcje pierwszego przebiegu - patrz punkt IV. Twopass - 2nd pass - drugi przebieg kompresji dwuprzebiegowej. Korzysta on z pliku statystyk zapisanego podczas pierwszego przebiegu (co daje mu całościowe spojrzenie na materiał źródłowy) aby optymalnie rozłożyć dostępne bity w całym pliku wynikowym. Przyciskiem po lewej stronie musimy wybrać target bitrate (średni bitrate wyrażony w kilobitach na sekundę) lub target size (docelowy rozmiar pliku wynikowego wyrażony w kilobajtach), zaś w pole tekstwoe należy wpisać stosowną wartość lub wybrać ją przy pomocy suwaka. Przycisk more... udostępnia opcje drugiego przebiegu - patrz punkt V. 3. przycisk calc... wywołuje kalkulator bitrate. Patrz punkt IX. 4. sekcja Zones Add dodaje kolejną strefę do listy. Remove usuwa strefę z listy. Zone Options... umożliwia dostosowanie parametrów strefy, która jest aktualnie zaznaczona na liście. Patrz punkt VI. 5. Advanced Options... wywołuje okno umożliwające dostosowanie zaawansowanych opcji poszukiwania ruchu i kwantyzacji. Patrz punkt VII. 6. Load Defaults resetuje ustawienia kodeka do domyślnych czyszcząc wszystkie związane z nimi wpisy w rejestrze. 7. Decoder Options wywołuje okno umożliwające zmianę ustawień dekodera Video for Windows. Patrz punkt VIII. 8. OK zatwierdza wszystkie zmiany dokonane w ustawieniach kodeka i zamyka główne okno jego konfiguracji. II - okno Level A. - zakładka Profile

3 Ustawienia, które wybierzemy w tej zakładce mają duży wpływ na jakość obrazu, ale jeśli zamierzamy odtwarzać film przy pomocy odtwarzacza stacjonarnego, musimy ograniczyć ich użycie wybierając z listy rozwijanej Level profil obsługiwany przez ten odtwarzacz. Quantization type - wybór rodzaju kwantyzacji. H.263 wygładza obraz i nadaje się do kompresji z niskim bitrate, podczas gdy MPEG zachowuje ostrość obrazu przy wysokim bitrate. MPEG-Custom to kwantyzacja typu MPEG, lecz z możliwością użycia dowolnej matrycy kwantyzacji (innej, niż domyślna). Istnieją matryce dla poszczególnych rodzajów źródeł oraz dla różnych bitrate, dobór matrycy odpowiedniej do sytuacji należy oprzeć na własnym doświadczeniu. Przycisk Edit Matrix... otwiera okno edycji matrycy, w którym możemy własnoręcznie modyfikować poszczególne współczynniki matrycy, zapisać zmodyfikowaną matrycę do pliku przy pomocy przycisku Save Matrix... lub załadować inną matrycę z pliku przyciskiem Load Matrix... Adaptive Quantization oszczędza bity zwiększając kwantyzator makrobloków w bardzo jasnych i bardzo ciemnych obszarach. Maksymalne odchylenie kwantyzatora makrobloku od kwantyzatora całej klatki wynosi 2. Interlaced Encoding - kompresja z zachowaniem przeplotu występującego w materiale źródłowym. Należy pamiętać, że użycie tej opcji ma sens tylko, gdy źródło zawiera przeplot a jego rozdzielczość pionowa nie była zmieniana. Opcję Top field first zaznaczamy, gdy półobraz górny wyprzedza dolny w czasie. Odznaczamy ją, gdy wcześniejszą pozycję w czasie ma półobraz dolny. Quarter Pixel znajduje i opisuje wektory ruchu z dokładnością do 1/4 piksela, co pomaga w lepszym odwzorowaniu ruchu. Wyższa precyzja wektorów wymaga zużycia większej ilości bitów do ich zapisu, natomiast nie można przewidzieć, czy ta strata zostanie wyrównana dzięki zmniejszeniu objętości informacji o teksturze obrazu. Użycie tej opcji zauważalnie spowalnia kompresję i może spowodować niezgodność pliku wynikowego z niektórymi istniejącymi dekoderami sprzętowymi obecnymi w popularnych odtwarzaczach stacjonarnych (dotyczy to wielu spośród odtwarzaczy certyfikowanych przez DivX Networks). Global Motion Compensation - globalna kompensacja ruchu. Funkcja ta opisuje ruch całej klatki w stosunku do poprzedniej klatki przy pomocy tzw. "punktów zakrzywienia" (ang. warppoints). Są to wektory ruchu opisujące przesunięcie poszczególnych rogów obrazu, co pomaga opisać kadrowanie, zbliżenia i obroty. XviD używa ich maksymalnie trzech punktów zakrzywienia. Podobnie, jak w przypadku Quarter Pixela, użycie GMC zauważalnie spowalnia kompresję i może spowodować niezgodność pliku wynikowego z niektórymi istniejącymi dekoderami sprzętowymi obecnymi w odtwarzaczach stacjonarnych. B-VOPs - klatki typu B, czyli odwołujące się zarówno do poprzedniej, jak i do następnej klatki. Dzięki posiadaniu dwóch klatek referencyjnych oraz temu, że żadna klatka nie odwołuje się do klatki typu B, klatka taka może wyglądać równie dobrze, jak klatka typu P pomimo wyższego kwantyzatora. W ten sposób użycie klatek typu B może oszczędzić wiele bitów. W polu Max consecutive BVOPs określamy maksymalną ilość klatek typu B, które mogą następować po sobie (nie zaleca się stosowania wartości większych, niż 3). Pola Quantizer ratio i

4 Quantizer offset zawierają odpowiednio mnożnik (oznaczmy go M) i przesunięcie (P) kwantyzatora klatki typu B. Jest on obliczany według wzoru [Q*M+P], gdzie Q oznacza średnią arytmetyczną kwantyzatorów poprzedniej i następnej klatki referencyjnej. Packed bitstream to specjalny sposób zapisu klatek typu B w strumieniu wideo wprowadzony pierwotnie przez DivX Networks w celu obejścia problemów związanych z ich obsługą w kontenerze *.avi oraz architekturze multimedialnej Video for Windows (oba standardy teoretycznie nie dopuszczają użycia klatek w kolejności innej, niż kolejność odtwarzania, a tak właśnie zapisuje się klatki typu B). Bez Packed bitstream sekwencja klatek PBBP jest zapisywana w pliku w postaci PPBB, ponieważ do zdekodowania klatek typu B konieczne jest zdekodowanie obu klatek typu P (tej poprzedzającej i tej następującej) - dlatego klatki są zapisane w strumieniu wideo w kolejności dekodowania, a nie w kolejności wyświetlania. Zaznaczenie opcji Packed bitstream spowoduje zapisanie tej sekwencji klatek w postaci PPBBN, gdzie N jest klatką typu N o znaczniku czasu identycznym jak druga klatka P. W przypadku zastosowania kontenera innego niż *.avi (np. *.mp4 lub Matroska) Packed bitstream nie jest potrzebny. Niektóre dekodery programowe (np. wersje ffdshow sprzed roku 2004) i sprzętowe mają kłopoty z dekodowaniem sekwencji dwóch lub więcej kolejnych klatek typu B, gdy plik skompresowano z użyciem Packed bitstream, zatem zalecane jest odznaczenie tej opcji. B. - zakładka Level W tej zakładce nie mamy do dyspozycji żadnych ustawień oprócz Level, możemy za to zapoznać się w niej z wartościami parametrów VBV dla wybranego profilu i poziomu. Suggested - maksymalna szerokość, wysokość i ilość klatek na sekundę (FPS) dopuszczane przez dany profil i poziom. Max frame size (macroblocks) - maksymalny rozmiar klatki wyrażony w makroblokach. Wymuszenie przestrzegania tej wartości jest w standardzie MPEG-4 określane mianem Video Memory Verifier (VMV). Ma to zapobiec przepełnieniu pamięci wideo (można ją porównać do pamięci RAM obecnej w karcie graficznej komputera) podczas odtwarzania. W przeciwieństwie do bufora dekodera (który przechowuje fragment strumienia wideo przed jego dekompresją), pamięć wideo służy do przechowywania zdekodowanych klatek. XviD nie wymusi maksymalnej dopuszczonej rozdzielczości klatki, ponieważ nie zawiera wbudowanych filtrów zmiany rozdzielczości - w tym celu należy wykorzystać filtry dostępne w programie kompresującym. Max processing rate (mbs/sec) - maksymalna ilość makrobloków występujących w jednej sekundzie filmu. Jest to wartość Max frame size pomnożona przez maksymalną wartość FPS. Mechanizm ograniczający tą wartość jest nazywany Video Complexity Verifier (VCV). XviD nie wymusi przestrzegania tej wartości, ponieważ nie posiada wbudowanych filtrów zmiany rozdzielczości, zaś zmiana wartości FPS w architekturze Video for Windows jest niemożliwa. Max buffer size (bits) - rozmiar bufora dekodera w bitach. Podczas

5 drugiego przebiegu kompresji dwuprzebiegowej algorytm VBV zadba, aby żaden fragment strumienia wideo swoją objętością nie przekroczył tej wartości. Dzięki temu plik wideo zostanie poprawnie odtworzony przez każdy dekoder zgodny z wybranym profilem i poziomem standardu MPEG-4. Max bitrate (kbps) - maksymalna wartość bitrate dopuszczona przez dany profil i poziom standardu MPEG-4. Podobnie, jak w przypadku Max buffer size, również tutaj o przestrzeganie tej wartości zadba VBV (tylko podczas drugiego przebiegu kompresji dwuprzebiegowej). C. - zakładka Aspect Ratio W tej zakładce określamy stosunek boków filmu, który zostanie przywrócony podczas odtwarzania. Opcje te są przeznaczone dla zaawansowanych użytkowników, którzy rozumieją zasady działania kompresji anamorficznej. Pixel Aspect Ratio - stosunek boków piksela. Zarówno płyty VCD, jak i DVD używają pikseli, które nie są kwadratowe, więc jeśli chcemy zachować pełną rozdzielczość takiego źródła (ewentualnie tylko obciąć czarne pasy), wybieramy z listy rozwijanej pozycję odpowiednią do systemu telewizyjnego naszego źródła (PAL lub NTSC) oraz do jego anamorfizmu (16:9 dla anamorficznej płyty DVD, 4:3 dla nieanamorficznej). Jeśli materiał źródłowy używa kwadratowych pikseli lub przywróciliśmy prawidłowy stosunek boków filmu zmieniając jego rozdzielczość, to pozostawiamy Square (default) Dla materiałów źródłowych o nietypowym stosunku boków piksela możemy wybrać Custom... i określić ten stosunek "ręcznie" wpisując odpowiednie wartości w pola X (szerokość piksela) oraz Y (wysokość piksela). Picture Aspect Ratio - stosunek boków obrazu. Stosujemy, jeśli zamiast stosunku boków piksela wolimy umieścić w strumieniu wideo informację o stosunku boków obrazu, który ma zostać przywrócony przez dekoder podczas odtwarzania. Mamy do dyspozycji trzy predefiniowane ustawienia ( 4:3, 16:9 i 2.35:1), które ładujemy za pomocą odpowiedniego przycisku. Możemy też "ręcznie" określić stosunek boków obrazu wpisując odpowiednie wartości w pola X (szerokość obrazu) oraz Y (wysokość obrazu). III - okno CBR

6 Reaction Delay Factor - określa opóźnienie reakcji kodeka na zmianę wymagań sceny. Podczas kompresji ze stałą wartością bitrate kodek oblicza ilość bitów, którą przydzieli następnej klatce posługując się średnią arytmetyczną wielkości poprzednich klatek. RDF określa, ile klatek kodek weźmie pod uwagę w tych obliczeniach. Averaging period pełni podobną rolę do RDF, lecz operuje na kwantyzatorach. Kodek oblicza średnią arytmetyczną kwantyzatorów poprzednich klatek i przyjmuje ją za kwantyzator następnej klatki. Wartość Averaging period to ilość klatek uwzględnianych do obliczenia tej średniej. Smoother to wartość używana do (jak sama nazwa wskazuje) dynamicznego "wygładzania" krzywej bitrate podczas kompresji (pomimo,że kompresujemy ze stałym bitrate, krzywa ta nie jest całkiem płaska). Kodek przy każdej klatce oblicza wartość dewiacji (czyli różnicę pomiędzy objętością tej klatki a średnią arytmetyczną objętości klatek skompresowanych do tej pory). Wartość dewiacji podzielona przez wartość Smoother nazywana jest nadmiarem i oznacz (w dużym uproszczeniu) ilość bitów, którą dodajemy (dodatnia wartość nadmiaru) lub usuwamy (ujemna wartość nadmiaru) z danej klatki. Niższa wartość wpisana w polu Smoother powoduje silniejsze "wygładzanie". Wszystkie opcje dostępne w tym oknie mają wpływ tylko na kompresję jednoprzebiegową ze stałym bitrate (target bitrate). Kompresja jednoprzebiegowa ze stałym kwantyzatorem (target quantizer) nie stosuje żadnej kontroli bitrate. Zaleca się pozostawienie wartości domyślnych dla wszystkich opcji dostępnych w tym oknie. IV - okno 1st Pass

7 Stats filename - nazwa i lokalizacja pliku statystyk, który zostanie zapisany. Full quality first pass włącza wszystkie mechanizmy kompresji (głównie dodatkowe algorytmy poszukiwania ruchu), które podczas "zwykłego" pierwszego przebiegu są wyłączone. Użycie pierwszego przebiegu pełnej jakości ma sens tylko, gdy chcemy zatrzymać utworzony podczas niego plik wideo (w tym celu musimy też odznaczyć Discard first pass). Domyślny ("szybki") pierwszy przebieg został zoptymalizowany pod kątem analizy materiału źródłowego, a nie kompresji właściwej, dlatego wyeliminowano z niego wszelkie procedury, których wpływ na dokładność tej analizy (a więc również na jakośc pliku tworzonego w trakcie drugiego przebiegu) był nieistotny. Discard first pass powoduje, że podczas pierwszego przebiegu nie jest tworzony plik wideo. Warto zaznaczyć tę opcję, gdy odznaczyliśmy Full quality first pass - gdy nie używamy pierwszego przebiegu pełnej jakości, plik wideo tworzony przez pierwszy przebieg może być niezgodny ze standardem MPEG-4 lub nawet niezdatny do użytku. V - okno 2nd Pass

8 Stats filename - nazwa i lokalizacja pliku statystyk, który został zapisany podczas pierwszego przebiegu. Konieczne jest użycie pliku z pierwszego przebiegu wykonanego z użyciem tego samego materiału źródłowego. I-frame boost (%) - "doinwestowanie" klatek typu I określonym odsetkiem bitów. Domyślna wartość 10 zwiększa o 10% ilość bitów, które zostały przydzielone klatce przez algorytm kontroli bitrate. I-frames closer than... (frames) - jeżeli klatki kluczowe (typu I) sąsiadują ze sobą, korzystne może być zmniejszenie bitrate ich wszystkich z wyjątkiem ostatniej. Ta opcja to ilość klatek delta (tzn. klatek typów innych niżi), które muszą znajdować się pomiędzy klatkami typu I, aby nie zostały one uznane za "sąsiadujące"...are reduced by(%) - redukuje bitrate dla wszystkich "sąsiadujących" klatek typu I oprócz ostatniej w sekwencji. Overflow control strength (%) - "agresywność" algorytmu kontroli nadmiaru (czyli różnicy ilości bitów przydzielonych danej klatce od ilości bitów, którą należałoby jej przydzielić aby uzyskać żądany bitrate). Ustawienie 0 nie wpływa na decyzje kodeka. Każda wyższa wartość zwiększy precyzję osiągnięcia rozmiaru pliku wynikowego (poprzez zwiększenie częstości interwencji algorytmu kontroli nadmiaru), ale jednocześnie naruszy dystrybucję kwantyzatorów. Max overflow improvement (%) - określa, ile procent (maksymalnie) kodek może dodać do klatki, gdy jej aktualny rozmiar jest poniżej wymaganego (tzn. takiego, który daje prawidłowy rozmiar pliku wynikowego). Mechanizm ten bezpośrednio wpływa na kwantyzator danej klatki. Wyższa wartość lepiej zabezpieczy nas przed za małym plikiem wynikowym, ale jednocześnie naruszy dystrybuję kwantyzatorów. Max overflow degradation (%) - określa, ile procent (maksymalnie) kodek może odebrać klatce, gdy jej aktualny rozmiar jest powyżej wymaganego (tzn. takiego, który daje prawidłowy rozmiar pliku wynikowego). Mechanizm ten bezpośrednio wpływa na kwantyzator danej klatki. Wyższa wartość lepiej zabezpieczy nas przed za dużym plikiem wynikowym, ale jednocześnie naruszy dystrybuję kwantyzatorów. High bitrate scenes degradation (%) - procent degradacji scen z wysokim bitrate. Podany odsetek bitów zostanie odebrany scenom o wysokim bitrate. Następnie bity te zostaną równo rozdzielone pomiędzy wszystkie klatki filmu. Low bitrate scenes improvement (%) - procent "doinwestowania" scen z niskim bitrate. Obliczona zostanie ilość bitów stanowiąca podany odsetek bitów przydzielonych scenom o niskim bitrate. Ta ilość bitów zostanie odebrana wszystkim klatkom filmu, a następnie bity te zostaną dodane do scen o niskim bitrate. Zaleca się pozostawienie wartości domyślnych dla wszystkich opcji dostępnych w tym oknie. VI - okno Zone

9 Start frame # - numer początkowej klatki strefy. Rate control - wybór sposobu kontroli ilości bitów przydzielanej danej strefie. Zaznaczenie opcji Weight spowoduje, że kodek pomnoży ilość bitów obliczoną dla tej sceny przez "zwykły" algorytm kontroli bitrate przez wartość z pola tekstowego Weight (np. gdy w pole Weight wpiszemy 0.50, tej strefie przydzielona zostanie tylko połowa ilości bitów, jaką wybrałby dla niej kodek bez ingerencji użytkownika). Wybór opcji Quantizer spowoduje skompresowanie całej strefy ze stałym kwantyzatorem podanym w polu tekstowym po prawej stronie (kwantyzator dla klatek typu B zostanie obliczony tak, jak w opisie opcji B-VOPs). Wartość Weight lub Quantizer można zmieniać również przy pomocy suwaka w sekcji Rate control. Begin with keyframe wymusza rozpoczęcie strefy przy pomocy klatki typu I. Zalecane, gdy poprzednia strefa używa innego ustawienia Greyscale encoding, niż aktualna. Greyscale encoding odrzuca wszystkie informacje o kolorze (całą płaszczyznę chrominancji) podczas kompresji. Obraz jest zapisywany jako czarno-biały (tzn. tylko w postaci informacji o jasności - płaszczyzna luminancji). Jeśli to ustawienie w aktualnej strefie jest inne, niż w poprzedniej, zalecane jest zaznaczenie Begin with keyframe. Chroma optimizer enabled włącza filtr, który rozmazuje kolor w obszarach, w których jest on niewidoczny (bardzo jasnych i bardzo ciemnych). Ułatwia to korzystną kompresję tych obszarów. Cartoon Mode zmniejsza czułość procesu detekcji ruchu na bardzo małe zmiany obrazu, które nie występują w obrazie tradycyjnych filmów animowanych. Pomaga to min. wyeliminować z kreskówek tzw. "szum" (zniekształcenia nie należące do pierwotnego obrazu), który zużyłby niepotrzebnie dużą ilość bitów. BVOP sensitivity - czułość algorytmu wstawiania klatek typu B. XviD decyduje o użyciu klatki typu B w zależności od złożoności sceny - stara się umieścić je tam, gdzie jest to najkorzystniejsze. Niższe wartości sprawiają, że kodek rzadziej podejmuje decyzję o wstawieniu klatki typu B, wyższe wartości powodują odwrotny efekt. Należy pamiętać, że żadna sekwencja klatek typu B nie będzie dłuższa od wartości Max consecutive BVOPs bez względu na wartość BVOP sensitivity. VII - okno Advanced Options... A. - zakładka Motion

10 Motion Search Precision - precyzja poszukiwania ruchu. Ustawienie 0 - None wcale nie szuka ruchu, lecz używa samych klatek typu I. Ustawienia od 1 do 4 szukaja i opisują ruch przy pomocy wektorów opisujących przesunięcie całego makrobloku 16x16, ustawienia 5 i 6 dodatkowo potrafią opisać ruch przy pomocy osobnych wektorów dla każdego bloku 8x8. Zaleca się pozostawienie ustawienia domyślnego 6 - Ultra High. VHQ mode - wybór trybu VHQ (Vastly Hyped Quality). VHQ to dodatkowy proces poszukiwania ruchu. W przeciwieństwie do głównego algorytmu detekcji ruchu (tego, którego precyzję określamy ustawieniem Motion Search Precision), VHQ wybiera taki wariant opisu ruchu, który jest najkorzystniejszy z punktu widzenia rate-distortion (tzn. taki, dla którego suma zużytych bitów i strat jakości jest najmniejsza). VHQ=1 to zastosowanie rate-distortion tylko do podjęcia decyzji o trybie makrobloku (INTRA - zapis pełnej informacji o obrazie, INTER - kompensacja ruchu z użyciem jednego wektora ruchu dla całego makrobloku, INTER4V - kompensacja ruchu z użyciem osobnego wektora ruchu dla każdego z czterech bloków). Wyższe wartości VHQ dodatkowo poszukują optymalnych wektorów ruchu. Wyłączenie VHQ nie jest zalecane. Zwiększanie wartości VHQ spowolni kompresję, ale da wyższą jakość. Tryby VHQ z listy rozwijanej VHQ mode działają tylko dla klatek typu P. Use VHQ for bframes too uruchamia VHQ dla klatek typu B. W przypadku klatek typu B istnieje tylko jeden tryb VHQ - odpowiednik VHQ=1 dla klatek typu P (dla klatek tpu B są do wyboru cztery tryby makrobloku: FORWARD - skompensowany na podstawie przyszłej klatki, BACKWARD - skompensowany na podstawie przeszłej klatki, INTERPOLATE - interpolowany na podstawie obu kompensacji oraz DIRECT - podobnie jak INTERPOLATE, lecz wektory ruchu nie są zapisywane, a obliczane zakładając liniowy ruch obiektów). Use chroma motion - użycie informacji o kolorze (płaszczyzny chrominancji) w procesie poszukiwania ruchu. Bez zaznaczenia tej opcji kodek będzie wykrywał ruch tylko w płaszczyźnie luminancji (tzn. informacji o jasności obrazu). Zaznaczenie Use chroma motion jest zalecane. Turbo ;-) przyspiesza procedury poszukiwania ruchu związane z Quarter Pixelem i klatkami typu B podczas drugiego przebiegu. Bez użycia żadnej z wyżej wymienionych opcji, zaznaczenie Turbo ;-) nie daje żadnego efektu. Frame drop ratio - agresywność algorytmu wykrywania duplikatów (identycznych klatek). Jeśli klatka zostanie uznana za identyczną z poprzednią, zostanie ona zapisana jako klatka typu N, czyli w postaci informacji dla dekodera aby powtórzył poprzednią klatkę. Wartość 0 nie porzuca żadnych klatek, wyższe wartości powodują, że kodek łatwiej uznaje klatkę za duplikat i ją porzuca. Funkcja ta może być użyteczna dla filmów animowanych tworzonych z niską ilością klatek na sekundę (np. 12 FPS), w których klatki zostały zduplikowane, aby przystosować je do emisji w telewizji lub w kinie. W przypadku pozostałych filmów zaleca się pozostawienie wartości 0. Maximum I-frame interval - maksymalna dozwolona ilość klatek delta (tzn. klatek typów różnych od I) pomiędzy dwoma klatkami typu I. Zalecana wartość to 10*FPS, gdzie FPS to ilość klatek na sekundę w materiale źródłowym. Należy wiedzieć, że kodek wstawia klatki typu I również wtedy, gdy wykryje zmianę sceny - jest to najkorzystniejsze dla

11 kompresji. B. - zakładka Quantization Min I-frame quantizer - minimalny dozwolony kwantyzator dla klatki typu I. Max I-frame quantizer - maksymalny dozwolony kwantyzator dla klatki typu I. Min P-frame quantizer - minimalny dozwolony kwantyzator dla klatki typu P. Max P-frame quantizer - maksymalny dozwolony kwantyzator dla klatki typu P. Min B-frame quantizer - minimalny dozwolony kwantyzator dla klatki typu B. Max B-frame quantizer - maksymalny dozwolony kwantyzator dla klatki typu B. Trellis quantization - użycie podczas kompresji algorytmu Trellis. Algorytm ten stosuje obliczenia typu rate-distortion (patrz też VHQ) aby znaleźć optymalny wariant kwantyzacji. Zaleca się pozostawienie wartości domyślnych dla wszystkich opcji dostępnych w tym oknie. C. - zakładka Debug

12 Performance optimizations - optymalizacje wydajności. Opcja Automatically detect optimizations spowoduje, że kodek sam wykryje dostępne instrukcje procesora. Opcja Force optimizations pozwala nam na ręczny wybór zestawów instrukcji procesora, których chcemy użyć podczas kompresji. Zaleca się pozostawienie domyślnych ustawień. Number of threads - ilość wątków, których kodek użyje podczas kompresji. Opcja dostępna tylko w komputerach wieloprocesorowych lub na procesorach obsługujących wielowątkowość (tzw. hiperwątkowych). FourCC used - znacznik FourCC (ang. four character code), który zostanie umieszczony w pliku wynikowym. Słuzy on do identyfikacji kodeka, którego użyto do kompresji. Zalecane jest pozostawienie XVID, z wyjątkiem sytuacji, w której chcemy odtworzyć film na odtwarzaczu stacjonarnym rozpoznającym tylko znacznik DIVX. OutputDebugString debug level - liczba oznaczająca poziom ilości oraz szczegółowości informacji przekazywanych podczas kompresji z kodeka do debuggera. Użyteczne tylko dla programistów analizujących działanie kodeka w celu wykrycia i naprawienia ewentualnych błędów. Zaleca się pozostawienie wartości domyślnej. Print debug info on each frame nakłada na każdą klatkę w pliku wynikowym informacje dla programistów analizujących działanie kodeka w celu wykrycia i naprawienia ewentualnych błędów. Zaleca się pozostawienie wartości domyślnej. Display encoding status - wyświetla podczas kompresji okno ukazujace jej aktualny stan, tzn. używane kwantyzatory i typy klatek. VIII - okno Decoder Options.

13 Tutaj możemy dostosować konfigrację dekodera architektury Video for Windows. Jest on używany przez programy kompresujące takie, jak VirtualDub(Mod) do dekompresji materiału źródłowego skompresowanego XviDem. Modyfiklacja tych ustawień wpłynie również na analogiczne ustawienia dekodera architektury DirectShow, lecz są to dwa różne dekodery. Modyfikacja tych ustawień nie ma wpływu na kompresję. Brightness - suwak umożliwiający zmianę jasności obrazu (przesunięcie go w lewo ściemnia obraz, przesunięcie w prawo rozjaśnia). Deblocking Y usuwa z obrazu "efekt blokowiska" (powstający wskutek przydzielenia scenie niewstarczającej ilości bitów). Przetwarza informacje o jasności obrazu (płaszczyznę luminancji). Deblocking UV usuwa z obrazu "efekt blokowiska" (powstający wskutek przydzielenia scenie niewstarczającej ilości bitów). Przetwarza informacje o kolorze obrazu (płaszczyznę chrominancji). Deringing Y usuwa z obrazu "moskity", czyli obwódki wokół krawędzi (powstające wskutek przydzielenia scenie niewstarczającej ilości bitów). Przetwarza informacje o jasności obrazu (płaszczyznę luminancji). Deringing UV usuwa z obrazu "moskity", czyli obwódki wokół krawędzi (powstające wskutek przydzielenia scenie niewstarczającej ilości bitów). Przetwarza informacje o kolorze obrazu (płaszczyznę chrominancji). Film Effect - efekt obrazu kinowego. Dodaje do obrazu "szum", co zwiększa jego ziarnistość i upodabnia go do obrazu wyświetlanego z taśmy filmowej. Przydatne, gdy używamy jednej lub kilku z powyżej opisanych metod usuwania artefaktów kompresji z filmu - dodanie "ziarna" do filmu niweluje efekt nadmiernego wygładzenia obrazu powstającego wskutek deblockingu i deringingu. IX - okno Bitrate Calculator.

14 Target size (kbytes) - tu podajemy docelowy rozmiar pliku z filmem (razem z dźwiękiem). Subtitles (kbytes) - rozmiar pliku z napisami. Możemy go wpisać w pole tekstowe lub uzyskać poprzez otwarcie pliku z napisami przyciskiem [...] umieszczonym po prawej stronie. Container - cechy kontenera multimedialnego, w którym umieścimy nasz film. Jego rodzaj wybieramy z listy Format, na której do wyboru mamy AVI-Legacy (starsza wersja kontenera *.avi, tzw. AVI 1.0), AVI-OpenDML (nowsza wersja kontenera *.avi, tzw. AVI 2.0), Matroska (pliki *.mkv), OGM (kontener Ogg Media, pliki *.ogm) oraz (None) (brak rezerwacji miejsca na dane struktury kontenera). Kontener multimedialny to pojemnik przechowujący strumienie obrazu, dźwięku, napisów, menu, informacje o filmie i inne dodatki w jednym pliku; musimy podać tu prawidłową nazwę kontenera, aby kalkulator mógł uwzględnić ilość bitów używanych przez dany kontener do zapisu swoich własnych danych (ang. container overhead). W polu Overhead (kbytes) ukaże się ilość kilobajtów, którą trzeba zarezerwować na dane struktury kontenera multimedialnego. Ta wartość nie podlega modyfikacji - kalkulator sam ją dobiera na podstawie kontenera wybranego z listy Format. Video - sekcja, w której określamy czas trwania filmu i ilość klatek na sekundę. Wypełniamy pola hours (godziny), minutes (minuty) i seconds (sekundy), zaś z listy frames per second wybieramy ilość klatek na sekundę (FPS) naszego filmu. W polu Size (kbytes) otrzymamy rozmiar wynikowego strumienia wideo w kilobajtach, zaś w polu Average bitrate średni bitrate wyrażony w kilobitach na sekundę. Audio - sekcja, w której określamy cechy strumienia dźwięku, którego użyjemy w naszym filmie. Z listy Format wybieramy format kompresji dźwięku. W polu Average bitrate podajemy średni bitrate dźwięku w kilobitach na sekundę. W polu Size (kbytes) umieszczamy rozmiar pliku z dźwiękiem - możemy go wpisać w pole tekstowe lub uzyskać poprzez otwarcie pliku z dźwiękiem przyciskiem [...] umieszczonym po prawej stronie.