ZMIANY PRAWA W ZAKRESIE

Transkrypt

1 27 PAŹDZIERNIKA 2015 PRAWODLARIPOK ZMIANY PRAWA W ZAKRESIE GOSPODARKIODPADAMI: USTAWA O ODPADACH, USTAWA O UTRZYMANIU CZYSTOŚCI I PORZĄDKU W GMINACH ORAZ INNE AKTY PRAWNE prof. UKW dr hab. Zbigniew Bukowski Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy ROK ustawa z dnia 28 listopada 2014 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 87) 2. ustawa z dnia 15 stycznia 2015 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw 3. ustawa z dnia 27 maja 2015 r. o zmianie ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz niektórych innych ustaw 4. ustawa z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym 5. ustawa z dnia 11 września 2015 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach

2 NOWELIZACJA USTAWY O UTRZYMANIU CZYSTOŚCI I PORZĄDKU W GMINACH ustawa z dnia 28 listopada 2014 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 87). Data ogłoszenia: Data wejścia w życie: Część z zawartych w niej poprawek ma typowy charakter formalny -jak np. zastąpienie w art. 1a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach odwołania do nieobowiązującej już ustawy o odpadach odniesieniem do aktualnie obowiązującej - ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach. ZMIANA W ZADANIACH GMINY 2. Gminy zapewniają czystość i porządek na swoim terenie i tworzą warunki niezbędne do ich utrzymania, a w szczególności: 2) zapewniają budowę, utrzymanie i eksploatację własnych lub wspólnych z innymi gminami: a) regionalnych instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych o ile obowiązek budowy takich instalacji wynika z wojewódzkiego planu gospodarki odpadami, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach,,

3 PSZOKI 6) tworzą punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych w sposób zapewniający łatwy dostęp dla wszystkich mieszkańców gminy, które zapewniają przyjmowanie co najmniej takich odpadów komunalnych jak: przeterminowane leki i chemikalia, zużyte baterie i akumulatory, zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, meble i inne odpady wielkogabarytowe, zużyte opony, odpady zielone oraz odpady budowlane i rozbiórkowe stanowiące odpady komunalne, a także odpadów komunalnych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 4a;, ROZPORZĄDZENIE Art. 4a. Minister właściwy do spraw środowiska możeokreślić, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy sposób selektywnego zbierania wybranych frakcji odpadów oraz kiedy wymóg selektywnego zbierania uważa się za spełniony, 2) odpady komunalne podlegające obowiązkowi selektywnego zbierania spośród wskazanych w art. 3b ust. 1 i art. 3c ust. 1 kierując się potrzebą ujednolicenia wymagań w zakresie zbierania i odbierania odpadów komunalnych oraz uzyskania wymaganych poziomów recyklingu, przygotowania do ponownego użycia i odzysku innymi metodami odpadów komunalnych oraz ograniczenia masy odpadów komunalnych przekazywanych do składowania. ;

4 OKREŚLENIE INSTALACJI 1. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta zawiera z przedsiębiorcą wybranym w drodze przetargu, o którym mowa w art. 6d ust. 1, umowę na odbieranie lub odbieranie i zagospodarowanie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości., b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: 1a. Umowa, o której mowa w ust. 1, określa instalację lub instalacje, w tym regionalne instalacje do przetwarzania odpadów komunalnych, do których przedsiębiorca odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości, jest obowiązany przekazać odebrane odpady. W przypadku niewielkich ilości odebranych odpadów selektywnie zbieranych niepodlegających przekazaniu do regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych możliwe jest wskazanie podmiotu zbierającego te odpady. ; ZMIANY W ZAKRESIE OPŁATY ZMIANY SYSTEMOWE Art.6c. 1. Gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. 2. Rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne. w art. 6c dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: 3. Uchwała, o której mowa w ust. 2, może dotyczyć wszystkich właścicieli nieruchomości lub właścicieli określonych nieruchomości, w szczególności nieruchomości na których jest prowadzony określony rodzaj działalności.

5 USŁUGI HOTELARSKIE po ust. 3 dodaje się ust. 3a 3c w brzmieniu: 3a. W przypadku nieruchomości, o których mowa w art. 6c ust. 2, na których są świadczone usługi hotelarskie w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2014 r. poz. 196 i 822), dopuszcza się aby opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowiła iloczyn ilości zużytej wody z danej nieruchomości oraz stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, o której mowa w art. 6k ust. 1 pkt 1. DOMKI LETNISKOWE 3b. W przypadku nieruchomości, na których znajdują się domki letniskowe, lub innych nieruchomości wykorzystywanych na cele rekreacyjnowypoczynkowe, wykorzystywanych jedynie przez część roku, rada gminy uchwala ryczałtową stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi za rok od domku letniskowego lub od innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe. 3c. Ryczałtowa stawka opłaty jest ustalana jako iloczyn średniej ilości odpadów powstających na nieruchomościach, o których mowa w ust. 3b, na obszarze gminy, wyrażonej w liczbie pojemników oraz stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, o której mowa w art. 6k ust. 1 pkt2.,

6 MAKSYMALNE STAWKI b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: 2a. Rada gminy ustala stawki opłat w wysokości nie wyższej niż maksymalne stawki opłat, które za odpady komunalne zbierane i odbierane w sposób selektywny wynoszą za miesiąc: 1) w przypadku metody, o której mowa w art. 6j ust. 1 pkt 1 2% przeciętnego miesięcznego dochodu rozporządzalnego na 1 osobę ogółem za mieszkańca; 2) w przypadku metody, o której mowa w art. 6j ust. 1 pkt 2 0,7% przeciętnego miesięcznego dochodu rozporządzalnego na 1 osobę ogółem za m 3 zużytej wody; 3) w przypadku metody, o której mowa w art. 6j ust. 1 pkt 3 0,08% przeciętnego miesięcznego dochodu rozporządzalnego na 1 osobę ogółem za m 2 powierzchni lokalu mieszkalnego; 4) w przypadku metody, o której mowa w art. 6j ust. 2 5,6% przeciętnego miesięcznego dochodu rozporządzalnego na 1 osobę ogółem za gospodarstwo domowe., MAKSYMALNE STAWKI d) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: 5. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej Monitor Polski w pierwszym kwartale każdego roku przeciętny miesięczny dochód rozporządzalny na 1 osobę ogółem za rok poprzedni. ;

7 WYŻSZE STAWKI c) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: 3. Rada gminy określi wyższe stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, jeżeli odpady komunalne nie są w sposób selektywny zbierane i odbierane, nie wyższe jednak niż maksymalne stawki opłat, które wynoszą odpowiednio dwukrotną wysokość maksymalnej stawki opłaty określonej w ust. 2a za odpady komunalne zbierane i odbierane w sposób selektywny. Było: 3.Rada gminy określi niższe stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, jeżeli odpady komunalne są zbierane i odbierane w sposób selektywny. ZWOLNIENIA 4. Rada gminy, w drodze uchwały, może zwolnić w całości lub w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy, w części dotyczącej gospodarstw domowych, w których dochód nie przekracza kwoty uprawniającej do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej, o której mowa w art. 8 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182, z późn. zm.)., Było: 4. Rada gminy określając warunki opłat zgodnie z metodą, o której mowa w art. 6j ust. 1 i 2, może różnicować stawki opłat, wprowadzać zwolnienia przedmiotowe, ustanawiać dopłaty dla właścicieli nieruchomości, o których mowa w art. 6c ust. 1, spełniających ustalone przez nią kryteria lub określić szczegółowo zasady ustalania tych opłat.

8 OBOWIĄZYWANIE WYSOKOŚCI OPŁATY 1d. Wysokość zobowiązania określonego w deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi obowiązuje za kolejne miesiące do czasu korekty deklaracji lub zmiany stawki opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, z zastrzeżeniem art. 6o., po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: 2a. W przypadku uchwalenia nowej stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi wójt, burmistrz lub prezydent miasta zawiadamia właściciela nieruchomości o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi wyliczonej jako iloczyn nowej stawki opłaty i danych podanych w deklaracji. W takim przypadku właściciel nieruchomości nie jest obowiązany do złożenia nowej deklaracji i uiszcza opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi w wysokości podanej w zawiadomieniu. 2b. W przypadku gdy właściciel nieruchomości nie uiszcza opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w wysokości podanej w zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 2a, wójt, burmistrz lub prezydent miasta wydaje decyzję określającą wysokość tej opłaty, stosując wysokość opłaty podaną w zawiadomieniu. ;

9 ZMIANY z dniem 18 kwietnia 2015 r. zmiany w zakresie egzekucji administracyjnej Art. 6qa. 1. Właściwy organ gminy, do której nie stosuje się art ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, może wykonywać zadania z zakresu egzekucji administracyjnej należności pieniężnych z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi na podstawie porozumienia z naczelnikiem urzędu skarbowego. Porozumienie nie może dotyczyć prowadzenia egzekucji należności pieniężnych z nieruchomości. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do zarządu związku międzygminnego w przypadku przejęcia przez ten związek zadań gminy, o których mowa w art. 3 ust. 2, w zakresie gospodarowania odpadami komunalnymi. c) w ust. 2 w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu: 2. Z pobranych opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi gmina pokrywa koszty funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi, które obejmują koszty: 4) edukacji ekologicznej w zakresie prawidłowego postępowania z odpadami komunalnymi.,

10 d) po ust. 2a dodaje się ust. 2b 2d w brzmieniu: 2b. Z pobranych opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi gmina może pokryć koszty usunięcia odpadów komunalnych z miejsc nieprzeznaczonych do ich składowania i magazynowania w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 2012 o odpadach. 2c. Środki pochodzące z opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, które nie zostały wykorzystane w poprzednim roku budżetowym, mogą być wykorzystane także na wyposażenie, zgodnie z regulaminem, nieruchomości przeznaczonych do celów publicznych w pojemniki przeznaczone do zbierania odpadów komunalnych, ich opróżnianie oraz utrzymywanie w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowych i technicznym.

11 3a. W uchwale, o której mowa w ust. 3, dopuszcza się ograniczenie ilości odpadów zielonych, zużytych opon, odpadów wielkogabarytowych oraz odpadów budowlanych i rozbiórkowych stanowiących odpady komunalne odbieranych lub przyjmowanych przez punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości w zamian za pobraną opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi. 3b. Dopuszcza się zróżnicowanie częstotliwości odbierania odpadów w szczególności w zależności od ilości wytwarzanych odpadów i ich rodzajów, z tym że w okresie od kwietnia do października częstotliwość odbierania zmieszanych odpadów komunalnych oraz bioodpadów stanowiących odpady komunalne nie może być rzadsza niż raz na tydzień z budynków wielolokalowychi nie rzadsza niż raz na dwa tygodnie z zabudowy jednorodzinnej; w przypadku gmin wiejskich oraz części wiejskiej gmin miejsko-wiejskich częstotliwość odbierania zmieszanych odpadów komunalnych oraz bioodpadów stanowiących odpady komunalne może być rzadsza.

12 OBOWIĄZKI RIPOK Art. 9l.1. Prowadzący regionalną instalację do przetwarzania odpadów komunalnych, w granicach posiadanych mocy przerobowych, jest obowiązany zawrzeć umowę na zagospodarowanie zmieszanych odpadów komunalnych i odpadów zielonych ze wszystkimi podmiotami odbierającymi odpady komunalne od właścicieli nieruchomości, którzy wykonują swoją działalność w ramach regionu gospodarki odpadami komunalnymi lub z gminą organizującą odbieranie odpadów komunalnych, wchodzącą w skład regionu gospodarki odpadami komunalnymi. ZASTĘPCZA 2. W przypadku wystąpienia awarii regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych lub w innych przypadkach, o których mowa w art. 38 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (nie może przyjmować odpadów z innych przyczyn oraz do czasu uruchomienia regionalnych instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych), uniemożliwiających przyjmowanie zmieszanych odpadów komunalnych lub odpadów zielonych od podmiotów odbierających odpady komunalne od właścicieli nieruchomości odpady te przekazuje się do instalacji przewidzianych do zastępczej obsługi tego regionu, wskazanych w uchwale w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami.

13 OBOWIĄZKI RIPOK 2. Prowadzący regionalną instalację do przetwarzania odpadów komunalnych oraz instalację przewidzianą do zastępczej obsługi regionu jest obowiązany przekazać przedsiębiorcy odbierającemu odpady komunalne od właścicieli nieruchomości lub gminie, z którymi ma zawarte umowy, informację o odpadach, przekazanych mu przez tego przedsiębiorcę lub gminę, które poddał procesowi przygotowania do ponownego użycia, recyklingu lub przekazał w tym celu innemu posiadaczowi odpadów. NOWELIZACJA ustawa z dnia 15 stycznia 2015 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw Dz.U. z 2015 r. poz. 122 Ustawa z dnia 15 stycznia 2015 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw w sposób istotny znowelizowała ustawę z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21, z późn. zm.). Zmiany wprowadzane zostały też do ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska.

14 NOWE WPGO Szereg z tych zmian ma istotny wpływ na wojewódzki plan gospodarki odpadami (WPGO), a plan inwestycyjny stał się jego częścią. Skutkuje to obowiązkiem uchwalenia nowego WPGO w terminie do dnia 30 czerwca 2016 r. DEFINICJA RIPOK Nie w słowniczku DZIAŁIII Plany gospodarki odpadami Art. 35 ust. 6 Trzecia definicja w ciągu trzech lat

15 było Regionalną instalacją do przetwarzania odpadów komunalnych jest zakład zagospodarowania odpadów o mocy przerobowej wystarczającej do przyjmowania i przetwarzania odpadów z obszaru zamieszkałego przez co najmniej 120 tys. mieszkańców, spełniający wymagania najlepszej dostępnej techniki lub technologii, o której mowa w art. 143 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska oraz zapewniający termiczne przekształcanie odpadów lub: jest Regionalną instalacją do przetwarzania odpadów komunalnych jest zakład zagospodarowania odpadów, o mocy przerobowej wystarczającej do przyjmowania i przetwarzania odpadów z obszaru zamieszkanego co najmniej przez 120 tys. mieszkańców, spełniający wymagania najlepszej dostępnej techniki, o której mowa w art. 207 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, lub technologii, o której mowa w art. 143 tej ustawy, w tym wykorzystujący nowe dostępne technologie przetwarzania odpadów lub zapewniający: NOWOŚCI Czy spalarnia jest RIPOK-iem? Tylko wykorzystująca nowe dostępne technologie przetwarzania odpadów - brak definicji nowych dostępnych technologii - pozostawienie tej problematyki do uznania sejmiku województwa

16 PONADREGIONALNA INSTALACJA PIPOK (PSOK) 6a. Ponadregionalną instalacją do przetwarzania odpadów komunalnych jest spalarnia odpadów komunalnych, zwana dalej ponadregionalną spalarnią odpadów komunalnych, o mocy przerobowej wystarczającej do przyjmowania i przetwarzania zmieszanych odpadów komunalnych zebranych z obszaru zamieszkałego przez co najmniej 500 tys. mieszkańców, spełniająca wymagania najlepszej dostępnej techniki. PONADREGIONALNA SPALARNIA 4b. Wojewódzki plan gospodarki odpadami może wskazywać spalarnię odpadów komunalnych jako ponadregionalną instalację do przetwarzania odpadów komunalnych pochodzących z więcej niż jednego regionu gospodarki odpadami komunalnymi. Spalarnia odpadów komunalnych stanowiąca instalację ponadregionalną może obsługiwać regiony gospodarki odpadami komunalnymi z innych województw, jeżeli przewiduje to wojewódzki plan gospodarki odpadami województwa, na obszarze którego jest położona spalarnia odpadów komunalnych, oraz wojewódzki plan gospodarki odpadami województwa, z którego odpady będą przekazywane

17 SPALARNIA 2a. Uchwała w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami może wskazać spalarnię odpadów komunalnych jako ponadregionalną spalarnię odpadów komunalnych, jeżeli wynika to z wojewódzkiego planu gospodarki odpadami. MIĘDZYWOJEWÓDZKI REGION 5a. Region gospodarki odpadami komunalnymi może obejmować sąsiadujące ze sobą gminy z różnych województw, jeżeli przewidują to wojewódzkie plany gospodarki odpadami tych województw. Zmianę tę należy postrzegać poprzez pryzmat ogólnej zasady bliskości

18 INSTALACJA ZASTĘPCZA 4a. Przez instalację przewidzianą do zastępczej obsługi regionu, o której mowa w ust. 4 pkt 2, rozumie się inną regionalną instalację do przetwarzania odpadów komunalnych przeznaczoną do przetwarzania tego samego rodzaju odpadów. ZAWARTOŚĆ PLANÓW Art Wojewódzkie plany gospodarki odpadami, oprócz elementów określonych w ust. 1-3, zawierają: 2) wskazanie regionalnych instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych w poszczególnych regionach gospodarki odpadami komunalnymi oraz instalacji przewidzianych do zastępczej obsługi tych regionów, w przypadku gdy znajdująca się w nich instalacja uległa awarii lub nie może przyjmować odpadów z innych przyczyn; bez: do czasu uruchomienia regionalnych instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych od r.

19 UCHWAŁA W SPRAWIE WYKONANIA WOJEWÓDZKIEGO PLANU GOSPODARKI ODPADAMI 2. Uchwała w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami określa: 2) regionalne instalacje do przetwarzania odpadów komunalnych w poszczególnych regionach gospodarki odpadami komunalnymi oraz instalacje przewidziane do zastępczej obsługi tych regionów, w przypadku gdy znajdująca się w nich instalacja uległa awarii lub nie może przyjmować odpadów z innych przyczyn. Od ZMIANA WPGO Uchwała w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami podlega obligatoryjnej zmianie w przypadku: 2) zakończenia budowy i oddania do użytkowania regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych określonej w wojewódzkim planie gospodarki odpadami, lub, dodaje się pkt 3 i 4 w brzmieniu: 3) zakończenia budowy i oddania do użytkowania ponadregionalnej spalarni odpadów komunalnych określonej w wojewódzkim planie gospodarki odpadami, lub 4) jeżeli instalacja, która uzyskała status regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych lub ponadregionalnej spalarni odpadów komunalnych nie spełnia wymagań ochrony środowiska lub odpowiednio wymagań dotyczących regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych albo ponadregionalnej spalarni odpadów komunalnych.,

20 WNIOSEK 3a. Dokonanie zmiany uchwały w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt2 i 3, odbywa się na pisemny wniosek prowadzącego instalację. 3b. Do pisemnego wniosku, o którym mowa w ust. 3a, dołącza się dokumenty potwierdzające zakończenie budowy i oddanie do użytkowania regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych lub ponadregionalnej spalarni odpadów komunalnych, określonej w wojewódzkim planie gospodarki odpadami, przeprowadzenie kontroli przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska oraz kopię zezwolenia na przetwarzanie odpadów w instalacji lub pozwolenia zintegrowanego. WNIOSEK Na tej bazie rodzi się pytanie czy dokumenty potwierdzające zakończenie budowy to jest to samo co dokumenty potwierdzające oddanie do użytkowania instalacji? A jeśli to samo - to po co w przepisie je rozróżniono - czy nie wystarczyłyby same dokumenty potwierdzające oddanie do użytkowania instalacji? A jeśli to różne dokumenty to co jest dokumentem potwierdzającym zakończenie budowy?

21 PRAWO BUDOWLANE Analizując regulacje zawarte w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2013 r. poz z późn.zm.) w kontekście budowy RIPOK-ówwskazać trzeba, iż dokumentem potwierdzającym zakończenie budowy będzie decyzja w sprawie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego (nie będzie tu w grę wchodziło zawiadomienie o zakończeniu budowy obiektu budowlanego). Żadnych innych dokumentów potwierdzających w sposób urzędowy zakończenie budowy i oddanie do użytkowania instalacji nie ma. Tak więc w tym przypadku z formalnego punktu widzenia możliwe będzie przedstawienie tylko jednego dokumentu potwierdzającego oba te fakty razem. STATUS RIPOK 5. Instalacja uzyskuje status regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych lub ponadregionalnej spalarni odpadów komunalnych z dniem ogłoszenia uchwały w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami.

22 ODMOWA DECYZJI Art. 38a. Jeżeli instalacja, przeznaczona do przetwarzania zmieszanych odpadów komunalnych, odpadów zielonych oraz przeznaczonych do składowania pozostałości z sortowania odpadów komunalnych i pozostałości z procesu mechaniczno-biologicznego przetwarzania zmieszanych odpadów komunalnych, nie została ujęta w wojewódzkim planie gospodarki odpadami, odmawia się wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, pozwolenia na budowę, pozwolenia zintegrowanego lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów w tej instalacji. PRZEPIS PRZEJŚCIOWY Art Przepisu art. 38a ustawy zmienianej w art. 1 nie stosuje się do instalacji, o których mowa w art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 152, poz. 897, Nr 171, poz i Nr 224, poz. 1337), jeżeli budowę instalacji rozpoczęto przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. 2. Instalację, o której mowa w art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw, uwzględnia się w uchwale w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami, jeżeli budowę instalacji rozpoczęto przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

23 PLANY INWESTYCYJNE A PGO "8. Organy administracji publicznej opracowują plany gospodarki odpadami, które wspierają działania zmierzające do osiągnięcia celów i spełnienia wymagań wynikających z przepisów prawa Unii Europejskiej, w szczególności z dyrektywy 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych (Dz. Urz. WE L 365 z , str. 10, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 13, str. 349), dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (Dz. Urz. WE L 182 z , str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 4, str. 228) oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy (Dz. Urz. UE L 312 z , str. 3)." INSTRUMENT KRAJOWY Zarazem jednak trzeba podkreślić, iż nie są one wymagane przez żaden z powyższych aktów prawnych związanych z odpadami, ani w ogóle przez żaden akt prawa Unii Europejskiej. Są więc wyłącznie krajowym instrumentem prawnym.

24 FINANSOWANIE Zgodnie z art. 35 ust. 9 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach "Warunkiem dopuszczalności finansowania inwestycji, dotyczących odpadów komunalnych, w tym odpadów budowlanych i rozbiórkowych, w zakresie zapobiegania powstawaniu tych odpadów oraz w zakresie gospodarowania tymi odpadami, ze środków Unii Europejskiej lub funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej jest ujęcie ich w planie inwestycyjnym, o którym mowa w art. 35a". DOPUSZCZALNE FINANSOWANIE Sam ten przepis uniemożliwia więc jedynie finansowanie nieujętych w planie inwestycyjnym inwestycji w zakresie odpadów komunalnych ze środków Unii Europejskiej lub funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej, a nie z wszelakich środków publicznych. Finansowanie takie byłoby więc możliwe z budżetu państwa, budżetów samorządów terytorialnych, jak też oczywiście budżetów prywatnych inwestorów.

25 PLAN INWESTYCYJNY Art.35a. 1. Plan inwestycyjny określa potrzebną infrastrukturę dotyczącą odpadów komunalnych, w tym odpadów budowlanych i rozbiórkowych, wraz z mocami przerobowymi, służącą zapobieganiu powstawaniu tych odpadów oraz gospodarowaniu tymi odpadami, zapewniającą osiągnięcie celów wyznaczonych w przepisach, o których mowa w art. 35 ust Plan inwestycyjny zawiera w szczególności: 1) wskazanie planowanych inwestycji; 2) oszacowanie kosztów planowanych inwestycji oraz wskazanie źródeł ich finansowania; 3) harmonogram realizacji planowanych inwestycji. CHARAKTER PRAWNY Pytanie, które się może w związku z taką jego szczegółową zawartością pojawić to na ile powyższe kwestie regulowane są w sposób wiążący. Biorąc pod uwagę, iż plan inwestycyjny stanowi obligatoryjny załącznik do wojewódzkiego planu gospodarki odpadami (art. 35a ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach) to ma ten sam charakter prawny co ten plan. Charakter prawny wojewódzkiego planu gospodarki odpadami jest z prawnego punktu widzenia dość niejasny - nie został w ustawie określony mianem aktu prawa miejscowego (w przeciwieństwie do uchwały w sprawie wykonania tego planu), ale zawiera szereg regulacji, którym trzeba by przypisać charakter powszechnie obowiązujący.

26 ELEMENTY PLANU Jeśli chodzi o wskazanie planowanych inwestycji to regulacja ta jest jasna, nie budzi żadnych wątpliwości i stanowi podstawowy element planu inwestycyjnego. Kolejny jego element to oszacowanie kosztów planowanych inwestycji. Ponieważ w grę wchodzi jedynie szacunek, to wskazane w ten sposób koszty nie mają charakteru wiążącego - możliwe jest zarówno w rzeczywistości ich zwiększenie, jak i ograniczenie. Następnym elementem jest wskazanie źródeł finansowania planowanych inwestycji. Można oczywiście wskazać, iż możliwe jest z różną szczegółowością określenia tego źródła. W przypadku jednak bardzo szczegółowego ustalenia źródeł finansowania planowanych inwestycji zmiany w tym zakresie wprowadzane przez inwestora nie powinny powodować żadnych sankcji wobec niego. Podobnie z harmonogramem realizacji planowanych inwestycji - nie ma żadnego ustawowego wymogu przestrzegania tego harmonogramu. ZAKRES INWESTYCJI Teraz na tle całokształtu przepisów dotyczących zawartości planu inwestycyjnego pojawia się kwestia czy plan ten określa jedynie inwestycje finansowane ze środków Unii Europejskiej lub funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej czy wszelkie planowane inwestycje w zakresie infrastruktury dotyczącej odpadów komunalnych. Z regulacji odnoszących się do jego zawartości wysnuć można wniosek, iż wszelkie planowane inwestycje w zakresie infrastruktury dotyczącej odpadów komunalnych, bez względu na źródło ich sfinansowania.

27 AKT WYKONAWCZY Minister Środowiska wydał 1 lipca 2015 r. rozporządzenie w sprawie sposobu i formy sporządzania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami oraz wzoru planu inwestycyjnego (Dz.U. poz. 1016) WĄTPLIWOŚCI Wątpliwości budzi w nim wzór planu inwestycyjnego, co do jego zgodności zarówno z upoważnieniem ustawowym zawartym w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, jak i całokształtem przepisów zawartych w ustawie odnoszących się do planu inwestycyjnego. Pierwsza część wzoru planu inwestycyjnego to informacja o istniejących instalacjach do przetwarzania odpadów komunalnych i strumieniu odpadów komunalnych (tabele 1-10). Nie mam wątpliwości, iż taka analiza winna być częścią wojewódzkiego planu gospodarki odpadami, jednak z żadnego przepisu ustawowego dotyczącego planu inwestycyjnego nie wynika, iż ma stanowić część właśnie tego planu. Co więcej z przepisów dotyczących planu inwestycyjnego jednoznacznie wynika, iż plan ten dotyczy tylko planowanych inwestycji.

28 ZAŁĄCZNIK II Także pewne elementy zawarte w części drugiej załącznika - planowane inwestycje budzą niepokój co do ich zgodności z upoważnieniem ustawowym. W jednej z tabel (tabela 32) dotyczącej harmonogramu realizacji inwestycji wraz z kosztami wymagane jest podanie jednostki realizującej inwestycję. Takie zindywidualizowanie powoduje, iż plan ten traci charakter aktu normatywnego, a nabiera charakter aktu indywidualnego (administracyjnego). Ponadto w kontekście zmiany potencjalnej jednostki realizującej inwestycje, co może wynikać z rozmaitych przyczyn obiektywnych, i wskazanych wyżej przepisów związanych z odmową wydania rozmaitych decyzji związanych z procesem inwestycyjnym (art. 38a ustawy o odpadach) przyjąć trzeba, iż do czasu zmiany planu nie ma możliwości uzyskania takiej decyzji. Byłyby to bardzo daleko idące skutki prawne nie wynikające bezpośrednio z ustawowej zawartości planów inwestycyjnych. NOWELIZACJA Ustawa z dnia 27 maja 2015 r. o zmianie ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 933)

29 TRANSPOZYCJA PRAWA UE Konieczność tej nowelizacji wynikała przede wszystkim z potrzeby zapewnienia pełnej transpozycji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/53/WE z dnia 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. Urz. WE L 269 z , str. 34, z późn. zm.) ZARZUTY KE Komisja Europejska w 2009 r. wystosowała do Polski w tym zakresie zarzuty formalne, w dniu 22 marca 2012 r. uzasadnioną opinię dotyczącą nieprawidłowej transpozycji dyrektywy 2000/53/WE (naruszenie nr 2008/2330), a w dniu 16 października 2014 r. skierowała skargę do Trybunału Sprawiedliwości UE.

30 CEL KRAJOWY NOWELIZACJI Drugim z celów nowelizacji ma być wyeliminowanie szarej strefy w przetwarzaniu pojazdów wycofanych z eksploatacji, w szczególności poprzez skierowanie strumienia powstających odpadów do legalnych stacji demontażu WEJŚCIE W ŻYCIE Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.

31 USTAWA Z DNIA 11 WRZEŚNIA 2015 R. O ZUŻYTYM SPRZĘCIE ELEKTRYCZNYM I ELEKTRONICZNYM Ustawa z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym opracowany na podstawie przyjętych przez Radę Ministrów w dniu 17 września 2013 r. założeń projektu ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym UZASADNIENIE PROJEKTU konieczność transpozycji przepisów prawa Unii Europejskiej dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/96/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrotechnicznego i elektronicznego (WEEE) została zastąpiona poprzez dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) Termin implementacji: 14 lutego 2014 r.

32 STANOWISKO MŚ Ministerstwo Środowiska uznało, iż ze względu na to, że ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznymbyła już wielokrotnie zmieniana, a jej ponowna nowelizacja mogłaby w sposób znaczący utrudnić jej stosowanie, zasadnym jest przygotowanie projektu nowej ustawy. ZMIANY WYNIKAJĄCE Z DYREKTYWY 2012/19/UE zakres stosowania przepisów ustawy, grupy sprzętu, które podlegać będą przepisom, obowiązki wprowadzających sprzęt i prowadzących zakłady przetwarzania, poziomy zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu, prowadzenie przez GIOŚ rejestru przedsiębiorców, przemieszczanie zużytego sprzętu finansowanie

33 ZMIANY KRAJOWE zaplanowano uregulowanie dodatkowych, wykraczających poza wynikające z dyrektywy rozwiązań w zakresie monitorowania przepływu zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, poczynając od zbierającego zużyty sprzęt, a kończąc na prowadzącym recykling tego rodzaju odpadów ZMNIEJSZENIE KATEGORYZACJI GRUP z dziesięciu do sześciu 1. sprzęt działający na zasadzie wymiany temperatury; 2.ekrany, monitory i sprzęt zawierający ekrany o powierzchni większej niż 100 cm2; 3. lampy; 4. sprzęt wielkogabarytowy (którykolwiek z zewnętrznych wymiarów przekracza 50 cm); 5. sprzęt małogabarytowy (żaden z zewnętrznych wymiarów nie przekracza 50 cm); 6. małogabarytowy sprzęt informatyczny i telekomunikacyjny (żaden z zewnętrznych wymiarów nie przekracza 50 cm).

34 MIĘDZYNARODOWE PRZEMIESZCZANIE przepisy odnoszące się do międzynarodowego przemieszczania używanego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, których celem ma być ograniczenie przemieszczania zużytego sprzętu jako sprzętu używanego, ale sprawnego. Przewożący taki sprzęt będzie musiał mieć dokumenty poświadczające, że jest to transport produktów, a nie odpadów. Jednocześnie wskazane zostaną sytuacje, w których transportujący nie będzie musiał posiadać wszystkich dokumentów, np. w przypadku przewożenia używanego sprzętu do naprawy na podstawie gwarancji. POZIOM ZBIERANIA Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do osiągnięcia minimalnych rocznych poziomów zbierania zużytego sprzętu, które wynoszą: 1) od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. nie mniej niż 40% średniorocznej masy sprzętu wprowadzonego do obrotu, a w przypadku sprzętu należącego do grupy sprzętu nr 3 określonej w załączniku nr 1 do ustawy nie mniej niż 50% średniorocznej masy sprzętu wprowadzonego do obrotu; 2) od dnia 1 stycznia 2021 r. nie mniej niż 65% średniorocznej masy sprzętu wprowadzonego do obrotu albo 85% masy zużytego sprzętu wytworzonego na terytorium kraju.

35 ZBIERANIE ORAZ TRANSPORT ZUŻYTEGO SPRZĘTU Zakazuje się umieszczania zużytego sprzętu łącznie z innymi odpadami. Art. 95. Kto wbrew zakazowi określonemu w art. 34 umieszcza zużyty sprzęt łącznie z innymi odpadami, podlega karze grzywny. NIEKOMPLETNY SPRZĘT Zakazuje się zbierania niekompletnego zużytego sprzętu oraz części pochodzących ze zużytego sprzętu podmiotowi niebędącemu: 1) dystrybutorem prowadzącym jednostkę handlu detalicznego o powierzchni sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199, z późn. zm.)), wynoszącej co najmniej 400 m2 poświęconej sprzedaży sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych; 2) prowadzącym zakład przetwarzania; 3) odbierającym odpady komunalne od właścicieli nieruchomości lub prowadzącym punkt selektywnego zbierania odpadów komunalnych, o których mowa w ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2013 r. poz. 1399, z późn. zm.)).

36 PRZYJĘCIE SPRZĘTU Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany do przyjęcia przekazywanego do niego zużytego sprzętu, w tym do co najmniej nieodpłatnego przyjęcia zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych. MAGAZYNOWANIE SPRZĘTU Miejsca, w których jest magazynowany zużyty sprzęt, wyposaża się w: 1) zadaszenie zapobiegające oddziaływaniu czynników atmosferycznych oraz, w przypadku zużytego sprzętu zawierającego substancje ciekłe, które podczas uszkodzenia zużytego sprzętu mogą spowodować niekontrolowane wycieki do środowiska w nieprzepuszczalne podłoża wraz z urządzeniami do likwidacji wycieków oraz, w stosownym przypadku, odstojnikami i odolejaczami; 2) utwardzone podłoże; 3) zabezpieczenie uniemożliwiające dostęp osobom postronnym.

37 USTAWA Z DNIA 11 WRZEŚNIA 2015 R. O ZMIANIE USTAWY O UTRZYMANIU CZYSTOŚCI I PORZĄDKU W GMINACH Art. 1. W ustawie z dnia z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2013 r., poz z późn. zm.)) w art. 6k ust. 4 otrzymuje brzmienie: 4. Rada gminy, w drodze uchwały, może zwolnić w całości lub w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy, w części dotyczącej gospodarstw domowych, w których dochód nie przekracza kwoty uprawniającej do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej, o której mowa w art. 8 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 163, 693 i 1045) lub rodziny wielodzietne, o których mowa w ustawie z dnia 5 grudnia 2014 r. o Karcie Dużej Rodziny (Dz. U. poz. 1863).. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. ZMIANY PRAWA UE Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 9 lipca 2015 r. w sprawie oszczędnego gospodarowania zasobami: ku gospodarce o obiegu zamkniętym określenie wiążących wartości docelowych w zakresie ograniczania odpadów komunalnych, handlowych i przemysłowych, do osiągnięcia do 2025 r.; zastosowanie zasady stosowania opłat proporcjonalnych do ilości wyrzucanych odpadów dla odpadów resztkowych w połączeniu z obowiązkowymi systemami selektywnego zbierania papieru, metalu, plastiku i szkła w celu ułatwienia osiągania wysokiej jakości surowców pozyskiwanych z recyklingu; wprowadzenie obowiązkowego selektywnego zbierania bioodpadów do 2020 r.;

38 zwiększenie wartości docelowych dla recyklingu/ przygotowania do ponownego wykorzystania do poziomu co najmniej 70% stałych odpadów komunalnych i do 80 % dla recyklingu odpadów opakowaniowych do 2030 r. na podstawie rzetelnej metody sprawozdawczej uniemożliwiającej zgłaszanie odpadów wyrzuconych (takich, które trafiły na składowiska lub zostały spalone) jako odpadów poddanych recyklingowi, z zastosowaniem tej samej ujednoliconej metody we wszystkich państwach członkowskich, których dane statystyczne zostały zweryfikowane zewnętrznie; obowiązek zgłaszania przez podmioty zajmujące się recyklingiem ilości odpadów przyjmowanych do sortowni oraz ilości recyklatów opuszczających zakłady recyklingu; ścisłe ograniczenie do 2020 r. spalania z odzyskiem i bez odzysku energii do odpadów nienadających się do recyklingu i nieulegających biodegradacji; wiążące stopniowe ograniczanie wszelkiego składowania, wprowadzane spójnie z wymogami dla recyklingu, w trzech etapach (2020 r., 2025 r. i 2030 r.), prowadzące do zakazu wszelkiego składowania odpadów, z wyjątkiem niektórych odpadów niebezpiecznych i resztkowych, w przypadku których składowanie jest rozwiązaniem najbardziej przyjaznym dla środowiska; zachęcenie państw członkowskich do wprowadzenia opłat za składowanie i spalanie;

39 wzywa Komisję, aby do końca 2015 r. zaproponowała cele, środki i instrumenty w zakresie skutecznego postępowania z odpadami spożywczymi, włącznie z określeniem wiążącego celu ograniczenia odpadów spożywczych o co najmniej 30% do 2025 r. w sektorach produkcji, handlu detalicznego/ dystrybucji, usług gastronomicznych/ hotelarskich oraz w sektorze gospodarstw domowych; wzywa Komisję do promowania tworzenia w państwach członkowskich zwyczaju, zgodnie z którym sektor artykułów spożywczych rozdaje niesprzedane produkty organizacjom charytatywnym; wzywa Komisję, aby dokonując oceny skutków nowych odnośnych wniosków ustawodawczych, oceniała ich potencjalny wpływ na odpady żywnościowe;