WYROK SĄDU REJONOWEGO W BIAŁYMSTOKU VI WYDZIAŁ PRACY I UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH z dnia 17 kwietnia 2012r. w sprawie VIP 620/11

Transkrypt

1 WYROK SĄDU REJONOWEGO W BIAŁYMSTOKU VI WYDZIAŁ PRACY I UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH z dnia 17 kwietnia 2012r. w sprawie VIP 620/11 Przewodniczący Ławnicy: SSR Maciej Łukaszewicz Irena Grygolec Romana Scholastyka Głowacka Sąd Rejonowy w Białymstoku VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2012 roku w Białymstoku na rozprawie sprawy z powództwa X przeciwko Stacji Sanitarno - Epidemiologicznej w Y o przywrócenie do pracy I. Powództwo oddala. II. Zasądza od powoda X na rzecz pozwanej Stacji Sanitarno - Epidemiologicznej w Y kwotę 60 zł ( sześćdziesiąt złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu. UZASADNIENIE Powód X wniósł o przywrócenie go do pracy w pozwanej Stacji Sanitarno- Epidemiologicznej w Y. Wskazał, że przyczyny wypowiedzenia nie są prawdziwe oraz nie uzasadniają rozwiązania z nim umowy o pracę. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Wskazał, że powód niewłaściwie wykonywał swe obowiązki, bardzo często był też w pracy nieobecny, czym dezorganizował pracę swej komórki. Sąd Pracy ustalił i zważył, co następuje: Bezsporne jest w sprawie, co potwierdzają też akta osobowe powoda, że zatrudniony on był u pozwanego od 2005 r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, początkowo na stanowisku stażysty w Sekcji Statystyki, Informacji i

2 Analiz, a od 2007 r. jako młodszy asystent a później asystent w Oddziale Higieny Komunalnej. Powód często korzystał ze zwolnień lekarskich, w roku 2010 był nieobecny z tego powodu przez 88 dni ( 82 dni robocze ), a w 2011 r. przez 226 dni ( karty ewidencji czasu pracy w części C akt osobowych ). Po odjęciu dni wolnych od pracy i urlopów powód w roku 2011 przepracował u pozwanego faktycznie 48 dni. Dnia r. powodowi wręczono wypowiedzenie umowy o pracę. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano częstą nieobecność powoda w pracy ( w roku 2011 do dnia wypowiedzenia 209 dni zwolnień lekarskich ), wychodzenie w sprawach prywatnych w czasie pracy, często bez pozwolenia przełożonego, nie wywiązywanie się z obowiązków służbowych poprzez brak weryfikacji technicznej danych WODA- EXCEL i brak sklejenia wszystkich plików w arkusz wojewódzki, odmowa wykonania polecenia kierownika Oddziału Higieny Komunalnej tj. nie pozostanie po godzinach pracy w dniu r. w celu wykonania pilnej i terminowej weryfikacji plików do raportu dla Komisji Europejskiej, a jednocześnie wpisanie do ewidencji na portierni obecności w godzinach w miejscu pracy. Do rozwiązania umowy o pracę w dniu r. powód nieobecny był w pracy z powodu choroby przez kolejnych 52 dni ( k. 302 ). Zgodnie z art. 45 k.p. dla uznania przez Sąd zasadności roszczenia pracownika o przywrócenie do pracy należałoby stwierdzić, że wypowiedzenie umowy o pracę naruszało przepisy prawa lub było nieuzasadnione. Zdaniem Sądu pozwany zachował wymagane prawem wymogi formalne wypowiedzenia umowy o pracę. Wręczone powodowi wypowiedzenie jest sporządzone na piśmie, zawiera precyzyjne wskazanie przyczyn wypowiedzenia. Zdaniem Sądu wypowiedzenie powodowi warunków umowy o pracę było też uzasadnione. Zasadność wypowiedzenia powodowi umowy o pracę należy rozpatrywać w kontekście stwierdzenia, że jest to zwykły środek rozwiązywania stosunku pracy ( tak też wyrok SN z dnia r., I PRN 69/96, OSNAP 1997/10/163, wyrok z dnia r., I PKN 419/97, OSNAP 1998/20/598; wyrok SN z dnia r., I PKN 715/00, Prawo Pracy 2002, nr 10, s. 34 ). Służy on pracodawcy do właściwego kształtowania składu osobowego pracowników, mającego zapewnić jak najlepsze wykonywania powierzonych zadań. Wypowiedzenie

3 podyktowane chęcią usprawnienia pracy jest uzasadnione ( wyrok SN z dnia r., I PRN 61/85, OSNCP 1986/6/76 ). Przyczyna wypowiedzenia nie musi też mieć szczególnej wagi czy nadzwyczajnej doniosłości, uzasadnia wypowiedzenie brak oczekiwanej przez pracodawcę dbałości, staranności i uwagi w wykonywaniu obowiązków pracowniczych ( wyrok SN z dnia r., I PKN 419/97, OSNAP 1998/20/598; wyrok SN z dnia r., I PKN 715/00, Prawo Pracy 2002, nr 10, s. 34 ). Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego ( uchwała całej Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia r. - wytyczne wykładni art. 45 k.p. - OSNC 1985/11/164 ) przyczyną wypowiedzenia mogą być również okoliczności niezależne od pracownika, o ile przemawia za tym słuszny interes pracodawcy. Dotyczy to również kwestii nieobecności pracownika w pracy spowodowanej niezdolnością do pracy. Jak wskazuje w swych orzeczeniach SN, ocena zasadności przyczyn wypowiedzenia umowy o pracę powinna być powiązana z istotą i celem stosunku pracy. Jeżeli w umowie o pracę pracownik zobowiązuje się do świadczenia pracy na rzecz pracodawcy, zaś pracodawca zatrudnia pracownika za wynagrodzeniem, to sprzeczne z celem stosunku pracy jest jego trwanie wtedy, gdy pracownik nie może wykonywać przyjętych na siebie obowiązków. Częste lub długotrwałe nieobecności pracownika spowodowane chorobą z reguły nie pozwalają pracodawcy na osiągnięcie celu zamierzonego w umowie o pracę ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 września 1998 r., I PKN 335/98, OSNP 1999/20/648 ). Podobnie przyjął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 5 października 2005 r., I PK 61/05, OSNP 2006/17-18/265, gdzie wskazał że nie narusza zasad współżycia społecznego pracodawca, który wypowiada umowę o pracę ze względu na brak dyspozycyjności pracownika, rozumianej jako możliwość liczenia na obecność pracownika w pracy w czasie na nią przeznaczonym. Przeciwieństwem tak rozumianej dyspozycyjności są częste absencje pracownika spowodowane złym stanem jego zdrowia lub dzieci, jak również inne przypadki usprawiedliwionej nieobecności, które nie tylko powodują konieczność organizowania nagłych zastępstw, ale także nie pozwalają oczekiwać, że w razie potrzeby pracownik ten będzie mógł zastąpić innego pracownika. Jednocześnie jednak pracodawca, który jest przedsiębiorcą, powinien organizować swą działalność gospodarczą, biorąc pod uwagę nieuchronność nieobecności

4 pracowników, spowodowanych chorobami, urlopami i innymi usprawiedliwionymi przyczynami. Wypowiedzenie umowy o pracę z uwagi na nieobecności pracownika spowodowane chorobą może być uznane za uzasadnione tylko wówczas, gdy pracodawca wykaże ich związek z naruszeniem jego istotnych interesów ( tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2001 r., I PKN 449/00, OSNP 2003/19/456 ). Rozpatrując niniejszą sprawę pamiętać należało, że pozwany podał kilka przyczyn rozwiązania z powodem stosunku pracy. Jak wynika z orzecznictwa SN pracodawca może tak postąpić, a w tym wypadku wypowiedzenie jest uzasadnione, gdy choćby jedna ze wskazanych przyczyn jest usprawiedliwiona ( wyrok SN z dnia 5 października 2005 r., I PK 61/05, OSNP 2006/17-18/265 ). Oceniając nieobecności powoda w pracy w roku 2011 należy uznać, że skala ich była ogromna i trudno właściwie mówić by w tym roku pracodawca mógł liczyć na pracę powoda oraz by realizowany był przewidziany przez strony cel umowy o pracę. Powód bronił się twierdzeniem, że inni pracownicy również korzystali ze zwolnień lekarskich i nie zostali zwolnieni, zaś pracowników nieobecnych mogli zastępować ci, którzy w pracy się zjawili. Nieobecności innych pracowników komórki powoda ujęte są w zestawieniach zawartych w aktach sprawy ( k ). Wynika z nich, że w komórce powoda faktycznie oprócz niego wszyscy zatrudnieni korzystali z usprawiedliwionych nieobecności w pracy, lecz ich liczba była zdecydowanie mniejsza w stosunku do nieobecności powoda. W przypadku A. W. było to 24 dni, M. P. nie było w pracy 12 dni, U. K. 96 dni, H. D.-M. 187 dni, zaś U. C. 125 dni. Wskazać jednak należy, że nieobecności powoda były bezspornie najdłuższe, zaś z kolejną w ilości nieobecności H. D.-M. również rozwiązano umowę o pracę ( na mocy porozumienia stron ) z uwagi na niemożność dalszego świadczenia przez nią pracy. U. C. miała nieobecności prawie dwukrotnie mniej niż powód, a dodatkowo 47 z tych dni wynikało z końcówki urlopu macierzyńskiego, a więc sytuacji o której można zasadnie sądzić iż minęła. Tak więc sytuacja powoda w zakresie nieobecności była szczególna. Dodatkowo liczne zwolnienia powoda były bardzo krótkie ( k ), co nie pozwalało pracodawcy na zaplanowanie pracy w przyszłości, gdyż nie było wiadomo jak długo nieobecność powoda będzie trwać. Dezorganizujący wpływ nieobecności powoda na pracę komórki opisały w swych zeznaniach A W ( k. 205v 209 ) i J. S. ( k. 306v 308 ).

5 Nieobecności innych pracowników tym bardziej uzasadniały wypowiedzenie powodowi umowy o pracę, wskazywały bowiem iż nie ma kto faktycznie powoda zastąpić w wykonywaniu pracy, tym bardziej iż to powód z drugą nieobecną pracownicą H. D.-M. mieli się zajmować programem WODA-EXCEL. Konsekwencją braku obecności powoda w pracy były wymienione przez pozwanego w pkt 3 wypowiedzenia opóźnienia w weryfikacji i sklejaniu plików WODA-EXCEL. Istnienie powyższych opóźnień nie było sporne, powód natomiast argumentował, że nie ponosi za nie odpowiedzialności, gdyż był nieobecny w pracy. Potwierdza to, że brak obecności powoda dezorganizował pracę. Za opóźnienia w wykonaniu pracy powodowi odebrano premię ( k. B akt osobowych ). Wobec powyższego już same nieobecności powoda zdaniem sadu uzasadniały wypowiedzenie powodowi stosunku pracy. Pracodawca zasadnie bowiem mógł oczekiwać, że inny pracownik na jego miejscu nie będzie w takim stopniu korzystał ze zwolnień lekarskich i wykona powierzoną mu pracę. Odnosząc się do wydarzeń z dnia r. należy zwrócić uwagę, że A. W. nie wydała powodowi jasnego polecenie pracy w godzinach nadliczbowych. Jak sama zeznała, poprosiła jedynie by powód został po pracy, a gdy ten oświadczył że nie może nie dopytywała się dlaczego oraz nie nalegała. Odmowa pozostania świadczy niewątpliwie o stopniu zaangażowania powoda w pracę, natomiast w opisanych powyżej okolicznościach sama w sobie nie stanowiłaby wystarczającej podstawy zwolnienia. Natomiast podstawę taką niewątpliwie stanowiłaby okoliczność świadomego wpisania do ewidencji nieprawdziwych godzin pracy. Z zeznań świadka A. W. wynika, że w dniu r. powód nie świadczył pracy po godzinach, wielokrotnie odwiedzała jego pokój i powoda nie zastała. Powód twierdzi iż w pracy był po godzinach. Wobec faktu iż zeznań obu osób nie dało się pogodzić, należało dać wiarę jednej z nich. Zdaniem Sądu bardziej wiarygodne są zeznania A. W. Świadek nie ma powodów, by bezpodstawnie obciążać powoda. Ponadto jej zeznania potwierdza wykaz logowań ( k. B 71 akt osobowych ), wskazujący iż powód swój komputer wyłączył o godzinie Nie są wiarygodne wyjaśnienia powoda, że dalej pracę wykonywał na wydrukowanych tabelach. Pracownik wyłącza komputer, gdy danego dnia nie zamierza już definitywnie z niego korzystać. Trudno sobie zaś

6 wyobrazić, by można było prowadzić weryfikację tabel w programie Excel bez włączonego komputera. Uniemożliwiałoby to np. wprowadzenie poprawek do błędnych plików. Ponadto potwierdzeniem braku obecności powoda po godzinach w dniu r. są zapisy w ewidencji pracowników pozostających w pracy po godzinach ( k ). W zapisach tych można dostrzec prawidłowość polegającą na tym, że kolejność wpisów przed pracą zależy od kolejności wejść pracowników. Pracownicy przychodzący do pracy wcześniej niż inni wcześniej również wpisywali się do tej ewidencji. Odwrotnie sytuacja ma się z późniejszymi wyjściami z pracy. O ile w danym dniu pozostawało na terenie zakładu kilku pracowników, ich wpisy powstawały w kolejności, w jakiej wychodzili z pracy. Można to zauważyć, gdyż wszyscy wychodzący wprawdzie wpisywali tą samą godzinę rozpoczęcia nadgodzin, a więc 15.05, natomiast godziny wyjść były coraz późniejsze. Jest to sytuacja logiczna, każdy kolejny wychodzący wpisywał się w książkę w kolejnych rubrykach. Tak jest też w przypadku r. ( k. 176 ), za wyjątkiem wpisu powoda. Wpis nr 258 pochodzi od pracownika wychodzącego o 15.30, następnie jest wpis powoda z godziną wyjścia o 18.00, a potem wpisy pracowników wychodzących o 15.35, i ( A W ). Pozwala to domniemać, że faktycznie powód opuścił stację pomiędzy a 15.35, a jedynie podał nieprawdziwą późniejszą godzinę końca pracy. Koresponduje to również z godziną wylogowania komputera. Dodatkowo podpis przy wpisie powoda nie pochodzi od pracownika ochrony, który pełnił tego dnia dyżur od dnia r. do 7.30 dnia r., a który złożył podpisy pod wpisami z okresu swego dyżuru ( wpis 260, 262 i 263 ). Jedynie podpis pod wpisem 261 uczyniła najwyraźniej sama wychodząca pracownica ( co wynika z kształtu podpisu ), jak również inną ręką poczyniony jest zapis przy wpisie powoda. Całościowa ocena powyższych okoliczności prowadzi zdaniem sądu do dania wiary świadkowi A W, a sytuacja powyższa całkowicie uzasadnia dokonanie powodowi wypowiedzenia. Biorąc pod uwagę powyższe kwestia wyjść prywatnych powoda nie miała już dla sprawy większego znaczenia, choć ilość tych wyjść wpisanych w dokumentacji oraz wynikający z zeznań A W brak uzyskiwania jej zgody na powyższe wyjścia wskazuje wyraźnie na stosunek powoda do pracy.

7 Powód wskazywał, że wypowiedzenie mu umowy o pracę było efektem jego działalności na gruncie tworzenia programów komputerowych przydatnych w działalności stacji, co nie podobało się innym pracownikom. Zeznaniom powoda w tym zakresie, które nie znajdują potwierdzenia w innych dowodach, przeczą również dokumenty z akt osobowych wskazujące że za podobną działalność powód otrzymał w 2007 r. podwyżkę ( k. B akt osobowych ), a wniosek powoda w tym zakresie poparła A W. Dowodzi to również, że kierownik komórki nie była do powoda nastawiona negatywnie, dopóki nie doszło do zaniedbywania przez niego obowiązków służbowych. W rezultacie powództwo należało oddalić. O kosztach procesu orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w art. 98 k.p.c. Na koszty te składał się koszt zastępstwa procesowego ustalony na mocy 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz.U. nr 163, poz ze zmianami ) w kwocie 60 zł. WYROK SĄDU OKRĘGOWEGO SĄDU PRACY W BIAŁYMSTOKU z dnia 10 lipca 2012r. sygn. akt V Pa 73/12 Przewodniczący: SSO Wiesława Kruczkowska (spr.) Sędziowie: SSO Danuta Jankowicz SSR del. Krzysztof Kruk Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych po rozpoznaniu w dniu 21 września 2012 roku w Białymstoku sprawy z powództwa X przeciwko Stacji Sanitarno - Epidemiologicznej w Y o przywrócenie do pracy na skutek apelacji powoda X od wyroku Sądu Rejonowego Sądu Pracy w Białymstoku z dnia 17 kwietnia 2012 roku sygn. akt VI P 620/11 I. oddala apelację;

8 II. zasądza od powoda X na rzecz pozwanej Stacji Sanitarno- Epidemiologicznej w Y kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za II instancję.