DRABINA IVECO-MAGIRUS DLK CS GL-T Z WYSIĘGNIKIEM PRZEGUBOWYM I TELESKOPEM

Transkrypt

1 Drabina Iveco Magirus DLK CS GL-T z powodzeniem może zastąpić podnośnik DRABINA IVECO-MAGIRUS DLK CS GL-T Z WYSIĘGNIKIEM PRZEGUBOWYM I TELESKOPEM Iveco Magirus to jeden z najstarszych i największych producentów samochodów pożarniczych na świecie. Przedsiębiorstwo założył w roku 1864 Conrad Dietrich Magirus. Na początku produkowano w nim dwukołowe drabiny ręczne Ulmer Ladder. W miarę upływu czasu i potrzeb jednostek straży pożarnych szybko modernizowano kolejne modele produkowanych drabin. W roku 1892 wyprodukowano drabinę obrotową o wysokości 25 metrów, która była przystosowana do ciągnięcia przez konie. W drabinie wyprodukowanej w 1903 zastosowano napęd parowy, a kolejną innowację wprowadzono w roku 1904 roku, kiedy to powstała pierwsza na świecie automatyczna drabina obrotowa. Produkcję pojazdów napędzanych silnikiem Magirus rozpoczęto w roku 1917, natomiast od 1931 roku zaczęły tu powstawać drabiny, których przęsła wykonane były ze stali. Rok 1936 to fuzja z Humboldt-Deutz Motorenfabrik. Kolejny światowy rekord Magirus osiągnął budując w roku 1951 najwyższą drabinę mechaniczną o imponującej na tamte czasy wysokości 52 metry. Wysokie drabiny i potrzeby technologiczne wymusiły zastosowanie dwa lata później napędów hydraulicznych. W kolejnych latach w firmie zaczęły powstawać m.in. samochody ratownictwa technicznego i ciężkie lotniskowe samochody ratowniczo-gaśnicze. Pierwsza skomputeryzowana drabina obrotowa powstała w roku Szeroko prowadzone prace konstrukcyjne umożliwiły z kolei w 1994 roku zbudowanie pierwszej drabiny z łamanym przęsłem o symbolu DLK GL CC. Konstrukcja ta po raz kolejny pozwoliła firmie Iveco Magirus zwiększyć dystans w stosunku do konkurencji. Wielu producentów do dzisiaj pracuje jeszcze nad zastosowaniem takiego rozwiązania. Tymczasem w roku 2000 wprowadzono na rynek drabiny z dynamicznym, komputerowym systemem stabilizacji. Wraz z rozwojem produkcji zmienia się również organizacja firmy. 1

2 W roku 2005 powstała Grupa Iveco Magirus. Średnia produkcja roczna wszystkich fabryk (Magirus 3 zakłady w Niemczech i 1 we Włoszech, Lohr Magirus w Austrii oraz Camiva we Francji) kształtuje się na poziomie 1500 samochodów rocznie, w tym ok. 200 sztuk drabin samochodowych o wysokościach ratowniczych 26, 30, 37, 42 i 55 metrów. Firma pierwsze drabiny na polski rynek dostarczyła pod koniec lat dwudziestych. W Polsce obecnie użytkowanych jest 160 drabin firmy Iveco Magirus. Jednym z najnowszych rozwiązań wprowadzonym na rynek przez firmę Iveco Magirus jest ciężka drabina hydrauliczna z wysięgnikiem przegubowym typ DLK CS GL-T. Prowadzenie akcji ratowniczo-gaśniczej nową drabiną z wysięgnikiem teleskopowym możliwe jest tam, gdzie konwencjonalne drabiny mają ograniczone zdolności technicznotaktyczne. Takie rozwiązanie szczególnie sprawdza się w: - w wąskich uliczkach starych miast; - w trudno dostępnych miejscach na terenach obiektów przemysłowych; - przy oknach dachowych, parapetach i balustradach; - na balkonach, galeriach i tarasach, oknach od strony podwórka; - w zakresie kątów ujemnych; - na pochyłych dachach; - w miejscach przebiegu trakcji tramwajowych, linii energetycznych i telefonicznych. DrabinaDLK CS GL-T może podjechać do miejsc nieosiągalnych dla drabin konwencjonalnych Zbudowano ją na dwuosiowym specjalistycznym podwoziu Iveco Magirus EuroFire 160E30. Zastosowano w nim spełniający normę Euro 4 silnik z serii tector F4A E3681A. To sześciocylindrowa, w układzie rzędowym, 24-zaworowa, wysokoprężna jednostka napędowa z turbodoładowaniem i z wielopunktowym wtryskiem Common Rail oraz chłodzeniem powietrza (intercooler). Jego pojemność to 5880 cm 3, moc maksymalna 220 kw/299 KM przy 2500 obr./min, z kolei maksymalny moment obrotowy wynosi 1050 Nm i jest dostępny w zakresie od 1250 do 1850 obr./min. Samochód ma napęd stały na tylną oś w układzie (4x2). Do jego przekazywania służy mechaniczna, dziewięciobiegowa (9+1), zsynchronizowana skrzynia biegów typu FS 8309A. 2

3 Zawieszenie przedniej i tylnej osi jest mechaniczne i składa się z parabolicznych resorów piórowych, drążka stabilizatora oraz teleskopowych amortyzatorów hydraulicznych. Koła przedniej i tylnej osi mają ogumienie 285/70 R19,5 z bieżnikiem szosowym. Dwuobwodowy układ hamulcowy zaopatrzony jest we wspomaganie pneumatyczne oraz układ przeciwpoślizgowy ABS. Hamulce obydwu osi są wentylowane tarczowe z pływającymi zaciskami. Z kolei mechaniczny hamulec postojowy działa na koła tylne i jest sterowany ręcznie, a uruchamiany pneumatycznie. Pojazd został ponadto wyposażony w pneumatyczny system uruchamiania hamulców, który zapewnia możliwość wyjazdu z garażu bezpośrednio po uruchomieniu silnika nawet po 12 godzinach postoju. Płaski zbiornik paliwa ma pojemność 200 litrów, natomiast podgrzewany zbiornik AdBlue ma pojemność 25 litrów. Kabina omawianego Iveco Magirus to tzw. kabina krótka, odchylana hydraulicznie o 60 0, zawieszona na amortyzatorach (kolumnach McPhersona), dwudrzwiowa, trzymiejscowa w układzie 1+2. Fotele wyposażone są w zagłówki i trzypunktowe pasy bezpieczeństwa zapewniając im właściwy komfort pracy oraz mają regulowaną wysokość położenia siedziska i oparcia. Elektroniczna tablica rozdzielcza posiada wskaźniki analogowe (prędkościomierz, obrotomierz, wskaźnik poziomu paliwa i AdBlue, centralny wyświetlacz ciekłokrystaliczny, itp.). Dostarczają one kierowcy niezbędne informacji podczas jazdy oraz prowadzonych działań ratowniczych. Ponadto w kabinie zamontowano radiotelefon przewoźny, trzy latarki z ładowarkami w wykonaniu przeciwwybuchowym oraz reflektor ręczny (tzw. szperacz) do oświetlania numerów budynków. Niezależne ogrzewanie i jej wentylację zapewnia urządzenie firmy Webasto. Wszystkie elementy zabudowy, czyli zespół drabiny oraz nadwozie ze skrytkami sprzętowymi, zamontowane są na ramie pomocniczej przymocowanej do ramy podwozia samochodu. Centralnym elementem każdej drabiny jest obrotnica, na której osadzony jest cały zespół drabiny. Wszystkie ruchy zespołu drabiny wykonywane są hydraulicznie. Drabina ta jest drabiną automatyczną, jednocześnie można wykonywać nią kilka ruchów, np. podnoszenie, wysuwanie i obrót. Podnoszenie drabiny jest możliwe dzięki dwu siłownikom zamocowanym dolną częścią na obrotnicy, a górną do jego przęsła. Obracana jest ona za pomocą silnika hydraulicznego, przy czym ruch obrotowy nie ma ograniczenia. Zespół drabiny składa się z pięciu wysuwanych przęseł jako stalowych kratownic wykonanych z profili zamkniętych ze stali drobnokrystalicznej. Wysuwanie i wsuwanie drugiego przęsła odbywa się przy pomocy długiego siłownika hydraulicznego umocowanego do pierwszego jego przęsła. Pozostałe przęsła są wysuwane i wsuwane przy pomocy lin stalowych pracujących przeciwbieżnie. Na końcu ostatniego przęsła znajduje się dodatkowe łamane ramię drabiny sterowane hydraulicznie. W łamanym przegubie zamontowany jest teleskop o długości 1200 mm, wysuwany bezstopniowo przy pomocy dwóch siłowników. Wydłużenie przegubu drabiny do 4,70 metra, tj. o 30 % pozwoliło na zwiększenie jej zasięgu w stosunku do tradycyjnej drabiny z łamanym przegubem typu DLK CS GL. Ponadto umożliwiło to zwiększenie jej wysięgu, zwiększenie możliwości pola pracy w zakresie kątów ujemnych oraz osiągnięcie większej wysokości roboczej i ratowniczej. Wszystkie ruchy drabiny są korygowane przez system stabilizacji drgań Magirus CS. Za pomocą specjalnych czujników zainstalowanych na dole i bokach przęseł, natychmiast są one rozpoznawane przez główny komputer, przetwarzane i stabilizowane w ułamkach sekund przez hydrauliczne wysterowanie ruchów przeciwnych np. w czasie porywistego wiatru lub drgań podczas akcji ratowniczej. 3

4 Omawiana drabina ma bardzo krótki czas sprawiania wynoszący zaledwie 78,73 sekundy. Na podkreślenie zasługuje fakt, że pomiar czasu sprawiania został wykonany według najnowszej metody badawczej zgodnie z którą, do rzeczywistego czasu sprawiania dodaje się jeszcze 10 sekund, jako czas potrzebny ją obsługującemu na zajęcie stanowiska operatora. Oznacza to, że rzeczywisty czas przygotowania urządzania do pracy jest o 10 sekund krótszy od podanego w parametrach i wynosi tylko 68,73 sekund. Specjalna technologia lakierowania proszkowego przęseł zapewnia trwałość powłoki, jej długą żywotność oraz dużą odporność mechaniczną. W celu zabezpieczenia przęseł oraz kosza przed korozją, zastosowano metodę kataforezy przez zanurzenie w temperaturze C. Metoda ta pozwala, także na zwiększenie odporności drabiny w czasie pracy jej w ekstremalnych warunkach. Dzięki lakierowaniu elektroforetycznemu wszelkie powierzchnie, w tym również przestrzenie puste i otwory są pokryte równomierną powłoka ochronną. Natomiast druga warstwa to metalizowany lakier poliestrowy, nadający efektowny wygląd i dodatkową ochronę przed promieniowaniem UV. Maksymalny kąt podniesienia drabiny wynosi 75, a maksymalny kąt ujemny przy poziomym ustawieniu podwozia to 17. W przypadku potrzeby zwiększenia kąta ujemnego możemy to osiągnąć pochylając podwozie przy pomocy odpowiedniego ustawienia podpór (osiągamy wtedy kąt 22 ). Drabina posiada ergonomiczne stanowisko operatora z pochylanym kolorowym ciekłokrystalicznym wyświetlaczem pola pracy. Dostarcza on operatorowi za pomocą komunikatów słownych niezbędne informacje o funkcjach i stanie drabiny, natomiast kolorowe diagramy i piktogramy ułatwiają obsługę. Wydłużenie przegubu do 4,7 m zwiększa wysokość roboczą i ratowniczą drabiny oraz poszerza pole pracy zakresie kątów ujemnych Do ramy pomocniczej zamocowane zostały również cztery skośne podpory hydrauliczne, które zapewniają stabilną pracę drabiny. Omawiany pojazd wyposażono w najlepszy obecnie na rynku systemem podpierania Vario ASS. Każda z czterech podpór to hydraulicznie wysuwana, czworokątna rura teleskopowa. Na ich końcu zamontowane zostały talerze podporowe automatycznie uruchamiane po wysunięciu podpór, gwarantujące stabilność podparcia. Każda z podpór jest sterowana indywidualnie. Skośne ich wysuwanie pozwala i zapewnia: - rozstawienie podpór pod przeszkodami (pojazdy, balustrady); - swobodne przechodzenie nad podporami; - swobodny dostęp do skrytek sprzętowych. 4

5 Drabina ma łącznie osiem punktów podparcia. Poza czterema podporami, dodatkowymi punktami są koła pojazdu, które przenoszą znaczne obciążenia na grunt. W wielu przypadkach, a zależy to do kąta obrotu zespołu przęseł, nacisk na grunt kół jest większy od podpór. Podczas pracy stateczność kontrolowana jest za pomocą czujników kontaktu z podłożem zamontowanych w podporach oraz czujnikami ciśnienia, które znajdują się w hydraulicznym układzie blokady osi tylnej. Dzięki zastosowaniu takiego rozwiązania zostało zapewnione: - ograniczenie poślizgu podczas pracy na pochyłościach i śliskim podłożu; - zwiększona odporność na obciążenia dynamiczne; - równomierny rozkład ciężaru; - zwiększenie bezpieczeństwa pracy. Stateczność pracy zapewnia osiem punktów podparcia - skośne podpory oraz koła drabiny Pompa zasilająca układ hydrauliczny drabiny napędzana jest silnikiem samochodu za pomocą wału z przystawki odbioru mocy zamontowanej przy skrzyni biegów. Ciśnienie robocze układu wynosi 160 bar, a jego pojemność 150 litrów. Ten główny układ hydrauliczny obsługuje ruchy podpór oraz systemu drabiny, z wyjątkiem ruchów kosza. Dla zapewnienia poziomowania kosza ratowniczego oraz składania jego do pozycji transportowej służy dodatkowy układ hydrauliczny o pojemności 2 litrów. Jest on zamontowany na ostatnim przęśle drabiny. W jego skład wchodzi zbiornik, akumulator, elektryczna pompa hydrauliczna o ciśnieniu roboczym 80 bar i siłowniki sterujące położeniem kosza. W przypadku awarii głównego układu hydraulicznego, w trybie awaryjnym można wykonywać ruchy drabiny w celu jej złożenia wykorzystując jej elektryczną lub ręczną pompę hydrauliczną. Kosz ratowniczy RK 270 pozwala na wykonywanie przez ratowników różnych prac związanych z działaniami ratowniczo-gaśniczymi, a także służy do ewakuacji osób z zagrożonych stref i budynków. Jego maksymalne obciążenie wynosi 270 kg (może w nim przebywać 3 osoby). Do pozycji transportowej kosz jest składany po to, aby nie zwiększać maksymalnej wysokości pojazdu powyżej złożonych przęseł drabiny. Z kolei do pozycji roboczej kosz jest sprawiany natychmiast po rozłożeniu podpór. Kosz ten posiada trzy wyjścia. Jedno od strony mocowania do przęsła drabiny oraz dwa umieszczone z przodu. Dzięki takiemu rozwiązaniu ratownik będący operatorem ma ułatwione zadanie przy dojeździe do parapetu lub balkonu budynku, z którego przeprowadzana będzie ewakuacja ludzi. 5

6 Ponadto kosz został wyposażony w podwójny układ jego poziomowania. Zastosowanie takiego rozwiązania zapewnia możliwość stałego utrzymania w poziomie podłogi kosza nawet w przypadku uszkodzenia jednego z systemów poziomowania. W przypadku wystąpienia awarii poziomowanie może się odbywać z wnętrza kosza. Zastosowanie takiego rozwiązania zwiększa również wysokość ratowniczą przy takiej samej wysokości przęseł. Kosz ratowniczy RK 270 został wyposażony w podwójny układ poziomowania Do kosza doprowadzona jest instalacja elektryczna, która zasila gniazda odbiorcze 230 i 400 V. Instalacja zasilana jest z agregatu prądotwórczego o mocy 6 kva zamocowanego na obrotnicy po prawej jej stronie. Agregat jest zdalnie uruchamiany z panelu sterowania stanowiskami (obrotnicy lub kosza), a także z panelu sterowania rozstawianiem podpór. Kosz wyposażono również w wielofunkcyjne uchwyty do mocowania noszy ratowniczych, działka wodno-pianowego lub wentylatora oddymiającego. Nosze ratunkowe montuje się na specjalnym stelażu, co pozwala na ewakuację osób rannych lub o ograniczonej możliwości poruszania się. Stelaż przewożony jest na platformie roboczej. Na ostatnim przęśle drabiny zamontowany został suchy pion, który umożliwia skrócenie wężowej linii zasilającej. Dla sprawnego zbudowania linii zasilającej pion wodny drabina posiada na swoim wyposażeniu odcinek węża o dość nietypowej długości wynoszącej 40 m. Nadwozie drabiny DLK CS GL-T zostało zabudowane, podobnie jak w innych modelach, w systemie Alu Fire. Ma ono wbudowane oświetlenie pola pracy wokół samochodu. Wykonane jest z lekkich profili aluminiowych, poszycie zewnętrzne z blach aluminiowych oraz z materiałów kompozytowych, natomiast podłoga platformy roboczej blachy ryflowanej w celu zmniejszenia ryzyka poślizgu. Skrytki sprzętowe zamykane są wodo- i pyłoszczelnymi żaluzjami aluminiowymi. Po każdej stronie pojazdu znajdują się trzy skrytki sprzętowe. Największa wysoka skrytka jest dostępna z obu stron pojazdu, a swoją wysokością dorównuje wysokości kabiny kierowcy. Znajduje się w niej m.in. aparat powietrzny, agregat oddymiający, stojak hydrantowy z kluczem, statywy do reflektorów i nosze ratownicze. W pozostałych skrytkach przewożony jest taki sprzęt jak skokochron, pilarka łańcuchowa do cięcia drewna, węże pożarnicze o średnicy 52 i 75 mm, 2 najaśnice o mocy 1000 W, przedłużacze elektryczne na zwijadłach oraz narzędzia samochodowe. 6

7 Jak dotychczas Państwowa Straż Pożarna nie ma na swoim wyposażeniu tego typu drabin. Jedynymi drabinami podobnego typu są drabiny firmy Iveco Magirus typu DLK CS GL na podwoziu Iveco EuroFire 150E28. Drabiny o wysięgu 30 metrów z łamanym przęsłem i wysuwanym przegubem mogą z powodzeniem zastąpić podnośniki. Przy czym walory techniczno-taktyczne drabin takie jak szybkość pracy, stabilność, bezpieczeństwo są na wyższym poziomie. Drabina Iveco Magirus DLK CS GL-T jest najnowocześniejszym sprzętem wykorzystywanym przez jednostki straży pożarnej w wielu krajach na świecie i cieszy się dużym uznaniem jej użytkowników. PDF Fot. Iveco Magirus 7