Relacje Towarzyszy Obiecanego Mesjasza(as)

Transkrypt

1 W Imię Boga Miłosiernego, Litościwego. Relacje Towarzyszy Obiecanego Mesjasza(as) Streszczenie Kazania Piątkowego Wygłoszonego przez Jego Świątobliwość Mirza Masroor Ahmad(aba), Przywódcę Światowej Muzułmańskiej Wspólnoty Ahmadiyya, na Jalsy Salany 2011 w Niemczech. 24 czerwca 2011 r. Z okazji krajowej DŜalsa Salana [coroczny zjazd] Hudhur wygłosił swoje kazanie piątkowe w Niemczech. Powiedział, Ŝe organizujemy DŜalsa Salana, aby (jak wyjaśnił Obiecany Mesjasz (as)) poprzez rozpoznanie celu naszego stworzenia stworzyć szczególną więź z Bogiem. Dodał, iŝ powinniśmy spędzić te trzy dni w roku poświęcając nasz czas całkowicie Bogu i w pełni wykorzystać edukacyjną, pouczającą oraz duchową atmosferę DŜalsa. Powinniśmy zastanowić się nad sobą i rozwaŝyć, czy pokonaliśmy swoje słabości postępując zgodnie z naukami Boga oraz Jego Posłańca (saw) i czy ostatecznie dołoŝyliśmy wszelkich starań w tym kierunku. Powinniśmy obserwować przebieg DŜalsa i uwaŝnie przysłuchiwać się wykładom, aby uzyskać rozwój duchowy. Czasami drobna rzecz moŝe stać się źródłem duchowego przebudzenia. Na nieszczęście mamy tu kilka osób, które nie korzystają z atmosfery DŜalsa tak, jak naleŝy i uczestniczą w niej jedynie z powodów doczesnych ( traktując ją jako okazję do spotkań rodzinnych i towarzyskich, itp.). Wprawdzie twierdzą, iŝ złoŝyli Bai at Obiecanego Mesjasza (as), ale tak naprawdę są tymi, którzy uciekają od jego nauk. Czas DŜalsa powinien być wypełniony modlitwami i Istighfar[modlitwa o wybaczenie grzechów]. ChociaŜ niewiele jest takich osób, to modlitwy większości z nas mogą się stać źródłem ich poprawy. Szatan zawsze próbuje odciągnąć ludzi od tego, co dobre, niech więc Bóg zachowa nas z dala od niego. Wszyscy pełniący słuŝbę na DŜalsa powinni spędzać swój czas pogrąŝeni w modlitwie, Duruud ( wygłaszanie 1/15

2 pozdrowienia i błogosławieństw w intencji Proroka) oraz Istighfar. Hudhur rzekł, iŝ w tym roku DŜalsa w Niemczech odbywa się w nowym miejscu. W okolicy dawnego miejsca, gdzie odbywała się DŜalsa DŜama at pozostawił po sobie bardzo dobrą opinię zarówno wśród społeczeństwa, jak i wśród władz. Teraz naleŝy dołoŝyć wszelkich starań, aby wraŝenie wywarte na władzach i społeczeństwie w nowym miejscu było jeszcze lepsze, aby stało się źródłem umoŝliwiającym niesienie przesłania Ahmadiyyat innym. Dla miejscowych hoteli obsługiwanie tak duŝej liczby azjatyckich klientów jest całkowicie nowym doświadczeniem. Z powodu powszechnych fałszywych wyobraŝeń o islamie obsługa hoteli okazywała pewne zaniepokojenie w sprawie zakwaterowania nas. Hudhur otrzymał informacje, Ŝe hotelierzy otrzymali poręczenie za DŜama at od policji. Dodał, Ŝe naleŝy dawać dobry przykład nie tylko w pobliŝu miejsca, gdzie odbywa się DŜalsa, ale równieŝ w miejscu zakwaterowania i w czasie podróŝy na DŜalsa oraz w drodze powrotnej. Jeśli ktokolwiek zachowuje się wobec nas agresywnie, to Ahmadi nigdy nie powinni odpowiadać w ten sam sposób. Nie wolno teŝ tak postępować administracji DŜalsa, ani okazywać w tym zakresie pobłaŝania wobec tych osób, które uczestniczą w DŜalsa z doczesnych powodów i z powodu osobistych krzywd zachowują się zaczepnie. Ktokolwiek czuje się rozgoryczony powinien okazać cierpliwość, bo te dni są przeznaczone dla Boga, i dlatego naleŝy pozostawić swoje sprawy Bogu. Obiecany Mesjasz (as) powiedział, Ŝe narody są przygotowywane do dokonywania poboŝnych zmian i zaliczenia ich do tego Stowarzyszenia. Powinno to wywołać konsternację tych, którzy od dawna są Ahmadi. Nowi Ahmadi są obecni na DŜalsa i przechodzą samych siebie w szczerości oraz lojalności. Osoby będące od dawna Ahmadi powinny zatroszczyć się o stan swojej wiary, bo inaczej to nowe narody staną się prawdziwymi muzułmanami i odbiorcami BoŜych błogosławieństw, a stare rodziny Ahmadi utoną w świeckości i zostaną pozbawione błogosławieństw związanych z Obiecanym 2/15

3 Mesjaszem (as). Następnie Hudhur odczytał kilka relacji przekazanych przez towarzyszy Obiecanego Mesjasza (as), które podkreślają doskonałość cech charakteru Obiecanego Mesjasza (as). Poprosił, aby obecni uwaŝnie wysłuchali tych opowieści. Hadhrat Zia ul Haq sahib pisał, Ŝe wraz z dwoma przyjaciółmi podróŝował przez Indie do Qadian; na miejsce dotarli przed południem. Z Obiecanym Mesjaszem (as) spotkali się po Zuhr, a po Maghrib złoŝyli swoje Bai at. Gdy podczas Bai at Obiecany Mesjasz (as) zapytał go o imię, Zia ul Haq wymówił je gardłowo kładąc nacisk na "q", co jest charakterystyczne w rejonach Indii, gdzie mówi się w urdu. JednakŜe Obiecany Mesjasz (as) wypowiedział jego imię bez tego gardłowego dźwięku, a Zia sahib po raz pierwszy zauwaŝył, Ŝe w ten sposób mówi się w PundŜabie. Obiecany Mesjasz (as) rzekł, aby nowoprzybyłym dano do przeczytania jakieś ksiąŝki, na co Zia sahib odrzekł, iŝ przeczytał juŝ kilka pozycji autorstwa Obiecanego Mesjasza (as), co wielce go uradowało. Polecił, aby poczyniono przygotowania dla gości z Orissa, aby w czasie ich posiłku został wydany ryŝ. Zia sahib pisał, Ŝe zostali w Qadian przez siedem dni i pragnęli w jakiś sposób uczestniczyć w masowaniu stóp Obiecanego Mesjasza (as), ale był wokół niego taki tłum członków Khuddam, Ŝe trudno było wogóle dotknąć jego stopy. Napisał, iŝ po śniadaniu Obiecany Mesjasz (as) odbywał spacer, w którym takŝe chcieli uczestniczyć. Obiecany Mesjasz (as) szedł bardzo raźnym krokiem i niektórzy mieli trudności z dorównaniem mu. Podczas spaceru Zia sahib wypytywał go o organizowanie Salat[modlitwa codzienna] w znajdującym się niedaleko jego domu meczecie, na co Obiecany Mesjasz (as) zapytał, czy zgodzą się na to sąsiedzi. Zia sahib odpowiedział, a kto mógłby ich powstrzymać. Obiecany Mesjasz (as) powiedział, Ŝe jeśli otrzymają pozwolenie 3/15

4 na odmawianie Salat, to powinni ofiarowywać go oddzielnie. Zia sahib napisał, iŝ początkowo nie miał pojęcia o opozycji jaką mieli napotkać, o byciu oznaczanym jako Kafir (niewierny),itp. Hudhur dodał, iŝ rzeczywiście z początku ludzie nie zdawali sobie sprawy, jak intensywną wrogość wywoła złoŝony przez nich Bai at. Obecnie na tym terenie znajduje się nasz własny meczet. Poinformował teŝ, iŝ niemieckiej DŜama at zostało umoŝliwione w tym roku wybudowanie czterech meczetów i przerobienie na meczety dwóch dalszych budynków. Hadhrat Nizam uddin sahib napisał, Ŝe właśnie gdy po DŜalsa chciał poprosić Obiecanego Mesjasza (as) o przyzwolenie, jakiś człowiek z Multanu (miasto w PundŜabie) poprosił go w miejscowym języku o ofiarowanie mu Łazifa (modlitwy). Obiecany Mesjasz (as) uśmiechnął się i rzekł,,często recytuj Duruud, samo to jest Łazifa". Hudhur dodał, Ŝe to była równieŝ Łazifa w dniach DŜalsa. Nizam uddin sahib napisał, Ŝe w Qadian widział jednego maulłi sahiba, który podawał ludziom pitną wodę z naczynia podobnego do samowaru. Kiedy ją rozdał zaczął tańczyć i powiedział:,,zapytaj mnie - kim jestem i dlaczego tańczę? " Potem sam odpowiedział: " Tańczę, bo jestem czeladnikiem Mesjasza (as)". Hadhrat Mian Ameer ud Din napisał, Ŝe kiedyś wspomniał Obiecanemu Mesjaszowi (as) o swoich długach. Ten powiedział mu, aby bardzo często recytował Duruud i mówił Istighfar. Hudhur dodał, Ŝe dotyczyło to takŝe tych, którzy pisali o swoich kłopotach finansowych i te recytacje były tym, co zawsze sprawiało radość Obiecanemu Mesjaszowi (as). W ten sposób Amir sahib pozbył się długów. Napisał, Ŝe z zapałem oczekiwał przybycia Obiecanego Mesjasza (as) na Salat i stawał po jego lewej stronie. Był tam mały pokój przylegający do miejsca przeznaczonego na modlitwę, w którym Obiecany Mesjasz (as) osobiście dawał im ryŝ. Dalej napisał, Ŝe był obecny na DŜalsa w czasie zarazy. Powiedział, Ŝe w tym rejonie było uczestników. 4/15

5 Natomiast po tym wydarzeniu był świadkiem wielkiego wzrostu liczebności Stowarzyszenia. Opisał wydarzenie, jakie miało miejsce w Qadian, gdy nie mógł zdobyć nic do jedzenia i poszedł spać głodny. W nocy Obiecany Mesjasz (as) otrzymał objawienie,,o Proroku, nakarm głodnych i cierpiących". (Tadhkirah, strona 884) Rano Obiecany Mesjasz (as) zapytał o stan przygotowania posiłków i nakazał, aby drzwi Langaru pozostały otwarte dla wszystkich mówiąc,,pozwólcie jeść kaŝdemu, kto przyjdzie". Hadhrat Hakeem Abdul Samad sahib napisał, iŝ przybył do Qadian w 1907 roku. Po Asr stał przed drzwiami Langar. Kiedy się otworzyły ludzie starali się wejść do środka. Ktoś popchnął i zamknął drzwi. Po chwili Samad sahib jeszcze raz tam poszedł i drzwi były otwarte. Następnego dnia dowiedział się, Ŝe przybył Obiecany Mesjasz (as) i pytał, czy wczoraj wieczorem miał miejsce jakiś spór. Hadhrat Maulwi Nuruddin (ra) odpowiedział, Ŝe w wyniku błędu osoby pełniącej słuŝbę pewien chłopiec zamknął drzwi Langar. Obiecany Mesjasz (as) odrzekł, iŝ ten, kto popełnił błąd powinien się wstydzić, ale na szczęście prośby tych ludzi zostały wysłuchane w niebie. Powiedział potem, Ŝe Bóg skierował do niego słowa, jakich nigdy wcześniej nie słyszał: " O Proroku, nakarm głodnych i cierpiących". (Tadhkirah, strona 884) Hakeem sahib napisał, iŝ nie było to czymś zwykłym, aby Obiecany Mesjasz (as) uŝywał w stosunku do siebie słów,,o Proroku". Nadchodziły czasy, kiedy pojawili się ludzie starający się umniejszyć jego status, ale było oczywiste, Ŝe był on Prorokiem. Hudhur dodał, iŝ tematowi proroczego statusu Obiecanego Mesjasza (as) poświęcił całe kazanie. Niektórzy okazują tchórzostwo w przypadku konieczności potwierdzenia jego statusu, ale powinni pamiętać, Ŝe Bóg zwracał się do niego jako do Proroka; jednakŝe był on prorokiem całkowicie podległym Świętemu Prorokowi (saw). Hakeem sahib pisał dalej, Ŝe niektórzy ludzie popychani dzień wcześniej byli rozczuleni słowami Obiecanego 5/15

6 Mesjasza (as) i stwierdzali, Ŝe nie przyszli tu, aby jeść, ale aby zobaczyć Mesjasza (as). Hadhrat Chaudhry Abdul Aziz sahib napisał, Ŝe uczestniczył w DŜalsa w 1907 roku, która to była ostatnią, jaka odbyła się za Ŝycia Obiecanego Mesjasza (as). Ów przyszedł o godzinie 9 rano i powiedział do Hadhrata Maulwi Nuruddina (ra), Ŝe goście, którzy przybyli ostatniej nocy w późnych godzinach nie otrzymali posiłku i pozostali głodni, a ich lament dosięgną nieba. Polecił utworzenie komitetu, który umoŝliwiłby dostarczanie ludziom jedzenia przez całą noc. Hadhrat Allah Ditta sahib napisał, Ŝe podczas jego wizyty w Qadian, która odbyła się z okazji Iid [święto] w roku 1903 lub 1904 inaczej potraktowano w Langar gości specjalnych, a inaczej zwykłych. To wytrąciło go z równowagi, bo skoro Mahdi był Hakm i Adl ( sędzią i arbitrem), to dlaczego w Langar postępowano w tak obłudny sposób. Następnego rana, przed FaŜr, Obiecany Mesjasz (as) powiedział Hadhratowi Maulwi Nuruddinowi (ra), iŝ Bóg przekazał mu, Ŝe jego Langar w najmniejszym stopniu nie zostało przez Niego zaakceptowane z powodu rozróŝniania ludzi na lepszych i gorszych. Dalej stwierdził, iŝ ci, którzy dopuścili się takiego błędu powinni zostać uwolnieni od tego zadania i odesłani z Qadian na okres 6 miesięcy, a na ich miejsce naleŝy powołać ludzi poboŝnych. Polecił, aby poranny posiłek rozdawano pod jego domem tak, aby wraz z "Mian Mahmood" mogli się temu przyglądać z dachu. Allah Ditta sahib wykonał potem w czasie Fajr Istighfar za to, iŝ poprzedniej nocy zwątpił i za to, Ŝe na własne oczy widział cuda Obiecanego Mesjasza (as). Hudhur dodał, Ŝe czasami zawiść sprawia odsunięcie się niektórych osób. Ale jeśli człowiek jest w pełni zaangaŝowany w Istighfar, to jest wolny od złych myśli dotyczących innych ludzi. Maulwi Burhan uddin Jhelumi przeczytawszy ksiąŝkę Obiecanego Mesjasza 6/15

7 (as) Braheen Ahmadiyya uznał, Ŝe człowiek ten jest obiecujący i poczuł, iŝ musi udać się na spotkanie z nim. W tym czasie Obiecany Mesjasz (as) przebywał w Hoshiarpur. Burhan sahib podąŝył za nim, a po wielu staraniach udało mu się wyśledzić miejsce jego pobytu. Po dotarciu do tego domu zapukał do drzwi. Odezwał się Khadim i zapytał, kto woła. Burhan sahib odpowiedział :,,Przyszedł Burhan uddin z Jhelum, aby spotkać się z Hadhratem Mirzą sahibem". Khadim odszedł, aby zapytać o pozwolenie. W tym czasie Burhan sahib otrzymał objawienie w języku perskim, Ŝe dotarł, gdzie chciał i nie ma stąd nigdzie odchodzić. W międzyczasie wrócił Khadim i rzekł, iŝ Hadhrat sahib jest zajęty i czy mógłby przyjść kiedy indziej. Burhan sahib odpowiedział, Ŝe jego dom jest daleko stąd, więc usiądzie i poczeka aŝ Hadrat sahib będzie miał czas. Kiedy Khadim przekazał tą wiadomość Obiecanemu Mesjaszowi (as) ów otrzymał objawienie w języku arabskim, Ŝe gdy przybędą goście naleŝy okazać im gościnność. Obiecany Mesjasz (as) poprosił Khadima, aby szybko otworzył drzwi i spotkał się z Burhan sahibem w wielce przyjaznej atmosferze oraz opowiedział mu o swoim objawieniu w języku arabskim, a gość przedstawił mu swoje objawienie w języku perskim. Hadhrat Mistri Allah Ditta sahib napisał, Ŝe pewnego letniego rana przybyło kilku gości. Obiecany Mesjasz (as) przywołał kucharza i zapytał, co mają do jedzenia. Ten odpowiedział, iŝ zostały tylko resztki chleba z poprzedniego wieczora. Obiecany Mesjasz (as) rzekł, Ŝe to nie szkodzi i poprosił, aby je podał. Zarówno Obiecany Mesjasz (as), jak i pozostali jedli ten chleb. Kiedy goście zamierzali odejść Obiecany Mesjasz (as) powiedział :,,zajadać resztki, to jest Sunnah". Hudhur powiedział, Ŝe niektórzy okazują niezadowolenie, kiedy podaje się to, co pozostało z ostatniego posiłku. Dodał, iŝ chleb, jaki tu jest podawany to fabrycznie wyprodukowana pitta, która i tak nie jest świeŝo upieczona, więc problem moŝe stanowić jedynie pozostały salen (potrawa curry). JednakŜe, jak rzekł Hudhur, nie oznacza to, Ŝe zarząd ma zacząć podawać ludziom tylko resztki salenu! 7/15

8 Hadhrat Muhammad Ali Azher sahib napisał, iŝ DŜalsa w roku 1906 odbywała się w meczecie Aqsa (w Qadian), który wówczas został powiększony. Z powodu braku miejsca niektórzy ludzie w czasie Salat stali na dachu sąsiedniego domu, który naleŝał do pewnego Hindusa. Był on bardzo wrogo nastawiony do Obiecanego Mesjasza (as) i do całego Stowarzyszenia. Zaraz po zakończeniu Salat Obiecany Mesjasz (as) zalecił ludziom zachowanie spokoju i radził nie wchodzić ponownie na ten dach. Do dalece posuniętej ostroŝności skłaniało teŝ to, Ŝe ściana tego domu była wybudowana na uskoku a uszkodzony drut opłocenia był tak napięty, Ŝe nikt nie wszedłby ponownie na jego dach. Później ten dom uległ zniszczeniu i został sprzedany. Nabył go DŜama at i teraz stanowi część meczetu. Hadhrat Chiragh Muhammad sahib pisał, Ŝe kiedyś Obiecany Mesjasz (as) po modlitwy Zuhr wygaszał długie przemówienie w meczecie Aqsa. Jego zaciekły miejscowy oponent siedział zasłuchany i kiwał potakująco głową powtarzając,,subhanallah", a potem powiedział, iŝ juŝ nie będzie jego przeciwnikiem. Kiedy Chirag sahib spotkał go po kilku dniach, zapytał o jego opinię. Człowiek ten odpowiedział, Ŝe nie wie, dlaczego wówczas wszystko wydawało mu się zgodne z prawdą, ale juŝ tak nie jest. Hadhrat Maulwi Muhammad Ibrahim sahib Baqapuri napisał, Ŝe gdy przybył do Qadian zastanawiał się w jaki sposób mógłby przetestować tych ludzi. Znalazł najlepiej zorientowanego w tym temacie i uprzejmego uczonego, ale stwierdził, Ŝe Obiecany Mesjasz (as) jest niedościgniony. Pragnął teŝ zapoznać się z poziomem moralności zwykłych mieszkańców Qadian. Udał się do Langar, gdzie zobaczył jedno naczynie z daal (rodzaj soczewicy) i drugiej mniejsze z mięsnym wywarem. Poprosił o trochę jedzenia i podano mu chleb i trochę daal. Wówczas powiedział, Ŝe chciałby mięso. Podano mu więc mięso. W tym momencie Baqapuri sahib powiedział :,,nie, nie, daal wystarczy, podajcie 8/15

9 mi daal". Został obsłuŝony. Napisał, Ŝe chciał sprawdzić uprzejmość pracowników. Siedział i spoŝywając posiłek rozmawiał z ludźmi z Langar i był usatysfakcjonowany pod kaŝdym względem. Wszystko w tym miejscu przypominało mu o Bogu i głęboko go to poruszyło. Rano z kaŝdego pokoju słyszał recytację Świętego Koranu, a w czasie Fajr zobaczył dzieci ofiarowywujące Salat. Hudhur dodał, Ŝe w dniach DŜalsa powinniśmy być świadkami podobnych sytuacji. KaŜdy najdrobniejszy czyn pracowników DŜalsa powinien świadczyć o tym, iŝ złoŝyli Bai at Obiecanemu Mesjaszowi (as) i tworzą więź z Bogiem, co powinno być nieodłączną częścią naszego codziennego Ŝycia. Hadhrat Munshi Mahboob Alam sahib napisał, Ŝe kiedyś odwiedził Qadian. PoniewaŜ miał w zwyczaju codziennie pisywać listy do Obiecanego Mesjasza (as), ten wyraŝał swoją wielką miłość do niego i natychmiast obdarzył go przywilejem audiencji. Z tej okazji udał się on na spotkanie z Obiecanym Mesjaszem (as) w MasdŜid Mubarak (meczet). Ten powiedział mu, aby usiadł i poczekał, a sam poszedł, aby przynieść mu jedzenie. Udał się do swojego domu, a po krótkiej chwili pojawił się z talerzem vermicelli (długi makaron nitki) i powiedział, Ŝe poprosił swoją rodzinę, aby ugotowali to jedzenie specjalnie dla niego. Munshi sahib był z tego powodu zarówno zakłopotany, jak i uradowany. Obiecany Mesjasz (as) poprosił go, aby spał u góry w meczecie. Munshi sahib powiedział, Ŝe przez całą noc ani na chwilę nie mógł zmruŝyć oka. Nie chciał niczego przeoczyć i całą noc recytował Duruud. O czwartej rano przyszedł Obiecany Mesjasz (as), aby go obudzić na Salat. PoniewaŜ Munshi sahib wcale nie spał, wstał natychmiast. Hadhrat Mian Wazir Khan sahib opisuje, jak pewnego razu Obiecany Mesjasz (as), Maulwi Nuruddin (ra) i kilka innych osób wraz z nim samym spoŝywało posiłek, kiedy zaserwowano nadziewane karella (warzywo przypominające cukinię, o gorzkim smaku). Obiecany Mesjasz (as) częstował 9/15

10 wszystkich. Wazir sahib napisał, Ŝe zdawało mu się, iŝ częstuje innych, a o nim zapomni. Właśnie w tej chwili, kiedy na talerzu zostały ostatnie dwa kawałki, Obiecany Mesjasz (as) zaproponował oba Wazir sahibowi, a sam nie wziął Ŝadnego. Hadhrat Abdul Raheem sahib wspomina, jak pewnego razu z powodu całodziennej obecności na rozprawie sądowej Obiecany Mesjasz (as) przenocował w Gurdaspur. Zwyczajem Raheem sahiba było nie jeść dopóki nie zjadł Obiecany Mesjasz (as). W ciągu dnia poprosił Hafiz Hamid Ali sahiba, aby zatrzymał dla niego trochę jedzenia. JednakŜe jedzenia juŝ nie było. Raheem sahib posprzeczał się z Hafiz sahibem i poszedł spać głodny. Następnego rana, kiedy Obiecany Mesjasz (as) zapytał, czy jest gotowe jedzenie, Hafiz sahib odpowiedział, Ŝe ten, kto gotuje zaspał i jest teŝ obraŝony. Obiecany Mesjasz (as) dwukrotnie zawołał Raheem sahiba przez okno, ale ten nie odpowiedział. Obiecany Mesjasz (as) uŝył miłych słów i zapytał, o co chodzi z tym przygotowywaniem jedzenia. Hafiz sahib ponownie wyjaśnił, Ŝe Raheem sahib jest zagniewany, bo gdy poprosił o schowanie dla niego odrobiny jedzenia juŝ nic nie zostało i musiał odejść z niczym. Obiecany Mesjasz (as) rzekł wówczas :,,on pierwszy powinien otrzymywać posiłek". Kiedy wyjaśniono mu, Ŝe nie jada on nigdy jako pierwszy, Mesjasz (as) powiedział :,,powinieneś więc kaŝdego dnia przynosić mu ser (miara objętości odpowiadająca około 1 litrowi mleka)". Słysząc to Raheem sahib natychmiast się podniósł i rzekł:,,jedzenie będzie gotowe za 30 minut". Szybko wziął się do pracy i podał posiłek w czasie, który sam wcześniej określił. Obiecany Mesjasz (as) zapytał:,,cóŝ to za czary tam wyczyniasz? ". Następnego dnia, gdy byli sami Obiecany Mesjasz (as) ponownie zapytał go, w jaki sposób tak szybko przygotował jedzenie, na co Raheem sahib odpowiedział, Ŝe wcześniej nastawił mięso na bardzo mały ogień, aby było przygotowane. Kiedy Obiecany Mesjasz (as) zawołał szybko dodał do mięsa warzywa i posiłek był wkrótce gotowy. To wielce uradowało Obiecanego Mesjasza (as). 10/15

11 Hadhrat Sultan Buksh sahib pisał, Ŝe kiedyś Obiecany Mesjasz (as) wygłaszał przemówienie w MasŜid Mubarak, kiedy przyszedł jakiś męŝczyzna i zaczął torować sobie drogę do przodu, przed Obiecanego Mesjasza (as) przeskakując między ludźmi. Kiedy tak się rozpychał, zrzucił komuś turban i człowiek ten napisał skargę. Obiecany Mesjasz (as) wezwał Hadhrata Maulwi Nuruddina (ra) i wszedł do środka. Hadhrat Maulwi sahib powrócił i rzekł, Ŝe chciał on powiedzieć coś zatrwaŝającego. Dodał, iŝ nie są to jego słowa, ale został wyznaczony, aby to przekazać. Powiedział:,,nasz imam modli się dziś, aby została od niego odcięta ta sucha gałąź". Hadhrat Maulwi Nuruddin (ra) dodał:,,nie moŝecie osiągnąć BoŜej bliskości miaŝdŝąc głowy innych, otrzymacie ją jedynie poprzez BoŜą łaskę". Hudhur przypomniał, iŝ nawet w dniu dzisiejszym niektórzy wykształceni ludzie wykazują tendencję do przeskakiwania innych, aby dostać się na przód. Tymczasem powinni być ostroŝni i usiąść tam, gdzie jest miejsce, a nie wywoływać poczucia dyskomfortu u innych. Jak powiedział Hudhur, z przodu powinni siedzieć ci, którzy przybyli na DŜalsa jako pierwsi. Hadhrat Ghulam Muhammad sahib napisał, Ŝe razem z innymi osobami udał się do Qadian, aby uczestniczyć w DŜalsa w 1904 roku. W czasie, kiedy przybył na miejsce Obiecany Mesjasz (as) wygaszał przemówienie będące komentarzem 1-szego raku Sury Al Baqarah oraz Sury Dahr. Był to wykład o Nafse Ammarah, Nafse Lawwamah oraz Nafse Mutma innah ( o jaźni podŝegającej do zła, o jaźni strofującej i o duszy w pokoju). Czasami powstaje konflikt pomiędzy Nafse Ammarah a Nafse Lawwamah i zdarza się, Ŝe niekiedy grzeszne ego jest silniejsze, a niekiedy wygrywa poboŝność. Kiedy zło zostaje całkowicie pokonane, człowiek osiąga stan Nafse Mutma innah i skłania się jedynie ku temu, co prawe. Potem Obiecany Mesjasz (as) wyrecytował werset: " Zaprawdę, ludzie sprawiedliwi będą pili z pucharu, pełnego 11/15

12 mieszaniny z kamforą" (76:6) i wyjaśnił, iŝ tak, jak napój z kamforą wywołuje poczucie chłodu, tak osiągnięcie Nafse Mutma innah wywołuje poczucie satysfakcji. Następnie przytoczył słowa wersetu:,,napoją ich tam z pucharu napojem z domieszką imbiru" (76:18) i wyjaśnił, iŝ doskonały smak imbiru moŝna przyrównać do przyjemności, jaką człowiek odnajdzie w Nafse Mutma innah. Hudhur powiedział, Ŝe przytacza tu te relacje, abyśmy mogli docenić, z jaką uwagą towarzysze Obiecanego Mesjasza (as) słuchali jego słów i w jaki sposób wykorzystywali je w Ŝyciu codziennym. Dodał, iŝ uczestnicy DŜalsa tak właśnie powinni słuchać wykładów i przemówień, zapamiętywać je i rozpowszechniać wśród innych. Hadhrat dr. Muhammad Din sahib napisał, Ŝe w kwietniu 1905 roku złoŝył Bai at pisemnie w liście, a w grudniu tego samego roku zrobił to osobiście przy okazji DŜalsa. W tym czasie miał 20 lat i był studentem medycyny. Napisał, Ŝe Bai at składało wówczas wiele osób, więc jego dłoń spoczywała na dłoni drugiej osoby, a dłoń tego człowieka dotykała bezpośrednio dłoni Obiecanego Mesjasza (as). Razem z nim było tam pięciu innych studentów medycyny. Kiedy później poprosili o pozwolenie oddalenia się, Obiecany Mesjasz (as) rzekł, aby poczekali. Właśnie została wydana broszura Al Wasiyyat, a na jej kopiach jeszcze nie wyschnął tusz. Obiecany Mesjasz (as) ofiarował im je i powrócili do Lahore. Na początku roku 1906 na ich uniwersytecie odbywał się strajk, w którym uczestniczyli równieŝ studenci medycyny będący Ahmadi. Obiecany Mesjasz (as) powiedział im, Ŝe takie postępowanie jest niezgodne z naukami islamu oraz z naukami Ahmadiyyat. Poradził im, aby przeprosili rektora uniwersytetu, a on osobiście napisał do niego list. Hudhur dodał, Ŝe niedawno wygłosił kazanie na temat właściwego spojrzenia Islamu na takie zagadnienia, jak chociaŝby strajk. 12/15

13 Hadhrat Chaudhry Ghulam Rasool Basra sahib napisał, Ŝe w czwartek przed DŜalsa w 1907 roku dowiedział się, iŝ Obiecany Mesjasz (as) pójdzie wcześnie rano na spacer. Wiedział, Ŝe wokół niego powstanie łańcuch połączonych ramion i razem z przyjacielem zdecydowali się w tym uczestniczyć. Jednak rano Obiecanego Mesjasza (as) z niecierpliwością oczekiwał tłum ludzi. ChociaŜ Chaudhry sahib i jego przyjaciel byli gotowi przyłączyć się do formowania wokół Obiecanego Mesjasza (as) linii z połączonych ramion to, gdy wreszcie się pojawił podeszło do niego tak wielu ludzi, Ŝe po prostu zmietli Chaudhry sahiba z drogi. Obiecany Mesjasz (as) stał pod drzewem i rozdawał uściski dłoni. Rzekł, iŝ Bóg poinformował go, Ŝe przyjdzie bardzo wielu ludzi, aby się z nim spotkać, a potem dodał w języku pundŝabi, Ŝe wcale się tego nie obawia, ani nie jest tym zmęczony. Hadhrat Maulwi Muhammad Din sahib napisał, Ŝe widział Obiecanego Mesjasza (as) kiedy ten wygłaszał wykład w czasie DŜalsa wspominając o poświęceniu swojego Ŝycia (Waqf Zindagi). Kiedyś przemawiał w MasŜid Aqsa siedząc na podłodze i powiedział, iŝ kaŝda obecna tu osoba do niego przynaleŝy. Jego wypowiedzi były płynne. Na początku jego głos miał niŝsze brzmienie, które stopniowo wzrastało. Nie podkreślał Ŝadnego ze zdań i w prosty sposób czytał Koran. Nie gestykulował dłońmi, czy palcami i wygaszał przemówienia z całkowitym spokojem. Hadhrat Sufi Nabi Buksh sahib napisał, Ŝe w czasie DŜalsa w 1891 roku zostało ogłoszone, iŝ wszyscy powinni przyjść do wielkiego meczetu (obecnie jest to MasŜid Aqsa). Zapisał, Ŝe wstąpienie tego dnia do Stowarzyszenia wybranego BoŜego człowieka było dla niego szczęściem. Obiecany Mesjasz (as) przyszedł i poprosił Maulwi Abdul Kareem sahiba, aby przeczytał jego ksiąŝkę "Aasmani Faislah". Kiedy wszyscy słuchali a Buksh sahib spojrzał na Obiecanego Mesjasza (as) ze zdumieniem stwierdził, Ŝe wygląda on tak samo i ma takie samo ubranie, jak człowiek z jego snu, jaki miał jeszcze za czasów 13/15

14 studiów. Hadhrat Zainul Abadeen Shah sahib napisał, iŝ w czasie otrzymania przez Obiecanego Mesjasza (as) objawienia dotyczącego jego śmierci wygłaszał on przemówienie w MasŜid Aqsa, w którym komentował Surah Al Fatihah i mówił o znaczeniu Ebudijjat (poddanie się Bogu). Powiedział, Ŝe jeśli Abd (sługa BoŜy) jest rzeczywiście przepełniony Ebudijjat, to jest jak kawałek stali, który włoŝony w ogień staje się jego częścią. Podobnie Abd czerpie korzyści z BoŜych atrybutów. Tak, jak kawałek stali nie jest częścią ognia, ale stanowi jednostkę sam w sobie, czyli jest metalem, to włoŝony w ogień tymczasowo przyjmuje jego właściwości. Podobnie Abd jest w rzeczywistości człowiekiem, w którym działają BoŜe atrybuty. Taka osoba nie ma Ŝadnej własnej woli, a jego wszystkie posunięcia są związane z wolą Boga. Hudhur dodał, iŝ kaŝdy Ahmadi powinien starać się uzyskać i poszukiwać takiego poziomu Ebudijjat, bo w tym właśnie celu przybył Obiecany Mesjasz (as). Hadhrat Maulwi Muhammad Ibrahim sahib Baqapuri relacjonuje, iŝ podczas DŜalsa w 1906 roku Obiecany Mesjasz (as) powiedział:,,zbliŝa się moja śmierć i kiedy widzę stan mojej Wspólnoty odczuwam agonię matki, której dziecko ma zaledwie kilka dni, a ona umiera. JednakŜe pewnie wierzę w BoŜą obietnicę, Ŝe nie pozwoli, aby moje Stowarzyszenie zanikło. Tak więc moje serce pozostaje pewne". Hudhur rzekł, iŝ Bóg wypełnił Swoją obietnicę i Wspólnota Obiecanego Mesjasza (as) stale rozrasta się z dnia na dzień. JednakŜe wzrost liczebny nie jest wystarczający; powinniśmy zastanowić się nad naszą wiarą, naszą duchowością i ciągle starać się je rozwijać. Chcąc zachować swoją wiarę takŝe wśród naszych przyszłych pokoleń musimy o nią dbać i przekazać ją naszym potomkom. W tym celu musimy wyznaczyć wzory poboŝności, abyśmy nadal mogli korzystać z dobrodziejstw płynących z modlitw Obiecanego Mesjasza 14/15

15 (as). To z kolei wzmocni naszą więź z Bogiem. Hudhur powiedział, Ŝe przedstawione tu wypowiedzi towarzyszy powinny stać się dla nas wzorem, abyśmy uświadomili sobie, jak wyraŝali oni swoją Ŝarliwą miłość do Obiecanego Mesjasza (as), jak on ich traktował i jaką to duchową rewolucję wywołali. Niech Bóg umoŝliwi nam zwiększać naszą wiarę i abyśmy nigdy nie uczynili nic, co mogłoby być źródłem BoŜego niezadowolenia. 15/15