Gazetka przedszkolna : Grudzień 2013 r.

Transkrypt

1 Co w numerze: Gazetka przedszkolna : Grudzień 2013 r. List od nauczycielki Jakie ubrania do przedszkola? Czytamy z mama i tatą Boże Narodzenie Kącik kulinarny Legenda o choince Ciekawostki o św. Mikołaju Coś dla najmłodszych Jest taki dzień 1.Jest taki dzień, bardzo ciepły, choć grudniowy, Dzień, zwykły dzień, w którym gasną wszelkie spory. Jest taki dzień, w którym radość wita wszystkich, Dzień, który już każdy z nas zna od kołyski. Ref. Niebo ziemi, niebu ziemia Wszyscy wszystkim ślą życzenia, Drzewa ptakom, ptaki drzewom, Tchnienie wiatru płatkom śniegu. 2.Jest taki dzień, tylko jeden raz do roku, Dzień zwykły dzień, który liczy się od zmroku. Jest taki dzień, gdy jesteśmy wszyscy razem, Dzień piękny dzień, dziś nam rok go składa w darze. Ref. Niebo ziemi, niebu ziemia Wszyscy wszystkim ślą życzenia, A gdy wszyscy usną wreszcie Noc igliwia zapach niesie. Wszystkim przedszkolakom, rodzicom nauczycielom i pracownikom Przedszkola Samorządowego w Józefowie nad Wisłą najserdeczniejsze życzenia bożonarodzeniowe: Niech Boża Dziecina w stajence zrodzona obdarzy miłością wszystkich dookoła. Niechaj w ten świąteczny, wspaniały czas radość i pokój zagości w każdym z Was. Niech promienie noworocznej gwiazdki oświetlają mroki Nowego Roku 2014, napełniając szczęściem i pomyślnością. Życzą członkowie redakcji Figielka

2 Tak naprawdę to nie jest list. To garść próśb, pod którymi niejedna nauczycielka by się podpisała. Znalazłam go w miesięczniku Rodzice 09/08, a jego autorką jest pani psycholog Anna Łukaszewicz. Typowy przedszkolny poranek: sznur rodziców odprowadza swoje dzieci. Gdy maluchy zakładają kapcie, mamy i tatusiowie ustawiają się w ogonku do pań przedszkolanek, by przekazać swe prośby i uwagi. Proszę dopilnować, aby zjadła całą zupkę prosi mama Ani. Proszę nie nalegać, gdyby nie chciał jeść zupki rzuca w biegu tata Aleksa. Dobrze, będziemy pamiętać cierpliwie odpowiadają wychowawczynie, usiłując zapamiętać wszystkie rodzicielskie prośby. Pewnie same chciałyby prosić mamę Ani, Aleksa i innych smyków o kilka rzeczy, które bardzo ułatwiłyby im pracę czyli pomogły lepiej opiekować się maluchami. Niestety, one widzą się z nimi w przelocie i często nie wystarcza czasu na dłuższą rozmowę. Drodzy rodzice, pozwólmy więc dziś im się wypowiedzieć. Przychodźcie do przedszkola punktualnie. Dzieci łatwo się rozpraszają trudno mi zacząć zajęcia, gdy co chwilę ktoś puka do drzwi. Żegnajcie się z dzieckiem serdecznie i krótko. Nawet jeśli kapnie mu łezka przy rozstaniu, wasz spokój i zdecydowanie dodadzą smykowi otuchy, a mnie łatwiej będzie wciągnąć go w wir przedszkolnych zajęć. Ustalajcie z maluchem, kiedy po niego przyjdziecie. I koniecznie dotrzymujcie umowy. Jeśli zdarzy się coś nieprzewidzianego, powiadomcie mnie telefonicznie o spóźnieniu, a ja wytłumaczę dziecku, że mama odbierze je trochę później. Przykro mi patrzeć na rozczarowanie i niepokój maluchów, gdy ustalona pora przyjścia rodziców już minęła. Rozmawiajcie w domu z waszą pociechą o ważnych wydarzeniach przedszkolnych, np. jakimś problemie między dziećmi, spodziewanym odejściu wychowawczyni czy przyjściu nowej pani. Malec ma na pewno wiele myśli i uczuć związanych z tym, co się dzieje w przedszkolu, chciałby się nimi podzielić, a ja nie zawsze mam możliwość, by go spokojnie wysłuchać. Tym bardziej, że o niektórych swoich przeżyciach dziecko ma odwagę powiedzieć tylko mamie lub tacie. Proszę: nie podważajcie mojego autorytetu! Może się zdarzyć, że nie będziecie akceptować jakichś moich decyzji czy pomysłów. Porozmawiajcie o tym ze mną, przedyskutujmy razem daną kwestię. Ale nie krytykujcie mnie przy dzieciach. Gdy malec słyszy, że: Pani ma dziwaczne pomysły lub Pani nie ma racji, traci do mnie zaufanie i nie czuje się w przedszkolu bezpiecznie. Moje polecenia wykonuje z ociąganiem, jakby zastanawiał się, czy aby i tym razem pani przedszkolanka się nie myli. Możecie sobie wyobrazić, jak ciężko się mi wtedy pracuje. Mówcie mi o wszystkich problemach malucha, np. kłopotach w waszej rodzinie, zdarzeniach, które mogą mieć wpływ na jego samopoczucie i zachowanie. Jeśli są to sprawy, o których nie chcecie lub nie możecie otwarcie rozmawiać, powiedzcie ogólnie, np.: Mamy teraz sporo stresów, myślę, że Ania też to przeżywa. Taka informacja pozwoli mi dużo lepiej zrozumieć wasze dziecko (jego ewentualną nerwowość, wycofanie itp.) i lepiej się nim opiekować. Miejcie dla mnie chociaż trochę wyrozumiałości. Opieka nad całą gromadką maluchów przez kilka godzin dziennie pochłania mnóstwo uwagi i energii domyślacie się pewnie, jak czasem jestem zmęczona. Wybaczcie więc, jeśli od czasu do czasu zdarzy się mi zachować nie dość delikatnie czy mądrze wobec waszego dziecka. Zwykle po fakcie sama wiem, że zrobiłam błąd i jest mi po prostu głupio. Aha, kiedy zwracacie mi uwagę, że źle postąpiłam, róbcie to rzeczowo i spokojnie oraz co najważniejsze nigdy przy waszych czy innych dzieciach. Dziękuję! Materiały internetowe.

3 Jakie ubrania do przedszkola? Jak ubrać dziecko do przedszkola? Kierować się raczej modą, czy tylko i wyłącznie wygodą? I co zrobić, kiedy pogoda jest zmienna? Jak ubierać przedszkolaka, by co chwila nie zapadał na przeziębienia? Modnie, czy wygodnie? Posyłając dziecko do przedszkola, szczególną uwagę zwracamy na plan zajęć, zabawy edukacyjne, posiłki. Zdecydowanie mniejszą rolę odgrywa strój. Ten, pomijając fakt, że powinien być wygodny, musi również być odpowiednio skomponowany. W tej kwestii nauczycielki przedszkolaków dostrzegają dwa problemy: dziecko ubrane za ładnie i dziecko ubrane niewygodnie. Nie ma niczego gorszego, jak obawa malucha, że pobrudzi ładną czy kosztowną odzież. Jeśli decydujemy się na piękny strój, to zgadzamy się, że dziecko go poplami czy nawet podrze, co zdarza się nie tak rzadko. Bardzo lubię widok dziecka odbieranego z przedszkola po całym dniu, kiedy na jego ubraniu widać ślady aktywności. Wtedy wiemy, że bez skrępowania brało udział w zabawach i pracach, np. plastycznych, że się napracowało i to solidnie. Na wszelkiego typu zajęciach aktywizujących twórczo, uczących myślenia, rozwiązywania problemów (malowanie, rysowanie, budowanie), ostatnią rzeczą, o jakiej dziecko powinno myśleć, jest strój. Nawet jeśli farba znajdzie się na bluzce, a tusz z pisaka na rajstopkach, dziecko nie zasługuje na to, by robić z tego tragedię. Przedszkolaki warto więc ubierać przede wszystkim praktycznie. Łatwe w pielęgnacji i wygodne ubranie gwarantuje dziecku swobodę ruchu i brak obawy przed zniszczeniem czy ubrudzeniem eleganckiego stroju. Wygodny, praktyczny i łatwy w czyszczeniu strój ważny jest przede wszystkim w przypadku młodszych dzieci, które często się brudzą: podczas posiłków, prac plastycznych czy zabaw na świeżym powietrzu, które bawią się aktywnie, przepychają, upadają czy spędzają czas na dywanie. Pamiętajmy zatem: przy wyborze ubranka kierujmy się przede wszystkim wygodą naszego dziecka. Wygoda i swoboda ruchu są niezwykle ważne, np. podczas prób samodzielnego korzystania z toalety czy jedzenia obiadu z innymi dziećmi. Rodzicom praktyczne ubieranie dziecka zaoszczędzi stresu i pracy w przypadku zabrudzenia stroju. Pamiętajmy również o tym, że dzieci w przedszkolu uczą się samodzielności w ubieraniu się. Nie utrudniajmy zatem im tej nauki, przez zakładanie fikuśnych strojów trudnych do samodzielnego nałożenia i zapięcia. Strój przedszkolny powinien być nie tylko wygodny, ale także łatwy do zdjęcia i założenia przez dziecko: koszulka powinna mieć na tyle szeroki dekolt, aby maluch mógł ją bez problemu zdjąć i założyć, bluzka, bluza lub sweterek powinny być rozpinane (np. na suwak), dzieci często mają kłopot z zakładaniem ich przez głowę, spodenki i spódniczki powinny być na gumce to lepsze rozwiązanie niż guziki, suwak, pasek czy szelki, legginsy lub rajstopki bez stóp są znacznie łatwiejsze do założenia dla małych rączek, niż zwykłe rajstopy, skarpetki powinny mieć odpowiednio ścisłą gumkę wokół kostki: nie za mocną, aby nie obciskały, i nie za luźną, aby się nie zsuwały,

4 kapcie i buciki powinny być w odpowiednim rozmiarze (nie za małe, nie za duże), zapinane na rzepy lub ewentualnie wsuwane: suwaki i sznurówki będą trudnością dla niewprawnych paluszków, sukienki, kamizelki lub koszule na guziki oraz kombinezony to ubrania mniej komfortowe w noszeniu i trudne do zdjęcia i/lub założenia, ubrania dla malucha powinny być uszyte z naturalnych, przepuszczalnych materiałów, takich jak bawełna lub len, dobrze, aby były przyjemne w dotyku zwłaszcza młodszemu dziecku miękki materiał zapewni większe poczucie bezpieczeństwa, kolory nie powinny być zbyt jaskrawe, aby zbyt mocno nie pobudzały malucha, białe ubrania to kiepski wybór (szybko się brudzą), podobnie jak ciemne: czarny, ciemnogranatowy czy brązowy bez połączenia z innymi kolorami mogą być przytłaczające, większość dzieci ma swoje ulubione desenie lub wzory: paski, kwiatki, zwierzątka czy postacie z bajek, pozwólmy założyć maluchowi to, co lubi najbardziej. Na spacer z przedszkolakiem. Koniecznie na cebulkę! Pamiętajmy, że dzieci między 3 a 6 rokiem życia powinny spacerować w każdą pogodę, z wyjątkiem ulewnego deszczu i temperatury poniżej minus 11. W przypadku dzieci w tym wieku także doskonale sprawdza się ubieranie na cebulkę. Przedszkolaki rozpiera energia. Dlatego podczas spaceru trudno utrzymać je przez dłuższy czas w jednym miejscu. Za ciepło ubrane, biegając i skacząc błyskawicznie się spocą, a kiedy zrobi im się gorąco, natychmiast zrzucą część odzienia. Wystarczy taka zmiana temperatur i przeziębienie gotowe. Dlatego pilnujmy, aby nie ubrać malucha za ciepło. Ustalmy też z nim już przed wyjściem, że jeśli będzie mu gorąco, może lekko rozpiąć kurtkę, ale nie wolno mu zdjąć szalika i czapki. Pamiętajmy jednak, że ruch jest dla naszych dzieci niezwykle ważny i pozwólmy im się wyszaleć. Ubierając dziecko na jesienną, zimowa wyprawę, czy też do przedszkola pamiętajmy o tym, aby malca nie przegrzewać. Jesienią ubierzmy go na tzw. cebulkę w lekką kurtkę lub pikowaną kamizelkę, która ogrzeje plecy, a kiedy wyjdzie słońce i zrobi się ciepło, łatwo będzie ją zdjąć. Zwróćmy uwagę na to, by bluzeczki i koszulki, które zakładamy pod spód nie były za krótkie. Dobrze jest, jeśli bluzeczkę można swobodnie schować do spodni czy rajstopek. Do przedszkola ubierajmy malucha również warstwami. Czemu lepiej ubierać się na cebulę niż włożyć jeden gruby strój? Ponieważ 2-3 warstwy bardziej grzeją. Pomiędzy nimi znajduje się powietrze, a gdy jest ono nieruchome, stanowi świetny izolator. Zimą pierwsza warstwa to ciepłe majtki, podkoszulek i rajstopy. Rękawy i nogawki nie mogą obciskać kończyn, ponieważ, po pierwsze, hamuje się krążenie i ciało nie może się samo rozgrzewać, a po drugie, ubranie ściśle przylegające do skóry nie pozostawia miejsca na izolujące powietrze. Drugą warstwę stanowi ubranie dzienne, czyli to, co dziecko ma na sobie w domu. Warto zdecydować się na golf czy zapinany na guzik kołnierzyk. Istotne są też długi

5 rękaw (w dzianinowych bluzach i swetrach oraz zapinanych na guziki koszulach i bluzkach) oraz dopasowanie w pasie. Spodnie czy spódniczka powinny mieć wciągniętą gumkę, muszą mieć odpowiednio szerokie nogawki. (niezbyt szerokie, bo wewnątrz będzie hulał wiatr i nie za wąskie, żeby pod spód zmieściły się rajstopy i bielizna). Wybierając dla dziecka zimowe ciuszki, warto zwrócić uwagę na materiał, z jakiego są wykonane. Lepiej sprawdzą się materiały grubsze i puszyste, np. flanela, dzianina, sztruks czy dżins, niż cienkie i śliskie. Nie zapomnijmy też o ciepłych skarpetach. Buty powinny mieć niewielki płaski obcas, który ochroni stopę przed zimnem. W trzeciej warstwie uwzględniamy kaptur, podwatowaną kurtkę albo płaszczyk z flanelową czy futrzaną podszewką. Kurtka i płaszcz powinny być odpowiednio długie. Nie mogą sięgać tylko do pasa, lepiej, żeby zakrywały też pupę. Doskonale sprawdzają się dwie rzeczy: dodatkowy mankiet w rękawie, który nie wpuszcza do środka powietrza oraz ściągacz czy troczki do przewiązania w pasie, ponieważ utrzymują ubranie bliżej ciała. Ciało dziecka wychładza się szybciej, gdy jest mokre. Latem to korzystne zjawisko, lecz zimą z pewnością nie. Maluch może się zmoczyć na dwa sposoby: gdy zadziałają czynniki pogodowe (spadnie deszcz, śnieg, brzdąc przewróci się do kałuży itp.) albo dziecko się spoci. Na śnieg czy deszcz obowiązkowo wkładamy wodoodporne buty. Kurtki i rękawiczki powinny być raczej przeciwdeszczowe, aby skóra oddychała. Inaczej przemoczy je od środka parujący pot. Przez cały rok nie należy zapominać o bezpieczeństwie dziecka. W związku z tym lepiej wystrzegać się za luźnych ubrań, za długich nogawek oraz rękawów, wielkich, wystających kieszeni. Czytamy z Mamą i Tatą: Mama myć zaczyna, Tatuś będzie czyścił Przy tym wcale się nie zmęczy bo go wyręczy. Mój i ja mamy gorzej. Nam nikt sprzątnąć nie pomoże. Sam pozbieram więc zabawki, żeby włożyć je do.

6 BOŻE NARODZENIE Pierwsza wzmianka o Bożym Narodzeniu pochodzi z 354 roku, a zamieszcza ją rzymski kalendarz. Różne były w przeszłości terminy obchodów świąt Bożego Narodzenia. Świętowano w styczniu, marcu, kwietniu, a nawet w maju. Ostatecznie wybrano datę 25 grudnia - dzień przesilenia zimowego. W Polsce wieczerza wigilijna rozpoczyna się po zapadnięciu zmroku, gdy na niebie pojawia się pierwsza gwiazda. Wtedy cała rodzina gromadzi się w jednym pokoju, przy stole nakrytym białym obrusem. Pod nim rozłożone jest siano. W tym dniu wspomina się wszystkich, którzy nie mogą być z nami. To z myślą o zmarłych i o każdym, kto nie ma gdzie spędzić tego wieczoru, leży na stole dodatkowe, puste nakrycie. W Wielkiej Brytanii wigilijny posiłek zaczyna się w południe w ścisłym gronie rodzinnym. Obiad, bo trudno tu mówić o wieczerzy, składa się z pieczonego indyka i " płonącego puddingu". Wieczorem w Wigilię angielskie dzieci wywieszają swoje pończochy za drzwi, by nazajutrz rano odnaleźć je wypełnione prezentami. Tu narodził się zwyczaj pocałunków pod jemiołą wiszącą u sufitu. Taki pocałunek przynosi szczęście i spełnienie życzeń. Londyn jest ojczyzną pierwszych kartek z życzeniami. W 1846 roku Jon Horsley z Anglii zaprojektował pierwszą kartkę świąteczną z napisem "Wesołych Świąt Bożego Narodzenia i szczęśliwego Nowego Roku". W Niemczech "Boże Narodzenie" obejmuje trzy dni. W Wigilię w chrześcijańskich rodzinach przed lub po uczestnictwie w Mszy Świętej zapala się świece na choince i wtedy rozpoczyna się "gwiazdka" tzw. "Bescherung". Śpiewa się lub słucha się kolęd i członkowie rodziny obdarowują się wzajemnie prezentami. We Francji świąteczną atmosferę wyczuwa się już na kilka tygodni przed Bożym Narodzeniem. Francuzi wręczają sobie ręcznie robione kartki świąteczne oraz kupują prezenty. We Francji, w przeciwieństwie do Polski, nie ma Wigilii. Francuzi biorą udział we mszy, a 25 grudnia siadają do wspólnego obiadu. We Francji dzieci wierzą, że to mały Jezus przynosi im prezenty, które w wigilijną noc wkłada do bucików ustawionych przy kominku. We współczesnej Rosji bardziej uroczyście, niż Boże Narodzenie, świętowana jest noc z 31 grudnia na 1 stycznia. To czas prezentów, które w Rosji przynoszą Dziadek Mróz i jego wnuczka Śnieżynka. Boże Narodzenie jest obchodzone po świętach Nowego Roku, 7 stycznia. Święta Bożego Narodzenia w Stanach Zjednoczonych - choć raczej właściwie należałoby użyć zwrotu święto - gdyż tradycyjna amerykańska rodzina nie obchodzi Wigilii, a 26 grudnia jest normalnym dniem Pracy.

7 Ulep górę szyszek, których nie powstydziłyby się wiewiórki! Przygotuj: ½ kg krówek ciągutek; ok. 25 dag masła; 2 łyżki kakao; Sposób wykonania: Garnek postaw na ogniu i stale mieszając, rozpuść masło i krówki. Zdejmij garnek z ognia, pozwól masie lekko wystygnąć. Do masy wsyp około 1½ opakowania dmuchanego ryżu i całość wymieszaj. Posmaruj dłonie odrobiną masła i formuj szyszki! Smacznego!!! 50 dag sztucznego miodu 25 dag margaryny 15 dag cukru 4 jajka 1 kg mąki pszennej 1 torebka proszku do pieczenia 2 torebki przyprawy do pierniczków Sposób przygotowania: : Miód roztapiamy w rondelku, dodając margarynę i przyprawę do pierników. 10 dag cukru gotujemy z odrobiną wody. Tak przygotowany karmel łączymy z miodem, margaryną i przyprawą, całość studzimy. Żółtka oddzielamy od białek i ucieramy z resztą cukru. Dodajemy do nich ostudzoną masę z karmelem. Następnie, cały czas ucierając, wsypujemy proszek do pieczenia i przesianą mąkę. Pozostałe białka ubijamy na sztywną pianę, którą dodajemy do ciasta. Wszystko dokładnie mieszamy i wyrównujemy. Wierzch ciasta posypujemy mąką i zostawiamy na noc. Następnego dnia wałkujemy ciasto na grubość ok. 0,5 cm i wycinamy foremkami dowolne kształty. Pierniczki świąteczne układamy na wysmarowanych tłuszczem blachach i pieczemy w średnio nagrzanym piekarniku. Po ostudzeniu pierniczki świąteczne można dekorować lukrem lub farbkami spożywczymi. Smacznego!!!

8 LEGENDA O CHOINCE Piękna to była noc, w której Jezus Chrystus się narodził. Wszystko, co żyło wokół stajenki, chciało zajrzeć do niej i ucieszyć dziecię. Tuż przy stajence rosły trzy drzewa. Piękna i okazała palma, wdzięczna oliwka i skromna choinka. Co chwila zaglądały do stajenki i szumiąc listkami cicho szemrały słodką kołysankę Bożej Dziecinie. Jezus spał spokojnie w ramionach swej matusi. A kiedy się zbudził i otworzył oczęta, wtedy palma powiedziała do smukłej oliwki: Chodź, pójdziemy się pokłonić Jezusowi Dobrze zaszemrała oliwka idźmy zaraz. Pójdę i ja z wami dorzuciła cicho nieśmiała choinka. Ty? rzekły pogardliwie dumne drzewa. Ty jesteś taka brzydka, masz kłujące igły i nieładnie pachniesz. Cóż ty dać możesz Jezusowi? Chyba chcesz go przestraszyć. Zamilkła biedna choinka, słysząc takie złośliwe słowa, i cichutko zapłakała. Tymczasem palma pokłoniła się przed żłóbkiem i składając najpiękniejszy swój liść u stóp dzieciątka, powiedziała Ofiaruję Ci, Dzieciątko Boże, ten liść, by chronił Cię od żaru słońca i złośliwego deszczu. A drzewo oliwne, pochylając się nieco, upuściło ze swych soczystych gałązek kilka kropli przezroczystej oliwy o przepięknym zapachu. I cała stajenka pełna była teraz najsłodszej woni. Boże Dzieciątko uśmiechnęło się serdecznie i w podziękowaniu pokiwało im rączką. Zakołysała się radośnie dumna palma, zaszeleściło listkami uszczęśliwione drzewko oliwne. Tylko niepozorna choinka spoglądając na nie, westchnęła żałośnie i rzekła do siebie ze smutkiem: Tak, palma i oliwka to naprawdę piękne drzewa. A ja jestem biedna i brzydka. Pewnie by się mnie mały Jezusek przestraszył. Zostanę na uboczu, żeby nie przerazić Bożej Dzieciny. Lecz był ktoś, kto usłyszał skromne słowa zasmuconego drzewka. To mały aniołek, który stał przy żłóbku. Słyszał on także dumne słowa palmy i żal mu się zrobiło biednej choinki. Podszedł więc do niej i powiedział: Nie płacz, choinko. Spełni się twoje pragnienie. W nagrodę za swoją skromność tak cię wspaniale przystroję, że zachwycisz Jezusa. I skinął na gwiazdki złote, co wesoło mrugały na nieba błękicie. Na wezwanie aniołka gwiazdki jedna po drugiej spadały z nieba i siadały na drżących z radości gałązkach choinki. Mała, niepozorna choinka rozbłysła wspaniałym blaskiem. Wyglądała jak zaczarowana. Boża Dziecina uśmiechnęła się uszczęśliwiona, zaczęła klaskać rączkami i wyciągać je w stronę ślicznego drzewka. I od tego dnia, co roku na Boże Narodzenie choinka staje się radością wszystkich dzieci. Jak tam, w Betlejem, koło niej stoi żłóbek, a w gałązkach błyszczą złote gwiazdki i różnokolorowe świecidełka. Wśród rozłożystych gałązek ukryte są skarby, o których dziecko cały rok marzy. A choinka cieszy się radością dzieci i wspomina tę dawną piękną noc w Betlejem.

9 Ciekawostki o św. Mikołaju Kim był prawdziwy św. Mikołaj? Urodził się na przełomie III i IV wieku w Turcji w rodzinie bogatych kupców. Był biskupem diecezji Myry. Umarł 6 grudnia, najpewniej w 352 roku. Miał 65 lat. Skąd tradycja rozdawania prezentów? Pochodzi ze średniowiecza. Już w XII w. Mikołaj miał rozdawać prezenty, ale i wymierzać kary. 5 grudnia wypytywał nauczycieli o zachowanie uczniów, a następnego dnia wracał z podarunkami bądź karą. Tradycja nakazująca przychodzić Mikołajowi 24 grudnia wywodzi się z kultury anglosaskiej. Po czym rozpoznać współczesnego św. Mikołaja? Miły dziadek, dość gruby. Ma długie włosy, wąsy i brodę w kolorze białosrebrnym. Nosi czerwoną czapkę z pomponem, kubrak, spodnie i rękawice wykończone białym futrem. Na brzuchu jest opięty szerokim, czarnym pasem (każdy prawdziwy św. Mikołaj ma wystający brzuch). Buty ma wysokie, czarne z cholewami. Podróżuje saniami zaprzęgniętymi w osiem reniferów. Rzecz absolutnie konieczna - worek. Gdzie mieszka? W Laponii w północnej Finlandii, poza kręgiem polarnym. Gdzie zostawia prezenty? W Holandii napełnia słodyczami buty dzieci ustawione na parapetach okien. We Francji wkłada je tylko do wyczyszczonych kapci. W Szwecji do skarpet zawieszonych przy kominku z przyczepionymi karteczki z wierszykiem zagadką. W USA wchodzi do domów przez komin i w zależności od stanu zostawia prezenty w skarpetach lub pod choinką. Jak jest nazywany w różnych krajach? Holandia - Sinter Klaas Francja - Pere Noël Szwecja - Jul Tomte Niemcy - Weinachtsmann Azerbejdżan - Szachta Babah Brazylia - Papai Noel Finlandia - Joulupukki Hawaje - Kanakaloka Hiszpania - Los Reyes Magos Japonia - Santa Kurohsu Rosja - Dziadek Mróz Węgry - Karácsony Apó Jakie znaczenie św. Mikołaj ma w Polsce? Polska topografia zna 62 miejscowości, które od imienia Mikołaja mogły zapożyczyć swoje nazwy. Wśród nich są miasta Mikołajki i Mikołów. O jego popularności w naszym kraju świadczy również to, że jego imię jest często nadawane. Wśród znakomitych Polaków nosili je: Kopernik, biskup Trąba - pierwszy oficjalny prymas Polski, peta Rey. Pod jego wezwaniem jest aż 327 kościołów.

10

11