O R Z E C ZE N I E. GŁÓWNA KOMISJA ORZEKAJĄCA w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych. orzeka: Warszawa, 14 czerwca 2010 r.

Transkrypt

1 Warszawa, 14 czerwca 2010 r. GŁÓWNA KOMISJA ORZEKAJĄCA w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych Nr akt BDF1/4900/45/51/10/1296 O R Z E C ZE N I E Główna Komisja Orzekająca w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych w składzie: Przewodnicząca: Członek GKO: Agata Kasica (spr.) Członkowie: Członek GKO: Zdzisława WasąŜnik Członek GKO: Artur Walasik Protokolant: Anna Jedlińska rozpoznała na rozprawie w dniu 14 czerwca 2010 r. - przy udziale Zastępcy Głównego Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych Jacka Krawczyka odwołanie wniesione przez Obwinioną (...) - pełniącą w czasie przypisanego jej czynu funkcję (...) Lekarza Weterynarii w (...), zam. (...), od orzeczenia Regionalnej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy Regionalnej Izbie Obrachunkowej w Bydgoszczy z dnia 23 lutego 2010 r., sygn. akt: RIO/KO/4111/55/2009. ZaskarŜonym orzeczeniem Komisja Orzekająca I instancji uznała Obwinioną (...) winną nieumyślnego naruszenia dyscypliny finansów publicznych określonego w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych, polegającego na (cytat z sentencji orzeczenia) dzieleniu w 2008 roku zamówienia publicznego pn. Wykonanie, dostawa i montaŝ mebli biurowych dla (...) Inspektoratu Weterynarii w (...), na części w celu uniknięcia stosowania przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz ze zm.), czym naruszono art. 7 w związku z art. 32 ustawy Prawo zamówień publicznych. Za przypisany Obwinionej (...) czyn, Komisja Orzekająca I instancji wymierzyła jej karę upomnienia oraz obciąŝyła ją obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania na rzecz Skarbu Państwa w wysokości 271,67 zł. Główna Komisja Orzekająca - biorąc pod uwagę zebrane w sprawie materiały - na podstawie: art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (Dz. U. z 2005 r. Nr 14, poz. 114, Nr 249, poz oraz z 2006 r. Nr 79, poz. 551) zwanej dalej ustawą, art. 147 ust.1 pkt 2 ustawy, orzeka: Orzeczenie Głównej Komisji Orzekającej

2 strona Uchyla w całości zaskarŝone orzeczenie Regionalnej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy Regionalnej Izbie Obrachunkowej w Bydgoszczy. 2. Uznaje Obwinioną (...) winną nieumyślnego naruszenia dyscypliny finansów publicznych określonego w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, polegającego na udzieleniu zamówienia publicznego wykonawcy, który nie został wybrany w trybie określonym w przepisach o zamówieniach publicznych, na wykonanie dostawy i montaŝu: a) mebli - faktura z dnia 26 listopada 2008 r. Nr 1038/2008, za kwotę zł netto ( zł brutto) bez umowy, oferta cenowa z dnia 5 listopada 2008 r., b) mebli faktura z dnia 19 grudnia 2008 r. Nr 1126/2008, za kwotę zł netto ( zł brutto) umowa z dnia 5 grudnia 2008 r., c) mebli faktura z dnia 16 grudnia 2008 r. Nr 1113/2008, za kwotę zł netto ( zł brutto) umowa z dnia 10 grudnia 2008 r., d) mebli faktura z dnia 19 grudnia 2008 r. Nr 1127/2008, za kwotę 9.942,95 zł netto (12.130,40 zł brutto) - umowa z dnia 10 grudnia 2008 r., ogółem ,95 zł netto ( ,40 zł brutto), czym naruszyła art. 7 ust. 3 w związku z art. 32 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych. 3. Na podstawie art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy wymierza Obwinionej (...) karę upomnienia. 4. Na podstawie art. 167 ust. 1 ustawy obciąŝa Obwinioną (...) obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania na rzecz Skarbu Państwa w wysokości 271,67 zł. Pouczenie: Orzeczenie niniejsze jest prawomocne w dniu jego wydania (art. 142 ustawy). Stosownie do art. 169 ustawy na niniejsze orzeczenie - w terminie 30 dni od dnia jego doręczenia - słuŝy skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skargę wnosi się za pośrednictwem Głównej Komisji Orzekającej. Przewodnicząca Składu Orzekającego GKO /-/ Członkowie Składu Orzekającego GKO /-/ /-/ Na oryginale właściwe podpisy. Uzasadnienie Zawiadomienie o ujawnionych okolicznościach wskazujących na naruszenie dyscypliny finansów publicznych w (...) Inspektoracie Weterynarii w (...), złoŝył do Rzecznika dyscypliny

3 strona 3. finansów publicznych przy Regionalnej Izbie Obrachunkowej w Bydgoszczy, Wojewoda Kujawsko - Pomorski po przeprowadzeniu przez Wydział Finansowy Urzędu, kontroli problemowej w tym podmiocie w zakresie prawidłowości realizowania wydatków budŝetowych w okresie od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2008 r. W dniu 26 sierpnia 2009 r. Rzecznik, skierował do Przewodniczącego Regionalnej Komisji Orzekającej przy RIO w Bydgoszczy, wniosek o ukaranie karą upomnienia (...), pełniącej w czasie popełnienia naruszenia funkcję (...) Lekarza Weterynarii, stawiając jej zarzut nieumyślnego naruszenia dyscypliny finansów publicznych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (Dz. U. z 2005 r. Nr 14, poz. 114 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą. Naruszenie to polegało na dokonaniu w 2008 r podziału zamówienia publicznego, pn. Wykonanie, dostawa i montaŝ mebli biurowych dla (...) Inspektoratu Weterynarii w (...) o wartości netto ,95 zł, w celu uniknięcia stosowania przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień Publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz ze zm.) zwanej dalej Pzp, co stanowiło naruszenie przepisów art. 7 ust. 3, w związku z art. 32 ust. 2 tej ustawy. Rozpoznanie sprawy nastąpiło w dniu 23 lutego 2010 r. przy udziale Obwinionej oraz jej pełnomocnika Radcy Prawnego pani (...). Na rozprawie Obwiniona potwierdziła, Ŝe zakupu mebli biurowych dokonała z dodatkowych środków finansowych, które otrzymała z rezerwy budŝetowej, nieprzewidzianych w planie finansowym jednostki. W związku z powyŝszym oraz zgodnie z tym, Ŝe kaŝde zamówienie nie przekraczało kwoty euro była przekonana, Ŝe nie miała obowiązku wyboru wykonawcy w trybie określonym Pzp. Podkreśliła takŝe, Ŝe zagadnienia zamówień publicznych objęte są w jednostce ustalonymi na piśmie procedurami, których się przestrzega, a w razie wystąpienia wątpliwości, korzysta się z fachowej prasy i konsultantów z zakresu prawa zamówień publicznych. Dodała takŝe, Ŝe firmę pana (...) wybrano między innymi z uwagi na fakt, Ŝe firma ta zgodziła się na montaŝ mebli w godzinach popołudniowych i w dni wolne od pracy, nie pobierając z tego tytułu dodatkowej opłaty. Pełnomocnik Obwinionej wniosła o uniewinnienie Obwinionej, a w sytuacji, gdy Komisja nie podzieli tego stanowiska, wnioskowała o umorzenie postępowania, z uwagi na znikomy stopień szkodliwości dla finansów publicznych. Rzecznik podtrzymał zarzuty wobec Obwinionej i wniósł o jej ukaranie. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie oraz złoŝonych w trakcie rozprawy wyjaśnień Regionalna Komisja Orzekająca przy Regionalnej Izbie Obrachunkowej w Bydgoszczy, ustaliła następujący stan faktyczny sprawy. (...) Inspektorat Weterynarii w (...) funkcjonuje w formie jednostki budŝetowej wchodząc w skład zespolonej administracji rządowej w województwie i jako taki jest jednostką sektora finansów publicznych. Jednostki budŝetowe zobowiązane są przy udzielaniu zamówień publicznych stosować przepisy Pzp. Obowiązek ten nakładał na Obwinioną art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych, obowiązujący w czasie popełnienia zarzucanego czynu. Wbrew tym przepisom, Obwiniona, pełniąc funkcję Kierownika (...) Inspektoratu Weterynarii w (...), udzieliła w 2008 r. zamówienia publicznego wykonawcy, który nie został wybrany w trybie określonym w przepisach o zamówieniach publicznych. Ustalono, Ŝe zamówienie na wykonanie, dostawę i montaŝ mebli biurowych, o wartości ogółem ,95 zł netto, udzielone zostało jednemu wykonawcy, tj. firmie Produkcja- Handel- Usługi, (...) z siedziba w (...). Z wymienionym wykonawcą Obwiniona zawarła dwie umowy: umowa Nr 6/2008 z dnia 5 grudnia 2008 r., zgodnie ze złoŝoną w dniu 3 grudnia 2008 r. ofertą wykonawcy z terminem wykonania do 29 grudnia 2008 r., na kwotę ,00 zł brutto ( zł netto);

4 strona 4. umowa Nr 8/2008 z dnia 10 grudnia 2008 r., zgodnie ze złoŝonymi przez wykonawcę ofertami z dnia 17 września 2008 r. i 17 grudnia 2008 r., z terminem wykonania do 31 grudnia 2008 r., na kwotę ,40 zł brutto.(45.643,95 zł netto). Łącznie wartość udzielonego zamówienia z powyŝszych umów wynosiła ,95 zł. netto (brutto ,40 zł) i przekraczała wartość progową określoną w art. 4 pkt 8 Pzp (19.329,64 euro). Oprócz ww. dostaw zrealizowanych na podstawie podanych umów ten sam dostawca zrealizował w dniu 26 listopada 2008 r. zamówienie na dostawę i montaŝ mebli biurowych bez umowy, na kwotę ,00 zł netto ( zł brutto). Ogółem więc udzielone firmie PHU (...) zamówienie w 2008 r., wyniosło kwotę ,95 zł netto i ,40 brutto. Podpisanie ww. umów z tym samym wykonawcą potwierdza, Ŝe zamawiający, znając rodzaj i termin dostaw i usług, warunki organizacyjno-techniczne, w jakich mają być realizowane oraz moŝliwość wykonania zamówienia przez jednego wykonawcę, dokonała podzielenia zamówienia, co stanowiło naruszenie przepisów art. 7 ust. 3, w związku z art. 32 ust. 2 Pzp. Udzielenie ww. zamówień wykonawcy nie wybranemu na zasadach określonych w przepisach o zamówieniach publicznych, stanowi równieŝ naruszenie zasad gospodarki jednostek sektora finansów publicznych, wyraŝonych w art. 35 ust. 4 z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych ( obecnie art. 44 ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych) i stanowi naruszenie dyscypliny finansów publicznych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt. 1 ustawy. Odpowiedzialność z tego tytułu ponosi Obwiniona, która podpisała umowy z PUH (...), udzielając zamówienia publicznego wykonawcy nie wybranemu na zasadach określonych w przepisach o zamówieniach publicznych. Odpowiedzialność ta, wynika równieŝ z racji zajmowania w dacie popełnienia zarzucanych czynów stanowiska kierownika jednostki, który odpowiada za przygotowanie i przeprowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia stosownie do przepisu art. 18 ust. 1 Pzp oraz odpowiada za całość gospodarki finansowej jednostki, zgodnie z art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 o finansach publicznych ( obecnie art. 53 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych). W ocenie Regionalnej Komisji Orzekającej, zgromadzone w sprawie dowody oraz ujawnione w trakcie rozprawy okoliczności wskazują, Ŝe Obwiniona miała moŝliwość innego zgodnego z prawem zachowania się, a to przesądza, Ŝe moŝna jej przypisać winę w czasie popełnienia czynu. W ocenie RKO zarzucane czyny zostały popełnione nieumyślnie, Obwiniona, udzielając przedmiotowego zamówienia wykonawcy, który nie został wybrany w trybie przepisów Pzp, działała w przekonaniu, Ŝe działa zgodnie z prawem w czym utwierdził ją podpis radcy prawnego na złoŝonych wnioskach o udzielenie zamówienia publicznego. Mając powyŝsze na uwadze, RKO uznała Obwinioną winną nieumyślnego popełnienia zarzucanych jej czynów i wymierzyła jej karę upomnienia jako najlŝejsza karę z katalogu przewidzianego art. 31 ustawy. Od wydanego przez Komisję Orzekającą I instancji orzeczenia, odwołanie złoŝyła w dniu 8 kwietnia 2010 r., Obwiniona (...). Orzeczeniu zarzuciła naruszenie przepisów ustawy, tj.: - art. 17 ust. 1 pkt 1 poprzez przyjęcie, Ŝe zamawiający udzielił zamówienia publicznego wykonawcy, który nie został wybrany w trybie określonym w przepisach Pzp, - art. 28 poprzez nieuwzględnienie przepisu, Ŝe nie dochodzi się odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych, którego stopień szkodliwości dla finansów publicznych jest znikomy, - oraz art. 32 ust. 2 Pzp, poprzez przyjęcie, iŝ zamawiający dokonał podziału jednego zamówienia na części.

5 strona 5. Obwiniona wniosła o uchylenie zaskarŝonego orzeczenia w całości oraz uniewinnienie jej lub odstąpienie od wymierzenia kary, bądź uchylenie orzeczenia w całości i przekazanie sprawy Komisji Orzekającej I instancji do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu Obwiniona podała, Ŝe na podstawie ogłoszonego przetargu nieograniczonego na roboty budowlane z dnia 16 września 2008 r. prace remontowe trwały do końca 2008 r. W tym samym czasie zamawiający otworzył następujące postępowania dotyczące zakupu mebli, i tak; 1. wniosek Zakładu Higieny z dnia 8 września 2008 r. na zakup mebli laboratoryjnych, sfinansowany poza planem ze środków otrzymanych od Wojewody, decyzja z dnia 7 sierpnia 2008 r., 2. wniosek z dnia 15 września 2008 r. na zakup mebli biurowych, sfinansowany ze środków otrzymanych od Wojewody, decyzją jw. o wartości szacunkowej do euro. Meble te miały róŝny charakter i róŝne przeznaczenie, ale ich łączna wartość nie przekroczyła euro, 3. wniosek z dnia 12 listopada 2008 r. - kolejny zakup mebli,sfinansowany ze środków poza planem, ze środków otrzymanych od Wojewody, decyzja z dnia 20 listopada 2008 r. o wartości szacunkowej do euro. Obwiniona dalej uzasadniała, iŝ fakt zawarcia umowy z wykonawcą dotyczący róŝnych postępowań formalnie podpisano w zbliŝonym do siebie czasie nie stanowi, to jednak o tym, Ŝe było to jedno podzielone zamówienie. Stało się tak na skutek trwającego remontu u zamawiającego, zamieszania związanego z pracami budowlanymi i remontowymi, urzędowaniem pracowników w zastępczych pomieszczeniach i związanych z tym utrudnieniach. Obwiniona wskazała takŝe, iŝ zgodnie z przepisami zakazane jest świadome dzielenie zamówienia lub obniŝanie jego wartości - na co przywołała orzeczenie Głównej Komisji Orzekającej, z dnia 24 kwietnia 2003 r. DF/GKO/Odw-170/219/2002. Nie moŝna zatem Obwinionej przypisać działania nieumyślnego polegającego na dzieleniu zamówienia na części. Obwiniona podnosiła takŝe, Ŝe we wszystkich przypadkach postępowań o zakup mebli nie zachodziły przesłanki określone w art. 4 pkt 8 Pzp, gdyŝ Ŝadne nie przekroczyło kwoty euro. Główna Komisja Orzekająca, po przeprowadzeniu rozprawy, na podstawie zebranego materiału dowodowego znajdującego się w aktach sprawy i w odwołaniu, postanowiła nie uwzględnić odwołania i utrzymać orzeczenie RKO w mocy. W ocenie GKO, wnioski i argumenty podniesione przez Obwinioną i jej Obrońcę zarówno w odwołaniu jak i na rozprawie nie zasługują na uwzględnienie i są niewystarczające do odmiennej oceny stanu faktycznego i prawnego, niŝ miało to miejsce w postępowaniu przed Regionalną Komisja Orzekającą. Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1-3 Pzp, zamawiający przygotowuje i przeprowadza postępowanie o udzielenie zamówienia w sposób zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji oraz równe traktowanie wykonawców. Trudno zgodzić się z twierdzeniem Obwinionej, Ŝe przeprowadzone w (...) Inspektoracie Weterynarii w (...) postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na zakup mebli w 2008 r., spełniało wymogi cytowanego wyŝej przepisu.

6 strona 6. Wykonawca zamówienia na meble firma Produkcja Handel - Usługi, (...) z siedziba w (...) nie został wybrany w trybie przewidzianym przepisami Pzp, a zamówienia udzielono na podstawie przedłoŝonych przez niego ofert z dnia: 17 września, 5 listopada, 3 i 17 grudnia 2008 r. - łącznie na kwotę ,95 zł netto. PowyŜsza kwota stanowi równowartość ,69 euro i stosownie do przepisów art. 4 pkt 8 Pzp, przekroczyła wartość progowa euro, do której to wartości zamówienia, nie stosuje się przepisów Pzp. Zarówno Obwiniona, jak i jej Obrońca, sytuacje te uzasadniały tym, Ŝe zamówienia były realizowane z dodatkowo otrzymywanych środków finansowych (poza planem) i nie znano zarówno terminu ich otrzymania jak i ich wysokości. Stwierdzeń tych, nie potwierdzają jednak dowody zgromadzone w sprawie. Na początku lipca 2008 r. (pismo z 11 lipca 2008 r.) Obwiniona wystąpiła do (...) z wnioskiem o uruchomienie II transzy z rezerwy celowej cz. 83 poz. 16 budŝetu, przeznaczonej na zwalczanie chorób zakaźnych na łączną kwotę zł, w tym wskazała między innymi potrzeby w 4210 na zakup materiałów i wyposaŝenia w kwocie zł. (...), decyzją Nr WFB.I /08 z dnia 7 sierpnia 2008 r., zwiększył plan wydatków na 2008 r., w związku z decyzją Ministra Finansów z dnia 5 sierpnia 2008 r., opartą na wniosku Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, przyznał (...) Inspektoratowi Weterynarii kwotę zł - w tym na 4210 kwotę zł. W decyzji tej (...) zaznaczył, Ŝe środki objęte decyzją powinny być wykorzystane do końca 2008 r. i nie mogą być ujęte w wykazie wydatków, które nie wygasają z upływem roku budŝetowego. Wśród dowodów zgromadzonych w sprawie znajduje się teŝ pismo Sekretarza Stanu z Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi, noszące datę 10 lipca 2008 r., skierowane do Wojewodów z prośba o skorygowanie wniosków na uruchomienie II transzy środków budŝetowych pochodzących z rezerwy celowej budŝetu państwa na zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt. Jednocześnie, Minister poinformował, Ŝe uzgodnione kwoty dla poszczególnych województw znane są wojewódzkim lekarzom weterynarii. Podobna sytuacja dotyczy decyzji NR WFB.I /08 z dnia 20 listopada 2008 r., (...), którą na podstawie zmian w wydatkach budŝetowych na 2008 r., w części 85/04 (...) dokonało przeniesienia planu wydatków budŝetowych między rozdziałami i paragrafami w: dziale 010 oraz między paragrafami w dziale 754, zwiększając rozdział o kwotę zł, z tego w 4210 o kwotę zł z przeznaczeniem na prace remontowe (...) Inspektoratu Weterynarii. Decyzja ta poprzedzona była prośbą Obwinionej do Wojewody (pismo z dnia 6 listopada 2008 r.) o zwiększenie planu finansowego wydatków budŝetowych na 2008 r., o kwotę zł w tym zł dla (...) Inspektoratu Weterynarii. Jednocześnie wnosząc tę prośbę, Obwiniona wskazała potrzeby w 4210 w kwocie zł dotyczące zakupu materiałów i wyposaŝenia. Środki w kwocie zł pochodziły z wniosku Dyrektora Wydziału Środowiska, Rolnictwa i Rozwoju Wsi UW w (...), który wnosił o wydanie decyzji zmniejszającej plan wydatków budŝetowych na 2008 r., w dziale 010, rozdział o kwotę zł na rzecz (...) Inspektoratu Weterynarii w (...). Tak więc twierdzenie Obwinionej, Ŝe nie posiadała informacji na temat przyznanych dodatkowych środków mija się z prawdą. Wiedzę tę posiadała zanim Wojewoda wydał wskazane wyŝej decyzje, gdyŝ zwiększenie środków finansowych odbywało się przy jej czynnym udziale (korespondencja, wnioski itp.) Co prawda, na rozprawie Obwiniona wyraziła pogląd, Ŝe miała wątpliwości, co do faktycznego otrzymania środków, jednak GKO podziela w tej kwestii stanowisko wyraŝone przez Z-cę Głównego Rzecznika, iŝ decyzje administracyjne organu wojewody mają moc wiąŝącą i naleŝy zakładać, Ŝe zostaną one wykonane, a jeśli nie, to jest procedura odwoławcza.

7 strona 7. PowyŜsze fakty potwierdzają takŝe, kolejne działania podjęte w sprawie udzielenia zamówienia na meble, a mianowicie zgodnie z obowiązującą w Inspektoracie procedurą, poszczególne komórki organizacyjne złoŝyły wnioski o zakup mebli i tak: - w dniu 8 września 2008 r. - wniosek 361/118/2008 Zakładu Higieny na zakup mebli laboratoryjnych z terminem wykonania do dnia 31 grudnia 2008 r., za kwotę zł - z dodatkowych pieniędzy, - w dniu 8 i 15 września 2008 r. - wniosek 56/2008 Zespołu Administracyjno- Gospodarczego i Zaopatrzenia na zakup mebli i wyposaŝenia z terminem wykonania do 31 grudnia 2008 r., za kwotę zł - z dodatkowych pieniędzy, - w dniu 8 i 12 listopada 2008 r. - wniosek 58/2008 Zespołu Administracyjno- Gospodarczego i Zaopatrzenia na zakup mebli i wyposaŝenia, z terminem wykonania do dnia 31 grudnia 2008 r., za kwotę zł - z II transzy dodatkowych pieniędzy. PowyŜsze wnioski złoŝone zostały, gdy znane były decyzje o przyznaniu dodatkowych pieniędzy - pierwsza decyzja wojewody na kwotę 371 tys. zł z dnia 7 sierpnia 2008 r., a druga na kwotę 180 tys. zł. Z dnia 12 listopada 2008 r. Oferty otrzymane od wykonawcy noszą daty: 17 września 2008 r., 3 i 17 grudnia 2008 r., a umowy podpisano: umowę Nr 6 w dniu 5 grudnia 2008 r.; umowę Nr 8 w dniu 10 grudnia 2008 r. Zgodnie z wyŝej wskazanymi datami wykonanych czynności zmierzających do zakupu mebli, a takŝe ze stanowiskiem Obrońcy, który stwierdził, Ŝe postępowanie o zamówienie rozpoczynały wnioski właściwych komórek organizacyjnych, GKO stwierdza, Ŝe nie było przeszkód, aby Obwiniona w niniejszym zamówieniu zastosowała się do procedur wynikających z Pzp. JuŜ na etapie składania wniosków o zakup znane były wysokości dodatkowych środków finansowych niezbędnych na pokrycie zamówienia. Znane teŝ były potrzeby, bowiem wszystkie wnioski dotyczyły zakupu mebli. KaŜdy wniosek przewidywał wartość zamówienia w wysokości do euro, a więc nie było przeszkód, aby te wartości zsumować i ustalić całkowite szacunkowe wynagrodzenie wykonawcy, zgodnie z art. 32 ust. 1 Pzp. W ocenie GKO, w niniejszej sprawie mamy do czynienia z jednym zamówieniem, o wartości przekraczającej wartość progową 14 tys. euro i wobec tego wykonawca tego zamówienia winien być wyłoniony z zachowaniem przepisów Pzp, czego nie uczyniono. Doszło zatem do naruszenia określonego w art. 17 ust. 1 pkt. 1 ustawy, zgodnie z którym naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest udzielenie zamówienia publicznego wykonawcy, który nie został wybrany w trybie określonym w przepisach o zamówieniach publicznych. Odpowiedzialność, stosownie do przepisów art. 19 ust. 1 i 2 ustawy ponosi Obwiniona, która podpisała umowy z PUH (...), udzielając zamówienia publicznego wykonawcy nie wybranemu na zasadach określonych w przepisach o zamówieniach publicznych. Odpowiedzialność ta wynika równieŝ z racji zajmowanego stanowiska kierownika jednostki w dacie popełnienia zarzucanych czynów, który stosownie do przepisów art. 18 ust. 1 Pzp, odpowiada za przygotowanie i przeprowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego a takŝe jako kierownik jednostki, odpowiada za całość gospodarki finansowej jednostki, zgodnie z art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (obecnie art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r o finansach publicznych). Główna Komisja Orzekająca podziela stanowisko Regionalnej Komisji Orzekającej, Ŝe, w świetle zgromadzonych dowodów oraz ujawnionych okoliczności, Obwiniona miała moŝliwość innego zgodnego z prawem zachowania się, a to przesądza o tym, Ŝe moŝna jej przypisać winę w

8 strona 8. czasie popełnienia czynu. GKO, podziela w tej sprawie stanowisko wyraŝone przez Z-cę Głównego Rzecznika, który, odnosząc się do kwestii winy stwierdził, Ŝe winę udowadnia się takŝe na podstawie przedstawionych dowodów, pewnej sekwencji dowodów i zamiarów, jakie na podstawie poszczególnych działań wynikają, a nie tylko na podstawie przyznania się Obwinionego do popełnienia czynu. W tej konkretnej sprawie to właśnie sekwencja dat, działań powiązanych z tymi datami jednoznacznie wskazuje, Ŝe Obwiniona świadomie, mając wiedzę o danych środkach podejmowała decyzje, które doprowadziły do postawienia jej zarzutu podziału postępowania o zamówienia publiczne. Trudno takŝe przyjąć za przekonywające wyjaśnienia Obwinionej i jej Obrońcy, Ŝe podzielono zamówienia ze względu na przedmiot zamówienia ( meble laboratoryjne i biurowe). Z pisma Dyrektora Wydziału Finansów i BudŜetu UW w (...) z dnia 18 maja 2009 r. będącego odpowiedzią na pismo Obwinionej z dnia 7 maja 2009 r. w sprawie dodatkowych wyjaśnień do wniosków i uwag zawartych w protokole kontroli problemowej wynika, Ŝe cyt. ( ) przytoczona w Pani piśmie z dnia 7 maja 2009 r informacja odnosząca się do faktu zakupu mebli laboratoryjnych nie znajduje potwierdzenia w otrzymanej, w toku kontroli dokumentacji, z której wynika, iŝ jednostka nie dokonała zakupu mebli laboratoryjnych. Z oferty cenowej dla jednostki oraz specyfikacji do faktury VAT 1038/2008 jednoznacznie wynika, Ŝe zakupione meble nie były meblami laboratoryjnymi tylko meblami biurowymi zakupionymi do pomieszczeń laboratoryjnych. Jedynie jedną z pozycji (regały laboratoryjne z półkami szklanymi na kwotę zł + VAT) z czternastu wyszczególnionych na ww. dokumentach moŝna ewentualnie uznać za meble laboratoryjne. Potwierdzeniem powyŝszego stanu jest takŝe to, Ŝe wszystkie zamówione meble mógł wykonać ten sam wykonawca. Odnosząc się do drugiej kwestii podnoszonej w odwołaniu i na rozprawie przed Główną Komisją Orzekającą, którą był zarzut nie uwzględnienia przez Regionalną Komisję Orzekającą, przepisów art. 28 ustawy, który stanowi o moŝliwości niedochodzenia odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych, którego stopień szkodliwości dla finansów publicznych jest znikomy. GKO nie znajduje argumentów na poparcie tego stanowiska Obwinionej. W niniejszej sprawie, na podstawie zgromadzonych dowodów i stwierdzonych na ich podstawie okoliczności, trudno zgodzić się z zarzutem Obwinionej i jej Obrońcy. Poprzez wyłączenie zamówienia spod przepisów Pzp, Obwiniona postawiła zarówno siebie jak i finanse publiczne w sytuacji takiej oto, Ŝe nie ma pewności i nie jest moŝliwe obecnie w Ŝaden sposób sprawdzenie, czy zakupów tych nie moŝna było dokonać po znacznie niŝszych cenach, czyli wydatkować mniej środków budŝetowych. Dlatego zarzut postawiony Obwinionej nie dotyczy kwestii wyboru najlepszej oferty ( np. najtańszej), a dotyczy naruszenia fundamentalnych zasad, jakimi winna się kierować jednostka sektora finansów publicznych udzielając zamówienia, zasad określonych w art. 7 Pzp.- zapewniających zachowanie uczciwej konkurencji oraz równe traktowanie wykonawców. Niestosowanie tych zasad nie moŝna z pewnością traktować jako naruszenia o znikomym stopniu szkodliwości dla finansów publicznych, o którym mówi art. 28 ustawy. GKO podziela stanowisko RKO w zakresie wymierzenia Obwinionej kary upomnienia. Orzekając o najniŝszej karze wzięto pod uwagę okoliczności na jakie powoływała się Obwiniona i które w niniejszej sprawie trudno pominąć, a mianowicie fakt przeprowadzania remontu pomieszczeń Inspektoratu, w trakcie normalnego jego funkcjonowania, dbałość o podnoszenie wiedzy merytorycznej pracowników zajmujących się zagadnieniami zamówień publicznych, dotychczasowa niekaralność Obwinionej. Kara ta, zdaniem GKO, odniesie w przyszłości zamierzony skutek w postaci zwiększenia staranności w postępowaniach o zamówienia publiczne.

9 strona 9. GKO dodaje, Ŝe wskazane przez Obwinioną w odwołaniu orzeczenie GKO z dnia 24 kwietnia 2003 r. DF/GKO/Odw.-170/219/2002, dotyczy odmiennej, od niniejszej, sytuacji a w której to, udzielając zamówienia publicznego na zakup tonera, zamawiający podzielił zamówienia nie w celu uniknięcia procedur określonych ustawą, ale realizował zamówienie w okolicznościach określonych w art. 71 ust. 1 pkt 7 ustawy Prawo zamówień publicznych z dnia 10 czerwca 1994 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 119, poz. 773, z poźn. zm., w brzmieniu do dnia 25 października 2001 r.). Mając na uwadze powyŝsze ustalenia, Główna Komisja Orzekająca orzekła jak w sentencji. Przewodnicząca Składu Orzekającego GKO Na oryginale właściwy podpis. /-/