Broszura informacyjna do

Transkrypt

1 Providing legal certainty Providing legal certainty CMJN RVB C0 M20 J100 N0 R255 V204 B0 C88 M0 J9 N0 R0 V168 B214 Providing legal certainty C100 M50 J0 N20 R0 V90 B154 CMJN RVB C7 M3 J8 N0 R241 V243 B237 C11 M7 J12 N8 R219 V219 B213 Broszura informacyjna do C0 M0 J0 N70 R112 V113 B115 rozporządzenia 650/2012 w sprawie transgranicznego dziedziczenia Praktyczna broszura przeznaczona dla notariuszy JUST/2013/JCIV/OG/4059

2 3 Wprowadzenie W związku z koniecznością dostosowania regulacji prawnych do rosnącej mobilności osób, a także zharmonizowania istniejących krajowych przepisów prawa spadkowego, ostatecznie w dniu 4 lipca 2012 r. zostało przyjęte europejskie rozporządzenie 650/2012 w sprawie międzynarodowego dziedziczenia. Rozporządzenie to tworzy uproszczone ramy prawne dla osób mających interesy osobiste i majątkowe w co najmniej dwóch krajach zarówno należących, jak i nienależących do Unii Europejskiej. Rozporządzenie weszło w życie 16 sierpnia 2012 r. i będzie miało zastosowanie do spadków otwartych nie wcześniej niż 17 sierpnia 2015 r. Rozporządzenie to reguluje wszystkie aspekty dotyczące spadku: od jego otwarcia do likwidacji, poprzez przeniesienie praw na spadkobierców i zarządzanie spadkiem. Wyłącza natomiast wyraźnie między innymi wszystko co dotyczy darowizn, umów ubezpieczenia na życie, porozumień tontynowych, trustów, małżeńskich ustrojów majątkowych, zobowiązań alimentacyjnych oraz charakteru praw rzeczowych i aspektów podatkowych. Rozporządzenie wprowadza jednolite kryterium łącznika, którym jest prawo ostatniego miejsca zwykłego pobytu zmarłego, dla określenia zarówno właściwości sądu orzekającego co do ogółu spraw dotyczących spadku, jak i właściwości prawa. Wprowadza także możliwość wyboru prawa jednego z państw, którego spadkodawca jest obywatelem, jako prawa właściwego do dziedziczenia po nim. Ponadto rozporządzenie to ustanawia europejskie poświadczenie spadkowe, którego celem jest uproszczenie procedur, przez jakie muszą przechodzić spadkobiercy, aby wejść w posiadanie przedmiotów majątkowych wchodzących w skład spadku, i które z mocy samego prawa uznawane będzie we wszystkich państwach członkowskich. Celem niniejszej broszury informacyjnej jest przedstawienie ogólnego zarysu nowego rozporządzenia w celu ułatwienia obywatelom podjęcia pierwszych kroków w sytuacji, gdy będą mieć do czynienia z dziedziczeniem zawierającym element zagraniczny. Tekst rozporządzenia dostępny jest pod adresem: LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2012:201:0107:0134:PL:PDF

3 4 5 Powszechne stosowanie i zasada ogólna dotycząca właściwości prawa Artykuł 20 Prawo wskazane przez niniejsze rozporządzenie stosuje się niezależnie od tego, czy jest ono prawem państwa członkowskiego. Artykuł Jeżeli przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej, prawem właściwym dla ogółu spraw dotyczących spadku jest prawo państwa, w którym zmarły miał miejsce zwykłego pobytu w chwili śmierci. y 1. Pani Larsson, obywatelka szwedzka, umiera dnia 17 sierpnia 2015 r. na Capri (Włochy), gdzie mieszka od roku Posiada ruchomości i nieruchomości zarówno w Szwecji, jak i we Włoszech. Jest jedynaczką. Jakie prawo będzie właściwe dla dziedziczenia po niej? Prawo ostatniego zwykłego pobytu zmarłej: prawo włoskie dla ogółu spraw dotyczących spadku. 2. Pan García, obywatel francuski, umiera w roku 2016 w Argentynie, gdzie mieszka od roku 1990 Pozostawia jedynego syna oraz ruchomości i nieruchomości zarówno w Argentynie, jak i we Francji. Jakie prawo będzie właściwe dla dziedziczenia po nim? Należy zbadać normy kolizyjne każdego z państw mających związek z daną sytuacją (Argentyna i Francja). PPM argentyńskie Prawo ostatniego zwykłego pobytu zmarłego: prawo argentyńskie dla ogółu spraw dotyczących spadku. Prawo ostatniego zwykłego pobytu zmarłego: prawo argentyńskie dla ogółu spraw dotyczących spadku. Wyjątek od zasady ogólnej Artykuł W przypadku gdy wyjątkowo, ze wszystkich okoliczności sprawy jasno wynika, że w chwili śmierci zmarły był w sposób oczywisty bliżej związany z państwem innym niż państwo, którego prawo byłoby właściwe na mocy ust. 1, prawem właściwym dla dziedziczenia jest prawo tego innego państwa. Pan Schmitt, obywatel niemiecki, wyjeżdża do domu emeryta w Słowacji. Umiera tam w roku 2018, czyli pięć lat później. Wszystkie jego ruchomości i nieruchomości znajdują się w Niemczech, za wyjątkiem rachunku bieżącego otwartego w Słowacji. Jego jedyne dziecko - które regularnie odwiedza - mieszka w Niemczech. Jakie prawo jest właściwe dla dziedziczenia po nim? Prawem właściwym dla dziedziczenia jest co do zasady prawo ostatniego zwykłego pobytu zmarłego (prawo słowackie). Jednakże, zważywszy na okoliczności, które skłoniły pana Schmitta do spędzenia reszty życia w Słowacji (wyłącznie fakt, że domy emerytów są tam dużo tańsze), mógłby mieć zastosowanie art z uwagi na występowanie związku wyraźnie bliższego z państwem niemieckim. W przypadku przyjęcia takiej interpretacji, właściwe dla dziedziczenia byłoby wówczas prawo niemieckie. W obecnym stanie prawnym oraz z uwagi na brak orzecznictwa definiującego miejsce zwykłego pobytu, należy odnieść się do motywów 23, 24 i 25, aby móc właściwie ocenić sytuację 1 Zgodnie z artykułem 83 par. 1, rozporządzenie stosuje się do dziedziczenia po osobach, które zmarły 17 sierpnia 2015 r. lub po 17 sierpnia 2015 r.

4 6 7 Wyjątek od zasady ogólnej Wybór prawa Motyw Aby ustalić miejsce zwykłego pobytu, organ zajmujący się sprawą spadkową powinien dokonać ogólnej oceny okoliczności życia zmarłego w latach poprzedzających jego śmierć i w chwili jego śmierci, uwzględniając wszystkie istotne elementy faktyczne, w szczególności czas trwania i regularność obecności zmarłego w danym państwie oraz warunki i powody tej obecności. Tak ustalone miejsce zwykłego pobytu powinno wykazywać ścisły i stabilny związek z danym państwem, uwzględniając konkretne cele niniejszego rozporządzenia. Motyw 24 W niektórych przypadkach ustalenie miejsca zwykłego pobytu zmarłego może okazać się skomplikowane. Taka sytuacja może nastąpić w szczególności w przypadku, gdy zmarły z powodów zawodowych lub ekonomicznych wyjechał za granicę, aby tam pracować, czasem na długi okres, ale zachował ścisły i stabilny związek ze swoim państwem pochodzenia. W takim przypadku w zależności od okoliczności danej sprawy zmarłego można by uznać za nadal posiadającego miejsce zwykłego pobytu w państwie pochodzenia, w którym znajdował się ośrodek interesów jego życia rodzinnego i społecznego. Inne złożone przypadki mogą dotyczyć sytuacji, gdy zmarły mieszkał na zmianę w kilku kolejnych państwach lub gdy podróżował między państwami, nie osiedlając się na stałe w żadnym z nich. Jeżeli zmarły był obywatelem jednego z tych państw lub wszystkie główne składniki jego majątku znajdowały się w jednym z tych państw, szczególnym czynnikiem w ogólnej ocenie wszystkich okoliczności faktycznych mogłoby być jego obywatelstwo lub położenie tych składników majątku. Motyw 25 Przy ustalaniu prawa właściwego dla dziedziczenia organ zajmujący się sprawą spadkową może w wyjątkowych sytuacjach na przykład gdy zmarły przeniósł się do państwa zwykłego pobytu stosunkowo krótko przed śmiercią, a wszystkie okoliczności sprawy wskazują, że był on w sposób oczywisty bliżej związany z innym państwem dojść do wniosku, że prawem właściwym dla dziedziczenia nie powinno być prawo państwa zwykłego pobytu zmarłego, lecz prawo państwa, z którym zmarły był w oczywisty sposób bliżej związany. Ten oczywiście najbliższy związek nie powinien być jednak przywoływany jako pomocniczy łącznik w przypadkach, gdy ustalenie miejsca zwykłego pobytu zmarłego w chwili śmierci okazuje się skomplikowane. Artykuł 22-1 Każdy może dokonać wyboru prawa państwa, którego obywatelstwo posiada w chwili dokonywania wyboru lub w chwili śmierci, jako prawa, któremu podlega ogół spraw dotyczących jego spadku. Każdy, kto posiada więcej niż jedno obywatelstwo, może wybrać prawo każdego państwa, którego obywatelstwo posiada w chwili dokonywania wyboru lub w chwili śmierci. Artykuł 22-2 Wybór prawa musi być dokonany w sposób wyraźny w oświadczeniu w formie rozrządzenia na wypadek śmierci lub musi wynikać z postanowień takiego rozrządzenia. Artykuł 83-4 Jeżeli rozrządzenie na wypadek śmierci zostało dokonane przed dniem 17 sierpnia 2015 r. zgodnie z prawem, które zmarły mógł wybrać zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, prawo to uważa się za wybrane jako prawo właściwe dla dziedziczenia. Wybór ten może być dokonany już w chwili obecnej, ale będzie ważny wyłącznie w przypadku, gdy śmierć nastąpi nie wcześniej niż 17 sierpnia 2015 r. Pani Gomes urodziła się w Porto i tam spędziła całe życie. Posiada podwójne obywatelstwo: portugalskie i niemieckie. Umiera w Porto w roku 2016, pozostawiając ruchomości i nieruchomości zarówno w Portugalii, jak i w Niemczech. W treści testamentu, który sporządziła w roku 2013, wskazała prawo niemieckie jako prawo właściwe do dziedziczenia po niej. Jakie prawo będzie właściwe dla dziedziczenia w tym wypadku?

5 8 9 Wybór prawa Odesłanie Wybór prawa niemieckiego jest możliwy i ważny > prawo niemieckie właściwe jest dla ogółu spraw dotyczących spadku. Zaleca się w szczególności dokonanie wyraźnego wyboru w rozrządzeniach na wypadek śmierci. Wybór prawa dokonany na rzecz prawa kraju, którego obywatelstwo spadkodawca będzie posiadał w przyszłości (nawet jeśli ważny jest w chwili śmierci spadkodawcy), nie jest zalecany z uwagi na niepewność sytuacji, jaką stwarza. Artykuł 34-1 Stosowanie prawa jakiegokolwiek państwa trzeciego wskazanego przez niniejsze rozporządzenie oznacza stosowanie przepisów prawa obowiązującego w tym państwie, w tym jego przepisów prawa prywatnego międzynarodowego, w zakresie, w jakim przepisy te odsyłają do: a) prawa danego państwa członkowskiego; lub b) prawa innego państwa trzeciego, które stosowałoby swoje własne prawo. y Jakie prawo będzie właściwe dla dziedziczenia w następujących przypadkach? 1. Pani Brown, Angielka mieszkająca w Londynie, umiera w roku 2016, pozostawiając ruchomości i nieruchomości zarówno w Anglii, jak i w Niemczech i we Włoszech. Prawo ostatniego zwykłego pobytu zmarłej: prawo angielskie dla ogółu spraw dotyczących spadku. PPM angielskie Prawo angielskie w odniesieniu do ruchomości (bez względu na miejsce, w którym się znajdują), oraz w odniesieniu do nieruchomości położonych w Anglii, prawo niemieckie w odniesieniu do nieruchomości położonych w Niemczech, prawo włoskie w odniesieniu do nieruchomości położonych we Włoszech. Jeżeli sprawa zostanie powierzona notariuszowi w Niemczech lub we Włoszech, będzie on obowiązany zaakceptować przewidziane w prawie angielskim odesłanie do prawa niemieckiego i włoskiego. W takim przypadku, właściwe dla dziedziczenia będą trzy różne prawa: prawu angielskiemu podlegać będzie 2 Zjednoczone Królestwo, które podobnie jak Irlandia nie dokonało wyboru opcji, uważane jest dla celów stosowania niniejszego rozporządzenia jako państwo trzecie. W takiej samej sytuacji jest Dania z uwagi na wyłączenie przewidziane w Traktacie Amsterdamskim.

6 10 11 Odesłanie Umowy dotyczące spadku dziedziczenie ruchomości, bez względu na miejsce, w którym się znajdują, oraz ruchomości położone w Anglii; prawu niemieckiemu podlegać będzie dziedziczenie nieruchomości położonych w Niemczech; prawu włoskiemu podlegać będzie dziedziczenie nieruchomości położonych we Włoszech. 2. Pani Strauss, obywatelka austriacka mieszkająca w Dakarze, umiera w roku 2016, pozostawiając ruchomości i nieruchomości zarówno w Senegalu, jak i we Francji i w Rumunii. Prawo ostatniego zwykłego pobytu zmarłej: prawo senegalskie dla ogółu spraw dotyczących spadku; PPM senegalskie Prawo ojczyste zmarłego. Odesłanie w prawie senegalskim do prawa austriackiego jest akceptowane: jeżeli sprawa zostanie powierzona notariuszowi we Francji lub w Rumunii, obowiązany on będzie stosować prawo austriackie. Natomiast zgodnie z artykułem , iodesłanie nie jest akceptowane w przypadku zastosowania klauzuli ochronnej lub w przypadku professio juris. Amerykanka mieszkająca w Nowym Jorku umiera, pozostawiając ruchomości i nieruchomości zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w Grecji. W swoim testamencie wskazała prawo stanu Nowy Jork jako prawo właściwe dla dziedziczenia po niej. Artykuł 25-1 Umowa dotycząca spadku odnosząca się do dziedziczenia po jednej osobie podlega, w odniesieniu do jej dopuszczalności, ważności materialnej oraz jej skutków pomiędzy stronami, w tym warunków jej rozwiązania, prawu, które na mocy niniejszego rozporządzenia byłoby prawem właściwym dla dziedziczenia po tej osobie, gdyby zmarła w dniu zawarcia tej umowy. Artykuł 25-2 Umowa dotycząca spadku odnosząca się do dziedziczenia po kilku osobach jest dopuszczalna wyłącznie wtedy, gdy jest dopuszczalna na mocy każdego z praw, którym na mocy niniejszego rozporządzenia podlegałoby dziedziczenie po wszystkich tych osobach, gdyby zmarły w dniu zawarcia tej umowy. y 1. Para niemiecka ma miejsce zwykłego pobytu we Francji. Małżonkowie wybierają wyraźnie prawo niemieckie jako prawo właściwe dla dziedziczenia po nich i zawierają w Niemczech, przed notariuszem niemieckim, umowę dotyczącą spadku, postanawiając, że będzie ona podlegać prawu niemieckiemu. Małżonek umiera we Francji, w związku z czym uregulowanie sprawy spadkowej należy do notariusza francuskiego. Umowa jest ważna, ponieważ została zawarta przez dwojga obywateli niemieckich, którzy wyraźnie wybrali prawo niemieckie jako prawo właściwe dla ich umowy dotyczącej spadku, na podstawie art. 25 par. 3. Odesłanie w prawie amerykańskim do prawa greckiego nie zostanie zaakceptowane: prawo stanu Nowy Jork będzie właściwe dla ogółu spraw dotyczących spadku. 3 Artykuł 34-2: Odesłań nie stosuje się w przypadku prawa, o którym mowa w art. 21 ust. 2, art. 22, art. 27, art. 28 lit. b) i art. 30.

7 12 13 Umowy dotyczące spadku Porządek publiczny 2. Natomiast para francuska mieszkająca we Francji nie będzie mogła wybrać prawa niemieckiego jako prawa właściwego, ani dla dziedziczenia po nich na podstawie art. 22, ani dla ewentualnej umowy dotyczącej spadku na podstawie art. 25 par. 3. W związku z powyższym para ta nie będzie mogła skutecznie poddać prawu niemieckiemu umowy, którą zamierza zawrzeć. 3. Wreszcie, para mająca dwa róże obywatelstwa (on niemieckie, ona austriackie), mieszkająca we Francji, będzie mogła na podstawie art. 25 par. 3 wskazać alternatywnie jako prawo właściwe dla ich umowy dotyczącej spadku prawo niemieckie lub prawo austriackie. W razie braku dokonania wyboru prawem właściwe dla dziedziczenia byłoby prawo spadkowe francuskie (w którym nie występują umowy dotyczące spadku). Ważność umowy dotyczącej spadku (podobnie jak i testamentu) oceniana jest w momencie jej zawierania. W praktyce zaleca się wskazanie prawa właściwego dla dziedziczenia w momencie sporządzania umowy dotyczącej spadku. Artykuł 35 Stosowania przepisu prawa jakiegokolwiek państwa wskazanego przez niniejsze rozporządzenie można odmówić jedynie wówczas, gdy takie stosowanie jest w sposób oczywisty niezgodne z porządkiem publicznym (ordre public) państwa członkowskiego sądu lub innego właściwego organu zajmującego się sprawą spadkową. Obywatel algierski, mieszkający w Algierii, umiera w Algierii w roku 2016, pozostawiając rachunki bankowe we Francji i nieruchomości w Algierii. Pozostawia dwoje dzieci mieszkających we Francji: dziewczynkę i chłopca. Jakie prawo będzie właściwe dla dziedziczenia po nim? Prawo algierskie dla ogółu spraw dotyczących spadku. Prawo spadkowe algierskie Zakłada brak równości pomiędzy dziewczynką a chłopcem. Francuski porządek publiczny Notariusz francuski nie może uwzględniać dyskryminacyjnych przepisów związanych z płcią i zamiast ogólnie właściwego prawa algierskiego zastosuje w tym przypadku prawo francuskie 4. 4 Nie istnieje w chwili obecnej pojęcie europejskiego porządku publicznego i każdy kraj stosuje własne odniesienie. W przypadku obowiązkowego udziału w spadku, ustalenie, czy wynika on z międzynarodowego porządku publicznego, zależy od prawa wewnętrznego każdego kraju.

8 14 15 Przyjmowanie dokumentów urzędowych Artykuł 59-1 Dokument urzędowy sporządzony w państwie członkowskim wywołuje w innym państwie członkowskim takie same skutki dowodowe jak w państwie członkowskim pochodzenia lub skutki dowodowe najbardziej z nimi porównywalne, o ile nie jest to w sposób oczywisty sprzeczne z porządkiem publicznym (ordre public) danego państwa członkowskiego. Osoba, która chce wykorzystać dokument urzędowy w innym państwie członkowskim może zwrócić się do organu sporządzającego ten dokument urzędowy w państwie członkowskim pochodzenia o wypełnienie formularza przyjętego zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 81 ust. 2, określającego skutki dowodowe, jakie dany dokument urzędowy rodzi w państwie członkowskim pochodzenia. Artykuł 74 Żadna legalizacja ani inne podobne formalności nie są wymagane w stosunku do dokumentów wydanych w państwie członkowskim zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. y 2. Pan Vekemens, obywatel holenderski, mieszka we Włoszech, gdzie umiera pozostawiając dwoje dzieci (córkę i syna). Na mocy akt podziału spadku obraz Poussina, znajdujący się w Holandii, zostaje przyznany córce. Akt podziału sporządzony we Włoszech będzie zaakceptowany w Holandii. 5 5 Z uwagi na fakt, że artykuł 1.2 k) i l) wyłącza z zakresu stosowania rozporządzenia charakter praw rzeczowych oraz wszelkie wpisy do rejestru praw do nieruchomości lub rzeczy ruchomych, łącznie z wymogami prawnymi dotyczącymi takich wpisów, oraz skutki wpisu lub braku wpisu takich praw do rejestru, do kraju położenia majątku należy określenie warunków, na jakich wpisy są dokonywana. W tym zakresie motyw 18 precyzuje, że wymogi dotyczące wpisu do rejestru prawa do rzeczy ruchomych lub nieruchomości winny być wyłączone z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia. W związku z powyższym prawo państwa członkowskiego, w którym prowadzony jest rejestr (w przypadku nieruchomości lex rei sitae) powinno określać wymogi prawne i sposób dokonywania wpisów. Zresztą, artykuł 30 stanowi, ze: W przypadku gdy prawo państwa, w którym znajdują się niektóre nieruchomości, niektóre przedsiębiorstwa lub inne szczególne kategorie składników majątku, zawiera szczególne przepisy nakładające z przyczyn ekonomicznych, rodzinnych lub społecznych ograniczenia dotyczące dziedziczenia lub wpływające na dziedziczenie w odniesieniu do tych składników majątku, te szczególne przepisy mają zastosowanie do dziedziczenia w takim zakresie, w jakim na mocy prawa tego państwa mają one zastosowanie bez względu na prawo właściwe dla dziedziczenia. Ponadto, artykuł 31 stanowi, że: W przypadku gdy dana osoba powołuje się na prawo rzeczowe, przysługujące jej zgodnie z prawem właściwym dla dziedziczenia, a to prawo rzeczowe nie jest znane prawu państwa członkowskiego, w którym na nie się powołano, prawo to podlega, o ile zachodzi taka potrzeba i w zakresie, w jakim jest to możliwe, dostosowaniu do najbardziej odpowiadającego mu prawa rzeczowego przewidzianego w prawie tego państwa, z uwzględnieniem celów i interesów, którym służy to konkretne prawo rzeczowe, oraz związanych z nim skutków. Należy wreszcie podkreślić, że podział spadku winien, zgodnie z niektórymi porządkami prawnymi, przestrzegać także wymogów mających zastosowanie do czynności dokonywanych między żyjącymi. 1. Pan Ionescu, obywatel rumuński, sporządził testamenty notarialne w Hiszpanii, we Włoszech i w Rumunii, kraju, w którym miał miejsce zwykłego pobytu w chwili śmierci. Jego spadkobiercy zwracają się o europejskie poświadczenie spadkowe i w tym celu przedkładają notariuszowi rumuńskiemu poszczególne testamenty zmarłego. Zgodnie z artykułem 59 par. 1, testamenty sporządzone przez notariusza w Hiszpanii i we Włoszech mogą być okazane w Rumunii bez żadnej dodatkowej formalności, podobnie jak testament sporządzony w Rumunii.

9 16 17 Moc wykonawcza Artykuł 60-1 Na wniosek zainteresowanej strony zgodnie z procedurą przewidzianą w art stwierdza się wykonalność w innym państwie członkowskim dokumentu urzędowego, który jest wykonalny w państwie członkowskim pochodzenia. [to znaczy, zgodnie z procedurą przewidzianą dla orzeczeń sądowych] Notariusz włoski sporządza akt podziału spadku pomiędzy bratem zamieszkałym we Włoszech i jego siostrą zamieszkałą we Francji. Zgodnie z treścią aktu, siostra ma spłacić brata w terminie jednego roku. W związku z tym, że spłata nie została dokonana w umówionym terminie, brat, będący w posiadaniu wypisu aktu, zwróci się do organu właściwego we Włoszech o wydanie zaświadczenia potwierdzającego, że akt ma moc wykonawczą. Będąc w posiadaniu wyżej wymienionych dokumentów, zwróci się do organu właściwego we Francji o deklarację stwierdzającą moc wykonawczą. Europejskie poświadczenie spadkowe (EPS) 1) Zasady określające właściwość Artykuł 64 Poświadczenie wydaje się w państwie członkowskim, którego sądy mają jurysdykcję na mocy art. 4, 7, 10 lub Artykuł 4 Sądy państwa członkowskiego, w którym zmarły miał swoje miejsce zwykłego pobytu w chwili śmierci, mają jurysdykcję do orzekania co do ogółu spraw dotyczących spadku. Artykuł 5 1. W przypadku gdy wybrane przez zmarłego prawo regulujące dziedziczenie po nim zgodnie z art. 22 jest prawem państwa członkowskiego, zainteresowane strony mogą umówić się, że wyłączną jurysdykcję do orzekania w sprawie dotyczącej spadku mają sąd lub sądy tego państwa członkowskiego. 2. Taka umowa prorogacyjna sporządzana jest na piśmie, opatrywana datą i podpisywana przez zainteresowane strony ( ). y 1. Pan Dupont, obywatel belgijski, umiera w roku 2016 we Francji, gdzie mieszkał od dziesięciu lat, pozostawiając ruchomości i nieruchomości zarówno w Belgii, jak i w Luksemburgu i we Francji. Pozostawia jedynego syna. Jaki organ jest właściwy do wydania EPS? Jedynym organem właściwym będzie wybrany przez spadkobiercę notariusz francuski 7.

10 18 19 Europejskie poświadczenie spadkowe (EPS) 2. Pan Durand, obywatel francuski, mieszka w Portugalii od roku 2000, gdzie umiera w roku Pozostawia ruchomości i nieruchomości zarówno we Francji, jak i w Luksemburgu i Portugalii. W swoim testamencie wskazał prawo francuskie jako prawo właściwe do dziedziczenia po nim. Pozostawia dwoje dzieci. Jego dzieci, jako jedyni spadkobiercy, mogą zawrzeć porozumienie i zwrócić się do notariusza francuskiego o wydanie europejskiego poświadczenia spadkowego. W razie braku takiego porozumienia, europejskie poświadczenie spadkowe może wydać jedynie notariusz portugalski. jest uproszczonym formularzem opracowanym na podstawie prawa Unii Europejskiej; nie jest ani aktem notarialnym, ani orzeczeniem sądowym; nie jest dokumentem zawierającym definitywne rozstrzygnięcie sprawy spadkowej mające skutki ponadgraniczne; nie jest dokumentem obowiązkowym; nie zastępuje ani dokumentów krajowych, ani procedur krajowych, pomimo że może być używany na terytorium kraju, w którym zostało wydane; nie jest tytułem wykonawczym. 2 ) Czym jest europejskie poświadczenie spadkowe? Europejskie poświadczenie spadkowe (EPS): to jednolity «dokument» mający moc dowodową, wydawany spadkobiercom, zapisobiercom i innym osobom bezpośrednio uprawnionym do dziedziczenia, a także wykonawcom testamentów i osobom zarządzających spadkiem, w celu ułatwienia im wykazania swojego statusu, praw lub kompetencji nie tylko w państwie jego wydania, ale także i przede wszystkim w państwie członkowskim innym niż państwo, w którym poświadczenie zostało wydane; może swobodnie przepływać, ponieważ nie jest wymagana żadna dodatkowa formalność do jego przyjęcia w państwie jego przeznaczenia; korzysta z domniemania prawdziwości w odniesieniu do tego, co zostało w nim stwierdzone; Obywatelka luksemburska umiera w Luksemburgu, gdzie od urodzenia miała miejsce zwykłego pobytu. Posiadała konta bankowe w Niemczech. Pozostawia jedyne dziecko. Notariusz w Luksemburgu wydaje EPS, stwierdzając prawa dziecka do spadku i wskazując, że prawem właściwym dla dziedziczenia jest prawo luksemburskie, a także elementy, na podstawie których powyższa właściwość została ustalona. Oryginał EPS przechowywany jest przez notariusza luksemburskiego, który wydaje dziecku jego odpis. Dziecko może okazać uwierzytelniony odpis EPS w banku w Niemczech, aby bezpośrednio podjąć w nim środki należące do spadku, pod warunkiem okazania dowodu uiszczenia podatku od spadku. 6 Zgodnie z artykułem 78, państwa członkowskie wskazują organy właściwe do wydania EPS. W zależności od państwa, organem właściwym są bądź notariusze, bądź sędziowie, bądź jedni i drudzy. 7 Z zastrzeżeniem, że państwo francuskie potwierdzi jego decyzję o wskazaniu notariuszy jako organu właściwego do wydania EPS. 8 Zgodnie z artykułem 70-3, ważność poświadczenia ograniczona jest do sześciu miesięcy.

11 Providing legal certainty Project delivered by: Providing legal certainty CMJN RVB C0 M20 J100 N0 R25 With support from: Providing legal certainty C88 M0 J9 N0 C100 M50 J0 N20 R0 R0 CMJN RVB C7 M3 J8 N0 R24 C11 M7 J12 N8 R21 C0 M0 J0 N70 R11 Programme JUST/2013 Project JCIV/OG/4059 Council of the Notariats of the European Union Avenue de Cortenbergh, B-1000 Bruxelles Tel : + 32 (0) Fax : +32 (0) info@cnue.be Website :