Ustawienia projektu i programu Rozpoczynanie lub otwieranie projektu Uwaga Tworzenie nowego projektu Utwórz nowy projekt Użyj ostatnich ustawień

Transkrypt

1 strona 61 Rozdział 6 Ustawienia projektu i programu Podczas codziennej pracy w ArchiCADzie można dostosować program do własnych potrzeb, zdefiniować standardowe opcje dla wszystkich projektów w biurze, a także użyć specjalnych ustawień dla poszczególnych projektów. ArchiCAD zapewnia dużą swobodę w zakresie dostosowywania różnych aspektów programu i obszaru roboczego. W niniejszym rozdziale przedstawiono te opcje programu, które mogą być zmieniane przez użytkownika, m.in. dostosowanie do potrzeb rodzaju linii symboli, skrótów klawiaturowych, użycia bibliotek, a także dokładność wymiarów używanych podczas rysowania. Rozpoczynanie lub otwieranie projektu Po pierwszym uruchomieniu ArchiCADa poprzez menu Start lub poprzez dwukrotne kliknięcie ikony programu (ale nie ikony istniejącego projektu) wyświetlone zostanie startowe okno dialogowe, w którym można wybrać czynność do wykonania. Uwaga: To okno dialogowe nie będzie pokazywane po zaznaczeniu pola wyboru w lewym dolnym rogu okna startowego. Ponownie włącza się je w menu Opcje/Preferencje/Okna dialogowe i palety. W oknie startowym dostępne są trzy podstawowe opcje: - Utwórz nowy projekt, - Otwórz projekt, - Dołącz do projektu zespołowego. Więcej informacji zawiera sekcja Praca zespołowa w rozdziale 9: Praca zespołowa i komunikacja. Tworzenie nowego projektu Zaznaczenie przełącznika Utwórz nowy projekt w startowym oknie dialogowym umożliwia wybór jednej z trzech opcji wyświetlanych w dolnej części okna. - Użyj ostatnich ustawień pozwala kontynuować pracę ze wszystkimi opcjami projektu i obszaru roboczego, które były aktywne w chwili, gdy ostatnim razem zamknięto ArchiCADa. Ten wybór jest najlepszy w przypadku używania zawsze tych samych, standardowych definicji. Jeśli jednak jako ostatni otwarty był projekt utworzony przez inną osobę, niektóre ustawienia mogą zostać zmienione. Aby nie powracać do ustawień domyślnych (zob. niżej), należy otworzyć inny projekt z właściwymi ustawieniami, zamknąć go, a następnie utworzyć nowy projekt z ostatnimi ustawieniami. - Użyj wzorca jest przydatna, jeśli wcześniej przygotowano pliki standardowych wzorców ze wstępnie zdefiniowanymi ustawieniami. Wzorzec jest plikiem tylko do odczytu. strona 62 Utworzenie nowego projektu opartego na wzorcu powoduje otworzenie kopii pliku tego wzorca pod nazwą Bez tytułu. Plik wzorca może także zawierać elementy konstrukcyjne i rysunkowe. Pliki wzorców mają rozszerzenie.tpl. - Użyj ustawień domyślnych powoduje odrzucenie wszystkich ustawień dokonanych w ostatnim projekcie. Z wyjątkiem kilku ustawień, takich jak skróty klawiaturowe użytkownika, wybrane Dodatki, lista ostatnich plików oraz położenie i rozmiar głównego okna ArchiCADa (tylko w systemie Windows), wszystkie pozostałe ustawienia będą identyczne jak w chwili uruchomienia ArchiCADa po raz pierwszy. ArchiCAD domyślnie wyszukuje i ładuje (jeśli jest

2 dostępna) bibliotekę o nazwie Biblioteka ArchiCADa, która znajduje się w głównym folderze programu. Użycie tej opcji jest zalecane podczas poznawania programu lub w przypadku pracy na komputerze, którego ustawienia programu nie są znane. Uwaga: Zamknięcie projektu i wybranie polecenia Nowy z menu Plik w ArchiCADzie spowoduje wyświetlenie mniejszej wersji startowego okna dialogowego, w którym dostępne będą tylko trzy opcje tworzenia nowego projektu. Otwieranie projektu Opcje związane z otwieraniem projektu omówiono szczegółowo w Rozdziale 11 Przegląd poleceń paska menu. W tym miejscu należy jednak zwrócić uwagę na kilka istotnych kwestii. - W przypadku otwierania projektu utworzonego na tym samym komputerze nie zostaną utracone żadne wcześniejsze opcje, dzięki czemu można kontynuować pracę, nawet jeśli w międzyczasie pracowano nad innymi projektami. Zostaną jednak zastosowane zmiany odnoszące się do obszaru roboczego. Są to zwykle ustawienia modyfikowane przy pomocy menu Opcje/Preferencje, jak również położenie okien i palet, opcje drukarki i plotera, a także aktywne Dodatki. - W przypadku otwierania projektu pochodzącego z innego komputera należy upewnić się, że użyto pliku projektu archiwalnego. W przeciwnym razie mogą wystąpić problemy z odniesieniami do elementów bibliotecznych, takich jak Obiekty, Drzwi, Okna i Lampy, które zostały umieszczone w projekcie, a także do obrazków tła i tekstur wykorzystywanych w opcjach okna 3D. Uwaga: Nie jest to konieczne w przypadku biura, które wykorzystuje identyczne biblioteki we wszystkich komputerach. Uwspólnione projekty Większość ustawień uwspólnionego projektu może modyfikować wyłącznie kierownik zespołu. Opcje, które mogą być dostosowywane przez użytkownika, zostaną zapamiętane, dzięki czemu będzie możliwe ich ponowne użycie podczas dołączania do projektu. Więcej informacji na ten temat zawiera sekcja Praca zespołowa w rozdziale 9. Atrybuty ArchiCADa Elementy ArchiCADa odwołują się do wspólnego zestawu atrybutów, które definiują ich wygląd i zachowanie w różnych widokach. Poniżej przedstawiono dostępne atrybuty: - Pióra i kolory określają grubości linii i kolor konturów oraz wypełnień elementów; - Rodzaje linii określają rodzaj linii konturów elementów; - Rodzaje wypełnienia i Struktury warstwowe są stosowane do wypełnień elementów; - Materiały pozwalają określić kolor i ogólny wygląd elementów modelu; strona 63 - Kategorie stref są wykorzystywane do klasyfikowania jednostek przestrzennych zdefiniowanych w projekcie; - Warstwy i kombinacje warstw służą do definiowania różnych widoków projektu poprzez wyświetlanie różnych typów lub zestawów elementów; - Style zakreślacza projektu umożliwiają zaznaczanie fragmentów projektu i umieszczanie komentarzy. Dostarczany wraz z ArchiCADem zestaw domyślnych atrybutów jest zawsze dostępny po wybraniu ustawień domyślnych. Zmiany dokonane w zestawie domyślnym są zachowywane wraz z każdym zapisanym projektem, nawet jeśli zostanie on przeniesiony do innego komputera.

3 Podstawowy zestaw atrybutów można zmodyfikować za pomocą poleceń znajdujących się w menu Opcje. Oprócz tego, w menu Opcje dostępne jest również polecenie Menedżer atrybutów, które pozwala importować i eksportować atrybuty z innych projektów, bądź specjalnych plików atrybutów. Uwaga: Użycie Warstw przedstawiono szczegółowo w Rozdziale 3 Organizacja projektu i nawigacja. Opis tworzenia i obsługi kategorii stref można znaleźć w podrozdziale Strefy w Rozdziale 4 Tworzenie elementów. Style Zakreślacza projektu omówiono w sekcji Zakreślacz projektu w rozdziale 9 Praca zespołowa i komunikacja. Pióra i kolory Do każdego elementu konstrukcyjnego ArchiCADa można przypisać jedno lub więcej piór (w zależności od jego typu) korzystając z okna dialogowego ustawień domyślnych odpowiedniego narzędzia. Pióra symulują narzędzia do rysowania; cechują się określonym kolorem i grubością linii. Kolory pióra lub jego grubość można definiować lub zmieniać w oknie dialogowym Pióra i kolory otwieranym z menu Opcje. Na palecie przedstawionych jest 255 piór. Ich numery związane są z położeniem na palecie. Górny wiersz zawiera pióra o numerach od 1 do 20 (od lewej do prawej), wiersz poniżej zawiera pióra ponumerowane od 21 do 40 itd. Do każdego pióra przypisany jest domyślny kolor, który można jednak dowolnie edytować klikając dwukrotnie pole koloru pióra lub naciskając przycisk Zmień kolor. Spowoduje to wyświetlenie systemowego okna dialogowego Zmień kolor, w którym można wybrać kolor w sposób graficzny lub numeryczny, mieszając poszczególne składowe koloru. Kliknięcie przycisku OK spowoduje pojawienie się nowego koloru w polu koloru wybranego pióra. Po zmodyfikowaniu kolorów odpowiednie elementy konstrukcyjne ArchiCADa na Rzucie zostaną natychmiast wyświetlone z zastosowaniem nowych kolorów. W przypadku okna 3D oraz okna Przekroju/Elewacji należy przebudować widok. Kliknięcie z wciśniętym klawiszem Shift lub Control umożliwia zaznaczanie, odpowiednio, sąsiednich (w porządku linearnym) lub dowolnych piór, a w rezultacie jednoczesną zmianę ich grubości i kolorów w oknie dialogowym Zmień wybrane kolory. strona 64 W celu odczytania przez wybrane urządzenie wyjściowe 255 piór ArchiCADa stosowane są różne odwzorowania. Zob. rozdział 13 Drukowanie i plotowanie. ArchiCAD oferuje możliwość określenia grubości linii dla każdego z 255 kolorów pióra. Grubości piór mierzone są w punktach lub milimetrach, w zależności od bieżących jednostek rysunkowych wybranych z rozwijanego menu obok pola edycji Grubość pióra. Umożliwia to tworzenie rzutów przy pomocy szerokiej gamy cienkich i grubych piór, czego efektem będą prezentacje graficzne najwyższej jakości oraz czytelne rysunki robocze. - Grubości linii są wyświetlane po wybraniu opcji Prawdziwa grubość w Opcjach wyświetlania ( zob. dalej). Po wybraniu opcji Bardzo cienkie, wszystkie linie będą miały grubość jednego punktu. - Zastosowanie drukarki laserowej o wysokiej rozdzielczości pozwala na drukowanie grubości piór z dużą dokładnością.

4 - Korzystając z ustawień w oknie dialogowym odpowiedniego Narzędzia lub Atrybutu można przypisać odmienne kolory piór i grubości linii strzałkom, różnym komponentom wymiarowania i wektorowym wzorkom wypełnień. - W przypadku eksportowania projektów ArchiCADa do PlotMakera grubości piór są zachowywane. Uwaga: Grubość pióra równa 0,00 tworzy zawsze najcieńszą możliwą linię, tzn. linię grubości jednego punku na ekranie i najcieńszą dostępną linię w przypadku drukarki laserowej. Rodzaje linii Do każdego elementu konstrukcyjnego ArchiCADa, w zależności od jego typu, przypisać można rodzaje linii korzystając z okna dialogowego ustawień domyślnych odpowiedniego Narzędzia. Możliwe jest zarówno modyfikowanie standardowych rodzajów linii (ciągła, kropkowana, przerywana itd.), jak i definiowanie własnych typów linii w oknie dialogowym Rodzaje linii otwieranym z menu Opcje/Rodzaje linii. Aby utworzyć nowy rodzaj linii kliknij przycisk Nowy... Powoduje to wyświetlenie okna dialogowego, w którym wybiera się linię przerywaną lub linię typu symbol; można też powielić aktualnie wybrany rodzaj linii i zmodyfikować jej kopię. Po dokonaniu edycji nazwy nowej linii upewnij się, że zaznaczona jest opcja Przerywana, a następnie naciśnij OK. Spowoduje to wyświetlenie kolejnego okna dialogowego, które składa się z dwóch podstawowych części. W dolnej części okna, w sekcji Modyfikuj zaznaczony typ, można edytować graficznie pierwszy składnik tworzonej linii. Czarne i białe chorągiewki oznaczają odcinki linii przerywanej. Nowe odcinki można dodawać lub usuwać według potrzeb, przesuwając znacznik na suwaku poniżej pól do wprowadzania wartości liczbowych. strona 65 Każda czarna chorągiewka oznacza koniec kreski w linii. Długość tej kreski można zmieniać przesuwając chorągiewkę w poziomie lub wpisując odpowiednią wartość liczbową w polach Kreska. Białe chorągiewki oznaczają odstęp pomiędzy kolejnymi fragmentami linii. Ich edycja odbywa się w podobny sposób. Wartości w polach numerycznych są podane w jednostkach zdefiniowanych w menu Opcje/Preferencje/Jednostki przy rysowaniu. Jeśli np. wybraną jednostką jest metr, to wartości będą podawane w milimetrach, jeśli stopa to w calach. Aby utworzyć linię typu symbol, narysuj najpierw matrycę w oknie Rzutu korzystając z Linii, Łuków i Punktów aktywnych. Po skończeniu rysowania matrycy zaznacz wszystkie jej elementy przy pomocy narzędzia Strzałka i wybierz z menu Edycja polecenie Kopiuj. Następnie z menu Opcje wybierz polecenie Rodzaje linii... i naciśnij przycisk Nowy... Jako typ linii wybierz Symbol, a następnie wpisz nazwę nowej linii Naciśnij dolny przycisk o nazwie Wklej składniki linii, który znajduje się poniżej obszaru edycji graficznej. Wcześniej skopiowany składnik linii pojawi się w obszarze edycji graficznej. Można zmienić zarówno wielkość tego składnika, jak i odstępy między składnikami, przesuwając

5 chorągiewki lub wpisując wartości w polach numerycznych poniżej. Składnik linii będzie skalowany w całości. Zmiany wielkości są natychmiast odzwierciedlane w polach numerycznych. Uwagi: Do tworzenia linii typu symbol można używać tylko Łuków, Linii i Punktów aktywnych. Jeśli zaznaczone składniki skopiowane z okna rzutu zawierają krzywe, wypełnienia, tekst lub inne elementy, nie zostaną one wklejone w oknie dialogowym Rodzaje linii. Ramka ograniczająca wklejany rysunek zostanie wyśrodkowana w stosunku do linii typu symbol. Jeśli wewnątrz ramki ograniczającej skopiowane elementy znajduje się Punkt początku układu współrzędnych, to zostanie on użyty do wyrównania. strona 66 W tym oknie nie działają zwykłe operacje kopiowania i wklejania. Aby zmienić linię typu symbol po usunięciu pierwotnych składników z okna Rzutu, w oknie dialogowym Rodzaje linii wybierz linię do edycji i naciśnij przycisk Kopiuj składniki linii. Po wklejeniu tych składników do okna rzutu będzie możliwa ich ponowna edycja. Sposób zdefiniowania nowej grupy elementów jako typu linii przedstawiono powyżej. Aby usunąć jeden z dostępnych typów linii zaznacz ją na liście w oknie dialogowym Rodzaje linii i naciśnij przycisk Usuń. Uwaga: Jeśli dany typ linii został usunięty, linie na rysunku otrzymają nazwę Niezdefiniowane i zostaną wyświetlone jako linie ciągłe. Nie można usunąć podstawowych typów linii (linia ciągła, przerywana, kropkowana i kropkowana gęsto). Wygląd linii na ekranie, wydruku z drukarki lub plotera zależy od wyboru jednej z opcji: - Skaluj z rzutem elementy linii są umieszczane na arkuszu w określonej skali i interpretowane tak jak inne elementy konstrukcyjne. W przypadku zmiany skali arkusza linie będą się proporcjonalnie zwiększały lub zmniejszały. - Niezależnie od skali elementy linii będą miały ten sam wymiar co w oknie dialogowym, niezależnie od faktycznej skali. We wszystkich oknach dialogowych, gdzie widoczne są typy linii (np. w oknach Rodzaje linii, Ustawienia domyślne linii, czy też w przypadku Obrysów elementów oddalonych), typy linii są wyświetlane w skali, w jakiej zostały pierwotnie zdefiniowane Uwaga: Jeżeli skala Projektu różni się od skali linii należy unikać zmieniania skalowanego typu linii, ponieważ nastąpi wtedy zniekształcenie obrazu linii w polu edycji. Rodzaje wypełnienia Wypełnienia są wzorami geometrycznymi, których można używać do wypełniania elementów konstrukcyjnych i płaskich wieloboków korzystając z opcji w oknach ustawień domyślnych odpowiednich narzędzi. Każde wypełnienie ma dwa odwzorowania: punktowe i wektorowe. Wszystkie wypełnienia w projekcie są pokazywane albo jako wzory wektorowe, albo punktowe. Można to ustalić w menu Opcje/Opcje wyświetlania. Wybranie polecenia Rodzaje wypełnienia... otwiera okno dialogowe, które pozwala na zmianę wzorków punktowych i kreskowania wektorowego. Oba typy wypełnień mogą zostać wyświetlone na ekranie i wydrukowane, ale jedynie wzorki wektorowe mogą być plotowane. Rozwijalne menu na górze okna dialogowego pozwala wybrać ten rodzaj wypełnienia, który ma zostać zmieniony. Aby utworzyć nowy wzorek wypełnienia kliknij przycisk Nowy...

6 strona 67 W wyświetlonym oknie dialogowym można zdecydować o kształcie nowego wzorku (Wypełnienie symbolami) lub powieleniu bieżącego typu wypełnienia, aby następnie zmodyfikować odpowiednio jego kopię. Aby usunąć zbędne typy wypełnienia zaznacz żądany wzorek i kliknij przycisk Usuń. Uwaga: Nie można usunąć podstawowych wzorków wypełnienia (Pełne lub Puste). Aby zmienić nazwę istniejącego wzorku zaznacz żądany typ wypełnienia, a następnie kliknij przycisk Zmień nazwę... i wpisz nową nazwę. Mniejsze okno Wzorek punktowy pozwala śledzić i edytować poszczególne punkty mapy bitowej. Nowy wzorek pozostaje związany z wybraną nazwą i wypełnieniem wektorowym. Wzorki punktowe są wyświetlane znacznie szybciej niż wzorki wektorowe. Mogą one być drukowane, lecz nie można ich skalować, powiększać, ani obracać. Aby dokonać edycji wzorków punktowych zaznacz wzorek na liście, a następnie kliknij w małym oknie wzorku w celu włączenia lub wyłączenia poszczególnych punktów. Przykład zmodyfikowanego wzorku zostanie wyświetlony na liście wzorków. Wektorowe wzorki wypełnień, w odróżnieniu od wzorków punktowych, są zbudowane z pojedynczych odcinków. Są wolniej wyświetlane na ekranie, ale mogą być plotowane, skalowane, obracane oraz powiększane. Duże pole po lewej stronie okna dialogowego pokazuje wzorek wektorowy wybranego rodzaju wypełnienia. Wyświetlana próbka pokazuje jak będzie on wyglądał na Rzucie przy bieżącym stopniu powiększenia Możliwe jest rozciąganie, ścieśnianie i obracanie wzorku wektorowego poprzez wpisanie odpowiednich wartości do trzech pól edycji po prawej stronie okna. Ponadto można wybrać żądaną skalę powiększenia tej próbki, ustalając skalowanie standardowe za pomocą przycisków powiększenia (Zoom) bądź wprowadzając niestandardowe ustawienie skali w polu tekstowym. Uwaga: W ArchiCADzie nie można zmieniać wewnętrznej geometrii wzoru wektorowego. Wypełnienia a skala projektu W omawianym oknie dialogowym można ustawić sposób wyświetlania wzorów wypełnienia. - Kiedy włączona jest opcja Skaluj z rzutem, wszystkie wzory wypełnienia będą zmieniane proporcjonalnie do innych elementów w zależności od ustawionej skali. - W trybie Niezależnie od skali wzorki zachowają stały rozmiar i nie będą utrzymywać proporcji w stosunku do innych elementów rysunkowych podczas zmiany skali dokumentu. Uwaga: Wybrana opcja skalowania odnosi się jedynie do aktualnie wybranego typu wypełnienia. Nie jest to ustawienie dotyczące całego projektu. Przykładowo opcję Niezależnie od skali można zastosować w przypadku podstawowego, ukośnego kreskowania używanego tradycyjnie dla ceglanych ścian. Odległość między liniami będzie taka sama niezależnie od skali.

7 strona 68 W przypadku prostokątnego wzoru wypełnienia podłogi można zastosować opcję Skaluj z rzutem i określić rozmiar użytych płytek (np. 30 na 30 cm). Wektorowy wzór wypełnienia będzie pokazywał w dowolnej skali dokładną ilość płytek. W połączeniu z opcją Powiąż z początkiem wypełnienia (dostępną dla narzędzia Wypełnienie), pozwala to dokładnie symulować układ płytek podłogowych. Aby zmienić wektorowy wzór określonego rodzaju wypełnienia: 1) Zaznacz na liście wypełnienie, które chcesz zmienić; 2) Kliknij przycisk Usuń; 3) Zaznacz wypełnienie, które posiada żądany wzór wektorowy; 4) Kliknij przycisk Nowy. Wybrany wzór zajmie miejsce wcześniej usuniętego wypełnienia. Nowy wzór zastąpi poprzedni we wszystkich elementach; 5) Ustaw żądaną skalę, orientację oraz odstępy; 6) Po dokonaniu wszystkich zmian kliknij OK. Wypełnienia symbolami tworzy się z linii, łuków i punktów aktywnych narysowanych w oknie Rzutu. Po narysowaniu wzoru wypełnienia zaznacz wszystkie jego składniki i wybierz z menu Edycja polecenie Kopiuj. Następnie z menu Opcje wybierz polecenie Rodzaje wypełnienia... i naciśnij przycisk Nowy... Jako typ wypełnienia wybierz Wypełnienie symbolami, wpisz nazwę nowego wypełnienia i kliknij OK. Następnie naciśnij przycisk Wklej ponad oknem przykładu. Wcześniej skopiowany składnik wypełnienia pojawi się w oknie przykładu. Możliwe jest modyfikowanie rozkładu pionowego i poziomego, skali i wielkości motywu oraz kąta obrotu poprzez wprowadzenie wartości numerycznych. Uwagi: Do definiowania wypełnienia symbolami można używać tylko łuków, linii i punktów aktywnych. Jeśli zaznaczone składniki skopiowane z okna Rzutu zawierają krzywe, wypełnienia, tekst lub inne elementy, nie zostaną one wklejone w oknie dialogowym wypełnienia. W tym oknie nie działają zwykłe operacje kopiowania i wklejania. Aby zmienić wypełnienie symbolami po usunięciu pierwotnych składników z okna rzutu, w oknie dialogowym Rodzaje wypełnienia wybierz symbol do edycji i naciśnij przycisk Kopiuj. Po wklejeniu tych symboli wypełnienia do okna Rzutu będzie możliwa ich ponowna edycja. Sposób zdefiniowania nowej grupy elementów jako wypełnienia symbolami przedstawiono powyżej. Należy zaznaczyć pola wyboru przy tych elementach, dla których dostępne będzie to wypełnienie. Uwaga: We wzorach wypełnień w widokach przestrzennych używane są tylko wzorki wektorowe (zob. Materiały w dalszej części tego rozdziału). O wyświetlaniu wzorów punktowych lub wektorowych decyduje ustawienie wybrane w Opcjach wyświetlenia/wypełnienia ścian i Wypełnienia wieloboków. Również wydruk zależy od ustawień w oknie Opcje wyświetlania, natomiast rysunek z plotera oraz plik eksportowany do formatu DXF/DWG zawsze zawierają tylko wzorki wektorowe.

8 strona 69 Struktury warstwowe Ściany, Stropy i Dachy mogą mieć strukturę warstwową. Słupy mają oddzielne wypełnienia rdzeni i wykończeń. Strukturę warstwową wybiera się z rozwijanego menu na górze okna dialogowego. Kliknięcie symbolu struktury warstwowej spowoduje wyświetlenie w polu edycji po lewej stronie okna nazw warstw tej struktury, a także jej graficznego przedstawienia. Za pomocą trzech przycisków można powielić strukturę warstwową, usunąć ją, lub zmienić jej nazwę. Aby zaznaczyć warstwę, należy po lewej stronie okna dialogowego kliknąć jej nazwę na liście lub graficzną reprezentację. Warstwy edytuje się pojedynczo korzystając z opcji na zakładce Modyfikuj zaznaczony element. Możliwa jest modyfikacja grubości, wzorku i orientacji wypełnienia, oraz kolorów piór dowolnej warstwy strukturalnej. Dla obrysów, wypełnienia i tła wypełnienia każdej warstwy można wybrać odmienne kolory piór. Podczas rysowania linii pomiędzy dwiema warstwami ArchiCAD sprawdza, która z warstw ma grubsze pióro obrysu i tego używa. Jeśli grubości są takie same, priorytet ma warstwa znajdująca się niżej na liście. Orientacja wektorowych wypełnień ścian może być zgodna z kątem ściany. Wszystkie struktury warstwowe posiadają warstwy rdzeniowe (nośne), które odgrywają ważną rolę podczas łączenia ścian i słupów. Domyślnie warstwą rdzeniową jest najgrubsza warstwa, ale można to zmienić przy pomocy odpowiednich pól wyboru. Możliwe jest wybranie kilku warstw dla rdzenia, ale muszą one znajdować się obok siebie. Uwaga: Wzory wypełnień udostępnione dla ścian w oknie dialogowym Rodzaje wypełnienia mogą być użyte również dla warstw ścian warstwowych. Ważne: Podczas rysowania ścian o rzucie wieloboku z wypełnieniem strukturami warstwowymi można zauważyć, że tylko grubość wewnętrznej warstwy rdzeniowej jest zgodna z grubością ściany wzdłuż jej długości. Materiały Wybór polecenia Materiały... powoduje wyświetlenie okna dialogowego Parametry materiału, które pozwala na określenie cech materiałów używanych dla elementów konstrukcyjnych. Okna dialogowe ustawień wszystkich narzędzi 3D pozwalają na wybór materiałów dla powierzchni elementów konstrukcyjnych ArchiCADa. Kolorowane obrazy w oknie 3D będą pokazywały jedynie kolor materiału, jednak w trakcie prezentowania Projektu przy użyciu polecenia Projekcja fotoprezentacji (menu Obraz), w procesie renderingu zostaną wykorzystane wszystkie cechy materiałów. strona 70 Uwaga: Jeśli używany jest silnik OpenGL, w trybie kolorowania wyświetlane będą również tekstury.

9 Okno dialogowe Parametry materiału zawiera ustawienia wszystkich cech materiałów powierzchni w ArchiCADzie Rozwijane menu w górnej części okna dialogowego pokazuje bieżący zestaw materiałów dostępnych w Projekcie. Przy pomocy trzech przycisków poniżej tego menu można powielać materiały, zmieniać ich nazwy oraz usuwać je. Uwaga: Jeżeli potrzebny jest nowy materiał, należy powielić taki, który przypomina żądany materiał, a następnie poddać go edycji. Zakładka Podgląd umożliwia dokonanie edycji cech materiału przy użyciu opisanych poniżej funkcji koloru i typu materiału. Poprzez wybór koloru i typu materiału nawet początkujący użytkownik może szybko utworzyć nowe rodzaje ciekawych materiałów. Kolor materiału definiuje się klikając dwukrotne pole Kolor. Spowoduje to otarcie okna dialogowego Zmień kolor:, w którym można wybrać nowy kolor w sposób graficzny lub numeryczny, odpowiednio określając jego odcień, nasycenie i jaskrawość (HSL), lub poziom barwy czerwonej, zielonej i niebieskiej (RGB). Typ materiału należy wybrać z rozwijalnego menu Typ, w którym dostępne są charakterystyczne rodzaje powierzchni. Uzyskany efekt można dostosować za pomocą różnych opcji. Wygląd nowego materiału można sprawdzić w oknie Podglądu. Przedstawiane są tu nowe atrybuty graficzne wraz z bieżącymi ustawieniami światła słonecznego, które wybrano po lewej stronie okna dialogowego. Jeżeli uzyskano dziwny wynik, należy upewnić się, czy kolor światła słonecznego jest ustawiony jako biały. Uwaga: Funkcja Podgląd jest niedostępna, jeśli plik Apply Data nie jest poprawnie zainstalowany lub został usunięty z teczki ArchiCADa. Większość parametrów Odbicia światła jest ustawiona procentowo w stosunku do teoretycznych wartości granicznych. Wartości parametrów można zmieniać liczbowo lub przy pomocy suwaka. Światło otoczenia określa procentowo ilość światła otoczenia, jaką materiał może odbić. Wpływa to na stopień rozjaśnienia materiału (w odróżnieniu od cieni lub refleksów świetlnych spowodowanych przez oświetlenie kierunkowe padającym światłem). Rozpraszanie określa rodzaj powierzchni materiału. Nierówne lub szorstkie powierzchnie odbijają zwykle światło rozproszone, w różnych kierunkach. Rozproszone odbicie wykorzystuje raczej kolor materiału niż kolor światła. strona 71 Ustawienie Refleksy stanowi przeciwieństwo Rozpraszania. Jest to odbicie kierunkowe, zawierające raczej kolor padającego światła, a nie materiału. Gładkie i błyszczące, twarde powierzchnie powodują silne refleksy (blisko 100%), podczas gdy miękkie i lekkie materiały nie dają prawie żadnego odbicia (blisko 0%). Kolor refleksów jest teoretycznie identyczny z kolorem światła padającego, ale program pozwala na jego oddzielne określenie. Należy kliknąć dwukrotnie próbkę koloru, aby wyświetlić okno dialogowe Zmień kolor:, w którym można wybrać żądany kolor. Kolor ten, zmieszany z

10 kolorem materiału i kolorem światła, będzie decydował o kolorze powierzchni w miejscu odbicia światła padającego. Ogniskowanie jest cechą charakterystyczną zakrzywionych powierzchni, które mogą odbijać padające światło punktowe (np. słońca, latarki lub reflektora punktowego) w sposób bardziej lub mniej zogniskowany. Im bardziej skoncentrowane jest odbicie, tym bardziej powierzchnia wydaje się błyszcząca. Po ustawieniu tej wartości w pobliżu 100 odbłyski będą ograniczały się do małego obszaru, natomiast niskie wartości powodują rozszerzenie obszaru odbłysków. Zakładki Przezroczystość i Promieniowanie pozwalają określić sposób penetrowania określonego materiału przez światło oraz jego fluorescencję. Przejrzystość określa procent światła, jaki przenika przez materiał. Na przeciwległych końcach skali znajduje się szkło oraz materiały nieprzezroczyste. Tłumienie określa, jak szybko przezroczystość zmniejsza się, gdy powierzchnia obiektu staje się mniej prostopadła do kierunku patrzenia. Możliwe jest użycie dowolnej wartości w zakresie od 0 do 100. Emitowany kolor ustawia się przez podwójne kliknięcie próbki koloru. Spowoduje to otworzenie okna dialogowego Zmień kolor:, w którym można wybrać nowy kolor w sposób graficzny lub numeryczny, odpowiednio określając jego odcień, nasycenie i jaskrawość (HSL), lub poziom barwy czerwonej, zielonej i niebieskiej (RGB). Tłumienie określa intensywność zanikania emitowanego światła przy oddalaniu się od obiektu. Zakładka Kreskowanie 3D umożliwia wybranie wzoru wypełnienia dla materiału, który będzie wyświetlany w Oknie 3D po wybraniu opcji analitycznego kolorowania lub analitycznego ukrywania linii, oraz po włączeniu wzorków 3D w Parametrach okna widoku 3D. strona 72 Można tu wybierać spośród wzorków dostępnych dla narzędzia Wypełnienie. Uwaga: Wzorki 3D nie mają wpływu na fotoprezentację, dlatego wyniku ustawienia wzorków 3D nie można obserwować w oknie podglądu. Zakładka Tekstura umożliwia nałożenie tekstury na dowolny materiał standardowy lub niestandardowy (zdefiniowany przez użytkownika). Na zakładce wyświetlana jest nazwa wybranej tekstury. Nazwa ta zostaje przyporządkowana do nazwy materiału w rozwijalnym menu materiałów. Na zakładce pokazywana jest także próbka tekstury, a rezultat jej nałożenia na dany materiał uwidoczniony zostanie w obszarze automatycznego podglądu, jeśli plik Apply Data został poprawnie zainstalowany. - Kliknięcie przycisku Usuń powoduje odłączenie tekstury od materiału. - Kliknięcie przycisku Zmień teksturę otwiera okno dialogowego Ustawienia tekstury, w którym można wybrać żądaną teksturę z aktywnych bibliotek. Uwaga: Aby uzyskać dobre wyniki, konieczne jest użycie tekstur przygotowanych do łączenia bezszwowego. Są to obrazy, które można rozmieścić na matrycy bez widocznych krawędzi na łączeniach. Okno dialogowe Ustawienia tekstury zawiera wiele opcji służących do edytowania tekstur.

11 Nazwa aktywnego pliku tekstury jest wyświetlana w tytule okna dialogowego. Pokazana jest również wielkość obrazka w pikselach. W lewej części tego okna dialogowego wyświetlany jest przykład wybranej tekstury nałożonej na powierzchnię zwykłego kwadratu. Przy pomocy menu rozwijanego poniżej przykładu można wybrać liczbę powtórzeń tekstury dla określonych wymiarów. W środkowej części okna dialogowego znajdują się pola pozwalające na określenie ustawień rozmiaru, kąta obrotu i proporcji tekstury, zgodnie z którymi będzie ona wyświetlana na elementach z materiału, do którego jest przypisana. strona 73 - Pierwsze dwa pola edycji definiują poziomy i pionowy rozmiar tekstury po zastosowaniu dla powierzchni trójwymiarowych. Np. jeśli obraz przedstawia dwie cegły, należy dopasować jego rozmiary do fizycznych rozmiarów cegieł. - Zaznaczenie pola wyboru Zachowaj oryg. proporcje zapewni zachowanie oryginalnych proporcji pliku tekstury na wszystkich elementach. - Następne pole pozwala na określenie kąta nakładania tekstury na elementy. - Kolejna grupa opcji służy do wybierania metody układania tekstury (możliwe jest obracanie i lustrzane odbicie). - Zaznaczenie pola wyboru Losowe położenie spowoduje losowe wybranie punktu, od którego tekstura będzie nakładana. Opcja ta przydatna jest w sytuacji, gdy w modelu istnieje kilka identycznych elementów, które powinny różnić się wyglądem. Po prawej stronie okna dialogowego dostępne są opcje umożliwiające użycie kanału alfa. W 32-bitowych obrazkach kolorowych kanał alfa jest dodatkowym kanałem oprócz składowych RGB, który może być edytowany w programach takich jak Adobe Photoshop. ArchiCAD pozwala wykorzystać informacje umieszczone w kanale alfa do wielu celów, np. do zasłaniania elementów podczas fotoprezentacji. Powierzchnia: Jeśli wartością alfa jest kolor biały, uzyskany zostanie kolor tekstury, jeśli kolor czarny uzyskany zostanie oryginalny kolor materiału (dla konkretnego piksela danej powierzchni). W przypadku gdy wartością alfa jest odcień szarości, oba kolory zostaną zmieszane, a wynik pojawi się w fotoprezentacji. Światło otoczenia: Tak jak powyżej, ale w odniesieniu do koloru światła otoczenia, a nie powierzchni. Refleksy: Pozwala określić, jaka część światła tworzy refleksy. Jeśli wartością alfa jest kolor biały, efekt refleksów jest w całości uwzględniany dla danego piksela. Jeśli wartością alfa jest kolor czarny, efekt refleksów jest całkowicie pomijany dla danego piksela. Również w tym przypadku dozwolone są wartości pośrednie. Rozpraszanie: Pozwala określić efekt rozproszenia światła w identyczny sposób jak powyżej. Chropowatość: Pozwala określić stopień wypukłości danego elementu powierzchni. Kolor biały oznacza wypukłość, kolor czarny zagłębienie. Przezroczystość: Jeśli wartością jest kolor biały widoczny jest kolor tekstury, jeśli kolor czarny tekstura w danym punkcie jest całkowicie przezroczysta. Dozwolone są wartości pośrednie. Na dole okna dialogowego znajduje się zestaw przycisków do wyszukiwania, za pomocą których można przeglądać pliki tekstur w aktywnych bibliotekach. Możliwe jest użycie wszystkich formatów obrazków, jakie są obsługiwane przez rozszerzenie systemowe QuickTime. Następujące formaty plików mogą zawierać kanał alfa: Photoshop 3.0 lub nowszy, PICT, TIFF, PNG, Truevision, TGA oraz obrazy QuickTime.

12 Uwaga: Tekstury można wybierać tylko z plików znajdujących się w zestawie aktywnych bibliotek. Podczas zapisywania projektu jako projekt archiwalny można zachować również wszystkie tekstury, zaznaczając w Opcjach zapisu pole wyboru Dołącz tekstury. Jeśli w aktywnej bibliotece brakuje dołączonej tekstury, jej nazwa pojawi się na liście brakujących elementów bibliotecznych. Zarządzanie atrybutami Polecenie Menedżer atrybutów (menu Opcje) pozwala na kopiowanie (dołączanie, nadpisywanie) atrybutów (takich jak Warstwy, Kombinacje warstw, Pióra i kolory, Rodzaje linii, Rodzaje wypełnienia, Struktury warstwowe, Materiały, Kategorie stref i Miasta) między dwoma otwartymi plikami. strona 74 Możliwe jest również powielanie i usuwanie atrybutów w każdym z tych plików. Po wybraniu polecenia Menedżer atrybutów... wyświetlane jest następujące okno dialogowe (może to wymagać odczekania kilku chwil, ponieważ konieczne jest utworzenie listy wszystkich atrybutów projektu): Po lewej stronie wyświetlane są atrybuty aktualnie otwartego pliku ArchiCADa. Po prawej stronie widoczne są atrybuty innego pliku. W tym miejscu można otworzyć drugi plik ArchiCADa (projekt, projekt archiwalny lub moduł) albo utworzyć nowy plik w specjalnym formacie Menedżera atrybutów. Przyciski znajdujące się między dwoma częściami okna dialogowego pozwalają na kopiowanie atrybutów w obu kierunkach, a także na ich usuwanie, dołączanie lub nadpisywanie. - Dodawanie atrybutu spowoduje dołączenie go do listy w drugim pliku z nowym indeksem. - Nadpisanie atrybutu oznacza zastąpienie go atrybutem o tym samym numerze indeksu z drugiego pliku. Znajdujące się na górze okna dialogowego ikony typów atrybutów reprezentują zakładki, na których wyświetlany jest tylko dany typ atrybutów. Na ostatniej zakładce wyświetlane są wszystkie typy atrybutów na jednej liście. Na dole okna dialogowego znajduje się kilka przycisków, pozwalających na wykonanie różnych operacji na plikach: - Usuń nieużywane usuwa wszystkie atrybuty wybranego typu, które nie są używane przez żaden element projektu. Uwaga: Funkcja ta sprawdza tylko te atrybuty, które mogą być ustawiane przez użytkownika. Nieużywane atrybuty, do których istnieją odwołania w skryptach GDL elementów bibliotecznych, zostaną uznane za niepotrzebne i usunięte. - Przywróć przywraca poprzedni stan atrybutów. (Przycisk Anuluj ma identyczną funkcję, ale powoduje również zamknięcie okna dialogowego). - Zastosuj pozwala zastosować dokonane zmiany bez zamykania okna dialogowego. Możliwe jest również sortowanie listy atrybutów według różnych kryteriów, np. pióra można wyświetlić według grubości linii, a miasta według szerokości geograficznej. W wierszu znajdującym się poniżej listy można dokonać częściowej edycji atrybutu, który został zaznaczony na liście.

13 - Warstwy: Można zmodyfikować widoczność, status blokady i nazwę zaznaczonej warstwy. strona 75 - Kombinacje warstw: Możliwa jest zmiana nazwy wybranej kombinacji warstw. - Pióra i kolory: Można zmodyfikować kolor, składowe RGB oraz szerokość linii zaznaczonego pióra. - Rodzaje linii: Edycji można poddać nazwę wybranego typu linii oraz jej skalę. - Rodzaje wypełnienia i Struktury warstwowe: Użytkownik może zmienić nazwę zaznaczonej pozycji, a także jej dostępność dla różnych typów elementów. - Materiały: Możliwa jest modyfikacja koloru, nazwy i powiązanej tekstury dla zaznaczonego materiału. - Kategorie stref: Możliwa jest modyfikacja kodu, koloru, nazwy i metryczki kategorii stref dla zaznaczonej pozycji. - Miasta: Można zmodyfikować nazwę, szerokość i długość geograficzną, a także strefę czasową dla wybranej lokalizacji. - Wszystko: Na tej zakładce można wyświetlić wszystkie typy atrybutów bieżącego projektu i posortować je według typów, numerów i nazw. Możliwa jest również edycja atrybutów zaznaczonych na liście. Opcje wyświetlania ArchiCAD umożliwia dostosowanie do potrzeb i zachowanie wraz z Projektem sposobu wyświetlania elementów konstrukcyjnych i rysunkowych na ekranie, a w niektórych przypadkach również sposobu ich wydruku. Ustawień tych dokonuje się w oknie dialogowym otwieranym z menu Opcje/Opcje wyświetlania. Opcje właściwe dla każdego typu elementów zostały szczegółowo omówione na początku podrozdziałów poświęconych odpowiednim elementom w Rozdziale 4 Tworzenie elementów. Predefiniowane widoki z Zestawu Widoków (paleta Nawigatora) zachowują ustawienia wyświetlania obowiązujące w chwili tworzenia danego widoku. Po włączeniu takiego widoku zapisane wraz z nim opcje wyświetlania zostaną zastosowane we wszystkich otwartych oknach. Zob. także Rozdział 13 Drukowanie i plotowanie.

14 strona 76 Preferencje Polecenie Preferencje w menu Opcje obejmuje ustawienia wpływające na bieżący Projekt oraz pewne opcje ogólne, dotyczące całego środowiska roboczego. Przy omawianiu poszczególnych opcji zaznaczono które ustawienia zapisywane są z projektem, a które zachowywane są w komputerze. Okno dialogowe Preferencje zawiera w lewej górnej części rozwijalne menu z listą wszystkich kategorii Preferencji (bezpośredni dostęp zapewnia hierarchiczne menu Preferencje). Przechodzenie między oknami umożliwiają przyciski Poprzednie i Następne. Robocze jednostki i rzędne Pierwsze okno dialogowe polecenia Preferencje umożliwia wybór standardu wymiarowania obowiązującego w Projekcie. Tutaj również definiuje się dodatkowe poziomy odniesienia ułatwiające wstawianie elementów z prawidłowym wzniesieniem. Ustawienia dokonywane w tym oknie są właściwe dla bieżącego Projektu i zachowywane wraz z nim; jeśli Projekt zostanie otworzony przez innego użytkownika na innym komputerze, zastosowane zostaną te same ustawienia. Należy zwrócić uwagę, że w przypadku zmiany jednostek (np. z metrycznych na brytyjskie) może zajść potrzeba dopasowania niektórych wartości domyślnych (np. odstępów między liniami siatki czy domyślnych rozmiarów elementów), tak aby uzyskać okrągłe liczby. W tym oknie dialogowym można określić: Jednostkę miary długości używaną na Palecie współrzędnych, Palecie kontrolnej oraz w oknach dialogowych. Precyzję pomiaru długości (ilość miejsc po przecinku w przypadku standardu dziesiętnego lub dokładność ułamków). Jednostkę miary kąta używaną na Palecie współrzędnych. Precyzję pomiaru kąta (ilość miejsc po przecinku w przypadku standardu dziesiętnego lub dokładność innej wybranej jednostki). Uwaga: Kąt Jednostki mierniczego mierzony jest od Północy (ustawienia w oknie otwieranym z menu Obraz/Parametry widoku 3D/przycisk Więcej o słońcu). Inne kąty mierzone są w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara od horyzontu. Żądaną dokładność wymiarowania wysokości tekstu i kąta obrotu w oknach dialogowych. Uwaga: Jeśli jednostką miary długości jest metr, tekst mierzony jest w milimetrach, jeśli ustawiono stopy i cale mierzony jest w punktach. Poziomy odniesienia (zob. także podrozdział Wzniesienie w rozdziale 3 Organizacja pracy i nawigacja). Uwaga: Rzeczywiste wartości wzniesienia są zawsze mierzone od Zera projektu. Wymiary (Wymiarowanie) Następne okno umożliwia dopasowanie do potrzeb i zachowanie różnych standardów wymiarowania. Jest to przydatne w przypadku pracy nad kilkoma projektami o różnej skali dokładności (np. detale konstrukcyjne a plany zagospodarowania) lub przy tworzeniu Projektów w innych standardach projektowych. Ustawienia dokonywane w tym miejscu są właściwe dla bieżącego Projektu i zachowywane wraz z nim; jeśli projekt zostanie otwarty przez innego użytkownika na innym komputerze, zastosowane zostaną te same ustawienia.

15 strona 77 Szczegółowy opis okna znajduje się w podrozdziale Wymiarowanie w Rozdziale 4 Tworzenie elementów. Jednostki obliczeń Kolejne okno umożliwia wybór jednostek używanych do obliczeń ilościowych. Ustawienia dokonywane w tym miejscu są właściwe dla bieżącego Projektu i zachowywane wraz z nim; jeśli projekt zostanie otworzony przez innego użytkownika na innym komputerze, zastosowane zostaną te same ustawienia. Ustawienia te mają wpływ jedynie na listy w formacie tekstu w przypadku korzystania z wzorca graficznego zostaną zastąpione przez formaty liczbowe zdefiniowane w danym wzorcu. Zob. także ArchiCAD Calculation Guide sekcja More Information rozdział 10 Project Data Calculation w Pomocy ArchiCADa. Ruchy myszki Następne okno pozwala ustawić opcje dotyczące ruchów myszki. Wprowadzone tu ustawienia są częścią osobistych ustawień środowiska roboczego i zostaną zachowane po zamknięciu bieżącego projektu i otwarciu lub utworzeniu nowego (z wyjątkiem sytuacji, gdy zastosuje się polecenie Nowy / parametry domyślne i odrzuci wszystkie osobiste ustawienia). W górnej części okna znajdują się pola umożliwiające określenie kątów ruchów myszki zablokowanych po naciśnięciu klawisza Shift, poniżej można też określić zasięg przyciągania kursora do węzłów i krawędzi elementów projektu. Więcej informacji zob. rozdział 5 Technika tworzenia elementów i ich edycja. Opcje Rysowanie linii dotyczą wszystkich operacji rysowania wektorów na ekranie, m.in. kreślenia ścian lub przeciągania elementów. Do wyboru są dwie metody. strona 78 Metoda Standardu: Kliknij i przeciągnij element, który chcesz przesunąć. Zwolnij klawisz. W przypadku operacji wieloetapowych, np. rysowania łuków, pierwszy wektor wprowadzany jest przy pomocy przeciągania, natomiast kolejne kroki wykonuje się w trybie takim, jak metoda CAD opisana poniżej. Po naciśnięciu x, y, r lub a w trakcie rysowania metodą Standardu, lub jeśli klawisz myszki zostanie zwolniony w oknie narzędzia lub na pasku menu, tymczasowo zastosowana zostanie metoda CAD. Metoda CAD: Kliknij w punkcie początkowym. Przesuń kursor do punktu końcowego i ponownie kliknij.

16 Elementy konstrukcyjne Następne okno pozwala określić opcje zachowania różnych typów elementów konstrukcyjnych. Ustawienia dokonywane w tym miejscu są właściwe dla bieżącego Projektu i zachowywane wraz z nim; jeśli projekt zostanie otwarty przez innego użytkownika na innym komputerze, zastosowane zostaną te same ustawienia. W górnej części okna dialogowego wybrać można Typy linii używanych do wyświetlania elementów konstrukcyjnych na piętrach innych niż macierzyste. Ustawienia te zostaną zastosowane w przypadku tych elementów, które mogą być wyświetlane na innych kondygnacjach (stropów, dachów, siatek, obiektów). Schody wyświetlane są w specjalny sposób zob. odpowiedni podrozdział w Rozdziale 4 Tworzenie elementów. Uwaga: Ustawienie to nie ma wpływu na wyświetlanie elementów kondygnacji Podrys W dolnej części okna określa się ogólne preferencje dotyczące Priorytetów przecięcia w 3D. W przypadku przecinania się Belek ze Ścianami lub Słupami, w 3D rozcięty zostanie element o niższym priorytecie. Element o wyższym priorytecie pozostanie nienaruszony. Odnosi się to także do obliczeń objętości. Suwak po lewej stronie pozwala określić relację pomiędzy ścianami i belkami, natomiast po prawej pomiędzy słupami i belkami. Numery priorytetu Ścian i Słupów są zawsze parzyste i można je tylko ustawiać ogólnie. Numery priorytetu Belek są zawsze nieparzyste i można je ustalać dla poszczególnych belek w oknie ustawień domyślnych tego elementu. Zob. także Belki w Rozdziale 4 Tworzenie elementów. Omawiane okno pozwala także zdecydować jaki skutek będą miały zmiany wysokości Drzwi lub Okna. Zaleca się wybór: Opcji Wysokość nadproża drzwi/okna dla konstrukcji murowanych, w przypadku których dominującą rolę odgrywa wysokość progu/parapetu. Opcji Wysokość progu/parapetu dla konstrukcji szkieletowych, w przypadku których zwykle wszystkie otwory wstawiane są względem nadproża. strona 79 Strefy Następne okno zawiera ustawienia określające traktowanie konstrukcji powiązanych ze strefą przy tworzeniu list stref. Ustawienia dokonywane w tym miejscu są właściwe dla bieżącego Projektu i zachowywane wraz z nim; jeśli projekt zostanie otwarty przez innego użytkownika na innym komputerze, zastosowane zostaną te same ustawienia. Wszystkie opcje zawarte w tym oknie dialogowym omówiono szczegółowo w podrozdziale Strefy w Rozdziale 4 Tworzenie elementów. Obraz 3D To okno dialogowe zawiera opcje związane ze sterowaniem przebudową okna 3D, monitorowaniem procesu renderingu, tworzeniem raportów, postępowaniem w przypadku komunikatu o błędzie oraz ustawianiem wyglądu menu Przelicz.

17 Wprowadzone tu ustawienia są częścią osobistych ustawień środowiska roboczego i zostaną zachowane po zamknięciu bieżącego projektu i otwarciu lub utworzeniu nowego (z wyjątkiem sytuacji, gdy zastosuje się polecenie Nowy / parametry domyślne i odrzuci wszystkie osobiste ustawienia). Po zaznaczeniu pierwszej opcji Przebudowanie okna 3D po aktualizacji po każdej wprowadzonej na Rzucie modyfikacji widok 3D planu jest automatycznie uaktualniany po otwarciu okna 3D. Jeśli opcja ta nie zostanie zaznaczona, na modelu 3D nie będzie widać wprowadzonych zmian do momentu zastosowania polecenia Przebuduj (menu Wyświetlanie). Może to być przydatne w przypadku, gdy chce się zachować na dłużej istniejący już w oknie obraz 3D i uniknąć przypadkowego przebudowania go. Uwaga: W przypadku edycji nieaktualnego widoku 3D usunięte elementy będą widoczne, ale nie będzie można ich zaznaczyć. Elementy przemieszczone można zaznaczać, jednak punkty zaznaczenia zostaną wyświetlone w miejscu rzeczywistego położenia i nie można ich edytować. Elementy zmodyfikowane można zaznaczać i edytować, ale spowoduje to przebudowanie widoku. Zaznaczenie opcji Zmiany w ustawieniach 3D uaktywniają okno 3D oznacza, że wszelkie zmiany wprowadzane w oknach otwierających się po wybraniu z menu Obraz poleceń Parametry widoku 3D lub Parametry okna widoku 3D spowodują automatyczne wyświetlenie się okna 3D i przebudowanie jego zawartości. Zaznaczenie opcji Podczas przebudowy nie zmieniaj powiększenia spowoduje zachowanie zoomu ustawionego w oknie 3D jako ostatni, po wybraniu polecenia Przebuduj z menu Wyświetlanie. Jeśli pole to nie będzie zaznaczone, wyświetlony w oknie 3D widok 3D będzie w pierwotnym powiększeniu. Po zaznaczeniu pola Pokaż okno postępu program będzie wyświetlał informacje o przebiegu obliczeń 3D. Pomaga to podjąć decyzję o ewentualnym anulowaniu długotrwałego przerysowywania 3D lub obliczeń, czy też zmianie niektórych ustawień (np. o zaznaczeniu mniejszego obszaru, ustawieniu dokładniejszych filtrów lub mniej precyzyjnych opcji obrazu, czy też zmniejszeniu rozmiaru okna 3D). strona 80 Uwaga: Przesuwanie się wskaźnika nie jest proporcjonalne do upływu czasu lecz do ilości przetworzonych danych. Pole Komunikat może przerwać przetwarzanie decyduje o tym, czy komunikat o ewentualnym błędzie zostanie wyświetlony na ekranie w oknie Raportu zanim proces wyświetlania lub obliczenia zostaną zakończone, czy też dopiero po ich zakończeniu. Po zaznaczeniu opcji Dźwięki postępu 3D o zakończeniu różnych faz procesu 3D informowały będą sygnały dźwiękowe. Przy pomocy opcji Zapisz raport decyduje się o utworzeniu raportu o procesach konwersji 3D i obliczeń; suwak pozwala określić szczegółowość raportu. Raport ten to coś więcej niż tylko lista komunikatów. Może być wykorzystywany do prześledzenia, a następnie porównywania czasów tworzenia wizualizacji różnych obrazów. Nowe informacje są zawsze dodawane na końcu raportu. Po zamknięciu Projektu Raport jest czyszczony. Aby go zachować, należy zapisać go jako plik tekstowy.

18 Dwa ostatnie przełączniki odnoszą się wyłącznie do przeliczeń. Zob. Rozdział 10 Kalkulacja danych dla projektu. Bezpieczeństwo danych Okno dialogowe Bezpieczeństwo danych zawiera szereg opcji pozwalających zminimalizować ryzyko utraty danych lub uszkodzenia pliku. Jest to szczególnie istotne w przypadku występowania spadku napięcia w sieci lub przerw w dostawie prądu, jak również wtedy, gdy komputer narażony jest na konflikty oprogramowania. Wprowadzone tu ustawienia są częścią osobistych ustawień środowiska roboczego i zostaną zachowane po zamknięciu bieżącego projektu i otwarciu lub utworzeniu nowego (z wyjątkiem sytuacji, gdy zastosuje się polecenie Nowy/Parametry domyślne i odrzuci wszystkie osobiste ustawienia). Funkcja Autozapisu posiada szereg opcji pozwalających zabezpieczyć się przed utratą danych. W przypadku konieczności zrestartowania komputera z dowolnej przyczyny, przy ponownym otwieraniu ArchiCADa wyświetlone zostanie okno dialogowe z opcją podjęcia przerwanej pracy. Po włączeniu funkcji Autozapisu kursor na ekranie może na chwilę przyjmować kształt Buldożera. Wszelkie zmiany wprowadzone do Projektu od ostatniego Autozapisu (lub ręcznego wybrania polecenia Zapisz) zapisywane są w teczce tymczasowej ArchiCADa. Nawet w przypadku dużych Projektów funkcja Autozapisu działa bardzo sprawnie i nie powinien on zająć więcej niż kilka sekund. Autozapis jest domyślnie włączony. Aby włączyć tę funkcję ręcznie otwórz okno Bezpieczeństwo danych i kliknij okrągły przełącznik Załączone. Jeśli nie zachodzi konieczność Autozapisu można wyłączyć tę funkcję klikając okrągły przełącznik Brak. strona 81 Aby skonfigurować Autozapis wybierz jedną z opcji Zachowaj co. Te dwie opcje działają następująco: Wybierając autozapis dokonywany w określonych odstępach czasu wprowadza się wartość (mierzoną w sekundach) długości trybu oczekiwania pomiędzy zapisami. Wybierając autozapis dokonywany co pewną ilość kroków edycyjnych określa się liczbę nieodwoływalnych kroków w Projekcie, po wykonaniu których włącza się Autozapis. Funkcje Autozapisu mają trzy ograniczenia następujące dane muszą być zachowywane ręcznie: Otwarte elementy biblioteczne, Zakończone obrazy fotoprezentacji, Wszystkie typy list przeliczeń. Po zrestartowaniu ArchiCADa po awarii systemu program odnajdzie dane Autozapisu i umożliwi ich otworzenie. To JEDYNY sposób odzyskania danych Autozapisu jeśli nie zostaną wtedy otworzone, nastąpi ich usunięcie. W przypadku ich otworzenia odzyskana zostanie cała zawartość projektu zachowana w trakcie ostatniego Autozapisu, łącznie z nie ukończonymi fotoprezentacjami. Pole Zapamiętaj pozwala określić ilość kroków edycyjnych, które można odwołać. Domyślnym ustawieniem jest 20. Zob. także opis poleceń Odwołaj i Przywołaj w Rozdziale 11 Przegląd poleceń paska menu. W przeciwieństwie do ręcznego zapisywania, po Autozapisie można nadal używać poleceń Odwołaj i Przywołaj.

19 Zaznaczenie pola Wykonaj kopię zapasową spowoduje tworzenie kopii zapasowej uprzednio zachowanej wersji projektu, z.bpn dodanym jako rozszerzenie nazwy. Więcej informacji o tworzeniu kopii zapasowych projektów uwspólnionych zob. podrozdział Praca zespołowa w Rozdziale 9 Praca zespołowa i komunikacja. Zaznaczenie pola Ciągła kontrola integralności zapewnia stałą kontrolę integralności danych w Projekcie (nie tylko w chwili otwierania i zachowywania plików). W przypadku uszkodzenia jakichś danych w pliku ArchiCAD automatycznie spróbuje je naprawić i wyświetli komunikat o wyniku tej operacji. Jeśli Autozapis jest włączony, w Teczce autozapisu zachowywane są automatycznie dokumenty umożliwiające podjęcie przerwanej pracy. Lokalizację Teczki autozapisu określa się korzystając z dwóch opcji: Użyj domyślnej lokalizacji, lub Wybierz lokalizację, a następnie z przycisku Przeglądaj... pozwalającego wybrać folder w danym komputerze lub w sieci. Zmiany w ustawieniach teczki autozapisu zostają wprowadzone po zrestartowaniu programu. Opcje Przerysuj 2D Następne okno dialogowe zawiera opcje odświeżania Rzutu i innych okien 2D Projektu. Wprowadzone tu ustawienia są częścią osobistych ustawień środowiska roboczego i zostaną zachowane po zamknięciu bieżącego projektu i otworzeniu lub utworzeniu nowego (z wyjątkiem sytuacji, gdy zastosuje się polecenie Nowy / parametry domyślne i odrzuci wszystkie osobiste ustawienia). Po zaznaczeniu pola Zapisz podgląd Nawigatora wraz z plikiem projektu zachowany podgląd Nawigatora będzie dostępny po ponownym otwarciu projektu, co umożliwia szybszą nawigację. strona 82 Rozwijalne menu Wyświetlanie modelu w Nawigatorze 2D pozwala wybrać jedną z trzech możliwych opcji wyświetlania elementów projektu w trakcie przesuwania arkusza lub bezpośredniej ręcznej zmiany skali wyświetlania. Możliwe jest wyświetlanie tylko obrysów elementów konstrukcyjnych, pełnego modelu, ewentualnie modelu pełnego, ale uproszczonego (np. z tymczasowo ukrytym kreskowaniem). Po zakończeniu operacji przesuwania wszystkie elementy zostaną w pełni wyświetlone, niezależnie od wybranej opcji. Wybór opcji Dostosuj sposób wyświetlania rysunku do wysoko wydajnej karty grafiki (OpenGL) pozwala korzystać z przyspieszenia zapewnianego przez najnowsze, rozbudowane karty grafiki korzystające z OpenGL. W przypadku korzystania z wcześniejszego modelu zaleca się pozostawić to pole puste. Poniższe opcje stają się aktywne po zaznaczeniu tego pola. Zaznaczenie pola Pomiń przyspieszanie sprzętowe w 2D sprawia, że ArchiCAD obejdzie kartę grafiki i zastosuje emulację oprogramowania dla OpenGL na poziomie systemowym; opcja ta jest dostępna dla Windows i MacOS. Ustawienia OpenGL obejmują wygładzanie czcionek, wyświetlanie tekstu jedynie z obrysem czcionek, zapisywanie obrazków w pamięci podręcznej w celu szybszego dostępu, oraz wygładzanie pikseli obrazków.

20 Z uwagi na różnorodność dostępnych kart OpenGL i sterowników oprogramowania istnieje możliwość wystąpienia błędów przy odświeżaniu ekranu lub wydłużonego czasu wyświetlania. W takim przypadku należy wypróbować inne ustawienia. Kolporter Następne okno dialogowe pozwala zdefiniować opcje funkcji Kolportera, m.in. nazwę i adres elektroniczny osoby, która wysyła opublikowane pliki. Wprowadzone tu ustawienia są częścią osobistych ustawień środowiska roboczego i zostaną zachowane po zamknięciu bieżącego projektu i otwarciu lub utworzeniu nowego (z wyjątkiem sytuacji, gdy zastosuje się polecenie Nowy / parametry domyślne i odrzuci wszystkie osobiste ustawienia). Opcje internetowe Następne okno dialogowe pozwala wybrać opcje związane z Internetem oraz formatem HTML. Wprowadzone tu ustawienia są częścią osobistych ustawień środowiska roboczego i zostaną zachowane po zamknięciu bieżącego projektu i otwarciu lub utworzeniu nowego (z wyjątkiem sytuacji, gdy zastosuje się polecenie Nowy / parametry domyślne i odrzuci wszystkie osobiste ustawienia). Naciśnięcie przycisku Wyczyść ostatnie adresy URL usuwa listę stron odwiedzonych przy pomocy Menedżera bibliotek oraz okna dialogowego Ustawienia domyślne obiektu. strona 83 W polu Domyślna strona internetowa można wprowadzić adres ulubionej strony www. Opcje zachowywania HTML pozwalają wybrać styl zachowywania danych w formacie HTML, np. z okna typu lista. Na dole omawianego okna dialogowego z rozwijalnego menu dokonuje się wyboru domyślnej przeglądarki sieciowej. Katalogi (foldery) tymczasowe i pamięci podręcznej Następne okno dialogowe pozwala przenieść teczkę tymczasową i teczkę pamięci podręcznej (cache) do dodatkowego, obszernego woluminu na twardym dysku aby zaoszczędzić miejsce na wolumin startowy i umożliwić rozszerzanie zawartości omawianych teczek. Wprowadzone tu ustawienia są częścią osobistych ustawień środowiska roboczego i zostaną zachowane po zamknięciu bieżącego projektu i otwarciu lub utworzeniu nowego (z wyjątkiem sytuacji, gdy zastosuje się polecenie Nowy / parametry domyślne i odrzuci wszystkie osobiste ustawienia). W Teczce tymczasowej przechowywane są dane niezbędne do szybkiego działania ArchiCADa. W Teczce pamięci podręcznej przechowywane są projekcje 3D, fotoprezentacje i inne dane związane z projektem. Dane z pamięci podręcznej wykorzystywane są wtedy, gdy program automatycznie generuje pliki obrazu w tle i zachowuje je w wybranej teczce pamięci podręcznej. ArchiCAD używa teczki pamięci podręcznej w celu szybkiego wyświetlania i aktualizacji obrazów na ekranie.