czytelnika Jest to ustęp, część tekstu róŝnej długości stanowiąca całość myślową. W druku

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "czytelnika Jest to ustęp, część tekstu róŝnej długości stanowiąca całość myślową. W druku"

Gabriel Sosnowski
8 lat temu
Przeglądów:

1 Z przewodnika ciekawskiego czytelnika Akapit Jest to ustęp, część tekstu róŝnej długości stanowiąca całość myślową. W druku akapit zaczyna się od nowej linijki, często z wcięciem. Słowo akapit pochodzi od łacińskiego zwrotu a capite, co znaczy od głowy, czyli od początku. Alfabet Zbiór liter wyraŝających głoski danego języka. Litery są ułoŝone w ustalonym porządku. Termin pochodzi od dwu pierwszych liter alfabetu greckiego: alfa, beta. Alfabet polski powstał na podstawie alfabetu łacińskiego na przełomie XIII i XIV w. Od pierwowzoru róŝni się m.in. dodaniem znaku Ł, znaków diakrytycznych nad literami ś, Ć itd. oraz węŝyków pod literami: Ą, Ę. Antologia Nie jest to bynajmniej zbiór kwiatów, chociaŝ w języku greckim właśnie to oznacza słowo almanach. Jest to bowiem wybór utworów literackich róŝnych autorów, dokonany według ustalonej myśli przewodniej. Antykwariat Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa antiquarius, które oznacza człowieka zajmującego się rzeczami staroŝytnymi. Dlatego teŝ księgarnię ksiąŝek dawnych, wyczerpanych i uŝywanych, starych nut, czasopism oraz ilustracji nazwano właśnie antykwariatem. Atlas Jest to zbiór map, planów, tabel, tablic dobranych tematycznie i opracowanych w postaci ksiąŝki lub luźnego zestawu. Tekst słowny nie ma tutaj pierwszorzędnego znaczenia, ale ograniczony jest do niezbędnego minimum. Nazwę atlas wprowadził w XVI w. kartograf Merkator.

Termin pochodzi od dwu pierwszych liter alfabetu greckiego: alfa, beta. Alfabet polski powstał na podstawie alfabetu łacińskiego na przełomie XIII i XIV w. Od pierwowzoru róŝni się m.in. dodaniem znaku Ł, znaków diakrytycznych nad literami ś, Ć itd.

2 Autograf Jest to własnoręczny podpis danej osoby. Bestseller Słowo to pochodzi od angielskiego best najlepszy i sell sprzedawać. Bestseller jest to więc ksiąŝka, która cieszy się duŝym popytem, szybko rozchodzi się wśród czytelników, a w bibliotece długo trzeba czekać, aby móc ją wypoŝyczyć. Uwaga! To, Ŝe ksiąŝka jest nazywana bestsellerem, nie znaczy, Ŝe jest wybitnym dziełem literackim. Bestsellery literatury polskiej to: Trylogia i W pustyni i w puszczy Henryka Sienkiewicza. Jeśli chodzi o literaturę współczesną, bestsellerem jest niewątpliwie seria ksiąŝek o Harrym Potterze. Biały kruk W ornitologii biały kruk to niezwykle rzadki okaz. (Czy w ogóle istnieje?). A jeśli chodzi o ksiąŝkę - białego kruka? Jest to ksiąŝka niezwykle rzadko spotykana i trudno dostępna. Na organizowanych przez antykwariaty aukcjach białe kruki osiągają nieraz niewiarygodnie wysokie ceny. Bibliografia Najprościej rzecz ujmując jest to spis ksiąŝek, periodyków, artykułów z czasopism dotyczących określonego tematu. Biblioteka W ciągu wieków termin ten miał wiele róŝnych znaczeń. Dziś biblioteka to zbiór ksiąŝek, a szerzej instytucja, która gromadzi ksiąŝki, czasopisma i inne dokumenty, przechowuje je w odpowiednich pomieszczeniach i udostępnia je czytelnikowi w róŝny sposób. Copyright (czyt. kopyrajt) - słowo to oznacza po prostu prawo przedruku. Umieszczane jest ono na odwrocie karty tytułowej ksiąŝki wraz z nazwiskiem autora, nazwą wydawnictwa oraz rokiem wydania i oznacza, Ŝe nie wolno tego dzieła wydrukować bez zgody autora lub wydawnictwa. Cyfry Słowo pochodzi z języka arabskiego: sifr znaczy zero. Są to znaki słuŝące do zapisywania liczb.

To, Ŝe ksiąŝka jest nazywana bestsellerem, nie znaczy, Ŝe jest wybitnym dziełem literackim. Bestsellery literatury polskiej to: Trylogia i W pustyni i w puszczy Henryka Sienkiewicza.

3 Cymelia Słowo pochodzi od greckiego keimelion, które oznacza klejnot. Sa to ksiąŝki i rękopisy o charakterze zabytkowym, które są szczególnie cennymi skarbami kultury. Czasopismo Jest to periodyk, który ukazuje się w regularnych odstępach czasu, ale rzadziej niŝ gazety. Czasopisma to tygodniki, dwutygodniki, miesięczniki, kwartalniki, półroczniki i roczniki. KaŜde z czasopism posiada tytuł oraz tak zwaną szatę graficzną, czyli wygląd. Dedykacja Jest to tekst pisany ręcznie lub wydrukowany w ksiąŝce, w którym autor, wydawca, drukarz ofiarowuje swoje dzieło jakiejś osobie, instytucji. Ekslibris Znak własnościowy danego egzemplarza ksiąŝki, najczęściej ozdobny, wykonany w technice graficznej, z imieniem i nazwiskiem właściciela księgozbioru (lub np. stylizowanymi inicjałami) lub z nazwą instytucji. Typowy ekslibris jest małą zadrukowaną karteczką przyklejoną do wewnętrznej strony okładki. W prostszej formie moŝe to być np. pieczątka. Encyklopedia Jest to dzieło zawierające artykuły dotyczące wszystkich dziedzin wiedzy (1) albo teŝ ograniczone do jednej dziedziny, epoki lub terytorium (2) 1. encyklopedie ogólne lub powszechne, np.: Wielka encyklopedia powszechna PWN 2. encyklopedie specjalne, np.: Encyklopedia wiedzy o ksiąŝce, Mała encyklopedia kultury antycznej Artykuły w encyklopedii ułoŝone są w kolejności alfabetycznej lub według zagadnień. Errata Jest to kartka z wykazem pomyłek drukarza lub autora, zauwaŝonych juŝ po wydrukowaniu ksiąŝki. Erratę drukuje się na osobnej kartce i wkleja do kaŝdego egzemplarza ksiąŝki.

KaŜde z czasopism posiada tytuł oraz tak zwaną szatę graficzną, czyli wygląd.

4 Format ksiąŝki Wielkość ksiąŝki, to znaczy jej wysokość i szerokość. Format papieru Jest to wymiar arkusza papieru ściśle określony, czyli znormalizowany przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną na początku XX w. Gazeta Jest to periodyk wydawany częściej niŝ raz w tygodniu. Jeśli ukazuje się codziennie lub dwa razy dziennie nazywany jest wtedy dziennikiem. Indeks Nazwa przejęta z łaciny ma swój odpowiednik polski w słowie skorowidz. Jest to spis pomocniczy umieszczony na końcu ksiąŝki, rodzaj klucza, który ułatwia poszukiwanie róŝnych zagadnień w ksiąŝce. Inicjał Jest to wyróŝniona wielkością lub zdobieniem pierwsza litera w rękopisie lub w druku. Inkaust Tak nazywano atrament wyrabiany w staroŝytności z cieczy morskiego jamochłona mątwy (nazywał się wtedy sepią) - albo z mieszaniny sadzy i gumy, albo z miedzi i galasu, czyli narośli na liściach dębu spowodowanej nadgryzaniem go przez owady galasówki. Ten ostatni sposób przejęło średniowiecze. Kaligrafia Jest to umiejętność wyraźnego, pięknego pisania. Katalog biblioteczny Jest najwaŝniejszą pomocą w korzystaniu ze zbiorów bibliotecznych. Są to ułoŝone w pewnej ustalonej kolejności opisy poszczególnych ksiąŝek i innych dokumentów, znajdujących się w bibliotece. Korekta Zanim w drukarni rozpocznie się drukowanie ksiąŝki, gazety lub czasopisma, trzeba sprawdzić czy w przygotowanym tekście nie ma błędów. Pracownik zwany korektorem, czyta uwaŝnie tekst i zaznacza zauwaŝone błędy te czynności nazywamy korektą.

Gazeta Jest to periodyk wydawany częściej niŝ raz w tygodniu. Jeśli ukazuje się codziennie lub dwa razy dziennie nazywany jest wtedy dziennikiem.

5 Księgarnia Jest to sklep, w którym moŝna kupić ksiąŝki, płyty, mapy, materiały piśmienne. Mapa Jest to rysunek powierzchni Ziemi przedstawiony w płaszczyźnie, w siatce południków i równoleŝników, za pomocą umownych znaków, barw oraz linii i w pomniejszeniu, a więc w skali. Obwoluta Jest to okładka ochronna ksiąŝki lub koszulką; słuŝy ochronie i ozdobie. Wytwarza się ja przewaŝnie z grubszego papieru, często lakierowanego i drukuje zwykle w kilku kolorach według projektu artysty grafika. Papier Jest to produkt powstały w wyniku sprasowania osadzonej na sicie odwodnionej masy papierniczej. Papirus Trzcina ta porastająca przed tysiącami lat deltę Nilu słuŝyła Egipcjanom za poŝywienie i opał, wyrabiano z niej lekarstwa, tkano ubrania, Ŝagle, pleciono maty i liny, a wreszcie produkowano wspaniały materiał pisarski i to co najmniej 3 tysiące lat przed naszą erą. Trójkątna łodyga trzciny papirusowej wyrastającej do 4, 5 metra wysokości miała w dolnej części grubość męskiego ramienia. Włóknisty rdzeń tej właśnie części rozdzielano igłą na jak najcieńsze i najszersze paski. Układano je jeden obok drugiego na desce, następnie przykrywano warstwą poprzecznie ułoŝonych krótszych pasków, polewano wodą z Nilu i pobijano płaskim kamieniem. Lepki sok wyciskany w ten sposób z trzciny sklejał obie warstwy w jedną, która po wysuszeniu na słońcu wymagała tylko wygładzenia, najlepiej kością słoniową, i była gotowa do zapisywania. Pergamin Jest to materiał pisarski wyrabiany ze skóry zwierzęcej. Pismo Jest to zbiór znaków symbolicznych, obrazkowych, wyrazowych, sylabowych i alfabetycznych, który pozwala na widzialne przedstawienie mowy. Rozwój pisma odbywał się bardzo powoli i dzielimy go na pięć etapów:

Obwoluta Jest to okładka ochronna ksiąŝki lub koszulką; słuŝy ochronie i ozdobie.

6 1. Znaki symboliczne: peruwiańscy Inkowie zapisywali wiadomości systemem kipu wiąŝąc węzły na cienkich sznurkach przymocowanych do grubszego sznura. Kolor sznurków, ich długość, odległość, kształt miały konkretne znaczenie. System kipu do dziś nie został odczytany. 1. Pismo obrazkowe (piktograficzne). Do dziś posługują się nim Eskimosi. Są to obrazki przedstawiające poszczególne przedmioty, ludzi, zwierzęta itd. Wadą tego systemu jest to, Ŝe jeden obrazek moŝe przedstawiać róŝne rzeczy. Pismo piktograficzne jest zatem mało precyzyjne. Z piktogramów wywodzą się egipskie hieroglify oraz pismo chińskie. 2. Pismo wyrazowe. 3. Pismo sylabowe. 4. Pismo alfabetyczne - jest jedna z najwaŝniejszych zdobyczy cywilizacji. Wymyśli je Fenicjanie około 1000 lat przed naszą erą. Udoskonalili je Grecy. Do dziś istnieją na świeci języki, które nie maja swojego pisma.. Przypis W tekście dzieła natrafiamy niekiedy na rzadko spotykane wyrazy, nazwy pochodzące z języków obcych, mniej znane nazwiska, daty, fakty wymagają one niekiedy dodatkowych objaśnień. Aby nie przerywać tekstu tymi objaśnieniami, podaje się je w przypisach i umieszcza poza właściwą treścią, najczęściej u dołu strony, czasem na końcu rozdziału lub ksiąŝki. Pseudonim Autor dzieła nie zawsze podaje swoje prawdziwe nazwisko, często z róŝnych względów ukrywa się pod zmyśloną nazwą, czyli pseudonimem. Zwróćcie uwagę, Ŝe osoby redagujące notatki do Ligotki równieŝ posiadają pseudonimy. Słownik Jest to zbiór wyrazów ułoŝony alfabetycznie. Najbardziej znane są słowniki językowe. Zawierają wyrazy występujące w danym języku, objaśnienia ich znaczenia oraz przykłady uŝycia w zdaniach. Opracowano na podstawie: O ksiąŝce, Wrocław 1987 Oprac. mgr G. Szeląg

Są to obrazki przedstawiające poszczególne przedmioty, ludzi, zwierzęta itd. Wadą tego systemu jest to, Ŝe jeden obrazek moŝe przedstawiać róŝne rzeczy.

Podobne dokumenty

SŁOWNICZEK POJĘĆ BIBLIOTECZNYCH

SŁOWNICZEK POJĘĆ BIBLIOTECZNYCH bibliografia - uporządkowany spis dokumentów dobranych według określonych kryteriów, którego celem jest pełnienie funkcji informacyjnych. beletrystyka - utwory literatury