WYROK SĄDU REJONOWEGO W BIAŁYMSTOKU VI WYDZIAŁ PRACY I UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH z dnia 10 października 2012r. w sprawie VIP 471/12

Transkrypt

1 WYROK SĄDU REJONOWEGO W BIAŁYMSTOKU VI WYDZIAŁ PRACY I UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH z dnia 10 października 2012r. w sprawie VIP 471/12 Przewodniczący SSR Karolina Szerel po rozpoznaniu w dniu 10 października 2012 r. w Białymstoku na rozprawie sprawy z powództwa X przeciwko Szkole Podstawowej Nr 2 w Y o przywrócenie do pracy na warunki sprzed wypowiedzenia zmieniającego I. Oddala powództwo. II. Odstępuje od obciążania powódki kosztami zastępstwa procesowego strony przeciwnej. Sygn. akt VI P 471/12 UZASADNIENIE Powódka X w pozwie złożonym dnia 22 sierpnia 2012 r.(k.5) przeciwko Szkole Podstawowej nr 2 w Y wniosła o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia warunków umowy o pracę z dnia 8 maja 2012 r. W uzasadnieniu swego pozwu wskazała, że w dniu 8 maja 2012 r. Dyrektor SP Nr 2 w Y, po wezwaniu powódki do swojego gabinetu poinformował ją o wypowiedzeniu dotychczasowych warunków umowy o pracę (k. 4). Pozwany wskazał, że przyczyną jego decyzji była zmiana planu nauczania uniemożliwiająca dalsze zatrudnianie powódki w pełnym wymiarze czasu pracy. Powódka podniosła, iż dokonane przez pozwanego wypowiedzenie warunków pracy jest sprzeczne z przepisami prawa. Zdaniem powódki ustawa- Karta Nauczyciela, która reguluje stosunek pracy nauczyciela mianowanego, nie zawiera instytucji wypowiedzenia warunków umowy o pracę, przez co pracodawca nie mógł w stosunku do niej dokonać skutecznego wypowiedzenia.

2 Pozwana Szkoła Podstawowa nr 2 w Y wniosła o oddalenie powództwa wskazując w odpowiedzi na pozew, że powództwo zostało wniesione z przekroczeniem siedmiodniowego terminu przewidzianego do wniesienia odwołania do sądu (art KP). Uzasadniając swoje stanowisko pozwany wskazał, że dnia 08 maja 2012r. powódka odmówiła odebrania wręczonego jej pisma wypowiadającego dotychczasowe warunki umowę o pracę. Z uwagi na powyższe pozwany odczytał pismo w obecności świadka M Ł. Treść wypowiedzenia obejmowała pouczenie o prawie odwołania się do Sądu Pracy w terminie 7 dni od dnia od doręczenia pisma. Zdaniem pozwanego dnia r. doszło do skutecznego wypowiedzenia dotychczasowych warunków pracy. Pozwany wskazał, iż powódka w w/w dacie miała realną możliwość zapoznania się z treścią wypowiedzenia warunków pracy, przez co brak jest podstaw do przywrócenia terminu w trybie art KP. Ponadto pozwany wyjaśnił, iż przyczyną wypowiedzenia powódce dotychczasowych warunków pracy była zmiana planu nauczania w szkole, skutkująca koniecznością redukcji etatów nauczycieli bibliotekarzy (k ). Sąd Rejonowy Sąd Pracy ustalił i zważył, co następuje: Bezspornym w sprawie jest to, że powódka X była zatrudniona w pozwanej Szkole Podstawowej nr 2 w Y nieprzerwanie od r. Początkowo powódka pełniła obowiązki nauczyciela w bibliotece, a następnie nauczyciela w świetlicy. W 1994 r. X została nauczycielem mianowanym. Dnia 08 maja 2012 r. pozwany złożył powódce oświadczenia woli wypowiadające jej dotychczasowe warunki umowy o pracę ze skutkiem na dzień 31 sierpnia 2012 r., wskazując jako przyczynę wypowiedzenia zmiany planu nauczania w roku szkolnym 2012/2013. Sporna pozostawała kwestia, czy tego dnia pozwany skutecznie dokonał wypowiedzenia wynikających z umowy warunków pracy, tj. czy pozwany przygotował pismo (jak na k. 4), które wobec odmowy przyjęcia przez powódkę zreferował w obecności świadka, a tym samym czy powódka de facto miała realną możliwość zapoznania się z wypowiedzeniem, w tym czy pismo to miało pouczenie o możliwości odwołania się do Sądu.

3 Zgodnie z art KP przepisy o wypowiedzeniu warunków pracy stosuje się odpowiednio do wypowiedzenia wynikających z umowy warunków pracy i płacy. Pracownik może wnieść odwołanie od wypowiedzenia do Sądu Pracy w ciągu 7 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego dotychczasowe warunki pracy (art KP). Ustawodawca wymaga, aby w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu wynikających z umowy warunków pracy zawarte było pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie do odwołania do sądu pracy. Kwestią wymagającą ustalenia było wyjaśnienie przez Sąd, czy oświadczenie pracodawcy zawierające wypowiedzenie wynikających z umowy warunków pracy było złożone w sposób prawidłowy i czy zostało skutecznie doręczone powódce w dacie 08 maja 2012 r. Pozwany w odpowiedzi na pozew wyjaśnił, iż dnia 08 maja 2012 r. wezwał powódkę do Gabinetu Dyrektora celem doręczenia jej sporządzonego na piśmie wypowiedzenia warunków umowy o pracę (k. 12). Po przybyciu powódki do Gabinetu Dyrektor szkoły ustnie wyjaśnił jej przyczyny wezwania. Jak ustalił Sąd w toku postępowania, powódka odmówiła przyjęcia wręczonego jej wówczas pisemnego wypowiedzenia dotychczasowych warunków umowy o pracę. Powyższe powódka potwierdziła w swoich zeznaniach złożonych na rozprawie w dniu 10 października 2012 r. Jak wyjaśniła, odmówiła przyjęcia pisma zawierającego wypowiedzenie, gdyż nie zgadzała się na zmianę warunków pracy (k. 44). W tych okolicznościach Dyrektor wezwał do gabinetu innego pracownika, specjalistę ds. kadr- M Ł, w celu poświadczenia, braku zgody powódki na doręczenie jej pisma zawierającego wypowiedzenie. Również tę okoliczność powódka potwierdziła w swoich wyjaśnieniach (k. 44). Świadek pisemnie potwierdziła na dokumencie wskazanym przez pracodawcę brak zgody powódki na przyjęcie i podpisanie przedmiotowego pisma (k. 4) Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 marca 1995 r. ( I PRN 2/95) wskazał, że oświadczenie woli zakładu pracy o rozwiązaniu umowy o pracę jest złożone pracownikowi z chwilą, gdy doszło do niego w taki sposób, że mógł się zapoznać z jego treścią, chociaż tego nie uczynił. W tym samym duchu wypowiedział się Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 23 stycznia 1998 r. ( I PKN 501/97, publik. w: lex nr

4 34478), wskazując, że wypowiedzenie pracownikowi warunków umowy o pracę jest dokonane w momencie, w którym doszło ono do niego w sposób pozwalający zapoznać się z treścią oświadczenia pracodawcy, choćby pracownik odmówił zapoznania się z nim (art. 61 k.c. w związku z art. 300 k.c.). Od tej chwili biegnie termin określony w art k.p. Nieodzownym jest przytoczenie w tym miejscu treści art. 61 KC., do którego odesłał Sąd Najwyższy, a w którym ustawodawca wskazał, że oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią ( 1). W tym stanie rzeczy z całą stanowczością stwierdzić należy, że nie odebranie i nie podpisanie pisma zawierającego wypowiedzenie dotychczasowych warunków pracy żadną miarą nie rzutuje na modyfikację i odsunięcie w czasie początku biegu terminu do odwołania. Podsumowując Sąd uznał, iż pozwany w sposób skuteczny złożył pracownikowi oświadczenie woli o wypowiedzeniu umowy o pracę w dniu 08 maja 2012 roku. W dalszej kolejności Sąd badał okoliczność terminowego wniesienia przez powódkę odwołania do Sądu Pracy. Zgodnie z art KP pracownik może wnieść odwołanie do Sądu Pracy w ciągu 7 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego dotychczasowe warunki pracy. Powódka wniosła pozew do Sądu Pracy dnia 22 sierpnia 2012 r. Z powyższego wynika, iż nie zachowała ona przewidzianego w ustawie 7-dniowego terminu do złożenia odwołania. Termin do wniesienie odwołania, liczony od dnia 08 maja 2012 r. upływał 15 maja 2012 r. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż pracodawca w sposób prawidłowy dokonał pouczenia o przysługującym powódce prawie i terminie do wniesienia odwołania od wypowiedzenia do sądu. Pouczenie to znajduje się w akapicie szóstym pisma z dnia 08 maja 2012 r. (k. 4). Mając na uwadze powyższe Sąd uznał za słuszne żądanie oddalenia powództwa złożone przez pozwanego z uwagi na uchybienie terminowi do wniesienia odwołania. Sąd ponadto przyjął, iż w przedmiotowej sprawie nie ma podstaw prawnych do przywrócenia uchybionego przez powódkę terminu. Zgodnie z art KP jeżeli pracownik nie dokonał- bez swojej winy- w terminie czynności określonej w art KP (wniesienia odwołania do sądu) Sąd pracy na jego wniosek postanowi przywrócenie uchybionego terminu. Zdaniem Sądu

5 w przedmiotowej sprawie nie ma podstaw do uwzględnienia takiego wniosku. Powódka na rozprawie w dniu 10 października 2012 r. wyjaśniła przyczyny złożenia odwołania od wypowiedzenia zmieniającego dopiero pod koniec sierpnia 2012 r. Jak podała przyczyny te wynikały m.in. z dokonanych przez nią po 08 maja 2012 r. konsultacji z przewodniczącą związku zawodowego, jak również z radcą prawnym w Kuratorium Oświaty. Sugerując się radami osób trzecich powódka odkładała w czasie moment złożenia odwołania do sądu. Powódka twierdziła, że pozew został złożony później do Sądu, z uwagi na fakt, iż pracodawca nie dokonał skutecznego wypowiedzenia wynikających z umowy warunków pracy. Zdaniem powódki wpływ na bezskuteczność wypowiedzenia miała odmowa wyrażenia przez nią zgody na przyjęcie nowych warunków pracy. Sąd uznał, iż powódka nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu. Zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2011 r. ( II PK 186/10) Przesłankę z art k.p. trzeba analizować przy uwzględnieniu z jednej strony subiektywnej zdolności wnioskodawcy do oceny rzeczywistego stany rzeczy, mierzonej zwłaszcza poziomem wykształcenia, skalą posiadanej wiedzy prawniczej i życiowego doświadczenia, z drugiej zaś - zobiektywizowanego stopnia staranności, jakiej można oczekiwać od osoby należycie dbającej o swoje interesy. Odnosząc w/w orzeczenie do przedmiotowej sprawy Sąd uznał, iż powódka, jako osoba wykształcona, pracująca na stanowisku nauczyciela, przy dołożeniu należytej staranności powinna wnieść odwołanie do sądu we właściwym terminie. Znaczący w kwestii przywrócenia terminu z art KP jest również fakt odmowy przez powódkę przyjęcia w dniu 08 maja 2012 r. pisma zawierającego wypowiedzenie warunków pracy. W kwestii tej wypowiedział się Sąd Najwyższy. W orzeczeniu z dnia 04 marca 2004 r. (I PK 429/03) Sąd Najwyższy wskazał, że Pracownik, który bez usprawiedliwionych przyczyn odmówił przyjęcia pisma wypowiadającego mu umowę o pracę, zgodnie z wymogami Kodeksu pracy, nie może domagać się przywrócenia terminu do wniesienia odwołania do Sądu Pracy ani powołać się na to, że pracodawca nie poinformował go o możliwości, terminie i trybie odwołania. Z zachowań pracowników, niezgodnych z przyjętymi ogólnie zasadami komunikowania się pracodawcy z pracownikami, nie można wyprowadzać korzystnych dla

6 pracowników skutków prawnych. Z uwagi na nie zachowanie przez powódkę 7- dniowego terminu do zaskarżenia czynności pracodawcy, nie było konieczności merytorycznego badania sprawy. Jak bowiem wynika z treści wyroku Sądu Najwyższego z dnia 23 listopada 2001 r. ( I PKN 693/00) Niezachowanie przez pracownika terminu do zaskarżenia czynności prawnej pracodawcy rozwiązującej stosunek pracy (art. 264 k.p.) wyłącza potrzebę rozważania zasadności i legalności przyczyn rozwiązania umowy o pracę. W uzasadnieniu tego poglądu Sąd Najwyższy wskazał, iż niedochowanie przez pracownika terminów zaskarżenia, o których stanowi art. 264 k.p., zawsze prowadzi do oddalenia powództwa, bez względu na to, czy rozwiązanie umowy o pracę przez pracodawcę było zgodne z prawem lub uzasadnione. Oznacza to, że samo przesądzenie o braku podstaw do przywrócenia uchybionego terminu do zaskarżenia decyzji pracodawcy o wypowiedzeniu dotychczasowych warunków pracy wystarczy i prowadzi do oddalenia powództwa, którego Sąd pracy nie mógłby uwzględnić nawet wówczas, gdyby następnie wykazał, iż wypowiedzeniu dotychczasowych warunków pracy było nieuzasadnione, nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa lub stanowiło jego nadużycie. Reasumując, brak jest wątpliwości Sądu, iż powódce dnia 08 maja 2012 r. skutecznie doręczono wypowiedzenie zawartych w umowie warunków pracy. Powódka została pouczona przez pozwanego o możliwości i terminie wniesienia odwołania do sądu. Zdaniem Sądu powódka z własnej winy uchybiła 7-dniowemu terminowi do wniesienia odwołania. W tym stanie rzeczy, w braku podstaw do przywrócenia terminu, powództwo jako spóźnione w rozumieniu art. 264 KP podlegało oddaleniu. O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 102 kpc, uznając, że obciążanie powódki opłatą od pozwu w okolicznościach niniejszej sprawy, z uwzględnieniem jej trudnej sytuacji finansowej nie byłoby uzasadnione, mając na uwadze że powódka obecnie nigdzie nie pracuje i nie otrzymuje żadnego świadczenia (k.46).

7 WYROK SĄDU OKRĘGOWEGO W BIAŁYMSTOKU V WYDZIAŁ PRACY I UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH z dnia 20 grudnia 2012r. sygn. akt V Pa 123/12 Przewodniczący: Sędziowie: SSO Marzanna Rogowska (spr.) SSO Elżbieta Krupińska SSA w SO Stanisław Stankiewicz Sąd Okręgowy w Białymstoku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2012 roku w Białymstoku sprawy z powództwa X przeciwko Szkole Podstawowej Nr 2 w Y o przywrócenie do pracy na warunki sprzed wypowiedzenia zmieniającego na skutek apelacji X od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 10 października 2012 roku sygn. akt VI P 471/12 I. oddala apelację II. odstępuje od obciążania powódki Grażyny Swat kosztami zastępstwa procesowego za II instancję