Aneks, wykazy, słowniki. Informacje otaczające tekst główny

Transkrypt

1 Aneks, wykazy, słowniki Informacje otaczające tekst główny

2 Aneksy teksty uzupełniające tekst główny Tekst główny Aneksy odautorskie odredakcyjne Tytuł aneksu ten sam stopień pisma, co w tekście głównym. Treść aneksu pismo o jeden stopień mniejsze od tekstu głównego

3 Początkowa część publikacji Wykaz skrótów osadzenie w kompozycji publikacji Wykaz skrótów Tekst główny

4 Wykaz skrótów Wykazy ilustracji Wykaz tabel Końcowa część publikacji

5 Wykaz skrótów przykłady

6 Skróty zasady pisowni Małe i wielkie litery stosujemy małe litery, wielkie jedynie w skrótach międzynarodowych (nauki przyrodnicze tradycyjne skróty łacińskie), np. Au (złoto), Uma (Ursa Maior Wielka Niedźwiedzica) Ostatnia litera skrótu skróty polskie z reguły kończą się spółgłoską, np. iron. (ironiczny), oprac. (opracowanie), samogłoska występuje na końcu pewnych skrótów zapożyczonych, np. ha (hektar), oraz w skrótach o. (ojciec) i a. (albo). Jeśli skrót kończy się spółgłoską miękką oznaczoną samogłoską i po literze oznaczającą spółgłoskę twardą, to litery tej nie oznaczamy znakiem diakrytycznym (kreseczka), a zatem: mies. (miesiąc), a nie mieś., godz. (godzina), nie godź., os. (osiedle), nie oś. Jeśli spółgłoska miękka oddana jest przez literę ze znakiem diakrytycznym, to w skrócie ją zachowujemy, np. żeń. (żeński).

7 Kropka Stawiamy kropkę po Skróty zasady pisowni Nie stawiamy kropki po Skrócie, którego ostatnia litera nie jest ostatnią literą wyrazu lub formy wyrazowej, np. p. (pan), inż., przyp. (przypis), do dr. Nowaka (doktora) [nie dotyczy nazw jednostek miar, rodzimych jednostek monetarnych, nazw jednostek i obiektów nauk przyrodniczych]. Ostatniej literze skrótu polskiej nazwy wielowyrazowej, której drugi lub kolejny człon zaczyna się od spółgłoski, np. cdn., ds. (do spraw) Po każdej literze skrótu wielowyrazowego, którego drugi lub kolejny człon rozpoczyna się od samogłoski, np. p.o. (pełniący obowiązki), p.n.e. Po każdej literze wielowyrazowego skrótu obcojęzycznego, bez względu na typ występującej głoski, np. op. cit. (opus citatum, opere citato = dzieło cytowane, w dziele cytowanym), p.m. (post meridiem = po południu), e.i. (eo ipso = tym samym) Skrótach, którego ostatnia litera jest jednocześnie ostatnią literą skracanego wyrazu, np. płk (pułkownik), dr (doktor) Skrótach nazw jednostek miar, wag, rodzimych jednostek monetarnych, stosowanych w matematyce i fizyce, symbolach pierwiastków chemicznych, gwiazdozbiorów, np. cm, min, kg, gr, cos, log, v (prędkość), Hg (rtęć), Per (Perseusz), Sgr (Strzelec) [t = tona / t. = tom; br. = bieżącego roku / b.r. = bez roku (wydania)] Jeśli skrót zakończony kropką kończy zdanie, to nie stawiamy dodatkowej kropki. Inne znaki kończące zdanie stawiamy bez względu na kropkę w skrócie. Na końcu zdania oznajmującego nie powinno umieszczać się skrótu pisanego bez kropki.

8 Skróty a liczba mnoga nazw Skróty zasady pisowni Skróty jednoliterowe podwojenie litery z kropką na końcu, np. pp. Kowalscy, oo. Paulini, ss. Urszulanki Skróty wieloliterowe podwojenie całego skrótu z kropkami lub bez kropek, w zależności od zapisu danego skrótu w liczbie pojedynczej, np. inż. Inż. Kowalski i Nowak, dr dr Nowak i Kowalski [można też: inż. Kowalski i inż. Nowak, dr Nowak i dr Kowalski lub drowie Nowak i Kowlski] Nietypowy zapis pewnych skrótów zawierają w środku myślnik, np. z-ca = zastępca, lub inne znaki, np. C = stopni Celciusza Inne znaki Powinno unikać się znaków nieliterowych, np. ukośnej kreski między wyrazami d/s (powinno być ds.), Włochy k/warszawy (powinno być Włochy k. Warszawy). Wyjątek nazwy typów statków, np. M/s = statek motorowy, S/s = parowiec. Nieliczne skróty o podwójnej pisowni lub pisowni nieustalonej, np. k.k. lub kk. (kodeks karny), ldz. Lub l.dz. (liczba dziennika).

9 Słownik terminologiczny osadzenie w kompozycji publikacji Końcowa część publikacji Bibliografia Słownik terminologiczny Indeksy (skorowidze)

10 Szeregowanie alfabetyczne Pismo proste, mniejsze od stopnia tekstu głównego Wyrazy/wyrażenia hasłowe oddajemy pismem półgrubym Słownik terminologiczny analiza czynnikowa metoda statystyczna polegająca na przekształcaniu dużej liczby wskaźników operacyjnych (zmiennych obserwowanych) w mniejszą liczbę czynników koncepcyjnych. analiza ekonomiczna proces badawczy przeprowadzany w ekonomii, pozwalający diagnozować sytuację jednostek gospodarujących (analiza mikroekonomiczna) lub mechanizm funkcjonowania gospodarki narodowej (analiza makroekonomiczna). analiza czynnikowa metoda statystyczna polegająca na przekształcaniu dużej liczby wskaźników operacyjnych (zmiennych obserwowanych) w mniejszą liczbę czynników koncepcyjnych. analiza ekonomiczna proces badawczy przeprowadzany w ekonomii, pozwalający diagnozować sytuację jednostek gospodarujących (analiza mikroekonomiczna) lub mechanizm funkcjonowania gospodarki narodowej (analiza makroekonomiczna).

11 Szeregowanie według alfabetu polskiego z uwzględnieniem q, v, x Alfabetyczna kolejność wyrazów, a następnie ich liter Szeregowanie alfabetyczne 2 podstawowe sposoby szeregowania alfabetycznego Szeregowanie litera po literze nowo nowoakutowy nowo budowany nowobytomski nowofalowy nowo formujący się Szeregowanie słowo po słowie nowo nowo budowany nowo formujący się nowoakutowy nowobytomski nowofalowy Głównie w słownikach Głównie w leksykonach, encyklopediach, bibliografii załącznikowej, indeksach

12 Bibliografia Mirosław Bańko (red.), Polszczyzna na co dzień, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa Adam Wolański, Edycja tekstów. Praktyczny poradnik. Książka, prasa, WWW, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008.