SOLIDARNA POLSKA ZBIGNIEWA ZIOBRO. Sprawozdanie z działalności delegacji Solidarnej Polski w Parlamencie Europejskim

Transkrypt

1

2 SOLIDARNA POLSKA ZBIGNIEWA ZIOBRO Sprawozdanie z działalności delegacji Solidarnej Polski w Parlamencie Europejskim Maj, 2014

3 SPIS TREŚCI Wprowadzenie Polityka klimatyczna UE i jej koszty dla gospodarki Polski Bezpieczeństwo energetyczne Europy Środkowo Wschodniej Gaz łupkowy Polityka spójności Wsparcie dla biznesu oraz sektora MŚP, innowacje Wspólna Polityka Rolna Obrona chrześcijan w świecie oraz tradycyjnego sytemu wartości w UE Budowa wspólnoty z Państwami Europy Środkowo Wschodniej Budżet Unii Europejskiej Polityka zagraniczna Wolność mediów

4

5 Wprowadzenie Delegacja Solidarnej Polski w grupie EWD wyróżniła się aktywnością parlamentarną. Wśród polskich europosłów, drugi co do częstości wystąpień plenarnych jest Jacek Włosowicz (365 wystąpień), a czwarty Zbigniew Ziobro (314 wystąpień). Zbigniew Ziobro był również jednym z najbardziej aktywnych posłów jeżeli chodzi o liczbę składanych interpelacji do Komisji Europejskiej oraz Rady (209 interpelacji i druga pozycja w rankingu), podobnie jak Jacek Włosowicz (72 interpelacje, ósma pozycja). Interpelacje dotyczyły wsparcia dla polskiej gospodarki oraz upadających firm, poszukiwania gazu łupkowego oraz kosztów unijnej polityki klimatycznej. Zbigniew Ziobro był pierwszym polskim europosłem, który interweniował w sprawie ACTA. Był również jedynym reprezentantem opozycji w Komisji Prawnej oraz Komisji ds. Zorganizowanej Przestępczości. Aktywnie zabiegał w nich o wprowadzenie konfiskaty rozszerzonej, wzmożoną walkę z korupcją oraz zorganizowaną przestępczością. Tadeusz Cymański był bardzo aktywnym posłem w Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (szósta pozycja w rankingu w kategorii przygotowanych opinii). Jacek Kurski był autorem licznych projektów rezolucji Parlamentuprzygotował ich 43, co stanowi dwukrotnie większą liczbę niż przeciętnie. Wielokrotnie reprezentował również grupę EWD w

6 czasie międzynarodowych spotkań wysokiego szczebla np. podczas specjalnego posiedzenia szefów grup politycznych w Dublinie w 2013 roku. W swoich pracach europosłowie Solidarnej Polski najmocniej wspierali wolność mediów opowiadając się przeciw zwolnieniom dziennikarzy oraz za przyznaniem koncesji dla TV Trwam.

7 1. Polityka klimatyczna UE i jej koszty dla gospodarki Polski Zbigniew Ziobro Wyniki szczytu w Kopenhadze w sprawie zmian klimatu. ( ) Problem ocieplenia klimatu należy do głównych zagadnień nurtujących współczesny świat. Niedawno w Kopenhadze odbył się szczyt klimatyczny poświecony temu zagadnieniu. Tymczasem dowiedzieliśmy się, ze z wydziału ds. badan klimatu na Uniwersytecie Wschodniej Anglii, jednej z najbardziej prestiżowych instytucji zajmujących się zagadnieniem ocieplenia klimatu i wpływu na ten proces działalności ludzkiej wypłynęła do Internetu treść kilku tysięcy dokumentów i i, w tym korespondencja pomiędzy naukowcami z różnych krajów, których badania miały kluczowy wpływ na stanowisko Unii Europejskiej i ONZ w sprawie zmian klimatu. Z ujawnionych informacji wynika, ze mogło dochodzić do manipulowania wynikami badan i w konsekwencji nierzetelnego informowania na temat efektu cieplarnianego i zmian klimatu. Kraje UE, a tym samym nasze społeczeństwa ponoszą poważne koszty związane z emisją gazów cieplarnianych. W Kopenhadze podejmowane zaś były starania, aby kraje rozwinięte w tym UE w jeszcze większym zakresie wzięły na siebie ciężar finansowy związany z globalnym ociepleniem wspierając w ten sposób kraje rozwijające się. Wszelkie wątpliwości istniejące w tej sprawie powinny być drobiazgowo wyjaśniane. Nawet nie, dlatego, by przekonać wątpiących w zasadność działań na rzecz ograniczenia emisji gazów, ale dlatego, że europejscy

8 podatnicy ponoszą i będą ponosić ogromne koszty z tym związane i muszą mieć pewność, że działania te opierają się na wiarygodnych przesłankach. Zbigniew Ziobro Jednominutowe wypowiedzi w znaczących kwestiach politycznych. ( ) Panie przewodniczący! Dziękuję za możliwość wystąpienia, gdyż chciałbym wystąpić w ważnej sprawie związanej z kosztami polityki klimatycznej. Unia Europejska konsekwentnie projektuje politykę klimatyczną. Istotne znaczenie ma jednak fakt, że polityka ta wywiera przemożny wpływ na gospodarki państw członkowskich. Wziąwszy pod uwagę różnice strukturalne gospodarek różnych państw członkowskich coraz wyraźniej widać, że poszczególne państwa ponosić będą bardzo zróżnicowane koszty wdrażania tej strategii. Jednocześnie faktem jest, że nowe państwa członkowskie z naddatkiem wywiązały się ze swoich zobowiązań do redukcji emisji gazów cieplarnianych wynikających z protokołu z Kioto. W przypadku Polski redukcja sięgała przeszło 30 % wobec wymaganych 6 %, w przypadku starej piętnastki redukcja wynosiła zaledwie 1 % w stosunku do przyjętych zobowiązań 6 %. W związku z powyższym wszelkie działania podejmowane przez Komisję muszą uwzględniać zarówno zróżnicowane koszty adaptacji gospodarek poszczególnych państw członkowskich, koszty, jakie dotychczas poszczególne państwa poniosły w redukcji emisji gazów cieplarnianych z protokołu z Kioto i

9 wreszcie powstrzymać te zmiany, które mogą naruszyć równowagę między państwami. Tadeusz Cymański Dyrektywa odnosząca się, do jakości paliw i dyrektywa w sprawie energii ze źródeł odnawialnych. ( ) Panie Przewodniczący! Znowu jesteśmy świadkami istotnych różnic w opiniach Komisji Ochrony Środowiska i Przemysłu właściwej dla przedmiotu naszej debaty. Chodzi przede wszystkim o wyznaczenie poziomu udziału energii ze źródeł odnawialnych, w tym z biopaliw, w sektorze transportu do roku Przypomnijmy, niespełna 4 lata temu dyrektywa w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych wyznaczyła cel na poziomie 10% energii odnawialnej i stała się bodźcem dla rozwoju przemysłu biopaliwowego w Europie. Obecnie na podstawie bardzo kontrowersyjnej, wątpliwej, teorii ILUC, czyli tzw. pośredniej zmiany użytkowania gruntów, komisja proponuje ograniczyć udział do 5%. Propozycja ta, jeśli ją przyjmiemy, nie tylko po raz kolejny podważy wiarygodność instytucji europejskich, ale zagrozi również załamaniem się całego sektora gospodarki, a w konsekwencji likwidacją tysięcy miejsc pracy. Produkcja biopaliw bardzo prężnie rozwinęła się w naszych polskich warunkach, które pozwoliły na zagospodarowanie dużych obszarów rolnych oraz przyczyniły się do dywersyfikacji źródeł energii. Rolnicy i przedsiębiorcy zaufali Unii Europejskiej, ponieśli ogromne nakłady,

10 rozwinęli moce produkcyjne, zgodnie z wytycznymi zawartymi w dyrektywach. Wszyscy chcemy kompromisu, ale rozwój i konieczność zmian nie mogą oznaczać przekreślenia pewnego dorobku, który jest rzeczywisty i można go zweryfikować. Trzeba widzieć ogromne różnice nie można porównywać trzciny cukrowej w Brazylii, gdzie rzeczywiście dochodzi do dramatycznego, tragicznego w konsekwencjach, niszczenia niezwykle wartościowych lasów, do buraków cukrowych w Europie. Jest to diametralna różnica i trzeba bardzo dokładnie wszystko sprawdzić i zbadać. Decyzje, które będziemy podejmować, powinny być zweryfikowane i niekontrowersyjne, oparte na uzgodnionych, wspólnych, podkreślam, wspólnych badaniach naukowych, a także wolne od sporu ze względu na bardzo poważne konsekwencje. W Europie nie mamy do czynienia ze zjawiskiem pośredniej zmiany użytkowania. Co więcej, w ostatnich latach powierzchnia lasów zwiększa się, przy ograniczaniu powierzchni użytków rolnych. Sektor biopaliw nie może też być obciążany odpowiedzialnością za ceny żywności, biorąc pod uwagę znikomy udział produktów rolnych używanych do jej produkcji, np. ok. 3% zbóż w Europie. Reasumując, obecna sytuacja budzi bardzo wielkie kontrowersje. Po raz kolejny przetoczyła się niedawno przez Parlament sprawa wycofywania wcześniejszych stanowisk w sprawie ograniczenia zezwoleń na emisję CO 2. Apeluję tu o kompromis rozumiany, jako nieniszczenie tego, co dzisiaj jest już naszym dorobkiem.

11 Zbigniew Ziobro Inwestowanie w technologie o niskiej emisji związków węgla. ( ) Dyskusja o inwestowaniu w technologie o niskiej emisji związków węgla jest dyskusją o metodach adaptacji gospodarek państw członkowskich do warunków ograniczenia emisji gazów cieplarnianych. Jakkolwiek warunki klimatyczne i pogodowe przez ostatnie miesiące na naszym kontynencie nie tylko dają argumenty raczej tym naukowcom, którzy poddają w wątpliwość wpływ człowieka poprzez emisję CO2 na zmiany klimatu, tym niemniej, gdy rozmawiamy o technologiach niskoemisyjnych należy w tym kontekście postawić pytanie: w jaki sposób zapewnić środki niezbędne rozwojowi czystych technologii, aby osiągnąć maksymalne efekty w możliwie najkrótszym czasie? Uważam, że tworzony system wsparcia badań i rozwoju powinien być jak najbardziej elastyczny, tak, aby umożliwić zarządzanie środkami odpowiadające dynamice badań naukowych. Rodzi się pytanie: czy, i w jaki sposób zamierza się stworzyć odpowiednie mechanizmy wsparcia inwestycji w technologie niskoemisyjne. Na koniec, chciałbym również dodać, że jakkolwiek można znajdować istotne argumenty przemawiające za inwestycjami w rozwój technologii niskoemisyjnych, to nie powinno to się dziać kosztem polityki spójności. Zbigniew Ziobro Wydajność energetyczna budynków (przekształcenie). ( ) Konsumpcja energetyczna budynków stanowi prawie 1/3 całości energii zużywanej w Unii Europejskiej. Z tego powodu właśnie w tym segmencie

12 tkwi znaczący potencjał do zmniejszenia zużycia energii nie tylko ze względu na przyjęte zobowiązania do redukcji emisji gazów cieplarnianych, ale także ze względu na kwestię bezpieczeństwa energetycznego. Do istotnych postanowień przygotowywanej dyrektywy należy koncepcja budynków o niemal zerowym zużyciu energii. Przypomnijmy, że do końca roku 2020 wszystkie nowe budynki mają być budynkami o niemal zerowym zużyciu energii, a w przypadku sektora publicznego, który powinien dawać przykład, dwa lata wcześniej. Natomiast na pozytywną ocenę zasługują dwa elementy dyskutowanej dyrektywy. Po pierwsze, powołanie do 2020 roku Funduszu Efektywności Energetycznej, który miałby pełnić rolę instrumentu zwiększającego inwestycje prywatne i publiczne w projekty mające na celu zwiększanie efektywności energetycznej budynków. Tego rodzaju wsparcie strukturalne daje szansę na realizację zamierzonych celów. Po drugie, włączenie do tekstu projektu dyrektywy przepisu mówiącego o wprowadzeniu inteligentnych systemów liczników i aktywnych systemów kontroli (tzw. smart metering), mających na celu oszczędność energii. Wprowadzenie tych urządzeń na szeroką skalę może przynieść korzyści dla konsumentów ze względu na ceny, wydajność zużycia oraz bezpieczeństwo energetyczne. Zbigniew Ziobro Zapytania do Komisji. ( ) W dokumencie wskazuje się, że zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia nowego celu redukcji emisji będzie miało zwiększenie redukcji w Europie Środkowo-Wschodniej. Komisja zauważa wprawdzie, że takie działanie

13 będzie wymagało istotnych nakładów finansowych, ale chce ich poszukiwać w funduszach strukturalnych dla tych państw. Czyli miałoby to polegać na przekierowaniu środków przeznaczonych na inne cele, tj. wyrównywania rozwoju państw Unii Europejskiej i poziomu życia w tych państwach, np. kosztem rozwoju infrastruktury drogowej w państwach Europy Środkowo-Wschodniej. Zbigniew Ziobro Emisje przemysłowe, zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola. ( ) Proces legislacyjny Dyrektywy o emisjach przemysłowych IPPC, mający znaczenie dla całej UE, powoli zmierza ku końcowi. Należy jednak podkreślić, że nie wszystkie kraje członkowskie są wstanie przeprowadzić jego implementację. Z punkty widzenia Polski, dyrektywa przyjęta w takiej formie może pociągnąć za sobą poważne skutki dla przemysłu oraz zakładów ciepłowniczych. Straty w przemyśle, mogą sięgnąć nawet 50 mld złotych. Wdrożenie dyrektywy odbije się również niekorzystnie na tysiącach polskich przedsiębiorstw. Sprowadzenie poziomu zanieczyszczeń do proponowanej wartości spowoduje, iż na miejscu wielu starych zakładów będą musiały powstać nowe, co jest większym problemem niż redukcja emisji dwutlenku węgla. Natomiast w przypadku zakładów ciepłowniczych, Dyrektywa przewiduje okres przejściowy na dostosowanie się do norm unijnych do 2019 roku. To cztery lata mniej niż oczekiwała Polska. Przedłużenie okresu przejściowego, umożliwiłoby łagodniejszą konwersję technologiczną małych źródeł ciepłowniczych. Wprowadzenie w życie Dyrektywy odbije

14 się również na życiu zwykłych obywateli. Według szacunków Polskiego Ministerstwa Środowiska, wejście przepisów dotyczących emisji przemysłowych spowoduje podwyżkę cen ciepła o jedną piątą. Wzrosną także koszty związane z użyciem energii elektrycznej. W związku z powyższym, powinno się odrzucić zalecenia do II czytania wyżej wymienionej Dyrektywy. Zbigniew Ziobro Jednominutowe wypowiedzi w znaczących kwestiach politycznych. ( ) Pani przewodnicząca! W Unii Europejskiej od 2013 roku obowiązywać będą określone limity emisji CO2. Ostatnie plany Komisji Europejskiej wprowadzenia limitu na niższym pułapie, niż wcześniej planowano, mianowicie na poziomie 0,688 tony CO2 na każdą tonę wytworzonego produktu, mogą doprowadzić do katastrofalnej sytuacji dla producentów cementu w wielu krajach europejskich, w tym w Polsce. Jak donoszą niektóre media, np. w Polsce dziennik Gazeta Prawna, oblicza się, że ceny cementu wzrosną, o co najmniej 30 %, co uderzy z jednej strony w detalicznego klienta, który chce zbudować dom czy mieszkanie, ale też zahamuje to rozwój gospodarczy wszędzie tam, gdzie cement należy do podstawowych środków produkcji. Sytuacja ta jest szczególnie groźna dla nowych państw europejskich, które mają do nadrobienia duży dystans do krajów bogatych, takich jak np. choćby Francja czy Niemcy, które już dawno wybudowały większość infrastruktury, np. autostrady, gdy nie obowiązywały żadne ograniczenia w tym zakresie. Ta sytuacji powoduje również i ten negatywny efekt, że część produkcji będzie

15 przenoszona za naszą wschodnią granicę i CO2 będzie produkowane, a tracić będzie nasza gospodarka. Zbigniew Ziobro Przygotowania do konferencji w Cancún w sprawie zmiany klimatu (29 listopada-10 grudnia). ( ) Panie Przewodniczący! Walka z ociepleniem klimatu stała się bez wątpienia jednym z najważniejszych celów Unii Europejskiej. Istotnym jej czynnikiem wydaje się racjonalna polityka dotycząca obniżenia emisji dwutlenku węgla i gazów cieplarnianych do atmosfery. W projekcie unijnej rezolucji, przed szczytem w Cancún, znalazł się zapis o znacznym, ponad dwudziestoprocentowym, obniżeniu CO2 wśród krajów unijnych. Wydaje się, że Unia nie patrzy, lansując tego rodzaju politykę, na poważne konsekwencje dla gospodarek swoich państw członkowskich. Przy tak dużej redukcji po stronie Unii bardzo miękko określone jest stanowisko Wspólnoty w stosunku do redukcji emisji gazów w Stanach Zjednoczonych czy krajach Azji. Jest to duży błąd. Dziś, gdy Europa przeżywa regres ekonomiczny, powinniśmy bardziej skupiać się na działaniach zmierzających do wzmocnienia wspólnotowej gospodarki, a nie obciążać jej dodatkowymi kosztami. To nie państwa Unii Europejskiej są głównymi emitentami, lecz szybko rozwijające się gospodarki krajów rozwijających się, takich jak Chiny i Indie, które nie zamierzają redukować emisji. Produkcja przemysłowa, a za nią miejsca pracy, mogą, więc być przenoszone poza granice Unii Europejskiej. Nasza gospodarka będzie słabnąć, a emisja nie będzie spadać, ale rosnąć. Ta polityka prowadzi

16 donikąd. Dlatego trzeba się jeszcze raz zastanowić nad tego rodzaju kierunkiem polityki w zakresie walki z globalnym ociepleniem. Zbigniew Ziobro Plan działania na rzecz efektywności energetycznej. ( ) Panie Przewodniczący! Od września 2009 r. rozpoczęła się w Europie wymiana tradycyjnych żarówek, do których przywykli Europejczycy, na produkowane w nowej technologii energooszczędne. Jej potrzebę umotywowano hasłami energooszczędności właśnie. Działo się to mimo sygnałów o zbyt dużych kosztach finansowych takiej operacji ponoszonych przez obywateli państw Wspólnoty, zwłaszcza w tak krótkim okresie czasu. Tajemnicą poliszynela jest fakt, że przedstawione wtedy przez Komisję Europejską dane dotyczące efektów takiej zmiany pochodziły, jak wielu wskazuje, z biuletynów reklamowych producentów tychże nowych technologicznie żarówek. W omawianym sprawozdaniu widzimy podobne zbyt optymistyczne założenia. W niewystarczający sposób odnoszą się one do różnic rozwojowych pomiędzy krajami Wspólnoty, a przez to kosztów, jakie będą one musiały ponieść w przypadku realizacji wskazanych zaleceń. Osiągnięcie przez zakłady przemysłowe corocznej poprawy energooszczędności o wskazaniu 2 %, przy jednoczesnym zmniejszeniu emisji gazów cieplarnianych będzie skutkować wzrostem kosztów produkcji i przeniesieniem jej poza Europę. Zbigniew Ziobro Wystąpienia jednominutowe. ( )

17 Wielokrotnie wypowiadałem się w trakcie debat w Parlamencie Europejskim na temat polityki związanej z ograniczaniem emisji gazów cieplarnianych, którą bardzo mocno wspiera Parlament Europejski i Komisja Europejska. Zwracałem wszakże uwagę na to, że ta polityka prowadzi też do bardzo niekorzystnych zmian w gospodarce. W wielu sektorach prowadzi to do emigracji zakładów przemysłowych do innych krajów, mieszczących się poza Unią Europejską. Niestety, te uwagi licznych posłów, wskazujących na negatywne aspekty radykalnych ograniczeń emisji dwutlenku węgla, nie są brane pod uwagę przez Komisję Europejską. I tak dowiadujemy się, że kolejne wielkie zakłady przemysłowe z Niemiec, z Polski planują przeniesienie produkcji do krajów dawnego Związku Radzieckiego, czy nawet do Afryki, czy Ameryki Południowej. Ten fakt wymaga konkretnych działań ze strony Komisji, których brakuje i brakuje perspektywy i wizji Zbigniew Ziobro Zapytania do Komisji. ( ) Bardzo dziękuję, Panie Przewodniczący, że zechciał Pan jeszcze uwzględnić to moje pytanie. Biorąc jednak pod uwagę duże opóźnienie pozwolę się ograniczyć do jednej refleksji. Mianowicie chętnie podzielę się z panią komisarz informacjami na temat przedsiębiorstw, które decydują się przenieść swoją produkcję poza kraje Unii Europejskiej właśnie z uwagi na ograniczenia związane z redukcją emisji CO2. Myślę, że te konkretne fakty, które Pani przedstawię skłonią też Komisję do

18 analizy konsekwencji dla gospodarek Unii Europejskiej, jakie konsekwencje negatywne ma ten proces. Biorąc pod uwagę fakt, że emisja CO2 nie zna granic oraz to, że po przeniesieniu tej produkcji emisja ta będzie dalej postępować, co przecież negatywnie odbije się na środowisku a jest to nieuniknione gospodarka Unii Europejskiej poniesie na tym straty, ponieważ wyeksportuje miejsca pracy. Tadeusz Cymański Konferencja w sprawie zmiany klimatu.( ) Panie Przewodniczący! Chciałbym zaprotestować przeciwko atakom na ministra polskiego rządu. Jest on gospodarzem tego szczytu. Jest to uczciwy, szlachetny człowiek, który tym się różni od krytyków, że jest realistą. To jest szczyt światowy, a nie europejski. Najważniejsze jest to, z jakimi planami i założeniami przyjadą delegacje Chin, Indii i Stanów Zjednoczonych, i z czym wyjadą z Warszawy. Polityka oderwana od globalnej sytuacji jest polityką naiwną. Nie ma żadnej sprzeczności między działaniami Polski czy innych krajów a tym, co robi Unia Europejska, natomiast jest różnica w ocenie sytuacji. Już dzisiaj wiele zakładów produkcyjnych jest wyprowadzanych poza teren Unii Europejskiej właśnie z powodu bardzo restrykcyjnej polityki. Ambitne cele tak, ale cele realne, cele, które będą do osiągnięcia. Przy innym założeniu niestety ten szczyt klimatyczny skończy się kolejny raz klapą. A przecież gra toczy się o ogromną stawkę. Dlatego zgadzam się z panią komisarz, że bez aktywnej, może nawet agresywnej dyplomacji

19 klimatycznej, bez uzgodnień na szczeblu ONZ i wielkiej polityki nasza polityka będzie bardzo oderwana. My emitujemy aż 11% emisji CO 2, ale jest to tylko 11%, a stawką jest planeta. Nie możemy tracić miejsc pracy i konkurencyjności w sytuacji, kiedy potężni emitenci-truciciele tak naprawdę w tym procesie nie uczestniczą. Dlatego mój apel dotyczy tego, żeby wzmocnić siły i postawić cele realne, a w Paryżu rzeczywiście osiągnąć sukces mały, ale jednak sukces, bo czas płynie. Tadeusz Cymański Europejski rynek uprawnień do emisji dwutlenku węgla w 2012 r. ( ) Na forum parlamentarnej Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności w dniu 18 września odrzuciliśmy większością głosów projekt rezolucji w sprawie uprawnień do emisji CO 2. Tym samym nie został zaakceptowany projekt trwałego zmniejszenia uprawnień w systemie handlu emisjami. Po raz kolejny stanowczo sprzeciwiam się wszelkiej administracyjnej ingerencji w system handlu emisjami, który przecież miał funkcjonować zgodnie z zasadami wolnego rynku. Cel, jaki wyznaczono odpowiednia redukcja został przecież osiągnięty. Poważne wątpliwości budzi zatwierdzone przez komisję parlamentarną pytanie do Komisji. Zawiera ono apel o spójność planowanych reform strukturalnych z ograniczeniem celu unijnego do 2050 r., a przecież propozycje nowych celów redukcyjnych w okresie po 2020 r. nie zostały do tej pory zatwierdzone. W przypadku forsowania projektu ograniczenia

20 emisji o 80% do 2050 r. wiele krajów, w tym Polska, będzie zmuszonych do zastosowania prawa weta. Uczynią to w obronie swoich najbardziej elementarnych interesów gospodarczych, a także społecznych o tym przed chwilą mówił poseł A. Bielan. Należy również podkreślić, że wszelkie wysiłki w kwestii zmian klimatu będą nieskuteczne bez globalnego porozumienia w tej sprawie. To najbardziej elementarna i najważniejsza kwestia. Zmiany, które pojawiają się w Szwajcarii i w niektórych krajach, absolutnie nie zmieniają sytuacji globalnej. To Stany Zjednoczone, Chiny, Indie, potężni gracze, muszą w tej sprawie zmienić stanowisko. Dlatego ważne jest stanowisko na szczyt klimatyczny. Tadeusz Cymański System handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych. ( ) Panie Przewodniczący! Bardzo konsekwentnie uważam, że podwyższenie celów redukcyjnych dla Europy powinno następować jedynie w sytuacjach osiągnięcia globalnego porozumienia klimatycznego. Rozwiązanie dla lotnictwa, o którym dzisiaj dyskutujemy, jest godne poparcia. Opiera się właśnie ono na tym, aby w pierwszej kolejności doszło do globalnego porozumienia w sprawie ograniczenia emisji w tym sektorze, zanim podatek od emisji wprowadzi się na poziomie Unii Europejskiej. Na okres jednego roku zawieszamy więc opłaty dla lotów międzykontynentalnych. Do powyższego rozwiązania i wycofania się z pierwotnych ambicji i aspiracji Komisja Europejska została jednak przymuszona z powodu międzynarodowych protestów, a wręcz wojny

21 handlowej ze strony takich partnerów jak Stany Zjednoczone, Indie czy Chiny. Jest to spektakularne. Żałuję, że podobna refleksja nie miała miejsca w Unii Europejskiej w sprawie funkcjonowania pakietu klimatycznego, który jest bardzo szkodliwy dla naszych gospodarek. Myślę też, że problemem jest konkurencyjność europejskich firm, tak w zakresie pakietu klimatycznego, jak i sprawie, o której właśnie teraz dyskutujemy. Tadeusz Cymański Ramowa Konwencja Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmian Klimatu. ( ) Pani Przewodnicząca! Walka z ociepleniem klimatu to nie jest problem europejski, to jest problem dotyczący całej planety i wszystkich krajów. Dlatego nowe porozumienie dotyczyć musi wszystkich, a w szczególności tych, którzy zanieczyszczają najbardziej: Chin, Stanów Zjednoczonych, Indii. Same Chiny obecnie zużywają tyle węgla, co cała reszta świata. Podczas gdy Unia Europejska przyjmuje coraz bardziej ambitne plany redukcji, inni najwięksi emitenci zanieczyszczeń nie podjęli nawet formalnych zobowiązań redukcyjnych. W takiej sytuacji kolejne redukcje, podnoszenie poprzeczki, traci nie tylko sens ekologiczny, ale staje się przede wszystkim pozbawione rozsądku gospodarczego. Przemysł europejski przestaje być konkurencyjny, firmy są przenoszone do krajów, gdzie nie ma takich surowych zasad, a nasi obywatele płacą coraz wyższe rachunki za energię. Trzeba również bardzo zwrócić uwagę i zadbać, aby cele redukcyjne w Europie były dostosowane do realnych możliwości i sytuacji poszczególnych państw

22 Tadeusz Cymański Konkurencyjna gospodarka niskoemisyjna do 2050 r. ( ) Niezależnie od opcji politycznych wszyscy zgadzamy się, co do faktu, że ochrona środowiska jest obowiązkiem ludzkości. Dotyczy to również ograniczania spalania paliw kopalnych, czyli redukcji emisji dwutlenku węgla do atmosfery. Jednak realizacja takiego programu nie może być prowadzona w oderwaniu od realiów gospodarczych i sytuacji, w jakiej znajdują się poszczególne państwa wspólnoty. Mój kraj, Polska, dokonał ogromnego wysiłku w modernizacji postkomunistycznej, opartej na węglu gospodarki, w tym także potężnej redukcji emisji CO 2. Działania te oznaczają konkretne wyrzeczenia i koszty dla obywateli. Nakłady na energetykę ograniczają możliwości rozwoju w innych dziedzinach. Nawet obecna redukcja o 20% w naszych realiach gospodarczych będzie bardzo trudna i niesie negatywne konsekwencje społeczne. Polskie weto nie jest przejawem niezrozumienia, nonkonformizmu czy izolacji, ale wynika z chłodnej oceny sytuacji, z diagnozy i ograniczonych możliwości, jakimi dysponujemy. Ponadto jest jedna atmosfera na świecie i opinię publiczną bulwersuje fakt, że najwięksi truciciele, potężne gospodarki światowe Stany Zjednoczone, Chiny i Indie nie podejmują znaczących działań, co uderza w konkurencyjność i podważa sens całego projektu. Jacek Kurski Pani Przewodnicząca! Mam wrażenie, że mamy do czynienia z jakimś nowym rodzajem obłędu i nowej, świeckiej religii w Europie. Nie ma żadnych naukowych podstaw, które by dowodziły, że człowiek ma

23 decydujący wpływ na zwiększenie emisji CO 2 do atmosfery. To są cykle kilkusetletnie, które oddziałują na klimat. Są na to stosowne ekspertyzy, m.in. profesora Jaworowskiego, wybitnego badacza klimatu z Polski. Dlaczego Grenlandia nazywa się zieloną wyspą, a jest dzisiaj całkowicie zamrożona? Bo kiedyś była zieloną wyspą, ale klimat zmienił się niezależnie od człowieka. Dlatego trzeba się sprzeciwić tej nowej, świeckiej religii, obłędowi, który postawi pod znakiem zapytania jakikolwiek sens akcesji do Unii Europejskiej takich krajów jak Polska, która musiałaby wydać o wiele więcej pieniędzy na redukcję emisji CO 2 niż do tej pory uzyskała netto w wyniku polityki spójności. Jeżeli zatem 20-procentowa redukcja emisji CO 2 jest bez sensu, tym bardziej bez sensu jest 30-procentowa redukcja. Dlatego będę głosował przeciwko. Zbigniew Ziobro Analiza możliwości zwiększenia celu dwudziestoprocentowej redukcji emisji gazów cieplarnianych oraz ocena ryzyka ucieczki emisji. ( ) Opinia publiczna oczekuje od nas, polityków, abyśmy byli pragmatyczni i racjonalni, efektywni w każdym działaniu. Podatnicy różne rzeczy mogą nam wybaczyć, ale nie to, że będziemy wydawać ich pieniądze bez efektów. I kiedy mówimy o ociepleniu klimatycznym, powinniśmy na to popatrzeć, jak na pewien projekt racjonalny. Abstrahuję w tej chwili od kwestii związanej z zasadnością lub nie teorii, która legła u podstaw tych naszych decyzji politycznych, które zapadły w tej sprawie. Jest spór w nauce o tym wiemy, ale nie chcę go tutaj rozstrzygać.

24 Chciałbym jednak zwrócić uwagę, że gazy cieplarniane mają to do siebie, że nie znają granic. Jeśli nawet Unia Europejska przyjmie najbardziej restrykcyjne ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, a jednocześnie Chiny, Indie i inne kraje rozwijające się nie będą tego czynić, to efekt będzie taki sam. Poza efektem dla kieszeni podatnika europejskiego, gdzie produkcja będzie ograniczana, bezrobocie będzie rosło, a miejsc pracy będzie przybywać poza granicami Unii Europejskiej. W związku z tym, jeśli mamy działać w tej sprawie, to działajmy racjonalnie, tak, aby był to globalny proces, bo tylko wtedy będzie efektywny. Jeśli prawdą jest, że miesiąc emisji gazów cieplarnianych w Chinach odpowiada całorocznemu dwudziestoprocentowemu ograniczeniu w Europie, to jest to wymowna informacja. Zbigniew Ziobro Konferencja w Durbanie w sprawie zmian klimatu. ( ) Unia Europejska jest jedynym podmiotem międzynarodowym, który w czasach kryzysu chce stawiać się, jako lider walki ze zmianami klimatycznymi. Narzucamy sobie kolejne limity obniżek emisji gazów cieplarnianych, dusząc tym samym własny przemysł. W podobnym kierunku idzie tekst rezolucji przedstawiony na zbliżający się szczyt klimatyczny w Durbanie. Chcemy być liderem sami dla siebie, gdy cały świat idzie w innym kierunku. Dlatego sprzeciwiam się propozycjom zwiększenia obniżki emisji CO2 oraz pomysłom nakładania podatków ekologicznych na energochłonne gałęzie przemysłu w państwach członkowskich.

25 Należy pamiętać, iż w ostatnim roku Kanada radykalnie zwiększyła emisje o 25 %, gwałtowanie rozwijające swój przemysł Chiny zanotowały wzrost o 10%, Indie o ponad 8%, a USA o około 4%. Nawet nasz najbliższy sąsiad na wschodzie Ukraina planuje zwiększenie wykorzystania węgla do produkcji energii z 22% do 33% do 2030 roku, co automatycznie odbije się we wzroście emisji CO2. Dość już ustępstw w kwestii redukcji emisji gazów cieplarnianych. Tym bardziej, że Komisja od dłuższego czasu nie jest w stanie przedstawić analizy oddziaływania wprowadzanych zmian na europejski sektor przemysłu ciężkiego i energetyki. Przedstawiany tutaj rozwój sektora zielonej energii wydaje się tylko ubogim substytutem. W Durbanie to nasi partnerzy muszą zrobić następny krok, my możemy na nich poczekać. Zbigniew Ziobro Działania następcze po konferencji w Durbanie w sprawie zmian klimatu. ( ) Brak porozumienia w Durbanie jest faktem, który Komisja powinna przyjąć do wiadomości. Również pani komisarz powinna ten fakt wreszcie wziąć pod uwagę w swoich decyzjach i działalności, ponieważ działalność w polityce powinna być racjonalna, pragmatyczna, przewidywalna i prowadzić do jasnego celu. Polityka klimatyczna racjonalna będzie tylko wtedy, jeśli spojrzy się na nią w perspektywie globalnej. Gazy cieplarniane nie znają granic, jeśli więc faktem jest, że w Durbanie Kanada już zupełnie wypowiada umowę z Kioto, jeśli faktem jest, że pozostałe kraje, które są głównymi emitentami, jak Chiny, nie decydują się na istotne ograniczenia emisji wspólnie z

26 Europą, to oznacza, że nasza polityka jest donkiszoterią, że nasza polityka nie jest skuteczna, że nawet gdyby udało się ograniczyć te limity, tak jak proponuje pani komisarz i Komisja, to nie przyniesie to zamierzonego celu w postaci wpływu na zmiany klimatu na świecie. Polityka może mieć sens tylko wtedy, jeśli jest globalne porozumienie. Jeśli efektem polityki w Europie będzie ograniczenie konkurencyjności naszej gospodarki na rzecz krajów mniej rozwiniętych, do których będzie emigrował przemysł, a wraz z nim miejsca pracy, to będzie to miało fatalne konsekwencje dla naszej gospodarki. Tylko dla Polski według szacunków między rokiem 2013 a 2020 będzie to oznaczać stratę 250 tysięcy miejsc pracy. A rachunki za energię wzrosną o 30-40% od roku To naprawdę może oznaczać kryzys i w Unii Europejskiej, i w stosunku do Unii Europejskiej. To bardzo niedobre wieści, pani komisarz. Trzeba je brać pod uwagę. Fakty! Tadeusz Cymański, Jacek Włosowicz, Zbigniew Ziobro Implikacje wprowadzenie niskiej ilości bezpłatnych pozwoleń emisyjnych na produkcję i rynek pracy w Polsce, przykład Zakładów Przemysłu Wapienniczego Trzuskawica ( ) Od dłuższego czasu eksperci oceniają, iż wprowadzenie limitów emisji CO 2 stanowi realne zagrożenie dla utrzymania miejsc pracy w Polsce. Pojawiają się już pierwsze informacje mówiące o podniesieniu kosztów produkcji, co ma negatywne przełożenie na nastroje przedsiębiorców oraz politykę zatrudnienia. Szczególnie narażone są sektory wysokoemisyjne energetyka, przemysł budowlany, chemiczny oraz stalowy.

27 Jak informują związkowcy z Zakładów Przemysłu Wapienniczego Trzuskawica (Świętokrzyskie) bez zwiększenia darmowych kwot emisji w latach cementownie oraz zakłady kooperujące produkujące w Polsce będą musiały ograniczać produkcje oraz zatrudnienie. Wobec tego pragniemy zapytać: 1. Czy Komisja zamierza zwiększyć ilość darmowych pozwoleń na emisje gazów cieplarnianych dla krajów Europy Środkowo-Wschodniej? 2. Czy Komisja ma wiedzę na temat tego jak ustalone, niskie limity bezpłatnej emisji CO 2 odbiją się na rynku pracy w Polsce? 3. Jak Komisja zamierza reagować na istniejące przesłanki wskazujące na zamiary przeniesienia części produkcji do krajów nieobjętych limitami emisji gazów cieplarnianych, np. Białorusi? 4. Jakie działania podejmuje Komisja, aby wspomóc zakłady produkujące cement oraz branżę budowlaną w kontekście potrzeby kupowania pozwoleń na emisję CO 2 oraz rosnącej konkurencji z Chin, gdzie producentów nie obowiązują restrykcje? 5. Jak zapowiadane zmniejszenie limitów emisji ma się do założeń polityki konkurencji mówiących o obniżce kosztów produkcji i zwiększeniu konkurencyjności Unii względem reszty świata? Czy obie strategie nie kolidują ze sobą? Jacek Kurski Globalne ocieplenie. ( ) Pojawia się coraz więcej wiarygodnych doniesień podważających teorię globalnego ocieplenia. Międzynarodowy Panel ds. Zmian Klimatycznych

28 ONZ (IPCC) potwierdził w połowie stycznia nieprawdziwość przewidywań dotyczących topnienia lodowców w Himalajach do 2035 r. Tym samym obalony został jeden z kluczowych argumentów zwolenników teorii globalnego ocieplenia. Przypomnę, że w połowie grudnia pojawiły się również doniesienia o rzekomym manipulowaniu danymi HadCRUT dotyczącymi stacji meteorologicznych w Rosji przez brytyjski Met Office Hadley Centre. Dane te miały wbrew faktom dowodzić, że klimat rzeczywiście się ociepla. Przebieg zimy 2009/2010 w wielu krajach europejskich w drugiej połowie grudnia i w pierwszej połowie stycznia również skłania do sceptycyzmu odnośnie do zjawiska globalnego ocieplenia. Czy w związku z powyższym Komisja Europejska zamierza dokonać przeglądu swojej polityki w tym obszarze i wypracować nową strategię klimatyczną, która uwzględniałaby stan rzeczywisty nie zaś urojone zagrożenia? Zbigniew Ziobro Przeciwdziałanie zjawisku carbon leakage poprzez internalizację kosztów związanych z emisją gazów cieplarnianych. ( ) Polityka Unii Europejskiej zmierzająca do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych jest z ekonomicznego punktu widzenia niekorzystna dla przedsiębiorców z różnych sektorów gospodarki. Prowadzi ona do wzrostu kosztów produkcji i w efekcie do trudności z utrzymaniem dotychczasowego poziomu konkurencyjności. W efekcie może to prowadzić do przeniesienia produkcji w inne regiony świata, gdzie koszty emisji gazów cieplarnianych nie stanowią kosztów produkcji lub są istotnie niższe.

29 Czy w związku z powyższym Komisja rozważa podjęcie działań zmierzających do ograniczenia, a docelowo do wyeliminowania, zjawiska carbon leakage poprzez internalizację kosztów związanych z emisją gazów cieplarnianych? Zbigniew Ziobro Koszty redukcji CO2 w Unii Europejskiej. ( ) Do 2020 r. Unia Europejska planuje zmniejszyć ilość emitowanego CO2 o 20%. Tak ambitny cel nie pozostanie bez wpływu na gospodarkę państw członkowskich. Juz dziś wiele firm przenosi swoją produkcję poza granice Wspólnoty Europejskiej, nie będąc w stanie ponosić kosztów europejskiej polityki klimatycznej. Czy Komisja przeprowadziła symulacje pokazujące, jaki wpływ będzie miała redukcja CO2 na stan gospodarek państw Unii Europejskiej? Jakie państwa poniosą największe koszty takiej operacji i jak wpłynie to na ich PKB? Jak przedstawiają się koszty ponoszone przez gospodarki państw europejskich przy założeniu zmniejszenia emisji gazów do 2020 roku o 10% i 15%? Zbigniew Ziobro Faktyczne zwiększenie emisji CO2 po wprowadzeniu pakietu energetyczno-klimatycznego. ( ) Jak podaje polska gazeta Rzeczpospolita, Izba Gospodarcza Ciepłownictwo Polskie alarmuje, że wzrost cen ciepła dostarczanego

30 poprzez ciepłownie i elektrociepłownie w Polsce, który nastąpi po 2013 w związku z wprowadzeniem opłat za prawa do emisji CO2, sprawi, że prywatni odbiorcy będą przechodzili z systemów scentralizowanych na systemy indywidualne. Według analiz Izby wynikiem tego może być zwiększenie emisji CO2 nawet o 25 %, zwiększą się także emisje dwutlenków siarki i tlenków azotu. Jaka jest, więc logika we wprowadzaniu w życie unijnego pakietu energetyczno-klimatycznego, skoro według obliczeń jego efekt będzie wręcz odwrotny od zamierzonego i doprowadzi do zwiększenia emisji CO2 oraz różnych szkodliwych substancji? Zbigniew Ziobro Zmniejszenie zużycia energii poprzez większe wykorzystanie aluminium i jego stopów, ze zwróceniem szczególnej uwagi na recykling.( ) Aluminium i jego stopy należą, po stopach żelaza, do podstawowych materiałów konstrukcyjnych. Mała gęstość i osiągane własności mechaniczne dla tych materiałów czynią je atrakcyjnymi przy projektowaniu lekkich konstrukcji, w tym konstrukcji z wykorzystaniem rozwiązań hybrydowych. Doskonalenie już stosowanych materiałów na bazie tworzyw kompozytowych, jak również materiałów na bazie aluminium oraz rozwój nowych, o lepszych własnościach mechanicznych, stanowi jedną z dróg zmniejszenia masy konstrukcji, a przez to zmniejszenia zużycia energii i paliw, np. w eksploatacji środków transportu.

31 Czy w związku z powyższym nie należałoby rozważyć przyjęcia strategii zwiększenia wykorzystania aluminium i jego stopów w Unii Europejskiej, ze zwróceniem szczególnej uwagi na odzyskiwanie tych materiałów poprzez recykling? Szacuje się przecież, że koszty odzysku w wyniku recyklingu stanowią ok. 30 % kosztów wytwarzania aluminium w porównaniu do otrzymywania tego metalu z rudy. Zbigniew Ziobro Podatek ekologiczny od samochodów. ( ) Zgodnie z doniesieniami medialnymi Dyrekcja Generalna Komisji ds. Przedsiębiorstw i Przemysłu pracuje nad ujednoliceniem procedur związanych z opodatkowaniem i rejestracją samochodów. W efekcie przygotowanych zmian planuje m.in. wprowadzić podatek ekologiczny zamiast akcyzy we wszystkich państwach członkowskich. Za jego wprowadzeniem silnie lobbują producenci i dealerzy samochodów, mający na celu zwiększenie sprzedaży nowych samochodów, od których podatek byłby niższy. Jednak należy zwrócić uwagę, że opłata roczna stanowiłaby dotkliwe obciążenie dla osób, które posiadają starsze auto. Odnosi się to zarówno do osób, dla których kupno nowego samochodu stanowi zbyt wysokie obciążenie finansowe, jak i dla miłośników motoryzacji, którzy kochają i kolekcjonują starsze auta. W związku z powyższym bardzo proszę Komisję Europejską o odpowiedź na następujące pytania:

32 1. Czy wprowadzenie podatku ekologicznego nie spowoduje pogłębienia różnic rozwojowych oraz pogłębienia rozwarstwienia społecznego w poszczególnych państwach UE? 2. Czy Komisja Europejska dostrzega problem, że sięganie do kieszeni użytkowników starszych samochodów zmusi wielu z nich do złomowania samochodu i jednocześnie pozbawi możliwości zarobkowania? 3. Jeżeli wprowadzenie podatku ekologicznego jest przede wszystkim związane z ochroną środowiska, dlaczego zajmuje się nim Dyrekcja Generalna Komisji ds. Przedsiębiorstw i Przemysłu, będąca często pod wpływem lobbingu grup przemysłowych, a nie Dyrekcja Generalna Komisji ds. Środowiska? Zbigniew Ziobro Nowa strategia energetyczna Ukrainy w kontekście polityki klimatycznej UE. ( ) W nowej strategii energetycznej Ukrainy do 2030 r. przyjęto, że w ciągu najbliższych 20 lat Ukraina stanie się państwem samowystarczalnym energetycznie. Ma to nastąpić dzięki rozwojowi energetyki atomowej (budowa 11 nowych reaktorów atomowych) oraz znacznemu wzrostowi wykorzystania rodzimych źródeł węgla. Jak prognozują Ukraińcy, wydobycie węgla powinno wzrosnąć z 78,5 mln ton rocznie do 130 mln ton w 2030 r. Zaowocuje to zwiększeniem produkcji energii otrzymywanej z węgla z 22 % do 33 % w 2030 r. Dokument zakłada również otwarcie rynku na inwestorów z Unii Europejskiej oraz sprzedaż części energii na rynki państwa Zachodnich.

33 1. Jak Komisja ocenia ukraińską strategię energetyczną do 2030 r., szczególnie w kontekście rozdziału dotyczącego zwiększenia produkcji energii z węgla kamiennego? 2. Jak przebiega realizacja programów wsparcia rozwoju energii INOGATE? Jakie inwestycje i działania realizowane na Ukrainie otrzymały wsparcie w ramach tego programu? 3. Jakie działania zostały podjęte przez Komisję, aby zapobiec tak zwanej ucieczce CO2 oraz dla ochrony rodzimych zakładów energetycznych przed konkurencją ze strony taniej energii sprowadzanej spoza Unii (np. z Ukrainy) i produkowanej w państwach nieprzestrzegających lub niestosujących się do międzynarodowych ustaleń w sprawie CO2? Zbigniew Ziobro, Tadeusz Cymański, Jacek Włosowicz, Jacek Olgierd Kurski Polityka unijna, a wyhamowanie globalnego ocieplenia. ( ) Jak twierdzą naukowcy z Met Office brytyjskiej organizacji badającej klimat globalne ocieplenie wyhamowało. Badacze doszli do wniosku, że wzrost temperatury zatrzyma się na poziomie niższym niż w 1998 r. Wyniki te uzyskano mimo zanotowanego wzrostu emisji CO 2 i gazów cieplarnianych w Ameryce i Azji. Uznali, że zmiany klimatyczne nie wiążą się ściśle z działalnością człowieka, a mają charakter cykliczny. W związku z tym prosimy o odpowiedź: 1. Jak Komisja ocenia badania prowadzone przez Met Office? 2. Czy Komisja zamierza zweryfikować badania, na podstawie, których przyjęła założenia dotyczące obniżki emisji CO 2 i gazów cieplarnianych

34 przyjętych w pakiecie energetyczno-klimatycznym? 3. Kiedy ostatni raz Komisja zleciła przeprowadzenie badań dotyczących postępów w ociepleniu Ziemi? Jakie instytuty otrzymały to zlecenie? 4. Jakie instytuty, zajmujące się zmianami klimatu, finansuje Komisja i na podstawie jakich programów? Zbigniew Ziobro, Jacek Kurski, Jacek Włosowicz, Tadeusz Cymański oraz Mirosław Piotrowski Zmniejszenie ilości pozwoleń na emisje, CO 2. ( ) Otrzymaliśmy sygnały od zaniepokojonych przedsiębiorców, którzy przedstawiali krytyczne stanowisko w sprawie propozycji Komisji dotyczącej wycofania z rynku pewnej ilości pozwoleń na emisję, CO 2 na początku trzeciej fazy ETS/UE, tzw. set aide. Pracodawcy informowali o możliwych, negatywnych, konsekwencjach takich decyzji dla europejskiej gospodarki. 1. Czy Komisja może przedstawić prognozowaną liczbę pozwoleń, które zostaną wycofane z rynku oraz analizy dotyczące wpływu takich decyzji na gospodarki poszczególnych państw? 2. Jakie kryteria będą brane pod uwagę przy obliczaniu nowych limitów emisji oraz ilości pozwoleń na emisje? 3. Zmniejszenie ilości pozwoleń na emisje będzie prowadzić do wzrostu ich ceny na rynku. Jakie działania zamierza podjąć Komisja, aby zmniejszyć bezpośrednie koszty firm związane z prognozowanym

35 wzrostem cen limitów emisyjnych? Czy Komisja rozważa wprowadzenie dodatkowych lub wydłużenie istniejących okresów przejściowych dla krajów, w których wzrost kosztów pozwoleń na emisję może spowodować znaczne straty i spowolnienie w gospodarce np. Polski? Prosimy o przedstawienie analizy SWOT dotyczącej wpływu projektu Komisji na sektor MŚP. Jacek Włosowicz, Jacek Kurski, Tadeusz Cymański Zakaz palenia węglem w województwie małopolskim W ubiegłym tygodniu Sejmik Województwa Małopolskiego uchwalił zakaz używania paliw stałych, w tym węgla kamiennego, do ogrzewania domów i mieszkań w Krakowie. Podnieść należy, że wprowadzanie tego typu zakazów będzie rodziło w dalszej konsekwencji likwidację dziesiątek tysięcy miejsc pracy w Polsce u producentów urządzeń grzewczych. Odnosząc się w tym zakresie do decyzji radnych warto wskazać chociażby na zakład Defro ze Strawczyna w województwie świętokrzyskim. Obecnie firma daje zatrudnienie ponad 500 osobom. Tego typu decyzje, jak radnych z Krakowa, będą skutkowały redukcją zatrudnienia w Defro, a w dalszej kolejności stanowią realne zagrożenie do likwidacji zakładu. I taki los podzieli wiele firm z branży. Dyrektywa 98/70/WE zezwala państwom członkowskim na wprowadzenie surowszych niż określone dyrektywą wymagań jakościowych w odniesieniu do paliw spalinowych na określonych obszarach terytorium państw członkowskich. Możliwość taka jest jednak traktowana jako odstępstwo uzasadnione ochroną zdrowia ludności w

36 określonej aglomeracji lub środowiska w określonej strefie ekologicznie wrażliwej, jeżeli zanieczyszczenie powietrza lub wód gruntowych stanowi poważny i groźny problem dla zdrowia ludzkiego i środowiska lub jeśli obawy, że może stanowić ono taki problem, są uzasadnione. Zgodnie z art. 6 tej dyrektywy państwo członkowskie, które chce wprowadzić takie odstępstwo, zobowiązane jest z wyprzedzeniem przedłożyć KE wniosek. W uzasadnieniu tego wniosku musi ono wykazać, że odstępstwo nie narusza zasady proporcjonalności i że nie zakłóca ono swobodnego przepływu osób i towarów. Musi także dostarczyć KE dane dotyczące środowiska dla danej aglomeracji lub danego obszaru, jak również przewidywanych skutków proponowanych środków dla środowiska. W związku z powyższym, w nawiązaniu do decyzji radnych Sejmiku Małopolskiego, którzy podjęli uchwałę o zakazie używania paliw stałych w Krakowie, proszę odpowiedzieć, czy Komisji Europejskiej został w myśl art. 6 dyrektywy 98/70/WE przedłożony specjalny wniosek uzasadniający przedmiotowe odstępstwo?

37 2. Bezpieczeństwo energetyczne Europy Środkowo Wschodniej Zbigniew Ziobro Działania UE związane z poszukiwaniem i wydobyciem ropy naftowej w Europie. ( ) Pani przewodnicząca! Niewątpliwie bezpieczeństwo wydobycia oraz transportu surowców naturalnych powinno być monitorowane przez Komisję Europejską. Kluczową kwestią oprócz optymalnych standardów bezpieczeństwa powinno być również przygotowanie przedsiębiorstw wydobywających oraz transportujących surowce naturalne na okoliczność awarii mogących powodować skażenie środowiska na dużą skalę. Nie możemy zapomnieć o koniecznych środkach finansowych, które powinny zabezpieczać firmy zajmujące się tego rodzaju działalnością gospodarczą. Już niedługo zostanie uruchomiony gazociąg pompujący ogromne ilości gazu na dnie Morza Bałtyckiego. Myślę, że jest to doskonała okazja, by zadać pytanie, czy Komisja Europejska zrobiła cokolwiek, aby zabezpieczyć interesy milionów Europejczyków żyjących nad Bałtykiem, którzy mogą być ofiarami katastrofy ekologicznej na niespotykaną skalę w wyniku wybuchu lub rozszczelnienia tego gazociągu. Warto tu przypomnieć, że rezolucja Parlamentu Europejskiego sprzed dwóch lat w tej sprawie, co do przygotowania skutków ekologicznych dla tej inwestycji, została całkowicie zlekceważona i inwestycja ta jest już w toku. Co zrobi Komisja Europejska w tej sprawie, byśmy nie żałowali straconego czasu, gdy dojdzie do nieszczęścia?

38 Zbigniew Ziobro Zmiana rozporządzenia (WE) nr 663/2009 ustanawiającego program wspomagania naprawy gospodarczej poprzez przyznanie pomocy finansowej Wspólnoty na projekty w dziedzinie energetyki. ( ) Pani przewodnicząca! Będę popierał każdą propozycję zwiększania funduszy unijnych na wsparcie projektów energetycznych. Również warto wspierać tzw. zieloną energię. Jednak trzeba sobie powiedzieć szczerze: iluzją jest często prezentowane tu myślenie, przedstawiające zieloną energię jako rozwiązanie wszystkich problemów energetycznych Europy. Tymczasem Wspólnota potrzebuje dużych, podkreślam dużych, inwestycji. Ich podstawą jest zapewnienie dywersyfikacji dostaw paliw. Takie rozwiązanie jest możliwe choćby przez budowę gazociągu Nabucco, łączącego olbrzymie złoża gazu w rejonie Azji Centralnej z odbiorcami w Europie, rozbudowa sieci przesyłowych oraz budowa nowych interkonektorów w Europie Środkowo-Wschodniej. Chcemy rozwijać zieloną energię, ale jednocześnie niestety całkowicie pomija się rozwój technik wydobycia gazu łupkowego i nie przekazuje na to odpowiednich środków. Jest to gaz niekonwencjonalny, który odgrywa już ogromną rolę w wydobyciu w Stanach Zjednoczonych i daje Ameryce zupełną niezależność, jeżeli chodzi o dostęp do gazu. Duże ilości tego gazu znajdują się we Francji, Polsce czy Bułgarii. Tutaj widać zupełną pasywność wobec możliwości wykorzystania tego wielkiego potencjału. Europejska solidarność wymaga, aby Unia wspierała te projekty jako strategiczne dla jej przyszłości, gwarantujące równomierny rozwój

39 wszystkich państw europejskich. Szkoda, że dziś nie rozmawiamy o wielkich inwestycjach, realnie rozwiązujących problemy energetyczne, łączących i rozwijających Wspólnotę Europejską; dyskutujemy zaś o środkach ważnych, związanych z zieloną energią, pamiętajmy jednak to iluzja, że zielona energia rozwiąże problemy energetyczne. Zbigniew Ziobro Nowa strategia energetyczna dla Europy ( ) W przedstawionym projekcie wciąż brakuje twardych odniesień do dwóch ważnych kwestii. Po pierwsze, wsparcia finansowego z budżetu Unii Europejskiej dla poszukiwania alternatywnych źródeł surowców, takich jak gaz łupkowy. Dzięki niemu USA już zapewniły sobie niezależność energetyczną. Jak wynika z doniesień naukowców i geologów, podobna perspektywa energetycznej autonomii rysuje się również przed Unią Europejską. Istotna w tej kwestii wydaje się zmiana polityki unijnej, tak aby wspierała ona poszukiwania i eksploatację gazu łupkowego. Ważne jest też zapewnienie wsparcia finansowego udzielanego instytucjom zajmującym się rozwojem technologii wydobycia i transportu gazu, w tym wykorzystania CO2 w procesie szczelinowania łupków. Drugą kwestią jest brak twardych odniesień do realizacji konkretnych inwestycji w projekty przesyłowe paliw. Jest to kolejny dokument, który ze strategią nie ma nic wspólnego. Parlament Europejski musi w końcu wskazać istotne dla jego bezpieczeństwa energetycznego projekty i sposób ich finansowania. Pomimo deklaracji zarówno w programie partnerstwa wschodniego, jak i synergii czarnomorskiej wciąż wstrzymana jest budowa gazociągu Nabucco łączącego złoża w Azji z

40 odbiorcami w Europie. W strategii brakuje również odniesień do możliwości wykorzystania złóż w Afryce oraz w rejonie Arktyki. Ostatnią pominiętą kwestią jest brak wyraźnego wytłumaczenia terminu "bezpieczeństwo energetyczne Unii Europejskiej". Co on de facto oznacza? Czy ma on odnosić się do Wspólnoty jako całości, czy do stanu zabezpieczenia dostaw poszczególnych państw członkowskich tworzących dziś Unię Europejską? Zbigniew Ziobro Bezpieczeństwo jądrowe 25 lat po wypadku w Czarnobylu. ( ) 25 lat po awarii nuklearnej w Czarnobylu coraz bardziej dociera do nas świadomość, jak tragiczne konsekwencje dla zdrowia, a nawet życia ludzi, całego środowiska naturalnego ma katastrofa w elektrowni atomowej. Również ta świadomość dociera do nas po tym, co wydarzyło się niedawno w Fukushimie. Jedną z podstawowych przyczyn awarii w Czarnobylu, wiemy to na pewno, była wadliwa konstrukcja reaktora. I rodzi się tu pytanie: czy Unia Europejska kontroluje, co dzieje się z pozostałymi reaktorami z ery Związku Sowieckiego, jakie czyni kroki w tym kierunku, aby zapewnić ich bezpieczeństwo? Obecnie na terenie Wspólnoty Europejskiej działa ponad 140 elektrowni atomowych, zaś na terenie kontynentu europejskiego ponad 190. Popieram więc decyzję o przeprowadzeniu testów obciążeniowych w elektrowniach atomowych na terenie Unii. Testy te jednak nie będą obowiązkowe, a brak uczestnictwa w nich nie będzie się wiązał z żadnymi konsekwencjami. Jakie więc będą efekty takich testów dla elektrowni,