Dokumentacja programu kształcenia. Fizyka techniczna

Transkrypt

1 Dokumentacja programu kształcenia dla kierunku Fizyka techniczna Studia stacjonarne II-go stopnia magisterskie Wydział Matematyczno-Przyrodniczy prowadzi od wielu lat studia magisterskie II stopnia na kierunku Fizyka techniczna. Dostosowanie programu studiów nie powoduje konieczności wprowadzenia zmian obejmujących zajęcia dydaktyczne, za które student może uzyskać łącznie więcej niż 30% punktów ECTS. 1

2 Ogólna charakterystyka prowadzonych studiów Nazwa kierunku studiów: Poziom kształcenia: Profil kształcenia: Forma prowadzenia studiów: Tytuł zawodowy uzyskiwany przez absolwenta: Fizyka techniczna studia II-go stopnia profil ogólnoakademicki studia stacjonarne magister inżynier Przyporządkowanie do obszaru lub obszarów kształcenia oraz wskazanie dziedzin nauki (sztuki) i dyscyplin naukowych (artystycznych), do których odnoszą się efekty kształcenia dla danego kierunku studiów Umiejscowienie kierunku w obszarze (obszarach) kształcenia z uzasadnieniem Kierunek fizyka techniczna jest umiejscowiony w obszarze nauk ścisłych ze względu na zawartość programową oferty kształcenia, która umożliwia uzyskanie przez studentów poszerzonej i pogłębionej wiedzy niezbędnej do zrozumienia zjawisk i procesów fizycznych, oraz ich opisu, i umożliwia także kształcenie umiejętności twórczego wykorzystania zdobytej wiedzy przy projektowaniu i realizacji prostych zadań inżynierskich. Rozszerzona wiedza w zakresie fizyki, w kontekście jej historycznego rozwoju, ukazuje znaczenie proponowanych treści dla postępu nauk ścisłych i przyrodniczych, poznania świata i rozwoju ludzkości. Fizyka jest czołowym przedstawicielem nauk ścisłych. dziedzina nauk fizycznych; dyscypliny naukowe 1) astronomia 2) fizyka dziedzina nauk matematycznych; dyscypliny naukowe 1) matematyka 2) informatyka dodatkowo efekty kształcenia prowadzące do uzyskania kompetencji inżynierskich. Związek kształcenia na określonym kierunku studiów z misją uczelni i jej strategią rozwoju Kształcenie na kierunku Fizyka techniczna bezpośrednio wynika z misji Uniwersytetu Rzeszowskiego oraz służy realizacji określonych przez uczelnię celów strategicznych. Misja UR mówi o kształceniu studentów oraz poszukiwaniu i przekazywaniu prawdy poprzez prowadzenie badań. Działania te są realizowane w toku kształcenia na kierunku Fizyka techniczna poprzez szeroki wachlarz zajęć dydaktycznych, włączanie studentów w prowadzenie badań naukowych oraz bezpośrednie wykorzystywanie ich rezultatów w procesie dydaktycznym. W innym miejscu misja UR stwierdza, iż: Uniwersytet jest obszarem uprawiania nauk ścisłych i matematyczno-przyrodniczych a więc nauk, które są podstawą kształcenia dla kierunku Fizyka techniczna (zaliczonego do obszaru kształcenia nauki ścisłe). Kształcenie na kierunku Fizyka techniczna bezpośrednio wiąże się z wieloma celami określonymi w strategii rozwoju UR, podkreślić należy szczególny związek z następującymi punktami: zróżnicowana oferta dydaktyczna dostosowana do potrzeb rynku pracy, innowacyjnej gospodarki oraz społeczeństwa informacyjnego i obywatelskiego absolwenci kierunku są doskonale przygotowani do funkcjonowania w społeczeństwie informacyjnym, gdyż posiadają rozległą wiedzę oraz podstawowe umiejętności informatyczne; na wysokim poziomie infrastruktura dydaktyczna i badawcza od roku akademickiego 2012/2013 Wydział Matematyczno-Przyrodniczy/Instytut Fizyki jako jednostka prowadząca kierunek rozpocznie działalność w nowym budynku, wyposażonym w najnowszą aparaturę; absolwenci właściwie przygotowani do podejmowania konkurencji na rynku pracy dzięki rozległej wiedzy technicznej absolwenci kierunku są gotowi do podejmowania wyzwań współczesnego rynku pracy; programy studiów i efekty kształcenia powinny uwzględniać potrzeby gospodarki, w tym możliwość odbywania staży i praktyk należy tworzyć dobre warunki studiowania i podnosić poziom kształcenia oraz zwiększyć mobilność studentów studenci mogą brać udział w programach Erasmus oraz MOST umożliwiających odbycie części studiów w innych uczelniach krajowych bądź zagranicznych; 2

3 Uniwersytet powinien zapewnić szerokie akademickie wykształcenie realizowane w oparciu o silne, duże wydziały kierunek prowadzony jest przez duży dobrze zorganizowany wydział; Uniwersytet powinien kształcić na wszystkich poziomach: inżynierskim, magisterskim, doktorskim i podyplomowym na oferowanych kierunkach studiów kierunek prowadzony jest na poziomie studiów I, II stopnia. Studia doktoranckie na kierunku Fizyka techniczna prowadzone są wspólnie z Instytutem Fizyki Jądrowej w Krakowie; należy intensywnie zabiegać poprzez akcje promocyjne o zwiększenie liczby studiujących, szczególnie na kierunkach ścisłych i matematyczno-przyrodniczych od wielu lat Wydział prowadzi intensywną promocję kształcenia m.in. na kierunku Fizyka techniczna. Promocja jest prowadzona poprzez: bezpośredni kontakt z uczniami klas maturalnych szkół ponadgimnazjalnych, reklamę w mediach, kolportaż materiałów promocyjno-informacyjnych. Od maja 2013r. uległy zmianie zapisy dotyczące misji Uniwersytetu Rzeszowskiego ale nie spowodowały one zmian w programach i planach studiów na kierunku Fizyka Techniczna. Kształcenie na kierunku Fizyka techniczna wynika bezpośrednio z misji Uniwersytetu Rzeszowskiego oraz służy realizacji określonych przez uczelnię celów strategicznych. Misja UR mówi o kształceniu studentów oraz poszukiwaniu i przekazywaniu prawdy poprzez prowadzenie badań naukowych. Działania te są realizowane w toku kształcenia na kierunku Fizyka techniczna poprzez szeroki wachlarz zajęć dydaktycznych, włączanie studentów w prowadzenie badań naukowych oraz bezpośrednie wykorzystywanie ich rezultatów w procesie dydaktycznym. W innym miejscu, opisując misję UR stwierdzono, iż: Uniwersytet jest obszarem m.in. uprawiania nauk ścisłych i przyrodniczych a więc nauk, które są podstawą kształcenia dla kierunku Fizyka techniczna (zaliczonego do obszaru kształcenia nauki ścisłe). Kształcenie na kierunku Fizyka techniczna bezpośrednio wiąże się z wieloma celami określonymi w strategii rozwoju UR, podkreślić należy szczególny związek z następującymi jej punktami: utrzymanie ogólnoakademickiego charakteru kształcenia studentów w oparciu o współczesną, akademicką myśl naukową na wysokim poziomie infrastruktura dydaktyczna i badawcza od roku akademickiego 2013/2014 Wydział Matematyczno-Przyrodniczy/Instytut Fizyki jako jednostka prowadząca kierunek rozpoczęła działalność w nowym budynku, wyposażonym w najnowszą aparaturę naukowo-badawczą; rozpoznanie zapotrzebowania na kwalifikacje i umiejętności na rynku pracy; przygotowanie programów studiów i realizacja kształcenia uwzględniającego potrzeby gospodarki oraz życia publicznego zgodnie z wymogami Krajowych Ram Kwalifikacji, w tym możliwość odbywania staży i praktyk plany studiów przewidują obligatoryjne praktyki zawodowe; przygotowanie nowej oferty edukacyjnej w języku obcym dla studentów, w tym dla studentów zagranicznych; uruchomianie nowych kierunków studiów podyplomowych; promocja kierunków ścisłych i przyrodniczych; Promocja jest prowadzona poprzez: bezpośredni kontakt z uczniami klas maturalnych szkół ponadgimnazjalnych w ramach dni otwartych UR, reklamę w mediach, kolportaż materiałów promocyjno-informacyjnych, a także działania podejmowane w ramach promocji kierunku studiów zamawianych w projektach Edison oraz Tesla. wprowadzenie i rozwijanie zdalnego i interaktywnego kształcenia; powstaje pracownia e-learningu promocja praktycznej edukacji studentów; wprowadzenie systemu motywacyjnego związanego z jakością nauczania, w tym dla prowadzących zajęcia dydaktyczne w językach obcych; wprowadzenie wymogu w zakresie podnoszenia kompetencji dydaktycznych nauczycieli. Uniwersytet powinien kształcić na wszystkich poziomach: licencjackim, inżynierskim, magisterskim, doktorskim i podyplomowym na oferowanych kierunkach studiów kierunek prowadzony jest na poziomie studiów I i II stopnia. Studia doktoranckie na kierunku Fizyka prowadzone są wspólnie z Instytutem Fizyki Jądrowej w Krakowie. Ogólne cele kształcenia oraz możliwości zatrudnienia i kontynuacji studiów Zasadniczym celem kształcenia na studiach drugiego stopnia kierunku Fizyka techniczna jest przekazanie studentom wiedzy i umiejętności z zakresu nauk fizycznych oraz wiedzy specjalistycznej w wybranej specjalności. Dodatkowym celem kształcenia jest nabycie umiejętności pozwalających rozwiązywać problemy fizyczne zarówno rutynowe jak i niestandardowe. Absolwenci potrafią pozyskiwać wiedzę z literatury naukowej i specjalistycznej, prowadzić dyskusje fachowe zarówno ze specjalistami jak i niespecjalistami, a także organizować pracę i kierować pracą zespołu. Absolwenci mają wiedzę i umiejętności umożliwiające podjęcie pracy w instytutach naukowo-badawczych, przemyśle. Uzyskana przez absolwentów wiedza, umiejętności i kompetencje mają charakter uniwersalny pozwalający na łatwy dalszy rozwój. Absolwenci mają nawyki ustawicznego kształcenia i rozwoju 3

4 zawodowego oraz są przygotowani do podejmowania wyzwań badawczych i do podjęcia studiów trzeciego stopnia (doktoranckich). Celem jest wykształcenie absolwenta: 1. Posiadającego gruntowną wiedzę w zakresie podstawowych działów fizyki. 2. Posiadającego gruntowną wiedzę w zakresie matematyki wyższej oraz technik informatycznych i metod numerycznych stosowanych w fizyce. 3. Posiadającego gruntowną wiedzę w zakresie metod matematycznych. 4. Znającego podstawowe aspekty budowy i działania aparatury naukowej stosowanej w badaniach z zakresu fizyki. 5. Potrafiącego posługiwać się aparatem matematycznym przy opisie i modelowaniu podstawowych zjawisk i procesów fizycznych. 6. Posiadającego wiedzę i umiejętności praktyczne w zakresie metod obliczeniowych stosowanych do rozwiązywania typowych problemów fizycznych oraz przykłady praktycznej implementacji takich metod z wykorzystaniem odpowiednich narzędzi informatycznych i technik informatycznych. 7. Znającego język angielski na poziomie B Posiadającego niezbędne kompetencje społeczne do pracy w zespole, w różnych, również kierowniczych rolach. 10.Potrafiącego korzystać z literatury specjalistycznej, przygotować i wygłaszać referaty, również w języku angielskim. Wymagania wstępne (oczekiwane kompetencje kandydata) studia drugiego stopnia. Kandydat na studia na kierunku Fizyka techniczna musi: posiadać dyplom ukończenia studiów pierwszego stopnia oraz zgodność efektów kształcenia pierwszego stopnia nie mniejszą niż 60% z efektami kształcenia realizowanymi na Wydziale Matematyczno - Przyrodniczymi Zasady rekrutacji Zasady rekrutacji w roku 2013/2014 Przyjęcie kandydatów na studia następuje na podstawie postępowania kwalifikacyjnego, którego głównym składnikiem jest konkurs dyplomów ukończenia studiów pierwszego stopnia. W przypadku ukończenia studiów kierunku pokrewnego wymagana jest zgodność w zakresie 60% standardów kształcenia. Ocenom na dyplomie przypisuje się punkty: dyplom z wyróżnieniem punktów bardzo dobry plus dobry dobry plus dostateczny dostateczny 5 punktów 4,5 punkta 4 punkty 3,5 punkta 3 punkty Na studia przyjmowani są kandydaci od najwyższej liczby punktów aż do wyczerpania limitu miejsc. Zasady rekrutacji od roku 2014/2015 Studia II stopnia na kierunku fizyka techniczna realizowane na Uniwersytecie Rzeszowskim adresowane są do kandydatów, którzy ukończyli kierunek fizyka techniczna jak również inne formy kształcenia w formie makrokierunków, interdyscyplinarnych kierunków kształcenia związanych z fizyką, a także kształcących się indywidualnym tokiem studiów, realizujących przedmioty typowe dla kierunku fizyka techniczna. W trakcie rekrutacji pod uwagę będą brane: a. średnia z toku studiów do średniej 3,20 3 pkt. od 3,21 do 3,50 3,5 pkt. od 3,51 do 4,20 4,0 pkt. od 4,21 do 4,50 4,5 pkt. od 4,51 5 pkt. b. ocena z pracy dyplomowej (lub egzaminu dyplomowego) bardzo dobra 5 pkt. dobra plus 4,5 pkt. dobra 4 pkt. dostateczna plus 3,5 pkt. dostateczna 3 pkt. 4

5 c. ocena końcowa na dyplomie bardzo dobra 5 pkt. dobra plus. 4,5 pkt. dobra 4 pkt. dostateczna plus 3,5 pkt. dostateczna 3 pkt. d. test wiedzy sprawdzający efekty kształcenia kandydata po studiach pierwszego stopnia w zakresie umiejętności oraz kompetencji dotyczących: wiedzy w zakresie podstawowych działów fizyki, wiedzy w zakresie matematyki wyższej raz technik informatycznych, aspektów budowy i działania aparatury naukowej stosowanej w badaniach z zakresu fizyki, posługiwania się aparatem matematycznym przy opisie i modelowaniu podstawowych zjawisk i procesów fizycznych. Stosuje się następujące zasady ustalania punktów za test: ocena bardzo dobra 10 pkt. ocena dobra plus 9 pkt. ocena dobra 8 pkt. ocena dostateczny plus 7 pkt. ocena dostateczna 6 pkt. Kandydaci są przyjmowani od najwyższej liczby uzyskanych punktów do wyczerpania limitu miejsc. Od decyzji komisji rekrutacyjnej służy odwołanie, w terminie czternastu dni od daty doręczenia decyzji, do uczelnianej komisji rekrutacyjnej. Podstawą odwołania może być jedynie wskazanie naruszenia warunków i trybu rekrutacji na studia. Uzasadnienie celowości prowadzenia studiów oraz wskazanie różnic w stosunku do innych programów kształcenia o podobnie zdefiniowanych celach i efektach kształcenia prowadzonych na uczelni Kierunek Fizyka techniczna jest unikalnym kierunkiem kształcenia. Celowość prowadzenia studiów na tym kierunku wynika z: ich interdyscyplinarnego charakteru, który: - ułatwia możliwość dalszego podnoszenie kwalifikacji, - pozwala podjąć pracę i specjalizację w różnych placówkach naukowo-badawczych oraz przedsiębiorstwach z różnych dziedzin gospodarki, Podobnym kierunkiem studiów jest Fizyka. Kierunek ten pozbawiony jest praktycznych zastosowań w technice oraz jest on ukierunkowany bardziej w stronę teorii. Natomiast kierunek Fizyka techniczna mocniej akcentuje praktyczne zastosowania fizyki w społeczeństwie informacyjnym i nowoczesnych technologii. EFEKTY KSZTAŁCENIA DLA KIERUNKU STUDIÓW FIZYKA Techniczna Załącznik nr 5 do Uchwały Senatu poziom kształcenia profil kształcenia tytuł zawodowy uzyskiwany przez absolwenta studia drugiego stopnia Ogólnoakademicki magister inż. 1. Umiejscowienie kierunku w obszarze (obszarach) kształcenia z uzasadnieniem Kierunek fizyka techniczna jest umiejscowiony w obszarze nauk ścisłych ze względu na zawartość programową oferty kształcenia, która umożliwia uzyskanie przez studentów poszerzonej i pogłębionej wiedzy niezbędnej do zrozumienia zjawisk i procesów fizycznych, oraz ich opisu, i umożliwia także kształcenie umiejętności twórczego wykorzystania zdobytej wiedzy przy projektowaniu i realizacji prostych zadań inżynierskich. Rozszerzona wiedza w zakresie fizyki, w kontekście jej historycznego rozwoju, ukazuje znaczenie proponowanych treści dla postępu nauk ścisłych i przyrodniczych, poznania świata i rozwoju ludzkości. Fizyka jest czołowym przedstawicielem nauk ścisłych. dziedzina nauk fizycznych; dyscypliny naukowe 1) astronomia 2) fizyka dziedzina nauk matematycznych; dyscypliny naukowe 1) matematyka 2) informatyka dodatkowo efekty kształcenia prowadzące do uzyskania kompetencji inżynierskich 2. Efekty kształcenia Objaśnienie oznaczeń: FTII (przed podkreślnikiem) kierunkowe efekty kształcenia - drugi stopień - fizyka techniczna W kategoria wiedzy w efektach kształcenia U kategoria umiejętności w efektach kształcenia K (po podkreślniku) kategoria kompetencji społecznych 01, 02, 03 i kolejne numer efektu kształcenia 5

6 Symbol kierunkowych efektów kształcenia FTII_W01 FTII_W02 FTII_W03 FTII_W04 FTII_W05 FTII_W06 FTII_W07 FTII_W08 FTII_W09 FTII_W10 FTII_W11 FTII_U01 FTII_U02 FTII_U03 Kierunkowe efekty kształcenia Po ukończeniu studiów absolwent: Wiedza ma poszerzoną i pogłębioną wiedzę w zakresie matematyki, fizyki, obejmującą podstawy fizyki kwantowej i fizykę ciała stałego, oraz poszerzoną wiedzę w zakresie studiowanej specjalności; ma wiedzę o trendach rozwojowych i najistotniejszych osiągnięciach z dziedzin nauk i dyscyplin naukowych powiązanych z fizyką i zastosowaniami fizyki, w tym wiedzę niezbędną do zrozumienia zjawisk fizycznych mających istotny wpływ na właściwości nowych materiałów ma wystarczającą wiedzę z techniki eksperymentu umożliwiającą planowanie oraz wykonanie eksperymentów pomiarowych i badawczych w zakresie studiowanej specjalności w tym teorii sygnałów i metod ich przetwarzania zna zasadę działania układów pomiarowych i aparatury, badawczej specyficznych dla obszaru zastosowań fizyki w studiowanej specjalności ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę w zakresie metrologii zna podstawowe metody, techniki, narzędzia, oraz inne elementy niezbędne w procesie rozwiązywania zadań inżynierskich z zakresu studiowanej specjalności, ma wiedzę dotyczącą zarządzania oraz ekonomicznych, prawnych i pozatechnicznych obszarów działalności inżynierskiej zna zasady rozwoju indywidualnej przedsiębiorczości z uwzględnieniem własności intelektualnej wykorzystującej wiedzę z zakresu fizyki technicznej; potrafi korzystać z zasobów informacji patentowej zna zasady bezpieczeństwa i higieny pracy w stopniu pozwalającym na samodzielną pracę w obszarze fizyki odpowiadającym obranej specjalności zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczości, wykorzystującej wiedzę z fizyki w różnych dziedzinach nauk i dyscyplinach naukowych, właściwych dla fizyki i zastosowań fizyki posiada wiedzę do zrozumienia typowych procesów technologicznych z zastosowaniami fizyki w zakresie studiowanej specjalności rozumie metodykę projektowania złożonych analogowych, cyfrowych i mieszanych układów elektronicznych (również w wersji scalonej) oraz systemów elektronicznych; zna języki opisu sprzętu i komputerowe narzędzia do projektowania i symulacji układów i systemów. ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów technicznych Umiejętności potrafi zastosować metodę naukową w rozwiązywaniu problemów, potrafi opracować szczegółową dokumentację wyników realizacji eksperymentu, zadania projektowego lub badawczego; potrafi przygotować opracowanie zawierające omówienie tych wyników posiada umiejętności planowania i przeprowadzenia zaawansowanych eksperymentów lub obserwacji w określonych obszarach fizyki lub jej zastosowań w tym ekstrakcję parametrów charakteryzujących materiały potrafi analizować i dobierać podstawowe parametry rejestracji lub ekstrakcji w celu otrzymania optymalnego wyniku pomiaru dla wybranych przyrządów pomiarowych; potrafi dokonać krytycznej analizy wyników pomiarów, obserwacji lub obliczeń teoretycznych wraz z oceną dokładności wyników Odniesienie do efektów kształcenia dla obszaru (obszarów) kształcenia X2A_W01 X2A_W02 X2A_W03 X2A_W03 X2A_W05 X2A_W01 X2A_W03 X2A_W05 X2A_W05 X2A_W08 X2A_W09 X2A_W10 X2A_W07 X2A_W10 X2A_W01 X2A_W03 X2A_W06 X2A_W02 X2A_W04 X2A_W05 X2A_W05 X2A_U01 X2A_U02 X2A_U01 X2A_U01 X2A_U02 FTII_U04 potrafi znajdować niezbędne informacje w literaturze fachowej, zarówno X2A_U03 6

7 FTII_U05 FTII_U06 FTII_U07 FTII_U08 FTII_U09 FTII_U10 FTII_U11 FTII_U12 FTII_U13 FTII_K01 FTII_K02 FTII_K03 FTII_K04 FTII_K05 FTII_K06 z baz danych jak i innych źródeł, potrafi odtworzyć tok rozumowania lub przebieg eksperymentu opisanego w literaturze z uwzględnieniem poczynionych założeń i przybliżeń potrafi zaproponować ulepszenia istniejących rozwiązań projektowych i modeli elementów, układów i systemów związanych z fizyką techniczną; posiada umiejętność syntezy metod i typowych koncepcji w obszarze studiowanej specjalności potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań inżynierskich; potrafi zaadaptować wiedzę i metody fizyki do pokrewnych dyscyplin naukowych, zaprojektować proste urządzenie, system pomiarowy używając właściwych metod, narzędzi oraz technik komputerowych potrafi przygotować i przedstawić krótką prezentację poświęconą wynikom realizacji zadania typu - zastosuj w praktyce; potrafi przedstawić wyniki badań (eksperymentalnych, teoretycznych lub numerycznych) w formie pisemnej, ustnej, prezentacji multimedialnej lub plakatu, potrafi skutecznie komunikować się zarówno ze specjalistami jak i niespecjalistami w zakresie problematyki właściwej dla fizyki i zastosowań fizyki, potrafi popularyzować osiągnięcia nauki w ramach swojej specjalności lub pokrewnych obszarach studiowanej specjalności potrafi określić kierunki dalszego uczenia się i zrealizować proces samokształcenia potrafi stosować zasady ekonomiczne, prawne, ochrony własności przemysłowej i prawa autorskiego w działalności inżynierskiej potrafi posługiwać się technikami informacyjno-komunikacyjnymi wykorzystując znajomość języka angielskiego i polskiego w zakresie studiowanych specjalności, zgodne z wymaganiami określonymi dla poziomu B2+ Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego potrafi pracować indywidualnie i w zespole; potrafi ocenić czasochłonność zadania; potrafi kierować małym zespołem w sposób zapewniający realizację zadania w założonym terminie potrafi dokonać analizy złożonych sygnałów i systemów przetwarzania sygnałów, stosując techniki analogowe i cyfrowe oraz odpowiednie narzędzia potrafi przeprowadzić pomiary własności fizycznych mieszaniny gazów z wykorzystaniem technik optycznych i dokonać ich interpretacji uwzględniając aspekty pozatechniczne Kompetencje społeczne potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy w oparciu o elementy czynności badawczych w fizyce rozumie potrzebę formułowania i przekazywania społeczeństwu m.in. poprzez środki masowego przekazu informacji i opinii dotyczących osiągnięć z zakresu fizyki technicznej i innych aspektów działalności inżyniera-fizyka; podejmuje starania, aby przekazać takie informacje i opinie w sposób powszechnie zrozumiały, przedstawiając różne punkty widzenia ma świadomość odpowiedzialności za pracę własną oraz gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole i ponoszenia odpowiedzialności za wspólnie realizowane zadania uwzględniając zasady etyki zawodowej rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się podnoszenie kompetencji zawodowych i osobistych rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności naukowej i dydaktycznej i jej wpływu na środowisko potrafi formułować opinie na temat niektórych kwestii zajmujących opinię publiczną, takich jak lasery, efekt cieplarniany, energia odnawialna czy energia jądrowa identyfikuje problemy związane z wykonywanym zawodem X2A_U04 X2A_W02 X2A_U01 X2A_U04 X2A_U05 X2A_U06 X2A_U08 X2A_U09 X2A_U07 X2A_U05 X2A_U08 X2A_U10 X2A_U09 X2A_U02 X2A_U03 X2A_U04 X2A_U04 X2A_U06 X2A_K01 X2A_K05 X2A_K07 X2A_K03 X2A_K06 X2A_K02 X2A_K03 X2A_K06 X2A_K01 X2A_K02 X2A_K05 X2A_K04 X2A_K04 7

8 Tabela zgodności kompetencji inżyniera z kierunkowymi efektami (wg Załącznika 2a, 2b Zarządzenia 18/2012) Symbol efektu kształcenia prowadzącego do uzyskania kompetencji inżynierskich Inz_A_W01 Opis słowny efektu kształcenia prowadzącego do uzyskania kompetencji inżynierskich (zgodnie z Załącznikiem nr 9 Rozporządzenia Ministra nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 2 listopada 2011 r. w sprawie Krajowych Ram Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego) Wiedza ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów technicznych Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia FTII_W11 Inz_A_W02 InzA_W03 InzA_W04 zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych, prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynierskiej ma podstawową wiedzę dotyczącą zarządzania, w tym zarządzania jakością, i prowadzenia działalności gospodarczej FTII_W01 FTII_W02 FTII_W03 FTII_W04 FTII_W05 FTII_W06 FTII_W08 InzA_W05 zna typowe technologie inżynierskie w zakresie studiowanego kierunku studiów FTII_W10 InzA_U01 Umiejętności potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski FTII_U06 InzA_U02 potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne InzA_U03 potrafi przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich dostrzegać ich aspekty systemowe i pozatechniczne InzA_U04 potrafi dokonać wstępnej analizy ekonomicznej podejmowanych działań inżynierskich potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania i ocenić zwłaszcza w powiązaniu ze studiowanym kierunkiem studiów istniejące rozwiązania InzA_U05 techniczne, w szczególności urządzenia, obiekty, systemy, procesy, usługi FTII_U02 FTII_U13 FTII_U09 FTII_U03 InzA_U06 potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów FTII_U06 InzA_U07 InzA_U08 InzA_K01 potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia potrafi zgodnie z zadaną specyfikacją zaprojektować oraz zrealizować proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla studiowanego kierunku studiów, używając właściwych metod, technik i narzędzi Kompetencje ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje FTII_U12, FTII_U06 FTII_U12, FTII_U02 FTII_K02 InzA_K02 potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy FTII_K01 8

9 Program studiów Liczba punktów ECTS konieczna dla uzyskania kwalifikacji (tytułu zawodowego) określonej dla danego programu kształcenia: 90 Liczba semestrów: 3 Wymiar, zasady i forma odbywania praktyk Studenci Uniwersytetu Rzeszowskiego na kierunku Fizyka techniczna na studiach stacjonarnych drugiego stopnia praktyki nie odbywają praktyk, gdyż zostały one zaliczone na studiach pierwszego stopnia. Matryca efektów kształcenia dla programu kształcenia załącznik nr 3 Zarządzenia 9

10 FTII_W06 FTII_W05 FTII_W04 FTII_W03 FTII_W02 FTII_W01 Zarządzanie produkcją, usługami, personelem i jakością Fizyka współczesna - mechanika kwantowa Fizyka współczesna - fizyka jądra atomowego Fizyka fazy skondensowanej Pracownia specjalistyczna kierunkowa Laboratorium fizyczne Metody numeryczne Symulacje komputerowe procesów fizycznych Proseminarium Pracownia magisterska Przedmiot kursowy I Przedmiot kursowy II Przedmiot kursowy III Wykład monograficzny I specjalnościowy Wykład monograficzny II specjalnościowy Seminarium magisterskie Język angielski 2013/2014 Nazwa kierunku studiów: Fizyka Techniczna Poziom kształcenia: 2 (studia drugiego stopnia) Profil kształcenia: OGÓLNOAKADEMICKI Matryca efektów kształcenia Moduły wybieralne efekty kształcenia dla obszaru kształcenia ma poszerzoną i pogłębioną wiedzę w zakresie matematyki, fizyki, obejmującą podstawy fizyki kwantowej i fizykę ciała stałego, oraz poszerzoną wiedzę w zakresie studiowanej specjalności; ma wiedzę o trendach rozwojowych i najistotniejszych osiągnięciach z dziedzin nauk i dyscyplin naukowych powiązanych z fizyką i zastosowaniami fizyki, w tym wiedzę niezbędną do zrozumienia zjawisk fizycznych mających istotny wpływ na właściwości nowych materiałów ma wystarczającą wiedzę z techniki eksperymentu umożliwiającą planowanie oraz wykonanie eksperymentów pomiarowych i badawczych w zakresie studiowanej specjalności w tym teorii sygnałów i metod ich przetwarzania zna zasadę działania układów pomiarowych i aparatury, badawczej specyficznych dla obszaru zastosowań fizyki w studiowanej specjalności ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę w zakresie metrologii zna podstawowe metody, techniki, narzędzia, oraz inne elementy niezbędne w procesie rozwiązywania zadań inżynierskich z zakresu studiowanej specjalności ma wiedzę dotyczącą zarządzania oraz ekonomicznych, prawnych i pozatechnicznych obszarów działalności inżynierskiej zna zasady rozwoju indywidualnej przedsiębiorczości z uwzględnieniem własności intelektualnej wykorzystującej wiedzę z zakresu fizyki technicznej; potrafi korzystać z zasobów informacji patentowej

11 FTII_U05 FTII_U04 FTII_U03 FTII_U02 FTII_U01 FTII_W11 FTII_W10 FTII_W09 FTII_W08 FTII_W07 zna zasady bezpieczeństwa i higieny pracy w stopniu pozwalającym na samodzielną pracę w obszarze fizyki odpowiadającym obranej specjalności zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczości, wykorzystującej wiedzę z fizyki w różnych dziedzinach nauk i dyscyplinach naukowych, właściwych dla fizyki i zastosowań fizyki posiada wiedzę do zrozumienia typowych procesów technologicznych z zastosowaniami fizyki w zakresie studiowanej specjalności rozumie metodykę projektowania złożonych analogowych, cyfrowych i mieszanych układów + elektronicznych (również w wersji scalonej) oraz systemów elektronicznych; zna języki opisu sprzętu i komputerowe narzędzia do projektowania i symulacji układów i systemów ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów technicznych potrafi zastosować metodę naukową w rozwiązywaniu problemów, potrafi opracować szczegółową dokumentację wyników realizacji eksperymentu, zadania projektowego lub badawczego; potrafi przygotować opracowanie zawierające omówienie tych wyników posiada umiejętności planowania i przeprowadzenia zaawansowanych eksperymentów lub obserwacji w określonych obszarach fizyki lub jej zastosowań w tym ekstrakcję parametrów charakteryzujących materiały potrafi analizować i dobierać podstawowe parametry rejestracji lub ekstrakcji w celu otrzymania optymalnego wyniku pomiaru dla wybranych przyrządów pomiarowych; potrafi dokonać krytycznej analizy wyników pomiarów, obserwacji lub obliczeń teoretycznych wraz z oceną dokładności wyników potrafi znajdować niezbędne informacje w literaturze fachowej, zarówno z baz danych jak i innych źródeł, potrafi odtworzyć tok rozumowania lub przebieg eksperymentu opisanego w literaturze z uwzględnieniem poczynionych założeń i przybliżeń potrafi zaproponować ulepszenia istniejących rozwiązań projektowych i modeli elementów, układów i systemów związanych z fizyką techniczną; posiada umiejętność syntezy metod i typowych koncepcji w obszarze studiowanej specjalności

12 FTII_U13 FTII_U12 FTII_U11 FTII_U10 FTII_U09 FTII_U08 FTII_U07 FTII_U06 potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań inżynierskich; potrafi zaadaptować wiedzę i metody fizyki do pokrewnych dyscyplin naukowych, zaprojektować proste urządzenie, system pomiarowy używając właściwych metod, narzędzi oraz technik komputerowych potrafi przygotować i przedstawić krótką prezentację poświęconą wynikom realizacji zadania typu - zastosuj w praktyce; potrafi przedstawić wyniki badań (eksperymentalnych, teoretycznych lub numerycznych) w formie pisemnej, ustnej, prezentacji multimedialnej lub plakatu, potrafi skutecznie komunikować się zarówno ze specjalistami jak i niespecjalistami w zakresie problematyki właściwej dla fizyki i zastosowań fizyki, potrafi popularyzować osiągnięcia nauki w ramach swojej specjalności lub pokrewnych obszarach studiowanej specjalności potrafi określić kierunki dalszego uczenia się i zrealizować proces samokształcenia potrafi stosować zasady ekonomiczne, prawne, ochrony własności przemysłowej i prawa autorskiego w działalności inżynierskiej potrafi posługiwać się technikami informacyjnokomunikacyjnymi wykorzystując znajomość języka angielskiego i polskiego w zakresie studiowanych specjalności, zgodne z wymaganiami określonymi dla poziomu B2+ Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego potrafi pracować indywidualnie i w zespole; potrafi ocenić czasochłonność zadania; potrafi kierować małym zespołem w sposób zapewniający realizację zadania w założonym terminie potrafi dokonać analizy złożonych sygnałów i systemów przetwarzania sygnałów, stosując techniki analogowe i cyfrowe oraz odpowiednie narzędzia potrafi przeprowadzić pomiary własności fizycznych mieszaniny gazów z wykorzystaniem technik optycznych i dokonać ich interpretacji uwzględniając aspekty pozatechniczne

13 FTII_K06 FTII_K05 FTII_K04 FTII_K03 FTII_K02 FTII_K01 potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy w oparciu o elementy czynności badawczych w fizyce rozumie potrzebę formułowania i przekazywania społeczeństwu m.in. poprzez środki masowego przekazu informacji i opinii dotyczących osiągnięć z zakresu fizyki technicznej i innych aspektów działalności inżyniera-fizyka; podejmuje + starania, aby przekazać takie informacje i opinie w sposób powszechnie zrozumiały, przedstawiając różne punkty widzenia ma świadomość odpowiedzialności za pracę własną oraz gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole i ponoszenia odpowiedzialności za wspólnie realizowane zadania uwzględniając zasady etyki zawodowej rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się podnoszenie kompetencji zawodowych i osobistych rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności naukowej i dydaktycznej i jej wpływu na środowisko potrafi formułować opinie na temat niektórych kwestii zajmujących opinię publiczną, takich jak lasery, efekt cieplarniany, energia odnawialna czy energia jądrowa identyfikuje problemy związane z wykonywanym zawodem

14 SYSTEM WERYFIKACJI EFEKTÓW KSZTAŁCENIA 1. Weryfikacja efektów kształcenia prowadzona jest: a. poprzez zaliczenia cząstkowe (zaliczenia wszystkich form zajęć w ramach poszczególnych przedmiotów), 2. Weryfikacja obejmuje wszystkie kategorie obszarów (wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne). 3. Efekty kształcenia stanowią podstawę wyznaczania zakresu treści kształcenia, ich usytuowania w planie studiów. 4. Opis efektów kształcenia jest podany w formie operacyjnej i dzięki temu jest możliwe stwierdzenie czy zostały one osiągnięte przez studenta i absolwenta 5. Opis zakładanych efektów kształcenia dla kierunku, poziomu i profilu kształcenia zawiera wszystkie efekty kształcenia dla obszaru lub obszarów kształcenia, z których wyodrębniony został kierunek. 6. Sposób weryfikacji efektów kształcenia założonych w poszczególnych przedmiotach jest określony w sylabusach. 7. Prace zaliczeniowe, egzaminacyjne, prace projektowe oraz inne materiały stanowiące potwierdzenie zdobycia przez studenta założonych w programie kształcenia efektów kształcenia są archiwizowane przez pracownika realizującego dany przedmiot przez okres 3 lat od ich wykonania na wypadek konieczności dokonania ich przeglądu. 8. a) Wymagania dotyczące zaliczenia ćwiczeń z przedmiotu kończącego się egzaminem: Zaliczenie ćwiczeń z przedmiotu kończącego się egzaminem powinno nastąpić, jeśli student: uczęszczał na obowiązkowe zajęcia i był do nich odpowiednio przygotowany, należycie wykonał wszystkie ćwiczenia, projekty, przygotował i wygłosił referaty, przewidziane programem, 14

15 sprostał minimalnym wymaganiom określonym przez prowadzącego ćwiczenia oraz zaliczył przewidziane kolokwia z wynikiem co najmniej 3.0 (50-60%) 8. b) Wymagania dotyczące zaliczenia wykładów z przedmiotu kończącego się egzaminem: sprostał minimalnym wymaganiom określonym przez prowadzącego wykłady oraz zaliczył egzamin z wynikiem, co najmniej 3.0 (50-60%) 9.Wymagania dotyczące zaliczeń z przedmiotów, które nie kończą się egzaminem: uczęszczał na obowiązkowe zajęcia i był do nich odpowiednio przygotowany, należycie wykonał wszystkie ćwiczenia, projekty, przygotował i wygłosił referaty, przewidziane programem, sprostał minimalnym wymaganiom określonym przez prowadzącego ćwiczenia, podstawą zaliczenia przedmiotu może być pisemna praca kontrolna (np. test, projekt, referat, itp.) lub zaliczenie ustne. Jeżeli z danego przedmiotu odbywają się ćwiczenia i wykłady, to ocenia się je oddzielnie. 10. Kryteria ilościowe przy ocenie egzaminów i prac kontrolnych Prowadzący zajęcia przed rozpoczęciem zajęć określa i przedstawia studentom zasady zaliczenia oraz ustala sumę (pulę) punktów do zdobycia w czasie trwania zajęć. Punkty przyznawane są za prace pisemne (testy, projekty, obliczenia, referaty itp.), odpowiedzi ustne, aktywność na zajęciach itd. o Poszczególne elementy składowe mogą mieć różną wartość, w zależności od stopnia ich trudności i złożoności. Ocena bardzo dobra 5,0 ( %) Student opanował pełny zakres wiedzy i umiejętności określony programem ćwiczeń. Sprawnie posługuje się zdobytymi wiadomościami, umie korzystać z różnych źródeł wiedzy, rozwiązuje samodzielnie zadania rachunkowe i problemowe. Potrafi zastosować zdobytą wiedzę w nowych sytuacjach. Student wykazuje plus dobry stopień (4,5) wiedzy/umiejętności, gdy na egzaminie lub na sprawdzianach (pracach kontrolnych) uzyskuje powyżej 80% do 90% 15

16 Ocena dobra 4,0 (powyżej 70% do 80%) Student opanował w dużym zakresie wiadomości i umiejętności bardziej złożone, poszerzające relacje między elementami treści. Nie opanował jednak w pełni wiadomości określonych programem ćwiczeń. Poprawnie stosuje wiadomości do rozwiązywania typowych zadań lub problemów. Student wykazuje plus dostateczny (3,5) stopień wiedzy/umiejętności, gdy na egzaminie lub na sprawdzianach (pracach kontrolnych) uzyskuje powyżej 60% do 70% sumy punktów Ocena dostateczna 3,0 (50% do 60%) Student opanował wiadomości najważniejsze z punktu widzenia przedmiotu, proste, łatwe do opanowania. Rozwiązuje typowe zadania z pomocą prowadzącego ćwiczenia, zna podstawowe twierdzenia i wzory. 11.Pośrednią weryfikację realizacji efektów kształcenia prowadzą kierownicy zakładów i pracowni dydaktycznych IF poprzez hospitację zajęć prowadzonych przez podległych im pracowników. Do końca października lub do 15 marca kierownicy zakładów i pracowni dydaktycznych ustalają harmonogram hospitacji zajęć prowadzonych przez podległych im pracowników i bezpośrednio po przeprowadzonej hospitacji przekazują do sekretariatu IF odpowiednie sprawozdanie. 12.Wymagania dotyczące egzaminów dyplomowych Absolwent studiów drugiego stopnia z fizyki powinien posiadać wiedzę z zakresu przedmiotów podstawowych i kierunkowych przewidzianych dla obu stopni kształcenia oraz umiejętności twórczego jej wykorzystania. Absolwent powinien także posiadać umiejętności zdobywania nowych wiadomości i ich wykorzystywania używając zasobów światowej literatury, wykazywania inicjatywy twórczej, podejmowania działań zmierzających do rozwiązania nowych, postawionych przed nim problemów. Po ukończeniu specjalności nauczycielskiej absolwent powinien być przygotowany do pracy w szkolnictwie. Wyróżniający się absolwenci powinni być przygotowani do podejmowania wyzwań badawczych i kontynuowania edukacji na studiach trzeciego stopnia (doktoranckich). 16

17 Osoba zdająca egzamin magisterski: samodzielnie identyfikuje problemy postawione w zadanych pytaniach, potrafi wyczerpująco i przekonująco przedstawić odpowiedzi na pytania z obszaru tematycznego pracy dyplomowej, prowadzi wywód logicznie, posługuje się jasnym i precyzyjnym językiem, wykazuje się znajomością poniżej wymienionych przykładowych zagadnień: Proste układy mechaniczne. Kinematyka punktu materialnego i bryły sztywnej. Zasady dynamiki Newtona, prawa zachowania, ruch w polu sił centralnych. Grawitacja i zagadnienie dwóch ciał. Ruchy planet. Dynamika bryły sztywnej. Elementy opisu odkształceń i naprężeń w sprężystym ośrodku rozciągłym, prawo Hooke a, drgania i fale w ośrodkach sprężystych. Elementy akustyki. Podstawy szczególnej teorii względności. Złożone układy mechaniczne, termodynamika i elementy fizyki statystycznej. Zjawiska termodynamiczne. Pojęcia temperatury, energii wewnętrznej i entropii. Odwracalne i nieodwracalne procesy termodynamiczne. Pojęcie równowagi termodynamicznej. Zasady termodynamiki. Przemiany fazowe. Przewodnictwo cieplne. Elementy mechaniki statystycznej. Fluktuacje statystyczne. Zjawiska dyfuzji i osmozy. Elektrodynamika z optyką. Elektrostatyka. Pole magnetyczne magnesów i prądów stałych. Prądy zmienne. Zjawiska indukcji magnetycznej. Pole elektromagnetyczne. Równania Maxwella i prawa fizyczne w nich zawarte. Pole elektryczne i magnetyczne w materii. Drgania obwodów elektrycznych i fale elektromagnetyczne. Podstawy optyki falowej: interferencja i dyfrakcja. Optyczne własności kryształów. Optyka geometryczna jako graniczny przypadek optyki falowej. Podstawowe przyrządy optyczne. Fotometria, interferometria, spektrometria. 17

18 Podstawy fizyki kwantowej i budowy materii. Promienie Roentgena. Promieniotwórczość. Zjawiska fizyczne potwierdzające hipotezę kwantów. Podstawy mechaniki kwantowej, Spin elektronu. Zakaz Pauliego. Struktura atomów wieloelektronowych. Podstawowe wiadomości o jądrach atomowych i cząstkach elementarnych. Statystyki kwantowe. Podstawowe modele ciał stałych, gaz elektronowy, fonony. Mechanika klasyczna i relatywistyczna Czasoprzestrzeń_ Galileusza i czasoprzestrzeń_ Minkowskiego. Kinematyka i dynamika punktów materialnych i brył sztywnych. Więzy, zasada d Alemberta, równania Lagrange a. Zasady wariacyjne i prawa zachowania. Przestrzeń fazowa i równania Hamiltona. Niezmienniki przekształceń kanonicznych i całki ruchu. Stabilność trajektorii fazowych i elementy teorii chaosu. Elementy mechaniki sprężystych ośrodków rozciągłych. Elektrodynamika Równania Maxwella. Potencjały elektromagnetyczne (cechowanie). Wybrane zagadnienia elektro- i magnetostatystyki. Fale elektromagnetyczne. Kowariantne (czterowymiarowe) sformułowanie elektrodynamiki. Elementy klasycznej teorii promieniowania elektromagnetycznego. Efekty relatywistyczne. Fizyka kwantowa Pojęcia podstawowe i interpretacja statystyczna. Zasada superpozycji. Aksjomatyka mechaniki kwantowej. Relacje nieoznaczoności. Elementy teorii pomiarów. Ewolucja układów kwantowych układy izolowane, układy otwarte. Układy zupełne obserwabli i ich wspólnych funkcji własnych. Kwantowa teoria momentu pędu. Oscylator i atom wodoropodobny. Uogólnienia relatywistyczne. Równanie Diraca. Sprzężenie ładunkowe i antycząstki. Elementy metody zaburzeń_. Przejścia kwantowe, reguły wyboru. Oddziaływania układu kwantowego z polem elektromagnetycznym. Elementy teorii rozproszeń. Przybliżenie Borna. Fermiony i bozony. Elementy teorii atomów wieloelektronowych i cząsteczek. 18

19 Termodynamika i fizyka statystyczna Podstawowe pojęcia i zasady termodynamiki fenomenologicznej. Klasyczna mechanika statystyczna. Elementy kwantowej mechaniki statystycznej. Przykłady zastosowań klasycznej i kwantowej mechaniki statystycznej w termodynamice i fizyce fazy skondensowanej. Elementy termodynamiki nierównowagowej. 13.Egzamin dyplomowy (licencjacki, magisterski, inżynierski) składa się z następujących elementów: prezentacja pracy dyplomowej dokonana przez studenta: temat pracy, cele, hipotezy, zakres podmiotowy i przedmiotowy, wykorzystane źródła informacji i metody pomiaru, wyniki, wnioski, odpowiedzi na pytania promotora z zakresu tematyki pracy dyplomowej, odpowiedzi na pytania recenzenta z zakresu tematyki wybranej specjalności lub kierunku. 14. Zasady przygotowania prac magisterskich Praca magisterska jest próbą samodzielnego, twórczego rozwiązania (opracowania) zaproponowanego studentowi zagadnienia (tematu). Praca powinna zawierać samodzielne dokonania autora, wyraźnie wyszczególnione we wstępie. Przed egzaminem dyplomowym student na pierwszym egzemplarzu (oryginale) pracy podpisuje oświadczenie o samodzielnym jej wykonaniu Praca magisterska o charakterze teoretycznym powinna mieć prostą strukturę. Konieczne elementy takiej pracy, to: a) wstęp, zawierający plan całej pracy i wyraźnie określenie samodzielnego dokonania; nazwisko ewentualnego konsultanta, b) część główna, nie więcej niż trzy rozdziały; w rozdziale pierwszym należy przedstawić dotychczasowy stan wiedzy o zagadnieniu (temacie), c) zakończenie, 19

20 d) wykaz pozycji wykorzystanej literatury (i tyko takich) Samodzielnym dokonaniem w pracy magisterskiej o charakterze teoretycznym może być m.in.: - nowy wynik lub nowe ujęcie znanego wyniku, - uzupełnienie i rozwinięcie oryginalnych wyników, - rozwiązanie wybranych problemów spoza odpowiedniej dyscypliny przy użyciu wiedzy związanej z kierunkiem studiów, - zastawnie, usystematyzowanie lub nowe ujęcie faktów i procesów ze wskazaniem dziedziny, np. w perspektywie historycznej, z wykorzystaniem co najmniej dwóch źródeł, - przykłady ilustrujące definicje, stwierdzenia i procesy, - przystępne ujęcie trudnego fragmentu pewnej teorii. Objętość takiej pracy zasadniczo nie powinna być większa niż 40 stron. Praca magisterska o charakterze doświadczalnym powinna: a) zawierać: - wstęp, zawierający sprecyzowanie celu oraz zakresu; nazwisko ewentualnego konsultanta, - analizę (opis) dotychczasowego stanu wiedzy o problemie (temacie), - określenie celu badań i sformułowanie problemów badawczych, opis metodologii badań, - opis badania empirycznego, z wykorzystaniem informacji o podobnych faktach i sytuacjach, - zakończenie ocenę realizacji celu i zakresu pracy, b) obszar tematyczny zawierać się w szeroko rozumianych naukach ścisłych, objętych kierunkiem studiów, c) zawierać ewentualne wnioski o charakterze użytkowym przeprowadzonych analiz i badań, d) zawierać zestawienie pozycji wykorzystanej literatury (i tylko takich). 20

21 Praca doświadczalna powinna mieć charakter umotywowanej próby (etiudy) badawczej Objętość takiej pracy (głównej części) zasadniczo nie powinna przekraczać 60 stron; nie ma ograniczeń wielkości dodatków i aneksów. 15. Zasady zapisów na proseminaria i seminaria. 1. Jedną grupę seminaryjną może prowadzić nie więcej niż dwie osoby. 2. Na początku semestru drugiego, na ogólnym zebraniu roku, profesorowie i doktorzy habilitowani zatrudnieni w Instytucie Fizyki przedstawiają tematykę prac magisterskich. Na podstawie tych informacji studenci zapisują się na seminaria mając na uwadze liczbę grup seminaryjnych na roku. Seminaria prowadzą osoby, które otrzymały największą ilość zgłoszeń. 3. W przypadku gdy grupę seminaryjna prowadzi dwie osoby liczba studentów przypadająca na każdego prowadzącego winna być mniej więcej jednakowa. Jeśli do jednego prowadzącego zgłasza się zbyt wielu studentów przyjmuje on nie więcej niż połowę grupy dając pierwszeństwo studentom o wyższej średniej. Na zajęcia każdego prowadzącego uczęszcza cała grupa. Obecność winna być kontrolowana. 4. Seminarium magisterskie rozpoczyna się w semestrze drugim. Grupy seminaryjne prowadzą osoby, które wcześniej miały proseminaria. Student na początku trzeciego semestru może jeszcze zmienić promotora. Powinien o tym powiadomić poprzedniego promotora i dyrekcję Instytutu Fizyki. Plan studiów z zaznaczeniem modułów podlegających wyborowi przez studenta Plan studiów 21

22 Egzamin po semestrze PLAN STUDIÓW STACJONARNYCH DRUGIEGO STOPNIA - czas trwania: 3 semestry 2013/2014 Kierunek: FIZYKA TECHNICZNA Profil: OGÓLNOAKADEMICKI Lp. Nazwa przedmiotu RAZEM Godziny zajęć Rozkład godzin w tym I rok II rok Wykłady Seminar. Ćwicz. Labora. 1 sem 2 sem 3 sem 15 tyg 15 tyg 15 tyg w ćw ECTS w ćw ECTS w ćw ECTS Zarządzanie produkcją, usługami, personelem i jakością 2 Język angielski Fizyka współczesna - mechanika kwantowa Fizyka współczesna - Fizyka jądra atomowego Fizyka fazy skondensowanej Pracownia specjalistyczna kierunkowa Laboratorium fizyczne Metody numeryczne Symulacje komputerowe procesów fizycznych Przedmiot kursowy I Przedmiot kursowy II Przedmiot kursowy III Proseminarium Seminarium magisterskie Wykład monograficzny I specjalnościowy Wykład monograficzny II specjalnościowy Pracownia magisterska R A Z E M Tygodniowa liczba godzin Liczba egzaminów E Rada Instytutu Fizyki na posiedzeniu w dniu 12 września 2013r, Rada Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego na posiedzeniu zaakceptowała plan studiów w dniu 19 września 2013r. zaakceptowała plan studiów 22

23 1..Absolwent studiów otrzymuje tytuł magistra inżyniera w jednej z wybranych specjalności: fizyczna inżynieria środowiska, fizyka laserów i optoelektronika, odnawialne źródła energii, przyrządy diagnostyczne i rehabilitacyjne. 2. Wszystkie przedmioty wymienione w planie studiów kończą się zaliczeniem lub egzaminem. 3. Przedmioty kursowe realizowane na poszczególnych specjalnościach: 2. Fizyczna inżynieria środowiska Przedmiot kursowy I: Odnawialne źródła energii Przedmiot kursowy II: Optyka atmosfery lub współczesne metody mikroanalizy substancji Przedmiot kursowy III: Fizyczne metody kontroli ruchu towarowego 3. Fizyka laserów i optoelektronika Przedmiot kursowy I: Spektroskopia optyczna i EPR lub podstawy holografii Przedmiot kursowy II: Czujniki światłowodowe lub układy logiczne Przedmiot kursowy III: Instrumenty optyczne lub fizyka kryształów lub lasery na ciałach stałych 4. Odnawialne źródła energii Przedmiot kursowy I: Energetyka konwencjonalna i niekonwencjonalna Przedmiot kursowy II: Technologie słoneczne. Przedmiot kursowy III: Pompy ciepła 5. Przyrządy diagnostyczne i rehabilitacyjne Przedmiot kursowy I: Rezonans jądrowy w badaniach procesów mózgowych lub Spektroskopia EPR w medycynie Przedmiot kursowy II: Fotostymulacja procesów biologicznych Przedmiot kursowy III: Znaczniki i rodniki w medycynie 23

24 Egzamin po semestrze PLAN STUDIÓW STACJONARNYCH DRUGIEGO STOPNIA - czas trwania: 3 semestry Kierunek: FIZYKA TECHNICZNA Profil: OGÓLNOAKADEMICKI dla specjalności zgodnie ze specjalnością po ukończeniu studiów inżynierskich Godziny zajęć Rozkład godzin w tym I rok II rok Lp. Nazwa przedmiotu 1 sem 2 sem 3 sem RAZEM Wykłady Seminar. Ćwicz. Laborat 15 tyg 15 tyg 15 tyg w ćw ECTS w ćw ECTS w ćw ECTS Zarządzanie produkcją, usługami, personelem i jakością Fizyka współczesna - mechanika kwantowa Fizyka wspólczesna - Fizyka jądra atomowego Fizyka fazy skondensowanej Pracownia specjalistyczna kierunkowa Laboratorium fizyczne Metody numeryczne Symulacje komputerowe procesów fizycznych Przedmiot kursowy I Przedmiot kursowy II Przedmiot kursowy III Proseminarium Seminarium magisterskie Wykład monograficzny I specjalnościowy Wykład monograficzny II specjalnościowy Pracownia magisterska R A Z E M Tygodniowa liczba godzin Liczba egzaminów E Praktyki 4 tyg. 24