AKADEMIA MORSKA W GDYNI

Transkrypt

1 AKADEMIA MORSKA W GDYNI Wydział Elektryczny PROGRAM NAUCZANIA Studia niestacjonarne drugiego stopnia Kierunek: Elektrotechnika Studia II stopnia magisterskie Specjalność: Elektroautomatyka Gdynia 207

2 PLAN STUDIÓW AKADEMIA MORSKA GDYNIA WYDZIAŁ ELEKTRYCZNY KIERUNEK: ELEKTROTECHNIKA PROFIL OGÓLNOAKADEMICKI SPECJALNOŚĆ: ELEKTROAUTOMATYKA STUDIA NIESTACJONARNE II STOPNIA Rozkład zajęć programowych w semestrze Zatwierdzono uchwałą Rady Wydziału r. Zmieniono r. Zmieniono r. Zmieniono r. Razem Wykład w tym: I II Ćwiczenia Laboratorium Projektowanie Punkty ECTS ECTS ECTS III ECTS IV ECTS L.p. NAZWA PRZEDMIOTU W Ć L P W Ć L P W Ć L P W Ć L P W Ć L P Przedmioty ogólne Język angielski Podstawy przedsiębiorczości Z 0 3 Przedmioty kierunkowe 3 Wybrane zagadnienia teorii obwodów E Elektromechaniczne systemy napędowe Z Pomiary wielkości nieelektrycznych Z Kompatybilność w układach elektrycznych Z Metody sterowania automatycznego Z Metody sztucznej inteligencji Z Maszyny elektryczne specjalne Z Przekształtnikowe ukł. napędowe i generacyjne E Mechatronika i robotyka Z Jakość energii elektrycznej Z Energetyka odnawialna i rozproszona Z Technika cyfrowa E Seminarium dyplomowe Praca dyplomowa * Przedmioty specjalistyczne 7 Matematyka - metody optymalizacji Z Cyfrowe przetwarzanie sygnałów Z Komputerowe wspomaganie obliczeń inŝynierskich E Cyfrowe układy sterowania E Eksploatacja systemów elektroenergetycznych Z Konstrukcja układów elektronicznych Przemysłowe systemy rozproszone Z Razem obciąŝenie Liczba egzaminów (E) Liczba zaliczeń (Z) Uwagi: Z - Zaliczenie, E - Egzamin, * 2 godzin dla promotora za obronioną pracę dyplomową, 3h dla prowadzącego pracę dyplomową

3 AKADEMIA MORSKA w GDYNI Wydział Elektryczny Nr 4 Przedmiot: Wybrane zagadnienia teorii obwodów Kierunek/Poziom kształcenia: Elektrotechnika/studia drugiego stopnia Forma studiów: niestacjonarne Profil kształcenia: ogólnoakademicki Specjalność: Komputerowe Systemy Sterowania ECTS Liczba godzin w tygodniu Liczba godzin w semestrze W C L P S W C L P Razem w czasie studiów: 23 Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu). Wiedza i umiejętności nabyte w trakcie uczestnictwa w zajęciach z przedmiotu Fizyka, Matematyka. Teoria Obwodów, Teoria Pola Elektromagnetycznego (szkoła średnia i studia I stopnia) Cele przedmiotu. Celem przedmiotu jest przekazanie wiedzy dotyczącej analizy układów elektrycznych zaawansowanymi metodami analitycznymi jak i numerycznymi. Efekty kształcenia dla całego przedmiotu (EKP) po zakończeniu cyklu kształcenia: Symbol Po zakończeniu przedmiotu student potrafi: Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia K_W0,K_W02, K_U06 EKP Opisać zagadnienie interpolacji i aproksymacji zbioru danych pomiarowych z użyciem środowiska Mathcad EKP2 Opisać i zastosować metodę zmiennych stanu K_W0,K_W02, K_U2, K_K0 EKP3 Zna metody modelowania zjawisk zachodzących w linii długiej K_W0,K_W02, K_U4, K_K0 EKP4 Objaśnić sposoby postępowania przy analizie obwodów nieliniowych. K_W0,K_W02, K_U2, K_K0 EKP5 EKP6 Analizuje układy z wymuszeniami odkształconymi w stanie ustalonym i nieustalonym Stosować procedury środowiska Mathcad pozwalające na analizę złożonych obwodów elektrycznych liniowych i nieliniowych w stanach ustalonych i nieustalonych przy dowolnych wymuszeniach K_W0,K_W02, K_U2, K_K0 K_W02, K_U03, K_U08, K_U2 K_W02, K_U08; K_K05 symbole efektów kształcenia dla kierunku (W-wiedza, U-umiejętności, K-kompetencje społeczne) Treści programowe: I Lp. Zagadnienia Liczba godzin W C L/P Odniesienie do EKP dla przedmiotu. Wybrane zagadnienia wrażliwości obwodów EKP4 2. Metody interpolacji, aproksymacji i obróbki zbioru danych w EKP środowisku Mathcad 3. Metody analizy obwodów nieliniowych EKP4 4. Metody analizy złożonych obwodów w stanach nieustalonych 2 EKP2 5. Modele i analiza zjawisk w linii długiej jednorodnej i niejednorodnej 2 EKP3 6. Implementacja szeregu i przekształcenia Fouriera w analizie obwodów elektrycznych EKP5

4 Treści programowe: II Lp. Zagadnienia Liczba godzin W C L/P Odniesienie do EKP dla przedmiotu Metody interpolacji, aproksymacji i obróbki zbioru danych w 3 EKP, EKP6 środowisku Mathcad 2 Zastosowanie środowiska Mathcad do analizy obwodów liniowych 3 EKP4,EKP6 3 Zastosowanie środowiska Mathcad do analizy stanów nieustalonych w EKP4, EKP6 w liniowych i nieliniowych obwodach elektrycznych 4 Analiza stanów nieustalonych metodą zmiennych stanów i metodą 3 EKP2, EKP6 operatorową w środowisku Mathcad 6 Komputerowa analiza pracy linii długiej z zastosowaniem modelu dyskretnego i ciągłego 3 EKP2, EKP6 Metody weryfikacji efektów kształcenia /w odniesieniu do poszczególnych efektów/: Symbol EKP Test Egzamin ustny Egzamin pisemny Kolokwium Sprawozdanie Projekt Prezent acja Zaliczenie praktyczne Inne EKP EKP2 EKP3 EKP4 EKP5 x x x x x EKP6 x Kryteria zaliczenia przedmiotu: Ocena pozytywna (min. dostateczny) I Student uzyskał zakładane efekty kształcenia. Ocena końcowa przedmiotu (OC) w tym semestrze wynik kolokwium z zaokrągleniem do skali ocen obowiązującej w AM. II Student uzyskał zakładane efekty kształcenia. Ocena końcowa przedmiotu (OC) w tym semestrze średnia ocen za sprawozdania z zaokrągleniem do skali ocen obowiązującej w AM. Uwaga: student otrzymuje ocenę powyżej dostatecznej, jeżeli uzyskane efekty kształcenia przekraczają wymagane minimum. Nakład pracy studenta: Szacunkowa liczba godzin na Forma aktywności zrealizowanie aktywności W, C L P S Godziny kontaktowe 8 5 Czytanie literatury 5 5 Przygotowanie do zajęć laboratoryjnych, projektowych 5 Przygotowanie do egzaminu, zaliczenia 5 Opracowanie dokumentacji projektu/sprawozdania 30 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach 2 Udział w konsultacjach Łącznie godzin Liczba punktów ECTS 2 Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu 3 Obciążenie studenta związane z zajęciami praktycznymi 75 Obciążenie studenta na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału 25 nauczycieli akademickich

5 Literatura: Literatura podstawowa. Piotr Jankowski P. Wybrane zagadnienia elektrotechniki w środowisku Mathcad. Wyd.AM Gdynia Osiowski J. Szabatin Podstawy teorii obwodów (tom I-III). WNT Warszawa Krakowski M. Elektrotechnika teoretyczna. Tom, Teoria Obwodów. PWN, Warszawa Poznań 980. Literatura uzupełniająca. Cholewicki Elektrotechnika teoretyczna Tom II WNT Warszawa Leon O. Chua, Pen-Min Lin. Komputerowa analiza układów elektronicznych : algorytmy i metody obliczeniowe, WNT Warszawa Otto E. (pod red.) Matematyka dal wydz. budowlanych tom III WNT 980. Prowadzący przedmiot: Tytuł/stopień, imię, nazwisko Jednostka dydaktyczna. Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Piotr Jankowski 2. Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: mgr inż. Andrzej Piłat Data aktualizacji: r. Objaśnienie skrótów: W zajęcia audytoryjne, Ć ćwiczenia, L laboratorium, P projekt, S seminarium E egzamin ECTS - (ang. European Credit Transfer System) - punkty zdefiniowane w europejskim systemie akumulacji i transferu punktów zaliczanych jako miara średniego nakładu pracy osoby uczącej się, niezbędnego do uzyskania zakładanych efektów kształcenia Konwencja STCW (ang. Standards of Training, Certification and Watchkeeping) - międzynarodowa konwencja o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht..

6 AKADEMIA MORSKA w GDYNI Wydział Elektryczny Nr 6 Przedmiot: Pomiary wielkości nieelektrycznych Kierunek/Poziom kształcenia: Elektrotechnika/studia drugiego stopnia Forma studiów: Niestacjonarne Profil kształcenia: Ogólnoakademicki Specjalność: Komputerowe systemy sterowania ECTS Liczba godzin w tygodniu Liczba godzin w semestrze W C L P S W C L P Razem w czasie studiów: 8 Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu). Wiedza i umiejętności z fizyki, matematyki i podstaw elektrotechniki na poziomie studiów stopnia Cele przedmiotu. Studenci poznają metody i sposoby pomiaru wybranych wielkości nieelektrycznych przez pryzmat zastosowań przemysłowych Efekty kształcenia dla całego przedmiotu (EKP) po zakończeniu cyklu kształcenia: Symbol Po zakończeniu przedmiotu student: Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia EKP wymienia i opisuje różne rodzaje pomiarów wielkości nieelektrycznych oraz wyjaśnia różnice pomiędzy pomiarami statycznymi i dynamicznymi K_W02, K_W03, EKP2 wyjaśnia zasadę różnych, omawianych w trakcie wykładu pomiarów wielkości nieelektrycznych K_W08 K_W02, K_W03, K_W08 EKP3 opisuje konstrukcję i budowę badanych czujników wielkości nieelektrycznych K_U0 EKP4 rozróżnia i opisuje elementy torów pomiarowych lub wykonawczych w oparciu o schematy ideowe połączeń, dostępne w fabrycznej dokumentacji K_U08 EKP5 inspiruje zespół do podejmowania dodatkowych zadań poszerzających zakres otrzymanej wiedzy K_U02, K_K02 K_W02, K_U08; K_K05 symbole efektów kształcenia dla kierunku (W-wiedza, U-umiejętności, K- kompetencje społeczne) Treści programowe: I Lp. Zagadnienia Liczba godzin W C L/P Odniesienie do EKP dla przedmiotu. Struktura pomiaru, pomiary bezpośrednie, pomiary pośrednie. Model 0.5 EKP, 2 matematyczny pomiaru. 2. Pomiary statyczne, pomiary dynamiczne, czujnik, przetwornik. 0.5 EKP, 2 3. Międzynarodowa skala temperatury. Pomiary temperatur, tory EKP, 2 pomiarowe 4. Pomiary mocy i energii cieplnej 0.5 EKP, 2 5. Pomiary ciśnień, poziomów, przepływów, tory pomiarowe 0.5 EKP, 2 6. Pomiary naprężeń mechanicznych, siły, momentów siły, mocy 0.5 EKP, 2 mechanicznej. 7. Pomiary prędkości obrotowej, kierunku i kąta obrotu 0.5 EKP, 2 8. Pomiary fotooptyczne, fotodetektory 0.5 EKP, 2

7 9. Pomiary akustyczne, drgań, przyspieszeń, 0.5 EKP, 2 0. Pomiary wielkości chemicznych: ph, zasolenia EKP, 2. Pomiary wilgotności EKP, 2 2. Pomiary cząsteczek węglowodorowych EKP, 2 II Lp. Zagadnienia Liczba godzin Odniesienie W Ć L do EKP dla przedmiotu. Wprowadzenie i omówienie ćwiczeń 2 EKP 5 2. Pomiary temperatur, klasyczne, termowizyjne 2 EKP 3, 4, 5 3. Pomiary zagrożeń pożarowych bądź wybuchowych 2 EKP 3, 4, 5 4. Pomiary ciśnień i poziomów 2 EKP 3, 4, 5 5. Pomiary kąta i prędkości obrotowej, elementy wykonawcze 2 EKP 3, 4, 5 Metody weryfikacji efektów kształcenia /w odniesieniu do poszczególnych efektów/: Symbol EKP Test Egzamin ustny Egzamin pisemny Kolokwium Sprawozdanie Projekt Prezentacja Zaliczenie praktyczne EKP X X X EKP2 X X X EKP3 X X EKP4 X X EKP5 Inne X Kryteria zaliczenia przedmiotu: Ocena pozytywna (min. dostateczny) I Student uzyskał zakładane efekty kształcenia. Na wykładach dopuszcza się, co najwyżej jedną nieobecność. Zaliczenie w formie testu, pracy kontrolnej lub prezentacji. Student uzyskał zakładane efekty kształcenia. Wykonanie sprawozdań lub prezentacji co najmniej II na ocenę dostateczną Uwaga: student otrzymuje ocenę powyżej dostatecznej, jeżeli uzyskane efekty kształcenia przekraczają wymagane minimum. Nakład pracy studenta: Szacunkowa liczba godzin na Forma aktywności zrealizowanie aktywności W L P S Godziny kontaktowe 8 0 Czytanie literatury 5 5 Przygotowanie do zajęć laboratoryjnych, projektowych 4 Przygotowanie do egzaminu, zaliczenia Opracowanie dokumentacji projektu/sprawozdania/prezentacji 2 2 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach Udział w konsultacjach Łącznie godzin 9 24 Liczba punktów ECTS Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu 2 Obciążenie studenta związane z zajęciami praktycznymi 0 Obciążenie studenta na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału 22 nauczycieli akademickich

8 Literatura: Literatura podstawowa. Łapiński m., Włodarskiw., Miernictwo elektryczne wielkości nieelektrycznych, WNT, Warszawa, Miłek M., Pomiary wielkości nieelektrycznych metodami elektrycznymi, Wydaw. PZ, Zielona Góra, Miłek M., Metrologia elektryczna wielkości nieelektrycznych, Oficyna Wydaw. Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra, Romer E., Miernictwo przemysłowe, wyd. III uzupełnione i poprawione, PWN Warszawa Szumielewicz B., Słomski B., Styburski W., Pomiary elektroniczne w technice, WNT, Zakrzewski J., Czujniki i przetworniki pomiarowe, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice Michalski L., Eckersdorf K., Pomiary temperatury, WNT, Warszawa, 986. Literatura uzupełniająca. Nawrocki Z., Wzmacniacze operacyjne i przetworniki pomiarowe, Oficyna Wydawnicza politechniki Wrocławskiej, Wrocław Piotrowski j., Kostyrko K., Wzorcowanie aparatury pomiarowej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa Gajda j., Szyper M., Modelowanie i badania symulacyjne systemów pomiarowych, Firma Jartek s.c., Kraków Świsulski D., Systemy pomiarowe, Wydawnictwo PG, Gdańsk, Lesiak P., Świsulski D., Komputerowa technika pomiarowa, Agenda Wydawnicza PAK, Warszawa, Majewski, J., Eksploatacja i diagnostyka elektrycznych urządzeń okrętowych. Wydaw. Uczelniane WSM Gdynia, Majewski, J., Metrologia eksploatacyjna statku. Urządzenia, systemy, pomiary. 3 Wydaw. Uczelniane WSM Gdynia, 997 Prowadzący przedmiot: Tytuł/stopień, imię, nazwisko. Osoba odpowiedzialna za przedmiot: Dr inż. Bolesław Dudojć 2. Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Jednostka dydaktyczna KEO Objaśnienie skrótów: W zajęcia audytoryjne, Ć ćwiczenia, L laboratorium, P projekt, S seminarium E egzamin ECTS - (ang. European Credit Transfer System) - punkty zdefiniowane w europejskim systemie akumulacji i transferu punktów zaliczanych jako miara średniego nakładu pracy osoby uczącej się, niezbędnego do uzyskania zakładanych efektów kształcenia Konwencja STCW (ang. Standards of Training, Certification and Watchkeeping) - międzynarodowa konwencja o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht..

9 AKADEMIA MORSKA W GDYNI Wydział Elektryczny Nr 3_4 2_6_3_568 Przedmiot: Kompatybilność w układach elektrycznych Kierunek/Poziom Elektrotechnika/studia drugiego stopnia Forma studiów: niestacjonarne Profil kształcenia: ogólnoakademicki Specjalność: Komputerowe Systemy Sterowania Liczba godzin w tygodniu Liczba godzin w semestrze ECTS W Ć L P S W Ć L P S Razem w czasie studiów 8 Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dotyczą przedmiotu): Wiedza z elektrotechniki i miernictwa elektrycznego. Cele przedmiotu: Przedstawienie aktualnego stanu wiedzy na temat normalizacji, związanej z kompatybilnością elektromagnetyczną. Podanie ogólnych informacji, dotyczących sposobów pomiarów odporności i emisyjności urządzeń, instalacji lub systemów. Efekty kształcenia dla całego przedmiotu (EKP) - po zakończeniu cyklu kształcenia: Symbol EKP EKP EKP2 EKP3 Po zakończeniu przedmiotu student potrafi: Wskazać źródła zakłóceń intencjonalnych i nieintencjonalnych. Opisać metody propagacji i sprzężeń zakłóceń. Sklasyfikować zakłócenia ze względu na zakres zajmowanych częstotliwości oraz tryb występowania. Określić co jest przedmiotem pomiarów i badań KEM (ang. EMC) odnośnie emisji zakłóceń, rozchodzących się drogą przewodzenia i promieniowania. Określić co jest przedmiotem pomiarów i badań KEM (ang. EMC) odnośnie odporności na zaburzenia elektromagnetyczne w formie umownych sygnałów testowych przewodzonych i promieniowanych. Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia K_W0, K_W02, K_W04 K_W0, K_W02, K_W04 K_W0, K_W02, K_W04 EKP4 Korzystać z norm w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej. K_W0, K_W02, K_W04 Treści programowe: 3 Lp Zagadnienia W Ć L P S Odn. do EKP Źródła zakłóceń elektromagnetycznych EKP 2 Mechanizmy powstawania i metody propagacji zaburzeń elektromagnetycznych EKP 3 Metody pomiarów emisji zakłóceń przewodzonych 2 4 EKP2, EKP4 4 Metody pomiarów emisji zakłóceń promieniowanych 2 2 EKP2, EKP4 5 Badania odporności na zakłócenia, wykonywane w obwodach (liniach) 2 EKP3, EKP4 6 Symulacja pól elektromagnetycznych -badania odporności na zakłócenia promieniowane 2 EKP3, EKP4 Metody weryfikacji efektów kształcenia (w odniesieniu do poszczególnych efektów): Symbol EKP Test Egzamin ustny Egzamin pisemny Kolokwium Sprawozdanie Projekt Prezentacja Zaliczenie praktyczne Inne EKP X EKP2 X X EKP3 X X EKP4 X Kryteria zaliczenia przedmiotu: Ocena pozytywna (min. dostateczny) 3 Student przygotowuje projekt w formie prezentacji, przedstawiający wybrane zagadnienie dotyczące tłumienia zakłóceń. Uwaga: student otrzymuje ocenę powyżej dostatecznej, jeżeli uzyskane efekty kształcenia przekraczają wymagane minimum. Nakład pracy studenta:

10 Powered by TCPDF ( Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności W Ć L P S Godziny kontaktowe 8 0 Czytanie literatury 2 Przygotowanie do zajęć laboratoryjnych, projektowych Przygotowanie do egzaminu, zaliczenia 0 Opracowanie dokumentacji projektu/sprawozdania Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach 4 Udział w konsultacjach 2 Łącznie godzin 26 0 Liczba punktów ECTS 3 Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu 3 Obciążenie studenta związane z zajęciami praktycznymi 20 Obciążenie studenta na zajęciach wymagających bezpośredn. udziału nauczycieli akadem. 24 Literatura: Literatura podstawowa 3. L. Hasse, J. Kołodziejski,A. L. Konczakowska, L. Spiralski, Zakłócenia w aparaturze elektronicznej, Radioelektronika Sp.z o.o., Warszawa, T. Więckowski, Badania kompatybilności elektromagnetycznej urządzeń elektrycznych i elektronicznych, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Politechnika Wrocławska, Wrocław A. Charoy, Zakłócenia w urządzeniach elektronicznych, t. -4, WNT, Warszawa, 999 Literatura uzupełniająca 3. PN-T-0030:996 Kompatybilność elektromagnetyczna. Terminologia. Prowadzący przedmiot: Tytuł/stopień, Imię i Nazwisko. Osoba odpowiedzialna za przedmiot 2. Pozostałe osoby prowadzące zajęcia dr inż. Beata Pałczyńska dr inż. Tomasz Nowak Jednostka dydaktyczna KTM KEO

11 KARTA PRZEDMIOTU Data aktualizacji: Obowiązuje w sem: zimowym 207/208. Nazwa przedmiotu: Metody sterowania automatycznego 2. Kod przedmiotu: 3_4_2_2_ Jednostka prowadząca: Wydział Elektryczny Katedra Automatyki Okrętowej 4. Kierunek: Elektrotechnika Specjalność: Elektroautomatyka 5. Typ przedmiotu: Obowiązkowy 6. Poziom przedmiotu: drugiego stopnia niestacjonarne 7. Rok, semestr studiów: Rok: semestr: 8. Liczba punktów ECTS: 2 9. Wykładowcy: Funkcja Tytuł Imię i Nazwisko koordynator przedm. dr inż. Krzysztof Kula wykładowca dr inż. Krzysztof Kula 0. Efekty kształcenia na ocenę: na ocenę 3 na ocenę 4 na ocenę 5 Wiedza Student rozróżnia liniowe i nieliniowe procesy regulacji oraz nazywa metody ich analizy. Akademia Morska w Gdyni Student kategoryzuje procesy regulacji oraz i do ich analizy przypisuje określone narzędzia. Student uzasadnia kwalifikację procesów regulacji a także struktur regulatorów PID. Wybiera właściwe metody ich analizy. Definiuje typy obiektów na podstawie ich charakterystyk czasowych a także wyjaśnia wpływ położenia biegunów dominujących na kształt tych charakterystyk. Określa typy obiektów w zależności od położenia biegunów dominujących. Używa linearyzacji układów nieliniowych wokół punktu pracy. Określa typy obiektów w zależności od położenia biegunów dominujących. Używa linearyzacji układów nieliniowych wokół punktu pracy. Do analizy układów nieliniowych posługuje się funkcją opisującą. Definiuje pojęcie modelu zastępczego procesu, który za może posłużyć do wykorzystania przy doborze nastaw regulatora Na podstawie identyfikacji jego własności określa charakter procesu i korzysta ze znanej mu metody doboru nastaw regulatora. Nazywa i definiuje różne metody dopasowania sterowania do zmieniających się własności dynamicznych obiektu Definiuje układy nadążne oraz uchyb prędkościowy. Prezentuje różne metody opisu układów dynamicznych Opisuje układy nadążne oraz uchyb prędkościowy Definiuje pojęcie modelu zastępczego procesu, który zastosowany może być bezpośrednio w strukturze układu regulacji jak i posłużyć do wykorzystania przy doborze nastaw regulatora Na podstawie identyfikacji własności procesu określa jego charakter i wiąże go z doborem znanych mu metod sterowania. Prezentuje różne metody adaptacji do zmieniających się własności dynamicznych obiektu Ilustruje przebieg uchybu prędkościowego, wyjaśnia pojęcie uchybu stałego. Wymienia stosowane struktury tych układów. Umiejętności Przekształca równania różniczkowe, transmitancje, na ich podstawie tworzy równania stanu. Wybiera właściwe narzędzia do zwiększenia dokładności urządzeń wykonawczych. Definiuje pojęcie modelu zastępczego procesu. Korzysta z szerszego zbioru modeli, dobierając je stosownie do dynamiki samego procesu. Opisuje obie składowe modelu wewnętrznego. Po określeniu własności procesu rozpoznaje jego charakter i wiąże go z doborem właściwych metod sterowania. Dokonuje wyboru metod adaptacji w układach o zmieniających się własnościach dynamicznych. Prezentuje ich właściwości. Projektuje rozwiązania serwomechanizmów. Objaśnia różnice między statycznym a prędkościowym uchybem regulacji Operuje biegle adekwatnymi do potrzeb formami opisu dynamiki procesu, przechodzi z jednej formy opisu do drugiej Projektuje różne rozwiązania serwomechanizmów uwzględnieniem jakości sterowania nimi.

12 Akademia Morska w Gdyni strona: 2 Dobiera parametry modelu predyktora Smitha a także nastawy regulatora sterującego obiektem o skompensowanym czasie opóźnienia. Opisuje algorytm wygenerowania drgań harmonicznych w układzie regulacji przy wykorzystaniu przekaźnika Słucha prowadzonych wykładów sporządzając jednocześnie własne notatki Uzgadnia podział zadań w pracy zespołowej przy realizacji projektu Na podstawie identyfikacji dynamiki obiektu analizuje parametry modelu dobierając odpowiednie narzędzia do sterowania obiektem o dużym czasie opóźnienia Dostosowuje algorytm generowania drgań harmonicznych do poziomu szumów pomiarowych i sygnału zadanego Kompetencje społeczne Słucha uważnie wykładu. Notuje a także zadaje pytania w celu uzyskania odpowiedzi pozwalających na lepsze zrozumienie jego treści Skłania do dyskusji nad zadaniem, proponuje modyfikacje w planie realizacji projektu. Sposób realizacji: Zajęcia na miejscu + uczenie na odległość 2. Wymagania wstępne i dodatkowe: 3. Zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu: Tłumaczy i ocenia jakość sterowania obiektami o dużych czasach opóźnienia. Analizuje uzyskane wyniki wskazując na możliwe źródło obniżenia wydajności. Adoptuje przekaźnikową metodę identyfikacji na potrzeby dostrajania układu kaskadowego, kompensatorów czasu opóźnienia i innych. Prowadzi rzetelne notatki z wykładu, pozwalające na zrozumienie jego przesłania. Uzupełnia je informacjami z innych źródeł. Integruje realizację zadań cząstkowych. Weryfikuje ich wyniki Student przed przystąpieniem do zajęć powinien mieć opanowany przynajmniej w stopniu dostatecznym materiał z zakresu Podstaw Automatyki, w szczególności zaś: metody opisu dynamiki procesów regulacji, struktury układów regulacji, metody badania stabilności zamkniętych układów regulacji, ocenę jakości sterowania. Nadobowiązkowo zalecane jest przygotowanie opracowania na podstawie artykułów z czasopisma fachowego z dziedziny automatyki zaawansowanej poświęconego praktycznej metodzie sterowania obiektami rzeczywistymi 4. Treści przedmiotu wraz z ilościami godzin na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych Lp Opis st. nst. Repetytorium. Metody opisu układów dynamicznych( równania różniczkowe, równania stanu, transmitancje operatorowe, widmowe, wskaźniki jakości sterowania.) 0 2 Własności układów regulacji automatycznej (astatyzm względem wielkości wymuszającej, Charakterystyki częstotliwościowe. Synteza układów w dziedzinie częstotliwościowej. Stabilność i jej zapas, obserwowalność, sterowalność, wrażliwość, odporność) 3 Układy nieliniowe. Linearyzacja.Tworzenie modeli. Nieokreśloność modelu. Identyfikacja Metoda najmniejszej sumy kwadratów. Algorytmy rekurencyjne.własności statycznych i dynamicznych procesów sterowania Synteza układów w dziedzinie częstotliwościowej. Korekcja własności dynamicznych układów 0 5 Dobór nastaw regulatorów PI, PID. Zmodyfikowana metoda ZN, Chiena-Reswicka, Abbasa, tabele, nomogramy, 0 2 układy regulacji z pozycjonowaniem biegunów. 6 Dobór nastaw regulatorów według zadanych wskaźników jakości. Strojenie regulatorów w oparciu o zapas fazy i zapas modułu. Układ regulacji z regulatorem od zmiennych stanu z pozycjonowaniem zer i biegunów. 0 7 Układy nieliniowe. Linearyzacja. Analiza pracy układów nieliniowych metodą funkcji opisującej. 0 8 Układ regulacji kaskadowej. Serwomechanizm sterowanie nadążne 0 9 Sterowanie obiektami o dużych stałych czasowych opóźnienia. Predyktor Smitha. 0 0 Sterowanie hierarchiczne. Regulatory nadrzędne. Układy adaptacyjne ( z adaptacją pośrednią i bezpośrednią). Układy adaptacyjne z modelem odniesienia, gain scheduling. 0 2 Regulacja ze śledzeniem modelu obiektu MFC. Układ regulacji z modelem wewnętrznym IMC. Dobór nastaw regulatorów PID według metody IMC Honeywella oraz IMC-Maclaurina. 2 Automatyczne dostrajanie nastaw regulatorów przy wykorzystaniu do identyfikacji dynamiki obiektu metody przekaźnikowej 0 0 Razem godziny 0 5

13 Powered by TCPDF ( Akademia Morska w Gdyni strona: 3 5. Zalecana lista lektur podstawowych: A.Niederliński Systemy komputerowe automatyki przemysłowej T.2. Zastosowania WNT Warszawa 985 W.Koziński Projektowanie regulatorów. Wybrane metody klasyczne i optymalizacyjne. Warszawa 2004 A. Visioli Practical PID control Springer 2006 J.E. Gibson Nieliniowe układy sterowania automatycznego C.C.Hang, T.H.Lee W.K. Ho Adaptive control. Instrument society of America Zalecana lista lektur uzupełniających: K.J. Kurman Teoria regulacji Podstawy-Analiza-Projektowanie WNT Warszawa 975 K.J. Åström, R.M.Murray Feedback systems Princeton University Press and Oxford 2008 Z. Gosiewski, F.Siemieniako Automatyka T.II Białystok 2007 K. Kula Zbiór zadań z podstaw automatyki Wydawnictwo AM Gdynia 2009 Z. Domachowski Automatyka i robotyka Wydawnictwo PG Gdańsk 2003 R.C.Dorf, R.H.Bishop Modern Control Systems Addison-Wesley Inc Metody nauczania: Studia niestacjonarne W Ć L P S I Razem Metody i kryteria oceniania: Lp Kryteria oceniania: składowe Próg zaliczeniowy [%] Procent składowej oceny końcowej Zaliczenie końcowe Aktywność na zajęciach Uczestnictwo w zajęciach 2 Zasady odrabiania nieobecności na obowiązkowych zajęciach konwencyjnych (STCW) i innych przedmiotach: Obecność na wykładach nie jest obowiązkowa. 9. Język wykładowy: polski 20. Praktyki w ramach przedmiotu: Brak wymagań 2. Kryteria kwalifikacji na zajęcia: Brak wymagań

14 KARTA PRZEDMIOTU Data aktualizacji: Obowiązuje w sem: zimowym 207/208. Nazwa przedmiotu: Metody sterowania automatycznego 2. Kod przedmiotu: 3_4_2_2_6_2_ Jednostka prowadząca: Wydział Elektryczny Katedra Automatyki Okrętowej 4. Kierunek: Elektrotechnika Specjalność: Elektroautomatyka 5. Typ przedmiotu: Obowiązkowy 6. Poziom przedmiotu: drugiego stopnia niestacjonarne 7. Rok, semestr studiów: Rok: semestr: 2 8. Liczba punktów ECTS: 3 9. Wykładowcy: Funkcja Tytuł Imię i Nazwisko koordynator przedm. dr inż. Krzysztof Kula wykładowca dr inż. Krzysztof Kula 0. Efekty kształcenia na ocenę: na ocenę 3 na ocenę 4 na ocenę 5 Wiedza Opisuje układ regulacji obiektem o mierzalnych zmiennych stanu. Określa wartości sprzężeń zwrotnych. Akademia Morska w Gdyni Student konstruuje liniowy układ regulacji obiektem o mierzalnych zmiennych stanu według zadanego położenia biegunów Student projektuje liniowy układ regulacji obiektem o mierzalnych zmiennych stanu według zadanych wskaźników jakości. Definiuje układy niestacjonarne. Identyfikuje parametry modelu w czasie. Rozpoznaje różnice w pracy układu regulacji po ich zmianie. Wyjaśnia ideę pomiarów sygnałów w układzie z przekaźnikiem. Oblicza parametry cyklu granicznego. Objaśnia zasadę pomiaru parametrów cyklu granicznego, wiążąc ją z syntezą układu w dziedzinie częstotliwościowej. Nazywa metody kompensacji zakłóceń.. Ilustruje schemat układu kaskadowego. Opisuje metody kompensacji zakłóceń. Wskazuje istotne wymagania uzasadniające sięgnięcie po wybraną metodę. Rozdziela obiekt regulacji na części podlegające regulacji w pętli wewnętrznej i zewnętrznej. Ocenia znane metody kompensacji zakłóceń. Projektuje układ kaskadowy. Porównuje uzyskaną jakość sterowania z wydajnością innych rozwiązań. Identyfikuje własności dynamiczne obiektu stosując metodę graficzną. Uruchamia układ, gdy ma informacje na temat jego stabilności. Obsługuje kaskadowy układ regulacji, zabezpieczając stosowne nastawy regulatora pętli wewnętrznej i zewnętrznej Dobiera nastawy regulatorów stosując wybrane metody klasyczne dla obiektów statycznych i astatycznych Dobiera proste korektory poprawiające dynamikę pętli otwartej. Dobiera parametry modelu obiektu w predyktorze Smitha a także nastawy regulatora sterującego obiektem o skompensowanym czasie opóźnienia. Umiejętności Posiłkuje się przy identyfikacji obiektu metodą charakterystykli skokowej nie tylko metodą graficzną. Wyjaśnia zależności analityczne i posiłkuje się nimi przy wyznaczaniu parametrów modelu. Mierzy parametry cyklu granicznego występującego w obu pętlach układu kaskadowego i na ich podstawie wyznacza nastawy regulatorów W powiązaniu z wymaganiami dotyczącymi przebiegu procesów regulacji określa stosowne parametry regulatorów. Porównuje działanie korektorów różnego typu włączanych szeregowo. Wyjaśnia wpływ tych zmian na możliwość osiągnięcia lepszej jakości sterowania Na podstawie identyfikacji dynamiki obiektu analizuje parametry modelu dobierając odpowiednie narzędzia do sterowania obiektem o dużym czasie opóźnienia. Kompetencje społeczne Przeprowadza identyfikację off a także on line. Programuje algorytm obliczeniowy stosując metodą rekurencyjną. Tworzy plan przeprowadzenia eksperymentu identyfikacyjnego. W zależności od poziomu występujących oscylacji weryfikuje uzyskane wyniki. Analizuje proces regulacji, adaptuje metody doboru nastaw do wymagań Wykorzystuje wiedzę z dziedziny częstotliwościowej analizy sygnałów określa cele korekcji i projektuje ją w dowolnej konfiguracji układu regulacji. Tłumaczy i ocenia jakość sterowania obiektami o dużych czasach opóźnienia. Analizuje uzyskane wyniki wskazując na możliwe źródło podwyższenia wydajności.

15 Akademia Morska w Gdyni strona: 2 Przestrzega zasad bezpieczeństwa sformułowanych w regulaminie laboratorium Postępuje zgodnie z instrukcją przeprowadzenia badań. Sposób realizacji: Zajęcia na miejscu 2. Wymagania wstępne i dodatkowe: 3. Zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu: rzwraca uwagę na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa przez grupę Jest w stanie udzielić wskazówek umożliwiających wykonanie ćwiczenia przez inne osoby Dba o przestrzeganie zasad bezpieczeństwa w grupie jak i wskazuje na środki niosące możliwość podniesienia jego poziomu Wyjaśnia trudniejsze fragmenty instrukcji laboratoryjnej Student powinien posiadać podstawy z teorii sterowania a także zaliczone wykłady z Metod Sterowania Automatycznego. Wymagana jest rónież uniejętność pracy w środowisku Matlab oraz Simulink. Zalecana jest implementacja swojego projektu układu na stanowisku laboratoryjnym umożliwiającym zamodelowanie obiektu regulacji w Simulinku oraz przeprowadzenie sterowania w czasie rzeczywistym z wykorzystaniem sygnałów analogowych. 4. Treści przedmiotu wraz z ilościami godzin na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych Lp Opis st. nst. Wprowadzenie do laboratorium. Rozszerzenie wiedzy o Simulinku,która będzie potrzebna do realizacji zajęć w laboratorium komputerowym Zasady projektowania układów regulacji automatycznej. Standardy zmienności sygnałów stosowanych w systemach sterowania Wykonanie próby przekaźnikowej na potrzeby sporządzenia modelu obiektu Korekcja własności statycznych i dynamicznych układów regulacji. Dobór nastaw regulatorów w dziedzinie 0 4 częstotliwości 5 Projekt i symulacja w Simulinku układu regulacji kaskadowej. Dobór typu i nastaw regulatorów. Porównanie właściwości tego układu z układem klasycznym w zakresie zdolności do kompensacji wpływu zakłóceń. 6 Układy regulacji sterujące procesami o dużych opóźnieniach transportowych. Projektowanie predyktora Smitha kompensującego opóźnienia w torze sprzężenia zwrotnego. 7 Projekt koncepcyjny układu regulacji wykorzystującego wskazana metodę sterowania oraz symulacja pracy tego układu w Simulinku Razem godziny Zalecana lista lektur podstawowych:.kula K., Instrukcje do laboratorium z Metod Sterowania Automatycznego. Gdynia W.Tarnowski Projektowanie układó regulacji automatycznej ciągłych z liniowymi korektorami ze wspomaganiem za pomocą Matlab`a. Koszalin W.Koźmiński Projektowanie regulatorów. Wybrane metody klasyczne i optymalizacyjne. Warszawa Zalecana lista lektur uzupełniających: K.J. Åström, R.M.Murray Feedback systems Princeton University Press and Oxford 2008 Z.Bubnicki Teoria i algorytmy sterowania WN PWN Warszawa 2005 Z. Domachowski Automatyka i robotyka Wydawnictwo PG Gdańsk 2003 Z. Gosiewski, F.Siemieniako Automatyka T.II Białystok 2007 K. Kula Zbiór zadań z podstaw automatyki Wydawnictwo AM Gdynia 2009 K.J. Kurman Teoria regulacji Podstawy-Analiza-Projektowanie WNT Warszawa Metody nauczania: Studia niestacjonarne W Ć L P S I Razem Metody i kryteria oceniania:

16 Powered by TCPDF ( Akademia Morska w Gdyni strona: 3 Lp Kryteria oceniania: składowe Próg zaliczeniowy [%] Procent składowej oceny końcowej Ćwiczenia praktyczne Uczestnictwo w zajęciach Sprawozdania z laboratoriów Zasady odrabiania nieobecności na obowiązkowych zajęciach konwencyjnych (STCW) i innych przedmiotach: Student może odrobić ćwiczenie, którego z ważnych powodów nie mógł wykonać, biorąc udział, po uzgodnieniu z prowadzącym przedmiot,w zajęciach z inną grupą. 9. Język wykładowy: polski 20. Praktyki w ramach przedmiotu: Brak wymagań 2. Kryteria kwalifikacji na zajęcia: Brak wymagań

17 AKADEMIA MORSKA W GDYNI Wydział Elektryczny Nr 3_4_2_2_6 866 Przedmiot: Metody sztucznej inteligencji Kierunek/Poziom Elektrotechnika/studia drugiego stopnia Forma studiów: niestacjonarne Profil kształcenia: ogólnoakademicki Specjalność: Elektroautomatyka Liczba godzin w tygodniu Liczba godzin w semestrze ECTS W Ć L P S W Ć L P S Razem w czasie studiów 8 Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dotyczą przedmiotu): Efektywne posługiwanie się Matlabem i Simulinkiem. 2 Znajomość teorii zbiorów klasycznych. 3 Znajomość regulatora liniowego typu PID. Cele przedmiotu: Dostarczenie wiedzy i umiejętności o sztucznych sieciach neuronowych, logice rozmytej oraz algorytmach genetycznych w celu wykorzystania ich w rozwiązywaniu problemów technicznych. Efekty kształcenia dla całego przedmiotu (EKP) - po zakończeniu cyklu kształcenia: Symbol EKP Po zakończeniu przedmiotu student potrafi: Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia EKP ma poszerzoną i pogłębioną wiedzę w zakresie metod sztucznej inteligencji obejmującą: ) stosowaną terminologię 2) opis, analizę oraz modelowanie struktur sztucznych sieci neuronowych, systemów rozmytych i algorytmów genetycznych. K_W0 EKP2 EKP3 EKP4 EKP5 ma szczegółową wiedzę w zakresie wykorzystania metod sztucznej inteligencji w problemach sterowania automatycznego, obejmującą stosowanie regulatorów rozmytych i neuronowych oraz algorytmów genetycznych. jest przygotowany do dalszego poszerzania wiedzy z zakresu metod sztucznej inteligencji. posiada umiejętność praktycznego stosowania poznanych metod sztucznej inteligencji w zagadnieniach technicznych, obejmujących projektowanie regulatorów rozmytych i neuronowych Potrafi rozwiązać problemy występujące w sterowaniu automatycznym przy użyciu metod sztucznej inteligencji, stosując metody symulacyjne i eksperymentalne K_W04 K_U0 K_U05 K_U5 Treści programowe: Lp Zagadnienia W Ć L P S Odn. do EKP 2 3 Modelowanie w Simulinku prostych modeli matematycznych procesów dynamicznych: na integratorach i w postaci S-funkcji. Wprowadzenie do metod sztucznej inteligencji. Własności charakteryzujące inteligencję ludzką. Cel stosowania sztucznej inteligencji. Narzędzia do realizacji sztucznej inteligencji. Porównanie sterowania konwencjonalnego z inteligentnym. Kluczowe składniki systemów sztucznej inteligencji. Pojęcia podstawowe używane w zbiorach rozmytych. Reprezentacja wiedzy niepewnej i niepełnej. Ogólna idea i ważność w życiu praktycznym. Koncepcja zbioru rozmytego. Porównanie zbioru klasycznego ze zbiorem rozmytym. Funkcje przynależności i ich rodzaje. Stopnie przynależności. Charakterystyczne parametry zbioru rozmytego. Operacje na zbiorach rozmytych. 2 EKP5 EKP EKP 4 Zależności rozmyte. Operacje logiczne na zbiorach rozmytych. Relacje rozmyte. Reguły rozmyte. EKP

18 5 Budowa układu rozmytego. Tworzenie bazy reguł i wnioskowanie w modelu rozmytym. Operacje fuzyfikacji (rozmywania), interferencji, defuzyfikacji (wyostrzania). Rodzaje modeli rozmytych: modele Mamdani, Takagi-Sugeno i Tsukamoto. Typy regulatorów rozmytych. Porównanie jakości pracy regulatorów rozmytych z liniowymi. 2 EKP2, EKP4, EKP5 6 7 Wprowadzenie do sztucznych sieci neuronowych. Budowa i działanie mózgu, neuron biologiczny. Model sztucznego neuronu, typy funkcji aktywacji, perceptron. Krótka historia rozwoju sztucznych sieci neuronowych. Podstawowe typy architektur sztucznych sieci neuronowych. Sieci jednokierunkowe jednowarstwowe i wielowarstwowe. Sieci rekurencyjne jednowarstwowe i wielowarstwowe. Zastosowania sztucznych sieci neuronowych. EKP EKP 8 Sieci o radialnych funkcjach bazowych (RBF). Wprowadzenie do sieci RBF. Porównanie sieci wielowarstwowych z sieciami RBF. Sterowanie neuronowe zrealizowane na sieci RBF. Typy regulatorów neuronowych. Porównanie jakości pracy regulatorów neuronowych z liniowymi. 4 EKP2, EKP4, EKP5 9 Algorytmy genetyczne i ewolucyjne. Terminologia stosowana w algorytmach genetycznych. Podstawowa koncepcja klasycznego algorytmu genetycznego. Funkcje celu i ocena jakości przystosowania osobników. Selekcja, krzyżowanie i mutacja chromosomów. Zastosowanie algorytmu genetycznego do strojenia parametrów regulatora liniowego. 2 EKP, EKP3 Metody weryfikacji efektów kształcenia (w odniesieniu do poszczególnych efektów): Symbol EKP Test Egzamin ustny Egzamin pisemny Kolokwium Sprawozdanie Projekt Prezentacja Zaliczenie praktyczne Inne EKP X EKP2 X EKP3 X EKP4 X EKP5 X Kryteria zaliczenia przedmiotu: Ocena pozytywna (min. dostateczny) Student brał udział w ćwiczeniach laboratoryjnych oraz zaliczył kolokwium końcowe z laboratorium. Student uczęszczał na wykłady oraz zaliczył kolokwium końcowe. Przy czym warunkiem koniecznym dopuszczenia do kolokwium zaliczającego z wykładu jest wcześniejsze zaliczenia zajęć laboratoryjnych. Ocena końcowa z przedmiotu wpisywana jest dla wykładu i będzie pozytywna jedynie pod warunkiem uzyskania oceny pozytywnej z laboratorium oraz z wykładu. Uwaga: student otrzymuje ocenę powyżej dostatecznej, jeżeli uzyskane efekty kształcenia przekraczają wymagane minimum. Nakład pracy studenta: Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności W Ć L P S Godziny kontaktowe 8 0 Czytanie literatury 5 Przygotowanie do zajęć laboratoryjnych, projektowych Przygotowanie do egzaminu, zaliczenia 4 2 Opracowanie dokumentacji projektu/sprawozdania Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach Udział w konsultacjach Łącznie godzin 8 3 Liczba punktów ECTS 2 Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu 3 Obciążenie studenta związane z zajęciami praktycznymi 4 Obciążenie studenta na zajęciach wymagających bezpośredn. udziału nauczycieli akadem. 20 Literatura: Literatura podstawowa. Rutkowski L., Metody i techniki sztucznej inteligencji, PWN, Warszawa Materiały własne prowadzących zajęcia. Literatura uzupełniająca. Kasperski M.J., Sztuczna inteligencja, Helion Passino K.M., Yurkovich S., Fuzzy Control, Addison Wesley Longman, Menlo Park CA, 998. URL: www2.ece.ohio-state.osu.edu/~passino/fcbook.pdf.

19 Powered by TCPDF ( Prowadzący przedmiot: Tytuł/stopień, Imię i Nazwisko. Osoba odpowiedzialna za przedmiot 2. Pozostałe osoby prowadzące zajęcia dr inż. Mirosław Tomera Jednostka dydaktyczna KAO

20 AKADEMIA MORSKA w GDYNI Wydział Elektryczny Nr 0 Przedmiot: Maszyny elektryczne specjalne Kierunek/Poziom kształcenia: Elektrotechnika/studia drugiego stopnia Forma studiów: niestacjonarne Profil kształcenia: ogólnoakademicki Specjalność: Komputerowe Systemy Sterowania ECTS Liczba godzin w tygodniu Liczba godzin w semestrze W C L P S W C L P Razem w czasie studiów: 8 Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu). 2. Cele przedmiotu. Głównym celem przedmiotu jest zdobycie wiedzy dotyczącej maszyn elektrycznych specjalnych oraz wybranych metod analizy maszyn elektrycznych. 2. Efekty kształcenia dla całego przedmiotu (EKP) po zakończeniu cyklu kształcenia: Symbol Po zakończeniu przedmiotu student potrafi: Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia EKP charakteryzuje wybrane materiały magnetyczne oraz cechy konstrukcyjne i K_W05,K_W3,KU_08 właściwości eksploatacyjne maszyn elektrycznych z magnesami trwałymi EKP2 opisuje budowę, zasadę działania, właściwości maszyn o komutacji K_W3,K_5 elektronicznej, silników jednofazowych i trójfazowych, zwalniaka elektromagnetycznego, silników liniowych, silników tarczowych, silników wykonawczych oraz ich zastosowanie dla celów sterowania i automatyzacji EKP3 charakteryzuje wybrane metody analizy maszyn elektrycznych, potrafi K_W3,KU_07,KU_08 EKP4 EKP5 zastosować metodę składowych symetrycznych potrafi wykorzystać wiedzę na temat silników o komutacji elektronicznej, silników wykonawczych, metod analizy maszyn elektrycznych dla celów automatyzacji, sterowania oraz diagnostyki maszyn elektrycznych potrafi porównać rozwiązania układów napędowych ze względu na zadane kryteria użytkowe, w tym funkcjonowanie, koszty wytworzenia i eksploatacji, istniejące standardy K_U7,K_U0,K_U,K_ U2 K_U8 K_W02, K_U08; K_K05 symbole efektów kształcenia dla kierunku (W-wiedza, U-umiejętności, K-kompetencje społeczne) Treści programowe: I Lp. Zagadnienia Liczba godzin W C L/P Odniesienie do EKP dla przedmiotu. Maszyny elektryczne z magnesami trwałymi.,5 EKP,EKP5 2. Maszyny o komutacji elektronicznej: silnik krokowy, silnik reluktancyjny przełączalny, bezszczotkowy silnik prądu stałego 2 EKP, EKP2, EKP 4,EKP5 3. Metody analizy maszyn elektrycznych: Ogólna charakterystyka wybranych metod analizy maszyn elektrycznych, metoda składowych symetrycznych. 2 EKP3, EKP4, EKP5

21 EKP 2, Silniki wykonawcze i wybrane silniki jednofazowe. EKP4,EKP 5 5. Silniki liniowe i tarczowe. 0,5 2 EKP,EKP EKP, EKP2, Maszyny z magnesami trwałymi. Silnik krokowy EKP 4,EKP EKP, Silniki jednofazowe. Zwalniak elektromagnetyczny. EKP2,EKP3, EKP 4,EKP5 Metody weryfikacji efektów kształcenia /w odniesieniu do poszczególnych efektów/: Symbol EKP Test Egzamin ustny Egzamin pisemny Kolokwiu m Sprawozdanie Projekt Prezentacj a Zaliczenie praktyczne Inne EKP x x EKP2 x x EKP3 x EKP4 x x EKP5 x x Kryteria zaliczenia przedmiotu: I Ocena pozytywna (min. dostateczny). Uczestnictwo we wszystkich zajęciach laboratoryjnych lub odrobienie nieobecności. 2. Otrzymanie oceny pozytywnej z kolokwium. 3. Zaliczenie wszystkich sprawozdań i innych wymaganych opracowań. Uwaga: student otrzymuje ocenę powyżej dostatecznej, jeżeli uzyskane efekty kształcenia przekraczają wymagane minimum. Nakład pracy studenta: Szacunkowa liczba godzin na Forma aktywności zrealizowanie aktywności W, C L P S Godziny kontaktowe 8 0 Czytanie literatury 2 Przygotowanie do zajęć laboratoryjnych, projektowych 3 Przygotowanie do egzaminu, zaliczenia 3 Opracowanie dokumentacji projektu/sprawozdania 2 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach Udział w konsultacjach Łącznie godzin 3 3 Liczba punktów ECTS Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu 3 Obciążenie studenta związane z zajęciami praktycznymi 8 Obciążenie studenta na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału 8 nauczycieli akademickich

22 Literatura: Literatura podstawowa. Fleszar J., Maszyny elektryczne specjalne, Wyd. Politechniki Świętokrzyskiej, Kielce Kothari, D. P., Nagrath, I. J.: Electric machines, Mac-Graw-Hill, New Delhi, Kostyszyn R., Wróblewski J., Gnaciński P: Laboratorium Maszyn Elektrycznych. Wydawnictwo Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni, Gdynia, 997 Literatura uzupełniająca. Gieras J. F Advancements in electric machines, Springer Gross, Ch. A.: Electric machines, CRC Press Tylor&Francis Group, Boca Raton, FL, William H. Yeadon (red.), P.E, Alan W. Yeadon (red.) Handbook of small electric motors, McGraw-Hill 200, Prowadzący przedmiot: Tytuł/stopień, imię, nazwisko. Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr hab. inż. Piotr Gnaciński 2. Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Jednostka dydaktyczna KEO Objaśnienie skrótów: W zajęcia audytoryjne, Ć ćwiczenia, L laboratorium, P projekt, S seminarium E egzamin ECTS - (ang. European Credit Transfer System) - punkty zdefiniowane w europejskim systemie akumulacji i transferu punktów zaliczanych jako miara średniego nakładu pracy osoby uczącej się, niezbędnego do uzyskania zakładanych efektów kształcenia Konwencja STCW (ang. Standards of Training, Certification and Watchkeeping) - międzynarodowa konwencja o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht..

23 AKADEMIA MORSKA w GDYNI WYDZIAŁ ELEKTRYCZNY Nr Przedmiot: Przekształtnikowe układy napędowe i generacyjne Kierunek/Poziom kształcenia: Elektrotechnika/studia drugiego stopnia Forma studiów: stacjonarne Profil kształcenia: ogólnoakademicki Specjalność: Elektroautomatyka ECTS Liczba godzin w tygodniu Liczba godzin w semestrze W C L P S W C L P Razem w czasie studiów: 60 Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu). Znajomość zasad działania silników elektrycznych prądu stałego i przemiennego. 2. Znajomość zasad działania i sterowania oraz właściwości przekształtników energoelektronicznych (prostowników, falowników, układów DC/DC). 3. Znajomość zasad działania układów automatycznej regulacji i sprzężeń zwrotnych w układach napędowych. 4. Umiejętność pomiarów wielkości elektrycznych i nie elektrycznych. Cele przedmiotu. Zapoznanie studenta z metodami analitycznego opisu elektrycznych silników napędowych. 2. Zapoznanie studenta z metodami modelowania układów napędowych. 3. Zapoznanie studenta z modelowaniem ukłaów napędowych i generacyjnych ze sprzężniami zwrotnymi. 4. Zapoznanie studenta ze środowiskiem modelowania Matlab/Simulink 5. Wyznaczanie podstawowych wielkości dla układów sterowania wektorowego silnikiem i generatorem Efekty kształcenia dla całego przedmiotu (EKP) po zakończeniu cyklu kształcenia: Symbol Po zakończeniu przedmiotu student potrafi: Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia EKP charakteryzuje i objaśnia działanie poszczególnych przekształtnikowych układów napędowych i generacyjnych, K_W0,K_W02, K_W03 EKP2 opisuje przekształtnikowe, układy napędowe i generacyjne, za pomocą K_W0, K_W04 zależności matematycznych EKP3 opisuje modele prądowe, napięciowe i mieszane strumieni K_W04, K_W07 skojarzonych wirnika i stojana dla potrzeb sterowania wektorowego, EKP4 wymienia metody sterowania, skalarnego i wektorowego układów K_W04 napędowych i generacyjnych, EKP5 obsługuje program symulacyjny, wyjaśnia poszczególne pozycje w K_U02 rozwijanym menu modułu, EKP6 modeluje układy napędowe z różnymi typami silników prądu stałego i K_U07, K_U09, EKP7 przemiennego, uruchamia i obsługuje proste symulacje układów napędowych z różnymi typami silników prądu stałego i przemiennego, K_U, K_K0 K_U, K_U2, K_U5, K_K0

24 K_W02, K_U08; K_K05 symbole efektów kształcenia dla kierunku (W-wiedza, U-umiejętności, K- kompetencje społeczne) Treści programowe: I Lp. Zagadnienia. Wymagania, warunki, dynamiczne wskaźniki jakości, ważne pojęcia syntezy układów regulacji, struktury układów regulacji, charakterystyka napędów przekształtnikowych 2. Model matematyczny silnika prądu stałego: podstawowe równania, schematy strukturalne, transmitancje silnika prądu stałego, schematy blokowe, równania stanu, schematy zmiennych stanu 3. Schematy blokowe układów napędowych prądu stałego z silnikiem obcowzbudnym z regulacją prądu, napięcia lub prędkości oraz położenia 4. Struktury połączeń regulatorów. Rodzaje stosowanych regulatorów. Kryteria doboru nastaw parametrów regulatorów. 5. Analiza odpowiedzi układu napędowego na skokową zmianę wielkości wejściowej oraz skokową zmianę momentu obciążenia, dla różnych układów połączeń regulatorów i doboru nastaw według różnych kryteriów. Liczba godzin Odniesienie W C L/P do EKP dla przedmiotu 2 EKP2 4 EKP2 2 EKP 2 EKP2 2 EKP2 6. Przemysłowe rozwiązania układów napędowych prądu stałego 2 7. Model matematyczny trójfazowego silnika prądu przemiennego. Założenia, podstawowe równania, analiza sprzężeń. Zapis macierzowy równań napięciowo prądowych silnika. 2 EKP3 8. Wektor przestrzenny, założenia, definicja, konstrukcja. Układy transformacji wielkości fazowych 9. Opis silnika prądu przemiennego za pomocą wektora przestrzennego w układzie współrzędnych wirującym z dowolną prędkością 0. Model prądowy silnika prądu przemiennego w układzie współrzędnych wirujących synchronicznie z wektorem strumienia skojarzonego wirnika 2 EKP3 2 EKP3 2 EKP3. Metody sterowania polowo zorientowanego FOC 2 EKP4 2. Metoda sterowania DTC silnikiem prądu przemiennego. 2 EKP4 Porównanie metod sterowania FOC i DTC 3. Przetwarzanie sygnałów dla układów sterowania wektorowego 2 EKP3 4. Układy generacyjne na bazie maszyn prądu przemiennego. 2 EKP4 5. II Lp. Zagadnienia Liczba godzin. Zapoznanie z programem symulacyjnym Matlab/Simulink pod kątem wykorzystania do modelowania energoelektronicznych układów napędowych i generacyjnych 2. Modelowanie układów transformacji współrzędnych do układu stacjonarnego, wirującego z dowolną prędkością kątową i synchronicznego wirującego z prędkością kątową strumienia wirnika, strumienia stojana lub napięcia stojana 3. Estymacja strumieni skojarzonych wirnika, stojana, momentu elektromagnetycznego i pulsacji poślizgu silnika w różnych Odniesienie do EKP dla przedmiotu W Ć L 3 EKP5 3 EKP6,7 3 EKP6,7

25 układach współrzędnych na podstawie łatwo mierzalnych sygnałów napięcia, prądu i prędkości kątowej wału silnika 4. Filtracja wejściowych sygnałów pomiarowych napięcia i prądu, trójfazowe układy śledzenia fazy PLL 5. Modelowanie układu napędowego z silnikiem indukcyjnym klatkowym zasilanym z falownika napięcia z modulatorem MSI, sterowanym według zasady U/f = const EKP6,7 3 EKP6,7 Metody weryfikacji efektów kształcenia /w odniesieniu do poszczególnych efektów/: Symbol EKP Test Egzamin ustny Egzamin pisemny Kolokwium Sprawozdanie Projekt Prezentacja Zaliczenie praktyczne Inne EKP EKP2 EKP3 EKP4 x x x x EKP5 x x EKP6 x x EKP7 x x Kryteria zaliczenia przedmiotu: I II Ocena pozytywna (min. dostateczny) Student uzyskał zakładane efekty kształcenia oraz spełnia wymagania konwencji. Na wykładach dopuszcza się nieobecność. Ocena końcowa z przedmiotu (OC) w tym semestrze składa się w 00% z oceny z egzaminu pisemnego z wykładu (W) według wzoru OC=00%W z zaokrągleniem do skali ocen obowiązujących w AMG. Zajęcia laboratoryjne muszą być wykonane w 00%. Ocena końcowa z przedmiotu (OC) w tym semestrze składa się ze średniej ważonej ze sprawozdań (Spr)i projektu (P) wg wzoru OC=20%(Spr)+ 80%(P) z zaokrągleniem do skali ocen obowiązujących w AMG Uwaga: student otrzymuje ocenę powyżej dostatecznej, jeżeli uzyskane efekty kształcenia przekraczają wymagane minimum. Nakład pracy studenta: Szacunkowa liczba godzin na Forma aktywności zrealizowanie aktywności W, C L P S Godziny kontaktowe Czytanie literatury Przygotowanie do zajęć laboratoryjnych, projektowych 0 5 Przygotowanie do egzaminu, zaliczenia Opracowanie dokumentacji projektu/sprawozdania Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach Udział w konsultacjach 2

26 Łącznie godzin Liczba punktów ECTS 2 Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu Obciążenie studenta związane z zajęciami praktycznymi 57 Obciążenie studenta na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich 87 Literatura: Literatura podstawowa. S. Bielawski: Teoria napędu elektrycznego, WNT, Warszawa H. Tunia, M.P. Kaźmierkowski: Podstawy automatyki napędu elektrycznego, PWN, Warszawa- Poznań H. Tunia, M.P. Kaźmierkowski: Automatyka napędu przekształtnikowego, PWN, Warszawa Praca zbiorowa pod redakcją Z. Grunwald: Napęd elektryczny, WNT, Warszawa R. Szczęsny: Komputerowa symulacja układów energoelektronicznych, Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk Z. Krzemiński: Cyfrowe sterowanie maszynami asynchronicznymi, Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk 200 Literatura uzupełniająca. M. P. Kaźmierkowski, H. Tunia, Automatic Control of Converter-Fed Drives, ELSEVIER, Warszawa M. P. Kaźmierkowski, R.Krishanan, F. Blaabjerg, Control in Power Electronics Selected Problems, 2002, Academic Press 3. B. K. Bose, Modern Power Electronics and AC Drivers, Prentice Hall-PTR, Editor-in-Chief Muhammad H. Rashid, Power Electronics Handbook, Third Edition, ELSEVIER Butterworth-Heinemann, Warszawa N. Mohan: First Course on Power Electrinics and Drives, 2003, 6. M. P. Kaźmierowski: Nowoczesne energooszczędne układy sterowania i regulacji napędów z silnikami indukcyjnymi klatkowymi, Wydanie I, Warszawa, 2004, POLSKI PROGRAM EFEKTYWNEGO WYKORZYSTANIA ENERGII W NAPĘDACH ELEKTRYCZNYCH PEMP Prowadzący przedmiot: Tytuł/stopień, imię, nazwisko. Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Andrzej Kasprowicz 2. Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Andrzej Kasprowicz Jednostka dydaktyczna KAO KAO Objaśnienie skrótów: W zajęcia audytoryjne, Ć ćwiczenia, L laboratorium, P projekt, S seminarium E egzamin ECTS - (ang. European Credit Transfer System) - punkty zdefiniowane w europejskim systemie akumulacji i transferu punktów zaliczanych jako miara średniego nakładu pracy osoby uczącej się, niezbędnego do uzyskania zakładanych efektów kształcenia

27 Konwencja STCW (ang. Standards of Training, Certification and Watchkeeping) - międzynarodowa konwencja o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht.

28 AKADEMIA MORSKA W GDYNI Wydział Elektryczny Nr 3_4_2_2_6_2.3_028 Przedmiot: Komputerowe wspomaganie obliczeń inżynierskich Kierunek/Poziom Elektrotechnika/studia drugiego stopnia Forma studiów: niestacjonarne Profil kształcenia: ogólnoakademicki Specjalność: Elektroautomatyka Liczba godzin w tygodniu Liczba godzin w semestrze ECTS W Ć L P S W Ć L P S Razem w czasie studiów 33 Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dotyczą przedmiotu): Student ma uporządkowaną wiedzę w zakresie podstaw programowania, podstaw automatyki i elektrotechniki teoretycznej oraz wiedzę w zakresie matematyki, obejmującą algebrę, analizę, probabilistykę oraz elementy matematyki dyskretnej i stosowanej, w tym metody numeryczne niezbędne do opisu i analizy działania obwodów elektrycznych, układów sterowania, formułowania i rozwiązywania zadań związanych z eksploatacją urządzeń i systemów elektrotechnicznych oraz opisu i analizy algorytmów sterowania i przetwarzania sygnałów. Cele przedmiotu: Student uzyskuje kompetencje w zakresie użytkowania wiodących narzędzi programowych wspomagania obliczeń inżynierskich. Uzyskana wiedza znajduje zastosowanie w praktyce inżynierskiej. Efekty kształcenia dla całego przedmiotu (EKP) - po zakończeniu cyklu kształcenia: Symbol EKP EKP EKP 2 EKP 3 EKP 4 EKP 5 EKP 6 EKP 2 EKP 3 EKP 4 EKP 5 Po zakończeniu przedmiotu student potrafi: klasyfikować komputerowe narzędzia obliczeń inżynierskich, oceniać ich przydatność w procesie rozwiązywania danego zagadnienia inżynierskiego biegle używać narzędzi środowiska Matlab w celu sprawnego tworzenia kodu, usuwać błędy i optymalizować tworzone oprogramowanie klasyfikować typy danych i struktury programowania języka Matlab, wyjaśniać ich zastosowania; dobierać struktury i typy danych oraz struktury programowania właściwe dla przedstawionego zagadnienia, porównywać je z konstrukcjami i typami danych znanymi w innych językach programowania; łączyć znane wzorce w złożone struktury, tworzyć własne rozwiązania rozpoznawać matematyczne modele typowych zagadnień technicznych, znajdować algorytmy ich modelowania; konstruować oprogramowanie rozwiązujące przedstawiony problem techniczny adaptować rozwiązania programowe o podobnych cechach lub pochodzące z innych środowisk; projektować wydajniejsze rozwiązania poza środowiskiem Matlab objaśniać ideę i rolę poszczególnych narzędzi w procesie szybkiego prototypowania układów sterowania biegle używać narzędzi środowiska Matlab w celu sprawnego tworzenia kodu, usuwać błędy i optymalizować tworzone oprogramowanie klasyfikować typy danych i struktury programowania języka Matlab, wyjaśniać ich zastosowania; dobierać struktury i typy danych oraz struktury programowania właściwe dla przedstawionego zagadnienia, porównywać je z konstrukcjami i typami danych znanymi w innych językach programowania; łączyć znane wzorce w złożone struktury, tworzyć własne rozwiązania rozpoznawać matematyczne modele typowych zagadnień technicznych, znajdować algorytmy ich modelowania; konstruować oprogramowanie rozwiązujące przedstawiony problem techniczny adaptować rozwiązania programowe o podobnych cechach lub pochodzące z innych środowisk; projektować wydajniejsze rozwiązania poza środowiskiem Matlab Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia K_W07 K_W07 K_W08 K_U05 K_U07 K_W07 K_U07 K_W07 K_W5 K_U07 K_W07 K_U0 K_U07 K_W07 K_W5 K_U07 K_U2 K_W07 K_W08 K_U05 K_U07 K_W07 K_U07 K_W07 K_W5 K_U07 K_W07 K_U0 K_U07

29 EKP 7 przygotować raport dokumentujący wykonane zadania z użyciem narzędzi wspomagających obliczenia inżynierskie. K_U0 K_U02 K_U03 K_K04 Treści programowe: 2 Lp Zagadnienia W Ć L P S Odn. do EKP Organizacja zajęć, klasyfikacja systemów wspomagania obliczeń inżynierskich (WOI), historia rozwoju oprogramowania WOI. 0.5 EKP 2 Budowa środowiska programistycznego Matlab, zastosowanie dostępnych narzędzi. EKP 2 3 Słowa kluczowe, typy i struktury danych w Matlabie. 0.5 EKP 2, EKP 3 4 Podstawowe struktury programowania, instrukcje sterowania przepływem programu, skrypty, funkcje..5 EKP 2, EKP 3 5 Obsługa urządzeń we-wy, odczyt i zapis plików za pomocą instrukcji wysokiego i niskiego poziomu. 0.5 EKP 2, EKP 3 6 Grafika uchwytów, grafika 2D i 3D w Matlabie EKP 3 7 Podstawy programowania GUI, edytor GUIDE i App Designer EKP 3 8 Elementy składowe i zasady użytkowania pakietu Simulink.5 EKP 3 9 Rozwiązywanie układów równań liniowych w języku Matlab EKP 4 0 Aproksymacja i interpolacja, obróbka danych pomiarowych..5 EKP 4 Rozwiązywanie równań różniczkowych zwyczajnych w języku Matlab. EKP 4 2 Modelowanie układów dynamicznych w Matlabie i Simulinku. EKP 3, EKP 4 3 Niekomercyjne alternatywy środowiska Matlab: Scilab, Octave 2 EKP 5 4 Szybkie prototypowanie aplikacji za pomocą biblioteki Simulink Real-Time i narzędzi. EKP 6 3 Lp Zagadnienia W Ć L P S Odn. do EKP Budowa środowiska programistycznego Matlab, zastosowanie dostępnych narzędzi. EKP 2 2 Podstawowe struktury programowania, instrukcje sterowania przepływem programu, skrypty, funkcje. EKP 2, EKP 3 3 Obsługa urządzeń we-wy, odczyt i zapis plików za pomocą instrukcji wysokiego i niskiego poziomu. 0.5 EKP 2, EKP 3 4 Grafika uchwytów, grafika 2D i 3D w Matlabie EKP 3 5 Podstawy programowania GUI, edytor GUIDE i App Designer EKP 3 6 Elementy składowe i zasady użytkowania pakietu Simulink EKP 3 7 Rozwiązywanie układów równań liniowych w języku Matlab EKP 4 8 Aproksymacja i interpolacja, obróbka danych pomiarowych. EKP 4 9 Rozwiązywanie równań różniczkowych zwyczajnych w języku Matlab. EKP 4 0 Modelowanie układów dynamicznych w Matlabie i Simulinku. 0.5 EKP 3, EKP 4 Niekomercyjne alternatywy środowiska Matlab: Scilab, Octave EKP 5 2 Wykonanie indywidualnego zadania projektowego 8 EKP 2, EKP 3, EKP 4, EKP 5, EKP 7 Metody weryfikacji efektów kształcenia (w odniesieniu do poszczególnych efektów): Symbol EKP Test Egzamin ustny Egzamin pisemny Kolokwium Sprawozdanie Projekt Prezentacja Zaliczenie praktyczne Inne EKP X EKP 2 X X EKP 3 X EKP 4 X X EKP 5 X X EKP 6 X EKP 2 X X EKP 3 X X EKP 4 X EKP 5 X X EKP 7 X X Kryteria zaliczenia przedmiotu: Ocena pozytywna (min. dostateczny) 2 Student uzyskał zakładane efekty kształcenia. Zdał egzamin końcowy 3 Student odrobił zajęcia laboratoryjne i projektowe w 00%. Złożył co najmniej dostateczne sprawozdanie i projekt Uwaga: student otrzymuje ocenę powyżej dostatecznej, jeżeli uzyskane efekty kształcenia przekraczają wymagane minimum. Nakład pracy studenta: Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności W Ć L P S

30 Powered by TCPDF ( Godziny kontaktowe Czytanie literatury Przygotowanie do zajęć laboratoryjnych, projektowych 6 4 Przygotowanie do egzaminu, zaliczenia 3 2 Opracowanie dokumentacji projektu/sprawozdania 4 0 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach Udział w konsultacjach Łącznie godzin Liczba punktów ECTS Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu 3 Obciążenie studenta związane z zajęciami praktycznymi 45 Obciążenie studenta na zajęciach wymagających bezpośredn. udziału nauczycieli akadem. 34 Literatura: Literatura podstawowa 2 Banasiak K., Algorytmizacja i programowanie w MATLABIE, Wydawnictwo BTC 207. Brozi A., Scilab w przykładach, Nakom Brzózka J., Dobroczyński L., Matlab środowisko obliczeń naukowo-technicznych, Mikom PWN Krzyżanowski P., Obliczenia inżynierskie i naukowe, PWN 20 Mrozek B., Mrozek Z., MATLAB i Simulink. Poradnik użytkownika, Wydanie IV, Helion 207 Ossowski S., Cichocki A., Siwek K., MATLAB w zastosowaniu do obliczeń obwodowych i przetwarzania sygnałów, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej Ostanin A., Informatyka z Matlabem, Wydawnictwo Politechniki Białostockiej Pratap R., MATLAB dla naukowców i inżynierów, PWN 206. Sradomski W., MATLAB. Praktyczny podręcznik modelowania, Helion Jak w poprzedzającym semestrze Literatura uzupełniająca 2 Bismor D., Programowanie systemów sterowania - narzędzia i metody, WNT 202. Brzózka J., Regulatory cyfrowe w automatyce, Mikom Brzózka J., Regulatory i układy automatyki, Mikom Campbell S. L. Chancelier J-P., Nikoukhah R., Modeling and Simulation in Scilab/Scicos, Springer Chmielewski T.,Nowak H., Sadecka L., Metoda przemieszczeń i podstawy MES. Obliczenia w środowisku MatLab, PWN 206. Izydorczyk J., MATLAB i podstawy telekomunikacji, Helion 207. Moler C., Experiments with MATLAB, Moler C., Numerical Computing with MATLAB, Ostanin A., Metody optymalizacji z MATLAB - ćwiczenia laboratoryjne, Nakom Regel W., Obliczenia symboliczne i numeryczne w programie Matlab, Mikom Treichel W., Stachurski M., Matlab dla studentów, Witkom Jak w poprzedzającym semestrze Prowadzący przedmiot: Tytuł/stopień, Imię i Nazwisko. Osoba odpowiedzialna za przedmiot 2. Pozostałe osoby prowadzące zajęcia mgr inż. Andrzej Rak mgr inż. Andrzej Rak Jednostka dydaktyczna KAO KAO

31 AKADEMIA MORSKA W GDYNI Wydział Elektryczny Nr 3_4_2_2_6_2.3_993 Przedmiot: Przemysłowe systemy rozproszone Kierunek/Poziom Elektrotechnika/studia drugiego stopnia Forma studiów: niestacjonarne Profil kształcenia: ogólnoakademicki Specjalność: Elektroautomatyka Liczba godzin w tygodniu Liczba godzin w semestrze ECTS W Ć L P S W Ć L P S Razem w czasie studiów 23 Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dotyczą przedmiotu): Wiedza o konfiguracji i programowaniu PLC 2 Postawy sterowania i techniki cyfrowej 3 Praktyczna umiejetnośc konfiguracji i programowania PLC 4 Umiejetność dokumentowania układów i programów Cele przedmiotu: Poznanie zasad sterowania sekwencyjnego 2 Poznanie podstaw sterowania rozproszonego 3 Poznanie podstaw komunikacji sieciowej w układach przemysłowych 4 Praktyczne zastosowanie zasad sterowania sekwencyjnego 5 Praktyczne zastosowanie podstaw sterowania rozproszonego 6 Praktyczne sprawdzenie podstaw konfiguracji sieci przemysłowych i programowania wymiany danych Efekty kształcenia dla całego przedmiotu (EKP) - po zakończeniu cyklu kształcenia: Symbol EKP Po zakończeniu przedmiotu student potrafi: Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia EKP definiuje podstawowe pojecia: system, sterowanie, system rozproszony, sieć komunikacyjna K_W08,K_W5 EKP2 definiuje automat Moore i automat Mealy, K_W08, K_W5 EKP3 opisuje układ sterowania, okresla stany, zbiory wejśc i wyjść, opisuje zmienną stanu, analizuje układ w celu okreslenia funkcji przejść i wyjść K_W08,K_W5 EKP4 określa sposób oprogramowania opracowanego układu sterowania K_W07 EKP5 konfiguruje sieć przemysłową z magistralą RS485: Profibus i Modbus K_U02, K_U03, K_W07 EKP6 konfiguruje sieć z technologia ethernetową i programuje wymianę danych K_U02, K_U03 EKP7 EKP8 opracowuje, łączy i uruchomia rozproszony układ sterowania z jednym CPU i sieciami RS i IE oraz rozproszonymi we/wy opracowuje, łączy i uruchomia rozproszony układ sterowania z dwoma CPU i siecią IE K_W07, K_W5, K_U03,K_U2 K_W07, K_W5, K_U03,K_U2 Treści programowe: 2 Lp Zagadnienia W Ć L P S Odn. do EKP Organizacja rozproszonych przemysłowych systemów pomiarowo-kontrolnych. Układy rozproszone, przeznaczenie i struktury. Poziomy ERP, MES, DP. Przemysłowe struktury komunikacyjne. Procesy sekwencyjne, sterowanie sekwencyjne i rozproszone Model ISO/OSI. Elementy sieci wg modelu OSI. Standardy szeregowej transmisji danych. Łącza szeregowe. RS 232, RS422, RS 485. Technologia Industrial Ethernet. Sieć Profibus. Projektowanie i konfigurowanie. Przeznaczenie, typy sieci, Pamięci do obsługi wymiany danych w sieci Profibus DP. Konfiguracja węzłów sieci. 2

32 4 Sieć Ethernet. Projektowanie i konfigurowanie. Przeznaczenie, struktury. Obiekty: węzły, połączenia, transfery, adresy, pamięci, instrukcje programowanie wymiany 3 2 Lp Zagadnienia W Ć L P S Odn. do EKP Analiza i projekt układu rozproszonego z akwizycją danych siecią Profibus 2 2 Konfiguracja i programowanie układu rozproszonego z siecia Profibus 4 3 Analiza i projekt układu rozproszonego z wymiana danych siecia IE 3 4 Konfiguracja i programowanie układu rozproszonego z wymianą danych siecia IE 6 Metody weryfikacji efektów kształcenia (w odniesieniu do poszczególnych efektów): Symbol EKP Test Egzamin ustny Egzamin pisemny Kolokwium Sprawozdanie Projekt Prezentacja Zaliczenie praktyczne Inne EKP X EKP2 X EKP3 X EKP4 X EKP5 X X EKP6 X X EKP7 X X EKP8 X X Kryteria zaliczenia przedmiotu: Ocena pozytywna (min. dostateczny) 2 Kolokwium, próg zaliczenia: 60% poprawnych odpowiedzi 3 Sprawozdania i sprawdziany praktyczne Uwaga: student otrzymuje ocenę powyżej dostatecznej, jeżeli uzyskane efekty kształcenia przekraczają wymagane minimum. Nakład pracy studenta: Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności Forma aktywności W Ć L P S Godziny kontaktowe 8 5 Czytanie literatury 2 Przygotowanie do zajęć laboratoryjnych, projektowych 4 Przygotowanie do egzaminu, zaliczenia 4 Opracowanie dokumentacji projektu/sprawozdania Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach Udział w konsultacjach Łącznie godzin 4 22 Liczba punktów ECTS Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu 2 Obciążenie studenta związane z zajęciami praktycznymi 24 Obciążenie studenta na zajęciach wymagających bezpośredn. udziału nauczycieli akadem. 26 Literatura: Literatura podstawowa 2. Monika Rybczak, Krzysztof Kamiński, Komunikacja sieciowa sterowników S7-200 Simatic, Publikacje AM Gdynia, Gdynia 2009, 2. Vademecum Informatyka, Warszawa, Grzywak A, Rozproszone systemy komputerowe. Wydawnictwo Pro-Net. Gliwice, A. S. Tanenbaum, M. van Steen, Distributed Systems: Principles and Paradigms, Prentice-Hall, Inc., Podstawy sterowania z PLC, Krzysztof Kaminski 2009, Wetcab Digital design principles & practices, John Wakerly, Stanford University Literatura uzupełniająca

33 Powered by TCPDF ( P. K. Sinha, Distributed Operating Systems Concepts and Design, IEEE Press, A. S. Tanenbaum, Computer Networks, Pearson Education, Inc., G. S. Hura, M. Singhal, Data and Computer Communications. Networking and Internetworking, CRC Press LLC, Boca Raton, Florida, M. Singhal, N. G. Shivaratri, Advanced Concepts in Operating Systems Disitributed, Database, and Multiprocessor Operating Systems, McGraw Hill, A. Gościński, Distributed Operating Systems, The Logical Design, Addison Wesley, A. Silberschatz, J. Peterson, P. Galvin, Operating Systems Concepts, Addison Wesley, 99.. A. S. Tanenbaum, Modern Operating Systems, Prentice-Hall, Inc., G. Tel, Introduction to Distributed Algorithms, Cambridge University Press, M. Gabassi, B. Dupouy. Przetwarzanie rozproszone w systemie UNIX. Lupus, J. Weigmann, Gerhard Kilian, Dezentralisieren mit Profibus DP, Publicis MCD Verlag, Erlangen Wellenreuther Guenter, Zastrow Dieter, Automatisieren mit SPS, Theorie und Praxis. Wydawnictwo Vieweg, Braunschweig, Prowadzący przedmiot: Tytuł/stopień, Imię i Nazwisko. Osoba odpowiedzialna za przedmiot 2. Pozostałe osoby prowadzące zajęcia dr inż. Krzysztof Kamiński dr inż. Krzysztof Kamiński Jednostka dydaktyczna KAO KAO

34 AKADEMIA MORSKA W GDYNI Wydział Elektryczny N 3_4_0 5_2 Przedm Technika cyfrowa Kierunek/Poziom Elektrotechnika/studia drugiego stopnia Forma studiów: niestacjonarne Profil praktyczny Specjalność: Elektroautomatyka Liczba godzin w tygodniu Liczba godzin w semestrze ECTS W ć L P s W ć L P Razem w czasie studiów 8 Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dotyczą przedmiotu):. Znajomość matematyki w zakresie logiki. 2. Znajomość podstaw elektroniki, miernictwa, techniki cyfrowej. Cele przedmiotu:. Celem przedmiotu jest uzyskanie umiejętności pozwalających na wykorzystanie układów cyfrowych w praktyce. 2. Poznanie zasad analizy, projektowania i diagnostyki układów cyfrowych. 3. Poznanie możliwości środowiska programistycznego (np. Max Plus Baseline lub Quartus) w zakresie projektowania układów cyfrowych. 4. Poznanie układów programowalnych, zasad implementacji algorytmów sterowania cyfrowego w układach programowalnych (PLD, FPGA) z wykorzystaniem języka opisu sprzętu. Efekty kształcenia dla całego przedmiotu (EKP) - po zakończeniu cyklu kształcenia: Symbol EKP Po zakończeniu przedmiotu student potrafi: Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia EKP EKP2 EKP3 EKP4 Analizować układy kombinacyjne złożone z bramek logicznych, układów scalonych zawierających bloki arytmetyczne i komutacyjne Projektować układy kombinacyjne złożone z bramek logicznych, układów scalonych zawierających bloki arytmetyczne i komutacyjne Analizować układy sekwencyjne złożone z bramek logicznych, przerzutników, układów zawierających liczniki lub rejestry scalone Projektować układy sekwencyjne złożone z bramek logicznych, przerzutników, układów zawierających liczniki lub rejestry scalone K_W0, K_U0, K_U02, K_U03, K_U06, K_U07, K_K0, K_K04, K_W5 K_W0, K_U0, K_U02, K_U03, K_U06, K_U07, K_K0, K_K04, K_W5 K_W0, K_U0, K_U02, K_U03, K_U06, K_U07, K_K0, K_K04, K_W5 K_W0, K_U0, K_U02, K_U03, K_U06, K_U07, K_K0, K_K04, K_W5 EKP5 Budować układy cyfrowe złożone z układów scalonych K_W0, K_U0, K_U02, K_U03, K_U06, K_U07, K_K0, K_K04, K_W5 EKP6 Zna układy programowalne, potrafi implementować algorytmy sterowania w układach programowalnych (CPLD, FPGA) z wykorzystaniem języka opisu sprzętu. K_W0, K_U0, K_U02, K_U03, K_U06, K_U07, K_K0, K_K04, K_W5