HONOROWE WYRÓśNIENIE KAPITANA MACIEJA KRZEPTOWSKIEGO

Transkrypt

1 HONOROWE WYRÓśNIENIE KAPITANA MACIEJA KRZEPTOWSKIEGO Jury najwyŝszych polskich trofeów Ŝeglarskich i nagród honorowych Rejs Roku 2009 i Srebrny Sekstant pod przewodnictwem kpt. Ŝ.w. Leszka Wiktorowicza przyznało HONOROWE WYRÓśNIENIE REJS ROKU 2009 Maciejowi Krzeptowskiemu za poprowadzenie wyprawy ISLANDIA 2009 na jachcie Stary w 50-tą rocznicę wyprawy Witezia II pierwszego polskiego rejsu do Islandii. Wyprawa Islandia 2009 była rejsem niezwykłym. Rejs zorganizowała kilkuosobowa grupa Ŝeglarzy z Komitetu Społecznego śeglarski Szczecin, którzy nie dla komercji ani zysku, postanowili wyruszyć z młodzieŝą w rejs w przeszłość, ale i przyszłość naszego Ŝeglarstwa. Załodze Starego udało się opłynąć Islandię, w tym okrąŝyć groźny i najdalej wysunięty na północny-zachód cypel Europy Hornbjarg, przeciąć Koło Podbiegunowe przy wyspie Grimsey, gdzie Neptun dokonał Chrztu Polarnego. Młodzi Ŝeglarze przepłynęli w ciągu 63 dni mil morskich, Ŝeglowali przez Morze Bałtyckie, Północne, Norweskie, północno-wschodni Ocean Atlantycki oraz trudne i zdradliwe cieśniny Skagerrak i Kategatt. Przez pokład STAREGO przewinęły się 42 osoby, w tym 31 uczniów szczecińskich oraz zachodniopomorskich szkół. Kadra liczyła 5 osób. Jej trzon to kpt. Maciej Krzeptowski, pierwsi oficerowie - Kazimierz Sawczuk i Grzegorz Węgrzyn, II oficer Cezary Pawłowski, III oficer Piotr Owczarski, kapelanem wyprawy był salezjanin ks. Mariusz Słomiński. Najmłodszy uczestnik rejsu miał 14 lat. Rejs przebiegał w sześciu etapach: Szczecin Thyboron, Thyboron Bergen, Bergen - Reykjavik, Reykiavik Tananger, Tananger Frederikshavn, Frederikshavn Szczecin. Zawinięto do 29 portów w 6 krajach w Niemczech, Danii, Szwecji, Norwegii, Islandii i Wielkiej Brytanii. śeglarze zeszli na ląd na Wyspach Owczych, Szetlandzkich, wyspie Grimsey i Anholt. Odwiedzili porty: Falsterbo, Kopenhaga, Anholthavn, Hals, Thyboron, Hanstholm, Stavanger, Skundeneshavn, Haungesund, Leirvik, Klokkarvik, Bergen, Thorshavn, Reykjavik, Isafjordur, Sandvik, Raufarhofn, Vagur, Lervick, Tananger, Egersund, Jossingfiorden, Kristiansand, Frederikshavn, Kopenhaga, Falsterbo, Sassnitz, Świnoujście, TrzebieŜ. Uczestnicy rejsu przeŝyli wiele przygód. Do Islandii udało się dopłynąć po 29 dniach Ŝeglugi. Zobaczyli rezerwat fok bałtyckich na wyspie Anholt, zwiedzili Reykjavik i wiele innych portów, podróŝowali samochodami po południowej Islandii, wspinali się w powulkanicznych górach tej niezwykłej wyspy, dotarli do granicy wiecznych śniegów. Widzieli gejzery, czynne wulkany, czarne pyły wulkaniczne, pustynie pełne zastygłej lawy i kwiaty wśród skał. Zorganizowali wypady do wygasłych wulkanów, gdzie rzucali się śnieŝkami na dnie krateru. ZaŜywali gorących kąpieli w źródłach geotermicznych - w tym w Błękitnej Lagunie. śeglowali koło wodospadów wpadających wprost do oceanu. Spotykali kości wielorybów porozrzucane w wioskach rybackich i na wybrzeŝach Islandii. Wpływali we fiordy, dopłynęli do osady pod wiszącą skałą w Josssingfiorden. Załoga doświadczyła bogactwa flory i fauny - widziała wieloryba, foki, grindwale, ławice ryb, rzadkie ptaki: wydrzyki, głuptaki, maskonury, fulmary, nuŝyki i inne cuda przyrody, dziesiątki magicznych przylądków i miejsc... 1

2 Podczas rejsu przeŝyli silne uderzenia wiatrów i fal. Wiatr na Atlantyku podarł dwa Ŝagle. Ekspedycja zmierzyła się z 4-5 metrowymi falami, gdzie jacht znikał w dolinach między nimi, wystawał tylko maszt,. Jacht wznosił się na nie i z łoskotem opadał w wodną przepaść. śeglowali podczas mgieł, przy znikomej widzialności, nawet do 20 metrów, w duŝej bliskość skał i szkierów. Poznali kilkumetrowe pływy, zmagali się z bardzo silnymi prądami koło Islandii, Wysp Owczych i Szetlandów. Trzeba podkreślić, Ŝe wszystko to dokonali młodzi ludzie, którzy pierwszy raz wypłynęli na ocean. Prowadziło ich kilku starych Ŝeglarzy (w tym dwóch Braci WybrzeŜa), przekazując im swoją wiedzę i umiejętności. MłodzieŜ płynęła pod banderami Szczecina, śeglarskiego Szczecina, Jacht Klubu AZS w Szczecinie, Bractwa WybrzeŜa oraz Towarzystwa Salezjańskiego. Załoga Starego popłynęła w przeszłość, aby przypomnieć czym jest Ŝeglarstwo i jakimi wartościami powinno być wypełnione. Tego nauczył generał Mariusz Zaruski, kpt. Konstanty Maciejewicz, kpt. Włodzimierz Głowacki, kpt. Kazimierz Haska wychowanek generała, pionier polskiego Ŝeglarstwa w Szczecinie oraz wielu innych przed i powojennych Ŝeglarzy. Rejs przypomniał historię Ŝeglarstwa i osiągnięcia polskich Ŝeglarzy. Wyprawa Witezia II do Islandii z 1959 roku jest jednym z legendarnych rejsów szczecińskiego i polskiego jachtingu. Ze Szczecinem związali swoje losy uczestnicy tego rejsu: Ludomir Mączka, Maria Gerlach oraz Stanisław Tomaszewski. Stąd teŝ pochodził jacht Witeź II, mityczny jacht, który był świadkiem pionierskich lat zachodniopomorskiego Ŝeglarstwa. Stary wyruszył do Reykjaviku z zapakowaną tablicą z brązu ufundowaną przez szczeciński Jacht Klub AZS i Rotary Club Szczecin. Została ona przekazana do Muzeum Morskiego w Reykjaviku. Upamiętnia rejs Witezia II z 1959 roku. Tablicę odsłonięto w Reykjaviku 3 lipca 2009 roku w holu głównym Muzeum Morskiego w obecności Przewodniczącego Rady Miasta Reykjaviku, przedstawicieli ambasad oraz konsulatów - polskiego, brytyjskiego, rosyjskiego, niemieckiego, Polonii, polskich Ŝeglarzy z 4 jachtów Stary, Vagabond II, Barlovento II, Panorama, oraz wielu innych zaproszonych gości. Uroczystość relacjonowały islandzkie media. Kapitan s/y Stary, Maciej Krzeptowski, przekazał takŝe do biblioteki muzeum dokumenty i zdjęcia związane z tym historycznym rejsem. Są polskim śladem na wyspie mgieł i lodu. Tylko wiatr, marzenia i jacht Witeź II przywiodły tu pierwszych polskich Ŝeglarzy w roku Taki napis, w języku polskim, islandzkim i angielskim widnieje na tablicy pamiątkowej zaprojektowanej oraz wykonanej przez artystę plastyka Zdzisława Sobierajskiego. Podczas rejsu dokonano i tego, co robiło niewielu przed nimi: młodzieŝ umieściła wieniec na falochronie portu Hanstholm (Dania) w miejscu tragedii trawlera rybackiego Brda, oraz złoŝyła kwiaty na cmentarzu w Fossrogi w Reykjaviku, na grobie polskich marynarzy ze statku s/s Wigry. Pamiętamy o nich, w Szczecinie Ŝyją rodziny tych marynarzy. Wyprawa Islandia 2009 była piękną przygodą, pozwoliła młodym ludziom nauczyć się Ŝeglarstwa, uczynić z nich Ŝeglarzy, poznać zasady obowiązujące na morzu. Pod okiem doświadczonych Ŝeglarzy wpłynąć w świat wolności, dyscypliny, karności, poznawać ocean - jego florę i faunę. Podczas rejsu Ŝeglarze z jachtu Star doświadczyli rzeczy niezwykłych. Płynąc w strefie podbiegunowej czuli zimno - oddech Północy, zobaczyli skaliste wyspy pozbawione roślinności. Wpłynęli w niezwykły krajobraz, kontemplowali skały, mgły, śnieg na stokach 2

3 gór, wodę o niezwykłym kolorycie. Udało im się podejść do lodowców i ujrzeć ich błękit. Doświadczyli nieustannego dnia i brak nocy. Zobaczyli, Ŝe w trakcie Ŝeglugi przez Polinezję Północy czas moŝe poplątać się a zegary mogą chodzić w drugą stronę. Płynęli przez strefę czasu, który minął. Dopłynęli na koniec naszego europejskiego świata, gdzie dzień zrównał się z nocą a czas ma się wraŝenie nie istnieje. Dalej jest tylko lód i biegun. Najpiękniejszą rzeczą, jaką mogli doświadczyć było oczarowanie tajemnicą dalekiej Północy. Zobaczyć świat magicznej, dziewiczej przyrody, Ŝeglować na styku dwóch światów, wejść za drugą stronę lustra. Sukcesem wyprawy ISLANDIA 2009 był fakt, Ŝe kilka osób z ulicy, bez koneksji, układów, zebrała od sponsorów i ludzi dobrej woli ponad 100 tyś złotych, wynajęła jacht i zorganizowała rejs. Dzięki ich pracy i zaangaŝowaniu duŝa grupa młodzieŝy z małych miasteczek i wsi województwa zachodniopomorskiego, bez umiejętności i Ŝeglarskiego doświadczenia, mogła wypłynąć w morze - zakochać się w nim, tak jak i nam się to przydarzyło. Dzięki temu pierwszy raz w swoim młodym Ŝyciu doświadczyli morza i poznali zasadę VIII Oktalogo Bractwa WybrzeŜa: Miłość ku Morzu będzie gwiazdą przewodnią twego Ŝycia i poświęcenia czyniąc przestrzegał będziesz Jego praw. Osiągnięciem tego rejsu nie była jego trasa, wszak do Islandii dopłynęło juŝ wiele jachtów, ale raczej bezinteresowność Ŝeglarzy w propagowaniu Ŝeglarstwa wśród młodzieŝy jako drogi ku przyszłości, w świat zasad i wartości. One nie przeminęły, to raczej większość ludzi wokół nas zapomniała o nich, wchodząc w pusty świat komercji i wolnej amerykanki, gdzie wszystkie chwyty są dozwolone. Dodajmy - w świat liberalizmu, gdzie wartością jest tylko pieniądz i pewność, Ŝe wszystko moŝna kupić. Sława, blichtr, zdobywanie tego co niezdobyte, ściganie się z czasem i własnymi ambicjami - to złudzenia, które są obecne i w naszym Ŝeglarskim świecie. Zrobić coś, czego nie zrobili inni, popłynąć tam gdzie nie byli inni, być pierwszym... Dobrze to znamy. Przewodniczący Komisji Historii ZOZś kpt. Janusz Charkiewicz Przew. Komitetu Społecznego śeglarski SZCZECIN Piotr Owczarski 3

4 4

5 5

6 6

7 7