Dobry Pasterz z Courtalain List do Przyjaciół i Dobroczyńców Seminarium św. Wincentego à Paulo

Transkrypt

1 . Dobry Pasterz z Courtalain List do Przyjaciół i Dobroczyńców Seminarium św. Wincentego à Paulo Listopad 2010, nr 5. Drodzy Przyjaciele i Dobroczyńcy! DZIEŃ po święceniach kapłańskich, które miały miejsce 10 lipca, w parafii pw. św. Eligiusza w Bordeaux, wszyscy nasi seminarzyści, którzy oczywiście byli na tej uroczystości, rozjechali się na dwa miesiace wakacji. Wakacji? Aby odpoczać, to pewne, ale również po to, by lepiej poznać, w praktyce, codzienne życie kapłanów, a także przy okazji wdrożyć się w apostolat. Ogólnie ujmujac, należało zastosować w praktyce teorię starannie przyswojona w oddaleni i ciszy seminarium w Courtalain. Pogłębiać tajemnicę Chrystusa UZASADNIONE jest postawienie sobie pytania czy nie ma dystansu, wręcz przepaści, między życiem naszych seminarzystów a wymaganiami, przeciwnościami i niespodziankami apostolatu, który czeka ich w świecie współczesnym? W żadnym razie tak nie jest: nie tylko dlatego, że madrość Kościoła zapragnęła, od czasu pierwszych seminariów ustanowionych na Soborze Trydenckim, aby formacja kapłanów odbywała się w wydzielonym czasie i oddalenia od świata; nie tylko dlatego, że samo życie Chrystusa, apostołów i wielkich świętych pokazuje nam przykład owego oddalenia się by poznać Boga; lecz także dlatego, że doświadczenie Strona 1/11

2 utwierdza nas o konieczności odizolowania się przyszłego kapłana od podobnych mu ludzi, zanim rozpocznie drogę podboju ich dusz. Nie chodzi tutaj o opozycję, która byłaby oczywiście bezpłodna i sprzeczna, między apostolatem a modlitwa; wręcz przeciwnie; chodzi o danie sobie prawdziwych środków, naturalnych i nadprzyrodzonych po to, by umożliwić prawdziwa płodność każdego apostolatu. Formacja intelektualna, życie we wspólnocie, powolny postęp w złaczeniu z Bogiem poprzez codzienne ćwiczenie modlitwy myślnej i modlitwy brewiarzowej, znajomość wspaniałości liturgii Kościoła poprzez jej staranna praktykę... to wszystko jest podstawa dla każdego kapłana, który chce głosić Ewangelię ludziom mu współczesnym, głosić ja poprzez własne życie, gdyż uczył się jej, praktykował ja, medytował, a zwłaszcza ponieważ poświęcił czas by ja pokochać. TYM samym lepiej rozumiemy sens zdania w statutach Instytutu Dobrego Pasterza, które opisuje to, kim maja być kapłani: Duma kapłanów i ich odwaga w apostolacie będa takimi, jak u św. Pawła: "Sadźcie samych siebie Nauka, jaka mam o tajemnicy Chrystusa". TAJEMNICA Chrystusa jest centrum życia naszych seminarzystów, więc to ona ich formuje w ich apostolacie by stali się takimi kapłanami; odważnymi i dumnymi w świecie, szczodrymi, wydajnymi i dobrymi, na obraz Dobrego Pasterza. Różne oblicza współczesnego apostolatu POSTAWIWSZY te bazy, seminarzysta musi kolejno być wprowadzany w trudności, ograniczenia, ale jeszcze bardziej w radości wypływajace z kontaktu z duszami, pragnacymi poznać i nauczyć się kochać Jezusa Chrystusa: to w tym szkolili się w czasie miesiaca okresu letniego. NAJPIERW u boku najmłodszych dusz: na obozach harcerskich, koloniach muzycznych, wędrówkach z dorastajac a młodzieża, nauczyli się delikatności duszy dziecka, a także niewiarygodnej śmiałości, jaka maja najmłodsi w ich przyjaźni z Jezusem Chrystusem. Jest to dla seminarzysty okazja do zachęcenia rodzacego się powołania, umocnienia w wierze młodej osoby, tracacej kierunek z powodu świata, czy też do wzięcia udziału w dziele edukacji, jakie Kościół musi spełnić wobec chrześcijańskiej młodzieży. Strona 2/11

3 DLA innych seminarzystów, to doświadczenie życia parafialnego było głównym celem tej formacji duszpasterskiej, na dodatek w różnych kontekstach. Najpierw w parafii pw. św. Eligiusza, naszym domu-matce, gdzie seminarzyści wymieniali się w czasie lata, zapewniajac codzienna obecność, będac dostępnymi dla licznych turystów, którzy wstępuja do tego wspaniałego kościoła w centrum miasta: informacje historyczne, pytanie dotyczace tradycjonalistów, czy nawet mała rada, albo skierowanie do kapłana. POZOSTALI seminarzyści mogli okazać się przydatnymi w ich własnych parafiach, gdzie zostali przyjęci z otwartymi ramionami przez ich proboszczów, często przeciażonych: udzielali lekcji katechizmu, odwiedzali chorych, umożliwiali wspanialsza celebrację ceremonii. Grajac na organach, śpiewajac w scholi, pomagajac w zakrystii czy w służbie do mszy u licznych księży, którzy dzięki temu stali się szczęśliwi z tego, że ich wierni mogli korzystać z piękna mszy trydenckiej. Często sami, kapłani musza się z zasady zadowolić z mszy cichych i wiernych wciaż słabo przyzwyczajonych do liturgii gregoriańskiej: kilku z naszych kleryków nawet uczyło księży odprawiania mszy tradycyjnej, czy też mogli przynajmniej wyjaśnić watpliwości tych, którzy musieli się tego nauczyć używajac wyłacznie własnych środków... "W przyszłym roku chcę aby kleryk był u mnie przez całe lato!" podsumował pewien polski kapłan, który chce wprowadzić w swojej parafii Obiad w ogrodach Seminarium na zakończenie roku codzienna mszę trydencka. To w ten sposób seminarzyści wcielili w życie, we Francji, we Włoszech, w Polsce, czy wreszcie w Brazylii, charyzmat własny naszego Instytutu: kochać i propagować liturgię św. Piusa V, jako bogactwo, które każdy kapłan powinien być w stanie zaproponować swoim wiernym. ODBYŁY się także wielkie ceremonie, jak msza pontyfikalna, do której służyli nasi brazylijscy seminarzyści (por. artykuł w dalszej części), czy też niezliczone spotkania, w sklepie, czy na rogu ulicy: ktoś zauważa sutannę, zwraca się do seminarzysty, rozpoczyna się rozmowa. Kleryk musi więc wcielić w czyn, z roztropnościa i delikatnościa, ogrom wiedzy, jaka nabył w czasie formacji (tak różnej, jak może być udowodnienie bóstwa Chrystusa, odpowiedzi na ataki przeciwko Papieżowi, wytłumaczenie noszenia stroju duchownego, czy naszego ekskluzywnego przywiazania do liturgii tradycyjnej, czy też odpowiedzieć w prostych słowach, jak to często się zdarza, na pytanie dotyczace tajemnicy własnego powołania...). Lecz kleryk musi również - a może przede wszystkim - nauczyć się dotykania serc, inteligencji, pojawiania się w duszy, nawet na chwilę, pragnienia Prawdy, Dobra, Piękna. Jest to apostolat ulicy, który Opatrzność stawia mu na drodze: dlaczego akurat ta kobieta, która chciała dokonać aborcji w miejscowości nad brzegiem morza, spotyka seminarzystę spędzajacego wakacje? Dlaczego akurat ten protestant, stawiajacy sobie pytanie na temat wagi Kościoła, spotyka u mechanika innego kleryka, zakłopotanego z powodu awarii samochodu? Ścieżki Pana sa tajemnicze, lecz kiedy idziemy po nich z hojnościa, znajdujemy w końcu ich cel... Strona 3/11

4 Przygotować przyszła odnowę Kościoła PO wrześniowym powrocie do Seminarium, jedni i drudzy dzielili się swoimi doświadczeniami, radościami i porażkami: jest czym się umocnić, jeżeli była taka potrzeba, ich pragnienie coraz większego zgłębienia tajemnicy Chrystusa. Ten nowy rok jest dla nich wszystkich, kolejnym krokiem w kierunku ołtarza; będzie to również okazja do modlitwy za dusze, które Bóg umieści w przyszłości na ich kapłańskiej drodze. Na pewno jest to najlepszy sposób, w seminaryjnym oddaleniu, na nabycie już teraz prawdziwego ducha apostolskiego, zakorzenionego w doktrynie Kościoła i wierności Jezusowi Chrystusowi: gdyż pasterz, który daje życie za swoje owce, przed wyjściem im na spotkanie, musi je najpierw kochać prawdziwa miłościa, miłościa Naszego Pana. To wyłacznie w ten sposób nasi seminarzyści, formowani w Courtalain, będa jutro kapłanami odnowy Kościoła, młodymi pasterzami, który przyjda z pomocna ręka ich starszym współbraciom, aby utwierdzić, w czasie największej burzy, barkę piotrowa. DRODZY Przyjaciele Seminarium Świętego Wincentego à Paulo! Nie możemy zrealizować tego wspaniałego dzieła formacji kapłańskiej bez waszej pomocy. Już teraz prosi się nas w różnych miejscach o apostołów, którzy pracowaliby na służbę Kościoła, korzystajac z ich specyficznej formacji, która otrzymuja w Courtalain. Lecz, wiecie o tym dobrze, owe sześć lat wymaga licznych wydatków i inwestycji, których przykład podajemy Wam dalej. Po raz kolejny zwracam się do waszej szczodrości, zapewniajac Was o modlitwie całej wspólnoty w intencji wszystkich naszych dobroczyńców. 5-25/VI Seminarzyści I roku w towarzystwie x. Aulagnier Kronika seminarium czerwiec - październik 2010 r. Ks. Roch Perrel, Rektor Seminarzyści zdaja najpierw egzaminy z łaciny, greki i cywilizacji antycznej. Kilka dni później, nadchodzi egzamin ze współczesnej historii Kościoła - sławetnych zajęć x. Aulagnier na temat wydarzeń, które naznaczył Kościół w drugiej połowie XX wieku - później egzaminy z historii duchowości, egzegezy, prawa kanonicznego oraz historii liturgii. Lecz to sa wyłacznie "małe egzaminy"! Pozostało jeszcze około dziesięciu dni na intensywne powtórzenia, przed przystapieniem do egzaminów z "wielkich przedmiotów": etyka, historia filozofii średniowiecznej i teologia fundamentalna dla pierwszego cyklu, teologia dogmatyczna (w dwóch częściach: Trójca i stworzenie), a także teologia moralna fundamentalna dla studiujacych teologię. Bez wspominania o tym, że dla każdego z tych przedmiotów po egzaminie pisemnym następuje ustny, w obecności całego grona profesorskiego! Liczba egzaminów wymaga od nas rozłożenia ich na cały miesiac czerwiec... jego koniec jest oczekiwany! Strona 4/11

5 23-27/VI Klerycy Etienne Lecarme i Rémy Balthazard doł aczaj a nieopodal seminarium, w okolicy zwanej le Perche, do dk. Jean-François Billot, aby odbyć rekolekcje przed święceniami, głoszone przez x. du Chaxel, z Bractwa Kapłańskiego Świętego Piotra. Tym samym przygotowuja się, w przeciagu pięciu dni, do ceremonii święceń zaplanowanej na 10 lipca, w czasie której otrzymaja święcenia wyższe subdiakonatu, diakonatu i prezbiteratu. 29/VI Koniec egzaminów. Korzystamy z tej okazji by ugościć kilku przyjaciół Seminarium, w tym x. Lioult, dotychczasowego proboszcza parafii w Courtalain, który od września będzie proboszczem w Dreux. Mamy także radość goszczac x. Gac, z Bractwa Świętego Tomasza Becke a, który prosi nas o regularna pomoc w jego apostolacie w Diecezji Blois. Jest to wreszcie okazja dla całej Wspólnoty by podziękować x. Emmanuelowi de Ducla, który spędził rok w Seminarium aby Wizyta x. Lioult wykładać patrologię i teologię dogmatyczna: wraca on do Albi, diecezji pochodzenia, gdzie biskup pragnie mu powierzyć odprawianie mszy tradycyjnej. Jednakże, x. de Ducla wróci do nas szybko, gdyż będzie kontynuował w przyszłym roku udzielanie swoich zajęć z patrologii, lecz tym razem w formie sesyjnej. 29/VI-8/VII Seminarzyści korzystaj a z kilku wolnych dni, które dziela ich od święceń w kościele pw. św. Eligiusza aby dokonać poważnych prac w seminarium. Okna i okiennice fasady Seminarium sa tym samym demontowane, naprawiane i odmalowane. Ściana w głębi kaplicy jest zburzona by ja dostosować na przyjęcie dwunastu nowych seminarzystów oczekiwanych na poczatek października. Przy tej samej okazji, kaplica jest całkowicie odmalowana, a jej sieć elektryczna naprawiona. Remont Seminarium 4/VII Z okazji pierwszej rocznicy swoich święceń, x. Raffray zaprasza wszystkich seminarzystów do Manou, gdzie co niedziela odprawia Mszę, na Mszę dziękczynna. Po jej zakończeniu, wierni częstuja wszystkich aperitifem, co jest okazja dla kleryków do porozmawiania z rodzinami, które wyłacznie widuja w czasie roku. Kolejno, ma miejsce sympatyczny piknik u Państwa Larroque, w miejscowości Saint-Eliph, którzy mieli uprzejmość zaprosić do siebie cała radosna Wspólnotę. Popołudnie kończy się pamiętliwym meczem piłkarskim, w którym naprzeciw siebie staja seminarzyści i młodzież z parafii. Kończy się on miażdżacym zwycięstwem... kleryków! Strona 5/11

6 Aperitif z okazji 1 rocznicy święceń x. Raffray 10/VII 9/VII Rankiem, Seminarium opuszcza Courtalain. by udać się do Bordeaux. Po popołudniowym przyjeździe, seminarzyści rozlokowuja się w szkole Saint-Projet, zanim udadza się tramwajem do kościoła pw. św. Eligiusza by zjeść kolację i przygotować święcenia, majace miejsce kolejnego dnia. Przechodnie mieli powód do zdziwienia widzac tę grupę kleryków przechadzajacych się tak radośnie w samym centrum miasta! J. E. Ks. Abp Ennio Appignanesi, arcybiskup senior Potenzy (Włochy), po raz drugi udziela święceń kapłańskich w Instytucie Dobrego Pasterza. W czasie mszy pontyfikalnej, do której służyli klerycy, Jean-François Billot, Rémy Balthazard i Etienne Lecarme otrzymuja odpowiednio: prezbiterat, diakonat i subdiakonat. Dzień kontynuuje się obiedame w Domu Diecezjalnym w Bordeaux, przerywanym tradycyjnymi wystapieniami i podziękowa- Ks. Abp Ennio Appignanesi udziela święceń w IDP niami. Popołudnie pozwala zagranicznym seminarzystom poznać piękne miasto Bordeaux, zanim udadza się na kolację do parafii pw. św. Eligiusza w towarzystwie kapłanów, aby wreszcie udać się na nocny spoczynek do szkoły Saint-Projet. 9/VII Z okazji mszy niedzielnej odprawianej o 9:00 w kościele pw. św. Eli-. giusza przez J. E. Ks. Abpa Appignanesi, dk. Rémy Balthazard po raz pierwszy wstępuje na ambonę. O 10:30 x. Jean-François Billot odprawia sumę, asystowany przez dk. Rémy Balthazard i sdk. Etienne Lecarme, którzy służa po raz pierwszy jako diakon i subdiakon. Jest to okazja dla x. Laguérie by przedstawić chwalebny obraz nowego kapłana, który po trzech latach w seminarium w Ars, spędził dwa lata w Courtalain, by później zakończyć swoja formację w Rzymie. Strona 6/11

7 12/VII Wyjazd na wakacje seminarzystów po mszy dla Wspólnoty. Poza tradycyjnym apostolatem (obozy, pielgrzymka do Częstochowy, posługa w kościele św. Eligiusza czy u kapłanówprzyjaciół Instytutu itp.), klerycy Dobrego Pasterza zapewniaja służbę liturgiczna na dwóch mszach pontyfikalnych w Brazlii (cf. artykuł). 11/IX Po dwóch miesi acach wakacji i różnorakiego apostolatu, wszyscy seminarzyści spotykaja się w Courtalain na wspólny różaniec. Już od kolejnego dnia, ledwie majac możliwość opowiedzenia sobie nawzajem wakacji, rozpoczynaja się pięciodniowe rekolekcje na poczatek roku: chodzi o rozpoczęcie tego nowego roku na solidnych podstawach duchowych. W tym roku, głoszone sa rekolekcje ignacjańskie przez x. François Pozze o, z Bractwa Kapłańskiego Świętego Piotra. 20/IX Rozpoczęcie zajęć. Serdecznie witamy x. Régis de Saint-Rémy, jednego z pierwszych kapłanów wyświęconych dla IDP, który w tym roku dołacza do seminarium by w nim nauczać egzegezy Starego Testamentu. Rozpoczynaja się na nowo różne inicjatywy duszpasterskie kleryków, którzy kolejno towarzysza kapłanom Seminarium, każdej niedzieli, w ich posłudze. 2/X W ramach rocznego cyklu konferencji, Yves. Chiron przybywa by "zdemistyfikować" Medjugorje w oczach seminarzystów. Przedstawia fakty, teksty, reakcje biskupów miejsca, którzy zawsze podejrzliwie podchodzili do "objawień", nigdy nie stwierdzajac ich nadprzyrodzoności. Yves Chiron podaje nam także argumenty, aby obiektywnie ocenić te wydarzenia. Bufet, który tradycyjnie ma miejsce po konferencji, jest dla niego okazja by odpowiedzieć na liczne pytania seminarzystów, a także by im zadedykować niektóre z jego dzieł. (Uwaga od tłumacza: Yves Chiron jest znanym we francuskim środowisku tradycyjnym autorem ksiażek dotykajacych różnych tematów z zakresu historii Kościoła.) 9/X Pocz atek roku dla seminarzystów pierwszorocznych, którzy kolejno docieraja do Courtalain. W tym roku sa to: jeden Polak, dwóch Chilijczyków, trzech Francuzów, sześciu Brazylijczyków i jeden Włoch. Również oni rozpoczynaja rok rekolekcjami, głoszonymi tym razem przez x. Aulagnier, który mówi do nich o kapłaństwie, na obraz Naszego Pana. Strona 7/11

8 Słowo od zakrystianina Drodzy Przyjaciele i Dobroczyńcy! SEMINARZYCI byli bardzo szczęśliwi mogac odkryć na poczatku tego roku akademickiego, że kaplica seminaryjna zostanie wreszcie wyposażona w ołtarz godny tego imienia. Do chwili obecnej, do odprawiania Mszy Świętej służył nam ołtarz, który skonstruowali sami klerycy w czasie otwarcia seminarium w 2006 roku. Klerycy, którzy, jakkolwiek by nie byli gorliwi, nie byli bynajmniej, trzeba to przyznać, ekspertami w tej dziedzinie... Nabyliśmy więc ostatnio piękny ołtarz z poczatku XIX wieku, który jednak należy jeszcze wyczyścić, aby odsłonić złocenia, które zakonnice starannie przykryły piękna, żółta farba! Wczasie wakacji również zakrystia została wzbogacona w sprzęt liturgiczny, zwłaszcza w relikwiarze i pastorał, niezbędny dla biskupów, którzy regularnie przyjeżdżaja udzielić święceń seminarzystom. BEZ Was, drodzy Dobroczyńcy, nabycie tych rzeczy nie byłoby możliwe, jesteśmy Wam za to serdecznie wdzięczni. Niestety, nasze młode seminarium zaczęło się niemal od niczego, więc zakrystia jest ciagle słabo wyposażona: wiele z naszych szat jest niekompletnych lub nie do pary, niektóre z nich sa mocno zniszczone; potrzebujemy także alb i komeż dla księży nas odwiedzajacych, a także powinniśmy mieć wszystko, co jest niezbędne do pontyfikalnej ceremonii święceń. Bez wspominania o stałych, koniecznych wydatkach (hostie, wino mszalne, świece, kwiaty, środki czystości itp.). potrzebujemy więc waszej pomocy, by liturgia była jeszcze piękniejsza. Jest ona centrum naszego życia w seminarium. Musimy się o nia bez przerwy troszczyć: jest to sposób, dzięki któremu możemy oddać Bogu chwałę mu należna. CIA GLE kl. Yvain Cartier (V rok) Strona 8/11

9 Letni apostolat msza pontyfikalna w Amazonii SOBOTA 21 sierpnia była wspaniałym dniem dla Archidiecezji Belém (Amazonia, Brazylia), a także dla Instytutu Dobrego Pasterza, zwłaszcza dla jego brazylijskich kleryków. Msza św. pontyfikalna w Amazonii ARCYBISKUP Belém, Jego Ekscelencja Ks. Abp Alberto Taveira, odprawił mszę od tronu, do której to służyli seminarzyści IDP, w obecności x. Navas (Przełożonego Dystryktu Ameryki Łacińskiej IDP), x. Julien (pierwszego wikariusza parafii pw. św. Eligiusza w Bordeaux) oraz x. de Andrade (brazylijskiego kapłana Bractwa Kapłańskiego Świętego Piotra). Ceremonia ta była oczekiwana nie tylko przez wiernych tradycji miejsca, lecz także przez całość ludu wiernego i duchowieństwa, gdyż wielu kapłanów i kleryków diecezjalnych udało się do Belém się z tej okazji. NIEMAL trzy miesiace przygotowań - przez maile czy telefony z Courtalain - a także tydzień na miejscu były niezbędne dla dobrego przebiegu ceremonii. Lecz wszystkie te wysiłki zostały szczodrze wynagrodzone przez Matkę Boża, ku której czci była odprawiana ta msza. Nie będzie przesadnym stwierdzenie iż było to wydarzenie historyczne w pełnym tego słowa znaczeniu: ocenia się, że od czterdziestu lat żaden arcybiskup pełniacy posługę w Brazylii nie odprawił tradycyjnej mszy, a tym bardziej nie na terenie swojej archidiecezji. WSZYSTKO rozpoczęło się od bezpośredniej i prostej prośby od strony grupy wiernych. Odpowiedź na nia, tak zachęcajaca dla przyszłości mszy trydenckiej w Brazylii, nie była do przewidzenia. To szczodrość i odwaga Abpa Taveira pozwoliły na najlepszy obrót sprawy. Niech znajdzie przeto w tym miejscu podziękowanie nie tylko za gościnność, ale również za wierność Ojcu Świętemu i Motu Proprio Summorum Pontificum. Ponadto, należy wspomnieć o godnej podziwu przyjaźni chrześcijańskiej, która okazało Strona 9/11

10 nam lokalne duchowieństwo: była to wyjatkowa okazja by dać poznać tradycję katolicka i nasz Instytut. Nie można zapomnieć o podziękowaniach dla wszystkich wiernych, którzy wspomogli tę uroczystość, a którzy nas ugościli w duchu miłości bez granic, godnej prawdziwych uczniów Naszego Pana. Jego Ekscelencja Ks. Abp Alberto Taveira z księżmi IDP NALEŻY wspomnieć, że ta msza, której towarzyszyły różne liczne przedsięwzięcia duszpasterskie (konferencje o mszy tradycyjnej, modlitwy prowadzone przez seminarzystów) mogły nam trochę pokazać czym będzie nasze przyszłe duszpasterstwo w tym kraju, a także to, jak mocno wierni pragna otrzymać nie tylko liturgię, ale także tradycyjna doktrynę katolicka. Jeżeli wierni i duchowieństwo archidiecezji wiele wynieśli z tego tygodnia w Belém, o ileż więcej my, klerycy, mogliśmy położyć tam pierwsze fundamenty naszego apostolatu. WSZYSTKO to pozwala na przedstawienie obiecujacego rozwoju IDP w Ziemi Świętego Krzyża oraz pokazuje, że pewna liczba biskupów zauważa konieczność specjalnego przywiazania się do tradycji liturgicznej i doktrynalnej Kościoła, a także spostrzega przez to bogactwo, jakie może stanowić dla diecezji, charyzmat własny naszego Instytutu. Drodzy Przyjaciele Seminarium, prosimy Was o dołaczenie się poprzez wasze modlitwy do naszego dziękczynienia za tę piękna mszę pontyfikalna, a także do naszych modlitw, które dotycza szerokiego pola duszpasterskiego, jakim jest Brazylia, praktycznie nietknięta w tym, co dotyczy Tradycji. kl. Daniel Pinheiro (V rok) Strona 10/11

11 Seminarium Św. Wincentego à Paulo 18, place Alexandre Rillié Courtalain Francja Tel.: accueil@seminairesaintvincent.fr Liturgia w seminarium Niedziele i święta: 7 20 Msza św. w kaplicy Seminarium, Msza św. w kościele parafialnym pw.św.jana Chrzciciela; spowiedź przed i w trakcie mszy, nieszpory w kościele parafialnym, Msza św. w kaplicy Seminarium. W tygodniu: Msze święte o godz 7 20 w kaplicy Seminarium. Spowiedź i rozmowa z kapłanem według potrzeby, po umówieniu się. Ofiary mszalne Seminarium chętnie przyjmuje Państwa prośby o odprawienie mszy za zmarłych i w innych intencjach: 1 Msza 16, Nowenna Mszy (9 kolejnych dni) 160, Msze Gregoriańskie (30 kolejnych dni) 600. Kapłani pracujacy w Seminarium św. Wincentego à Paulo Ks. Roch Perrel - Rektor, Ks. Leszek Królikowski - Wicerektor, Ks. Régis de Saint-Rémy, Ks. Stefano Carusi, Ks. Matthieu Raffray Aby pomóc Seminarium wysyłacie wasze czeki na adres: Association cultuelle Institut du Bon Pasteur 18 place Alexandre Rillié Courtalain, Francja Suma pierwszej niedzieli miesiaca jest odprawiana w intencji naszych Dobroczyńców. Dziękujemy! Strona 11/11