ISSN luty 2012 nr 5

Transkrypt

1 1 Moje Miasto Milanówek ISSN luty 2012 nr 5 Pierwszy Jubileusz Mija rok od wydania pierwszego numeru naszej gazety. Rok nauki i wytężonej pracy, której celem było stworzenie pisma prezentującego nasze poglądy i opinie. Nasze spojrzenie na codzienne i bieżące wydarzenia, ale i również na wizje przyszłości. Poddanie tej wizji pod Państwa ocenę. Jesteśmy głęboko przekonani, że przyszłość Milanówka zależy od nas wszystkich. I tej idei chcemy służyć. To w naszych rękach leży podejmowanie decyzji, jak nasze miasto będzie wyglądało w przyszłości, nie tylko w tej najbliższej. Chcemy weryfikować swoje pomysły na Milanówek w otwartej dyskusji z każdym, kto zechce się w tę dyskusję zaangażować. Reakcje czytelników dowodzą, że taka potrzeba istnieje. Dodaje nam to skrzydeł i zachęca do dalszej pracy. Wasze reakcje dają nam poczucie tego, że nasze działania mają sens. Nie ustrzegliśmy się i prawdopodobnie nie ustrzegniemy się błędów. Być może czasem byliśmy zbyt jednostronni, być może czasem zabrakło nam siły by szukać kompromisów. Ale wszystkie nasze działania podyktowane były, są i będą tym co dla nas jest najważniejsze: dobrem Mieszkańców. Milanówek jest wyjątkowym miejscem, z piękną tradycją, ogromnym potencjałem i wspaniałymi ludźmi. Ścierają się tu różne nurty i poglądy. Czasem trudno jest zachować dystans i bezstronność. Ważne jest jednak to, że w wielu sprawach udało nam się wywołać dyskusję. Jesteśmy bardzo wdzięczni czytelnikom za wnoszone uwagi i spostrzeżenia, które przyczyniły się do tworzenia obecnego wizerunku gazety. Liczymy na Państwa dalsze zaangażowanie. Przejmując obowiązki redaktora naczelnego MMM chcę utrzymać założenia, które leżały u podstaw jego powstania. Chcę, abyśmy znaleźli wspólną drogę dla nas, mieszkańców Milanówka i naszego Miasta. To od tego, jaką obierzemy, zależy czy będzie to tylko podwarszawska sypialnia, czy miejsce gdzie będziemy wracać z radością. Do domu nie tylko w wymiarze jego własności, ale również w wymiarze wspólnoty miejsca, gdzie chcemy żyć a nie tylko być. To bowiem stanowi o jego wartości. Dziękuję Koleżankom i Kolegom, którzy obdarzyli mnie zaufaniem i powierzyli mi obowiązki Redaktora Naczelnego. Zapewniam, że zrobię wszystko, aby nie zawieść Waszego zaufania. Liczę oczywiście na dalszą pomoc wszystkich Czytelników, którzy zechcą się włączyć w życie naszej gazety. Redaktor Naczelny Małgorzata Trębińska Żegnamy Jana Kubka Człowieka wielkiego serca, troskliwego ojca, odważnego obrońcę Ojczyzny w latach II wojny światowej, oddanego swej pracy inżyniera i milanowianina bez reszty zaangażowanego w sprawy miasta, członka Stowarzyszenia Milanówek Dziś i Jutro. Pamięć o Nim pozostanie na zawsze w naszych sercach! Stowarzyszenie Milanówek Dziś i Jutro Budżet na rok zł dochodów i zł wydatków, to dwie liczby określające tegoroczny budżet Miasta, z czego 24,3% wydatków ogółem przeznaczonych jest na inwestycje. W dobie kryzysu gospodarczego wygląda to całkiem imponująco. Warto podkreślić, że w przypadku naszej gminy dochody z roku na rok znów przyjmują tendencję wzrastającą, co bardzo cieszy. System kanalizacji, modernizacja Kolejny milion ze środków unijnych Gmina Milanówek ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego otrzyma ponad 959 tys. zł na dofinansowanie projektu E-MILANÓWEK Zintegrowany system wspomagający zarządzanie miastem i wspierający rozwój e-usług w ramach budowy Miejskiej Sieci Informatycznej w Milanówku realizowanego w ramach Priorytetu II Przyspieszenie e-rozwoju Mazowsza działania 2.2 Rozwój e-usług Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Mazowieckiego O tym jak Internet jest ważny w codziennym życiu, nie trzeba już chyba nikogo przekonywać. Dla przykładu możemy chociażby podać kilka danych statystycznych. Z 18 procent użytkowników Internetu w 2002 roku zanotowaliśmy wzrost tej liczby do ponad 52 procent w 2010 roku, co stanowi już 18 milionów Polaków. Największym zainteresowaniem Internet cieszy się wśród studentów (93,7%), a właściwie jest to już konieczność. Bez Internetu nie mogą już się też obejść przedsiębiorcy (80,5%) i inne osoby pracujące w sektorze prywatnym (66,3%) i publicznym (76,4%). Projekt E-MILANÓWEK jest elementem większego przedsięwzięcia Budowy Miejskiej Sieci Informatycznej. Dotychczas w ramach projektu budowy Miejskiej Sieci Informatycznej podłączono 10 jednostek samorządowych na terenie miasta, zbudowano przyłącze teleinformatyczne do Urzędu Miasta przy ulicy Spacerowej oraz zaadaptowano pomieszczenia dla centralnej serwerowni wraz ze specjalistycznymi systemami zabezpieczeń. Został wdrożony system elektronicznego obiegu dokumentów w Urzędzie Miasta Milanówka, co zwiększa efektywność urzędników, ogranicza koszty związane z obiegiem dokumentów oraz co najważniejsze dla nas milanowian przyśpieszy załatwianie naszych spraw przez urzędników. System w najbliż-

2 Moje Miasto Milanówek 2 Budżet na rok 2012 wodociągów, naprawa i konserwacje urządzeń melioracyjnych to najważniejsze inwestycje zapisane w uchwalonym przez Radę Miasta Milanówka na grudniowej Sesji budżecie miasta na 2012 r. Podobnie jak w przypadku budżetu państwa, tak i dla samorządów terytorialnych największym źródłem dochodu są podatki od osób fizycznych i prawnych. Państwo pozyskuje od mieszkańców i firm danego terenu jakąś sumę, a następnie, pozostawiwszy sobie większą część z tego, co wpłacą podatnicy, resztę przeznacza dla samorządu. Specyfika takich miasteczek jak Milanówek, o charakterze zdecydowanie osadniczym, polega na tym, że ze względu na brak przedsiębiorstw, podstawową grupą zasilającą budżet są podatnicy - mieszkańcy. W przypadku Milanówka podatki płacone przez mieszkańców stanowią aż 55% ogólnego planu dochodów Miasta. Pozostała część dochodów samorządu pochodzi z różnych źródeł m.in.: subwencji i dotacji z budżetu państwa, podatków lokalnych (przede wszystkim od nieruchomości), dochodu ze sprzedaży miejskich nieruchomości. Inwestycje Struktura wydatków budżetowych jest tak skonstruowana, żeby zapewnić jak najlepsze warunki życia mieszkańcom. W przypadku budżetu Milanówka, poziom wydatków inwestycyjnych zaplanowany jest możliwie jak najwyżej, bo dzięki nim zmienia się przestrzeń miejska i podwyższa standard życia. Powszechnie wiadomo, że podstawowym niedostatkiem w Milanówku są braki w infrastrukturze technicznej. Dlatego przedsięwzięciem otwierającym listę największych inwestycji jest rozbudowa infrastruktury kanalizacyjno - wodociągowej. Będzie ona realizowana w ramach realizacji unijnego projektu Modernizacji i rozbudowy systemu infrastruktury wodociągowo - kanalizacyjnej Gminy Milanówek. Na rozbudowę sieci kanalizacyjnej w 2012 r. przeznaczone jest ponad 10,2 mln zł, z czego w znacznej części będą to pieniądze pochodzące z dofinansowania ze środków UE. Ponadto kontynuowana będzie przez miasto budowa przykanalików sanitarnych na odcinku pas drogowy pierwsza studnia na posesji przyłączanej. W tym roku planuje się wykonanie 200 takich odcinków. W ramach tego samego projektu wykonane będą prace związane z modernizacją infrastruktury wodociągowej. Opracowana zostanie dokumentacja projektowa modernizacji stacji uzdatniania wody przy ulicy Na Skraju. Sama modernizacja stacji nastąpi w latach W tegorocznym budżecie zabezpieczone zostały również środki na remonty i utrzymanie dróg gminnych oraz zaplanowano wybudowanie oświetlenia ulic: Kasztanowej, Kolorowej, Obwodu AK Bażant, Stokrotki, Niezapominajki i Parku Lasockiego. Bez koniecznych napraw i konserwacji nie pozostaną również urządzenia melioracyjne (rowy i drenaże). W finansach samorządu jest coraz lepiej Rada Miasta uchwaliła przedstawiony przez Burmistrza Miasta Milanówka projekt budżetu na rok Na wydatki majątkowe Rada Miasta Milanówka przeznaczyła podobnie jak w roku ubiegłym kwotę zł. Najwięcej środków planuje się wydać na kolejny etap realizacji projektu Modernizacji i rozbudowy systemu sieci infrastruktury wodociągowo kanalizacyjnej oraz budowę przyłączy kanalizacyjnych zł, zostanie poniesiona częściowa płatność za budowę przedszkola zł, ponadto zaplanowano wydatki na zakup nieruchomości z przeznaczeniem na budowę IV etapu TBS zł. Na wydatki bieżące przeznaczono kwotę zł. Są to środki wyższe niż w roku poprzednim. Wydatki bieżące wzrosną o 2,9 % w stosunku do roku Wskaźnik zadłużenia planowany na koniec roku budżetowego 2012 osiągnie poziom 50,16% (zadłużenie do planowanych w 2012 roku dochodów ogółem po uwzględnieniu wyłączeń). Oznacza to, że do długu zaliczono zobowiązania wynikające z umowy o wykup wierzytelności na budowę przedszkola, ale uwzględniono łączną kwotę wyłączeń zgodnie z ustawą o finansach publicznych w związku z podpisaniem umowy pomiędzy Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie a Gminą Milanówek o dofinansowanie Projektu Modernizacja i rozbudowa systemu infrastruktury wodociągowo kanalizacyjnej Gminy Milanówek, w ramach działania 1.1 priorytet I Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko Wraz z uchwałą budżetową na 2012 rok została uchwalona Wieloletnia Prognoza Finansowa Miasta Milanówka. Na zakończenie pozostaje życzyć sobie, by pomimo ciągle trudnych okoliczności związanych z ogólnoświatowym kryzysem, w jakich przyszło milanowskiemu samorządowi funkcjonować, tegoroczny budżet mógł być spokojnie realizowany. Osoby, które chcą zapoznać się ze szczegółami uchwały budżetowej, zapraszamy na stronę internetową Miasta Bożena Utrata Nowe korkowe. czyli jak udrożnimy centrum Uchwałą Rady Miasta nr. 124/XIII/11 z dnia 29 grudnia 2011 roku podjęto decyzję o rozszerzeniu obszaru płatnego parkowania w mieście i określeniu zasad naliczania opłat parkingowych. Strefa płatnego parkowania została podzielona na dwa obszary: parkowanie po uiszczeniu opłaty w parkomacie i parkowanie dla posiadaczy abonamentu. W strefie opłat parkomatowych za pierwsze 15 minut parkowania trzeba będzie zapłacić 20 groszy, za pierwsze 30 minut złotówkę, a za pierwszą i każdą następną godzinę - 2 złote. Będzie też stworzona tylko dla mieszkańców Milanówka, tzw. strefa parkowania abonamentowego, w której zainteresowani wykupieniem abonamentu zapłacą tylko 20 złotych miesięcznie. Podjęto ustalenia o stopniowej realizacji przedsięwzięcia. I etap, obejmujący ulice Przeskok, Krzywa od Warszawskiej, do ulicy Przeskok, Warszawska od Krzywej do Grudowskiej, zostanie wyposażony w parkomaty prawdopodobnie jeszcze w tym roku. Następne ulice będą wyposażane w parkomaty w kolejnych latach budżetowych. Wielu mieszkańców zgłasza problem całodziennego parkowania przed stacją PKP samochodów spoza Milanówka. Zgodnie z badaniami, jakie przeprowadziła Straż Miejska, parkujących z miast ościennych nie jest wielu. Jednakże wydaje się, że ten problem zostanie znacząco zminimalizowany po wprowadzeniu opłat parkingowych i abonamentów miesięcznych. Alternatywą dla kłopotów z parkowaniem jest istniejąca w Milanówku i stopniowo rozwijająca się komunikacja miejska. Z inicjatywy Stowarzyszenia Milanówek Dziś i Jutro wprowadzono w połowie 2010 roku (Uchwała nr. 292/XXVII/09 z dnia 16 czerwca 2009 roku) komunikację miejską. Na początku były to 9-cio osobowe busiki. Dzisiaj to już kilkunastoosobowe mikrobusy, z których korzysta średnio około 2300 pasażerów miesięcznie. Zwolnieni z opłat są: seniorzy powyżej 70 roku życia i dzieci do lat 7. Młodzież szkolna i studenci korzystają z 50 procentowych obniżek. Na stałe utrwaliły się dwa warianty trasy komunikacyjnej. Podstawowy łączy północną cześć Milanówka od ulicy Kwiatowej i cmentarza, aż do środkowej części Milanówka w okolicach Przedszkola i Biedronki. Ponieważ nasze supermarkety (Biedronka i Tesco) nie dofinansowują dotychczas tych kursów, być może należy rozważyć przedłużenie trasy do np. Lidla lub Carefoura w Grodzisku Mazowieckim. Niektóre kursy kończą się przy Szpitalu Zachodnim w Grodzisku Mazowieckim. Testowane też były trasy południowe. Nie zyskały one jednak dostatecznej ilości chętnych. Komunikacja miejska może częściowo rozwiązać problem parkowania w mieście, ale musimy zdawać sobie sprawę, że nawet przy rozszerzeniu strefy płatnego parkowania, kompleksowe rozwiązanie kłopotów z zakorkowanym centrum Milanówka, szczególnie w godzinach szczytu, nie jest sprawą prostą. Najlepszym i docelowym rozwiązaniem wydaje się zbudowanie dużego parkingu, być może wielopoziomowego. Wymaga to jednaki sporych nakładów finansowych i w sytuacji dotykającego nas kryzysu może się odwlec w czasie. Poza tym trudną sprawą wydaje się znalezienie miejsca pod taką inwestycję w centrum miasta. Witold Rytwiński

3 3 Moje Miasto Milanówek Kolejny milion ze środków unijnych szej przyszłości umożliwi nam komunikację z urzędem, załatwianie spraw przez Internet przy użyciu profilu zaufanego lub podpisu kwalifikowanego. W Milanówku jesteśmy przyzwyczajeni do sprawnego i kompetentnego załatwiania naszych spraw, jednak w dzisiejszych czasach mamy często problem, aby zdążyć do godziny 16 pojawić się w Urzędzie. I tu właśnie widzimy chyba największą korzyść dla nas mieszkańców. Zostanie uruchomiona elektroniczna platforma do składania dokumentów przez Internet oraz śledzenia przebiegu realizacji spraw. Ucieszą się też rodzice, a być może zmartwią uczniowie. Bowiem wszystkie nasze szkoły w Milanówku wprowadzą tzw. e-dziennik, w którym rodzice będą mogli na bieżąco kontrolować wyniki w nauce osiągane przez swoje pociechy oraz sprawdzić czy dzieci przebywają rzeczywiście w szkole. Powstanie też katalog biblioteczny dla uczniów, który będzie dostępny nie tylko z każdego komputera podłączonego do szkolnej sieci, ale również z zewnątrz szkoły. Należy tu podkreślić, że bez zakupu nieruchomości przy Spacerowej 4 (obecny Budynek C Urzędu Miasta) nie byłoby szans na stworzenie serwerowni i systemu miejskiej administracji elektronicznej. Nie wspominając już o tym, jak bardzo ta inwestycja zwiększyła komfort obsługi mieszkańców. Witold Rytwiński Trasa linii autobusowej Milanówek Grodzisk Mazowiecki Trasa linii przebiega ulicami: Kwiatowa Kościuszki Podleśna Leśny Ślad Podgórna Wojska Polskiego Słowackiego Starodęby Mickiewicza Kościuszki Piasta Dworcowa Krakowska Kościuszki Kościelna Smoleńskiego Dębowa Piłsudskiego Warszawska Brzozowa Dębowa Grabowa (1 kurs dziennie Fiderkiewicza Grudowska Graniczna Zawąska Grudowska Królewska, Staszica Dębowa 3 Maja) Piłsudskiego Okólna Grabowa Dębowa - 3 Maja Szpital Zachodni. Chcemy Państwa poinformować, że zostały już zakończone czynności rejestracyjne Spółki Wodnej. Aktualnie zajmuje się ona przygotowaniem planów działania i budżetu na rok bieżący, a także wyznaczaniem tzw. obszaru konkurencyjnego (zakres oddziaływania urządzeń melioracyjnych na poszczególne działki). Natychmiast po zakończeniu tych prac przygotowawczych zwołamy Walne Zgromadzenie w celu podjęcia uchwały budżetowej, ustalenia ostatecznego zakresu działań na ten rok oraz omówienia dalszej strategii działań i rozwoju Spółki. Zachęcamy mieszkańców do przystępowania do Spółki wodnej. Wszelkich informacji udzielamy pod telefonem od poniedziałku do środy w godzinach od 9 do 16. Zarząd Spółki Wodnej Szlakiem stuletnich willi! W 1899 roku spółka Kozłowski-Lasocki i spółka rozpoczęła parcelację majątku Milanówek. Od tego momentu zaczęło powstawać letnisko Milanówek. Miejscowość zaczęła gromadzić coraz liczniejsze grono inteligencji. Rozwój miasta letniska przyśpieszyła budowa stacji kolei warszawsko - wiedeńskiej otwartej 1 maja 1901 roku. Zaczęły powstawać piękne wille, które z czasem stały się wizytówką oraz miejscem stałego pobytu właścicieli i ich rodzin. Każda z tych budowli kryje w swych murach niejedną fascynującą historię. Wiele z nich miało, lub w najbliższym czasie będzie miało swój okrągły jubileusz 100-lecia istnienia. W 2012 roku swój jubileusz obchodzą m.in. dwie wille: willa Emanów oraz willa Księżanka, których niezwykłe historie pragniemy Państwu przybliżyć. Już niebawem podamy szczegółowy program obchodów jubileuszu. W imieniu Stowarzyszenia Milanówek Dziś i Jutro Małgorzata Trębińska i Bożena Utrata Apel! Zapraszamy do współpracy przy zbieraniu informacji na temat tych i pozostałych wilii w naszym pięknym miasteczku. Dokumenty, fotografie zwracamy po zeskanowaniu.

4 Moje Miasto Milanówek 4 Jestem dumna, że tu mieszkam Te jakże piękne i budujące słowa padły pod adresem Milanówka, z ust pani Jadwigi Kadyszewskiej w liście, który przesłała z okazji Świąt Bożego Narodzenia do naszej Redakcji. Lektura, tego głęboko emocjonalnego listu, skłoniła mnie do przeprowadzenia rozmowy z Panią Jadwigą. - Kiedy Pani losy związały się z Milanówkiem? - Do Milanówka sprowadziłam się w 1980 roku. Dom, w którym mieszkam do dzisiaj, kupił mój zięć z córką. Przed wojną mieszkałam w Warszawie. Tam też przeszłam piekło Powstania Warszawskiego, następnie obóz przejściowy Dulag w Pruszkowie. Po wojnie trafiliśmy na zachodnie tereny Polski, tzw. ziemie odzyskane, gdzie przez pewien czas mieszkałam wraz z mężem, który powrócił z obozu w Gross-Rosen. Ale cały czas tęskniłam za moją piękną Warszawą. Po zastanowieniu się doszłam jednak do wniosku, że mieszkanie w ciszy i spokoju w otoczeniu zieleni, w małej miejscowości, jest lepszym pomysłem. Te warunki idealnie spełniał Milanówek, o którym słyszałam dużo dobrego. Tutaj znalazłam mój drugi i prawdziwy dom. - W liście użyła Pani słów Jestem dumna, że tu mieszkam. Z czego się bierze ta duma? Kiedy się tu sprowadziłam, Milanówek wyglądał zupełnie inaczej. Najistotniejszym problem w tym okresie był brak dobrej wody pitnej. Pierwsze inwestycje w latach 90-tych były związane z budową wodociągów. Miasto jednak tak naprawdę zaczęło się zmieniać, rozwijać i upiększać, kiedy w 1998 roku nowym burmistrzem został Pan Jerzy Wysocki. Dzisiaj przywykliśmy do tego jak nasze miasto wygląda. Ja jednak pamiętam, jakie ono było kilkanaście lat temu. Powstały nowe chodniki, ulice, rozbudowano sieć gazową, Milanówek 12.O3 2012r. Podziękowanie Pragniemy serdecznie podziękować Stowarzyszeniu Milanówek Dziś i Jutro za okazanie serca dzieciom poprzez paczki świąteczne, które otrzymały nasze pociechy, podczas spotkania świątecznego w dniu r. w Środowiskowym Klubie Wsparcia. Sprawiliście Państwo ogromną radość naszym dzieciom, jak również nam rodzicom. Paczki, które otrzymały dzieciaki były miłym zaskoczeniem i sprawiły ogromną radość. Postawa Państwa i pomoc jest dla nas nieocenioną wskazówką oraz świadectwem, że jest takie Stowarzyszenie, jak to - Milanówek Dziś i Jutro, dla którego dobro dzieci jest wartością nadrzędną. Uśmiech i radość dziecka to najwyższa zapłata za okazaną dobroć. Z wyrazami wdzięczności, Rodzice zbudowano wodociągi. Zwiększyło się także bezpieczeństwo poprzez zakładanie oświetlenia, zainstalowanie monitoringu, rozszerzanie działań Straży Miejskiej. Najważniejsze, że udało się utrzymać komendę Policji i wybudować jej nową siedzibę. Nic więc dziwnego, że jestem dumna, iż mogę mieszkać w tak pięknym i ciągle rozwijającym się miasteczku. - Które z tych inwestycji są najważniejsze w Pani ocenie? Na szczególną uwagę zasługuje wybudowanie dwóch hal sportowych, boisk, wyremontowanie Teatru Letniego. Mamy wspaniałe nowe przedszkole. To są inwestycje w przyszłość naszych dzieci i wnuków. Rozwiązano w dużym stopniu problemy mieszkaniowe wielu Milanowian, budując TBS-y. Pamiętam jak dużym problemem był przymusowy kwaterunek. Dzisiaj, największym sukcesem jest pozyskanie 24 mln złotych na kanalizację. Rozejrzyjmy się dokoła, a zauważymy, że Miasto z dnia na dzień pięknieje. Ale nie samymi inwestycjami człowiek żyje. Niezwykle ważne jest dla mnie, że nie zapomina się tu o ludziach starszych i chorych. Ostatnio byłam na spotkaniu opłatkowym emerytów w MCK. Takie spotkania dają nam, ludziom starszym bardzo dużo. Możliwość spotkania się w szerokim gronie, porozmawiania, takiego zwykłego pobycia razem, jest dla nas bardzo ważna. Przy organizacji tych spotkań bardzo pomaga nam Pani Dyrektor MCK Anna Osiadacz. - Przez wiele lat działała pani aktywnie w Związku Niewidomych. Za swoją pracę dostała Pani srebrną i złotą odznakę. Działalność społeczna stanowiła dla Pani ważny element życia. Bardzo ważny. W 1981 zapisałam się do Związku Kombatantów oraz do Polskiego Związku Niewidomych (PZN). Zaczęłam pracować społecznie. Byłam w zarządzie ponad 20 lat. Zajmowałam się pomocą ludziom niewidomym i leżącym. Nosiłam im paczki, chodziłam do nich na wywiady. Starałam się o pieniądze dla Koła, wydawałam książki mówione, itp. Cennego wsparcia zawsze udziela nam Andrzej Olizarowicz, który na każdy dzień seniora białej laski przywoził pełny worek prezentów. Dziękuje też innym sponsorom, jak Pan Janusz Wojtaszek. Należy także podkreślić zaangażowanie i wsparcie ze strony Pana Starosty Marka Wierzbickiego. Taką odznakę, o której Pan wspomniał, dostali też nasi darczyńcy, w tym Pan Burmistrz Jerzy Wysocki, który był dla nas zawsze bardzo życzliwy i pomocny. Bez tych wszystkich ludzi dobrej woli, bez ich bezinteresownej pomocy, nie moglibyśmy tyle zrobić. Dziękuję Wam wszystkim z całego serca. - Co mieszkańcom Milanówka na zakończenie chciałaby Pani przekazać? - Jestem szczęśliwa, że moje refleksje zostaną wydrukowane w MMM. Chciałabym, żeby inni mieszkańcy także zaczęli pisać swoje uwagi, przemyślenia, propozycje, dostrzegając to, jak Milanówek korzystnie się zmienia. Moja praca społeczna nauczyła mnie, że bez współpracy nie da się wiele zrobić. Współdziałanie i szukanie wspólnych rozwiązań daje nie tylko pozytywne wyniki ale również poczucie spełnienia. Człowiek jest stworzony dla drugiego człowieka przez Boga. Nie dla siebie, ale dla innych i kiedy żyje zgodnie ze swoim sumieniem, czuje się spełnionym. A więc pomagajmy sobie, kochajmy się i niech znikną w naszym mieście wzajemne niechęci. Te słowa dedykuję wszystkim, którzy pracują dla naszej małej ojczyzny. - Dziękuję za rozmowę, życzę dużo zdrowia i tego, by nadal była Pani dumna, że mieszka w Milanówku. Rozmawiał Witold Rytwiński

5 5 Moje Miasto Milanówek Patron skweru - Ferdynand Antoni Ossendowski Kontynuując omawianie nazw przestrzeni publicznej w Milanówku, chcielibyśmy przypomnieć działalność Ferdynanda Antoniego Ossendowskiego ( ), którego imieniem nazwano skwer w centralnej części miasta przy skrzyżowaniu ulic Krakowskiej i Kościuszki. Młodemu pokoleniu nazwa skweru kojarzy się z odbywającymi się tu od lat powitaniami nowego roku, zaś w mniejszym stopniu z jego dorobkiem, a przecież był to najpłodniejszy, najpopularniejszy i najchętniej czytany pisarz okresu międzywojennego, który pod względem poczytności ustępował jedynie Henrykowi Sienkiewiczowi. Łącznie ukazało się w Polsce 77 jego książek, które doczekały się blisko 150 przekładów na 19 języków. Sam pisarz szacował liczbę napisanych przez siebie książek na 130, nie licząc artykułów i nowel publikowanych w prasie. W okresie międzywojennym czołowe wydawnictwa świata zabiegały o prawa wydawnicze do jego rękopisów. Zdarzało się, że niektóre jego książki najpierw ukazywały się po angielsku, francusku, włosku czy hiszpańsku, a dopiero później trafiały do czytelnika w Polsce. Warto wiedzieć, że Ossendowski był człowiekiem niezwykle wszechstronnym. Wykładał geografię na kilku uczelniach Warszawy, był prezesem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy, publikował swoje artykuły i utwory literackie w wielu czasopismach polskich i zagranicznych, odbył wiele podróży do krajów Europy, Azji, Afryki i Ameryki. Po wybuchu wojny w 1939 r. brał udział w walce podziemnej z hitlerowskim okupantem. Dlaczego więc po drugiej wojnie światowej F. A. Ossendowski w swojej własnej ojczyźnie znalazł się w zapomnieniu? Dlaczego wokół jego osoby zapanowało głuche milczenie? Co sprawiło, że zaprzestano wznawiania jego poczytnych książek, a wydania przedwojenne zaczęto wycofywać z bibliotek? Aby na te pytania odpowiedzieć, musimy się cofnąć w czasie. Ossendowski urodził się w 1876 roku w Lucynie w guberni witebskiej, obecnie znajdującej się w północno-wschodniej części Białorusi) w polskiej rodzinie lekarza Marcina Ossendowskiego i Wiktorii z domu Bortkiewicz. Studiował w Rosji, brał udział w wojnie z Japonią i wydarzeniach rewolucyjnych 1905 roku, później bez reszty opowiedział się za białymi,. W czasie wojny domowej (wcześniejszy więzień caratu, który cudem uniknął śmierci) Ossendowski znalazł się na Syberii, a później w Mongolii. Współpracując z rządem generała Kołczaka prowadził dział agitacji antybolszewickiej. Zetknął się tam z Maksymilianem von Ungern-Sternbergiem, zwanym Krwawym Baronem, który na czele oddziałów kozackich chciał podbić Daleki Wschód. Krwawemu Baronowi plany się nie powiodły, bowiem schwytany przez bolszewików został rozstrzelany. Przed śmiercią udało mu się podobno ukryć wielkie skarby zrabowane w klasztorach buddyjskich gdzieś na pograniczu Mongolii i Chin. Inni twierdzili, że miała to być część skarbu carskiej Rosji, którą przejął rząd syberyjski. I właśnie miejsce ukrycia tych skarbów jakoby dobrze znane było uczestnikowi podbojów Krwawego Barona F. A. Ossendowskiemu. Ossendowski przez całe swoje życie umiejętnie podsycał wokół siebie atmosferę tajemniczości enigmatycznie odpowiadając na pytania o skarb, co tylko utrwalało przekonanie, że rzeczywiście zna miejsce ukrytego skarbca, w którym podobno złożono 24 skrzynie (w każdej z nich 57 kg 400 g złotych monet) i kufer ważący 120 kg, wypełniony brylantami i innymi cennymi wyrobami jubilerskimi. W czasie pobytu w Azji na początku lat dwudziestych rzekomo jakiś mnich buddyjski miał przepowiedzieć rychłą śmierć von Ungern-Sternberga (co zresztą nastąpiło) a Ossendowskiemu żywot długi do czasu, aż zmarły Krwawy Baron o niego się nie upomni. I rzeczywiście mimo wojny i trudnych warunków życia w czasie okupacji hitlerowskiej pisarz dożył sędziwego wieku. Tymczasem jak głosi legenda kiedy po Powstaniu Warszawskim znalazł schronienie w pobliskim Żółwinie otoczony opieką Stanisławy i Henryka Witaczków, odwiedził go oficer niemiecki nazwiskiem Dollert, bratanek Krwawego Barona, przedstawiając się jako Ungern-Sternberg i odbył z nim rozmowę 1. O czym rozmawiano, nie wiadomo, ale po tej wizycie Ossendowski poczuł się źle. W kilka dni później Ossendowski zmarł i 3 stycznia 1945 roku bez większego rozgłosu został pochowany na milanowskim cmentarzu. Na temat jego śmierci krążyły bardzo różne opinie. Jedni twierdzili, że z jego śmiercią nie miała najmniejszego związku wizyta niemieckiego oficera, bo pisarz był już wówczas mocno schorowany, ale krążyły też i pogłoski, że został otruty, ponieważ odmówił współpracy z III Rzeszą. Jak było naprawdę, tego już nigdy się nie dowiemy. Wkrótce po pogrzebie, w 2-3 dni po wkroczeniu Armii Czerwonej do Milanówka, pojawił się jeszcze wątek rosyjski. Daniel Bieniek w Dzienniku Zachodnim ( r.) tak o nim napisał: Brutalne łomotanie wyrwało grabarza ze snu. Otworzył drzwi i z przerażeniem zobaczył stojących za progiem oficerów i żołnierzy NKWD. Kazali mu zabrać narzędzia i jechać z nimi. Na cmentarzu bez trudu trafili do niedawno usypanego grobu. Kop! padł rozkaz. Mężczyzna z trudem odwalał kilofem skute styczniowym mrozem grudy ziemi. W końcu dotarł do trumny. Żołnierze sowieccy wydobyli ją z dołu. Odwalono wieko. Po chwili znalazł się obok niej przyprowadzony w piżamie miejscowy dentysta. Jeden z żołnierzy bagnetem podważył szczękę trupa, by lekarz mógł zbadać uzębienie. Tak, to on odparł po chwili drżącym głosem to na pewno Antoni Ossendowski. Czy to uspokoiło funkcjonariuszy NKWD? Z pewnością uspokoiło choć nie ucieszyło, bo mieli już pewność, że zmarły nie udzieli im żadnych informacji o miejscu ukrytego skarbu, którym Rosjanie bardzo się interesowali. Jeśli natomiast funkcjonariusze NKWD poszukiwali Ossendowskiego, aby zemścić się na człowieku, który pisząc słynną biografię Lenina, splamił imię wodza rewolucji obnażając popełnione przez niego zbrodnie i przestrzegając świat przed groźbą jej rozprzestrzenienia się, to srodze się zawiedli, bowiem dotarli do pisarza zbyt późno. Ferdynand Antoni Ossendowski zabrał do milanowskiego grobu wiele zagadek i pytań, które na zawsze pozostaną bez odpowiedzi. Natomiast z całą pewnością można stwierdzić, że książka Ossendowskiego pt. Lenin, uznawana za paszkwil antyradziecki, demaskująca wodza Rewolucji Październikowej, stała się przyczyną tego, że w okresie PRL-u wszystkie książki pisarza zaczęto wycofywać z bibliotek, a jego twórczość skazano na zapomnienie. Dobrze więc, że po latach władze samorządowe Milanówka postanowiły jako pierwsze w Polsce utrwalić pamięć o tym znakomitym pisarzu przez nadanie jego imienia nowemu skwerowi w centrum miasta i umieszczenie na nim okolicznościowej tablicy. Grobem pisarza na milanowskim cmentarzu od lat opiekują się miejscowe Siostry Urszulanki ze Zgromadzenia Serca Jezusa Konającego. W 2004 r. władze samorządowe Milanówka sfinansowały nowy nagrobek pisarza. Mam nadzieję, że czytelnicy MMM po przeczytaniu artykułu o patronie skweru w centrum miasta zainteresują się napisanymi przez niego książkami, których wiele znaleźć można w obu bibliotekach miejskiej i parafialnej, a także w księgarniach, ponieważ w ostatnich latach powieści pisarza są ciągle wznawiane. Andrzej Pettyn 1 O swoich rozmowach z F.A. Ossendowskim, w czasie pobytu w Żołwinie pisze Z. M. Wasilewski (Wspomnienia z czasów wojny ) w książce Milanówek Mały Londyn A. Pettyna

6 Moje Miasto Milanówek 6 Dwór Lasockich w Milanówku Dwór Michała Lasockiego ( ) właściciela majątku Milanówek powstał na początku XIX wieku. Majątek składał się z gruntów rolnych, łąk i lasu tzw. Lasu Górnego, będącego pozostałością kompleksu leśnego Puszczy Jaktorowskiej. Majątek Milanówek należał wówczas do parafii Żuków, nie było jeszcze kolei warszawsko-wiedeńskiej, a jedyną ważna arterią komunikacyjna była Droga Królewska. Nazwa wywodzi się z czasów, kiedy król Stanisław August Poniatowski często jeździł tą drogą w odwiedziny do Mokronowskich, właścicieli Grodziska Maz., do dworu w Jordanowicach. Od Drogi Królewskiej wiodła do dworu Lasockich prostopadła odnoga, ulica Dworska, która obecnie w części południowej zwie się ul. Józefa Piłsudskiego, a w części północnej Tadeusza Kościuszki. Dwór Michała Lasockiego, założyciela Milanówka, był budowlą skromną. Podobnie jak dwór w sąsiedniej Zabłotni Ludwiki i Jana Kamińskich, czy dwór Józefa Chełmońskiego. Wybudowany został w duchu klasycystycznym, z zachowaniem charakteru polskich dworów szlacheckich, oparty na planie prostokąta, drewniany, otynkowany, posadowiony na ceglanej podmurówce. Parterowy, częściowo podpiwniczony z mieszkalnym poddaszem i charakterystycznym oknem mansardowym w prawej połaci dachu. Od frontu z portykiem pośrodku elewacji, znacznie wysuniętym do przodu, z trójkątnym ryzalitem wspartym z przodu na czterech filarach, tworzących szeroki ganek. Z każdego boku ganek miał po dwa takie same filary. Układ wnętrz dwutraktowy z sienią na osi ganku. Dach czterospadowy kryty gontem. Okna parteru posiadały okiennice. Od strony ogrodu istniał w tej samej osi, niewielki zabudowany ganek z trójkątnym szczytem. Z czasem frontowy ganek pokrył się malowniczo dzikim winem. W 1899 roku Michał Lasocki rozpoczął parcelację Lasu Górnego, leśnej części swego majątku, dając tym samym początek miejscowości Letnisko-Milanówek. Po 1945 dwór przeznaczono na mieszkania kwaterunkowe, dewastowany niszczał, aby ostatecznie zniknąć z powierzchni ziemi w końcu lat 70-tych XX wieku. Włodzimierz J. Starościak

7 7 Moje Miasto Milanówek kpt. Jan Kubek Harcerz 148 MDH, Żołnierz Szarych Szeregów ZWZ AK Ośrodek,,Mielizna Milanówek Obwód,,Bażant Kpr. AK, kpt. rezerwy Historia Ośrodka Mielizna Milanówek Obwodu Bażant - zarys Ośrodek Mielizna Obwodu Bażant rozpoczął działalność konspiracyjną w październiku 1939 roku. W wakacje 1939 roku druh Wacław Wdowiak zorganizował obóz harcerski 148 MDH w Korytowie koło Żyrardowa. Celem obozu było przygotowanie harcerzy na wypadek wojny do pełnienia służb pomocniczych i łącznikowych. Od 1 września 1939 roku druh Wacław Wdowiak zorganizował na terenie Milanówka służby pomocniczo łącznikowe organizując harcerzy z 148 MDH, 18 MDH i 197 MDH. Oficjalnie działalność harcerska została zawieszona z chwilą wkroczenia wojsk niemieckich do Milanówka. Od pierwszej zbiórki 148 MDH, która miała miejsce pod koniec października 1939 roku, rozpoczęła się działalność konspiracyjna MDH. W dniu 1 listopada 1939 roku w nocy harcerze 148 MDH na polecenie druha Wacława Wdowiaka wykonali pierwszą akcję konspiracyjną. Groby żołnierzy września 1939 roku zostały udekorowane biało-czerwonymi chorągiewkami i zapalono świece. Większość harcerzy weszła potem w struktury AK w Milanówku. Komendantem Ośrodka Mielizna Milanówek został por. Józef Parzyński ps. Józef. 0d 1942 roku do aresztowania we wrześniu 1944 roku. Po aresztowaniu por. Józefa Parzyńskiego Komendantem Ośrodka Mielizna został por. Stefan Heller ps. Sokólicz. Od 15 września do 19 stycznia 1945 roku porucznik Stefan Heller był ostatnim komendantem Ośrodka Mielizna Milanówek. Od początku roku 1945 do 17 stycznia 1945 roku por. Stefan Heller zorganizował ochronę Milanówka, którą sam dowodził. Służby wojskowe i cywilne znajdujące się na terenie Ośrodka Mielizna Milanówek (październik styczeń 1945 r.): Komenda Obwodu ZW Ośrodek AK Bażant Komenda Ośrodka Mielizna Milanówek ZWZ AK 32 i 52 Plutony liniowe 10 Pułku Piechoty Oddziały KEDYW Obwodu Bażant Magazyn broni i amunicji Obwodu Bażant ZWZ AK Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty AK Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty Agrykola Szkoła Podoficerska AK Komórka Wywiadu i Kontrwywiadu AK Polska Organizacja Wojskowa Narodowa Organizacja Wojskowa Wojskowa Służba Kobiet Hufiec Szarych Szeregów Mielizna Milanówek Tajne nauczanie Tajne drukarnie i kolportaż prasy podziemnej Radiostacje nadawczo - odbiorcze i nasłuchy radiowe Organizacje podporządkowane Polskiemu Państwu Podziemnemu działające w Milanówku okresowo (1944): Komenda Podokręgu AK Hajduki Hallerowo - Warszawa Zachód (od lipca 1944) Szpitale powstańcze (od sierpnia 1944) Delegatura Rządu na Kraj (od października 1944) Komenda Główna AK (część od października 1944) Żołnierze KEDYW-u i liniowych plutonów AK 32 i 52 przeprowadzali na terenie Milanówka i okolic akcje ubezpieczania komend, obiektów wojskowych i cywilnych, radiostacji nadawczo-odbiorczych, przeprowadzali ubezpieczenie zrzutów broni, przerzutów broni, zdobywanie broni, przeprowadzanie akcji dywersyjno-sabotażowych i innych. W dniu 29 lipca 1944 r. w czasie łapanki ulicznej w Milanówku został zatrzymany mjr. Alojzy Mizera ps. Siwy Komendant Obwodu Bażant ZWZ AK. Podczas odbicia zginął kpt. Zygmunt Dąbrowski ps. Bohdan oraz por. Jerzy Kowalski ps. Oskar d-ca. KEDYW-u Obwodu Bażant AK. W Milanówku dla potrzeb Obwodu Bażant i Ośrodka Mielizna zorganizowano magazyn broni na terenie posesji Tomasza Pondra obecnie ul. Wojska Polskiego. W nocy z 9 na 10 sierpnia 1944 r. magazyn został zdobyty przez Niemców. Magazyn opróżniono i wysadzono. Wówczas w magazynie znajdowało się 5 osób (ochrona magazynu). Dionizy Rybiński sierż. podch. ps.,,betka Gładzisz oficer broni Józef Sikorki sierż. ps. Józef magazynier broni Jan Garstecki plut. pchor. ps. Robotnik Bogusław Kołodziejski kpr. pchor. ps.,,rżewski Tomasz Ponder kpr. ps. Tomek W nocy 9 na 10 sierpnia 1944 r. aresztowano dr Franciszka Grodeckiego i przewieziono do magazynu broni. Wszyscy zostali przez Niemców obezwładnieni, skrępowani i zamordowani. Dionizego Rybińskiego oddzielono od pozostałych żołnierzy AK i przewieziono do więzienia w Radogoszczy, gdzie został zamordowany. Pierwotnie pochówek zamordowanych miał miejsce na terenie posesji Tomasza Pondra, a w 1945 r. zwłoki zostały przeniesione na cmentarz parafialny w Milanówku. W miejscu mordu znajduje się kamień z tablicą upamiętniającą śmierć żołnierzy AK, zamordowanych w magazynie broni. 70-lecie armii Krajowej Na wniosek druha Wacława Wdowiadka Komisja Oświaty Polski Podziemnej podjęła uchwałę nadającą nazwę ulicy Władysława Sikorskiego dawnej ulicy Warszawskiej. W przededniu 4 lipca 1944 r. tj. pierwszej rocznicy śmierci gen. Władysława Sikorskiego Wacław Wdowiak dostarczył cztery ładnie wykonane tablice z napisem ul. Władysława Sikorskiego i polecił przymocowanie ich w widocznych punktach. Stare tablice zdjęli a nowe zawiesili: Jan Kubek, Czesław i Stanisław Sobieniak oraz druh Zdzisław Słoneczny. Dnia 17 sierpnia 1944 r. z 32 Plutonu por. Sokólicz oddelegował grupę ochotników do Zgrupowania Kampinos do oddziałów powstańczych. Pod koniec września 1944 roku powrócili do Milanówka. W dniu 19 stycznia 1945 por.,,sokólicz Stefan Heller rozwiązał Armię Krajową w Milanówku. Pod koniec stycznia 1945 r. z polecenia por.,,sokólicza broń i amunicja została zdana na Milicję Obywatelską komendantowi miasta. Transportu broni dokonał Jan Kubek ps. Kukułka i jego brat Zbigniew transportem konnym swoich rodziców. Oficjalnego przekazania broni dokonał Andrzej Sobieniak ps. Lis. Około 15 lutego 1945 r. por.,,sokólicz Stefan Heller został aresztowany przez nowych okupantów i wywieziony do obozu w ZSRR, gdzie stracił jedno oko. Po zwolnieniu z obozu 12 XII 1947 roku powrócił do Milanówka. Porucznik,,Sokólicz droga nielegalną opuścił Polskę i wyjechał do USA. W ucieczce Stefanowi Hellerowi pomogli Władysław Sobieniak i jego synowie Andrzej i Czesław - żołnierze 32 plutonu AK. Nowa władza ludowa, Urząd Bezpieczeństwa, NKWD rozpoczęło w Milanówku aresztowania oficerów, żołnierzy Armii Krajowej i innych osób. U osób podejrzanych w mieszkaniach urządzono tzw. kotły. W Milanówku na ul. Podgórnej 23 w mieszkaniu Jana Matejaka sierżanta podchorążego ps. Wymoczek członka Komendy Obwodu Bażant urządzono tzw. kocioł, tam został aresztowany por. Sokólicz i wywieziony do obozu w ZSRR, sierżant podchorąży Wymoczek został również aresztowany i osadzony w więzieniu w Rawiczu. Do wiadomości mieszkańców Milanówka opracowałem działalność 148 MDH i 32 Plutonu w okresie (od września 1939 do stycznia 1945 r.), które zawarte są w książce,,milanówek Mały Londyn pod redakcją Andrzeja Pettyna oraz w,,jedwabnej konspiracji Tadeusza Sowińskiego. Jan Kubek Od Redakcji: Artykułem tym autor chciał zapoczątkować cykl wspomnień o Mieliźnie oraz biografii dowódców. Wywiad z Janem Kubkiem zamieściliśmy w 2. majowym numerze MMM. Dostępny na str. Artykuł sponsorowany przez Stowarzyszenie Przyjaciół Armii Krajowej

8 Moje Miasto Milanówek 8 Szczepkowski Waleria i co dalej? Wielu mieszkańców zadaje sobie pytanie co dalej z Walerią? Trudno udzielić na to pytanie jednoznacznej odpowiedzi, bo wciąż szuka się dobrych rozwiązań. Na dzień dzisiejszy możemy jedynie odpowiedzieć, co dzieje się z rzeźbami Szczepkowskiego. Jednym z największych dzieł Szczepkowskiego, obok Kapliczki Bożego Narodzenia, znajdującej się obecnie we Francji w kościele parafialnym p.w. św. Stanisława w Dourges, wykonanej na paryską Wystawę Sztuki Dekoracyjnej w 1925 roku, jest drewniany ołtarz Wniebowzięcia NMP. Został on wykonany w 1927 roku na zamówienie kościoła w szwajcarskim Echarlens. Ołtarz przez wiele lat stał w sali znajdującej się w prywatnym rodzinnym muzeum, usytuowanym w willi artysty w Milanówku. Obecnie znajduje się w posiadaniu miasta Milanówka wraz z innymi gipsowymi oryginałami rzeźb artysty. Od blisko roku promuje twórczość słynnego rzeźbiarza w stolicy Tatr, został bowiem wypożyczony do Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanym, z którym związany był w młodości Jan Szczepkowski. W zeszłym roku, w ramach prac zaliczeniowych na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, została również wykonana renowacja dwóch gipsowych rzeźb Szczepkowskiego: Autoportret z roku 1952 oraz Postać stojącego mężczyzny Chopin, które możemy obecnie oglądać w Galerii Ars Longa. Kolejnym obiektem, który zostanie poddany konserwacji ASP jest Słup Piastowski. 2 grudnia 2011 r. burmistrz Jerzy Wysocki podpisał umowę z przedstawicielem Szefa Kancelarii Sejmu - Lechem Czaplą. W myśl tej umowy, na koszt Kancelarii Sejmu zostanie przeprowadzona renowacja dziewięciu płaskorzeźb Jana Szczepkowskiego, które będą stanowiły stałą ekspozycję w budynku Sejmu. Są to gipsowe projekty płaskorzeźb: Sztuka (Sztuki piękne), Wyzwolenie, Orka, Myśl Twórcza (Prawica i Lewica), Przemysł (Rzemiosło), Sport (Przysposobienie obronne), Żniwa, Jabłonka i Jabłkobranie. Zostaną użyczone Sejmowi na okres 12-stu lat. Bez wątpienia będą wyśmienicie promować artystę i nasze miasto Milanówek. 27 grudnia 2011 r. podpisane zostało również porozumienie z Bankiem Gospodarstwa Krajowego na renowację i ekspozycję kolejnych gipsowych projektów Szczepkowskiego. Płaskorzeźby wykonane przez artystę zamontowane zostały na budynku BGK w Alejach Jerozolimskich w 1931 roku. Są to płaskorzeźby zatytułowane: Miary ; Ptaszki i Woda. Toczą się również rozmowy z Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku, które doprowadzić mają do sfinansowania konserwacji kolejnych kilku dzieł prof. Szczepkowskiego, tym razem związanych z osobą Marszałka. W naszym posiadaniu znajdują się przecież m.in. dwa projekty Sarkofagu Wawelskiego Rozwój Przestrzenny Miasta oraz dłoń i maska pośmiertna Marszałka. Również te rzeźby w zamian za sfinansowanie renowacji, zostaną wypożyczone na kilka lat i udostępnione zwiedzającym w Sulejówku (szacuje się, że nowo powstałe Muzeum Piłsudskiego będzie odwiedzać rocznie ok. 150 tys. osób. Możliwość pokazania tej części zabytkowej kolekcji Szczepkowskiego tak dużej liczbie zwiedzających, to znakomita promocja dla sztuki milanowskiego rzeźbiarza). Należy podkreślić duże zaangażowanie dyrektora Milanowskiego Centrum Kultury Pani Anny Osiadacz. To dzięki jej pomysłowości i zaangażowaniu te projekty mają szansę na sfinalizowanie, i to z pożytkiem dla wszystkich stron: dla Milanówka, który zyskuje środki niezbędne na konserwację, a także możliwość promocji Miasta i przede wszystkim twórczości prof. J. Szczepkowskiego, dla wypożyczających kolekcję, ponieważ zyskują ciekawe i wartościowe eksponaty na swoich wystawach.. Kolekcja, którą otrzymaliśmy od spadkobierców wymaga czasu, nakładów finansowych, żmudnych i konsekwentnych działań oraz odrobiny szczęścia, ale jest niewątpliwie dużą wartością dla Milanówka i może doskonale służyć jego promocji. Mamy nadzieję, że te działania przyniosą zamierzony efekt i pozwolą, aby pamięć o światowej klasy rzeźbiarzu i jego niezwykłej kolekcji nie uległa zapomnieniu. Małgorzata Trębińska Dokumentami strategicznymi, określającymi politykę rozwoju Miasta, w tym politykę przestrzenną, są Strategia Rozwoju Miasta oraz Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta. Strategia to dokument nadrzędny wskazujący wizję i misję rozwoju Miasta oraz główne strategiczne (priorytetowe) kierunki działań. Studium transponuje ustalenia Strategii na układ przestrzenny, poprzez wskazanie polityki przestrzennej. Jest ogólnym dokumentem, w którym formułuje się zasady polityki przestrzennej miasta oraz przedstawia wizje związane z rozwojem gospodarczym i społecznym miasta. Jest jednocześnie instrumentem zarządzania rozwojem przestrzennym Miasta dla zapewnienia optymalnych warunków życia mieszkańców, w myśl zasady zrównoważonego rozwoju oraz kształtowania ładu przestrzennego a także zachowania funkcji Miasta-Ogrodu. Studium zawiera ustalenia, które muszą być uwzględnione przy sporządzaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Z mocy ustawy studium nie jest przepisem gminnym i nie stanowi podstawy do wydawania decyzji administracyjnych. Jednakże z uwagi na fakt, iż Studium uchwala Rada Miasta obliguje ono władze Miasta do realizowania określonej w studium polityki przestrzennej. W aktualnie obowiązującym systemie prawnym najważniejszymi dokumentami, które mogą kreować porządek przestrzenny są: studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (MPZP). W odróżnieniu do Studium Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego jest powszechnie obowiązującym aktem prawa miejscowego. Na jego podstawie wydaje się decyzje administracyjne, np. pozwolenie na budowę. W przypadku braku MPZP, dla każdej zamierzonej inwestycji gmina wydaje decyzję o warunkach zabudowy lub decyzję o lokalizacji celu publicznego. W związku z niewyjaśnionym przebiegiem obwodnicy Milanówka miasto nie ma możliwości całościowego zaplanowania i uaktualnienia dokumentów związanych z zagospodarowaniem przestrzennym w tym aktualizacji Studium, zgodnie z obowiązującą ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jedyną szansą na dzień dzisiejszy jest cząstkowe planowanie tam gdzie przewidywane zagospodarowanie jest zgodne z ustaleniami obowiązującego Studium. Obecnie na terenie miasta obowiązuje 19 MPZP a trzy opracowane ostatnio plany: Wschód 1,Wschód 2 i Starodęby wejdą w życie 27 lutego br. Dzięki tym planom zabezpieczyliśmy unikalność i specyfikę tych terenów. Zostały uruchomione trzy kolejne plany. Uchwalenie MPZP TURCZYNEK pozwoli pozyskać inwestora dla Zespołu przyrodniczo-krajobrazowego Turczynek, który w połowie 2011 roku został przeznaczony przez samorząd do sprzedaży. Kolejnym Planem jest MPZP ŚRÓDMIE- ŚCIE, który pozwoli na ochronę zabytkowego charakteru strefy śródmiejskiej oraz zmierzenie się z problemem parkowania w mieście. Dzięki zaś uruchomieniu MPZP JEDWAB 3 będzie możliwe wybudowanie kolejnych mieszkań w ramach TBS. Prace nad kompleksowym zagospodarowaniem przestrzennym Milanówka są żmudne, długotrwałe i niejednokrotnie utrudnione przez uwarunkowania zewnętrzne. Nie mniej musimy podejmować te działania, aby w miarę możliwości chronić nasz piękny Milanówek i rozwiązywać nurtujące nas problemy. Dariusz Kopeć Kontakt z redakcją: tel mmmilanowek@o2.pl Zespół redakcyjny: Małgorzata Trębińska - redaktor naczelny, Witold Rytwiński - sekretarz redakcji, Dariusz Kopeć, Grzegorz Szyszkowski, Bożena Utrata Wydawca: Wydawnictwo MMM Milanówek ul. Warszawska 52, Milanówek Kontakt z wydawcą: tel Nakład 2500 egz. Teksty podpisane imieniem i nazwiskiem mają charakter autorski, podpisane Redakcja - prezentują stanowisko zespołu redagującego.