Utrzymanie obiektów budowlanych aktualny stan prawny

Transkrypt

1 Utrzymanie obiektów budowlanych aktualny stan prawny obowiązki właściciela lub zarządcy obiektu budowlanego uŝytkowanie budynków mieszkalnych dokumentacja związana z utrzymaniem obiektu budowlanego Właściciel lub zarządca obiektu budowlanego jest obowiązany: utrzymywać i uŝytkować obiekt zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 5 ust. 2; Wskazany art. 5 ust. 2 stanowi, Ŝe: (art.. 61 pkt 1) Obiekt budowlany naleŝy uŝytkować w sposób zgodny z jego przeznaczeniem i wymaganiami ochrony środowiska oraz utrzymywać w naleŝytym stanie technicznym i estetycznym, nie dopuszczając do nadmiernego pogorszenia jego właściwości uŝytkowych i sprawności technicznej, w szczególności w zakresie związanym z wymaganiami, o których mowa w ust. 1 pkt 1-7. (art.. 5 ust. 2) tzn. w szczególności: 1) spełnienie wymagań podstawowych dotyczących: a) bezpieczeństwa konstrukcji, b) bezpieczeństwa poŝarowego, c) bezpieczeństwa uŝytkowania, d) odpowiednich warunków higienicznych i zdrowotnych oraz ochrony środowiska, e) ochrony przed hałasem i drganiami, f) oszczędności energii i odpowiedniej izolacyjności cieplnej przegród; 2) warunki uŝytkowe zgodne z przeznaczeniem obiektu, w szczególności w zakresie: a) zaopatrzenia w wodę i energię elektryczną oraz, odpowiednio do potrzeb, w energię cieplną i paliwa, przy załoŝeniu efektywnego wykorzystania tych czynników, b) usuwania ścieków, wody opadowej i odpadów; 3) moŝliwość utrzymania właściwego stanu technicznego; 4) niezbędne warunki do korzystania z obiektów uŝyteczności publicznej i mieszkaniowego budownictwa wielorodzinnego przez osoby niepełnosprawne,w szczególności poruszające się na wózkach inwalidzkich; 5) warunki bezpieczeństwa i higieny pracy; 6) ochronę ludności, zgodnie z wymaganiami obrony cywilnej; 1

2 7) ochronę obiektów wpisanych do rejestru zabytków oraz obiektów objętych ochroną konserwatorską; Właściciel lub zarządca obiektu budowlanego jest obowiązany: zapewnić, dochowując naleŝytej staranności, bezpieczne uŝytkowanie obiektu w razie wystąpienia czynników zewnętrznych odziaływujących na obiekt, związanych z działaniem człowieka lub sił natury, takich jak: wyładowania atmosferyczne, wstrząsy sejsmiczne, silne wiatry, intensywne opady atmosferyczne, osuwiska ziemi, zjawiska lodowe na rzekach i morzu oraz jeziorach i zbiornikach wodnych, poŝary lub powodzie, w wyniku których następuje uszkodzenie obiektu budowlanego lub bezpośrednie zagroŝenie takim uszkodzeniem, mogące spowodować zagroŝenie Ŝycia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia lub środowiska. (art. 61 pkt 2) Obiekty budowlane powinny być w czasie ich uŝytkowania poddawane przez właściciela lub zarządcę kontroli: - okresowej, co najmniej raz w roku, polegającej na sprawdzeniu stanu technicznego: a) elementów budynku, budowli i instalacji naraŝonych na szkodliwe wpływy atmosferyczne i niszczące działania czynników występujących podczas uŝytkowania obiektu, b) instalacji i urządzeń słuŝących ochronie środowiska, c) instalacji gazowych oraz przewodów kominowych (dymowych, spalinowych i wentylacyjnych); - okresowej, co najmniej raz na 5 lat, polegającej na sprawdzeniu stanu technicznego i przydatności do uŝytkowania obiektu budowlanego, estetyki obiektu budowlanego oraz jego otoczenia; kontrolą tą powinno być objęte równieŝ badanie instalacji elektrycznej i piorunochronnej w zakresie stanu sprawności połączeń, osprzętu, zabezpieczeń i środków ochrony od poraŝeń, oporności izolacji przewodów oraz uziemień instalacji i aparatów; - okresowej w zakresie, o którym mowa w pkt 1, co najmniej dwa razy w roku, w terminach do 31 maja oraz do 30 listopada, w przypadku budynków o powierzchni zabudowy przekraczającej m 2 oraz innych obiektów budowlanych o powierzchni dachu przekraczającej m 2 ; osoba dokonująca kontroli jest obowiązana bezzwłocznie pisemnie zawiadomić właściwy organ o przeprowadzonej kontroli; - bezpiecznego uŝytkowania obiektu kaŝdorazowo w przypadku wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 61 pkt 2; Zgodnie z ustaloną linią orzecznictwa - wynikający z art. 61 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414) obowiązek utrzymania obiektu budowlanego w naleŝytym stanie technicznym i estetycznym ciąŝy na właścicielu lub zarządcy obiektu, a w wypadku współwłasności, na wszystkich współwłaścicielach. Przepisy art. 61 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414) nie mogą stanowić podstawy wydania decyzji administracyjnej, lecz określają obowiązki wskazanych w tych przepisach podmiotów, które nie są nakładane decyzją administracyjną, lecz wynikają wprost z ustawy. Art. 61 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane ma zastosowanie tylko do obiektów budowlanych, które zostały zbudowane i są uŝytkowane zgodnie z przepisami Prawa 2

3 budowlanego. Przepis ten nie dotyczy obiektów budowlanych powstałych w wyniku samowoli budowlanej, objętych nakazem rozbiórki. NaleŜy jeszcze zwrócić uwagę na sytuację, w której w danym w roku kalendarzowym zachodzi konieczność przeprowadzenia kontroli, o których mowa w art. 62 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 (czyli rocznej, pięcioletniej i nazwijmy ją wielkopowierzchniowej). ustawy Prawo budowlane. W tym miejscu naleŝy wyjaśnić, Ŝe zakres kontroli pięcioletniej i kontroli rocznej jest róŝny, z wyjątkiem części budowlanej kontroli rocznej, o której mowa w art. 62 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy Prawo budowlane ( tzn. elementów budynku, budowli i instalacji naraŝonych na szkodliwe wpływy atmosferyczne i niszczące działania czynników występujących podczas uŝytkowania obiektu), który pokrywa się z zakresem kontroli pięcioletniej. Właściciel lub zarządca, w roku kalendarzowym, w którym przypada kontrola pięcioletnia moŝe przeprowadzić jedną kontrolę, która obejmowałaby zakres kontroli rocznej i pięcioletniej. Ponadto właściciel lub zarządca w ramach tej kontroli powinien przeprowadzić kontrolę roczną w zakresie, o którym mowa w art. 62 ust. 1 pkt 1 lit. b i c ustawy Prawo budowlane (tzn. instalacji i urządzeń słuŝących ochronie środowiska, instalacji gazowych oraz przewodów kominowych - dymowych, spalinowych i wentylacyjnych);. Tym samym moŝe on przeprowadzić jedną kontrolę i spełnić w ten sposób obowiązek przeprowadzenia kontroli rocznej i pięcioletniej. JednakŜe sporządzany z takiej kontroli protokół powinien zawierać informacje świadczące o spełnieniu obowiązków wynikających z art. 62 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy Prawo budowlane. Przeprowadzenie takiej kontroli nie zwalnia właściciela bądź zarządcy z przeprowadzenia dodatkowej kontroli w terminie do dnia 31 maja albo do 30 listopada, o której mowa w art. 62 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo budowlane. W trakcie kontroli, o której mowa w ust. 1, naleŝy dokonać sprawdzenia wykonania zaleceń z poprzedniej kontroli. Obowiązek kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a ( czyli elementów budynku, budowli i instalacji naraŝonych na szkodliwe wpływy atmosferyczne i niszczące działania czynników występujących podczas uŝytkowania obiektu), nie obejmuje właścicieli i zarządców: 1) budynków mieszkalnych jednorodzinnych; 2) obiektów budowlanych: a) budownictwa zagrodowego i letniskowego, b) wymienionych w art. 29 ust. 1. Kontrole, o których mowa w ust. 1, powinny być dokonywane, z zastrzeŝeniem ust. 5 i 6 (czyli kontroli kotłów i urządzeń chłodniczych), przez osoby posiadające uprawnienia budowlane w odpowiedniej specjalności. * (art. 62 ust. 4) Kontrolę stanu technicznego instalacji elektrycznych, piorunochronnych i gazowych, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c, pkt 2 oraz ust. 1b, powinny przeprowadzać osoby posiadające kwalifikacje wymagane przy wykonywaniu dozoru nad eksploatacją urządzeń, instalacji oraz sieci energetycznych i gazowych. * (art. 62 ust.5) Kontrolę stanu technicznego przewodów kominowych, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c, 3

4 powinny przeprowadzać: 1) osoby posiadające kwalifikacje mistrza w rzemiośle kominiarskim w odniesieniu do przewodów dymowych oraz grawitacyjnych przewodów spalinowych i wentylacyjnych; 2) osoby posiadające uprawnienia budowlane odpowiedniej specjalności - w odniesieniu do przewodów kominowych, o których mowa w pkt 1, oraz do kominów przemysłowych, kominów wolno stojących oraz kominów lub przewodów kominowych, w których ciąg kominowy jest wymuszony pracą urządzeń mechanicznych. (art.. 62 ust. 6) Szczegółowy zakres kontroli niektórych budowli oraz obowiązek przeprowadzania ich częściej, niŝ zostało to ustalone w ust. 1, moŝe być określony w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 pkt 2. tzn.: warunkach technicznych uŝytkowania obiektów budowlanych, a dokładnie: rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999r. w sprawie warunków technicznych uŝytkowania budynków mieszkalnych (Dz.U ), które określa warunki techniczne uŝytkowania budynków mieszkalnych, wraz ze związanymi z nimi instalacjami i urządzeniami technicznymi, zwanych dalej "budynkami". Rozporządzenie określa warunki, które mają zapewnić: 1) utrzymanie stanu technicznego budynku na poziomie zapewniającym bezpieczeństwo ludzi i mienia w okresie jego uŝytkowania, 2) ochronę zdrowia i Ŝycia ludzi w pomieszczeniach budynku, 3) utrzymanie wymaganego stanu estetycznego budynku, a w przypadku wpisania budynku do rejestru zabytków - zachowanie jego wartości podlegających ochronie konserwatorskiej, 4) zgodne z przeznaczeniem uŝytkowanie budynku i znajdujących się w nim pomieszczeń oraz urządzeń związanych z budynkiem, a w szczególności warunki w zakresie zaopatrzenia w wodę, gaz, energię cieplną, energię elektryczną, ochronę przeciwpoŝarową, oraz odprowadzania ścieków i usuwania odpadów stałych, 5) moŝliwość racjonalizacji zuŝycia wody i nośników energii zgodnie z wymaganiami uŝytkowników lokali, lecz w sposób nie naruszający interesów osób trzecich i nie powodujący pogorszenia właściwości uŝytkowych i technicznych budynku i związanych z nim urządzeń, 6) racjonalne wykorzystanie energii, 7) ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich. Protokoły sporządzane w wyniku kontroli okresowych powinny zawierać określenie: 1) stanu technicznego elementów budynku objętych kontrolą, 2) rozmiarów zuŝycia lub uszkodzenia elementów, o których mowa w pkt 1, 3) zakresu robót remontowych i kolejności ich wykonywania, 4) metod i środków uŝytkowania elementów budynku naraŝonych na szkodliwe działanie wpływów atmosferycznych i niszczące działanie innych czynników, 5) zakresu nie wykonanych robót remontowych zaleconych do realizacji w protokołach z poprzednich kontroli okresowych. 4

5 Do protokołów, o których mowa powyŝej, w razie potrzeby naleŝy dołączyć dokumentację graficzną wykonaną w toku kontroli. Okresowej kontroli, o której mowa w art. 62 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy Prawo budowlane (kontroli okresowej co najmniej raz w roku), podlegają elementy budynku naraŝone na szkodliwe wpływy atmosferyczne i niszczące działania czynników występujących podczas uŝytkowania, których uszkodzenia mogą powodować zagroŝenie dla: 1) bezpieczeństwa osób, 2) środowiska, 3) konstrukcji budynku. W toku kontroli, o której mowa w ust. 1 (czyli stanu technicznego elementów budynku), szczegółowym sprawdzeniem naleŝy objąć stan techniczny: 1) zewnętrznych warstw przegród zewnętrznych (warstwa fakturowa), elementów ścian zewnętrznych (attyki, filary, gzymsy), balustrad, loggii i balkonów, 2) urządzeń zamocowanych do ścian i dachu budynku, 3) elementów odwodnienia budynku oraz obróbek blacharskich, 4) pokryć dachowych, 5) instalacji centralnego ogrzewania i ciepłej wody uŝytkowej, 6) urządzeń stanowiących zabezpieczenie przeciwpoŝarowe budynku, 7) elementów instalacji kanalizacyjnej odprowadzających ścieki z budynku, 8) przejść przyłączy instalacyjnych przez ściany budynku. Zakresem okresowej kontroli, o której mowa w art. 62 ust. 1 pkt 2 ustawy (a więc kontroli okresowej, co najmniej raz na 5 lat), naleŝy objąć równieŝ sprawdzenie stanu sprawności technicznej i wartości uŝytkowej elementów budynku, o których mowa w 5 wymienionym wcześniej, oraz wszystkie pozostałe elementy budynku, a takŝe estetykę budynku i jego otoczenia. Dane zawarte w protokołach kontroli, o których była mowa, powinny stanowić podstawę do sporządzenia zestawienia robót remontowych budynku. Zestawienie robót remontowych, powinno zawierać podział robót na: 1) roboty konserwacyjne, 2) naprawy bieŝące, 3) naprawy główne. Zestawienie napraw bieŝących i głównych stanowi podstawę do sporządzenia planu robót remontowych. Plan robót remontowych powinien być sporządzony z zachowaniem pierwszeństwa dla robót mających na celu: 1) eliminację zagroŝenia bezpieczeństwa uŝytkowników lokali i osób trzecich, 2) zabezpieczenie przeciwpoŝarowe budynku, 3) spełnienie wymagań ochrony środowiska, 4) zachowanie zapobiegawczego charakteru remontu. 5

6 Przy remontach budynku naleŝy zapewnić: 1) realizację robót w kolejności wynikającej z opracowanego planu remontów, 2) bezpieczeństwo uŝytkowników i osób trzecich w trakcie prowadzenia robót, 3) stosowanie rozwiązań technicznych, materiałowych i technologicznych ograniczających uciąŝliwość uŝytkowania lokali oraz podnoszących walory uŝytkowe lokali. Wszelkie zmiany w stosunku do istniejących rozwiązań, dokonywane w związku z wykonywaniem robót remontowych, nie powinny powodować pogorszenia stanu technicznego i właściwości uŝytkowych elementów budynku oraz naruszać interesów uŝytkowników lokali lub osób trzecich. Dokumentacja uŝytkowania budynku powinna być systematycznie gromadzona i przechowywana przez okres istnienia budynku. Pomieszczenia w budynku przeznaczone do wspólnego uŝytkowania oraz elementy i urządzenia stanowiące wyposaŝenie budynku uŝytkowane intensywnie lub naraŝone na uszkodzenia powinny być objęte przeglądami co najmniej dwa razy w roku oraz poddawane odpowiedniej konserwacji. Częstotliwość przeglądów, o których mowa powyŝej, powinna być ustalona przez właściciela budynku. Zakres robót konserwacyjnych, o których mowa, powinien być ustalany na podstawie wyników przeglądów oraz potrzeb zgłoszonych przez uŝytkowników lokali. Pomieszczenia oraz urządzenia przeznaczone do wspólnego uŝytkowania mieszkańców powinny być utrzymywane w stanie technicznym, higieniczno-sanitarnym i estetycznym zapewniającym właściwe spełnianie załoŝonych funkcji przez cały okres uŝytkowania budynku. Naprawa uszkodzeń w budynku, powstałych z winy osoby korzystającej z lokalu znajdującego się w tym budynku, obciąŝa uŝytkownika tego lokalu. Lokal powinien być uŝytkowany w sposób zapewniający: 1) zachowanie wymogów bezpieczeństwa, 2) utrzymanie wymaganego stanu technicznego, 3) utrzymanie stanu higieniczno-sanitarnego określonego odrębnymi przepisami, 4) prawidłowe funkcjonowanie wspólnych instalacji i urządzeń znajdujących się w tym lokalu. W okresie uŝytkowania instalacji i urządzeń wentylacyjnych, naleŝy zapewniać: 1) pełną droŝność i szczelność przewodów i urządzeń, 2) utrzymanie pełnego wymaganego przekroju kratek wentylacyjnych, 3) realizację wymaganych robót konserwacyjnych i remontowych, 4) realizację zaleceń pokontrolnych wydawanych przez upowaŝnione organy kontroli i nadzoru, 5) w razie uzasadnionej potrzeby - kontrolę stanu technicznego instalacji i urządzeń wentylacyjnych. Kanały i przewody spalinowe oraz dymowe w budynku powinny być utrzymywane w stanie technicznym zapewniającym skuteczne i niezawodne ich funkcjonowanie. W okresie uŝytkowania kanałów i przewodów, o których mowa w ust. 1, naleŝy zapewniać: 6

7 1) ich droŝność oraz szczelność, 2) realizację planu remontów przez osoby posiadające kwalifikacje, o których mowa w art. 62 ust. 6 ustawy, (a więc kwalifikacje mistrza kominiarskiego oraz w zaleŝności od potrzeb uprawnienia do oceny stanu technicznego kominów przemysłowych) 3) nadzór nad realizacją robót konserwacyjnych, napraw i wymian oraz nadzór nad wykonawstwem usług związanych z realizacją zaleceń wynikających z okresowych kontroli w lokalach, 4) realizację zaleceń pokontrolnych wydawanych przez upowaŝnione organy kontroli i nadzoru, 5) w razie uzasadnionej potrzeby - kontrolę stanu technicznego tych kanałów i przewodów. NaleŜy wyjaśnić, Ŝe zgodnie z definicją rozporządzenia przewody dymowe - to przewody wraz z ich wyposaŝeniem, słuŝące do odprowadzania dymu z palenisk opalanych paliwem stałym do kanałów dymowych, przewody spalinowe to przewody wraz z ich wyposaŝeniem, słuŝące do odprowadzania spalin z palenisk opalanych paliwem gazowym lub olejowym do kanałów spalinowych, Natomiast kanały dymowe - kanały wykonane w ścianach budynku lub przybudowane do tych ścian, wraz z ich wyposaŝeniem, słuŝące do odprowadzania dymu ponad dach, a kanały spalinowe - kanały wykonane w ścianach budynku lub przybudowane do tych ścian, wraz z ich wyposaŝeniem, słuŝące do odprowadzania spalin ponad dach, I na koniec kanały wentylacyjne - kanały wykonane w ścianach budynku lub przybudowane do tych ścian, wraz z ich wyposaŝeniem, słuŝące do odprowadzania zanieczyszczonego powietrza z pomieszczeń, W okresie uŝytkowania instalacji ciepłej wody uŝytkowej i instalacji wodociągowej, instalacji i urządzeń centralnego ogrzewania naleŝy zapewniać: 1) droŝność instalacji i urządzeń, zgodnie z załoŝeniami projektu tej instalacji, 2) utrzymywanie wymaganych parametrów czynnika dostarczanego do lokali, określonych odrębnymi przepisami, 3) realizację planu napraw i wymian oraz robót konserwacyjnych, 4) nadzór nad realizacją robót konserwacyjnych, napraw i wymian oraz nadzór nad wykonawstwem usług związanych z realizacją zaleceń wynikających z okresowych kontroli w lokalach, 5) realizację zaleceń pokontrolnych wydawanych przez upowaŝnione organy kontroli i nadzoru, 6) w razie uzasadnionej potrzeby - kontrolę stanu technicznego tej instalacji. W okresie uŝytkowania instalacji kanalizacyjnej naleŝy zapewniać: 1) ochronę przed wprowadzeniem do instalacji ścieków zawierających substancje, które mogą spowodować uszkodzenie instalacji i sieci kanalizacyjnej lub substancje wymagające neutralizacji przed wprowadzeniem ich do tej instalacji, 2) ochronę przed wydostawaniem się ścieków na zewnątrz instalacji i pełną jej droŝność, 3) realizację planu napraw i wymian oraz robót konserwacyjnych, 4) nadzór nad realizacją robót konserwacyjnych, napraw i wymian oraz nadzór nad wykonawstwem usług związanych z realizacją zaleceń wynikających z okresowych kontroli w lokalach, 5) realizację zaleceń pokontrolnych wydawanych przez upowaŝnione organy, 7

8 6) w razie uzasadnionej potrzeby - kontrolę stanu technicznego tej instalacji Instalacja gazowa powinna w okresie jej uŝytkowania zapewniać moŝliwość bezpiecznego korzystania z urządzeń gazowych, zgodnego z warunkami załoŝonymi w projekcie tej instalacji. W przypadku: 1) wykonania nowej instalacji gazowej, 2) jej przebudowy lub remontu, 3) wyłączenia jej z uŝytkowania na okres dłuŝszy niŝ 6 miesięcy - naleŝy przed przekazaniem jej do uŝytkowania przeprowadzić główną próbę szczelności. Zaznaczyć trzeba, Ŝe: do obowiązków właściciela budynku w zakresie utrzymania właściwego stanu technicznego instalacji gazowej naleŝy: 1) zapewnienie nadzoru nad wykonywaniem głównej próby szczelności, 2) zapewnienie nadzoru nad realizacją robót konserwacyjnych, napraw i wymian oraz nadzoru nad wykonawstwem usług związanych z realizacją zaleceń wynikających z okresowych kontroli w lokalach, 3) w przypadku stwierdzenia w toku kontroli okresowej występowania zagroŝenia bezpieczeństwa uŝytkowników - wyłączenie z uŝytkowania instalacji lub jej części, 4) występowanie do dostawcy gazu w przypadku konieczności jej napełnienia gazem, 5) zapewnienie realizacji zaleceń pokontrolnych wydawanych przez upowaŝnione organy, 6) w przypadku wystąpienia ryzyka zagroŝenia bezpieczeństwa uŝytkowników lokali - przeprowadzenie kontroli stanu technicznego instalacji, 7) zawiadamianie dostawcy gazu w kaŝdym przypadku stwierdzenia uszkodzenia szafki, w której umieszczono kurek główny gazowy. Właściciel lub zarządca powinien pamiętać, Ŝe: Stan technicznej sprawności instalacji gazowej w budynku powinien być kontrolowany równocześnie z kontrolą stanu technicznego przewodów i kanałów wentylacyjnych oraz spalinowych. Instalacja gazowa zasilana gazem płynnym, w której długość nieelastycznego przewodu z rury stalowej przekracza 2,0 m, powinna być, po jej wymianie lub remoncie, poddana głównej próbie szczelności, o której mowa w 44 (czyli przy odpowiednim zakresie pomiarowym manometru podczas prób szczelności). Instalacja gazowa zasilana z butli gazowej, w której długość przewodu nieelastycznego z rury stalowej nie przekracza 2,0 m, powinna być, po jej wymianie lub remoncie, poddana sprawdzeniu szczelności pod ciśnieniem roboczym gazu. Sprawdzenie, o którym mowa w ust. 2, powinno być wykonywane niezwłocznie po kaŝdej wymianie butli gazowej oraz po wymianie przewodu, o którym mowa w 49. Sprawdzenie szczelności przy wymianie butli gazowej przeprowadza uŝytkownik instalacji, zgodnie z instrukcją otrzymaną od rozprowadzającego butle, lub przedstawiciel dostawcy gazu, w przypadku gdy z uŝytkownikiem lokalu została zawarta umowa o dostarczanie gazu w butlach. 8

9 A wspomniany wyŝej 49 mówi, Ŝe: W przypadku stosowania przewodu elastycznego do połączenia pojedynczego urządzenia gazowego z reduktorem ciśnienia gazu na butli, przewód taki powinien mieć oznaczoną graniczną datę uŝytkowania. JeŜeli termin uŝytkowania upłynął, przewód naleŝy wymienić na nowy. Instalacja gazu płynnego zasilana ze zbiornika lub grupy zbiorników moŝe być uŝytkowana, jeŝeli: 1) po jej wykonaniu lub remoncie dokonano odbioru technicznego, 2) wykonano główną próbę szczelności przyłącza według zasad określonych w 44, 3) zbiornik został zarejestrowany we właściwym terenowo urzędzie dozoru technicznego. Tyle jeŝeli chodzi o przepisy związane z instalacją gazową przechodzimy do instalacji elektrycznej: Przepisy rozporządzenia informują, Ŝe: do obowiązków właściciela budynku w zakresie właściwego utrzymania stanu technicznego instalacji elektrycznej naleŝy: 1) zapewnienie realizacji napraw i wymian przez osoby posiadające kwalifikacje zawodowe wymagane przy świadczeniu usług oraz wykonywaniu napraw lub dozoru nad eksploatacją urządzeń i instalacji elektrycznych, 2) zapewnienie nadzoru nad realizacją robót konserwacyjnych, napraw i wymian oraz nadzoru nad wykonawstwem usług związanych z realizacją zaleceń wynikających z okresowych kontroli w lokalach, 3) zapewnienie realizacji zaleceń pokontrolnych wydawanych przez upowaŝnione organy, 4) w razie zagroŝenia dla zdrowia lub Ŝycia uŝytkowników, dla środowiska lub mienia - przeprowadzenie kontroli jej stanu technicznego, 5) odłączenie z uŝytkowania instalacji elektrycznej w lokalach, w których w wyniku kontroli stwierdzono występowanie zagroŝeń, o których mowa w pkt 4. Proszę pamiętać, Ŝe Instalacja elektryczna w budynku nie moŝe być uŝytkowana, jeŝeli: 1) nie dokonano prób końcowych i jej ostatecznego odbioru, 2) nie zainstalowano urządzeń do pomiaru zuŝycia energii elektrycznej. I na koniec, rozporządzenie w sprawie warunków technicznych uŝytkowania budynków mieszkalnych wyjaśnia, Ŝe do obowiązków właściciela budynku w zakresie utrzymania właściwego stanu technicznego instalacji piorunochronnej naleŝy: 1) badanie tej instalacji w szczególności w zakresie stanu sprawności połączeń, osprzętu, zabezpieczeń od korozji oraz uziemienia, 2) zapewnienie realizacji napraw i wymian przez osoby posiadające kwalifikacje zawodowe wymagane przy świadczeniu usług oraz wykonywaniu napraw lub dozoru nad eksploatacją urządzeń i instalacji elektrycznych, 3) zapewnienie nadzoru nad realizacją robót konserwacyjnych, napraw i wymian, 4) zapewnienie realizacji zaleceń pokontrolnych wydawanych przez upowaŝnione organy, 9

10 5) w razie zagroŝenia Ŝycia lub zdrowia uŝytkowników albo środowiska lub mienia - przeprowadzenie kontroli stanu technicznego tej instalacji. DOKUMENTACJA ZWIĄZANA Z UTRZYMANIEM OBIEKTU BUDOWLANEGO. Początek zakładania dokumentacji związanej z utrzymaniem budynku, powinien zacząć się od terminu zakończenia inwestycji, gdzie: Inwestor, oddając do uŝytkowania obiekt budowlany, przekazuje właścicielowi lub zarządcy obiektu dokumentację budowy i dokumentację powykonawczą. Przekazaniu podlegają równieŝ inne dokumenty i decyzje dotyczące obiektu, a takŝe, w razie potrzeby, instrukcje obsługi i eksploatacji: obiektu, instalacji i urządzeń związanych z tym obiektem. (art. 60) Właściciel lub zarządca obiektu budowlanego jest obowiązany przechowywać przez okres istnienia obiektu dokumenty, o których mowa w art. 60, oraz opracowania projektowe i dokumenty techniczne robót budowlanych wykonywanych w obiekcie w toku jego uŝytkowania. (art.. 63 ust. 1) Właściciel lub zarządca jest obowiązany prowadzić dla kaŝdego budynku oraz obiektu budowlanego niebędącego budynkiem, którego projekt jest objęty obowiązkiem sprawdzenia, o którym mowa w art. 20 ust. 2, ksiąŝkę obiektu budowlanego, stanowiącą dokument przeznaczony do zapisów dotyczących przeprowadzanych badań i kontroli stanu technicznego, remontów i przebudowy, w okresie uŝytkowania obiektu budowlanego. (art. 64 ust. 1) Obowiązek prowadzenia ksiąŝki obiektu budowlanego, o którym mowa w ust. 1 (czyli na poprzednim slajdzie), nie obejmuje właścicieli i zarządców: 1) budynków mieszkalnych jednorodzinnych; 2) obiektów budowlanych: a) budownictwa zagrodowego i letniskowego, b) wymienionych w art. 29 ust. 1; 3) dróg lub obiektów mostowych, jeŝeli prowadzą ksiąŝkę drogi lub ksiąŝkę obiektu mostowego na podstawie przepisów o drogach publicznych. (art. 64 ust.2) Protokoły z kontroli obiektu budowlanego, oceny i ekspertyzy dotyczące jego stanu technicznego oraz dokumenty, o których mowa w art. 63, powinny być dołączone do ksiąŝki obiektu budowlanego. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, wzór ksiąŝki obiektu budowlanego i sposób jej prowadzenia. i określił w: rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003r w sprawie ksiąŝki obiektu budowlanego (Dz.U ) Przepisy tego rozporządzenie wyjaśniają, Ŝe: KsiąŜka powinna być załoŝona w dniu przekazania obiektu budowlanego, zwanego dalej "obiektem", do uŝytkowania i systematycznie prowadzona przez okres jego uŝytkowania. 10

11 KsiąŜka powinna mieć format A-4 i być wykonana w sposób trwały, zapewniający przydatność do uŝytkowania w całym okresie uŝytkowania obiektu. Wzór ksiąŝki określa załącznik do rozporządzenia. KsiąŜka powinna mieć strony ponumerowane oraz zabezpieczone w sposób chroniący przed ich usunięciem lub wymianą. W przypadku wypełnienia całej ksiąŝki zakłada się jej kolejny tom, wpisując na stronie tytułowej numer kolejny tomu oraz datę załoŝenia. Dalej, Wpisy do ksiąŝki obejmują: - podstawowe dane identyfikujące obiekt: a) rodzaj obiektu i jego adres, b) właściciela, zarządcę - nazwę lub imię i nazwisko, c) protokół odbioru obiektu - numer i datę sporządzenia, d) pozwolenie na uŝytkowanie obiektu - nazwę organu, który wydał, numer i datę wydania, e) zmianę właściciela lub zarządcy - numer i datę protokołu przejęcia obiektu, f) wpis o zamknięciu ksiąŝki, datę jej załoŝenia; Oraz, dane ogólne o obiekcie wraz z wykazem dokumentacji, w tym dokumentacji technicznej przekazanej właścicielowi (zarządcy) przy zakładaniu ksiąŝki; plan sytuacyjny obiektu, z zaznaczonymi granicami nieruchomości, określający równieŝ usytuowanie miejsc przyłączenia obiektu do sieci uzbrojenia terenu oraz armatury lub urządzeń przeznaczonych do odcięcia czynnika dostarczanego za pomocą tych sieci, a w szczególności gazu, energii elektrycznej i ciepła; protokoły kontroli oraz badań określonych w art. 62 ust. 1 i 2 ustawy oraz przeprowadzonych remontów i przebudowy obiektu Wpis do ksiąŝki powinien: 1) zawierać dane identyfikujące dokument będący przedmiotem wpisu, określać waŝne ustalenia w nim zawarte oraz dane identyfikujące osobę, która dokument wystawiła; 2) cechować się jednoznacznością i zwięzłością. Wpisów, o których mowa w 5 pkt 1 lit. a i b (czyli podstawowe dane identyfikujące obiekt, właściciela lub zarządcę), dokonuje właściciel lub zarządca obiektu albo osoba upowaŝniona przez właściciela lub zarządcę. To najwaŝniejsze zalecenia rozporządzenia dotyczącego ksiąŝki obiektu budowlanego. Na zakończenie wracamy do przepisów ustawy wiodącej tj. ustawy Prawo budowlane, który w art. 65 mówi: Właściciel lub zarządca obiektu budowlanego jest obowiązany udostępniać dokumenty, o których mowa w art. 64 ust. 3, przedstawicielom właściwego organu oraz innych jednostek organizacyjnych i organów upowaŝnionych do kontroli utrzymania obiektów budowlanych we właściwym stanie technicznym oraz do kontroli przestrzegania przepisów obowiązujących w budownictwie. 11

12 Następnie informuje, Ŝe: właściciel, zarządca lub uŝytkownik obiektu budowlanego, na których spoczywają obowiązki w zakresie napraw, określone w przepisach odrębnych bądź umowach, są obowiązani w czasie lub bezpośrednio po przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 62 ust. 1, usunąć stwierdzone uszkodzenia oraz uzupełnić braki, które mogłyby spowodować zagroŝenie Ŝycia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia bądź środowiska, a w szczególności katastrofę budowlaną, poŝar, wybuch, poraŝenie prądem elektrycznym albo zatrucie gazem, (art. 70 ust. 1) wspomniany wcześniej obowiązek, powinien być potwierdzony w protokole z kontroli obiektu budowlanego. Osoba dokonująca kontroli jest obowiązana bezzwłocznie przesłać kopię tego protokołu do właściwego organu. Właściwy organ, po otrzymaniu kopii protokołu, przeprowadza bezzwłocznie kontrolę obiektu budowlanego w celu potwierdzenia usunięcia stwierdzonych uszkodzeń oraz uzupełnienia braków, o których mowa w ust. 1. Proszę pamiętać, Ŝe: Kto nie spełnia, określonego w art. 61, obowiązku utrzymania obiektu budowlanego w naleŝytym stanie technicznym, uŝytkuje obiekt w sposób niezgodny z przepisami lub nie zapewnia bezpieczeństwa uŝytkowania obiektu budowlanego, podlega grzywnie nie mniejszej niŝ 100 stawek dziennych, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. (art. 91a) Przy czym informuje się, Ŝe zgodnie z przepisem art ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553) grzywnę wymierza się w stawkach dziennych, określając liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki, jeŝeli ustawa nie stanowi inaczej, najniŝsza liczba stawek wynosi 10, zaś najwyŝsza 360. Ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i moŝliwości zarobkowe; stawka dzienna nie moŝe być niŝsza od 10 złotych, ani teŝ przekraczać złotych (zob. art ustawy Kodeks karny). Opracował (na podstawie obowiązujących przepisów oraz interpretacji Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego oddzielne pliki): inŝ. Robert Lenarcik 12