Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Str 1 / 7

Transkrypt

1 Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Str 1 / 7 I OSK 1250/12 - Wyrok Data orzeczenia Data wpływu Sąd Sędziowie Symbol z opisem Hasła tematyczne Naczelny Sąd Administracyjny Barbara Adamiak /przewodniczący sprawozdawca/ 6180 Wywłaszczenie nieruchomoś i odszkodowanie, w tym wywł aszczenie gruntów pod autostradę Administracyjne postępowanie Sygn. powiązane II SA/Gl 765/11 Skarżony organ Tre ść wyniku Wojewoda Uchylono zaskarżony wyrok i przekazano spraw ę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny Powołane przepisy Dz.U nr 98 poz 1071; art. 7, art. 9, art. 33; Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postę administracyjnego - tekst jednolity Sentencja Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sę dzia NSA Barbara Adamiak (spr.),,, po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Ślą skiego od wyroku Wojewódzkiego Są du Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 lutego 2012 r. sygn. akt II SA/GL 765/11 w sprawie ze skargi E. G. na postanowienie Wojewody Ślą skiego z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmioe niedopuszczalnoś odwołania w sprawie odszkodowania za nieruchomość zajęt ą pod drog ę publiczn ą 1. uchyla zaskarżony wyrok w całoś i przekazuje spraw ę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach 2. odstę puje od zasądzenia zwrotu kosztów postę kasacyjnego w całoś. Uzasadnienie Pismem z dnia 20 grudnia 2005 r. J. G. zwró ł si ę do Wójta Gminy w Wilkowicach o odszkodowanie za zajęt ą pod drog ę gminn ą cz ęść działki nr [...] o pow. ok. 400 m2, położoną w M. przy ul. E. [...]. Decyzj ą z dnia [...] lutego 2008 r., Nr [...], Wojewoda Śląski stwierdzi ł nabye z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Gmin ę Wilkowice własnoś nieruchomoś drogowej, położ onej w Gminie Wilkowice, obręb M., oznaczonej jako działka nr [...] o pow. 0,0367 ha, zaję tej pod drog ę publiczn ą ul. E., objętej księg ą wieczyst ą Nr [...]. Wojewoda Śląski wskaza ł jako właśeli działki ujawnionych w księdze wieczystej na dzie ń 31 grudnia 1998 r. J. G. oraz E. G. po ½ częś zaznaczając, ż e na podstawie umowy darowizny z dnia 6 maja 2005 r. prawo własnoś wpisano na rzecz J. G. w ½ częś oraz W. G. i E. G. po ¼ częś. Pismem z dnia 11 czerwca 2008 r. Wójt Gminy Wilkowice przekaza ł opisan ą wyżej decyzję Wojewody Śląskiego wraz z wymienionym na wstępie wnioskiem J. G. Straroś e Bielskiemu celem ustalenia wysokoś odszkodowania. W toku postę sporządzony zosta ł w dniu 10 wrześ nia 2010 r. operat szacunkowy autorstwa rzeczoznawcy majątkowego J. B., który określi ł warto ść rynkow ą przedmiotowej nieruchomoś na kwot ę ,00 z ł. Decyzj ą z dnia [...] listopada 2010 r., Nr [...], Starosta Bielski działają c na podstawie art. 73 ust. 2 pkt 1 oraz ust. 4 i 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzają ce ustawy reformujące administracj ę publiczn ą (Dz. U. Nr 133, poz. 872 z późn. zm.), ustalił odszkodowanie za ½ cz ęść przedmiotowej nieruchomoś w kwoe 5.705,00 z ł, które miał a wypła ć Gmina Wilkowice na rzecz J. G.

2 Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Str 2 / 7 Wspólne odwołanie od powyższej decyzji wnieśli J. G. i skarżący E. G. Domagali się uzupełnienia decyzji o kwot ę 5.705,00 z ł na rzecz drugiego współwłaś ela E. G.. Oświadczyli, że składając wniosek J. G. występowa ł zawsze w imieniu obu współwłaśeli. Kolejnym pismem z dnia 30 grudnia 2010 r. J. G. uzupełni ł odwołanie wskazując, ż e roszczenia objęte jego pismem z dnia 20 grudnia 2005 r. dotyczyły całej działki zaję tej przez Gmin ę. Wskaza ł na pisma organów administracji, w których obaj współwłaś ele byli wymieniani. Ponowi ł żądanie przyznania odszkodowania w pełnej wysokoś. Na wezwanie organu odwoławczego, J. G. przedłoży ł peł nomocnictwo udzielone mu przez E. G. w dniu 16 grudnia 2005 r. Z treś tego pełnomocnictwa wynika, ż e umocowanie obejmuje złożenie wniosku w sprawie odszkodowania za przedmiotow ą nieruchomo ść oraz zał atwienie formalnoś i dokumentów w tej sprawie. Decyzj ą z dnia [...] sierpnia 2011 r. Wojewoda Śląski, po rozpatrzeniu odwoł ania J. G., utrzyma ł w mocy decyzj ę organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ przedstawił przebieg postę, przytoczy ł przepisy ustawy z dnia 13 paź dziernika 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administracj ę publiczn ą oraz opisa ł i oceni ł sporzą dzony w sprawie operat szacunkowy. Organ ustali ł te ż, ż e wniosek o odszkodowanie w ustawowym terminie, tj. do dnia 31 grudnia 2005 r., złoży ł jedynie J. G. i z treś tego wniosku nie wynika, aby działa ł on w imieniu i na rzecz E. G.. Organ przyzna ł, że w trake postę odwoławczego złożone zostało pełnomocnictwo E. G., jednak J. G. nie przedłoży ł ż adnych dokumentów, z których wynikałoby, że wniosek o odszkodowanie zosta ł złoż ony w ustawowym terminie równie ż przez E. G. W ocenie organu późniejsze złożenie pełnomocnictwa nie moż e prowadzi ć do przyjęa, że wniosek o odszkodowanie w dniu 20 grudnia 2005 r. złoży ł takż e E. G. Z kolei postanowieniem wydanym równie ż w dniu 9 sierpnia 2011 r., Wojewoda Ślą ski stwierdzi ł niedopuszczalno ść odwołania E. G. W uzasadnieniu wskaza ł, że odwoł anie jest niedopuszczalne z uwagi na fakt, i ż E. G. nie jest stron ą postę zakończonego decyzją organu pierwszej instancji z dnia 24 listopada 2010 r., a zatem nie posiada on w tym przypadku legitymacji odwoławczej. Przedmiotem skargi wniesionej do tut. Sądu przez E. G. stało si ę właś nie to ostatnio wymienione rozstrzygnięe organu odwoławczego, tj. postanowienie stwierdzają ce niedopuszczalno ść odwołania skarżącego. Skarżący zarzu ł obraz ę art. 28 k.p.a. w związku z art. 32 k.p.a. poprzez przyjęe, ż e skarżący nie jest stron ą postę. Wniós ł o uchylenie zaskarż onego postanowienia i o zasądzenie kosztów postę. W uzasadnieniu skarżący wskaza ł, że J. G. działa ł w jego imieniu ju ż od daty udzielenia pełnomocnictwa, a zatem równie ż w zakresie wniosku w sprawie odszkodowania za nieruchomo ść zajęt ą pod drog ę. Powoła ł si ę przy tym na art. 103 Kodeksu cywilnego na wypadek, gdyby przyj ąć, że J. G. działa ł bez umocowania. Stwierdzi ł jednak, ż e w tej sprawie sytuacja taka nie miała miejsca, gdy ż pełnomocnictwo udzielone został o na piśmie i dołączone do akt sprawy. W odpowiedzi na skarg ę organ odwoławczy wniós ł o jej oddalenie podtrzymują c swoje dotychczasowe stanowisko. W piśmie procesowym z dnia 3 lutego 2012 r. skarżący przedstawi ł dodatkowe argumenty, które w jego ocenie przemawiaj ą za zasadnoś ą roszczenia o wypłat ę odszkodowania za przypadający mu udzia ł w nieruchomoś. Powtórzy ł te ż, ż e udzielone w grudniu 2005 r.

3 Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Str 3 / 7 pełnomocnictwo obejmowało upoważ nienie do reprezentowania w sprawie odszkodowania za przedmiotow ą nieruchomo ść. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach stwierdzi ł, że organ odwoł awczy pochopnie przyj ął, i ż skarżącemu nie przysługiwa ł przymiot strony w postępowaniu zakończonym decyzją organu pierwszej instancji. Jakkolwiek sąd zauważy ł, że w postę powaniu przed organem pierwszej instancji występowa ł jedynie J. G., to jednak w ś wietle zgromadzonych w postępowaniu odwoławczym dowodów przyj ąć należało, że działa ł on równie ż w imieniu skarżącego. Z dołączonego w toku postę odwoławczego peł nomocnictwa wynika w sposób nie budzący wątpliwoś, że obejmowało ono umocowanie do złoż enia wniosku o odszkodowanie za przedmiotow ą nieruchomo ść. Pełnomocnictwo to nie zostało w ż aden sposób zakwestionowane przez organ. Dodatkowo sąd zauważy ł, ż e J. G. w toku postę odwoławczego w sposób wyraźny oświadczy ł, i ż działa ł takż e w imieniu skarżącego. Okoliczno ść ta została te ż potwierdzona przez samego skarżącego, czemu dał wyraz osobiśe podpisując odwołanie. Sąd stwierdzi ł, że z uwagi na to, i ż uregulowania prawne w zakresie peł nomocnictwa zawarte w k.p.a. nie s ą kompletne, przy wyjaśnianiu sytuacji odnoszącej si ę do tej instytucji należ y posiłkowo stosowa ć zasady wyrażone w Kodeksie cywilnym na co słusznie zwrócono uwag ę w skardze. Podkreślenia wymaga fakt, i ż zwięzło ść przepisów k.p.a. dotyczących peł nomocnictw wskazuje na to, że zamiarem ustawodawcy nie było sformalizowanie wymaga ń co do ustanowienia pełnomocnika. W myśl art Kodeksu cywilnego jeżeli zawierający umowę jako pełnomocnik nie ma umocowania, albo przekroczy jego zakres, ważno ść umowy zależ y od jej potwierdzenia przez osob ę, w której imieniu umowa została zawarta. Z treś przytoczonego powyżej przepisu wynika, że ważno ść czynnoś, w sytuacjach tam wskazanych, zależy od potwierdzenia jej przez mocodawc ę. Potwierdzenie ma charakter uniwersalny w tym znaczeniu, że obejmuje zarówno form ę, jak i termin dokonania czynnoś oraz przewidziane w niej skutki. Przepis art Kodeksu cywilnego obejmuje swoją regulacj ą dwie sytuacje; pierwsza to ta gdy, pełnomocnik działają cy w imieniu danej osoby nie posiada pełnomocnictwa; druga to ta, gdy pełnomocnik posiadający peł nomocnictwo o danej treś przekroczy jego zakres. W obydwu sytuacjach zachodzi możliwo ść potwierdzenia przez mocodawc ę w ten sposób dokonanych czynnoś prawnych przez peł nomocnika. W wyroku z dnia 6 stycznia 2009 r. sygn. akt II SA/Op 238/08 Sąd stwierdzi ł, że działanie peł nomocnika bez umocowania powoduje nieważno ść czynnoś, o ile nie jest sanowane zgodnie z przepisami art. 103 i 104 k.c., za ś nieprzedstawienie dokumentu peł nomocnictwa w postępowaniu administracyjnym może i powinno by ć uzupeł nione jako brak formalny sprawy zgodnie z art k.p.a. Nieuzupełnienie tego braku na skutek wadliwego dział ania organu nie poąga przy tym za sob ą nieważnoś dokonanej czynnoś procesowej jeż eli zostanie dowiedzione, że pełnomocnik by ł prawidłowo umocowany do działania. W sytuacji za ś kiedy jest dowiedzione, że dokonana czynno ść była objęta udzielonym prawidł owo pełnomocnictwem, niewdroż enie przez organ procedury z art k.p.a. stanowi tylko inne uchybienie. Należy zatem stwierdzi ć, że posił kowe stosowanie przepisów kodeksu cywilnego w postępowaniu administracyjnym, w zakresie dotyczącym peł nomocnictwa, ma na celu rozwiązanie sytuacji, które nie zostały objęte regulacj ą wynikając ą z przepisów k.p.a. Sąd stwierdzi ł, że powołane przepisy Kodeksu cywilnego nie znalazł y w sprawie zastosowania wprost. W sprawie mamy bowiem do czynienia z sytuacj ą, gdy pełnomocnik by ł prawidł owo umocowany do działania w imieniu skarżącego, a jedynie nie przedłoży ł dokumentu pełnomocnictwa w postępowaniu przed organem pierwszej instancji. Brak ten został uzupełniony w postępowaniu odwoławczym. Przywołanie powyż szych przepisów k.c. ma jednak takie znaczenie, że potwierdzenie przez skarżącego czynnoś zdział anych przez pełnomocnika rozwiewa ewentualne wątpliwoś, jakie mogłyby si ę nasuwa ć przy ocenie złożonego pełnomocnictwa. Jeżeli nawet takie wątpliwoś pojawiły si ę w postę powaniu

4 Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Str 4 / 7 odwoławczym, to obowiązkiem organu odwoławczego było ich wyjaśnienie. Brak wyjaś nienia tej kwestii przesądza dodatkowo, że zaskarżone postanowienie wydane został o z naruszeniem art. 7 i 9 k.p.a., które to uchybienie mogło mie ć istotny wpł yw na wynik sprawy. Jakkolwiek zgodzi ć si ę trzeba z Wojewod ą, że złoż ony w dniu 20 grudnia 2005 r. przez J. G. wniosek o wypłat ę odszkodowania nie określa ł, że jest składany równie ż w imieniu skarżą cego, to nie oznacza to jednak, że przy uwzględnieniu treś art. 7 i 9 k.p.a. organ by ł zwolniony z obowiązku zbadania czy sformułowane w nim żądanie jest oczywiste i nie nasuwa wątpliwoś co do rzeczywistej woli wnioskodawcy. W sytuacji bowiem gdy z wniosku tego wynikał o jednoznacznie, że dotyczy on całej nieruchomoś zajętej pod drog ę publiczn ą, a dodatkowo z akt sprawy wynikało, że nieruchomo ść ta w dniu 31 grudnia 1998 r. stanowiła współwłasność skarżącego, to przy uwzględnieniu treś art. 73 ust. 4 ustawy reformującej należało wyjaśnić czy wnioskodawca występowa ł równie ż w imieniu skarżącego, czy te ż tylko w imieniu własnym. Jakkolwiek z art. 9 k.p.a. nie można wyprowadzi ć wniosku, ż e na organach orzekających spoczywa obowiązek informowania stron o treś wszystkich przepisów prawa i o wszystkich możliwych rozwiązaniach procesowych, to niewątpliwie wynikają ce z niego obowiązki organów należy odnie ść do okolicznoś faktycznych i prawnych, które mog ą mieć wpływ na ustalenie praw i obowiązków będących przedmiotem postę administracyjnego. Przy przyjęu innego stanowiska, wynikają ce z tych przepisów zasady postę byłyby pozbawione rzeczywistej i praktycznej treś (por. wyrok tut. Są du z dnia 16 grudnia 2011 r., sygn.. akt II SA/Gl 252/11). Sąd stwierdzi ł, że za tak ą wykładni ą powołanych przepisów przemawia równie ż wynikają cy z art. 2 Konstytucji RP obowiązek realizacji zasady sprawiedliwoś społ ecznej oraz z art. 21 i art. 64 Konstytucji RP obowiązek realizacji zasady ochrony własnoś, gdy zważy si ę, ż e sprawa dotyczy odszkodowania za utrat ę z mocy prawa własnoś nieruchomoś, a upł yw terminu określonego w art. 73 ust. 4 ustawy skutkuje wygaśnię em roszczenia do tego odszkodowania. Sąd stwierdzi ł, że skarżącemu przysługiwa ł przymiot strony w postę powaniu o ustalenie i wypłat ę odszkodowania za nieruchomo ść zajęt ą pod drog ę publiczn ą, której w dniu 31 grudnia 1998 r. by ł współwłaśelem. Poniewa ż okoliczno ść ta został a ujawniona dopiero w postępowaniu odwoławczym, to rol ą organu odwoławczego był o dokonanie oceny wniesionego przez skarżącego odwołania pod kątem odpowiedniego zakwalifikowania jego wystą pienia na tym etapie postę. Wystąpienie to w istoe dotyczyło żądania rozstrzygnięa w częś, w której nie orzeka ł organ pierwszej instancji. W ocenie Sądu możliwym i właś wym w niniejszej sprawie, w świetle przedstawionych wyżej rozważa ń, był o potraktowanie tego odwołania w częś składanej przez skarżącego, jako wniosku o uzupeł nienie decyzji organu pierwszej instancji w trybie art k.p.a. Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Są d Administracyjny w Gliwicach, wyrokiem z dnia 23 lutego 2012 r. sygn. akt II SA/GL 765/11, na podstawie art pkt 1 lit. a) i c) oraz art. 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed są dami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz ze zm.), uchyli ł zaskarż one postanowienie i orzek ł, że nie podlega ono wykonaniu w całoś. Sąd zasądzi ł ponadto zwrot kosztów postę sądowego. Skarg ę kasacyjn ą od powyższego wyroku wniós ł Wojewoda Śląski, zaskarżają c orzeczenie w całoś. Na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed są dami administracyjnymi, sądowi I instancji zarzu ł: 1. naruszenie art. 3 1 i art lit. c ustawy Prawo o postępowaniu przed są dami

5 Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Str 5 / 7 administracyjnymi, poprzez ich niewłaśwe zastosowanie i stwierdzenie, że Wojewoda Ślą ski wyda ł postanowienie z dnia 9 sierpnia 2011 r. znak: NW/XIV/77241/115/10 z naruszeniem art. 7, 9 i 33 Kodeksu postę administracyjnego. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wywodzono, że sam fakt udzielenia peł nomocnictwa nie oznacza, że podejmowane przez pełnomocnika czynnoś wykonywane s ą w imieniu mocodawcy. O wykonywaniu czynnoś w imieniu osoby trzeej, peł nomocnik powinien oświadczy ć w momene składania oświadczenia woli. W złoż onym przez J. G. w dniu 20 grudnia 2005 r. wniosku o odszkodowanie wskazano: "Przed wielu laty Gmina zajęła część mojej działki nr 1046 (400 m²) w M. przy ul. E. [...] na drog ę gminn ą bez ż adnej rekompensaty. W związku z tym i zgodnie z przepisem ustawy o gospodarce nieruchomośami wnoszę zapłat ę za zajęt ą przez Gmin ę cz ęść ww. nieruchomoś". Wniosek zosta ł podpisany przez J. G.. W ocenie organu odwoławczego z przedmiotowego wniosku nie wynika, że J. G. dział a równie ż w imieniu E. G. W trake całego postę prowadzonego przez organ I instancji, tj. od daty złożenia wniosku o odszkodowanie (od 20 grudnia 2005 r.) do jego zakoń czenia (listopad 2010 r.) J. G. nie wskaza ł, że działa także w imieniu brata E. G., nie przedłożył równie ż pełnomocnictwa, cho ć data jego wystawienia (16 grudnia 2005 r.) wskazuje, ż e musiałby by ć w jego posiadaniu. Nie mniej nie podejmowa ł on czynnoś w imieniu swojego mocodawcy. Wskazując na powyższe organ wnosi ł o: 1. uchylenie zaskarżonego wyroku w całoś i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania na zasadzie art. 185 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed są dami administracyjnymi, 2. zasądzenie na rzecz organu kosztów postę według norm przepisanych, 3. rozpoznanie skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym zgodnie z art ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Naczelny Sąd Administracyjny zważy ł, co następuje: Zgodnie z art ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postę powaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), Naczelny Są d Administracyjny rozpoznaje spraw ę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważno ść postę. W sprawie nie występuj ą, enumeratywnie wyliczone w art ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przesłanki nieważnoś postę sądowoadministracyjnego. Z tego wzglę du, przy rozpoznaniu sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny związany by ł granicami skargi kasacyjnej. Zaskarżony wyrok zosta ł wydany w wyniku rozpoznania sprawy są dowoadministracyjnej, tj. sprawy zgodnoś z prawem postanowienia Wojewody Ślą skiego z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmioe niedopuszczalnoś odwołania w sprawie odszkodowania za nieruchomość zajęt ą pod drog ę publiczn ą. Sąd I instancji uwzględni ł skarg ę na zaskarż one w sprawie postanowienie, wskazują c m.in. na naruszenie przez organ przepisów art. 33 Kodeksu postę administracyjnego, a w jego konsekwencji równie ż art. 7 i 9 k.p.a. Z tych względów kluczow ą w sprawie jest kwestia kontroli prawidłowoś dokonanej przez są d I instancji wykładni art. 33 Kodeksu postę administracyjnego. Skarga kasacyjna zawiera usprawiedliwiony zarzutu naruszenia art lit. c) powoł anej

6 Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Str 6 / 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zwią zku z art. 33 Kodeksu postę administracyjnego. Zgodnie z przepisem "art Peł nomocnikiem strony może by ć osoba fizyczna posiadająca zdolno ść do czynnoś prawnych. 2. Peł nomocnictwo powinno by ć udzielone na piśmie lub zgłoszone do protokołu. 3. Pełnomocnik dołą cza do akt orygina ł lub urzędowo poświadczony odpis peł nomocnictwa. Adwokat, radca prawny, rzecznik patentowy, a także doradca podatkowy mog ą sami uwierzytelni ć odpis udzielonego im pełnomocnictwa oraz odpisy innych dokumentów wykazują cych ich umocowanie. Organ administracji publicznej może w razie wątpliwoś zażąda ć urzędowego poś wiadczenia podpisu strony. 4. W sprawach mniejszej wagi organ administracji publicznej może nie żądać pełnomocnictwa, jeśli pełnomocnikiem jest członek najbliż szej rodziny lub domownik strony, a nie ma wątpliwoś co do istnienia i zakresu upoważnienia do wystę w imieniu strony". Rozpoznając skarg ę kasacyjn ą w granicach ww. zarzutu nie jest zasadn ą dokonana przez są d I instancji ocena naruszenia w zaskarżonym postanowieniu art. 33 Kodeksu postę administracyjnego, a opierająca si ę na odpowiednim stosowaniu przepisów art. 103 i art. 104 Kodeksu cywilnego. Z wniosku o wszczęe postę administracyjnego w sprawie jednoznacznie wynika, że by ł on złożony w imieniu J. G. i dotyczy ł wypł aty odszkodowania za " (...) zajęt ą przez Gmin ę cz ęść jego działki". Do wniosku nie zostało także załą czone pełnomocnictwo udzielone wnioskującemu przez E. G. do działania takż e w jego imieniu i na jego rzecz. Skoro z wniosku o wszczęe postę administracyjnego jednoznacznie wynika, że zosta ł on złożony przez J. G., a dodatkowo nie zostało przedłoż one pełnomocnictwo, które by wskazywało, że składający wniosek działa równie ż w imieniu E. G., to jednocześnie w zaskarżonym postanowieniu nie zosta ł naruszony art. 33 Kodeksu postę administracyjnego. Odwołanie si ę przez są d I instancji do odpowiedniego stosowania przepisów art. 103 i 104 Kodeksu cywilnego nie jest usprawiedliwione. Przepisy te wskazuj ą na sytuacj ę faktyczn ą dział ania w imieniu osoby trzeej, bez wymaganego przepisami prawa przedłożenia pełnomocnictwa. W niniejszej sprawie nie ma wątpliwoś, ż e J. G. nie działa ł w imieniu E. G. i z tego wzglę du nie jest zasadnym wskazywanie na odpowiednie stosowanie art. 103 i 104 Kodeksu cywilnego, co do potwierdzenia przez mocodawc ę czynnoś dokonanej w jego imieniu przez pełnomocnika. Z tych względów są d I instancji dokona ł w zaskarżonym wyroku błędnej wykładni art. 33 Kodeksu postę administracyjnego. Zasadny jest równie ż zarzut naruszenia art lit. c) powoł anej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w związku z art. 7 i 9 Kodeksu postę administracyjnego w zakresie wskazanego przez Sąd I instancji niewyjaś nienia przez organ wydający zaskarżone postanowienie kwestii peł nomocnictwa udzielonego przez E. G. J. G. Skoro zarzut naruszenia art. 33 nie jest zasadny, ze względu na oczywisty brak przedłoż enia przez składającego wniosek w sprawie administracyjnej pełnomocnictwa do dział ania w imieniu E. G. i w wyniku tego, że składający wniosek o wszczęe postę administracyjnego działa ł tylko i wyłącznie w imieniu wł asnym, to organ administracyjny nie naruszy ł art. 7 i 9 Kodeksu postę administracyjnego w omawianym zakresie, tj. kwestii braku wyjaśnienia pełnomocnictwa w sprawie. Rozpoznając ponownie spraw ę, Wojewódzki Są d Administracyjny w Gliwicach powinien rozpozna ć postawiony w skardze zarzut naruszenia art. 28 Kodeksu postę administracyjnego. Mając na uwadze powyższe, skoro Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje spraw ę w granicach skargi kasacyjnej, a ta zawierał a usprawiedliwiony zarzut naruszenia art. 3 1 i lit. c) powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed są dami administracyjnymi w związku z art. 33, 7 i 9 Kodeksu postę administracyjnego we wskazanym wyż ej zakresie błędnej ich wykładni, to jednocześnie Naczelny Są d Administracyjny, na podstawie art powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł

7 Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Str 7 / 7 jak w sentencji. Naczelny Sąd Administracyjny orzek ł o kosztach postę na podstawie art powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.