DZIENNIK POKLADOWY AKTR CYKLISTA Rok 2003

Transkrypt

1 Seria z pedalem.. ROCZNIK DZIENNIK POKLADOWY AKTR CYKLISTA Rok 2003 TOM IV Skryba: Michal Ksiazkiewicz

2 SPIS TRESCI ROCZNIKA STYCZNIA 2003 (SOBOTA)...7 Rajd Noworoczny Prezesa STYCZNIA 2003 (sroda)...9 Zebranie STYCZNIA 2003 (sobota)...10 Rajd STYCZNIA 2003 (sroda)...11 Zebranie STYCZNIA 2003 (sobota)...13 ROWEROWE BOJERY W NOTECKIM TRÓJKACIE BERMUDZKIM STYCZNIA 2003 (sroda)...18 Zebranie STYCZNIA 2003 (sobota)...19 Cyklista kontratakuje czyli drugi najazd na Puszcze Notecka STYCZNIA Spotkanie na Groonwaldzkiej o godz LUTY 2003 (sobota)...23 Groonwaldzka, godz NIEDZIELA, 2 LUTEGO Trzeci pod rzad rajd Cyklistów do Puszczy Noteckiej...24 SRODA, 5 LUTEGO Groonwaldzka, godz NIEDZIELA, 9 LUTEGO Kolejna Puszcza, tym razem Zielonka...27 SRODA, 12 LUTEGO Zebranie...30 NIEDZIELA, 16 LUTEGO Krajkowo CHALLENGE SRODA, 19 LUTEGO Zebranie...36 NIEDZIELA, 23 LUTEGO Rajd ekstremalnie bobslejowy...37 SRODA, 26 LUTEGO Zebranie...42 NIEDZIELA, 2 MARCA Rajd leserski w kierunku Puszczy Zielonki...43 SRODA, 5 MARCA Zebranie...44 SOBOTA, 8 MARCA Rajd plakatowy...45 NIEDZIELA, 9 MARCA Rajd (odwolany)...46 SRODA, 12 MARCA Zebranie...47 NIEDZIELA, 16 MARCA Rajd do Agroekologicznego Parku Krajobrazowego...48 SRODA, 19 MARCA Zebranie...51

3 ROWEROWE POWITANIE WIOSNY...52 Dolina Baryczy, marca Piatek, 21 marca Sobota, 22 marca Niedziela, 23 marca SRODA 26 MARCA Zebranie...65 SOBOTA, 29 MARCA Rajd do Chodziezy przez Sniezycowy Jar i wzgórze Gontyniec...66 NIEDZIELA, 30 MARCA Leserski rajd do Kórnika SRODA, 2 KWIETNIA Spotkanie opisuje Ewa Nowaczyk:...71 SOBOTA, 5 KWIETNIA Rajd do Tulec...72 SRODA, 9 KWIETNIA Spotkanie Cyklisty...74 SOBOTA, 12 KWIETNIA Rajd nie do konca leserski...75 SRODA, 16 KWIETNIA Zebranie...77 WIELKA SOBOTA, 19 KWIETNIA WIELKI RAJD prowadzony przez Jacka:...78 SRODA, 23 KWIETNIA Zebranie...79 NIEDZIELA, 27 KWIETNIA Leserski rajdzik dynamiczny i ekstremalny SRODA 30 KWIETNIA - NIEDZIELA 4 MAJA Rajd majowy w Kotline Klodzka Sroda, 30 kwietnia Czwartek, 1 maja Piatek, 2 maja Sobota, 3 maja Niedziela, 4 maja SRODA 30 KWIETNIA Zebranie, z racji rajdu, zostalo odwolane SRODA, 7 MAJA Zebranie NIEDZIELA, 11 MAJA Rajd leserski do Szamotul SRODA, 14 MAJA Zebranie NIEDZIELA, 18 MAJA Przemecki Park Krajobrazowy SRODA 21 MAJA Zebranie SOBOTA 24 MAJA Pogon za Rektorem WSB i za ryba w Lednogórze SRODA 28 MAJA Zebranie...112

4 SOBOTA, 31 MAJA Rajd slubny SRODA 4 CZERWCA Zebranie NIEDZIELA, 8 CZERWCA Wladcy Pierscieni SRODA, 11 CZERWCA Zebranie SOBOTA, 14 CZERWCA Otwarcie poludniowego odcinka TTR-u NIEDZIELA, 15 CZERWCA Rajd SRODA 18 CZERWCA Zebranie PIATEK 20 CZERWCA - NIEDZIELA 22 CZERWCA Rajd trzydniowy po TTR-S: Poznan Siemianice NIEDZIELA, 22 CZERWCA Rajd w okolice Lednogóry PONIEDZIALEK 23 CZERWCA - NIEDZIELA 29 CZERWCA Rajd w Góry Orlickie i pogórze po stronie czeskiej SRODA, 25 CZERWCA Zebranie zostalo odwolane SRODA, 2 LIPCA Zebranie NIEDZIELA, 6 LIPCA Rajd czeresniowy do Zaniemysla SRODA 9 LIPCA Zebranie /13 LIPCA 2003 (SOBOTA/NIEDZIELA) Nocnik SRODA, 17 LIPCA Spotkanie, godz. 19, Pod Groonvaldem oczywiscie LIPCA Klawy rajd do Bornego Sulinowa Twój dzien, twoja woda! Piatek, 18 lipca Sobota, 19 lipca Niedziela, 20 lipca NIEDZIELA, 20 LIPCA Rajd po Rowerowym Pierscieniu wokól Poznania SRODA, 23 LIPCA Zebranie NIEDZIELA, 26 LIPCA Rajd po ringu poznanskim SRODA, 30 LIPCA Zebranie SOBOTA, 2 SIERPNIA Rajd lesersko rozwalamy sprzet SRODA, 6 SIERPNIA Zebranie SOBOTA, 9 SIERPNIA

5 Rajd skapanych w sloncu i w wodzie SRODA, 13 SIERPNIA Zebranie PIATEK, 15 SIERPNIA Rajd wmordewind z turbodoladowaniem po Zerkowsko - Czeszewskim Parku Krajobrazowym SOBOTA, 16 SIERPNIA Rajd rekonwalescentów po WPN-ie SRODA, 20 SIERPNIA Zebranie NIEDZIELA, 24 SIERPNIA Rajd do Ksiaza Wielkopolskiego SRODA, 27 SIERPNIA Spotkanie NIEDZIELA, 31 SIERPNIA Rajd do Nowego Tomysla SRODA, 3 WRZESNIA Zebranie SOBOTA, 6 WRZESNIA Rajd lesny do Zlotowa NIEDZIELA, 7 WRZESNIA Lusówko - Steszew SRODA, 10 WRZESNIA Zebranie PIATEK, 12 WRZESNIA - SOBOTA, 13 WRZESNIA Rajd dwudniowy po okolicach Dolska SRODA, 17 WRZESNIA Zebranie SOBOTA, 20 WRZESNIA Rajd kanalowy SRODA, 24 WRZESNIA Zebranie SOBOTA, 27 WRZESNIA Debogóra - MTB XC Michalki NIEDZIELA, 28 WRZESNIA Rajd do Ksiaza Wlkp. i Dolska SRODA, 1 PAZDZIERNIKA Zebranie NIEDZIELA, 5 PAZDZIERNIKA Rajd po Puszczy Zielonce SRODA, 8 PAZDZIERNIKA Zebranie NIEDZIELA, 12 PAZDZIERNIKA Zielony Rajd Inwenatryzacyjny SRODA, 15 PAZDZIERNIKA Zebranie PIATEK - NIEDZIELA, PAZDZIERNIKA Rajd po Szwajcarii Chodzieskiej i nie tylko Piatek, 17 pazdziernika Sobota, 18 pazdziernika...201

6 Niedziela, 19 pazdziernika SRODA, 22 PAZDZIERNIKA Zebranie NIEDZIELA, 26 PAZDZIERNIKA Rajd do Wrzesni - Maciej S SRODA, 29 PAZDZIERNIKA Zebranie NIEDZIELA, 2 LISTOPADA Wybitnie asfaltowy rajd poswiateczny SRODA, 5 LISTOPADA Zebranie SOBOTA, 8 LISTOPADA Rajd do Zielonki SRODA, 12 LISTOPADA Zebranie NIEDZIELA, 16 LISTOPADA Rajd w okolice Kosciana SRODA, 19 LISTOPADA Zebranie SOBOTA, 22 LISTOPADA Ekstremalnie pieszym szlakiem zielonym SRODA, 26 LISTOPADA Zebranie SOBOTA, 29 LISTOPADA Andrzejki SRODA, 3 GRUDNIA Zebranie SRODA, 10 GRUDNIA Zebranie NIEDZIELA, 14 GRUDNIA Rajd leserski SRODA, 17 GRUDNIA Klubowa Wigilia PONIEDZIALEK, 29 GRUDNIA PIATEK, 2 STYCZNIA Rajd Sylwestrowy do Szwajcarii Chodzieskiej grudnia 2003 (poniedzialek) grudnia 2003 (wtorek) grudnia 2003 (sroda) stycznia 2004 (czwartek) stycznia 2004 (piatek) *************************************************************************** Kompletnosc: 122/122 = 100% Aktualizacja:

7 4 STYCZNIA 2003 (SOBOTA) Rajd Noworoczny Prezesa Nareszcie prawdziwa ZIMA. Mniam. W sobote 4 stycznia odbyl sie rajdzik. O 9.00 pod starym Marychem spotkali sie: Maciej (Team Giant), Pawel (z dlugimi wlosami, Team Merida, nie pamietam nazwiska) i Marcin (Team Victus Killer) i podazyli ku mojemu mieszkaniu na Naramowickiej, gdzie dolaczylem do kolegów. Pogoda byla cudownie zimowa, lekko mrozna, drzewa i krzaki oblepione szronem... Raj dla fotografa. Troche pomarudzilismy na mala frekwencje (która zwykle nie dopisuje, gdy rajd zapowiada sie wspaniale) i ruszylismy z kopyta ul. Nadwarcianska. Szkoda, ze mróz byl zbyt maly aby odpowiednio zmrozic kaluze, które zalamywaly sie pod naszymi kolami - zmuszajac nas do brniecia w czarnej mazi, ale wraz z koncem ul. Nadwarcianskiej skonczyly sie kaluze i wraz z nimi caly problem. Potem bylo juz tylko bialo i przyjemnie. Podjechalismy na brzeg Warty, aby poprzygladac sie zziebnietym kaczkom i pocwiczylismy freeride w zasniezonym lesie. Przez caly czas zapamietale sie nawzajem fotografowalismy - najlepszym modelem byl chyba Pawel, który naciagnal na twarz czarna czapke terrorysty z otworami na oczy i usta. To chyba lepszy patent od Jackowej maski z dziurkami na usta, gdy praktycznie wdycha sie to, co sie wczesniej wypuscilo z pluc i oskrzeli. Mielismy niejakie problemy z podjechaniem do Radojewa - lód i nachylenie terenu nie zrobilo jedynie wrazenia na Pawle, uzbrojonym w potezne, zimowe opony, mocno sflaczale i przez to uzyskujace lepsza przyczepnosc. To wlasnie tam pogratulowalismy Marcinowi przejechania z Cyklista ca kilometrów i tym samym stania sie pelnoprawnym czlonkiem naszego "gabinetu osobliwosci". Po kilku kilometrach sliskiej szosy dotarlismy do Biedruska - tutaj nieocenionym przewodnikiem okazal sie Maciej. Przed "Kuznia" tylko sie sfotografowalismy, nastepnie pojechalismy obejrzec palac, "swiatynie dumania" i resztki drewnianych zabudowan palacowych. Nastepnie Maciej powiódl nas do tylko sobie znanego (nie licze miejscowej zulerni) baru "Wierzbaczek", gdzie wypilismy po piwku, grzanym w kuchence mikrofalowej (za wylaczeniem niepelnoletniego Marcina). Rozochoceni, podazylismy droga przez poligon do Zlotkowa. Alez bylo tam pieknie! Piekne, zimowe widoki, sloneczko, zaledwie dwa - trzy samochody po drodze, wesolo chrupiacy snieg pod oponami naszych

8 pojazdów... pycha! Ze Zlotkowa pojechalismy dalej w strone Pawlowic Pierscieniem Rowerowym - zazwyczaj jest tam bardzo kamieniscie, ale tego dnia snieg wyrównal wyboje i jechalismy w mocno komfortowych warunkach. W Pawlowicach skrecilismy do Kiekrza, gdzie "nie przepuscilismy" znanej juz niektórym czlonkom Cyklisty cukierni. Pawel w mgnieniu oka wymienil przedziurawiona detke - chyba w tej kwestii jest najszybszy w naszym gronie... Teraz skierowalismy sie ku dolinie Bogdanki w strone Poznania. Po drodze zapoznalismy ciekawe dziewcze, pomykajace razno na rowerze GT (Pawel, milosnik tej marki, nieomalze popuscil z wrazenia!). Ledwie ja dogonilismy - wtedy zaproponowalem, ze zrobimy sobie wspólne zdjecie "na pohybel" dziewczynom z AKTR, które nam tego dnia nie dopisaly. Gdzies na wysokosci jez. Strzeszynskiego zostawilismy z tylu Pawla, zagadanego z panna - chyba w ogóle o nas zapomnial... Cóz, czy ktos twierdzi, ze AKTR to nie Akademicki Klub Towarzysko - Romansowy? ;o) A wczoraj... snieznobialo-rowerowe szalenstwo na zamarznietym jez. Maltanskim. Co Wam bede pisal - w srode zobaczycie fotki... prezessssssssssssssssssssssss

9 8 STYCZNIA 2003 (sroda) Zebranie Dzis zadebiutowalismy w nowej siedzibie na ul. Grunwaldzkiej 55. Cyklisci beda sie jakis czas spotykali w domku nr 4 (tuz za brama wejsciowa nalezy skrecic w lewo i prosto wzdluz plotu isc przed siebie, az dojdzie sie na miejsce przeznaczenia). W nowej siedzibie bylo pieronsko zimno, wiec nie siedzielismy dlugo i przed ósma zwinelismy manatki. Ustalilismy, ze rajd odbedzie sie w najblizsza sobote do mnie do Mosiny, a potem razem pojedziemy poszalec po zimowym WPN-ie. Zbiórka przy Starym Marychu o 9.00 rano. Na spotkanie, pierwsze w tym roku, przyszli: Andrzej, Jacek, Maciej S., Marcin B. i ja. Po ósmej przybyl tez Pawel S., ale nas juz nie zastal.

10 11 STYCZNIA 2003 (sobota) Rajd W piatek wieczorem rajd zostal odwolany z powodów technicznych tzn. choroby klubowiczów. Chory byl Andrzej, Jacek, Maciej S., Radek nie mógl, wiec nie bylo komu poprowadzic grupy do Mosiny. Jednak przed poludniem w sobote niespodzianie nawiedzil mnie Marcin B., który najpierw naprawil mi hamulce w rowerze, a potem wyciagnal mnie (specjalnie sie nie bronilam ) na rowerowe szalenstwo do Wielkopolskiego Parku Narodowego. Pogoda byla cudna. Bardzo mrozno, ale tez bardzo slonecznie i prawie bezwietrznie. Pojezdzilismy dwie godziny po parku. Tu bardzo mila niespodzianka: totalnie zamarzniete Jezioro Góreckie. Nie odmówilismy sobie przejechania go wzdluz i wszerz. Lodem dojechalismy do wyspy, na która normalnie nie ma sie jak dostac. Na niej stoja ruiny zameczku, które oczywiscie dokladnie zwiedzilismy. W ogóle po raz pierwszy bylam na wyspie, co spotegowalo mój dziki zachwyt wycieczka. Na koniec objechalismy wyspe dookola, pstryknelismy pare fotek i ruszylismy do brzegu. Przy wyspie spotkalismy Darka. Na brzegu rozstalam sie z Marcinem, który do Poznania pojechal przez Szereniawe i Komorniki, a Darek pojechal do mnie na herbatke. Potem sam wrócil do Poznania szlakiem wzdluz Warty. Wycieczka byla fantastyczna. Zmrozony snieg cudownie chrzescil pod kolami. Zal bylo wracac, ale robilo sie coraz zimniej, a ja jestem straszny zmarzluch.

11 15 STYCZNIA 2003 (sroda) Zebranie Na spotkaniu ludzi jak mrówków. Dawno juz nie bylo takiej frekwencji. Milo popatrzec na to nasze stadko. Serce sie raduje, jak w jednym miejscu spotyka sie tylu maniaków rowerowych. A zycie dzis postanowili sobie umilic: Andrzej, nowy kolega Marek Nawrocki, Pawel z Lubonia, Jacek, Maciej S., Miron, Marcin B., Michal K., Pawel S., Radek S. i ja. Andrzej dzis dokazuje jak pijany zajac w kapuscie i naprawde trudno nad nim zapanowac. Na poczatek raczy nas informacja, ze od piatku zaczyna uczyc sie niemieckiego. Bedzie do niego przychodzic nauczycielka, która jak mówi prezes: jest ruda i wszystko ma na swoim miejscu. Potem dyskutujemy o rowerowym powitaniu wiosny. Najpierw pada propozycja, zeby zrobic TTRs, który Andrzej wlasnie skonczyl projektowac. - A gdzie noclegi pyta Radek. - Po drodze odpowiada przytomnie Michal. Ta koncepcja jednak upada, bo rajd robimy z Halnym, a halniacy moga byc na taki wyjazd za slabi kondycyjnie to po pierwsze, a po drugie w niepewna pogode lepiej miec baze wypadowa, z której robi sie w zaleznosci od aury i skladu dluzsze lub krótsze rajdy. Nastepny pomysl to Dolina Baryczy. I na tym na razie staje. Rowery koledzy zostawili w przedsionku i co jakis czas, tzn. jak do budynku ktos wchodzi, mówie do Andrzeja: Rower ci kradna! a Andrzej jak oszalaly rzuca sie wtedy przed siebie, by ratowac swój pojazd przed potencjalnym oprawca. Smiechu jest przy tym co niemiara. Po którejs takiej zagrywce Andrzej wnosi rower do pokoju, w którym siedzimy. Ustalamy równiez, ze walne zebranie klubu odbedzie sie 1 lutego. Wybierzemy wtedy nowe wladze klubu. Wybory zapowiadaja sie ciekawie, bo nikt z aktualnego zarzadu nie zamierza kandydowac. Poczekamy, zobaczymy... W najblizsza sobote rajd poprowadzi Andrzej i pojedziemy zwiedzac okolice Obornik. Do Obornik jedziemy pociagiem, który z dworca odchodzi o 7.30 rano. Pawel z Lubonia stwierdza, ze o 9 to on moze jechac, ale o siódmej, kiedy jest jeszcze ciemno nie, to ponad jego sily. W piatek o Andrzej i Maciej beda w TV opowiadac o swojej wyprawie na Krym, o ile Andrzej znajdzie chwile czasu. Poza tym Maciej opowiada o swoim koledze

12 Francuzie, z którym na wakacjach wybiera sie na Korsyke i usilnie zacheca nas do wziecia udzialu w tej wyprawie. Panowie maja zamiar przejechac jakies 850 km. Rozchodzimy sie pózno, bo grubo po 21. Na zakonczenie Pawel S. sprawdza jak dzialaja jego chlapacze i pedzac najpierw przejezdza przez bloto, a potem wpada w kaluze. Niestety nie przewidzial, ze pod woda jest jeszcze zamarzniety lód i laduje w wodzie. Upadek jest dramatyczny, bo kolega zwichnal sobie bark. Tak wiec w szpitalu zalozono mu potem gustowne gipsowe ubranko i takim to sposobem Pawel unieruchomil sie rowerowo na dlugie szesc tygodni. Zdrowiej szybko!

13 18 STYCZNIA 2003 (sobota) ROWEROWE BOJERY W NOTECKIM TRÓJKACIE BERMUDZKIM czyli Rajd AKTR po wschodniej Puszczy Noteckiej by prezessssssssssss Opis Andrzeja: czas trwania: dlugosc trasy: 70 km RID 4:42:25 AVS 16,78 MAX 43:43 Team: Piotr Spychalski team Author po raz pierwszy na ekranie! ;o) Maciej team Giant Marcin team Victus Zabie team Tange Prezessssssss team Unibike Trasa: Roznowo Roznowice rez. Welna Bebnikat Lipa Bagna Rez. Bagno Chlebowo Lipa Chlebowo Ludomicko Podlesie L. Garncarski Bród Boruszyn Tarnówko Klempicz [szlak pieszy zielony] Zielonagóra Obrzycko L. Daniele Braczewo Jaryszewo Rez. Dolega Sycyn Dolny Piotrkówko Grabówiec Szczuczyn Szamotuly. Piec osób na rajdzie, rozpoczynajacym sie w sobote o siódmej rano w styczniu to duzy sukces tym bardziej, ze w nasze goscinne progi zawital nowy kolega Piotr Spychalski, jak sie pózniej okazalo, wytrwaly bojownik, mimo powaznej awarii sprzetu, o której bedzie pózniej. Ale po kolei, a wlasciwie od kolei rozpoczelismy. O malo co nie wsiedlismy do pieknego, czysciutkiego autobusu szynowego, jadacego jak sie na szczescie zorientowalismy do Grodziska Wlkp., czyli nam nie po drodze... Nie wiadomo, czy

14 powinnismy tego zalowac, poniewaz nadal nie wiemy, czy autobusem szynowym mozna przewozic rowery? Bilety niby te same, ale wnetrze tych autobusów przypomina miejskie srodki masowego razenia : drzwi sa dosc waskie, wiec nie sadze, aby... [wlasnie zadzwonilem na informacje PKP: mozna przewozic rowery autobusami szynowymi, trzeba miec, oczywiscie, odpowiedni bilet!]. Zabie dotarl w ostatnim momencie, gdy siedzielismy juz w przedziale. Oczywiscie jechal po peronie na rowerze i oczywiscie natknal sie na SOK-istów nie jest jednak oczywiste to, ze wspomnieni panowie tylko zwrócili mu uwage, nie wykorzystujac sytuacji, aby pognebic nierozwaznego Zabiego mandatem! Co za fuks... W drodze do Roznowa obserwowalismy piekny spektakl wschodzacego slonca bedac juz na stacji w Roznowie musialem pospieszyc sie ze zdjeciem, zeby slonce, w tle naszej grupy bedace, bylo jeszcze pomaranczowe. Ruszylismy zielonym szlakiem pieszym na pólnocny zachód, zaglebiajac sie w Puszcze Notecka. Przypomnial mi sie pewien grudniowy poranek sprzed wielu lat, kiedy z Tomkiem Nowocieniem zaczynalismy nasz co tu duzo mówic szalony trawers Puszczy do Gorzowa, co zajelo nam wtedy prawie cala dobe... tym razem warunki byly jeszcze ciezsze niz wtedy lesna droga przywitala nas blyszczacym, zimowym ubrankiem, pokrywajacym ja od lewej do prawej krawedzi gladka, nieskazona nawet ziarenkiem piasku, tafla lodu. Tak wiec pierwsze wywrotki nastapily juz na pierwszych kilometrach naszej wycieczki. Za dwoma mostami: na Welnie i Flincie, jej doplywie (meandry uroczej Welny malowniczo skute lodem, tu i ówdzie roztopionym, spod którego wyplywa woda z prawdziwie wiosenna energia) Maciejowi wyszlo powietrze z przedniego kola u niego to juz standard, wszak jezdzi uparcie na lysych oponach, które eksploatowal, na przyklad, na Krymie... Nie dalo sie detki reanimowac pompowaniem, wiec wkrótce zatrzymalismy sie na uroczej polance, oswietlonej niskim jeszcze sloncem, aby naprawic szkody w maciejowym Giant cie. Gdzie kucharek szesc, tam nie ma co jesc, wiec, czujac jeszcze po Krymie niechec do latania detek, zajalem sie fotografowaniem. Wkrótce przecielismy szose, na mojej 100- tce majaca numer 178 (nie wiem, jaki numer ma teraz) i znów zaglebilismy sie w las. Maciej i Zabie zaczeli sie bawic, przejezdzajac umyslnie przez zamarzniete kaluze, bedace dosc nieprzewidywalne w reakcji. Niektóre z nich, te biale i gladkie, pekaly, wydajac dzwiek podobny do tluczonej szyby okiennej. Na niektórych z nich kola rowerów zostawialy czarne spekania, tworzone przy akompaniamencie potepienczego odglosu, przypominajacego prucie sie starych gaci. Niektóre... cóz, niektóre okazywaly sie bardzo glebokie i co gorsza wypelnione czarna, brudna woda, do tego jeszcze sliskie nawet na dnie. Zapewne czekaly one

15 sobie cierpliwie na jednosladowych smialków. Pierwszy zostal zaskoczony Zabie wjechawszy na jedna z nich, pograzyl sie po piasty, po czym, steknawszy z wysilku, zwalil sie na bok, wysunieta reka niewiele pomogla. I takim sposobem Zabie jako pierwszy zostal pokonany przez kaluze, która zmoczyla mu bawelniane spodnie, rekawiczki i zgnoila mu buty. Nie powiem, zeby Zabie mial po tym wyczynie szczesliwa mine mial za to zapasowe rekawiczki, które tak bardzo mu sie przydaly. Gdyby nie one, na pewno odmrozilby sobie dlonie. Wkrótce dotarlismy do rozleglego, otwartego bagniska, które postanowilismy objechac od pólnocy. Minelismy duzy zaklad produkcji torfu (Chlebowo) i ruszylismy dalej, na poludniowy zachód, nadal lasem. Po drodze przecielismy Kanal Ludomicki i, terenem bardziej pofaldowanym niz poprzednio, ruszylismy ku Podlesiu. To bardzo tajemnicza wies, zagubiona w samym srodku Puszczy. Dziala tam tylko jeden sklep, a i on byl wlasnie zamkniety. Jakies brudne dzieci przygladaly sie nam z zywym zainteresowaniem, dorosli sledzili nas uwaznie zza plotów lub lekko odchylonych firanek w oknach. Klimaty jak z Malowanego ptaka Kosinskiego... To musi byc ciekawe zbiorowisko ludzi, az kipi tu zapewne od niesamowitych historii, dziwnych i tajemniczych wydarzen i niewytlumaczalnych zbiegów okolicznosci... Taki Przystanek Alaska lub Miasteczko Twin Peaks... a moze to ja mam obsesje na temat malych, zamknietych spoleczenstw, zwlaszcza po czytanych przeze mnie ostatnio lekturach lub po sluchanej muzyce? Tak czy inaczej, bylismy zapewne niecodzienna atrakcja dla miejscowych, w naszych fantazyjnie pstrokatych strojach rowerowych i na naszych pozeraczach kilometrów. Z Podlesia skierowalismy sie ku Boruszynowi. Okazalo sie to dobrym pomyslem. To duza wies i mielismy tam mozliwosc ogrzania sie i najedzenia w cieplym sklepie. Zabie kupil sobie skarpetki i humor mu sie zauwazalnie poprawil. Teraz czekal nas dluzszy odcinek jazdy odkryta szosa. Zmarzlismy okrutnie, przyzwyczajeni do znacznie cieplejszego lasu. W Tarnówku wjechalismy na trase TTR-N. Ech, lza sie w oku kreci, gdy sobie przypomne, ile razy ta droga juz jechalem... Zimno nie pozwolilo mi jednak na dluzsze sentymenty, wiec szybko zostawilismy wies z tylu, skrecajac za lesniczówka Tarnowiec z powrotem w las. Droga, prowadzaca stamtad do Klempicza jest wprost cudowna. Maciej i Zabie interesowali sie jednak bardziej wspólzawodnictwem w wywalaniu sie w brudne kaluze. Wszyscysmy zanosili sie oblakanczym smiechem, tlumionym przez nieprzebyty las, otaczajacy nas szczelnie dookola. Marcin i Piotr tez mieli swoje 5 minut w kaluzach, jedynie ja az do konca trzymalem sie dzielnie w swoim siodelku, nie dajac sie skusic kaluzom, tak przyciagajacym moich niespelna rozumu kamratów. Niewatpliwie wplyw na to mial takze mój aparat fotograficzny, znajdujacy sie w

16 torbie na krzyzu. Zabie znów zamoczyl niedawno kupione skarpetki, a takze ostatnia sucha pare rekawiczek, Maciej natomiast z pelna swiadomoscia wjechal w rozlegla a gleboka kaluze niestety, jego Giant owi daleko do najgorszego z bojerów, gdyz prawie wjechal pod lód, moczac oczywiscie spodnie i skórzane trzewiki. Wszystkich nas przebil jednak Piotr, który nieco pózniej po kolejnym klapnieciu tylna czescia tulowia na siodelko... wykrzywil jego prety tak, ze tylna czesc tego pozytecznego gadzetu smetnie zwisla ku dolowi. Widok, zaiste, smutny, a i komfort piotrkowego Authora najwidoczniej sie pogorszyl, gdyz skwapliwie zgodzil sie z naszym jowialnym stwierdzeniem w staropolszczyznie wyrazonym, iz rower go teraz wyrucha (dobrze, ze nie bylo z nami kobiet...) Klempicz slynny jest z tego, ze projektowano tam druga w Polsce oprócz Zarnowca elektrownie atomowa w Polsce, o mocy 4000 MW. Jednak protesty mieszkanców i wysokie koszty planowanej budowy spowodowaly, ze w 1990 roku odstapiono od inwestycji. Sam Klempicz okazal sie dla nas srodkiem swoistego trójkata bermudzkiego. A bylo to tak: wyjechalismy ze wsi zielonym szlakiem pieszym na pólnocny zachód, potem skrecilismy w lewo, ku Wronkom, aby po dosc dlugiej jezdzie... wrócic z powrotem do Klempicza! Ja tego z poczatku nie zauwazylem. Myslalem, ze jestesmy juz na rogatkach Wronek, gdy Piotr zaczal zanosic sie histerycznym smiechem. Myslalem, ze chlopakowi odbilo z wysilku, ale... on zna te okolice z podrózy samochodowych i od razu poznal, ze znów jestesmy w Klempiczu, tylko innej jego czesci. Cóz bylo robic? Nie bylo juz sensu jechac do Wronek, za dlugo czekalibysmy na pociag, zas powrót czerwonym szlakiem pieszym z Wronek nie wchodzil w rachube, bylo juz na to zbyt pózno. Tak wiec, tym samym zielonym szlakiem, który juz raz wywiódl nas w pole, wyruszylismy teraz w przeciwna strone, tym razem ku Zielonejgórze. Teraz znaki szlaku nie wywiodly juz nas w pole. Gdy juz wyjechalismy z lasu, do Obrzycka dotarlismy wygodna droga rowerowa, wiodaca bodajze z Piotrowa. Nie tracac niezbednego czasu, szybkim tempem zmierzalismy ku Szamotulom, przystajac jedynie na chwile kolo drewnianego szalasu kolo lesniczówki Daniele, niedaleko mostu nad Warta w Braczewie i w sklepie w Jaryszewie. Po wiekszosci grupy bylo juz widac zmeczenie. Najlepiej trzymal sie Marcin, nie odstepujac mnie nawet o obrót korby, nadspodziewanie dobrze radzil sobie nowopoznany Piotr, mimo swego garbatego siodelka. Wyraznego pecha mial dzis natomiast biedny Zabie, który przesadzil z mala iloscia powietrza w przedniej oponie, skutkiem czego obrecz mocno sie zwichrowala. Trzeba bylo rozpiac przedniego v-brake a. Zaowocowalo to radosnymi kwikami Zabiego, który nie mógl hamowac, zeslizgujac sie po blotnistej, stromo opadajacej ku rzeczce Samie, drózce. W Szamotulach jak zwykle przed czwarta juz wszystko zamkniete, wiec pojechalismy wprost na dworzec. Stamtad pociagiem o na szczescie okazal sie

17 nim niskopodlogowy pietrus wrócilismy do Poznania. Nie tylko my tego dnia odmrazalismy sobie tylki, w wagonie spotkalismy jeszcze dwóch kolarzy szosowych, wracajacych z Wronek. Na dworcu w Poznaniu pozegnalismy sie. To byl udany rajd. Duzo swiezego, lesnego powietrza, szybkie, bo utwardzone lekkim mrozem piaski Puszczy Noteckiej, kupa smiechu i zabawy. No i jest co wspominac. A o to przeciez chodzi. prezessssssssssssss

18 22 STYCZNIA 2003 (sroda) Zebranie Spotkanie na Groonwaldzkiej opisuje Andrzej: Udzial wzieli: Pawel (z dlugimi wlosami, nie pamietam nazwiska, team Merida) Marek Nawrocki nowy, jeszcze z nami nie byl na rajdzie Mikolaj Gumny nowy, jeszcze z nami nie byl na rajdzie Mateusz Kokocinski nowy, jeszcze z nami nie byl na rajdzie Zabie Marcin Piotr Jacek prezessssssss Duzo bylo smiechu i wspomnien z ostatniego rajdu. Glównie omawialismy nastepny wyjazd zdecydowalismy sie ostatecznie na moja propozycje trawersu Puszczy Noteckiej z Wronek do Krzyza. Mateusz i Mikolaj okazali sie bardzo napaleni na rajd, Marek mniej jak twierdzi, dla niego za zimno i za wczesnie pociag. Cóz, skad ja to znam... ;o) To na tyle.

19 25 STYCZNIA 2003 (sobota) Cyklista kontratakuje czyli drugi najazd na Puszcze Notecka Trawers Wronki Mialy Uczestnicy: Mateusz Kokocinski Team? po raz pierwszy na ekranie Mikolaj Gumny Team? - po raz pierwszy na ekranie Piotr Team Author Marcin Team Victus Prezesssssss Team Unibike Trasa: Wronki zólty szlak pieszy Rzecin Wronieckie Bloto Biala Hamrzysko niebieski szlak pieszy Jez. Biale Jez. Górne Mezyk - Jez.Ksieze - Jez. Male - Jez. Wielkie Mialy Dlugosc trasy: 46 km (Wronki Mialy) RID 3,59,32 AVS 14,92 STP 6,41,57 Drugi z serii typowo meskich wypadów, typowo technicznych, raczej bez zwiedzania (w Puszczy Noteckiej raczej niewiele jest zabytków), za to duza ilosc tlenu i zielonego koloru. Pociag osobowy o 8.35 do Wronek wybralem z litosci. Biorac pod uwage krótki jeszcze dzien powinnismy jechac pospiesznym ok. 7 rano, ale... niech tam! Warunki byly duzo lepsze od tych tydzien temu niewiele juz zostalo lodu, drogi, co prawda, nieco rozmarzly i przez to bywaly grzaskie, ale jeszcze nie na tyle, zebysmy nie mieli przyjemnosci w pokonywaniu nadnoteckich ostepów lesnych. Zólty szlak pieszy, którym wyjechalismy z Wronek na pólnoc, jest dosc dobrze oznaczony, a poza tym prosty jak drut, wiec nie mielismy szczególnych problemów z dotarciem do Bialej. Niewielka ilosc lodu tylko

20 pomagala, wiazac bloto, które byc moze za kilka dni bedzie juz duzo trudniejsze do pokonania. W Bialej skrecilismy w prawo na Hamrzysko. Ku naszemu zdumieniu, dojechalismy tam komfortowa droga asfaltowa, zapewne nowa moja mapa topograficzna, aktualizowana w 1999 roku, jeszcze jej nie uwzglednia. W Hamrzysku nieco sie pokrecilismy w miejscu w poszukiwaniu znaków szlaku niebieskiego, który okazal sie tak stary i tak dawno nie odnawiany, ze byl prawie niewidoczny. Jakos jednak nam sie powiodlo, a dalej poszlo juz jak z platka po prostu jechalismy pólnocnym brzegiem dlugiego ciagu jezior do Mezyka, gdzie szlak przechodzi na strone poludniowa. Tam byl naprawde niezly kawalek ostrej, terenowej jazdy waska sciezka, typowy singletrack, wiodaca nad samym lustrem wody, sliskie liscie, nieco blota i przede wszystkim zdradliwe, mokre galezie i korzenie, które z ochota pomagaly naszym rumakom zeslizgiwac sie w strone jeziora. No i te wszystkie pomniejsze galazki, wkrecajace sie nieustannie w szprychy... ale i tak bylo fajnie, zaswiadcza to wszyscy uczestnicy! Nad przesmykiem miedzy jeziorami: Bialym i Górnym, trafilismy na zagubione letnisko, zlozone z zamoznych, drewnianych chatek zapewne to miejsce odpoczynku jakichs burzujów z Poznania i ani zywego ducha. Nic dziwnego, pogoda raczej srednia... Tam tez stracilismy z oczu nasz szlak i podróz kontynuowalismy niekonczacym sie pasem szkólki lesnej, wygladajacej jak tundra to tutaj kilka lat temu mial miejsce gigantyczny pozar, który strawil las na pln. wschód od odcinka linii kolejowej drawsko Pomorskie Mokrz widac to wyraznie na mojej 100-tce. Za Mezykiem szlak byl mocno grzaski, natomiast nasi nowi koledzy Mikolaj i Mateusz mieli co prawda bohaterskie miny, ale bylo juz po nich widac mocne zmeczenie. Jadac rozleglym terenem pozarzyska, mijajac tu i ówdzie ocalale, ale niewielkie fragmenty lasu, powoli zblizalismy sie do Mialów. Przed sama miejscowoscia jest Jez. Wielkie, które stalo sie ofiara wycieku ropy naftowej obecnie trwaja prace usuwajace to swinstwo z gleby nadal udaje sie pozyskac kilka litrów na dobe. Jak juz jestesmy w Mialach, nalezaloby wspomniec, ze pewnego pieknego dnia przyjechal tu Piotr po... zone, która porwal do Poznania. Piotr bral tez udzial w gaszeniu pozaru Puszczy, stad mielismy dokladne informacje o okolicach Mialów. Zaprowadzil nas ten nowy kolega do swietnej restauracji Pod Borowikiem, gdzie zjedlismy pyszny obiadek. Co prawda, wczesniej mielismy w planach dojechac do Krzyza, ale ja musialem juz wracac do poznania, a Mateusz i Mikolaj chcieli i tak juz wracac (chyba ich nieco wymeczylismy), wiec podjelismy decyzje o odwrocie. Wygodnym, pietrowym osobowcem wrócilismy do Poznania. Warto takze nadmienic, ze w pociagu wymienilismy Mikolajowi