podkarpacka galeria sztuki współczesnej

Transkrypt

1 podkarpacka galeria sztuki współczesnej

2

3 Magdalena Bąk Urszula Chrobak Janusz J. Cywicki 15 Łukasz Cywicki Małgorzata Dawidiuk Jan Ferenc ARTEFAKTY Podkarpacka Galeria Sztuki Współczesnej Grażyna Stojak wytwarzam ciepło na własny użytek Maria Ferenc Elżbieta Piórecka Narcyz Piórecki Grażyna Stojak Tadeusz Gustaw Wiktor Rena Wota Galeria Sztuki Współczesnej BWA w Przemyślu

4 ARTEFAKTY / Podkarpacka Galeria Sztuki Współczesnej 2002 Artefakty - 2 Antoni Adamski / granice sztuki Cyprian Biełaniec Janusz Jerzy Cywicki, Marek Adam Olszyński Piotr Serafin Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu Galerii Sztuki Współczesnej BWA w Sandomierzu 2003 Artefakty - 3 Magdalena Rabizo-Birek bez końca o człowieku Stanisław Białogłowicz Marek Pokrywka, Wiesław T. Wodnicki Piotr Wójtowicz Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu Galerii Sztuki Współczesnej BWA w Sandomierzu Biuro Wystaw Artystycznych w Krośnie Małopolska Galeria Sztuki Dwór Karwacjanów w Gorlicach Biuro Wystaw Artystycznych w Tarnowie Biuro Wystaw Artystycznych w Rzeszowie 2004 Artefakty - 4 Stanisława Zacharko co to jest rzecz? ułamek wszechświata Andrzej Cieszyński Janusz Jerzy Cywicki Julia Olech-Nowak Tadeusz Nuckowski Jadwiga Sawicka Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu Galeria Sztuki Współczesnej BWA w Sandomierzu Galeria Miejska w Częstochowie Galeria Zielona w Busku Zdroju Biuro Wystaw Artystycznych w Kielcach 2005 Artefakty - 5 Stanisław Makara i jeszcze raz o człowieku Krzysztof Krzych Jerzy Plucha Janusz Szpyt Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu 2006 Artefakty - 6 Tomasz Kisiel czy sztuka jest do zbawienia koniecznie potrzebna Grzegorz Frydryk Marek Olszyński Tomasz Potuczko Andrzej Rułka Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu 2007 Artefakty - 7 Katarzyna Winiarska dzieła(nie)skończone 2008 Artefakty Lila Kalinowska Joanna Kogut Dorota Stonawska Małgorzata Wojdyło Damian Ziobrowski Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu Magdalena Rabizo-Birek bez końca o człowieku Stanisław Białogłowicz Marek Pokrywka, Wiesław T. Wodnicki Piotr Woroniec Piotr Wójtowicz Ueckermunde / Spichlerz sztuki / Niemcy 2008 Artefakty - 8 Antoni Adamski metafizyka martwej natury Łukasz Huculak Stanisław Jachym Ryszard Kryński Krzysztofa Lachtara Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu 2009 Artefakty - 9 Magdalena Rabizo Birek refleksja o naturze w sztuce ponowoczesnej Elżbieta Katarzyna Cieszyńska Magdalena Cywicka Antoni Nikiel Piotr Rędziniak Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu 2010 Artefakty - 10 Agata Sulikowska Dejena nieznośna materialność bytu Iwona Demko Tomek Mistak Sylwester Piotr Stabryła Łukasz Szałankiewicz - Zenial Sławomir Toman Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu 2011 Artefakty - 11 Artur Mordka transgresje Łukasz Gil Marek Haba Przemysław Pokrywka Tomasz Rolniak Piotr Woroniec Jr Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu

5 2012 Artefakty - 12 Grażyna Stojak czas to świnia! Janusz J. Cywicki Ryszard Kryński Grażyna Niezgoda Marian Szajda Piotr Woroniec Rena Wota Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu Muzeum Regionalne w Stalowej Woli Muzeum Kresów w Lubaczowie 2013 Artefakty - 13 Dorota Rucka Marmaj Osamotniony na szczytach serc Barbara Hubert Paweł Chlebek Grzegorz Frydryk Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu 2014 Artefakty - 14 Sławomir Toman Granice malarstwa Tomasz Baran Bartosz Kokosiński Jan Szczepkowski Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu Pierwszy pomysł dorocznego przeglądu przemyskiego środowiska plastycznego pod nazwą Salon Przemyski związany był z powstaniem w roku 1975 województwa przemyskiego, oddziału Związku Polskich Artystów Plastyków i Biura Wystaw Artystycznych. W zasięgu nowego województwa znalazły się środowiska artystów Przemyśla, Jarosławia, Przeworska i Lubaczowa. Organizowany przez wiele lat Salon Przemyski ożywił działalność artystyczną nowego województwa i stał się interesującym przeglądem aktualnych tendencji w sztuce współczesnej. Kwalifikacja do wystawy lub otrzymane nagrody były cenionym wyróżnieniem. Duże zainteresowanie artystów i widzów stworzyło doroczną platformę ścierania się osobowości, stylów i poszukiwań. Po roku 1989 wraz z nową sytuacją w kraju, zmieniliśmy formułę przeglądu, koncentrując się na realizowanych przemiennie i bardziej wymiernych konkursach na Rysunek / Grafikę Roku lub Obraz Roku. Z chwilą powstania województwa podkarpackiego, nasze dotychczasowe środowisko plastyczne uległo znacznemu zmniejszeniu, ograniczając się w zasadzie do artystów zamieszkałych na terenie Przemyśla. W związku z tym w roku 1999 zaproponowaliśmy nowy projekt pod nazwą ARTEFAKTY - Doroczny Intermedialny Przegląd Przemyskiego Środowiska Plastycznego, znacznie rozszerzając dotychczasową formułę. Pomimo pozytywnych opinii, efekty tego projektu nie były na tyle obiecujące, aby uzasadniały dalszą jego kontynuację. W naszym przekonaniu - realizowana od wielu lat, tradycyjna forma dorocznych przeglądów działających na zasadzie: konkurs - jury - wystawa pokonkursowa, w niewielkich środowiskach artystycznych z reguły prowadzi do marginalizacji tego typu działań, a w konsekwencji do formułowania fałszywych ocen nie mających wiele wspólnego z aktualną sytuacją w sztuce. Uważaliśmy, że taka formuła wyczerpała się i wymaga nowego otwarcia. Realizowana równolegle i podobna w założeniu impreza w Rzeszowie dodatkowo stwarzała niezamierzone wrażenie konkurencyjności obu przeglądów. W miejsce dotychczasowych, tradycyjnych przeglądów regionalnych - zaproponowaliśmy doroczne projekty autorskie - Artefakty, mające na celu rozpoznanie, ujawnienie i analizę wybranych problemów, zjawisk i tendencji w sztuce współczesnej przy udziale krytyków i artystów regionu Podkarpacia - Podkarpacką Galerię Sztuki Współczesnej. Liczymy, że zakładany brak rywalizacji i zawsze problematycznych werdyktów jury sprzyjać będzie prawdziwie swobodnej kreacji artystycznej i stworzy ciekawą, intrygującą sytuację - nieskrępowaną regułami - konfrontację postaw i poszukiwań artystycznych. ARTEFAKTY / Podkarpacka Galeria Sztuki Współczesnej Organizatorzy

6 ARTEFAKTY 15 dr Grażyna Stojak Historyk sztuki i pedagog, muzealnik i zabytkoznawca. Podkarpacki Wojewódzki Konserwator Zabytków w Przemyślu. Urodzona w 1959 r. w Przemyślu. W roku 1986 ukończyła studia w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Założyciel (1992) i pierwszy dyrektor Kolegium Nauczycielskiego im. A. Fredry w Przemyślu. W latach kurator Galerii na Zamku Kazimierzowskim w Przemyślu, gdzie m.in. zrealizowała wystawę Grafiki komputerowe Z. Beksińskiego i Fotografie i realia scenografii T. Kantora. Od roku 1996 była związana z Muzeum Narodowym Ziemi Przemyskiej, gdzie zrealizowała kilka znaczących wystaw m.in. Klasa starej daty, za którą przemyskie Muzeum otrzymało nagrodę Sybilla W roku 2005 w Muzeum Historii Miasta Przemyśla odtworzyła dawne Atelier Fotograficzne Bernarda Hennera z przełomu XIX/XX. Jest autorką książek: Śladami rodziny Hennerów, Z albumu Adama Wysokiego, Świat wychowania przez sztuki piękne w polskiej szkole. a także licznych artykułów, tekstów do katalogów i wstępów do książek, w tym związanych z fotografią i architekturą, m.in. Przemyśl 50 lat temu i dziś. Obecnie jej osobistym wyzwaniem jest ochrona dziedzictwa kulturowego na Podkarpaciu, rewitalizacja zabytkowych kamienic w Przemyślu, ratowanie budownictwa drewnianego na Podkarpaciu i praca przy nekropolii biskupów przemyskich w podziemiach archikatedry.

7 Wytwarzam ciepło na własny użytek. ARTEFAKTY Wszystko jest dziełem przypadku. Czasem pojedyncze zdarzenie, pozornie błahe, może nabrać zupełnie odmiennej wagi i znaczenia o szerokim kontekście filozoficznym. Po przeanalizowaniu może doczekać się innego wymiaru wychodząc poza myśli, które przekształcą się w precyzyjnie kształtowane trójwymiarowe obrazy. Zasłyszany frazes wytwarzam ciepło na własny użytek - krótka myśl powiedziana zabawnie przez Janusza Stojaka, mojego życiowego towarzysza, stała się impulsem do zbudowania wypowiedzi o szerokim kontekście egzystencjalnym. Jest to skrajnie osobista impresja, która została świadomie włączona w cykl corocznych wystaw Artefakty. Artystycznym wyzwaniem do kontemplacji jest niewielkie dzieło sztuki przestrzennej, Kapsuła czasu Janusza Cywickiego. Od niego właśnie zaczyna się cała osobista narracja. Trzeba umieć spojrzeć na dramat świata wokół nas, z perspektywy przeżywania go w swoim własnym, najbliższym otoczeniu. Pomimo udręki zmagania się z brzydotą, nijakością czy lukrowaną ładnością, którą można znaleźć w każdym zakątku życia, jest wiele szczęśliwych ludzi budujących swoje domy pełne autentycznego ciepła i otaczającego go piękna. I o tym właśnie jest ten projekt, moja opowieść o artystach, których poznałam i zachwyciłam się tym, że generują wokół siebie wyjątkową atmosferę. Ich świat wypełniony jest sztuką wśród której żyją i to nadaje także sens ich funkcjonowaniu w społeczeństwie. Tym zagadnieniom, które de facto związane są ze światem wewnętrznym artystów i jego emanacją na otoczenie, poświęcona jest ta wystawa. Myśl przewodnia porusza się w trzech przestrzeniach: własnych rozmyślań egzystencjalnych, świata przedmiotów pod hasłem zwykła-niezwykła rzecz, a także środowiska ludzi, którzy wywarli na mnie znaczące wrażenie. Ich obrazy, rysunki i instalacje, a przede wszystkim osobowość, zostawiły swój ślad w postaci trwałego zapisu w mojej pamięci. Są zresztą artystami obecnymi na polskiej scenie sztuki współczesnej. 2. Filozofia codzienności. Nasz umysł potrafi budować swój wewnętrzny świat w oparciu o percepcję zmysłową. Służy temu wiele doznań, które przekładają obrazy ze świata zewnętrznego na zapis zdarzeń w sferze psychicznej. Świadomość doznań i codziennych przeżyć jest bardzo ważna, gdyż buduje nasz niepowtarzalny świat wewnętrzny, inny od innych i przypisany do jednostki tak samo, jak osobiste są linie papilarne. Przez długi czas byłam przekonana, że to zdarzenia budują nasze życie i kształtują myślenie o nim. W jakimś sensie byłam wierna tej myśli tworząc wystawę Czas to świnia do Artefaktów w 2012 roku. To właśnie bieżące wydarzenia spowodowały, że odwiedziłam pracownię Ryszarda Kryńskiego i zobaczyłam tytułowy obraz, który dał impuls do tworzenia całej artystycznej wypowiedzi. Dla przypomnienia przytoczę fragment z katalogu wystawy Czas to świnia, tak dla mnie ważnej. Wystawa Czas to świnia jest autorskim projektem prezentującym świadomość bezpowrotnego przemijania. Idea prezentacji rozwija się na osi: UMYSŁ - POKÓJ DOM MIASTO. Ekspozycja ma nam uświadomić współczesne problemy związane z istnieniem i odliczaniem czasu w kilku wybranych aspektach: w naszej psychice (Ryszard Kryński), codziennej walce młodości ze starością (Marian Szajda), w kobiecym pokoju (Rena Wota), w życiu mężczyzny (Janusz J. Cywicki), w opowieści o domu (Piotr Woroniec), w życiu miasta (Grażyna Niezgoda). 1 Teraz ta filozofia codzienności zmieniła się. Kierunek tych przemian najtrafniej określają słowa Wiesława Karolaka, który nazwał rzecz po imieniu: ogólnie można powiedzieć, że to nie wydarzenia kształtują nasze życie. 1 G.Stojak, Czas to świnia. Katalog wystawy, Przemyśl 2012, s. 7.

8 ARTEFAKTY 15 To nie wydarzenia decydują o naszych odczuciach; zależą one bardziej od sposobu, w jaki je interpretujemy i oceniamy. 2 Na pewno jeszcze jakiś czas żyłam wystawą Czas to świnia i analizowałam, zwłaszcza kobiecy pokój Reny Woty. Wracałam wiele razy do tych wydarzeń. Przemiana ta została zasygnalizowana w kolorystyce i kompozycji zaproszenia oraz katalogu obecnego projektu kuratorskiego. Autor tych projektów, Janusz Cywicki bez którego ani jedna, ani druga wystawa nie odbyłaby się (!) podkreślił niejako duchowe powiązanie pomiędzy jednym, a drugim projektem. Zostawiając w zaproszeniu kolor różowy, który był dominującym w poprzedniej wystawie, a także dodając do kompozycji inny kolor, tym razem czarny, zasygnalizował kontynuację, zauważając że z przemyśleń jednego projektu wynika drugi. 3. Kapsuła czasu. Dobrym, a jednocześnie miłym zwyczajem towarzyszącym wszystkim wystawom przemyskiej Galerii Sztuki Współczesnej jest losowanie dzieła przygotowanego przez autora. Każdy z artystów przygotowuje jedną pracę, która jest potem rozlosowywana wśród uczestników wernisażu. W ten sposób, jako losowo wybrana osoba w myśl zasady, że wszystko jest dziełem przypadku - stałam się posiadaczem grafiki Janusza Cywickiego w szklanym pojemniku. Zaczęłam rozmyślać o tym skrawku zadrukowanego papieru, celowo zgniecionego i zamkniętego na zawsze. Raz był lichym istnieniem powstałym nie z własnej inicjatywy, innym razem nowym bytem wydanym na pastwę wieczności, a jeszcze innym jego własną klepsydrą. Ta stosunkowo niewielkich rozmiarów KAPSUŁA CZASU stała się osią licznych dywagacji, a nawet niemych skarg rzucanych w przestrzeń. Jesteśmy zalewani poradami, d o k ą d podróżować; mało kto mówi nam d l a c z e g o i j a k t o r o b i ć.( ) 3 - pisał Alain de Botton w swojej rozprawie o filozofii życia codziennego o związkach pomiędzy antycypowaniem podróży, a jej realnym odbywaniem. Czy Kapsuła Czasu nie jest odniesieniem o swoistym podróżowaniem? 4. Niepotrzebne bełtanie w głowie. W całym tym zgiełku współczesności nie ma porządku w myśleniu o zwykłym życiu. Nastąpiło jakieś szalone przewartościowanie wszystkiego - wychowujemy dla wartości, nasze życie oceniane jest według wartości i we wszystkim doszukujemy się wartości. W tym całym szaleństwie jest pewne to, że nikt nie myśli o tym wartościowaniu faktycznie. Trzeba skupienia, żeby owe wartości wymienić i wyłowić z potoku słów słyszanych dookoła i brzmiących jak slogany. Być może w tym momencie wystawiam owe powszechne wartościowanie i dokonujących je ludzi na krytykę, ale wszyscy już zapomnieli, że samo pojęcie wartości zaczerpnięte jest z ekonomii i jego pierwotne znaczenie jest pieniężną wymiernością. Życie w tym przewartościowanym świecie jest dość trudne i tylko pozornie wartościowe. Dorastając, każdy z nas przeżył takie ideologiczne bełtanie w głowie. Przecież w gruncie rzeczy chodzi tylko o to, by żyć. Po swojemu żyć. Ta oczywista prawda wcale nie jest taka łatwa do odkrycia. W czasach, gdy w kilkuosobowej grupie uczęszczaliśmy na korekty z własnymi rysunkami i obrazami do małej pracowni Heleny i Wiesława Wodnickich, w przyziemiu starej przemyskiej kamienicy nad Sanem, rodziły nam się rozmaite pomysły artystyczne i drogi ich realizacji, będące komentarzem do świata, w który właśnie wchodziliśmy. Pamiętam swój Autoportret. Namalowałam go dokładnie wtedy, gdy miałam 18 lat. Moich prac powstawało wówczas dużo, zawsze tworzone były z autentycznym, prawdziwym zaangażowaniem i tak jak wszyscy, chciałam być w przyszłości 2 W.Karolak, Sztuka jako zabawa, zabawa jako sztuka, Warszawa 1983, s A.de Botton, Sztuka podróżowania, Warszawa 2010, s. 15.

9 ARTEFAKTY 15 artystką. W niedługi czas później, nie chciałam być już nią nigdy! Czy można malować obrazy i rozmyślać o głodującej Etiopii i dramatach ludzi w Chile, czy też innych nieszczęściach, które pochłaniają nasz glob? Niedługo. Nasza cywilizacja owładnięta jest raczej powszechnym pragnieniem szczęścia, dlatego ciągłe obciążanie psychiki problemami świata, nie jest najlepszą drogą do kształtowania młodych postaw, a w nich humanitarnych wartości. Przytłaczanie ideologią i trzymanie radości życia na uwięzi to pułapki, które zastawiają specjaliści od bełtania w głowach. To rodzi bunt! Jednak szczęśliwie dla moich potrzeb intelektualnych i ambicji artystycznych dość szybko odkryłam historię sztuki i krytykę artystyczną. 5. Współistnienie. Z tego artystycznego podwórka w kręgu pracowni Państwa Wodnickich wywodził się także Narcyz Piórecki. Były to szkolne lata, po których po prostu gdzieś zniknął na długi czas. Gdy ponownie się pojawił, był już z rodziną i mieszkał pośród idyllicznej zieleni bolestraszyckiego Arboretum. Wyjątkowość tego miejsca i jego ciepło jest czytelna w ich domu, a także w ich sztuce. Pisząc o rodzinie Pióreckich, trzeba szerokiego kąta spojrzenia na potrzeby ludzkiej egzystencji, ich zrozumienie i właściwe odczytanie tego, co człowiekowi potrzeba. Według Pióreckich - ogrodów, z których przecież wyszliśmy i organicznego zespolenia z naturą, które jest punktem wyjścia dla nauki i ich sztuki. W gruncie rzeczy jest to filozoficzna opowieść. Elżbieta i Narcyz Pióreccy mieszkają wśród wspaniałej natury ukształtowanej przez pokolenia w wielowiekowe ogrody. Oboje są artystami. Każde z nich idzie własną drogą twórczą i ma swoje osobiste poszukiwania artystyczne. Dla obojga jednak inspiracją jest miejsce, w którym mieszkają. Te nadzwyczajne starodawne założenia dworskie ukształtowane jeszcze za czasów rodu Michałowskich, a także współczesna część ogrodów będąca ich kontynuacją, jest efektem ogromnej wrażliwości na piękno autorów tych założeń, tak przed wiekami jak i dziś. Ta sama potrzeba piękna organicznie wynikającego z natury i z nią zespolonego, widoczna w założeniu przestrzennym ogrodu Michałowskich i Arboretum, jest zauważalna w twórczości Elżbiety i Narcyza Pióreckich. W kompozycjach Elżbiety dominujący jest rytm, zarówno w tkaninie jak i kompozycjach strukturalnych. W wielu dziełach można wywodzić go z monumentalności drzew, pośród których mieszka. Można wskazać dominujący w Organach wertykalizm, czy wszechobecny horyzontalizm w Wodospadzie, bez względu na to, jak te prace są zakomponowane na ekspozycji. Światło i jego przetykanie się przez poszczególne elementy jest istotnym wkładem w osobiste wypowiedzi E. Pióreckiej, tak w kompozycjach organicznych, jak i zgeometryzowanych, w których widać wpływ tradycji wzornictwa. Wszystko razem dom, miejsce, rodzina i sztuka, tworzą w ten sposób malowniczy świat autorki, ekspansywnej w ciągłych poszukiwaniach nowych form wypowiedzi. Narcyz Piórecki pozytywnie zaskoczył mnie wystawą Moje ogrody. Zachwyt nad przyrodą, z którą emocjonalnie jest związany, stanowi temat jego prac zatytułowanych Kalendarz. Przeglądając prace z przeszłości obserwowałam ogromne przemiany, tak poszukiwań artystycznych, jak i myślenia o świecie. Widziałam wielobarwne surrealistyczne wizje krajobrazów, na dużych laserunkowo tworzonych kompozycjach. Egzystencjalną wizję tworzyły w nich próby doszukiwania się nierealistycznych krajobrazów i form życia w innych strukturach, kontrastujących barwą i poszarpaną formą, ale bez rodowodów antropologicznych. Bliskość ogrodów wyparła jednak ten futurystyczny świat. Znane od wielu dekad filozoficzne pytanie: skąd przychodzimy, dokąd idziemy i kim jesteśmy? można odnaleźć jako podtekst w wielu pracach. Dla przemian zachodzących w naturze ponadczasowe jest tylko odradzanie i przeżywanie; to właśnie stanowi tło rozważań. Jest w tym wszystkim także wzajemny dialog artysty ze środowiskiem otaczającej go natury. Ten dialog nie jest niemy, a dyskurs o pięknie jest widoczny w obrazach,

10 np.: odbicia w wodzie. Ostatnia seria prac pt.: Pnie jest wymowna w przekazie i jakby na to nie patrzeć - traktuje o przemijaniu. To także znak upływającego czasu. ARTEFAKTY Odradzanie. Nie sądziłam, że może być tak wyraziste w przekazie istnienie obrazu graficznego w nowej przestrzeni, do której dodano światło, trzeci wymiar i możliwości interpretacyjne. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że te wyzwania zostały rzucone artyście oraz dwuwymiarowej grafice, stanowiącej zadrukowany na papierze zapis, znany i przeżyty. Dwuwymiarowy obraz graficzny i materia, na którym grafika istnieje, zostają postawione w nowej sytuacji pełnej nieoczekiwanych wyzwań i możliwości, analizujących kondycję tego medium i traktujących je jak otwarte pole poszukiwań mówi autor Janusz Cywicki. Jest to próba fizycznego działania na dwuwymiarowej płaszczyźnie graficznie zadrukowanego papieru, w celu przekształcenia go w trójwymiarową grafikę, a właściwie obiekt graficzny żyjącą własnym życiem w przestrzennej materii. Próba budowy nowych, zwartych form w przestrzeni, które tworzone były poprzez zerwanie z klasycznym rozumieniem piękna realizowanego w dwu wymiarach, odbyła się już wielokrotnie w twórczości J.Cywickiego. Za każdym razem był to intrygujący spektakl, czasem na oczach widzów, wyrywający tradycyjnie pojmowane dzieło sztuki z dwuwymiarowej płaszczyzny, aby dać mu nowe możliwości istnienia w trzech wymiarach. Tym razem obiekt zbudowany z dziewięciu destruktów graficznych zaczyna swój nowy byt w trójwymiarowej, niestandardowej i odizolowanej przestrzeni. Tytuł Ogrzej mnie przekazuje głęboki i filozoficzny sens istnienia z dominującym brakiem ciepła w obecnym świecie, poczuciem wyobcowania i osamotnienia we współczesnej cywilizacji. W dotychczasowym, przestrzennym obszarze działania nie było egzystencjalnej narracji w twórczości Janusza Cywickiego. To bardzo emocjonalny przekaz, nie wolny od erotyki i samotności istnienia. To sedno rzeczy samej w sobie, powiedziane jasno i konkretnie. 7. Energia. Niegasnąca siła. Zupełnie odmienny jest kontekst tworzonych obiektów Reny Woty. Energetyczne i pełne siły kompozycje, choć też powstałe z destruktów i także działające w trzech wymiarach przestrzeni, są stwierdzeniem oczywistych faktów. Gdy powstałe w wyniku żmudnej pracy obiekty połączy się z nadanym tytułem, to siła tego przekazu jest tak wielka, że wykracza poza czwarty, nieistniejący wymiar rzeczywistości. Czerpiąc inspiracje z natury i obserwacji życia, tworzy alternatywną rzeczywistość poprzez symbole, przywołując te emocje, które mają ponadczasową wymowę i potrafi wskazać bez słów to, co wskrzesza wewnętrzną energię i jest sednem życia. Działając na granicy rzeczywistości i artystycznej kreacji przestrzeni, odnajduje tam siebie, jednocześnie mówiąc, co jest prawdziwą siłą do życia. Czy chciała zatrzymać swój miniony czas pełen wspomnień? Może. Ale na pewno dopisała się do rozważań tych, którzy twierdzą, że bez słońca nie ma naszego istnienia. Do rozważań filozofów, debat naukowców i myśli egzystencjalistów dołożyła własne odczucia, wypływające z obserwacji natury człowieka oraz jego istnienia. W jasnym i jednoznacznym przekazie jednego obiektu Słońca kochanków - powiedziała więcej niż inni w wielotomowych dziełach, licznych obrazach czy płaszczyznach artystycznego działania; jest to kolejna pieśń o miłości. Ta swoista kwintesencja wypływająca z obserwacji ludzkiego życia powoduje, że artystka poruszając się na granicy czasu, tworzy nowe obiekty, odnosząc się w ten sposób do istoty egzystencji i poczucia szczęścia. Jej Słońce kochanków mówi o miłości, odwiecznej sile działania, bez której po prostu nie ma NIC.

11 W tej zbiorowej wystawie Wytwarzam ciepło na własny użytek pokazała, jak jeden element będący dziełem sztuki, może trafnie powiedzieć o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, o potrzebie spełnienia, bez której nie ma życia. Sam fakt, że takie przesłania są, już jest energetyczny i wyjątkowy. ARTEFAKTY Klisze (nie)pamięci. Obserwacja natury jest źródłem inspiracji dla grafiki Łukasza Cywickiego. Jej studiowanie, a następnie fotograficzny zapis na negatywach i analiza poszczególnych fragmentów krajobrazu, stanowią punkt wyjścia do rozpoczęcia pracy twórczej. W pewnym sensie można uznać, że są to niejako fotograficzne filtry, środki do porządkowania zarejestrowanej przestrzeni. Przegląd negatywów oraz wyszukiwanie ciekawych kontrastów i interesujących form, ciekawych faktur, a także gry światła i cienia, były dotychczas punktem wyjścia do powstania nowych kompozycji, zwykle czarno-białych grafik. Przy budowaniu kompozycji istotne znaczenie miało szukanie skojarzeń i nowych inspiracji powstałych po przetworzeniu zapisów z natury. Artysta wycinał fragmenty i twórczo je przekształcał, a następnie szukał nowych kontekstów. Zarówno kształty jak i formy nabierały nowego znaczenia poprzez kolejne zestawienia i następujące po nich zapisy w powstałych kompozycjach graficznych. Te czynności, będące pewnego rodzaju selekcją materiału wyjściowego, miały wielką wagę i stanowiły początki grafiki. Cytując za Tadeuszem Kantorem, można powiedzieć, że artysta tworzył klisze pamięci, będące podstawą dalszego tworzenia. Teraz Łukasz Cywicki poszedł dalej w komponowaniu grafiki, dla której inspiracją była natura. Z zapisanych krajobrazów wybierał te, które stanowiły nie całkiem dookreśloną rzeczywistość. Zapamiętane kształty z pejzażu i przekształcone graficznie formy zostały zapisane w czarnym błyszczącym lakierze, stanowiły niewyrazisty rysunek na matowym, czarnym tle. Znajome formy teraz mają inną narrację, nie są już kliszami pamięci, lecz są tłem, w którym nawet trudno doszukać się zapamiętanych podobieństw z zarejestrowanym krajobrazem. Można nazwać je umownie kliszami (nie)pamięci. Ten etap komponowania jest dużym wysiłkiem twórczym, związanym z wielokrotnym analizowaniem i szukaniem nowej metafory. Kolejny - to nałożenie na utworzoną kompozycję zgeometryzowanych kształtów abstrakcyjnych, powstałych z przestudiowania form z natury. W ten sposób rozpoczyna się egzystowanie nowego układu inspirowanego naturą funkcjonującego w przestrzeni graficznej. Znajome linie i plamy dostały nowe znaczenia w tle, zaś z powstałych zapisów wyłoniła się powoli nowa narracja dopełniona układem nałożonych rytmicznych form abstrakcyjnych. Nadane są także inne, nowe wartości metafizyczne dla kompozycji. Dotychczas w graficznej twórczości Łukasza Cywickiego podstawowym elementem kompozycyjnym był kontrast - formalny i kolorystyczny grafiki były grą czerni i bieli. Teraz komponowanie można określić czernią w czerni, z udziałem mocnych partii abstrakcyjnych, półprzestrzennych form, o rytmicznym układzie w ten sposób artysta zbudował reguły nowej kompozycji, zazwyczaj otwartej. 9. Malarstwo bez końca. Sprawą piękną samą w sobie jest prezentacja dzieł jako pokaz Mistrz i uczeń. Oprócz działalności artystycznej twórców czyli wykładowcy malarstwa i jego byłych studentów, jest to przedstawienie działalności pedagogicznej samego mistrza Tadeusza Gustawa Wiktora. W sposób wyjątkowo zaangażowany swoją działalność twórczą łączy także z aktywnością teoretyczną. Głównym przedmiotem rozważań T.G.Wiktora jest Jednolita Teoria Pola Panobrazu i jego emanacja na młode pokolenia artystów. Tadeusz Gustaw Wiktor należy do znanych i uznanych twórców posługujących się językiem geometrii. Jego twórczość należy do nurtu abstrakcji geometrycznej i wypływa z rozważań filozoficznych, których podstawą jest tworzenie

12 ARTEFAKTY 15 sztuki czystej, pozbawionej narracji i fabuły. Samo powstawanie obrazu traktuje jako bardzo ważny proces artystyczny i filozoficzny zarazem. Istotnym faktem jest powstawanie kolejnych kompozycji w procesie tworzenia jako elementy większej całości, których całokształt, dopełniany systematycznie podczas procesów twórczych, znany jest jedynie twórcy. Ideą tych artystycznych działań jest myślenie polegające na prezentowaniu w wielu kompozycjach malarskich tego samego filozoficzno-artystycznego konceptu, we wzajemnych relacjach formalno-przestrzennych poszczególnych elementów. Założenie to realizuje interdyscyplinarne ambicje autora, całkowicie tożsame z nim samym i nierozerwalnie połączone w jedną wielką osobowość tego artysty, czytelne już przy pierwszym poznaniu. W moim rozumieniu tego filozoficznego i bardzo skonkretyzowanego w formie malarstwa jest przesłanie, które poprzez malarstwo służy dogłębnemu poznaniu wszechświata. W swoich działaniach artystycznych T. G. Wiktor integruje świat nauki i sztuki w jedną spójną i wzajemnie połączoną całość, która w naturze również nie jest rozdzielona na poszczególne komponenty. W gruncie rzeczy cała twórczość artysty i filozofa zarazem, wypływa z obserwacji natury i jej dogłębnej analizy; jest jedną wielką metafizyką o istnieniu świata, połączeniem matematyki, fizyki i logiki z naukami przyrodniczymi, a przedstawieniu tych analiz służy malarstwo i artystyczna praca, żmudna i drobiazgowa. Całość polega na prezentowaniu metafizycznej wizji znanej tylko artyście. Sprowadza się to do oczywistego dla mnie twierdzenia, że kto zna fizykę to poprzez logiczną analizę rozumie świat. W ten sposób zobrazowane są byty stworzone przez człowieka i przyrodę, a przełożone na język geometrii. Zatem jakże ciekawym zagadnieniem jest obserwowanie pedagogicznych działań mistrza w kształceniu artystycznym młodych pokoleń twórców. Na omawianej ekspozycji przedstawione jest malarstwo dwóch artystek: Magdaleny Bąk i Urszuli Chrobak, wywodzących się z pracowni T. G. Wiktora. Obrazy te należą do dwóch przeciwstawnych tendencji w malarstwie, aczkolwiek punktem wyjścia dla obu artystek jest analiza prywatnych przeżyć na tle obserwacji procesów zachodzących w świecie. Swoje osobiste przeżycia i wewnętrzne zmagania duchowości Magdalena Bąk próbuje przekazać za pomocą uniwersalnego języka zgeometryzowanych form. Czytelny przekaz symboli, który jest racjonalnym medium w przekazie pomiędzy widzem a artystką, ukazuje wewnętrzne rozważania odnoszące się do sfery sakralnej i wszechobecnej modlitwy w życiu człowieka. Zapis oparty na podstawowych figurach geometrycznych symbolizuje duchowość i przeżycia w niej zachodzące, które w sposób jasny i klarowny, za pomocą uniwersalnego języka czytelnych symboli są nam przedkładane w postaci wielobarwnych kompozycji malarskich mieszczących się w nurcie abstrakcji. Idąc za Wiesławą Wierzchowską piszącej o sztuce Elżbiety Dzikowskiej, można by dywagować, czy jest to realizm abstrakcyjny czy abstrakcja realistyczna? 4 Urszula Chrobak reprezentuje nurt klasycznego malarstwa, opartego na studium ludzkiego ciała. W gruncie rzeczy to trudna forma prezentacji własnych przemyśleń, ponieważ w tej materii powiedziano już tak wiele przez wcześniejsze pokolenia, że wydaje się niemal niemożliwym do dodania jeszcze czegoś nowego, nieznanego. Oglądając prace malarskie U. Chrobak, okazuje się to możliwe. Wystudiowane do granic możliwości ciało ludzkie urasta do znaczeń filozoficznego w wymowie symbolu. Patrząc na przestudiowane do granic możliwości formy anatomiczne, doznajemy niemal fizycznego bólu, który można odnosić do psychicznego odczytania bólu ludzkiego istnienia. Taka interpretacja egzystencji człowieka, de facto filozoficzna, i aksjologiczna, również może być podciągnięta pod dywagacje: realizm abstrakcyjny czy abstrakcja realistyczna? dr Grażyna Stojak krytyk sztuki 4 W. Wierzchowska, Elżbieta Dzikowska. Świat na piasku, Przemyśl 2009, s. 2.

13 15 ARTEFAKTY Podkarpacka Galeria Sztuki Współczesnej wytwarzam ciepło na własny użytek Magdalena Bąk Urszula Chrobak Janusz J. Cywicki Łukasz Cywicki Małgorzata Dawidiuk Jan Ferenc Maria Ferenc Elżbieta Piórecka Narcyz Piórecki Grażyna Stojak Tadeusz Gustaw Wiktor Rena Wota

14 ARTEFAKTY 15 Magdalena Bąk E: Urodzona w 1984 r. w Nisku. W latach studiowała na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego. W 2008 r. uzyskała dyplom z wyróżnieniem w pracowni malarstwa prof. Tadeusz Gustawa Wiktora, oraz w pracowni rysunku prof. Marleny Makiel -Hędrzak i prof. Stanisława Góreckiego. W latach studentka Środowiskowych Studiów Doktoranckich Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni malarstwa prof. Teresy Kotkowskiej-Rzepeckiej. W 2014 r. uzyskała tytuł doktora sztuki. W latach oraz pracowała na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego prowadząc zajęcia dydaktyczne z rysunku i malarstwa. Udział w wystawach zbiorowych oraz indywidualnych, plenerach i akcjach artystycznych. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, animacją oraz projektowaniem wnętrz.

15 Najkrótsza noc, akryl / tektura (100 x 100 cm)

16 ARTEFAKTY 15 Urszula Chrobak E: Absolwentka Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego. Dyplom z wyróżnieniem na Wydziale Malarstwa w Pracowni prof. Tadeusza G. Wiktora. Laureatka nagród w dziedzinie malarstwa. Udział w kilkudziesięciu wystawach w kraju i za granicą. Należy do Związku Polskich Artystów Plastyków. Obecnie zajmuje się malarstwem, rysunkiem oraz fotoreportażem dla redakcji Rzeszów News. Nagrody i wyróżnienia: Nagroda Specjalna Cris County Museum w Oradea / Rumunia - Międzynarodowe Triennale Malarstwa Regionu Karpat - Srebrny Czworokąt 2015; Węgierska Nagroda Krajowa na Międzynarodowym Triennale Malarstwa Regionu Karpat Srebrny Czworokąt, Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej, Przemyśl; Nagroda Prezydenta Miasta Przemyśla, Międzynarodowe Triennale Malarstwa Regionu Karpat Srebrny Czworokąt, Przemyśl, Galeria Arp - Zamek w Krasiczynie; Nagroda Art& Business w konkursie Obraz, grafika, rysunek, rzeźba roku, BWA Rzeszów; Wyróżnienie na ogólnopolskim konkursie Autoportret Inspirowany Twórczością Olgi Boznańskiej, Muzeum Regionalne, Stalowa Wola.

17 XXXZD, olej / tektura (100 x 100 cm)

18 ARTEFAKTY 15 Janusz J. Cywicki E: Urodzony w Przemyślu w 1949 r. Studia na Wydziale Malarstwa Grafiki i Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu w pracowni malarstwa prof. Zdzisława Kępińskiego, a następnie prof. Tadeusza Brzozowskiego, pracowni litografii prof. Lucjana Mianowskiego i pracowni wiedzy o działaniach i strukturach wizualnych prof. Antoniego Zydronia, gdzie realizował własny program studiów. Stypendysta Rządu Królestwa Belgii w HISK / Hoger Instituut voor Schone Kunsten / Antwerpia. Członek Stowarzyszenia Międzynarodowe Triennale Grafiki w Krakowie i European Artists e.v. w Niemczech. Udział w ponad 350 wystawach grupowych w Polsce, Europie, Azji i Ameryce. Międzynarodowe biennale i triennale grafiki I rysunku: Kraków, Katowice, Wrocław; Gyor; Toronto; Kanagawa, Sapporo; Wiedeń; Oldenburg; Ivano Frankivsk; Ljubliana; Cleveland; Bhopal; Tallin; Bitola; Maastricht; Eivissa; Alijo; Kair. Otrzymał 40 nagród i wyróżnień. Organizator, kurator i uczestnik wielu krajowych i międzynarodowych projektów artystycznych. Prace w kolekcjach m.in: Muzea Narodowe w Warszawa, Szczecinie i Przemyślu; Bonnefanten Museum, Maastricht /Holandia; Royal Museum of Fine Arts, Antwerpia /Belgia; National Gallery of Art, Washington D.C. / USA; Museum of Cris County / Muzeul Tarii Crisurilor, Oradea / Rumunia; Deri Museum, Debreczyn / Węgry; Modern Graphic Art Museum, Kair / Egipt; Museum Kanagawa Prefectural Gallery, Yokohama /Japonia; Muzeum of Modern Art, Skopje /Macedonia.

19 Ogrzej mnie... (9 destruktów), technika własna / sitodruk / papier / szkło (9 obiektów 50 x 15 cm)

20 ARTEFAKTY 15 Łukasz Cywicki E: Urodzony w roku 1975 w Przemyślu. Studia na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Dyplom w 2000 r. w Pracowni Drzeworytu prof. Zbigniewa Lutomskiego i równolegle w Pracowni Malarstwa prof. Jana Świtki. Doktorat w 2008 roku na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Adiunkt w Zakładzie Grafiki Warsztatowej i Projektowej na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego. Od 2001 roku członek Stowarzyszenia Międzynarodowe Triennale Grafiki w Krakowie. Trzykrotny laureat Nagrody Lider Uniwersytetu Rzeszowskiego za osiągnięcia naukowe w obszarze sztuki. Autor 33 wystaw indywidualnych w galeriach i muzeach w kraju i za granicą m.in. w: Poznaniu, Przemyślu, Kielcach, Busko-Zdroju, Sandomierzu, Krośnie, Rzeszowie, Radomiu, Tarnowie, Warszawie, Krakowie oraz w Hoxter (Niemcy), Spiśska Nova Ves, Kosice (Słowacja), Cluj-Napoca (Rumunia), Nyiregyhaza (Węgry), Novi Sad (Serbia), Niżny Tagił (Rosja), Tampere, Hämeenlinna (Finlandia), Frederikshavn (Dania). Brał udział w 635 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą: Anglia, Austria, Argentyna, Belgia, Bułgaria, Brazylia, Białoruś, Czechy, Chorwacja, Chiny, Cypr, Dania, Egipt, Hiszpania, Francja, Finlandia, Niemcy, Izrael, Indonezja, Włochy, Japonia, Kirgizja, Korea, Kanada, Litwa, Meksyk, Macedonia, Polska, Portugalia, Peru, Portoryko, Rumunia, Rosja, Słowacja, Szwecja, Serbia, Słowenia, Taiwan, Tajlandia, Turcja, Urugwaj, USA, Ukraina, Włochy, Węgry. Otrzymał 51 nagród i wyróżnień: Katowice, Przemyśl, Rzeszów, Jelenia Góra, Racibórz, Poznań, Boguszów-Gorce; Cluj-Napoca, Aiud, Timisoara (Rumunia), Rijeca (Chorwacja), Paderborn (Niemcy), Tokyo (Japonia), Sint-Niclaas (Belgia), Wilno (Litwa), Ankara (Turcja), Famagusta (Cypr), Belgrade (Serbia), Shanghai, Guangzhou (Chiny), Santa Fe, Rosario (Argentyna), Varna (Bułgaria).

21 Przestrzeń czasu V, linoryt / płótno / technika mieszana (30 x 200 cm), fragment

22 ARTEFAKTY 15 Małgorzata Dawidiuk E: Urodziła się w 1967 r. w Wisznicach na Podlasiu. W Nałęczowie ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych. Studiowała w latach na Akademii Sztuk Pięknych im. I. E. Repina w Petersburgu na Wydziale Malarstwa i Konserwacji - specjalizacja ikona. Obecnie prowadzi pracownię konserwatorsko - artystyczną IKOS. Jest twórcą wielu dzieł sakralnych w postaci ikon, ikonostasów, polichromii, m.in. w: Chołowicach k/krasiczyna, Koszalinie, Krynicy, Niagou / Słowacja, Olsztynie, Zamienicach k/legnicy. Autorska współrealizacja malowideł ściennych w Kaplicy Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie Łagiewnikach. Ikony znajdują się w zbiorach prywatnych i muzealnych w Polsce i za granicą, m.in. w Kanadzie, Niemczech, Rosji, Słowacji, Stanach Zjednoczonych i Ukrainie. Współpracuje z Muzeum w Łańcucie. Artystka brała udział w wystawach indywidualnych i zbiorowych, m.in. w: 1989, 1994 r. Galeria ASP Petersburg; 1997 r. Galeria BWA Biała Podlaska; 2001 r. Galeria BWA Gorlice; Wystawa Kultur Pogranicza Przemyśl; 2001, 2002 r. Wystawa poplenerowa Muzeum Skansen Sanok, 2004 r.; Fundacja Kresy 2000 Nadrzecze k / Biłgoraja; 2005 r. Galeria Ratusz w Rzeszowie, wystawa ogólnopolska Bliźniemu swemu ; 2006 r. Festiwal Salezjańskie Lato Przemyśl; 2007 r. Międzynarodowe Biennale Ikonopisania i Sztuki Sakralnej Euroregionu Karpackiego - Trebisov/ Słowacja (GRAND PRIX); Galeria Hortar Tarnów; Kresowy Dom Sztuki Dubiecko; Galeria O.O Franciszkanów Przemyśl; Międzynarodowy plener malarski Hortobagy / Węgry; 2008 r. Muzeum Trebisov/Słowacja; Plenerowa instalacja Nowice k/ Gorlic; Międzynarodowa wystawa Ikona Dziś Galeria OO. Dominikanów Warszawa; Cerkiew OO. Bazylianów Przemyśl; 2009 r. Sala Gotycka Zamek Książąt Pomorskich Szczecin; Scenografia na Festiwal Kolory Polski Filharmonia Łódzka; Muzeum Nikifora Galeria Romanówka Krynica; Dom Polonii Warszawa; Poplenerowa wystawa Krzemienna 09 Łańcut; 2010 r. Poplenerowa Wystawa w Kręgu Pogranicza Galeria Miejska Rzeszów; Galeria Sztuki Współczesnej, Przemyśl; 23 Festiwal Malarstwa Współczesnego (Nagroda Sztuki Polskiej.Pl) Szczecin; Muzeum Ziemi Przemyskiej; 2011 r. Galeria Sztuki Współczesnej Dwór Karwacjanów Gorlice; Muzeum Ziemi Przemyskiej, Rzeszów; Galeria Na najwyższym poziomie - Elektromontaż, Rzeszów; Galeria Bellart; 2012 r. Dom Aukcyjny Millenium Europejska Galeria Sztuki w Rzeszowie; Galeria Grabskich, Kazimierz Dolny ; BWA Kielce; Muzeum Kresów w Lubaczowie i Cerkiew w Radrużu; Galeria Ratusz, Rzeszów; Twórczość Artystów Rzeszowa i Podkarpacia - Termopile 2012, Muzeum Sztuki Współczesnej w Termopilach / Grecja; Zamek Krasiczyn otwarcie Honorowego Konsulatu Ukrainy; 2013 r. Galeria BWA Rzeszów; Galeria Grabskich, Kazimierz Dolny; Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej - Wyróżnienie Honorowe Nagrody Artystycznej im. Mariana Strońskiego; BWA Krosno; Festiwal Szlakiem Ikon w Czarnej; 2014 r. Ars - Principia Toruń/Kielce/Częstochowa; BWA Ostrowiec Świętokrzyski, XII Międzynarodowy Jesienny Salon Sztuki Homo Quadratus Ostroviensis; Centrum Kultury Chrześcijańskiej, Kłodzko; Obraz, Grafika, Rysunek, Rzeźba Roku, 2014 Rzeszów; Domus Aurea Lublin; 2015 r. Muzeum Historii Religii we Lwowie.

23 Ikona - cień, technika mieszana (30 x 40 cm)

24 ARTEFAKTY 15 Jan Ferenc E: Urodzony roku w Jarosławiu. Studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Grafiki w latach Dyplom w pracowni projektowania graficznego prof. Macieja Urbańca, aneks w pracowni malarstwa i rysunku prof. Jerzego Tchórzewskiego w 1979 roku. Od 1980 roku 31 wystaw indywidualnych. Udział w ponad 180 wystawach zbiorowych krajowych i międzynarodowych. Udział kilkudziesięciu plenerach międzynarodowych i wystawach poplenerowych. Ponad 20 nagród i wyróżnień krajowych i międzynarodowych m. in: Wyróżnienie - I Triennale Polskiego Rysunku Współczesnego, Muzeum Kresów, Lubaczów; Nagroda Specjalna - VI Międzynarodowe Triennale Sztuki na Majdanku, Lublin; Wyróżnienie Honorowe - IV Triennale Polskiego Rysunku Współczesnego, Muzeum Kresów Lubaczów; Nagroda Zarządu Głównego ZPAP - VII Triennale Sztuki na Majdanku, Lublin; Nagroda Prezydenta Rzeszowa - Dzieło Roku 04; 2006 Wyróżnienie Honorowe - III Międzynarodowy Konkurs Rysunku Wrocław 06; Wyróżnienie, Honorowe - VI Triennale Polskiego Rysunku Współczesnego, Muzeum Kresów, Lubaczów; 2009 / 14 - Nagroda Prezydenta Miasta Lublin, 2009 / 14 - Nagroda Marszałka Województwa Lubelskiego. Prace w zbiorach krajowych i zagranicznych. Uprawia rysunek, grafikę, malarstwo. Członek ZPAP O/Lublin. W latach 1980 i 1986 stypendysta Ministra Kultury i Sztuki. Profesor WA UMCS Lublinie.

25 Pejzaż zgubiony 1, kredka / relief (70 x 100 cm)

26 ARTEFAKTY 15 Maria Ferenc E: Studia w Instytucie Wychowania Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie. Dyplom w Zakładzie Malarstwa w pracowni profesora Mariana Stelmasika. Uprawia rysunek i malarstwo. Zorganizowała 13 wystaw indywidualnych (Jarosław, Przemyśl, Rzeszów, Krosno, Warszawa, Dębica, Słonne). Udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych m.in.: I, II, III, IV, VI Triennale Polskiego Rysunku Współczesnego, Muzeum Kresów, Lubaczów; I, II Biennale Malarstwa Srebrny Czworokąt, Muzeum Narodowe Przemyśl; Impresje Stąd i Stamtąd, Paryż; II Triennale Autoportretu, Radom; V, VI Międzynarodowe Triennale Sztuki, Majdanek, Lublin; I Międzynarodowy Konkurs Rysunku, Wrocław; Artyści Polski Południowo - Wschodniej 2000, BWA Rzeszów, Sandomierz, Krosno, Tarnów; Ogólnopolski Konkurs Rysunku im. Andriollego, Nałęczów; Ogólnopolska wystawa Obok siebie. Na papierze bez granic, Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów, Gorlice. Brała udział w Międzynarodowych Spotkaniach Artystów - Słonne w latach: (22) oraz w Międzynarodowym Sympozjum Malarstwa Spiš 2006, Słowacja. Prace w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.

27 Z cyklu Przenikanie, kredka / papier (70 x 100 cm)

28 ARTEFAKTY 15 Elżbieta Piórecka Urodziła się 12 lutego 1968 r. w Jaśle. W roku 1989 otrzymała dyplom Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Nowym Wiśniczu na kierunku Tkactwo Artystyczne prowadzone przez Ewę i Włodzimierza Dominiaków. W latach 90. mieszkała we Francji, biorąc udział w wystawach i salonach sztuki, tam też w roku 1998 zdobywała Premier Prix w konkursie malarskim Salon de Chambourcy. W 2007 roku ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Łodzi w pracowni tkaniny eksperymentalnej prof. Jolanty Rudzkiej-Habisiak. Od roku 2002 jest członkiem Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Twórczego Wiklina. Obecnie prowadzi Warsztaty Twórcze na Uniwersytecie Rzeszowskim na Wydziale Pedagogiki WSiP. Działa jako organizator i kurator wystaw. Zajmuje się sztuką włókna, malarstwem i grafiką. Jest twórcą licznych obiektów plenerowych. Od 2002 roku bierze udział w plenerach malarskich i wikliniarskich. Działa jako organizator i kurator wystaw. Na jej dorobek artystyczny składają się wystawy indywidualne oraz udział w kilkudziesięciu wystawach w Polsce i za granicą. Jej prace znajdują się w zbiorach Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, w galeriach jak również w zbiorach prywatnych w Polsce i zagranicą.

29 Fontanna, atłas, piana poliuretanowa (20 x 20 x 20 cm)

30 ARTEFAKTY 15 Narcyz Piórecki E: Urodził się w Przemyślu w 1959 r. Studia w Akademii Sztuk Pięknych im. J. Matejki w Krakowie, na Wydziale Malarstwa. Dyplom w 1986 r. w Pracowni prof. Jana Szancenbacha. W latach studia w Pracowni Tkaniny Artystycznej krakowskiej ASP u prof. Lilii Kulki i prof. Ryszarda Kwietnia. W 2002 roku w łódzkiej ASP im. W. Strzemińskiego uzyskał kwalifikacje I stopnia w dziedzinie sztuk plastycznych z zakresu wzornictwa. Od 1997 roku jest pracownikiem dydaktycznym Uniwersytetu Rzeszowskiego, a od 2002 roku jest dyrektorem Arboretum i Zakładu Fizjografii w Bolestraszycach. Zajmuje się malarstwem,rysunkiem, fotografią, sztuką włókna. Autor kilkudziesięciu wystaw indywidualnych i uczestnik kilkudziesięciu wystaw zbiorowych w kraju i zagranicą. Działa jako organizator, kurator m.in. Międzynarodowego Pleneru Artystycznego Wiklina w Arboretum i Festiwalu Ogrodowego w Arboretum Bolestraszyce. Prowadzi Galerię Sztuki u Piotra. Prace w zbiorach muzealnych i kolekcjach prywatnych w kraju i zagranicą, m.in. Francji, Niemczech, Ukrainie, Ameryce Północnej, w Polsce m.in. w BWA w Kielcach, Olkuszu, Muzeum Narodowym Ziemi Przemyskiej, Teatrze Polskim w Warszawie, Muzeum Historycznym Miasta Tarnobrzega. Stypendysta Ministra Kultury Sztuki. Odznaczony brązowym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

31 Kalendarz 2015, akryl, ołówek / płótno (200 x 305 cm)

32 ARTEFAKTY 15 Grażyna Stojak E: Historyk sztuki, pedagog, konserwator zabytków, dr nauk humanistycznych. Założyciel i pierwszy dyrektor Kolegium Nauczycielskiego im. A. Fredry w Przemyślu. Dysertację doktorską pt.: Edukacyjne aspekty wychowania przez sztukę w kształceniu nauczycieli, obroniła w 2005 roku. Autorka kilku książek, m.in: Z albumu Adama Wysockiego, Śladami rodziny Hennerów i publikacji, m.in.: biogram o Franciszku Frączku Słońcesławie z Żołyni, na temat architektury drewnianej na Podkarpaciu, o związkach dworów ze szkolnictwem w Ziemi Przemyskiej, o translokacji podkarpackich zabytków drewnianych, o modernizmie w Stalowej Woli, o podziemiach Archikatedry Przemyskiej, o architekturze Rzeszowa i jej przemianach. Przez kilka lat pacowała w Muzeum Narodowym Ziemi Przemyskiej, gdzie m.in zrealizowała wystawę o dawnym szkolnictwie pt.: Klasa starej daty, za którą otrzymała SYBILLĘ , a także wystawę o dawnej fotografii Atelier Bernarda Hennela i Adama Wysockiego. W latach organizator i kurator Galerii Sztuki na Zamku Kazimierzowskim, gdzie m.in.: zrealizowała ekspozycję artefaktów ze sztuk Tadeusza Kantora, instalacje Renaty Woty, a także wystawę grafiki komputerowej Zbigniewa Beksińskiego. Na przełomie lat 80/90 uczestniczyła w artystycznym życiu nauczycieli plastyki; udział w przeglądach, zbiorowych wystawach i plenerach. W roku 1990 zrealizowała autorską Wystawą Malarstwa i Rysunku w Muzeum Historycznym Miasta Lwowa. W latach juror Międzynarodowego Konkursu Fotografii Niekonwencjonalnej Fotoodlot w Rzeszowie. Autorka tekstów do katalogu z wielu wystaw. Zorganizowała kilka własnych artystycznych wystaw fotograficznych, m.in.: o zabytkowych wiatrakach na Podkarpaciu w Muzeum Kresów w Lubaczowie w roku W 2012 r. kurator projektu Artefakty 12 / Czas to świnia w Galerii Sztuki Współczesnej w Przemyślu. Autorka tekstu krytycznego w katalogu Międzynarodowe Triennale Malarstwa Regionu Karpat - Srebrny czworokąt Od 8 lat Podkarpacki Wojewódzki Konserwator Zabytków w Przemyślu, aktywnie zaangażowana w ratowanie podkarpackiego dziedzictwa kulturowego.

33 Autoportret, olej / płótno (66,5 x 51,5 cm)

34 ARTEFAKTY 15 Tadeusz Gustaw Wiktor E: Urodzony w 1946 r. w Jeleniej Górze. Studia: Wydział Malarstwa i Wydział Grafiki ASP w Krakowie ( ). Profesor zwyczajny Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (Wydział Intermediów). Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Triennale Grafiki, Kraków. W latach uczestnik wszystkich edycji międzynarodowego Pleneru malarzy posługujących się językiem geometrii organizowanego przez Bożenę Kowalską (Chełm/Okuninka, Orońsko, Radziejowice/Warszawa/Radom). Ma na swoim koncie 50 wystaw indywidualnych i ponad 400 zbiorowych, w tym około 180 krajowych, 200 międzynarodowych i 60 polskiej sztuki za granicą. Otrzymał wiele prestiżowych krajowych i międzynarodowych nagród i wyróżnień, m.in.: Special Prize, VII Międzynarodowe Biennale Grafiki, Kraków; Stypendium Fundacji Kultury Polskiej, Norrköping (Szwecja); Prix ex quo, X. Międzynarodowe Biennale Grafiki, Kraków; Nagroda Miesięcznika Projekt, XI Międzynarodowe Biennale Grafiki, Kraków; Grand Prix, 11-eme Exposition Internationale de Dessins Originaux, Rijeka (Jugosławia); Grand Prix 3. Triennale Grafiki Polskiej 97, Katowice; Nagroda Galerii Kordegarda w ramach 3. Triennale Grafiki Polskiej 97, Warszawa; Grand Prix, III Triennale Polskiego Rysunku Współczesnego, Lubaczów; Prix ex aequo, nagroda regulaminowa, Międzynarodowe Triennale Grafiki, Kraków; Nagroda Specjalna Wojewody Małopolskiego, Międzynarodowe Triennale Grafiki, Kraków; Nagroda regulaminowa, Międzynarodowe Triennale Grafiki, Kraków; Medal 40-lecia, Międzynarodowe Triennale Grafiki, Kraków; Irene und Peter Ludwig Preis, Print. Internationale Grafik Triennale, Wiedeń. Prace w zbiorach (wybór):muzea Narodowe: Gdańsk, Kraków, Szczecin; Muzea Okręgowe: Bydgoszcz, Koszalin, Radom; Muzeum Śląskie, Katowice; Muzeum Plakatu, Warszawa-Wilanów; Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko; Stowarzyszenie Międzynarodowe Triennale Grafiki, Kraków; Biblioteka Narodowa, Warszawa; Norrköpings Konstmuseum, Norrköping; Centre de la Gravure et de l Image imprimée A.S.B.L., La Louviere (Belgia); Museum of Modern Art, Rijeka; International Art Center of Kyoto, Kyoto; Museum für Zeitgenössische Kunst, Frankfurt n. Menem; Portland Oregon Art Museum, Portland National Gallery of Art, Waszyngton D.C; Museo Civico Ala Ponzone, Cremona.

35 Transcendent 1, olej płótno, ( cm) Obraz dedykowany Alicji Wiktor

36 ARTEFAKTY 15 Rena Wota E: Urodzona w Przemyślu. Freelancer, członkini ZPAMiG (Związek Polskich Artystów Malarzy i Grafików) i European Artists e.v. w Niemczech. Od roku 1998 zajmuje się malarstwem, grafiką i unikatową tkaniną, tworzy obiekty, instalacje, realizacje w przestrzeni zewnętrznej, akcje i wydarzenia artystyczne. Wystawy i realizacje / Polska (Warszawa, Gdynia, Kraków, Łódź, Katowice, Lublin, Opole, Radom, Przemyśl, Rzeszów, Stalowa Wola, Słonne, Krosno, Jarosław, Krasiczyn, Gorlice, Dubiecko; Niemcy (Oldenburg, Bonn, Velbert, Essen-Borbeck, Bochum, Berlin, Essen, Paderborn, Stolberg-Zweifall, Bad Driburg, Naviges, Essen Werden, Osnabrück, Freiburg, Muhlhausen); Węgry (Hajduboszormeny, Zalaegerszeg, Vaya, Debrecen, Kendlimajor); Rumunia (Aiud, Oradea, Cluj-Napoca); Słowacja (Spiska Nova Ves, Kosice, Presov, Svidnik, Bardejov, Mezdev); GrecAustria (Wiedeń, St. Michael, Leoben); Włochy (Turyn, Cerva di Rossa, Casalmaggiore (Cremona); Słowenia (Maribor); Serbia (Begec, Novi Sad); Bośnia i Hercegowina (Doboj, Trebinje); Grecja (Termopile); Finlandia (Hameelinna, Tampere); Egipt (El Gouna); Mołdawia (Kiszyniów); USA (New York, Amherst); Delft / Holandia. Udział w międzynarodowych sympozjach i spotkaniach artystycznych w Polsce, Niemczech, Rumunii, Austrii, Serbii, Belgii, Włoszech, Egipcie i na Węgrzech. Wystawy grafiki: Triennale Grafiki Polskiej - Katowice 2015 / Cuting Edge Printmaking / sympozjum i wystawa, Galeria Centrum Sztuk Użytkowych / Centrum Innowacyjności, Wrocław; IN.PRINT.OUT - Grafik in/auswendig, wystawa w ramach International Print Network Kraków - Oldenburg - Wiedeń, Künstlerhaus, Wiedeń / Austria; Graphically Extended, Międzynarodowa wystawa grafiki, Horst Janssen Museum, Oldenburg / Niemcy; Gdzie jest grafika? W poszukiwaniu nowych znaczeń, Galeria Sztuki Współczesnej w Opolu / Międzynarodowe Triennale Grafiki - Kraków, Bunkier Sztuki. Nagrody i wyróżnienia: Nagroda Fundowana / 9. Triennale Grafiki Polskiej - Katowice 2015; Nominacja do nagrody / 10. Ogólnopolska Wystawa Miniatury Tkackiej, Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, 2013; Grand Prix / 6. Międzynarodowego Biennale Artystycznej Tkaniny Lnianej z krosna do Krosna, Krosno 2010; Wyróżnienie / Międzynarodowe Triennale Malarstwa Regionu Karpat Srebrny Czworokąt Przemyśl 2009; Doroczna Nagroda Artystyczna im. Mariana Strońskiego - Przemyśl 2009; Stypendystka Prezydenta Miasta Przemyśla, 2007.