Pracownia Budowlana mgr inŝ. Tomasz Rabęda- biuro: ul. śeromskiego 5,Sandomierz, tel PROJEKT BUDOWLANY

Transkrypt

1 1 PROJEKT BUDOWLANY INWENTARYZACJA ARCHITEKTONICZNO-BUDOWLANA OBIEKT: Kościół parafialny p.w. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Iwaniskach ADRES BUDOWY: msc. Iwaniska - nr ew. dz. 375 INWESTOR: Parafia Rzymsko-katolicka p.w. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej ul. Opatowska Iwaniska BRANśA : Architektoniczno - budowlana OPRACOWALI: mgr inŝ. Tomasz Rabęda mgr inŝ. Kamil Tokarz Sandomierz; maj 2010 r.

2 2 SPIS ZAWARTOŚCI A. Część opisowa 1. Strona tytułowa 2. Spis zawartości 3. Opis techniczny do inwentaryzacji architektoniczno-budowlanej 4. Dokumentacja fotograficzna z oględzin obiektu / fot.1 do 14 / B. Część graficzna rys. nr I 1 Plan sytuacyjny obiektu 1 : 500 rys. nr I 2 Rzut fundamentów 1 : 50 rys. nr I 3 Rzut poziomy 1 : 50 rys. nr I 4 Rzut stropu 1 : 50 rys. nr I 5 Konstrukcja dachu 1 : 50 rys. nr I 6 Rzut dachu 1 : 50 rys. nr I 7 Przekrój podłuŝny A - A 1 : 50 rys. nr I 8 Przekrój poprzeczny B - B 1 : 50 rys. nr I 9 Elewacja północna i zachodnia 1 : 100 rys. nr I 10 Elewacja południowa i wschodnia 1 : 100

3 3 OPIS TECHNICZNY Inwentaryzacji architektoniczno-budowlanej Kościoła parafialnego p.w. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Iwaniskach I. Przedmiot inwestycji Przedmiotem inwestycji jest inwentaryzacja istniejącego obiektu kościoła parafialnego p.w. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej przy ul. Opatowskiej 2 w msc. Iwaniska na działce nr ew. 375 powiat opatowski. Obiekt kościoła wpisany do rejestru zabytków nr A. 13 II. Podstawa opracowania - Zlecenie Inwestora umowa z dnia 02. luty Mapa sytuacyjno wysokościowa 1 : 500 do celów projektowych z klauzulą aktualności na dzień 13 kwietnia 2010 r. - Rysunki archiwalne dokumentacji rosyjskiej ocalałe fragmenty z roku Własne pomiary inwentaryzacyjne. III. Lokalizacja obiektu i stan istniejący Działka nr ewidencyjny 375 znajduje się w miejscowości Iwaniska powiat opatowski przy ul. Opatowskiej 2 i została oznaczona na mapie literami A B C D... H - I Na działce znajduje się obiekt kościoła, budynek plebani w części południowo-zachodniej z znajdującym się w pobliŝu obiektem dzwonnicy oraz budynkami mieszkalnymi i gospodarczymi w części wschodniej. Przedmiotowy obiekt kościoła jest budynkiem jednokondygnacyjnym bez piwnic, wykonany w technologii tradycyjnej murowej z cegły pełnej, maszynowej, z dachem stromym dwuspadowym opisanym na konstrukcji drewnianej. Kościół jest obiektem o wymiarach zewnętrznych w planie 39,95 x 18,80 m Wysokość do okapu wynosi 13,20 m od poziomu terenu, wysokość w kalenicy 18,0 m Od strony elewacji frontowej budynek kościoła w części kruchty wejściowej zamknięty duŝą kubaturowo wieŝą opisaną na kwadracie o bokach 6,80 m i wysokości 43,10 m W części środkowej korpusu z kalenicy wystawiona strzelista sygnatura o wysokości 28,60 m nad poziom terenu. Pokrycie dachu i obróbki z blachy miedzianej. Budynek usytuowany jest w centralnej części działki. Odległości obiektu od budynków sąsiednich i granic podano na planie zagospodarowania terenu. Teren zagospodarowany istniejącymi chodnikami z kostki brukowej i betonu oraz zielenią. Teren działki ogrodzony od strony ulicy Opatowskiej murem kamiennym o wątku nieregularnym, pozostałe ogrodzenia na przęsłach stalowych i z siatki. Wjazdy na działkę od strony zachodniej i wschodniej z drogi gminnej i z drogi powiatowej Iwaniska Ujazd. Na działce znajdują się przyłącza infrastruktury technicznej : - wodociąg, - kanalizacja sanitarna z szambem szczelnym - energia elektryczna NN, - telefon

4 4 IV. Program uŝytkowy i rozwiązania architektoniczne 4.1. Zestawienie powierzchni i kubatury. powierzchnia uŝytkowa obiektu 472,2 m 2 powierzchnia zabudowy 712,6 m 2 kubatura obiektu ,0 m Układ i lokalizacja pomieszczeń Obiekt jednokondygnacyjny, bez podpiwniczenia z posadzką obniŝoną o 15 cm poniŝej terenu z wejściem głównym od zachodu i dwoma wejściami bocznymi w elewacjach podłuŝnych(południowej i północnej) oraz wejściem do zakrystii od zachodu. Układ wnętrza halowy, pięcioprzęsłowy z zamkniętym prostokątnie prezbiterium, zakrystią i kaplicą W poziomie parteru zlokalizowano: Pom. 1 kruchta wejściowa 13,9 m 2 Pom. 2 kruchta boczna 16,9 m 2 Pom. 3 kostnica 16,7 m 2 Pom. 4 nawa główna 346,0 m 2 Pom. 5 kaplica boczna 21,0 m 2 Pom. 6 prezbiterium 36,2 m 2 Pom. 7 zakrystia 21,5 m Z kruchty wejściowej, głównej wejście kolistą klatką po kamiennych stopniach na chór organowy i dalej na poziom stopu. Dostęp do części strychowej nad nawą główną i prezbiterium z poziomu stropu od strony zachodniej wejściem z wieŝy. Poddasza nas zakrystią i kaplicą boczną z dachami pulpitowymi w zasadzie niedostępne. Kończąca się na poziomie stropu, sklepień nad halą kościoła kołowa klatka schodowa umoŝliwia dostęp konstrukcją drewnianych, drabiniastych schodów na cztery poziomy drewnianych stropów w wieŝy do wysokości ok. 21,0 m nad poziom terenu. Symetrycznie, w naroŝniku północno-wschodnim wieŝy analogiczny do kolistej klatki, kołowy szyb transportowy otwarty na poziomie chóru i na kończącym go poziomie stropu nad nawami. V. Dane charakterystyczne obiektu Powierzchnia działki 11500,0 m 2 Powierzchnia zabudowy kościoła 712,6 m 2 Powierzchnia uŝytkowa kościoła 472,2 m 2 Kubatura obiektu kościoła ,0 m 3 VI. Dane konstrukcyjno-materiałowe 6.1. Konstrukcja obiektu - tradycyjna : murowana, z cegły pełnej maszynowej 6.2. Fundamenty : - mury fundamentowe kamienne z wapienia zbitego na zaprawie wapienno-piaskowej Ściany : - zewnętrzne i wewnętrzne murowane z cegły, pełnej, maszynowej w przewadze o wątku główkowym a w części do wysokości parapetów okiennych o wątku krzyŝowym. Ściany o grubości od 92 cm do 155 cm wzbogacone od

5 zewnątrz elementami przypór i pilastrów, pokryte jednostronnie od wewnątrz tynkiem cementowo-wapiennym. Ściany o wystroju wzbogaconym detalami z piaskowca: cokół z płycin kamiennych, w wejściu głównym ostrołukowy portal drzwiowy, ujęte prostokątnymi obramieniami prostokątne otwory boczne w pozostałych trzech elewacjach. W fasadzie frontowej, w wieŝy maswerkowe okno. W górnej partii ścian dwie poziome linie gzymsów kamiennych z piaskowca, kordonowy na poziomie sklepień i okapowy pod pasem podrynnowym dachu. Profilowane rolki gzymsów z piaskowca na ścianach szczytowych zamykających zwieńczenia ścian. 6.4.Strop : - krzyŝowo-ŝebrowy, ceglany. Wysklepki z cegły pełnej grubości 20 cm ułoŝone w jodełkę, Ŝebra ceglane o wysokości 45 cm Pod chórem muzycznym sklepienie Ŝaglowe, ceglane. Sklepienia bezsłuŝkowe, oparte na ścianach zewnętrznych i słupach nawy głównej. 6.5.Dach : - drewniany w części nawy głównej, dwuspadowy o konstrukcji kratowej, kryty blachą miedzianą na deskowaniu pełnym bez ocieplenia o spadku ok. 30 stopni. Dźwigary kratowe, drewniane z podwieszonym pasem dolnym prętami stalowymi o średnicy 5 cm w rozstawie od 5,20 do 5,84 m Na dźwigarach płatwie i krokwie drewnianie. Szczyty murowane ceglane. - nad prezbiterium więźba dachowa krokwiowo-stolcowa z dachem dwuspadowym, oparta na jednym stolcu w środku rozpiętości z pokryciem blachą miedzianą. - nad zakrystią i kaplicą dach pulpitowy, krokwiowo-stolcowy ze spadkiem od kalenicy w kierunku ścian zewnętrznych. 6.6.Stolarka : - okienna : witraŝowa ze szkła białego i barwionego w oprawie metalowej. WitraŜe współczesne w kaplicy południowej i rozecie prezbiterium. - drzwiowa : pełna, drewniana klepkowa jedno- i dwu- skrzydłowa w stanie dobrym. VII. Elementy wykończeniowe 7.1. Tynki : - wewnętrzne wapienne i cementowo-wapienne, gładkie, malowane Posadzki :ceramiczne z terakoty, w prezbiterium i kaplicy kamienna z granitu i marmuru, współczesna Schody : - spiralne, kamienne na chór wpisane w kołowy otwór wieŝy o średnicy ok. 140 cm Schody zewnętrzne przy elewacji wschodniej kamienne Wystrój wewnętrzny neogotycki, cztery zabytkowe ołtarze, neogotycka drewniana ambona, chór muzyczny z wyposaŝeniem w organy 16-sto głosowe, dwa dębowe konfesjonały, chrzcielnica kamienna, ławki dębowe, ubogi w malowidła i detale ścienne Elewacje nie tynkowane, na wysokim kamiennym cokole z kamiennymi profilowanymi gzymsami. Ściany podzielone przyporami o jednym uskoku na wysokości około 6,5 m od poziomu terenu, w naroŝnikach przypory ukośne. Po 5 otworów okiennych w korpusie głównym hali, okna zamknięte ostrołukowymi nadproŝami ceglanymi, wysuniętymi poza lico muru i zamknięte kamiennym zwornikiem. Portal wejścia głównego kamienny, zamknięty ostrołukową archiwoltą wspartą na konsolach, zdobioną liśćmi akantu i zwieńczoną kamiennym krzyŝem. Nad wejściem duŝe okno (2,4 x 6,9 m) zakończone ostrym łukiem z dwulancetowatym 5

6 maswerkiem i czterolistną rozetą u góry. W ścianie wschodniej prezbiterium prostokątny portal kamienny o profilowanych ościeŝach, wyŝej blenda w cegle w kształcie krzyŝa i rozeta. W pozostałych ścianach prezbiterium mniejsze rozety. W ścianach przybudówek niewielkie, ostrołukowe okna zgrupowane w pary (od północy i południa) i pojedyncze po stronie wschodniej Obróbki blacharskie i odprowadzenie wody z dachu : - pokrycie dachu blachą miedzianą 0,55 mm na rąbek stojący, fartuchy ochronne z pasów blachy miedzianej nad gzymsami, rynny i rury spustowe miedziane, pokrycie wieŝy i sygnatury w kształcie ostosłupowego hełmu, opisanego na ośmioboku foremnym wykonane z blachy miedzianej, analogicznie obróbki pinakli z blachy miedzianej z kwiatonami i elementami ozdobnymi wykonanymi z blach miedzianych Parapety zewnętrzne obrobione blachą miedzianą. VIII. Instalacje - Elektryczne wewnętrzne, istniejące - Ogrzewanie elektrycznymi promiennikami. W OBIEKCIE NIE WYSTĘPUJĄ INSTALACJE WODY, KANALIZACJI I GAZU. 6 IX. Ochrona środowiska Budynek nie jest uciąŝliwy dla środowiska. Ogrzewanie elektryczne, promiennikowe. X. Opis architektoniczno-konserwatorski z rysem historycznym obiektu Kościół połoŝony jest we wschodniej części miejscowości, po południowo-wschodniej stronie dawnego rynku miejskiego, przy drodze Opatów Staszów oraz odbijającej na południe drodze do pobliskiego Ujazdu. Obiekt kościoła zlokalizowano na działce o nr ew. 375 (KW 23125) o powierzchni 1,15 ha Usytuowany na wzniesieniu, otoczonym murowanym ogrodzeniem, pełniącym w części funkcję muru oporowego. Od frontu fragment ogrodzenia o formach neogotyckich, od ulicy Opatowskiej prosty mur kamienny a pozostałe granice wydzielone siatką i przęsłami metalowymi, współczesnymi. W południowo-wschodnim naroŝniku działki zlokalizowana bezstylowa dzwonnica murowana i budynek współczesnej nowej plebani. Po stronie wschodniej teren dawnej plebani z budynkami gospodarczymi, oddzielony obecnie współczesnym ogrodzeniem. Przed fasadą kościoła, na wysokich cokołach umieszczone kamienne figury Matki Boskiej z Dzieciątkiem i św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Historia kościoła w Iwaniskach (wym. nazwa Uniszów) sięga roku 1403 kiedy to okoliczna szlachta ufundowała pierwszy kościół drewniany p.w. BoŜego Ciała, Nawiedzenia NMB i św. Katarzyny. Erekcji dokonał biskup krakowski Piotr Wysz, potwierdzając uposaŝenie plebana obejmujące pola i łąki m.in. przy drodze do Połańca, dwie karczmy przy drodze do Szydłowa i młyn nad Koprzywianką. Kościół był filią parafii w Ujeździe. W roku 1552 dziedzice Iwanisk Zborowscy zamienili kościół na zbór kalwiński. Na początku XVII w. podstoli sandomierski Sebastian Ligęza, właściciel Iwanisk oddaje ponownie kościół w ręce katolików. Do 1646 roku kościół parafialny w Iwaniskach działa jako prepozytura wraz z

7 macierzystym kościołem w Ujeździe (prepozytura krzysztoporska erygowana w 1627 r.) Przy kościele funkcjonowała wówczas szkoła parafialna oraz szpital dla ubogich. W 1718 roku po poŝarze kościoła i miasta wojewoda sandomierski Władysław Morsztyn ufundował nowy kościół z drzewa modrzewiowego zbudowany w latach lipca 1898 roku drewniany kościół ulega poŝarowi za probostwa Ks. Maksymiliana Pinakiewicza. Według zapisów w księgach przyczyną spalenia było nie zagaszenie przez kościelnego Stanisława Sudę świecy. W roku 1899 ks. Marian Pinakiewicz rozpoczyna budowę obecnego, murowanego kościoła według projektu Antoniego Wieczorkowskiego absolwenta Petersburskiego Instytutu InŜynierów Cywilnych. Kościół fundowany ze składek parafian i funduszy kollatora Stanisława Łempickiego i jego małŝonki Katarzyny z hr. Kossakowskich. W roku 1905 kończy budowę kościoła proboszcz ks. Henryk SkowierŜak, a w roku 1917 biskup Marian Ryx dokonuje konsekracji kościoła. Kościół uszkodzony w latach okupacji II wojny światowej, skradziony jeden dzwon i ślady ostrzału artyleryjskiego z lat Kościół neogotycki jest wybudowany z cegły maszynowej układanej w wątku krzyŝowym w dolnej fazie ścian murowanych do poziomu parapetów okiennych, a wyŝej w wątku główkowym. Detale wykonane z piaskowca: cokół, portale, maswerk okna w fasadzie wieŝy, nakrywy uskoków przypór, gzymsy i konsole sklepienia w prezbiterium. Wewnątrz ściany i sklepienia tynkowane i malowane. Dachy nad korpusem i prezbiterium dwuspadowe, nad zakrystią i kaplicą pulpitowe, kryte blachą miedzianą. Dach wieŝy i hełm sygnaturki z dekoracyjną latarnią, ostrosłupowe kryte blachą miedzianą. Więźba drewniana o konstrukcji kratowej, kryta blachą miedzianą na deskowaniu pełnym bez ocieplenia o spadku ok. 30 stopni. Dźwigary kratowe, drewniane z podwieszonym pasem dolnym prętami stalowymi o średnicy 5 cm w rozstawie od 5,20 do 5,84 m Na dźwigarach płatwie i krokwie drewnianie. Nad prezbiterium konstrukcja płatwiowo-kleszczowa, jednostolcowa, dwuspadkowa z podparciem na płatwi kalenicowej. Nad zakrystią i kaplicą dachy jednospadkowe, pulpitowe. Sklepienia wewnątrz murowane z cegły, krzyŝowo-ŝebrowe. Wysklepki z cegły pełnej grubości 20 cm ułoŝone w jodełkę, Ŝebra ceglane o wysokości 45 cm Pod chórem muzycznym sklepienie Ŝaglowe, ceglane. Sklepienia bezsłuŝkowe, oparte na ścianach zewnętrznych i słupach nawy głównej. W nawach, zakrystii i kruchtach posadzka ceramiczna, terakotowa. W Prezbiterium i kaplicy południowej posadzka kamienna, marmurowa i granitowa, współczesna. Schody na chór muzyczny i dalej na strych, kamienne, spiralne o promieniu 70 cm Okna metalowe, ze współczesnymi witraŝami w kaplicy południowej i we wschodniej rozecie prezbiterium. Drzwi drewniane, jedno i dwuskrzydłowe, płycinowe z zewnątrz odeskowane, na zawiasach pasowych z dekoracyjnymi okuciami. Kościół orientowany, na planie prostokąta, z wyodrębnionym po stronie wschodniej prezbiterium i wysuniętą przed elewację zachodnią wieŝą z kruchtą i wejściem głównym. Kościół halowy, trójnawowy, opisany w pięcioprzęsłowym korpusie, z nawami bocznymi węŝszymi od nawy głównej. Wnętrze podzielone na nawy ośmiobocznymi filarami, połączonymi gurtami tworzącymi prostokątne przęsła. Prezbiterium kwadratowe, jednoprzęsłowe, ujęte zbliŝoną do kwadratu zakrystią od północy i analogiczną w planie kaplicą od południa. Kruchta w przyziemiu wieŝy kwadratowa, z szerokim arkadowym przejściem do nawy i kołową klatką schodową w części południowej z kręconymi, spiralnie schodami kamiennymi i kołowym otworem komunikacyjnym po stronie północnej. Z klatki wejście na chór muzyczny, rozpięty na arkadach po stronie zachodniej nawy głównej, przy wewnętrznej ścianie wieŝy. Wnętrze dostępne dla wiernych trzema wejściami, po stronie zachodniej, głównym przez kruchtę i dwoma bocznymi załoŝonymi w zachodnich przęsłach elewacji północnej i

8 południowej. Zakrystia dostępna wejściem w elewacji wschodniej. Ponadto we wschodniej elewacji prezbiterium wejście na zaplecze ołtarza głównego, dziś zamurowane. Bryła kościoła opisana na korpusie prostopadłościennym, przysadzista, nakryta niezbyt stromym, dwuspadowym dachem o kącie około 30 stopni. Opięta przyporami, przy naroŝnikach ukośnymi, zwieńczonych ośmiobocznymi pinaklami, nakrytymi stromymi, ostrosłupowymi o podstawie o ośmioboku foremnego daszkami z kwiatonami z blachy miedzianej. W osi drugiego przęsła od strony wschodniej z dachu wypuszczona strzelista sygnaturka z aŝurową latarnią, nakryta ostrosłupowym hełmem z blachy miedzianej. Po stronie wschodniej niŝsze prezbiterium, nakryte dachem dwuspadowym o nachyleniu zgodnym z główną połacią. Po bokach prezbiterium niŝsze jeszcze bryły zakrystii i kaplicy nakryte dachami pulpitowymi, o spadku w kierunkach północy i południa. Od strony zachodniej, w elewacji frontowej strzelista wieŝa dominująca nad bryłą kościoła o wysokości 43,1 m nad poziomem terenu. W dolnej części, do wysokości dachu korpusu, kwadratowa opięta przy naroŝnikach ukośnymi przyporami zwieńczonymi ośmiobocznym sterczynami pinakli. WyŜej ośmioboczna, opisana na wieloboku foremnym, przykryta stromych dachem w kształcie ostrosłupa. Elewacje nie tynkowane, na wysokim kamiennym cokole z kamiennymi profilowanymi gzymsami. W górnej partii ścian dwie poziome linie gzymsów kamiennych z piaskowca, kordonowy na poziomie sklepień i okapowy pod pasem podrynnowym dachu. Profilowane rolki gzymsów z piaskowca na ścianach szczytowych zamykających zwieńczenia ścian. Ściany podzielone przyporami o jednym uskoku na wysokości około 6,5 m od poziomu terenu, w naroŝnikach przypory ukośne. Po 5 otworów okiennych w korpusie głównym hali, okna zamknięte ostrołukowymi nadproŝami ceglanymi, wysuniętymi poza lico muru i zamknięte kamiennym zwornikiem. Portal wejścia głównego kamienny, zamknięty ostrołukową archiwoltą wspartą na konsolach, zdobioną liśćmi akantu i zwieńczoną kamiennym krzyŝem. Nad wejściem duŝe okno (2,4 x 6,9 m) zakończone ostrym łukiem z dwulancetowatym maswerkiem i czterolistną rozetą u góry. W ścianie wschodniej prezbiterium prostokątny portal kamienny o profilowanych ościeŝach, wyŝej blenda w cegle w kształcie krzyŝa i rozeta. W pozostałych ścianach prezbiterium mniejsze rozety. W ścianach przybudówek niewielkie, ostrołukowe okna zgrupowane w pary (od północy i południa) i pojedyncze po stronie wschodniej. Wnętrze kościoła tynkowane i malowane. Posadzka terrakotowa (czarno-biała) z Marwilu w Radomiu. Ściany boczne do wysokości 1,5 m wyłoŝone boazerią wykonaną w fabryce robót kościelnych Krzywickiego w Radomiu. Na ścianach wykonana współcześnie przez prof. Stanisława Jakubczyka mozaika z ceramiki z przedstawieniem Drogi KrzyŜowej. Wcześniejsze stacje Drogi KrzyŜowej, neogotyckie złoŝone w wieŝy, w stanie niszczejącym. W partii korpusu podzielone na nawy ośmiobocznymi filarami opartych na cokołach zwieńczonych profilem w formie simy. Zakończenia kolumn w formie profilowanych głowic. Na filarach i podobnych półfilarach przy ścianach bocznych oparte gurty podziału poprzecznego i przechodzące w pendytywy spływy łuków sklepień krzyŝowo-ŝebrowych. W kluczach sklepień nawy głównej okrągłe otwory na strych. Między półfilarami ostrołukowe okna rozglifione do wnętrza. Po stronie zachodniej, nad wejściem głównym chór muzyczny oparty na arkadzie wykrojonej w formie łuku Tudorów. Podobny łuk nad wejściem głównym prowadzącym z kruchty. Na boki podchórze otwarte mniejszymi arkadami ostrołukowymi, w całości antresoli chóru spięte sklepieniem Ŝaglowym. Empora chóru otwarta na wnętrze nawy ostrołukową arkadą, z parapetem rozczłonkowanym pilastrami i płycinami, przykryta krzyŝowym sklepieniem. Po bokach chóru muzycznego dwa ostanie przęsła naw bocznych otwarte z wnętrza ostrołukowymi arkadami. Ściany czołowe naw bocznych ślepe Kruchta przekryta sklepieniem Ŝaglowym, z wejściem z zewnątrz osadzonym w rozglifionej do wnętrza wnęce, zamkniętej odcinkowym nadproŝem. Przy arkadzie przejścia z kruchty do nawy głównej dwoje drzwi w ścianach bocznych, prowadzących do kołowych szybów 8

9 klatki i wyciągu transportowego. Po stronie wschodniej kościoła wydzielone ostrołukową tęczą prezbiterium, o posadzce wyniesionej trzema stopniami ponad poziom naw. Wnętrze prezbiterium nakryte ostrołukowym sklepieniem krzyŝowo-ŝebrowym opartym na profilowanych konsolach w naroŝnikach ścian. Oświetlone trzema okrągłymi rozetami, większą w ścianie wschodniej i mniejszymi od północy i południa. Za ołtarzem zamurowane wejście z zewnątrz. W prezbiterium od wewnątrz wejście do zakrystii a w ścianie południowej ostrołukowa arkada przejścia do kaplicy. Zakrystia dostępna z zewnątrz, wejściem w ścianie wschodniej i oświetlona trzema oknami, jednym przebitym wcześniej nad wtórnym wejściem i dwoma mniejszymi w ścianie północnej. W ścianie zachodniej dwie okrągło-łukowe wnęki. Wnętrze zakrystii przekryte ostrołukowym sklepieniem krzyŝowo-ŝebrowym. Kaplica południowa bez wejścia z zewnątrz, z takim samym jak w zakrystii rozmieszczeniem okien i sklepieniem. W ścianie zachodniej zamurowana ostrołukowa arkada do nawy bocznej. 9 WyposaŜenie kościoła, jednolite neogotyckie. Cztery ołtarze, neogotyckie z drewna dębowego, polichromowane ze złoconymi rzeźbami wykonane przez Zakład Robót Kościelnych W. Krzywieckiego i Morawskiego w Radomiu. Są to: ołtarz główny z mensą w kształcie skrzyni i nadstawionym retabulum o kompozycji neogotyckiej z rytmicznymi Ŝabkami, pinaklami zwieńczonymi kwiatonami i kolorowymi maswerkami. Po bokach ołtarza figury św. Piotra i Pawła. Obrazy Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, Św. Katarzyny fundowany przez Łempickiego dziedzica Planty. Ołtarz boczny p.w. Matki Boskiej RoŜańcowej, polichromowany z drzewa dębowego. Ołtarz boczny p.w. Św. Józefa Oblubieńca, polichromowany z drzewa dębowego. W zasuwie obraz św. Józefa na płótnie namalowany przez Jana Kansika, profesora Szkoły Rysunkowej w Warszawie. Po prawej stronie ołtarza głównego ołtarz Matki Boskiej Sulisławskiej, polichromowany z drzewa dębowego, nad mensą nadstawa z obrazem patronki. Ambona z drzewa, polichromowana ze złoconymi rzeźbami i figurami: Chrystusa Pana i czterech ewangelistów wykona przez zakład z Radomia jak poprzednie obiekty. Chór muzyczny wyposaŝony w organy pneumatyczne o 16-stu głosach wykonane w fabryce Adolfa Hamana z Warszawy. Ławki z drewna dębowego. Konfesjonały dwa, dębowe z rzeźbami oksydowymi. Chrzcielnica neobarokowa, kamienna z nakryciem blaszanym, okrągła z 2 poł. XIX w. pochodząca z poprzedniego kościoła. W wieŝy umieszczony kiedyś zegar bijący godziny i półgodziny, wykonany w zakładzie zegarmistrzowskim Józefa Pazderskiego w Warszawie. Części jego mechanizmu w skrzyni zegarowej na wieŝy, na wysokości maswerkowego okna. Na tym zakończono projekt inwentaryzacji architektoniczno-budowlanej. mgr inŝ. Tomasz Rabęda

10 10 DOKUMENTACJA FOTOGRAFICZNE Z OGLĘDZIN OBIEKTU Kościoła Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Iwaniskach fot. Nr 1 Elewacja frontowa kościoła

11 11 fot. Nr 2 Kamienny profilowany portal wejścia głównego z archiwoltą na konsolach fot. Nr 3 Maswerkowe okno w elewacji frontowej

12 12 fot. Nr 4 Elewacja południowa widok na kaplice, prezbiterium i wsch. cz. korpusu fot. Nr 5 Elewacja południowa widok od strony zachodniej

13 Pracownia Budowlana mgr inŝ. Tomasz Rabęda- biuro: ul. śeromskiego 5,Sandomierz, tel fot. Nr 6 Elewacja południowa widok w kierunku wieŝy na przypory i pinakle fot. Nr 7 Elewacja południowa widok od wschodu Inwentaryzacja Kościół parafialny p.w. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Iwaniskach - maj 2010 r. 13

14 Pracownia Budowlana mgr inŝ. Tomasz Rabęda- biuro: ul. śeromskiego 5,Sandomierz, tel fot. Nr 8 Elewacja wschodnia ściana prezbiterium z nieczynnym wejściem fot. Nr 9 Elewacja wschodnia wtórne wejście do zakrystii Inwentaryzacja Kościół parafialny p.w. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Iwaniskach - maj 2010 r. 14

15 Pracownia Budowlana mgr inŝ. Tomasz Rabęda- biuro: ul. śeromskiego 5,Sandomierz, tel fot. Nr 10 Elewacja wschodnia z południową kaplicą fot. Nr 11 Elewacja północna widok od strony zakrystii i prezbiterium Inwentaryzacja Kościół parafialny p.w. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Iwaniskach - maj 2010 r. 15

16 16 fot. Nr 12 Elewacja północna widok na korpus główny fot. Nr 13 Widok wieŝy od strony korpusu hali ośmioboczny obrys ścian i pinakle

17 Pracownia Budowlana mgr inŝ. Tomasz Rabęda- biuro: ul. śeromskiego 5,Sandomierz, tel fot. Nr 14 Ostrołukowe okna w kaplicy południowej z współczesnymi witraŝami fot. Nr 15 Ośmioboczny filar nawy głównej w pierwszym przęśle Inwentaryzacja Kościół parafialny p.w. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Iwaniskach - maj 2010 r. 17

18 18 fot. Nr 16 Gurta w łuku tęczy i sklepienia krzyŝowo-ŝebrowe prezbiterium i nawy fot. Nr 17 Widok na ołtarz w prezbiterium i nawy z chóru muzycznego

19 Pracownia Budowlana mgr inŝ. Tomasz Rabęda- biuro: ul. śeromskiego 5,Sandomierz, tel fot. Nr 18 Widok z nawy w kierunku chóru podpartym na łuku Tudorów i organy fot. Nr 19 Ołtarz z neogotyckim retabulum i figurami apostołów Inwentaryzacja Kościół parafialny p.w. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Iwaniskach - maj 2010 r. 19

20 20 fot. Nr 20 Prolilowany kapitel kolumny z zejściem sklepień fot. Nr 21 Baza filara z Ŝłobkiem i simą przejścia w trzon kolumny

21 21 fot. Nr 22 Neogotycka polichromowana ambona z drewna dębowego fot. Nr 23 Sklepienie krzyŝowo-ŝebrowe nad nawą boczną

22 22 fot. Nr 24 Pas górny i krzyŝulce dźwigara kratowego z widokiem konstrukcji sygnatury fot. Nr 25 Oparcie drewnianego dźwigara kratowego DK1 na murłacie z płatwią dolną

23 23 fot. Nr 26 Dźwigar drewniany DK2 przy szczytowej ścianie zachodniej nad sklepieniem fot. Nr 27 Dźwigar drewniany z stalowym ściągiem nad ścianą w osi łuku tęczy

24 24 fot. Nr 28 Układ cegieł w sklepieniu krzyŝowo-ŝebrowym fot. Nr 29 Układ komunikacyjny drabiniastych schodów drewnianych w wieŝy

25 25 fot. Nr 30 Zachowana część mechanizmu zegara w skrzyni na wysokości maswerku w wieŝy (Zakład Zegarmistrzowski Józef Pazderski w Warszawie) fot. Nr 31 Neogotyckie stiukowe stacje Drogi KrzyŜowej złoŝone w wieŝy

26 26 fot. Nr 32 Konstrukcja mnichu w hełmie wieŝy fot. Nr 33 Napis w glifie latarni wieŝy z nazwiskami budowniczych kościoła