TEMAT NUMERU: JUś ZA PARĘ DNI, ZA DNI PARĘ... POśEGNANIE MATURZYSTÓW! LOT 1. Czytaj LOT! Kwiecień numer 5 (24)

Transkrypt

1 gazetka szkolna II LO im. Romualda Traugutta w Częstochowie ul. Kilińskiego 62 tel. (034) agnieszka.henel@vp.pl LO T Czytaj LOT! Twoje rzetelne źródło informacji!!! numer 5 (24) Kwiecień 2010 TEMAT NUMERU: JUś ZA PARĘ DNI, ZA DNI PARĘ... POśEGNANIE MATURZYSTÓW! LOT 1

2 Wstępniak, słodko-wiosenny redaktor naczelna Dominika Majchrzak Za oknem nareszcie zrobiło się wiosennie, wszyscy przeciwnicy srogiej zimy mogą więc odetchnąć z ulgą. Nic tak przecieŝ nie dodaje otuchy jak otwarcie szkolnego patio. Maturzyści robią się coraz bardziej nerwowi za chwilę ostatecznie zmierzą się z wiedzą zdobywaną przez trzy lat spędzone w Traugucie. Pozostali tymczasem zaczynają juŝ marzyć o wakacjach. Tymczasem w Locie, witając wiosnę, wspominamy jak abiturienci bawili się na studniówce. Ponadto parę słów o kobietach, które swoje święto obchodziły 8. marca, co nieco o dźwigni handlu, jaką jest reklama. Nieodłączny element gazetki wywiady i jeszcze więcej wywiadów. Rozmawiamy z panią profesor Izabellą Zawiszą (nauczyciel miesiąca), Martą Grunt (uczeń miesiąca), Filipem Boreckim i panią Aleksandrą Kościuch szkolną pielęgniarką. W Locie więc pozimowy miszmasz, kolorowy jak nadchodząca wiosna! śyczymy miłej lektury. TRAUGUCIAKOWA AGENCJA PRASOWA Akcja honorowego krwiodawstwa JuŜ po raz czwarty kaŝdy pełnoletni uczeń Traugutta mógł podarować 450 ml krwi potrzebującym! Nie wszyscy chętni otrzymali zgodę. Wśród dawców przewaŝali maturzyści, oraz drugoklasiści, nie zabrakło równieŝ absolwentów oraz nauczycieli. Ś w i ę t o s z e k To wydawałoby się szkolne przedstawienie wymagało naprawdę cięŝkiej pracy, lecz było warto! Mistrzowsko odegrana przez naszych u c z n i ó w M o l i e r o w s k a k o m e d i a "Świętoszek" zebrała gromkie brawa i duŝe uznanie. Śmiechom nie było końca. W przygodzie z Molierem udział wzięli : Turniej Scrabble To nie tylko chęć zapewnienia rozrywki uczniom, ale równieŝ rozwijanie ich umysłu. Kilkunastu śmiałków z inicjatywy prof. Marka Podgórskiego przystąpiło do rywalizacji, która miała miejsce w szkolnej świetlicy. NaleŜy wspomnieć, iŝ trauguciakom nie brak kreatywności, dlatego teŝ ich rozgrywki trwały długo i były bardzo owocne. Niektórzy nawet w y s z l i p o z a p l a n s z ę... Świętoszek - Filip Borecki p. Pernelle - Agata Głogowska Orgon - Krzysztof Grzegorzewski Elmira - Ania Czystek Damis - Patryk Leciak Marianna - Angelika Korzekwa Walery - Teodor "Peruka" Gajos Kleant - Jacek Boratyński Doryna - Martyna Berghauzen Pan Piórko - Michał Prószyński Oficer - Patryk Rak Flipotka - Zuzia Halkiewicz Wawrzyniec - Mateusz Bajor Nadzór artystyczny sprawowali: p. prof. Wiesława Mecmajer p. prof. Izabella Zawisza oraz absolwenci Traugutta, obecni studenci PWST Marysia Kania i Kamil Błoch. Koncert Walentynkowy 14 Lutego obchodzimy święto zakochanych. Co roku okazujemy sobie w róŝnoraki sposób coś najwaŝniejszego w naszym Ŝyciu- miłość. W atmosferze miłości, przyjaźni w naszej szkole odbył się koncert, w którym mogliśmy usłyszeć piosenki miłosne w wykonaniu solistek: Ani Czystek, Magdy Topolskiej, Martyny Słomińskiej. Akompaniowała Kamila Kobic. Koncert Serce dla Traugutta Respondek, Kinga Oracz, Magdalena Topolska i Martyna Słomińska oraz Klaudia Bednarek. AranŜacja i akompaniament Paweł Gruca. Po koncercie odbyła się licytacja prac częstochowskich plastyków oraz uczniów i absolwentów naszego liceum. Ostatnią atrakcją wieczoru był spektakl Stachura w wykonaniu dyrektorów teatru: Piotra Machalicy Ten koncert był za krótki tak podsumowali niedzielny wieczór 21 marca w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie widzowie. W trakcie wieczoru wystąpili: chór II LO, śpiewając utwór Skaldów pt. Wiosna, Roksana Sokołowska i Jacek Boratyński, Kacper Tomczyk, Magdalena Kostrubiec (zdj. prawy róg), Anna (nabywcy jednej z licytowanych prac) i Roberta Dorosławskiego. Widzowie gromkimi brawami nagrodzili aktorów i muzyków, a piosenka Dwa teatry musiała być odśpiewana na bis. LOT 2

3 Imię i nazwisko: Marta Apolonia Grunt Junior Zainteresowania: bierki elektryczne pod wodą, udawanie chorej psychicznie w miejscach publicznych Znak rozpoznawczy: epileptyczny śmiech prowadzący do migreny Weronika Bawor: Siema Grunt! Marta Grunt:? WB: Masz chwilę? MG: Nie. Uczeń miesiąca: Marta Grunt WB: Ok., to zacznijmy od pytania pierwszego. I n t e r e s u j e s z s i ę m a l a r s t w e m? MG: Bawor, co ty bredzisz. Jakbym się interesowała malarstwem siedziałabym w Plastyku, bycząc się za wszystkie czasy i znienawidziłabym zajęcia z rysunku. W chwili obecnej cierpię na nieznaną chorobę, która się objawia niekontrolowanymi odruchami kończyn, głównie rąk, w kontakcie z długopisem lub ołówkiem. Broń cię, Panie BoŜe, od nazywania tego malarstwem lub jakimkolwiek działem sztuki! Jedyna bliska mi sztuka, to mięsna (wyŝsza potrzeba koksowania i przyswajania białka w kaŝdy moŝliwy sposób). To co płodzę w wolnym czasie, jest jedynie pretekstem do nie uczenia się do matury. WB: Kogo w takim razie z artystów podziwiasz, masz jakiegoś i d o l a? MG: Owszem: Mucha, Dali, Fortune, Duda-Gracz, Kawasaki. Ale chyba najbardziej lubię Zdzisia Beksińskiego <3 WB: Aaa! TeŜ go uwielbiam! MG: O! Nareszcie normalnie gadasz. To załóŝmy fanklub na f e j s b ó k u! WB: Ale oprócz Twojej niesztuki masz teŝ inne zaint e r e s o w a n i a? MG: Lubię surfować na desce. Sedesowej. Ewentualnie strzelać z palców i mlaskać uchem. (To jest jedna z moich nadludzkich umiejętności zastępująca mój brak powonienia. Aha, no i mam konto na samosi, co mi daje +10 skilla i charyzmy). WB: Miałam na myśli narciarstwo i jazdę k o n n ą MG: Eh, takie tam pierdoły. Na nartach jeŝdŝę od kiedy zaczęłam samodzielnie oddychać. Nie zdziwiłabym się, gdybym się dowiedziała, Ŝe mój ojciec przy porodzie załoŝył mi buty z miękką wkładką od razu po przecięciu pępowiny. O dziwo, nie praktykuję, jak to większość ma ostatnio w zwyczaju, freestyle u. Na samą myśl o poręczy albo boksie dostaje spazmów z Gwiazda miesiąca: Filip Borecki uwagi na moŝliwość zciachania moich pedantycznie zrobionych krawędzi. Poza tym z moją płytą w wiązaniu, o grubości paru centymetrów, na większej hopce poŝegnałabym się z r z e p k a m i p r z y l ą d o w a n i u. WB: Czyli jeździsz rekreacyjnie? MG: Nie do końca, po prostu wolę slalomy. JeŜdŜę z ojcem na wszystkie moŝliwe zawody (jeśli czas na to pozawala). Pod koniec marca mamy finał AMP w Kluszkowcach. Nie widzę tego zbyt róŝowo ze względu na to, Ŝe zamieniłam się w wielką ciemną tłustą masę świątecznego budyniu z grudkami... Jak nikt nie widzi to praktykuję "WDPS" (woŝenie dupy po stoku)". W B : A j a z d a k o n n a? MG: Nie praktykuję od września ze względu na maturę, choć zaraz po niej mam zamiar zrobić instruktora i w końcu zaliczyć srebrną odznakę. WB: W takim razie powodzenia! A co ze studiami? MG: Prawdopodobnie zawalę na całej linii, a w ostatnim rzucie na taśmę spadnę na cztery łapy i będę studiować na WyŜszej Szkole Mel a n Ŝ u i m. D i z z e e R a s c a l a. WB: AŜ tak ostro balujesz? MG: Nie, imprezy zdarzają mi się raz na ruski rok, ale w dzieciństwie wpadłam do kociołka z zupą i od tamtej pory mam chore pomysły, które podczas imprez stają się logiczniejsze wraz ze wzrostem etylenu we krwi balujących, a co za tym idzie, wcielanie w Ŝycie. (Często efekty moŝna później podziwiać w wiadomościach na Jedynce ). Rozmawiała Weronika Bawor Są osoby, bez których słynny klimat,,traugutta" nie mógłby istnieć... Znany chyba przez całą społeczność,,traugutta", jeśli nie, to przynajmniej przez większość... Wszędzie go pełno, najłatwiej rozpoznać go po szerokim uśmiechu i nieskończonym zapale do działania. Jeszcze nie wiecie, kto to? Filip B o r e c k i! LOT: Czy utoŝsamiasz się z bohaterem, którego grasz w,,świętoszku"? F.B.: Zdecydowanie nie, ale rola wymaga ode mnie, bym na te 45 minut przedstawienia stał się tytułowym,,świętoszkiem". Oczywiście zmiany, które wprowadziliśmy wraz z grupą do oryginalnego scenariusza były dość niekonwencjonalne, ale miało to na celu uprzyjemnienie i ułatwienie odbioru sztuki przez młodego widza. Zaznaczyć równieŝ trzeba, Ŝe nasza trupa, to nie profesjonaliści, lecz trauguciaki, których z tłumu wyróŝnia chęć działania i przeogromna charyzma. W ten sposób chciałbym złoŝyć pokłon w stronę całej grupy teatralnej. LOT: Czy wiąŝesz swoja plany na przyszłość z teatrem? F.B.: Teatr to tylko zabawa i forma spędzania wolnego czasu w miły sposób. Traktuję to raczej jako przygodę i odskocznię od szarej rzeczywistości, a przyszłość... Jeszcze nie zastanawiam się nad przyszłością. LOT: Skąd u ciebie tyle pomysłów na ciągłe wyjazdy, obozy itp.? F.B.: Skąd tyle pomysłów? To ludzie, z którymi mam styczność często wpadają na genialne pomysły, a ja tylko pomagam w ich realizacji. Nie lubię, gdy jest nudno, moim zdaniem zawsze powinno się coś dziać, w końcu przyszliśmy do,,traugutta" nie po to, aby się uczyć, prawda? LOT: Czy uwaŝasz, ze w,,traugucie" jest więcej takich charyzmatycznych postaci? F.B.: Na pewno tak! Są osoby w tej szkole, bez których ten słynny klimat,,traugutta" nie mógłby istnieć, lecz wbrew pozorom, nie są to osoby, które robią z siebie przygłupów na środku świetlicy. Moim zdaniem te osoby, to dusze towarzystwa budzące szacunek otwartością i pozytywnym nastawieniem do Ŝycia, a nie kretyńskimi pomysłami. Dokładnie odpowiadając na pytanie - tak, jest wiele takich osób. Najczęściej jednak dostrzegamy tych,,dziwnych", a nie tych,,spoko ziomków" ;). LOT: Dziękujemy za wywiad. F.B.: Dzięki ;). Katarzyna Kała, Angelika Knop LOT 3

4 Z wielkim hukiem ReportaŜ Dominiki Majchrzak Parę dni przed feriami wchodzę do szkoły w i t a n a dźwiękami s z a l o n e j m u z y k i disco, przy d r z w i a c h stoją manekiny ubrane w czerwone pióropusze. Grupa uczniów chadza po szkole przebrana za Hiszpańską Inkwizycję, lustrując przechodniów wzrokiem. Ktoś demonstruje jak świetnie tańczy do You Never Can Tell, podobno lepiej niŝ sam Vincent Vega. Idę na lekcje język polski, czytamy wiersze Norwida. Nagle słychać zrywający się do biegu dziki tłum, ktoś z klasy otwiera drzwi, paru biegnących pada chyba na ziemię... ups. Podnoszą się szybko i wrzeszcząc, biegną dalej. Te wszystkie dziwne zdarzenia, mające miejsce na tydzień przed feriami, to bynajmniej nie halucynacje. To swoiste przygotowania, zaraz po próbach poloneza i dekoracji szkoły, do balu studniówkowego. NajwaŜniejszego balu w Ŝyciu kaŝdego licealisty. Szkołę wypełniły dźwięki dostojnego poloneza. Trzecioklasiści, prowadzeni przez dyrekcję i wychowawców, w trzech grupach mają zmierzyć się z tym staropolskim tańcem. Na twarzach kolejnych wchodzących na aulę par mieszają się przeróŝne emocje. Jedni przygryzają z nerwów wargi i próbują skupić się na skomplikowanych przejściach, które zaraz mają nastąpić. Inni wydają się zupełnie nie dostrzegać powagi chwili i pogrąŝają się w pogawędkach, śmieją lub stroją miny do otaczających ich wkoło fotografów oraz kamerzystów. Po kilkudziesięciu minutach uczniowie mogą odetchnąć: taniec wypadł rewelacyjnie. A kto z nami nie wypije Czas na niemniej podniosłe i wzruszające przemowy. Najpierw pan dyrektor przypomina, Ŝe juŝ za a nie, przepraszam... za 79 dni matura, następnie przewodniczący Komitetu Studniówkowego podziwia i Ŝyczy udanej zabawy. Później przemawiają pogo, w tę noc moŝliwe jest wszystko! Czerwony pióropusz nie zdobi juŝ manekina przy drzwiach, tylko szyję jednego z profesorów. Gracji, której pełno było przy polonezie, teraz jest jakby mniej. Ktoś, wykonując szybki obrót, wywraca się na parkiecie i ze wstydem postanawia zastopować zabawę. Trampki na czerwonym dywanie To, co jeszcze kilka godzin było tak waŝne, traci na znaczeniu. Jedenastocentymetrowe szpilki, na których uczyłam się chodzić, moŝna ostatecznie zdjąć lub zamienić na płaskie obuwie. Dziewczęta przecieŝ tańczą bez butów, lub nawet w obuwiu sportowym. Fryzury, których ułoŝenie zajęło im po kilka godzin, są rozkopane, zniszczone. MakijaŜ zrobiony przed wizaŝystkę rozmazał się. Po kolejnej zmianie roztarganych rajstop, decydują się je zdjąć tudzieŝ zignorować dziury. Stroje, tak Ŝmudnie wybierane, są poplamione lub widać Pakiet studniówkowy Galeria Jurajska wreszcie znalazła swoje zastosowanie. To właśnie tam tegoroczni maturzyści i maturzystki zaglądali najczęściej, by kupić na bal studniówkowy te wyśnione suknię, garnitur, buty, dodatki... Wydatki znacznie przekraczają dochody, ale to jedyna taka okazja w Ŝyciu, warto zaszaleć. Dziewczęta zamawiają wizyty u fryzjera, kosmetyczki, być moŝe parę razy odwiedzą solarium, chociaŝ mówi się, Ŝe to takie niezdrowe. Pojawiają się kolejne dylematy: włosy spięte czy rozpuszczone? Proste czy pokręcone? Koszula biała, a moŝe kolorowa? Krawat, muszka, szal? Zazwyczaj to właśnie takie tematy przewijały się na kilka dni przed długo wyczekiwanym balem. Bonsoir, Paris Bal ma zacząć się o godzinie 20, maturzyści jednak zjeŝdŝają się do szkoły na długo przed umówioną godziną. PodjeŜdŜamy pod budynek, który jest niemalŝe nie do poznania. Na czerwonym dywanie, który rozciągnięto przed wejściem, moŝna poczuć się jak prawdziwa gwiazda show biznesu. Czerwony wiatrak, którym udekorowano drzwi, wygląda jak wyjęty z kartki pocztowej. I napis w holu głównym: le bal du Moulin Rouge, Studniówka Całość robi imponujące wraŝenie. Zamierzony efekt został osiągnięty: nie znajdujemy się juŝ w Częstochowie, tylko w ParyŜu! Prawa, lewa... sami uczniowie, ale juŝ nie tak uroczyście i w auli, lecz między sobą, na małej sali gimnastycznej, jedząc pierwszy studniówkowy posiłek i popijając go colą. Kolejne klasy są wywoływane z sali, by wspólnie stanąć do pamiątkowego zdjęcia, które kiedyś ma przypomnieć miłe chwile ze studniówkowej zabawy. Odbijany Nareszcie! Właściwą część balu czas zacząć. Uczniowie szturmem ruszyli na parkiet, chwilę później w ich ślady poszli i nauczyciele. Podział na pojęcia uczeń i nauczyciel szybko jednak zacierają się, by ostatecznie tego wieczoru bawili się wszyscy wspólnie. Partnerzy do tańca szybko się zmieniają, nie wiadomo w czyich ramionach skończysz dany utwór. Kółka i kółeczka, tańce w parach, węŝyki i dzikie na nich mokre plamy. Ale to wszystko jest teraz niewaŝne. To w końcu studniówka, trzeba się bawić, nie czas na pudrowanie noska! Z powrotem do Częstochowy Na małej sali cumuje coraz więcej osób, które dosłownie padają ze zmęczenia. Za oknem zaraz zacznie świtać. Pojedyncze pary zaszywają się w kiszce lub na pustych korytarzach, decydując się spędzić ostatnie chwile balu w miłosnych uniesieniach. Znaczna większość gości jednak nie ustępuje i do ostatniego taktu postanawia wytrwać na parkiecie. Kapela, która tej nocy umilała abiturientom zabawę, w końcu kończy swój koncert. Nieliczni śmiałkowie jednak postanawiają nie kończyć szalonych tańców. Szkoła stopniowo pustoszeje, cichnie. Wychodzącym ciśnie się na myśl tylko tyle: ten bal będziemy wspominać jeszcze długo! LOT 4

5 LOT-ne Romualdy 2010 redakcyjne typowanie Wszystko, co dobre szybko się kończy to stara jak świat i niepodwaŝalna maksyma. W mgnieniu oka nadszedł teŝ koniec edukacji w murach II LO dla kolejnego pokolenia trauguciaków. 30 kwietnia, podczas uroczystego zakończenia szkoły, oficjalnie poŝegnamy trzecioklasistów. Koniec roku to czas podsumowań, któremu towarzyszą przeróŝne emocje: będzie śmiech, będą i łzy. To szczególny moment, w którym naleŝy nagrodzić uczniów wyjątkowo wyróŝniających się spośród tłumu trauguciaków przez te trzy wspólnie spędzone lata. Niewątpliwie kaŝdy z wychowanków II LO wniósł coś magicznego do społeczności szkolnej, nie sposób jednak wspomnieć o wszystkich. Redakcja LOT-u postanowiła przedstawić swój zupełnie s u b i e k t y w n y przegląd osobistości Traugutta. Uczniów mianowaliśmy w 12 kategoriach, zostało nagrodzonych 16 trauguciaków. Lustereczko powiedz przecie, czyli miss szkolnych korytarzy... Malwina Fulko Towarzysz szkolnej miss, czyli mister Traugutta... Piotr Malasiński (zdj. na okładce) Zakochana para... Justyna Hys i Jakub Kamyk Wychowanek Hadesu, czyli palacz roku... Michał Radziejowski Artystka... Marta Grunt Wokaliści... Justyna Kosela oraz Kacper Tomczyk Mądra głowa... Tomasz Podlewski Gwiazda rocka... Stanisław Synowiecki oraz Szymon Kowalik Złotousty, czyli spiker roku... Kamil Gołdowski Pa-pa-paparazzi, czyli niestrudzony fotograf... Jarosław Respondek Się pływa, się skacze, czyli najlepszy sportowiec... Arek Bociąga i Sylwia Loch Najlepiej ubrany... Radosław Zbyszewski LOT 5

6 Cierpienia młodego Snajpera Księga V: Czasem w Ŝyciu trzeba podjąć wyzwanie! Gdy wszystko, co masz na jednej karcie stanie, Nie wahaj się ni chwili, nie rzucaj nadzieje, Przemień swoje Ŝycie, wpłyń na świata dzieje! 28 stycznie 2010 roku Ratuj mnie nieznajomy. Nie chciałam okraść Cię dwukrotnie. Ścigało mnie Bractwo Wixxa Sai Qtsasa i okradłam Cię w toalecie by mieć większą szansę na ucieczkę, lecz oni i tak mnie dopadli... odnaleźli mnie w Twym mieszkaniu i kazali je splądrować. Czuję do Ciebie coś wyjątkowego! Musisz mnie wybawić! Muszę juŝ kończyć. Nie mogą przyłapać mnie na pisaniu listu. śegnaj. A moŝe raczej do zobaczenia. Twoja Oddana Leila Johanna Nachname. 6 luty 2010 roku Wreszcie zacząłem działać! Jeśli naprawdę mam uratować Leilę ze szponów tajemniczej sekty, o której tylko ledwie zdąŝyła napomknąć w swoim telegraficznym liście, nie mogę zapominać o rozsądku, który do tej pory tak był mi obcy. Za wszystko trzeba się zabrać powoli, z rozwagą, starannie planując kaŝdy krok. Do tego zaś niezbędna jest wiedza. Postanowiłem więc udać się po radę do specjalisty - prawdziwego eksperta wiedzącego niemal wszystko o knowaniach złego - Beratenda z Ars. Beratend był postawnym człowiekiem o potęŝnej sylwetce i rozbudowanej masie mięśniowej ukrytej pod długą, czarną, elegancką szatą inkwizytora. Jego silna, ojcowska prawica napawała zarówno respektem, jak i swego rodzaju ufnością. Od pierwszego momentu, kiedy go ujrzałem miałem pewność, Ŝe zło nie ma do niego dostępu, a kaŝdy demon (których wszakŝe tak wiele w naszym biednym świecie) czmycha na sam odgłos jego kroków! W gabinecie, do którego wszedłem panowała taka cisza i tak odświętny nastrój, Ŝe bałem się pierwszy zabrać głos. Jak się okazało, nie było to konieczne, bowiem świątobliwy mąŝ z jakim miałem do czynienia juŝ wcześniej dowiedział się o mnie wielu rzeczy. - Posłuchajcie! - rzekł mimo, Ŝe nikogo oprócz mnie nie było w sali. Odniosłem wraŝenie Ŝe cały świat zamilkł w podziwie i ze skupieniem czekał na słowa wielebnego. - Posłuchajcie! - powtórzył. Czekałem na słowa, które za chwilę miały spłynąć z jego ust. - Posłuchajcie! - powtórzył dostojnie raz trzeci. Trójka jest bowiem cyfrą świętą i wielką ma moc to, co troiste i trzykrotnie się stanie. - Wielkie niebezpieczeństwo czeka na tych, co podąŝają za namiętnościami ciała! I Ciebie zwiodła ta siła nieczystości! CzyŜ nie? - Przepraszam - Czujesz Ty skruchę, lecz i to moŝe być mało. Nadal wszak twe ciało rządzi duszą. Nadal odczuwasz pociąg do pewnej kobiety. - Chcę tylko, Ŝeby była szczęśliwa. - To, co teraz powiedziałeś sprawiło, Ŝe poczułem iskrę w sercu. Jest dla Ciebie nadzieja nieszczęśliwcze! Ta kaseta naprowadzi Cię na słuszną drogę. wyrzekł Beratend wkładając kasetę do odtwarzacza. - Posłuchajmy! - powiedział cicho, jakby w niezwykłej pokorze chciał usunąć się na bok i pozwolić aby nic nie zakłócało przesłania. Słuchaliśmy. Dźwięki z odtwarzacza rozlewały się łagodnie po pomieszczeniu wypełniając kaŝdą dziurę w mej duszy i kojąc pięknem treści. Przekaz słów był jasny. Piętnował wyuzdanie, brak hamulców moralnych, zachwalał natomiast tak rzadki w dzisiejszych czasach, lecz i tak potrzebny wstyd. Poczułem, Ŝe oto dotykam jakieś większej i całkowicie czystej prawdy. Gdy odsłuchaliśmy nagrania wielebny rzekł: - Niechaj nie wie potylica, co wyczynia twa prawica. Inaczej bowiem pokryjesz się sromem i nie będzie ucieczki. Gdy męŝczyzna przystaje z kobietą winien robić tylko tyle ile jest konieczne aby dziecię spłodzić i LOT 6 nie dbać o próŝne rozkosze. Chroń się przed samym sobą i trwaj w czystości. Przestrzegaj przykazań 6 i 9. Wtedy i zły nie będzie miał do Ciebie dostępu i suchą nogą przejdziesz przez bagnisko rozpusty. Pamiętaj - sposobem na odegnanie zła jest... - Beratend wyciągnął z kieszeni snickersa i czym prędzej ugryzł. - Snickers? - Nie! Pełne zawierzenie Stwórcy. - Jeśli jednak ktoś nigdy nie ujrzał Ŝadnego znaku, który by przekonał go o jego istnieniu? - Teraz podałeś przykład z grubej rury. Zawsze są jakieś znaki. Człowiek pyta! Człowiek pyta! - Kim jest ów człowiek-pyta? - KaŜdym z nas. Szukamy, ciągle szukamy tarczy przeciw włóczni złego. Mało kto ją znajduje. Ja Ci jej jednak uŝyczę, byś nie szedł bez wsparcia w cień. Wielebny wyciągnął kawałek odciętego palca. - To relikwia św. Andrzeja. Noś ją zawsze przy sobie. Przyjąłem dar od kapłana. - Wielebny. WciąŜ me serce pełne jest wątpliwości. Nadal nie wiem, jak kroczyć ścieŝką światła. - Opowiem Ci zatem pewne przypowieści. O heretyku i diable z piekła: Nie tak dawno temu (pamiętajmy, Ŝe Zły cały czas działa - nie tylko w zamierzchłych czasach) Ŝył w Trauhajm niewierny - Kubitzchem go zwano. Przechadzał się pośród ludzi niczym wilk w stadzie owiec. Siał zgorszenie, deprawację i rzucał mrok swej herezji na wiernych małego serca. I lud począł szemrać przeciw wierze ojców swych i przeciw pasterzowi swemu. Przewodnik dusz spojrzał w serca ludu, a ujrzawszy w nich cierń niewiary strapił się wielce, lecz nie wiedział, co było powodem zmiany i cóŝ począć winien. W tymŝe czasie w samym środku nocy Kubitzcha nawiedził tajemniczy przybysz. - Witaj nieznajomy. - powiedział niepewnie heretyk. - PotęŜna wichura łamiąc duŝe drzewa trzciną zaledwie tylko kołysze - odparł niezrozumiale przybysz. "UwaŜaj, uwaŝaj, uwaŝaj, uwaŝaj" rozległ się głos w jaźni bluźniercy, ów jednak juŝ dawno odrzucił wszystko, co z sumienia pochodziło. - Kim jesteś? - zapytał Kubitzch - Jestem twoim Diabłem StróŜem - Kubistofelesem. Mogę Cię uczynić bogatym, sprawić, Ŝe podąŝą za Tobą najpiękniejsze dziewoje. Podpisz tylko ten cyrograf. Kubitzch przystał na ten układ. Nie wierzył w jego moc, gdyŝ nie wierząc w Boga nie mógł teŝ rzecz jasna wierzyć w diabły... i do końca zaprzedał duszę piekłu. Następnego dnia pasterz przemówił do ludu. Wtedy bluźnierca powstał z miejsca i sączył jad w uszy zgrumadzonych, tak iŝ kapłan z niczem odszedł. W ten sposób trzoda opuściła

7 pasterza i powędrowała w mrok ku uciesze demonów. Wkrótce Kubitzch otoczony niewiastami zapomniał o obietnicy jaką złoŝył Kubistofelesowi. Wtedy diabeł po raz drugi się pojawił. - Kim jest przedziwny przybysz? - pytał lud - Diabeł z piekła - odpowiedział ktoś cicho Heretyk krzyknął ze strachu i zerwał się do ucieczki. Jednak nie potrafił umknąć biesom, które zabrały go prosto do Otchłani, gdzie po dziś dzień się smaŝy. Taka kara czeka na kaŝdego, kto paktować zechce z siłami nieczystymi. - Przygnębiająca to lekcja wielebny. Boję się, Ŝe nie dam rady w konfrontacji z takimi mocami. - powiedziałem do inkwizytora - Posłuchaj zatem drugiej przypowieści. Powinna pokrz epić t we g o du ch a. O pieśni chwalebnej i Unterlöwerze: Są pośród nas ludzie niewzruszonej wiary. Jednym z nich był wielki wirtuoz i poeta. Jeden z wielkiego rodu. Znany był z poboŝności i zewsząd spływali się Ci, którzy chcieli posłuchać jego rad. Unterlöwer nie pragnął jednak- Ŝe łechtać swojej próŝności. Pewnego razu o poboŝnym artyście dowiedział się arcykapłan. Wezwawszy go do siebie tak mu rzekł: - Prawym i bogobojnym jesteś człowiekiem. Pragnę Cię wynagrodzić i wywyŝszyć przed moją trzodą aby przykład z Ciebie brali. - Nie jestem godny ogromu łask, którym mnie obdarowujesz wielebny! - wykrzyknął Unterlöwer. Wybraniec arcykapłana w dobrej wierze przyjął cięŝar chwały na swe ramiona. A we wszystkim, co uczynił wspierały go hufce anielskie i Pan błogosławił mu w kaŝdym przedsięwzięciu. - Oto prawdziwe światło! - zakrzyknąłem, gdyŝ w istocie dopiero teraz zobaczyłem przed sobą drogę do oświecenia. - Co zaś miłosierny kapłanie moŝesz powiedzieć mi o tajemniczym bractwie Wixxa Sai Qtsasa? - Słyszałem o nich... Po kaŝdej wieczornej mszy zaczepia mych wiernych niejaki Gibki Johann i mydli on im oczy róŝnymi medytacjami, akupunkturami i innymi szatańskimi wynalazkami. Chcesz wybawić swą miłość przed szponami zła? Musisz pierw sam rzucić się w ten młyn diabelski, przezwycięŝyć pokusy i ocalić swoją ukochaną. To misja! Ratując ją ocalisz teŝ inne zbłąkane owce. Błogosławię cię! - Dziękuję. Zrobię co w mojej mocy. odparł e m n i e ś m i a ł y m g ł o s e m. - Schütze. Tyś najlepszym mym uczniem. - powiedział ze wzruszeniem Beratend i objął mnie za kolana Masz ten święty granat ręczny. UŜyj go tylko w ostateczności, kiedy juŝ znikąd nie będzie nadziei. Zaś co do Bractwa... nie ruszaj tam z pustymi rękoma, albowiem Guru Bractwa lubi podarki i niczym innym tak szybko nie zdobędziesz jego zaufania. Zaś co do kobiety... daj jej dowód swej miłości, na początek moŝe być nawet materialny, na prawdziwe dowody jeszcze przyjd z i e c z a s. Przyjąłem święty granat. Dokładnie tak, jak Unterlöwer przyjął cięŝar obowiązków, odpowiedzialności i chwałę, którą opromienił go arcykapłan. Uwierzyłem, Ŝe z pomocą Niebios wyzwolę z plugawych ł a p s k s e k t y m o j ą L e i l ę. 10 luty 2010 roku Idąc za radami świętobliwego Beratenda z Ars postanowiłem poczynić pewne przygotowania przed wkroczeniem do siedziby kultu Wixxa Saj Qtsasa. W tym celu udałem się na rynek. Pierwszym sklepem, który rzucił mi się w oczy była niewielka kwiaciarnia Gleich um die Ecke. Wnętrze kwiaciarni przesycone było wonią tylu rodzajów kwiatów, Ŝe aŝ przyprawiały o zawrót głowy. Przy kasie stał tęgi Azjata, tępo wpatrujący się w dziewiętnastocalowy monitor i Ŝywo zajadający się bułką słodką, którą to ochoczo zapijał najwyborniejszym trunkiem bezalkoholowym w Trauhajm kultową Kirsche Kolą. Kiedy wchodziłem oderwał wzrok od ekranu w który wcześniej zawzięcie się wpatrywał. Podszedłem do niego na tyle blisko, na ile było konieczne aby ukradkiem zerknąć w ekran. Wyglądało na to, Ŝe Azjata hackował Tibię. - Co podać? - zapytał grzecznie, chociaŝ dość c h ł o d n o - Chciałbym kupić bukiet najcudniejszych róŝ odpowiedziałem. - T o m o Ŝ e s p o r o k o s z t o w a ć - Nie dbam o cenę. Kupuję je kobiecie, do której me serce pała Ŝarem tak mocnym, tak nieugaszonym... Jam jest bowiem jak lawa tylko z zewnątrz wyglądam na zimnego, jednakŝe ognia, który płonie w mym wnętrzu i sto lat nie wyziębi... Zresztą, co wy, Azjaci, wiecie o prawdziwej romantyczności!? - Och! Bracie! odparł Ŝółtoskóry sprzedawca w którego oczach nagle pojawił się obłęd wymieszany ze smutkiem, ale i wiarą w ideały. Znałem dobrze to spojrzenie. -Fałszywą noszę skórę i niewzruszoną maską okrywam zwiędłe z bólu i zgryzot lica! Lecz Tobie... Tobie jedynemu wyjawię prawdę! Ty jeden pojmiesz me słowa, bo takaŝ sama krew w Tobie płynie! To samo serce w dumnej bije piersi! - to mówiąc zdarł z siebie Ŝółtą skórę i mym oczom ukazał się zgoła inny człowiek, najpewniej Polak z pochodzenia. Skrywam się w skórze Azjaty albowiem brutalne ręce rynku do tego mnie zmusiły. Niemiecka klientela chwali sobie skośnookich specjalistów, a szkaluje i wyśmiewa tych z kraju bursztynowego świerzopa, który gryka jak śnieg biała! - Chwilę później ze łzą w oku podał mi cudnej urody bukiet. Musiał być bardzo nieszczęśliwy. A przecieŝ z taką duszą mógł być mesjaszem własnego narodu. Narodu? Nie Ziemi całej! - Ile płacę? - zapytałem zmieszany Sprzedawca nie słuchał. Rozpoczął recytację: - Znów muszę zamknąć przyłbicę i stanąć do w a l k i k t ó r e j n i e c h c ę, Znów muszę zniszczyć w sobie, to co miałem n a j c e n n i e j s z e. LOT 7 Odejść, tak chcę juŝ odejść! Bo ile moŝna w a l c z y ć? Chcę juŝ zapomnieć o tym, co mnie tak s t r a s z n i e t ł a m s i! Więc moŝe czas juŝ rzec Do widzenia? - Do widzenia. odparłem grzecznie i wyszed ł e m. Chwilę później usłyszałem wystrzał. Nie mam pojęcia, co zdarzyło się za mymi plecami. Nie miałem odwagi wrócić do kwiaciarni. Zresztą musiałem jeszcze kupić szatę. Niedaleko znajdował się niepozorny, ale s c h l u d n y s a l o n e k k r a w i e c k i - Niciogenerarion. Zaglądnąłem i do niego. Sklep prowadziła wraz z pomocnicami (naturalnie odpowiednio wykształconymi) Frau Fleißster kobieta wyemancypowana i nowoczesna. KaŜda najdrobniejsza tkanina, kaŝda szata, garnitur czy koszula musiały znaleźć swoje miejsce w bazie danych na jej laptopie. Kiedy poprosiłem o odświętną, tajemniczą szatę z kapturem Frau Fleißster z a w o ł a ł a p o m o c n i c z k i : - Odwróćcie się do mnie dziewczyny przekręciły krzesła na których siedziały i przynieście naszemu drogiemu klientowi szatę. Obsługa była niezwykle sprawna. Przynajmniej do czasu zapłaty. Problemy z logowaniem do systemu zakupów znacznie wydłuŝyły mój pobyt w sklepie. Nie było w tym niczego strasznego... W głębi siebie czułem, Ŝe jestem juŝ gotów by wypełnić swoją misję, swoje przeznaczenie! W końcu opuściłem salon... Wyruszyłem na spotkanie z Gibkim Johannem. Wiedziałem, Ŝe będzie kręcić się gdzieś niedaleko przybytku duchowego Beratenda. Miałem kwiaty dla swej ukochanej i drogi podarek dla Guru. W kieszeni swego płaszcza skrywałem święty granat i palec św. Andrzeja. Nie wiedziałem co mnie czeka. Czułem się dobrze, lecz w głębi siebie czułem jaskółczy niepokój...

8 Kino jest przereklamowane W scenariusz kaŝdego projektu wpisane są sceny, mające na celu zaprezentowanie przedmiotów opatrzonych znaną marką Widz świadomie lub podświadomie rejestruje logo przedsiębiorstwa, aby zaraz po projekcji pobiec do sklepu i zakupić towar, będący nieodłącznym atrybutem postaci, który przybliŝy go do autorytetu bohatera filmowego. Podczas, gdy media bombardują nas niezliczoną ilością reklam, które w sposób irytujący i bezczelny utrudniają odbiór emitowanego filmu bądź serialu, w samym obrazie filmowym coraz częściej moŝna dostrzec destruktywne działanie komercji. Z ekranu docierają do nas informacje, nie mające nic wspólnego z przedstawianą fabułą. I tak jak w pamiętnym Truman show Petera Weira, Laura Linney, z właściwym jej bohaterce nieautentycznym entuzjazmem, zachwalała coraz to nowsze produkty, mając świadomość, Ŝe oglądają ją rzesze fanów mę- Ŝa, tak teraz aktorzy i aktorki silą się, aby wypaść naturalnie, trzymając w ręku najnowszy artykuł konkretnej firmy. Product placement to jednak nie tylko widniejący na ekranie przedmiot bądź nazwa firmy. Obecnie często spotykanym rodzajem marketingu jest namowa celebrytów do stosowania konkretnych artykułów poza planem filmowym. Zaprasza się znane osobistości, oczywiście za symboliczną opłatą, do bywania w poszczególnych sklepach, aby swoją osobą przyciągały do obiektów handlowych nowych klientów. Nie oznacza to natomiast, Ŝe kaŝda popularna postać czerpie zyski z umów wiąŝących ich z danym koncernem. Umieszczanie swoich produktów w cieszących się popularnością produkcjach przynosi spore korzyści materialne reklamującym się przedsiębiorstwom. Tak teŝ na przykład w Kilerze Juliusza Machulskiego auta firmy Nissan pojawiają się łącznie aŝ przez 15 minut, co dało w efekcie 15 sprzedanych samochodów w dzień po premierze. Gdy w 1982 roku Steven Spielberg umieścił w filmie E.T. ciasteczka Reese's Pieces, popyt na łakocie wzrósł o 65%. Szczególnie popularne jest szprycowanie widza reklamami telefonów (Nokia i Matrix ), czy samochodów (BMW i James Bond). Wiedzę, jak w dyskretny sposób umieścić na ekranie product placement, moŝna zdobyć na kursach bądź opanować ją wnikliwie oglądając najlepiej zrobione komercyjne obrazy filmowe. Jednak takie umiejętności, zwłaszcza w rodzimej kinematografii, zdają się być wciąŝ wielką niewiadomą dla niektórych twórców. Będący swego czasu na szczycie polskiego box-office u Ja wam pokaŝę (reŝ. Denis Delić) - 758,7 tysiąca osób w przeciągu dziesięciu dni od premiery-daje receptę na to, jak nie powinno się lokować produktów określonych marek w filmie. Product placement pojawia się niemal w kaŝdym kadrze komedii romantycznej. Nadzwyczajnym brakiem kompetencji w tej dziedzinie wykazują się autorzy seriali. Wystarczy włączyć kanał, na którym aktualnie emitowana jest polska telenowela, pokroju Pierwszej miłości czy M jak Miłość, aby przekonać się o fatalnym rzemiośle twórców. W wyjątkowo nachalny sposób o promocji traktuje wyemitowany w 2007 roku odcinek Na Wspólnej, w którym to bohaterowie z niekłamaną sztucznością postanawiają skorzystać z usług internetowych Telekomunikacji Polskiej. Istnieją jednak filmy, w których reklama produktów konkretnych firm dociera do odbiorcy w subtelnym fortelu. Są bowiem dwie drogi umieszczania productu placementu na ekranie. Pierwszy rodzaj lokowania, szczególnie nie polecany, choć znacznie łatwiej dostrzegalny, to rozmieszczanie pierwszoplanowe (on-set placement). Znacznie lepiej prezentuje się jednak lokowanie drugoplanowe (creative placement). Marka firmy nie prześladuje odbiorcy w kaŝdym ujęciu, stanowi raczej tło dla akcji filmu. Nie męczy, a wciąŝ skutecznie odziaływuje na widza. Jednym z reŝyserów, którzy nie starają się promować w swoich filmach istniejących juŝ marek, a wręcz unikają tego z odpowiednim uporem, jest Quentin Tarantino. W jego produkcjach papierosy prezentowane są pod fikcyjną nazwą "Red Apple", a płatki śniadaniowe opatrzone zostały pieszczotliwą nazwą "Fruit Brute". Nie tylko reklama potrzebuje kina, ale przede wszystkim kino potrzebuje reklamy. Bez odpowiedniej promocji, nawet dobry film, nie jest w stanie pozyskać sobie wielu zwolenników. Dobry marketing pomaga rewelacyjnym obrazom w zdobywaniu znaczących nagród. Uhonorowany 4 Oscarami To nie jest kraj dla starych ludzi braci Cohenów (Joela i Ethana) kosztował 25 mln dolarów. Szacuje się, Ŝe promocja filmu obciąŝyła twórców kolejnymi 25 mln. WciąŜ plasujący się na pierwszych miejscach światowych box-office ów, choć wielki przegrany tegorocznego wręczania najbardziej prestiŝowych statuetek, Avatar pochłonął około 400 mln dolarów (produkcja i promocja). Opłacało się, film zarobił niejednokrotnie tyle. W 1998 roku Harvey Weinstein, jeden z załoŝycieli wytwórni Miramax, przekonał członków Akademii, Ŝe Judi Dench, za ośmiominutowy występ w Zakochanym Szekspirze, naleŝy się Oscar dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Promocja okazała się skuteczna-artystka otrzymała złotą statuetkę, jak dotąd jedyną. Reklama filmów równieŝ moŝe być niesmaczna i wywoływać skandale. Tak teŝ stało się w 2002 roku, kiedy Weinstein chciał zasilić konto Martina Scorsese Oscarem za obraz Gangi Nowego Jorku. Przedobrzył, oszukał Akademię, przez co film nie zdobył Ŝadnej nagrody, pomimo 10 nominacji. Reklama dźwignią handlu. Nie obędzie się bez niej nawet najlepszy produkt. Umieszczanie przedmiotów i marek na duŝym ekranie jest tańszą formą promocji, niŝ tradycyjne kilkadziesiąt sekund pomiędzy filmami lub w ich trakcie. Nie ma nic złego w uczciwym marketingu, który ma na celu wypromowanie dobrej firmy, solidnego obrazu filmowego. Częściej jednak się zdarza, Ŝe twórcy nie znają umiaru i zamiast szanować własnego widza, robią wszystko, aby przy minimalnym wysiłku zarobić jak najwięcej i sprzedać innym to, czego zapewne sami nie chcieliby obejrzeć na ekranie. NaleŜy wierzyć jednak w odbiorcę, który wciąŝ kuszony przez natrętną promocję, ma moŝliwość decydowania o tym, jakie kino wybierze. Miejmy nadzieję, Ŝe nie to pełne reklam, tylko to, które niesie za sobą wartości szlachetniejsze, niŝ polskie seriale. Anna Juszczyk LOT 8

9 Demokraty pytań kilka Liceum to czas kiedy młodzieŝ szkolna staje się pełnoprawnymi obywatelami Rzeczpospolitej Polskiej. Początkową radość z tego faktu zakłóca podział na równych i równiejszych oraz społeczne tabu. Jestem idealistą, lecz nie dąŝę do rewolucji, a jako obywatel demokratycznego kraju zwracam uwagę na niektóre ciekawe niuanse Ŝycia społecznego. Litera prawa zdaje się być klarowna w tej sprawie. Kodeks cywilny definiuje tę kwestię następująco: Art Pełnoletnim jest, kto ukończył lat osiemnaście. 2. Przez zawarcie małŝeństwa małoletni uzyskuje pełnoletność. Nie traci jej w razie uniewaŝnienia małŝeństwa. Art. 11. Pełną zdolność do czynności prawnych nabywa się z chwilą uzyskania pełnoletności. Tu kończy się teoria, a zaczyna praktyka. Problemem staje się np. kwestia zwolnień z zajęć lekcyjnych. Szkoły wzbraniają pełnoletnim uczniom, regulować samodzielnie sprawy dot. usprawiedliwienia nieobecności i zwalniania z lekcji bez porozumienia z rodzicami. Szkołom nie przeszkadza nawet to, Ŝe w świetle art. 92. Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego Dziecko pozostaje aŝ do pełnoletniości pod władzą rodzicielską. Objawia się nam komediowy przykład sprawiedliwości babci Kargulowej z komedii Sami swoi z 1967r. JednakowoŜ okazuje się, Ŝe młodzieŝ (znaczy się pełnoprawni obywatele, uczęszczający do szkoły ponadgimnazjalnej) potrafi być odpowiedzialna, a swoich praw nie wykorzystuje do walki z systemem. Przykładem jest jedno z katowickich liceów, w którym pełnoletni uczniowie deklarowali, czy szkoła ma informować rodziców o frekwencji i postępach w nauce. Tylko kilku uczniów na całą szkołę zabroniło udzielania takich informacji swoim rodzicom (przykładowo w innej placówce były tylko trzy takie osoby). Świadczy to o tym, Ŝe uczniowie nie widzą (w zdecydowanej większości) problemu w informowaniu rodziców, bo przecieŝ tak było od podstawówki, zatem czego tu się bać? W społeczeństwie panuje tabu: Wychowuję, utrzymuję, więc mam prawo do kontroli. Ma to swoje pewne racje, jednakŝe skoro dziecko nie chce Cię [rodzicu] informować o sprawach szkolnych, to zastanów się jakie są między wami stosunki, jak ze sobą rozmawiacie i pomyśl, czy Twoje dziecko wychowywałeś/łaś czy tylko utrzymywałeś/łaś i kontrolowałeś/łaś? Nasza szkoła podeszła do sprawy, w moim odczuciu półformalnie. Szkoda, Ŝe w statucie znalazł się tylko jeden krótki punkcik. Wedle statutu II LO do obowiązków ucznia naleŝy m.in. Usprawiedliwić nieobecność na zajęciach lekcyjnych w ciągu tygodnia po powrocie do szkoły. Usprawiedliwienie musi znajdować się w zeszycie usprawiedliwień ( 57 Obowiązki ucznia pkt. 8). Nie znalazłem informacji o wzorze, formie, trybie usprawiedliwienia, ani zwolnienia. Ironią jest to, Ŝe w zakładce dokumenty na szkolnej stronie są procedury dotyczące rzadkich czynności jak przyłapanie na paleniu papierosów, czy wystąpienie o odwołanie wychowawcy, a nie ma nic o kwestii usprawiedliwień, co śmiem twierdzić dotyczy kaŝdej godziny lekcyjnej w szkole. MoŜliwe, Ŝe jest to uregulowane np. poprzez zarządzenie dyrektora, ale ironia pozostaje. Wbrew obawom obserwatorów polskiej edukacji, uczniowie są świadomi realiów otaczającej nas rzeczywistości, choć mogą zatracić obiektywizm poglądów poprzez nadmierną ufność w środki masowego przekazu i kulturę masową. Jak temu zaradzić? Nie odpowiem na to pytanie, gdyŝ nie mam wystarczającego doświadczenia i podłoŝa naukowego w postaci magisterium. Pytanie pozostawiam otwarte. Z nadzieją spoglądam w przyszłość, patrząc na rozwijającą się, młodą, dwudziestoletnią demokrację naszego kraju. Kluczem do rozwiązania zagadki mogą być słowa wybitnego francuskiego męŝa stanu kardynała de Richelieu: To nie stanowienie nowych praw, ale przestrzeganie istniejących czyni państwo silnym. Patryk Kępa Rozumiem argument środowiska pedagogicznego, Ŝe respektowanie takiego stanu rzeczy moŝe spowodować i zalegalizować znaczne obniŝenie się frekwencji na lekcjach. W takim razie skoro wśród uczniów panuje niechęć do szkoły, naleŝy zastanowić się, co jest tego przyczyną. Poddaję pedagogom pod rozwagę fakt, Ŝe szkoły z załoŝenia mają uczyć i wychowywać, a takŝe uświadamiać i uczyć odpowiedzialności. JeŜeli tego nie robią, lub robią to nieefektywnie, to skutkiem jest utrata motywacji młodego pokolenia. Represjonowanie, brak rozmowy, nakładanie zakazów bez konsultacji (czytaj wyjaśnienia) prowadzi bardzo często do wagarów. MłodzieŜ potrzebuje zrozumienia, akceptacji, a przede wszystkim dialogu. Jeśli tego nie ma, to traci ochotę do nauki i chodzenia do szkoły. Zabezpieczenie szkół na wzór zakładów karnych równieŝ nic nie da, bowiem z kaŝdego więzienia da się uciec. LOT 9

10 Nauczyciel miesiąca: Pani prof. Izabella Zawisza Znak zodiaku... Baran W dzieciństwie chciałam zostać... projektantem mody, nauczycielem lub księgową (uwielbiałam matematykę). śycie jest... Drogą. I kaŝdy musi swoją przejść. W Ŝyciu najwaŝniejsze jest... poczucie bezpieczeństwa. Motto Ŝyciowe... KaŜdy moŝe popełniać błędy, ale tylko głupiec upiera się, by w nich wytrwać. Największe marzenie... PrzeŜyć Ŝycie i powiedzieć: Niczego nie Ŝałuję. Dlaczego została Pani nauczycielem? Zostałam nauczycielem, poniewaŝ moje marzenia o zostaniu projektantem mody legły w gruzach. Pod koniec lat 90-tych nikt na powaŝnie nie brał takich zawodów, a nauczyciel - to był gość :-). Czy satysfakcjonuje Panią praca w szkole? Bardzo lubię pracę w szkole, daje mi ona duŝo zadowolenia i satysfakcji, a dzięki kontaktom z młodzieŝą, mogę ciągle czuć się młodo. Jaki przedmiot w szkole lubiła Pani najbardziej, a jaki najmniej? Najbardziej matematykę i statystykę, najmniej język polski i historię. Jakie studia Pani skończyła, dlaczego takie i czy nadal pani studiuje? Do tej pory ukończyłam 5-letnie studia marketing i zarządzanie, 3-letnie studium kształcenia nauczycieli, 1,5 roczne studia podyplomowe przedsiębiorczość, 1,5 roczne studia podyplomowe wiedza o społeczeństwie. Myślę, Ŝe to nie koniec moich zmagań z nauką. Woli Pani kino czy teatr? Dlaczego? Chyba najbardziej lubię czytanie ksiąŝek. Siedzenie w jednym miejscu (kinie czy teatrze) nudzi mnie. Jaki gatunek muzyki lubi Pani najbardziej? Lubię muzykę z lat 60-tych i 70-tych. Nie mam słuchu muzycznego, dlatego najczęściej słucham to, co serwują znane radia. Jaka jest Pani ulubiona pora roku i dlaczego? Uwielbiam wiosnę. Patrzę wtedy na budzącą się przyrodę i czuję się tak, jakbym widziała to po raz pierwszy. Czy jest Pani tolerancyjna? Myślę, Ŝe jestem, ale czasem w głowie pojawiają się złe myśli. Na szczęście nie artykułuję ich. Czy wierzy Pani w wolne związki? JeŜeli dwoje ludzi kocha się i chce ze sobą być to tylko Ŝyczyć im szczęścia, trzymać kciuki i wierzyć, Ŝe im się uda. Czy ma Pani przedmiot, który przywołuje jakieś miłe wspomnienia? Jestem " z b ieraczemgadŝeciarzem" i takich rzeczy mam mnóstwo. Czy wysłałaby Pani swoje dziecko do Traugutta? Nie umiem odpowiedzieć na to pytanie, poniewaŝ nie mam jeszcze dzieci. Rozmawiały: Marzena Koralik Angelika Knop LOT 10

11 Rozmowy z młodzieŝą procentują Wszyscy ludzie Traugutta... Rozmowa z p. Aleksandrą Kościuch Najczęściej kojarzy nam się z badaniami lekarskimi, których nie oddajemy w terminie lub z pomocą w razie nagłego bólu głowy. Co naleŝy do obowiązków naszej szkolnej pielęgniarki? Jacy według pani Aleksand r y K o ś c i u c h s ą u c z n i o - wie,,traugutta"? Przeczytajcie sami! LOT: Pojęcie uczniów na temat pracy, którą pani wykonuje jest raczej względne. Co zatem zalicza się do pani obowiązków? Pielęgniarka szkolna ma obowiązek przede wszystkim przygotować młodzieŝ do badań profilaktycznych, oprócz tego edukacja zdrowotna i promocja zdrowia, interpretacja badań przesiewowych, no i oczywiście pomoc doraźna, ambulatoryjna w razie nagłego zachorowania uczniów, jak równieŝ personelu. LOT: Z jakimi problemami najczęściej zgłaszają się do pani uczniowie? Z bardzo róŝnymi. To są bardzo często takie problemy Ŝyciowe. Zawsze mówiłam, Ŝe pielęgniarka szkolna powinna mieć etat psychologa, pedagoga - takiej osoby, która wysłucha, doradzi, naprowadzi. Nigdy nie mówię uczniowi jak ja bym postąpiła, ale zawsze staram się naprowadzić go na pewne tory, aby sam potrafił wyjść z danej sytuacji. LOT: Czy zgłaszają się do pani przyszłe matki? W Traugucie była taka uczennica jakieś siedem lat temu. Zaszła w ciąŝę, ale w Ŝaden sposób nie zaniedbywała swoich obowiązków szkolnych. W innej szkole, w której pracuję, mam taką uczennicę w klasie maturalnej. One absolutnie nie mają Ŝadnych problemów, starają się na tyle, ile to moŝliwe, normalnie uczestniczyć w Ŝyciu szkolnym. LOT: Z jakimi najdrastyczniejszymi przypadkami zdrowotnymi się pani spotkała? Muszę przyznać, Ŝe nie spotkałam się z Ŝadnymi cięŝkimi przypadkami. To zaleŝy teŝ od uczniów. Czasem trzeba wezwać pogotowie ratunkowe, bo pielęgniarka szkolna ma za zadanie tylko ocenić czy dalsza pomoc medyczna będzie konieczna, czy nie. LOT: Dlaczego wybrała pani pracę w szkole? Jest pani zadowolona z tego wyboru? Właściwie ja nie wybrałam pracy na stanowisku pielęgniarki szkolnej. Po prostu w pewnym momencie nie mogłam nigdzie znaleźć pracy... nigdzie, oprócz w medycynie szkolnej. Pracuję na tym stanowisku juŝ 16 lat, zaczynałam swoją pracę od oddziału dziecięcego i nigdy nie wyobraŝałam sobie pracy z dorosłymi. Bardzo lubię pracę z młodzieŝą. LOT: Jak pracuje się pani z młodzieŝą z Traugutta? Jakie jest pani zdanie na nasz temat;)? Myślę, Ŝe nie moŝna podzielić uczniów na tych z,,traugutta,,,norwida czy,,sienkiewicza. Uczniowie są róŝni, w kaŝdej szkole zdarzają się osoby fajne i niefajne, ale generalnie młodzieŝ jest sympatyczną grupą. Czasem mnie słuchają, a czasem nie... Jeśli jednak chodzi o edukację zdrowotną, uwaŝam, Ŝe jeśli duŝo rozmawia się z młodzieŝą, to później te rozmowy procentują. W pewnym momencie włącza się wam taka lampka i przypominacie sobie, Ŝe rodzice czy pani pielęgniarka o tym czy o tamtym mówili. I wtedy jest dobrze. Ta rozmowa, przekonywanie do prozdrowotnego trybu Ŝycia skutkuje. LOT: Czy ma pani jakieś problemy z młodzieŝą naszego liceum? Myślę, Ŝe nie. MoŜe z oddawaniem kartek z badaniami, ale tak jest w kaŝdej szkole. Oprócz tego nie mam Ŝadnych problemów ;). LOT: Dziękujemy za rozmowę. Dziękuję. Rozmawiały: Dominika Majchrzak, Katarzyna Kała Ucz, ucz się języków. Warto! 26 marca 2010 r. w II LO im. R. Traugutta odbył się KONKURS ZNAJOMOŚCI JĘZYKA FRANCUSKIEGO DLA UCZNIÓW KLAS PIERWSZYCH GIMNAZJUM. Najpierw gimnazjaliści zmagali się z gramatyką, ortografią i leksyką języka francuskiego. Po napisaniu testu zostali zaproszeni do świetlicy, gdzie uczniowie Traugutta realizujący w tym roku projekt Socrates Comenius zaprezentowali inscenizację Małego Księcia Antoine a de Saint-Exupéry ego. W międzyczasie jury sprawdziło prace pisemne i wyłoniło dziesięciu uczestników etapu ustnego eliminacji. Tę część konkursu przeprowadziły studentki Centrum Języków Europejskich, współorganizatora imprezy. Z kaŝdym zadawanym pytaniem czuć było, jak wzrasta napięcie na widowni, koledzy zawodników zaciskali kciuki i telepatycznie wspierali swoich faworytów. Ostateczne rozstrzygnięcie przyniosło starcie dwóch zawodniczek: Justyny Tutaj z Gimnazjum nr 12 i Małgosi Koperskiej z Gimnazjum nr 19. Większą wiedzą czy teŝ większym opanowaniem wykazała się Małgosia konkurs wygrała zatem Małgorzata Koperska z Gimnazjum nr 19, uczennica pani Małgorzaty Grackiej- Wesołek, drugie miejsce zajęła Justyna Tutaj z Gimnazjum nr 12, uczennica pani Justyny Ściebury, a trzecie Maciej Materka równieŝ z dziewiętnastki, równieŝ uczeń pani Grackiej-Wesołek. Małgosia Koperska przyjęła gratulacje jury i odebrała z rąk dyrektora II LO Krzysztofa Ponchały główną nagrodę laptop. Pięknym zakończeniem części artystycznej był pokaz mody w wykonaniu uczennic Liceum im. Władysława Reymonta, widzowie nie wiedzieli, co bardziej przyciągało wzrok: uroda modelek czy szyk prezentowanych kreacji. W trakcie uroczystości wręczono równieŝ nagrody zwycięzcom konkursu plastycznego A to Francja właśnie, który został rozstrzygnięty w dniu 22 marca 2010 roku. W kategorii klas 1-3 nagrody otrzymali: za zajęcie pierwszego miejsca - Maciej Raźniak SP 1, za zajęcie drugiego miejsca - Jakub Wójcik SP 49, za zajęcie trzeciego miejsca - Krzysztof Fras SP 53. WyróŜnienie w tej kategorii otrzymała Natalia KsięŜyk SP 53. W kategorii klas 4-6 pierwsze miejsce zajęła Olga Bednarek SP 47, drugie miejsce: Zuzanna Tomczyk SP 24, trzecie miejsce: Wiktor Wyporski SP 24, a wyróŝnienia zdobyli: Magdalena Dychto SP 40 i Przemysław Zygmunciak SP im. J.B. de la Salle. Wicedyrektor: Małgorzata Jackowska LOT 11

12 KRYTYCZNYM OKIEM Igraszki z diabłem to sztuka, napisana przez czeskiego dramaturga i prozaika Jana Drdę, której bohaterem jest powracający z wojny Marcin Kabat, który spotyka na swojej drodze m. in. diabła Lucjusza, rozbójnika Sarkę-Farkę, pustelnika, księŝniczkę Desperandę oraz jej słuŝącą Kaśkę i wikła się w sieć czartowskich intryg, w wyniku których zmuszony jest odwiedzić Czarci Młyn, a nawet Piekło. Jej realizacja w częstochowskim Teatrze im. Adama Mickiewicza jest z pewnością dopracowana, jednak odnosi się wraŝenie, Ŝe komizm postaci odgrywany jest przez aktorów w sposób raczej wymuszony i raczej rzadko bawi publiczność. Sebastian Banaszczyk, odgrywający Lucjusza, najwyraźniej wzoruje zachowanie swego bohatera na roli Marka Kondrata w najbardziej znanej polskiej realizacji Igraszek z diabłem z 1979 roku. Najbardziej wiarygodna była chyba Iwona Chołuj, wcielająca się w postać wszechobecnej i niezwykle wygadanej Kaśki. Mimo Ŝe sztuka jest zrealizowana bardzo dobrze i wiernie, po obejrzeniu jej pozostaje pewien niedosyt... Agnieszka Parkitna Z Trauguttem na drugą stronę globu Od dawien dawna nie jest tajemnicą, Ŝe najlepsze zimowiska i obozy letnie to te, których organizatorem jest ktoś z II LO. KaŜdego roku wycieczki cieszą się ogromnym zainteresowaniem. Przyciągają nie tylko trauguciaków, ale takŝe uczniów innych częstochowskich szkół średnich, a nawet gimnazjalnych. W czym tkwi sukces tych wojaŝy? W nauczycielu. Nauczycielu organizatorowi, rzecz jasna. I tego roku pedagodzy nie próŝnowali. W czasie ferii zimowych odbyły się dwa zimowiska: do Słowacji oraz do Austrii. Nad tym pierwszym zimowiskiem w Słowacji - narosły juŝ legendy, a SPONSOR LOT NASZ SPONSOR ma nową siedzibę. Wszystkich zainteresowanych profesjonalnymi usługami poligraficznymi (w tym tanim kserowaniem) zapraszamy: ul. Dekabrystow 33 paw. 6 (parter obok pizzerii Gruby Benek) Nowy tel.: Nowy xeroutomka@wp.pl w Traugucie nie ma chyba nikogo, kto by o nim nie słyszał. Organizator profesor Jacek Wiekiera. Mimo, Ŝe tymczasowo pan profesor jest w szkole nieobecny, po raz kolejny sprostał zadaniu, a wyjazd był, jak wynika z relacji uczestników, wyborny. Do szczęścia potrzeba bowiem niewiele: narty, deska, śnieg. A tego ostatniego chyba nikomu nie brakowało. NaleŜy jednak pamiętać, Ŝe konkurencja nie śpi. Konkurencyjnym do zimowiska w Słowacji było zimowisko w Austrii. Organizator profesor Michał Nowak. I ten stanął na wysokości zadania. Opinie o wyjeździe wyłącznie pozytywne: świetne warunki na stokach, du- Ŝa ilość tras, instruktor z mega umiejętnościami, moŝliwość freeridu jak ocenił pokrótce Kacper Kubiak, jeden z uczestników. JuŜ niebawem kolejne wyjazdy. Na pierwszy ogień wycieczka przełoŝona właśnie z ferii: od 18 kwietnia uczniowie z profesorem Aleksandrem Cieślakiem zwiedzać będą ParyŜ i Amsterdam. JuŜ teraz głośno takŝe o rozmaitych obozach wakacyjnych: Francja, Grecja i wiele, wiele innych. Z Trauguttem do wyboru do koloru. LOT poleca! Dominika Majchrzak STOPka redakcyjna: redaktor naczelna: Dominika Majchrzak redaktorzy: Krzystof Łyczba, Kamil Kukowsky Gołdowski, Patryk Kępa, Maciej Orman, Kamila Bejm, Beata Poraj, Katarzyna Kała, Angelika Knop, Ania Juszczyk fotografie: Patrycja Zubrzycka, Jarek Respondek, prof. Marek Podgórski oprawa graficzna: Bartosz Czerwień LO T opiekunowie: prof. Agnieszka Henel, prof. Marek Podgórski LOT 12