O R Z E C ZE N I E. GŁÓWNA KOMISJA ORZEKAJĄCA w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych. Warszawa, 7 października 2010 r.

Transkrypt

1 Warszawa, 7 października 2010 r. GŁÓWNA KOMISJA ORZEKAJĄCA w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych BDF1/4900/65/72/10/1784 O R Z E C ZE N I E Główna Komisja Orzekająca w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych w składzie: Przewodniczący: Członek GKO: Artur Walasik (spr.) Członkowie: Członek GKO: Jadwiga Walaszczyk Fedorowicz Członek GKO: Władysław Budzeń Protokolant: Bartosz Głuszko rozpoznała na rozprawie w dniu 7 października 2010 r. - przy udziale Zastępcy Głównego Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych Pana Pawła Laudańskiego odwołanie wniesione przez Pana (...) zam. (...) pełniącego w okresie przypisanego naruszenia dyscypliny finansów publicznych funkcję naczelnika wydziału zaopatrzenia (...) Policji, od orzeczenia Resortowej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy Ministrze Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 maja 2010 r., sygn. akt:bmrko-361/10/17/09. ZaskarŜonym orzeczeniem uznano Pana (...) winnym nieumyślnego naruszenia dyscypliny fiansów publicznych określonego w art. 17 ust 1 pkt 1 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych, polegającego na tym, Ŝe w 2006 r. udzielił zamówienia publicznego na zakup części zamiennych do pojazdów słuŝbowych marki (...) o wartości ,70 zł (14.943,29 euro), tj. na kwotę przekraczającą euro w dacie udzielenia zamówienia i kwotę euro uprawniającą do udzielenia zamówienia publicznego bez obowiązku stosowania ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz ) w dacie prowadzenia postępowania wyjaśniającego, czym naruszył dyspozycję art. 32 ust. 1, 2 i 4 oraz art. 34 ust. 1 i 2 ustawy - Prawo zamówień publicznych. Komisja Orzekająca I instancji wymierzyła Obwinionemu karę upomnienia oraz obciąŝyła go obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania na rzecz Skarbu Państwa w wysokości 271,67 zł. Orzeczenie Głównej Komisji Orzekającej

2 strona 2. Główna Komisja Orzekająca - biorąc pod uwagę zebrane w sprawie materiały - na podstawie: - art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (Dz. U. z 2005 r. Nr 14, poz. 114 ze zm.) zwanej dalej ustawą, - art. 147 ust. 1 pkt 2 ustawy, - art. 78 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 78 ust. 3 ustawy. orzeka: 1) uchyla orzeczenie Resortowej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy Ministrze Spraw Wewnętrznych i Administracji w całości i uniewinnia Pana (...) od zarzucanego mu naruszenia dyscypliny finansów publicznych określonego w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy. 2) Na podstawie art. 167 ust. 2 ustawy koszty postępowania w niniejszej sprawie ponosi Skarb Państwa. Pouczenie: Orzeczenie niniejsze jest prawomocne w dniu jego wydania (art. 142 ustawy). Stosownie do art. 169 ustawy na niniejsze orzeczenie - w terminie 30 dni od dnia jego doręczenia - słuŝy skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skargę wnosi się za pośrednictwem Głównej Komisji Orzekającej. Przewodniczący Składu Orzekającego GKO /-/ Członkowie Składu Orzekającego /-/ /-/ na oryginale właściwe podpisy

3 strona 3. U Z A S A D N I E N I E W przedmiotowej sprawie zawiadomienie o okolicznościach wskazujących na naruszenie dyscypliny finansów publicznych złoŝył w dniu 27 maja 2008 r. Komendant Główny Policji. W dniu 8 sierpnia 2008 r. Zastępca Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych właściwy w sprawach rozpoznawanych przez Resortową Komisję Orzekającą w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy Ministrze Spraw Wewnętrznych i Administracji wydał postanowienie o wszczęciu postępowania wyjaśniającego wobec czterech osób, w tym strony odwołującej się za to, Ŝe pełniąc w chwili naruszenia dyscypliny finansów publicznych funkcję Naczelnika Wydziału Zaopatrzenia (...) Policji: 1. naruszył dyscyplinę finansów publicznych, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (dalej zwaną ustawą), polegające na naruszeniu art. 32 ust. 1, 2 i 4 oraz art. 34 ust. 1 i 2 ustawy Prawo zamówień publicznych (dalej zwaną Pzp) poprzez udzielenie w 2006 r. zamówienia publicznego na zakup części zamiennych do pojazdów słuŝbowych (...) Policji bez zachowania trybów udzielanie zamówień publicznych z podziałem tegoŝ zamówienia na kilka części, których łączna wartość wynosiła euro, a zatem przekraczała kwotę euro uprawniającą udzielenie zamówienia publicznego bez obowiązku stosowania Pzp; 2. naruszył dyscyplinę finansów publicznych, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, polegające na naruszeniu art. 32 ust. 1, 2 i 4 oraz art. 34 ust. 1 i 2 Pzp poprzez udzielenie w 2006 r. zamówienia publicznego na zakup części zamiennych do pojazdów słuŝbowych marki (...) bez zachowania trybów udzielanie zamówień publicznych z podziałem tegoŝ zamówienia na kilka części, których łączna wartość wynosiła euro, a zatem przekraczała kwotę euro uprawniającą udzielenie zamówienia publicznego bez obowiązku stosowania Pzp. W dniu 10 marca 2009 r. Rzecznik Dyscypliny Finansów Publicznych wydała postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego w sprawie o naruszenie dyscypliny finansów publicznych względem pierwszego z wyróŝnionych czynów. W dniu 10 marca 2009 r. Rzecznik Dyscypliny Finansów Publicznych złoŝyła wniosek o ukaranie Pana (...), będącego w czasie popełnienia naruszenia dyscypliny finansów publicznych Naczelnikiem Wydziału Zaopatrzenia (...) Policji za odpowiedzialnego na zasadach określonych w art. 19 ust. 2 ustawy za nieumyślne naruszenie dyscypliny finansów publicznych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, polegające na naruszeniu art. 32 ust. 1, 2 i 4 oraz art. 34 ust. 1 i 2 Pzp poprzez udzielenie w 2006 r. zamówienia publicznego na zakup części zamiennych do pojazdów słuŝbowych marki Peugeot 307 z podziałem tego zamówienia na kilkadziesiąt (40) części, których łączna wartość wynosiła ,70 zł, to jest ,29 euro, a zatem przekraczała kwotę euro w dacie udzielenia zamówień, i kwotę euro obowiązującą od r., czyli w dacie prowadzenia postępowania wyjaśniającego, uprawniającą do udzielenia zamówień publicznych bez obowiązku stosowania Pzp. Rzecznik wniósł o wymierzenie kary upomnienia. W uzasadnieniu wniosku o ukaranie Rzecznik wskazała, co następuje.

4 strona 4. Po pierwsze Obwiniony w 2006 r. zatwierdził zakupy części zamiennych do (...) z 10 protokołów typu na łączną kwotę zł. Pozostałe protokoły zatwierdził zastępca Pana (...), zapewne za wiedzą i zgodą Pana (...). Po drugie, w dniu 22 sierpnia 2006 r. sporządzono protokół nr 49/WZ/2006/R, który zaakceptował Pan (...), a zatwierdził Pan (...), z zapisem w sprawie podziału zamówienia na części; a następnie w czterech firmach dokonano rozeznania cen konkretnych części zamiennych do samochodu (...), wybrano najkorzystniejszą ofertę i zawarto z firmą (...) 30 sierpnia 2006 r. umowę nr 49/WZ/2006/R na sukcesywne dostawy części zamiennych do (...) do 31 grudnia 2006 r. do wartości zł. Faktycznie poniesione wydatki łączne z tytułu podpisanej umowy wyniosły ,01 zł (22.243,62 zł netto, tj euro). Pomimo obowiązywania umowy 49 niektóre części zamienne do (...) kupowano nadal z wolnej ręki, głównie w firmie (...). Zawiadamiający dokumentuje 4 takie przypadki, załączając protokoły typu A, ale Komenda (...)Policji na prośbę Rzecznika sporządziła wykaz zakupów w 2006 r. na podstawie protokołów typu A. W okresie od 1 września do 31 grudnia 2006 r. sporządzono 58 takich protokołów zakupu w trybie awaryjnym części do samochodów (...). Łączna wartość udzielonych na ich podstawie zamówień wyniosła ,21 zł, z czego 30 protokołów na łączną sumę ,90 zł zatwierdził Pan (...), a 28 protokołów na sumę ,31 zł zatwierdził zastępca Pana (...), o czym Pan (...) powinien wiedzieć. Pan (...) w 2006 r. zatwierdził do realizacji 40 protokołów typu A na kwotę ,90 zł. Oprócz tego z zatwierdzenia protokołów typu A przez zastępcę Pana (...) zakupiono części zamienne do (...) za ,29 zł, a z umowy 49, którą rekomendował do realizacji i parafował Pan (...) dokonano zakupów części zamiennych do (...) za ,01 zł. Łącznie w 2006 r. w Komendzie (...) Policji zakupiono części zamienne do (...) za ,20 zł, z czego bez stosowania przepisów Pzp za ,19 zł. Pan (...) jest odpowiedzialny za nieprzestrzeganie art. 32 ust. 1, 2 i 4 i art. 34 ust. 1 i 2 Pzp, bo był upowaŝniony do dysponowania środkami pienięŝnymi i zaciągania zobowiązań do kwoty zł na mocy decyzji nr 278/2006 Komendanta (...) Policji z dnia 17 sierpnia 2006 r. i jako kierownik Wydziału Zaopatrzenie Komendy (...) Policji odpowiadał za zgodne z prawem zaopatrywanie w części zamienne Komendy. W przedmiotowej sprawie odbyły się dwie rozprawy w dniach 5 stycznia i 11 maja 2010 r. W orzeczeniu z dnia 14 maja 2010 r. Resortowa Komisja Orzekająca w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy Ministrze Spraw Wewnętrznych i Administracji (dalej zwana RKO) orzekła, co następuje. Uznano Pana (...) winnym nieumyślnego popełnienia zarzucanego mu czynu, polegającego na naruszeniu art. 32 ust. 1, 2 i 4 oraz art. 34 ust. 1 i 2 Pzp. Na podstawie art. 31 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 35 ustawy wymierzono karę upomnienia. W uzasadnieniu orzeczenia RKO wskazała, co następuje. W okolicznościach przedmiotowej sprawy naleŝy wskazać, Ŝe przy Ŝadnej z dostaw części zamiennych do samochodów słuŝbowych marki (...) realizowanych na zamówienie Komendy (...) Policji nie zastosowano procedur prawa zamówień publicznych. ZawęŜając powyŝsze stwierdzenie do okresu, w którym Obwiniony zajmował stanowisko Naczelnika Wydziału Zaopatrzenia Komendy (...) Policji, naleŝy zauwaŝyć, Ŝe dostawy części zamiennych do samochodów słuŝbowych marki (...) realizowane były dwutorowo: a) w ramach umowy Nr 49/WZ/2006/R z (...) sp. j., zawartej poza trybami prawa zamówień publicznych, na podstawie art. 8 pkt 4 Pzp (w uzasadnieniu RKO doszło do omyłki pisarskiej polegającej na tym, Ŝe wpisano art. 8 pkt 4 Pzp a winno być art. 4 pkt 8 Pzp);

5 strona 5. b) w ramach zamówień na konkretne części do określonego samochodu ujmowanych następnie w protokoły typu A ( awaryjne ), realizowanych równieŝ poza procedurami prawa zamówień publicznych. Zgodnie z wyjaśnieniami przedstawionymi przez Obwinionego, uzasadnieniem dla powyŝszego podzielenia realizacji dostaw części zamiennych dla samochodów (...) był fakt, Ŝe nie moŝna przewidzieć samej awarii ani części, które w jej wyniku ulegną uszkodzeniu. W związku z powyŝszym gromadzenie części zamiennych niejako na zapas było, zdaniem Obwinionego, w praktyce niemoŝliwe i świadczyłoby o niegospodarności. Jedynym zatem sposobem uniknięcia zarzutu niegospodarności była realizacja zakupów części zamiennych, uszkodzonych w wyniku awarii, poprzez protokoły typu A. MoŜliwy natomiast do przewidzenia był zakres dostaw tych części zamiennych, które podlegają wymianie w ramach zwykłej eksploatacji, stąd decyzja o podpisaniu umowy Nr 49/WZ/2006/R. RKO nie zgodziła się z przedstawioną powyŝej argumentacją Obwinionego, poniewaŝ sposób realizacji dostaw części zamiennych dla samochodów marki (...) wynikał z trudności, jakie pojawiły się we współpracy z firmą (...) po zakończeniu okresu gwarancyjnego. Firma (...), odmawiając udostępnienia Komendzie (...) Policji kompletnej listy części zamiennych do samochodów (...) wraz z ich numerami katalogowymi, uniemoŝliwiła Komendzie zawarcie umowy ramowej z dostawcą części zamiennych, w ramach której dostarczane byłyby części podlegające wymianie na skutek awarii, jak równieŝ zwykłej eksploatacji. Takie umowy ramowe łączyły Komendę w ówczesnym okresie z dostawcami części zamiennych do innych marek samochodów. Wskazać przy tym naleŝy, Ŝe w przypadku umowy ramowej jej przedmiot określany jest szeroko, natomiast przedmiot konkretnej dostawy jest doprecyzowany zgodnie z powstałą bieŝącą potrzebą. Jedynymi ograniczeniami realizacji takiej umowy ramowej jest czas, na jaki została zawarta lub kwota, do wyczerpania której strony są nią związane (jak to miało miejsce w przypadku umowy Nr 49/WZ/2006/R), w związku z czym nie dochodzi do gromadzenia niepotrzebnych części zamiennych. RKO nie przychyliła się równieŝ do argumentacji Obwinionego, zgodnie z którą awarii, co do zasady, nie moŝna przewidzieć. O ile bowiem niemoŝliwe wydaje się sporządzenie z wyprzedzeniem listy konkretnych części, jakie ulegną awarii w danym roku, to od podmiotu zawiadującego flotą samochodową, jakim jest bez wątpienia Komenda (...) Policji, moŝna oczekiwać wyliczenia szacunkowej kwoty, potrzebnej do usuwania nieprzewidzianych awarii. Komisja uznała, Ŝe wartość dostaw realizowanych w oparciu o umowę nr 49/WZ/2006/R naleŝy powiększyć o kwoty zamówień poświadczonych protokołami A w okresie, kiedy Obwiniony zajmował stanowisko Naczelnika Wydziału Zaopatrzenia Komendy (...) Policji. Wprawdzie protokoły na awarię podpisywane były, ze względu na wartość zakupów nie przekraczającą zł, to jednak potrzeba posiłkowania się tymi protokołami była bezpośrednią konsekwencją zawarcia przez Obwinionego umowy nr 49/WZ/2006/R, której wartość umoŝliwiła z jednej strony niestosowanie trybów prawa zamówień publicznych, ale teŝ z drugiej strony ze względu na znaczne zaniŝenie tej wartości niemoŝliwe było pokrycie z umowy wszystkich potrzeb związanych z dostawami części zamiennych. Ponadto na podstawie wyliczeń łączna wartość zamówienia na zakup części zamiennych do pojazdów słuŝbowych marki (...) z podziałem tego zamówienia na 40 części wyniosła ,72 zł, tj ,73 euro, stosownie do kursów określonych rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów. W dniu 14 czerwca 2010 r. Obwiniony wniósł odwołanie od orzeczenia RKO, wnosząc o zmianę zaskarŝonego orzeczenia w całości poprzez uchylenie rozstrzygnięcia i uniewinnienie od popełnienia zarzucanego czynu. Strona skarŝąca orzeczeniu zarzuca:

6 strona 6. a) naruszenie prawa poprzez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, a w szczególności art. 32 ust. 1,2 i 4 oraz art. 34 ust. 1 i 2 Pzp poprzez udzielenie w 2006 r. zamówienia publicznego na zakup części zamiennych do pojazdów słuŝbowych marki Peugeot 307 z podziałem tego zamówienia na 40 części, których łączna wartość wynosiła ,70 zł, to jest ,29 euro, a zatem przekraczała kwotę euro w dacie udzielenia zamówień, i kwotę euro obowiązującą od 11 czerwca 2007 r. w dacie prowadzenia postępowania wyjaśniającego; b) brak wyjaśnienia dowodów złoŝonych przez Obwinionego; c) brak wnikliwej analizy, naduŝyć w zakresie nadinterpretacji przepisów, złoŝenie nieprawdy przez Panią Rzecznik we wniosku o ukaranie. W uzasadnieniu Obwiniony wskazał, co następuje. Po pierwsze, w przypadku braku moŝliwości przewidzenia i zaplanowania z góry zamówień, zamawiający nie jest w stanie udzielić ich po przeprowadzeniu jednej procedury. Wówczas poszczególne zamówienia o charakterze nieprzewidywalnym, których konieczność udzielenia pojawia się w ciągu roku mogą być traktowane jako zamówienia odrębne, których wartość naleŝy ustalać właściwie do ich zakresu. Szacowanie wartości kaŝdego zamówienia w takim przypadku będzie następowało zgodnie z art. 32 ust. 1 Pzp, czyli z zastosowaniem całkowitego szacunkowego wynagrodzenia wykonawcy, bez podatku od towarów i usług, jako podstawy. Po drugie, na podstawie dowodu w sprawie (protokół z kontroli Komendy (...) Policji) łączna kwota zamówienia publicznego na zakup części o wartości ,70 zł (14.943,29 euro) jest wartością brutto (z VAT), a tym samym zgodnie z art. 32 ust. 1 do przeliczenia jako podstawa powinna być przyjęta wartość bez podatku od towarów i usług i wynosić ,65 zł netto i od tej wartości, stosownie do kursów określonych rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów wartość zamówień wynosiła ,12 euro, czyli poniŝej wartości euro. Po trzecie, w trakcie odbytych dwóch rozpraw strona skarŝąca składała dowody w sprawie w zakresie interpretacji art. 32 i 34 wydanych przez Departament Prawny Urzędu Zamówień Publicznych oraz orzecznictwo Urzędu Zamówień Publicznych w powyŝszej sprawie. Po czwarte, strona skarŝąca podniosła, Ŝe Pani Rzecznik nie dołoŝyła wszelkich starań na etapie prowadzącego postępowania o wyjaśnienie wszystkich wątków w sprawie, a nie jedynie opierając się wyłącznie na niekompletnym protokole z przeprowadzonej kontroli przez Komendę Główną Policji, który został sporządzony tendencyjnie i nie zawierał stosownych dokumentów, np. braku kserokopii protokołów konieczności naprawy pojazdu wraz z zapytaniem ofertowym, ilości otrzymanych ofert, cen proponowanych z terminami realizacji dostaw, wyboru najkorzystniejszej oferty, faktur itp. Rozpatrując odwołanie Obwinionego, w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy, Główna Komisja Orzekająca (dalej zwana GKO) nie znalazła uzasadnienia dla utrzymania w mocy orzeczenia komisji I instancji. Zdaniem GKO, Obwiniony, realizując przedmiotowe zamówienia, nie dokonywał podziału zamówienia publicznego. Z wyjaśnień Obwinionego, do których argumentacji przychyla się GKO, wynika konieczność odróŝnienia zamówień słuŝących zaspokajaniu potrzeb wymiany części samochodowych związanych z bieŝącą eksploatacją od zamówień związanych z występującymi awariami. JeŜeli w pierwszym przypadku zamawiający moŝe przewidzieć zakres swoich potrzeb w tym zakresie, tym samym jest w stanie racjonalnie zaplanować poziom zamówień publicznych i kwotę niezbędnych do poniesienia wydatków, to w drugim przypadku planowanie takie nie moŝe mieć miejsca.

7 strona 7. GKO nie znajduje w przedmiotowych zamówieniach cech zamówień określonych w art. 34 prawa zamówień publicznych, to jest zamówień na usługi lub dostawy powtarzające się okresowo, dla których właściwym byłoby ustalenie wartości zamówienia publicznego, jako łącznej wartości zamówień tego samego rodzaju (art. 34 ust. 1 Pzp). W związku z powyŝszym za nieuzasadnione przedmiotem zamówień naleŝy traktować przypisanie Obwinionemu naruszenia przepisu art. 34 ust. 2 Pzp, to jest wyboru podstawy ustalenia wartości zamówienia na usługi lub dostawy powtarzające się okresowo, jako zmierzającego do uniknięcia stosowania procedur zamówień publicznych. Stąd, mając na uwadze wymóg racjonalności wydatkowania środków publicznych, GKO uznaje, Ŝe działanie Obwinionego polegające na realizacji wydatków na zakup części zamiennych do samochodów marki (...) sukcesywnie do niedających się z góry przewidzieć awarii, nie stanowiło naruszenia przepisów prawa zamówień publicznych. W związku z powyŝszym, GKO wyraŝa przekonanie, iŝ Obwiniony nie mógł określić z góry całkowitej wartości zakupu części zamiennych niezbędnych dla usuwania występujących nieregularnie, przypadkowo awarii samochodów marki (...). W konsekwencji za uzasadnione stanem faktycznym, GKO uznała to, iŝ Obwiniony nie dzielił zamówienia celem obejścia ustawy. W konsekwencji naleŝy uznać, iŝ zarzucanego Obwinionemu czynu nie popełniono. W konsekwencji nie ma potrzeby badania, czy suma wartości przedmiotowych zamówień mieściła się w kwocie niewymagającej stosowania procedur zamówień publicznych. GKO wyraŝa natomiast potrzebę zwrócenia uwagi, iŝ zgodnie z dyspozycjami art. 32 ust. 1 prawa zamówień publicznych, podstawą ustalenia wartości zamówienia jest całkowite szacunkowe wynagrodzenie wykonawcy, bez podatku od towarów i usług, ustalone przez zamawiającego z naleŝytą starannością. Stąd, dla ustalenia wartości zamówienia konieczne jest branie pod uwagę ich wartości netto, a nie brutto, jak czyniła to Komisja I instancji wartości brutto, orzekając w przedmiotowej sprawie. GKO uchylając orzeczenie RKO usunęła je z obrotu prawnego, jednakŝe uznała, iŝ w celach dydaktycznych niezbędnym jest wskazanie błędów w sentencji przedmiotowego orzeczenia. Zgodnie z dyspozycją art. 135 ust. 3 pkt 1 ustawy, w przypadku przypisania odpowiedzialności orzeczenie powinno zawierać określenie naruszenie dyscypliny finansów publicznych przypisanego Obwinionemu, z podaniem sposobu i czasu jego popełnienia, wskazaniem naruszonego przepisu prawa oraz przepisu ustawy, pod który naruszenie podpada. W uchylonym orzeczeniu Komisja I instancji ograniczyła się jedynie do uznania obwinionego (cyt.) winnym nieumyślnego popełnienia zarzucanego mu czynu, polegającego na naruszeniu art. 32 ust. 1, 2 i 4 oraz art. 34 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych. UŜyte określenie naruszenia poprzez odwołanie się do treści wniosku o ukaranie (czyn zarzucany) zdaniem GKO jest niewystarczające, orzeczenie powinno zawierać opis naruszenia, ponadto RKO nie określiła czasu popełnienia naruszenia oraz nie wskazała przepisu ustawy, pod które przypisany czyn podpada, ograniczając się do wskazania wyłącznie naruszonych przepisów prawa materialnego, w tym przypadku prawa zamówień publicznych. Mając na uwadze powyŝsze, GKO postanowiła jak w sentencji. Przewodniczący Składu Orzekającego GKO...

8 strona 8.