Siedemnasty Okólnik Dyrektorki Generalnej Sodalicji Św. Piotra Klawera do Członków Zewnętrznych, Zelatorów i Zelatorek na rok 1922.

Transkrypt

1 Siedemnasty Okólnik Dyrektorki Generalnej Sodalicji Św. Piotra Klawera do Członków Zewnętrznych, Zelatorów i Zelatorek na rok Drodzy Współpracownicy i Współpracowniczki! Wielkanoc juŝ się zbliŝa i za niedługo setki świętych dzwonów wiecznego mista obwieszczą wesołe Alleluja. Nasza drukarnia N. P. Opatrzności zwraca się ciągle do mnie z prośbą o rękopis okólnika rocznego a ja nie napisałam nawet jednej linijki. Teraz jednak zabieram się do pisania. Jaki jest powód mojego opóźnienia? Posłuszna Ŝyczeniu moich duchowych córek, spędziłam pierwsze miesiące tego roku w Neapolu, gdzie miałam odpocząć od wszelkich trudów. Niemniej jednak rzeczy poukładały się inaczej; odbyły się tam zebrania Komitetu oraz głosiłam teŝ konferencje, które spowodowały liczne wizyty; do tego stopnia, Ŝe brakowało mi czasu na załatwienie codziennej poczty a potem, poniewaŝ apetyt wzrasta w miarę jedzenia, zachęcona dobrymi wynikami w Neapolu, zaprogramowałam małą podróŝ z propagandą na Sycylię. Nadeszła potem niespodziewana śmierć Benedykta XV i wybór Piusa XI, które udaremniły moje piękne plany. Wróciłam do Rzymu, gdzie postarałam się o audiencję prywatną u ukochanego, nowego PapieŜa, dlatego teŝ chciałam zaczekać na jej wynik zanim napiszę ten mój okólnik. PoniewaŜ jednak ponad osób, tak mówią, poprosiło o audiencję prywatną u Ojca Świętego; dlatego, nie mając nadziei na uzyskanie jej szybko, tak aby móc o niej opowiedzieć w okólniku, nie zwlekam dłuŝej, moi drodzy Przyjaciele. 1 To co muszę Wam dzisiaj powiedzieć jest w pierwszym rzędzie, to samo co Wam powiedziałam w ubiegłych latach. Przede wszystkim muszę podziękować, BoŜej Opatrzności i Wam wszystkim, za Waszą gorliwość i wierność. Tak, za wierność! Jest ona zawsze konieczna a szczególnie w tych naszych czasach, równieŝ w dobrych dziełach a szczególnie w działach 1 Tymczasem upragniona audiencja została ustalona na 5 maja. Echo z Afryki opowie o szczegółach 1

2 misyjnych, aby mogły się one rozwijać na chwałę BoŜą! w sposób nadzwyczajny. Jest wiele osób, na których rzeczy nowe robią większe wraŝenie niŝ te stare, nawet jeśli są one godne zaufania. Wy, drodzy Przyjaciele, którzy włączyliście pomoc misjom afrykańskim w Wasz specjalny program działania, tak nie myślicie i dlatego dziękuję Wam wszystkim. Jeśli chodzi o rozwój Dzieła i jego powodzenie nie mogę nie powtrórzyć tego co napisałam w ubiegłych latach. Niech Bóg będzie pochwalony! Wszystko rozwija się dobrze, zawsze i wszędzie, pomimo przeszkód stawianych przez nieprzyjaciela dobra aby przeszkodzić naszej działalności. Wszystkie Centrale i Filie w róŝnych krajach, gdzie Sodalicja prowadzi swoją działalność, pracowały z wielką gorliwością i korespondencja, która napłynęła od naszych członków zrzeszonych i dobroczyńców była taka sama, albo nawet jeszcze większa od tej z lat ubiegłych. Aby wymienić tylko niektóre miejsca, chcę zwrócić Waszą uwagę na Kraków i Warszawę, gdzie drzwi prawie nigdy się nie zamykały za tymi, którzy przynosili ofiary, lub którzy przychodzili prosić o czasopisma, kalendarze i ulotki. Musimy równieŝ podkreślić wejście Sodalicji do Hiszpanii, gdzie wysłałam w maju ubiegłego roku, jak nasi Przyjaciele wiedzą, dwie Sodalistki. Przemierzyły one Hiszpanię od wioski do wioski, od miasta do miasta, i ta Ŝmudna i dokładna ich praca przyniosła bardzo dobre owoce. Wynikiem było załoŝenie Centrali w Madrycie, z ponad dwódziestoma zaleŝącymi od niej Oddziałami oraz załoŝenie Komitetu centralnego Czynu w Madrycie oraz innych w głównych mistach Hiszpanii. Ogień tak rozpalony, będzie palił się równieŝ w przyszłości! Zostanie to osiągnięte, nie tylko przez gorliwość pań z komitetów i ich bardzo dobrych doradców kościelnych (wielu z nich naleŝy do Towarzystwa Jezusowego, tak bardzo wpływowego w Hiszpanii), ale równieŝ przez nasze czasopisma Echo z Afryki i Murzynka, które są teraz wydawane równieŝ w języku hiszpańskim. Jeden przykład, moŝe najbardziej pocieszający. W jednym z miast na południu Hiszpanii Arcybiskup nie tylko zatwierdził zebrania misyjne, zwoływane przez nasze propagatorki, ale zechciał im przewodniczyć; po 2

3 prezentacji celu Sodalicji przez O. PrzełoŜonego Jezuitów i po wygłoszeniu zwykłego przemówienia o Misjach afrykańskich przez nasza Sodalistkę, Jego Ekcelencja powiedział mniej więcej te słowa: Podczas wszystkich lat, w których odprawiałem rekolekcje duchowne u Ojców Jezuitów czytałem Ŝyciorysy ich Świętch, ale Ŝaden z nich nie wywarł na mnie takiego wraŝenia jak Ŝyciorys Św. Piotra Klawera. Czytałem go kilkakrotnie i nie zmęczyłem się nigdy tym czytaniem. Wystarczy pomyśleć o Św. Potrze Klawerze aby poczuć entuzjazm do dzieła, które nosi jego imię. Jak wspaniałe i wielkie jest dzieło Św. Piotra Klawera! PoniewaŜ Bóg je przysłał do nas i proszą nas o pomoc, dlaczego ich nie przyjąć? Mowa, którą słyszeliście napewno wywarła na Was wraŝenie: ja z mojej strony, nie zapomnę jej nigdy. Jego Eminencja mówił potem o poganach, podkreślając jak byłoby pięknie współpracować dla ich zbawienia, i potem kontynuował: Ogłaszam się Prezydentem Sodalicji w mojej diecezji i zapraszam księdza Dziekana który siedział obok do zapisania się ze wszystkimi proboszczami i przełoŝonymi klasztorów. Kto chce się zapisać, niech równieŝ przyjdzie. Za niedługo zwołam wszystkich proboszczów i przedyskutuję z nimi co będzie moŝna zrobić. Jego Ekscelencja mianował potem proboszcza Magdaleny, który jest dziekanem, członkiem komitetu i wszystkich proboszczów jako vocales, czyli członków komitetu z prawem głosu; zaprosł równieŝ wszystkich PrzełoŜonych do zostania vocales, PrzełoŜone klosztorów, zachęcił natomiast do rozpowszechniania Murzynka. Był wzruszony do łez i zapewnił, Ŝe nie zapomni nigdy mowy naszych członkiń wewnętrznych, tak bardzo podobało mu się Dzieło. Jest on wzorowym Pasterzem, jeśli chodzi o misje! Owocem tych zebrań misyjnych było zapisanie się na Zelatorów i członków zrzeszonych ponad 100 kapłanów. Nie mogę pominąć równieŝ Portugalii, gdzie takŝe udały się nasze propagatorki. Udało im się nawiązać relacje z naszym Dziełem, przerwane w czasie wojny światowej. W Lizbonie została załoŝona Centrala i Komitet Czynu z Filiami w Braga i Oporto. Komitet w Lizbonie jest pod opieką księdza P. Cordeiro, bardzo gorliwego kapłana, który był przyjacielem Dzieła jeszcze w Rzymie. 3

4 Na koniec jeszcze jedno słowo o jałmuŝnach przekazanych misjom. RownieŜ one pozornie wzrosły mało: L na przeciw L z roku 1920, ze wzrostem Lirów. JednakŜe mielibyśmy wzrost o wiele większy gdyby nasi dobroczyńcy nie byli w większości z regionów gdzie wymiana pieniądza jest gorsza. Tak na przykład, ofiary zebrane w Austrii niemieckiej (Koron ), Niemczech (Marek ) i Polsce (Marek ), które miałyby w 1920 roku wartość Lirów, redukują się dzisiaj do samych Lirów, ze stratą na wymianie większą niŝ pół miliona. Dlatego Stowarzyszenia misyjne, które otrzymują pomoce z Francji, Ameryki, i Anglii znajdują się w warunkach o wiele lepszych. Ale pomimo tego, wyrzeczenia ofiarodawców i wielkość naszej pracy nie są absolutnie niŝsze, nawet jeŝeli borsa światowa je zaniŝa. My ufamy, Ŝe misje i Misjonarze będą wynagrodzeni, za zmniejszenie się ofiar, które tak boleśnie ich dotyka, w mierze o wiele większej obfitości łask niebieskich. Po ludzku mówiąc, horyzont nie jest zbyt pogodny dla naszej Sodalicji. Ukazuje się coraz mocniej pragnienie centralizacji i stłumienia róŝnych dzieł misyjnych, które mają cele specyficzne. Źle pojmując encyklikę papieską Maximum illud, która daje pierwszeństwo Dziełu Rozkrzewiania Wiary i Dziecięctwa Misyjnego, uwaŝa się w niektórych miejscach, jako obowiązek zakazać lub przynajmniej utrudnić działalność innych Stowarzyszeń misyjnych, konferencje, pokazy, itd. Nasze przedstawicielki w róŝnych krajach komunikują nam takie same tendencje, skierowane w szczególny sposób na naszą Sodalicję, z pretekstem, Ŝe ona pracuje dla samej Afryki. Ci, którzy myślą w ten sposób nie są świadomi jaką szkodę wyrządzają misjom w ogólności, podczas gdy wierzą, Ŝe troszczą się o ich interesy. JałmuŜny, które są zebrane przez Sodalicję lub przeznaczone na działalność propagandową nie są odebrane innym Stowarzyszeniom, one nie byłyby ofiarowane gdyby Sodalicja była zmuszona wstrzymać swoją własną działalność. Jest to fakt potwierdzony doświadczeniem. Dlatego niech będzie popierane zainteresowanie misjami czyniąc mniej uciąŝliwą działalność Sodalicji. Ponadto, dopuszczając, Ŝe równieŝ ktoś zostanie zachęcony przez propagandę Sodalicji do przekazania jej 4

5 własne ofiary w celu wysłania jej do Afryki raczej niŝ innym stowarzyszeniom universalnym, gdzie byłaby szkoda? NajwaŜniejszą rzeczą jest aby misje otrzymały pomoc, poprzez kogo, jest rzeczą drugorzędną. Chcieć zawęzić działalność Sodalicji nie będzie mogło nigdy być pragnieniem prawdziwego przyjaciela misji, nigdy autorytetu kościoła localnego i nigdy Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, która jako najwyŝsza instytucja kościelna rozszerzania wiary w kajach pogańskich, wspiera w sposób bezstronny wszystkie dzieła, które słuŝą temu rozszerzaniu. W ubiegłych latach więcej niŝ jeden list Propagandy Fide udowodnił naszym czytelnikom jak nasze Dzieło jest obdarzone jej aprobatą i jej patronatem. Próby stłumienia ze strony niektórch przejdą jak pewne huragany wiosenne, które muszą ustąpić przed promieniami słońca. Zrozumie się pewnego dnia to co Pismo Święte mówi o podobnym działaniu: Dzieło dobre, które niszczy inne dzieło dobre przestaje być dziełem dobrym. Tego samego przekonania był S. E. Kardynał Ratti kiedy, w lecie 1921 roku, mówiłam mu o trudnościach, jakie zagraŝały Sodalicji. Napewno, wyniesiony teraz do godności Wikariusza Chrystusa, zaopiekuje się wszystkimi dziełami, które słuŝą rozszerzaniu Królestwa BoŜego. Mamy juŝ próby jego przychylności. Dobre cztery razy Ojciec Święty przysłał nam swoje błogosławieństwo z Ŝyczeniami szerokiego rozwoju Sodalicji: pierwsze oficjalne, przez Kardynała Gasparri, i inne trzy nieoficjalne poprzez S. E. Kardynała Kakowskiego, O. Generała Towarzystwa Jezusowego i Generała Oblatów Maryi Niepokalanej Mons. Dontenwill. Cieszymy się ponadto Ŝyczliwością i poparciem wielu Biskupów włoskich, na pierwszym miejscu Prezydenta generalnego Unii Misyjnej Duchowieństwa, Eks. Arcybiskupa Conforti z Parmy, jak wynika z odpowiedzi, którą Jego Ekscelencja przysłał ostatnio na moją prośbę o przyjęcie Sodalicji Św. Piotra Klawera do programu Unii. Wasza WielmoŜność Pani Hrabino. Unia Misyjna Duchowieństwa popiera wszystkie dzieła zaaprobowane przez Stolicę Świętą, które mają na celu rozszerzanie Królestwa BoŜego. Jednym z większych jest bez wątpienia to, któremu W. W. i jej zasłuŝone 5

6 Zgromadzenie poświęcają wszystkie swoje cenne energie. Niech więc nie wątpi, Ŝe Unia Misyjna skieruje własną gorliwość na jej korzyść. Dlatego W. W. zrobi dobrze wysyłając ulotki propagacyjne Dyrektorom diecezjalnym Unii, aby je szeroko rozpowszechnili. W Kronice Czasopisma Studiów Misyjnych, organizmu Unii, W. W. będzie mogła znaleść wykaz wszystkich Unii diecezjalnych i poszczególnych Dyrektorów, nie brakuje ich w Ŝadnym numerze. Z najlepszymi Ŝyczeniami dla opatrznościowej Sodalicji Św. Piotra Klawera, łączę W. W. wyrazy szacunku i składam je w Sercu Jezusa. Parma, 18 Luty 1922 Oddany Guido M. Arcybiskup Chmury, które zaciemniają nasz horyzont to próby centralizacji, dokonywane z większym lub mniejszyn natęŝeniam. Ale ostatecznie te próby nie powinny nas zbytnio niepokoić. Nawet jeŝeli naprawdę liczne stowarzyszenia misyjne musiałyby się zcentralizować, nie jest jeszcze pewne, Ŝe nasza Sodalicja byłaby do nich zaliczona. Posłuchajcie, nasi drodzy Przyjaciele, słów wybitnego Księcia Kościoła, Arcybiskupa Salzburga, który 7 lutego tego roku mi napisał: Ubolewam bardzo, Ŝe niestety wiele razy Sodalicja nie jest zaliczana do stowarzyszeń misyjnych uniwersalnych. Sodalicja nie pracuje szczególnie dla misjonarzy jednego Zgromadzenia lub Instytutu ani nawet dla Misjonarzy jednej tylko narodowości, ani nawet dla jednego małego terytorium na misjach. JeŜeli ona, za specjalnym zatwierdzeniem Kościoła, ogranicza się tylko do Afryki, jest to z powodu podziału pracy i nie daje Ŝadnego prawa aby zanegować jej charakter uniwersalny a tym bardziej, Ŝe znajduje się z całą swoją organizacją, na terenie kościelnym ściśle złączonym z Rzymem. Nie traćmy więc nadziei. Bóg chce istnienia Sodalicji; mam tego dotykalne znaki od trzydziestu lat; jest ona konieczna dla rozwoju misji 6

7 afrykańskich; więc będzie istnieć i równieŝ ten huragan, bazujący się na ograniczeniu ludzkim, uspokoi się. Idźmy więc dalej spokojnie i zobaczmy co będzie moŝna zrobić w najbliŝszej przyszłości. Na pierwszym miejscu musimy rozszerzyć Sodalicję tam gdzie wymiana pieniędzy nie jest tak niepomyślna jak w Polsce, w Austrii i w Niemczech. Dlatego, zachęcona powodzeniami osiągniętymi w Hiszpanii, mam teraz na myśli Francje i Irlandię, polecam bardzo te moje projekty Waszej specjalnej modlitwie. Proszę potem, na rok przychodzący o Waszą współpracę z dziełem o najwyŝszej aktualności, to jest Dzieła wydawnictw afrykańskich. Kiedy go załoŝyłam w 1920 roku w trosce o ogromne potrzeby misji, wytłumaczyłam szeroko jego aktualność (patrz Echo 1920, n. 6). Nie mogę dodać nic innego jak tylko usilnie powtórzyć to co wtedy napisałam. JeŜeli katolicka Europa widzi jako jeden z najwaŝniejszych czynników swojego odrodzenia duchowego i moralnego rozpowszechnianie dobrego druku i zakłada stowarzyszenia dla zaradzenia tej potrzebie i jeŝeli Biskupi o tym mówią w listach duszpasterskich, bądźmy równieŝ przekonani, Ŝe trzeba zakładać podobne stowarzyszenia dobrego druku takŝe w Afryce, jako niezbędne czynniki dla jej nawrócenia. Afrykańczycy są spragnieni czytania, w szczególności po wojnie światowej, wykorzystują to protestanci zalewając Afrykę ksiąŝkami i gazetami w językach tubylczych. Misje katolickie robią co w ich mocy aby współzawodniczyć z protestantami, ale kto opublikuje ich ksiąŝki, napisane z taką gorliwością? W niektórych regionach Afryki moŝna było załoŝyć drukarnie, które działają juŝ dobrze, ale w innych ich otwarcie jest niemoŝliwe z powodów technicznych. Potem trzeba dodać, Ŝe kosztują bardzo duŝo. Dlatego od czasu kiedy misjonarze dowiedzieli się o naszym dziele wydawnictw afrykańskich, zwracają się do Sodalicji jeszcze częściej, ze wszystkich stron, z prośbą o druk ich rękopisów. Obecnie mam ich jedenaście, których druk będzie kosztował Lirów (36 milionów Koron lub 5 milionów Marek). Gdzie znaleść te środki? Serce mi krwawi za kaŝdym razem gdy muszę oddać misjonarzowi jego 7

8 rękopis, poniewaŝ wiem bardzo dobrze, Ŝe czasem jeden z tych katechizmów wystarczy aby nawrócić dla Chrystusa całe plemię. Jak popierać to dzieło? Personelem i środkami pienięŝnymi, napisałam wtedy: personel, to znaczy większy numer Misjonarek Pomocnic, abyśmy mogły my same drukować te tomy w naszych drukarniach w Rzymie i Naszej Pani Opatrzności; pieniądze aby zlecić innym drukarniom prace, których nie moŝemy wykonać. W ubiegłym roku otrzymałyśmy ,55 Lirów w ofiarach, fundacjach i pieniądzach na Dzieło wydawnictw afrykańskich. Piękna suma, która powinnaby jednak się potroić. Przyjaciele, pomóŝcie nam znaleść członków i dobroczyńców tego dzieła, a kto z Was nie jest jeszcze zapisany niech to uczyni zaraz. Znacie juŝ mój adres lub naszych Fili. W godzinie śmierci będziecie szczęśliwi, Ŝe zapisaliście się do tego dzieła tak bogatego w łaski. 2 Ale ja proszę jeszcze o inną współpracę, która nic nie kosztuje. Popierajcie druk drukiem! Kto umie pisać, kapłan, świecki, kobieta lub dziewczyna, niech wykorzysta od czasu do czasu swój talent, na słuŝbę tego dzieła. Piszcie artykuły, odezwy, wiadomości do gazet, do czaspoism, kalendarzy, artykuły Ŝarliwe, które pomogą zrozumieć duszom zakochanym w misjach waŝność dzieła wydawnictw afrykańskich i wezwą je aby się do niego zapisać. Niech to będą artykuły ogniste, ale nie zapominajcie o części praktycznej, to jest o warunkach przyłączenia się i o adresach. Nie ograniczajcie się tylko, drodzy Przyjaciele, do pisania artukułów: zatroszczcie się takŝe aby były dołączone do czasopism. Niejeden z Was zna jakiegoś wydawcę lub redaktora. Wpłyńcie na niego aby przyjął Waszą pracę. Nie wystarczy jeden tylko artykuł, trzeba powtarzać często tę wiadomość. Współpracując w ten sposób, poprzecie bardzo, drodzy Współpracownicy i Współpracowniczki nasze dzieło misyjne w ogólności i to szczególne wydawnictw afrykańskich i uwolnicie mnie od duŝego trudu. Kto potem przyśle mi, od czasu do czasu, swój artykuł jako dowód rzeczowy zrobi mi 2 Jest załoŝycielem Dzieła kto wpłaci jednorazowo L ; członkiem wieczystym kto wpłaci jednorazowo L. 500; członkiem wspomagającym kto wpłaca rocznie L. 20; członkiem zwykłym kto wpłaca rocznie L. 5. ZałoŜycielom i członkom wieczystym wydaje się piękny dyplom przynaleŝności. 8

9 przyjemność prawie tak duŝą jakby mi przysłał ofiarę na ten cel, ale równieŝ ofiary są przeze mnie mile widziane. Piękny tomik: Światło i Wiara, bogato ilustrowany (cena L. 5), zawiera róŝne streszczenia listów misjonarzy, które ukazują wielką potrzebę ksiąŝek w językach tubylczych jak równieŝ w Echu znajdziecie konieczne materiały, prawie w kaŝdym numerze. Ośmielam się więc mieć nadzieję, Ŝe mój obecny apel wzbudzi entuzjazm i natchnie do pisania. Nie zapominajcie, Ŝe tylko jedna linijka broszury Kardynała Lavigerie nakłoniła mnie do poświęcenia się na słuŝbę misjom i do załoŝenia Sodalicji Św. Piotra Klawera. W ten sam sposób jedna tylko linijka Waszego artukułu będzie mogła, z BoŜą pomocą, zdobyć dla dzieła wydawnictw afrykańskich tysiące dobroczyńców i setki Misjonarek Pomocnic. Luigi Veuillot powiedział, Ŝe jak kiedyś krew męczenników, tak teraz tusz i artykuły gazet są ziarnem nowych chrześcijan. Czyńcie tak aby Wasz kałamarz stał się owocnym nasieniem, z którego wychodzą liczni dobroczyńcy wydawnicw afrykańskich oraz wiele Misjonarek Pomocnic dla naszych drukarni. Kończę, prosząc Was o modlitwy w tych intencjach; aby ten rok był dla mnie i dla moich Misjonarek Pomocnic rokiem owocnej pracy w słuŝbie Pana i dla dobra dusz najbardziej opuszczonych. RównieŜ z naszej strony obiecuję gorące modlitwy. Z naszego Domu generalnego Naszej Pani Dobrej Rady Wasza słuŝebnica w Chrystusie M. T. Ledóchowska Rzym, Ulica Olmata 16, 14 kwiecień 1922 r. 9