Pismo dedykowane ukochanemu Bhagawanowi Śri Sathya Sai Babie. Kochaj wszystkich, wszystkim służ. Stowarzyszenie Sathya Sai w Polsce

Transkrypt

1 Pismo dedykowane ukochanemu Bhagawanowi Śri Sathya Sai Babie Kochaj wszystkich, wszystkim służ Stowarzyszenie Sathya Sai w Polsce

2 SAI RAM jest oficjalnym biuletynem Organizacji Sathya Sai w Polsce. Ukazuje się cztery razy w roku jako kwartalnik. Ze względu na konieczność utrzymania poprawności językowej pisma, a także z powodów technicznych zastrzegamy sobie prawo dokonywania zmian i skrótów w nadsyłanych tekstach. Wszelkie listy i artykuły prosimy kierować na adres redakcji: sairam.gdansk@wp.pl Wpłaty na prenumeratę należy dokonywać na konto wydawcy: Stowarzyszenie Sathya Sai ul. Osadników 29 a, Trzebież PEKAO S.A Adres sekretariatu Organizacji Sathya Sai w Polsce oraz Stowarzyszenia Sathya Sai: Stowarzyszenie Sathya Sai ul. Osadników 29a, Trzebież tel. (091) Oficjalna strona internetowa Organizacji Sathya Sai w Polsce Cena 1 egz. Sai Ram 8,00 zł (wraz z kosztami wysyłki) Nakład 300 szt. Magazyn redagują: Izabela Szaniawska, Bogusław Posmyk, Iwona Piotrowska, Jarosław Karwowski. Stała współpraca: Anna Dobosz, Marta Dobosz, Maria Quoos, Ewa Serwańska.

3 Zima 2012 Spis treści Od Redakcji VII obóz Sai Służba bez Granic Dubeninki/Żytkiejmy Bóg wcielił się po to, aby zmieniać miłością Odwieczny woźnica... nadal żyje Cześć dla Bhagawana Śri Sathya Sai Baby Uczyń wiarę podstawą swego życia dyskurs 7 lipca Pan Puttaparthi zawsze będzie cię chronił Moc dźwięku dyskurs 23 kwietnia Służba, miłość i poświęcenie dyskurs 7 marca Bhagawan Śri Sathya Sai Baba wieczny towarzysz Nieśmiertelne nauki Bhagawana Śri Sathya Sai Baby Doświadczanie błogiej bliskości boskiego Bhagawana Cuda miłości. Hołd Matki Gangi Modlitwa Nakoka dżaati ledu: nie należę do żadnej rasy Urzeczywistnić Boga Educare w życiu, w szkole i w grupach Przypowieści Bhagawana Baby pochodzące z jego dyskursów Tajemnicza noc

4 JJOd Redakcji Gdy ukaże się ten numer Sai Ramu, zbliżać się będzie rocznica zakończenia pobytu na ziemi fizycznego ciała naszego ukochanego mistrza i awatara Sathya Sai Baby. 24 kwietnia 2011 roku był to dzień, w którym na chwilę załamało się nasze życie, ale szybko dotarło do nas, że to tylko ciało zakończyło swą ziemską wędrówkę, a Swami nadal jest wśród nas i w nas. Ale wciąż brakuje nam darszanów i tej fizycznej obecności, więc wspominamy. I ten numer Sai Ramu jest w większej części wspominkowy. Sporo tekstów to przedruki ze specjalnego wydania miesięcznika Sanathana Sarathi z listopada 2011 r., gdy w Prasanthi Nilayam obchodzono uroczystości narodzin ciała Swamiego, po raz pierwszy już bez tego ciała. Wiele osób, które były blisko Swamiego, podzieliło się przepięknymi wspomnieniami i przemyśleniami. Po Swamim pozostała ogromna spuścizna. Poznaliśmy po polsku tylko niewielką część Jego dyskursów. Lepiej jest z Jego książkami z serii Wahini, które wszystkie są już przetłumaczone, ale są to książki trudne i ich dopracowanie zajmuje dużo czasu. Szybszą drogą publikacji jest internet. Nie będzie już nowych dyskursów, które dawniej były szybko tłumaczone i zamieszczane w sieci. Za to dzięki mrówczej pracy Grzegorza Leończuka mamy aktualne tłumaczenia miesięcznika wychodzącego w Prasanthi Nilayam Sanathana Sarathi. Są też na naszej stronie już prawie wszystkie numery Sai Ramu, który wychodzi od 1993 roku. Można przeczytać też numer 71, poświęcony mahasamadhi Swamiego, który błyskawicznie się rozszedł i osoby, które go nie dostały, mogą go przeczytać na naszej stronie sathyasai.org.pl. Poniżej znajdziecie zaproszenia na dwa wielkie wydarzenia podczas bardzo długiego kwietniowo-majowego weekendu. Aż dziewięć dni będzie można spędzić w duchowej atmosferze w urokliwej Wieżycy na Kaszubach. Na pewno atmosfera spotkań będzie wspaniała w międzynarodowym towarzystwie, bo taki charakter mają oba spotkania. Będą też nowe książki, m.in. drugi tom biografii Swamiego: Satjam-śiwam-sundaram, czyli Prawda, dobro i piękno. A w lipcu czeka nas kolejny obóz charytatywno- -medyczny, w którym wracamy znów na Suwalszczyznę do Żytkiejm i Dubeninek. To wspaniała okazja, żeby zdobyć trochę dobrej karmy bezinteresownie służąc ubogim. Zapraszamy. Bogusław Posmyk Międzynarodowe spotkanie młodych Sai Vision Wieżyca. Zapraszamy młodzież i młodych duchem na międzynarodowe spotkanie młodych (18-35 lat) do Wieżycy (Szwajcaria Kaszubska) w dniach 27 kwietnia 1 maja 2012 r. Motto spotkania: Twoje życie jest moim przesłaniem jesteś inspiracją dla świata. Głównym celem tego zgromadzenia jest wzmocnienie duchowej jedności wśród młodzieży Sai w Europie. Sai zawsze nauczał, że mamy podążać duchową ścieżką śmiało i odważnie. Jednak to od nas zależy, jaki kierunek i jaką drogę 4

5 Zima 2012 obierzemy. Pamiętajcie również, że podróż staje się bardziej radosna, kiedy idziemy razem. I po to właśnie odbędzie się Sai Vision! Podczas tego spotkania będziemy mieć okazję wymiany naszych duchowych doświadczeń dzięki warsztatom, przemówieniom, itp. W programie przewidujemy również publiczny koncert LASA, wieczór artystyczny, wspólną sewę oraz konkurs piosenki. WAŻNE INFORMACJE: Z miłością, Zespół organizacyjny Miejsce Ośrodek wypoczynkowy Wieżyca w Wieżycy (Kaszuby) Uczestnicy młodzież Sai (18-35 lat) oraz wszyscy młodzi sercem Koszty zakwaterowania i wyżywienia 90 euro XX OGÓLNOPOLSKI ZJAZD WIELBICIELI BHAGAWANA ŚRI SATHYA SAI BABY oraz II SPOTKANIE REGIONU 73 (kraje bałtyckie) WIEŻYCA, 3-6 maja 2012 r. Serdecznie zapraszamy wszystkich wielbicieli Sai wraz z rodzinami do udziału w corocznym Ogólnopolskim Spotkaniu Wielbicieli Bhagawana Śri Sathya Sai Baby oraz Regionalnym Spotkaniu Krajów Bałtyckich, które odbędzie się w Centrum Wypoczynkowym WIEŻYCA Kolano 79, Szymbark. Zapraszamy na niezwykłą duchową przygodę, której tematem będzie szczęście. Jedna z najważniejszych sentencji duchowych Indii to Samasta loka sukhino bhawantu Niech wszystkie istoty we wszystkich światach będą szczęśliwe to hasło przewodnie naszego zjazdu. Inne tłumaczenie Niech świat wokół nas w szczęściu boskości trwa. Chcemy przez kilka dni stworzyć w Wieżycy mały, szczęśliwy świat w aurze boskiej miłości naszego Baby. Pomogą nam w tym wspaniali goście. Z bardzo daleka przybędzie Leonardo Gutter z Argentyny, członek Rady Prasanthi. Pod jego opieką działa Organizacja Sai w krajach Ameryki Południowej i Wielkiej Brytanii. Jest wielbicielem Sathya Sai od przeszło 30 lat. Jest również założycielem i współwłaścicielem telewizji prywatnej w Buenos Aires. To wspaniały mówca i duchowy inspirator. Jego droga u boku Sai jest fascynująca i pełna głębokich duchowych doświadczeń. Potwierdził swój przyjazd Droeh Nankoe, sławny muzyk i wokalista, popularyzujący indyjską duchową muzykę na całym świecie. Będzie to zjazd międzynarodowy, w którym wezmą udział wielbiciele Sai z krajów bałtyckich: Litwy, Łotwy i Estonii. Wspólnie popracujemy nad stworzeniem szczęścia, tak aby tym uczuciem wypełnić później tych, z którymi spotykamy się w naszych domach, w pracy, w naszym otoczeniu. Będzie dużo śpiewu, spektakli, prezentacji, medytacji, miłości, radości i spotkań z naszymi wspaniałymi gośćmi. Z pewnością każdy znajdzie coś dla siebie! Serdecznie zapraszamy! Więcej na stronie: sathyasai.org.pl Organizacja Sathya Sai w Polsce 5

6 JJVII obóz Sai Służba bez Granic Dubeninki/ Żytkiejmy 2012 Żadna praktyka duchowa nie zbliża nas bardziej do Boga niż poświęcenie odrobiny siebie dla tych, którzy potrzebują naszej pomocy Ruszyły przygotowania do VII obozu Sai Służba bez Granic Dubeninki/ Żytkiejmy Po rocznej przerwie wracamy! Cieszą się mieszkańcy, pani doktor z ośrodka w Dubeninkach i wójt. Naprawdę się za nami stęsknili! Tegoroczny obóz odbędzie się w dniach 8-15 lipca. Swą działalnością obejmiemy jak zwykle Dubeninki i Żytkiejmy oraz okoliczne wsie. Wzorem lat ubiegłych będziemy przyjmować pacjentów w Ośrodku Zdrowia w Dubeninkach oraz w trakcie wizyt domowych u chorych, zgłoszonych przez panią doktor. Gabinety masażu funkcjonować będą w Dubeninkach i Żytkiejmach. Wykonamy prace remontowe w mieszkaniach trzech samotnych, starszych osób znajdujących się w trudnej sytuacji. Osoby zostały wskazane po wcześniejszej konsultacji z wójtem i miejscowym ośrodkiem pomocy społecznej. Oprócz działań medycznych i gospodarczych będą zorganizowane zajęcia dla dzieci Edukacja przez zabawę, prowadzone przez naszą młodzież wraz z Dhroeh Nankoe (znanym wokalistą i muzykiem z Holandii), który zgłosił chęć pracy z dziećmi podczas tej akcji. Ze względu na duże zapotrzebowanie, chcielibyśmy rozszerzyć nasze usługi o naprawę rowerów, usługi fryzjerskie, przeróbki krawieckie itp. Kochani, to kolejna akcja, która nas wszystkich jednoczy i daje wspaniałe poczucie bycia potrzebnym. Ci, którzy brali udział we wcześniejszych obozach, znają doskonale uczucia radości i jedności z naszymi podopiecznymi. Tego nie da się opisać słowami. W tym roku chcielibyśmy częściej organizować wieczorki artystyczne wspólnie z mieszkańcami, by być bliżej i dać więcej siebie. Gdyby się udało, chcielibyśmy, chociaż na jeden taki wieczór, zaprosić nasz chór. Niezwykle ważnym elementem całego przedsięwzięcia jest ekipa kuchenna, którą podobnie jak w latach ubiegłych pokieruje nasza nieoceniona Grażyna Botwicz! Do pomocy bardzo potrzebne są dodatkowe osoby. Pracy będzie dużo i dlatego każde pomocne ręce są niezwykle mile widziane! Ze względów organizacyjnych, musimy wcześniej wiedzieć na czyją pomoc możemy liczyć. Dlatego wyznaczamy ostateczny termin przyjmowania zgłoszeń 31-go Maja! 6

7 Zima 2012 Jeśli ktoś zdecyduje się w ostatniej chwili dołączyć, by nas wesprzeć, będzie mile widziany, zostanie jednak przydzielony do wyznaczonej przez nas grupy roboczej. Noclegi, jak co roku w Szkole Podstawowej w Dubeninkach w cenie 18,00 zł za dobę. Całodzienne wyżywienie również w szkole 10,00 zł od osoby. Istnieje możliwość spania w pensjonacie 35,00 zł za dobę. Wszystkich uczestników będzie obowiązywał Regulamin Obozu, z którym każdy wcześniej się zapozna. Kochani! Ten obóz to wspaniała szansa, by wprowadzić swoją miłość w działanie, i by doświadczyć miłości, jaką obdarzają nas podopieczni. Jest to również okazja do sewy rodzinnej! Można przyjechać z małżonkami, dziećmi, wnukami i przyjaciółmi. Tamtejsze okolice są przepiękne! Planujemy rozpocząć obóz w niedzielę 8 lipca, ale można będzie przyjechać już w sobotę 7 lipca (po wcześniejszym zgłoszeniu). Kończymy naszą pracę 14 lipca, w sobotę pożegnalnym ogniskiem, a w niedzielę wybierzemy się na wspólną, autokarową wycieczkę. Ponawiamy nasz apel o wystawienie w grupach puszek z przeznaczeniem na obóz SAI SŁUŻBA BEZ GRANIC lub ewentualne wpłaty na konto: Stowarzyszenie Sathya Sai; z dopiskiem Służba bez granic numer: Zgłoszenia pisemne prosimy kierować na adres grazyna.botwicz@gmail.com lub jrynkiewicz@poczta.onet.pl do W imieniu Komitetu Organizacyjnego Obozu Maria Quoos Twórzmy razem piosenki Zapraszamy do wspołpracy przy tworzeniu nowych tekstów oraz melodii do piosenek. Jeśli czujesz w sobie nawet mały talent w tym zakresie nawiąż wspolpracę z naszą grupą twórców. Ten rodzaj działalności koordynuje Beata Czajkowska-Tyc, btyc@wp.pl. Gdy śpiewamy pieśni i piosenki, wtedy nasze serca otwierają się, a podczas tego procesu nauki Sai trafiają wprost do naszych wnętrz. Wśród nas są osoby obdarzone różnymi talentami, między innymi potrafimy pomagać w udoskonalaniu tekstów oraz potrafimy z linii melodycznej stworzyć piosenkę. Przyłącz się do nas. Napisz do nas, lub przyślij swoją propozocję. Czekamy na twój kontakt. W jedności tworzymy piekne utwory. Poprzez sztukę Sai przemawia do nas z głębi naszych serc. Koordynator d/s duchowych Beata Czajkowska-Tyc 7

8 JJBóg wcielił się po to, aby zmieniać miłością W każdej judze Bóg wcielał się jako awatar dla jakiegoś określonego zadania. Obecne wcielenie różni się tym, że musi zajmować się kryzysem, który jest ogólnoświatowy, który wstrząsa całym światem. Bhagawan Śri Sathya Sai Baba Oświadczenie to podsumowuje boską misję awatara Kalijugi, Bhagawana Śri Sathya Sai Baby. Kiedy przyjął ciało, świat nie doszedł jeszcze w pełni do siebie po pierwszej wojnie światowej. Dwudziestego października 1940 roku, kiedy świat był ogarnięty II wojną światową, ten 14-letni chłopiec odrzucił swoje książki szkolne i oświadczył, że zstąpił, aby wprowadzić ludzkość z powrotem na świętą drogę. Misja Świat czekał na niego, ponieważ znalazł się u progu katastrofy, czego nie uświadamiali sobie ci, którzy wówczas rządzili. Wkrótce po zakończeniu II wojny światowej zaczęła się nowa epoka dehumanizacji. W ciągu następnych 50 lat nauka i technika dokonały niesłychanego postępu. Mimo iż część świata zaczęła pławić się w wielkim dostatku, jej poczucie szczęścia gwałtownie zmalało. Pozostała część ludzkości żyła w rosnącym ubóstwie i w poczuciu krzywdy i bezsilności. Nikt nie mógł nawet myśleć o szczęściu. Wszędzie zagrażała niszczycielska przemoc, zarówno rzeczywista, jak i w postaci zagrożeń. Społeczeństwa straciły wszędzie harmonię, okazało się bowiem, że spokoju nie ma nawet w rodzinach. Wcielony Pan doskonale wiedział, co dolega światu, wiedział też, jakie powinno być na to lekarstwo. Inaczej niż poprzedni awatarowie, nie przybył, aby zabijać kogokolwiek. Jego misją jest zjednoczenie ludzkości. Ta jedność będzie prowadziła do czystości, która z kolei doprowadzi do boskości. Wyjątkową receptą, jaką dał, był nakaz miłości, a przesłanie zabrzmiało głośno i jasno, kiedy oświadczył: Przybyłem, aby przywrócić miłość wśród ludzi, aby wyzwolić ich umysły z ciasnoty i ograniczeń. Było to działanie niezwykle potężne i trafne, ponieważ inaczej niż podczas wcześniejszych wcieleń, Pan musiał zająć się całym światem, wszystkimi ludźmi, a nie tylko częścią z nich. Duchowość jest rzeczywiście wspólnym rdzeniem każdej religii uczy jej z pewnością każda religia. Jednak religie i narodowości oraz społeczeństwa stały się siłami raczej dzielącymi niż jednoczącymi. Jednym ze sposobów rozwiązania tych problemów jest uwolnienie się od chciwości i samolubstwa. Jest to możliwe tylko wówczas, gdy człowiek widzi drugiego człowieka jako ucieleśnienie boskości i wdraża ducha miłości służąc wszystkim. Konieczne jest przeświadczenie, że miłość kruszy wszelkie przeszkody. Nic dziwnego, że bhaktowie należący do ponad stu krajów 8

9 Zima 2012 i wyznający wszelkie religie, przybyli, aby szukać pokoju u Pana Sai. Mówił On wszystkim: Nadal oddawaj cześć wybranemu przez siebie Bogu, w sposób, jaki jest ci bliski. Wielokrotnie radził wyznawcom, aby byli dobrymi muzułmanami, dobrymi chrześcijanami, dobrymi buddystami i dobrymi hindusami. Każdy ma podążać drogą swej religii tak doskonale, jak tylko potrafi. Nie wszyscy wiedzą, że Bhagawan kazał zbudować dla braci muzułmańskiej meczet w Puttaparthi, tak aby nie musieli daleko jeździć na swoje regularne modlitwy. Uniwersalny klucz Być może wszyscy dążymy do tych samych celów chcemy znaleźć spokój, aby uświadomić sobie boskość w głębi siebie. Każdy z nas jednak ma inne podejście i inny poziom rozwoju. Wynika z tego, że choć cel jest ten sam, algorytm, jakiego powinniśmy się trzymać, każdy musi odkryć sam i właściwie go zrozumieć. Bhagawan nie zajmował się nami wszystkimi w ten sam sposób. Każdy z nas był i jest dla niego kimś bardzo szczególnym. Właściwie każdy z nas otrzymał inną receptę. Wspólny był jednak sposób, w jaki on sprawiał, że wszyscy czuliśmy, jak drogi jest mu każdy z nas. To trwałe uczucie pozostało głęboko w naszych sercach. Musi ono utrzymywać się i prowadzić nas przez życie. Bhagawan mówił wielokrotnie: Nie próbujcie mnie pojąć. Po prostu wypełniajcie to, co mówię. Mimo to wielu wielbicieli, jak też innych osób, często próbowało opisywać Boga w kategoriach ludzkiej terminologii, dociekając Jego różnych obszarów i wymiarów. Czasem stała za tym dobra intencja lepszego zrozumienia, jednak wielokrotnie prowadziło to do powstawania wątpliwości w prostych umysłach. Należy w takich przypadkach odpowiadać im z głębokim przekonaniem. Najlepsze, co możemy zrobić, to pokazać naszą osobistą więź z Nim, jakkolwiek ją rozumiemy, jako zaszczyt, którego dostąpiliśmy, wzmacniając to tym, co powiedział nam indywidualnie czy zbiorowo w różnych okolicznościach. Wszechwiedzący Bhagawan wiedział, co dla każdego z nas jest najlepsze. Choć podstawowym składnikiem w przypadku każdej recepty była miłość, sam przepis zawsze był różny, stosownie do warunków. Miłość to również podstawa czterech pozostałych wartości, na które Bhagawan kładł nacisk: prawdy, prawości, pokoju i niekrzywdzenia. To samo dotyczy innych drogocennych stwierdzeń Bhagawana. Niektóre z nich sprawiają nawet wrażenie materialistycznych: Wyznaczanie granic pragnieniom oraz Właściwym przedmiotem studiów nad ludzkością jest człowiek. Jednak tym najważniejszym hasłem, o największej skuteczności, jest: Miłość do Boga, strach przed grzechem i moralność w społeczeństwie. Moim zdaniem jest to punkt wyjścia dla każdego z nas na drodze Sai. Sai Sadguru pozostawił nam wzorce do naśladowania, zarówno jeśli chodzi o wybór tego, co należy zrobić, jak i samą realizację. Jest to bardzo ważne, a nie zawsze rozumiane. Ponieważ niektórzy z nas mieli to wielkie szczęście, że widzieli te działania w różnych sytuacjach i w różnym kontekście, musimy wspomnieć o nich bez wchodzenia w szczegóły. Boska sankalpa (wola) 9

10 wszechmocnego Bhagawana sprawia, że to, czego zapragnie, musi się stać, tak w skali mikro z nami indywidualnie, jak i w skali makro z całą ludzkością. Ale to niczego by nas nie nauczyło. Aby dać nam odpowiednie lekcje, Swami zstąpił na poziom ludzki i zaczął działać jak człowiek, ale z cudowną doskonałością, prowadząc nas, krok za krokiem i upewniając się, że potrafimy się uczyć. Przy każdej okazji Bhagawan doglądał wszystkich szczegółów i upewniał się, że niczego nie pominięto. Czy było to reżyserowanie sztuki teatralnej studentów na uniwersytecką konwokację, czy przygotowywanie jakiejś uroczystości w aśramie, bądź też rozdawanie wielbicielom darów; wszystko to znaczyło dużo więcej niż to, czym zdawało się być. Tak samo było z wielkimi przedsięwzięciami Bhagawana dotyczącymi wody pitnej, super-specjalistycznych szpitali czy programów oświatowych bezkompromisowo zajmował się nimi wszystkimi. Wszystko było realizowane właściwie i w porę. Nic nie było dla Swamiego na tyle drobne czy nieistotne, aby się tym nie zająć. W odpowiednim czasie, do określonej pracy wybierał idealnie pasujące osoby, będące jego narzędziami. Patrząc wstecz widać, jak niesłychanie dużo czasu, wysiłku i poświęcenia przeznaczał Swami na każde z tych zadań, które zostały tak dobrze wykonane. Każde z nich musiało być doskonale zaplanowane i wykonane. Tak też było. Osiągnięcie Na świecie jest dziś bardzo dużo ludzi zaniepokojonych tym, co obecnie się dzieje i pragnących wszystko zmienić. Mimo to nie widać żadnej zmiany. Powód tego jest prosty. Ludzie mający jak najlepsze intencje nie wiedzą, co jest prawdą, a co fałszem. Pragnęliby przekształcać wszystko, z wyjątkiem siebie. Nie postępują też zgodnie z tym, co mówią. Myślą, że wykonali swoją pracę, gdy krytykowali innych. W przeciwieństwie do takich ludzi Bhagawan uczy nas, jak rozróżniać pomiędzy tym, co prawdziwe, a tym, co fałszywe i daje siebie jako doskonały przykład w każdej dziedzinie oraz podejmuje ogromne działania po doskonałym ich zaplanowaniu. Uważa też, że żadne poświęcenie nie jest zbyt wielkie, jeśli chodzi o szczęście ludzkości. To, że mieliśmy zaszczyt być z nim na tym świecie i pozwolono nam być jego narzędziami do wykonania paru małych prac, jest czystą boską łaską. Zostało nam to powiedziane, kiedy oznajmił: Macie szczęście, że teraz, w tym życiu, uzyskaliście szansę doznania błogości widzenia ucieleśnienia wszystkich postaci Boga, Sarwadaiwatwa Swarupam. Nigdy nie zdołamy zrobić wystarczająco dużo, aby żyć odpowiednio do tego 10

11 Zima 2012 zaszczytu. Musimy jednak pamiętać o tym, dopóki jesteśmy tutaj i prowadzić dalej jego misję najlepiej, jak potrafimy. Powszechnie wiadomo, jak solidne, bezprzykładne i doskonale przemyślane były przedsięwzięcia Bhagawana. Nie ma potrzeby opisywania ich tutaj, jednak nie spełniłbym swego zadania, gdybym nie wspomniał o tym, jaką korzyść przynoszą one milionom biednych ludzi, zapewniając im bezpłatną oświatę, opiekę zdrowotną, dach nad głową i podstawowy składnik zdrowego życia, a mianowicie zdrową wodę do picia. Poza tym Swami natchnął swoich wielbicieli na całym świecie do podejmowania podobnych, choć skromnych przedsięwzięć, wspierających ludzki dobrobyt. Po wielekroć zostało stwierdzone, że nauka bez religii jest ślepa, a religia bez nauki jest kulawa. Pragnieniu służenia musi towarzyszyć możność służenia. Równowaga pomiędzy wartościami będącymi budulcem, a fachowością stała się podstawą perfekcyjnego systemu edukacji, powołanego przez Swamiego, szerzącego prawdziwą oświatę i dającego światu idealnych obywateli. Główne przesłanie, jakie studenci otrzymywali w każdym błogosławionym orędziu Swamiego brzmi: Służcie z miłością i oddaniem społeczeństwu, aby uszczęśliwiać Swamiego. Prof. Wiśwanath Pandit były prorektor Uniwersytetu Sai Tłum. Grzegorz Leończuk Źródło Sanathana Sarathi JJOdwieczny woźnica... nadal żyje Składam swój pokorny, pełen czci hołd mojemu guru i Bogu, mojemu Swamiemu, Bhagawanowi Śri Śri Śri Sathya Sai Babie. Zstąpił na świat w pięknej ludzkiej postaci, w odpowiedzi na modlitwy i tapas (pokutę) wielu, wielu riszich i munich (mędrców i świętych). Swami jest nieśmiertelny i wieczny Jesteśmy najszczęśliwszymi ze wszystkich istot na świecie, zostaliśmy bowiem pobłogosławieni tym, że byliśmy z nim, widzieliśmy go, słyszeliśmy go i służyliśmy mu. Otrzymaliśmy najrzadszą z łask Jego darśanu, sparśanu i sambhaśanu (widoku, dotyku i rozmowy). Wszyscy dosłownie żyliśmy z Bogiem! Nasz Pan i Mistrz chodził po świecie 85 lat. Narodzony w małej wsi Puttaparthi, w prostej rodzinie, Swami od urodzenia dawał dowody swej boskości. Każde ziarnko piasku na brzegach rzeki Ćitrawati i każda piędź ziemi w Puttaparthi nosi na sobie tysiące odcisków stóp boskiego mistrza. Całe to miejsce rozbrzmiewa jego boskimi wibracjami i sprawia, że czuje się Jego obecność. Porzucił jedynie swoją cielesną powłokę, jest jednak nieśmiertelny i wieczny. To właśnie Jego miłość i współczucie dla nas kazało temu, który nie ma formy, przyjąć 11

12 postać, tak abyśmy mogli Go widzieć i oddawać Mu cześć. Miał najbardziej urzekającą, ujmującą i wspaniałą postać. Jego uśmiech był jak blask tysiąca słońc. Uzbrojony w moc bezwarunkowej miłości uczył nas w prosty sposób znaczenia ludzkich wartości satji, dharmy, śanti, premy i ahimsy. Uprościł i połączył nauki Gity, Koranu i Biblii w dwuwierszu: Kochaj wszystkich, służ wszystkim, zawsze pomagaj, nigdy nie krzywdź. Żył zgodnie z tym, co głosił. Moim przesłaniem jest moje życie mawiał nasz Pan. Ideały w służbie społecznej, oświacie i opiece zdrowotnej To On przyszedł z pomocą ludziom z okręgu Anantapur zaspokajając poprzez inwestycje wodne pragnienie ich wysuszonych gardeł. Następnie projektem wodnym objął okręgi Medak, Mahabubnagar, Wschodnią i Zachodnią Godawari. Woda została też doprowadzona przez terytorium całego stanu do miasta Chennai (Madras). Założył bezpłatne szkoły i wyższe uczelnie o wysokich standardach edukacyjnych. Instytut Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai został nazwany perłą w koronie systemu oświatowego Indii. Niezrównane są jego programy opieki zdrowotnej. Nigdzie na świecie nie znajdziemy całkowicie bezpłatnej opieki zdrowotnej w szpitalach ogólnych czy super-specjalistycznych, takich jak te w Puttaparthi i w Whitefield. Dał rządowi i super-bogatym ludziom naszego kraju wspaniały przykład do naśladowania. Cud przemiany wewnętrznej Nasz Swami przyciągał ludzi z całego świata. Nigdy nie jeździł za granicę, z jednym wyjątkiem, a mimo to ludzie ze wszystkich religii przybywali z całego świata do Puttaparthi, aby Go po prostu ujrzeć... Mistrza. Swami wyglądał wspaniale w swej pomarańczowej szacie i ciemnej koronie włosów. Z Jego oczu płynęła miłość tysiąca matek. Jego miłość i współczucie oddziaływały na życie milionów wyznawców na całej planecie. Uczył nas troski i dzielenia się z innymi, służenia naszym bliźnim. Przede wszystkim zaś uczył nas bezwarunkowo kochać. Wszyscy widzieliśmy, jak dokonywał wielu cudów, jednak największym Jego cudem była wewnętrzna przemiana, jaką w nas spowodował. Pan powiedział: Zrób jeden krok w moją stronę, a ja uczynię dziesięć ku tobie. Kiedy całkowicie Mu się podporządkujemy, pokładając całe swoje oddanie i wiarę w jego boskich lotosowych stopach, On po prostu bierze na siebie całe nasze życie. Wówczas możemy pozostawić Mu wszelkie swoje zmartwienia. Kłopoty przychodzą i mijają, jak chmury przepływające po niebie, wszystko, co ci się przydarza, jest dla twego dobra mawiał Swami. Niech nasze serca będą Jego świątynią Jakże wiele naszych kłopotów wziął On na siebie wszystkie nasze choroby, nasze problemy uczuciowe i pozwalał swemu ciału cierpieć. Zawsze czułam, 12

13 Zima 2012 że codziennie krzyżuje siebie, aby wyleczyć nasze dolegliwości. Dlatego właśnie Jego ciało, każdy narząd, cierpiało podczas ostatnich swych dni na ziemi. Nawet pod koniec swojej awatary mógł opuścić ciało w jednej chwili, ale On zwlekał, żeby pozwolić nam pogodzić się z tym, co nieuniknione. Taki jest nasz współczujący i kochający Sai. W wielu swych orędziach mówił: Jestem twoim Hridajawasim (mieszkańcem serca). Musimy zbudować dla Niego świątynie we własnych sercach i umieścić Go tam, aby nigdy nas nie opuścił. To piękne doświadczenie życia z awatarem jest nasze ci, którzy uwierzyli w Niego, będą żywić tę wiarę na zawsze. Pan nigdy nie wskazał żadnych spadkobierców, ponieważ Jego prawdziwymi spadkobiercami jesteśmy my Jego wielbiciele. Na naszych barkach spoczywa odpowiedzialność za dalsze prowadzenie Jego misji. Jak powiedział: Ręce, które służą, są świętsze niż usta, które się modlą. Naszym prawdziwym hołdem dla ukochanego Bhagawana powinno być to, aby nasze życie było Jego przesłaniem... Niesiemy Jego pochodnię. Nigdy już nie narodzi się tak kochający i paripurna (pełny) awatar. Był On rzeczywiście niezwykłym zjawiskiem naszych czasów. Mieliśmy niesłychane szczęście być współczesnymi żyjącego Boga. Czegóż więcej chcemy? Nieśmy nadal proporzec Sai wysoko w górze. Być może nigdy więcej nie ujrzymy Jego pięknej postaci, ale możemy odczuwać Jego dotknięcie, kiedy pieści nas łagodny wietrzyk, kiedy spadają na nas krople deszczu i gdy jasno świeci na nas słońce. Musimy podźwignąć się teraz duchowo, aby Go czuć i widzieć we wszystkim, co nas otacza. Jesteśmy Jego iskrami On jest w nas, a my jesteśmy w Nim. Nie ma żadnej odrębności. On jest w nas, wokół nas, pod nami i nad nami... nasz stały towarzysz Bhagawan Śri Sathya Sai Baba. Pochylamy głowy u Jego boskich lotosowych stóp i modlimy się do Niego, aby nas pobłogosławił i zawsze był z nami. Jest naszym Hridajawasim. ON NADAL ŻYJE w świątyni naszego serca. dr Gita Reddy minister przemysłu wielkiego, cukru, handlu i promocji eksportu w rządzie Indii Tłum. Grzegorz Leończuk Źródło: Sanathana Sarathi 13

14 JJCześć dla Bhagawana Śri Sathya Sai Baby Ucieleśnienie bezinteresowności i poświęcenia Baba powtarzał, że jest uosobieniem thjagi, czyli poświęcenia. Przywdziawszy pomarańczową szatę sannjasina (wyrzeczonego), był całkowicie nieprzywiązany i nie posiadał nic własnego. Wszystko przekazywał trustom dla pożytku powszechnego. Kilka trustów założył sam Baba, wiele zaś założyli Jego wielbiciele pod kierownictwem i natchnieniem Baby, aby wspierały transformację rzesz ludzkich pod Jego przewodnictwem i natchnieniem. Wszystkie te trusty służą społeczeństwu wykonując przedsięwzięcia publiczne na polach oświaty, opieki zdrowotnej, itd. Trusty Baby nigdy nie apelowały publicznie o pieniądze. Natomiast wielu bezinteresownych dobroczyńców pobłogosławionych przez Babę uważało za swoje szczęście, gdy Bhagawan przyjął ich ofiarę. Baba opiekował się wszystkimi tymi instytucjami osobiście, zapewniając swoje przewodnictwo i upewniał się, że pieniądze publiczne, trzymane w trustach wykorzystuje się mądrze, bez marnotrawstwa. Wielki mówca i płodny pisarz Baba napisał wiele książek znanych jako Wahini. Napisał też komentarz do Ramajany. Był wielkim mówcą i w swych orędziach wykorzystywał głęboką wiedzę o wszystkich pismach świętych, nie tylko religii hinduskiej, ale także innych religii. Pomimo dużego nasycenia Jego mów filozofią, przesłanie Baby było proste i jasne, trafiające do każdego serca. Opowiadał w sposób mistrzowski, znakomicie przerywając filozoficzne orędzia słowami Oka chinna katha, co znaczy: mała przypowieść. Bhaktowie Baby słuchali Go z czcią, oddaniem, miłością i co najważniejsze, z pełną uwagą. Te publiczne orędzia były wygłaszane przez ponad 50 lat, a w każdym z nich były ważne wskazówki dla ludzkości. Chociaż nigdy nie zgłębiał sanskrytu, Wed ani pism świętych, ich znajomość przyszła do niego w naturalny sposób. Uprościł wielkie filozoficzne prawdy w swoich orędziach, bhadźanach, które układał oraz poprzez chwytliwe hasła. Był młody, a Jego przesłanie było proste. Nauczał miłości i oddania Bogu. Układał pieśni w językach telugu i kannada, komponował do nich muzykę i śpiewał je w doskonałym rytmie. Dokądkolwiek się udał w stanie Karnataka, był znany jako Bhadźane Baba. Przesłanie Jego było proste i łatwe do zrozumienia. Poza tymi publicznymi orędziami, Baba odbył rozmowy z olbrzymią ilością wielbicieli udzielając audiencji, które oni nazywali interview. Te audiencje były bardzo osobistymi rozmowami o sprawach rodzinnych, religijnych i o przewodnictwie duchowym. Wszystkie przesycone były wielką miłością. 14

15 Zima 2012 Olbrzymie przedsięwzięcia społeczne Na poziomie mega-społecznym, Baba, z inspiracji swej matki Iśwarammy, rozpoczął olbrzymie przedsięwzięcia publiczne. Poczynając od małej działalności medycznej pod koniec lat 50. doszedł do olbrzymich przedsięwzięć obejmujących powstanie dwóch super-specjalistycznych szpitali w Whitefield (Bengaluru) i w Puttaparthi. Założone zostały również dwa szpitale ogólne i szpital mobilny (na kołach). Baba natchnął też ludzi do podobnej działalności w innych częściach kraju, przykładem czego jest szpital chorób serca w Rajkot w stanie Gudżarat. Wszystkie te ośrodki medyczne prowadzone są w duchu służby, świadcząc wyśmienitą opiekę zdrowotną zupełnie bezpłatnie wszystkim biednym pacjentom, bez względu na religię, kastę, język czy narodowość. Na polu oświaty Baba otworzył w Puttaparthi szkołę podstawową, która później stała się szkołą średnią. Następnie założył wyższe uczelnie dla dziewcząt w Anantapur, a dla chłopców w Whitefield (Bengaluru) i w Puttaparthi, jak również wyższą uczelnię muzyczną. Założył też szkołę w Radżahmundry w stanie Andhra Pradesh. Co zaś najważniejsze, otworzył uniwersytet w Puttaparthi, przy którym afiliowane zostały wszystkie Jego wyższe uczelnie: w Bengaluru, Anantapur i Puttaparthi. Ten założony przez Bhagawana uniwersytet otrzymał najwyższą ocenę NAAC, przyznawaną uniwersytetom w Indiach, zaś rządowa komisja oceny nazwała go perłą w indyjskim systemie oświaty. Wszystkie te placówki zapewniają studentom całkowicie bezpłatną naukę. Baba położył nacisk na oświatowy system Gurukul i w późniejszych latach sformalizował ten system, nadawszy mu nazwę Educare systemu podkreślającego odwieczne wartości, które są uniwersalne i nie wiążą się z jakąś szczególną religią. Te wieczne wartości to satja, dharma, śanti, prema i ahimsa (prawda, prawość, pokój, miłość i niekrzywdzenie). Baba bardzo kochał swoich uczniów i studentów. Troszczył się o nich osobiście, znał ich trudności, prowadził ich przez cały czas i nakłaniał, aby żyli wierząc w siebie. Znał ich wszystkich, ich sytuację rodzinną i rozmawiał z nimi codziennie podczas darśanu. Był dla nich przewodnikiem, wspierał ich we wszystkich ich działaniach, nadzorował koncerty muzyczne i sztuki teatralne, jakie wystawiali i był dumny z dorocznego Dnia Sportu. Inne przedsięwzięcia służby publicznej, takie jak ogromne przedsięwzięcia doprowadzenia wody pitnej do miasta Chennai (Madras) w Tamilnadu oraz w 5 okręgach stanu Andhra Pradesh, są pomnikami miłości Bhagawana do ludzkości. Przedsięwzięcia te zapewniają wodę pitną milionom biednych mieszkańców wsi oraz najuboższym dzielnicom wielu miast. To, czego nie były w stanie zrobić rządy, Baba osiągnął mocą swojej miłości. Baba nie oczekiwał od swoich wielbicieli niczego, oprócz tego, żeby prowadzili dobre życie i służyli społeczeństwu. Zgodnie z przesłaniem Baby: służba dla ludzkości jest służbą Bogu. Uniwersalne nauki oraz bezinteresowna miłość do ludzkości Baba głosił, że człowiek nie może rozwinąć się duchowo, jeśli nie kocha wszystkich istot. Był niesłychanie katolicki w swoim światopoglądzie głosząc, że jest tylko jedna 15

16 religia, a jest nią religia miłości. Dokonał syntezy nauk wszystkich religii. Baba wymyślił symbol sarwa dharmy (wszystkich wierzeń), zawierający w sobie symbole głównych religii świata. Wielbiciele Baby znajdują się na całym świecie, w ponad 160 państwach. Wszyscy oni postrzegają Bhagawana jako ucieleśnienie miłości, jako swego duchowego mistrza, członka rodziny, przewodnika tym jest dla nich wszystkim. To olbrzymie morze wielbicieli jest samo w sobie największym hołdem dla Baby oraz Jego przesłaniem. Modlimy się do Bhagawana, aby zsyłał nieustannie na całą ludzkość swe błogosławieństwa i prowadził ją tak, by wiodła pokojowe życie, pełne miłości i współczucia, starając się osiągnąć pięć wiecznych wartości, których nauczał Bhagawan podczas swego pobytu na ziemi. Sława Baby rozeszła się po całym świecie przez kontynenty i strefy językowe. Wielbiciele w Ameryce Południowej, mówiący po hiszpańsku, w Polsce, mówiący po polsku, w Rosji i innych państwach bałtyckich, mówiący po rosyjsku, w państwach Bliskiego Wschodu, mówiący po arabsku, we Włoszech, mówiący po włosku, w USA i Wielkiej Brytanii, mówiący po angielsku, a do tego wszystkie stany Indii, o różnych językach wszyscy oni oddają cześć Babie. Uważają Babę za Boga i chcą uczynić wszystko, aby żyć zgodnie z Jego naukami. Składamy pełen szacunku i miłości hołd Babie, który jest powszechnym Duchem, opisywanym przez Wedy jako Anoranijam mahato mahijan, co znaczy: Brahman jest subtelniejszy niż to, co najsubtelniejsze i większy niż to, co największe. Upaniszady określają Go jako Jatho waćo niwarthante aprapja manasa saha, co znaczy: Od którego odbijają się bezradnie słowa i umysł, nie pojmując boskości. Tej zawsze obecnej, promienistej świadomości składamy pokornie hołd i dziękujemy za odwiedziny na ziemi, za przyjście do nas, wzięcie nas za ręce i prowadzenie. Dziękujemy za inspirację i podźwignięcie nas; za kochanie nas oraz za to, że kochamy innych; za spełnienie naszego życia i odkupienie nas. Jedynym sposobem oddania prawdziwej czci duchowi Baby jest kierowanie naszym życiem tak, aby Go zadowolić. Życie zgodne z Jego oczekiwaniami, że właśnie tak powinni żyć Jego prawdziwi wielbiciele. S.S. Naganand Tłum. Grzegorz Leończuk Źródło: Sanathana Sarathi 16

17 Zima 2012 JJUczyń wiarę podstawą swego życia Dyskurs Bhagawana wygłoszony w hali Sai Kulwant w Prasanthi Nilayam 7 lipca 1996 roku. Ludzie na tym świecie oślepli, stracili bowiem oczy wiary. Zaprzeczają istnieniu Boga, ponieważ Go nie widzą. Dla nich Bóg może nie istnieć, natomiast istnieje On dla nas. Ucieleśnienia miłości! Od czasów starożytnych ludzie tracą cenny czas rozprawiając o istnieniu lub nieistnieniu Boga. Nawet jeśli słońce świeci, niewidoma osoba go nie widzi. Podobnie nie widać świata, jeśli zasłoni się oczy. Czy to znaczy, że słońce nie istnieje, albo że nie istnieje świat? Nie. Słońce istnieje, ale ten, kto nie ma oczu, nie może go zobaczyć. To niedoskonałość postrzegania, a nie samego stworzenia. Wiara jest konieczna przy podejmowaniu wszelkich wysiłków Wiara jest prawdziwym sensem życia człowieka. Bez wiary nie da się wykonać nawet małego zadania. Jak człowiek może odnieść powodzenie w jakimkolwiek dążeniu, jeśli nie podejmuje wysiłku z wiarą? Nie zrobi nawet dziesięciu kroków, jeśli brakuje mu wiary. Na tym ogromnym świecie wiara jest konieczna nawet w niewielkich zadaniach. Nie tylko w sprawach dotyczących Boga wiara jest bardzo ważna w każdym ludzkim działaniu, dla osiągnięcia powodzenia we wszelkich dziedzinach: doczesnych, etycznych, moralnych, duchowych czy naukowych. Wiara jest podstawą miłości do matki, ojca, męża, żony itd. Człowiek nie będzie kochał nawet matki, jeśli nie będzie wierzył w to, że jest ona jego matką. Podobnie mąż nie będzie kochał żony, jeśli nie będzie wierzył, że jest jego żoną. Matka nie pokocha własnych dzieci, jeśli nie uwierzy, że są to jej własne dzieci. Człowiek może doświadczać tej wszystko przenikającej miłości jedynie wtedy, gdy posiada wiarę. Bez wiary nie może doznawać miłości i błogości. Nie może bez wiary żyć. Dzisiaj wielu ludzi nie wierzy w Boga. Jest też wielu innych, którzy udają, że nie mają wiary, nawet jeśli ją posiadają. Kolejni wierzą w Boga, ale nie wyrażają tego otwarcie, bo dążą do zysku politycznego lub publicznego poklasku. Pytają: Skoro Bóg istnieje, dlaczego Go nie widzimy?. Czy wierzysz we wszystko, co widzisz, a zaprzeczasz wszystkiemu, czego nie możesz zobaczyć? Dziś rano jeden student zadał mi pytanie: Swami mówi nam, że powinniśmy wszystkich kochać. Dlaczego? Odpowiedziałem mu pytaniem: Pytasz mnie, dlaczego powinniście wszystkich kochać. A ja cię pytam, dlaczego mielibyście kogokolwiek nienawidzić? Jakikolwiek jest powód waszej nienawiści do innych, taki sam jest powód do kochania ich. Miłość i nienawiść są jak 17

18 przedmiot i jego obraz. Tam, gdzie jest nienawiść, tam jest i miłość. Tam, gdzie jest uczucie nieobecności, jest też prawda obecności. Oto mały przykład. Czy Sai Baba jest obecny na tym podwyższeniu, czy nie? Jeśli powiecie, że jest obecny, na jakiej podstawie to mówicie? Widzicie jego postać i mówicie, że jest obecny. Przypuśćmy, że po zakończeniu tego przemówienia wejdę do świątyni. Jeśli ktoś wówczas zapyta: Czy Sai Baba jest tam, na podwyższeniu?, odpowiecie: Nie ma go tam. Co to znaczy? To, że Sai Baba jest, ale nie na podwyższeniu. Gdyby Sai Baba nie istniał, wówczas zagadnienie jego obecności czy nieobecności w ogóle by nie powstało. Podobnie ludzie zaprzeczają istnieniu Boga lub je przyjmują, ponieważ On jest. Jedynie dlatego, że Bóg istnieje, ludzie zaprzeczają Jego istnieniu. Gdyby naprawdę nie było Boga, jak wówczas mogłoby istnieć słowo Bóg? Przed chwilą Anil Kumar powiedział Jest Bóg. Pierwsza część tego zdania jest, wyraża prawdę o istnieniu Boga. Kiedy mówimy jest, wówczas rodzi się pytanie kto jest?. To Bóg. Niektórzy mówią: nie ma Boga there is no God (po angielsku). To zdanie zaczyna się od słów there is mówiących, że Bóg jest. No God to dopiero druga część zdania. Nawet to negatywne zdanie zaczyna się od twierdzącego stwierdzenia: jest. Ateiści mówią, że nigdzie nie ma Boga God is nowhere. Zdanie to składa się w języku angielskim z trzech słów, a dwa pierwsze mówią: Bóg jest. Jeśli podzieli się słowo nowhere [nigdzie], powstaną słowa now here [tu i teraz] i zdanie przeczące zamieni się w twierdzące. Ci, co wierzą w Boga, mówią: Bóg jest tu i teraz, zaś ci, co w Boga nie wierzą, mówią: Boga nigdzie nie ma. Podstawą obu tych stwierdzeń jest wiara i brak wiary. Wiara jest jak dwoje ludzkich oczu. Podobnie śastry (pisma święte) to natry (oczy) człowieka. Śriszti (stworzenie) istnieje, ponieważ człowiek ma driszti (wzrok, widzenie). Jakie jest widzenie, takie jest stworzenie. Człowiek powinien oglądać śriszti z punktu widzenia [driszti] śastr. Pomiędzy netrą i śastrą istnieje bliski związek. Śastra opisuje to, co widzi netra (oko), a netra widzi to, co opisuje śastra. Trzy kroki do uświadomienia sobie Boga Jak mówią pisma święte, są trzy kroki wiodące do uświadomienia sobie Boga, które powinien podjąć sadhaka dźniatum, draśtum i praweśtum (wiedzieć, widzieć i doświadczać). Najpierw słyszysz od kogoś, że na targu można dostać coś do jedzenia. To dźniatum. Pierwszym krokiem jest słuchanie. Potem idziesz na rynek i widzisz tę potrawę. Jest to draśtum. Ale przez to, że usłyszysz o jedzeniu lub zobaczysz je, twój głód nie zostanie zaspokojony. Stanie się tak dopiero wtedy, gdy je zjesz. To praweśtum. Odpowiednikami tych trzech kroków są śrawanam, mananam i nididhjasanam (słuchanie, kontemplowanie i zastosowanie). Pierwszy krok to wysłuchanie prawdy duchowej. Później powinno się o niej rozmyślać. A potem stosować ją w życiu. Są to bardzo ważne kroki na drodze duchowej. W każdej dziedzinie najważniejszym pierwszym krokiem jest śrawanam (słuchanie). Nawet dla dziewięciu stopni oddania, śrawanam jest pierwszym krokiem: śrawanam (słuchanie), kirtanam 18

19 Zima 2012 (śpiewanie), wisznusmaranam (rozmyślanie o Wisznu), padasewanam (służenie Jego lotosowym stopom), wandanam (pozdrawianie), arćanam (czczenie), dasjam (służenie), sneham (przyjaźń), atmaniwedanam (poddanie się Bogu). Zaczynasz od śrawanam i stopniowo docierasz na poziom atmaniwedanam (całkowitego poddania się), który oznacza zakończenie tej podróży. Purnamada purnamidam, purnat purnamudaćjate purnasja purnamadaja purnamewa waśiśjate (Tamto jest pełne, to jest pełne. Kiedy od tego, co pełne odejmie się to, co pełne, to, co pozostaje, to pełnia). Zakończenie tej podróży oznacza zatoczenie pełnego koła. Jeśli zarzucisz podróż w połowie, jest ona wtedy niepełna, tak jak półkole. Kiedy zatoczysz pełne koło, dotrzesz do miejsca, z którego wyruszyłeś. Jeśli jednak przerwiesz podróż, wówczas przypomina ona literę C zaczyna się w jednym miejscu, a kończy w innym. Pomiędzy miejscem jej początku, a końcem istnieje wielki odstęp. Ten wielki odstęp oznacza wątpliwość. Wątpliwość to głęboka dolina, której nie sposób przebyć. Dlatego uwolnij się od wątpliwości i staraj się dokończyć tę podróż. Twoja nauka alfabetu zakończy się dopiero wtedy, gdy zaczniesz od A i dojdziesz do Z. Jeśli jednak zaczniesz od A, a dojdziesz tylko do S, czy jakieś innej litery, wówczas nie zakończysz nauki. Kiedy zaczniesz podróż, powinieneś ją wieść tak długo, aż dotrzesz do celu. Podobnie podróż duchowa rozpoczyna się od wiary, a kończy w błogości. Na dziewięcio-etapowej drodze oddania rozpoczynasz od śrawanam, a kończysz na atmaniwedanam. Wielu ludzi przybywających do Prasanthi Nilayam wraca do swoich wiosek i mówi innym: Widzieliśmy Sathya Sai Babę w Prasanthi Nilayam i opisują, co widzieli w Prasanthi. Dopiero usłyszawszy to wszystko, inni są skłonni tu przyjechać. Jeśli nie usłyszą czegoś o Prasanthi Nilayam, nie zamówią biletów na podróż do tego miejsca. Stąd śrawanam jest pierwszym krokiem we wszystkich ludzkich dążeniach. Boskości można jedynie doświadczać We wszystkich dążeniach duchowych pierwszym krokiem jest wiara. Życie bez wiary nie ma sensu. Każdy człowiek powinien uczynić wiarę podstawą swego życia. Ale niektórym brak wiary. Dlaczego mielibyście się o nich martwić? Taki ich los. Nie wchodźcie z nimi w spory. Pozostawcie ich własnemu losowi. Tym, co mówią tak, On powie tak, Tym, co mówią nie, On powie nie, To tylko twój język mówi tak i nie, Dla Sai wszystko jest tak, tak, tak. Tak lub nie, które wypowiada twój język, odnoszą się tylko do ciebie. Bóg nie ma z tym nic wspólnego. Ten sam język, który mówi nie, wypowiada również tak. Ten sam język mówi oba te słowa. W które uwierzycie? W tak czy w nie? Jak powiedział Dżajadewa, człowiek powinien czynić z języka święty użytek. O, języku, znawco smaku! Jesteś święty. Mów prawdę w najbardziej przyjemny sposób. Bez przerwy śpiewaj boskie imiona, Gowinda, Madhawa, Damodara. To twój główny obowiązek. 19

20 To właśnie język umożliwia nam śpiewanie boskich imion. Te święte imiona Boga tańczą na języku. Język jest jak scena, na którą wchodzą jako lalki postaci wszelkiego rodzaju i wykonują swoje tańce. Przychodzi król, przychodzi królowa, wchodzi dżawan (żołnierz), wchodzi też posłaniec. Podobnie przychodzi Rama albo Rawana. Język jest sceną dla wszystkiego, co wypowiada człowiek dla tego, co dobre, jak i dla tego, co złe,. Postaci wszelkiego rodzaju wykonują na niej swoje tańce. On jest jedynie świadkiem i nie ma nic wspólnego z tym tańcem. Niemowa nie umie mówić. Kiedy zje jakąś słodką potrawę, może jedynie doświadczyć jej smaku, nie potrafi jednak wyrazić tego w słowach. Podobnie boskości można jedynie doświadczyć nie da się jej opisać. Jeśli ktoś prosi cię o opisanie jej, jedyną odpowiedzią może być cisza. Nie powinieneś marnować swego czasu ani energii na niepotrzebne dowodzenie. Wade wade wardżathe wairam (dowodzenie prowadzi do wrogości). Nie rozwija ono miłości. Dlatego powinieneś rozwijać w sobie wiarę w Boga. Wysuwanie argumentów za nieistnieniem Boga jest czystą głupotą. Dlaczego mówisz, że On nie istnieje? Mówisz, że Bóg nie istnieje, bo nie można Go zobaczyć. Załóżmy, że jest ktoś, kto ma dwa metry wzrostu, jasną cerę, jest łysy i waży 60 kilogramów. Wszystko to są jedynie jego cechy fizyczne, które możesz zobaczyć. Czy same fizyczne cechy oddają prawdę o tej osobie? Reczywistej prawdy o nim nie da się zobaczyć cielesnymi oczami. Są to jego dobre i złe cechy, jak współczucie, miłość, sympatia, nienawiść, wyrozumiałość itd. Czy w związku z tym, że nie możesz zobaczyć tych cech, możesz powiedzieć, że ich nie ma? Głupotą jest mówić, że to, czego się nie widzi, nie istnieje. Cechy, których się nie widzi, rozstrzygają o czyimś człowieczeństwie bądź o braku człowieczeństwa. Bóg przenika cały wszechświat O, dżiwo (duszo)! Pojmij tajemnicę tego kukiełkowego przedstawienia. To twoje niewidoczne cechy sprawiają, że doznajesz skutków swoich czynów. To cielesne ciało, które widzisz, nie jest odpowiedzialne za twoje szczęście czy smutek. Twoje niewidoczne cechy są przyczyną twego szczęścia lub smutku. Stąd głupotą jest pokładanie wiary we wszystkim, co widzisz. Wszędzie wokół jest powietrze, ale czy je widzisz? Czy możesz powiedzieć, że powietrze nie istnieje? Czy ktoś może żyć bez powietrza? Powietrze istnieje, tylko nie można go zobaczyć. Tej samej prawdy nauczał mędrzec Uddalaka swego syna Śwetaketu. Śwetaketu zapytał: Ojcze! Gdzie jest Bóg? Wedy i pisma święte mówią, że przenika On wszystko. Uddalaka odpowiedział synowi: Mój drogi! Prawdy tej nie można wyjaśnić słowami. Możesz ją poznać jedynie przez podjęcie sadhany i dzięki łasce guru i Boga. Pozwól, że zobrazuję to na pewnym przykładzie. Uddalaka poprosił, żeby syn przyniósł kubek wody i trochę soli. Potem powiedział mu, żeby wsypał sól do wody i zamieszał. Kiedy Śwetaketu zrobił, co polecił mu ojciec, sól całkowicie rozpuściła się w wodzie. Soli, którą wcześniej przyniósł w dłoni, nigdzie nie było teraz widać. Oczy, które wcześniej ją widziały, nie mogły jej zobaczyć. Czy to znaczy, że sól całkowicie zniknęła? Nie. Sól jest, ale rozpuściła się i zupełnie zmieszała z wodą. Podobnie istnieje Bóg. Przenika wszystko w tym wszechświecie w taki sposób, że nie 20

21 Zima 2012 mogą Go zobaczyć cielesne oczy. Można Go jednak zobaczyć okiem mądrości. Jeśli przyniesiesz sól, możesz ją zobaczyć swoimi cielesnymi oczami. Jednak kiedy rozpuści się w wodzie, możesz jej doświadczać okiem mądrości. Dlatego proszenie o bezpośredni dowód na obecność Boga jest głupotą. Musisz wziąć pod uwagę ten pośredni dowód. Tak oto Uddalaka wyjaśnił zasadę boskiego wszechprzenikania. Ogień musi istnieć tam, gdzie jest dym. Bez ognia nie może być dymu. Podobnie bez Boga nie istnieje świat. Czyż bez Boga mogłoby istnieć życie? Jest to niemożliwe, zupełnie niemożliwe. Wszystko dzieje się stosownie do woli Boga. Oto mały przykład. Kiedy krowa urodzi cielę, liże jego ciało językiem i czyści je. Gdy tylko krowa oczyści ciało cielęcia, wstaje ono na nogi i idzie do wymienia krowy, żeby pić mleko. Kto pokazał to wymię cielęciu i sprawił, że pojmuje ono, że w wymieniu znajduje się mleko? Wszystko to jest z góry ustanowione przez Boga. Nie rozumiejąc takich subtelnych prawd, ludzie głupio twierdzą, że nie ma Boga. Jeśli nie wiesz nawet, jaka następna myśl powstanie w twoim umyśle, jak możesz pojąć Boga? Ponieważ ludzie nie słuchają dobrych nauk, wzrasta ich głupota. O człowieku! Posłuchaj dobrej rady. Jednak ty nie przywiązujesz żadnej wagi do dobrej rady i oddajesz się głupim czynom. Nie wiedząc, jak uwolnić się od pragnień, stałeś się ich niewolnikiem. Uwolnij się od swoich pragnień i zaniechaj nienawiści. Przyjmij schronienie w Sai i módl się do niego. Nie wątp w istnienie Boga Człowiek nie jest w stanie uwolnić się od swoich wasan. Czym są wasany? Są to piętna czynów z jego wcześniejszych żywotów. Jeśli powiem ci coś o twoim wcześniejszym życiu, nie uwierzysz w to. Czy interesuje mnie to, czy w to wierzysz, czy nie? Bez względu na to, czy wierzysz w to, czy nie, twoje wcześniejsze życie wywiera wpływ na twoje życie obecne. Każdy ma swoją przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Czy bez przeszłości mogłaby być jakakolwiek teraźniejszość? Nasiono teraźniejszości powstało z drzewa przeszłości. A z nasiona teraźniejszości wyrośnie drzewo przyszłości. Dlatego też przeszłość i przyszłość są jak drzewa, podczas gdy teraźniejszość można porównać do nasiona. W maleńkim nasieniu ukryte jest olbrzymie drzewo. Wedy głoszą: Anoraniijan mahato mahiijan (Brahman jest subtelniejszy niż to, co najsubtelniejsze i większy od tego, co największe). Chociaż nie jest widoczny dla cielesnego oka, możesz Go doświadczyć. Oto róża, którą możecie zobaczyć. Ale jej zapachu nie zobaczycie można go jedynie poczuć. Zapach nie ma postaci, natomiast kwiat, który wydziela zapach, posiada jakąś postać. Podobnie miłość nie ma postaci, ale matka, która obdarza cię miłością, ma postać. Miłość, błogość, zapach nie mają żadnej postaci, ale obiekty, które je dają, posiadają ją. To właśnie postać jest źródłem cechy bezpostaciowej. Dlatego głupią rzeczą jest prosić o bezpośredni dowód istnienia Boga. Jest wiele rzeczy, które istnieją ponad bezpośrednim doświadczeniem. Oto mały przykład. Czy widzisz swoje własne oczy? Jak możesz powiedzieć, że masz oczy, skoro ich nie widzisz? Dopiero 21