PROGRAM NAUCZANIA DLA ZAWODU MECHANIK-MONTER MASZYN I URZĄDZEŃ, O STRUKTURZE MODUŁOWEJ

Transkrypt

1 ROGRAM NAUZANIA DLA ZAWODU MEHANIK-MONTER MASZYN I URZĄDZEŃ, O STRUKTURZE MODUŁOWEJ Wersja po recenzjach Warszawa 2012 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 1

2 SIS TREŚI 1. TY ROGRAMU: MODUŁOWY RODZAJ ROGRAMU: LINIOWY AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU MEHANIK-MONTER MASZYN I URZĄDZEŃ Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO INFORMAJA O ZAWODZIE MEHANIK-MONTER MASZYN I URZĄDZEŃ UZASADNIENIE OTRZEBY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE MEHANIK-MONTER MASZYN I URZĄDZEŃ OWIĄZANIA ZAWODU MEHANIK-MONTER MASZYN I URZĄDZEŃ Z INNYMI ZAWODAMI ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE MEHANIK-MONTER MASZYN I URZĄDZEŃ LAN NAUZANIA DLA ZAWODU MEHANIK-MONTER MASZYN I URZĄDZEŃ ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH MODUŁÓW M1 rzygotowanie do wykonywania prac mechaniczno-monterskich M2 Wykonywanie montażu maszyn i urządzeń M3 Obsługiwanie i konserwacja maszyn i urządzeń M4 Instalowanie i uruchamianie maszyn i urządzeń M5 rzygotowanie do wejścia na rynek pracy ZAŁĄZNIKI rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 2

3 TY SZKOŁY: ZASADNIZA SZKOŁA ZAWODOWA 1. TY ROGRAMU: MODUŁOWY 2. RODZAJ ROGRAMU: LINIOWY Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: Autorzy: mgr inż. Grażyna Dobrowolska-Zabłocka, dr inż. Janusz Figurski, mgr inż. Marek Olsza, mgr inż. Jerzy Zagańczyk. Recenzenci: dr inż. Krzysztof resz, dr inż. Krzysztof Symela Konsultanci: mgr inż. Robert Wanic 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO rogram nauczania dla zawodu MEHANIK-MONTER MASZYN I URZĄDZEŃ opracowany jest zgodnie z poniższymi aktami prawnymi: Ustawą z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw. Rozporządzeniem w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego z dnia 23 grudnia 2011 r. Rozporządzeniem w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach z dnia 7 lutego 2012 r. Rozporządzeniem w sprawie ramowych planów nauczania z dnia 7 lutego 2012 r. Rozporządzeniem w sprawie dopuszczania do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczania do użytku szkolnego podręczników z dnia 21 czerwca 2012 r. Rozporządzeniem w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych z dnia 30 kwietnia 2007 z późn. zmianami. Rozporządzeniem w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach z dnia 17 listopada 2010 r. Rozporządzeniem w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach z dnia 31 grudnia 2002 r. z późn. zmianami. 5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO elem kształcenia zawodowego jest przygotowanie uczących się do życia w warunkach współczesnego świata, wykonywania pracy zawodowej i aktywnego funkcjonowania na zmieniającym się rynku pracy. Zadania szkoły i innych podmiotów prowadzących kształcenie zawodowe oraz sposób ich realizacji są uwarunkowane zmianami zachodzącymi w otoczeniu gospodarczo-społecznym, na które wpływają w szczególności: idea gospodarki opartej na wiedzy, globalizacja procesów gospodarczych i społecznych, rosnący rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 3

4 udział handlu międzynarodowego, mobilność geograficzna i zawodowa, nowe techniki i technologie, a także wzrost oczekiwań pracodawców w zakresie poziomu wiedzy i umiejętności pracowników. W procesie kształcenia zawodowego ważne jest integrowanie i korelowanie kształcenia ogólnego i zawodowego, w tym doskonalenie kompetencji kluczowych nabytych w procesie kształcenia ogólnego, z uwzględnieniem niższych etapów edukacyjnych. Odpowiedni poziom wiedzy ogólnej powiązanej z wiedzą zawodową przyczyni się do podniesienia poziomu umiejętności zawodowych absolwentów szkół kształcących w zawodach, a tym samym zapewni im możliwość sprostania wyzwaniom zmieniającego się rynku pracy. W procesie kształcenia zawodowego są podejmowane działania wspomagające rozwój każdego uczącego się, stosownie do jego potrzeb i możliwości, ze szczególnym uwzględnieniem indywidualnych ścieżek edukacji i kariery, możliwości podnoszenia poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych oraz zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki. Elastycznemu reagowaniu systemu kształcenia zawodowego na potrzeby rynku pracy, jego otwartości na uczenie się przez całe życie oraz mobilności edukacyjnej i zawodowej absolwentów ma służyć wyodrębnienie kwalifikacji w ramach poszczególnych zawodów wpisanych do klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego. 6. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU MEHANIK-MONTER MASZYN I URZĄDZEŃ Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO rogram nauczania dla zawodu mechanik-monter maszyn i urządzeń uwzględnia aktualny stan wiedzy o zawodzie ze szczególnym zwróceniem uwagi na nowe technologie i najnowsze koncepcje nauczania. rogram uwzględnia także zapisy zadań ogólnych szkoły i umiejętności zdobywanych w trakcie kształcenia w szkole ponadgimnazjalnej umieszczonych w podstawach programowych kształcenia ogólnego, w tym: 1) umiejętność zrozumienia, wykorzystania i refleksyjnego przetworzenia tekstów, prowadząca do osiągnięcia własnych celów, rozwoju osobowego oraz aktywnego uczestnictwa w życiu społeczeństwa; 2) umiejętność wykorzystania narzędzi matematyki w życiu codziennym oraz formułowania sądów opartych na rozumowaniu matematycznym; 3) umiejętność wykorzystania wiedzy o charakterze naukowym do identyfikowania i rozwiązywania problemów, a także formułowania wniosków opartych na obserwacjach empirycznych dotyczących przyrody lub społeczeństwa; 4) umiejętność komunikowania się w języku ojczystym i w językach obcych; 5) umiejętność sprawnego posługiwania się nowoczesnymi technologiami informacyjnymi i komunikacyjnymi; 6) umiejętność wyszukiwania, selekcjonowania i krytycznej analizy informacji; 7) umiejętność rozpoznawania własnych potrzeb edukacyjnych oraz uczenia się; 8) umiejętność pracy zespołowej. W programie nauczania dla zawodu mechanik-monter maszyn i urządzeń uwzględniono powiązania z kształceniem ogólnym polegające na wcześniejszym osiąganiu efektów kształcenia w zakresie przedmiotów ogólnokształcących stanowiących podbudowę dla kształcenia w zawodzie. Dotyczy to przede wszystkim takich przedmiotów jak: matematyka, a także podstawy przedsiębiorczości i edukację dla bezpieczeństwa. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 4

5 7. INFORMAJA O ZAWODZIE MEHANIK-MONTER MASZYN I URZĄDZEŃ Mechanik-monter maszyn i urządzeń należy do zawodów bardzo często spotykanych w sferze zatrudnienia. Dominującym układem czynności w zawodzie są prace montażowe i remontowe, które wykonuje pracownik zajmujący się wytwarzaniem, konserwacją, naprawą i eksploatacją maszyn i urządzeń mechanicznych. raca mechanika-montera maszyn i urządzeń wymaga na ogół zespołowego działania i oparta jest na współpracy. 8. UZASADNIENIE OTRZEBY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE MEHANIK-MONTER MASZYN I URZĄDZEŃ rzemysł maszynowy należy do rozwijającej się gałęzi gospodarki w naszym kraju. Mechanicy należą do grupy poszukiwanych pracowników. Rynek pracy oczekuje na profesjonalnych pracowników o wysokich kwalifikacjach zawodowych. Ze względu na spełniane funkcje produkcyjne i usługowe, absolwenci tego zawodu znajdują zatrudnienie przede wszystkim w przedsiębiorstwach przemysłu metalowego i maszynowego, przedsiębiorstwach obsługowo-naprawczych, a także w innych działach gospodarki, zajmujących się wytwarzaniem i eksploatacją maszyn i urządzeń. Szybkie przeobrażenia w technice, technologii, organizacji produkcji i usługach stwarzają potrzebę rozwijania kształcenia w zawodzie. Absolwenci w zawodzie mogą podejmować indywidualną działalność gospodarczą w formie jednoosobowego przedsiębiorstwa. 9. OWIĄZANIA ZAWODU MEHANIK-MONTER MASZYN I URZĄDZEŃ Z INNYMI ZAWODAMI odział zawodów na kwalifikacje czyni system kształcenia elastycznym, umożliwiającym uczącemu się uzupełnianie kwalifikacji stosownie do potrzeb rynku pracy, własnych potrzeb i ambicji. Wspólne kwalifikacje mają zawody kształcone na poziomie zasadniczej szkoły zawodowej i technikum, np.: dla zawodu mechanikmonter maszyn i urządzeń wyodrębniona została kwalifikacja M.17.Montaż i obsługa maszyn i urządzeń, która stanowi podbudowę kształcenia w zawodzie technik mechanik po spełnieniu dodatkowych wymogów, tzn. potwierdzeniu dodatkowo kwalifikacji M.44. Organizacja i nadzorowanie procesów produkcji maszyn i urządzeń oraz uzyskaniu wykształcenia średniego. Inną grupą wspólnych efektów dotyczących obszaru zawodowego są efekty stanowiące podbudowę kształcenia w zawodach określone kodami KZ(M.a) i KZ(M.b). M.17. Kwalifikacja Montaż i obsługa maszyn i urządzeń Symbol zawodu Zawód Mechanik-monter maszyn i urządzeń Technik mechanik 10. ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE MEHANIK-MONTER MASZYN I URZĄDZEŃ Elementy wspólne KZ(M.a) KZ(M.b) Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie mechanik-monter maszyn i urządzeń powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych: 1) dokonywania montażu maszyn i urządzeń; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 5

6 2) obsługiwania i konserwowania maszyn i urządzeń; 3) instalowania i uruchamiania maszyn i urządzeń. Do wykonywania zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie efektów kształcenia określonych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie mechanikmonter maszyn i urządzeń: efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów(bh, DG, JOZ), efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru mechanicznego i górniczo-hutniczego stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie KZ(M.a) i KZ(M.b), efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie M.17.Montaż i obsługa maszyn i urządzeń rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 6

7 11. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU MEHANIK-MONTER MASZYN I URZĄDZEŃ Zgodnie z Rozporządzeniem MEN w sprawie ramowych planów nauczania w zasadniczej szkole zawodowej minimalny wymiar godzin na modułowe kształcenie zawodowe wynosi 1600 godzin. W podstawie programowej kształcenia w zawodzie mechanik-monter maszyn i urządzeń minimalna liczba godzin na kształcenie zawodowe została określona dla efektów kształcenia i wynosi: - na kształcenie w ramach kwalifikacji M.17.przeznaczono minimum 650 godzin. - na kształcenie w ramach efektów wspólnych dla wszystkich zawodów i wspólnych dla zawodów w ramach obszaru kształcenia przeznaczono minimum 350 godzin. Lp. Obowiązkowe zajęcia edukacyjne Klasa I II III I II I II I II Liczba godzin tygodniowo w trzyletnim okresie nauczania Liczba godzin w trzyletnim okresie nauczania Modułowe kształcenie zawodowe M1 rzygotowanie do wykonywania prac mechanicznomonterskich M2 Wykonywanie montażu maszyn i urządzeń M3 Obsługiwanie i konserwacja maszyn i urządzeń M4 Instalowanie i uruchamianie maszyn i urządzeń M5 rzygotowanie do wejścia na rynek pracy Łączna liczba godzin na modułowe kształcenie zawodowe rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 7

8 Wykaz modułów i jednostek modułowych w zawodzie mechanik-monter maszyn i urządzeń Nazwa modułu M1 rzygotowanie do wykonywania prac mechaniczno monterskich M2 Wykonywanie montażu maszyn i urządzeń M3 Obsługiwanie i konserwacja maszyn i urządzeń M4 Instalowanie i uruchamianie maszyn i urządzeń M5 rzygotowanie do wejścia na rynek pracy Nazwa jednostki modułowej Liczba godzin przeznaczona na jednostkę modułową M1.J1 Stosowanie przepisów bezpieczeństwa w branży mechanicznej 16 M1.J2 osługiwanie się dokumentacją techniczną maszyn i urządzeń 222 M1.J3 Stosowanie układów sterowania i regulacji 70 M1.J4 Korzystanie z podstawowych technik wytwarzania 140 M2.J1 rzygotowanie części maszyn i urządzeń do montażu 242 M2.J2 Montowanie maszyn i urządzeń 302 M3.J1 Eksploatowanie maszyn i urządzeń 110 M3.J2 Naprawianie maszyn i urządzeń 210 M4.J1 Instalowanie maszyn i urządzeń 125 M4.J2 Uruchamianie maszyn i urządzeń 99 M5.J1 rowadzenie działalności gospodarczej w branży mechanicznej 32 M5.J2 osługiwanie się językiem obcym w branży mechanicznej 32 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 8

9 Dydaktyczna mapa modułowego programu nauczania Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego mechanik-monter maszyn i urządzeń M M1.J M1.J M1.J M1.J M M2.J M2.J M M M3.J M3.J M4.J M4.J M M5.J M5.J2 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 9

10 12. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH MODUŁÓW W programie nauczania dla zawodu mechanik-monter maszyn i urządzeń zastosowano taksonomię celów "AB" Bolesława Niemierko M1 rzygotowanie do wykonywania prac mechaniczno-monterskich M2 Wykonywanie montażu maszyn i urządzeń M3 Obsługiwanie i konserwacja maszyn i urządzeń M4 Instalowanie i uruchamianie maszyn i urządzeń M5 rzygotowanie do wejścia na rynek pracy 448 godzin 544 godziny 320 godzin 224 godziny 64 godziny rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 10

11 1. M1 rzygotowanie do wykonywania prac mechaniczno-monterskich M1.J1 Stosowanie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w branży mechanicznej M1.J2 osługiwanie się dokumentacją techniczną maszyn i urządzeń M1.J3 Stosowanie układów sterowania i regulacji M1.J4 Korzystanie z podstawowych technik wytwarzania M1.J1 Stosowanie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w branży mechanicznej Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi oziom wymagań programowych( lub ) Kategoria taksonomiczna BH(1)1 wyjaśnić zasady ochrony przeciwpożarowej w przedsiębiorstwie przemysłu maszynowego, BH(1)2 rozróżnić środki gaśnicze ze względu na zakres ich zastosowania, B BH(1)3 wyjaśnić znaczenie pojęcia ergonomia w odniesieniu do stanowisk pracy mechanika-montera maszyn i urządzeń, BH(2)1 wymienić instytucje oraz służby działające w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce, B BH(2)2 scharakteryzować zadania i uprawnienia instytucji oraz służb działających w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce, BH(2)3 zastosować przepisy dotyczące prawnej ochrony pracy, BH(3)1 wskazać prawa i obowiązki pracownika w zakresie przestrzegania zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, BH(3)2 wskazać obowiązki pracodawcy w zakresie zapewnienia warunków bezpieczeństwa i higieny pracy pracownikom, BH(4)1 scharakteryzować zagrożenia dla zdrowia i życia człowieka występujące na stanowiskach pracy mechanika-montera maszyn i urządzeń, BH(4)2 scharakteryzować zagrożenia dla mienia i środowiska związane z wykonywaniem zadań zawodowych mechanika-montera maszyn i urządzeń, BH(5)1 zinterpretować akty prawne, prawa i obowiązki pracownika oraz pracodawcy związane z bezpieczeństwem i higieną pracy, BH(5)2 scharakteryzować wymagania bezpieczeństwa dotyczące procesów pracy, BH(5)3 zastosować zasady bhp podczas wykonywania pracy, Materiał kształcenia rzepisy bezpieczeństwa i higieny pracy i ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska. Ergonomia stanowisk pracy wykorzystywanych przez mechanika-montera maszyn i urządzeń. Zasady bezpieczeństwa pracy obowiązujące w branży mechanicznej. Zasady bezpieczeństwa pracy obowiązujące podczas wykonywania prac związanych z montażem, obsługą i uruchamianiem maszyn i urządzeń. Kompetencje personalne i społeczne. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 11

12 BH(6)1 scharakteryzować sposób likwidacji lub ograniczenia zagrożeń urazami mechanicznymi, BH(6)2 wskazać sposoby likwidacji lub ograniczenia zagrożeń związanych z prądem elektrycznym, BH(6)3 wskazać sposoby likwidacji lub ograniczenia zagrożeń związanych z substancjami chemicznymi, BH(7)1 zorganizować stanowisko pracy w pracowni konstrukcji maszyn zgodnie z wymogami ergonomii, przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, BH(7)2 zastosować zasady organizacji stanowiska pracy w pracowni konstrukcji maszyn, BH(7)3 zorganizować stanowiska pracy do obróbki ręcznej, obróbki maszynowej oraz montażu, napraw i konserwacji maszyn i urządzeń zgodnie z wymogami ergonomii, przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, BH(7)4 zastosować zasady organizacji na stanowiskach pracy do obróbki ręcznej, obróbki maszynowej oraz montażu, napraw i konserwacji maszyn i urządzeń, BH(8)1 zastosować środki ochrony indywidualnej i zbiorowej do wykonywania zadań zawodowych związanych z obróbką metali, demontażem i montażem, naprawą, eksploatacją, uruchamianiem, instalowaniem i konserwacją maszyn i urządzeń, BH(8)2 dobrać środki ochrony indywidualnej do wykonywania zadań zawodowych związanych z obróbką metali, demontażem i montażem, naprawą, eksploatacją, uruchamianiem, instalowaniem i konserwacją maszyn i urządzeń, BH(9)1 dokonać analizy przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas wykonywania zadań zawodowych mechanika-montera maszyn i urządzeń, BH(9)2 przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisy ochrony przeciwpożarowej podczas wykonywania zadań zawodowych mechanika-montera maszyn i urządzeń, BH(9)3 stosować zasady bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania zadań zawodowych, obowiązujące dla stanowisk pracy mechanika-montera maszyn i urządzeń, BH(9)4 zastosować zasady i przepisy prawa dotyczące ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas wykonywania zadań zawodowych mechanika-montera maszyn i urządzeń, BH(10)1 określić zagrożenia występujące na stanowiskach pracy mechanika-montera maszyn i urządzeń, rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 12

13 BH(10)2 zapobiegać zagrożeniom występującym na stanowiskach pracy mechanikamontera maszyn i urządzeń, BH(10)3 udzielić pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach przy pracy oraz stanach zagrożenia zdrowia i życia. lanowane zadania(ćwiczenia) Dobranie środków ochrony indywidualnej właściwych dla wykonania naprawy maszyny lub urządzenia Organizowanie stanowisk pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii, przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska. Na podstawie wskazówek, założeń i materiałów dostarczonych przez nauczyciela oraz wykorzystaniu dostępnych programów komputerowych określić wymagania w zakresie przestrzegania zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska oraz ergonomii dla określonych (wskazanych) stanowisk do wykonywania zadań zawodowych w branży mechanicznej. Zadania należy wykonać w grupach. o wykonaniu zadania przedstawiciele grup prezentują efekty wykonania prac z wykorzystaniem urządzeń multimedialnych.. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w systemie klasowo-lekcyjnym, pracowniach i warsztatach. Realizacja programu jednostki modułowej ma przygotować uczniów do przestrzegania zasad BH podczas wykonywania zadań zawodowych oraz udzielania pierwszej pomocy osobom poszkodowany w wypadkach przy pracy. odczas procesu nauczania-uczenia się należy zwrócić uwagę na obowiązki pracownika i pracodawcy w zakresie bhp. znaczenie ochrony zdrowia w pracy zawodowej oraz uświadomić uczniom skutki nieprzestrzegania przepisów BH i ochrony przeciwpożarowej. Bardzo ważne jest kształtowanie prawidłowych postaw i nawyków oraz uświadomienie uczniom, że ochrona życia i zdrowia człowieka w środowisku pracy jest celem nadrzędnym. Niezbędne jest aby uczeń opanował umiejętność udzielania pierwszej pomocy osobom poszkodowanym w wypadku na stanowisku pracy. Środki dydaktyczne Kodeks racy. olskie Normy dotyczące BH i ergonomii. Wydawnictwa z zakresu BH i eksploatacji obiektów technicznych. Ustawy i rozporządzenia dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej. Fantom do resuscytacji. Zestawy do udzielania pierwszej pomocy przy urazach mechanicznych, porażeniu prądem i zatruciach substancjami chemicznymi. Sprzęt gaśniczy. Wydawnictwa z zakresu ochrony środowiska. Ustawy i rozporządzenia dotyczące ochrony środowiska. Formularze dotyczące prowadzenia spraw związanych z ochroną środowiska. Instrukcje oraz teksty przewodnie do wykonywania ćwiczeń. Komputer z dostępem do Internetu (1 stanowisko na 2 uczniów), drukarka, projektor multimedialny. Zalecane metody dydaktyczne Jednostka modułowa Stosowanie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w branży mechanicznej wymaga stosowania aktywizujących metod kształcenia z uwzględnieniem metody ćwiczeń, projektów i łączenia teorii z praktyką, korzystania z innych niż podręcznikowe źródeł informacji oraz uwzględnienie techniki komputerowej. Metoda projektów zasługuje na szczególną uwagę ponieważ pozwala na efektywne wykorzystanie czasu oraz zastosowanie technik komputerowych do opracowania i prezentacji (wizualizacji) wykonywanych projektów. Formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne w pracowniach powinny odbywać się w grupie do 15 uczniów, z podziałem na 2-4 osobowe zespoły. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Kryteria oceny uwzględniają: wykaz prac (operacji) wykonywanych na danym stanowisku, ustalenie zagrożeń występujących na stanowisku, sformułowanie zasad komunikacji (człowiek, materiały, urządzenia, narzędzia, usuwanie odpadów) na stanowisku, ustalenie zabezpieczeń (np. ochrona przed zapyleniem, hałasem), środków ochrony indywidualnej i zbiorowej oraz środków ochrony przeciwpożarowej i zasad ochrony środowiska. Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się stosowanie ćwiczeń praktycznych i projektów. Sprawdzanie i ocenianie postępów uczniów powinno odbywać się przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie wymagań przedstawionych na początku zajęć..osiągnięcia uczniów należy oceniać w zakresie zaplanowanych celów kształcenia na podstawie: ustnych sprawdzianów poziomu wiadomości i umiejętności, testów osiągnięć szkolnych, ukierunkowanej obserwacji pracy ucznia podczas wykonywania ćwiczeń, wytworu projektu, prezentacji projektu. Umiejętności praktyczne należy sprawdzać na podstawie obserwacji czynności wykonywanych przez ucznia w trakcie realizacji ćwiczeń. odczas obserwacji należy zwrócić uwagę na: rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 13

14 wyszukiwanie i przetwarzanie informacji pozyskanych z różnych źródeł poprawność merytoryczną wykonanych ćwiczeń i projektów, pracę w zespole. Na zakończenie realizacji programu jednostki modułowej proponuje się zastosować test pisemny z zadaniami otwartymi i zamkniętymi. W końcowej ocenie jednostki modułowej należy uwzględnić poziom wykonania ćwiczeń, wyniki testu oraz ocenę za wykonanie i prezentację projektu. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia, Nauczyciel powinien: udzielać wskazówek, jak się uczyć i pomagać w trakcie uczenia się, pomóc ustalić realistyczne cele i oceniać uzyskane efekty, stosować materiały odwołujące się do wielu zmysłów, zadawać prace oparte na zainteresowaniach uczniów, wyszukiwać w uczeniu się uczniów mocne strony i na nich opierać nauczanie, zachęcać uczniów do pracy i wysiłku i pozytywnie motywować, w ocenie uwzględniać również zaangażowanie i determinację uczniów podczas wykonywania zadania. M1.J2 osługiwanie się dokumentacją techniczną maszyn i urządzeń Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi oziom wymagań programowych( lub ) Kategoria taksonomiczna KZ(M.a)(1)1 wykonać rysunki techniczne w rzutach prostokątnych rozmieszczonych wg europejskiej metody E, KZ(M.a)(1)2 wykonać przekroje i kłady części maszyn, KZ(M.a)(1)3 zastosować zasady wymiarowania od baz obróbkowych i konstrukcyjnych, KZ(M.a)(1)4 zastosować zasady wymiarowania średnic, promieni, łuków, kątów, pochyleń, zbieżności, gwintów i połączeń na rysunkach technicznych maszynowych, KZ(M.a)(1)5 zastosować zasady zapisu wymiarów tolerowanych, pasowania, tolerancji kształtu i położenia powierzchni na rysunkach technicznych maszynowych, KZ(M.a)(1)6 zastosować zasady oznaczeń chropowatości i kierunkowości powierzchni, obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej na rysunkach technicznych maszynowych, KZ(M.a)(1)7 rozróżnić symbole i oznaczenia stosowane na rysunkach technicznych maszynowych, B KZ(M.a)(2)1 wykonać szkice figur płaskich w rzutach prostokątnych, KZ(M.a)(2)2 wykonać szkice brył geometrycznych w rzutach prostokątnych Materiał kształcenia Zasady szkicowania. Rzutowanie prostokątne i aksonometryczne. Rysunki i uproszczenia. ostawy metrologii. Tolerancje i pasowania. Wykonywanie pomiarów. Rodzaje rysunków technicznych maszynowych. Zasady wykonywania rysunków technicznych maszynowych. Zasady wymiarowania rysunków technicznych. Symbole i oznaczenia stosowane na rysunkach. Rodzaje oprogramowania komputerowego do wykonywania rysunków technicznych i konstrukcyjnych. Zasady korzystania z oprogramowania rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 14

15 i aksonometrycznych, KZ(M.a)(2)3 wykonać szkice części maszyn odwzorowujące kształty zewnętrzne i wewnętrzne, KZ(M.a)(2)4 zwymiarować szkice typowych części maszyn, KZ(M.a)(2)5 zastosować uproszczenia rysunkowe do wykonania szkicu części maszyny, KZ(M.a)(2)6 rozróżnić rysunki techniczne: wykonawcze, złożeniowe, zestawieniowe, montażowe, zabiegowe i operacyjne, B KZ(M.a)(2)7 odczytać rysunki wykonawcze i złożeniowe, B KZ(M.a)(6)1 wyjaśnić zasady tolerancji i pasowania, KZ(M.a)(6) 2 zastosować układ tolerancji i pasowań, KZ(M.a)(6)3 sklasyfikować przyrządy pomiarowe oraz określić ich właściwości metrologiczne, KZ(M.a)(6)4 dobrać przyrządy do pomiaru i sprawdzania części maszyn, KZ(M.a)(6)5 wykonać pomiary wielkości liniowych, KZ(M.a)(6)6 zinterpretować wyniki pomiarów, KZ(M.a)(6)7 obliczyć wymiary graniczne, odchyłki i tolerancje, KZ(M.a)(6)8 wybrać z norm wartości odchyłek dla zadanych pasowań, KZ(M.a)(6)9 obliczyć luzy i wciski oraz tolerancje wybranych pasowań, KZ(M.a)(17)1 wyjaśnić znaczenie normalizacji, typizacji i unifikacji w budowie maszyn i urządzeń, KZ(M.a)(17)2 zanalizować schematy strukturalne, funkcjonalne i zasadnicze maszyn i urządzeń, KZ(M.a)(17)3 wykorzystać informacje techniczne z różnych źródeł dotyczące maszyn i urządzeń mechanicznych, KZ(M.a)(17)4 dobrać gatunki stali z norm i poradników na określone elementy maszyn i urządzeń, KZ(M.a)(17)5 określić skład chemiczny stali i stopów metali nieżelaznych na podstawie norm, KZ(M.a)(17)6 dobrać sposób zabezpieczenia przed korozją części maszyn i urządzeń, KZ(M.a)(17)7 dobrać materiały eksploatacyjne do określonych prac, KZ(M.a)(17)8 posłużyć się dokumentacją techniczną podczas planowania konserwacji maszyn i urządzeń, komputerowego do wykonywania dokumentacji technicznej. Wykorzystanie urządzeń technicznych i multimedialnych. ołączenia części maszyn. odstawy materiałoznawstwa. Korozja metali i ochrona przed korozją. Elementy funkcjonalne maszyn i urządzeń mechanicznych. Budowa maszyn i urządzeń mechanicznych. Kompetencje personalne i społeczne związane z dokumentacją techniczną. Elementy mechaniki technicznej i wytrzymałości materiałów. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 15

16 KZ(M.a)(3)1 wykorzystać oprogramowanie komputerowe wspomagające wykonywanie rysunków technicznych maszynowych, KZ(M.a)(3)2 posłużyć się skanerem i projektorem multimedialnym do prezentacji wykonanych rysunków i projektów, KZ(M.a)(18)5 wykorzystać programy komputerowe wspomagające sporządzanie dokumentacji technicznej maszyn i urządzeń, KZ(M.a)(18)6 wykorzystać programy komputerowe wspomagające proces obliczeń z zakresu mechaniki technicznej i wytrzymałości części maszyn, KZ(M.a)(7)1 rozróżnić pojęcia z zakresu materiałoznawstwa, B KZ(M.a)(7)2 określić właściwości i zastosowanie metali i ich stopów, KZ(M.a)(7)3 rozróżnić procesy otrzymywania stali, B KZ(M.a)(7)4 sklasyfikować stopy żelaza z węglem, KZ(M.a)(7)5 rozróżnić gatunki stopów żelaza, B KZ(M.a)(7)6 określić gatunek stopu żelaza z węglem na podstawie podanego oznaczenia, KZ(M.a)(7)7 sklasyfikować stopy metali nieżelaznych, KZ(M.a)(7)8 rozróżnić gatunki stopów metali nieżelaznych, B KZ(M.a)(7)9 określić właściwości i zastosowanie materiałów niemetalowych, KZ(M.a)(7)10 określić właściwości i zastosowanie materiałów eksploatacyjnych(oleje, smary, ciecze smarująco-chłodzące, paliwa, uszczelnienia techniczne), KZ(M.a)(7)11 uzasadnić dobór materiału z uwzględnieniem własności mechanicznych, technologicznych i rodzaju produkcji, KZ(M.a)(10)1 scharakteryzować powstawanie zjawiska korozji metali, KZ(M.a)(10)2 wskazać sposoby zapobiegania i ochrony przed korozją, KZ(M.a)(10)3 scharakteryzować rodzaje powłok ochronnych i techniki ich nanoszenia, KZ(M.a)(10)4 dobrać powłokę ochronną, KZ(M.a)(5)1 rozróżnić rodzaje połączeń rozłącznych i nierozłącznych, B KZ(M.a)(5)2 rozpoznać rodzaj połączenia na podstawie dokumentacji konstrukcyjnej zespołu maszyny, KZ(M.a)(5)3 wykonać szkice połączeń: nitowych, spawanych, zgrzewanych, gwintowych i kształtowych, KZ(M.a)(4)1 rozpoznać części i mechanizmy maszyn i urządzeń, B rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 16

17 KZ(M.a)(4)2 scharakteryzować osie i wały maszynowe, KZ(M.a)(4)3 scharakteryzować budowę i rodzaje łożysk tocznych i ślizgowych, KZ(M.a)(4)4 dobrać z katalogu łożysko toczne na podstawie oznaczeń, KZ(M.a)(4)5 wyjaśnić budowę i zasadę działania sprzęgieł i hamulców, KZ(M.a)(4)6 sklasyfikować przekładnie mechaniczne, KZ(M.a)(4)7 wyjaśnić budowę przekładni zębatych prostych i złożonych, KZ(M.a)(4)8 wskazać zastosowanie elementów, zespołów i mechanizmów maszyn i urządzeń, KZ(M.a)(4)9 wyjaśnić budowę i zasadę działania mechanizmów ruchu postępowego i obrotowego, KZ(M.a)(8)1 scharakteryzować maszyny i urządzenia transportu wewnętrznego, KZ(M.a)(8)2 dobrać maszyny i urządzenia transportu wewnętrznego do określonych zadań, KZ(M.a)(8)3 określić budowę i zasadę działania wybranych maszyn i urządzeń transportu wewnętrznego, KZ(M.a)(9)1 określić sposób transportu w zależności od postaci materiału, KZ(M.a)(9)2 określić sposób składowania w zależności od postaci materiału, KZ(M.a)(9)3 zorganizować stanowiska składowania i magazynowania materiałów, KZ(M.a)(9)4 dobrać sposób i środki transportu do rodzaju materiału, KZ(M.a)(16)1 sklasyfikować maszyny i urządzenia, KZ(M.a)(16)2 scharakteryzować elementy funkcjonalne maszyny i urządzenia, KZ(M.a)(16)3 określić parametry techniczne maszyn i urządzeń, KZ(M.a)(16)4 wyjaśnić budowę i zasadę działania oraz określić zastosowanie maszyn energetycznych stosowanych w przemyśle, KZ(M.a)(16)5 wyjaśnić działanie i określić zastosowanie maszyn technologicznych stosowanych w przemyśle maszynowym, KZ(M.a)(16)6 porównać parametry maszyn i urządzeń na podstawie ich charakterystyki technicznej; KZ(M.a)(16)7 rozróżnić elementy napędu hydraulicznego i pneumatycznego maszyn i urządzeń, KZ(M.b)(1)1 scharakteryzować pojęcia statyki: siła, układ sił, wypadkowa układu sił, jednostki siły, płaski układ sił, rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 17 B B

18 KZ(M.b)(1)2 wyznaczyć warunki zachowania równowagi dla płaskiego układu sił, KZ(M.b)(1)3 scharakteryzować pojęcia dotyczące wytrzymałości materiałów: siły wewnętrzne, naprężenia dopuszczalne, moment siły, KZ(M.b)(1)4 wykonać obliczenia wytrzymałościowe na: rozciąganie i ściskanie, ścinanie i na docisk, skręcanie i zginanie, lanowane zadania(ćwiczenia) Sporządzenie rysunku wykonawczego części z zastosowaniem programu komputerowego Na podstawie wskazówek, założeń i modelu części maszyny otrzymanych od nauczyciela, uczniowie wykonują rysunki części maszyn zawierające wszystkie informacje potrzebne do jej wykonania z zastosowaniem programu komputerowego i zasad rysunku technicznego maszynowego. Kryteria oceny zadania(ćwiczenia): rysunek ma wystarczającą liczbę rzutów, zastosowano odpowiednią podziałkę rysunkową, widoczne są wszystkie zewnętrzne i wewnętrzne zarysy części, zachowana jest zróżnicowana grubości linii rysunkowych do oznaczania konturów, niewidocznych krawędzi, linii wymiarowych, zachowane są zasady wymiarowania(wymiary się nie powtarzają, zastosowane jest wymiarowanie od baz obróbkowych, wymiary zapisane są nad linią wymiarową, oznaczona jest chropowatość powierzchni, zawarte są inne informacje i oznaczenia niezbędne do wykonania części, narysowana i wypełniona tabliczka rysunkowa. Zadanie uczniowie wykonują indywidualnie. Wykonane prace należy porównać z przygotowanym wzorcem i dokonać samooceny poprawności wykonania zadania(ćwiczenia). Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w pracowni technologicznej wyposażonej w: modele, przekroje, atrapy maszyn i urządzeń, elementy układów hydraulicznych i pneumatycznych, próbki materiałów konstrukcyjnych i eksploatacyjnych, narzędzia i przyrządy pomiarowe, elementy maszyn i urządzeń, narzędzia do montażu, dokumentację techniczną oraz katalogi maszyn i narzędzi, instrukcje obsługi maszyn i urządzeń lub rysunku technicznego wyposażonej w: stanowisko komputerowe dla nauczyciela podłączone do sieci lokalnej z dostępem do Internetu, z drukarką i skanerem oraz projektorem multimedialnym. Stanowiska komputerowe(jedno stanowisko dla jednego ucznia), wszystkie komputery podłączone do sieci lokalnej z dostępem do Internetu, pakiet programów biurowych, program do wykonywania rysunku technicznego, pomoce dydaktyczne do kształtowania wyobraźni przestrzennej, normy dotyczące zasad wykonywania rysunku technicznego maszynowego.. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do wykonywania ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów. rezentacje multimedialne z zakresu zasad wykonywania rysunków technicznych maszynowych. Zalecane metody dydaktyczne Jednostka modułowa osługiwanie się dokumentacją techniczną maszyn i urządzeń wymaga aktywizujących metod kształcenia z uwzględnieniem metody ćwiczeń, projektów, łączenia teorii z praktyką, korzystania z innych niż podręcznikowe źródeł informacji oraz uwzględnienie techniki komputerowej. roponowane metody to: wykład, pokaz z objaśnieniem, prezentacja multimedialna. Dominującymi metodami kształcenia powinny być metoda ćwiczeń i projektów. Metody te zawierają opisy czynności niezbędne do wykonania zadania, a uczniowie mogą pracować samodzielnie i w grupach. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone indywidualnie i w grupach z wykorzystaniem zróżnicowanych form. lanowane zadania(ćwiczenia) uczniowie wykonują indywidualnie. Zajęcia edukacyjne w pracowniach powinny odbywać się w grupie do 15 uczniów. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się stosowanie ćwiczeń praktycznych i projektów z uwzględnieniem kryteriów oceny, które uwzględniają: zasady wykonywania rysunków technicznych części maszyn, tolerancji i pasowań, wykonywania pomiarów, stosowania oprogramowania wspomagającego wykonywanie rysunków, dokumentacji technologicznej, rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 18

19 dobór części znormalizowanych i elementów układów funkcjonalnych maszyn i urządzeń. Każde zadanie powinno być sprawdzane zgodnie z opracowanym schematem oceniania. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. M1.J3 Stosowanie układów sterowania i regulacji Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi oziom wymagań programowych( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(M.b)(1)5 rozróżnić źródła i rodzaje prądu elektrycznego, B Bezpieczeństwo i higiena pracy. KZ(M.b)(1)6 rozróżnić wielkości elektryczne i ich jednostki, B Zasady postępowania w przypadku porażenia prądem elektrycznym. KZ(M.b)(1)7 rozróżnić elementy obwodów elektrycznych oraz układów B rąd stały i przemienny. elektronicznych, raca i moc prądu elektrycznego. KZ(M.b)(1)8 zastosować prawo Ohma i prawa Kirchhoffa do obliczania obwodów ole magnetyczne, indukcja magnetyczna elektrycznych, i elektromagnetyczna. KZ(M.b)(1)9 rozróżnić rodzaje maszyn elektrycznych, B Odbiorniki i instalacje elektryczne. KZ(M.b)(1)10 określić funkcję elementów elektronicznych, odstawowe elementy elektroniczne, właściwości, KZ(M.b)(1)11 wyjaśnić rolę stycznika i przekaźnika w układach regulacji, budowa, zastosowanie, symbole graficzne. omiary wielkości elektrycznych. KZ(M.b)(1)12 rozróżnić elementy elektroniczne i automatyki, B Maszyny elektryczne. KZ(M.b)(1)13 odczytać schematy elektryczne i elektroniczne, Układy regulacji. KZ(M.b)(1)14 odczytać schematy układów sterowania i automatyki, Układy sterowania. Kompetencje personalne i społeczne. KZ(M.b)(1)15 wskazać rodzaje zabezpieczeń instalacji i urządzeń od porażeń prądem elektrycznym, KZ(M.b)(4)1 wykorzystać programy komputerowe do symulacji zjawisk zachodzących w obwodach prądu stałego i przemiennego oraz działania źródeł energii elektrycznej i układów elektronicznych, KZ(M.b)(4)2 wykorzystać programy komputerowe symulujące działanie układów sterowania maszyn i urządzeń, lanowane zadania(ćwiczenia) Układ sterowania przekaźnikowo-stycznikowego rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 19

20 W oparciu o schemat układu sterowania przekaźnikowo-stycznikowego silnika elektrycznego określić strukturę układu, wyspecyfikować elementy składowe układu oraz wyjaśnić sposób działania układu. Kryteria oceny zadania(ćwiczenia) obejmują: opracowanie specyfikacji,(listy) elementów układu sterowania i silnika rozpoznanych na podstawie oznaczeń i symboli graficznych zastosowanych na schemacie układu. Sposób działania układu, uczniowie omawiają podczas prezentacji po wykonaniu zadania. Zadanie uczniowie wykonują indywidualnie, po wykonaniu zadania uczniowie prezentują efekty pracy. Wykonane prace należy porównać z przygotowanym wzorcem i dokonać samooceny poprawności wykonania ćwiczeń. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w systemie klasowo-lekcyjnym i pracowni elektrycznej. W miejscach prowadzenia zajęć powinny znajdować się: elementy elektryczne i elektroniczne, maszyny i urządzenia elektryczne, elementy automatyki, przyrządy pomiarowe, schematy układów elektrycznych i elektronicznych, schematy instalacji i układów sterowania maszyn i urządzeń, normy i akty prawne z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy przy instalacjach i urządzeniach elektrycznych, instrukcje bezpieczeństwa przy obsłudze maszyn, urządzeń i instalacji elektrycznych, komputer z dostępem do Internetu i oprogramowaniem do symulacji zjawisk zachodzących w obwodach prądu stałego i przemiennego oraz działania źródeł energii elektrycznej i układów elektronicznych, programy komputerowe symulujące działanie układów sterowania maszyn i urządzeń, urządzenie multimedialne. Zajęcia w pracowni elektrycznej powinny odbywać się w grupie do 15 uczniów. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do wykonywania ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, prezentacje multimedialne z zakresu działania układów sterowania maszyn i urządzeń. Zalecane metody dydaktyczne Jednostka modułowa Stosowanie układów sterowania i regulacji wymaga aktywizujących metod kształcenia z uwzględnieniem metody ćwiczeń i łączenia teorii z praktyką, korzystania z innych niż podręcznikowe źródeł informacji oraz uwzględnienie techniki komputerowej. roponowane metody to: wykład, pokaz z objaśnieniem, prezentacja multimedialna. Dominującą metodą kształcenia powinna być metoda ćwiczeń zawierająca opisy czynności niezbędnych do wykonania zadania, a uczniowie mogą pracować samodzielnie i w grupach. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się stosowanie ćwiczeń praktycznych i projektów z uwzględnieniem kryteriów oceny uwzględniających zasady działania i stosowania elementów i układów sterowania, regulacji i automatyki przemysłowej. Każde zadanie powinno być sprawdzane zgodnie z opracowanym schematem oceniania. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia, M1J4 Korzystanie z podstawowych technik wytwarzania Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi oziom wymagań programowych( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(M.a)(11)1 sklasyfikować metody odlewania części maszyn i urządzeń, Bezpieczeństwo i higiena pracy. KZ(M.a)(11)2 sklasyfikować metody obróbki plastycznej, Klasyfikacja maszyn i urządzeń. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 20

21 KZ(M.a)(11)3 scharakteryzować obróbkę cieplną i cieplno-chemiczną, Klasyfikacja metod i technik wytwarzania części KZ(M.a)(11)4 scharakteryzować metody obróbki ręcznej części maszyn i urządzeń, maszyn i urządzeń. rzegląd technik wytwarzania w przemyśle KZ(M.a)(11)5 scharakteryzować metody maszynowej obróbki wiórowej części maszyn maszynowym. i urządzeń, rocesy produkcyjne. KZ(M.a)(11)6 sklasyfikować metody spajania metali, rocesy technologiczne. KZ(M.a)(11)7 określić etapy procesu technologicznego dla wybranych technik Zasady doboru przyrządów i narzędzi obróbkowych wytwarzania, do wykonania określonych prac. KZ(M.a)(11)8 scharakteryzować elementy procesu produkcyjnego, Zasady doboru oprzyrządowania i narzędzi do montażu. KZ(M.a)(12)1 dobrać narzędzia do trasowania na płaszczyźnie Zasady doboru przyrządów pomiarowych do KZ(M.a)(12)2 dobrać narzędzia skrawające do obróbki metali i tworzyw sztucznych, kontroli jakości wykonanych prac. KZ(M.a)(12)3 dobrać narzędzia skrawające do obróbki zgrubnej i wykańczającej otworów, Zasady doboru materiałów do wykonania określonych części maszyn. KZ(M.a)(12)4 dobrać narzędzia do gwintowania, Użytkowanie obrabiarek skrawających. KZ(M.a)(12)5 rozpoznać maszyny do obróbki metali i tworzyw sztucznych, A Kompetencje personalne i społeczne związane z KZ(M.a)(12)6 scharakteryzować rodzaje oprzyrządowania technologicznego do przygotowaniem procesów wytwarzania. mocowania przedmiotów podczas obróbki ręcznej i maszynowej, KZ(M.b)(3)1 wykonać operacje trasowania, prostowania, gięcia, piłowania, wiercenia, pogłębiania, rozwiercania, gwintowania, nitowania i docierania, KZ(M.b)(3)2 wykonać operacje toczenia powierzchni zewnętrznych i wewnętrznych, frezowania powierzchni płaskich i kształtowych, szlifowania powierzchni płaskich i wałków, KZ(M.a)(13)1 sklasyfikować rodzaje przyrządów pomiarowych stosowanych podczas obróbki ręcznej i maszynowej, KZ(M.a)(13)2 scharakteryzować właściwości metrologiczne przyrządów pomiarowych, KZ(M.a)(13)3 dobrać przyrządy suwmiarkowe i mikrometryczne, KZ(M.a)(13)4 dobrać przyrządy pomiarowe do pomiaru kątów, KZ(M.a)(13)5 wykonać pomiary wielkości geometrycznych, KZ(M.a)(14)1 wykonać pomiary przyrządami suwmiarkowymi i mikrometrycznymi, KZ(M.a)(14)2 wykonać pomiary za pomocą czujnika zegarowego, KZ(M.a)(14)3 wykonać pomiary płaskości powierzchni i kątów, KZ(M.a)(14)4 sprawdzić wielkość szczelin i promieni zaokrągleń, rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 21

22 KZ(M.a)(15)1 określić zakres prac dotyczących kontroli jakości wykonanej operacji technologicznej na określonym stanowisku pracy, KZ(M.a)(15)2 określić zakres prac dotyczących kontroli jakości gotowego wyrobu na stanowisku kontroli jakości, KZ(M.b)(2)1 dobrać narzędzia monterskie do montażu, demontażu i regulacji mechanizmów maszyn i urządzeń, KZ(M.b)(2)2 dobrać przyrządy pomiarowe w procesie weryfikacji elementów maszyn i urządzeń po demontażu, KZ(M.b)(2)3 dobrać przyrządy pomiarowe stosowane w procesie kontroli wykonywanych operacji montażu gotowych maszyn i urządzeń, KS(2)1 zaproponować sposoby rozwiązywania problemów KS(3)1 analizować rezultaty działań, KS(7)1 przyjmować odpowiedzialność za powierzone informacje zawodowe, KS(8)1 ocenić ryzyko podejmowanych działań, lanowane zadania(ćwiczenia) Zaproponować proces technologiczny w wybranej technice wytwarzania Na podstawie wskazówek, założeń i materiałów dostarczonych przez nauczyciela oraz wykorzystania dostępnych programów komputerowych zaproponować wstępny projekt działań dotyczący procesu wykonania elementu w wybranej technice wytwarzania, np.: odlewanie, obróbka plastyczna, obróbka skrawaniem. Zadanie należy wykonać w grupach. o wykonaniu zadania przedstawiciele grup prezentują efekty wykonanych prac z wykorzystaniem urządzeń multimedialnych. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w systemie klasowo-lekcyjnym oraz pracowni technologicznej /wskazane są wizyty w warsztatach szkolnych, centrach kształcenia, zakładach/. W miejscach prowadzenia zajęć powinny znajdować się: modele, przekroje, atrapy maszyn i urządzeń, elementy, elementy maszyn i urządzeń, dokumentację techniczną oraz katalogi maszyn i urządzeń i instrukcje obsługi maszyn i urządzeń. Komputer z dostępem do Internetu(1 stanowisko na 2 uczniów). Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do wykonywania ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, urządzenia multimedialne, programy komputerowe wspomagające dobór materiału, maszyn i urządzeń, oprzyrządowania, narzędzi i wykonanie zadań /ćwiczenia, projekty/. Zalecane metody dydaktyczne Jednostka modułowa Rozpoznawanie podstawowych technik wytwarzania wymaga stosowania aktywizujących metod kształcenia, zaplanowane do osiągnięcia efekty kształcenia przygotowują ucznia do zapoznania się z technikami wytwarzania elementów maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle maszynowym, procesem produkcji, procesami technologicznymi z uwzględnieniem maszyn, narzędzi obróbkowych, przyrządów pomiarowych i materiałów. roponowane metody to: wykład, pokaz z objaśnieniem, prezentacja multimedialna. Dominującą metodą kształcenia powinna być metoda projektów, która sprzyja samodzielnemu rozwiązywaniu problemów oraz głębszemu rozpoznaniu wybranej tematyki. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone indywidualnie i w grupach z wykorzystaniem zróżnicowanych form. Grupy do wykonywania zadań mogą liczyć od 2 do 5 osób. Zajęcia prowadzone w pracowni powinny odbywać się w grupie do 15 uczniów. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 22

23 ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Kryteria oceny uwzględniają: wielkość produkcji, dobór materiału i techniki wytwarzania, a zależności od wskazówek i założeń, określenie niezbędnych operacji technologicznych, maszyn i urządzeń, oprzyrządowania technologicznego, narzędzi obróbkowych i przyrządów pomiarowych. Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się stosowanie ćwiczeń praktycznych i projektów z uwzględnieniem kryteriów oceny uwzględniających zasady prowadzenia procesów produkcyjnych i technologicznych dla technik wytwarzania części maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle maszynowym. Każde zadanie powinno być sprawdzane zgodnie z opracowanym schematem oceniania. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia; dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 23

24 2. M2 Wykonywanie montażu maszyn i urządzeń M2.J1 rzygotowywanie części maszyn i urządzeń do montażu M2.J2 Montowanie maszyn i urządzeń M2.J1 rzygotowywanie części maszyn i urządzeń do montażu Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi oziom wymagań programowych( lub ) Kategoria taksonomiczna BH(7)6 rozmieścić na stanowisku części maszyn i urządzeń do montażu zgodnie z zasadami bezpieczeństwa pracy i ergonomii, BH(7)7 przygotować narzędzia, przyrządy i urządzenia do montażu zgodnie z wymaganiami instrukcji obsługi i eksploatacji, BH(8)4 dobrać środki ochrony indywidualnej do wykonywania montażu ręcznego stanowiskowego, BH(8)5 zastosować środki ochrony indywidualnej podczas ręcznego montażu stanowiskowego, M.17.1(1)11 dokonać podziału elementów konstrukcyjnych maszyn i urządzeń na części, podzespoły, zespoły, mechanizmy, M.17.1(1)12 wyjaśnić budowę i zasadę działania sprzęgieł i hamulców oraz mechanizmów ruchu postępowego i obrotowego, M.17.1(1)13 rozróżnić budowę przekładni zębatych walcowych, stożkowych i ślimakowych, B M.17.1(1)14 rozróżnić rodzaje łożysk tocznych i ślizgowych, B M.17.1(3)1 dobrać narzędzia i przyrządy do formy organizacyjnej procesu montażu, M.17.1(3)2 dobrać narzędzia i przyrządy do stopnia mechanizacji i automatyzacji procesu montażu, M.17.1(4)1 dobrać części do montażu na podstawie planu montażu lub dokumentacji technologicznej, M.17.1(4)2 usunąć zabezpieczenia antykorozyjne, M.17.1(5)1 ustawić części w przyrządach i uchwytach montażowych przed montażem, KS(2)2 dążyć wytrwale do celu, KS(3)2 uświadomić sobie konsekwencje działań, KS(6)1 przejawiać gotowość do ciągłego uczenia się i doskonalenia zawodowego, Materiał kształcenia Bezpieczeństwo i higiena pracy. rzygotowanie części maszyn i urządzeń do montażu. Zasady i formy montażu ręcznego. Dokumentacja montażu. odzespoły maszyn i urządzeń. Kompetencje personalne i społeczne dotyczące przygotowania procesu montażu. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 24