Glaxo. Infekcje Iwści i stawów: np. zapalenie kości, szpiku kostnego, zapalenia stawów i zapalenia torebek stawowych.

Transkrypt

1 Dostarczany jest w postaci proszku w kolorze od białcgo do jasno-żółtego w fiolkach zawierajqcych 250 mg, 500 mg, I g i 2 g ccf'tazydymu Gako pantahyd,-at) z węglanem sodowym (l18 mg na gram ceftazydymu). Po dodaniu rozpuszczalnika FOrlum rozpuszcza się musujqco tworząc roztwór do iniekcji. Fortum zawiera ok. 52 mg (2,3 mmol) sodu na gram ceftazydymu. 116 mg pentahydratu ceftazydymu odpowiada 100 mg ceftazydymu w wolnej postaci. Do prowadzenia badań laboratoryjnych, zwiqzanych ze stosowaniem ceftazydymu, należy używać pentahydratu ceftazydymu dostarczanego na żądanie przez. Ceftazydym jest bakteriobójczym antybiotykiem cefalosporynowym, który jest odporny na większość beta-laktamaz i czynny przeciwko szerokiemu zakresowi Gram-dodatnich i Gram-ujemnych baktcrii. Jest on wskazany przy leczcniu infekcji prostych i infckcji mieszanych, spowodowanych przez (dwa lub więcej) wrażliwe rodzaje organizmów bakteryjnych. Ceftazydym, ze względu na szerokic spektrum działania, może być stosowany jako lek z wyboru w oczekiwaniu na wynik antybiogramu. W zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych należy wykonać antybiogram przed rozpocz<;ciem leczcnia ceftazydymem jako lekicm pojedynczym. Stosowany w zakażeniach spowodowanych przez organizmy oporne na inne antybiotyki, w tym aminoglikozydy i wiele cefalosporyn. Tym niemniej w odpowiednich przypadkach może on być używany bezpiecznie w połqczeniu z aminoglikozydami lub innymi antybiotykami typu betalaktamowego np. w pnebiegu ciężkiej neutropcnii lub z antybiotykiem czynnym przeciwko beztlenowcom, kiedy podej'-zewa się obccność Bacteroidesfragilis (patrz farmaceutyczne środki ostrożności). Ogólnie w ciężkich wkażeniach: na przykład sepsa, bacteremia, zapalenie otrzewnej, zaijalenie opon mózgowych, zakażenia u chorych na choroby nowotworowe (w tym krwi) poddawanych leczeniu immunosupresyjnemu oraz u pacjentów w oddziałach intensywnej opieki ze specyficznymi problemami, np. zainfekowane oparzenia. Zakażenia dtóg oddechow)'ch: np. zapalenie płuc, zapalcnie opłucncj, ropniaki opłucnej, ropnie płuc, zakażone rozstrzenia oskrzeli, zapalenia oskrzeli i zakażenia płuc u pacjentów ze zwłóknienicm torbielowatym. Zakażenia ucjw, nosa igardla: np. zapalenie ucha środkowego, złośliwe zapalenie ucha zewnętrznego, zapalenia wyrostków sutkowatych, zapalenie zatok i inne ciężkie zakażenia ucha i gardła. Zakażenia dtóg moczowych: np. ostre i przewlekle zapalcnie odmiedniczkowe nerek, zapalenic miedniczek, zapalenic gruczołu krokowego, pęcherza, cewki moczowej (wyłqcznie bakteryjne), ropiellncrki, zakażenia zwiqzane z kamicq pęcherza i nerek. Zakażenia skóry itkanek mięhich: np. róża, ropnie, ropne zapalenie tkanki łqcznej, zainfekowane opanenia i rany, zapalcnie gruczołu sutkowego, owrzodzenia skóry. Zakażenia żolądkowo-jelitowe, dtóg żółciowych ibrzuszne: np. zapalenie dróg żółciowych, pęcherzyka żółciowego, ropień pęcherzyka żółciowego, ropnie wewnątrzbrzuszne, zapalenie otrzewnej, zapalenie uchyłka, zapalenie jelit, poporodowe i zapalne zmiany w miednicy. Profilaktyka: w operacjach prostaty (resekcje przezccwkowe). Infekcje Iwści i stawów: np. zapalenie kości, szpiku kostnego, zapalenia stawów i zapalenia torebek stawowych. Dializy: infekcje związane z hemodializami, dializami otrzewnowymi, ciągłymi ambulatoryjnymi dializami otrzewnowymi (CAPD). Ceftazydym wykazuje działanie bakteriobójcze poprzez efekt na proteiny komórki docelowej, hamuj<jc syntezę błony komórkowej. Szeroki wachlarz szczepów patogenicznych i organizmów wyizolowanych, związanych z zakażeniami szpitalnymi,jest podatny na ceftazydym in vitto, w tym szczepy oporne na gentamycynę i inne aminoglikozydy. Wykazuje wysokq stabilność wobec większości klinicznie istotnych beta-iaktamaz wytwarzanych przez Gram-dodatnie i Gram-ujemne organizmy i w konsekwencji jest aktywny przeciwko wielu am picylino icefalotynoopornym szczepom. Ceftazydym wykazuje wysoką aktywność biologiczną in vitto wobec '-óżnych rodzajów dmbnoustrojów w w<jskim zakresie minimalnego stężenia hamujqcego wzrost (MIG). Wartość MIC w niewielkim stopniu zależy od poziomu inoculum. Wykazano że ceftazydym posiada in vittoaktywność przeciwko następującym organizmom: Pseu.domonas aeuriginosa, Pseudomonas spp., (inne), Klebsiella pneumoniae, Klebsiella spp. (i inne), PTOteus mimbilis, Proteus vulgatis, M01ganella morganii (poprzednio Proteus morganii), Proteus reugeri, Providencia spp., EscheTichia coli, Entembacter spp., Citrobaeter spp., Serratia spp., Salmonella spp., Shigella spp., Yersinia enterocolitica, Pasteurella multocida, Acinetobacter spp., Nisseria gonorrhoeae, Neisseria meningitidis, Haemophilus influenzae (w tym szczepy ampicylinooporne). Haemophilus paminfluenzae (w tym szczepy ampicylinooporne).

2 epidermidis (szczepy wrażliwe na metycylinę), Micrococcus spp., Streptococcus pyogenes, paciorkowce grupy B, Streptococcus pneurnoniae, Streptococcus itis, Streptococcus spp. (z wyj~tkiem Streptococcus faecalis). Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp., Streptococcus spp., Propionibacterium spp., Clostridiurn perfringens, Fusobacterium sp., Bacteroides spp., (wiele szczepów Bacteroides fragilis jest opornych). Ceftazydym nie jest czynny in vitro przeciwko metycylinoopornym szczepom Staphylococcus, Streptococcuslaecalis i wielu innym Enterococci, Listeria rnonocytogenes, Campylobacter spp. lub Clostridiurn difficile. Noworodki i dzieci: zwykle stosowane dawkowanie u dzieci powyżej 2 mies. życia wynosi mg/kg/dobę w 2lub 3 dawkach podzielonych. Dawkowanie do 150 mg/kg/dobę (maksymalnie 6 g na dobę) w 3 podzielonych dawkach może być stosowane u dzieci z obniżon~ odporności~, dzieci ze zwłóknieniem torbielowatym lub u dzieci z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych. Noworodki i dzieci do 2 rnies. życia: Doświadczenia kliniczne s~ograniczone; niemniej jednak dawkowanie mg/kg/dobę podane w 2 dawkach podzielonych okazało się skuteczne. U noworodków okres półtrwania ceftazydymu w osoczu może być 3-4 razy dłuższy niż u dorosłych. Dawkowanie isposób podawania Wykazano, że in vitro aktywność ceftazydymu i antybiotyków aminoglikozydowych w kombinacji s~ co najmniej addytywne; s~ dowody synergii w dośwadczeniach z niektórymi szczepami. Ta wlaściwość może być ważna w leczeniu gor~czkuj~cych pacjentów z neutropeni~. OGÓLNE ZALECEN la DAWKOWANIA Ceftazydym jest przeznaczony do podawania parenteralnie, dawka zależna od ciężkości, wrażliwości oraz typu zakażenia, wieku, wagi i funkcjonalnej wydolności nerek pacjenta. Dorośli: Rozpiętość dawki ceftadyzymu dla doroslych wynosi od l do 6 g na dobę - np. 500 mg, I g lub 2 g podawane co 12lub 8 godzin. W zakażeniach dróg moczowych i w wielu mniej poważnych infekcjach wystarcza podawanie dawki 500 mg lub I gco 12 godzin. W większości zakażeń powinien być podawany I g co 8 godzin lub 2 g co 12 godzin. W bardzo ciężkich zakażeniach, szczególnie u pacjentów z obniżon~ odporności~, w tym pacjentów z neutropeni~, powinno być podawane 2 g co 8 lub 12 godzin. Zwlóknienie torbielowate: u doroslych z prawidłow~ funkcją nerek, z zakażeniem płuc spowodowanym przez Pseudomonas, należy zastosować wysokie dawkowanie od 100 do 150 mg/kg/dobę w trzech dawkach podzielonych. U dorosłych z prawidłow~ funkcją nerek bezpiecznie stosowano 9 g na dobę. U pacjentów z niewydolności~ nerek przy ci~głej hemodializie tętniczożylnej lub przy hemofiltracji o dużym przepływie na Oddziałach Intensywnej Opieki Medycznej zaleca się stosowanie I g w dawce pojedynczej lub podzielonej. Przy hemofiltracji o małym przepływie należy stosować dawkowanie zalecane przy upośledzonej funkcji nerek. Stosuj~c ceftazydym profilaktycznie w operacjach prostaty należy podać I g bezpośrednio przed rozpoczęciem znieczulenia. Można rozważyć podanie kolejnej dawki w momencie usuwania cewnika. Ceftazydym jest wydzielany przez nerki prawie wył~cznie w drodze filtracji kłębkowej. Tak więc u chorych z upośledzon~ funkcją nerek zaleca się obniżenie dawki ceftazydymu celem kompensacji jego wolniejszego wydzielania za wyj~tkiem łagodnych uszkodzeń, to jest przy wskaźniku filtracji kłębkowej, większym niż 50 mi/min. U pacjentów, którym nie dostosowywano dawki odpowiednio do poziomu niewydolności nerek obserwowano sporadycznie objawy neurologiczne. Chorym z podejrzeniem niewydolności nerkowej można podać pocątkow~, uderzeniow~ dawkę I g ceftazydymu. Należy określić przewidywany wskaźnik filtracji dla podania właściwej dawki podtrzymującej. Zalecana dawka podtrzymująca ceftazydymu w niewydolności nerkowej Klirens Przybl. poziom Zalecana Częstość kreatyniny kreatyniny w jedno dawka podawania mi/min. osoczu JLmol/litr ceftazydymu w godz. (mg/dl). g ,0 12 (1,7-2,3) ,0 24 (2,3-4,0) ,5 24 (4,0-5,6) <5 >500 0,5 48 (5,6) Wartości te s~ wytycznymi i mog~ niedokładnie wskazywać na funkcję nerek u wszystkich pacjentów, zwlaszcza w podeszłym wieku, u których stężeme kreatyn my w osoczu może zawyżyć ocenę wydolności nerek.

3 U chorych z poważnymi infekcjami a szczególnie u chorych z neutopeniq, którzy mogliby normalnie otrzymać 6 g ceftazydymu na dobę, pomimo niewydolności nerek, dawka jednostkowa podana w tabeli powyżej może być zwiększona o SO% lub odpowiednio zwiększona częstość. U takich pacjentów zaleca się monitorowanie poziomów ceftazydymu w osoczu, które nie powinno przekroczyć 40 mg/litr. Jeśli oznacza się tylko poziom kreatyniny w osoczu, to dla oszacowania klirensu kreatyniny można korzystać z następujqcego wzoru (równanie Cockrofta). Poziom kreatyniny w osoczu powinien reprezentować stan czynności nerek ustalony jak niżej: Klirens kreatyniny (mi/min) = masa (kg) x (140 - wiek w latach) 72 x kreatynina w osoczu (mg/dl) 1 J Tabela Przygotowanie roztworu Ilość Stężenie w Wielkość fiolki rozpuszczalnika przybliżeniu do dodania (mi) (mg/mi) 2S0mg SOOmg domięśniowo l,oml 210 dożylnie 2,Sml 90 domięśniowo 1,Sml 260 dożylnie Sml 90 domięśniowo 3ml dożylnie 10ml 90 dożylnie wlew SOml* 20 Kobiety: 0,8S x powyższa wartość 2g dożylnie 10ml 170 dożylnie wlew SOml* 40 Aby przeliczyć oznaczenie kreatyniny w osoczu z pomol/litr na mg/dl należy podzielić pierwszq wartość przez 88,4. U dzieci klirens powinien być zmodyfikowany odpowiednio do powierzchni ciała i wagi, a częstość dawkowania zmniejszona w przypadku niewydolności nerek, podobnie jak u dorosłych. Czas półtrwania ceftazydymu w osoczu podczas hemodializy waha się od 3 do S godzin. Odpowiednia dawka podtrzymujqca ceftazydymu powinna być powtórzona po każdej hemodializie. *) Uwaga: Rozpuszczanie winno odbywać się w dwóch fazach (patrz poniżej). Wszystkie dostarczane rodzaje fiolek majq ujemne ciśnienie. W czasie rozpuszczania zawartości uwalnia się dwutlenek węgla, co powoduje podwyższenie ciśnienia. Dla ułatwienia zaleca się przyjęcie następuj q- cych technik przy przygotowaniu preparatu do użytku: Ceftazydym może również być stosowany w dializach otrzewnowych i w dializach otrzewnowych ciqgłych ambulatoryjnych. Poza stosowaniem ceftazydymu dożylnie może on być domieszany do płynów dializacyjnych (zwykle 12S-2S0 mg na 2 litry płynu do dializy). Ceftadyzym może być podawany dożylnie lub w drodze głębokiej domięśniowej iniekcji w dużq masę mięśniowq, takqjak górny zewnętrzny kwadrat pośladka lub boczna część uda. Fiolki 250 mg domięśniowo/dożyłnie, 500 mg domięśniowo/dożylnie, l g domięśniowo/dożylnie i 2 g dożylnie: 1. Po przebiciu igłq korka fiolki wstrzyknqć zalecanq objętość rozpuszczalnika. Próżnia wewnqtrz fiolki może ułatwić wniknięcie rozpuszczalnika. Wycofać igłę strzykawki. 2. Potrzqsnqć aż do rozpuszczenia. Po uwolnieniu się dwutlenku węgla w ciqgu 1-2 minut uzyskuje się klarowny roztwór. 3. Odwrócić fiolkę. Utrzymujqc tłok w pozycji w pełni wciśniętej, przebić igłq korek fiolki i wciqgnqć całq objętość roztworu do strzykawki (dodatnie ciśnienie w fiolce ułatwi tę czynność). Igłę należy utrzy-

4 mywać w obrębie roztworu, aby unikną.ć zassania powietrza. Roztwór wcią.gnięty do strzykawki może zawierać małe pęcherzyki dwutlenku węgla, na co nie należy zwracać uwagi. Nie stwierdzono ujemnego wpływu ceftazydymu, stosowanego w normal~ych dawkach leczniczych, na funkcję nerek, choć tak jak ze wszystkllnl antybiotykami wydalanymi przez nerki niezbędne jest zmniejszenie dawkowania, odpowiednio do stopnia obniżenia funkcji nerek, dla unikmęcla khmcznych skutków podwyższonych poziomów antybiotyku, np. drgawek (patrz dawkowanie przy upośledzonej funkcji nerek). Fiolki te mogą. być przygotowane do krótkich dożylnych wlewów (tj. do 30 min.) w sposób następują.cy: 1. Przebić igłą. korek fiolki i wstrzykną.ć 10 mi rozpuszczalnika. Podciśnienie ułatwi wniknięcie rozpuszczalnika. Wycofać igłę strzykawki. 3. Potrzą.sać do rozpuszczenia. Dwutlenek węgla uwalnia się, a klarowny roztwór powstaje w cią.gu l-2 minut. 3. Przebić igłą. odpowietrzają.c<). korek fiolki, aby obniżyć ciśnienie i utrzymującją. w tej samej pozycji dodać pozostałe 40 mi rozpuszczalnika. Wycofać igłę odpowietrzają.q i igłę strzykawki. Wstrzą.snąć fiolką i przygotować do założenia wlewu w ogólnie przyjęty sposób. Brak jest doświadczalnych dowodów działania embriopatycznego lub teratogellllego~ k.tóre można by przypisać ceftazydymowi; niemniej jedna~: podobllle Jak wszystkie leki, należy go podawać zachowując ostrożnosc podczas wczesnych miesięcy cią.ży i we wczesnym dzieciństwie. Stosowanie w cią.ży wymaga dokonania bilansu przewidywanej korzyści w stosunku do możliwego ryzyka. Ceftazydym jest wydzielany w niewielkich stężelliach w pokarmie kobiecym i w związku z tym należy zachować ostrożność przy stosowaniu go u matek karmią.cych. Przeciwwskazania, ostrzeżenia itd. Uwaga: dla zachowania sterylności preparatu nie należy wkłuwać igły odpowietrzającej przed jego rozpuszczeniem. Roztwory te mogą być podawane bezpośrednio do żyły lub wprowadzone do rurki zestawu do wlewów,jeżeli pacjent otrzymuje płyny pozajelitowo. Ceftazydym jest zgodny ze zwykle stosowanymi płynami dożylnymi (patrz farmaceutyczne środki ostrożności). Ceftazydym jest przeciwwskazany u pacjentów ze znaną. nadwrażliwością na antybiotyki cefalosporynowe. Ostrzeżenie: Podobnie jak przy innych antybiotykach beta-laktamowych przed wdrożeniem leczenia ceftazydymem należy przeprowadzić szczegółowy wywiad odnośnie nadwrażliwości na ceftazydym, cefalosporyny. penicyliny i inne leki. Pacjentom wykazującym natychmiaslową nadwra- ~ żliwość albo reakcję typu l na penicylinę należy podawać ceftazydym ze szczególną ostrożnością. Jeśli wystąpi reakcja alergiczna na ceftazydym, to lek należy odstawić. Ciężkie komplikacje alergiczne mogą. wymagać zastosowania epinefryny (adrenaliny), hydrokortizonu, leków antyhistaminowych lub innych środków stosowanych w nagłych wypadkach. Działania niepożądane Ceftazydym nie zakłóca testów enzymatycznych na cukromocz. Można za.uważyć niewielkie zakłócenia przy metodach opartych na redukcji miedzi (Benedykta, Fehlinga, Clinitest). Ceftazydym nie zakłóca alkalicznej próby pikrynianowej na kreatyninę. U ok. 5% pacjentów leczonych ceftazydymem występowanie pozytywnego testu Coombs'a może zakłócać krzyżowe badanie krwi. Podobnie jak przy innych antybiotykach o szerokim spektrum działania długotrwałe stosowanie ceftazydymu może powodować nadmierny wzrost organizmów niepodatnych (np. Candida, Enterococci), co wymaga przerwania leczenia i podjęcia odpowiednich środków zaradczych. Istotna jest cią.gła ocena stanu pacjenta. Doświadczenie prób klinicznych wykazało, że ceftazydymjest zazwyczaj dobrze tolerowany. Reakcje niepożądane występują rzadko. Na ogół są to: Lokalne: przy stosowaniu dożylnym - zapalenie żył i zakrzepowe zapaleme żył, przy stosowaniu domięśniowym - ból i/lub zaczerwienienie. Duże dawki antybiotyków cefalosporynowych powinny być stosowane ostrożnie u pacjentów otrzymuj<!cych jednocześnie leczenie lekami nefrotoksycznymi, np. antybiotykami aminoglikozydowymi lub silnymi diuretykami, takimi jak furosemid, ponieważ są.dzi się, że tego rodzaju połą.czenia wpływają. ujemnie na funkcję nerek. Doświadczenie kliniczne z ceftazydymem wykazało, że to nie powinno stanowić problemu przy utrzymaniu zalecanego poziomu dawkowania. Nadwrażliu;oś{: grudkowo-pęcherzykowa luo pokrzywkowa wysypka, gorączka, swlą.d I bardzo rzadko odczyny naczyniowoobrzękowe i anafilaktyczne (stan spastyczny oskrzeli i/lub spadek ciśnienia). Brzuszno-jelitowe: biegunka, nudności, wymioty, bóle brzucha i bardzo rzadko pleśniawki jamy ustnej lub zapalenie jelita grubego.

5 Inne dzialania uboczne, które mog~ być zwi~zane z leczeniem ceftazydymem albo o nieustalonej etiologii zawieraj~: W zakresie u!lładu moczowo-płciowego: zakażenia drożdżakowe, zapalenie pochwy. W zakresie centmłnego u!lładu nerwowego: bóle glowy, zawroty, parestezje i zaburzenia smaku. W kilku doniesieniach informowano o wyst~pieniu takich objawów neurologicznych jak: drżenie, mioklonia, drgawki i encefalopatia u pacjentów z upośledzoną funkcj~ nerek, u których nie obniżono odpowiednio dawki ceftadyzymu. 0,9% roztwór chlorku sodowego do iniekcji 5% roztwór glukozy do iniekcji 0,225% roztwór chlorku sodowego i 5% roztwór glukozy do iniekcji 0,45% roztwór chlorku sodowego i 5% roztwór glukozy do iniekcji 0,9% roztwór chlorku sodowego i 5% roztwór glukozy do iniekcji O,lS% roztwór chlorku sodowego i 4% roztwór glukozy do iniekcji 10% roztwór glukozy do iniekcji 10% roztwór Dekstran u 40 w 0,9% roztworze chlorku sodowego do iniekcji 10% roztwór Dekstranu 40 w 5% rozlwrze glukozy do iniekcji 6% roztwór Dekstranu 70 w 0,9% roztworze chlorku sodowego 6% roztwór Dekstranu 70 w 5% roztworze glukozy do iniekcji Farmaceutyczne środki ostrożności Stwierdzone przejściowe zmiany wyników badań laboratoryjnych w czasie leczenia ceftazydymem obejmuj~: eozynofilię, pozytywny wynik próby Combsa bez hemolizy, trombocytozę i lekkie podwyższenie poziomu jednego lub więcej enzymów w~trobowych - ALT, ASP, LDH, GGT i fofotazy alkalicznej. Takjak przy stosowaniu innych cefalosporyn obserwowano przejściowe podwyższenie poziomu mocznika we krwi, azotu pozabialkowego lub poziomu kreatyniny. Bardzo rzadko odnotowywano leukopenię, neutropenię, agranulocytozę, trombocytopenię oraz limfocytozę Przedawkowanie może prowadzić do wystąpienia objawów neurologicznych lącznie z encefalopatią, drgawkami i śpiączką. Poziom ceftazydymu w osoczu obniża się przez hemodializę lub dializę otrzewnową. W fiolkach Fortum panuje podciśnienie; przy rozpuszczaniu powstaje podwyższone ciśnienie wskutek uwalniania dwutlenku węgla. Zalecane techniki rozpuszczania podano w podrozdziale: "Wskazówki do przygotowania iniekcji". Fortum należy przechowywać w temperaturze poniżej 25 C. Sporady- czne przechowywanie w temperaturze nie przekraczaj~cej 30 C do dwóch miesięcy nie jest dla leku szkodliwe. Fortum nie zawiera środków konserwuj~cych i powinno być użytejednorazowo. Zgodnie z zasadami prawidiowego przechowywania należy używać do iniekcji świeżego roztworu Fortum. Jeżelijest to niemożliwe, to preparat zachowa wystarczaj~q moc przez ls godzin w temperaturze pokojowej (poniżej 25 C), lub do 7 dni przechowywany w temperaturze 2 -SoC. Do sporz~dzania roztworu należy stosować wodę do iniekcji lub jeden z rozpuszczalników wymienionych poniżej. Do wlewów dożylnych przy stężeniach ceftazydymu pomiędzy l mg/mi a 40 mg/mi stosuje się: (Ceftazydym wykazuje niższ~ stabilność w roztworach dwuwęglanu sodowego niż w innych plynach do podawania dożylnego, dlatego też dwuwęglan sodowy nie jest zalecany jako rozpuszczalnik). W plynie do dializy otrzewnowej (Laetate) B.P. podawać w stężeniach pomiędzy 0,05 mg/mi, a 0,25 mg/mi. Do wstrzyknięć domięśniowych rozpuszczać w 0,5% lub l % chlorowodorku lidokainy. Fortum w stosunku 4 mg/mi może być dodanejako domieszka (oba skladniki zachowuj,~ swoją moc) do: Hydrokortyzonu (fosforan sodowy hydrokortyzonu) I mg/mi w 0,9% chlorku sodowym lub 5% glukozie do iniekcji. Cefuroksymu (sól sodowa cefuroksymu) 3 mg/mi w 0,9% chlorku sodowym. Kloksacyliny 4 mg/mi w 0,9% chlorku sodowym w roztworze do iniekcji Heparyny 10 U/mI lub 50 U/mI w 0,9% roztworu chlorku sodowego do iniekcji. Chlorku potasowego 10 meq/llub 40 meq/1 w 0,9% chlorku sodowym w roztworze do iniekcji. Roztwór 500 mg Fortumu w 1,5 mi wody do iniekcji może być dodany do iniekcji metronidazolu (500 mg w 100 mi) i oba preparaty zachowuj~ swoj~ aktywność. Nie należy mieszać ceftazydymu z aminoglikozydami w tej samej strzykawce lub zestawie do wlewów. Zależnie od stężenia zabarwienie roztworu waha się od jasnożóltego do ciemno-bursztynowego. Zabarwienie zależy również od rodzaju rozpuszczalnika i warunków przechowywania. Przy spełnieniu zalecanych warunków moc preparatu nie jest uzależniona od zmian zabarwienia. Po dodaniu wankomycyny do cefazydymu w roztworze zanotowano wytr~cenie osadu. Dlatego byłoby wskazane piukać zestawy do wlewów dożylnych pomiędzy podawaniem tych dwóch antybiotyków.

6 Fiolki zawierające 250 mg, 500 mg, l g ceftazydymu Gako pentahydrat) do stosowania jako zastrzyki domięśniowe lub dożylne w opakowaniach po l lub 5 fiolek. Fiolki zawierające l g lub 2 gceftadyzymu Gako pentahydrat) dożylnych w opakowaniach po l lub 5 fiolek. Fiolki zawierające 2 g ceftadyzymu Gako pentahydrat) iniekcji w opakowaniach po l lub 5 fiolek. Dodatkowe informacje do wlewów do dożylnych Ceftazydym stosowany parenteralnie osiąga wysoki i dlugo utrzymujący się poziom w osoczu. Po podaniu domięśniowym 500 mg lub l g szybko osiąga się szczytowy poziom odpowiednio 18 lub 37 mg/l. Po pięciu minutach od podania dożylnego pojedynczej dawki 500 mg, l g lub 2 g szczytowe poziomy w osoczu wyniosą odpowiednio 46,87 i 170 mg/l. Terapeutycznie efektywne stężenia utrzymują się w osoczu jeszcze po 812 godzinach zarówno po podaniu dożylnymjak i domięśniowym. Okres półtrwania wynosi ok. 1,8 godz. u zdrowych ochotników godz. u pacjentów z prawidłową z pozoru funkcją nerek. Wychwytywanie ok. 10%. ceftazydymu i ok. 2,2 przez proteiny osocza jest niskie i wynosi Ceftazydym niejest metabolizowany w organizmie ijest wydalany niezmieniony w postaci aktywnej do moczu poprzez filtrację kłębkową Ok % dawki wydala się w moczu w ciągu 24 godzin. Mniej niż 1% jest wydalane z żółcią, znacząco ograniczając ilość osiągąjącą jelita. Poziom ceftazydymu większy do minimalnego stężenia hamującego wzrost pospolitych patogenów może być osiągnięty w tkankach, takich jak kość, serce, żółć, plwocina, ciecz wodnista, płyn stawowy, opłucnowy i otrzewnowy. Antybiotyk z łatwością przenika przez łożysko. Ceftazydym z trudnością przenika nieuszkodzoną barierę mózgową i w płynie mózgowordzeniowym niskie poziomy są osiągane pod nieobecność objawów zapalnych. W zapaleniu opon osiąga się w płynie mózgowo-rdzeniowym poziom terapeutyczny 4-20 mg/llub powyżej. FORTU M jest znakiem handlowym GLAXO EASTERN EUROPE LlMITED Oddział w Warszawie AI.Jana Pawła II 34 m Warszawa tel. (022) telex817407gxmwpl Dział Informacji Naukowej Al. Świerczewskiego Warszawa tel. (022) FORT UM