Po drugie - podatki. Osoba, której sąd przyzna opiekę nad dzieckiem, płaci niższe podatki, bo może rozliczać się wspólnie z dzieckiem.

Transkrypt

1 Nie chcemy, nie popieramy, czyli o rozwodach Na początku lat 90. na tysiąc małżeństw rozwiązywano w sądach niespełna pięć. W 2005 r. rozstało się osiem par na tysiąc. W miastach rozwodów jest trzy razy więcej niż na wsi, a w dwóch trzecich przypadków powództwo wnosi kobieta. Najczęstsze przyczyny? Alkoholizm, zdrada, brak zainteresowania rodziną oraz bicie. Przez wódkę rozstają się najczęściej osoby pracujące fizycznie. U wykształciuchów decyduje z reguły niezgodność charakterów i zdrada. Przyczyną może być nawet stosunek do lustracji, III RP czy ojca Rydzyka - choć rzadko. Marginesem są też rozstania z powodu trudnych warunków mieszkaniowych. Rozwodząca się para spędza ze sobą średnio 13 lat. Grupą największego ryzyka są trzydziestoparolatkowie między piątym a dziewiątym rokiem po ślubie. - Poluzowały się normy. Kiedyś ktoś, kto nie żył w małżeństwie, miał etykietkę osoby nieatrakcyjnej albo nieudacznika, zaś rozwodnik był społecznie wyklęty. Teraz nie jest - uważa socjolog Grażyna Mikołajczyk-Lerman. Senator Antoni Szymański (PiS), szef komisji rodziny i polityki społecznej, za rozwody wini też przepisy prawne. Po pierwsze - wylicza - państwo wypłaca zaliczkę alimentacyjną osobie rozwiedzionej wychowującej syna bądź córkę. To nawet 187 zł miesięcznie na dziecko. Bez rozwodu nie ma na nią szans. Po drugie - podatki. Osoba, której sąd przyzna opiekę nad dzieckiem, płaci niższe podatki, bo może rozliczać się wspólnie z dzieckiem. Dlaczego PiS nie zrobił tak, by rozwód przestał się opłacać? - Nie zdążyliśmy - tłumaczy Szymański. 1 / 6

2 Kryzys wiary, nie rodziny Rozmowa z dr Grażyną Mikołajczyk-Lerman z Uniwersytetu Łódzkiego, socjologiem małżeństwa i rodziny. Marcin Markowski: Dlaczego Polacy coraz częściej się rozwodzą? Rodzina przestała być wartością? Grażyna Mikołajczyk-Lerman: Nie, bo większość zawiera nowe małżeństwa. Nieco częściej mężczyźni (prawie 60 proc.) niż kobiety. Poluzowały się normy. Można żyć w małżeństwie albo w luźnym związku. Zakładać w życiu więcej niż jedną rodzinę. Już bez lęku przed społecznym odrzuceniem. W innych krajach rozwodów też przybywa? - Też. Nawet we Włoszech i Irlandii - krajach, w których większość społeczeństwa stanowią katolicy, a rodzina jest wysoko w hierarchii wartości. Kościół rozwodów nie uznaje. Przed ołtarzem przyrzeka się wierność do śmierci. Może więc to kryzys wiary? - Już prędzej. Coraz więcej osób określa się mianem "wierzący niepraktykujący", a z dekalogu bierze to, co wygodne. O rodzinę jestem spokojna. 2 / 6

3 To kryzys sakramentu małżeństwa Rozmowa z jezuitą o. Jackiem Prusakiem Adam Czerwiński: Socjolog twierdzi, że rozwody świadczą nie o kryzysie małżeństwa, tylko wiary. o. Jacek Prusak: Widać kryzys sakramentu małżeństwa jako zobowiązania, że będzie się kochać do samej śmierci. Ale z drugiej strony większość rozwodników nie odchodzi z Kościoła. Wielu wie, że zgrzeszyło. W Kościele wiele się zmienia. Ludzi po rozwodzie nie traktuje się jak osoby siejące zgorszenie, żyjące w permanentnym grzechu. Tych, którzy żyją z nowymi partnerami, nie nazywa się rozwodnikami, tylko osobami w związkach niesakramentalnych. Znam nawet przypadki, kiedy pary rezygnują ze współżycia, by zyskać prawo do Eucharystii. Większość Polaków deklaruje przynależność do Kościoła. A mimo to się rozwodzą. - Upodabniamy się do mieszkańców innych państw w Europie. Taki jest trend. Dla wielu grzechem jest trwanie w związku, który jest kłamstwem. I uważają, że mniejszym złem jest przyznanie się do kłamstwa i skończenie z nim. 3 / 6

4 Poza tym młodzi traktują małżeństwo jak kontrakt. Z góry zakładają, że będzie można go rozwiązać. Coraz częściej mówi się też, że ludzie mają prawo do szczęścia i że powinni o nie walczyć. Nowożeńcy rozumieją to tak: "Jeśli nie znajdziemy szczęścia w naszym małżeństwie, poszukamy go gdzie indziej". Takie lekkie podejście sprawia, że rosną wymagania wobec partnera, który nie wytrzymuje porównania z ideałem. A czy nie powinni więcej wymagać od siebie? - Ależ wymagają! Gdy rozmawiam z 30-latkami, słyszę: "Moi rodzice nie kochali się, ale nie brali rozwodu, bo były dzieci albo nie pozwalała wiara. A my nie chcemy tak żyć". Ci ludzie ustawiają sobie poprzeczkę za wysoko i szukają szczęścia od nowa. Liczba rozwodów w Polsce Dane GUS, w tysiącach 1995 r. - 38,1 4 / 6

5 2000 r. - 42, r. - 45, r. - 45, r. - 48, r. - 56, r. - 67, r /Komentarz do art./ Jaki będzie ten rok? Podobnie tragiczny dla wielu ojców, dzieci, matek, a przede wszystkim dzieci, które żyjąc bez ojców, bez wartości, wychowywane wyłącznie przez kobiety, będą powielać podobny schemat w swym życiu. Chwała tym mamom, które prawidłowo i z miłością potrafią zastąpić nieobecnego ojca w życiu swego dziecka. 5 / 6

6 Niestety, ale na rozwodach zarobią tylko sądy, adwokaci, "biegli" z RODK itp. My ojcowie tracimy. Czasem wszystko co kochaliśmy. Ireneusz Dzierżęga Centrum Praw Ojca i Dziecka 6 / 6