Gafowicze. Zapraszamy M. S.

Transkrypt

1 Gafowicze Czy wiecie, kto to są gafowicze? O nie! To nie są ludzie popełniający gafy czyli zaliczający tak zwane wpadki. Gafowicze to uczniowie Handlówki tworzący szkolną gazetkę Gafa. Zdolni, fajni, z poczuciem humoru, z talentami poetyckimi, prozatorskimi, dziennikarskimi, muzycznymi, plastycznymi po prostu zdolniachy, talenciaki. Ale to także Wy wszyscy, którzy Gafę czytacie. Tym, którzy nas czytają, bardzo za to dziękujemy! Zapraszamy WSZYSTKICH do wstąpienia w szeregi gafowiczów, tych tworzących i tych czytających. ZSEH OLSZTYN Listopad/Grudzień 2011 W tym numerze: Gafowicze 1 Drodzy Pierwszolklasiści 2 Jest taki zespół Święto Handlówki 5 Bookcrossing czyli uwolnij książkę 6 Spotkanie pierwszego stopnia z. koszykówką Nowa wersja GG czyli jeśli nie znacie, to przeczytajcie Cześć i czołem! No i stało się LET S DRAMA 13 Szkolne sprawy, czyli kłopoty i kłopo- 14 Być strażakiem (marzenia się spełnia- 14 Praktyczna nauka zawodu 15 Dwie strony medalu, czyli o narkomanii inaczej 16 Zapraszamy M. S. Szkolny konkurs fotograficzny Ziołowa Dolina 20 Słów parę o lekturach 21 Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie 22 Wybory Horoskop dla nastolatków Humor maturalny 29 Uczniowie piszą Zimowy ogród 36

2 Drodzy Pierwszoklasiści Zwracam się do Was z prośbą o to, abyście zrobili coś nie tylko dla samych siebie, ale również dla społeczności naszej szkoły lub z myślą o drugim człowieku. Jak to zrobić? Otóż chciałabym Was poinformować, a może już wiecie, że są w naszej szkole różne koła zainteresowań. To zależy od Was samych, czy chcecie brać czynny udział w życiu Handlówki. Nie bójcie się. Nie wstydźcie. Wystarczy odrobina odwagi i chęci. Macie możliwość zapisać się do szkolnej gazetki Gafa i próbować swoich sił w dziennikarstwie, a jeżeli lubicie pisać wiersze lub opowiadania, to tam możecie je opublikować. W naszej szkole jest także koło pomocy przedmedycznej. Na tych zajęciach, dowiecie się, jak postąpić z poszkodowanym w wypadku, a jeśli lubisz uprawiać sport, to sale gimnastyczne stoją otworem. Zapisz się. To jest z korzyścią dla Ciebie i daje dużo satysfakcji. Trud i wysiłek, który włożysz w pracę na rzecz tej szkoły, będzie wynagrodzony. Naprawdę, warto się zapisać. Uwierz mi. Wszystkich chętnych bardzo serdecznie ZAPRASZAM. Pozdrawiam. Sylwia Jest taki zespół... Szczerze, nie pamiętam, kiedy i jak to się stało, że zaczęliśmy występować na szkolnych imprezach. Pamiętam, że pewnego dnia znalazła się grupka osób (do dziś jesteśmy przyjaciółmi), która chciała pograć, która kocha muzykę i jest z nią na co dzień. I zebraliśmy się w szkolnej świetlicy, podłączyliśmy sprzęt i ruszyliśmy. Sprawdzaliśmy, czy nam się uda. Udało się. Pierwszy występ daliśmy na otrzęsinach klas pierwszych, 23 października 2009 roku. A to wszystko pod okiem pani Małgorzaty Topolewskiej-Micek i dzięki niej. Mieliśmy takie marzenie zagrać w szkole i gdyby nie pani Micek, nie mogłoby się ono spełnić :) Za każdym razem jest z nami na próbie. Wyraża swoje pełne i szczere zdanie na temat piosenek, które chcemy zagrać, naprowadza nas, jak można je dobrze zagrać, a my to po prostu wykonujemy i udoskonalamy na swój sposób. Mówi nam, co robimy źle, co dobrze, co jeszcze powinno zostać dopracowane, co można ewentualnie zmienić. Prawie jak producent muzyczny. Gdy się kłócimy, uspokaja nas. Gdy się smucimy wspiera i pociesza. Nawet karmi. Ale nie tylko pani Micek dodaje nam mocy do grania. Sami nawzajem jesteśmy dla siebie wsparciem. Pomagamy sobie i wyrażamy swoje opinie. Wszystko po przyjacielsku, nadajemy taki kierunek i dokładamy starań, by zagrać piosenkę jak najlepiej, jak najwięcej w nią włożyć serca oraz poka- Str. 2

3 WYWIAD Z DYR. LILIANNĄ GERSZBERG Jest taki zespół... Foto: Krzysztof Lewandowski zać, jak czujemy muzykę. Jednak nie zawsze jest tak pięknie, jak to przedstawiłem ;) Wszystko, co napisałem, to prawda, ale mamy także chwile, kiedy każdy ma dosyć. Często się kłócimy, przelewamy pot i łzy na tych próbach. Na szczęście bez krwi. ^^ Czasami robimy jeden wielki pierdzielnik i... nic nie tworzymy, szalejemy. Czasem się kłócimy, wręcz nie odzywamy się do siebie. Nie wiem, czy przypomina wam to pewien schemat. Rodzina. Tak właśnie określiłbym nasz zespół. I nie ma on tak naprawdę szansy przetrwania, jeżeli wszyscy nie dadzą z siebie 100% i nie będą szczerzy. My kochamy muzykę i oddajemy się jej w pełni. Tworzymy taką małą szkolną rodzinkę, jednak mamy w niej małego rodzynka, który jest z innej szkoły, ale traktujemy go jak jednego z naszej szkolnej, handlówkowej rodziny. Mowa tu o Maćku, uczniu Zespołu Szkół Ekonomicznych. Gdy mamy grać na imprezach szkolnych, przeznaczamy sobie na próby wystarczająco dużo czasu, by się należycie przygotować (przeważnie jest to miesiąc przed występem). Raz w tygodniu (w razie potrzeby dwa razy w tygodniu) spotykamy się po lekcjach 14:10 (no, ci, którzy mają dłużej zajęcia, po prostu dochodzą później). W weekendy (głównie soboty) zaczynamy o 12.00, Długość próby jest zróżnicowana. Czasami siedzimy po dwie godziny, czasami nawet do pięciu godzin. Zależy to od tego, jak dany kawałek został wyćwiczony bądź ile zajęć jeszcze mamy wykonać w domu i jak bardzo jesteśmy zmęczeni. Tak jak wyżej wspominałem, czasami po prostu siedzimy i nic nie robimy albo robimy jeden wielki hałas, niezwiązany z przygotowaniem się do występu. Str. 3

4 WYWIAD Z DYR. LILIANNĄ GERSZBERG Jest taki zespół... Bądź co bądź nie jest to strata czasu. Mam takie swoje hasło: can't live without music ( nie mogę żyć bez muzyki ). Dlatego uważam, że nawet jak tylko robimy szum, to po prostu dlatego, że kochamy dźwięk. Sadzę, że każdy w grupie wyznaje to hasło. Może to dziwić co niektórych, ale gra w zespole jest sporym wysiłkiem psychicznym. Czasami też trzeba odpocząć. ^^ Bardzo miło mi się wraca do szkoły, właśnie, żeby pograć. Części doświadczenia związanego z muzyką nabrałem właśnie tutaj i dzięki ludziom, których poznałem, z którymi grałem i gram. Mam nadzieję zdobywać kolejne szlify i nigdy nie popaść w rutynę. Ciągle dołączają nowi uczniowie i mam nadzieję, że co roku będzie ich przybywać, a ci, którzy odchodzą, będą z przyjemnością wracać w progi naszej szkoły i przekazywać muzyczne rzemiosło nowym członkom. Mam nadzieję, że to przetrwa. Nigdy nie robiłem czegoś takiego dla szkoły, a stworzyliśmy wspólnie coś wielkiego właśnie w Handlówce, dlatego wierzę, że pałeczka będzie podawana dalej. Nasze nagrania możecie obejrzeć na moim profilu You T u b e h t t p : / / w w w. y o u t u b e. c o m / c h e z q b. W zakładce Listy odtwarzania znajdziecie dwa foldery K o n k u r s H a n d l o w - ca oraz Konkurs Handlowca Zachęcam każdego, kto czuje muzykę tak jak my, by spróbował z nami pograć;) Wiem, że jest jeszcze w szkole kilku muzyków, dlatego bardzo namawiam pokażcie się :) A w marcu najprawdopodobniej kolejny Konkurs Handlowca, tak że w lutym znów będzie głośno na korytarzach od naszego grania!!! ;) 3majcie się! Damian chez Jabłoński Absolwent ZSEH Założyciele: Iza Szostak (wokal) Maciek Kucharski (gitara) Paweł Turek (bas) Mateusz Marchliński (gitara) Damian Jabłoński (wokal, perkusja, gitara) Dołączyli: Ewa Nowalińska (wokal, gitara) Miłosz Dębiński (saksofon) Dominika Jurkowlaniec (wokal, gitara) Ania Kucharska (wokal) Patrycja Górska (wokal) Marta Kornafel (wokal) Maciek Dębiński (gitara) Marcin Litwiński (wokal) Sławek Grabowski (bas) Kamila Wołowiec (wokal) Kamila Jezierska (wokal) Patrycja Dec (wokal) Martyna Woźniak (wokal) Andrzej Stachu Stachowiak (gitara) Kuba Janczewski (gitara) Arek Kułacz (wokal) Paweł Adamejtis (wokal) Str. 4

5 Święto Handlówki 4 października 2011 r. o godzinie w Zespole Szkół Ekonomiczno- Handlowych rozpoczęły się obchody Święta Szkoły, w trakcie którego klasy pierwsze złożyły uroczyste ślubowanie i zostały przyjęte w poczet uczniów ZSEH w Olsztynie. Wszyscy byli tacy zdenerwowani, że nawet nasz szkolny poczet sztandarowy zasłabł w czasie apelu, ale dzięki sprawnej interwencji nauczycieli nic się nie stało. Pierwsi uczniowie zaczęli się schodzić już przed godziną Cała uroczystość rozpoczęła się z kilkuminutowym opóźnieniem, ponieważ czekaliśmy na gości. Swoim przybyciem zaszczycił nas Prezydent Miasta Olsztyna pan Piotr Grzymowicz, który wręczył stypendia najzdolniejszym gimnazjalistom i licealistom. W swoim wystąpieniu nawiązał do historii szkoły, podkreślając fakt, iż popularna Handlówka jest najstarszą szkołą handlową w Olsztynie z 66-letnią tradycją i historią. Na ręce pana dyrektora Krzysztofa Iwulskiego wręczył książki dla szkolnej biblioteki. Wśród zaproszonych byli przedstawiciele Kuratorium Oświaty, Wydziału Edukacji, wieloletni dyrektor Civitas Christiana pan Jan Chłosta i wielu, wielu innych gości, ale najważniejszymi z nich byli patroni naszej szkoły. Pan Jan Chłosta w wygłoszonej mowie opowiedział, skąd się wziął znak rodła i przedstawił krótką historię Rodłaków. Po przemowach klasy pierwsze złożyły ślubowanie. Poczet sztandarowy trochę nam zasłabł, sytuację uratowała kadra ZSEH, a sztandar w tej uroczystej chwili trzymał jeden z nauczycieli. Słowa przyrzeczenia Foto: Paweł Kicowski - olsztyn.gazeta.pl Foto: Krzysztof Lewandowski brzmią dumnie: My, uczniowie klas pierwszych, uroczyście przyjmowanych w poczet społeczności szkolnej Zespołu Szkół Ekonomiczno -Handlowych im. Polaków spod Znaku Rodła w Olsztynie, przyrzekamy: - rzetelnie wywiązywać się z obowiązków ucznia; - dbać o dobre imię szkoły; - własnym życiem potwierdzać wierność prawdom tych, co pieczętowali się Rodłem; - być godnym spadkobiercami idei naszych przodków spod Znaku Rodła; - kultywować je i chronić od zapomnienia w imię pamięci o polskim trwaniu na ziemi naszej Warmii. Każdy uczeń złożył to przyrzeczenie. Następnie delegacja klas pierwszych zaniosła wiązankę kwiatów pod tablicę z Pięcioma Prawdami Polaków spod Znaku Rodła. Kolejnym punktem programu był egzamin dla nas, uczniów klas pierwszych. W tym egzaminie trzeba było wykazać się znajomością informacji o szkole i jej patronach. Na koniec przewodniczący klas zostali poddani otrzęsinom: próbie odwagi na dłoń został im wylany gorący wosk (ciepła woda), przez chłostę zostały z nich wypędzone niedobre, nawet, można powiedzieć, złe duchy szkolne, które przeszkadzają w nauce, a na sam koniec odbył się chrzest polano im głowy wodą ze źródeł warmińskich. Później zostały wręczone akty ślubowania. Już po głównych obchodach zagrał dla nas szkolny zespół. Super grają!!! Szkoda, że nie wszyscy uczniowie umieli ten występ docenić, bo był naprawdę rewelacyjny, a ci, którzy nie słuchali, niech żałują. Ja jestem pod wrażeniem! I tak to wszystko wyglądało. Mateusz Korwat Str. 5

6 NIE TYLKO WALENTYNKI WYWIAD Z DYR. LILIANNĄ GERSZBERG Bookcrossing czyli uwolnij książkę Wiesz już co to bookcrossing? W listopadzie 2011 r. Zespół Szkół Ekonomiczno- Handlowych dołączył do zacnego, międzynarodowego grona placówek, w których będzie można uwolnić książkę. Uwolnić książkę?!? O estetykę naszej półki zadbała główna stylistka ZSE- H pani Izabela Radek-Beczak, a Kamil Sadowski, Andrzej Stachu Stachowiak i Damian Kuciński z klasy II TI (technik informatyk) zatroszczyli się o plakaty, naklejki. Jak to się robi? Na wyznaczonych półkach w naszej szkole, Pałacu Młodzieży (z którym współpracujemy) oraz wielu, wielu innych miejscach znajdziesz książki opatrzone specjalną nalepką. Jeśli wybrana książka wyda Ci się ciekawa możesz wziąć ją do domu, przeczytać i ponownie odłożyć w wyznaczonym miejscu. TY także podziel się swoimi książkami przynosząc je do biblioteki szkolnej.tam zostaną one zarejestrowane i oznaczone naklejką autorstwa naszych uczniów. W ten sposób uwolnisz je z zakurzonej półki. Do kogo z pytaniami? Bookcrossing, czyli uwalnianie książek to społeczna ogólnoświatowa forma popularyzowania czytelnictwa, ruchoma wirtualna biblioteka, bez własnej siedziby, regałów, kart bibliotecznych. Idea bookcrossingu zrodziła się w 2001 roku w Stanach Zjednoczonych i swoim zasięgiem obiegła cały świat. W Polsce funkcjonuje od 2003 wzbudzając duże zainteresowanie i popularność. W światowy ruch bookcrossingu zaangażowało się już ponad siedemset siedemdziesiąt tysięcy ludzi z ponad 130 krajów. Dzięki nim uwolnionych zostało 5 milionów 605 tysięcy 679 książek (dane maja 2009r.). Akcję koordynują: pani Mirosława Siemianowska i pani Magdalena Marek. Wszelkie informacje znajdziesz także na stronach: oraz Magdalena Marek Bookcrossing po olsztyńsku. Lista szkół i placówek olsztyńskich, które biorą udział w tej akcji jest naprawdę imponująca. Nie chcemy być w tyle, dlatego powołaliśmy drużynę zadaniową, którą opiekują się: pani Mirosława Siemianowska (biblioteka ZSE-H) oraz Magdalena Marek (polonistka ZSE-H, instruktor teatralny w Pałacu Młodzieży). Str. 6

7 NIE TYLKO WALENTYNKI WYWIAD Z DYR. LILIANNĄ GERSZBERG Spotkanie pierwszego stopnia z... koszykówką Krzyki, hałas. Każdy jak najgłośniej chce dopingować swoją drużynę. I jak tu nie poddać się emocjom? Koszykówka sama w sobie jest sportem bardzo ciekawym. A gdy gra nasza drużyna, nie można przejść koło meczu obojętnie. Chociaż niektóre sytuacje są niezrozumiałe dla przypadkowego widza, np. zamiast karnego mamy trumnę zawodnik atakujący nie może stać w polu podkoszowym (tzw. trumnie) dłużej niż 3 sekundy, to nawet całkiem zielony widz w końcu odnajdzie się i zrozumie każdą akcję. Trenerem reprezentacji naszej szkoły jest pani Małgorzata Polewacz i to właśnie ona odpowie na parę pytań. Red.: Ilu jest chętnych do gry w kosza w naszej szkole i czy na taką placówkę jest to liczba duża? M. P.: W zajęciach SKS udział bierze 15 osób i jest to średnia liczba chętnych jak na wielkość naszej placówki. Red.: Wspomniała Pani o zajęciach SKS. Kiedy odbywają się te spotkania? M. P.: Na zajęciach spotykamy się w każdy piątek o Trwają do Zapraszam na nie każdego chętnego. Red.: W naszej szkole odbywają się Zawody o Mistrzostwo Olsztyna Szkół Ponadgimnazjalnych w Koszykówce. Co może nam Pani powiedzieć o turnieju? M. P.: Turniej o Mistrzostwo Olsztyna odbywa się co roku. Udział w nim bierze 12 olsztyńskich szkół. Są one podzielone na czterozespołowe grupy. Co roku jedna grupa rozgrywa mecze w naszej szkole. Red.: Jakie są nasze ostatnie wyniki w tych zawodach? M. P.: W zeszłym roku zajęliśmy trzecie miejsce w grupie i niestety nie dostaliśmy się do finału. Ale nie tracimy nadziei, że ten sezon okaże się pomyślniejszy. Red.: My również. Czy mogłaby Pani opowiedzieć również o lidze amatorskiej? M. P.: Liga amatorska powstała dla zawodników nie ćwiczących koszykówki, tzn. amatorów nie związanych z żadnym profesjonalnym klubem. Liga ta zwiększa możliwości konkurencji. Drużyny są na niemal tym samym poziomie, co umożliwia nam podjęcie walki z każdą z nich. W ubiegłym roku byłam współorganizatorem zawodów, w których wystartowało 8 drużyn. W tym roku mecze odbędą się w marcu. Red.: A jakie są wyniki w lidze amatorskiej? M. P.: W ciągu siedmiu edycji zawodów udało nam się wywalczyć pierwsze miejsce. A w zeszłym roku byliśmy drudzy. Red.: Co może Pani powiedzieć o naszych zawodnikach? M. P.: O naszych zawodnikach można mówić same pozytywne rzeczy. Są oni pracowici, ambitni, bardzo zaangażowani w grę oraz niezwykle waleczni, co można zauważyć na meczach. Red.: I ostatnie pytanie. Jakie są Pani i drużyny nadzieje na przyszłość? M. P.: Jak co roku liczymy na zwycięstwo. Red.: Dziękuję za rozmowę. Wyniki naszej drużyny pozwalają mieć nadzieje na mistrzostwo. Ale nawet nie najlepszy wynik jest sukcesem, gdyż zdobyty jest dzięki ciężkiej pracy i poświęceniu. I mimo że w tym roku kończę edukację w naszej szkole (a przynajmniej mam taki zamiar), dalej będę kibicować naszym zawodnikom. Patrząc wstecz, mogę z dumą powiedzieć, że po części brałam udział w tych wydarzeniach. A teraz pozostaje mi, i innym kibicom, czekać na wielkie zwycięstwa, na które zasłużyli nasi zawodnicy. DO BOJU HANDLÓWKA!!! Rose Str. 7

8 WYWIAD Z DYR. LILIANNĄ GERSZBERG Nowa wersja GG czyli jeśli nie znacie, to przeczytajcie, jeśli znacie, to... też przeczytajcie Red.: Czy wiecie, kto to jest Grzegorz Górski (dla kolegów z klubu Shrek, Pancerfaust lub Obelix)? Nie, to nie chodzi o nauczyciela, ale o takiego postawnego chłopaka z III TH, który chodzi po korytarzu naszej szkoły. Pozwoliłem sobie zrobić z nim wywiad, tak więc... Panie Grzegorzu, Grzechu, Grzesiu, powiedz mi: Red.: Jak trafiłeś do rugby? G.G.: Poszedłem na trening. Spodobało mi się i zrozumiałem, że to sport dla mnie Red.: Trudno się gra? G.G.: Na początku jest trudno, z czasem idzie się przyzwyczaić. Wiadomo, ból to podstawa. Red.: Dla kogo ta gra jest przeznaczona? G.G.: Dla wszystkich, nie ma znaczenia, czy jesteś gruby, czy chudy, niski czy wysoki. Na boisku znajdzie się pozycja dla każdego. Mamy kolegę, który ma 159 cm wzrostu, jest z nas najniższy, a idzie jak burza. Przemyka między nami jak mróweczka, a my się rozglądamy, gdzie on jest! Red.: Jaka jest atmosfera na boisku i trybunach? G.G.: Atmosfera na trybunach jest jak na pikniku. Na mecz przychodzą całe rodziny. Nie ma przemocy, tak jak to można zaobserwować w piłce nożnej Walka jest tylko na boisku. Red.: Ulubiona taktyka? G.G.: Formacja ataku jest mniejsza presja stracenia punktu. W obronie jest wielka harówka i duże ryzyko straty punktów, popełnienia błędu. Red.: Ulubiony zawodnik rugby? G. G. : M e r a b G a b u n i a (Budowlani Łódź). Red.: W jakim klubie grasz? G.G.: WMPD PUDiZ RUGBY OLSZTYN. Red.: Jak tam Twoje życie towarzyskie? G.G.: Normalnie (hehehhe) mam dziewczynę, Klaudię, i czasem noszę ją na rękach. Mam dużo znajomych. Red.: Jak wygląda Twój strój zawodnika? G.G.: Obcisła koszulka, spodenki, getry, czasami ochraniacz na głowę, ale to tylko jak jest walka w młynie, no i oczywiście korki, najlepiej wkręty. Red.: Czy często w tym sporcie występują kontuzje? G.G.: To zależy od psychiki, jak jesteś spanikowany i boisz się, że coś ci się stanie, to coś ci się stanie, jeżeli jesteś pewny siebie i nie boisz się, to ból jest twoim przyjacielem. Red.: Co na to rodzice? G.G.: No, zgodzili się, ale jak ostatnio miałem taki mały wypadeczek (wstrząśnienie mózgu), to już chcieli zabronić, szczególnie mama. Red.: Jak to łączysz ze szkołą? G.G.: No, uczę się miedzy szkołą a treningami. Red.: Jakiej muzyki słuchasz? G.G.: Słucham każdego rodzaju muzyki od klasycznej po ostrą. Red.: Jak godzisz treningi, zawody z życiem towarzyskim? G.G.: Normalnie, jak już mówiłem, mam dziewczynę, dużo znajomych, którym to nie przeszkadza. Ja uważam, że to jest sport dla mnie, świetnie się w nim czuję. Str. 8

9 Nowa wersja GG czyli jeśli nie znacie, to przeczytajcie, jeśli znacie, to... też przeczytajcie Ogłoszenia paragafialne : Jak widać, sport to nie tylko piłka nożna, koszykówka czy siatkówka. Tak naprawdę prawdziwy sport dla prawdziwych mężczyzn to rugby. Mój rozmówca twierdzi, że dla każdego znajdzie się na boisku odpowiednia pozycja, a przy tym to świetna zabawa. Z biblioteki w ZSEH pisał Stachu (bo jak napiszę Andrzej, to nikt i tak nie skojarzy). Oddaję głos do studia w bibliotece. A tu cisza i spokój, a ja idę zjeść kanapkę kolegi. Wywiad przeprowadził Andrzej Stachu Stachowiak WAŻNE! WAŻNIEJSZE! NAJWAŻNIEJSZE! Trwa nabór do szkolnej reprezentacji w rugby! Zapraszamy wszystkich chętnych do gry! Treningi odbywają się w środy o godzinie 15:05 na sali gimnastycznej w ZSEH Zajęcia prowadzi pan Krzysztof Kukiełka. Więcej informacji można zdobyć u Grzegorza Górskiego z klasy III TH i Grzegorza Wasiaka z klasy II TE. Zapraszamy!!! Zachęcamy!!! Czekamy na Ciebie!!! Grzegorz Górski, kl. III TH Mecz pożegnalny klubu Grześka Górskiego (WMPD PUDiZ RUG- BY OLSZTYN) oldboje kontra seniorzy i młodzicy. Str. 9

10 NIE TYLKO WALENTYNKI WYWIAD Z DYR. LILIANNĄ GERSZBERG Cześć i czołem! Zapewne część z Was mnie nie zna, tak się bowiem składa, że jestem absolwentką ZSEH. Mam na imię Ola, obecnie uczę się w Szkole Policealnej Medyk w zawodzie asytstentka stomatologiczna. I zastanawiacie się pewnie, co mogłabym Wam powiedzieć. Nie, nie zamierzam przynudzać o higienie jamy ustnej i przekonywać do odwiedzania gabinetu stomatologicznego, również profilaktycznie, nawet kiedy ząb nie boli. Jako że szkołę ukończyłam w zeszłym roku, a tak po prawdzie to kilka miesięcy temu, matura i tematy z nią pokrewne nie są mi obce. W związku z tym, że już coś tam na temat tego egzaminu wiem, chciałabym się tym z Wami podzielić. Matura, ech matura. Człowiekowi się tyle na jej temat wydaje. Jakieś niestworzone historie, że to egzamin nie do przejścia i że trzeba uczyć się od świtu do świtu, a najlepiej już w wakacje po drugiej klasie. I obowiązkowo wszystkie przerwy świąteczne, ferie i długie weekendy. Czytać od nowa lektury, wertować słówka, wkuwać wzory itd, itp. W końcu jesteś MATURZY- STĄ! To słowo przez pewien czas brzmi dumnie, potem zaczyna brzmieć straszniej, a im bliżej maja, to w ogóle przestaje brzmieć - staje się nierealne. Pomału do mózgu wkrada się myśl, kurczę, nie zdam, to ponad moje siły, tego jest za dużo, jak mam cztery lata opanować w kilka miesięcy... Bardzo trafne spostrzeżenie to jest nie do zrobienia! Nie w takim stylu. Z dwóch bardzo ważnych powodów. Po pierwsze, nie chodzi o to, żeby umieć wszystko, tylko żeby zrozumieć jak najwięcej. A po drugie nikt nie wymaga od nas, żebyśmy słaniali się na nogach kosztem przyrostu wiedzy. Nie wierzycie? Ja też nie mogłam w to uwierzyć. Powiem coś, czego nie powinnam chyba mówić, może zwyczajnie dodam, nie róbcie tego w domu. Opowiem Wam o moich przygotowaniach do matury i jak to wyglądało z mojego punktu widzenia. Był sobie wrzesień. W wesołym nastroju zaczęliśmy ostatnią klasę. Jeszcze kilka miesięcy, jeden egzamin i wakacje, koniec przymusu szkolnego, wywiadówek i tym podobnych rzeczy. Złożyliśmy deklaracje, wszystko na lekko, jak to się mówi. Jeszcze tyle czasu! Był sobie październik. Pierwsze większe sprawdziany, grube lektury, zajęcia dodatkowe, wprowadzanie w procedury czekającego egzaminu. Więcej pracy, jednak cały czas spokojnie. Był sobie listopad, trochę wolnego oczywiście nic nie powtarzane, raczej skupienie się na bieżącym materiale. I matematyce. Był sobie grudzień. Zaliczyć w miarę semestr. do świąt. Był sobie styczeń. Święta, święta i po świętach, studniówka, ferie... Nie ma czasu na książki... Był sobie luty. Luty był sobie krótki. B y l e Był sobie marzec. Może by tak coś do egzaminu ustnego z j. polskiego... Nie, jest jeszcze na to dużo czasu. Był sobie kwiecień. Trochę się pouczyć, skończyć przyzwoicie szkołę, pożegnać znajomych, wziąć świadectwo i wyjść! Czegoś wam tu brakowało? Nauki? Mnie również. Reszta rozegrała się w maju. Egzaminy pisemne... Do języka polskiego czułam, że jestem przygotowana. Może inaczej raczej nikt nie był w stanie nauczyć mnie rozumienia czytanego tekstu. Albo rozumiesz, albo nie. Nie wiem w dalszym ciągu, czy tego się można nauczyć. Ja nie próbowałam. Dzień przed postanowiłam powtórzyć epoki. Zawsze się może przydać. Trochę o autorach, trochę o założeniach, trochę lektur, słowa klucze. Poszłam, napisałam, wyszłam. Zdałam, byłam tego pewna. Nie wiem skąd ta próżność, ale to było prawdziwe odczucie. Str. 10

11 NIE TYLKO WALENTYNKI WYWIAD Z DYR. LILIANNĄ GERSZBERG Cześć i czołem! Matematyka... Jakoś nigdy nie mogłam jej zrozumieć, mimo tego, że zajęcia lubiłam. Powtórzyłam po zadaniu z każdego działu i tyle. To stanowczo za mało ale... zrobiłam, co mogłam, było za późno na gdybanie. Przede wszystkim nie bałam się jej, wiedziałam, że sobie poradzę. Lepiej, gorzej, ale zawsze. Weszłam, napisałam, wyszłam. Zdałam. Znowu byłam o tym przekonana. Język angielski. Bez powtórki. Miłe zaskoczenie. Nie był trudny. Postawiłam na proste zwroty, bez kombinowania. I opłaciło się. Zdałam! WOS. Zdałam, bez komentarza, sama nie wiem, jak mi się to udało. Egzaminy ustne to zmora większości uczniów. Ten stres... Ty, komisja, minut. I myśli, czy zdążę? Przerwą mi? A jak zapomnę, a jak się pomylę, a jak, jak, jak... Dużo by tu można napisać. Tylko po co, tego nie da się uniknąć, mnie się to również nie udało. Język angielski ustny. Powtórka scenek. Weszłam, wylosowałam, powiedziałam, wyszłam. Nie bardzo pamiętam, byłam trochę jak w transie, stres mnie zjadł, ale w taki pozytywny sposób, dał mi siłę do działania. Czekanie na wyniki. Zdałam! Język polski ustny. Pracę napisałam dwa dni przed maturą. Pisałam na temat psychiki zbrodniarza. Lektury przeczytane, całość tematu opanowana, tylko przepisać z głowy na kartkę. I trochę poćwiczyć z zegarkiem czas wypowiedzi. Chyba na ten egzamin powtarzałam najwięcej, mimo że dwa dni to faktycznie niedużo. Przed salą nogi mi nieco zmiękły, miałam wymagającą komisję, przynajmniej wszyscy nas ostrzegali, że będzie ciężko. Weszłam, zebrałam w sobie myśli i całe ciśnienie zeszło. Poczułam, że jestem gotowa. Wiedziałam, co mam mówić, w jakiej kolejności. Co z czym wiązać, jak podkreślić to, co istotne, jak nie powtórzyć argumentów itp. Powiedziałam, co miałam do powiedzenia, odpowiedziałam na pytania i po egzaminie! Wyniki i wielka ulga. Udało się, mam to w kieszeni. Mogłam zacząć wakacje, chociaż czy na nie zasłużyłam? Spadł mi kamień z serca, kiedy wzięłam do ręki świadectwo z egzaminu. Moja próżność okazała się uzasadniona. Nie zdałam źle, chociaż zawsze może być lepiej. Miałam maturę, wykształcenie średnie. To już podobno coś. Nie chcę Wam pokazać, że można się nie przykładać i zdać, nie w tym rzecz. Nie można. Nie wolno jednak dać się zwariować. Wpaść w wir nauki, faszerować się tabletkami tydzień przed. Posłuchajcie siebie. Zastanówcie się nad tym, czym ten egzamin właściwie jest dla Was samych. A w kwestii wiedzy i samego egzaminu, słuchajcie nauczycieli. Wiedzą, co mówią, możecie sądzić, że się wymądrzam, bo mam to za sobą, łatwo mi mówić. Wiem jednak, że gdyby każdy z moich kolegów, którym nie poszło, zrobili to, co nauczyciele wałkowali przez dwa i pół roku i wkładali im do głowy, mieliby papier w ręku. Czasem warto zacisnąć zęby, wziąć się za ten materiał, oddzielić to, co ważne, od mniej ważnego i działać. I jeszcze jedno, dla tych, którzy sobie nie radzą myślcie o tym, żeby skończyć szkołę. Maturę możecie poprawiać pięć lat. To bardzo długo. A ukończenie szkoły to jednak krok do przodu. Zawsze to jakiś etap za Wami. Z pozdrowieniami dla całej społeczności szkolnej Olitos Str. 11

12 No i stało się... Jestem w klasie czwartej. Nie wiem, jakim cudem przebrnęłam przez te setki godzin lekcyjnych w szkole. Sprawdziany, kartkówki, klasówki, odpytywanki. To wszystko niedługo się skończy i rozpocznę nowy etap w życiu. Jeszcze nie wiem jaki, ale jakiś na pewno. Zanim jednak do tego dojdzie, muszę sprostać wielu zadaniom. Po pierwsze: deklaracja maturalna. Złożenie jej nie było proste. Zdecydowałam się na dodatkowy przedmiot. Po kilku zmianach decyzji wybrałam biologię na poziomie podstawowym. Dobrze jedno za mną, ale przede mną trudniejszy wybór, a mianowicie język. Angielski, którego uczę się dopiero od I klasy technikum, czy niemiecki, którego uczę się już 10 lat? Jak myślicie, co wybrałam? AN- GIELSKI!!! Wiem, oszalałam i pewnie nie zdam, no, ale cóż, po sobie mogę się wszystkiego spodziewać. Deklaracja złożona. Następna sprawa: oceny semestralne. Tutaj, jak zwykle, pod górkę. Obiecałam sobie, że w tym roku będę się uczyć systematycznie i codziennie. Oczywiście teoria świetna, a praktyka daleka od tego. Nie uczę się prawie wcale. Zawsze znajdzie się coś ciekawszego do zrobienia niż siedzenie w książkach (tych do nauki, bo te do czytania jak najbardziej). Czyli będę musiała wypracować jakiś system, by dużo osiągnąć, a jednocześnie mało się napracować. Następny etap: studniówka! To dopiero temat rzeka, więc opiszę te przeżycia w ogromnym skrócie. Pominę zamieszanie wokół miejsca, daty, ceny i reszty spraw organizacyjnych. Wszystko w końcu ustalone. Czas na wybór sukienki, butów, biżuterii, fryzury i makijażu. No i tu ile elementów, tyle problemów. Sukienka rzecz superważna, żeby nie była zbyt długa i zbyt krótka, żeby kolor pasował i krój. Nie za bardzo zakryta, tzn. zakrywająca co nieco i nie za bardzo odkryta, tzn. odkrywająca co trzeba. O reszcie aż strach się rozwodzić, bo zabraknie mi kartek w gazetce. Pewnie wiele maturzystek ma takie same dylematy jak ja. Kolejna sprawa: oceny końcoworoczne. Świadectwo, nad którym pracowałam cztery lata, będzie najważniejszym potwierdzeniem moich umiejętności. Więc motywacja jest ogromna. Trzeba się uczyć, w miarę swoich możliwości oczywiście. Starać się, żeby było jak najlepiej i... co ma być, to będzie. Kolejny etap: matura! Od września wszyscy nauczyciele o tym trują. Aż się niedobrze robi. Przecież każdy maturzysta wie, że to bardzo ważna sprawa. Ciągłe naciski, przypominania powodują w mojej głowie chaos. Denerwuję się wtedy podwójnie, bo muszę działać pod presją otoczenia. Moim planem jest po prostu powtórzyć pewne rzeczy, dobrze się przygotować i stawić czoło czekającym mnie egzaminom. Ostatni etap: egzamin zawodowy. Boję się tego egzaminu. A zwłaszcza jego praktycznej części, gdyż trzeba tam poprawnie liczyć, a ja często mylę się w rachunkach przez zwykłe gapiostwo. Czegoś nie doczytam albo nie dopatrzę i wtedy już m o g ę p o ż e g n a ć s i ę z zaliczeniem. Mogę mieć tylko nadzieję, że dopisze mi szczęście i że się uda. Kończę już, bo od samego myślenia o tym, co mnie jeszcze czeka, głowa mnie rozbolała. Pogoda dzisiaj jest piękna słoneczna, jesienna, ze zmrożoną i oszronioną trawą. Chciałabym zatrzymać tę chwilę, by się nigdy nie skończyła. W takie dni odzyskuję równowagę i spokój, które sprawiają, że powraca wiara w moje możliwości. Tym optymistycznym akcentem kończę kolejną część mojego dziennika (Ciężkie życie nastoletniej uczennicy Gafa nr 2 r. szk. 2011/2012). Truskawkowe Ciastko Str. 12

13 LET S DRAMA LET S DRAMA to Powiatowy Festiwal Teatrzyków Anglojęzycznych dla uczniów szkół podstawowych, gimnazjów oraz szkół średnich. Przegląd teatrów odbywa się cyklicznie każdego roku w Sali Rycerskiej nidzickiego Zamku. Organizatorami są Zespół Szkół Podstawowych nr 3 w Nidzicy oraz Nidzicki Ośrodek Kultury. Festiwal przyczynia się do popularyzacji języka angielskiego na terenie powiatu nidzickiego oraz jest doskonałą formą rozwijania twórczości artystycznej i kreatywności uczniów. Na imprezie pojawiają się zagraniczni goście, oceniający umiejętności artystyczne oraz znajomość języka angielskiego młodych artystów, nauczyciele, przedstawiciele innych szkół, jak również pracownicy NOK-u. Tematyka spektakli jest dowolna, najważniejsze, aby doskonalić język obcy. Wśród szkół podstawowych najczęściej spotyka się widowiska nawiązujące do baśni i bajek, przy ich realizacji wykorzystuje się różnego rodzaju rekwizyty i przebrania z dawnych epok. W przypadku gimnazjów i szkół średnich królują tematy dotyczące życia nastolatków w różnych krajach. Młodzież pokazuje bogactwo kultur, ale oczywiście nawiązuje też do literatury. Uczniowie za swoje występy otrzymują nagrody rzeczowe w postaci koszulek z logo LET S DRAMA, oceny celujące z języka angielskiego, przede wszystkim jednak zdobywają nowe doświadczenia, nawiązują znajomości, jak również wzbogacają swój język. Następne spotkanie LET S DRAMA przewidywane jest na marzec 2012, a uczniowie już przygotowują się do występów. (posiadacz koszulki z logo LET'S DRAMA ) Michał Nyga Str. 13

14 Szkolne sprawy, czyli kłopoty i kłopotki szkolnego życia Podanie do Dyrekcji Uprzejmie prosimy Pana Dyrektora o ustawienie ławek na korytarzach szkolnych, ponieważ uczniowie, którzy chcą zjeść śniadanie, nie mają gdzie tego zrobić i zmuszeni są jeść, siedząc na podłodze lub w ogóle nie jedzą, co źle wpływa na ich samopoczucie i sprawia, że mają złe wyniki w nauce. Prośbę swoją motywujemy także tym, że uczniowie nie mają gdzie siedzieć w czasie przerw i siadają na parapetach, podłodze lub stoją na korytarzach, utrudniając innym przemieszczanie się. Z wyrazami szacunku. Być strażakiem (marzenia się spełniają, trzeba tylko chcieć) ELiTA Skąd pomysł? Każdy chłopiec w dzieciństwie marzy o tym, żeby być policjantem lub strażakiem. Ja należałem do tej drugiej grupy. Jak wiadomo, z biegiem lat o jednych marzeniach się zapomina, by marzyć o czymś zupełnie innym. Czas płynął, a ja opiekowałem się niepełnosprawnymi na spływach kajakowych oraz zajmowałem się szkoleniami i udzielaniem pierwszej pomocy. Jednak w chwili, gdy pierwszy człowiek umarł na moich rękach, ta chęć ratowania ludzi stała się jeszcze silniejsza. Zamiast leczyć, lepiej zapobiegać. Od kiedy? Od kwietnia zeszłego roku, gdy było zapotrzebowanie do warty wielkanocnej w mojej miejscowości. Ćwiczenia Organizowane są głównie przed zawodami i polegają przede wszystkim na przeprowadzaniu jak najszybciej akcji "na sucho". Wiedzę jako taką nabywa się na kursach. Dyspozycyjność Ochotnicza Straż Pożarna (OSP) oczekuje od swoich członków reagowania za każdym razem, gdy jest to możliwe, w czasie krótszym niż 15 minut. Jeżeli nie jesteśmy w stanie dotrzeć tak szybko do remizy, to jesteśmy usprawiedliwieni i żadne sankcje nie są na nas nakładane. Akcje Niestety (lub stety) nic się nie dzieje, a jeśli już się stanie, są to akcje, do których wzywana jest Państwowa Straż Pożarna (PSP) i my, z naszym skromnym wyposażeniem, nie mamy się co pchać. Zawody Organizowane są średnio co pół roku i zwykle łączy się je z akcją krwiodawstwa, pokazami ratowniczymi strażaków i ratownictwa medycznego, szkoleniami z zakresu pierwszej pomocy itd. Zawody składają się z dwóch etapów. Pierwszy to sztafeta, czyli 7 odcinków po 50 metrów z przeszkodą (na kolejnych odcinkach są to następujące przeszkody: trójnik, płotek, rów, slalom, równoważnia, mur, trójnik) w pełnym umundurowaniu, drugi który jest zwykłą akcją "na sucho", kończy się w chwili strącen i a ws zy s t k i c h p a c h o ł k ó w i obrócenia tarczy strumieniem wody z węża strażackiego. Opinia Warto, jeśli ktoś ma zamiar robić to dla innych, nie dla munduru. Pełnię tej pomocy oddaje służba w państwowej jednostce straży. Paweł Sinica Str. 14

15 Praktyczna nauka zawodu Pewnie wielu z was zastanawia się, po co potrzebna jest praktyka zawodowa? Co dzięki niej osiągniecie? Jak ona wygląda, jakie czynności, zadania będziecie na niej wykonywać? Zadajecie sobie wiele różnych pytań i nie znacie odpowiedzi. Praktycznie nauka zawodu to lekcja, na której uczycie się wybranego przez siebie fachu. W zawodówce zdobywacie zawód. Uczęszczając na praktykę, uczycie się podstawowych zasad pracy w danym miejscu, np.: w salonie fryzjerskim, w sklepie. Będąc praktykantem, obojętnie w której branży, uczycie się tego zawodu od podstaw. Polega to na tym, że najpierw dbacie o porządek na stanowisku pracy, potem krok po kroku zaczynacie się uczyć innych czynności związanych z zawodem, a następnie już sami próbujecie je wykonywać pod nadzorem przełożonego. Wy, jako młodzi ludzie, musicie uważnie przyglądać się temu, co robi wasz szef, żebyście umieli potem sami to wykonywać. Jak wygląda praktyka w zawodzie sprzedawcy? Polega ona na tym, że na początku dba się o porządek w sklepie i w jego otoczeniu. I pomału zaczynamy obsługiwać kupujących. Trzeba zapoznać się z towarem, a potem umieć zachęcić klienta do jego zakupu. Jeżeli już opanujesz tę sztukę, zapoznasz się z towarem, to niebawem będziesz uczyć się obsługiwać kasę fiskalną, wagę, terminal (w zależności jaki to sklep). Ale pamiętaj, musisz być odważny i pewny siebie, bo jeżeli nie, to później w pracy czy w życiu będzie ci ciężko. Praktyka jest to szkolenie przygotowujące zarówno do egzaminu zawodowego, jak i do pracy. Kończąc tę szkołę, otrzymujecie: świadectwo ukończenia szkoły, certyfikat kursu kas fiskalnych, świadectwo potwierdzające kwalifikacje zawodowe (jeżeli zdacie egzaminy zawodowe ). Warto więc chodzić na praktykę i przyłożyć się do pracy, gdyż zdobywasz zawód, a przy okazji uczysz się i wiesz, jak ona wygląda. I chociaż jesteś praktykantem, to i tak należy ci się wynagrodzenie, co najmniej 100,00 zł za miesiąc (to zależy od twojego pracodawcy). Uważam, że uczęszczając na praktykę, można wiele się nauczyć, tylko trzeba chcieć. Z początku będzie ciężko, ale z czasem człowiek się wszystkiego nauczy. Mam nadzieję, że chociaż trochę pomogłam wam zrozumieć, na czym polega praktyka i po co ona jest. Pozostało mi powiedzieć POWODZENIA wszystkim początkującym praktykantom. Życzę wytrwałości i zadowolenia z wybranego zawodu oraz cierpliwości abyście ukończyli tę szkołę z dobrymi wynikami. I abyście kontynuowali naukę w tej szkole. Mocno was zachęcam i trzymam kciuki. Pozdrawiam wszystkich czytelników. Sylwia, kl. II B Str. 15

16 NIE TYLKO WALENTYNKI WYWIAD Z DYR. LILIANNĄ GERSZBERG Dwie strony medalu, czyli... o narkomanii inaczej Nie będę pisała, że dragi są złe, blee i nie bierzcie ich, bo skończycie w piachu. Chciałabym po prostu zmienić coś w stereotypowym myśleniu o ludziach, którzy biorą. W pewnym stopniu ci ludzie mogą nas czegoś nauczyć. Pytanie jest jednak oczywiste: czy jesteśmy na to gotowi? Kilka dni temu spotkałam się z przyjacielem, który w bolesny, lecz jego zdaniem subtelny sposób, wytłumaczył mi o co tak naprawdę chodzi w tym okrutnym nałogu. Wiele znanych osób brało/bierze narkotyki, ale o tym chyba wiecie. Mój przyjaciel twierdzi, że Adolf Hitler był geniuszem, ale nie chodziło mu o to, że potrafił rozpętać tyle wojen i przy okazji zabić ok. 50 milionów ludzi. Przemawiał do swoich poddanych, którzy go słuchali i byli w stanie zrobić wszystko, co on im rozkazał. Wiedzieliście o tym, że ten człowiek każdego dnia po 5 razy brał amfetaminę i inne używki? Normalny człowiek nie będzie w stanie manipulować taką wielką ilością osób i sprawić, żeby tańczyli, jak im zagra. Podobno narkomani to najlepsi manipulatorzy jakich nosiła ziemia. Zastanówmy się dlaczego młodzież w XXI w. sięga po narkotyki. Możemy podzielić ją na dwie grupy. Pierwsza to ludzie, którzy próbują w ten sposób zwrócić na siebie uwagę. Innymi słowy, to osoby które chcą podkolorować swoje bezproblemowe życie, a czasem zaimponować otoczeniu. Drugą grupą okazują się ludzie z prawdziwymi problemami, które niestety spotykają każdą osobę, niezależnie od wieku. Nie mogąc sobie poradzić z kłopotami wybierają, według nich najlepsze rozwiązanie. Większość ludzi twierdzi, że osoby zażywające środki odurzające chcą tylko i wyłącznie dobrze się bawić. Krótko mówiąc, te osoby robią wszystko dla szpanu. Historie, które przez takie osoby, zostały w bardzo dużym stopniu ubarwione, lądują na językach kolegów, potem w szkole i często gdzieś dalej. A Ty, dzieciaczku, jesteś za plecami tematem drwin dla swoich znajomych bo byle komu rozgłaszasz, jak to na wczorajszej imprezie dobrze się bawiłeś. Teraz spójrzmy na drugą grupę. Ludzie, którzy biorą próbują uciec do lepszego świata gdzie nie ma cierpienia, bólu. Mają różne problemy, o których próbują zapomnieć, zatracając się w narkotykowym świecie, dla nich b a r d z i e j p o c i ą g a j ą c y m i bezpiecznym. Osoba czytająca ten artykuł, która jest odrobinę starsza od nas, pomyśli sobie jakie problemy mogą mieć Ci gówniarze?. Mogą i to bardzo wielkie. Oczywiście, nie mówimy tutaj o chłopaku lub dziewczynie, których cudowny związek przedwcześnie i niespodziewanie się zakończył, bądź też o przyjacielu, który obraził się na nas i dlatego dzisiejszej nocy wciągniemy tzw. kreskę. Podobnie jak dojrzali ludzie przeżywają rozpad rodziny, śmierć bliskich, zmaganie się z trudnościami finansowymi. Na początku pisałam, że możemy się od nich czegoś nauczyć. Choć na pewno brakuje im silnej woli i każde sięgnięcie po używkę to porażka, jednak widać jak bardzo poszukują przyjaźni, zaufania, zrozumienia. Niepotrzebna im fala krytyki i potępienia, ale wsłuchanie się w ich historie, pomocna dłoń, gest szacunku. Nie odnieście wrażenia, iż chcę namówić Was do brania narkotyków. Jest wręcz przeciwnie. Pragnę ostrzec Was przed uzależnieniem od tych substancji oraz uświadomić, że nie wszystko jest takie jakim się na pozór wydaje. Jednak w patrzeniu na narkomana trzeba najpierw zobaczyć człowieka, choćby w brudnym i porwanym ubraniu. Sykes. Str. 16

17 Uczniowie Marcin Litwiński i Robert Gaworek, którzy byli pomysłodawcami tego projektu, członkowie komitetu redakcyjnego szkolnej gazetki Gafa, opuścili już mury naszej szkoły, ale konkurs na trwałe wpisał się w życie Zespołu Szkół Ekonomiczno-Handlowych i jest kontynuowany. Do udziału w nim zapraszamy całą społeczność Handlówki. Będzie wystawa wszystkich prac, nagrody dla zwycięzców i nagroda publiczności. Jak co roku patronat nad konkursem objął dyrektor ZSEH p. Krzysztof Iwulski, komitet redakcyjny szkolnej redakcji Gafa (opiekun p. Mirosława Siemianowska) i p. Piotr Antoszkiewicz (specjalista informatyk-fotografik), a nagrody funduje Rada Rodziców. DZIĘKUJEMY!!! Uczniowie, nauczyciele i pracownicy Handlówki!!! Ogłaszamy IV edycję Szkolnego Konkursu Fotograficznego!!! Temat konkursu: Barwy życia codziennego Liczy się pomysł, podejście do tematu, piękno fotografii i po raz pierwszy może być oceniany jako jedność cały zestaw fotografii jednego autora. Chcesz się dowiedzieć więcej? Przeczytaj regulamin konkursu. Wszelkich informacji udziela organizator konkursu p. Mirosława Siemianowska (biblioteka szkolna). Jeśli chcesz obejrzeć zdjęcia z trzech poprzednich edycji,znajdziesz je na stronie internetowej naszej szkoły, zaś prace zeszłorocznego konkursu pt. Moje ulubione miejsca w gablotach na III piętrze. ZAPRASZAMY DO WSPÓLNEJ ZABAWY!!! REGULAMIN IV EDYCJI SZKOLNEGO KONKURS FOTOGRAFICZNEGO Mirosława Siemianowska I. Postanowienia ogólne 1. Niniejszy regulamin określa warunki, na jakich odbywa się Szkolny Konkurs Fotograficzny, zwany dalej Konkursem. 2. Organizatorem Konkursu jest Zespół Szkół Ekonomiczno-Handlowych w Olsztynie. 3. Patronat nad Konkursem objął dyrektor ZSEH oraz komitet redakcyjny szkolnej gazetki Gafa. II. Opis Szkolnego Konkursu Fotograficznego 1. Celem Konkursu jest zintegrowanie społeczności naszej szkoły uczniów, grona pedagogicznego i pracowników administracji poprzez poznanie swoich zainteresowań i hobby. 2. Tematem Konkursu są Barwy życia codziennego. 3. Pod uwagę będą brane pomysł oraz wrażenia estetyczne piękno fotografii. 4. Ocenie mogą podlegać pojedyncze prace lub cały cykl (seria zdjęć) jednego autora. 5. Dla autorów zwycięskich prac przewidziane są nagrody rzeczowe. 6. Prace nagrodzone i wytypowane przez jury będą umieszczone na stronie internetowej szkoły, a także na przygotowanej przez organizatorów Konkursu wystawie. Str. 17

18 REGULAMIN IV EDYCJI SZKOLNEGO KONKURS FOTOGRAFICZNEGO III. Warunki uczestnictwa w Konkursie 1. W Konkursie mogą brać udział uczniowie, nauczyciele i pracownicy administracyjni ZSEH w Olsztynie. 2. Fotografie powinny być w formie papierowej (na papierze fotograficznym) format 10x15 i elektronicznej przesłanej na adres gafakonkurs@gmail.com 3. Fotografie powinny być podpisane imieniem i nazwiskiem autora (uczniowie dodatkowo podają klasę, do której uczęszczają). 4. Każdy uczestnik Konkursu może dostarczyć maksymalnie sześć różnych fotografii. 5. Autorzy zdjęć zgłoszonych do Konkursu automatycznie wyrażają zgodę na ich publikację. IV. Jury Konkursu 1. Prace ocenia jury w składzie: p. Piotr Antoszkiewicz, p. Krzysztof Lewandowski, p. Mirosława Siemianowska oraz pięciu przedstawicieli wytypowanych z grona uczniowskiego. 2. Organizator powołuje przewodniczącego jury Konkursu z grona jurorów, ma on głos rozstrzygający w sprawie przyznania nagród. 3. Jurorzy mają prawo prezentacji swoich fotografii jako zdjęć pozakonkursowych. 3. Kartki z numerem pracy, na którą oddajemy swój głos, będzie można wrzucać do zapieczętowanej urny znajdującej się w bibliotece szkolnej. VI. Terminarz Konkursu 1. Konkurs odbywa się w terminie od 20 X 2011 r. do 14 IV 2012 r. 2. Fotografie w formie papierowej należy składać w terminie do 10 II 2012 r. do p. Mirosławy Siemianowskiej (biblioteka). Rozstrzygniecie Konkursu i ogłoszenie wyników odbędzie się między 1 III 2012 r., a 16 III 2012 r. 3. Wystawa prac nagrodzonych oraz wytypowanych przez jury prezentowana będzie od kwietnia 2012 r. do końca r. szk. 2011/ Do 14 kwietnia 2011 r. będzie można oddać swój głos na wybraną przez siebie pracę konkursową w kategorii: Nagroda publiczności. VII. Postanowienia końcowe 1. Organizator zastrzega sobie prawo do podziału nagród. 2. Treść niniejszego regulaminu jest udostępniona w bibliotece ZSEH oraz na stronie internetowej szkoły V. Nagroda publiczności 1. Społeczność szkolna (nauczyciele, pracownicy szkoły i uczniowie) przyznaje w drodze głosowania swoją nagrodę. 2. Wszystkie prace zostaną zaprezentowane na wystawie i na stronie internetowej szkoły. Spośród nich społeczność szkolna, drogą głosowania, wytypuje jedno zdjęcie do nagrody publiczności. Opracowanie: M. Siemianowska Biblioteka Zespołu Szkół Ekonomiczno-Handlowych w Olsztynie Str. 18

19 Uczniowie, nauczyciele i pracownicy Handlówki!!! Str. 19

20 Ziołowa Dolina 30 września 2011 roku odbyła się wycieczka do Ziołowej Doliny zorganizowana dla uczniów, którzy angażowali się w życie społeczności naszej szkoły w roku szkolnym 2010/2011. W podziękowaniu za pracę zostaliśmy zaproszeni na ognisko w gospodarstwie agroturystycznym Ziołowa Dolina w Wilimowie. W tej wycieczce wzięło udział około czterdziestu uczniów oraz czterech nauczycieli, którzy sprawowali nad nami opiekę. Byli to: pani Małgorzata Topolewska-Micek, pani Elżbieta Piaskowska, pani Beata Mocarska oraz pan Piotr Antoszkiewicz. Naszą wycieczkę rozpoczęliśmy od zwiedzenia tego gospodarstwa. Mieliśmy okazję popływać na tratwie i mogliśmy przy tym posłuchać śpiewu ptaków. Zobaczyliśmy także zwierzęta: kucyki, kozy, konie, lamy, pawie, stado kaczek, królik i koty wyszły nam na spotkanie troszkę później. Była też możliwość pogrania w siatkę, koszykówkę i... poskakania na trampolinie. To spotkanie było również dobrą okazją do podsumowania pracy samorządu uczniowskiego oraz zaplanowania zadań na nowy rok szkolny 2011/2012. Przy ognisku mieliśmy szansę, by się lepiej poznać i spędzić razem wesoło i miło czas. Gospodarstwo jest przepięknym, spokojnym miejscem, gdzie można się fantastycznie zrelaksować. Zwierzaki hałasowały, ale nam wcale to nie przeszkadzało, a wręcz przeciwnie dodawało naszemu spotkaniu harmonii i uroku. Uważam, iż warto było pracować przez cały rok szkolny, żeby otrzymać taką nagrodę. Dla mnie była to ciekawa i piękna wyprawa, dzięki której miałam okazję poznać wszystkich członków ekipy zrzeszonej w kole pomocy przedmedycznej. Wycieczka ta pozostanie na długo w mym sercu i pamięci. Bardzo dziękuję ludziom, którzy doceniają czyjąś pracę. Dziękuję pani Elżbiecie Dziedzickiej, która nauczyła mnie zasad udzielania pierwszej pomocy osobie poszkodowanej. Dziękuję Sylwia Str. 20

21 Temat do dyskusji: Słów parę o lekturach Każdy z nas doskonale wie, czym są lektury. Jedni je lubią, inni nie cierpią. Pierwsze słowo, jakie przychodzi mi na myśl, gdy myślę lektura? Nie powiem nic nowego nuda, nuda i jeszcze raz niepotrzebna n u d a. I w tym miejscu mógłbym już zakończyć. Ale nie wypada powiedzieć, że coś mi się nie podoba. Wypada powiedzieć, jak mogłoby to wyglądać, aby mi się spodobało, nawet jeśli i tak nikt tego nie weźmie pod uwagę. Na samym początku trzeba by było się zastanowić nad zasadnością dobierania lektur. W praktyce wychodzi na to, że przedmiot o nazwie język polski powinien nazywać się historia literatury polskiej z elementami historii literatury światowej. Kiedy już ktoś zabierze się do czytania książki z kanonu, z pewnością, będzie korzystał z pomocy środków znieczulających, nie wyobrażam sobie innego rozwiązania. Można w kanonie znaleźć kilka naprawdę interesujących pozycji. Zdecydowana większość jest jednak przeładowana patriotyzmem i rozreklamowanym znaczeniem dla narodu, nie niesie ze sobą zbyt wiele. Poza nudą i wspomnianymi wartościami lektury oferują niewiele. Większość z nas nie widzi w ogóle sensu czytania lektur. Sądzę, że ostrożnie oceniając, można stwierdzić, iż ponad 90% uczniów w ogóle po nie sięga. Jeżeli już, z najlepszymi chęciami, zwrócą na jakiś tekst swoją uwagę, skończą na kilku pierwszych stronach albo najczęściej na streszczeniu w internecie. Najłatwiej jest powiedzieć, że wyłączną winę w tej sytuacji ponosimy my, uczniowie. Ministerstwo Edukacji w trosce o nasz rozwój intelektualny, dydaktyczny, wzbogacanie naszego słownictwa (szczerze strzelam, na obronę lektur próbowałem znaleźć argumenty, odkryć zalety ich wprowadzania, ale nic na ten temat na oficjalnych stronach nie znalazłem) utrzymuje taki, a nie inny ich kanon. Wprowadzono coś, co w teorii powinno załatwić sprawę. Są to po prostu półśrodki. My nie odnosimy k o r z y ś c i z t e - go,,wspaniałomyślnego daru... Dużo mówi się, że pod względem czytelnictwa jesteśmy w ogonie Europy. Ale nikt nie zastanawia się nad prawdziwymi przyczynami tego stanu rzeczy. Jedną z zalet czytania jest rozwój wyobraźni. Każdy ma ją inaczej skonstruowaną, ponieważ kształtuje ją pod wpływem innych czynników otoczenia. Czytając książkę, każdy zauważa co innego. Tę samą sprawę ogląda z innego punktu widzenia. Ocenia to tak, jak pojmuje świat, a więc według tego, kim jest. Następnie ten jego sposób pojmowania świata egzaminator ocenia za pomocą idiotycznego klucza. Klucz nie powstaje w inny sposób jak tylko na podstawie myślenia jednego człowieka! Zamiast oceniać samą znajomość tekstu, ocenia się myśli. MEN nie tylko chce kontrolować to, co ma n a m do głów docierać, ale również to, co powinniśmy o tym myśleć i w jaki sposób to wyrażać. W rezultacie dzieje się tak, że kiedy ktoś już coś przeczyta i błyskotliwie chce się tym podzielić w arkuszu maturalnym, i nawet napisze coś całkiem z sensem, ciekawie, to może zostać za to ukarany. Dlaczego? Nie trafił w klucz. Miał inny sposób myślenia niż oceniający, a właściwie osoba układająca klucz. I w rezultacie nawet ten, kto przeczytał zadaną lekturę, to i tak sięga do opracowań, aby dostać dobrą ocenę. W rezultacie taki ktoś sobie myśli:,,po co mam czytać nudną książkę, kiedy wystarczy w minut przeczytać opracowanie? Będę znał fabułę książki, co i dlaczego w niej zostało napisane. Staje się to powoli regułą. Kiedy spojrzy się do internetu, widać, iż jest to dosyć często obierana metoda. Rynek opracowań to prężny biznes. Komu to tak naprawdę służy? Nam, uczniom, raczej nie. D l aczego sprowadzam wszystko do tematu wypracowania maturalnego? Ano dlatego, że uczęszczając do szkoły, głównie do tego się przygotowujemy. Inną sprawą jest, że książkę o podobnej do lektury tematyce mimo że dwa razy dłuższa, czyta się o wiele przyjemniej. Dlatego, że jest ciekawsza. Nie sądzę, że nie warto czytać lektur. Ale staram się wyjaśnić, dlaczego tak wielu z nas ich nie czyta. Sam nie mogę powiedzieć, iż w tej kwestii jestem bez winy. Na swoją obronę powiem, że czytam książki. A czy w lekturach nie o czytanie chodzi? Moim zdaniem sprawy w żadnym razie nie załatwi korekta kanonu (choć na pewno by się przydała). Zmianie powinno ulec dużo więcej. Radziłbym zacząć od usunięcia oceniania prac maturalnych za pomocą klucza. Tak na dobry początek. Konekta Str. 21

22 NIE TYLKO WALENTYNKI WYWIAD Z DYR. LILIANNĄ GERSZBERG Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie Jak mówi stare przysłowie prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. I to rzeczywiście jest prawda. Ja właśnie w taki sposób poznałam swego przyjaciela. Gdy było mi ciężko, świat walił mi się na głowę, nie umiałam znaleźć sensu życia, po tym, gdy jedna osoba mnie zraniła. Nie miałam siły do dalszej walki. Bałam się iść dalej. Życie wywróciło mi się góry nogami i nie miało dla mnie sensu. Było mi bardzo źle, ciężko. Nie umiałam spojrzeć na drugiego człowieka, bałam się. Wszędzie widziałam zło, nie rozumiałam, dlaczego mnie to musiało spotkać. Dlaczego to mnie musiał pewien chłopak zranić. Co ja mu takiego zrobiłam? Zatapiałam się coraz bardziej w myślach, chodziłam naburmuszona, obrażona na cały świat. Przez pewien czas nie umiałam rozmawiać z ludźmi. Wszystkich trzymałam na dystans. Nie potrafiłam być sobą, bo nie rozumiałam zła, które mi wyrządzono. Swoim zachowaniem pokazywałam rodzinie, bliskim, koleżankom, że jestem słaba. Rodzina po części, nie umiała tego zrozumieć, że jest mi ciężko, bo jeden człowiek zatruł całe moje życie. Trwało to dość długo, kilka miesięcy. Aż któregoś dnia pewna osoba zaczęła się o mnie troszczyć. Zaczęła ze mną rozmawiać, a ja z nią. Nie umiałam nikomu spojrzeć prosto w oczy bo się bałam. Ale z czasem, gdy spędzałam coraz więcej czasu z tą osobą, coraz częściej z nią rozmawiałam, otwierałam się, nabierałam pewności siebie. Ten człowiek sprawił, że zaczęłam się podnosić. Zobaczyłam piękno, nie tylko życia, ale także świata. To ta osoba sprawiła, że czułam się przy niej bezpiecznie. Gdy opowiadałam i rozmawiałam o swoim życiu, problemach, wiedziałam już, że to, o czym rozmawiamy, zostanie tylko między nami. I zaufałam jej. Uważam, że ta postać zmieniła moje życie. Nie zdradzę, kim ona jest, ale chcę, przez ten artykuł, powiedzieć, że nie warto jest się poddawać. Gdy upadniemy, jest nam ciężko powstać i wtedy potrzebujemy kogoś, kto nam pomoże. Bo sami zagubimy się we własnych problemach. Potrzebujemy drugiej osoby do porozmawiania, do wylania smutków, do łez. Najważniejsze, by druga strona nas zrozumiała i aby umiała nam pomóc. Najważniejsze, by mieć komu powierzyć swe tajemnice i mieć komu się wyżalić. Mieć zaufaną osobę PRZYJACIELA. Sylwia O pewnej znajomości... Przedstawię historię pewnego spotkania, taka chwila warta była czekania. Dużo było śmiechu, żartów sporo było, do tej pory myślę, że to się przyśniło. Poznałam dziewczyny dosyć dawno temu, takie szczęście nie zdarza się przecież każdemu. Stworzyłyśmy paczkę, jakich dzisiaj mało, jak na razie wszystko między nami grało. Opiszę je teraz w bardzo dużym skrócie, możecie tu liczyć na moje wyczucie W słowa ubiorę kilka ich zalet, pokazaniem wad nie zajmę się wcale. Asi złote włosy na wietrze falują, uśmiechy na twarzach przy niej się malują. Rudasek to jest nasz malutki, codziennie chodzi wesolutki. Justynka to cudowna dziewczynka, słodziutka jest jak leśna malinka. Pomocy nikomu nigdy nie odmawia, swoimi żartami zawsze mnie rozbawia. Gosiaczek-misiaczek, przyjacielek słodki, uwielbia zwierzaki, zwłaszcza małe kotki. Cera jej bladziutka, usta różowiutkie, uszka w przeciwieństwie do mnie ma malutkie. O swojej osobie napiszę tu mało, lubię wieczorkiem wypić kakao. Zabawa, wygłupy i wspólne kawały, to jest od dawna mój świat cały. Przyjdzie taki dzień, gdy się rozstaniemy, swoją własną drogą życiową pójdziemy. Ekipo kochana, z serca Wam dziękuję i Paulo Coelho Wam tu zacytuję: Takie spotkania zdarzają się, gdy dochodzimy do kresu. Musimy umrzeć duchowo, by się odrodzić. Wtedy takie spotkania na nas czekają. Truskawkowe Ciastko Str. 22

23 NIE TYLKO WALENTYNKI WYWIAD Z DYR. LILIANNĄ GERSZBERG Wybory października 2011 r. odbyły się wybory parlamentarne. Uczniowie starszych klas naszej szkoły mogli już w nich uczestniczyć. Dla wielu z nas były to pierwsze wybory. Mam nadzieję, że bez względu na to, jaką partię popieracie, wzięliście w nich udział. Pierwsze wybory to spore przeżycie. W końcu mamy na coś wpływ, i nareszcie ktoś liczy się z naszą opinią. Podczas wyborów parlamentarnych wybieramy 460 posłów oraz 100 senatorów, którzy będą nas reprezentować przez kolejne 4 lata (tak jest w założeniu), różne jednak bywa. Sporym zaskoczeniem było wejście do sejmu partii Janusza Palikota, popularnego głównie wśród młodzieży. Wyniki wyborów wyglądają tak: co w przełożeniu na mandaty wygląda następująco: Zajmijmy się jednak tym tematem z trochę innej strony. Co to właściwie jest sejm? Nazwa sejm oznacza w języku staropolskim zjazd ludności. Historycznie udokumentowany sejm wyznaczył Władysław Łokietek na 26 maja 1331 r. w Chęcinach. Trzy stany reprezentowane w sejmie to: posłowie, senatorowie i król. Początkowo prawo głosu mieli na nich król i senatorowie, szlachta jedynie przysłuchiwała się obradom i głosowała, wyrażając aprobatę lub sprzeciw. Sejmy były: -zwyczajne, które zbierały się co 2 lata na okres 6 tygodni; -nadzwyczajne, które mogły być zwołane w dowolnym terminie na okres 2 tygodni. Organy sejmu: - Marszałek Sejmu - Prezydium Sejmu - Konwent Seniorów - Komisje sejmowe Kadencja sejmu trwa 4 lata od dnia zebrania się nowo wybranego parlamentu do dnia poprzedzającego zebranie się następnego parlamentu. Wspólne posiedzenia sejmu i senatu: Wspólne posiedzenia sejmu i senatu, zwane również zgromadzeniem posłów i senatorów, zwoływane są przez marszałków obu izb w szczególnych okolicznościach. Nie przysługują im kompetencje konstytucyjne Zgromadzenia Narodowego. Niektóre posiedzenia: 11 czerwca 1999 r. celem wysłuchania przemówienia papieża Jana Pawła II, 2000 r. celem wysłuchania przemówienia prezydenta Francji Jacques'a Chiraca, 6 kwietnia 2005 r. celem uczczenia pamięci papieża Jana Pawła II, 28 maja 2008 r. celem wysłuchania przemówienia prezydenta Francji Nicolasa Sarkozy'ego, 13 kwietnia 2010 r. celem uczczenia pamięci ofiar katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku. 1 lipca 2011 r. celem uczczenia przejęcia przez Polskę prezydencji w Unii Europejskiej, podczas tego posiedzenia po raz pierwszy na sali obrad Str. 23

24 NIE TYLKO WALENTYNKI WYWIAD Z DYR. LILIANNĄ GERSZBERG Wybory 2011 Organami senatu są: - Marszałek Senatu - Prezydium Senatu - Konwent Seniorów - Komisje Senackie Senat Rzeczypospolitej Polskiej to organ władzy ustawodawczej, druga izba polskiego parlamentu. Składa się ze 100 senatorów wybieranych w wyborach powszechnych w jednomandatowych okręgach wyborczych na czteroletnią kadencję, rozpoczynającą się i kończącą wraz z kadencją sejmu (jeśli kadencja sejmu zostanie skrócona, skróceniu ulega także kadencja senatu). W przypadku wygaśnięcia mandatu Prezydent RP zarządza wybory uzupełniające. Budynek Sejmu RP ul. Wiejska 4/6/8, Warszawa Senat RP wywodzi się z Rady Królewskiej. W I Rzeczypospolitej, od schyłku XV wieku, był wyższą izbą sejmu. W skład Senatu I Rzeczypospolitej wchodzili biskupi katoliccy oraz, pochodzący z nominacji królewskiej, wyżsi urzędnicy państwowi. Miejscem jego posiedzeń do maja 1991 r. była Sala Kolumnowa w sejmie. Obecnie posiedzenia odbywają się w Sali Obrad w budynku senatu, mieszczącym się w kompleksie parlamentarnym tuż obok budynku sejmu. Mam nadzieję, że przybliżyłam Wam odrobinę, o co w tym wszystkim chodzi. I jeśli nie mogliście lub nie chcieliście zagłosować w tym roku, zmienicie zdanie, przy następnej okazji weźmiecie swoją przyszłość we własne ręce i sami zdecydujecie o osobach, jakie mają nas reprezentować oraz podejmować w naszym imieniu decyzje. M. Źródła: Budynek Senatu RP ul. Wiejska 6, Warszawa Str. 24

25 Horoskop dla nastolatków. Dla dziewczyn i dla chłopców BARAN ( ) Dziewczyna: Dziewczyna spod tego znaku jest niezwykle dynamiczna, energiczna i silna zdarza się że robi głupie rzeczy z których jest dumna. Dziewczyna taka bywa też wybuchowa, i impulsywna. Odznacza się też szczerością i prostolinijnością. Do błędów przyznaje się z oporami. Jako nastolatki są niesforne, ruchliwe. Mają w sobie wiele wdzięku, czaru i powabu. Dla chłopców jest jednak typem kumpla niż romantyczki. Bardzo lubi komplementy, jednak nie przecenia ich wartości. Nie ulega czułym słówkom. Chłopak: Walka, bojowość, ryzyko, to główne cechy młodego Barana. W sytuacjach konfliktowych dąży do szybkiego jej rozwiązania, ale zazwyczaj siłą i walką. Dość niechętnie przystosowują się do grupy, nie lubią cudzych rozkazów, dlatego są ciężkimi wychowankami. Nie znosi niedomówień lub dwuznacznych sytuacji. Mimo silnej wolni, nie posiada dostatecznej wytrwałości, aby swoje plany doprowadzić do końca. Nie przeżywa zbyt wielu wewnętrznych rozterek, niepewności, kompleksów czy zahamowań. Bywa gadatliwy, więc lepiej nie wyjawiać mu żadnych tajemnic. W miłości lubi zdobywać dziewczyny dla samego zdobywania. Swoich uczuć nie akcentuje, a wierność to sprawa drugorzędna. Obce jest mu uczucie zazdrości. BYK ( ) Dziewczyna: Dziewczyna spod tego znaku jest zazwyczaj bardzo urokliwa i pełna wdzięku. Dla chłopców stanowi obiekt podziwu i pożądania. W szkole nie ma problemów, a raczej ma powody do dumy. Jest bardzo błyskotliwa, choć nie ma lotnego umysłu. Łatwo jest ją urazić niemiłym słowem czy czynem. Dość wcześnie zaczyna interesować się chłopakami. Na co dzień nie jest konfliktowa, jednak w większej grupie ciężko jest się jej zasymilować. Chciałaby żyć bez agresji i rywalizacji. Chłopak: Przewodnią cechą młodego Byka jest dążenie do życia w przyjaźni z całym światem, do harmonii współżycia i unikania zadrażnień, niestety nie zawsze mu się to udaje. Spokojnie i wytrwale zmierza do upatrzonego celu. Kiedy mu się to uda, potrafi utrzymać swoje zdobycze. Z natury jest konserwatystą, ostrożnie podchodząc do wielu nowych inicjatyw. Najbardziej uciążliwa cechą charakteru jest impulsywność oraz brak szybkiego poznawania się na ludziach. Do sfery uczuciowej przywiązuje dużą wagę i uchodzi za najwierniejszego kochanka z całego zodiaku. Byk jest namiętnym romantykiem, ale bardzo rzadko to uzewnętrznia. BLIŹNIĘTA ( ) Dziewczyna: Jest jedna z najinteligentniejszych dziewczyn, do tego jest sympatyczna i przyjemna na co dzień. Ma bardzo złożony charakter. Jest miła, elokwentna, i pełna inicjatyw. Z natury jest dynamiczna i bardzo dociekliwa. Interesuje się kilkoma sprawami na raz. Jest ambitna i umie zadbać o siebie od najmłodszych lat. Nie ma z nią problemów w okresie dojrzewania. Szybko się usamodzielnia. W miłości jest opanowana. Chętnie flirtuje i dużą wagę przywiązuje do gry w kotka i myszkę. Umie flirtować i opowiadać dowcipy oraz historie damsko- męskie. Chłopak: Chłopak spod tego znaku jest praktycznym intelektualistą. Szybko nawiązuje kontakty z otoczeniem, szybko orientuje się w nowych tematach i adaptuje do nowych sytuacji. W swoim otoczeniu sprawia wrażenie chodzącej, nieuporządkowanej encyklopedii. W sferze erotycznej kieruje się nie tylko popędem, ale także i ciekawością. Potrafi być aktywny i namiętny, ale brak w nim wytrwałości. Najbardziej ceni sobie więzi sympatii i na tej bazie może budować trwałe związku. Str. 25

26 Horoskop dla nastolatków. Dla dziewczyn i dla chłopców RAK ( ) Dziewczyna: Dziewczyny takie są uczuciowe i delikatne. Nie stwarzają problemów wychowawczych. Sprawia wrażenie dziewczyny szczęśliwej. Dość wcześnie zaczyna interesować się chłopcami. Okres dojrzewania jest dla niej najbardziej niebezpieczny, gdyż potem do głosu dochodzi już większa świadomość. Kiedy zdecyduje się mieć swojego chłopaka, jest dla niego łagodna i wyrozumiała. Dziewczyna spod tego znaku zwraca główną uwagę na swój wygląd zewnętrzny. W szkole nie miewa kłopotów z nauką, gdyż przychodzi jej to łatwo. Odznacza się bardzo zmiennym humorem. Dzieli ludzi na dwa typy: tych których lubi i tych których nie lubi. Chłopak: Odznacza się dużą wrażliwością zmysłową, emocjonalną i moralną. Łatwo się wzrusza ale również potrafi być nieobliczalny. Miewa bardzo zmienne humory. Ludzi dzieli na dwie kategorie - tych których darzy sympatią oraz tych których nie znosi. Odznacza się bardzo bogatym życiem wewnętrznym. Jest marzycielski, wrażliwy, ale także i brak mu wiary w realizacje przyszłych zamierzeń. Jest przywiązany do swego domu i rodziny. Ceni sobie wygodny i swobodny tryb życia. W miłości jest pewny siebie, wie czego chce i dąży do całkowitego poznania życia erotycznego, emocjonalnego, duchowego. Skłonny jest do szczerej i oddanej miłości. LEW ( ) Dziewczyna: Młoda Lwica wie czego chce, ma prezencje, silną osobowość oraz pychę. Od najmłodszych lat wyróżnia się z tłumów. Najlepiej lubi przebywać z rówieśnikami, którzy jej ulegają. Ceni sobie wygodny tryb życia, oraz uwielbia otrzymywać prezenty. Uwielbia słyszeć słowa podziwu ze strony chłopaków. Lwica jest zawsze dumna i ma niczym nieuzasadnione poczucie wyższości. W szkole uczy się różnie. Jest inteligentna, ale bywa leniwa. W życiu uczuciowym, wie że jest atrakcyjna i zaloty chłopców w dużym stopniu zaspakajają jej ambicje. Sprawy erotyczne jednak nie dominują w jej myślach. Chłopak: Chłopcy urodzeni w tym znaku mają cechy władcze. Dzięki ambicji, dumie oraz dużej komunikatywności, potrafi dominować w towarzystwie. Pomaga my w tym silna wola, energia i namiętność. Od najmłodszych lat lubi pieniądze i władzę. Jego samopoczucie jest uzależnione w dużej mierze od aprobaty otoczenia. Jego postawa na co dzień zależy od nastroju w danej chwili. Nie jest materialistą, ale lubi mieć przy sobie pieniądze i ładne błyszczące rzeczy. W miłości bywa namiętny lecz krótkotrwały. Nie potrafi głębiej przeżywać, a głównie ogranicza się do fizycznego rozładowania swojej energii. Jeśli cierpi na brak powodzenia, staje się zgorzkniały i niemiły dla otoczenia. PANNA ( ) Dziewczyna: Z natury bywa nieśmiała, ale stara się mądrze patrzeć na przyszłość już od najmłodszych lat. Nie odznacza się ani odwagą, ani zaradnością. W kontaktach z otoczeniem sprawia wrażenie skrępowanej, ale wśród rodziny bywa gadatliwa. Sympatie innych zdobywa dzięki swojej miłej powierzchowności gdy jest młodsza lubi się uczyć i inaczej mało poświęca czasu sprawom sercowym. Jest ona wrażliwa na punkcie tego co mówią i myślą o niej inni. Odznacza się dużym obiektywizmem w życiu. Jeśli kogoś pokocha z wzajemnością, jest wówczas wierna i bardzo lojalna. W miłości nie jest zaborcza, a raczej wstrzemięźliwa. Chłopak: Już od najmłodszych lat odznacza się systematycznością, pilnością i ostrożnością w działaniu. Wszystko zawsze dokładnie musi przemyśleć, zastanowić się, a dopiero później powziąć decyzję. Odznacza się bystrym umysłem i logicznym myśleniem. Wszystko co robi musi mieć sens. Mimo takich predyspozycji nie dominuje w swoim otoczeniu. Nie posiada wystarczających zdolności przywódczych. Sprawia wrażenie osoby nieśmiałej, a w miłości też jest raczej wstrzemięźliwy w młodych latach, dopiero w dojrzałym wieku korzysta z uroków życia towarzyskiego i uczuciowego. Str. 26

27 Horoskop dla nastolatków. Dla dziewczyn i dla chłopców WAGA ( ) Dziewczyny: Dziewczyny spod tego znaku są urodziwe, towarzyskie. Inne cechy to dynamiczność i ciekawość życia. Cechuje je wrażliwość, potrzebują czułości i opieki. W szkole nie ma z nimi dużych problemów, umieją zabrać się za naukę i często robią to chętnie. Duże znaczenie przywiązuje do przyjaźni ze swoimi rówieśnikami. Często kontynuuje je także w dorosłym życiu. Lubi towarzystwo i nadaje ton zabawie. Samotność i monotonia działają na Wagę przygnębiająco. Pragnie być podziwiana i kochana. Chłopcy: Osoby urodzone pod tym znakiem są miłe, sympatyczne. Mężczyźni na ogół są bardzo przystojni, a z czasem są obiektami westchnień wielu kobiet. Unika kłótni czy sprzeczek, ale jeśli jest to konieczne używa niemiłych sposobów na wygranie sporu. Na co dzień to dusze towarzystwa, mają wielu znajomych. Preferuje życie dostatnie bez kłopot ów, a gdy one się zdarzają często brak im wiary w wyjście z nich. Od najmłodszych lat cieszy się dość sporym zainteresowaniem dziewczyn. Bardzo poprawia się jego samopoczucie gdy wiedzie prym w towarzystwie. W miłości jest bardzo aktywny, ale trudno jest im się na stałe zakochać..skorpion ( ) Dziewczyny: Dziewczyna spod tego znaku jest bardzo interesująca, ale również i wymagająca. Mimo wielkiej inteligencji jest najtrudniejszą osóbka do wychowania. Ma swoje zdanie i sama do niego dochodzi po wielu próbach i błędach. Dziewczyna spod tego znaku dość wcześnie dojrzewa i dość wcześnie zaczyna interesować się płcią odmienną. W miłości bywa nienasycona, a jej ciało napawa ją dumą. Od swego chłopaka wymaga wiele, a jeśli tego nie dostaje szuka innego. Skorpionka bardzo lubi towarzystwo rówieśników i lubi wszelką zabawę. Jest osobą wyrazistą pozostającą po sobie wielkie wrażenie. W uczuciach i przyjaźni jest zdolna do wielu poświęceń, ale wszelkie urazy pamięta długo. Chłopcy: Jest to znak bardzo kontrowersyjny. Chłopcy od najmłodszych lat przejawiają wielką inteligencję, pracowitość i przebiegłość. Od młodości do życia podchodzi poważnie i rozważnie. Z rezerwą traktuje komplementy i dobre intencje w stosunku do niego. Nie lubi gdy się go poucza i nim przewodzi. Jego dowcip może być bardzo cięty i cyniczny. Oprócz trudnych cech charakteru, ma też i te dobre. Swoimi możliwościami umysłu może służyć otoczeniu. Powab płci przeciwnej robi na nim duże wrażenie. STRZELEC ( ) Dziewczyny: Od najmłodszych lat jest bardzo absorbująca, gdyż wszędzie jej pełno i wszystkim daje we znaki. Jest ciekawa życia i dąży do jego poznania od najmłodszych lat. W nauce jest pilna i chętnie ją podejmuje. Najczęściej jest wszechstronnie uzdolniona i bardzo pracowita. Gdy dorośnie, jest to najczęściej dziewczyna ładna. Stawia sobie bardzo ambitne zadania i konsekwentnie dąży do ich realizacji. Jest również bardzo zmysłowa, a swoje doznania fizyczne musi łączyć ze sferą duchową. Chłopcy: Młodzi chłopcy z tego znaku uchodzą za osoby z niespożytą energią życiową oraz dynamicznością. Uznanie w swoim otoczeniu zyskuje za to, że jest koleżeński, uczynny, chętny do pomocy i to bezinteresownej. W doborze towarzystwa nie grymasi. Obca jest mu hipokryzja, jak również nie posiada wielkiego talentu dyplomatycznego. Lubi poznawać coraz to nowych ludzi. W miłości szuka dziewczyny gotowej do współuczestnictwa w jego wyczynach. Dziewczynę która mu się spodoba, pragnie zdobyć. Jeśli napotka na trudności, wówczas nie robi nic na siłę. Str. 27

28 Horoskop dla nastolatków. Dla dziewczyn i dla chłopców KOZIOROŻEC ( ) Dziewczęta: Panny spod tego znaku trudno zanalizować. Ich główną cechą jest ambicja oraz zdolność do dostosowania się do każdej sytuacji. Swoje codzienne obowiązki traktuje bardzo poważnie jak na swój wiek. Dziewczyna spod tego znaku jest z natury uparta, zamknięta w sobie. Żyje we własnym świecie, jest mocno przywiązana do rodziny. Życie towarzyskie i zainteresowanie chłopakami przychodzi późno. Z trudem okazuje to, co czuje, a o manifestowaniu nawet nie ma mowy. Gdy dorośnie jej uczucia się potęgują, a pożądanie fizyczne wzrasta. Staje się przystępniejsza, a nieraz sama przejawia inicjatywę. Chłopak: Chłopaki spod tego znaku są ambitni, inteligentni, wytrwali i uparci. Koziorożec wytycza sobie cele do których konsekwentnie dąży. W życiu jednak bywa nieco sztywny oraz mało przebojowy. Ogromna rolę odgrywa u niego życie wewnętrzne, jednak nie umie się uzewnętrznić. W życiu uczuciowym jest opanowany, a sprawia nawet wrażenie osoby chłodnej. Im będzie starszy, tym jego aktywność przybierze na sile głównie w życiu uczuciowym oraz intymnym. W dziewczynie, a potem kobiecie, zacznie w większym stopniu niż dotychczas cenić czułość, romantyczność, i erotyzm. WODNIK ( ) Dziewczęta: Dziewczyna spod tego znaku jest uważana za bardzo inteligentną. Od wczesnych lat jest miła, sympatyczna i mądra. Swoimi poglądami często zaskakuje innych. Nie należy je zbytnio ograniczać, ani trzymać na uwięzi. Niech ma swobodę twórczą i inicjatywę. Jest bardzo atrakcyjna i sympatyczna, ale bardzo kapryśna. Na ogół mało się przejmuje jak wygląda i jak ją odbierają inni. W sprawach intymnych zachowują pewien dystans. Jej serce można zdobyć tylko intelektem. Na ogół dobrze radzi sobie w trudnych sytuacjach. Jest wszechstronnie uzdolniona. Chłopcy: Chłopcy od młodości wykazują się innym myśleniem niż rówieśnicy. Maja inny punkt widzenia, i innowacyjnie podchodzą do wielu spraw. W jakimś stopniu jest typem samotnika. Nudzą go wszelkie zasady, zwyczaje i etykieta. Dobrze czuje się również i bez towarzystwa. Na co dzień jest miły i towarzyski. Mimo tego ma niewielu prawdziwych przyjaciół, gdyż ciężko jest im za Wodnikiem nadążyć. W sferze uczuciowej jest podobnie jak w całym jego życiu. Jest otwarty na różne formy miłości, jest tolerancyjny i lojalny. RYBY ( ) Dziewczęta: Z natury jest nieśmiała i zamyślona. U nastolatki spod tego znaku uzewnętrznia się jej odmienność umysłowa. Nie kierują się one zasadami logiki, a intuicją, wyobraźnią czy nastrojem. Dziewczyna spod tego znaku odznacza się oryginalną urodą a jej urok jest dość osobliwy. Jest ciepła, romantyczna i pociągająca. Jej dusza jest artystyczna. W miłości dąży za czymś czego nigdy nie dostanie w dorosłym życiu. Jest nałogowa romantyczką. Na co dzień jest miła i serdeczna. W miłości kieruje się wyłącznie uczuciami, a dobór właściwego chłopaka jest dla niej bardzo ważny. Chłopcy: Charakter młodej Ryby jest bardzo złożony. Nie może on przewidzieć swojego działania na dalszy okres, gdyż jego myślenie jest zmienne. Dokonuje wyborów intuicyjnie, mimo iż czasami potrafi godzinami logicznie przemyśleć sprawę, to i tak wybierze impulsywnie. Na co dzień jest osobą zgodną i gotową do szybkiego pojednania. Nadwrażliwość Ryby powoduje, iż nie ma zbyt silnej woli. Lubi ustabilizowany i spokojny tryb życia. W najbliższym otoczeniu jest pogodny i szczęśliwy. W miłości kieruje się tylko uczuciem. Dobór odpowiedniej partnerki jest dla niego bardzo ważny. Nie jest to jednak takie proste. Źródło: i oczywiście nasza szkolna Wróżka wraz z jeszcze bardziej dobrze zbudowanym i umięśnionym kotem :) Str. 28

29 Humor maturalny (cz. 1 A-K) (cz. 2 L-Z w następnym numerze Gafy ) A było ich tysiące, a nawet setki. Aleksander Głowacki to panieńskie nazwisko Bolesława Prusa. Antygona pochowała brata, splunęła moralnie na króla i powiesiła się. Baryka zakopał precjoza wraz z żoną i synkiem. Beanów pędzono za miasto i tam im obcinano piłą niepotrzebne części. Beniowski zabił sześciu Kozaków. Jeden z nich umarł, a inni uciekli. Bochaterów Krzyżaków dzielimy na historycznych i erotycznych. Boryna był teściem żony syna Antka Hanki. Była to wyspa położona z dala od morza. Car się zlitował i zmienił mu karę na żywot wieczny. Chemik pracuje dlatego w białym fartuchu, aby nie wyżreć dziury w ubraniu. Chory więzień nie dość, że nie był leczony, musiał jeszcze niekiedy umierać. Chrobry pomógł odzyskać tron swemu zięciowi świętopchełkowi. Czytałem sztuki Szekspira. Dwie zapamiętałem: Romeo i Julia. Danuśka weszła na ławę i zaczęła grać na lutownicy. Do ludności w Balladach Mickiewicza zaliczamy nie tylko pojawienie się rusałki ale również jęki chłopa pod jaworem. Dopiero na ostatniej wycieczce nauczyłem się odróżniać wronę i gawrona od siebie. Dosyć szybko można się zorientować, że Izabella nie nadaje się do interesu który ma Wokulski. Dulska była powodem ciąży Hanki. Faraonowi wmurowano do grobowca jego najlepszą żonę. Wmurowano mu ją na żywca. Gerwazy wyciągnął szablę i strzelił. Góral ma na głowie kapelusz, spodnie i kierpce. Górnik pogłaskał konia po głowie i cicho zarżał. Gramatycznie rzecz biorąc dziewczyna ma inną końcówkę niż chłopiec. Grażyna poległa w boju, ale przeprosiła Litowara za ten wypadek. Hanka i Wasylek kochali się tak bardzo, że ona się utopiła, a on umarł z głodu. I wtedy Jagienka wybiegła z domu i ruszyła z kopyta za Zbyszkiem. Jacek Soplica miał długie rzęsy i dlatego nazywali go wąsalem. Jacek Soplica po swojej śmierci był jakiś nieswój, ale przecież wiedział, że całe życie poświęcił ojczyźnie. Jagna na szczęście nie była długo chora, wkrótce umarła. Janko muzykant był niedojedzony. Jego matka, będąc małym chłopcem, spadła z drzewa. Jurand nie rzucił się na Krzyżaków gdyż tymczasem bił się z myślami. Kain zamordował Nobla. Kangur ma łeb do góry, dwie krótkie przednie kończyny, dwie tylne długie. W worku brzuch na małego i długi ogon. Kapłani egipscy wywoływali podstępem zaćmienie słońca. Kiedy Giaur się wyspowiadał, to tak mu ulżyło, że umarł. Kiedy ojciec wracał z koniem do domu, to chłopcy pchali mu do pyska skórki chleba. Kirkor poszukując cnotliwej żony, załamał się na mostku i poszedł do wdowy. Korsarze wyjeżdżali na bezludne wyspy łapać niewolników. Kości człowieka są połączone łokciami do kolan. Krowa, podobnie jak koń, składa się z rogów, kopyt, wymion i ogona. Król Waza, jak sama nazwa wskazuje, lubił zupę. Królowa Kinga została świętą, bo Bolesław był wstydliwy. Str. 29

30 Pisząc do gazetki szkolnej zawsze starałem się wymyślać tematy interesujące, warte uwagi. Od kilku tygodni myślałem nad nowym zagadnieniem i nic ciekawego nie przychodziło mi do głowy, ale kusiło mnie bardzo napisanie opowiadania o pewnym filmie. Myślę, że warto byłoby go obejrzeć i kreślić na jego temat chociaż parę słów, więc postanowiłem i... napisałem. Z racji tego, iż nie oglądałem początku filmu, pozwoliłem sobie dopomóc informacjami zawartymi w internecie, proszę zatem o wyrozumiałość. To opowieść o przyjaźni lisa i dziewczynki uwieczniona obiektywem mistrza Luca Jacqueta. Zaczarowana historia, która zdarza się w prawdziwym świecie. Mała dziewczynka wkracza w pełen przygód, magiczny świat przyrody. Zaprzyjaźnia się z dzikim lisem, dzięki któremu przeżywa niezwykłe przygody, poznaje leśne zwyczaje i siłę prawdziwej przyjaźni. To baśń jak z kart Antoine a de Saint-Exupéry ego. Baśń, która zdarzyła się naprawdę. Niektórym może to wydawać się dziwne... Film bardzo mnie urzekł i zainspirował, więc zaraz po zakończeniu emisji pobiegłem do swojego pokoju, wyciągnąłem kartkę papieru i zacząłem szybko pisać, żeby nie UCZNIOWIE PISZĄ Mój przyjaciel lis zapomnieć nawet najmniejszych fragmentów jego fabuły. Dlaczego o tym piszę? Chcę przekonać, jak bardzo pouczającą lekcją dla nas może być przesłanie zawarte w tym filmie. Było to tak. Pewnego jesiennego poranka, idąc leśną ścieżką, dziewczynka spotyka lisa. Ich spojrzenia krzyżują się. Zafascynowana nieznajomym, zupełnie zapominając o strachu, podchodzi do niego. Granica, która dzieli dziecko i zwierzę, na chwilę znika. Bohaterka czuje, że coś ich łączy. Jest tak bardzo ciekawa. Przechodząc tam codziennie, ma nadzieję, że spotka go jeszcze raz. Nie myli się. Postanawia przyjrzeć się mu bliżej. Wspina się wysoko na gałęzi drzewa i prowadzi obserwacje. Bardzo chce go dotknąć. Próbuje karmić zwierzę, aby się tylko do niego zbliżyć. Najczęściej na próżno, aż pewnego dnia udało się. Na twarzy dziewczynki pojawia się wielki uśmiech i mały błysk w oku. W taki sposób poznała lisi tryb życia i przyzwyczaiła zwierzę do swojej obecności. Z biegiem czasu spotkania nie stanowiły dla nich przeszkody. Lisica zaufała dziewczynce, a ta nazwała ją Titu. Czasami nawet bawiły się ze sobą. Dziecko chciało spędzać w lesie jak najwięcej czasu. Bardzo pokochało zwierzę i za wszelką cenę chciało mieć go dla siebie. Pewnego dnia dziewczynka zabrała lisa do swojego pokoju, aby się z nim pobawić. Titu była tu pierwszy raz, czując się zamknięta w pomieszczeniu, zaczęła wariować. Biegała po pokoju, przewracała rzeczy, aż w końcu z desperacji wyskoczyła przez małe, okrągłe okienko. Wydawało się, że stało się najgorsze... Leżała na betonowym chodniku nieruchomo, w kałuży krwi. Zrozpaczona dziewczynka wybiegła z domu, zabrała ciało do lasu i położyła gdzieś niedaleko. Na szczęście ta historia skończyła się szczęśliwie, ponieważ Titu przeżyła upadek. Dziewczynka zrozumiała, że kochać nie znaczy posiadać i pozwoliła lisowi dać więcej wolności. Mój przyjaciel lis (2007) francuski film przygodowy w reżyserii Luca Jacqueta. Mateusz Arbatowski, klasa 2F Foto: Str. 30

31 NIE TYLKO WALENTYNKI WYWIAD Z DYR. LILIANNĄ GERSZBERG UCZNIOWIE PISZĄ Drugie życie cz.v Czy pamiętacie historię Alex? ( Gafa nr 1 i 2, r. szk /2010; nr 1 i 2, r. szk. 2010/2011). Oto jej dalsze losy. Jarek opowiedział mi wszystko ze szczegółami. Okazało się, że ma dziewczynę, Monikę, o której wspominałam wcześniej. Bardzo ją lubi i chce, abyśmy się poznały. Na początku byłam trochę zła na niego, że przez jakąś dziewczynę nasze relacje się zmieniły. Nie chciałam tego, ale jak tu nie wybaczyć bratu, który zarywa nockę, aby obejrzeć ze mną walkę bokserską! Rano, tradycyjnie, problem ze wstaniem do szkoły. Ciocia, jak zwykle, krzyczy, że oglądamy telewizję, a później nie możemy normalnie funkcjonować! Jarek dzisiaj ma rozmowę w sprawie pracy, dobrze, że na 10.00, bo nie wiem, czy by go przyjęli niewyspanego ;D Ja mam na 8.00 i czuję, że chyba nie wytrzymam tych 7 godzin lekcyjnych. Jak zawsze przyszedł po mnie Wojtek. Idąc do szkoły, opowiadałam o moim wczorajszym wieczorze! Cieszył się, a jednocześnie był smutny, dlatego że od dzisiaj zaczynam treningi i nie będę miała dla niego tyle czasu, co teraz! Obiecałam mu jednak, że nie zaniedbam naszych relacji. Ucieszył się, ale chyba niezbyt go to zadowoliło! W szkole w ogóle ze mną nie rozmawiał, aż dziewczyny się pytały, co jest?! Dziwne! Po lekcjach czekałam na niego przed szkołą. Niestety napisał mi tylko SMS-a, że wraca później zostaje na dodatkowych zajęciach. Kurczę, dziwne! Nie myślałam jednak o tym zbyt długo, byłam podekscytowana moim pierwszym treningiem! Wpadłam do domu, przebrałam się, wzięłam moje rękawice i poszłam na trening pod adres, jaki dostałam wczoraj od trenera. Gdy weszłam na salę, byłam wniebowzięta, wszystko, dosłownie wszystko mi się tam podobało! Worki, ring, a najważniejsze atmosfera. Kiedy weszłam, manager, który był u nas w domu, zebrał wszystkich i mnie przedstawił. Jestem pod opieką takiego Darka. On ma mnie nauczyć podstaw, a najważniejsze ma mnie zmobilizować do walki, jak na razie samej ze sobą! Trening trwał 1,5 h najpierw teoria (nigdy nie myślałam o boksie w sposób, jaki mi został przez niego przedstawiony) oraz ćwiczenia. Brzuszki (mam je też robić w domu), skakanka, biegi i najważniejsze worek!;) Darek powiedział, że mam talent i mogę daleko zajść. O, kurczę! Usłyszeć to od profesjonalisty.;) Gdy wyszłam z treningu, czekał na mnie Wojtek. Bardzo się ucieszyłam. Opowiedziałam mu, jak to jest tak trenować! Zachowywał się dziwnie, spytałam, co się dzieję? Odpowiedział, że nic i mnie przytulił. Nie wiem, ale czuję, że coś się dzieje! Zaprosiłam go do domu! W domu byli Jarek i Monika (o, wow, jaka ładna!). Jarek nas sobie przedstawił. Po chwili rozmowy Monika okazała się bardzo sympatyczną dziewczyną. Po kolacji Wojtek i Monika poszli do domu, a ja z Jarkiem położyliśmy się od razu spać. Rano znów szkoła i trening. Na ostatnim po prostu popłakałam się. Jest tak ciężko fizycznie. Nie wiem, czy dam radę! Każdy mnie mobilizuje, ale ja mam dość już po 2 ćwiczeniach. Ciocia powiedziała, że to ode mnie zależy, co zrobię. Nie wiem. Mam mętlik w głowię! Jeszcze Wojtek robi mi wyrzuty, że nie mam czasu dla niego i wolę Darka i jego gadanie". Kurczę! Zupełnie nie wiem, co robić, jak się zachować! Chcę spędzać czas z Wojtkiem, ale Darek to mój trener, nie chcę wybierać Co zrobi Alex? Jak postąpi w stosunku do Wojtka? Czy zrezygnuje z treningów? Jeżeli jesteś ciekaw, czytaj dalszy ciąg w kolejnej Gafie" ostatni już rozdział. Katarzyna Szymańska, kl. IV TH Str. 31

32 NIE TYLKO WALENTYNKI WYWIAD Z DYR. LILIANNĄ GERSZBERG UCZNIOWIE PISZĄ Gdy zamykam wszystkie drzwi I jeszcze tylko kilka westchnień mych, i już wiesz, że powiem wszystko. Światło pada, gdzie może, a cień tam, gdzie nie pozwoli światłu dojść. I jak zwykle wyraz mojej twarzy nie pokazuje nic. I jeszcze tylko kilka razy zaciągnąć się chcę, poczuć ten okropny smród, i niewładne moje usta. Trochę wstyd powiedzieć, że zakrztusiłam się dymem z ust. Usiądę na krześle drewnianym, oprę się łokciem o stół, i chyba wiesz już, że za głowę znów się złapię. W ciemnościach czuję jak drżę. I wstyd powiedzieć, że na nic jest mój sen. I nie patrz na mnie jutro, bo to nic niewarta, zmęczona twarz. I nie chcę dzisiaj nic, prócz pragnienia, by odpocząć tu, bo wiem, że kiedy się położę, utulisz mnie do snu... Zamykam to wszystko na klucz, tylko po to, abym mogła w końcu Ci opowiedzieć, kim tak naprawdę jestem. Nigdy nie trzaskam tymi i tamtymi drzwiami, bo za dużo szyb już zbiłam. I chyba nie chcę powtarzać niekontrolowanych wzruszeń, poruszeń i milionów innych emocji... Chcę przeżywać wszystko jak najpiękniej, dlatego zamknę znów oczy, abym mogła zamknąć spokojnie drzwi. Abym mogła wtedy się uśmiechać, i mieć wszystko pod kontrolą... Nie sprawdzając miliony razy, czy aby na pewno nie zgubiłam, nie zapomniałam klucza. Zamknę oczy, przeżyję to najpiękniej, a następnie... Następnie wszystko Ci opowiem... Kamila Jezierska, kl. II F I wiesz, że kiedy zamknę oczy, czuję o wiele więcej? Czuję każdy dreszcz, emocje, dotyk... Wszystko to, co jest dla ludzi zwyczajne. I wiesz, że kiedy zamknę oczy, uśmiecham się? To takie nielogiczne. Nie potrafię tego opisać, a może i nie chcę, bo to zbyt piękne? Nie uważasz, że człowiek z zamkniętymi oczami i śmiechem wygląda najwspanialej? A może to kwestia tego, że nie chcę, abyś widział w moich oczach to wszystko? Bo nie chcę być perspektywą, nawet z lotu ptaka... Chcę być niezrozumiała i trudna do zobaczenia... I może nie chcę, byś patrzył w moje oczy głęboko dlatego, że wtedy chce mi się płakać. Oczy mi zasychają... znów nie wiesz czemu? Bo jesteś w stanie wyczuć emocje tkwiące we mnie. Str. 32

33 UCZNIOWIE PISZĄ Poezja? Czemu nie! Oto radosna twórczość uczniów naszej szkoły, którzy ubarwili prozę życia na lekcjach języka polskiego. * Otrzęsiny Czyli jak koty biorą się do roboty Po ulicy biegły psy. Och! Och! Jakie wielkie mają kły! Po ulicy biegły kotki. Pies jest groźny, a kot słodki. Biegną, biegną BUCH! Zderzenie! Koty czują zagrożenie. Aż tu nagle TRACH! MAT! SZAT! Z lasu wyszedł wielki Strach. Koty bardzo się zdziwiły i na siebie popatrzyły. Psy też nagle się wzburzyły i do domu pogoniły. Dzięki! Dzięki Panie Strachu! Przerażone psy na dachu! Bo tak kończą psy twardziele, Kiedy kotków jest zbyt wiele. Kim jest Strach? Pytasz w głowie? Zmykaj szybko! Nic nie powiem!!! Sandra Bajcer, Justyna Gołębiowska, kl. II A Jakie zakupy robimy w bufecie? Wszyscy dobrze wiecie!!! Każdy bierze po kotlecie, Bo w bufecie żrecie! W domu nie chcecie, Bo w bufecie żrecie! Różne ecie-pecie kupujecie, Bo w bufecie żrecie! * Bufet Pieniądze na głupoty wydajecie I jak prosiaki TYJECIE!!!! Kamila Piskorz, Maja Gdańska, kl. II D * W rytmie lokomotywy Wsiadam, odpalam, odpalam machinę Do pracy jadę i mam być za godzinę. Jadę, jadę i coś mi doskwiera, Miał być Manhattan, a jest Rondo Bema. Skręcam w prawo, jadę Dworcowa! A tu palant wyskakuje zza roga! Otwieram szybę, on krzyczy coś do mnie (lepiej nie napiszę co powiedział o mnie) Krzyczy wciąż głośniej: Uważaj na drodze!!! Prawie.przejechałeś mi po nodze!!!!!! Minęła godzina, jestem już spóźniony. Mam nadzieję, że szef nie zadzwoni do mojej ŻONY! Łukasz Kossakowski, Mateusz Trzciński, Piotr Wasilewski, kl. II D Str. 33

34 UCZNIOWIE PISZĄ * Kołysanka dla bratanka * Koszmar pisany poezją refren A teraz śpij słodko tak Usłysz jak lekko wieje wiatr Zamknij oczy i szybko idź już spać Dam ci cały świat do stóp Tylko proszę zaśnij już Kraina łagodności jest tuż, tuż. zwrotka 1 Zamknij oczka swe maleńkie Pozwól pieścić swoją rękę Wysłuchaj też tej kołysanki Zacznij liczyć już baranki zwr. 1 To co się tutaj dzieje Przechodzi wszystkie oczekiwania Mam tylko małą nadzieję Że i tak nie potwierdzą mojego zdania Według nich zawsze się mylę Bo to są osoby intelektualne A jestem niestety w tyle Bo według nich tylko one są idealne. ref. Ta cała historia To koszmar pisany poezją Ale w końcu krzyknę Viktoria Zniszczę ich z wielką finezją. ref. A teraz zwr. 2 Daj się już do snu utulić Jak chcesz możesz się przytulić Zacznij odpoczywać już Przepłyń już siedem mórz. ref. A teraz Stachu zwr. 2 Jestem nieinteresujący W innym stanie lecz znacznie ciekawy Trochę fizyce przeczący Może pogadamy przy szklance kawy Jak zwykle zawsze się mylę Niby tego nie chcę lecz to robię Zachowuję się jak dziecko we mgle Ale to robię wyłącznie sobie ref. Ta cała historia To koszmar pisany poezją Ale w końcu krzyknę Victoria Zniszczę ich z wielką finezją. Stachu Str. 34