Prawo celne Prawo dewizowe. Anna Zięba, doradca podatkowy

Transkrypt

1 Prawo celne Prawo dewizowe Anna Zięba, doradca podatkowy

2 PRAWO DEWIZOWE

3 1. Definicja rezydenta w rozumieniu ustawy - Prawo dewizowe. Rezydent: Osoba fizyczna mające miejsce zamieszkania w kraju oraz osoba prawna mające siedzibę w kraju, a także inne podmioty mające siedzibę w kraju, posiadające zdolność zaciągania zobowiązań i nabywania praw we własnym imieniu; znajdujące się w kraju oddziały, przedstawicielstwa i przedsiębiorstwa utworzone przez nierezydentów, polskie przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy konsularne i inne polskie przedstawicielstwa oraz misje specjalne, korzystające z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych lub konsularnych;

4 2. Definicja nierezydenta w rozumieniu ustawy - Prawo dewizowe. Nierezydent: osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania za granicą oraz osoba prawna mająca siedzibę za granicą, a także inne podmioty mające siedzibę za granicą, posiadające zdolność zaciągania zobowiązań i nabywania praw we własnym imieniu; znajdujące się za granicą oddziały, przedstawicielstwa i przedsiębiorstwa utworzone przez rezydentów, obce przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy konsularne i inne obce przedstawicielstwa oraz misje specjalne i organizacje międzynarodowe, korzystające z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych lub konsularnych;

5 3. Definicja wartości dewizowej w rozumieniu ustawy - Prawo dewizowe. wartościami dewizowymi są: zagraniczne środki płatnicze - waluty obce (tj. znaki pieniężne (banknoty i monety) będące poza krajem prawnym środkiem płatniczym, a także wycofane z obiegu, lecz podlegające wymianie; na równi z walutami obcymi traktuje się wymienialne rozrachunkowe jednostki pieniężne stosowane w rozliczeniach międzynarodowych, w szczególności jednostkę rozrachunkową Międzynarodowego Funduszu Walutowego (SDR); - dewizy (papiery wartościowe i inne dokumenty pełniące funkcję środka płatniczego, wystawione w walutach obcych) złoto dewizowe i platyna dewizowa (tj. złoto i platyna w stanie nieprzerobionym oraz w postaci sztab, monet bitych po 1850 r., a także półfabrykatów, z wyjątkiem stosowanych w technice dentystycznej; złotem dewizowym i platyną dewizową są również przedmioty ze złota i platyny zazwyczaj niewytwarzane z tych kruszców);

6 4. Definicja obrotu dewizowego z zagranicą. Obrót dewizowy z zagranicą to: zawarcie umowy lub dokonanie innej czynności prawnej, powodującej lub mogącej powodować dokonywanie między rezydentem i nierezydentem rozliczeń pieniężnych lub przeniesienie między rezydentem i nierezydentem własności wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, a także wykonywanie takich umów lub czynności, zawarcie umowy lub dokonanie innej czynności prawnej, powodującej lub mogącej powodować przeniesienie między rezydentami rzeczy lub prawa, których nabycie nastąpiło w obrocie dewizowym z zagranicą, a także wykonywanie takich umów, dokonywanie wywozu, przekazywanie oraz wysyłanie za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, a także dokonywanie ich przywozu, przekazywanie oraz nadsyłanie z zagranicy do kraju;

7 5. Definicja obrotu wartościami dewizowymi w kraju. Obrót wartościami dewizowymi w kraju to: zawarcie umowy lub dokonanie innej czynności prawnej powodującej lub mogącej powodować dokonywanie w kraju między rezydentami lub między nierezydentami rozliczeń w walutach obcych albo przeniesienie w kraju między rezydentami lub między nierezydentami własności wartości dewizowych, a także wykonywanie takich umów lub czynności;

8 6. Zakres i podstawowe zasady kontroli wykonywanej przez NBP na podstawie ustawy Prawo dewizowe. Zakres kontroli: Kontrola udzielonych indywidualnych zezwoleń dewizowych; Kontrola działalności kantorowej; Kontrola wykonywania przez rezydentów dokonujących obrotu dewizowego oraz przedsiębiorców wykonujących działalność kantorową przekazywania NBP danych w zakresie niezbędnym do sporządzania bilansu płatniczego oraz międzynarodowej pozycji inwestycyjnej Kontrola wykonywana jest przez Prezesa NBP Zakres kontroli: Czy korzystanie z udzielonego zezwolenia dewizowego odbywa się zgodnie z jego warunkami; Czy przedsiębiorca wykonuje działalność kantorową zgodnie z warunkami określonymi w ustawie i przepisach szczególnych wydanych na jej podstawie; Czy obowiązek przekazywania danych jest wykonywany przez rezydentów oraz przedsiębiorców wykonujących działalność kantorową, oraz czy dane przekazywane w wykonaniu tego obowiązku są zgodne ze stanem faktycznym;

9 6. Zakres i podstawowe zasady kontroli wykonywanej przez NBP na podstawie ustawy Prawo dewizowe. Do kontroli wykonywanej przez NBP stosuje się przepisy rozdziału 5 Prawa przedsiębiorców (ograniczenia kontroli) Kontrolerzy: Pracownicy NBP Miejsce kontroli: Siedziba jednostki kontrolowanej / kontrolowanego przedsiębiorcy lub Siedziba NBP Rozpoczęcie kontroli: Okazanie legitymacji służbowej i doręczenie upoważnienia Obowiązki kontrolowanych: Zapewnienie warunków niezbędnych do sprawnego przeprowadzenia kontroli, a także dostępu do całej dokumentacji związanej z zakresem kontroli. udzielanie ustnych i pisemnych wyjaśnień oraz sporządzanie zestawień i obliczeń, w zakresie przeprowadzanej kontroli.

10 6. Zakres i podstawowe zasady kontroli wykonywanej przez NBP na podstawie ustawy Prawo dewizowe. Prawa kontrolerów: wstęp do obiektów i pomieszczeń kontrolowanej jednostki w obecności jej przedstawiciela; poruszania się po terenie kontrolowanej jednostki bez obowiązku posiadania przepustki. Kontrolerzy, w związku z przeprowadzaniem kontroli w jednostce kontrolowanej, nie mogą być poddani rewizji osobistej. Zakończenie kontroli Protokół Sprawozdanie (gdy kontrola w siedzibie NBP) Zalecenia pokontrolne: W przypadku stwierdzenia w wyniku przeprowadzonej kontroli nieprawidłowości, Prezes NBP przekazuje kontrolowanej jednostce zalecenia pokontrolne Kierownik kontrolowanej jednostki jest obowiązany, w terminie 30 dni od dnia otrzymania zaleceń pokontrolnych, poinformować w formie pisemnej jednostkę organizacyjną NBP, wykonującą kontrolę, o działaniach podjętych w celu wykonania zaleceń pokontrolnych.

11 7. Podstawowe warunki podejmowania i prowadzenia działalności kantorowej. Warunki podejmowania działalności kantorowej: Wpis do rejestru prowadzonego przez Prezesa NBP (działalność może być prowadzona w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej) Niekaralność (brak skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo skarbowe albo za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej) Fachowe przygotowanie do prowadzonej działalności (ukończenie kursu udokumentowane świadectwem lub praca w banku przez co najmniej rok, na stanowisku bezpośrednio związanym z obsługą transakcji walutowych, udokumentowaną świadectwem pracy, oraz znajomość przepisów ustawy regulujących działalność kantorową, potwierdzoną złożonym oświadczeniem). Obowiązek zawiadomienia w formie pisemnej Prezesa NBP o podjęciu działalności kantorowej w terminie 7 dni

12 7. Podstawowe warunki podejmowania i prowadzenia działalności kantorowej. Warunki prowadzenia działalności kantorowej lokal i jego wyposażenie muszą spełniać warunki techniczne i organizacyjne niezbędne do bezpiecznego i prawidłowego wykonywania czynności bezpośrednio związanych z działalnością kantorową; Obowiązek prowadzenia, w godzinach działalności kantoru, ciągłego kupna i sprzedaży wartości dewizowych, będących przedmiotem obrotu; prowadzenie na bieżąco, w sposób trwały i ciągły oraz zgodny z przepisami, ewidencji wszystkich operacji powodujących zmianę stanu wartości dewizowych i waluty polskiej; wydawanie, w sposób zgodny z przepisami, dowodów kupna i sprzedaży, imiennych lub na okaziciela, przy każdej umowie kupna lub sprzedaży wartości dewizowych, będących przedmiotem obrotu;

13 8. Rodzaje ograniczeń dewizowych. Ograniczeniom podlega: wywóz, wysyłanie oraz przekazywanie przez rezydentów do krajów trzecich krajowych lub zagranicznych środków płatniczych, z przeznaczeniem na podjęcie lub rozszerzenie w tych krajach działalności gospodarczej, w tym na nabycie nieruchomości na potrzeby tej działalności, z wyjątkiem przekazywania do krajów trzecich krajowych lub zagranicznych środków płatniczych na pokrycie kosztów działalności polegającej na bezpośrednim świadczeniu usług w wykonaniu zawartej umowy lub promocji i reklamie działalności gospodarczej prowadzonej przez rezydenta w kraju; zbywanie w kraju przez nierezydentów z krajów trzecich, a także przez organizacje międzynarodowe, do których nie należy Polska (bezpośrednio, jak i za pośrednictwem innych podmiotów): - papierów wartościowych dłużnych o terminie wykupu krótszym niż rok, z wyjątkiem nabytych w kraju, - wierzytelności i innych praw, których wykonywanie następuje poprzez dokonywanie rozliczeń pieniężnych, z wyjątkiem nabytych w kraju lub powstałych w obrocie z rezydentami w zakresie niewymagającym zezwolenia dewizowego;

14 8. Rodzaje ograniczeń dewizowych. Ograniczeniom podlega: nabywanie przez rezydentów (pośrednio lub bezpośrednio) - udziałów i akcji w spółkach mających siedzibę w krajach trzecich, - jednostek uczestnictwa w funduszach zbiorowego inwestowania mających siedzibę w krajach trzecich, - papierów wartościowych dłużnych wyemitowanych bądź wystawionych przez nierezydentów z krajów trzecich, - wartości dewizowych zbywanych przez nierezydentów z krajów trzecich, w zamian za inne wartości dewizowe lub krajowe środki płatnicze, - wierzytelności i innych praw, których wykonywanie następuje poprzez dokonywanie rozliczeń pieniężnych, zbywanych przez nierezydentów z krajów trzecich; zbywanie przez rezydentów (pośrednio lub bezpośrednio) w krajach trzecich: - papierów wartościowych dłużnych o terminie wykupu krótszym niż rok, z wyjątkiem nabytych w tych krajach na podstawie zezwolenia dewizowego, - wierzytelności i innych praw, których wykonywanie następuje poprzez dokonywanie rozliczeń pieniężnych, z wyjątkiem nabytych w tych krajach na podstawie zezwolenia dewizowego lub powstałych w obrocie z nierezydentami z krajów trzecich w zakresie niewymagającym zezwolenia dewizowego;

15 8. Rodzaje ograniczeń dewizowych. Ograniczeniom podlega: otwieranie przez rezydentów (bezpośrednio lub pośrednio) rachunków w bankach, mających siedzibę w krajach trzecich, z wyjątkiem ich otwierania w czasie pobytu w tych krajach, a także w związku z działalnością w związku z promocją i reklamą działalności gospodarczej prowadzonej przez rezydenta w kraju, z zastrzeżeniem nieutrzymywania takich rachunków dłużej niż 2 miesiące od zakończenia pobytu lub działalności; dokonywanie przez rezydentów i nierezydentów z krajów trzecich rozliczeń pieniężnych w wykonaniu w/w czynności, z wyłączeniem czynności, których dokonywanie nie wymaga zezwolenia dewizowego; Ograniczenia szczególne: mogą być wprowadzane szczególne ograniczenia w zakresie obrotu dewizowego z zagranicą, o ile są one niezbędne w celu: 1. wykonania decyzji organów organizacji międzynarodowych, których członkiem jest Polska; 2. zapewnienia porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego; 3. zapewnienia równowagi bilansu płatniczego, w razie ogólnej jego nierównowagi lub nagłego załamania albo powstałego w tym zakresie zagrożenia; 4. zapewnienia stabilności waluty polskiej, w razie nagłych wahań jej kursu albo powstałego w tym zakresie zagrożenia.

16 8. Rodzaje ograniczeń dewizowych. Ograniczenia szczególne: Mogą być wprowadzane przez Radę Ministrów (zasięgnięcia opinii Rady Polityki Pieniężnej wymaga wprowadzenie ograniczenia w celu zachowania równowagi bilansu płatniczego i stabilności waluty polskiej)

17 9. Ogólne i indywidualne zezwolenia dewizowe zakres, kryteria udzielania. Warunki udzielenia zezwolenia: brak zagrożenia dla interesu publicznego lub międzynarodowego zobowiązania wiążącego Polskę z zezwolenia dewizowego, udzielonego na zawarcie umowy lub dokonanie rozliczenia, mogą korzystać wszystkie strony tej umowy lub rozliczenia. UWAGA! Udzielone spółce zezwolenie dewizowe nie przechodzi na spółkę przejmującą lub spółkę nowo zawiązaną, gdy spółka, która otrzymała zezwolenie, została przejęta przez inną spółkę lub wraz z inną spółką albo spółkami zawiąże nową spółkę. Ogólne zezwolenia dewizowe: Udzielane w drodze rozporządzenia przez Ministra właściwy do spraw finansów publicznych mogą dotyczyć wszystkich lub rodzajowo określonej kategorii podmiotów oraz wszystkich lub rodzajowo określonych czynności. Indywidualne zezwolenia dewizowe: udzielane w formie decyzji administracyjnej przez Prezesa NBP jest wymagane w celu odstąpienia od ograniczenia lub obowiązków wskazanych w ustawie prawo dewizowe, w zakresie których nie udzielono ogólnego zezwolenia dewizowego albo udzielono takiego zezwolenia, ale na innych warunkach niż te, na których ma nastąpić odstąpienie.

18 10. Podmioty niepodlegające ograniczeniom dewizowym. Skarb Państwa, w zakresie, w jakim jest reprezentowany przez ministra właściwego do spraw budżetu, finansów publicznych i instytucji finansowych; NBP organ władzy publicznej podejmujący czynności w postępowaniu karnym, cywilnym lub administracyjnym, w tym zabezpieczającym lub egzekucyjnym.

19 11. Czynności, których dokonywanie wymaga zezwolenia dewizowego. Pyt. 8 Ograniczeń dewizowych nie stosuje się do obrotu dewizowego dokonywanego z udziałem banków, instytucji płatniczych, instytucji pieniądza elektronicznego, biur usług płatniczych lub innych podmiotów mających siedzibę w kraju, w zakresie działalności podlegającej nadzorom: bankowemu, ubezpieczeniowemu, emerytalnemu, nad instytucjami płatniczymi, instytucjami pieniądza elektronicznego, biurami usług płatniczych lub nad rynkiem kapitałowym, prowadzonej przez te podmioty na rachunek własny lub rachunek osób trzecich uprawnionych na podstawie ustawy lub zezwolenia dewizowego do dokonania obrotu dewizowego podlegającego tym ograniczeniom.

20 12. Warunki, na jakich można wywozić za granicę wartości dewizowe oraz krajowe środki płatnicze. Obowiązek zgłoszenia (w formie pisemnej) organom celnym lub organom Straży Granicznej: wywozu za granicę złota dewizowego lub platyny dewizowej, bez względu na ilość wywozu krajowych lub zagranicznych środków płatniczych, jeżeli ich wartość przekracza łącznie równowartość euro. Obowiązek dotyczy zarówno rezydentów jak i nierezydentów Obowiązek przedstawiania organom celnym lub organom Straży Granicznej, na ich żądanie wywożonych za granicę wartości dewizowych oraz krajowych środków płatniczych Organy celne oraz organy Straży Granicznej mogą podejmować czynności kontrolne na zasadach i w trybie określonych w przepisach o kontroli celno-skarbowej lub kontroli granicznej.

21 PRAWO CELNE

22 1. Źródła prawa celnego w UE Prawo UE Unijny Kodeks Celny (Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny - Wszedł w życie r. - Stosuje się od r. Rozporządzenia, w tym Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego; Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny; Rozporządzenie Rady (WE) Nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych, Prawo krajowe Ustawa z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne Rozporządzenia, w tym Rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 15 listopada 2016 r. w sprawie zgłoszeń INTRASTAT

23 1. Źródła prawa celnego w UE Prawo międzynarodowe - umowy zawierane przez Unię z innymi podmiotami prawa międzynarodowego, w szczególności umowy o unii celnej z innymi państwami (San Marino, Andora, Turcja) oraz umowy o wolnym handlu z innymi państwami (np. umowa o EOG zawarta z Islandią, Lichtensteinem, Norwegią; umowa ze Szwajcarią, Izrealem, Meksykiem) Źródło: Bartosiewicz Adam, Lisowska Janina, Źródła prawa celnego, Publikacje Elektroniczne ABC.

24 2. Unijny Kodeks Celny zakres regulacji. UKC - określa ogólne przepisy i procedury mające zastosowanie do towarów wprowadzanych na obszar celny Unii lub z niego wyprowadzanych (UKC jest stosowany w sposób jednolity na całym obszarze celnym Unii). UKC: definiuje obszar celny UE Określa prawa i obowiązki osób wynikające z prawa celnego (m.in. obowiązek rejestracji, elektroniczny system przetwarzania danych) Określa zasady przedstawicielstwa celnego i pełnomocnictwa Zasady wydawania decyzji w sprawie wiążącej informacji taryfowej ( decyzja WIT ), decyzji w sprawie wiążącej informacji o pochodzeniu ( decyzja WIP ). Określa zasady przyznawania statusu upoważnionego przedsiębiorcy Zasady przeprowadzania kontroli celnych Wprowadza Wspólną Taryfę Celną Wprowadza zasady określana wartości celnej towarów Zasady powstania długu celnego i jego zabezpieczenie Terminy, zasady płatności (w tym odroczenia płatności) Deklaracje celne Procedury celne, procedury specjalne Dopuszczenie do obrotu i zwolnienie z należności celnych przywozowych Zasady wywozu towarów poza obszar celny UE

25 3. Przedstawicielstwo w sprawach celnych. Art. 5, 18-19UKC przedstawiciel celny to każda osoba ustanowiona przez inną osobę w celu prowadzenia czynności i załatwiania formalności wymaganych przepisami prawa celnego przed organami celnymi. Przedstawicielstwo bezpośrednie przedstawiciel celny działa w imieniu i na rzecz innej osoby Przedstawicielstwo pośrednie przedstawiciel celny działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby Wymagania: Obowiązek posiadania siedziby na obszarze celnym UE (wyjątek: jeżeli przedstawiciel celny występuje na rzecz osoby, która nie musi mieć siedziby na obszarze celnym Unii). Podczas kontaktu z organami celnymi przedstawiciel celny zgłasza fakt wykonywania czynności na rzecz osoby reprezentowanej i określa, czy jest to przedstawicielstwo pośrednie czy bezpośrednie. Organy celne mogą zażądać od osoby deklarującej, że działa w charakterze przedstawiciela celnego dostarczenia dowodu potwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa przez osobę reprezentowaną (w szczególnych przypadkach organy celne nie żądają dostarczenia takiego dowodu).

26 3. Przedstawicielstwo w sprawach celnych. Art. 76 i n. Prawa celnego Agent celny - wyspecjalizowany podmiot pełniący rolę przedstawiciela. Czynności dokonane przez przedstawiciela celnego w granicach upoważnienia pociągają za sobą skutki bezpośrednio dla osoby, która go ustanowiła. Przedstawiciel celny może udzielić dalszego upoważnienia do wykonania określonych czynności za zgodą osoby udzielającej upoważnienia. Agentem celnym jest osoba wpisana na listę agentów celnych.

27 3. Przedstawicielstwo w sprawach celnych. Na listę agentów celnych wpisuje się osobę fizyczną, jeżeli spełnia następujące warunki: ma pełną zdolność do czynności prawnych posiada kwalifikacje lub doświadczenie w zakresie obsługi celnej podmiotów gospodarczych (dyplom ukończenia studiów wyższych, na kierunku w dziedzinie nauk ekonomicznych, prawnych lub technicznych, obejmującym wiedzę i umiejętności z zakresu prawa administracyjnego i finansowego, w szczególności prawa celnego, albo świadectwo ukończenia studiów podyplomowych w tym zakresie, lub co najmniej trzyletnie doświadczenie w sprawach celnych albo decyzję o uznaniu kwalifikacji do wykonywania zawodu agenta celnego wydaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej nie została skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi lub przestępstwo skarbowe; wystąpiła z wnioskiem o wpis na listę agentów celnych.

28 4. Upoważniony przedsiębiorca (AEO) warunki i kryteria uzyskania pozwolenia. Art. 38, 39 UKC Upoważniony przedsiębiorca jest uprzywilejowany w stosunku do innych przedsiębiorców pod względem kontroli celnych zgodnie z rodzajem przyznanego upoważnienia, w tym podlega mniejszej liczbie kontroli fizycznych i kontroli dokumentów. Rodzaje upoważnienia: w zakresie uproszczeń celnych, które umożliwia mu korzystanie z niektórych uproszczeń zgodnie z przepisami prawa celnego w zakresie bezpieczeństwa i ochrony, które uprawnia do korzystania z ułatwień dotyczących bezpieczeństwa i ochrony. status upoważnionego przedsiębiorcy jest uznawany przez organy celne we wszystkich państwach członkowskich.

29 4. Upoważniony przedsiębiorca (AEO) warunki i kryteria uzyskania pozwolenia. Kryteria uzyskania pozwolenia: brak poważnego naruszenia lub powtarzających się naruszeń przepisów prawa celnego i przepisów podatkowych, w tym brak skazania za poważne przestępstwo karne związane z działalnością gospodarczą wnioskodawcy; wykazanie przez wnioskodawcę, iż posiada wysoki poziom kontroli swoich operacji i przepływu towarów zapewniony poprzez system zarządzania ewidencją handlową oraz w stosownych przypadkach transportową co umożliwia przeprowadzanie właściwych kontroli celnych; wypłacalność, którą uznaje się za udowodnioną, gdy wnioskodawca ma dobrą sytuację finansową pozwalającą mu na wypełnianie zobowiązań, stosownie do rodzaju prowadzonej przez niego działalności gospodarczej; spełnienie praktycznych standardów w zakresie kompetencji lub kwalifikacji zawodowych bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością; odpowiednie standardy bezpieczeństwa i ochrony, które uznaje się za spełnione, gdy wnioskodawca wykaże, że utrzymuje odpowiednie środki mające na celu zagwarantowanie bezpieczeństwa i ochrony międzynarodowego łańcucha dostaw, w tym w obszarze odnoszącym się do integralności fizycznej i kontroli dostępu, procesów logistycznych, procesów związanych z postępowaniem z określonymi rodzajami towarów, w obszarze odnoszącym się do personelu oraz w obszarze identyfikacji partnerów handlowych.

30 5. Wartość celna towarów Art UKC Zasada ogólna: Wartość celna = wartość transakcyjna, tj. cena faktycznie zapłacona lub należna za towary, gdy zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Unii, w razie potrzeby skorygowana. Warunki stosowania wartości transakcyjnej: dysponowanie towarami lub użytkowanie towarów przez kupującego nie podlega ograniczeniom (chyba że ograniczenia wynikają z przepisów prawa, nie mają istotnego wpływu na wartość celną towarów lub ograniczenia dotyczące obszaru geograficznego, na którym towary mogą zostać odsprzedane) sprzedaż lub cena nie są uzależnione od warunków lub świadczeń, których wartość w odniesieniu do towarów, których wartość celna jest ustalana jest niemożliwa do ustalenia; żadna część dochodu z ewentualnej późniejszej odsprzedaży towarów, dysponowania nimi lub ich użytkowania przez kupującego nie przypada bezpośrednio lub pośrednio sprzedającemu, chyba że może zostać dokonana odpowiednia korekta; kupujący i sprzedający nie są ze sobą powiązani lub powiązanie między nimi nie miało wpływu na cenę.

31 5. Wartość celna towarów Do wartości transakcyjnej wlicza się m.in. koszty transportu i ubezpieczenia przywożonych towarów do miejsca wprowadzenia towarów na obszar celny Unii; koszt pakowania obejmujący zarówno robociznę, jak i materiały) Do wartości transakcyjnej nie wlicza się m.in. Kosztów transportu przywożonych towarów po ich wprowadzeniu na obszar celny Unii

32 5. Wartość celna towarów Jeżeli wartość celna nie może być określona według wartości transakcyjnej, wartość celną ustala się według (w kolejności): wartości transakcyjnej identycznych towarów; wartości transakcyjnej podobnych towarów; wartości opartej na cenie jednostkowej, po jakiej towary przywożone lub towary identyczne lub podobne sprzedawane są na obszarze celnym Unii w największych zbiorczych ilościach osobom niepowiązanym ze sprzedającymi Wartość kalkulowana, która jest sumą: - kosztów lub wartości materiałów i wytworzenia lub innych procesów zastosowanych przy produkcji przywożonych towarów; - kwoty zysku i kosztów ogólnych równych kwocie zwyczajowo wliczanej w cenę sprzedaży towarów tego samego gatunku lub rodzaju jak te, dla których ustalana jest wartość celna, wytworzonych przez producentów z kraju wywozu na eksport do Unii; - Kosztu lub wartości kosztów transportu, ubezpieczenia, opłat załadunkowych i manipulacyjnych związanych z transportem przywożonych towarów. Jeżeli nie można zastosować żadnej z w/w wartości wartość celną ustala się na podstawie danych dostępnych na obszarze celnym Unii.

33 6. Rola pochodzenia towarów w systemie prawa celnego. Art UKC Towar całkowicie uzyskany w danym kraju lub na danym terytorium uznawany jest za pochodzący z tego kraju lub terytorium. Towar, w produkcję którego zaangażowane są więcej niż jeden kraj lub więcej niż jedno terytorium, uznaje się za pochodzący z kraju lub terytorium, w którym towar ten został poddany ostatniemu istotnemu, ekonomicznie uzasadnionemu przetwarzaniu lub obróbce, w przedsiębiorstwie przystosowanym do tego celu, co spowodowało wytworzenie nowego produktu lub stanowiło istotny etap wytwarzania. Pochodzenie towarów: preferencyjne niepreferencyjne

34 6. Rola pochodzenia towarów w systemie prawa celnego. Preferencyjne pochodzenie towarów umożliwia skorzystanie: z preferencyjnych środków taryfowych określonych w umowach zawartych przez Unię z niektórymi krajami lub terytoriami znajdującymi się poza obszarem celnym Unii lub z grupami takich krajów lub terytoriów; z preferencyjnych środków taryfowych przyjętych jednostronnie przez Unię w odniesieniu do niektórych krajów / terytoriów znajdujących się poza obszarem celnym UE lub w odniesieniu do grup takich krajów / terytoriów z preferencyjnych środków pozataryfowych

35 7. Wspólna taryfa celna Art. 56 UKC Wspólna Taryfa Celna jest podstawą należnych należności celnych przywozowych i wywozowych WTC obejmuje: Nomenklaturę scaloną towarów (CN) jest określona w rozporządzeniu (EWG) nr 2658/87; każdą inną nomenklaturę, która jest całkowicie lub częściowo oparta na Nomenklaturze scalonej lub która dodaje do niej dalsze podpodziały i która została ustanowiona w przepisach unijnych regulujących określone dziedziny do celów stosowania środków taryfowych związanych z wymianą towarową; konwencyjne lub zwykłe autonomiczne stawki celne, stosowane w odniesieniu do towarów objętych Nomenklaturą scaloną; preferencyjne środki taryfowe określone w umowach zawartych przez Unię z niektórymi krajami lub terytoriami znajdującymi się poza obszarem celnym Unii lub z grupami takich krajów lub terytoriów preferencyjne środki taryfowe przyjęte jednostronnie przez Unię w odniesieniu do niektórych krajów lub terytoriów znajdujących się poza obszarem celnym Unii lub w odniesieniu do grup takich krajów lub terytoriów; autonomiczne środki przewidujące obniżenie należności celnych lub zwolnienie z należności celnych za niektóre towary;

36 7. Wspólna taryfa celna WTC obejmuje: Inne środki taryfowe przewidziane w przepisach unijnych dotyczących rolnictwa, handlu lub innych dziedzin uprzywilejowane traktowanie taryfowe w zakresie w/w środków, z którego mogą korzystać niektóre towary ze względu na ich rodzaj lub końcowe przeznaczenie;

37 8. Zgłoszenie statystyczne INTRASTAT System INTRASTAT system statystyki obejmujący handel pomiędzy państwami członkowskimi UE, oparty na danych pochodzących z deklaracji INTRASTAT. deklaracja INTRASTAT PRZYWÓZ i deklaracja INTRASTAT WYWÓZ - zbiorcza, miesięczna informacja o dokonanych w ciągu danego okresu sprawozdawczego przywozach i wywozach towarów w ramach krajów UE Zgłoszenia INTRASTAT należy dokonywać wyłącznie w postaci elektronicznej Osobą zobowiązaną do przekazywania informacji w ramach systemu INTRASTAT jest osoba fizyczna lub osoba prawna, a także jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która jest podatnikiem VAT i realizuje wymianę towarową z krajami Unii Europejskiej. ALE Obowiązek przekazywania informacji dotyczy tylko tych podmiotów, których wartość przywozu lub wywozu przekracza ustalone i ogłoszone przez Prezesa GUS progi statystyczne (publikowane corocznie w programie badań statystycznych statystyki publicznej wprowadzanym w formie rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów).

38 8. Zgłoszenie statystyczne INTRASTAT Progi statystyczne na 2018 r. próg podstawowy: dla przywozu zł dla wywozu zł próg szczegółowy: dla przywozu zł dla wywozu zł Podmiot jest zobowiązany do wypełniania deklaracji INTRASTAT, jeśli: wartość dokonanych przez ten podmiot przywozów lub wywozów towarów w roku poprzedzającym rok sprawozdawczy przekroczyła wartość określoną odpowiednio dla ustalonego na aktualny rok sprawozdawczy progu podstawowego w przywozie lub w wywozie; wartość dokonanych przez ten podmiot przywozów lub wywozów towarów przekroczyła w danym roku sprawozdawczym wartość określoną dla ustalonego na dany rok sprawozdawczy progu podstawowego w przywozie lub w wywozie. W tym przypadku osoba zobowiązana dokonuje zgłoszeń INTRASTAT poczynając od zgłoszenia INTRASTAT za okres sprawozdawczy, w którym wartość dokonanych przywozów albo wywozów towarów przekroczyła wartość określoną dla odpowiedniego statystycznego progu podstawowego. Podmiot, którego wartość obrotów zawiera się pomiędzy wartością progu podstawowego a wartością progu szczegółowego, zwolniony jest z wypełniania następujących niektórych pól na deklaracji INTRASTAT Źródło:

39 9. Dług celny i moment jego powstania w imporcie. Art UKC dług celny - oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego; Dług celny w imporcie (dług celny w przywozie) powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego, w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z procedur celnych, tj. (i) dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu, lub (ii) odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych z chwilą gdy nie zostaje wypełniony lub przestaje być wypełniany obowiązek, którego niewypełnienie powoduje powstanie długu celnego z chwilą gdy przyjęte zostaje zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą celną, a następnie zostaje stwierdzone, że warunek wymagany do objęcia towarów tą procedurą lub przyznania zwolnienia z cła lub obniżonej stawki celnej przywozowej ze względu na końcowe przeznaczenie towarów nie został faktycznie wypełniony. gdy odnosi się do towarów będących przedmiotem jakiegokolwiek rodzaju środków zakazu lub ograniczenia w przywozie (ALE dug celny nie powstaje w przypadku: (i) nielegalnego wprowadzenia na obszar celny UE fałszywych środków płatniczych (ii) wprowadzenia na obszar celny UE środków odurzających i substancji psychotropowych, które nie jest ściśle nadzorowane przez właściwe organy ze względu na ich przeznaczenie do celów leczniczych i naukowych

40 10. Procedury uproszczone w myśl przepisów prawa celnego. Procedury uproszczone to uproszczenia połączone z obejmowaniem towarów procedurą celną (określone w Tytule V unijnego kodeksu celnego) i obejmują: Zgłoszenie uproszczone (SD) umożliwia objęcie towarów procedurą celną na podstawie zgłoszenia uproszczonego. Korzyści związane są z procedurą: pewne dane lub dokumenty mogą być pominięte z chwilą zwolnienia towarów; Wpis do rejestru zgłaszającego (EIDR) upoważnia posiadacza pozwolenia do złożenia zgłoszenia celnego w formie wpisu do rejestru zgłaszającego, pod warunkiem, że dane tego zgłoszenia są do dyspozycji organów celnych w systemie elektronicznym zgłaszającego w momencie złożenia zgłoszenia celnego. Odprawa scentralizowana (CC) upoważnia posiadacza do zgłoszenia lub udostępnienia, w urzędzie celnym właściwym ze względu na miejsce siedziby tej osoby, zgłoszenia celnego towarów, które będą przedstawione w innym urzędzie celnym w ramach terytorium celnego Unii. Samoobsługa celna (SA) upoważnia AEOC (upoważnionego przedsiębiorcę) do załatwienia pewnych formalności celnych, które powinny być załatwione przez organy celne, w celu określenia należnej kwoty należności celnych przywozowych i wywozowych oraz przeprowadzenia określonej kontroli pod dozorem celnym.

41 11. Zasady i tryb kontroli celnej. UWAGA! Kontrola celna została zastąpiona przez kontrolę celno-skarbową, która jest przeprowadzana przez naczelnika urzędu celno-skarbowego Zasady i tryb kontroli Ustawa o KAS

42 12. Procedury specjalne w przepisach prawa celnego. Procedura celna: Dopuszczenie do obrotu Procedury specjalne Wywóz towarów Procedury specjalne: - Tranzyt unijny (wewnętrzny i zewnętrzny) - Procedura TIR Składowanie - Składowanie celne - Wolne obszary celne Szczególne przeznaczenie - Odprawa czasowa - Końcowe przeznaczenie Przetwarzanie - Uszlachetnianie czynne - Uszlachetnianie bierne

43 12. Procedury specjalne w przepisach prawa celnego. TRANZYT UNIJNY TRANZYT ZEWNĘTRZNY Procedura tranzytu zewnętrznego pozwala na przemieszczanie towarów nieunijnych z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Unii, przy czym towary te nie podlegają: - należnościom celnym przywozowym - Innym należnościom określonych w innych przepisach - Środom polityki handlowej, jeżeli nie zakazują one wprowadzania towarów na obszar celny Unii lub wyprowadzania towarów z obszaru celnego Unii TRANZYT WEWNĘTRZNY Procedura tranzytu wewnętrznego pozwala na przemieszczanie towarów unijnych z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Unii przez kraj lub terytorium nienależące do tego obszaru celnego, bez jakiejkolwiek zmiany statusu celnego towarów. PROCEDURA TIR Podstawa prawna - Konwencja TIR z 1975 r. procedura TIR może być stosowana w Unii jedynie w przypadku, gdy przewóz tranzytowy rozpoczyna się lub kończy poza obszarem Unii lub odbywa się między dwoma miejscami w Unii przez obszar państwa trzeciego.

44 12. Procedury specjalne w przepisach prawa celnego. SKŁADOWANIE SKŁADY CELNE Procedura składowania celnego pozwala na składowanie towarów nieunijnych w miejscach zatwierdzonych przez organy celne dla tej procedury i pod dozorem celnym (tzw. składy celne). Instytucja składu celnego umożliwia zawieszenie płatności cła i podatków w odniesieniu do towarów nieunijnych, przeznaczonych do dopuszczenia do obrotu na obszarze celnym Unii Europejskiej (funkcja zawieszenia płatności). WOLNE OBSZARY CELNE Wyznaczona przez państwo członkowskie część obszaru celnego Unii (ogrodzenie, wejścia i wyjścia podlegają dozorowi celnemu) Osoby, towary i środki transportu przekraczające granicę wolnego obszaru celnego mogą zostać poddane kontrolom celnym. Instytucja wolnego obszaru celnego umożliwia zawieszenie płatności cła i podatków w odniesieniu do towarów nieunijnych, przeznaczonych do dopuszczenia do obrotu na obszarze celnym Unii Europejskiej (funkcja zawieszenia płatności).

45 12. Procedury specjalne w przepisach prawa celnego. SZCZEGÓLNE PRZEZNACZENIE: ODPRAWA CZASOWA W ramach procedury odprawy czasowej towary nieunijne przeznaczone do powrotnego wywozu mogą być objęte szczególnym przeznaczeniem na obszarze celnym Unii, z całkowitym lub częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych Można ją stosować tylko po spełnieniu określonych warunków, m.in. nie jest planowane poddanie towarów żadnym zmianom, z wyjątkiem zwykłego obniżenia ich wartości wynikającego ze zużycia; Organy celne wyznaczają termin, w którym towary objęte procedurą odprawy czasowej muszą zostać powrotnie wywiezione lub objęte kolejną procedurą celną towary objęte tą procedurą muszą być: (i) przywiezione w określonym celu, (ii) powrotnie wywiezione w określonym czasie, uzasadnionym ich wykorzystaniem, (iii) identyfikowalne (z wyjątkiem uzasadnionych przypadków). Procedura odprawy czasowej może być realizowana z całkowitym lub częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

46 12. Procedury specjalne w przepisach prawa celnego. KOŃCOWE PRZEZNACZENIE: W ramach procedury końcowego przeznaczenia towary mogą zostać dopuszczone do obrotu bez cła lub z zastosowaniem obniżonej stawki celnej ze względu na ich szczególne przeznaczenie. Towary pozostają pod dozorem celnym, aby organ celny upewnił się, że towary otrzymały końcowe przeznaczenie. Końcowe przeznaczenie jest stosowane w zakresie uprzywilejowanego traktowania taryfowego oraz środków pozataryfowych mających wpływ na przywozowe stawki celne. Nie stosuje się go automatycznie, ale tylko wtedy, gdy zostało to przewidziane w przepisach unijnych lub krajowych, np. w przepisach dotyczących produktów rolnych, rybołówstwa lub antydumpingu

47 12. Procedury specjalne w przepisach prawa celnego. PRZETWARZANIE USZLACHETNIANIE CZYNNE procedura uszlachetniania czynnego pozwala na wykorzystywanie towarów nieunijnych na obszarze celnym Unii w ramach jednego lub większej liczby procesów przetwarzania ma na celu promowanie i ułatwianie produkcji w Unii oraz wspieranie działalności eksportowej producentów unijnych poprzez umożliwienie wprowadzenia na obszar celnym Unii, na określony czas, towarów nieunijnych, w celu poddania ich określonemu procesowi lub procesom przetwarzania zmierzającym do wytworzenia gotowych produktów (tzw. produktów przetworzonych), a następnie ich wywiezienia z powrotem poza obszar celny Unii albo dopuszczenia do obrotu na obszarze celnym Unii (co wiązać się będzie z koniecznością uiszczenia stosownych należności celnych przywozowych płaconych za przywiezione towary nieunijne albo za produkty przetworzone wytworzone z przywiezionych towarów nieunijnych). Organy celne określają termin, w którym procedura uszlachetniania czynnego ma zostać zamknięta

48 12. Procedury specjalne w przepisach prawa celnego. USZLACHETNIANIE BIERNE Procedura uszlachetniania biernego pozwala na dokonanie czasowego wywozu towarów unijnych poza obszar celny Unii w celu poddania ich procesom przetwarzania. Produkty przetworzone powstałe z tych towarów mogą zostać dopuszczone do obrotu z całkowitym lub częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych na wniosek posiadacza pozwolenia lub każdej innej osoby mającej siedzibę na obszarze celnym Unii, pod warunkiem, że osoba ta uzyskała zgodę posiadacza pozwolenia, i że spełnione są warunki tego pozwolenia. Organy celne wyznaczają termin, w którym towary czasowo wywiezione muszą być powrotnie przywiezione na obszar celny Unii w postaci produktów przetworzonych oraz dopuszczone do obrotu, aby mogły skorzystać z całkowitego lub częściowego zwolnienia z należności celnych przywozowych Procedura uszlachetniania biernego ma na celu umożliwienie unijnym podmiotom czerpanie korzyści z niższych kosztów zatrudnienia w państwach poza obszarem UE przy jednoczesnym wykorzystaniu surowców/ towarów wyprodukowanych w Unii do wytworzenia wyrobów gotowych. Procedura ta ma również na celu umożliwić poddanie towarów unijnych procesom/ czynnościom, które nie są dostępne w ramach Unii.

49 21. Procedury specjalne w świetle Unijnego Kodeksu Celnego (UKC). Tranzyt - Tranzyt unijny (wewnętrzny i zewnętrzny) - Procedura TIR Składowanie - Składowanie celne - Wolne obszary celne Szczególne przeznaczenie - Odprawa czasowa - Końcowe przeznaczenie Przetwarzanie - Uszlachetnianie czynne - Uszlachetnianie bierne

50 13. Procedura tranzytu zewnętrznego i wewnętrznego w ramach procedur specjalnych. TRANZYT ZEWNĘTRZNY (T1) Procedura tranzytu zewnętrznego pozwala na przemieszczanie towarów nieunijnych z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Unii, przy czym towary te nie podlegają: - należnościom celnym przywozowym - Innym należnościom określonych w innych przepisach - Środom polityki handlowej, jeżeli nie zakazują one wprowadzania towarów na obszar celny Unii lub wyprowadzania towarów z obszaru celnego Unii Powoduje zawieszenie należności celnych przywozowych i innych środków polityki handlowej do chwili dostarczenia towarów do ich miejsca przeznaczenia w Unii. TRANZYT WEWNĘTRZNY (T2) Procedura tranzytu wewnętrznego pozwala na przemieszczanie towarów unijnych z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Unii przez kraj lub terytorium nienależące do tego obszaru celnego, bez jakiejkolwiek zmiany statusu celnego towarów. Procedury tej nie stosuje się, gdy towary są przewożone w całości transportem morskim lub lotniczym.

51 13. Procedura tranzytu zewnętrznego i wewnętrznego w ramach procedur specjalnych. Nowy Skomputeryzowany System Tranzytowy (NCTS) stosowany obowiązkowo w przypadku procedury zewnętrznego i wewnętrznego tranzytu unijnego Sposób działania NCTS: Zgłoszenie tranzytowe jest przekazywane do urzędu celnego wyjścia w formie elektronicznej system nadaje zgłoszeniu niepowtarzalny numer ewidencyjny (MRN). Kontrola towarów i przyjęcie zabezpieczenia System drukuje tranzytowy dokument towarzyszący (TAD) i, w stosownych przypadkach, wykaz pozycji (LoI). TAD oraz LoI muszą towarzyszyć towarom i muszą być przedstawiane w każdym urzędzie celnym tranzytowym oraz w urzędzie celnym przeznaczenia. jednocześnie system wysyła do zadeklarowanego urzędu celnego przeznaczenia komunikat IE001. Komunikat ten zawiera głównie informacje podane w zgłoszeniu, na podstawie których urząd celny przeznaczenia kontroluje towary po ich przybyciu. Po wpisaniu przez urząd celny przeznaczenia numeru MRN do NCTS system automatycznie odnajduje odpowiadający temu numerowi komunikat IE001, stanowiący podstawę do podjęcia wszelkich działań lub kontroli, oraz wysyła do urzędu celnego 49 wyjścia komunikat IE006 Po przeprowadzeniu odpowiednich kontroli urząd celny przeznaczenia za pomocą komunikatu IE018 powiadamia urząd celny wyjścia o wynikach kontroli i informuje go o ewentualnych stwierdzonych nieprawidłowościach. Komunikaty IE006 i IE018 są niezbędne do zamknięcia operacji tranzytowej w urzędzie celnym wyjścia oraz do zwolnienia związanych z nią zabezpieczeń.

52 22. Składowanie celne i wolne obszary celne w świetle Unijnego Kodeksu Celnego (UKC). Procedury specjalne składowania (składy celne i wolne obszary celne): SKŁADY CELNE Procedura składowania celnego pozwala na składowanie towarów nieunijnych w miejscach zatwierdzonych przez organy celne dla tej procedury i pod dozorem celnym (tzw. składy celne). Instytucja składu celnego umożliwia zawieszenie płatności cła i podatków w odniesieniu do towarów nieunijnych, przeznaczonych do dopuszczenia do obrotu na obszarze celnym Unii Europejskiej (funkcja zawieszenia płatności). Rodzaje składów celnych: publiczne (składy celne o charakterze usługowym, z których może korzystać każda osoba w celu składowania towarów. W składzie celnym publicznym towary są składowane na podstawie umowy zawartej między osobą uprawnioną do korzystania z procedury i prowadzącym skład celny. Umowa zawierana jest zgodnie z przepisami kc. W publicznym składzie celnym mogą być również składowane towary przez prowadzącego skład celny). Prywatne (składy celne przeznaczone do składowania towarów tylko przez prowadzącego skład celny).

53 22. Składowanie celne i wolne obszary celne w świetle Unijnego Kodeksu Celnego (UKC). Prowadzenie składu celnego wymaga: zezwolenia organu celnego oraz złożenie zabezpieczenia. Prowadzący skład celny lub osoba uprawniona do korzystania z procedury są zobowiązani do prowadzenia ewidencji towarów objętych procedurą składowania celnego. Czas pozostawania towarów pod procedurą składowania celnego jest nieograniczony.

54 22. Składowanie celne i wolne obszary celne w świetle Unijnego Kodeksu Celnego (UKC). WOLNE OBSZARY CELNE Wyznaczona przez państwo członkowskie część obszaru celnego Unii (ogrodzenie, wejścia i wyjścia podlegają dozorowi celnemu) Osoby, towary i środki transportu przekraczające granicę wolnego obszaru celnego mogą zostać poddane kontrolom celnym. Funkcje wolnego obszaru celnego: funkcja zawieszenia płatności - umożliwia zawieszenie płatności cła i podatków w odniesieniu do towarów nieunijnych, przeznaczonych do dopuszczenia do obrotu na obszarze celnym Unii Europejskiej Towary nieunijne wprowadzone do wolnego obszaru celnego nie muszą być, dopuszczane do obrotu na obszarze celnym Unii Europejskiej. Jeżeli jest to uzasadnione potrzebą gospodarczą towary te mogą zostać powrotnie wywiezione. Nie ma wówczas potrzeby uiszczania należności celnych i podatkowych. funkcja produkcyjna - towary wprowadzone do wolnego obszaru celnego mogą podlegać procesom przetworzenia W ramach tej działalności jest możliwe użycie towarów w procesach wytwórczych (produkcyjnych) realizowanych w wolnym obszarze celnym.

55 30. Wolne obszary celne. Procedury specjalne składowania (składy celne i wolne obszary celne): WOLNE OBSZARY CELNE Wyznaczona przez państwo członkowskie część obszaru celnego Unii (ogrodzenie, wejścia i wyjścia podlegają dozorowi celnemu) Osoby, towary i środki transportu przekraczające granicę wolnego obszaru celnego mogą zostać poddane kontrolom celnym. Funkcje wolnego obszaru celnego: funkcja zawieszenia płatności - umożliwia zawieszenie płatności cła i podatków w odniesieniu do towarów nieunijnych, przeznaczonych do dopuszczenia do obrotu na obszarze celnym Unii Europejskiej Towary nieunijne wprowadzone do wolnego obszaru celnego nie muszą być, dopuszczane do obrotu na obszarze celnym Unii Europejskiej. Jeżeli jest to uzasadnione potrzebą gospodarczą towary te mogą zostać powrotnie wywiezione. Nie ma wówczas potrzeby uiszczania należności celnych i podatkowych. funkcja produkcyjna - towary wprowadzone do wolnego obszaru celnego mogą podlegać procesom przetworzenia W ramach tej działalności jest możliwe użycie towarów w procesach wytwórczych (produkcyjnych) realizowanych w wolnym obszarze celnym.

56 24. Odprawa czasowa. Procedura odprawy czasowej wraz z procedurą końcowego przeznaczenia należy do jednej z kategorii procedur specjalnych, zwanej szczególnym przeznaczeniem. ODPRAWA CZASOWA W ramach procedury odprawy czasowej towary nieunijne przeznaczone do powrotnego wywozu mogą być objęte szczególnym przeznaczeniem na obszarze celnym Unii, z całkowitym lub częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych Można ją stosować tylko po spełnieniu określonych warunków, m.in. nie jest planowane poddanie towarów żadnym zmianom, z wyjątkiem zwykłego obniżenia ich wartości wynikającego ze zużycia; Organy celne wyznaczają termin, w którym towary objęte procedurą odprawy czasowej muszą zostać powrotnie wywiezione lub objęte kolejną procedurą celną towary objęte tą procedurą muszą być: (i) przywiezione w określonym celu, (ii) powrotnie wywiezione w określonym czasie, uzasadnionym ich wykorzystaniem, (iii) identyfikowalne (z wyjątkiem uzasadnionych przypadków). Procedura odprawy czasowej może być realizowana z całkowitym lub częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych; całkowite zwolnienie z należności celnych przywozowych dotyczy tylko określonych kategorii towarów, wymienionych w Rozporządzeniu Obowiązek uzyskania pozwolenia oraz złożenia zabezpieczenia

57 14. Procedury, których zastosowanie wiąże się z powstaniem długu celnego. Art. 77, 81 UKC Dług celny w przywozie Dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych: dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych. Dług celny w wywozie Dług celny w wywozie powstaje w wyniku objęcia: procedurą wywozu, lub procedurą uszlachetniania biernego towarów podlegających należnościom celnym wywozowym.

58 15. Wspólnotowy system zwolnień celnych. Podstawa prawna - Rozporządzenie Rady (WE) 1186/2009 ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych Zwolnione z należności celnych przywozowych jest / są: (uwaga na dodatkowe warunki) mienie osobiste przywożone przez osoby fizyczne przenoszące swoje miejsce zamieszkania z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty. wyprawa ślubna i majątek ruchomy gospodarstwa domowego, nowy bądź używany, należące do osoby przenoszącej swoje miejsce zamieszkania z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty w związku z zawarciem przez nią związku małżeńskiego. prezenty ślubne zwyczajowo ofiarowane z okazji zawarcia związku małżeńskiego przez osoby mające miejsce zamieszkania w państwie trzecim. Dopuszczalna wartość każdego zwalnianego prezentu nie może jednakże przekraczać EUR. mienie osobiste nabyte w drodze dziedziczenia przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania na obszarze celnym Wspólnoty. wyposażenie ucznia, materiały szkolne i inny majątek ruchomy gospodarstwa domowego, stanowiące zwykłe wyposażenie pokoju ucznia i należące do uczniów lub studentów wjeżdżających na obszar celny Wspólnoty w celach naukowych i przeznaczone do ich osobistego użytku podczas okresu nauki.

59 15. Wspólnotowy system zwolnień celnych. Zwolnione z należności celnych przywozowych jest / są: (uwaga na dodatkowe warunki) Przesyłki o niewielkiej wartości (rzeczywista wartość nie przekracza 150 EUR na przesyłkę) wysyłane bezpośrednio z państwa trzeciego do odbiorcy znajdującego się we Wspólnocie. towary zawarte w przesyłkach wysyłanych z państwa trzeciego przez osobę fizyczną do innej osoby fizycznej, mieszkającej na obszarze celnym Wspólnoty, pod warunkiem że taki przywóz ma charakter niehandlowy (m.in. są przesyłane bez opłat) do kwoty 45 EUR na przesyłkę Inne

60 16. Wiążące informacje w systemie prawa celnego. WIT - decyzja w sprawie wiążącej informacji taryfowej WIP - decyzja w sprawie wiążącej informacji o pochodzeniu WIT i WIP: Wydawane na wniosek, przez organy celne ważne przez okres 3 lat od dnia, w którym stały się skuteczne. WIT i WIP: wiąże w zakresie klasyfikacji taryfowej (WIT) lub ustalania pochodzenia towarów (WIP): - Organy celne w stosunku do posiadacza decyzji jedynie w odniesieniu do towarów, dla których formalności celne zostały zakończone po dniu, w którym decyzja staje się skuteczna - dla posiadacza decyzji, w stosunku do organów celnych, ze skutkiem od dnia, w którym powiadomienie o decyzji zostanie mu doręczone lub zostanie uznane za doręczone. Posiadacz decyzji musi być w stanie udowodnić, że: WIT zgłoszone towary odpowiadają pod każdym względem towarom określonym w decyzji WIP - dane towary oraz okoliczności decydujące o nabyciu pochodzenia odpowiadają pod każdym względem towarom i okolicznościom określonym w decyzji.