Stan zachowania zbiorowisk ³êgowych i gr¹dowych rezerwatu Las M¹tawski na u³awach Wiœlanych

Transkrypt

1 Stan zachowania zbiorowisk ³êgowych i gr¹dowych rezerwatu Las M¹tawski na u³awach Wiœlanych Contemporary condition of riparian and oak-hornbeam forests of the Las M¹tawski nature reserve in the u³awy Wiœlane region RENATA AFRANOWICZ-CIEŒLAK R. Afranowicz-Cieœlak, Katedra Taksonomii Roœlin i Ochrony Przyrody, Uniwersytet Gdañski, ul. Wita Stwosza 59, Gdañsk, biora@univ.gda.pl ABSTRACT: The main aim of the research was to recognize a contemporary diversity and condition of riparian and oak-hornbeam forests of the Las M¹tawski nature reserve. During the study, which was carried out in , 57 relevés were collected according to the Braun-Blanquet method. Five plant associations were identified: Salicetum albo-fragilis, Populetum albae, Fraxino-Alnetum, Ficario-Ulmetum minoris and Stellario holosteae-carpinetum betuli. Forest phytocoenoses of the reserve have been transformed, due to anthropogenic modifications of water conditions connected with the cessation of surface flooding after the creation of flood embankments. The largest area of the reserve is presently covered by the elm-ash riparian forest, which several patches are typically developed, while some resemble oakhornbeam forest. The other types of riparian forests: willow, poplar and ash-alder ones have a small participation in the area coverage. Phytocoenoses of Stellario holosteae-carpinetum betuli, noticed in the reserve, have developed through natural succession from Ficario-Ulmetum minoris and partly with human influence. KEYWORDS: forest vegetation, u³awy Wiœlane, northern Poland Wprowadzenie Delta Wis³y jest obszarem odznaczaj¹cym siê w skali kraju wybitn¹ odrêbnoœci¹ pod wzglêdem historii i dziedzictwa kulturowego krajobrazu, a tak e œrodowiska przyrodniczego. Jest to nastêpstwem zachodz¹cych na tym obszarze dynamicznych procesów geologicznych, geomorfologicznych, hydrologicznych AFRANOWICZ-CIEŒLAK R Stan zachowania zbiorowisk ³êgowych i gr¹dowych rezerwatu Las M¹tawski na u³awach Wiœlanych Acta Bot. Cassub. 11: 5-32.

2 6 Renata Afranowicz-Cieœlak oraz antropogenicznych. W okresie kilku ostatnich wieków szczególnie istotne by³y oddzia³ywania cz³owieka, stopniowo nasilaj¹ce siê ju od koñca XIII wieku. Obejmowa³y one g³ównie odlesienia, tworzenie bogatej sieci sztucznych cieków, tj. kana³ów i rowów melioracyjnych oraz budowanie wa³ów przeciwpowodziowych. Wystêpuj¹ce w przesz³oœci lasy by³y intensywnie eksploatowane, st¹d do czasów wspó³czesnych zachowa³o siê jedynie kilka kompleksów leœnych (por. Jutrzenka-Trzebiatowski 1991 i cyt. tam lit.), których ³¹czna powierzchnia szacowana jest na ok. 3,6% terenu u³aw (Jopkiewicz, Adamczewski 1985). Najwiêksz¹ powierzchniê leœn¹ stanowi Las M¹tawski (Ryc. 1), który zlokalizowany jest w rozwidleniu Wis³y i Nogatu, w najstarszej, po³udniowej czêœci Ryc. 1. Lokalizacja terenu badañ 1 rezerwat Las M¹tawski, 2 miejscowoœci, 3 granica u³aw Wiœlanych, 4 brzeg morski, 5 drogi g³ówne Fig. 1. Location of the study area 1 Las M¹tawski reserve, 2 localities, 3 the boundary of the u³awy Wiœlane region, 4 seashore, 5 main roads

3 Stan zachowania zbiorowisk ³êgowych i gr¹dowych rezerwatu Las M¹tawski... 7 delty. W przesz³oœci nale a³ on do dóbr królewskich i ju od XVI w. by³ wy³¹czony z u ytkowania. Wówczas równie zajmowa³ wiêksz¹ powierzchniê oraz wystêpowa³ na terasach zalewowych, bezpoœrednio dochodz¹c do Wis³y (Hoszowski 1961, 1962). W porównaniu z danymi z 1830 roku zawartymi w pracy Mager (1960) powierzchnia lasu zmniejszy³a siê z 530 ha do oko³o 220 ha wed³ug stanu na 2001 rok (por. Mieñko 2001a). Spowodowane to by³o zabiegami gospodarczymi, polegaj¹cymi g³ównie na wyrêbie drzew (Sulma, Jelinowski 1964). W II po³owie XX w. fitocenozy leœne chronione by³y w rezerwatach Las ³êgowy nad Nogatem od 1968 r. i M¹tawy od 1970 r. (por. Mieñko 2001b). Natomiast od 2005 r. oba obszary objête s¹ ochron¹ rezerwatow¹ w formie kompleksu Las M¹tawski (Rozporz¹dzenie 2005). Celem pracy jest zaprezentowanie wspó³czesnego zró nicowania i stanu zachowania zbiorowisk ³êgowych i gr¹dowych objêtych ochron¹ rezerwatow¹ w Lesie M¹tawskim. 1. Materia³ i metody Prace terenowe przeprowadzone zosta³y w sezonach wegetacyjnych Polega³y one na wykonaniu 57 zdjêæ fitosocjologicznych ogólnie przyjêt¹ metod¹ Braun-Blanqueta (Paw³owski 1977) w fitocenozach ³êgowych i gr¹dowych znajduj¹cych siê na terenie rezerwatu Las M¹tawski. Wysokoœæ drzew zosta³a pomierzona przy u yciu klinometra firmy Suunto. Nazewnictwo gatunków roœlin naczyniowych podano za Mirkiem i in. (2002), a mszaków za Ochyr¹ i in. (2003). Wyró nienie jednostek syntaksonomicznych przyjêto za prac¹ Matuszkiewicza (2008). 2. Wyniki 2.1. Przegl¹d zbiorowisk leœnych Na terenie rezerwatu Las M¹tawski stwierdzono 4 zbiorowiska ³êgowe: Salicetum albo-fragilis, Populetum albae, Fraxino-Alnetum i Ficario-Ulmetum minoris oraz 1 gr¹dowe, tj. Stellario holosteae-carpinetum betuli. Ich wykaz w systemie zbiorowisk roœlinnych przedstawiono poni ej. Klasa: Salicetea purpureae Moor 1958 Rz¹d: Salicetalia purpureae Moor 1958 Zwi¹zek: Salicion albae R. Tx Zespó³: Salicetum albo-fragilis R. Tx Zespó³: Populetum albae Br.-Bl Klasa: Querco-Fagetea Br.-Bl. et Vlieg Rz¹d: Fagetalia sylvaticae Paw³. in Paw³., Soko³. et Wall Zwi¹zek: Alno-Ulmion Br.-Bl. et R. Tx. 1943

4 8 Renata Afranowicz-Cieœlak Podzwi¹zek: Alnenion glutinoso-incanae Oberd Zespó³: Fraxino-Alnetum W. Mat Podzwi¹zek: Ulmenion minoris Oberd Zespó³: Ficario-Ulmetum minoris Knapp 1942 em. J. Mat Zwi¹zek: Carpinion betuli Issl em. Oberd Zespó³: Stellario holosteae-carpinetum betuli Oberd Charakterystyka zbiorowisk leœnych Salicetum albo-fragilis R. Tx (Tab. 1, zdj. 1-5). W Lesie M¹tawskim fitocenozy ³êgu wierzbowego zajmuj¹ niewielk¹ powierzchniê w pó³nocnej czêœci kompleksu. Wystêpuj¹ tutaj na madach rzecznych inicjalnych, w których wysoki stan wody gruntowej powoduje silne oglejenie gleby (por. Knitter 2001). Jej zmienny poziom w ci¹gu roku powodowany jest wahaniami stanu wody w Wiœle, wiosn¹ stagnuje ona w obni eniach terenu. Aktualny stan fitocenoz zwi¹zany jest z ustaniem zalewów powierzchniowych po wybudowaniu wa³ów przeciwpowodziowych. Drzewostan jest bardzo luÿny, budowany przez Salix alba i S. fragilis, dorastaj¹ce do m wysokoœci. Ich zwarcie osi¹ga maksymalnie 45%. W s³abo rozwiniêtej warstwie krzewów oprócz podrostu wierzb wystêpuj¹: Ulmus minor, U. glabra i U. laevis. W fitocenozach zlokalizowanych w wy szych czêœciach terasy wi¹zy tworz¹ warstwê krzewów o zwarciu do 50% (Tab. 1, zdj. 5). Tabela 1/Table 1. Salicetum albo-fragilis R. Tx Numer kolejny zdjêcia/successive number of relevé Data/Date: dzieñ/day miesi¹c/month rok/year Oddzia³ leœny/ Forest section Zwarcie warstwy drzew/density of the tree layer a (%) Zwarcie warstwy krzewów/density of the shrub layer b (%) Pokrycie warstwy zielnej/cover of the herb layer c (%) Pokrycie warstwy mszystej/cover of the moss layer d (%) Powierzchnia zdjêcia/surface area of relevé m Drzewa i krzewy/trees and shrubs (Ch.* Salicetum albo-fragilis) *Salix alba a b Salix fragilis a b Populus alba a Ulmus glabra b Ulmus laevis Ulmus minor.... 3

5 Stan zachowania zbiorowisk ³êgowych i gr¹dowych rezerwatu Las M¹tawski... 9 Numer kolejny zdjêcia/successive number of relevé Quercus robur c Rubus caesius D. Salicetum albo-fragilis Ch. Bidentetea tripartiti Rorippa palustris c Alopecurus aequalis Ch. Phragmitetea Rorippa amphibia c Iris pseudacorus Galium palustre Poa palustris Eleocharis palustris Carex riparia Ch. Molinio-Arrhenatheretea Myosotis palustris c Ranunculus repens Lysimachia vulgaris Cardamine pratensis Deschampsia caespitosa Lythrum salicaria Taraxacum officinale Scirpus sylvaticus Towarzysz¹ce/Accompanying Ch. Querco-Fagetea Ficaria verna c Gagea lutea Rumex sanguineus Poa nemoralis Impatiens noli-tangere Festuca gigantea Ch. Artemisietea vulgaris Urtica dioica c Myosoton aquaticum Glechoma hederacea Carduus crispus Arctium lappa Geranium robertianum Anthriscus sylvestris Inne/Others Phalaris arundinacaea c Symphytum officinale Solanum dulcamara

6 10 Renata Afranowicz-Cieœlak Numer kolejny zdjêcia/successive number of relevé Lemna minor Lemna trisulca Hottonia palustris Callitriche cophocarpa Conyza canadensis Galium elongatum Polygonum minus Sonchus oleracaeus Stachys palustris Moehringia trinervia Ricciocarpos natans d Runo wykazuje siln¹ zmiennoœæ sezonow¹ w ci¹gu roku. Wiosn¹ pojawiaj¹ siê geofity: Gagea lutea i Ficaria verna, lecz ich udzia³ powierzchniowy jest niewielki ze wzglêdu na okresowe zalanie lub d³ugotrwale stagnuj¹c¹ wodê w licznych obni eniach terenu. W pe³ni sezonu wegetacyjnego dominuj¹ roœliny siedlisk podmok³ych, zw³aszcza z klasy Phragmitetea, takie jak: Galium palustre, Poa palustris, Iris pseudacorus oraz z Molinio-Arrhenatheretea, m.in.: Ranunculus repens, Myosotis palustris, Lysimachia vulgaris (por. Tab. 1). Z gatunków klasy Alnetea glutinosae sporadycznie by³a notowana jedynie Solanum dulcamara. W obni eniach terenu z okresowo stagnuj¹c¹ wod¹ pojawiaj¹ siê roœliny wodne: Lemna minor, L. trisulca, Callitriche cophocarpa, Hottonia palustris i Ricciocarpos natans. WyraŸne ró nice wilgotnoœci gleby miêdzy najwy ej wyniesionymi partiami terasy a ni ej po³o onymi maj¹ swoje odzwierciedlenie w sk³adzie florystycznym warstwy zielnej poprzez wystêpowanie p³atów nawi¹zuj¹cych do dwóch postaci zespo³u wyró nionych przez Borysiak (1990) w randze podzespo³ów. Czêœæ p³atów wykazuje podobieñstwo do podzespo³u Salicetum albo-fragilis rorippetosum. Charakteryzuj¹ siê one wiêkszym udzia³em gatunków bagiennych, zw³aszcza Rorippa amphibia (Tab. 1, zdj. 3). Natomiast fitocenozy udokumentowane zdjêciami 4 i 5 (Tab. 1) nawi¹zuj¹ do podzespo³u Salicetum albo-fragilis typicum poprzez czêstsze wystêpowanie gatunków z klasy Artemisietea vulgaris: Urtica dioica, Glechoma hederacea, Carduus crispus, Arctium lappa, Geranium robertianum. Jednak œcis³e zaklasyfikowanie do wy ej wymienionych podzespo³ów nie jest mo liwe ze wzglêdu na fragmentaryczne wykszta³cenie ma³opowierzchniowych fitocenoz. Populetum albae Br.-Bl (Tab. 2, zdj. 1-12) Na u³awach Wiœlanych wystêpuj¹ jedynie jego nieliczne ma³opowierzchniowe fitocenozy, zlokalizowane w pó³nocnej czêœci Lasu M¹tawskiego. W drzewostanie górn¹ warstwê tworz¹ dominuj¹ce: Populus alba, P. nigra i P. tremula oraz w domieszce Fraxinus excelsior. Ich wysokoœæ wynosi œrednio 32 m, przy zwarciu osi¹gaj¹cym ok. 60%. W ni szej warstwie drzew wystêpuje Fraxinus excelsior, Ulmus glabra oraz sporadycznie Salix fragilis (Tab. 2).

7 Tabela 2/Table 2. Populetum albae Br.-Bl Numer kolejny zdjêcia/successive number of relevé Data/Date: dzieñ/day miesi¹c/month rok/year Oddzia³ leœny/ Forest section Zwarcie warstwy drzew/density of the tree layer a (%) a (%) Zwarcie warstwy krzewów/density of the shrub layer b (%) b (%) Pokrycie warstwy zielnej/cover of the herb layer c (%) Pokrycie warstwy mszystej/cover of the moss layer d (%) Powierzchnia zdjêcia/surface area of relevé m Drzewa i krzewy/trees and shrubs Ch.*, D.** Populetum albae *Populus alba a c *Populus nigra a **Ribes spicatum b c **Padus avium b/b.../1..../ **Euonymus europaeus b /c.../+ + +/ /+. Pozosta³e/Others Populus tremula a Fraxinus excelsior a, a/a./1 2/2./3./2./2 1/2 2/1./1./2 2/4 2/. 1/ b, b/b +/. 2/1 +/+ 2/. +/+ 1/+./ +. 1/. 1/../2 2/ c Ulmus glabra a b, b/b 2/. 2/1 +/2 +/1 1/ /+ 1/ c Sambucus nigra b, b/b../2../2./+./3. 3/. 3/. 3/../1 +/.

8 Numer kolejny zdjêcia/successive number of relevé c Ulmus laevis a b/b.../+.. +/ c Quercus robur a/a..../ /.... Salix fragilis../1... 1/ Salix triandra a Ulmus minor a b c Crataegus rhipidophylla b/b.../+. +/+../+../+./+.. Ribes nigrum b / c Ulmus minor (var. suberosa) b/b /1 1/... Corylus avellana /. 3/..... Cornus sanguinea b c Carpinus betulus b Crataegus laevigata b c Rubus caesius Viburnum opulus Prunus spinosa Populus canadensis D. Populetum albae*, Salicion albae, Salicetalia purpureae et Salicetea purpureae Urtica dioica c *Aegopodium podagraria Towarzysz¹ce/Accompanying Ch. Alno-Ulmion Circaea lutetiana c

9 Numer kolejny zdjêcia/successive number of relevé Gagea lutea Festuca gigantea Rumex sanguineus Plagiomnium undulatum d Fissidens taxifolius Ch. Fagetalia et Querco-Fagetea* Ficaria verna c Paris quadrifolia Ranunculus lanuginosus Stachys sylvatica Corydalis cava Scrophularia nodosa *Brachypodium sylvaticum *Epipactis helleborine r. r. *Poa nemoralis Ch. Artemisietea vulgaris Glechoma hederacea c Geum urbanum Alliaria petiolata Galium aparine Lamium maculatum Anthriscus sylvestris Impatiens parviflora Chelidonium majus Ch. Molinio-Arrhenatheretea, Phragmitetea* Deschampsia caespitosa c Dactylis glomerata Filipendula ulmaria Myosotis palustris *Carex acutiformis *Galium palustre

10 Numer kolejny zdjêcia/successive number of relevé Inne/Others Platanthera chlorantha c r r Poa annua Equisetum hyemale Athyrium filix-femina Dryopteris carthusiana Carex brizoides Equisetum sylvaticum Humulus lupulus Viola sp Brachythecium rutabulum d Oxyrrhynchium hians Oxyrrhynchium speciosum Cirriphyllum piliferum

11 Stan zachowania zbiorowisk ³êgowych i gr¹dowych rezerwatu Las M¹tawski Dwuwarstwowy podszyt jest doœæ dobrze rozwiniêty i osi¹ga zwarcie od (15) 20 do 45%, a wyj¹tkowo 60%, w obu warstwach. Tworz¹ go g³ównie Sambucus nigra i Ulmus glabra. Krzewy wyró niaj¹ce zespó³ (Euonymus europaeus, Padus avium i Ribes spicatum) wystêpuj¹ z niewielkim udzia³em. Pokrycie warstwy zielnej wynosi od 30 do 60% powierzchni. Tworz¹ j¹ gatunki diagnostyczne ³êgu wi¹zowo-jesionowego: Rubus caesius oraz geofity Ficaria verna i Gagea lutea. Z równie du ¹ obfitoœci¹ wystêpuje Aegopodium podagraria, wyró niaj¹cy dla ³êgu topolowego. Doœæ czêstymi sk³adnikami fitocenoz s¹ równie : Circaea lutetiana, Paris quadrifolia, Geum urbanum, Alliaria petiolata, Galium aparine oraz Urtica dioica (por. Tab. 2). Warstwa mszysta jest w niektórych p³atach doœæ dobrze rozwiniêta i osi¹ga nawet do 50% pokrycia. Najczêstszymi gatunkami s¹ Brachythecium rutabulum i Oxyrrhynchium hians. Fraxino-Alnetum W. Mat (Tab. 3, zdj. 1-3) Fitocenozy ³êgu jesionowo-olszowego zajmuj¹ ma³¹ powierzchniê w Lesie M¹tawskim, gdzie rozwijaj¹ siê na madach rzecznych próchnicznych (por. Knitter 2001). W drzewostanie, który w du ej czêœci pochodzi z sadzenia, przewa aj¹ Alnus glutinosa i A. incana. Osi¹gaj¹ one maksymalnie 19 m wysokoœci. W starszych fitocenozach wystêpuj¹ ponadto: Fraxinus excelsior i Ulmus glabra. Zwarcie drzewostanu wynosi do 90% (Tab. 3). Tabela 3/Table 3. Fraxino-Alnetum W. Mat Numer kolejny zdjêcia/successive number of relevé Data/Date: dzieñ/day miesi¹c/month rok/year Oddzia³ leœny/ Forest section Zwarcie warstwy drzew/density of the tree layer a (%) a (%) a (%) Zwarcie warstwy krzewów/density of the shrub layer b (%) b (%) b (%) 20-5 Pokrycie warstwy zielnej/cover of the herb layer c (%) Pokrycie warstwy mszystej/cover of the moss layer d (%) Powierzchnia zdjêcia/surface area of relevé m Drzewa i krzewy/trees and shrubs (D.*Fraxino-Alnetum) Alnus glutinosa a, a /a 4 4 2/ b, b /b +/2 1 +/. Alnus incana a, a /a 1 3./ b/b./1 +/ c. + +

12 16 Renata Afranowicz-Cieœlak Numer kolejny zdjêcia/successive number of relevé Fraxinus excelsior a, a /a b, b /b +/+ +./ c Ulmus glabra a /a.. 2/ b/b. 1/../ c.. + Quercus robur b/b./+ +/ c + +. Prunus cerasifera b.. + Rhamnus cathartica b c. +. Rubus caesius *Ribes nigrum. + 1 Crataegus monogyna +.. Cornus sanguinea. +. Sambucus nigra.. + D. Fraxino-Alnetum Lysimachia vulgaris c Galium palustre 2 +. Scutellaria galericulata +.. Lycopus europaeus. +. Iris pseudacorus.. + Ch. Alno-Ulmion*, Fagetalia et Querco-Fagetea *Festuca gigantea c *Ficaria verna Scrophularia nodosa +. + Poa nemoralis +.. Brachypodium sylvaticum. +. *Circaea lutetiana.. + Dactylis polygama.. + Ranunculus cfr. lanuginosus.. + *Rumex sanguineus.. + *Plagiomnium undulatum d +.. Towarzysz¹ce/Accompanying Ch. Phragmitetea Poa palustris c + 1. Carex acutiformis +.. Phalaris arundinacaea +.. Ch. Molinio-Arrhenatheretea Myosotis palustris c Deschampsia caespitosa Stachys palustris + +. Filipendula ulmaria +. + Juncus effusus +.. Lythrum salicaria. +. Ch. Artemisietea vulgaris Glechoma hederacea c Urtica dioica Geum urbanum + +. Anthriscus sylvestris. +.

13 Stan zachowania zbiorowisk ³êgowych i gr¹dowych rezerwatu Las M¹tawski Numer kolejny zdjêcia/successive number of relevé Inne/Others Symphytum officinale c + +. Humulus lupulus + +. Moehringia trinervia +. + Elymus repens +.. Anthoxanthum odoratum. +. Athyrium filix-femina.. + Brachythecium rutabulum d Oxyrrhynchium hians.. + Oba gatunki olsz wystêpuj¹ tak e jako podrost, jednak Alnus glutinosa jest liczniej reprezentowana. Doœæ du ym udzia³em w podszycie odznaczaj¹ siê równie pozosta³e sk³adniki drzewostanu. Ponadto sporadycznie trafiaj¹ siê: Quercus robur, Prunus cerasifera i Rhamnus cathartica. Wysokoœæ warstwy krzewów wynosi oko³o 6 m i osi¹ga ona zwarcie do 20% (por. Tab. 3). Wykszta³cenie warstwy zielnej jest bardzo zmienne w poszczególnych p³atach i wynosi od 20% do 80% pokrycia. Znacznym udzia³em iloœciowym w runie odznaczaj¹ siê gatunki z klasy Molinio-Arrhenatheretea m.in. Myosotis palustris i Deschampsia caespitosa. Domieszkê stanowi¹ równie sk³adniki z innych grup syngenetycznych oraz gatunki towarzysz¹ce, np.: Festuca gigantea i Ficaria verna, charakterystyczne dla Alno-Ulmion, a tak e Glechoma hederacea i Urtica dioica, diagnostyczne dla Artemisietea vulgaris (por. Tab. 3). Warstwa mszysta wystêpuje ze znikomym udzia³em, tworzy j¹ g³ównie Brachythecium rutabulum. Ficario-Ulmetum minoris Knapp 1942 em. J. Mat (Tab. 4, zdj. 1-25) Wspó³czeœnie fitocenozy Ficario-Ulmetum minoris dominuj¹ w rezerwacie, zajmuj¹c najwiêksz¹ jego powierzchniê. Poszczególne p³aty tego zespo³u s¹ rozmaicie wykszta³cone w zwi¹zku z antropogenicznymi zmianami warunków siedliska oraz wprowadzeniem drzew. Ficario-Ulmetum minoris typicum (Tab. 4, zdj. 1-14) Jest to wielowarstwowe zbiorowisko rozwijaj¹ce siê w przewa aj¹cej czêœci na madach rzecznych brunatnych (por. Knitter 2001). W drzewostanie górn¹ warstwê o wysokoœci oko³o 30 m buduje przewa nie Fraxinus excelsior, rzadziej Quercus robur; sporadycznie pojawia siê Acer platanoides. Osi¹ga ona od 50% do 80% zwarcia. Ni sz¹ warstwê drzew, o wysokoœci m, tworz¹ Ulmus sp. div. oraz rzadziej Fraxinus excelsior, osi¹gaj¹ce œrednio 20% zwarcia. W warstwie krzewów dominuje gatunek charakterystyczny ³êgu wi¹zowo-jesionowego Ulmus minor. Doœæ czêsto wystêpuj¹ równie Ulmus glabra, Sambucus nigra oraz Cornus sanguinea. Sporadycznie pojawia siê Carpinus betulus. Warstwa zielna, przewa nie dobrze wykszta³cona, charakteryzuje siê zmiennoœci¹ sezonow¹. Jej pokrycie wynosi œrednio 60%. Wiosn¹ masowo wystêpuje tu Ficaria verna, której towarzysz¹ Gagea lutea i Corydalis cava. Po ust¹pieniu geo-

14 18 Renata Afranowicz-Cieœlak fitów bujnie rozwija siê dwuwarstwowe runo w aspekcie letnim. Tworz¹ je g³ównie gatunki charakterystyczne syntaksonów z klas Querco-Fagetea i Artemisietea vulgaris. Du ym udzia³em w warstwie zielnej odznaczaj¹ siê: Circaea lutetiana, Geum urbanum, Galium aparine, Stachys sylvatica, Paris quadrifolia i Festuca gigantea oraz p³o ¹ce siê Galeobdolon luteum i Glechoma hederacea. W pe³ni sezonu wegetacyjnego dominuj¹ wysokie byliny: Urtica dioica i Aegopodium podagraria (por. Tab. 4). Warstwa mszysta jest na ogó³ s³abo wykszta³cona. Jedynie miejscami wiêksz¹ rolê odgrywaj¹: Oxyrrhynchium hians, Brachythecium rutabulum i Fissidens taxifolius. Ficario-Ulmetum minoris z posadzonym drzewostanem (Tab. 4, zdj ) Czêœæ drzewostanów w Lesie M¹tawskim pochodzi z posadzenia. Wprowadzone gatunki, zgodne z typem siedliska, tworz¹ fitocenozy Ficario-Ulmetum minoris z ujednoliconym wiekowo drzewostanem o uproszczonej budowie warstwowej. W drzewostanie obok dominuj¹cego Fraxinus excelsior, który czasami tworzy jednogatunkow¹ warstwê, w domieszce wystêpuj¹: Tilia cordata, Acer platanoides i Betula pendula. W wiêkszoœci p³atów z jesionem wynios³ym drzewostan jest jednowarstwowy, osi¹gaj¹cy 60-70% zwarcia, a w p³atach z brzoz¹ oko³o 45%. Wysokoœæ drzew nie przekracza 30 m. Warstwa krzewów jest przewa nie s³abo rozwiniêta lub nie wystêpuje wcale. Do czêœciej pojawiaj¹cych siê jej sk³adników nale ¹ Ulmus minor i Sambucus nigra. Zwarcie podszytu wynosi od (5) 10% w najm³odszych do 50% w najstarszych fitocenozach. Runo jest podobnie wykszta³cone jak w postaci Ficario-Ulmetum minoris typicum i pokrywa przewa nie 60-95% powierzchni. Dobrze reprezentowane s¹ gatunki diagnostyczne dla klasy Querco-Fagetea i jej ni szych jednostek (por. Tab. 4, zdj ). W p³atach z Betula pendula warstwa zielna charakteryzuje siê wystêpowaniem wysokich bylin z klasy Molinio-Arrhenatheretea, jak: Lysimachia vulgaris, Lythrum salicaria, Valeriana officinalis oraz sta³ym udzia³em Equisetum hyemale i Humulus lupulus. Warstwa mszysta pokrywa od 10% do 50% powierzchni. Dominuj¹ w niej Oxyrrhynchium hians i Brachythecium rutabulum. Stellario holosteae-carpinetum betuli Oberd (Tab. 5, zdj. 1-11) P³aty Stellario holosteae-carpinetum betuli zajmuj¹ niewielkie powierzchnie w po³udniowej czêœci Lasu M¹tawskiego. Jest to najwy ej po³o ony teren w skali ca³ego kompleksu leœnego, którego stosunki wodne zosta³y zmienione poprzez budowê wa³ów przeciwpowodziowych. W górnej warstwie drzewostanu, osi¹gaj¹cej oko³o 30 m wysokoœci, dominuj¹ Fraxinus excelsior, Quercus robur i pochodz¹cy z sadzenia Acer platanoides. Zwarcie piêtra górnego drzewostanu (a1) wynosi od 25% do 40%, a sporadycznie osi¹ga wartoœæ 80%. Natomiast drzewostan podokapowy (a2) jest zwykle bardziej zwarty 40-70%, w wyj¹tkowych wypadkach osi¹ga nawet 90%. Panuje w nim Carpinus betulus, czêœciowo wprowadzony sztucznie. Wyj¹tkowo wystêpuj¹ Crataegus rhipidophylla, Sambucus nigra i Ulmus minor.

15 Stan zachowania zbiorowisk ³êgowych i gr¹dowych rezerwatu Las M¹tawski... 19

16 20 Renata Afranowicz-Cieœlak

17 Stan zachowania zbiorowisk ³êgowych i gr¹dowych rezerwatu Las M¹tawski... 21

18 22 Renata Afranowicz-Cieœlak

19 Tabela 5. Stellario holosteae-carpinetum betuli ficarietosum (A) i Stellario holosteae-carpinetum betuli wariant z Carex brizoides (B) Table 5. Stellario holosteae-carpinetum betuli ficarietosum (A) and Stellario holosteae-carpinetum betuli variant with Carex brizoides (B) A B Numer kolejny zdjêcia/successive number of relevé Data/Date: dzieñ/day miesi¹c/month rok/year Oddzia³ leœny/ Forest section Zwarcie warstwy drzew/density of the tree layer a (%) a (%) Zwarcie warstwy krzewów/density of the shrub layer b (%) b (%) b (%) Pokrycie warstwy zielnej/cover of the herb layer c (%) Pokrycie warstwy mszystej/cover of the moss layer d (%) Powierzchnia zdjêcia/surface area of relevé m Drzewa i krzewy/trees and shrubs (Ch.* reg. Stellario holosteae-carpinetum betuli) *Carpinus betulus a/a./4./5./4./2./3 2/3 1/3./4../4 1/ b, b/b....../1 +/.../ c Fraxinus excelsior a, a/a.. 2/+ 2/. 3/. 2/1 2/.. 2/. 1/. 3/ b c Quercus robur a, a/a 2/. 2/. 2/. 2/. 2/... 4/.. 3/. 2/ c Acer platanoides a, a/a. 2/../1./2 1/+..../3../ b/b...../ / c Tilia cordata a /a.... 1/. 3/ c Betula pendula a Betula pubescsens a/a /1.....

20 A B Numer kolejny zdjêcia/successive number of relevé Ulmus minor a b, b/b +.. 1/ /. + Ulmus minor c Ulmus glabra a b/b..../+.. +/... +/ c Ulmus laevis a b/b.... +/ c Malus sylvestris a /b / Sambucus nigra b, b/b 1.../1./+... / c Crataegus laevigata b, b/b c Crataegus curvisepala b/b.... +/+. +/.../ c *Corylus avellana b/b / c Padus avium b/b.... +/../ c Rubus caesius Euonymus europaeus Ribes spicatum Populus alba Rhamnus cathartica Ch.* Stellario holosteae-carpinetum betuli et Carpinion betuli Ficaria verna c Gagea lutea Dactylis polygama *Stellaria holostea Fissidens taxifolius (lok.) d

21 A B Numer kolejny zdjêcia/successive number of relevé Ch. Alno-Ulmion Circaea lutetiana c Festuca gigantea Rumex sanguineus Plagiomnium undulatum d Ch. Fagetalia Galeobdolon luteum c Ranunculus lanuginosus Stachys sylvatica Corydalis cava Polygonatum multiflorum Anemone ranunculoides Carex sylvatica Paris quadrifolia Scrophularia nodosa Ch. Querco-Fagetea Aegopodium podagraria c Anemone nemorosa Adoxa moschatelina Brachypodium sylvaticum Poa nemoralis Towarzysz¹ce/Accompanying Ch. Artemisietea vulgaris Glechoma hederacea c Alliaria petiolata Galium aparine Urtica dioica Geum urbanum Lamium maculatum Impatiens parviflora Anthriscus sylvestris Lapsana communis

22 A B Numer kolejny zdjêcia/successive number of relevé Geranium robertianum Solidago gigantea Inne/Others Dactylis glomerata c Equisetum sylvaticum Veronica officinalis Stellaria media Carex brizoides Veronica hederifolia Deschampsia caespitosa Convallaria majalis Equisetum hyemale Elymus repens Moehringia trinervia Carex riparia Poa palustris Melandrium rubrum Brachythecium rutabulum d Oxyrrhynchium hians Oxyrrhynchium speciosum

23 Stan zachowania zbiorowisk ³êgowych i gr¹dowych rezerwatu Las M¹tawski Warstwa zielna jest bogata pod wzglêdem florystycznym i dobrze wykszta³cona przez ca³y sezon wegetacyjny. Wiosn¹ masowo pojawiaj¹ siê w niej geofity, g³ównie: Ficaria verna i Gagea lutea, a zw³aszcza Corydalis cava w barwnych odmianach, od bia³ej do ciemnopurpurowej. Taki sk³ad gatunkowy wskazuje na podzespó³ Stellario holosteae-carpinetum betuli ficarietosum. Po ust¹pieniu roœlin aspektu wiosennego, wczesnym latem przewa aj¹: Galeobdolon luteum, Circaea lutetiana, Festuca gigantea, Carex sylvatica i in. W pe³ni sezonu wegetacyjnego w runie dominuj¹: Aegopodium podagraria, Rubus caesius i Ranunculus lanuginosus. Z gatunków charakterystycznych zespo³u niezbyt czêsto wystêpuj¹ Stellaria holostea i Dactylis polygama, nieosi¹gaj¹ce jednak du ej iloœciowoœci (Tab. 5). W warstwie mszystej, która jest s³abo rozwiniêta, najczêstsze s¹ Brachythecium rutabulum i Oxyrrhynchium hians, natomiast stosunkowo rzadko wystêpuje Fissidens taxifolius. Szczególn¹ uwagê nale y zwróciæ na masowy udzia³ Carex brizoides w runie niektórych fitocenoz charakteryzuj¹cych siê posadzonym drzewostanem jesionowo-dêbowym. Te p³aty zosta³y zaklasyfikowane jako Stellario holosteae-carpinetum betuli wariant z Carex brizoides. Pod wzglêdem sk³adu gatunkowego oraz zwarcia warstwy drzew i krzewów nie ró ni¹ siê one od s¹siaduj¹cych p³atów gr¹dowych opisanych powy ej. Jedynie runo w aspekcie letnim jest lepiej rozwiniête i ma trawiast¹ fizjonomiê. W czêœci p³atów prawie po³owê powierzchni pokrywa turzyca dr ¹czkowata (Tab. 5, zdj. 9-11). 3. Podsumowanie i dyskusja W przesz³oœci na terenie u³aw Wiœlanych dominowa³y zbiorowiska ³êgowe. Wœród nich istotn¹ rolê, zw³aszcza w pobli u du ych cieków, odgrywa³y ³êgi wierzbowo-topolowe (Wojterski i in. 1994). Ten typ ³êgu, który wed³ug dawnej nomenklatury syntaksonomicznej okreœlany by³ jako Salici-Populetum, zachowa³ siê w Lesie M¹tawskim jedynie na niewielkich powierzchniach. Fitocenozy Salici-Populetum, nierzadko fragmentarycznie wykszta³cone, notowane by³y równie w innych dolinach rzek ni owych (Faliñski, Faliñska 1965; Kêpczyñski, Wilkoñ-Michalska 1967; Olaczek 1972; Borysiak 1990, 2002). Badane wspó³czeœnie jego p³aty, maj¹ce postaæ zdegenerowan¹, zaklasyfikowano zgodnie z propozycj¹ Matuszkiewicza (2001) do dwóch zespo³ów: Salicetum albo-fragilis i Populetum albae. Rozmieszczenie tych zbiorowisk w omawianym kompleksie zwi¹zane jest z wystêpowaniem odpowiednich warunków siedliskowych i naturalnym pochodzeniem wierzb oraz topól. Fitocenozy Salicetum albo-fragilis maj¹ postaæ silnie zniekszta³con¹, z drzewostanem rozluÿnionym na skutek wydzielania siê wierzb. Ich sk³ad florystyczny warstwy zielnej w p³atach wy ej po³o onych odznacza siê udzia³em gatunków diagnostycznych dla Ficario-Ulmetum minoris. Œwiadczy to o tendencji do przekszta³cenia siê ³êgu wierzbowego w ³êg wi¹zowo-jesionowy, co obserwowa³ ju Jelinowski (1969). W fitocenozach ni ej po³o onych czêstymi komponentami s¹

24 28 Renata Afranowicz-Cieœlak gatunki siedlisk podmok³ych z klas Phragmitetea i Molinio-Arrhenatheretea. Ten sk³ad gatunkowy nawi¹zuje do Salicetum albo-fragilis rorippetosum, wyró nianego przez Borysiak (1990). W niniejszym opracowaniu wyró niono zespó³ Salicetum albo-fragilis na podstawie sk³adu florystycznego, choæ wg Mieñko (2001a, b) jest to degeneracyjna postaæ ³êgu wi¹zowo-jesionowego z udzia³em Salix alba i S. fragilis oraz obecnoœci¹ gatunków olsowych w drzewostanie. Nadrzeczny ³êg topolowy jest typowym zbiorowiskiem dla dolin wielkich rzek (por. Borysiak 1994; Matuszkiewicz 2001). Na badanym terenie wystêpuj¹ fitocenozy ³êgu topolowego Populetum albae, które nawi¹zuj¹ do Ficario-Ulmetum minoris. Zgodne jest to z czêstym kierunkiem sukcesji p³atów tego zespo³u, tj. przekszta³caniem siê w ³êg wi¹zowo-jesionowy (Matuszkiewicz 2001). Znajduje to potwierdzenie w fizjonomii zbiorowiska i jego sk³adzie florystycznym, zw³aszcza e w dobrze rozwiniêtej warstwie krzewów znaczny udzia³ maj¹ wi¹zy, a w warstwie zielnej czêste s¹ gatunki charakterystyczne Ficario-Ulmetum minoris (por. Tab. 2). Cech¹ wyró niaj¹c¹ niektóre p³aty jest obecnoœæ pomnikowych okazów Populus alba, których wiek szacowany jest na 170 lat (por. Mieñko 2001a). S¹ to naturalne ostoje tego gatunku na u³awach Wiœlanych (por. Browicz, Gostyñska-Jakuszewska 1970). Siedliska dogodne dla rozwoju ³êgu jesionowo-olszowego wystêpuj¹ na niewielkim obszarze u³aw Wiœlanych (Wojterski i in. 1994). W rezerwacie Las M¹tawski odnotowano niewielkie p³aty ³êgu jesionowo-olszowego, którego wczesne stadium rozwojowe z m³odym drzewostanem zosta³o udokumentowane zdjêciami fitosocjologicznymi przez Jelinowskiego (1969). Wspó³czeœnie zbiorowisko wystêpuje w postaci starszych fitocenoz z czêœciowo wydzielaj¹cymi siê olchami (por. Tab. 3). Za wyró nieniem tego zespo³u przemawia znaczny udzia³ gatunków diagnostycznych dla Fraxino-Alnetum oraz Phragmitetea i Molinio-Arrhenatheretea. Na u³awach Wiœlanych najszerzej rozpowszechnione by³y w przesz³oœci ³êgi wi¹zowo-jesionowe, których udzia³ powierzchniowy na przestrzeni wieków uleg³ znacznemu zmniejszeniu. Wspó³czeœnie najwiêksz¹ powierzchniê zajmuje on w Lesie M¹tawskim, gdzie reprezentowany jest przez rozmaite postaci rozwojowe fitocenoz. Typowo wykszta³cone p³aty Ficario-Ulmetum minoris wystêpuj¹ tu jeszcze doœæ czêsto. Jest to stosunkowo trwa³e zbiorowisko, chocia niektóre p³aty po³o one w podsuszonych miejscach wykazuj¹ nawi¹zania florystyczne do yznych gr¹dów ni owych. W drzewostanie wiêkszoœci p³atów ³êgu wi¹zowo-jesionowego dobrze odnawia siê Ulmus minor i pozosta³e gatunki wi¹zów. W warstwie zielnej diagnostyczne komponenty zespo³u Ficario-Ulmetum minoris wystêpuj¹ nadal z du ¹ sta³oœci¹ i obfitoœci¹ (por. Tab. 4). Runo jest podobnie wykszta³cone w postaci Ficario-Ulmetum minoris typicum i w postaci z posadzonym drzewostanem. Ró nicê stanowi wiêkszy udzia³ iloœciowy Aegopodium podagraria, Galium aparine, Equisetum hyemale i Humulus lupulus w fitocenozach z wprowadzonym drzewostanem. Zdaniem Buga³y (1960) Ficario-Ulmetum minoris jest tutaj zbiorowiskiem zastêpczym, które wykszta³ci³o siê z Salici-Populetum pod wp³ywem zmian warunków wodnych. Odmienne stanowisko

25 Stan zachowania zbiorowisk ³êgowych i gr¹dowych rezerwatu Las M¹tawski reprezentuje Mieñko (2001a), który uwa a, e ³êg wi¹zowo-jesionowy jest zbiorowiskiem wyjœciowym, ulegaj¹cym przekszta³ceniu w kierunku gr¹du na skutek eliminacji wiosennych zalewów powierzchniowych. W przesz³oœci lasy dêbowo-grabowe wystêpowa³y w najwy ej wyniesionych partiach u³aw Wiœlanych (por. Mager 1960), a obecnie odgrywaj¹ znikom¹ rolê przestrzenn¹ (Jutrzenka-Trzebiatowski 1991). Fitocenozy Stellario holosteae-carpinetum betuli, stwierdzone w rezerwacie Las M¹tawski powsta³y na drodze naturalnej sukcesji z Ficario-Ulmetum minoris, a czêœciowo przy wspó³udziale cz³owieka, polegaj¹cym na wprowadzeniu drzew oraz przekszta³ceniu warunków wodnych po wybudowaniu wa³ów ochronnych, które doprowadzi³y do eliminacji wiosennego zalewu wodami rzecznymi (por. Mieñko 2001a). Podobne zmiany siedlisk ³êgowych w gr¹dowe w nastêpstwie odwodnienia obserwowano w innych dolinach rzecznych (Buliñski 1980; Macicka, Wilczyñska 1993; Herbich 1994). W badanych fitocenozach najistotniejsz¹ rolê odgrywaj¹ taksony charakterystyczne dla ³êgów i gr¹dów, które s¹ przynale ne do klasy Querco-Fagetea. Udzia³ gatunków nieleœnych wzrasta w p³atach, gdzie woda okresowo zalega na powierzchni gleby, np. w ³êgu wierzbowym stwierdzono wystêpowanie hydrofitów (por. Tab. 1, zdj. 1-2), czy w fitocenozach z nasadzonym drzewostanem, np. w ³êgu wi¹zowo-jesionowym z brzoz¹ brodawkowat¹ (por. Tab. 4, zdj ) istotn¹ rolê odgrywaj¹ sk³adniki diagnostyczne dla Artemisietea vulgaris. Zw³aszcza obecnoœæ Solidago gigantea œwiadczy o przeœwietleniu drzewostanu. Wspó³czeœnie na szerok¹ skalê obserwuje siê proces rozprzestrzeniania siê gatunków obcego pochodzenia w zbiorowiskach leœnych (Jakubowska-Gabara, Zieliñska 2003; Ratyñska 2003; Za³uski, Paszek 2003; Chmura 2004; Chmura, Sierka 2006; Stêpieñ 2009). W fitocenozach ³êgowych i gr¹dowych omawianego rezerwatu ich udzia³ jest przewa nie znikomy (por. Tab. 1-5). Pojedyncze egzemplarze Prunus cerasifera stwierdzono w warstwie krzewów (por. Tab. 3), a w warstwie zielnej z niewielk¹ iloœciowoœci¹ notowano Impatiens parviflora (por. Tab. 2, 4, 5), Conyza canadensis (por. Tab. 1) i Populus canadensis (por. Tab. 2). Masowe wystêpowanie Solidago gigantea obserwowano jedynie w p³acie z rozluÿnionym drzewostanem ³êgu wi¹zowo-jesionowego (por. Tab. 4, zdj. 25). Analizy struktury i sk³adu florystycznego badanych fitocenoz ³êgowych i gr¹dowych wskazuj¹ na utrzymywanie siê cech znamiennych dla tych typów lasów, zw³aszcza dla Stellario holosteae-carpinetum betuli i Ficario-Ulmetum minoris, przy czym niepokoj¹ce jest zamieranie jesionu wynios³ego. Najbardziej zagro- one jest istnienie ³êgów wierzbowych i topolowych, których p³aty aktualnie s¹ ju znacznie przekszta³cone i postêpuje w nich wypadanie starych osobników wierzby bia³ej i topoli bia³ej przy braku odnowienia w ni szych warstwach (por. Tab. 1, 2). Ponadto zagro eniem dla ³êgów i gr¹dów badanego obiektu s¹ czynniki, które powoduj¹ degeneracjê tego typu zbiorowisk w skali kraju, takie jak: zmiana warunków wodnych czy inwazja obcych gatunków roœlin (Matuszkiewicz 2007a, b). W celu przywrócenia zalewu powierzchniowego i regeneracji fitocenoz ³êgowych badanego obiektu przedstawiono koncepcje dzia³añ ochron-

26 30 Renata Afranowicz-Cieœlak nych polegaj¹cych np. na kontrolowaniu nawadniania terenu przez urz¹dzenia hydrotechniczne lub na zmianach w obwa³owaniu terenu (PRO-LAS 2007). adne jednak z zaproponowanych rozwi¹zañ nie zosta³o dotychczas zrealizowane. Ponadto nieznany jest termin i zakres jakichkolwiek dzia³añ ochrony czynnej w tym rezerwacie, st¹d niemo liwe jest przewidzenie kierunku i natê- enia zmian jego fitocenoz w przysz³oœci, nie wiadomo, czy bêdzie postêpowa³o dalsze gr¹dowienie czy te nast¹pi regeneracja ³êgów. 4. Wnioski Przemiany roœlinnoœci Lasu M¹tawskiego zwi¹zane s¹ z antropogenicznymi przekszta³ceniami warunków wodnych na skutek ustania zalewów powierzchniowych po utworzeniu wa³ów przeciwpowodziowych. Szeroko rozpowszechnione w przesz³oœci w Lesie M¹tawskim ³êgi wierzbowy i topolowy obecnie ograniczone s¹ do niewielkich powierzchni, a najtrwalsze s¹ fitocenozy Ficario- Ulmetum minoris. Czêœæ z nich jest typowo wykszta³cona, natomiast w niektórych zaburzona jest struktura w sk³adzie drzewostanu i warstwy zielnej czy te zaznacza siê proces gr¹dowienia. Literatura BORYSIAK J Zespó³ ³êgu wierzbowo-topolowego: Salici-Populetum R. Tx Meijer Drees 1936 p. p. w dolinach rzek ni owych Polski. W: BIA OBOK S. (red.), Wierzby Salix alba L., Salix fragilis L. Inst. Dendr. PAN, PWN, Warszawa-Poznañ, s BORYSIAK J Struktura aluwialnej roœlinnoœci l¹dowej œrodkowego i dolnego biegu Warty. Wyd. Nauk. UAM, Ser. Biologia 52: BORYSIAK J Szata roœlinna biotopów l¹dowych Parku Krajobrazowego Doliny Dolnej Odry. W: JASNOWSKA J. (red.), Dolina Dolnej Odry. Monografia przyrodnicza parku krajobrazowego. Szczeciñskie Towarzystwo Naukowe, Szczecin, s BUGA A W Krytyczny przegl¹d odmian geograficznych i mieszañców Populus alba L. oraz studia nad tym gatunkiem w dolinie Wis³y. Arbor. kórnickie 5: BULIÑSKI M Zespo³y leœne doliny rzeki Reknicy na Pojezierzu Kaszubskim. Zesz. Nauk. Wydz. BGiNoZ UG, Biol. 2: CHMURA D Penetration and naturalization of alien invasive plants (neophytes) in woodlands of the Silesian Upland (Poland). Nat. Conserv. 60(3): CHMURA D., SIERKA E Relation between invasive plant and species richness of forest floor vegetation: A study of Impatiens parviflora DC. Pol. J. Ecol. 54(3): FALIÑSKI J. B., FALIÑSKA K Szata roœlinna rezerwatu krajobrazowego Dolina rzeki Wa³szy (Wzniesienia Górowskie). Mater. Zak³. Fitosoc. Stosow. UW 7: HERBICH J Przestrzenno-dynamiczne zró nicowanie roœlinnoœci dolin w krajobrazie m³odoglacjalnym na przyk³adzie Pojezierza Kaszubskiego. Monogr. Bot. 76: HOSZOWSKI S Lustracja województw malborskiego i che³miñskiego GTN, Gdañsk.

27 Stan zachowania zbiorowisk ³êgowych i gr¹dowych rezerwatu Las M¹tawski HOSZOWSKI S Lustracja województw malborskiego i che³miñskiego GTN, Gdañsk. JAKUBOWSKA-GABARA J., ZIELIÑSKA K Synanthropic plants in the forest vegetation of Bolimów Nature Park. W: ZAJ C A., ZAJ C M., ZEMANEK B. (eds.), Phytogeographical problems of synanthropic plants. Institute of Botany, Jagiellonian University, Cracow, s JELINOWSKI T Roœlinnoœæ Lasu M¹tawskiego na u³awach. Acta Biol. Med., Soc. Sci. Gedan. 14: JOPKIEWICZ K., ADAMCZEWSKI K Drzewa i krzewy u³aw. Przyrodniczo-techniczne uwarunkowania rozwoju u³aw. Materia³y na sesjê naukow¹. NOT, Elbl¹g, s JUTRZENKA-TRZEBIATOWSKI A Zbiorowiska leœne i zaroœlowe u³aw. W: NOWICKI J. (red.), Rozpoznanie i ochrona ekosystemów. Artyku³y i doniesienia naukowe opracowane w ramach resortowego programu badawczo-rozwojowego nr 28 pt.: Doskonalenie technologii i organizacji produkcji rolniczej na u³awach". Koordynacja u³awski Oddzia³ IMUZ w Elbl¹gu. Wyd. IMUZ-ART, Falenty/Elbl¹g-Olsztyn, s KÊPCZYÑSKI K., WILKOÑ-MICHALSKA J Stosunki florystyczno-fitosocjologiczne rezerwatów Wielka Kêpa Ostromecka i Las Mariañski. Stud. Soc. Sci. Torun., sec. D, 7(6): KNITTER R (mscr.). Charakterystyka przyrodnicza rezerwatu M¹tawski Las. W: Dokumentacja przyrodnicza projektowanego rezerwatu M¹tawski Las (rezerwaty M¹tawy i Las ³êgowy nad Nogatem oraz ich poszerzenie), Gdañsk. MACICKA T., WILCZYÑSKA W Aktualna roœlinnoœæ doliny œrodkowej Odry i jej zagro enia. W: TOMIA OJÆ L. (red.), Ochrona przyrody i œrodowiska w dolinach nizinnych rzek Polski. Inst. Ochr. Przyr., Kraków, s MAGER F Der Wald in Altpreussen als Wirtschaftsraum Böhlauhlau Verlag, Köln-Granz, 328 ss. MATUSZKIEWICZ J. M Zespo³y leœne Polski. PWN, Warszawa, 358 ss. MATUSZKIEWICZ J. M. 2007a. Ogólne kierunki zmian w zbiorowiskach leœnych Polski. Ich przyczyny oraz prognoza przysz³ych kierunków rozwojowych. W: MATUSZKIEWICZ J. M. (red.), Geobotaniczne rozpoznanie tendencji rozwojowych zbiorowisk leœnych w wybranych regionach Polski. Monogr. IGiPZ PAN 8: MATUSZKIEWICZ J. M. 2007b. Zmiany w gr¹dach, borach mieszanych i ³êgach jesionowo- -olszowych Puszczy Bia³owieskiej. W: MATUSZKIEWICZ J. M. (red.), Geobotaniczne rozpoznanie tendencji rozwojowych zbiorowisk leœnych w wybranych regionach Polski. Monogr. IGiPZ PAN 8: MATUSZKIEWICZ W Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roœlinnych Polski. PWN, Warszawa, 537 ss. MIEÑKO W. 2001a (mscr.). Charakterystyka zbiorowisk roœlinnych. W: Dokumentacja przyrodnicza projektowanego rezerwatu M¹tawski Las (rezerwaty M¹tawy i Las ³êgowy nad Nogatem oraz ich poszerzenie), Gdañsk. MIEÑKO W. 2001b (mscr.). Stan zbadania i wykorzystania obiektu. W: Dokumentacja przyrodnicza projektowanego rezerwatu M¹tawski Las (rezerwaty M¹tawy i Las ³êgowy nad Nogatem oraz ich poszerzenie), Gdañsk. MIREK Z., PIÊKOŒ-MIRKOWA H., ZAJ C A., ZAJ C M Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roœlin naczyniowych Polski. W: MIREK Z. (red.), Biodiversity of Poland. Ró norodnoœæ biologiczna Polski. 1: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, Kraków.

28 32 Renata Afranowicz-Cieœlak OCHYRA R., ARNOWIEC J., BEDNAREK-OCHYRA H Census catalogue of Polish mosses. Katalog mchów Polski. W: MIREK Z. (red.), Biodiversity of Poland. Ró norodnoœæ biologiczna Polski. 3: Polish Academy of Sciences, Institute of Botany, Kraków. OLACZEK R Formy antropogenicznej degeneracji leœnych zbiorowisk roœlinnych w krajobrazie rolniczym Polski Ni owej. Uniwersytet ódzki, ódÿ, 170 ss. PAW OWSKI B Sk³ad i budowa zbiorowisk roœlinnych oraz metody ich badania. W: SZAFER W., ZARZYCKI K. (red.), Szata roœlinna Polski. 1: Wyd. 3. PWN, Warszawa. PRO-LAS WEREMIJEWICZ I WSPÓLNICY SP. J (mscr.). Plan ochrony rezerwatu przyrody Las M¹tawski na okres Bia³ystok, 138 ss. RATYÑSKA H Szata roœlinna jako wyraz antropogenicznych przekszta³ceñ krajobrazu na przyk³adzie zlewni rzeki G³ównej (œrodkowa Wielkopolska). Akademia Bydgoska im. Kazimierza Wielkiego, Bydgoszcz, 392 ss. ROZPORZ DZENIE nr 2/2005 Wojewody Pomorskiego z dnia 12 stycznia 2005 w sprawie uznania za rezerwat przyrody Las M¹tawski. STÊPIEÑ E Alien plant species in the protected landscape area of the Odra river meanders: habitat preferences and threats. Biodiv. Res. Conserv. 15: SULMA T., JELINOWSKI T Rezerwaty ³êgowe w Lesie M¹tawskim na u³awach. Ochr. Przyr. 30: WOJTERSKI T., WOJTERSKA H., WOJTERSKA M Podzia³ geobotaniczny Pomorza Gdañskiego na podstawie map potencjalnej roœlinnoœci naturalnej, potencjalnych fitokompleksów krajobrazowych i krajobrazów roœlinnych. Bad. Fizjogr. Pol. Zach., Botanika 43: ZA USKI T., PASZEK I Anthropophytes in flora of the forest complex of the Górzno- Lidzbark Landscape Park. W: ZAJ C A., ZAJ C M., ZEMANEK B. (eds.), Phytogeographical problems of synanthropic plants. Institute of Botany, Jagiellonian University, Cracow, s