kwartalnik prawny Czy osoba niepełnosprawna intelektualnie może pełnić rolę chrzestnego?

Transkrypt

1 kwartalnik prawny Wydawnictwo Głosimy Numer 1 (4) ISSN MARZEC 2018 Czy osoba niepełnosprawna intelektualnie może pełnić rolę chrzestnego? T e m at n u m e r u str. 3 Czy osoba wyznania prawosławnego może zostać rodzicem chrzestnym? str. 8 Czy możliwe jest zawarcie małżeństwa poza budynkiem str. 13 kościoła? Jaka jest rola proboszcza w sprawach sądowych o stwierdzenie nieważności str. 17 małżeństwa? Jakie są obowiązki proboszcza w zakresie szkolenia z zasad BHP zatrudnionych w parafii str. 25 pracowników?

2 kwartalnik prawny proboszcza NR 1 (4) MARZEC 2018 Spis treści Czy osoba niepełnosprawna intelektualnie może pełnić rolę chrzestnego? dr Aleksandra Brzemia-Bonarek Czy osoba wyznania prawosławnego może zostać rodzicem chrzestnym? dr Aleksandra Brzemia-Bonarek Czy można dokonać zmiany chrzestnego? ks. prof. Leszek Adamowicz Czy możliwe jest zawarcie małżeństwa poza budynkiem kościoła? ks. dr hab. Piotr Majer Jaka jest rola proboszcza w sprawach sądowych o stwierdzenie nieważności małżeństwa? ks. dr hab. Piotr Majer Jakie zasady obowiązują przy powoływaniu parafialnej rady duszpasterskiej i jaki jest zakres działalności jej członków? ks. prof. zw. dr hab. Wiesław Wenz Jakie są obowiązki proboszcza w zakresie szkolenia z zasad BHP zatrudnionych w parafii pracowników? dr Ewa Drzewiecka Jakie są zasady prowadzenia egzekucji z majątku kościelnego? Piotr Kajut Odpowiadamy na pytania Czytelników Anna Kowalczyk Ochrona danych osobowych w kościele Anna Kowalczyk Czcigodny Księże Proboszczu, Z radością oddajemy do rąk Księdza kolejny numer Kwartalnika Prawnego Proboszcza. Mamy nadzieję, że jego lektura będzie interesująca i przydatna w zarządzaniu i administrowaniu parafią. Staramy się aby publikowane w naszym kwartalniku teksty miały jak najwyższy poziom merytoryczny a jednocześnie były pisane w przystępny sposób. W aktualnym numerze szczególnie polecamy temat numeru: Czy osoba niepełnosprawna intelektualnie może pełnić rolę chrzestnego? autorstwa dr Aleksandry Brzemia-Bonarek. Jest to ważny artykuł i istotny głos w rozwa ża niach związanych z obecnością osób niepełnosprawnych w życiu społecznym. Zachęcamy do zapoznania się z artykułem ks. prof. Piotra Majera, Czy możliwe jest zawarcie małżeństwa poza budynkiem kościoła? Temat zdaje się być wyjątkowo aktualny, szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy to młodzi ludzi z każdej strony zachęcani są do tego, aby się wyróżnić, pragną również sakramentalne małżeństwo zawrzeć w innej scenerii niż kościół parafialny. Niezwykle ważne kwestie poruszone zostały w artykule p. Ewy Drzewieckiej Jakie są obowiązki proboszcza w zakresie szkolenia z zasad BHP zatrudnionych w parafii pracowników? Jest to kwestia istotna i dotycząca praktycznie każdej parafii. Mamy nadzieję, że wszystkie artykuły zawarte w bieżącym numerze będą pomocne w trudnym zadaniu zarządzania parafią. Z poważaniem, Anna Konarzewska-Żuczek Redaktor Wydawca: Wydawnictwo Głosimy Sp. z o.o., ul. Wiązana 6a2, Warszawa tel.: redakcja@glosimy.pl NIP REGON KRS Redakcja: Opiekun merytoryczny: ks. prof. Piotr Majer Redakcja: Anna Konarzewska-Żuczek Grafika i skład: Marzena Rosochacz Zdjęcia: Fotolia (Andrey Shevchenko, Renáta Sedmáková) Nakład: 2000 Zamówienia i prenumerata: tel ; redakcja@glosimy.pl Copyright by Wydawnictwo Głosimy Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, Warszawa 2018 Uwaga! Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna część publikacji nie może być kopiowana ani rozpowszechniana w jakiejkolwiek postaci bez zgody wydawcy, gdyż stanowi to naruszenie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Zakaz nie dotyczy cytowania publikacji z powołaniem się na źródło. Wydawnictwo nie ponosi odpowiedzialności za skutki decyzji podjętych na podstawie artykułów zamieszczonych w publikacji. 2

3 KWARTALNIK PRAWNY PROBOSZCZA NR 1 (4) MARZEC 2018 Czy osoba niepełnosprawna intelektualnie może pełnić rolę chrzestnego? W dobie ogromnego zaangażowania się Kościoła w ruch obrony życia, a w Polsce wobec aktualnych oczekiwań na nowelizację ustawy, która zakaże aborcji eugenicznej, trzeba spojrzeć wokół i szczerze powiedzieć sobie, w jakich aspektach realizowania praw każdego (także upośledzonego) Dziecka Bożego wynikających ze chrztu, polskie parafie nadal wymagają prawdziwego spojrzenia pro-life? Jednym z takich zagadnień jest praktycznie niedyskutowana w naszym kraju kwestia, uczestnictwa wiernych niepełnosprawnych intelektualnie w liturgii chrztu świętego, jako chrzestnych. Po pierwsze należy zauważyć, że prawa duchowe osób niepełnosprawnych intelektualnie są w naszej kulturze teologicznej trywializowane. Zarówno społeczeństwo, jak i instytucje Kościoła Katolickiego w Polsce, skupiają się na zapewnieniu osobom niepełnosprawnych praw na poziomie biologicznym i edukacyjnym. Istnieją wspólnoty takie jak Arka czy Wiara i światło, w których to niepełnosprawny intelektualnie jest w centrum uwagi duszpasterskiej i spogląda się na niego nie tylko, jako tego, który bierze ale też tego, który na równi daje i sam rozwija się duchowo. Jednak w stosunku do praw i potrzeb niematerialnych osób niepełnosprawnych intelektualnie, Polacy zachowują się paternalistycznie, a działania duszpasterskie w diecezjach czy parafiach głównie zabezpieczają minimum np. specjalną mszą raz w miesiącu dostępności do sakramentów osobom z niepełnosprawnością intelektualną i ich rodzinom, które często są osamotnione z problemem niepełnosprawności dziecka (czy to małego, czy już dorosłego). Stabilna i okrzepnięta postawa biernej akceptacji upośledzonych umysłowo jest parafrazując słowa papieża Franciszka ze Światowych Dni Młodzieży w Krakowie komfortowym i nieco bezrefleksyjnym siedzeniem na kanapie. Czynna, codzienna ( coniedzielna ) integracja niepełnosprawnych intelektualnie, do czego zobowiązana jest wspólnota parafialna z proboszczem na czele, stanowi nadal margines działań duszpasterskich. Tymczasem uwrażliwienie zdrowej części populacji parafii i wzajemne zaangażowanie obu grup w realizację zbawczej misji Chrystusa (nie tylko na Mszy św., z okazji Światowego Dnia Chorego) jest podstawowym obowiązkiem w poszukiwaniach pastoralnych, których celem jest wzrost wiary ochrzczonych. Cztery lata temu zostałam poproszona przez studentkę o pomoc w przekonaniu księdza proboszcza, do wyrażenia zgody na to, aby zaakceptował on jako matkę chrzestną 22-letnią kobietę z zespołem Downa. Była to młodsza siostra matki niemowlęcia. Razem ze swoimi rodzicami i dwiema siostrami (jedna z nich była właśnie moją studentką) mieszkała w domu, już po ukończeniu szkoły specjalnej, jeżdżąc 3 razy w tygodniu na kilkugodzinne warsztaty terapeutyczne. Rozmowa z proboszczem była trudna z racji postawy kapłana, który taką prośbę rodziców uznał za wydziwianie. Jego argumenty były stricte związane ze społecznymi oczekiwaniami wobec chrzestnego w Polsce: Basia (niepełnosprawna) nie wspomoże was finansowo z tej socjalnej renty, nie zajmie się dzieckiem, gdyby wam się coś stało, jakim będzie autorytetem dla waszej córki, przecież ona wkrótce będzie mądrzejsza od upośledzonej ciotki?. W końcu zapytał się ich, czy wyobrażają sobie chrzestną za 8 lat u boku ich córki podczas I Komunii świętej? Gdy rodzice odpowiedzieli, że jak najbardziej, kapłan stwierdził, że i tak prawo kanoniczne nie prze- ( ) dr Aleksandra Brzemia-Bonarek UPJPII w Krakowie, Sąd Metropolitalny w Krakowie 3

4 KWARTALNIK PRAWNY PROBOSZCZA NR 1 (4) MARZEC 2018 Czy można dokonać zmiany chrzestnego? W niektórych sytuacjach duszpasterskich powstaje pytanie, czy można dokonać zmiany chrzestnego. Może to dotyczyć takich okoliczności, jak np. dokonanie apostazji lub schizmy przez chrzestnego, zaprzestanie praktykowania życia sakramentalnego, dokonanie tzw. zmiany płci, wejście w związek niekanoniczny, czy uogólniając, gdy chrzestny utraci swoje kwalifikacje religijne lub moralne do pełnienia tego zadania. W Kodeksie Prawa Kanonicznego nie ma przepisu, który odpowiadałby powyższemu stanowi faktycznemu. Nie oznacza to, że na podstawie innych przepisów nie można odpowiedzieć na postawione w tytule artykułu pytanie. Wymaga to jednak omówienia kilku szczegółowych zagadnień. Czy można utracić status chrzestnego? Zadaniem chrzestnego jest towarzyszenie ochrzczonemu w chrześcijańskim wtajemniczeniu, przed stawienie dziecka (wraz z jego rodzicami) lub dorosłego katechumena do chrztu oraz świadczenie pomocy, by ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie odpowiadające przyjętemu sakramentowi i wypełniał wiernie złączone z nim obowiązki (por. kan. 872 KPK). Do realizacji tych zadań chrzestny zobowiązuje się wobec wspólnoty Kościoła, zaciągając tym samym, poważne zobowiązania natury moralnej. Chrzestny, obecny przy celebracji chrztu, jest także jego świadkiem, a więc osobą, która może poświadczyć fakt jego udzielenia i przyjęcia. Z pewnością nie można utracić statusu świadka, gdyż decyduje o tym wyłącznie fizyczna i świadoma obecność, a tego faktu nie da się anulować. Wydaje się także, że brak aktywności w realizowaniu zobowiązań związanych z zadaniem chrzestnego (łac. munus patrini, zgodnie z kan ), a nawet ich wyraźne zanegowanie, nie powoduje w większości przypadków utraty statusu chrzestnego. Wyjątkową sytuacją, która może skutkować utratą statusu chrzestnego, jest popełnienie jednego z przestępstw przeciwko wierze i jedności Kościoła, a mianowicie publicznego przestępstwa apostazji lub schizmy (kan n. 2 KPK). Wprawdzie cytowany przepis dotyczy utraty urzędu kościelnego z mocy samego prawa, a zadanie chrzestnego nie jest stricte urzędem (łac. officium) w rozumieniu prawa kanonicznego, lecz zadaniem (łac. munus), to jednak trudno uważać za chrzestnego osobę, która publicznie odstąpiła od Kościoła, zwłaszcza, że sankcją karną za przestępstwo apostazji i schizmy jest ekskomunika, która zabrania m.in. sprawowania nie tylko kościelnych urzędów lub posług, ale także jakichkolwiek innych zadań (kan n. 3 KPK). Taka interpretacja jest uprawniona, w kontekście wcześniej obowiązującego prawa (kan n. 2 KPK z 1917 r.), w którym prawodawca wyraźnie mówił o pozbawieniu zadania kościelnego (łac. munus) jako skutku ekskomuniki. Istotna modyfikacja pomiędzy starym a nowym kodeksem, polega na zastąpieniu sankcji w postaci pozbawienia (łac. privatio, priventur) zakazem wykonywania (łac. vetatur) kościelnego zadania. Jak można łatwo zauważyć, aktualnie obowiązująca sankcja w postaci zakazu wykonywania zadania chrzestnego, dotyczy wszystkich ukaranych karą ekskomuniki. Respektując zasady interpretacji prawa oraz z zachowaniem ostrożności, można stwierdzić, że osoba, która podjęła się zadania chrzestnego, a popełniła kanoniczne przestępstwo sankcjonowane karą ekskomuniki, w tym ( ) ks. prof. Leszek Adamowicz Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II 4

5 KWARTALNIK PRAWNY PROBOSZCZA NR 1 (4) MARZEC 2018 Czy możliwe jest zawarcie małżeństwa poza budynkiem kościoła? Duszpasterze coraz częściej spotykają się z prośbami wiernych o pobłogosławienie zawieranego przez nich małżeństwa poza świątynią czasami w pomieszczeniach niesakralnych (np. w pałacach, dworach czy innych reprezentacyjnych miejscach), czasami w plenerze, w ekstrawaganckiej konwencji (ślub na jednym z tatrzańskich szczytów, na plaży, pod wodą, na spadochronach, w balonie czy samolocie). Prośby te, mniej lub bardziej uzasadnione, czasami racjami natury sentymentalnej, innym razem pragnieniem naśladowania niekatolickich uroczystości ślubnych z innych krajów, często wynikają z komercjalizacji małżeństwa. W artykule autor odpowiada na pytanie, czy dopuszczalne jest w takich okolicznościach wydanie zgody na zawarcie małżeństwa? Coraz częściej obserwujemy zjawisko, że do zawarcia małżeństwa zachęcają prywatne ośrodki restauracyjne czy hotelowe, urządzające przyjęcia weselne, oferując kompleksową organizację uroczystości bez potrzeby przemieszczania się gości weselnych i związanych z tym utrudnień, a także włączając do swej oferty ślubne instalacje plenerowe i sesje fotograficzne. Można spotkać się niekiedy ze stanowczą niechęcią zawarcia małżeństwa w katolickiej świątyni przez osobę nienależącą do Kościoła katolickiego czy deklarującą się jako niewierząca. Na szczęście rzadkie są sytuacje, w których dwoje katolików prosi o możliwość zawarcia małżeństwa w niekatolickim miejscu kultu (np. w ewangelickiej świątyni Wang w Karpaczu). Duszpasterz spotykający się z takimi życzeniami winien zastosować się do przepisów prawa, które należy stosować z uwzględnieniem zwyczajów panujących w polskich warunkach. Nawet jeśli w pewnych sytuacjach możliwe jest zezwolenie właściwej władzy kościelnej na zawarcie małżeństwa poza miejscem świętym, nie oznacza to, że w każdym przypadku należy przystawać na prośbę nupturientów. Zawieranie małżeństwa w kościele lub kaplicy ma swoje głębokie uzasadnienie religijnym wymiarem małżeństwa. Małżeństwo rzeczywistością sakralną Kościół naucza, że każde małżeństwo jest rzeczywistością ustanowioną przez Stwórcę, a przymierze małżeńskie jest odzwierciedleniem przymierza Boga z ludźmi (Katechizm Kościoła Katolickiego, 1639). W sposób szczególny odnosi się to do małżeństwa sakramentalnego, które jest znakiem nierozerwalnej i bezwarunkowej miłości oraz wzajemnego oddania Chrystusa (Oblubieńca) i Kościoła (Oblubienicy). Kościół stoi na straży sakralnego znaczenia małżeństwa jako związku uświęconego przez Boga. Konsekwencją tej doktryny jest przepis kan Kodeksu Prawa Kanonicznego, w myśl którego małżeństwo pomiędzy katolikami lub między stroną katolicką i niekatolicką ochrzczoną, winno być zawsze zawierane w kościele lub kaplicy, przy czym pierwszeństwem cieszy się kościół parafialny ( 1), natomiast małżeństwo pomiędzy stroną katolicką i stroną nieochrzczoną może być zawarte w kościele lub innym odpowiednim miejscu ( 3). ( ) ks. dr hab. Piotr Majer, prof. UPJPII wykładowca Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie 5

6 KWARTALNIK PRAWNY PROBOSZCZA NR 1 (4) MARZEC 2018 Jaka jest rola proboszcza w sprawach sądowych o stwierdzenie nieważności małżeństwa? W licznych wypowiedziach i komentarzach po ukazaniu się adhortacji apostolskiej Amoris laetitia słusznie podkreśla się, że jednym z pierwszych kroków osób, które po zawarciu małżeństwa kanonicznego i rozwodzie cywilnym, chcą uregulować swą sytuację małżeńską w Kościele, winno być rozpatrzenie, czy w świetle prawa kościelnego ich małżeństwo było zawarte ważnie. Oczywiście nie każde małżeństwo, które się nie udało, jest z tego powodu nieważne. Jednakże w obliczu niepowodzenia i rozpadu małżeństwa można postawić pytanie, czy to, co sprawiło, iż dalsze wspólne życie małżonków okazało się niemożliwe, nie jest jednocześnie przyczyną, którą prawo kanoniczne uznaje za źródło nieważności małżeństwa? Kanoniczne orzeczenie nieważności małżeństwa nie jest wprawdzie skutecznym lekiem na ludzkie cierpienie i nie uśmierzy każdego bólu sprawionego zawodem i rozstaniem, ale może dopomóc w przezwyciężeniu rozterek moralnych, a przede wszystkim pozwala na zawarcie nowego małżeństwa (choć w obiektywnym porządku będzie to pierwsze małżeństwo). Udzielanie porad prawnych W wydanym 15 sierpnia 2015 r. motu proprio Mitis Iudex Dominus Iesus, reformującym kanoniczne procesy małżeńskie, Ojciec Święty Franciszek położył nacisk na konieczność zorganizowania w każdej diecezji doradztwa prawnego, poprzedzającego wszczęcie procesu o stwierdzenie nieważności małżeństwa. Tego rodzaju porady prawne mają być pomocą dla wiernych będących w separacji lub rozwiedzionych, którzy podają w wątpliwość ważność swojego małżeństwa lub są wręcz przekonani o jego nieważności. Osoby znajdujące się w separacji lub rozwiedzione powinny być zachęcone o ile są ku temu podstawy do poddania swego małżeństwa osądowi Kościoła pod kątem ewentualnego stwierdzenia nieważności związku. Wstępne rozeznanie prawno-kanoniczne winno zostać powierzone osobom uznanym za odpowiednie przez ordynariusza miejsca, posiadającym odpowiednie kompetencje, nawet niekoniecznie prawno-kanoniczne. Wśród nich jak wskazuje się w art. 3 Zasad proceduralnych dołączonych do papieskiego dokumentu winien być przede wszystkim proboszcz własny lub osoba, która przygotowywała małżonków do zawarcia małżeństwa. To zadanie doradcze może zostać powierzone również innym duchownym, osobom konsekrowanym lub świeckim zatwierdzonym przez ordynariusza miejsca. Chociażby bez specjalnego zlecenia każdy duszpasterz czy to w kancelarii parafialnej, czy podczas posługi w konfesjonale, czy przy okazji rozmów duszpasterskich podejmowanych w rozmaitych okolicznościach może być pytany przez wiernych o sprawy związane z orzeczeniem nieważności. Nawet nie czekając na takie pytania ze strony parafian znajdujących się w separacji lub rozwiedzionych, duszpasterz sam winien wykazać inicjatywę i zachęcić osobę znajdującą się w nieuregulowanej sytuacji małżeńskiej do podjęcia w sądzie kościelnym starań o stwierdzenie nieważności małżeństwa, jeśli tylko pojawia się podejrzenie takiej nieważności. ( ) ks. dr hab. Piotr Majer, prof. UPJPII wykładowca Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie 6

7 KWARTALNIK PRAWNY PROBOSZCZA NR 1 (4) MARZEC 2018 Jakie są obowiązki proboszcza w zakresie szkolenia z zasad BHP zatrudnionych w parafii pracowników? Zasady i przepisy BHP są istotną częścią każdego stosunku pracy. Należy więc zwrócić szczególną uwagę na często pomijany fakt, że dotyczy to również każdego zatrudnionego w parafii pracownika (organistę, kościelnego, administratora kancelarii, gospodynię, itp.). Nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bhp (art KP). Z powyższego wynika, że: ZZ przed dopuszczeniem do wykonywania pracy pracownik musi przejść wstępne szkolenie bhp, w czasie pracy i na koszt pracodawcy, ZZ w trakcie pozostawania w zatrudnieniu niezbędne są okresowe szkolenia w zakresie bhp, także w czasie pracy i na koszt pracodawcy. Do czasu pracy wlicza się zatem czas szkolenia odbywającego się w godzinach pracy. Jeżeli szkolenie trwa dłużej niż wynosi czas pracy pracownika w danym dniu, dodatkowych godzin nie wlicza się do czasu pracy. Jednocześnie należy zwrócić uwagę na wynikający z art KP zakaz organizowania szkoleń w zakresie bhp po godzinach pracy. Pracownik ma prawo odmówić udziału w szkoleniu zorganizowanym po godzinach pracy, a gdyby w nim uczestniczył, ma prawo do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Pracownik jest obowiązany wziąć udział w szkoleniach oraz poddać się egzaminowi sprawdzającemu, który w przypadku instruktażu stanowiskowego i szkoleń okresowych jest obowiązkowy (art. 211 pkt 1 KP i 16 rozp. bhp). Szczegółowe zasady szkolenia określa rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bhp (Dz.U. Nr 180, poz. 1860, zmiana Dz.U. z 2007, Nr 196, poz. 1420). Proboszcz, który nie przestrzega zasad szkoleń bhp naraża się na karę grzywny za wykroczenie przeciwko prawom pracownika od 1000 zł do zł. (art KP). Kontrolę nad przestrzeganiem przepisów bhp sprawuje Państwowa Inspekcja Pracy. Szkolenie wstępne Obowiązkowe szkolenie wstępne przeprowadza się przed dopuszczeniem do pracy. Szkolenie musi odpowiadać rodzajowi wykonywanej pracy (art KP, 2 ust. 1 rozp. bhp). Obejmuje także inne osoby oprócz pracowników, w przypadku parafii mogą to być studenci odbywający praktyki. Wyjątkowo szkolenie pracownika przed dopuszczeniem do pracy nie jest wymagane w przypadku podjęcia przez niego pracy na tym samym stanowisku pracy, które zajmował u tego samego pracodawcy bezpośrednio przed nawiązaniem z tym pracodawcą kolejnej umowy o pracę (art KP). Na przykład, po umowie na okres próbny zawarto z organistą umowę na czas określony. W ramach szkolenia informuje się pracowników (i inne osoby) o: ZZ czynnikach środowiska pracy, które mogą powodować zagro- ( ) dr Ewa Drzewiecka Specjalistka z zakresu prawa pracy 7

8 kwartalnik prawny proboszcza NR 1 (4) MARZEC 2018 CZEKAMY NA PYTANIA! Czcigodny Księże Proboszczu, pragniemy, aby nasze pismo było przydatnym narzędziem w codziennym zarządzaniu i administrowaniu parafią, w związku z tym zachęcamy do przesyłania na adres redakcji pocztą lub mailem pytań, problemów, które pojawiają się w praktyce zarządzania parafią. Na wszystkie nadesłane pytania będziemy odpowiadać. Każde pytanie zostanie przekazane do naszego eksperta, który przygotuje skierowaną do księdza odpowiedź, którą prześlemy Księdzu bezpośrednio. Odpowiedzi w formie artykułów będą również publikowane na łamach Kwartalnika, oczywiście bez podawania informacji mogących pomóc w identyfikacji pytającego. Naszym pragnieniem jest, aby Kwartalnik Prawny Proboszcza był praktycznym wsparciem w trudnych zagadnieniach prawnych, od których nie jest w stanie uciec żaden proboszcz, nawet małej parafii. Wymiana doświadczeń na naszych łamach będzie cenną pomocą. Prosimy o przesyłanie pytań do redakcji na adres: Wydawnictwo Głosimy Sp. z o.o. ul. Wiązana 6a Warszawa lub mailem na adres: redakcja@glosimy.pl Nasi eksperci czekają na Księdza pytania! 8

9 kwartalnik prawny proboszcza NR 1 (4) MARZEC 2018 Czcigodny Księże Proboszczu, pragniemy zachęcić do prenumeraty Kwartalnika Prawnego Proboszcza, czasopisma, w których omawiać będziemy ważne w zarządzaniu i administrowaniu parafią kwestie prawne. Do wspólpracy zaprosiliśmy wybitnych specjalistów różnych dziedzin prawa, poczynając od prawa kanonicznego, poprzez cywilne, gospodarcze i inne, których znajomość w różnych sytuacjach okazuje się niezbędna. Mamy nadzieję, że częstotliwość otrzymywania czasopisma, raz na kwartał, nie będzie dla Księdza zbyt uciążliwa. Jednocześnie pozwoli, w prosty sposób zapoznać się z zagadnieniami prawnymi, które będziemy omawiać. Zachęcamy do aktywnego uczestniczenia w tworzeniu naszego czasopisma. Prosimy o nadsyłanie pytań i tematów, jakie miałyby zostać poruszone na łamach kwartalnika. Koszt rocznej prenumeraty Kwartalnika Prawnego Proboszcza to 128 zł (cena jednego numeru w prenumeracie wynosi 26 zł za 36 stron plus 6 zł koszt wysyłki jednego numeru), prenumerata w tej cenie obejmuje 4 kolejne numery. Do każdej opłaconej prenumeraty rocznej wyślemy wraz z pierwszym numerem prezent w postaci książki. Numer, który ma Ksiądz w ręku jest gratisowy. Drugą formą prenumeraty jest prenumerata półroczna, która obejmuje dwa kolejne numery w cenie 70 zł (cena jednego numeru w prenumeracie półrocznej wynosi 29 zł plus 6 zł koszt wysyłki jednego numeru). Koszty wysyłki pokrywa Wydawnictwo. ZAPRASZAMY DO SKŁADANIA ZAMÓWIEŃ I OPŁACENIA PRENUMERATY: telefonicznie: mailem: redakcja@glosimy.pl wpłat prosimy dokonywać przelewem na konto: PKO BP z dopiskiem: prenumerata Kwartalnika Prawnego Proboszcza 9

10 kwartalnik prawny proboszcza NR 1 (4) MARZEC 2018 K U P O N Z A M Ó W I E N I A aby zamówić prenumeratę kwartalnika kwartalnik prawny PROBOSZCZA wystarczy wypełnić kupon i przesłać go na adres: Wydawnictwo Głosimy Sp. z o.o., ul. Wiązana 6a2, Warszawa Zamówienia można składać telefonicznie: lub mailem: redakcja@glosimy.pl TAK! Zamawiam prenumeratę Kwartalnika Prawnego Proboszcza roczną w cenie 128 zł półroczną w cenie 70 zł DANE ZAMAWIAJĄCEGO oświadczam, że jestem płatnikiem Vat NIP: nazwa parafii... imię i nazwisko zamawiającego... Funkcja... adres... telefon Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych zamieszczonych w formularzu rejestracji, w celach marketingowych zgodnie z ustawą z dnia r. o ochronie danych osobowych dz. u. nr 133, poz. 833 przez Wydawnictwo Głosimy sp. z o.o., z siedzibą przy ul. Wiązanej 6a/2, Warszawa. Zostałem poinformowany o prawie dostępu do moich danych osobowych i ich poprawiania, a także o prawie sprzeciwu wobec ich przetwarzania, oraz że podanie danych jest dobrowolne.... pieczątka i podpis WARUNKI PRENUMERATY: Prenumerata roczna obejmuje 4 numery, półroczna 2 numery. Prenumerata jest automatycznie przedłużana na kolejny okres. Wszelkie zmiany dotyczące okresu prenumeraty lub liczby prenumerowanych egzemplarzy, a także rezygnacje z prenumeraty prosimy zgłaszać pisemnie. rezygnacja powinna być złożona na miesiąc przed końcem bieżącego okresu prenumeraty. Znam i akceptuję warunki prenumeraty. należność zapłacę w terminie 14 dni od daty otrzymania faktury przesłanej wraz z pierwszym numerem.... pieczątka i podpis 10