Str. 1. Ćwiczenie nr 7 v. 1.11k. Cel ćwiczenia:

Transkrypt

1 Str. 1 Ćwiczenie 7 Active Directory Cel ćwiczenia: Zapoznanie się ze sposobami zarządzania usługą Active Directory. Poznanie podstawowych zadań administracyjnych kontrolera domeny: zarządzanie kontami użytkowników i grup, korzystanie z profili użytkowników i zasad grup. Przed przystąpieniem do ćwiczenia uczeń powinien umieć: - poruszać się po systemie Windows 2000, - zarządzać lokalnymi kontami użytkowników i grup, - zarządzać zabezpieczeniami folderów i plików, - konfigurować sieć i protokół TCP/IP w Windows Po wykonaniu ćwiczenia uczeń będzie umiał: - zainstalować usługę Active Directory, - zarządzać obiektami Active Directory, - administrować kontami użytkowników kontrolera domeny, - korzystać z mechanizmu profili użytkowników, - administrować kontami grup, - administrować zasadami grup w domenie, - publikować aplikacje na stacjach roboczych w domenie. Uwagi o realizacji ćwiczenia: Ćwiczenie podzielone jest na rozdziały. Rozdział składa się z opisu teoretycznego, omawiającego wybrane zagadnienie i zadania do wykonania. Zadania umieszczone są w ramkach. Po wykonaniu zadania uczeń zobowiązany jest do przeprowadzenia samooceny, korzystając z punktacji 1-5. Nauczyciel może skorygować ocenę ucznia. W czasie tego ćwiczenia uczniowie pracują na oddzielnych komputerach, przy czym dwie osoby korzystają z 3 komputerów. Dokładną konfigurację stanowisk przedstawia rysunek 7.1. Przed przystąpieniem do ćwiczenia uczeń powinien odświeżyć swój komputer z obrazu Windows 2000 Server i dodatkowy komputer z obrazu Windows 2000 Professional. W czasie ćwiczenia uczeń ma do dyspozycji: płytę z obrazem Windows 2000 Server i Professional, płyty instalacyjne Small Business Server 2000.

2 Str. 2 Gxc LAN CKP - Fast Ethernet Brama DNS Gxa Koncentrator (Hub) - 5 portowy P5 P4 P3 P2 P1 3C905C-TX IP xc 3C905C-TX IP xa.2 3C905C-TX IP xa 3C509B IP xc.1 3C509B IP xc.2 3C509B IP xa.1 stanowisko xc k309-xc.srvxc.ckp.pl k309-xc.lanxc.srvxc.ckp.pl stanowisko xb k309-xb.lanxa.srvxa.ckp.pl k309-xb.lanxb.srvxc.ckp.pl stanowisko xa k309-xa.srvxa.ckp.pl k309-xa.lanxa.srvxa.ckp.pl Rys. 7.1 Konfiguracja stanowisk 7.1 Konfiguracja TCP/IP Zadanie 7.1.a - Konfiguracja TCP/IP dla serwera 1. W sali 309 zmień nazwę połączenia: Połączenie lokalne na Internet i Połączenie lokalne 2 na LAN. 2. W sali 111 zmień nazwę połączenia: Połączenie lokalne 2 na Internet i Połączenie lokalne na LAN. 3. Połączeniu Internet przypisz: - adres IP xx, gdzie xx to numer twojego komputera, - maskę , - bramę domyślną , - DNS xx, - sufiks DNS - srvxx-111.ckp.pl, gdzie xx to numer twojego komputera, np.01, - wyłącz opcję - Zarejestruj adres tego połączenia w DNS, 4. Połączeniu Lan przypisz: - adres IP xx.1, gdzie xx to numer twojego komputera, - maskę , - sufiks DNS - lanxx.srvxx-111.ckp.pl, gdzie xx to numer twojego komputera, np. 01, - pozostaw załączoną opcję - Zarejestruj adres tego połączenia w DNS, 5. Wprowadź zmiany w identyfikacji sieciowej: - ustaw nazwę komputera na k111-xx, gdzie xx to numer twojego komputera, np. 01, - ustaw sufiks podstawowej domeny DNS lanxx.srvxx-111.ckp.pl, gdzie xx to numer twojego serwera np. 01, - ustaw grupę roboczą SRVXX-111, gdzie xx to numer twojego serwera, np. 01.

3 Str. 3 Zadanie 7.1.b - Konfiguracja TCP/IP dla stacji roboczej 1. W sali 309 zmień nazwę połączenia: Połączenie lokalne na LAN1 i Połączenie lokalne 2 na LAN2. 2. W sali 111 zmień nazwę połączenia: Połączenie lokalne 2 na LAN1 i Połączenie lokalne na LAN2. 3. Połączeniu LAN1 przypisz: - adres IP xx.2, gdzie xx to numer twojego serwera z niższym numerem, - maskę , - DNS xx.1, gdzie xx to numer twojego serwera z niższym numerem, - sufiks DNS lanxx.srvxx-111.ckp.pl, gdzie xx to numer twojego serwera z niższym numerem, np. 01, - włącz opcję - Zarejestruj adres tego połączenia w DNS, - włącz opcję Użyj sufiksu tego połączenia do rejestracji w DNS. 4. Połączeniu LAN2 przypisz: - adres IP xx.2, gdzie xx to numer twojego serwera z wyższym numerem, - maskę , - DNS xx.1, gdzie xx to numer twojego serwera z niższym numerem, - sufiks DNS - lanxx.srvxx-111.ckp.pl, gdzie xx to numer twojego serwera z wyższym numerem, np. 03, - włącz opcję - Zarejestruj adres tego połączenia w DNS, - włącz opcję Użyj sufiksu tego połączenia do rejestracji w DNS. 5. Wprowadź zmiany w identyfikacji sieciowej: - ustaw nazwę komputera na k111-xx, gdzie xx to numer twojego komputera, np Active Directory 7.2.a Wstęp Active Directory jest centralną katalogową bazą danych, zawierającą obiekty, np. konta użytkowników i informacje o zabezpieczeniach tych obiektów. AD znajduje się na serwerach skonfigurowanych jako kontrolery. Jeżeli w sieci znajduje się kilka kontrolerów baza replikowana jest między nimi, co pozwala zachować większą odporność na awarie. Usługa AD korzysta z protokołu LDAP (Lightweight Directory Access Protocol). Centralną składnicą informacji o obiektach jest katalog globalny. Katalog ten może przechowywać drzewo domen (zbiór domen formujących hierarchię) lub las domen (zbiór drzew domen). Struktura ta zaprojektowana została do skutecznego działania, niezależnie od wielkości instalacji. Od jednego serwera z kilkuset obiektami do tysięcy serwerów z milionami obiektów. Instalując AD na pierwszym kontrolerze domeny, kontroler ten domyślnie staje się serwerem katalogu globalnego. Obiektami w Active Directory są użytkownicy, grupy, komputery i zasoby, z których mają korzystać. Każdy obiekt opisany jest zbiorem atrybutów, definiowanych przez zestaw reguł zwanych schematem. Obiekty AD mogą być umieszczane w jednostkach organizacyjnych reprezentujących zazwyczaj jednostki administracyjne przedsiębiorstwa, np. marketing, produkcja. Mogą także grupować obiekty tego samego typu, np. komputery, drukarki. Jednostki organizacyjne i obiekty AD tworzą strukturę drzewiastą, mogą być tworzone na kontrolerze domeny przez administratora, a także ze stacji Windows 2000 przez osoby z odpowiednimi uprawnieniami.

4 Str. 4 Każdy obiekt w magazynie AD reprezentowany jest przez nazwę. AD wykorzystuje kilka konwencji nazewniczych: Nazwa wyróżniająca (DN Distinguished Name) jednoznacznie identyfikuje obiekt, zawiera nazwę domeny, w której znajduje się obiekt, a także całą ścieżkę, przez hierarchię jednostek organizacyjnych do obiektu, np. DC=pl/DC=ckp/CN=Administracja/ CN=Jan Kowalski. Względna nazwa wyróżniająca (RDN Relative Distinguished Name) jest jednym z atrybutów obiektu, częścią pełnej nazwy wyróżniającej, np. dla wcześniejszego przykładu RDN to CN=Jan Kowalski. W jednostce organizacyjnej nie mogą znajdować się dwa obiekty o tej samej względnej nazwie wyróżniającej. Unikalny identyfikator globalny (GUID Globally Unique Identifier) jest 128-bitową liczbą przyznawaną podczas tworzenia obiektu w AD. Tworzy on unikalną tożsamość obiektu. Przy przenoszeniu obiektu identyfikator ten pozostaje bez zmian. Wykorzystywany jest on podczas tworzenia list kontroli dostępu do obiektów. Nazwa główna użytkownika (UPN User Principal Name) jest przyjazną nazwą, krótszą od nazwy DN i łatwiejszą do zapamiętania. Składa się ona ze skróconej nazwy użytkownika, i zazwyczaj z nazwy domeny, w której znajduje się obiekt użytkownika, np. jkowalski@ckp.pl. Usługa Active Directory ściśle związana jest z systemem DNS. Nazwy domen Windows 2000 tworzone są w oparciu o hierarchiczną strukturę nazewnictwa DNS. Przypomina ona odwrócone drzewo. Na górze znajduje się korzeń (pojedyncza domena główna), po którą znajdują się domeny nadrzędne i podrzędne (gałęzie i liście). Każdy komputer w domenie identyfikowany jest przez pełną nazwę (FQDN), składającą się z nazwy komputera i domeny, do której należy. Aby dołączyć się do domeny, konieczne jest podanie pełnej nazwy FQDN. Przykładowa domena może wyglądać jak na poniższym rysunku. ckp.pl pracownie.ckp.pl administracja.ckp.pl nauczyciele.ckp.pl 111.pracownie.ckp.pl komp1.administracja.ckp.p komp1.111.pracownie.ckp. komp1.nauczyciele.ckp.pl Rys. 7.2 Przykładowa struktura domeny Windows 2000 Jednym z ważniejszych zadań kontrolera domeny jest potwierdzanie tożsamości użytkowników. Chcąc dostać się do stacji roboczej pracującej w domenie, należy podać nazwę konta w domenie i hasło. Po poprawnej autoryzacji użytkownik otrzymuje dostęp do zasobów, zgodnie z listami kontroli dostępu do obiektów. Podczas logowania do domeny system przetwarza zasady grup zdefiniowane w AD.

5 Str b Instalacja Active Directory na pierwszym kontrolerze domeny Aby zainstalować usługę Active Directory na pierwszym kontrolerze domeny: 1. Za pomocą polecenia dcpromo uruchom Kreator instalacji usługi Active Directory. 2. W oknie Typ kontrolera domeny wybierz Kontroler domeny dla nowej domeny. 3. W kolejnym oknie wybierz Utwórz nowe drzewo domen. 4. Następnie Utwórz nowy las drzew domen. 5. W kolejnym oknie podaj Pełną nazwę DNS dla nowej domeny. 6. W następnym kroku podaj Nazwę NetBIOS. Zazwyczaj pozostawia się nazwę DNS najwyższego poziomu (z lewej strony). 7. Kolejne okno, to określenie lokalizacji bazy danych i dziennika. Baza danych będąca katalogiem dla domeny składowana jest w pliku Ntds.dit. Domyślnie system proponuje %SystemRoot%\NTDS. Jeżeli serwer posiada kilka dysków, to dla podniesienia wydajności można bazę danych i dziennik umieścić na innych dyskach. 8. Następny krok, to podanie lokalizacji woluminu systemowego. Jest on strukturą istniejącą we wszystkich kontrolerach modemy Windows Składowane są w nim skrypty i niektóre obiekty zasad grup dla aktualnej domeny i całego przedsiębiorstwa. Domyślną lokalizacją jest %SystemRoot%\Sysvol. Folder ten musi znajdować się na partycji NTFS. 9. Jeżeli na serwerze nie działa system DNS, wówczas kreator zaproponuje jego instalację. Usługa Active Directory nie może działać bez serwera DNS. 10. Kolejny krok, to wybór trybu domeny. Domena AD może pracować w trybie mieszanym, który umożliwia współpracę z komputerami korzystającymi z uwierzytelnienia NTLM (Win9x/ME/NT). Opcja pierwsza (Uprawnienia zgodne z serwerami systemów starszych niż Windows 2000) lub w trybie macierzystym do współpracy jedynie z Windows 2000 opcja druga (Uprawnienia zgodne tylko z serwerami systemu Windows 2000). 11. Następne okno, to podanie hasła dla administratora trybu przywracania Usług katalogowych. 12. Po skonfigurowaniu usługi Active Directory system zaproponuje restart, niezbędny do uruchomienia usługi AD. 13. Po ponownym uruchomieniu w oknie logowania, po wybraniu Opcje, będzie istniała możliwość zalogowania się do domeny. Zadanie 7.2.a Instalacja Active Directory 1. Zainstaluj Active Directory: - w trybie mieszanym, - jako nazwę DNS podaj lanxx.srvxx-111.ckp.pl, gdzie xx to numer twojego serwera, np. 01, - pozostaw domyślne lokalizacje folderów, - za hasło podaj cekape.

6 Str c Administracja usługą Active Directory Administracja AD polega na zarządzaniu obiektami reprezentującymi zasoby sieciowe. Każdy obiekt opisany jest zbiorem atrybutów. Podczas tworzenia obiektu zazwyczaj podaje się tylko część atrybutów. Do wszystkich można uzyskać dostęp po wybraniu właściwości. Obiekty pogrupowane są w jednostkach organizacyjnych. Reprezentują ona zazwyczaj jednostki administracyjne przedsiębiorstwa np. administracja, produkcja. Mogą także grupować obiekty tego samego typu np. komputery, drukarki. W jednostce organizacyjnej mogą znajdować się inne jednostki lub obiekty. Dobrze zaprojektowana struktura drzewiasta AD znacznie ułatwia administrowanie siecią. Aby utworzyć jednostkę organizacyjną, użytkownik musi posiadać uprawnienia do jednostki nadrzędnej, domeny lub węzła kontrolera domeny. Domyślnie grupa Administratorzy posiada takie uprawnienia. Nowych jednostek organizacyjnych nie można utworzyć w jednostkach systemowych: Builtin, Computers, ForeignSecurityPrincipals, LostAndFound, System, Users. Rys. 7.3 Przystawka Użytkownicy i usługi Active Directory Najbardziej popularnymi typami obiektów są: użytkownik najważniejszy obiekt związany z zabezpieczeniami systemu; informacje w nim zawarte pozwalają na zalogowanie się w domenie i zezwalają na dostęp do zasobów sieciowych, zgodnie z ustawieniami list kontroli dostępu, grupa może zawierać użytkowników i inne grupy, upraszcza zarządzanie dużą liczbą obiektów, komputer zawiera informacje o komputerze, który jest członkiem domeny, kontakt reprezentuje zazwyczaj zewnętrznych użytkowników na potrzeby poczty elektronicznej, nie jest powiązany z zabezpieczeniami systemu, drukarka udostępniona drukarka sieciowa, udostępniony folder udział sieciowy opublikowany w katalogu; jest wskaźnikiem do udostępnianego folderu.

7 Str. 7 Podstawowym narzędziem służącym do zarządzania AD jest przystawka Użytkownicy i komputery usługi Active Directory. Skrót do niej znajduje się w Narzędziach administracyjnych. Aby utworzyć nową jednostkę organizacyjną lub obiekt, wystarczy wskazać wybraną gałąź i z podręcznego menu wybrać Nowy -> Jednostka organizacyjna lub inny obiekt. Zadanie 7.2.b Administracja usługą Active Directory 1. W twojej domenie utwórz jednostki organizacyjne: - Administracja, a w niej Sekretariat, Dyrekcja, Księgowość, - Produkcja, - Drukarki, - Udostępnione foldery, - Admin. 2. Utwórz w jednostce Sekretariat obiekt użytkownika Jan Kowalski (nazwa logowania: jkowalski, hasło: jk). 3. Przeglądnij właściwości utworzonego obiektu. 4. Przenieś obiekt użytkownika Jan Kowalski do jednostki Dyrekcja. 5. Udostępnij na dysku C: folder Publiczny dla wszystkich użytkowników domeny, uprawnienie Modyfikacja przypisz grupie Użytkownicy. 6. Utwórz obiekt dla folderu Publiczny w AD, w jednostce organizacyjnej Udostępnione foldery. 7.3 Administrowanie kontami użytkowników 7.3.a Wstęp Aby użytkownicy sieci mogli zalogować się do domeny w celu uzyskania dostępu do zasobów sieciowych lub do komputera, muszą posiadać konto użytkownika. Na konto użytkownika składa się szereg atrybutów. Najważniejsza jest unikalna w obrębie domeny, nazwa logowania użytkownika i hasło zabezpieczające konto. Nazwa logowania użytkownika, to maksymalnie 20 znaków bez ^[]:; =,+*? Nazwa logowania nie rozróżnia wielkości liter. Podczas nadawania nazw logowania administrator powinien przyjąć pewną konwencję nazewniczą, np.: pierwsza litera imienia, całe nazwisko. Hasło użytkownika jest gwarancją bezpieczeństwa jego danych, zatem nie należy tworzyć kont bez haseł. Maksymalna długość hasła to 128 znaków, minimalną zalecaną długością jest 8 znaków. Należy unikać haseł bardzo prostych jak: kombinacje imienia i nazwiska, imię ukochanej czy psa, numer telefonu zapisany od końca. Powinno się stosować hasła zawierające zarówno małe, jak i duże litery, cyfry a także znaki specjalne, jak np. #$ *() i inne. UWAGA: system rozróżnia wielkość liter w haśle. System Windows 2000 obsługuje konta lokalne i konta domenowe. Konto lokalne zezwala na zalogowanie się użytkownika jedynie na komputerze, na którym posiada on konto i dostęp do lokalnych zasobów. Natomiast konto w domenie umożliwia na zalogowanie się na dowolnym komputerze podłączonym do domeny i na dostęp do zasobów sieciowych.

8 Str b Tworzenie kont użytkowników domeny Aby utworzyć konto użytkownika, należy wybrać określoną jednostkę organizacyjną i z podręcznego menu wybrać Nowy -> Użytkownik. Następnie podać Imię i Nazwisko, Nazwę logowania użytkownika, Hasło i zaznaczyć odpowiednie opcje: Użytkownik musi zmienić hasło przy następnym logowaniu załączana, jeżeli tworząc konto, administrator ustawia tymczasowe hasło i chce dać użytkownikowi możliwość podania własnego hasła. Dla kont prywatnych (z konta korzysta jedna osoba) zazwyczaj ustawia się tą opcję. Użytkownik nie może zmienić hasła tworząc konto publiczne, z którego korzysta kilka osób, warto załączyć tą opcję. Hasło nigdy nie wygasa - w założeniach kont systemu zdefiniowany jest czas, po którym użytkownicy muszą zmieniać hasło. Zasadę tą można wyłączyć dla wybranego konta. Konto jest wyłączone zaznaczenie tej opcji uniemożliwia korzystanie z konta. Po utworzeniu konta można wybrać właściwości i określić dodatkowe atrybuty konta. Do ważniejszych należą: Godziny logowania godziny w jakich użytkownik może się zalogować, domyślnie dozwolone są wszystkie godziny. Zaloguj do komputery, na których mogą pracować użytkownicy. Wygasanie konta data, po której konto zostanie zablokowane. Przynależność do grup (zakładka Członek grupy). Profil użytkownika (zakładka Profil). Folder macierzysty (zakładka Profil). Zezwolenie na zdalny dostęp i wywołanie zwrotne (zakładka Telefonowanie). Rys. 7.4 Właściwości konta użytkownika

9 Str. 9 Zadanie 7.3.a Tworzenie kont nowych użytkowników 1. Utwórz w jednostce organizacyjnej Dyrekcja konto dla Tadeusza Kargula (nazwa logowania: tkargul, hasło: tk123). 2. Utwórz następujące konta w jednostce organizacyjnej Produkcja: - pracownik1, hasło p1 - pracownik2, hasło p2 - pracownik3, hasło p3 3. Określ do jakich grup należą nowi użytkownicy. 4. Na użytkowniku Jan Kowalski wymuś zmianę hasła przy następnym logowaniu. 5. Zmień hasło dla Tadeusza Kargula na tk. 6. Użytkownikom jednostki organizacyjnej Produkcja zezwól na zalogowanie jedynie w godz od pn. do pt. 7. Użytkownikom jednostki organizacyjnej Produkcja zezwól na zalogowanie jedynie z twojej stacji roboczej. 8. Utwórz dla siebie konto, np. w jednostce organizacyjnej Admin. UWAGA: administrator chcąc pracować na serwerze, ale nie w celu wykonywania zadań administracyjnych, powinien korzystać z konta, które nie ma przywilejów administracyjnych. 9. Sprawdź, czy możesz zalogować się na serwerze na prywatne konto. 10. Nadaj prywatnemu kontu prawo Logowanie lokalne w przystawce Zasady zabezpieczeń kontrolera domeny i Zasadach zabezpieczeń lokalnych. 11. Zaloguj się na serwerze, na swoje prywatne konto. 7.3.c Zarządzanie profilami użytkowników System Windows 2000 umożliwia użytkownikom personalizację ustawień środowiska. Zatem każdy użytkownik może zdefiniować własne ustawienia systemu, jak również innych programów, np. pakietu MS Office. Może określić, jakie skróty będą znajdować się na pulpicie, jak będzie wyglądać Menu Start, a podczas surfowania w Internecie korzystać ze zbudowanego przez siebie systemu Ulubionych adresów. Te wszystkie dane zapisane są w profilu użytkownika. Wiele programów przechowuje tam konfigurację, a także dane. Np. Outlook Express, oprócz konfiguracji, zapisuje w profilu foldery z listami i książkę adresową. Istnieją trzy rodzaje profili użytkownika: Lokalny profil użytkownika zostaje utworzony automatycznie po pierwszym zalogowaniu użytkownika w komputerze i zapisany na lokalnym dysku systemowym w folderze Documents and Settings. Zmiany lokalnego profilu dotyczą tylko komputera, na którym profil występuje. Mobilny profil użytkownika zostaje utworzony przez administratora i zapisany na serwerze sieciowym. Jest on dostępny na każdym komputerze w sieci. W przypadku zmian dokonanych w profilach mobilnych, informacje przechowywane na serwerze podlegają automatycznej aktualizacji w momencie wylogowania użytkownika. W chwili logowania profil jest pobierany z serwera. Administrator może stworzyć profil wzorcowy ze wstępną konfiguracją, a następnie udostępnić go nowym użytkownikom. Obowiązkowe profile użytkownika przechowywane są na serwerze sieciowym i zostają załadowane po każdym zalogowaniu użytkownika, ale nie podlegają aktualizacji przy wylogowaniu. Zmian profili obowiązkowych mogą dokonać tylko administratorzy. W przypadku niedostępności profilu zalogowanie użytkownika jest niemożliwe.

10 Str. 10 We Właściwościach konta użytkownika, na zakładce Profil, w polu Ścieżka profilu administrator może podać lokalizację profilu użytkownika. Ścieżka powinna wskazywać zasób sieciowy, do którego użytkownik ma dostęp - \\nazwa_serwera\nazwa_zasobu\foler_użytkownika. Jeżeli system nie znajdzie folderu_użytkownika, automatycznie utworzy go, nadając uprawnienia jedynie dla danego użytkownika. Zadanie 7.3.b Profil mobilny 1. Utwórz na dysku folder Profiles i udostępnij go pod nazwą profiles$. Ustaw zabezpieczenia: - Administratorzy Pełna kontrola - Użytkownicy Wyświetlenie zawartości folderu, Zapis 2. Użytkownikowi jkowalski przypisz ścieżkę do profilu użytkownika: \\nazwa_serwera\profiles$\jkowalski 3. Podłącz stację roboczą do twojej domeny. UWAGA: poniższe ćwiczenia wykonaj na zmianę z sąsiadem, pracującym w twojej małej sieci lokalnej. 4. Zaloguj się na konto jkowalski na stacji roboczej: skonfiguruj profil użytkownika: - Zmień tło. - Umieść kilka skrótów na pulpicie. - Utwórz kilka plików w folderze Moje dokumenty. - Uruchom i skonfiguruj Outlook Express. 5. Wyloguj się z konta jkowalski. 6. Sprawdź, co zawiera folder z profilem Jana Kowalskiego. 7. Nadaj użytkownikowi Jan Kowalski prawo logowania lokalnego. 8. Zaloguj się na serwerze na konto jkowalski. 9. Sprawdź, czy na pulpicie pojawiły się skróty. 10. Sprawdź, czy w folderze Moje dokumenty znajdują się wcześniej utworzone pliki. 11. Sprawdź, czy skonfigurowany jest program Outlook Express. Zadanie 7.3.c Profil wzorcowy 1. Utwórz konto wzorzec z hasłem wz w jednostce organizacyjnej Admin. 2. Nadaj użytkownikowi wzorzec prawo logowania lokalnego. 3. Zaloguj się na użytkownika wzorzec na serwerze. 4. Skonfiguruj profil użytkownika: - Uruchom i skonfiguruj programy, z których mają korzystać użytkownicy. - Zmień tło pulpitu. - Umieść skróty do Edytora tekstu, Kalkulatora, Outlook Expressa na pulpicie. - Podmapuj zasób sieciowy publiczny pod literę P: 5. Wyloguj się z konta wzorzec. 6. Użytkownikowi tkargul ustaw ścieżkę do profilu \\nazwa_serwera\profiles$\tkargul 7. Korzystając z Właściwości systemu zakładki Profile użytkownika skopiuj profil użytkownika wzorzec do \\nazwa_serwera\profiles$\tkargul. W sekcji Pozwolenie na używanie wybierz użytkownika tkargul.

11 Str Podłącz stację roboczą do twojej domeny. UWAGA: poniższe ćwiczenia wykonaj na zmianę z sąsiadem, pracującym w twojej małej sieci lokalnej. 9. Zaloguj się na użytkownika tkargul na twojej stacji roboczej. Określ, czy użytkownik ten otrzymał skopiowany wcześniej profil. Zadanie 7.3.d Profil obowiązkowy 1. Utwórz grupę pracownicy w jednostce organizacyjnej Produkcja. Dodaj do niej konta pracowników. 2. Korzystając z Właściwości systemu zakładki Profile użytkownika skopiuj profil użytkownika wzorzec do \\nazwa_serwera\profiles$\pracownicy. W sekcji Pozwolenie na używanie wybierz grupę pracownicy. 3. Użytkownikom pracownik1, pracownik2, pracownik3 przypisz ścieżkę do profilu pracownicy. 4. W Opcjach folderów na zakładce Widok załącz opcję Pokaż ukryte pliki i foldery, wyłącz opcje: Ukryj chronione pliki systemu operacyjnego, Ukryj rozszerzenia plików znanych typów. 5. W profilu pracownicy nazwę pliku ntuser.dat zamień na ntuser.man (przemianowanie na profil obowiązkowy). 6. Podłącz stację roboczą do twojej domeny. UWAGA: poniższe ćwiczenia wykonaj na zmianę z sąsiadem, pracującym w twojej małej sieci lokalnej 7. Zaloguj się na stacji roboczej, na jednego z pracowników i sprawdź, czy użytkownik ten otrzymał profil obowiązkowy. Zobacz, czy zachowywane są pliki w folderze Moje dokumenty. 7.3.d Folder macierzysty Oprócz folderu Moje dokumenty użytkownik może otrzymać dodatkowy folder do przechowywania osobistych dokumentów, tak zwany folder macierzysty. Folder ten ma przewagę nad folderem Moje dokumenty, ponieważ znajduje się na serwerze zawsze w tym samym miejscu. Zapisanie plików do folderu macierzystego od razu zapisuje dane na serwer, w przeciwieństwie do folderu Moje dokumenty (jest on częścią profilu). Przy korzystaniu z profilu mobilnego folder Moje dokumenty, przy logowaniu, kopiowany jest z serwera na dysk lokalny, a przy wylogowaniu wysyłany na serwera. Dane w folderze macierzystym są znacznie bezpieczniejsze niż w Moje dokumenty. Folder macierzysty może zostać podłączony przy logowaniu pod zadaną literę dysku. Administrator we Właściwościach konta użytkownika, na zakładce Profil, może podać ścieżkę sieciową do zasobu, z przeznaczeniem na folder macierzysty użytkownika postaci \\nazwa_serwera\nazwa_zasobu\nazwa_folderu. Jeżeli folder nazwa_folderu nie istnieje, system automatycznie go stworzy.

12 Str. 12 Zadanie 7.3.e Folder macierzysty 1. Utwórz folder <C:\Homes> i w liście uprawnień pozostaw jedynie grupę Administratorzy, z uprawnieniem Pełna kontrola i grupę Użytkownicy z uprawnieniami Wyświetlenie zawartości folderu, Zapis. Udostępnij go pod nazwą homes$. 2. Użytkownikom jednostki organizacyjnej Administracja ustal folder macierzysty o lokalizacji \\nazwa_serwera\homes$\nazwa_użytkownika, podłącz go pod literkę H: 3. Podłącz stacje roboczą do twojej domeny. UWAGA: poniższe ćwiczenia wykonaj na zmianę z sąsiadem, pracującym w twojej małej sieci lokalnej 4. Zaloguj się na stacji roboczej, na jednego z użytkowników i sprawdź czy system podmapował folder macierzysty. 7.4 Administrowanie kontami grup 7.4.a Wstęp Aby ułatwić administrację systemem, użytkownicy powinni być łączeni w grupy, którym udostępniane są zasoby i nadawane prawa. Jeżeli użytkownik należy do kilku grup otrzymuje on prawa wszystkich grup i dostęp do zasobów udostępnionych grupom, do których należy. W systemie występują dwa typy grup: grupy dystrybucyjne - wykorzystywane są przez aplikacje jako listy nie związane z bezpieczeństwem. Tych grup nie można wykorzystywać do przypisywania uprawnień. Przykładowe przeznaczenie, to wysyłanie poczty elektronicznej do wielu osób. grupy zabezpieczeń podstawowe grupy, z których korzysta system Windows Wykorzystywane są do przyznawania uprawnień, dzięki którym użytkownicy otrzymują dostęp do zasobów. Mogą także pełnić rolę grup dystrybucyjnych. Tworząc grupę, należy określić także zakres grupy: grupy lokalne w domenie powinny być wykorzystywane do przyznawania uprawnień do zasobów, np. Drukarki Kolorowe, Internet. Ograniczone są do zasobów zlokalizowanych w domenie, w której istnieją. Posiadają jednak otwarte członkostwo, co oznacza, iż mogą zawierać użytkowników z różnych domen. grupy globalne powinny łączyć użytkowników ze względu na przynależność do określonej hierarchii, użytkowników mających podobne wymagania dostępu do sieci, np. Dyrekcja, Sekretariat, Księgowość, Produkcja. Grupy globalne mają ograniczone członkostwo, mogą zawierać jedynie użytkowników z danej domeny, ale mogą również dawać dostęp do zasobów innych domen. grupy uniwersalne dostępne są jedynie w trybie macierzystym; posiadają otwarte członkostwo i zezwalają na dostęp do zasobów w dowolnej domenie.

13 Str. 13 Członkostwo w grupach zależy od trybu, w jakim pracuje system: Zakres grupy Tryb mieszany Tryb macierzysty Lokalna w domenie Globalna konta użytkowników, konta komputerów, grupy globalne z dowolnej domeny. konta użytkowników z tej samej domeny, konta komputerów konta użytkowników, konta komputerów, grupy globalne z dowolnej domeny, grupy uniwersalne z dowolnej domeny. konta użytkowników, konta komputerów, grupy globalne z tej samej domeny Uniwersalna niedostępna konta użytkowników, konta komputerów, uniwersalne grupy z dowolnej domeny. W czasie instalacji systemu tworzone są grupy zwane grupami wbudowanymi. Mają one wstępnie ustalony zestaw praw i członkostwa. Wbudowane grupy lokalne występujące w domenie: Operatorzy kont członkowie mogą tworzyć, usuwać i modyfikować konta użytkowników i grup (bez grupy Administratorzy i Operatorzy). Operatorzy serwerów członkowie mogą udostępniać zasoby dyskowe i tworzyć kopie zapasowe oraz przywracać pliki na kontrolerze domeny. Operatorzy drukowania członkowie mogą zarządzać drukarkami sieciowymi na kontrolerze domeny. Administratorzy członkowie mogą wykonywać wszystkie zadania administracyjne na wszystkich kontrolerach domeny i w samej domenie. Domyślnie przypisane jest konto Administrator i grupa globalna Administratorzy domeny. Goście należy do niej konto Gość, domyślnie zablokowane. Domyślnie grupa ta nie ma zdefiniowanych praw i uprawnień. Operatorzy kopii zapasowych członkowie mogą tworzyć kopie zapasowe i przywracać informacje na wszystkich kontrolerach domeny. Użytkownicy podstawowa grupa użytkowników; należy do niej globalna grupa Użytkownicy domeny, grupy specjalne Użytkownicy uwierzytelnieni i Interaktywna. Powinna być wykorzystywana do nadawania uprawnień i praw wszystkim użytkownikom posiadającym konto w domenie. Wbudowane grupy globalne: Użytkownicy domeny każdy nowy użytkownik dodawany jest do tej grupy; domyślnie dodana jest do grupy Użytkownicy. Administratorzy domeny domyślnie grupa ta dodana jest do grupy Administratorzy. Goście domeny domyślnie dodana jest do grupy Goście. Administratorzy przedsiębiorstwa przeznaczona dla osób, które mają mieć kontrolę na całą siecią. Domyślnie grupa ta dodana jest do grup lokalnych wszystkich domen.

14 Str. 14 Wbudowane grupy systemowe: Wszyscy obejmuje każdego użytkownika mającego dostęp do komputera. Jeżeli administrator chce udostępnić zasoby wszystkim swoim użytkownikom, powinien korzystać z grup Użytkownicy lub Użytkownicy domeny. Użytkownicy uwierzytelnieni obejmuje wszystkich użytkowników mających ważne konta. Twórca Właściciel obejmuje konto użytkownika, który utworzył lub przejął na własność zasób. Sieć obejmuje konta użytkowników podłączonych przez sieć do zasobu. Interaktywna obejmuje konta użytkowników, którzy są zalogowani lokalnie do komputera. Anonimowe logowanie obejmuje każde konto użytkownika, które nie zostało uwierzytelnione przez system. Telefonowanie obejmuje użytkowników, którzy mają aktywne połączenie telefoniczne. 7.4.b Tworzenie i zarządzanie grupami Aby utworzyć nową grupę, w przystawce Użytkownicy i komputery usługi Active Directory należy wybrać określoną jednostkę organizacyjną, w której ma zostać utworzona nowa grupa. Następnie z podręcznego menu wybrać Nowy Grupa. Rys. 7.5 Tworzenie nowej grupy Rys. 7.6 Właściwości grupy

15 Str. 15 Po utworzeniu grupy można określić członkostwo. W tym celu należy wybrać Właściwości i na zakładce Członkowie - ustalić przynależność do grupy. Jeżeli dana grupa ma należeć do innych grup, wówczas na zakładce Członek grupy istnieje możliwość ustalenia zagnieżdżenia grup. Zadanie 7.4 Administracja kontami grup 1. W jednostce organizacyjnej Drukarki utwórz grupę lokalną Drukarka. 2. Utwórz w jednostkach administracyjnych Dyrekcja, Księgowość, Sekretariat odpowiednie grupy globalne Dyrekcja, Księgowość, Sekretariat i przypisz do nich konta użytkowników poszczególnych jednostek. 7.5 Administrowanie zasadami grup 7.5.a Wprowadzenie Zasady grup umożliwiają wprowadzanie ograniczeń systemu operacyjnego, pulpitu i aplikacji. Najczęściej z zasad grup korzysta się w domenie 2000, a ustawienia globalne wprowadza się na serwerze w Active Directory. Administrator dzięki zasadom grup może dostosować środowisko pracy do obowiązków pracownika i jego doświadczenia. Zasady grup można podzielić na kilka typów: Ustawienia oprogramowania umożliwiają instalację lub aktualizację aplikacji w sposób automatyczny na komputerze klienta (tzw. przypisanie aplikacji) lub dodanie aplikacji do opcji Dodaj/Usuń programy (tzw. publikowanie aplikacji). Skrypty umożliwiają określenie skryptów uruchamianych automatycznie podczas startu, zamykania systemu, logowania lub wylogowania. Ustawienia zabezpieczeń umożliwiają ograniczenie dostępu użytkowników do plików i folderów, konfigurowanie ograniczeń konta, ustawienia zasad lokalnych (prawa użytkowników, inspekcja), kontrolowanie działania usług, ograniczenie dostępu do rejestru. Szablony administracyjne - zawierają opcje służące do wymuszania ustawień rejestrowych wpływających na zachowanie się systemu operacyjnego. Zbiór ustawień przechowywany jest w pliku tekstowym z rozszerzeniem.adm. Plik taki zawiera hierarchię definiującą sposób wyświetlania opcji, a także miejsce w rejestrze odpowiadające danemu ustawieniu. Usługi zdalnej instalacji kontrolują opcję instalacji opartej na RIS. Przekierowanie folderu umożliwiają przekierowanie specjalnych folderów systemu z ich domyślnego położenia do innej lokalizacji w sieci (np. przeniesienie folderu Moje dokumenty na dysk sieciowy). W środowisku usługi Active Directory zasady grup stosuje się w stosunku do użytkowników lub komputerów na bazie ich członkostwa w lokacjach, domenach lub jednostkach organizacyjnych.

16 Str b Zastosowanie zasad grup Zasady grup wprowadza się za pomocą obiektów zasad. Lokacja, domena lub jednostka organizacyjna może mieć przypisanych kilka obiektów. Zasady grup przechodzą od jednostek organizacyjnych nadrzędnych do podrzędnych, w tym do obiektów komputer i użytkownik. Jeżeli jednak jednostka organizacyjna podrzędna będzie miała zdefiniowane ustawienia zasad grup, wówczas zastępują one ustawienia jednostki organizacyjnej nadrzędnej (dotyczy to tylko zdefiniowanych ustawień zasad grup). Dziedziczenie można jednak zablokować przez załączenie opcji Zablokuj dziedziczenie zasad we Właściwościach jednostki organizacyjnej. Aby utworzyć nowy obiekt zasad grup, we właściwościach domeny lub jednostki organizacyjnej należy wybrać zakładkę Zasady group i kliknąć przycisk Nowy. Wybierając Edytuj można uruchomić przystawkę Zasady grup, za pomocą której można zdefiniować ustawienia. Zadanie 7.5.a Tworzenie i edycja obiektów zasad grup 1. Utwórz obiekt zasad w jednostce organizacyjnej Administracja. 2. W obiekcie tym ustaw przekierowanie folderu Moje dokumenty na folder macierzysty. Konfiguracja użytkownika -> Ustawienia systemu Windows -> Przekierowanie folderu. Podaj ścieżkę postaci: \\nazwa_serwera\homes$\%username% 3. Użytkownikom pracownik1, pracownik2, pracownik3 przypisz foldery macierzyste. 4. Utwórz obiekt zasad w jednostce organizacyjnej Produkcja. 5. W obiekcie tym: - ustaw przekierowanie folderu Moje dokumenty na folder macierzysty, - wyłącz panel sterowania, - wyłącz narzędzia edycji rejestru, - zabroń uruchamiania programu mspaint.exe, - wyłącz wiersz poleceń. 6. Zaloguj się na użytkownika jednostki administracyjnej Administracja i sprawdź działanie zasad. 7.5.c Publikowanie aplikacji Zasady grup można wykorzystać do scentralizowanego zarządzania dystrybucją oprogramowania. Oprogramowanie może być zainstalowane, przypisane, publikowane, uaktualnione, odinstalowane dla grupy użytkowników lub komputerów. Funkcja automatycznej instalacji korzysta z Instalatora Windows, zatem publikowane pakiety instalacyjne muszą być w formacie.msi. Jeżeli aplikacja nie posiada własnego pakietu Instalatora Windows, administrator ma do dyspozycji dwie metody:

17 Str. 17 stworzenie pliku.zap; jest to plik tekstowy umieszczony w miejscu przechowywania instalatora aplikacji z następującymi wpisami: [Application] FriendlyName = Przyjazna nazwa SetupCommand = \\serwer\zasób\nazwa_instalatora.exe " ; UWAGA: jeżeli instalator nie korzysta z parametrów wymagany jest ; podwójny cudzysłów, gdy występują parametry zapis powinien wyglądać ; jak w linii niżej. SetupCommand = \\serwer\zasób\nazwa_instalatora.exe" /parametry [ext] ; ta sekcja jest opcjonalna i umożliwia podanie rozszerzeń, które mają ; zostać skojarzone z aplikacją, jeżeli użytkownik otworzy plik ; ze zdefiniowanym rozszerzeniem system automatycznie uruchomi program ; instalacyjny. Po rozszerzeniu musi wystąpić znak =, np. ZIP= wykorzystanie programu do przepakowywania na płycie instalacyjnej Windows 2000 Server w katalogu \VALUEADD\3RDPARTY\MGMT\WINSTLE znajduje się program, za pomocą którego można stworzyć plik.msi Na początku procesu przepakowania tworzy się informację o obrazie systemu (najlepiej wykorzystać czysty system stacji roboczej), następnie instaluje się aplikację i ponownie uruchamia się proces, który stworzy pliki Instalatora Windows ze zmianami w systemie. Aplikacje można przypisać użytkownikom i komputerom lub opublikować użytkownikom: Przypisywanie użytkownikom aplikacja może zostać przypisana do użytkownika. Jeżeli użytkownik będzie chciał uruchomić aplikację lub jej plik na dowolnej stacji roboczej, wówczas system po stwierdzeniu braku aplikacji, automatycznie ją zainstaluje. Na pulpicie i w Menu Start pojawią się skróty do przypisanej aplikacji. Przypisanie komputerom aplikacja może zostać przypisana do komputera. Jeżeli system stwierdzi, iż aplikacji nie ma na komputerze lub zostały usunięte jakieś pliki, wówczas automatycznie zainstaluje aplikację lub uzupełni brakujące pliki. Publikowanie dla użytkowników aplikacja dostępna będzie na stacjach roboczych w Dodaj/Usuń programy. Można również wymusić automatyczną instalację przy próbie otwarcia pliku skojarzonego z aplikacją. Na pulpicie i w Menu Start nie pojawią się jednak skróty do opublikowanej aplikacji. Aby utworzyć obraz instalacji i dodać do zasad grup całej domeny: 1. Na czystym systemie, skonfigurowanej stacji roboczej należy zainstalować VERITAS Software z płyty instalacyjnej Windows 2000 z katalogu \VALUEADD\3RDPARTY\ MGMT\WINSTLE.

18 Str Po uruchomieniu VERITAS Software Console, z menu File należy wybrać Run Discover. 3. Na początku działania kreatora należy podać nazwę aplikacji i określić lokalizację pliku.msi (zalecane jest wykorzystanie domyślnego folderu). 4. W kolejnym kroku należy wybrać dysk, na którym program będzie zapisywał pliki tymczasowe. 5. Następne okno, to wybór dysków, które mają zostać poddane analizie. 6. Kolejny krok, to określenie jakie pliki mają zostać wyłączone ze skanowania. Program proponuje pliki, które mogą utrudnić analizę. 7. Po zakończeniu skanowania dysku i rejestru, program zaproponuje zainstalowanie wymaganych aplikacji. 8. Za zakończeniu instalacji należy z menu File ponownie wybrać Run Discover. 9. W pierwszym oknie kreatora należy wybrać Perform the After snapshot now. 10. Po utworzeniu pakietu instalacyjnego katalog, w którym został zapisany pakiet należy skopiować do udostępnionego folderu na serwerze. 11. Następnie na serwerze należy uruchomić przystawkę Użytkownicy i komputery usługi Active Directory. 12. W konsoli wybrać Właściwości jednostki organizacyjnej Domain Controllers i na zakładce Zasady grup załączyć opcję Zablokuj dziedziczenie zasad. 13. Następnie wybrać Właściwości domeny i na zakładce Zasady grup poddać edycji obiekt Default Domain Policy. 14. W przystawce Zasady grup z menu podręcznego gałęzi Konfiguracja komputera -> Ustawienia oprogramowania -> Instalacja oprogramowania należy wybrać Nowy -> Pakiet. 15. Następnie wskazać lokalizację sieciową pliku Instalatora Windows. 16. Na koniec system zapyta się o metodę rozmieszczania; można wybrać opublikowanie, przypisanie lub zaawansowane ustawienia. Zadanie 7.5.b Publikowanie aplikacji 1. Utwórz obraz instalacji poprawek systemu Windows 2000 i przypisz wszystkim komputerom twojej domeny (wykluczając kontrolery domeny). Poprawki dostępne są na serwerze ftp://ftp.ckp.pl/microsoft/w2k update/fixes sp4 2. Utwórz plik.zap instalacji programu WinZip i opublikuj go wszystkim użytkownikom twojej domeny. Powiąż go z rozszerzeniem ZIP. 3. Po ponownym zalogowaniu sprawdź, czy system automatycznie zainstaluje program przy pierwszej próbie dostępu.

19 Str Administracja drukarką sieciową 7.6.a Podłączenie drukarki Aby sieci lokalnej udostępnić drukarkę, należy podłączyć ją do serwera. Nowe drukarki, oprócz współpracy z portem równoległym LPT, potrafią współpracować z uniwersalnym portem szeregowym USB. Standardowo w komputerze znajduje się tylko jeden port LPT, zatem aby podłączyć drugą drukarkę należy w komputerze zainstalować specjalną kartę z dodatkowym portem LPT lub skorzystać z portu USB. Karty z dodatkowym portem LPT można spotkać zarówno pod slot ISA jak i PCI. Kupując kartę pod PCI należy zwrócić uwagę, czy posiada ona sterowniki pod Windows b Instalacja i udostępnienie drukarki na serwerze Po fizycznym podłączeniu drukarki należy ją zainstalować na serwerze. Następnie udostępnić i zainstalować na wszystkich stacjach roboczych. Na serwerze drukarkę instaluje się jako drukarkę lokalną. W tym celu z Panelu sterowania należy wybrać Drukarki, następnie Dodaj drukarkę. Wywołany zostanie w ten sposób kreator, który przeprowadzi przez proces instalacji i udostępnienia drukarki. 1. W pierwszym kroku należy wybrać Drukarka sieciowa i wyłączyć opcję Automatycznie wykryj i zainstaluj moją drukarkę. 2. W następnym oknie należy wybrać port drukarki, zazwyczaj LPT1. Dla USB należy zainstalować wcześniej odpowiedni port wirtualny. Jeżeli drukarka podłączona jest bezpośrednio do sieci należy wybrać Utwórz nowy port i w typie portu Standard TCP/IP Port. Rys. 7.7 Instalacja drukarki 3. W kolejnym kroku należy wybrać z listy producenta i model drukarki. Jeżeli instalowanej drukarki nie ma na liście, należy wybrać Z dysku i wskazać miejsce przechowywania sterowników drukarki dla systemu Windows Uwaga system Windows 9x/ME korzysta z innych sterowników. 4. Po pobraniu sterowników system zapyta, jak nazwać drukarkę. Niektóre programy mogą mieć problem z wydrukiem na drukarce, której nazwa jest dłuższa niż 31 znaków. Jeżeli instalowana jest druga drukarka, system zapyta, czy ustawić ją jako drukarkę domyślną. Jeżeli w systemie zainstalowanych jest kilka drukarek, wówczas jedna z nich musi być domyślna. Podczas wydruków system zawsze proponuje wydruk na tej drukarce. Zatem drukarką domyślną powinna być drukarka, na której wykonuje się najwięcej wydruków.

20 Str Kolejny krok, to udostępnienie drukarki. Należy wybrać Udostępnij jako i podać nazwę, pod jaką instalowana drukarka ma zostać udostępniona. Dla klientów Win9x/ME nazwa, to max. 12 znaków. 6. W następnym oknie można opisać lokalizację i możliwości drukarki. Informacje te mogą być pomocne dla użytkowników. 7. Pod koniec instalacji system zaproponuje wydruk strony testowej. UWAGA: Udostępniając drukarkę na serwerze pracującym w Active Directory, automatycznie tworzony jest dla niej obiekt w katalogu. 7.6.c Właściwości drukarki Po zainstalowaniu drukarki, w oknie Drukarki pojawi się ikona drukarki. Wybierając Właściwości można zmienić ustawienia. Do większości nowych drukarek dołączone są programy automatycznie instalujące drukarkę. Instalują one jedynie sterowniki, nie proponują udostępnienia drukarki. Tak zainstalowaną drukarkę można udostępnić wybierając Właściwości drukarki. 7.6.d Preferencje drukowania i strona testowa We właściwościach drukarki ma zakładce Ogólne, po wybraniu Preferencje drukowania, można określić ustawienia wydruków m.in. jakość wydruku (np. wydruk oszczędny), format i rodzaj papieru, orientację; włączyć lub wyłączyć wydruk kolorowy. Na zakładce Ogólne znajduje się przycisk Drukuj stronę testową. Wykorzystuje się go w celu sprawdzenia systemu wydruku. Rys. 7.8 Właściwości drukarki 7.6.e Udostępnianie drukarki We właściwościach wydruku, na zakładce Udostępnianie można załączyć lub wyłączyć udostępnianie drukarki, zmienić nazwę zasobu. Dodatkowo po wybraniu Dodatkowe sterowniki można wybrać systemy operacyjne klientów. Po zaznaczeniu, na serwerze zostanie umieszczona kopia sterowników dla stacji roboczych. W chwili instalacji drukarki, stacja robocza pobierze automatycznie odpowiednie sterowniki z serwera. Ułatwia to znacznie proces instalacji drukarki sieciowej.