J. Mal MORDERSTWO W BANKU

Transkrypt

1

2

3

4 J. Mal MORDERSTWO W BANKU

5 Copyright by J. Mal Wszelkie prawa zastrzeżone. Rozpowszechnianie i kopiowanie całości lub części niniejszej publikacji jest zabronione bez pisemnej zgody autora. Morderstwo w banku J. Mal Wydanie II Rok

6 Morderstwo w banku występują: Alicja Nieparzysta zdeklarowana singielka i karierowiczka o ekstrawaganckim ubiorze, jak również sposobie bycia. Jest wybuchowa, bezkompromisowa i stanowcza. Posiada zdolności przywódcze. Margaret (Mateusz) Piszczek niegdyś mężczyzna, teraz kobieta (w ostatecznym rozrachunku zmiana płci wyszła jej na dobre). Samotnie wychowuje nastoletniego syna. Ze zwykłego gońca awansowała do Działu Kontroli. Ważne życiowe decyzje zwykła podejmować pod wpływem chwili, emocji. Jest bardzo kochliwa, emocjonalna, łatwo się wzrusza. Anastazja Potaczek ma męża, Henryka. Cierpi na palpitacje serca, jest lękliwa i mało rozgarnięta, lecz w pracy odznacza się nad wyraz dużą sumiennością. Skończyła ekonomię na renomowanej polskiej uczelni. Dyrektor Fader (Ojciec Dyrektor) mężczyzna w średnim wieku, prawie łysy (dla niepoznaki nosi gustowny tupecik). Jest bardzo niski i przysadzisty, o krępej budowie ciała. Skrycie ukrywa fakt, że skończył zaledwie zawodówkę, a dyplom ukończenia studiów wyższych kazał podrobić. Chodzi w garniturach Armaniego. Hazardzista (często popada w długi), ma słabość do dobrych (drogich) mocnych trunków. Wyrachowany i chciwy. W życiu kieruje się dewizą czas to pieniądz. Przejawia słabość do dobrze sytuowanych i wysoko postawionych klientów. Zombie (Daniel Potulicki) klient, który widział za dużo. Nim zginął, był drobnym przedsiębiorcą, który korzystał z usług banku BKO. Za życia miał opinię cichego, spokojnego, wręcz nijakiego człowieka. Jako zombie budzi grozę i respekt. Alicja jest jednak zdania, że w swej nowej postaci wygląda on bardziej komicznie niż strasznie. Jadwiga Kapuśniak zastępca dyrektora, lat 49. Skromna, cicha, pracowita. Z pokorą wykonuje większość obowiązków należących do Fadera, za co tylko on zdobywa laury. Kobieta nosi mało gustowne okulary o grubyh szkłach, przez co wygląda na starszą, niż jest w rzeczywistości. Ma uśmiech ropuchy i podobno nieświeży oddech, choć dobrze się maskuje. Złośliwi twierdzą, że wygląda, jakby połknęła kij od szczotki. 3

7 Wampir Edward bardzo przystojny, potrafi uwodzić kobiety. Wysoki, ciemny blondyn o hipnotyzującym spojrzeniu i głosie. Ma 101 lat. Przejawia wiele talentów, jednym z nich jest tańczenie tanga argentyńskiego. Koneser różnych rodzajów krwi w szczególności A 2 B Rh (-). Wampir Joachim młodszy brat Edwarda. Ma żyłkę do interesów. Dzięki niezwykłemu instynktowi zarabia miliony na giełdzie. Nosi aparat ortodontyczny. Twierdzi, że jest najzwyczajniejszym w świecie obywatelem płacącym podatki. Wampir Ludmił ma 250 lat. Jako człowiek był znanym śpiewakiem operowym. Po przemianie w wampira (spadł na niego żyrandol) bezpowrotnie stracił swoje wokalne zdolności okropnie fałszuje, mimo to nadal ochoczo śpiewa. Krystian Boruc goniec, lat 25. Jest bardzo uczynny i przyjacielski. Pracę w banku traktuje jako zajęcie tymczasowe, pięć razy zmieniał kierunek studiów. Skrycie podkochuje się w Margaret, chodzi nawet na lekcje hiszpańskiego, aby jej zaimponować. Swojej wybrance przynosi ulubione ciastka. Agata Szczech sekretarka dyrektora, młoda, niedoświadczona, za to urokliwa dwudziestolatka o słusznych wymiarach. Posadę w banku dostała dzięki znajomości. Doskonale wie, jak się w życiu ustawić. Na ogół tylko udaje, że pracuje. Jej największym marzeniem jest znalezienie dzianego faceta z mieszkaniem. 4

8 Bank BKO & spółka prężnie i solidnie działa na rynku finansowym już od 1901 roku. Od wielu lat cieszymy się ogromnym zaufaniem Klientów. Stawiamy na rozwój i bezpieczeństwo finansowe, co czyni nasz bank niezwykle atrakcyjnym dla bogatych inwestorów, którzy szukają oparcia w dobie kryzysu. Cechuje nas profesjonalna, miła obsługa, kameralna atmosfera i usługi świadczone na najwyższym poziomie. Bo Klient jest najważniejszy. W naszej placówce zapewniamy luksusowe, super wygodne siedzenia z funkcją masażu (+świeżo parzona kawa gratis). Już dziś załóż wysoko oprocentowane konto w BKO, a otrzymasz specjalny kupon rabatowy na usługi dentystyczne na terenie całym kraju! Ale to nie wszystko! Dodatkowo oferujemy specjalną lokatę dla VIP-ów oraz złotą kartę kredytową z prowizją 200% od każdej dokonanej transakcji. Bank BKO Bezczelni Krwiopijcy (Twoich) Oszczędności czekają właśnie na Ciebie! I A licja Nieparzysta, podrapawszy się uprzednio po garbatym, wydatnym nosie, marszcząc groźnie pięknie wymodelowane, wąskie brwi w kolorze zielonym, pasującym do koloru ostrzyżonych na jeża włosów, stanowczo walnęła pięścią w biurko i głośno wrzasnęła: Dosyć tego! Tak dalej być nie może! Na to koleżanki, poruszone tym nagłym i niespodziewanym atakiem furii swojej kierowniczki, podskoczyły z przestrachem na krzesłach, a jedna z nich,margaret, omal nie udławiła się ciastkiem. Dosyć tego! powtórzyła Alicja, a wąska strużka śliny spływała jej po karmazynowych ustach, kapiąc na podłogę. Czy wiecie, co te imbecyle z regionu znowu wymyśliły? Koleżanki nie wiedziały, toteż przecząco pokręciły głowami. Obetną nam płace! Znowu! Z powodu niby-kryzysu! poinformowała Alicja. Co?! Margaret z trudem przełknęła resztkę spożywanego ciastka. 5

9 Tak, moje drogie! To skandal! Skandal i chamstwo! Człowiek zaharowuje się na śmierć dla tej firmy, nie dosypia, nie dojada, i co otrzymuje w zamian? Obniżkę i tak już lichej pensji, która ledwo starcza na godziwe utrzymanie! Tak nam się odpłacają! Teraz to nawet nie będzie mnie stać na mój ulubiony lakier do paznokci. Wyobrażacie to sobie? Ale dlaczego? zapytała Margaret pochlipując głośno, co nadało żałobny ton sytuacji. Margaret zawsze należała do markotnych. Mówiłam już przecież, przez kryzys finansowy. Nie oto mi chodzi. Dlaczego nie stać cię będzie na lakier do paznokci? Przecież używasz lakieru za 3.50 zł To jaka ma być ta obniżka płac? zapytała z paniką w głosie Anastazja i odruchowo złapała się za serce. Boże, co ja powiem mojemu Heńkowi. Za co kredyt spłacimy? A ja co powiem mojemu synkowi? zawtórowała koleżance Margaret. Na siedemnaste urodziny obiecałam mu skuter i bilet na koncert heavy-metalowy. Jeśli ich nie dostanie, biedaczek gotów jeszcze znowu zacząć brać marysię! Marysię? zdumiała się Anastazja. No wiesz ty co! Jak żeś własnego syna wychowała! Cudzołożnika! Masz coś do mnie?! żachnęła się Margaret. Chodziło mi o marihuanę, zioło takie, idiotko jedna! Jak ty w ogóle skończyłaś tę swoją ekonomię? Na pewno bez marihuany, tak jak ty odgryzła się koleżance Anastazja. Zamknąć się! upomniała podwładne Alicja, nerwowo pocierając skronie. Ta czynność zawsze ją uspokajała, ilekroć gdy miała poważny problem. W głowie obmyślała już plan działania. Trzeba było coś przedsięwziąć, i to szybko. Alicja doskonale wiedziała, że nikt poza nią tym się lepiej nie zajmie. Losy całej kadry BKO spoczywały na jej barkach. Musiała jakoś przekonać innych do buntu. Nie było czasu do stracenia. 6

10 Hmmm chrząknęła doniośle nie czas ani miejsce na wzajemne spory, moje drogie panie. Stoimy w obliczu problemu, który wspólnie musimy jakoś rozwiązać. Margaret zachlipała spazmatycznie, zaś Anastazja pokiwała głową, zrezygnowana. Obniżą nam pensje ciągnęła dalej Alicja na dodatek planują również redukcję zatrudnień w głównym oddziale. A wszystko w podzięce za naszą katorżniczą pracę dla tego banku. Dla przypomnienia dodam, że regularnie każdego miesiąca oddajemy, ba, jesteśmy przymuszani do oddawania krwi. I gdzie tu sprawiedliwość? Masz całkowitą rację, Alicjo potwierdziła Margaret ostatnio upuścili mi parę litrów krwi, grożąc że zabiorą premię. A wszystko przez tych ohydnych krwiopijców VIP-ów. Mam już tego dość! Jestem samotną, zapracowaną matką z długami i żądam respektu dla mojej osoby. Koleżanki zgodnie przyznały jej rację. Wszyscy pracownicy z oddziału mieli okazję poznać Margaret jako Mateusza, który karierę w BKO zaczynał na stanowisku gońca. Parę lat wcześniej wyjechał na wakacje do Portugalii. Tam poznał niebiańsko przystojnego Hiszpana, w którym zakochał się bez pamięci. Jako że obiekt miłości nie odwzajemniał tego uczucia i zdecydowanie preferował kobiety, Mateusz bez zastanowienia postanowił poddać się operacji zmiany płci w renomowanej klinice w Lizbonie. Przeszedł serię bardzo skomplikowanych, niekiedy bolesnych zabiegów, jak również intensywną terapię hormonalną. Na pokrycie kosztów całego przedsięwzięcia zaciągnął kredyt konsolidacyjny z niskim oprocentowaniem. W końcu, po miesiącach wyrzeczeń i niezliczonych pobytach w szpitalu, Mateusz stał się kobietą o wdzięcznym imieniu Margaret. Z początku trudno mu było oswoić się z nową tożsamością. Nie od dziś jednak wiadomo, że w imię miłości człowiek gotów jest do największych poświęceń. Tym razem jednak trud okazał się daremny, gdyż w międzyczasie niebiańsko przystojny Hiszpan wyjechał z nową kochanką na Wyspy Kanaryjskie. Zrozpaczony Mateusz (o przepraszam Margaret) początkowo próbował uleczyć złamane serce, imprezując w barach i klubach nocnych. Jako że środki finansowe uległy wyczerpaniu i trzeba było z czegoś zapłacić pierwszą ratę kredytu, marnotrawny goniec wrócił do Polski po nieco przedłużonym urlopie. W pierwszej kolejności udał się do przełożonego, by błagać go o ponowne przyjęcie do pracy. Wprawdzie posada gońca była już obsadzona przez nijakiego Krystiana 7

11 Boruca, lecz dyrektor oddziału, który nigdy nie pozostawał obojętny na kobiece wdzięki, zgodził się zatrudnić Margaret w Dziale Kontroli Wewnętrznej. Jej nową szefową została Alicja Nieparzysta. Jakiś czas później Margaret, kierując się po raz kolejny nagłym i niepohamowanym odruchem serca, postanowiła adoptować afrykańskie dziecko z ubogiej rodziny. Dopiero po fakcie okazało się, że biedny, mały chłopiec z Czarnego Kontynentu jest w istocie nastoletnim, zbuntowanym Afroamerykaninem z patologicznej rodziny zamieszkałej pod Rzeszowem. W ten oto sposób niepozorny goniec o skłonnościach homoseksualnych stał się heteroseksualną kobietą samotnie wychowującą syna, który od czasu do czasu popalał marihuanę. Ale dość już o Margaret i jej skomplikowanym życiu osobistym Zostaliśmy przyparci do muru rzekła poważnie Alicja. W tej sytuacji nie mamy wyjścia, musimy działać. Co zatem proponujesz, Alicjo? spytała Anastazja, która w międzyczasie zdołała nieco ujarzmić skołatane nerwy. Zorganizujemy strajk odparła zdecydowanie. Świetna myśl pochwyciła szybko Margaret będą mieli się z pyszna. No nie wiem wyraziła powątpiewanie Anastazja a co, jeśli wszystkich nas wyrzucą na bruk lub, co gorsza, dadzą na pożarcie, ehmmm klientom? Ostatnie słowo z wiadomych względów z trudem przeszło jej przez usta. Margaret zadrżała. Alicja machnęła lekceważąco ręką. Bez obaw uspokajała koleżanki zrobimy strajk na skalę krajową i zaangażujemy wszystkich pracowników. Ludzie mają dość wyzyskiwania. Najpierw jednak trzeba zwołać tajne zebranie. Dyrektor Fader, przez swych największych zwolenników zwany także Ojcem Dyrektorem, jak w każdy czwartek po południu przebywał w swym gabinecie, gdzie II 8

12 obmyślał dalekosiężną strategię rozwoju banku. Od wielu lat sprawował funkcję dyrektora BKO, zaś na ostatnim posiedzeniu zarząd mianował go również prezesem. Piastowanie wysokiego stanowiska (a co dopiero dwóch stanowisk jednocześnie) w jednym z największych banków w kraju to bez wątpienia duży prestiż, lecz także wielka odpowiedzialność i życie w ciągłej obawie, że to stanowisko się straci. Lecz Dyrektor Fader, stateczny, łysiejący mężczyzna w średnim wieku, który brak włosów na głowie skrzętnie ukrywał pod gustownym tupecikiem, był wręcz stworzony do obejmowania wysokich stanowisk, a zwłaszcza wysokich uposażeń, które się z nimi wiążą. Wszak miał ogromne potrzeby. Będąc nałogowym hazardzistą, który od wczesnej młodości przejawiał słabość do kosztownych gadżetów, mocnych trunków i pięknych kobiet, stale tonął w długach. Z kłopotów finansowych zazwyczaj wychodził obronna ręką, a to dzięki nietuzinkowemu sprytowi oraz doskonałym umiejętnościom interpersonalnym zapewniającym intratne kontakty biznesowe. Jako dyrektor BKO mógł także poszczycić się wysokimi kwalifikacjami posiadał dyplom zagranicznej uczelni w zakresie finansów i bankowości oraz trzy certyfikaty znajomości języków obcych. Ojciec Fader zastanawiał się właśnie, jakim sposobem powiększyć już i tak rosnące zyski BKO. Obecnie miał sporo wydatków, na domiar złego wierzyciele ścigali go za niespłacone długi w kasynie. Potrzebował pieniędzy, wciąż więcej i więcej. Ostatnią deską ratunku były fundusze banku, jednak na chwilę obecną zyski nie rosły w wystarczająco szybkim tempie, aby mogły pokryć w całości długi Ojca Dyrektora. Dlatego musiał przedsięwziąć odpowiednie kroki. Na początek kazał obniżyć płace szeregowym pracownikom. Jednocześnie w przyszłym planie kwartalnym podwoił wartość oczekiwanych zysków, które powinni wypracować doradcy- sprzedawcy. Jednak w dalszym ciągu to było za mało. Rozmyślania Dyrektora, za sprawą których pozbył się jeszcze większej ilości włosów na głowie, przerwało pukanie do drzwi. Zamierzał odprawić delikwenta z kwitkiem, był bowiem święcie przekonany, że to jego sekretarka lub kolejny zdenerwowany klient, który poniewczasie zorientował się, że oskubano go na 200% prowizji za płatność kartą kredytową. Jestem zajęty, na drzwiach chyba pisze wyraźnie: NIE PRZESZKADZAĆ. Ile razy można szybko przerwał, gdy ujrzał stojącą w progu postać nadzwyczaj chudego, wysokiego i całkowicie łysego mężczyzny o chorobliwie bladej skórze. Petent ubrany był w czarny garnitur w białe paski, do tego śnieżnobiałą koszulę i 9

13 ciemnogranatowy krawat, na ręce miał niesamowicie drogi zegarek znanej marki, a na jego nogach połyskiwały czarne jak węgiel lakierki. Niedbale strzepnął ledwo dostrzegalny pyłek z rękawa, a następnie omiótł smutnym spojrzeniem przeraźliwie czerwonych oczu gabinet Ojca Dyrektora. Ach, pan Joachim we własnej osobie! jęknął Fader speszony. Bardzo przepraszam, ale nie spodziewałem się pańskiej wizyty W istocie, nie byłem zapowiedziany odparł aksamitnym głosem, który przyprawiał o ciarki na ciele. Czy to problem? Nie, skądże znowu! zaprzeczył żywo Dyrektor, wstając i podsuwając fotel gościowi. Proszę spocząć, łaskawy panie. Dziękuję, postoję. Tak się akurat składa, że my, Nieśmiertelni, nigdy nie odczuwamy zmęczenia. Ostatnie zdanie Joachim wypowiedział takim tonem, że Dyrektora Fadera przeszedł dreszcz grozy. Przełknął nerwowo ślinę. Usiadł za biurkiem, by po chwili znowu wstać, a następnie usiąść z powrotem.ten dość osobliwy ceremoniał w przypadku Ojca Fadera przywodził na myśl taniec brzucha otłuszczonego wieloryba. Należy dodać, że jego brzuch przy gwałtowniejszych ruchach poruszał się niezależnie od reszty ciała. W rzeczywistości Dyrektor zmagał się z konfliktem dwóch przeciwstawnych dążeń przemożnym pragnieniem ucieczki, a nakazem stawienia czoła potencjalnemu niebezpieczeństwu. Ostatecznie zwyciężyło to drugie. A więc, w czym mogę panu służyć? zapytał w końcu. Potrzebujemy więcej krwi rzekł, nie owijając w bawełnę Joachim mieliśmy ostatnio małą imprezę w gronie najbliższych znajomych, dużo wypiliśmy i sam pan rozumie. Mrugnął znacząco. Poza tym mój drogi brat chciałby pozyskać swoją ulubioną krew o grupie A 2 B Rh (-). Takiej krwi niestety nie mamy. Jest bardzo rzadka. Ale oczywiście zgodnie z naszą umową możemy od ręki załatwić każdą inną. 10

14 Będziemy zobowiązani. Potrafimy się odwdzięczyć powiedział Joachim, odsłaniając swe spiczaste, idealnie śnieżnobiałe zęby, na których błyszczał srebrny aparat ortodontyczny. Na ten widok Ojciec Dyrektor omal nie zemdlał ze strachu. Tak, Joachim dbał o swój zgryz. Mimo że był wampirem. Aktualnie brakuje nam jedynie krwi 0 Rh (-) i AB Rh(+), lecz zapewniam szanownego pana, że bardzo intensywnie poszukujemy odpowiednich pracowników, którzy mogliby zostać dawcami. Niedobrze zmartwił się Joachim ja i brat nie tolerujemy innych grup krwi, a jesteśmy już spragnieni. I to bardzo. A klienci? Nie da rady od nich pobrać? Od naszych klientów? Dyrektor nie byłby bardzie zaskoczony, gdyby Joachim zażyczył sobie krwi mamuta. Ależ drogi panie jakże to? Przecież nikt przy zdrowych zmysłach się na to nie zgodzi. Ludzie zgodzą się na wszystko, jeśli tylko obiecacie im coś w zamian. Na przykład lokatę z atrakcyjnym oprocentowaniem lub umorzenie części kredytu w zamian za oddanie kliku mililitrów krwi. Zarząd nigdy nie zaakceptuje takiej oferty. To strata dla banku. Nie za darmo, oczywiście. Joachim ponownie wyszczerzył swe syntetycznie białe zęby w grymasie, który miał oznaczać uśmiech Jak już mówiłem, potrafimy się odwdzięczyć Ach tak Dyrektor poluzował nieco swój super elegancki krawat od Armaniego zobaczę co da się zrobić. Na razie wydam pilne zarządzenie nakazujące wszystkim pracownikom, by ponownie oddali krew. Nie będą zbytnio zachwyceni stwierdził wampir i ziewnął ostentacyjnie, co zapewne miało oznaczać znudzenie. Joachim za wszelką cenę starał się wyglądać i zachowywać jak zwykły śmiertelnik. Zapewniam pana, że będą. Wystarczy zagrozić im utratą pracy. 11

15 III Alicja Nieparzysta postanowiła ziścić swe groźby i zorganizować protest przeciwko krwiożerczemu wyzyskowi. W tym celu zwołała tajne zebranie w podziemnym Archiwum banku. W odpowiednim czasie koleżanki Alicji wysłały do zainteresowanych zaszyfrowane e z informacją o spotkaniu. O umówionej porze wszyscy jak jeden mąż zaczęli tłumnie schodzić do podziemi. W osławionym Archiwum BKO panowały doprawdy spartańskie warunki. Powietrze było przesiąknięte wilgocią, wszędzie wokół unosił się kurz. Wąskie korytarze, które zdawały się nie mieć końca, prowadziły do zamkniętych na elektromagnes pomieszczeń, gdzie przechowywano stosy zakurzonych dokumentów uprzednio skatalogowanych, ułożonych chronologicznie, a potem ze sobą dokładnie wymieszanych tak, że w razie potrzeby nikt nie mógł niczego znaleźć. Tajne zebranie miało się odbyć w samym sercu Archiwum ogromnej hali w kształcie sześcianu. Było tutaj wiele wolnej przestrzeni, jedynie przy ścianach stały kilkumetrowe regały ze starymi dokumentami przeznaczonymi do zniszczenia. Całą jedną ścianę zajmował natomiast ogromny właz pancerny prowadzący do Skarbca. Anastazja, gdy tylko zeszła na dół, zaraz zaczęła się dusić, a jej serce gwałtownie zabiło z prędkością stada galopujących rumaków. Na szczęście jak zawsze czujna i przygotowana na każdą okoliczność Margaret szybko zaaplikowała koleżance sole trzeźwiące. Anastazja momentalnie wróciła do przytomności, przynajmniej na tyle, aby móc w uwadze i w skupieniu wysłuchać przemowy Alicji. Moi drodzy rzekła Alicja uroczyście, a jej głos rozniósł się tubalnym echem po ogromnej hali, która, gdyby tylko zaistniała takowa potrzeba, byłaby w stanie pomieścić i Stadion Narodowy, i Pałac Kultury. Tuż przed zebraniem Krystian zorganizował dwie metalowe skrzynie i umieścił je na samym środku jedna na drugiej. Biedak nieźle się przy tej czynności namęczył (i spocił). Skrzynie posłużyły Alicji jako podest, z którego zamierzała wygłosić przemówienie pełne pasji i nawoływania do boju, co jednak nie obyło się bez pewnych komplikacji. Mogę coś powiedzieć? Podniósł nieśmiało rękę jeden z Bezimiennych. Nie bardzo, ale słucham odparła z nutą uprzejmego zniecierpliwienia zła, że ktoś w ogóle miał czelność jej przerwać. 12

16 Bardzo dziękuję powiedział Bezimienny, automatycznie włączając specjalny uśmiech numer 6, który został przewidziany na wszelkie sytuacje, kiedy trzeba było poprosić o drobną, aczkolwiek niebagatelną przysługę. Chciałbym jedynie zapytać, kiedy zakończy się nasze spotkanie, gdyż wspólnie z kolegami i koleżankami mamy do wykonania plan. Jaki znowu plan? Alicja nie zrozumiała. Jesteście przecież po godzinach pracy. Odział banku już dawno został zamknięty. To bez znaczenia odparł inny Bezimienny, również z uśmiechem numer 6 realizujemy plan sprzedaży przez 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, wyłączając święta. Dzisiaj wieczorem planujemy wyjść na ulicę z ulotkami i przekonywać przechodniów do założenia w BKO ekskluzywnej lokaty ze złotą kartą kredytową. Uszczęśliwianie Klientów i przynoszenie zysków naszej firmie jest naszym obowiązkiem. To nasza misja. Dobra, dobra. Alicja, przeczuwając nadchodzący atak migreny, zaczęła nerwowo pocierając skronie. Możecie wyjść nawet w trakcie spotkania. I tak na wiele się nie przydacie. Bezimienni stanowili bezkształtną masę doradców bankowych, którym przyświecał wyłącznie jeden cel przekonać klientów do skorzystania z usług BKO. Jakiś czas temu wszystkim sprzedawcom wszczepiono elektroniczne chipy, dzięki którym stali się znacznie wydajniejsi, skuteczniejsi i bardziej wytrzymali. Nie potrzebowali snu, jedzenia, pozostawali zawsze wypoczęci i gotowi do pracy, nie żądali podwyżek ani zapłaty za nadgodziny, nie zakładali związków zawodowych. Nigdy też nie chorowali. Od czasu do czasu musieli jedynie dostawać paliwo bezołowiowe, które zasilało akumulatory chipów. Bezgranicznie oddani swej pracy, byli autentycznie przekonani o wyższości oferty BKO nad innymi bankami. Ojciec Dyrektor osobiście nadał każdemu z nich numer identyfikacyjny opatrzony unikalnym kodem kreskowym. Wszak u doradców bankowych nawet najmniejsze przejawy indywidualności tudzież wolnej woli były absolutnie niewskazane. W rezultacie Bezimienni każdego dnia wykonywali 200 % z góry założonego planu sprzedaży. Nie mieli własnych rodzin, a jeśli kiedyś (o zgrozo!) wiedli jakiekolwiek życie prywatne, szybko je porzucili po wszczepieniu chipów. Jako pół-ludzie pół-roboty także oddawali krew na rzecz wampirów (aczkolwiek ponoć niesmaczną, często w ogóle niezdatną do spożycia). 13

17 Nie stanowili zatem równoprawnych partnerów do strajku. Można było im jedynie współczuć nic więcej. A więc zaczęła ponownie Alicja (tego dnia miała gustowne, jasnoczerwone włosy przyozdobione ciemną apaszką) ściągnęłam was tutaj potajemnie, gdyż w BKO nie dzieje się dobrze. Zamierzają obniżyć nam pensje. Wśród zgromadzonych rozległ się szmer oburzenia, no może za wyjątkiem nieszczęsnych Bezimiennych, którzy stali w osłupieniu z błogim uśmiechem numer 4 na ustach, gdyż nie rozumieli, o co chodzi. Tak, tak, niestety powiedziała Alicja. Jesteśmy sponiewierani, zastraszani, wykorzystywany, mobbingowani przez naszych pracodawców. W dodatku bezprawnie pobierają od nas krew, coraz więcej krwi każdego miesiąca. Zebrani pokiwali ponuro głowami. To skandal! krzyknęła jedna z kasjerek. Za naszą krew nawet nie dostajemy pokwitowania dodała druga ani ulgi podatkowej, ani dodatkowego wynagrodzenia, nic. Za tyle litrów utoczonej krwi już dawno powinniśmy zostać Honorowymi Krwiodawcami, mieć zniżkę na bilety autobusowe i darmowe leki na uspokojenie. Otóż to potwierdziła Alicja. Dlatego proponuję strajk. Niech dostaną za swoje! Lakier do paznokci mruknęła sama do siebie mój ukochany lakier do paznokci, nie odbiorą mi cię, nigdy. Ale jaki strajk? ożywiła się nagle sekretarka dyrektora, Agata Szczech. Może głodowy? Obecnie jestem na diecie i przyda mi się mała motywacja To bez sensu odparła szybko jedna z kasjerek. Wszyscy mamy odmawiać sobie jedzenia? Głodować niby w imię czego?! Zgadzam się powiedziała Margaret. Ja tam nie mam z czego się odchudzać. Poza tym jestem młoda, niebrzydka, zgrabna, a taka głodówka mogłaby negatywnie odbyć się na moim zdrowiu, nie mówiąc już o urodzie. Ktoś odchrząknął znacząco, ktoś inny zachichotał cicho. 14

18 I pomyśleć, że kiedyś była facetem powiedział głośno jeden z rozbawionych informatyków. Te słowa do głębi poruszyły Margaret, bowiem szczerze nie znosiła, kiedy ktoś wspominał o jej burzliwej przeszłości. Masz coś do mnie, wredna szumowino?! ryknęła wściekła, aż zatrzęsły się ściany. Następnie rozpłakała się, od czasu do czasu pochlipując głośno. Z jej pięknych oczu popłynęło morze łez. Co za ludzie na tym świecie załkała zero wrażliwości, zero tolerancji! No ale czego można spodziewać się po prymitywnych samcach, którzy całe dnie spędzają przypięci do komputera Resztę wypowiedzi Margaret przerwał jej własny, donośny szloch. Nie przejmuj się nimi, Margaret! zawołał rycersko Krystian, próbując jakoś przecisnąć się przez tłum w jej stronę. Wiesz doskonale, że kocham cię taką, jaka jesteś. Proszę, wyjedźmy stąd na zawsze, ucieknijmy razem choćby na sam koniec świata, z dala od krwiopijców, z dala od wszystkich problemów. Alicja, na ogół nieskora do wzruszeń, z politowaniem obserwowała koleżankę, zasmarkaną i wyjącą niczym syrena strażacka. Szefowa Działu Kontroli należała do grona zdeklarowanych singielek, które bez reszty poświęcają się karierze, obce jej zatem były romantyczne uniesienia. Margaret uspokoiła się na chwilę. Teraz wpatrywała się w swego oddanego adoratora dużymi niebieskimi oczyma pełnymi łez. Wybacz, Krystianie rzekła poważnie lecz nie jestem w stanie zaoferować tobie niczego więcej poza przyjaźnią. Wiesz przecież Wiem, najdroższa potwierdził szybko Krystian. Jestem gotowy czekać na ciebie, choćby do końca świata. Zrobię wszystko, żebyśmy byli razem. Zapisałem się nawet na język hiszpański i na siłownię. Patrz, zrobiłem włosy na żel. Przeczesał rękoma bujną czuprynę pofarbowaną na ciemny odcień brązu i starannie wymodelowaną a la Justin Bieber. 15

19 Oh jęknęła Margaret i ze wzruszenia zawyła głośno. Wszyscy jak jeden mąż wybuchnęli gromkim śmiechem. Cisza!!! podniosła głos Alicja, przywołując towarzystwo do porządku. Wy dwoje później załatwicie swoje osobiste sprawy. Tymczasem przypominam, że zebraliśmy się tutaj w ZUPEŁNIE innym celu. W BKO źle się dzieje i każdy o tym wie. Zapewne doskonale zdajecie sobie sprawę, że strajk jest w tym przypadku jedynym słusznym rozwiązaniem, gdyż żadne polubowne rozmowy z kierownictwem nie przyniosą pożądanego rezultatu. Wam pozostawiam decyzję odnośnie formy protestu. Zaznaczam jednak, że strajk głodowy nie jest najszczęśliwszym pomysłem i osobiście go nie aprobuję. Szanowni pracodawcy są jeszcze gotowi zagłodzić nas na śmierć, następnie przerobić na podroby dla wampirów i zatrudnić nową załogę. Zróbmy zatem referendum zaproponowała Agata Szczech. Jako absolwentka 2-letniego kursu psychologii stosowanej, orientowała się doskonale, że w przypadku rozwiązywania konfliktów społecznych najlepsze są demokratyczne metody. Proponuję strajk włoski powiedziała Anastazja. Będziemy wtedy wolniej i mniej wydajniej pracować. Przecież wy zawsze wolniej pracujecie! Bezimienny roześmiał się. A już na pewno gorzej od nas. MY codziennie wyrabiamy 200 % przewidzianej normy dodał z rozpierającą dumą. WY i tak się nie liczycie zaprotestował Krystian bo jesteście bezimienne dupki z elektrodami w mózgu, pozbawione wolnej woli. Posracie się, byle tylko wyrobić 200 % normy, którą zarząd co miesiąc podwyższa. Kochani zwrócił się do reszty kolegów i koleżanek po co mamy się głodzić i umartwiać dla jakiś krwiopijców, zorganizujmy strajk jedzenia i picia. W ten sposób połączymy przyjemne z pożytecznym. Popieram! wrzasnął ochoczo jeden z informatyków. Najlepiej żeby napoje było oprocentowane jak lokata długoterminowa! 16

20 To się nie uda powiedziała z rezygnacją pani prawnik. Oskarżą nas o pijaństwo w miejscu pracy zgodnie z paragrafem czwartym (ustęp trzeci, punkt ósmy). To może strajk okupacyjny? podsunęła nieśmiało Margaret. A co niby mamy okupować? zapytała jedna z kasjerek. Może bank, w którym przesiadujemy do późnych godzin? A może Skarbiec? Dziękuję bardzo, mam już po dziurki w nosie własnego miejsca pracy! Obrabujmy zatem Skarbiec! padła propozycja. Według paragrafu szóstego oraz przykazania siódmego, które brzmi nie kradnij, to byłoby przestępstwo, bez względu na wyższe cele stwierdziła prawniczka. I co jeszcze ciekawego powiesz, mądralo? A krwiopijcy mogą nas bezkarnie okradać z naszych pieniędzy i zdrowia? Uważasz, że to jest w porządku? oburzył się ochroniarz. W umowie o pracę w paragrafie szóstym, ustępie trzecim jest wyraźnie napisane Głęboko w odbycie mam twoje paragrafy! Przyznaj się lepiej, po czyjej stoisz stronie?! Jak jednak dalej uważam, że najlepiej zrobić strajk głodowy zaczęła nieśmiało Agata. Mnisi w Tybecie podpalają się w ramach protestu, więc w tym umartwianiu coś jednak musi być. A może strajk piżamowy? podrzucił pomysł Krystian. Piżamowy? zdziwiła się Alicja, która marzyła już tylko o pomyślnym zakończeniu zebrania, lecz powoli traciła nadzieję, że kiedykolwiek dojdą do porozumienia. Na znak protestu będziemy paradować w piżamach wyjaśnił. O nie, tylko nie to, ja mam dziurawą koszulę nocną! Margaret znowu się rozpłakała. Iiiiiiiiii nie stać mnie na nową 17

21 Kupię ci piękną koszulę nocną, kochanie zaoferował się Krystian. Nie jestem żadnym twoim kochaniem! oburzyła się Margaret. Łajdaku jeden! Szowinisto ohydny! Drodzy państwo Alicja Nieparzysta podniosła ręce w geście kapitulacji. Widzę, że nie potraficie się ze sobą dogadać, a z powyższej dyskusji absolutnie nic rozsądnego nie wynika. Jestem zatem zmuszona samodzielnie podjąć decyzję. Zapadła błoga cisza. Wszyscy pracownicy obawiali się charyzmatycznej Alicji z Działu Kontroli. Niekiedy potrafiła być naprawdę groźna, a przez to niezwykle przekonująca. Aż dziw bierze, że do tej pory nie została zastępcą kierownika ds. sprzedaży detalicznej. A więc rzekła groźnie Alicja. Ton jej głosu nie wskazywał na nic dobrego. Mój Boże Anastazja, nie wytrzymując narastającego z każdą minutą napięcia, kurczowo złapała się za serce, po czym bezceremonialnie upadła na podłogę. Margaret zaczęła cucić koleżankę, energicznie potrząsając jej głową. Zemdlała oznajmiła rzeczowo, klęcząc nad bezwładnym ciałem Anastazji Potaczek. Ludzie, czy jest na sali lekarz? Zamknij się, panikaro jedna rozkazała Alicja tonem nieznoszącym sprzeciwu. Skąd ja tobie wytrzasnę lekarza wśród bankowców? Zresztą, nic jej nie będzie. Doskonale wiedziała, co mówi. Anastazja miała w zwyczaju mdleć przy byle okazji. Najczęściej też sama bez niczyjej pomocy odzyskiwała przytomność. Ja tylko tak powiedziałam odparła Margaret. Na filmach zawsze ktoś pyta, czy jest na sali lekarz Boże, z kim ja pracuję Alicja, żeby nie wybuchnąć, wciągnęła głęboko powietrze, próbując się uspokoić. Sztuki swobodnego oddychania nauczyła się na jednym z treningów asertywności. Głęboki wdech i wydech, wdech, wydech Gdy w końcu osiągnęła stan nirwany, 18