1. FORMATOWANIE, WYDRUK I OPRAWA

Transkrypt

1 ZASADY REDAGOWANIA PROJEKTÓW PRZEJŚCIOWYCH I PRAC DYPLOMOWYCH 1. FORMATOWANIE, WYDRUK I OPRAWA Pracę dyplomową i projekt przejściowy, nazywane dalej opracowaniem, należy przygotować do wydruku o formacie A4, w edytorze tekstu MS Word. Większe formaty stron niż A4 powinny być odpowiednio złożone do wielkości formatu A4. Materiały o formacie większym od A4 i trudne do złożenia należy umieścić w oddzielnym załączniku. Krój czcionki - Times New Roman, normalny, 12 pkt., interlinia 1,5 odstępu, wyjustowany. Marginesy strony: górny, dolny 2,5 cm, lewy 3,5 cm, prawy 1,5 cm. Numerację stron należy umieścić w prawym, dolnym rogu bez numeru na stronie tytułowej pracy (będącej 1. stroną opracowania). Należy stosować listy punktowane tylko, jeśli kolejność pozycji listy ma znaczenie. W pozostałych przypadkach należy stosować listy punktowane zaczynające się od myślnika np.: - pozycja listy; - pozycja listy. Pozycje listy należy oddzielać średnikiem, a jeśli lista kończy zdanie to po ostatniej jej pozycji należy użyć kropki. Tekst należy pisać w czasie przeszłym oraz w formie bezosobowej, np. przeanalizowano, opisano, przedstawiono, zestawiono, podsumowano, itp. W opracowaniu nie można posługiwać się zwrotami o charakterze żargonowym Formatowanie nagłówków Tytuł rozdziałów wg stylów edytora tekstu (nagłówek 1,2,3,.): 1. ROZDZIAŁ 1 (14 pkt., bold, wersaliki) 1.1. Podrozdział drugiego poziomu (12 pkt., bold) Podrozdział trzeciego poziomu (12 pkt.) Nie powinno się stosować podtytułów niższych poziomów. Wszystkie tytuły (każdego stopnia) piszemy bez kropki na końcu. W spisie treści należy podawać tylko numerowane tytuły rozdziałów i podrozdziałów. Każdy rozdział zaczyna się od nowej strony, natomiast podrozdziały należy umieszczać tak, jak wynika to z układu tekstu. Należy unikać zostawiania na dole strony tytułu z 1-2 wierszami tekstu (lepiej wówczas cały podrozdział rozpocząć od nowej strony). Kolejne kwestie, wątki i przykłady, powinny być od siebie oddzielone akapitami. Akapit powinien zaczynać się jednolitym dla całej pracy wcięciem (zalecane 0,75 cm). Oddzielenie akapitów następuje jedynie poprzez zastosowanie wcięcia akapitu, a nie przez dodatkowe odstępy między wierszami Formatowanie rysunków, tabel i wykresów Rysunki i tabele umieszcza się bezpośrednio w tekście (wycentrowane) lub, w przypadku dużych rozmiarów, na oddzielnych stronach. W szczególnym przypadku można je umieścić w załączniku. Rysunki i tabele muszą być opisane i skomentowane w tekście. Umieszcza się je po opisie z podaniem odsyłaczy do komentowanych obiektów, np.:

2 ... co zilustrowano na rys. 2.3., natomiast wartości umieszczono w tab Rysunki i tabele muszą posiadać podpisy: pod każdym rysunkiem: Rys. XX. Podpis rysunku [źródło] nad każdą tabelą: Tabela XX. Tytuł tabeli [źródło], np.: Podpis pod rysunkiem - 10 pkt., bold, wycentrowany, numeracje rysunków prowadzone są wg rozdziałów, tzn. ROZDZIAŁ 1 (Rys.1.1., Rys , Rys. 1.n.); ROZDZIAŁ 2 (Rys. 2.1., Rys. 2.2.,.. Rys. 2.n.). Podpisy tabel umieszcza się nad lewym, górnym rogiem tabeli (Tab pkt., bold, left). Tabele numeruje się tak, jak rysunki tj. wg rozdziałów (np. Tab. 1.1.,, Tab. 1.n.). Wielkość czcionki w tabeli należy dobrać tak, aby tabela była czytelna i przejrzysta, niezależnie od jej układu (poziomy czy pionowy). Grubości linii tabel powinny być tak dobrane, aby poprawiały jej czytelność. Należy przy tym unikać stosowania cieniowania pól i innych efektów pogarszających czytelność tabeli. Wykresy w opracowaniu zamieszczamy wg tych samych zasad jak rysunki, z podpisem zgodnym z formatowaniem rysunku. Osie wykresów powinny być opisane zgodnie z ich symboliką (miana jednostek i moduł podziałki osi), adnotacje na wykresach winny być czytelne. W przypadku złożonego wykresu (kilka zależności dla tych samych wartości x) krzywe należy zaznaczyć odmiennym kolorem lub je ponumerować i adekwatnie do krzywej umieścić opis w legendzie wykresu. Wszystkie obiekty powinny być czytelne Formatowanie wzorów matematycznych Wzory matematyczne w opracowaniu należy pisać wyłącznie przy wykorzystaniu edytora równań. Umieszcza się je na środku wiersza. Pod wzorem należy podać legendę do oznaczeń literowych oraz ich miana. Wzory występujące w tekście numeruje się kolejnymi liczbami naturalnymi w nawiasach okrągłych, umieszczając je z prawej strony (w tym samym wierszu, co wzór). 2. LITERATURA I ODWOŁANIA DO LITERATURY Cytaty powinny być wyróżnione w tekście jedynie cudzysłowami (bez stosowania kursywy). Dotyczą one części dokumentów, tekstów źródłowych, bądź ważnych dla opracowania, przytoczonych w dosłownym brzmieniu fragmentów opracowań naukowych. Każdy cytat musi posiadać odpowiedni przypis. Przypisy powinny być umieszczone na dole strony, do której się odnoszą. Numeracja przypisów stanowi kontynuację, od pierwszego do ostatniego przypisu w całym opracowaniu. Przypis źródłowy zaczyna się od inicjału imienia i nazwiska (nazwisk) autora. Następnie, po dwukropku, kursywą podaje się tytuł pracy (książki, artykułu). Kolejno umieszcza się wydawnictwo, miejsce i rok wydania, numer strony (lub numery stron), z której korzystał autor opracowania. Przypis należy kończyć kropką. Każda pozycja literaturowa wykorzystana w przypisach musi znaleźć się w spisie literatury. Przykłady przypisów źródłowych: wydawnictwa zwarte: S. Marciniak: Controlling. Teoria, zastosowania, Difin, Warszawa 2008, s praca zbiorowa: 2

3 Transfer technologii z uczelni do biznesu. Tworzenie mechanizmów transferu technologii, red. K. Santarek, Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, Warszawa W przypadku prac zbiorowych nie posiadających redaktora, opuszcza się listę redaktorów pracy zbiorowej, umieszczając po tytule pracy zbiorowej adnotację (praca zb.). artykuł w pracy zbiorowej: J. Misiak: Karty kontrolne Shewharta, w: Zarządzanie jakością, red. J. Bagiński, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej 2004, s artykuł w czasopiśmie: B. Gładysz: RFID w branży odzieżowej, Logistyka Produkcji, 3/2012, s. 38. akty normatywne: Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U nr 0, poz. 21). Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 stycznia 2013 r. w sprawie reorganizacji Instytutu Optyki Stosowanej (Dz.U nr 0, poz. 79). W przypadku gdy publikacja pochodzi ze storn internetowych należy podać inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł publikacji oraz ścieżkę dostępu (po usunięciu hiperłącza) do tego artykułu oraz datę korzystania ze strony, np.: J. Żakowski: Odkuwanie głów. Co trzeba zmienić w polskiej szkole?, polityka.pl/spoleczenstwo/artykuly/ ,1,co-trzeba-zmienic-w-polskiej-szkole.read, dostęp dnia r. O współpracy przy tworzeniu prawa na XIII Forum MSP, Ministerstwo Gospodarki, Warszawa, dostęp dnia r. W przypadku powtarzania się tego samego źródła w przypisach stosuje się zapis skrócony. Skrócenia mogą wyglądać następująco: podczas cytowania tej samej pracy kilka razy po sobie stosuje się, np. Tamże, s. 16 lub Ibidem, s. 16. w wypadku, kiedy cytowane jest to samo źródło wspomniane kilka przypisów wcześniej używa się skrótu, poz. cyt. lub op. cit. np.: S. Marciniak, poz. cyt., s. 44 lub S. Marciniak, op. cit., s. 44. jeżeli przytacza się kilka pozycji tego samego autora, przy kolejnym cytowaniu można skrócić tytuł do jednego lub dwóch słów, bez konieczności ponownego podawania wydawnictwa oraz miejsca i roku wydania, np.: Marciniak: Controlling, poz. cyt., s. 44 lub Marciniak: Controlling, op. cit., s. 44. Podobne przykłady przypisów źródłowych powinny być stosowane w informacji źródłowej do rysunków i tabel. Po tekście głównym i zakończeniu opracowania należy podać spis źródeł literatury (bibliografia, spis literatury) w kolejności alfabetycznej, bez podawania stron. O miejscu w 3

4 spisie literatury decyduje pierwsza litera nazwiska autora publikacji, wykorzystanej w opracowaniu. Spis literatury obejmuje wyłącznie książki i czasopisma. W spisie źródeł należy wydzielić inne opracowania, dokumenty (materiały firmowe, akty prawne) oraz źródła internetowe, wg wzoru: Bibliografia [1] Marciniak S.: Controlling. Teoria, zastosowania, Difin, Warszawa [2] Misiak J.: Karty kontrolne Shewharta, w: Zarządzanie jakością, red. J. Bagiński, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej [ ] Netografia [1] [2] Praca magisterska musi zawierać minimum 30 pozycji literaturowych krajowych jak i zagranicznych. Natomiast praca inżynierska od pozycji (wskazane jest, aby były to także pozycje obcojęzyczne). Inne źródła [1] Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, Dz.U nr 0, poz. 21. [2] Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 stycznia 2013 r. w sprawie reorganizacji Instytutu Optyki Stosowanej (Dz.U nr 0, poz. 79). [3] Raport nt.. 3. UKŁAD GRAFICZNY PRACY, UŻYCIE KOLORÓW, ITP. Przyjęty do stosowania układ graficzny i tekstu opracowania powinien poprawić jego czytelność i odbiór. Druk kolorowy zalecany jest tylko dla wykresów, harmonogramów i innych rysunków, gdzie użycie kolorów jest rzeczywiście uzasadnione. Zwykły tekst pracy powinien być drukowany czarną czcionką, a wyróżnienia realizowane poprzez standardowe narzędzia edytora tekstu, tj. wytłuszczenie lub kursywę, ew. podkreślenie, a nie przez kolor. Opracowanie powinno być wydrukowane na papierze maszynowym zwykłym (wydruk może być dwustronny). Praca dyplomowa musi być oprawiona introligatorsko, natomiast projekt przejściowy może być oprawiony, zbindowany lub umieszczony w skoroszycie Układ opracowania Układ opracowania powinien być zgodny ze wskazanym w dokumencie Wytyczne dotyczące realizacji prac dyplomowych... Skróty W tekście opracowania, przy pierwszym użyciu skrótu, skrótowca, symbolu lub oznaczenia - należy podać w nawiasie jego objaśnienie. W przypadku stosowania wielu skrótów/skrótowców, symboli czy oznaczeń - należy sporządzić ich wykaz, w układzie 4

5 kolumnowym, w porządku alfabetycznym. Z lewej strony umieszczone są skróty, skrótowce, symbole i oznaczenia, zaś z prawej ich objaśnienia, np.: CASE (ang. Computer Aided System Engineering) - komputerowo wspomagane projektowanie systemów. Skróty, skrótowce, symbole i oznaczenia powszechnie znane w środowisku mogą być w wykazie pominięte, ale muszą być rozwinięte w tekście opracowanie przy pierwszym ich użyciu. Jednostki Jednostki miar należy podawać wg międzynarodowego układu jednostek miar SI (fr. Système International d'unités). Należy podawać jednostki i wykonywać na nich działania przy wszelkich obliczeniach. Spisy rysunków, tabel i załączników W spisie z lewej strony umieszcza się numer kolejny rysunku, tabeli lub załącznika, następnie tytuł, zaś z prawej strony numer strony w tekście, gdzie został umieszczony rysunek. Sporządza się oddzielne spisy rysunków, tabel oraz załączników. Załączniki W załącznikach umieszcza się dokumenty pomocnicze, np.: obszerne tabele, wydruki komputerowe, kserokopie oryginalnych dokumentów. W prawym górnym rogu umieszcza się tekst: Załącznik nr... 5