O R Z E C ZE N I E. GŁÓWNA KOMISJA ORZEKAJĄCA w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych Nr BDF1/4900/50/57/10/1381.

Transkrypt

1 Warszawa, 1 lipca 2010 r. GŁÓWNA KOMISJA ORZEKAJĄCA w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych Nr BDF1/4900/50/57/10/1381 O R Z E C ZE N I E Główna Komisja Orzekająca w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych w składzie: Przewodniczący: Członkowie: Protokolant: Przewodniczący GKO: Członek GKO: Członek GKO: Jan Pyrcak Alfred Beszterda (spr.) Paweł Kryczko Jedlińska Anna rozpoznała na rozprawie w dniu 1 lipca 2010 r. - przy udziale Zastępcy Głównego Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych Roberta Wydry odwołanie wniesione przez Panią ( ) - pełniącą w czasie zarzucanego naruszenia dyscypliny finansów publicznych funkcję Dyrektora Muzeum Pałac im. F. Chopina ( ), od orzeczenia Regionalnej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy Regionalnej Izbie Obrachunkowej w Warszawie z dnia 9 marca 2010 r., sygn. akt: RIO-IV-R-197/08-K-17/09-R-44/09-K-37/09, w zakresie uznania Pani ( ) winną: I. umyślnego naruszenia dyscypliny finansów publicznych polegającego na: 1. udzieleniu w imieniu Pałacu zamówienia publicznego na dostawę materiałów budowlanych na cele infrastruktury towarzyszącej o łącznej wartości ,18 zł netto ( ,15 zł brutto) dostawcom, którzy nie zostali wybrani w trybie określonym w przepisach o zamówieniach publicznych, co potwierdzają faktury: Lp. Nr faktury Data wystawienia faktury Wystawca Wartość zamówienia netto brutto /2006 k r. Grupa Polskie Składy Budowlane Budmat Sp. z o.o ,19zł ,03zł /2006 k. 20, r. Grupa Polskie Składy Budowlane Budmat Sp. z o.o ,84zł ,14zł 3. V1124/2006 k r. OTEL Sp. z o.o. Słupno ,00zł ,04zł Orzeczenie Głównej Komisji Orzekającej

2 strona FP/40/1/1 k r. Przedsiębiorstwo WielobranŜowe SEA Piaseczno ,36zł ,12zł /2006 k r. Grupa Polskie Składy Budowlane Budmat Sp. z o.o ,00zł 9.567,24zł /0/06 k. 30, r. Zakład Produkcyjno-Handlowy Łąck ,31zł ,58zł /0/06 k r. Zakład Produkcyjno-Handlowy Łąck 4.811,48zł 5.870,00zł RAZEM ,18zł ,15zł czym naruszyła art. 7 ust. 3 w związku z art. 32 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2007r. Nr 223, poz z późn. zm.) oraz dyscyplinę finansów publicznych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych; 2. udzieleniu w dniu 7 listopada 2007r. w imieniu Pałacu zamówienia publicznego na wykonanie projektu aranŝacji wnętrz Pałacu ( ) o wartości ,00 zł., co potwierdza umowa o dzieło wykonawcy - ( ), który nie został wybrany w trybie określonym w przepisach o zamówieniach publicznych, czym naruszyła art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych oraz dyscyplinę finansów publicznych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Za przypisane czyny Komisja Orzekająca I instancji wymierzyła Obwinionej karę nagany oraz obciąŝyła ją obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania na rzecz Skarbu Państwa w wysokości 271,67 zł. Główna Komisja Orzekająca - biorąc pod uwagę zebrane w sprawie materiały na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (Dz. U. z 2005 r. Nr 14, poz. 114 ze zm.) zwanej dalej ustawą 1 Na podstawie art. 147 ust. 1 pkt 2 ustawy: orzeka: a) uchyla zaskarŝone orzeczenie w zakresie uznania Obwinionej ( ) winną umyślnego naruszenia dyscypliny finansów publicznych polegającego na udzieleniu w dniu 7 listopada 2007r. w imieniu Pałacu zamówienia publicznego na wykonanie projektu aranŝacji wnętrz Pałacu ( ) o wartości ,00 zł., co potwierdza umowa o dzieło wykonawcy - ( ), który nie został wybrany w trybie określonym w przepisach o zamówieniach publicznych, czym naruszyła art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych oraz dyscyplinę finansów publicznych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. b) uznaje Obwinioną ( ) winną nieumyślnego naruszenia dyscypliny finansów publicznych polegającego na udzieleniu w dniu 7 listopada 2007r. w imieniu Pałacu zamówienia publicznego na wykonanie projektu aranŝacji wnętrz Pałacu ( ) o

3 strona 3. wartości ,00 zł., co potwierdza umowa o dzieło z wykonawcą - ( ), który nie został wybrany w trybie określonym w przepisach o zamówieniach publicznych, czym naruszyła art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych oraz dyscyplinę finansów publicznych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. 2 Na podstawie art. 147 ust. 1 pkt 1 ustawy utrzymuje w mocy orzeczenie Komisji Orzekającej I instancji w pozostałym zaskarŝonym zakresie. Pouczenie: Orzeczenie niniejsze jest prawomocne w dniu jego wydania (art. 142 ustawy). Stosownie do art. 169 ustawy na niniejsze orzeczenie - w terminie 30 dni od dnia jego doręczenia - słuŝy skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skargę wnosi się za pośrednictwem Głównej Komisji Orzekającej. Na oryginale właściwe podpisy. Przewodniczący Składu Orzekającego GKO /-/ Członkowie Składu Orzekającego /-/ /-/

4 strona 4. UZASADNIENIE Wymieniona we wstępnej części orzeczenia ( ) odwołała się do Głównej Komisji Orzekającej wyłącznie w zakresie wyŝej przytoczonym. Główna Komisja Orzekająca, rozpoznając odwołanie, nie zajmowała się więc zarzutami, które wobec braku odwołania traktować naleŝy jako prawomocne. W odwołaniu ( ) wniosła o uchylenie orzeczenia wydanego w I instancji dotyczącego punktu I : A1. umyślnego naruszenia dyscypliny finansów publicznych polegającego na udzieleniu w imieniu Pałacu zamówienia publicznego na dostawę materiałów budowlanych na cele infrastruktury towarzyszącej o łącznej wartości ,18 zł netto ( ,15 zł brutto) dostawcom, którzy nie zostali wybrani w trybie określonym w przepisach o zamówieniach publicznych, oraz A2. udzielenia w dniu 7 listopada 2007 r. w imieniu Pałacu zamówienia publicznego na wykonanie projektu aranŝacji wnętrz Pałacu ( ) o wartości ,- zł co potwierdza umowa o dzieło wykonawcy ( ), który nie został wybrany w trybie określonym w przepisach o zamówieniach publicznych. Obwiniona wniosła wydanie orzeczenia o nieumyślnym naruszeniu dyscypliny finansów publicznych bądź o uchylenie zaskarŝonego orzeczenia i przekazanie do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Orzeczeniu Regionalnej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy Regionalnej Izbie Obrachunkowej w Warszawie zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez niezastosowanie art. 28 a ust. 2 oraz art. 5 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych oraz błędy w ocenie dowodów przedstawionych w toku postępowania. Odnośnie do zarzutów: Z zebranego w sprawie w I instancji materiału dowodowego jasno i bezspornie wynika, iŝ na podstawie wskazanych w tabeli faktur zakupiono na rzecz Pałacu ( ) materiały niezbędne do budowy obiektów infrastruktury towarzyszącej. PowyŜsze wynika równieŝ z opisu w/w faktur. Zarówno opis faktur jak i zatwierdzenie do wypłaty podpisała ówczesna Dyrektor Pałacu ( ). Jak wynika z powyŝszych faktur zakupu materiałów niezbędnych do budowy obiektów infrastruktury towarzyszącej, materiały te zakupywane były w częściach u róŝnych dostawców, w dniach grudnia 2006 roku i zatwierdzone w tym samym miesiącu do wypłaty. Regionalna Komisja Orzekająca nie uznała wyjaśnień Obwinionej w tym zakresie jako uwalniających od naruszenia przypisanej dyscypliny finansów publicznych. Obwiniona ( ) twierdziła, iŝ powyŝszych zamówień udzielała zgodnie z ustawą o zamówieniach publicznych na co powinny być dokumenty w Ministerstwie Kultury (karta 179 akt sprawy dalej w skrócie as), a będące przedmiotem zarzutu faktury były wystawiane bezpośrednio na Pałac z uwagi na koniec roku i konieczność przelewów (karta 178 as). Komisja I instancji uzupełniła w tym zakresie materiał dowodowy stanowiący akta sprawy (karty as) ustalając, iŝ w trybie z wolnej ręki Obwiniona wydała w dniu 20 grudnia 2006 roku ogłoszenie o wszczęciu postępowania o zamówienie publiczne na zakup i przechowywanie materiałów budowlanych na potrzeby budowy infrastruktury towarzyszącej przy Pałacu ( ) (karta 214 as) z terminem zakupu do dnia 29 grudnia 2006 roku, a przechowywania minimum 18 miesięcy. W tym samym dniu skierowała zaproszenie do ww. postępowania (karta 226 as) ustalając termin prowadzenia rozmów na dzień 21 grudnia 2006 roku od godz. 9:00. W przekazanych zarówno przez Muzeum ( ) jak i przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego dokumentach, dotyczących przedmiotowego postępowania, znajduje się równieŝ oświadczenie o spełnieniu warunków udziału w postępowaniu o przedmiotowe zamówienie publiczne bez daty, a złoŝone przez Firmę Inwestycyjno-Budowlaną ( ) (karty 225,215 as) jak i ogłoszenie o zawarciu umowy w tymŝe postępowaniu (karty as), z którego wynika, iŝ dnia 3 stycznia 2007 roku w wyniku rozstrzygnięcia postępowania zawarto umowę z ( ). Wszystkie wyŝej wymienione dokumenty zostały podpisane przez Obwinioną.

5 strona 5. Regionalna Komisja Orzekająca ustaliła, iŝ w dniu 21 grudnia 2006 roku ( ) pomiędzy Pałacem ( ) reprezentowanym przez ( ) - dyrektora Pałacu, a Firmą Inwestycyjno-Budowlaną ( ) - właściciela - została zawarta umowa (karty , as) dotycząca świadczenia usługi zakupu materiałów budowlanych dla infrastruktury towarzyszącej w Zespole Pałacowo-Parkowym ( ) z przechowywaniem zakupionych materiałów przez okres 18 miesięcy ( l umowy). Dalej z umowy wynika, iŝ zakup naleŝy wykonać do dnia 30 grudnia 2006 roku, a przechowywać od dnia 30 stycznia 2007 roku przez okres do 18 miesięcy ( 2 umowy); wartość przedmiotu przechowania ustalono na kwotę wynikającą z przedłoŝonych faktur zakupu ( 4 umowy) natomiast z 5 umowy wynika, iŝ zleceniobiorcy przysługuje wynagrodzenie w wysokości 1.000,-zł. brutto miesięcznie - jak wyjaśniła Obwiniona za okres przechowywania (karta 178 as). Z zawartej umowy wynika jednoznacznie, iŝ dotyczyła ona zarówno zakupu materiałów budowlanych jak i ich przechowywania. Za zakup materiałów budowlanych została wystawiona jedna faktura (karty as) przez Firmę Inwestycyjno-Budowlaną ( ) na kwotę ,15 zł. netto (27.000,-zł. brutto) na rzecz Pałacu ( ). Analizując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Regionalna Komisja Orzekająca ustaliła co następuje: W dniu 27 grudnia 2006 roku fakturą V 1124/2006 wystawioną przez ( ) Sp. z o. o. ( ) na rzecz Pałacu ( ) zakupiono materiału budowlane (drzwi aluminiowe) na kwotę netto, ,04 zł. brutto (karta 23 akt sprawy) za co Pałac ( ) zapłacił przelewem w dniu 28 grudnia 2006 roku (karta 24 as). W dniu 28 grudnia 2006 roku Pałac ( ) dokonał dalszych zakupów materiałów budowlanych : f-ra FP/40/1/1 wystawiona przez Przedsiębiorstwo WielobranŜowe ( ) na kwotę ,36 zł. netto (15.609,12 zł. brutto) - karta 26 as, za co Muzeum zapłaciło przelewem w dniu 29 grudnia 2006 roku - karta 27 as, f-ra 1711/0/06 wystawiona przez Zakład Produkcyjno-Handlowy ( ) na kwotę netto 4.811,48 zł. netto (5.870 zł. brutto) - karta 32 as oraz f-ra 1708/0/06 wystawiona przez tę samą firmę na kwotę ,31 zł. netto (12.212,58 zł. brutto) -karta 31 as. Za powyŝsze dwie faktury Muzeum zapłaciło przelewem w dniu 29 grudnia 2006 roku- karta 33 as. W dniu 29 grudnia 2006 roku Muzeum dokonało dalszych zakupów materiałów budowlanych od kontrahenta ( ) Sp. z o.o., tj.: f-ra 8325/2006 na kwotę ,19 zł. netto (76.055,03 zł. brutto) - karta 17 as za co zapłacono przelewem w dniu 29 grudnia 2006 roku - karta 18 as, f-ra 8383/2006 na kwotę ,84 zł. netto (52.517,14 zł. brutto) - karta 21 as za co zapłacono przelewem w dniu 29 grudnia 2006 roku - karta 22 as, f-ra 8315/2006 ma kwotę 7.842,- zł. netto (9.567,24 zł. brutto) - karta 28 as za co zapłacono gotówką w dniu 29 grudnia 2006 roku - karta 29 as. Wszystkie ww. faktury zostały opisane Zakupiono materiały budowlane w celu realizacji infrastruktury towarzyszącej w parku w Pałacu ( )" i zatwierdzone do wypłaty przez Obwinioną ( ). Obwiniona w swoich wyjaśnieniach wskazała, iŝ powyŝsze związane było z końcem roku kalendarzowego, koniecznością dokonania przelewów i wydatkowaniem otrzymanej dotacji (karty as). Z powyŝszego jednoznacznie i bezspornie wynika, iŝ materiały budowlane zakupione powyŝej związane były z realizacją zadania, na które Obwiniona ogłosiła przetarg w dniu 20 grudnia 2006 roku, co teŝ sama potwierdziła w swoich wyjaśnieniach. Zebrany w sprawie materiał dowodowy potwierdza równieŝ, iŝ zakupu ww. materiałów budowlanych dokonał Pałac ( ), na co wskazują zarówno wystawione faktury jak i dowody zapłaty za nie. Komisja Orzekająca w I instancji uznała, iŝ wyjaśnień Obwinionej w tym zakresie nie moŝna uznać za uwalniające od przypisanego naruszenia dyscypliny finansów publicznych. Jak wielokrotnie podkreśla w swojej linii orzeczniczej Główna Komisja Orzekająca, konieczność wydatkowania otrzymanej dotacji czy upływ roku kalendarzowego nie moŝe stanowić okoliczności usprawiedliwiających gospodarowanie środkami publicznymi z naruszeniem normujących

6 strona 6. to gospodarowanie przepisów prawa, a do których prawidłowego stosowania Obwiniona jako kierownik jednostki sektora finansów publicznych była zobowiązana. Z powyŝszego, zdaniem Komisji I instancji bezspornie wynika, iŝ Obwiniona udzieliła ww. zamówień kaŝdemu z kontrahentów bez zastosowania przepisów Prawa zamówień publicznych, czym naruszyła art. 7 ust. 3 tejŝe ustawy mówiący, Ŝe zamówienia publicznego udziela się wyłącznie wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami tej ustawy. Z zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego wynika, iŝ Obwiniona wcześniej przeprowadzała postępowania w trybie ustawy - Prawo zamówień publicznych, zatem wiedziała o istnieniu takich przepisów. Wiedziała zatem, jakie są podstawowe tryby udzielania zamówień publicznych tudzieŝ konieczność wystąpienia okoliczności pozwalających na zastosowanie trybów niekonkurencyjnych. Analizując zgromadzony materiał dowodowy, Regionalna Komisja Orzekająca doszła do przekonania, iŝ Obwiniona świadomie dokonała podzielenia zamówienia publicznego na róŝnych kontrahentów, aby uniknąć konieczności zastosowania przepisów Prawa zamówień publicznych, zatem umyślnie naruszyła dyscyplinę finansów publicznych. Świadczą o tym zarówno wyjaśnienia samej Obwinionej o konieczności wydatkowania środków finansowych przed upływem roku kalendarzowego jak i wyspecyfikowane wyŝej faktury potwierdzające dokonanie zakupów. Obwiniona dokonała opisu ww. faktur, zatwierdziła je do zapłaty. Zakupów dokonała w bardzo krótkim okresie czasu (27-29 grudnia 2006 roku). Okoliczności te wskazują tylko i wyłącznie na świadomość działania Obwinionej, a co za tym idzie na umyślność działania. Komisja Orzekająca I instancji uznała, iŝ moŝna było uniknąć przypisanego Obwinionej naruszenia dyscypliny finansów publicznych poprzez właściwe zastosowanie przepisów Prawa zamówień publicznych; chociaŝby przeanalizowanie moŝliwości zastosowania np. trybu negocjacji bez ogłoszenia. W przeciwnym przypadku powinna powstrzymać się od dokonywania ww. zakupów. RównieŜ fakt, iŝ zakupywany materiał miał być przechowywany przez tak długi czas (do 18 m-cy) wskazuje, iŝ Obwiniona miała czas aby prawidłowo i w zgodzie z przepisami prawa udzielić przedmiotowego zamówienia publicznego. Obwiniona mogła równieŝ wystąpić do dysponenta z prośbą o przesunięcie terminu wydatkowania przyznanych środków finansowych, czego nie uczyniła. Obwiniona w uzasadnieniu swego odwołania wywodzi, iŝ w myśl przepisu art. 28a ust. 2 ustawy o finansach publicznych winę za omawiany wyŝej czyn przypisać naleŝy skarbnikowi i wójtowi Gminy ( ), którym (na mocy porozumienia) powierzono określone obowiązki związane z gospodarką finansową instytucji kultury - Pałac ( ). Według owego porozumienia z dniem 6 grudnia 2005 r. Urząd Gminy przejął prowadzenie ksiąg rachunkowych Pałacu. Wójt zapewnić miał prowadzenie obsługi księgowej Pałacu przez pracowników Urzędu Gminy. Według odwołującej się Urząd Gminy zobowiązany był wykonać czynności będące przedmiotem porozumienia z naleŝytą starannością. W odwołaniu Obwiniona podkreśla, Ŝe realizując swe zadania przeprowadziła procedurę przetargową i na podstawie umowy-zlecenia udzielonego w dniu 21 grudnia 2006 r. w trybie z wolnej ręki materiały budowlane nabywała dla Pałacu firma ( ). Jej zdaniem błędnie przeprowadzono etap realizacji umowy i zapłacono faktury, które wykonawca pobrał bezpośrednio na zamawiającego. To zaś Jej zdaniem nie moŝe świadczyć przeciwko Obwinionej i jest błędem w ocenie dowodów. Dodaje, Ŝe zakupów dokonywano w ostatnich dniach roku, przy większym niŝ zwykle popycie na materiały budowlane (przy tendencji wzrostu ich cen), zaś płatności realizowano w ostatnich dniach roku (31 grudnia). W tej sytuacji zdaniem Obwinionej nie było moŝliwości dokonania korekt błędnie wystawionych faktur. Okoliczność ta Jej zdaniem - nie była rozwaŝana w postępowaniu dowodowym w I instancji - Obwiniona podkreśla, Ŝe nie przesłuchano w tej sprawie właściciela firmy ( ). W aktach sprawy brak informacji, iŝ zgłaszano i rozwaŝano taki wniosek dowodowy w postępowaniu w I instancji. Obwiniona wywodzi w odwołaniu, iŝ w tych okolicznościach niesłuszne jest przypisanie jej winy umyślnej i oczekuje uznania, Ŝe działanie jej miało postać lekkomyślności lub niedbalstwa (było nieumyślne).

7 strona 7. W czasie rozprawy przed GKO, w której Obwiniona nie wzięła udziału, Zastępca Głównego Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych wniósł o utrzymanie w mocy zaskarŝonego orzeczenia. Główna Komisja Orzekająca, rozwaŝając odwołanie w tym zakresie doszła do wniosku, iŝ zarzuty odwołania dotyczące niezastosowania art. 28a ust. 2 ustawy o finansach publicznych (w kształcie obowiązującym po 1 stycznia 2002 r. do 31 grudnia 2005 r.) i błędnej oceny dowodów są chybione. Przytoczony artykuł 28a ustawy w ustępie 1 ustanawiał zasadę, iŝ kierownik jednostki sektora finansów publicznych jest odpowiedzialny za całość gospodarki finansowej W ustępie 2 tego artykułu ustawodawca dał moŝliwość powierzenia przez kierownika jednostki określonych obowiązków w zakresie gospodarki finansowej pracownikom jednostki. GKO podkreśla, Ŝe nawet jeśli powierzono pracownikowi określone obowiązki, nie oznacza to, Ŝe kierownik jednostki nie ponosi odpowiedzialności, jeŝeli kierownik ów sam, osobiście, obowiązki te wypełnił jak miało to miejsce w rozpoznawanej sprawie. W rozwaŝanej sprawie Odwołująca się nie neguje, iŝ osobiście zatwierdziła do wypłaty (poleciła zrealizować wydatki dokonała zakupu) na zakup materiałów budowlanych w wyliczonych wyŝej przypadkach. Nie ulega wątpliwości, Ŝe dokonała tego pod presją upływu czasu jednak nie dokonała tego nieumyślnie. Nawet z treści odwołania wynika jednoznacznie, Ŝe Obwiniona przewidywała, iŝ jej działanie stanowi naruszenie dyscypliny finansów publicznych i godziła się na to. Sytuację taką w art. 22 ust. 2 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych jednoznacznie określono jako działanie umyślne ( zamiar ewentualny ). GKO nie dopatrzyła się w sprawie podstaw do skorygowania wydanego w I instancji zaskarŝonego rozstrzygnięcia. Jest więc ono nadal obowiązujące i prawomocne. Co do drugiego z punktów odwołania uwzględnionego w całości w II instancji (patrz sentencja niniejszego orzeczenia) Główna Komisja Orzekająca uznała go z słuszny. Przemawia za tym wywód zawarty w uzasadnieniu orzeczenia wydanego w I instancji (str. 16). Cyt.: W dniu 18 grudnia 2007 r. Pan ( ) wystawił na rzecz Pałacu ( ) rachunek do umowy o dzieło nr 1/2007 zawartej w dniu 7 listopada 2007 roku (karta 05 as). Rachunek ten opiewał na kwotę brutto zł. 50 % kosztu uzyskania przychodu z tytułu prawa autorskiego tj z, oraz podstawę opodatkowania w wysokości 19 % tj zł do wypłaty zatem pozostała kwota w wysokości zł (po potraceniu podatku dochodowego od osób fizycznych). Rachunek ten został opisany i podpisany przez Obwinioną ( ) oraz przez nią akceptowany w dniu 18 grudnia 2007 r. i w dniu 27 grudnia 2007 r. poleceniem przelewu uregulowany (karta 03 as). Z powyŝszego jednoznacznie i bezspornie wynika, iŝ Obwiniona udzieliła w dniu 7 listopada 2007 r. w imieniu Pałacu ( ) zamówienia publicznego na wykonanie projektu aranŝacji wnętrz Pałacu ( ) o wart6ości zł wykonawcy, który nie został wybrany z zastosowaniem przepisów ustawy - Prawo zamówień publicznych. W swoich pisemnych wyjaśnieniach Obwiniona stwierdziła, iŝ kwota zł stanowiła kwotę brutto i nie przekraczała kwoty Euro zatem zwolniona ze stosowania tej ustawy. JednakŜe na rozprawie w dniu 25 maja 2009 r. i 9 marca 2010 r. stwierdziła, Ŝe to faktycznie Jej błąd, Ŝe w tej kwocie nie występuje podatek VAT i źle zrobiła podpisując umowę o dzieło na to zadanie. Komisja (I instancji) uwzględniła wyjaśnienia Obwinionej złoŝone na rozprawach. Faktycznie kwota wskazana w wystawionym za realizację projektu rachunku jest kwota nie zwierająca podatku VAT. Natomiast zgodnie z art. 32 cyt. ustawy Prawo zamówień publicznych podstawą ustalenia wartości zamówienia jest całkowite szacunkowe wynagrodzenie wykonawcy, bez podatku od towarów i usług. Zatem kwota zł zarówno w dacie popełnienia czynu jak i w dacie orzekania przewyŝsza wartość Euro obowiązkiem Obwinionej było więc przeprowadzenie postępowania na przedmiotowe zadanie zgodnie z przepisami Prawo zamówień publicznych, co pozwoliłoby na uniknięcie przypisanego naruszenia dyscypliny finansów publicznych. Komisja (I inst.) uznała wyjaśnienia Obwinionej, iŝ działała w błędzie i nieumyślnie naruszyła dyscyplinę finansów publicznych poprzez niezachowanie naleŝytej ostroŝności

8 strona 8. wymaganej w danych okolicznościach. Obwiniona powinna przed udzieleniem zamówienia publicznego, czyli przed podpisaniem umowy, upewnić się co do prawidłowości działania, które zamierzała podjąć. GKO po zapoznaniu się z uzasadnieniem orzeczenia wydanego w I instancji i stwierdzeniu, Ŝe uzasadnienie to przeczy sentencji zaskarŝonego orzeczenia, zmieniła tę sentencję i jednoznacznie podkreśliła w sentencji niniejszego orzeczenia, Ŝe czyn ten przypisany został Obwinionej ( ) jako popełniony nieumyślnie. Wniosek zawarty w odwołaniu został więc uwzględniony. Orzeczenie wydane w I instancji w kwestiach nie zmienionych niniejszym orzeczeniem (w tym równieŝ kosztów postępowania) jest prawomocne. GKO nie uwzględniła wniosku o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w I instancji uznając, Ŝe sprawa została dostatecznie wyjaśniona i nie istnieje potrzeba uzupełniania postępowania dowodowego. W kwestii wymierzonej w I instancji łącznej kary za wszystkie przypisane Obwinionej naruszenia dyscypliny finansów publicznych (art. 37 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych) GKO związana jest przepisem art. 35 ustawy nakazującym wymierzenie za czyn umyślny kary surowszej niŝ upomnienie. GKO kierowała się takŝe przekonaniem o konieczności uwzględniania wymogów prewencji ogólnej oraz o brak w sprawie szczególnych okoliczności przemawiających za innym rozstrzygnięciem w tej kwestii. Przewodniczący Składu Orzekającego GKO /-/