GMINNY PROGRAM OPIEKI NAD ZABYTKAMI NA LATA GMINY PRZYTOCZNA

Transkrypt

1 GMINNY PROGRAM OPIEKI NAD ZABYTKAMI NA LATA GMINY PRZYTOCZNA Przytoczna 2016

2 Spis treści Wstęp Podstawa prawna opracowania gminnego programu opieki nad zabytkami Uwarunkowania prawne ochrony i opieki nad zabytkami w Polsce Uwarunkowania zewnętrzne ochrony dziedzictwa kulturowego Strategiczne cele polityki państwa w zakresie ochrony zabytków i opieki nad zabytkami Relacje gminnego programu opieki nad zabytkami z dokumentami wykonanymi na poziomie województwa i powiatu Uwarunkowania wewnętrzne ochrony dziedzictwa kulturowego Relacje gminnego programu opieki nad zabytkami z dokumentami wykonanymi na poziomie gminy (analiza dokumentów programowych gminy) Charakterystyka zasobów i analiza stanu dziedzictwa i krajobrazu kulturowego gminy Zarys historii obszaru gminy Krajobraz kulturowy Zabytki nieruchome Zabytki ruchome Zabytki archeologiczne Zabytki w zbiorach muzealnych Dziedzictwo niematerialne Zabytki objęte prawnymi formami ochrony Rejestr zabytków Pomnik historii Park kulturowy Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego Zabytki w gminnej ewidencji zabytków Ocena stanu dziedzictwa kulturowego gminy. Analiza szans i zagrożeń Założenia programowe Priorytety programu opieki Kierunki działań i zadania programu Instrumentarium realizacji gminnego programu opieki nad zabytkami

3 8. Zasady oceny realizacji gminnego programu opieki nad zabytkami Źródła finansowania zabytków Realizacja i finansowanie przez gminę zadań z zakresu ochrony zabytków Literatura Spis tabel Aneksy

4 Wstęp Przedmiotem Gminnego Programu Opieki nad Zabytkami Gminy Przytoczna jest problematyka ochrony dziedzictwa kulturowego na terenie Gminy Przytoczna. Celem tego opracowania jest określenie głównych zadań i kierunków działań na rzecz ochrony i opieki nad zabytkami na terenie Gminy Przytoczna. Założeniem niniejszego dokumentu jest ukierunkowanie działań samorządu gminnego mające na celu poprawę stanu zachowania i utrzymania gminnego środowiska kulturowego, z uwzględnieniem aktywności lokalnego społeczeństwa. Niniejszy dokument opracowano zgodnie z art. 87 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (tekst jednolity. Dz. U poz ze zm.) oraz z wytycznymi Narodowego Instytutu Dziedzictwa w Warszawie. Gminny Program Opieki nad Zabytkami Gminy Przytoczna sporządzony został na okres czterech lat, tj Dokument po uzyskaniu opinii Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, zostaje przyjęty przez Radę Gminy Przytoczna, a następnie ogłoszony w Dzienniku Urzędowym Województwa Lubuskiego. Co dwa lata Wójt Gminy Przytoczna przedstawi Radzie Gminy Przytoczna sprawozdanie z wykonania programu. Gminny program opieki nad zabytkami nie jest aktem prawa miejscowego, natomiast stanowi dokument uzupełniający dotychczas przyjęte akty prawa miejscowego, uwzględniając zadania z zakresu opieki nad zabytkami. Określa sposób ich realizacji, poprzez stosowne działania organizacyjne i finansowe oraz upowszechniające wiedzę o zabytkach. Gminny program opieki nad zabytkami ma również pomóc w aktywnym zarządzaniu zasobem stanowiącym dziedzictwo kulturowe gminy. Wskazane w programie działania ukierunkowane są na poprawę stanu zabytków, ich rewaloryzację oraz zwiększenie dostępności do nich mieszkańców i turystów. Gminny program opieki nad zabytkami, między innymi poprzez działania edukacyjne, ma też budzić w lokalnej społeczności świadomość wspólnoty kulturowej, roli i znaczenia lokalnych wartości i wspólnych korzeni. Wspólna dbałość o zachowanie wartości kulturowych wzmacnia poczucie tożsamości, wspiera identyfikację jednostki z tzw. małą ojczyzną. 4

5 1. Podstawa prawna opracowania gminnego programu opieki nad zabytkami Podstawę prawną opracowania Gminnego Programu Opieki nad Zabytkami Gminy Przytoczna stanowi art. 87 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r., poz ze zm.), zgodnie z którym: 1) wójt sporządza gminny program opieki nad zabytkami na okres 4 lat, 2) gminny program opieki nad zabytkami przyjmuje rada gminy, po uzyskaniu opinii wojewódzkiego konserwatora zabytków, 3) gminny program opieki nad zabytkami ogłaszany jest w wojewódzkim dzienniku urzędowym, 4) z realizacji programu wójt sporządza co 2 lata sprawozdanie, które przedstawia się radzie gminy. W art. 87 ust. 2 cytowanej ustawy wskazano cele opracowania powyższego programu. Należą do nich w szczególności: 1) włączenie problemów ochrony zabytków do systemu zadań strategicznych, wynikających z koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, 2) uwzględnienie uwarunkowań ochrony zabytków, w tym krajobrazu kulturowego i dziedzictwa archeologicznego, łącznie z uwarunkowaniami ochrony przyrody i równowagi ekologicznej, 3) zahamowanie procesów degradacji zabytków i doprowadzenie do poprawy stanu ich zachowania, 4) wyeksponowanie poszczególnych zabytków oraz walorów krajobrazu kulturowego, 5) podejmowanie działań zwiększających atrakcyjność zabytków dla potrzeb społecznych, turystycznych i edukacyjnych oraz wspieranie inicjatyw sprzyjających wzrostowi środków finansowych na opiekę nad zabytkami, 6) określenie warunków współpracy z właścicielami zabytków, eliminujących sytuacje konfliktowe związane z wykorzystaniem tych zabytków, 7) podejmowanie przedsięwzięć umożliwiających tworzenie miejsc pracy związanych z opieką nad zabytkami. 2. Uwarunkowania prawne ochrony i opieki nad zabytkami w Polsce Uregulowania prawne dotyczące ochrony zabytków i opieki nad zabytkami w Polsce zostały uwzględnione w szeregu obowiązujących ustaw. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej W Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. nr 78, poz. 483 ze zm.), zabytki zostały objęte ochroną zadeklarowaną jako konstytucyjny obowiązek państwa i każdego obywatela. W art. 5 dokumentu mowa, iż Rzeczypospolita Polska strzeże dziedzictwa narodowego oraz zapewnia ochronę środowiska, kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju. Natomiast w art. 6 ust. 1 zapisano, iż Rzeczypospolita Polska stwarza warunki upowszechniania i równego dostępu do kultury, będącej źródłem tożsamości narodu polskiego, jego trwania i rozwoju, a także udziela pomocy Polakom zamieszkałym za granicą w zachowaniu ich związków z narodowym dziedzictwem kulturalnym. W art. 86 dokumentu wskazano, iż każdy jest zobowiązany do dbałości 5

6 o stan środowiska i ponosi odpowiedzialność za spowodowane przez siebie jego pogorszenie. Ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami Głównym aktem prawnym regulującym zasady ochrony i opieki nad zabytkami w Polsce jest ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r., poz ze zm.). Niżej zamieszczono treść wybranych zapisów tej ustawy mających znaczenie przy opracowywaniu programu. W art. 3 zdefiniowano podstawowe pojęcia użyte w ustawi, takie jak zabytek, zabytek nieruchomy, zabytek ruchomy, zabytek archeologiczny, instytucja kultury wyspecjalizowana w opiece nad zabytkami, prace konserwatorskie, restauratorskie, roboty budowlane, badania konserwatorskie, architektoniczne, archeologiczne, historyczny układ urbanistyczny lub ruralistyczny, historyczny zespół budowlany, krajobraz kulturowy, otoczenie zabytku. W art. 4 ustawy mowa, iż ochrona zabytków polega w szczególności na podejmowaniu przez organy administracji publicznej działań mających na celu: 1) zapewnienie warunków prawnych, organizacyjnych i finansowych umożliwiających trwałe zachowanie zabytków oraz ich zagospodarowanie i utrzymanie, 2) zapobieganie zagrożeniom mogącym spowodować uszczerbek dla wartości zabytków, 3) udaremnienie zagrożeniom mogącym spowodować uszczerbek dla wartości zabytków, 4) przeciwdziałanie kradzieży, zaginięciu lub nielegalnemu wywozowi zabytków za granicę, 5) kontrolę stanu zachowania i przeznaczenia zabytków, 6) uwzględnienie zadań ochronnych w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz przy kształtowaniu środowiska. W art. 5 ustawy zapisano, iż opieka nad zabytkiem sprawowana przez jego właściciela lub posiadacza polega w szczególności na zapewnieniu warunków: 1) naukowego badania i dokumentowania zabytku, 2) prowadzenia prac konserwatorskich, restauratorskich i robót budowlanych przy zabytku, 3) zabezpieczenia i utrzymania zabytku oraz jego otoczenia w jak najlepszym stanie, 4) korzystania z zabytku w sposób zapewniający trwałe zachowanie jego wartości, 5) popularyzowania i upowszechniania wiedzy o zabytku oraz jego znaczeniu dla historii i kultury. W art. 6 ustawy wskazano zabytki, które podlegają ochronie i opiece, bez względu na stan zachowania. Należą do nich: 1) zabytki nieruchome będące w szczególności: a) krajobrazami kulturowymi, b) układami urbanistycznymi, ruralistycznymi i zespołami budowlanymi, 6

7 c) dziełami architektury i budownictwa, d) dziełami budownictwa obronnego, e) obiektami techniki, a zwłaszcza kopalniami, hutami, elektrowniami i innymi zakładami przemysłowymi, f) cmentarzami, g) parkami, ogrodami i innymi formami zaprojektowanej zieleni, h) miejscami upamiętniającymi wydarzenia historyczne bądź działalność wybitnych osobistości lub instytucji, 2) zabytki ruchome będące w szczególności: a) dziełami sztuk plastycznych, rzemiosła artystycznego i sztuki użytkowej, b) kolekcjami stanowiącymi zbiory przedmiotów zgromadzonych i uporządkowanych według koncepcji osób, które tworzyły te kolekcje, c) numizmatami oraz pamiątkami historycznymi, a zwłaszcza militarnymi, sztandarami, pieczęciami, odznakami, medalami i orderami, d) wytworami techniki, a zwłaszcza urządzeniami, środkami transportu oraz maszynami i narzędziami świadczącymi o kulturze materialnej, charakterystycznymi dla dawnych i nowych form gospodarki, dokumentującymi poziom nauki i rozwoju cywilizacyjnego, e) materiałami bibliotecznymi, f) instrumentami muzycznymi, g) wytworami sztuki ludowej i rękodzieła oraz innymi obiektami etnograficznymi, h) przedmiotami upamiętniającymi wydarzenia historyczne bądź działalność wybitnych osobistości lub instytucji, 3) zabytki archeologiczne będące w szczególności: a) pozostałościami terenowymi pradziejowego i historycznego osadnictwa, b) cmentarzyskami, c) kurhanami, d) reliktami działalności gospodarczej, religijnej i artystycznej. Ochronie mogą podlegać również nazwy geograficzne, historyczne lub tradycyjne nazwy obiektu budowlanego, placu, ulicy lub jednostki osadniczej. W art. 7 ustawy określono formy ochrony zabytków, do których należą: 1) wpis do rejestru zabytków, 2) uznanie za pomnik historii, 3) utworzenie parku kulturowego, 4) ustalenia ochrony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego. W myśl art. 16 ust. 1 ustawy rada gminy, po zasięgnięciu opinii wojewódzkiego konserwatora zabytków, na podstawie uchwały, może utworzyć park kulturowy w celu ochrony krajobrazu kulturowego oraz zachowania wyróżniających się krajobrazowo terenów z zabytkami nieruchomymi charakterystycznymi dla miejscowej tradycji budowlanej i osadniczej. 7

8 Zgodnie z art. 17 ustawy na terenie parku kulturowego lub jego części mogą być ustanowione zakazy i ograniczenia dotyczące: 1) prowadzenia robót budowlanych oraz działalności przemysłowej, rolniczej, hodowlanej, handlowej lub usługowej, 2) zmiany sposobu korzystania z zabytków nieruchomych, 3) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków niezwiązanych z ochroną parku kulturowego, z wyjątkiem znaków drogowych i znaków związanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa publicznego, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1, 4) zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, 5) składowania lub magazynowania odpadów. W art. 18 ustawy mowa, iż ochronę zabytków i opiekę nad zabytkami uwzględnia się m.in. przy sporządzeniu i aktualizacji strategii rozwoju gminy, studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego. W powyższych dokumentach określa się m.in. rozwiązania niezbędne do zapobiegania zagrożeniom dla zabytków, zapewnienia im ochrony przy realizacji inwestycji oraz przywracania zabytków do jak najlepszego stanu, a także ustala się przeznaczenie i zasady zagospodarowania terenu uwzględniające opiekę nad zabytkami. W art. 19 ustawy wskazano, iż w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, należy uwzględnić ochronę zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków i ich otoczenia, zabytków nieruchomych znajdujących się w gminnej ewidencji zabytków oraz parków kulturowych. W przypadku gdy gmina posiada gminny program opieki nad zabytkami, ustalenia tego programu uwzględnia się w ww. studium i planie. W studium i planie ustala się w zależności od potrzeb strefy ochrony konserwatorskiej obejmujące obszary, na których obowiązują określone ustaleniami planu ograniczenia, zakazy i nakazy, mające na celu ochronę znajdujących się na tym obszarze zabytków. Projekty i zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego podlegają, zgodnie z art. 20 ustawy, uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków w zakresie kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu. W art. 21 ustawy mowa, iż podstawą do sporządzania przez gminę programu opieki nad zabytkami jest ewidencja zabytków. Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy wójt (burmistrz, prezydent miasta) prowadzi gminną ewidencję zabytków w formie zbioru kart adresowych zabytków nieruchomych z terenu gminy. W gminnej ewidencji zabytków powinny być ujęte zabytki nieruchome wpisane do rejestru zabytków, zabytki nieruchome znajdujące się w wojewódzkiej ewidencji zabytków oraz zabytki nieruchome wyznaczone przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) w porozumieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków. 8

9 Stosownie do art. 89 cytowanej ustawy, organami ochrony zabytków są minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, w imieniu którego zadania i kompetencje, w tym zakresie, wykonuje Generalny Konserwator Zabytków oraz wojewoda, w imieniu którego zadania i kompetencje, w tym zakresie, wykonuje wojewódzki konserwator zabytków. Rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Szczegółowe problemy z zakresu ochrony i opieki nad zabytkami określają rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, w tym m.in.: 1) Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 6 czerwca 2005 r. w sprawie udzielenia dotacji celowej na prace konserwatorskie, restauratorskie i roboty budowlane przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków (tekst jednolity: Dz. U. z 2014r., poz. 399), 2) Rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 30 czerwca 2010 r. w sprawie szczegółowych warunków uzyskiwania dofinansowania realizacji zadań z zakresu kultury, trybu składania wniosków oraz przekazywania środków z Funduszu Promocji Kultury (Dz. U. z 2010, Nr 118, poz. 797), 3) Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 5 sierpnia 2004 r. w sprawie organizacji i sposobu ochrony zabytków na wypadek konfliktu zbrojnego i sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2004, Nr 212, poz. 2153), 4) Rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 14 października 2015 r. w sprawie prowadzenia prac konserwatorskich, prac restauratorskich, robót budowlanych, badań konserwatorskich, badań architektonicznych i innych działań przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych i poszukiwań zabytków (Dz. U. z 2015 r., poz. 1789), 5) Rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 26 maja 2011 r. w sprawie prowadzenia rejestru zabytków, krajowej, wojewódzkiej i gminnej ewidencji zabytków oraz krajowego wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem (Dz. U. z 2011r., Nr 113, poz. 661), 6) Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 10 maja 2004 r. w sprawie rzeczoznawców Ministra Kultury w zakresie opieki nad zabytkami (Dz. U. z 2004, Nr 124, poz. 1302), 7) Rozporządzenie Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 18 kwietnia 2011r. w sprawie wywozu zabytków za granicę (Dz. U. z 2011r., Nr 89, poz. 510); 8) Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 9 kwietnia 2004 r. w sprawie organizacji wojewódzkich urzędów ochrony zabytków (Dz. U. z 2004, Nr 75, poz. 706), 9) Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 1 kwietnia 2004 r. w sprawie nagród za odkrycie lub znalezienie zabytków archeologicznych (Dz. U. z 2004 r., Nr 71, poz. 650), 10) Rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 10 stycznia 2014 r. w sprawie dotacji na badania archeologiczne (Dz. U. z 2014 r., poz. 110), 11) Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 9 lutego 2004 roku w sprawie wzoru znaku informacyjnego umieszczanego na zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (Dz. U. z 2004 r., Nr 30, poz. 259), 9

10 12) Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 12 maja 2004 r. w sprawie odznaki "Za opiekę nad zabytkami" (Dz. U. z 2004 r., Nr 124, poz. 1304, ze zm.). Ustawa o samorządzie gminnym Wykonywanie zadań w zakresie kultury i ochrony zabytków jest ustawowym zadaniem samorządów. W art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.) mowa, iż zaspakajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Zadania własne obejmują m.in. sprawy kultury w tym ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. Inne ustawy Uregulowania prawne dotyczące ochrony zabytków i opieki nad zabytkami znajdują się w wielu obowiązujących ustawach, w tym m.in.: 1) ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r., poz. 199 ze zm.), w której mowa m.in., że w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej, 2) ustawie z dnia 7 lipca 1994 r.- Prawo budowlane (tekst jednolity z 2013 r., poz ze zm.), która normuje działalność obejmującą sprawy projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz określa zasady działania organów administracji publicznej w tych dziedzinach. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów odrębnych, m.in. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami w odniesieniu do obiektów i obszarów wpisanych do rejestru zabytków, objętych ochroną konserwatorską na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a także wobec obiektów i obszarów ujętych w gminnej ewidencji zabytków, 3) ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r.- Prawo ochrony środowiska (tekst jednolity: Dz. U. z 2013, poz ze zm.), w której mowa, że ochrona środowiska polega na zachowaniu wartości kulturowych, 4) ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 627 ze zm.), w której określono m.in. kompetencje dotyczące wycinki i pielęgnacji drzew na terenach objętych ochroną prawną. 5) ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r., poz. 782 ze zm.), w której wskazano, iż celem publicznym jest m.in. opieka nad nieruchomościami stanowiącymi zabytki w rozumieniu przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, a także określono postępowanie wobec nieruchomości objętych ochroną prawną, 6) ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 406 ze zm.), w której określono, iż działalność kulturalna polega na upowszechnianiu i ochronie kultury. W ustawie wymieniono formy organizacyjne działalności kulturalnej, m.in. biblioteki, muzea, kina, teatry, domy kultury itd. Wskazano, iż mecenat nad działalnością kulturalną sprawują m.in. jednostki samorządu terytorialnego, które organizują działalność kulturalną tworząc samorządowe instytucje kultury. Podkreślono ponadto, iż prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu 10

11 terytorialnego o charakterze obowiązkowym. Instytucje kultury prowadzą w szczególności działalność w zakresie upowszechniania kultury. Do podstawowych zadań tych instytucji należy m.in. sprawowanie opieki nad zabytkami, 7) ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 r., nr 234, poz ze zm.). W ramach ustawy, gminy mogą wspierać działalność kulturalną związaną z ochroną zabytków prowadzoną przez organizacje pozarządowe, m.in. stowarzyszenia. Zabytki w muzeach i bibliotekach Zasady ochrony zabytków znajdujących się w muzeach i bibliotekach zostały określone w: 1) ustawie z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 987 ze zm.), w której określono podstawowe ramy i zasady funkcjonowania polskich muzeów. Zgodnie z art. 6 ust 4 ustawy, gmina jako podmiot tworzący lub przejmujący muzeum zobowiązana jest do zapewnienia środków potrzebnych do utrzymania i rozwoju muzeum, zapewnienia bezpieczeństwa zgromadzonym zbiorom i sprawowania nadzoru nad muzeum. 2) ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 642), w której mowa, iż biblioteki i ich zbiory stanowią dobro narodowe, służą zachowaniu dziedzictwa narodowego. Biblioteki organizują i zapewniają dostęp do zasobów dorobku nauki i kultury polskiej oraz światowej. Ochrona materiałów archiwalnych Ochronę materiałów archiwalnych regulują przepisy ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (tekst jednolity: Dz. U. z 2011 r., Nr 123, poz. 698 ze zm.). Umowy międzynarodowe Poza powyższym źródłem prawa powszechnie obowiązującego w dziedzinie kultury są również ratyfikowane i opublikowane w Dzienniku Ustaw RP umowy międzynarodowe, w szczególności Konwencje UNESCO oraz Rady Europy, które to określają cele i kierunki działań w zakresie ochrony zabytków. Są to m.in.: 1) Konwencje Rady Europy: a) Europejska Konwencja o ochronie dziedzictwa archeologicznego (poprawiona) sporządzona w La Valetta w dniu 16 stycznia 1992 roku (Dz. U. z 1996r., Nr 120, poz. 564), b) Konwencja o ochronie dziedzictwa architektonicznego Europy sporządzona w Grenadzie w dniu 3 października 1985 roku (Dz. U. z 2012r., poz. 210), c) Europejska Konwencja Krajobrazowa sporządzona we Florencji w dniu 20 października 2000r. (Dz. U. z 2006r., Nr 14, poz. 98). 2) Konwencje UNESCO: a) Konwencja UNESCO w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego sporządzona w Paryżu w dniu 17 października 2003r. (Dz. U. z 2011r. Nr 172, poz. 1018), 11

12 b) Konwencja UNESCO w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego sporządzona w Paryżu dnia 20 października 2005r. (Dz. U. z 2007r. Nr 215,poz. 1585). 3. Uwarunkowania zewnętrzne ochrony dziedzictwa kulturowego 3.1. Strategiczne cele polityki państwa w zakresie ochrony zabytków i opieki nad zabytkami Gminny Program Opieki nad Zabytkami Gminy Przytoczna jest zbieżny ze strategicznymi celami państwa w zakresie ochrony i opieki nad zabytkami. Cele te zostały wskazane w następujących dokumentach: Krajowy Program Ochrony Zabytków i Opieki nad zabytkami na lata Krajowy program ochrony zabytków i opieki nad zabytkami jest dokumentem utworzonym na podstawie art. 84 i art. 85 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, w celu stworzenia warunków niezbędnych do realizacji ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. Jego opracowanie należy do obowiązków ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, przy pomocy Generalnego Konserwatora Zabytków. W krajowym programie ochrony zabytków i opieki nad zabytkami określa się w szczególności, cele i kierunki działań oraz zadania w zakresie ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, warunki i sposób finansowania planowanych działań, a także harmonogram ich realizacji. Program opracowuje się na okres czterech lat. Krajowy program ochrony i opieki nad zabytkami uchwala Rada Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. Krajowy Program Ochrony Zabytków i Opieki nad Zabytkami na lata przyjęty został Uchwałą nr 125/2014 Rady Ministrów z dnia 24 czerwca 2014 r. W Krajowym Programie dokonano diagnozy stanu ochrony zabytków w Polsce w trzech podstawowych płaszczyznach: 1) Organizacji zadań organów ochrony zabytków w Polsce, 2) Stanu zachowania zabytków w Polsce, w tym roli i znaczenia form ochrony zabytków oraz systemów informacji o zabytkach, 3) Komunikacji, porozumienia i współpracy w obszarze ochrony zabytków w Polsce. W Programie sformułowano cel główny: Wzmacnianie roli dziedzictwa kulturowego i ochrony zabytków w rozwoju potencjału kulturowego i kreatywnego Polaków. Do jego realizacji opracowano trzy cele szczegółowe wraz z kierunkami działań: Cel szczegółowy 1:Wspieranie rozwiązań systemowych na rzecz ochrony zabytków w Polsce: porządkowanie rejestru zabytków nieruchomych (księgi rejestru A i C), przygotowanie ratyfikacji Konwencji UNESCO ds. ochrony dziedzictwa podwodnego, 12

13 wypracowanie jednolitych standardów działania konserwatorskiego w odniesieniu o wybranych typów i kategorii zabytków nieruchomych, wzmocnienie instrumentów ochrony krajobrazu kulturowego, opracowanie diagnozy prawnej ochrony zabytków ruchomych, opracowanie kompleksowego raportu o stanie zachowania zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księgi rejestru A i C), realizacja badań w ramach AZP na obszarach szczególnie istotnych ze względu na zagrożenia dla dziedzictwa archeologicznego. Cel szczegółowy 2: Wzmocnienie synergii działania organów ochrony zabytków: zwiększenie efektywności zarządzania i ochrony zabytków poprzez wdrażanie infrastruktury informacji przestrzennej o zabytkach, wypracowanie standardów pozwalających na lepszy przepływ informacji pomiędzy organami ochrony zabytków a społecznościami żyjącymi w otoczeniu zabytków objętych ochroną, podniesienie jakości procesów decyzyjnych w organach ochrony zabytków, merytoryczne wsparcie samorządu terytorialnego w ochronie zabytków. Cel szczegółowy 3: Tworzenie warunków do aktywnego uczestnictwa w kulturze, edukacji na rzecz dziedzictwa kulturowego oraz jego promocji i reinterpreatcji: przygotowanie ratyfikacji Konwencji ramowej Rady Europy w sprawie znaczenia dziedzictwa kulturowego dla społeczeństwa, Faro 2005, wspieranie budowania świadomości społecznej funkcji dziedzictwa kulturowego jako podstawy kształtowania się tożsamości narodowej i społeczności lokalnych, promocja zasobu dziedzictwa kulturowego za pośrednictwem Internetu, zwiększenie dostępu do zasobu dziedzictwa i ułatwienie jego odbioru społecznego. Do najistotniejszych założeń Krajowego Programu należą: podniesienie sprawności i skuteczności działań organów ochrony zabytków, w tym jakości merytorycznej decyzji administracyjnych (szkolenia, standaryzacja działań itp.), porządkowanie rejestru zabytków oraz stworzenie wiarygodnej metodologicznie diagnozy stanu zachowania zabytków nieruchomych (księgi rejestru A i C), zwiększenie uspołecznienia ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; budowania przez organy ochrony zabytków partnerskich relacji z obywatelami, jak i propagowanie postaw współodpowiedzialności społecznej za zachowanie zabytków (współpraca z mediami, wykorzystywanie mediów elektronicznych, konkursy, itp.), wdrożenie procesów kształtowania postawy krajobrazowej wśród organów ochrony zabytków, zwiększenie zaangażowania samorządów, ze szczególnym uwzględnieniem gmin, w ochronę i opiekę nad zabytkami oraz wzmocnienie zaangażowania społecznego na rzecz ochrony zabytków, w tym propagowanie parków kulturowych (ich stosowanie jest władczą kompetencją gmin) jako skutecznej formy ochrony zabytków. 13

14 Narodowa Strategia Rozwoju Kultury na lata i Uzupełnienie Narodowej Strategii Rozwoju Kultury na lata Narodowa Strategia Rozwoju Kultury na lata została przyjęta przez Rząd RP 21 września 2004 r. i uzupełniona w 2005 r. na lata Jest podstawowym dokumentem rządowym, w którym w oparciu o szczegółową analizę podjęto próbę określenia zasad polityki kulturalnej państwa w warunkach rynkowych. Dokument stanowi podstawę do dalszych systemowych rozwiązań w dziedzinie kultury. Misją strategii jest: Zrównoważony rozwój kultury jako najwyższej wartości przenoszonej ponad pokoleniami, określającej całokształt historycznego i cywilizacyjnego dorobku Polski, wartości warunkującej tożsamość narodową i zapewaniającej ciągłość tradycji i rozwoju regionów. Zakres strategii został podporządkowany głównie regionom, jako podstawowym jednostkom podziału terytorialnego. Po dokonaniu wnikliwej analizy, wyodrębniono pięć strategicznych obszarów kultury, dla których sformułowano Narodowe Programy Kultury, będące podstawowymi narzędziami wdrażania strategii. Są to: 1) Narodowy Program Kultury- Ochrona Zabytków i Dziedzictwa Narodowego, 2) Narodowy Program Kultury- Rozwój Szkolnictwa Artystycznego i Promocja Twórczości MEASTRA, 3) Narodowy Program Kultury- Rozwój instytucji artystycznych, 4) Narodowy Program Kultury- Promocja czytelnictwa i rozwój sektora książki, 5) Narodowy Program Kultury- Wspieranie sztuki współczesnej ZNAKI CZASU. Dla każdego programu określono cel strategiczny, instrumenty realizacji, plan finansowy oraz wyznaczono instytucje odpowiedzialne za ich zarządzanie. Do podstawowych założeń strategii należy m.in. ochrona i opieka nad dziedzictwem kulturowym, a jednym z celów strategicznych jest ochrona i rewaloryzacja zabytków. Cel ten stał się jednym z priorytetów Narodowego Programu Kultury- Ochrona Zabytków i Dziedzictwa Kulturowego na lata Celem strategicznym wzmiankowanego Narodowego Programu Kultury jest intensyfikacja ochrony i upowszechnienie dziedzictwa kulturowego, w tym szczególnie kompleksowa poprawa stanu zachowania zabytków nieruchomych. Celami cząstkowymi programu są: poprawa warunków instytucjonalnych, prawnych i organizacyjnych w sferze dokumentacji i ochrony zabytków, kompleksowa rewaloryzacja zabytków i ich adaptacja na cele kulturalne, turystyczne, edukacyjne, rekreacyjne i inne cele społeczne; zwiększenie roli zabytków w rozwoju turystyki i przedsiębiorczości poprzez tworzenie zintegrowanych narodowych produktów turystycznych; promocja polskiego dziedzictwa kulturowego w Polsce i za granicą, w szczególności za pomocą narzędzi społeczeństwa informatycznego, rozwój zasobów ludzkich oraz podnoszenie świadomości społecznej w sferze ochrony dziedzictwa kulturowego, tworzenie warunków dla rozwoju i ochrony dziedzictwa kultury ludowej, zabezpieczenie zabytków przed nielegalnym wywozem za granicę. 14

15 W Uzupełniniu Narodowej Strategii Rozwoju Kultury na lata wprowadzono jedenaście Programów Operacyjnych Ministra Kultury jako system realizacyjny Narodowej Strategii Kultury. Dla działań związanych z ochroną zabytków i opieką nad zabytkami powołano Program Operacyjny Dziedzictwo Kulturowe z priorytetami: rewaloryzacja zabytków nieruchomych i ruchomych, rozwój instytucji muzealnych, ochrona dziedzictwa narodowego poza granicami kraju, ochrona zabytków archeologicznych, tworzenie zasobów cyfrowych dziedzictwa kulturowego, ochrona zabytkowych cmentarzy. Celem wzmiankowanego Programu Operacyjnego jest intensyfikacja ochrony i upowszechniania dziedzictwa kulturowego, w tym kompleksowa poprawa stanu zabytków oraz rozwój kolekcji muzealnych. W Programie określono następujące cele cząstkowe: poprawa stanu zachowania zabytków, zwiększenie narodowego zasobu dziedzictwa kulturowego (w tym dziedzictwa archeologicznego), kompleksowa rewaloryzacja zabytków i ich adaptacja na cele inne niż kulturalne, zwiększenie roli zabytków w rozwoju turystyki i przedsiębiorczości poprzez tworzenie zintegrowanych narodowych produktów turystycznych, poprawa warunków instytucjonalnych, prawnych i organizacyjnych w zakresie ochrony zabytków i ich dokumentacji, zabezpieczenie zabytków, muzealiów i archiwaliów przed skutkami klęsk żywiołowych, kradzieżami i nielegalnym wywozem za granice oraz na wypadek sytuacji kryzysowej i konfliktu zbrojnego Relacje gminnego programu opieki nad zabytkami z dokumentami wykonanymi na poziomie województwa i powiatu Wojewódzki Program Opieki nad Zabytkami na lata Wojewódzki program opieki nad zabytkami sporządza zarząd województwa na okres czterech lat, z uwzględnieniem celów wskazanych w art. 87 ust 2 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Wojewódzki program przyjmuje sejmik województwa, po uzyskaniu opinii wojewódzkiego konserwatora zabytków. Z realizacji programu zarząd województwa sporządza co dwa lata sprawozdanie, które przedstawia sejmikowi województwa. Sprawozdanie z realizacji wojewódzkiego programu opieki nad zabytkami jest przekazywane Generalnemu Konserwatorowi Zabytków i właściwemu wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków w celu jego wykorzystania przy opracowywaniu, aktualizacji i realizacji krajowego programu opieki nad zabytkami. Program Opieki nad Zabytkami Województwa Lubuskiego na lata został przyjęty Uchwałą Sejmiku Województwa Lubuskiego Nr XXXVI/399/13 z dnia 15 kwietnia 2013 r. W Wojewódzkim Programie Opieki nad Zabytkami sformułowano cel strategiczny wraz z celami priorytetowymi i kierunkami działań. Strategicznym celem ww. Programu jest ochrona oraz kształtowanie klimatu powszechnego zrozumienia 15

16 wartości dziedzictwa kulturowego województwa lubuskiego w aspekcie materialnym i niematerialnym, jako czynnika rozwojowego w wymiarze społeczno-gospodarczym. Wyznaczono cztery priorytety: Priorytet I: Ochrona i kształtowanie dziedzictwa kulturowego w województwie lubuskim Kierunki działań: 1) Realizacja prac konserwatorskich zabytków ruchomych i nieruchomych: przygotowanie przy współpracy władz samorządowych województwa, organów ochrony zabytków oraz właścicieli zabytków, raportu w zakresie najważniejszych potrzeb konserwatorskich na terenie województwa lubuskiego w odniesieniu do nieruchomości, zabytków ruchomych, dziedzictwa archeologicznego, aktywne wspieranie (finansowe i prawne) przez samorząd oraz organy ochrony zabytków działań konserwatorskich różnorodnych obiektów zabytkowych realizowanych przez właścicieli i użytkowników zabytków, współpraca z organami samorządowymi i prywatnymi w zakresie dozoru jakości robót konserwatorskich i budowlanych w obrębie obiektów nie będących w rejestrze zabytków, a pozostających w obrębie szerszych układów o wartościach zabytkowych, kulturowych, w tym analiza realizacji wybranych programów oraz działań (np. usuwanie azbestu, termoizolacja, powierzchnie reklamowe itp.), promocja prac konserwatorskich (media, wykłady itp.) w społecznościach lokalnych, jako wyraz stałej polityki władz samorządowych, organów ochrony zabytków, właścicieli zabytków w zakresie kreowania wartości oraz potrzeb ochrony dziedzictwa kulturowego w wymiarze lokalnym. 2) Rewitalizacja obiektów i zespołów zabytkowych: opracowanie przy współpracy władz samorządowych województwa, organów ochrony zabytków oraz właścicieli zabytków i innych podmiotów, katalogu obszarów zagrożonych (w formie przewodnika interaktywnego), wymagających działań rewitalizacyjnych i rewaloryzacyjnych z uwzględnieniem przedsięwzięć z zakresu budownictwa, planowania przestrzennego, ekonomii i polityki społecznej, promocja rewitalizacji jako narzędzia zagospodarowania założeń lub fragmentów założeń urbanistycznych i ruralistycznych. 3) Kształtowanie i ochrona układów ruralistycznych i urbanistycznych: konsekwentna realizacja założeń ustawowych i systemowych w zakresie ochrony układów przestrzennych, kreowanie z wykorzystaniem instytucji zajmujących się gospodarką leśną i rolną, problematyki ochrony krajobrazu kulturowego, w tym dziedzictwa archeologicznego, działania na rzecz poprawy estetyki układów przestrzennych. 4) Rozwój ochrony obszarowej ukierunkowanej na pojedyncze zespoły oraz przestrzenie: promowanie i zachęcanie do realizacji narzędzi ochrony ustawowej w postaci powoływania parków kulturowych i zabiegania o wpis na listę pomników historii, 16

17 realizacja lokalnych przedsięwzięć w formie ustalenia szlaków turystycznych jako rozwiązań sprzyjających ochronie i popularyzowaniu przestrzeni. 5) Realizacja planów zagospodarowania przestrzennego oraz programów opieki nad zabytkami na poziomie lokalnym: wsparcie merytoryczne przy udziale władz samorządowych województwa oraz organów ochrony zabytków w zakresie realizacji lokalnego programowania, w tym w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego, koordynacja programowania na szczeblu wojewódzkim, powiatowym i gminnym. 6) Monitoring zjawisk bieżących w tym działalności inwestycyjnej związanej z dziedzictwem kulturowym w odniesieniu do planów zagospodarowania przestrzennego: bieżąca analiza zamierzeń inwestycyjnych na szczeblu lokalnym, udział organów opieki nad zabytkami oraz innych instytucji w konsultacjach społecznych, monitoring stanu oraz jakości planowania przestrzennego na poziomie lokalnym z uwzględnieniem środowiska naturalnego i kulturowego obszaru potencjalnych inwestycji. 7) Kreowanie działań profilaktycznych: opracowanie i promocja przy współpracy ze środowiskiem naukowym w regionie oraz organów ochrony zabytków, podstawowych potrzeb i standardów oraz możliwości ich realizacji w zakresie profilaktyki ochronnej ukierunkowanej na wszystkie rodzaje obiektów zabytkowych, w tym realizacja szkoleń kierowanych do organów samorządowych oraz właścicieli i użytkowników obiektów zabytkowych w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego, realizacja działań związanych z zapobieganiem niszczeniu, kradzieży, wpieranie działań związanych z montowaniem systemów antywłamaniowych, przeciwpożarowych, znakowanie zabytków ruchomych, współpraca między różnymi instytucjami na rzecz stworzenia strategii eliminowania zagrożeń bezpośrednich i pośrednich. 8) Finansowanie i współfinansowanie działań bezpośrednich i pośrednich w zakresie opieki nad zabytkami: promocja istniejących oraz kreowanie nowych programów umożliwiających dostęp oraz pozyskiwanie środków finansowych na cele z zakresu realizacji ochrony dziedzictwa kulturowego, finansowanie i współfinansowanie bezpośrednie działań wokół obiektów o szczególnym znaczeniu dla dziedzictwa kulturowego regionu, doradztwo w zakresie pomocy prawnej i organizacyjnej. Priorytet II: Rozwój badań naukowych, w tym działań na rzecz współpracy instytucjonalnej i społecznej w zakresie ochrony dziedzictwa Kierunki działań: 1) Dokumentacja dziedzictwa kulturowego oraz budowa systemu informacji o dziedzictwie kulturowym: kreowanie przez władze samorządowe przy współpracy z organami ochrony zabytków działań na rzecz realizacji inwentaryzacji terenowych zabytków nieruchomych, ruchomych oraz dziedzictwa archeologicznego(w tym 17

18 dokumentacja alei przydrożnych oraz innych elementów otoczenia przyrody wokół obiektów zabytkowych, analiza i aktualizacja istniejącej dokumentacji zabytków, objęcie ewidencją pomijanych dotychczas obszarów dziedzictwa kulturowego, w tym dziedzictwa archeologicznego, podjęcie działań na rzecz systematycznego publikowania katalogów zabytków. 2) Rozwój i wykorzystanie potencjału środowiska naukowego w województwie lubuskim w zakresie problematyki opieki nad zabytkami: kreowanie współpracy między organami samorządowymi, organami ochrony zabytków oraz uczelniami wyższymi w województwie lubuskim w zakresie realizacji potrzeb ochrony dziedzictwa kulturowego, stworzenie w regionie stałego forum wymiany doświadczeń i transferu wiedzy o ochronie dziedzictwa kulturowego z udziałem różnych środowisk oraz potrzeb społeczno-gospodarczych w zakresie wykorzystania dziedzictwa kulturowego regionu, w tym realizacji założeń ewaluacji programu. 3) Wspieranie finansowe i organizacyjne inicjatyw naukowo-badawczych ukierunkowanych na ochronę dziedzictwa kulturowego, w tym kreowanie programów badawczych finansowanych ze środków wspólnotowych, centralnych i samorządowych: kreowanie specjalistycznych badań naukowych opartych o przygotowane założenia metodologiczne i edytorskie oraz ich upowszechnianie w formie przedsięwzięć wydawniczych, konferencji- ukierunkowanych na ochronę dziedzictwa kulturowego, włączenie środowiska naukowego do współpracy w zakresie przygotowania dokumentów programowych, realizacji ich założeń na szczeblu samorządowym w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego. 4) Stymulowanie współpracy między instytucjami: włączenie w zakres realizacji przedsięwzięć związanych z ochroną dziedzictwa kulturowego różnych instytucji (organy ochrony zabytków, środowisko akademickie, muzea, archiwa, biblioteki, organizacje pozarządowe, samorządy, organizacje pozarządowe, podmioty prywatne), wykorzystanie potencjału merytorycznego i organizacyjnego poszczególnych instytucji w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego, kreowanie wymiany doświadczeń oraz wsparcia. Priorytet III: Ochrona wartości niematerialnych, w tym kreowanie tożsamości oraz identyfikacji Kierunki działań: 1) Rozwój działań na rzecz popierania inicjatyw kreujących budowanie lokalnej tożsamości i identyfikacji z dziedzictwem kulturowym w wymiarze instytucjonalnym i społecznym: wspieranie (w formie prawno-finansowej) organizacji pozarządowych oraz innych podmiotów, w tym muzeów oraz inicjatyw prywatnych ukierunkowanych na muzealnictwo w zakresie działań kulturalnych, edukacyjnych promocyjnych i naukowych, popularyzacja problematyki regionalnej, w tym inicjatyw lokalnych w mediach, 18

19 edukacja w zakresie dziedzictwa kulturowego na poziomie szkolnictwa podstawowego, średniego i wyższego- wspieranie projektów ukierunkowanych na kreowanie regionalnych programów nauczania, szkolenia, prelekcje, konsultacje społeczne na poziomie lokalnym, organizacja imprez kulturalnych o charakterze lokalnym. 2) Wspieranie rozwoju lokalnych tradycji: budowanie systemu wsparcia dla działań lokalnych jako potencjalnych produktów turystycznych, wsparcie w zakresie lokalnej wytwórczości spożywczej i rękodzieła, promocja zawodów zanikających, promocja lokalnych produktów w mediach, kreowanie wizerunku miejscowości za pomocą wartości kulturowychtworzenie programów wykorzystania dziedzictwa kulturowego jako elementów identyfikacyjnych w postaci logo, cech rozpoznawczych itp. 3) Budowanie współpracy między sektorem publicznym, prywatnym i pozarządowym w zakresie realizacji wspólnych działań: kreowanie mecenatu kulturowego wśród podmiotów prywatnych, nagradzania wartościowych działań i przedsięwzięć realizowanych przez różne podmioty na terenie województwa, realizacja konsultacji w zakresie planowanych działań związanych z ochroną dziedzictwa kulturowego. Priorytet IV: Włączenie dziedzictwa kulturowego w procesie społeczno-gospodarcze, rozwój turystyki Kierunki działań: 1) Kreowanie systemu zachęt dla potencjalnych inwestorów oraz dla działań zmierzających do zagospodarowania w zakresie rozwoju kultury i turystyki: budowa systemu marketingu dziedzictwa kulturowego jako potencjału turystycznego w mediach ogólnopolskich i zagranicznych, tworzenie rozwiązań finansowych sprzyjających włączaniu dziedzictwa kulturowego w obręb zainteresowań społeczno-gospodarczych, wspieranie prawno-finansowe i organizacyjne przedsięwzięć niedochodowych, realizowanych przez organizacje pozarządowe. 2) Kreowanie produktów turystycznych w oparciu o dziedzictwo kulturowe: udział w targach turystycznych, realizacja strategii rozwoju turystyki w województwie lubuskim, skoordynowana polityka łącząca działanie różnych instytucji i podmiotów. 3) Tworzenie rozwiązań dla wykorzystania potencjału dziedzictwa kulturowego: uwzględnienie dziedzictwa kulturowego w obrębie planowania rozwoju powiązań komunikacyjnych w wymiarze regionalnym i transgranicznym, promocja współpracy w zakresie budowania wspólnego produktu turystycznego przez podmioty publiczne i prywatne, zachęcanie poprzez działania promocyjne do podejmowania kształcenia w zakresie turystyki oraz zarządzania dziedzictwem kulturowym (na szczeblu szkolnictwa średniego oraz wyższego). 4) Wspieranie istniejących podmiotów w zakresie poprawy oferty oraz infrastruktury: 19

20 wsparcie placówek muzealnych oraz podmiotów prywatnych w zakresie skoordynowanej polityki promocyjnej, włączenie w obręb polityki gospodarczej oraz wsparcie finansowe i organizacyjne ukierunkowanej na dziedzictwo kulturowe lokalnych inicjatyw prywatnych w formie muzeów, gospodarstw agroturystycznych, lokalnych wytwórców. 5) Wspieranie współpracy transgranicznej: kreowania powiązań transgranicznych i międzywojewódzkich (województwa lubuskie, zachodniopomorskie, dolnośląskie, wielkopolskie- kraje związkowe Brandenburgia, Saksonia, Meklemburgia- Pomorze Przednie) w zakresie ochrony wspólnych wartości kulturowych, pobudzenie współpracy na szczeblu samorządowym oraz pozarządowym, a także w obrębie podmiotów prywatnych w zakresie kreowania produktów turystyki historycznej. Określone w wojewódzkim programie opieki nad zabytkami zadania, powinny być wdrażane przez jednostki samorządu terytorialnego na drodze realizowania ustawowych obowiązków, szczególnie zaś przez: planowanie w rocznych budżetach jednostek środków na ochronę zabytków, opracowanie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i ujęcia w nich zagadnień ochrony zabytków, opracowanie studiów, diagnoz i programów ochrony zabytków i krajobrazu kulturowego, inspirowanie działań niezależnych podmiotów społecznych i gospodarczych na rzecz zagospodarowania zabytków, ich promocji i popularyzacji, stymulowanie działań właścicieli i posiadaczy obiektów zabytkowych do ich utrzymywania w należytym stanie; dyscyplinowanie właścicieli zaniedbujących obiekty zabytkowe przez brak remontów działaniami przewidzianymi prawem. Strategia Rozwoju Województwa Lubuskiego 2020 Strategia Rozwoju Województwa Lubuskiego 2020 przyjęta została Uchwałą Nr XXXII/319/12 Sejmiku Lubuskiego z dnia 19 listopada 2012 r. Jest najważniejszym dokumentem samorządu województwa, określający kierunki rozwoju regionalnego i wskazującym obszary szczególnej interwencji. Ustalenia zawarte w dokumencie stanowią podstawę do sporządzenia wojewódzkiego planu zagospodarowania przestrzennego. Celem głównym Strategii Rozwoju Województwa Lubuskiego 2020 jest: Wykorzystanie potencjałów województwa lubuskiego do wzrostu jakości życia, dynamizowania konkurencyjnej gospodarki, zwiększenie spójności regionu oraz efektywnego zarządzania jego rozwojem. Do realizacji celu głównego Strategii wyznaczono cztery cele strategiczne. Każdemu celowi strategicznemu przyporządkowano cele operacyjne, a tym z kolei kierunki interwencji. 20

21 Głównymi priorytetami rozwoju województwa lubuskiego określonymi w Strategii są: Cel strategiczny 1. Konkurencyjna i innowacyjna gospodarka regionalna, Cel strategiczny 2. Wysoka dostępność transportowa i teleinformatyczna, Cel strategiczny 3. Społeczna i terytorialna spójność regionu, Cel strategiczny 4. Region efektowanie zarządzany. W ramach celu strategicznego 1., istotne w zakresie kultury są następujące cele operacyjne: 1) Rozwój subregionalnych i lokalnych ośrodków miejskich,m.in.: wzmocnienie funkcji gospodarczych miast zgodnie z ich potencjałem rozwojowym, wsparcie w zakresie prowadzenia rewitalizacji miast szczególnie poprzez zagospodarowanie zdegradowanych przestrzeni w tym powojskowych i poprzemysłowych oraz obszarów śródmiejskich, wsparcie procesów integracji przestrzeni miejskiej poprzez rozwój infrastruktury technicznej miast i racjonalną gospodarkę przestrzenną. 2) Rozwój potencjału turystycznego województwa, m.in.: rozwój turystki w oparciu o dziedzictwo kulturowe i walory naturalne, upowszechnienie wizerunku województwa jako regionu o wysokiej atrakcyjności turystycznej, promocja regionu, rozbudowa infrastruktury turystycznej i rekreacyjnej. W ramach celu strategicznego 3., istotne w zakresie kultury są następujące cele operacyjne: 1) Zapewnienie różnorodnej oferty kulturalnej, m.in.: wspieranie przedsięwzięć kulturalnych realizowanych na terenie miast, gmin, powiatów, wspieranie tworzenia, rozbudowy i modernizacji instytucji kultury oraz poprawy ich wyposażenia w sprzęt, poprawa dostępności do zasobów dziedzictwa kulturowego, także z wykorzystaniem nowoczesnych technologii, rozwój mechanizmów wsparcia i współpracy między różnymi podmiotami i osobami działającymi w sektorze kultury. 2) Zrównoważony rozwój obszarów wiejskich, m.in.: wspieranie rozwoju przedsięwzięć wynikających z programu rozwoju obszarów wiejskich (wspieranie inicjatyw dotyczących budowy, przebudowy, remontu lub wyposażenia m.in. budynków pełniących funkcje społecznokulturalne, a także wspieranie budowy, przebudowy, remontu lub wyposażenia obiektów małej architektury, wspieranie wszelkich inwestycji służących kultywowaniu tradycji, rewitalizacji i innych), wspomaganie procesów rewitalizacji zdegradowanych obszarów wiejskich (w tym popegeerowskich i ochrona krajobrazu wiejskiego). 21

22 W ramach celu strategicznego 4., istotne w zakresie kultury są następujące cele operacyjne: 1) Tworzenie atrakcyjnego wizerunku województwa lubuskiego, m.in.: prowadzenie informacyjno-promocyjnego portalu Wrota Lubuskie, poświęconego ofercie turystycznej i kulturalnej województwa, wsparcie finansowe i organizacyjne dla najważniejszych wydarzeń kulturalnych, wzmocnienie wizerunku województwa jako regionu atrakcyjnego turystycznie z bogatą ofertą kulturalną. 2) Wzmocnienie współpracy transgranicznej i międzyregionalnej, m.in.: rozwój różnych form współpracy transgranicznej, m.in. w wymiarze kulturowym i turystycznym, działania na rzecz kształtowania świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej mieszkańców. 3) Wzmocnienie potencjału kapitału społecznego oraz kształtowanie tożsamości regionalnej, m.in.: wspieranie inicjatyw na rzecz umacniania więzi regionalnych, w tym m.in. poprzez ochronę i zachowanie dziedzictwa kulturowego regionu, propagowanie lubuskiego dorobku kulturalnego, naukowego i społecznego, w tym m.in. popularyzacja historii Ziemi Lubuskiej i badań naukowych związanych z regionem. Plan Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Lubuskiego Zmiana Planu Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Lubuskiego (PZPWL) przyjęta została Uchwałą nr XXII/191/12 Sejmiku Województwa Lubuskiego z dnia 21 marca 2012 r. W Zmianie PZPWL uwzględniono ustalenia Strategii Rozwoju Województwa Lubuskiego, szczególnie w zakresie określania celów strategicznych i operacyjnych oraz ustalenia wynikowych kierunków zagospodarowania przestrzennego. Przyjęte w dokumencie kierunki rozwoju i zagospodarowania przestrzennego województwa lubuskiego oparto na zrównoważonym rozwoju przyrodniczogospodarczym, przyjmując tezę, że rozwój województwa lubuskiego będzie następował w sposób ciągły i harmonijny. Głównym celem polityki przestrzennej, zapisanej w Planie, jest przywrócenie i utrwalanie ładu przestrzennego województwa lubuskiego. W dokumencie wyznaczono również kierunki polityki przestrzennej w sferze kulturowej. Wskazano, iż bogate dziedzictwo historyczne i kulturowe województwa lubuskiego ma istotny wpływ na możliwości rozwojowe i zagospodarowanie przestrzenne województwa. Ochrona i wykorzystanie tych wartości jest istotną przesłanką dla rozwoju turystyki. W dokumencie scharakteryzowano zasoby zabytków materialnych i wartości niematerialnych województwa lubuskiego, a także dokonano oceny stanu zabytków na tym terenie. W konkluzji stwierdzono, iż udokumentowanie, zachowanie i właściwe eksponowanie wartości dziedzictwa kulturowego należy do obowiązku władz państwowych i samorządowych, a także do społeczeństwa. Działalność ta stanowi element edukacji i rozbudzania poczucia tożsamości. Dziedzictwo kulturowe stanowi wartość podlegającą ochronie prawnej. Podkreślono ponadto, iż ochrona dóbr kultury materialnej jest także zadaniem polityki przestrzennej. Obiekty kultury materialnej winny być wykorzystywane i użytkowane z zapewnieniem rewaloryzacji i humanizacji oraz nadania im odpowiednich funkcji użytkowych w ramach opieki społecznej. 22