INSTRUKCJA: Bezpieczeństwa pożarowego dla pawilonu pediatrycznego A-3

Transkrypt

1 Strona 1/51 Egzemplarz nadzorowany przez... /imię i nazwisko osoby nadzorującej dokument w komórce/ Opracował: Aktualizował: Przeglądu dokonał: Specjalista Specjalista St. Inspektor ds. AdministracyjnoTechnicznych Dyrektor Naczelny Jan Mularczyk Janusz Jerzak Grzegorz Krzysztofiak Czesław Krasowski Zdzisław Sułot Zca Dyrektora Zatwierdził: Data wydania: Wydruk z intranetu /data i podpis/

2 Strona 2/51 Spis treści CEL I ZAKRES OPRACOWANIA...3 CHARAKTERYSTYKA OGÓLNA OBIEKTU...7 CHARAKTERYSTYKA POŻAROWA OBIEKTU...11 WYPOSAŻENIE TECHNICZNE BUDYNKU ORAZ SPOSÓB JEGO KONSERWACJI...13 CHARAKTERYSTYCZNE ZAGROŻENIA...18 ZASADY POSTĘPOWANIA NA WYPADEK POŻARU...24 OBOWIĄZKI PRACOWNIKÓW OBIEKTU W ZAKRESIE OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ...30 SZKOLENIE Z ZAKRESU OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ...32 ZASADY ZAPOBIEGANIA MOŻLIWOŚCI POWSTANIA POŻARU...33 ZASADY PROWADZENIA PRAC...37 ZAŁĄCZNIKI...38 Zał. 1 Przepisy przeciwpożarowe obowiązujące w pomieszczeniach szpitala...39 Zał. 2 Protokół zabezpieczenia przeciwpożarowego prac niebezpiecznych pożarowo wzór...40 Zał. 3 Zezwolenie na przeprowadzenie prac niebezpiecznych pożarowo wzór...41 Zał. 4 Oświadczenie wzór...42 Zaświadczenie o ukończeniu szkolenia z zakresu ochrony przeciwpożarowej...42 Zał. 5 Znaki ewakuacyjne...43 Znaki ochrony przeciwpożarowej...45 Zał. 6 Wykaz ważniejszych przepisów z zakresu ochrony przeciwpożarowej...46 Zał. 7 Instrukcja Alarmowa w wypadku powstania pożaru...48 Zał. 8 Szkice sytuacyjne kondygnacji budynku...48

3 Strona 3/51 CEL I ZAKRES OPRACOWANIA Instrukcja Bezpieczeństwa Pożarowego stanowi realizację postanowień Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 07 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109 z 2010 r., poz ). W przypadku zmiany funkcji użytkowej, rozbudowy itp. obiektu, należy je uwzględnić w powyższym opracowaniu lub opracować nową Instrukcję Bezpieczeństwa, która uwzględniałaby wszystkie zmiany w budynku, w innym przypadku opracowanie podlega okresowej aktualizacji. Obliguje ona właścicieli, zarządców do opracowania wyżej wymienionych Instrukcji, które powinny zawierać następujące zagadnienia: charakterystykę pożarową obiektu, zagrożenia pożarowego, sposoby zabezpieczania pomieszczeń przed powstaniem pożaru, sposoby postępowania w przypadku powstania pożaru lub innego miejscowego zagrożenia. Ponadto w Instrucji znalazły się zagadnienia dotyczące sposobu postępowania w czasie prac pożarowo niebezpiecznych, podręczny sprzęt gaśniczy, obowiązki pracowników, szkolenie z zakresu ochrony ppoż. Ochrona przeciwpożarowa polega na realizacji przedsięwzięć mających na celu ochronę życia, zdrowia i mienia przed pożarem, klęską żywiołową lub innym miejscowym zagrożeniem poprzez: zapobieganie powstania i rozprzestrzeniania się pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia, zapewnienie sił i środków do zwalczania pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia, prowadzenie działań ratowniczych.

4 Strona 4/51 Właściciel, zarządca lub użytkownik budynku, obiektu lub terenu, zapewniając jego ochronę przeciwpożarową, obowiązany jest w szczególności: 1) przestrzegać przeciwpożarowych wymagań budowlanych, instalacyjnych i technologicznych, 2) wyposażyć budynek, obiekt lub teren w sprzęt pożarniczy i ratowniczy oraz środki gaśnicze zgodnie z zasadami określonymi w przepisach, 3) zapewnić osobom przebywającym w budynku, obiekcie lub na terenie bezpieczeństwo i możliwość ewakuacji, 4) przygotować budynek, obiekt lub teren do prowadzenia akcji ratowniczej i zaznajomić pracowników z przepisami przeciwpożarowymi, 5) ustalić sposoby postępowania na wypadek powstania pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia. Wykorzystanie opracowania Instrukcja może być wykorzystana do szkolenia pracowników, postępowania w przypadku powstania pożaru lub innego zagrożenia w obiekcie, sposobów zabezpieczenia budynku przed pożarem. Terminologia użyta w opracowaniu Ilekroć w Instrukcji mowa o: 1) pracach niebezpiecznych pożarowo rozumie się przez to prace, których prowadzenie może powodować bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania pożaru lub wybuchu, 2) systemie sygnalizacji pożarowej rozumie się przez to instalację sygnalizacyjno alarmową służącą do samoczynnego wykrywania i przekazywania informacji o pożarze, 3) materiałach niebezpiecznych pożarowo rozumie się przez to ciecze palne o temperaturze zapłonu poniżej 55oC, gazy palne, ciała stałe wytwarzające w zetknięciu z wodą lub parą wodną gazy palne, ciała stałe zapalające się samorzutnie w powietrzu, materiały wybuchowe i pirotechniczne, ciała stałe palne utleniające o temperaturze rozkładu poniżej 21oC, ciała stałe jednorodne o temperaturze samozapalenia poniżej 200 oc oraz materiały mające skłonności do samozapalenia, 4) pasie przeciwpożarowym rozumie się przez to system drzewostanów różnej szerokości poddanych specjalnym zabiegom gospodarczym wylesionych i oczyszczonych do warstwy mineralnej, i porządkowym lub powierzchni

5 Strona 5/51 5) strefie pożarowej rozumie się przez to przestrzeń wydzieloną w taki sposób, aby w określonym czasie pożar nie przeniósł się na zewnątrz lub do wewnątrz wydzielonej przestrzeni, 6) strefie pożarowej składowiska rozumie się przez to powierzchnię składowiska oddzieloną od innych obiektów budowlanych, tak jak budynek magazynowy o tej samej gęstości obciążenia ogniowego wolnym pasem terenu o szerokości nie mniejszej niż dopuszczalna lub ścianą oddzielenia przeciwpożarowego, mającą jednak klasę odporności ogniowej nie mniejszą niż REI 120 i wysokość przekraczającą poziom składowania co najmniej o 0,5 m, 7) strefie zagrożenia wybuchem rozumie się przez to przestrzeń, w której może występować mieszanina substancji palnych z powietrzem lub innymi gazami utleniającymi, o stężeniu zawartym między dolną i górną granicą wybuchowości, 8) technicznych środkach zabezpieczenia przeciwpożarowego rozumie się przez to urządzenia, sprzęt, instalacje i rozwiązania budowlane służące zapobieganiu powstawania i rozprzestrzeniania się pożarów, 9) terenie przyległym rozumie się przez to pas terenu wokół obiektu o szerokości równej minimalnej dopuszczalnej odległości od innych obiektów ze względu na wymagania ochrony przeciwpożarowej, określone w przepisach techniczno budowlanych, 10)sprzęcie i urządzeniach ratowniczych rozumie się przez to maski ucieczkowe, rękawy ratownicze, drabiny ewakuacyjne, okna umożliwiające ekipom ratowniczym dostęp do budynku z zewnątrz, a także urządzenia przeciwpaniczne specjalne urządzenia instalowane na drzwiach ewakuacyjnych, umożliwiające łatwe i pewne otwarcie drzwi zgodnie z kierunkiem ewakuacji ludzi od wewnątrz pomieszczenia, na korytarzach lub klatkach schodowych, bez względu na blokady i zamki, 11)urządzeniach przeciwpożarowych rozumie się przez to urządzenia (stałe lub półstałe, uruchamiane ręcznie lub samoczynnie) służące do wykrywania i zwalczania pożaru lub ograniczania jego skutków w obiektach, w których lub przy których są zainstalowane, a w szczególności: stałe i półstałe urządzenia gaśnicze i zabezpieczające, systemy sygnalizacji pożarowej, dźwiękowe systemy ostrzegawcze, instalacje oświetlenia ewakuacyjnego, hydranty, zawory hydrantowe 52, przeciwpożarowe klapy odcinające, urządzenia oddymiające oraz drzwi i bramy przeciwpożarowe, o ile są wyposażone w systemy sterowania, 12)zabezpieczeniu przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych rozumie się przez to zabezpieczenie przed utrzymywaniem się na drogach ewakuacyjnych dymu w ilości, która

6 Strona 6/51 ze względu na ograniczenie widoczności lub toksyczność, uniemożliwiłaby bezpieczną ewakuację 13)odpowiednich warunkach ewakuacji rozumie się przez to zespół przedsięwzięć oraz środków technicznych, zapewniający możliwość szybkiego i bezpiecznego opuszczenia strefy zagrożonej lub objętej pożarem, 14)zagrożeniu wybuchem rozumie się przez to możliwość tworzenia przez palne gazy, pary palnych cieczy, pyły lub włókna palnych ciał stałych, w różnych warunkach, mieszanin z powietrzem, które pod wpływem czynnika inicjującego zapłon (iskra, łuk elektryczny lub przekroczenie temperatury samozapalenia) wybuchają, czyli ulegają gwałtownemu spalaniu połączonemu ze wzrostem ciśnienia, 15)instalacji wodociągowej przeciwpożarowej rozumie się przez to instalację wodociągową nawodnioną lub suchą, zasilaną ze źródła wody, zainstalowaną wewnątrz budynku, z której za pomocą hydrantów wewnętrznych lub zaworów hydrantowych pobiera się wodę do gaszenia pożaru, 16)hydrancie wewnętrznym rozumie się przez to obudowany zespół, składający się z zaworu hydrantowego, odpowiedniego rodzaju węża oraz z prądownicy wodnej z zaworem odcinającym, zasilany bezpośrednio z instalacji wodociągowej przeciwpożarowej, 17)zaworze hydrantowym 52 rozumie się przez to ręczny zawór odcinający umieszczony na instalacji wodociągowej przeciwpożarowej, wyposażony w nasadę pożarniczą 52 umożliwiającą podłączenie węży pożarniczych, 18)pompowni przeciwpożarowej rozumie się przez to pompownię zasilającą w wodę instalację lub sieć wodociągową przeciwpożarową.

7 Strona 7/51 CHARAKTERYSTYKA OGÓLNA OBIEKTU 1.1. LOKALIZACJA Budynek pawilonu pediatrycznego znajduje się na terenie Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego przy ul. Koszarowej w północnej części kompleksu. Dojazd do pawilonu od strony ul. Sportowej, a także drogą utwardzoną od strony ulicy Koszarowej, na terenie obiektu znajdują się droga utwardzone pełniące rolę dróg ppoż. umożliwiające dotarcie do każdej jego części PRZEZNACZENIE PAWILONU Pawilon podzielony został na trzy funkcjonalne połączone ze sobą części. W budynku środkowym A mieszczą się działy ogólnie dostępne i diagnostyczne, oraz na ostatniej kondygnacji Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii Noworodków i Dzieci wraz z zapleczem zabiegowym, natomiast w skrzydłach B i C znajdują się oddziały łóżkowe. A ul. Sportowa C B Legenda: klatki schodowe windy hydranty wyjścia ewakuacyjne wyłącznik ppoż. prądu ciągi ewakuacyjne Budynek diagnostyczno zabiegowy ( A) Budynek czterokondygnacyjny, niepodpiwniczony z dodatkowymi pomieszczeniami technicznymi (wentylatorownia, gazy medyczne) ustawionymi na części stropu nad czwartą kondygnacją.

8 Strona 8/51 W pawilonie diagnostycznym mieszczą się następujące działy i pomieszczenia: Parter 1. Dział Diagnostyki Obrazowej (sala RTG z zapleczem, USG), 2. Izba Przyjęć dla Dzieci, 3. poradnia alergologiczna dla dzieci z pokojem testów, 4. poradnia gruźlicy i chorób płuc dla dzieci, 5. poradnia nefrologiczna dla dzieci, 6. poradnia neurologiczna dla dzieci, 7. poradnia hepatologiczna dla dzieci, 8. poradnia chorób zakaźnych dla dzieci z gabinetem szczepień, 9. główny hol wejściowy z informacją i rejestracją, 10. bufet, 11. pomieszczenia socjalne i sanitarne. I piętro 1. Oddział Dzienny Psychiatryczny dla Dzieci i Młodzieży, 2. poradnia zdrowia psychicznego, 3. poradnia neonatologiczna, 4. poradnia okulistyczna, 5. poradnia zaburzeń odporności dla dzieci, 6. poradnia stomatologiczna i ortodontyczna, 7. poradnia gastroenterologiczna dla dzieci, 8. sala konferencyjna. II piętro 1. dział fizjoterapii, 2. pracownie elektrodiagnostyki (EEG, EMG) 3. poradnia zaburzeń odporności, 4. poradnia neurologiczna. III piętro 1. Oddział Anestezjologi i Intensywnej Terapii Noworodków, 2. Pracownia tomografii dla dzieci. Poddasze (IV piętro) pomieszczenia techniczne.

9 Strona 9/51 Budynek łóżkowy (B) Obiekt czterokondygnacyjny, niepodpiwniczony, znajdują się w nim następujące oddziały: Parter Oddział Pediatryczny 23 łóżkowy I piętro Oddział Psychiatryczny dla Dzieci i Młodzieży 29 łóżek II piętro Oddział Pediatryczny Pulmonologii i Alergologii 27 łóżek III piętro Oddział Pediatryczny Immunologii Klinicznej i Pediatrii 26 łóżek Budynek łóżkowy ( C ) Obiekt czterokondygnacyjny, niepodpiwniczony, mieszczą się w nim: Parter 1. szatnia personelu, 2. zespół mycia i dezynfekcji sprzętu szpitalnego, 3. archiwum, 4. depozyt ubrań, 5. pomieszczenie pro morte, 6. wydawanie materiału czystego, 7. magazyn, 8. pomieszczenie na odpady I piętro Oddział Pediatryczny /Gastroenterologiczny/ czeka na przydział 27 łóżek II piętro Oddział Pediatryczny Nefrologii 14 łóżek Pododdział Neurologii 13 łóżek III piętro Oddział Neonatologiczny 26 łóżek Łącznik Na wysokości zapewniającej przejazd na drogach pożarowych (między I i II piętrem pawilonu) znajduje połączenie nowego budynku z istniejącym szpitalem. Na obu końcach łącznika zlokalizowane są schody i windy łączące wszystkie poziomy.

10 Strona 10/ WARUNKI BUDOWLANE o Układ konstrukcyjny tradycyjny o ściany zewnętrzne z bloczków ceramicznych ocieplane styropianem lub wełną mineralną, o stropy żelbetowe, o ściany wewnętrzne bloczki w systemie Ytong oraz kartonowo gipsowe o klatki schodowe betonowe, wydzielone na poszczególnych kondygnacjach drzwiami, o stropodach prefabrykowane płyty stropowe INSTALACJE o instalacja sanitarna: wody zimnej i ciepłej, kanalizacji, grzewcza (węzeł cieplny) o instalacja elektryczna: oświetlenia wewnętrznego i zewnętrznego, zasilanie urządzeń, odgromowa, oświetlenie awaryjne, oddymiania grawitacyjnego, kontroli dostępu, komputerowa, teletechniczna, SAP, o instalacja poczty pneumatycznej o inne instalacje: wentylacyjna, dźwigowa, gazów medycznych, poczty pneumatycznej Główny wyłącznik ppoż. znajduje się przy wejściu głównym do obiektu

11 Strona 11/51 CHARAKTERYSTYKA POŻAROWA OBIEKTU 2.1 DOJAZD POŻAROWY Dojazd od strony ulicy Sportowej i Koszarowej drogą utwardzoną na teren szpitala i następnie drogami wewnętrznymi do każdej części obiektu. Powyższy dojazd pełni rolę drogi przeciwpożarowej wymaganej przepisami. 2.2 KLASYFIKACJA POŻAROWA Obiekt w częściach nadziemnych ze względu na swoją funkcję kwalifikuje się do ZL II Kategorii Zagrożenia Ludzi, a ze względu na wysokość 19,5 m do grupy obiektów średniowysokich. o wszystkie elementy nie rozprzestrzeniające ogień NRO, o konstrukcja nośna R 120, o stropy REI 60, o ściany działowe i osłonowe EI 30 o ściany zewnętrzne EI 30, o dach konstrukcja nośna dachu R 30 o ściany oddzielenia ppoż. REI 120, 2.3. STREFY I ODDZIELENIA POŻAROWE Przestrzeń obiektu została podzielona na następujące strefy ppoż: o Strefa zawierająca część budynku A o powierzchni 3108m 2 o Strefa zawierająca część budynku A o powierzchni 1036m 2 o Strefa zawierająca część budynku B o powierzchni 2872,3m² o Strefa zawierająca część budynku C o powierzchni 2830,2m² o Łącznik o powierzchni 536m² o Pomieszczenia wentylatorni i pomieszczenia techniczne zaliczone do PM<500/MJ m² o powierzchni 209m² o Węzeł cieplny o powierzchni 29m² o Rozdzielnia elektryczna o powierzchni 20m²

12 Strona 12/ WARUNKI EWAKUACJI Pionowe drogi ewakuacyjne Klatki schodowe: W budynku znajdują się 3 klatki schodowe służące celom ewakuacji. Zaprojektowano klatki obudowane ścianami w klasie REI 60 i zamykane drzwiami w klasie EI 30. Oddymianie klatek schodowych sterowane systemem wykrywania dymu. Poziome drogi ewakuacyjne W budynku zaprojektowano dwa kierunki ewakuacji do ewakuacyjnych klatek schodowych. Na każdym poziomie użytkowym zapewniono ponadto przejście do sąsiedniej strefy pożarowej. Dopuszczalna długość dojścia ewakuacyjnego dla dwu kierunków ewakuacji wynosi 40 m, a przy jednym kierunku 10 m. Dopuszczalne długości dojść ewakuacyjnych w budynku nie są przekroczone. W budynku dokonano podziału korytarzy drzwiami dymoszczelnymi na odcinki nie przekraczające 50 m. Wyjścia ewakuacyjne z budynku Z klatki K1 bezpośrednie wyjście z budynku w poziomie przyziemia, drzwiami otwieranymi na zewnątrz do przedsionka, z którego dwuskrzydłowe drzwi wyjściowe prowadzą na zewnątrz. Z klatki K2 zaprojektowano wyjście z budynku w poziomie przyziemia, drzwiami otwieranymi na zewnątrz do przedsionka, z którego dwuskrzydłowe drzwi wyjściowe prowadzą na zewnątrz. Z klatki zaprojektowano bezpośrednie wyjście z budynku w poziomie przyziemia drzwiami dwuskrzydłowymi otwieranymi na zewnątrz do przedsionka, z którego dwuskrzydłowe drzwi wyjściowe prowadzą na zewnątrz. W poziomie parteru bezpośrednie wyjście z budynku; z holu drzwiami dwuskrzydłowymi oraz z poczekalni drzwiami dwuskrzydłowymi przesuwnymi. Wejściowe drzwi rozsuwane na parterze ( nie służą wyłącznie ewakuacji) spełniają następujące warunki: możliwość otwierania ręcznego i automatycznego z wykluczeniem możliwości zablokowania, w razie pożaru lub awarii samoczynnie się rozsuną i pozostaną w pozycji otwartej. Z klatki schodowej K1 zaprojektowano wyjście na dach ZAOPATRZENIE WODNE: Sieć hydrantowa zewnętrzna: sieć hydrantowa przy drodze dojazdowej do budynku hydranty nadziemne 80 mm. Sieć hydrantowa wewnętrzna: zlokalizowane na poszczególnych kondygnacjach części nadziemnej H.P. 25. /po 4 na kondygnacji zlokalizowane przy ciągach komunikacyjnych/

13 Strona 13/51 WYPOSAŻENIE TECHNICZNE BUDYNKU ORAZ SPOSÓB JEGO KONSERWACJI 3.1. RODZAJE INSTALACJI PRZYDATNYCH DO PROWADZENIA DZIAŁAŃ RATOWNICZO GAŚNICZYCH Hydranty wewnętrzne Hydrant wewnętrzny to urządzenie umożliwiające podanie strumienia wody gaśniczej do ogniska pożaru, zasilane w wodę z wewnętrznej sieci wodociągowej. Hydrant wyposażony jest w zawór odcinający oraz co najmniej jeden odcinek węża i prądownicę wodną, umieszczone w szafce hydrantowej. Hydrantów wewnętrznych używa się do gaszenia pożarów grupy A oraz do chłodzenia powierzchni przedmiotów znajdujących się w sąsiedztwie źródła ognia. Nie należy nimi gasić urządzeń będących pod napięciem. Hydrant HP 25 stanowi komplet składający się z węża półsztywnego nawiniętego na bęben, prądownicy oraz zaworu. Zasięg działania urządzenia dla odcinka węża 30 m, to 33 m. Sposób użycia hydrantu jest następujący: otworzyć drzwiczki szafki, sprawdzić czy podłączony jest wąż i prądownica, rozwinąć odcinek węża w całości unikając zagięć i załamań, skierować strumień wody na miejsce pożaru. Badanie hydrantów polega na wykonaniu pomiarów ciśnienia oraz wydajności, należy wykonywać je raz do roku, a w przypadku węży raz na 5 lat należy dokonać próby ciśnieniowej. 3.2 PODRĘCZNY SPRZĘT GAŚNICZY Podręczny sprzęt gaśniczy spełnia rolę zasadniczą w sytuacjach, kiedy istnieje możliwość ugaszenia pożarów w zarodku, tj. w pierwszej fazie jego rozwoju. Funkcja podręcznego sprzętu gaśniczego polega bądź to na działaniu jednostkowym tj. chłodzenie materiału palnego, bądź to na odcięciu od niego tlenu, albo oba te mechanizmy występują jednocześnie. Ilość podręcznego sprzętu gaśniczego znajdującego się na wyposażeniu obiektu jest wystarczająca w odniesieniu do powierzchni budynku (co najmniej masa środka gaśniczego o wadze 2 kg przypada na każde 100 m 2 powierzchni strefy pożarowej w częściach zaliczonych do stref ZL (za wyjątkiem ZL IV) oraz stref produkcyjno

14 Strona 14/51 magazynowych o obciążeniu ogniowym większym niż 500 MJ/m 2, w pozostałych przypadkach masa środka gaśniczego o wadze 2 kg przypada na każde 300 m 2 powierzchni strefy pożarowej. Przy ustalaniu rodzaju sprzętu gaśniczego należy stosować następujące zasady: 1. do gaszenia pożarów grupy A (w których występuje zjawisko spalania żarowego np.: drewna, papieru, tkanin) stosuje się gaśnice płynowe lub pianowe, 2. do gaszenia pożarów grupy B (cieczy palnych i substancji stałych topiących się np.: benzyn, alkoholi, olejów, tłuszczów, lakierów) stosuje się zamiennie gaśnice płynowe, pianowe, śniegowe, proszkowe lub halonowe, 3. do gaszenia pożarów grupy C (gazów palnych np.: propanu, acetylenu, gazu ziemnego) stosuje się zamiennie gaśnice proszkowe, śniegowe lub halonowe, 4. do gaszenia pożarów grupy D (metali lekkich np.: magnezu, sodu, potasu, litu) stosuje się gaśnice proszkowe do tego celu przeznaczone, 5. do gaszenia pożarów grupy F (tłuszczów i olei w urządzeniach kuchennych) stosuje się gaśnice proszkowe do tego celu przeznaczone, Rodzaj sprzętu gaśniczego jest prawidłowo dobrany do gaszenia poszczególnych materiałów znajdujących się w obiekcie. Sprzęt powinien być umieszczany w miejscach łatwo dostępnych i widocznych, przy wejściach i klatkach schodowych, przy przejściach i korytarzach, przy wyjściach na zewnątrz pomieszczeń. Oznakowanie miejsc usytuowania sprzętu powinno być zgodne z Polskimi Normami. Do sprzętu powinien być zapewniony dostęp o szerokości co najmniej 1 m, poza tym sprzęt należy umieszczać w miejscach nie narażonych na uszkodzenia mechaniczne oraz działanie źródeł ciepła w postaci pieców czy grzejników. Odległość dojścia do sprzętu nie powinna być większa niż 30 m Rozmieszczenie podręcznego sprzętu gaśniczego Jako standardową jednostkę sprzętu gaśniczego użyto gaśnicy proszkowej GP6X ABC o pojemności 6 kilogramów środka.

15 Strona 15/51 Kubatura budynku m³ Powierzchnia użytkowa m², zabudowy m² Rodzaje Norma Stan faktyczny wyposażenia w Nr Obszar chroniony Pow. w m2 występ. środk.gaśn. podr. sprzęt gaśniczy Materiał. AB C Typ Szt Nr Parter 2 461,82 m² 1 korytarz xx x GP6x ABC 9 I Piętro 2 xx x 9 GP6x ABC 9 GP6x ABC 9 GP6x ABC ,82 m² xx x korytarz Łącznik GP6x ABC 2 461,82 m² korytarz III Piętro 4 xx x korytarz II Piętro ,82 m² 536,0 m 2 korytarz xx x Rozmieszczenie podręcznego sprzętu gaśniczego na terenie całego obiektu jest zgodne z normami prawnymi Gaśnice proszkowe Gaśnica proszkowa jest to cylindryczny zbiornik zaopatrzony w dźwignię uruchamiającą zawór lub zbijak z gazem napędowym. Środek gaśniczy ( proszek) wyrzucany jest przez dyszę lub wężyk zakończony prądowniczką przy pomocy gazu obojętnego ( azot lub dwutlenek węgla). Po dostarczeniu gaśnicy w miejsce pożaru zrywamy plombę i zawleczkę blokującą, uruchamiamy dźwignie lub zbijak i kierujemy strumień proszku w ognisko pożaru. Działanie gaśnicy można w każdej chwili przerwać przez zwolnienie dźwigni uruchamiającej lub dźwigni prądowniczki. Ze względu na swoją budowę syfonową gaśnica prawidłowo pracuje tylko w pozycji pionowej Gaśnice śniegowe Gaśnica śniegowa jest to cylindryczny zbiornik zaopatrzony w zawór i wężyk zakończony dyszą wylotową lub w gaśnicach mniejszych króćcem obrotowym z dyszą. Wewnątrz gaśnicy znajduje się skroplony dwutlenek węgla, który po uruchomieniu pod własnym ciśnieniem wydostaje się na zewnątrz oziębiając się do temperatury ok. 80º C. Po dostarczeniu gaśnicy w pobliże

16 Strona 16/51 pożaru zrywamy plombę zabezpieczającą, uruchamiamy zawór i kierujemy strumień dwutlenku węgla na ognisko pożaru. Działanie gaśnicze można w każdej chwili przerwać zamykając zawór. Konserwacja podręcznego sprzętu gaśniczego powinna być wykonywana nie rzadziej niż raz do roku przez firmy posiadające autoryzację producenta gaśnic OŚWIETLENIE AWARYJNE Poziome drogi ewakuacyjne oraz pionowe są oświetlane w warunkach awaryjnych światłami ewakuacyjnymi zasilanymi z niezależnego źródła energii. Czas działania oświetlenia ewakuacyjnego nie może być mniejszy niż 2 godziny od chwili zaniku prądu. Natężenie oświetlenia ewakuacyjnego nie powinno być mniejsze niż 1 lux. 3.4 ODDYMIANIE GRAWITACYJNE Funkcje oddymiania grawitacyjnego klatek schodowych pełniących funkcje pionowej drogi ewakuacyjnej, spełniają klapy oddymiające umieszczone w ich stropie. Uruchamianie ich odbywa się za pomocą detektora pożaru (czujka dymu), która pod wpływem wykrycia dymu podaje sygnał do centrali sterującej otwarciem (mechanicznym) klapy. W przypadku alarmu II stopnia centralka SAP podaje sygnał otwarcia klap we wszystkich klatkach schodowych. Możliwe jest również otwarcie ich za pomocą jednego z przycisków znajdujących się na klatce schodowej. Konserwacja systemu oddymiania powinna być wykonywana nie rzadziej niż raz do roku przez firmy posiadające autoryzację producenta sytemu SYGNALIZACJA ALARMU POŻAROWEGO Sygnalizacja alarmu pożarowego oparta jest na analogowej adresowalnej centrali pożarowej, która znajduje się w pomieszczeniu ochrony. Do centrali dedykowane są specjalne optyczne czujki dymu, liniowe czujki dymu, ręczne ostrzegacze pożaru. Cały układ wyposażony jest w awaryjne zasilanie. W celu uniknięcia fałszywych alarmów przyjęto dwustopniowy tryb alarmowania: alarm pierwszego stopnia z czujek automatycznych w czasie trwania zwłoki czasowej T = 180s, alarm drugiego stopnia z czujek automatycznych po zwłoce czasowej, alarm drugiego stopnia z przycisków ręcznych.

17 Strona 17/51 Wyłączenie wentylacji, załączenie urządzeń przeciwpożarowych, takich jak klapy oddymiające na kanałach wentylacyjnych, centrale oddymiające, sygnalizatory akustyczne, a także zwolnienie rygli drzwi z kontrolą dostępu powinno nastąpić po alarmie II stopnia. Również w alarmie II stopnia windy powinny zjechać na dół i otworzyć drzwi oraz przesłany zostanie sygnał o pożarze do jednostki Państwowej Straży Pożarnej. Zadziałanie zaworu kontrolnoalarmowego w instalacji tryskaczowej zostanie rozpoznane przez system SAP jako alarm II stopnia.

18 Strona 18/51 CHARAKTERYSTYCZNE ZAGROŻENIA 4.1. POTENCJALNE ŹRÓDŁO POWSTANIA POŻARU I DROGI JEGO ROZPRZE STRZENIANIA SIĘ. Najczęściej mogącymi wystąpić przyczynami powstania pożarów w obiektach służby zdrowia są: niewłaściwe wykonane i niekonserwowane urządzenia elektryczne, nadmierne obciążenia instalacji elektrycznej, naprawa i wymiana urządzeń elektrycznych przez osoby do tego nieupoważnione, używanie przenośnych i stałych urządzeń grzewczych, pozostawienie w pomieszczeniach pootwieranych otworów okiennych, palenie i porzucanie niedopałków papierosów w miejscach niedozwolonych przez użytkowników obiektu, zaprószenie ognia przez pracowników; używanie ognia otwartego w czasie prac pożarowo niebezpiecznych i remontowych. Drogami rozprzestrzeniania się pożarów w obiekcie są : przejścia kablowe: energetyczne, przejścia rurowe instalacji występujących w obiekcie (wodkan.), wentylacji. Ze względu na techniczne zabezpieczenia wyżej wymienionych przejść pomiędzy strefami pożarowymi, rozprzestrzenienie się ognia i dymu jest możliwe tylko w obrębie tych stref ZAGROŻENIE SPOWODOWANE POŻAREM. Pożary w budynkach szpitalnych stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi. Pożar jest również poważnym zagrożeniem dla sprzętu medycznego, technicznego oraz wyposażenia szpitalnych pomieszczeń. Szczególnie w szpitalach pożar wywołuje wśród chorych zdenerwowanie i psychozę lękową, która w warunkach niesprzyjających w dużych zbiorowiskach ludzkich może doprowadzić do tragicznych skutków. Niebezpieczeństwo powstaje wówczas, gdy zachodzi nagła potrzeba ewakuacji ludzi, wynikająca z bezpośredniego zagrożenia życia i zdrowia ludzkiego pożarem lub na skutek gwałtownego rozprzestrzeniania się gazów i dymów pożarowych.

19 Strona 19/51 Chorzy przebywający w szpitalu nie są w stanie zawsze szybko i o własnych siłach opuścić zagrożone miejsca, gdyż znaczna część z nich ma ograniczoną zdolność poruszania się. Bodźce zewnętrzne takie jak: dym, płomienie oraz wysoka temperatura mogą powodować u chorych znaczne osłabienie odporności psychicznej, co w pewnych sprzyjających okolicznościach może doprowadzić do wywołania wśród ludzi paniki ZAGROŻENIE BEZPOŚREDNIE ZDROWIA I ŻYCIA LUDZI W WYNIKU DZIAŁANIA POŻARU. Pożar w pomieszczeniach szpitalnych szczególnie zamkniętych, tam gdzie nie ma dopływu świeżego powietrza jest poważnym zagrożeniem dla zdrowia i życia ludzi powodując szereg szkodliwych zjawisk, z których najbardziej niebezpieczne to: bezpośrednie działanie płomieni i wysokich temperatur, niedobór tlenu w otoczeniu strefy spalania, zadymienie, występowanie toksycznych substancji Zagrożenie spowodowane promieniowaniem cieplnym. Bezpośrednie zagrożenie życia i zdrowia ludzi w czasie trwania pożaru wewnątrz pomieszczeń budynku, do którego nie dopływa powietrze z zewnątrz spowodowane, jest działaniem wysokiej temperatury promieniowania cieplnego. Temperatura promieniowania cieplnego może osiągać wartość 800 OC, a temperatura płomieni nawet 1200 OC 1600 OC. Ludzki organizm w powietrzu suchym może przebywać do kilku minut w temperaturze 80 OC 100 OC, a w powietrzu wilgotnym w temperaturze 50 OC 60 OC. W przypadku temperatur wyższych lub gdy czas przebywania w strefie oddziaływania cieplnego jest dłuższy, mogą wystąpić u ludzi oparzenia, udary cieplne, utrata przytomności, a nawet śmierć. Czas działania temperatury promieniowania cieplnego na organizm człowieka podczas pożaru zależy od natężenia strumienia cieplnego. Bezpieczne oddziaływanie temperatury na ludzki organizm w początkowej fazie pożaru jest w granicach 1,5 2,0 minut. Promieniowanie cieplne posiada zakres fal elektromagnetycznych w granicach µm i ma zdolność przenikania do tkanek na znaczną głębokość. Przy jednakowych natężeniach promieniowania cieplnego, fale dłuższe powodują podnoszenie się temperatury skóry, na którą

20 Strona 20/51 działają, natomiast fale krótsze powodują podwyższenie temperatury warstw głębszych skóry i tkanek. Promieniowanie cieplne w czasie pożaru jest najpoważniejszym czynnikiem dla organizmu człowieka. W wyniku silnego działania płomieni i żaru na organizm człowieka podczas pożaru w temperaturze powyżej 500 OC, niezależnie od czasu działania, następuje oparzenie III stopnia części ciała, które były nieosłonięte. Oparzenie III stopnia charakteryzuje się występowaniem martwej skóry, zwęglonej i popękanej. W oparzeniach II stopnia występują charakterystyczne pęcherze, zaś w I stopniu skóra jest wysuszona, silnie zaczerwieniona oraz mogą występować nieznaczne obrzęki. Najbardziej niebezpieczne są oparzenia: głowy, szyi, podbrzusza i okolic stawowych Zagrożenie spowodowane obniżeniem koncentracji tlenu. W czasie trwania pożaru w pomieszczeniu zamkniętym pobierany jest z powietrza tlen, który jest niezbędny do podtrzymania procesu spalania. Powoduje to zmniejszanie się jego procentowej zawartości w składzie powietrza, co ma wpływ na prawidłowe funkcjonowanie ludzkiego organizmu. Dopuszczalna granica obniżenia się zawartości tlenu w powietrzu wynosi %, ponieważ w tych warunkach, przy normalnym ciśnieniu 1013 hpa, hemoglobina czerwonych ciałek krwi nasycona jest tlenem w 95 %. Obniżenie tej wartości tlenu we krwi powoduje występowanie głodu tlenowego w organizmie ludzkim. Przy stężeniu % w powietrzu występuje wzmożona częstotliwość ruchów oddechowych i przyśpieszenie tętna, a dalszy spadek stężenia powoduje zaburzenia równowagi i koordynacji ruchów. Przy stężeniu tlenu w powietrzu do 610 % występują u ludzi mdłości, wymioty, utrata zdolności poruszania się, a po pewnym czasie utrata przytomności i śpiączka. Przy dalszym zmniejszaniu się zawartości tlenu w pomieszczeniach zamkniętych w ciągu kilku minut ustaje akcja serca Toksyczne działanie tlenku węgla. Tam gdzie zachodzi proces niezupełnego spalania substancji zawierających w swym składzie węgiel wytwarza się przede wszystkim tlenek węgla. Im dostęp tlenu do strefy spalania jest mniejszy, tym więcej tworzy się tlenku węgla. W zależności od zawartości tlenu w powietrzu spalanie może być całkowite lub niecałkowite. Przy niecałkowitym spalaniu produktami są: wodór, węgiel, tlenek węgla oraz inne związki.

21 Strona 21/51 Tlenek węgla jest gazem duszącym, a jego toksyczne działanie wynika z tego, że łączy się z hemoglobiną krwi, tworząc związek zwany karboksyhemoglobiną. Hemoglobina, która została zablokowana tlenkiem węgla, nie jest zdolna do łączenia się z tlenem i przenoszenia go do komórek w organizmie. Nasilający się głód tlenowy organizmu może doprowadzić w krańcowym przypadku do zgonu. Proces ten jest jednak odwracalny i przy spadku stężenia tlenku węgla w powietrzu następuje rozkład karboksyhemoglobiny. Zatrucie śmiertelne może nastąpić już przy stężeniu 1,10 % CO w powietrzu w ciągu kilku minut, co może mieć miejsce przy spalaniu się dużej ilości materiałów w pomieszczeniach o małych powierzchniach. Wzrost stężenia tlenku węgla w czasie trwania pożaru może spowodować zjawisko niedoboru tlenowego, które powstaje na skutek szybkiego spalania co jest sygnałem niebezpieczeństwa zatrucia tlenkiem węgla. Wnikanie CO jest możliwe wyłącznie poprzez drogi oddechowe. Początkowe objawy zatrucia sygnalizowane są poprzez pojawienie się bólu w skroniach, miganie w oczach oraz przyśpieszenie tętna i wymioty. Dalsze przebywanie w strefie działania CO może wywołać objawy zamroczenia, porażenia kończyn a nawet szybki zgon. Poszkodowanym, którzy ulegli zatruciu należy podać jak najszybciej tlen do oddychania by przyśpieszyć wydalanie tlenku węgla, należy też zapewnić spokój i zabezpieczyć przed utratą ciepła Działanie dwutlenku węgla na organizm ludzki. Dwutlenek węgla CO2 jest gazem bezbarwnym, niepalnym i cięższym od powietrza. Zwiększona zawartość dwutlenku węgla w powietrzu powoduje początkowo wzmożoną wentylację płuc poprzez zwiększenie się częstotliwości i głębokości oddechu. Górna granica stężenia może przekraczać zawartość 8 9 %, dalszy wzrost stężenia powoduje wyłączenie funkcjonowania ośrodka oddechowego i stopniowo prowadzi do ustania wymiany gazowej w płucach. Niemożność wydalania CO2 z organizmu przez płuca powoduje wzrost stężenia tego gazu we krwi, następuje wówczas zatrzymanie pracy ośrodka oddychania oraz zgon przez uduszenie. Podstawowymi objawami toksycznego działania gazu są m. in. zawroty i bóle głowy, uczucie duszności, omdlenia oraz utrata przytomności. Z uwagi na większy ciężar cząsteczkowy powietrza, dwutlenek węgla powstający podczas pożaru gromadzi się przeważnie w dolnych płaszczyznach przekraczając dopuszczalne stężenie, które wynosi 0,8 1 %. pomieszczenia, często

22 Strona 22/51 Pomocy należy udzielać poprzez wyniesienie zatrutego z zagrożonej atmosfery na świeże powietrze, można podawać tlen lub stosować sztuczne oddychanie Zagrożenie spowodowane innymi toksycznymi związkami. Poważnym zagrożeniem dla życia i zdrowia ludzi podczas pożaru są powstające toksyczne opary, gazy i pyły, które wydzielają się w dużej ilości w czasie spalania. Oprócz dwutlenku węgla i tlenku węgla są to m. in. tlenek siarki, pięciotlenek fosforu, tlenki azotu, pary cyjanowodoru, chlorowodorów i siarkowodorów. Substancje te, najczęściej poprzez układ oddechowy, dostają się do organizmu człowieka wywołując zatrucia, a przy większych stężeniach śmierć cyjanowodór 0,02 %, dwutlenek siarki 0,3 %, tlenek azotu 0,05 % ( stężenie śmiertelne po min. ) Niektóre substancje działają natychmiast, inne mogą wywołać objawy zatrucia nawet z kilkugodzinnym opóźnieniem. Ze względu na działanie możemy podzielić trucizny na: 1) trucizny o działaniu duszącym są to takie związki, które blokują drogi przenoszenia tlenu z płuc do tkanek lub działają porażająco na ośrodek oddechowy znajdujący się w mózgu, na przykład działanie tlenku węgla, 2) trucizny o działaniu narkotycznym są to substancje, które działają w szczególności na układ nerwowy: związki benzenu i dwusiarczku węgla. 3) trucizny o działaniu drażniącym które powodują zmiany zapalne bezpośrednio w miejscu działania lub w obrębie górnych i niższych odcinków dróg oddechowych, np. amoniak, chlorowodór, chlor, tlenki azotu i inne. Substancje toksyczne mogą przedostawać się do organizmu człowieka poprzez drogi oddechowe, przewód pokarmowy oraz skórę. Szybkość działania trucizn zależy od stanu w jakim one się znajdują. Najszybciej działają trucizny w stanie gazowym, wolniej te które znajdują się w stanie ciekłym, a najwolniej działają trucizny w stanie stałym. Substancje toksyczne wchłaniane są do organizmu w postaci gazowej, jako pyły, pary, mgły lub dym. Najbardziej niebezpieczne są trucizny, które przedostały się do pęcherzyków płucnych i następnie do krwiobiegu. Trucizny mogą w organizmie zakłócać prace układu nerwowego, uniemożliwić wymianę gazową w płucach lub uszkodzić takie narządy jak wątroba i nerki. Ciała trujące mogą w organizmie ludzkim podlegać przemianom biochemicznym, łącząc się ze związkami występującymi w normalnych procesach fizjologicznych ustroju. Część z nich może

23 Strona 23/51 zostać po pewnym czasie wydalona na zewnątrz poprzez drogi oddechowe, przewód pokarmowy lub nerki. Są też związki, które mogą odkładać się w organizmie np.: ołów i rtęć. W czasie akcji gaśniczo ratowniczej stosowanie wody oraz piany powoduje zmniejszenia stężenia związków toksycznych.

24 Strona 24/51 ZASADY POSTĘPOWANIA NA WYPADEK POŻARU 5.1. OBOWIĄZKI PRACOWNIKÓW W PRZYPADKU POWSTANIA POŻARU LUB INNEGO MIEJSCOWEGO ZAGROŻENIA Wszyscy pracownicy w przypadku zaistnienia pożaru, lub innego miejscowego zagrożenia na terenie obiektu zobowiązani są do czynnego włączenia się do akcji ratowniczogaśniczej, zmierzającej do likwidacji pożaru lub innego zdarzenia. Obowiązki te, dotyczą w szczególności: Natychmiastowego alarmowania najbliższej jednostki straży pożarnej lub innej jednostki ratowniczej o zdarzeniach (pożarze lub innych miejscowych zagrożeniach); Alarmowanie o zaistniałych zdarzeniach przełożonych oraz pracowników według Instrukcji Alarmowania; Podjęcie przed przybyciem służb ratowniczych, akcji ratowniczogaśniczej przy użyciu podręcznego sprzętu gaśniczego, jak i innego sprzętu ratowniczego, znajdującego się na terenie obiektu; Wykonywania czynności ratowniczych zgodnie z poleceniami osoby (pracownika obiektu), która przed przybyciem odpowiednich służb ratowniczych kieruje działaniami ratowniczo gaśniczymi, a po przybyciu służb podporządkowania się kierownikowi akcji; Udzielania kierownikowi akcji wszelkich informacji mogących przyczynić się do szybkiej i właściwie przeprowadzonej akcji, a w szczególności: podać charakter zdarzenia, czy zagrożone jest życie ludzkie, wymienić pomieszczenie, w którym nastąpiło zdarzenie i pomieszczenia bezpośrednio zagrożone, czy został odcięty dopływ prądu, inne istotne informacje niezbędne do skutecznego prowadzenia akcji ratowniczogaśniczej UPRAWNIENIA PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ W CZASIE AKCJI RATOWNICZOGAŚNICZEJ 1.Do organizowania i prowadzenia akcji ratowniczej w czasie walki z pożarami oraz likwidacji miejscowych zagrożeń powołana jest PAŃSTWOWA STRAŻ POŻARNA.

25 Strona 25/51 2.Strażacy biorący udział w akcji ratowniczej, w zakresie niezbędnym do prowadzenia tej akcji, mają prawo do korzystania z: a/ dróg, gruntów i zbiorników wodnych państwowych, komunalnych i prywatnych, b/ komunalnych i prywatnych ujęć wodnych i środków gaśniczych. 3.W okolicznościach uzasadnionych stanem wyższej konieczności, strażak kierujący akcją ratowniczą ma prawo zarządzenia: a/ ewakuacji ludzi i mienia z terenu objętego akcją ratowniczą, w szczególności gdy: istnieje możliwość rozprzestrzenienia się pożaru, usytuowanie mienia utrudnia prowadzenie działania ratowniczego, b/ koniecznych prac wyburzeniowych, w sytuacjach : zagrożenia ludzi i mienia, potrzeby dotarcia do źródeł zagrożenia w celu jego rozpoznania, potrzeby użycia środków gaśniczych, potrzeby zapewnienia dróg dojścia i ewakuacji, c/ wstrzymania komunikacji w ruchu lądowym, w celu: zapewnienia właściwego ustawienia i eksploatacji sprzętu ratowniczego, zapewnienia dróg komunikacyjnych, eliminacji zagrożeń powodowanych przez środki komunikacji, d/ udostępnienia pojazdów, środków i przedmiotów niezbędnych do akcji ratowniczej, e/ zakazu przebywania osobom postronnym w rejonie akcji ratowniczej. 4. Kierujący akcją strażak ma prawo : a/ żądania niezbędnej pomocy od: instytucji państwowych, podmiotów gospodarczych, organizacji, obywateli, b/ odstąpienia od zasad powszechnie uznanych za bezpieczne. 5.Każda osoba, która zauważy pożar, klęskę żywiołową, lub inne miejscowe zagrożenia, obowiązana jest zawiadomić osoby będące w strefie zagrożenia oraz jednostkę ochrony przeciwpożarowej, bądź policję.

26 Strona 26/ EWAKUACJA Z OBIEKTU W szpitalach, gdzie wiele chorych osób znajduje się w stanie, który nie pozwala im na samodzielne opuszczenie zagrożonego miejsca, strefy zagrożonej pożarem powinna być dobrze zorganizowana akcja ratownicza. W przypadku pożaru personel medyczny szpitala powinien być stale przygotowany na szybkie i natychmiastowe działania ratownicze i ewakuacyjne. Zakres ewakuacji głównie zależy od: miejsca i źródła pożaru, jego wielkości i prędkości rozprzestrzeniania się, stopnia zagrożenia spowodowanego pożarem, liczby ewakuowanych osób oraz ich fizycznej i psychicznej sprawności, liczby znajdujących się sił i środków ewakuacji, będących w dyspozycji szpitala. Bardzo często ewakuację chorych należy przeprowadzić w trybie natychmiastowym, gdyż wynika to z bezpośredniego zagrożenia ludzi przez pożar lub szybkiego rozprzestrzeniania się dymów i gazów pożarowych. Ewakuacja może obejmować pacjentów znajdujących się na jednej z kondygnacji lub też, w niektórych przypadkach, dotyczyć będzie całego obiektu szpitalnego. W przypadku bezpośredniego zagrożenia należy ewakuować chorych z pomieszczeń objętych pożarem, sąsiednich pomieszczeń oraz z położonych powyżej miejsca powstania pożaru. Problem sprawnego przeprowadzenia ewakuacji jest związany m.in. z klasą odporności ogniowej elementów konstrukcyjnych budynku, sytuacją pożarową oraz innymi złożonymi zjawiskami w procesie trwania pożaru. Ewakuacja częściowa szpitala jest to zespół czynności związanych z ewakuacją ludzi, dokumentacji lekarskiej, aparatury medycznej znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie pożaru lub zagrożonych pożarem kondygnacji budynku. Ewakuację częściową można przeprowadzić pod warunkiem, że rozprzestrzenianie ognia będzie wystarczająco ograniczone przez elementy konstrukcyjne budynku ( ściany, stropy ) dzięki ich wysokiej klasie odporności ogniowej, a techniczne rozwiązania budynku uniemożliwiają jego zadymienie. Ewakuacja całkowita szpitala polega na ewakuacji całego stanu osobowego budynku szpitalnego, aparatury medycznej, dokumentacji lekarskiej oraz pozostałego cennego mienia szpitala. Ewakuację całkowitą należy przeprowadzić niebezpieczeństwo: rozprzestrzeniania się pożaru na cały budynek, w przypadku, gdy zachodzi

27 Strona 27/51 zadymienia dróg ewakuacyjnych na poszczególnych kondygnacjach oraz stref pożarowych budynku, wystąpienia niebezpiecznych stężeń toksycznych par, gazów i pyłów, które mogą się wydzielić w trakcie spalania, uszkodzenia elementów konstrukcji budynku szpitalnego wskutek działania pożaru i wysokich temperatur, przesiąkania przez stropy wody wykorzystanej do gaszenia pożaru na wyższych kondygnacjach. Ewakuacja całkowita budynku szpitala może być przeprowadzana również w celu konieczności zajęcia stanowisk gaśniczych lub przygotowania dróg natarcia przez jednostki straży pożarnych Kolejność ewakuacji. Kolejność ewakuacji zależy m.in. od następujących czynników: liczby ewakuowanych osób, ich sprawności fizycznej oraz psychicznej, liczby posiadanych na miejscu sił i środków ewakuacji, fazy pożaru, zakresu ewakuacji. W pierwszej kolejności ewakuować należy pacjentów, którzy nie mogą samodzielnie się poruszać i wymagają specjalnej opieki. Ewakuację przeprowadza się przy użyciu odpowiednich chwytów, noszy, łóżek, wózków wraz z aparaturą medyczną. W drugiej kolejności pacjenci o ograniczonej zdolności ruchowej, którzy wymagają opieki jednej lub dwóch osób. Na końcu powinni być ewakuowani pacjenci, którzy mogą poruszać się o własnych siłach. Ewakuację chorych należy rozpoczynać od przypadków najcięższych, czyli od osób, które wymagają najwięcej wysiłku fizycznego przy wynoszeniu i transporcie. Można przy tym wykorzystać pacjentów sprawnych fizycznie, którzy znajdują się w pobliżu. Pozwala to chorym przebyć drogę w warunkach najmniej uciążliwych ze względu na promieniowanie cieplne, zadymienie, działanie toksycznych gazów oraz produktów spalania. Należy pamiętać przy tym, że podstawową zasadą jest, by w pierwszej kolejności ewakuować chorych z tych pomieszczeń, w których powstał pożar lub które znajdują się na drodze rozprzestrzeniania się ognia i z których wyjście i dotarcie do dróg ewakuacyjnych może zostać odcięte.

28 Strona 28/51 W przypadku wystarczającej liczby sił i środków do ewakuacji chorych o ograniczonej zdolności poruszania się lub gdy liczba chorych wymagająca pomocy jest niewielka, należy rozpocząć ewakuację w kolejności odwrotnej. Zapobiega to zbędnej krzątaninie ze strony pacjentów, mogących poruszać się o własnych siłach. Nie można dopuścić do tego, by ewakuacja przebiegała w sposób niezorganizowany, chaotyczny i samoczynny, co doprowadzić może do nadmiernego zagęszczenia strumieni ludzi i zablokowania zwężeń przed drzwiami i klatkami schodowymi. Ewakuację sprzętu medycznego, urządzeń technicznych i innego cennego mienia szpitala należy przeprowadzić w fazie końcowej. Można do tego celu wykorzystać techniczne środki transportu: dźwigi towarowe i osobowe lub na zewnątrz budynku wykorzystując do tego okna, balkony i tarasy. Szczególnie kłopotliwa w działaniach ratowniczych jest ewakuacja pacjentów i mienia szpitalnego w porze nocnej. Warunki nocne znacznie utrudniają prawidłową organizację i bezpieczny przebieg ewakuacji. Zwiększa się przez to wskaźnik zagrożenia pożarowego oraz zagrożenia bezpieczeństwa ludzi. Trudności organizacyjno ewakuacyjne mogą wynikać między innymi z : opóźnienia w czasie zauważenia powstałego pożaru, awarii odbiorników energii elektrycznej, a szczególnie oświetlenia pomieszczeń i konieczności korzystania z oświetlenia awaryjnego, nie zawsze zapewnia to właściwe oświetlenie dróg i wyjść ewakuacyjnych, co utrudnia ruch ludzi, możliwości wystąpienia paniki wśród pacjentów, spowodowanej zjawiskiem zaskoczenia pożarem, ograniczeniem możliwości właściwej oceny rozmiarów pożaru, braku odpowiedniej liczby sił i środków do prowadzenia działań ratowniczych i ewakuacji, trudności przygotowania w odpowiednio krótkim czasie pomieszczeń zastępczych dla chorych. Ewakuacja w porze nocnej wymaga użycia większej ilości sił i środków oraz sprzętu, niż ma to miejsce w warunkach dziennych. Warunki nocne często wymagać będą użycia większej ilości sprzętu specjalistycznego i ratowniczego w postaci mechanicznych drabin, podnośników hydraulicznych, agregatów oświetleniowych i oddymiających. Do ewakuacji należy wykorzystać wszystkich pacjentów, którzy poruszają się o własnych siłach i ich stan zdrowia pozwala na udzielenie pomocy innym.

29 Strona 29/51 UWAGA! W przypadku braku możliwości opuszczenia pomieszczenia drogami komunikacji wewnętrznej (zadymienie itp.) należy pozostać w pomieszczeniu, uszczelnić drzwi prowadzące do niego, otworzyć okna i sygnalizując swoją pozycję oczekiwać na pomoc. Miejscem zbiórki dla osób, które opuściły budynek są pomieszczenia w innych częściach szpitala specjalistycznego Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 07 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. z 2010r. Nr 109 poz.719 ) nie rzadziej niż raz na dwa lata należy przeprowadzić próbną ewakuację, o zamiarze odbycia ćwiczeń należy powiadomić Komendanta Miejskiego PSP we Wrocławiu 7 dni wcześniej od planowanego terminu.

30 Strona 30/51 OBOWIĄZKI PRACOWNIKÓW OBIEKTU W ZAKRESIE OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ 6.1. OBOWIĄZKI PRACOWNIKÓW Pracownicy obiektu, bez względu na zajmowane stanowisko, zobowiązani są znać: zalecenia zawarte w Instrukcji Bezpieczeństwa Pożarowego zasady postępowania w przypadku powstania pożaru, miejsca, w których rozmieszczono podręczny sprzęt gaśniczy oraz winni posiadać umiejętność posługiwania się tym sprzętem, zasady działania technicznych środków zabezpieczeń przeciwpożarowych, warunki przeprowadzania sprawnej ewakuacji osób i mienia. Ponadto, pracownicy zobowiązani są do: brania udziału w szkoleniach przeciwpożarowych, niezwłocznego zgłaszania zauważonych nieprawidłowości w zakresie zabezpieczenia przeciwpożarowego swoim przełożonym PRACOWNICY OCHRONY przestrzeganie zaleceń zawartych w Instrukcji Bezpieczeństwa Pożarowego organizowanie akcji ratowniczej w razie zaistnienia pożaru, po godzinach pracy, prowadzenie doraźnych i okresowych kontroli stanu ochrony przeciwpożarowej i sprawdzanie stopnia przestrzegania przepisów przeciwpożarowych, sprawdzenia stanu dróg ewakuacyjnych, zabezpieczanie terenu ewentualnej akcji ratowniczej przed dostępem osób niepowołanych i mogących utrudnić prowadzenie tej akcji, zapewnienie pilotowania przybyłych z zewnątrz jednostek PSP do miejsca ewentualnej akcji ratowniczej lub prowadzonych ćwiczeń, zabezpieczenie mienia ewakuowanego z pomieszczeń objętych lub zagrożonych pożarem, 6.3. OSOBA ODPOWIEDZIALNA ZA SPRAWY OCHRONY PPOŻ Osoba ta odpowiada za stan bezpieczeństwa pożarowego w obiekcie i jest zobowiązana do: znajomości i egzekwowania od osób przebywających w obiekcie postanowień Instrukcji Bezpieczeństwa Pożarowego, znajomości warunków przeprowadzania sprawnej ewakuacji osób i mienia.

31 Strona 31/51 współdziałania z właściwymi działami w zakresie ustalania warunków bezpieczeństwa pożarowego przy prowadzeniu prac pożarowoniebezpiecznych, remontach, pracach modernizacyjnych i innych, wnioskowania do kierownictwa o ukaranie osób, które swym działaniem lub zaniedbaniem sprowadzają zagrożenie pożarowe, posiadania dokładnej znajomości zasad alarmowania i postępowania w wypadku powstania pożaru, nadzoru nad przestrzeganiem przez pracowników i osoby przebywające na terenie obiektów przepisów przeciwpożarowych, kontroli pod względem ochrony przeciwpożarowej pomieszczeń przed zamknięciem, dopilnowania, by podręczny sprzęt gaśniczy i urządzenia przeciwpożarowe nie były używane niezgodnie z ich przeznaczeniem, znajomości miejsc, w których rozmieszczono podręczny sprzęt gaśniczy, znajomości zasad obsługi podręcznego sprzętu gaśniczego, zasad działania i sposobów uruchamiania urządzeń przeciwpożarowych, zgłaszania DYREKTOROWI wszelkich nieprawidłowości w zakresie stanu bezpieczeństwa pożarowego.

32 Strona 32/51 SZKOLENIE Z ZAKRESU OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ 7.1. RODZAJE SZKOLEŃ Szkolenia wstępne prowadzone według programów, opracowanych na potrzeby poszczególnych stanowisk, powinny obejmować: 1. szkolenie wstępne ogólne, 2. szkolenie wstępne na stanowisku pracy, 3. szkolenie wstępne podstawowe. Podczas szkolenia podstawowego pracownik powinien uzyskać szczegółowe informacje w zakresie: 1. zasad odpowiedzialności za bezpieczeństwo obiektu, 2. rodzaju występujących zagrożeń, 3. rodzaju stosowanych w obiekcie zabezpieczeń, 4. zasad ewakuacji ludzi i mienia, 5. zasad postępowania w przypadku zagrożeń Podczas szkolenia okresowego zwraca się uwagę na ugruntowanie wcześniej nabytych wiadomości i utrwalaniu wiedzy w zakresie ochrony przeciwpożarowej.

33 Strona 33/51 ZASADY ZAPOBIEGANIA MOŻLIWOŚCI POWSTANIA POŻARU 8.1. ZASADY OGÓLNE Zabrania się palenia tytoniu we wszystkich pomieszczeniach obiektu. Wszystkie urządzenia techniczne i ppoż. powinny być umieszczone w widocznym miejscu i oznakowane wg Polskiej Normy. Wszystkie urządzenia i instalacje techniczne powinny być systematycznie kontrolowane wg zaleceń odpowiednich przepisów lub wskazań producenta. Kontrole i konserwacje powinny być odnotowane w odpowiednich dokumentach. Wszystkie urządzenia techniczne, powinny posiadać odpowiednią dokumentację i instrukcję obsługi. Pracownicy wyznaczeni do ich obsługi powinni posiadać odpowiednie kwalifikacje lub przeszkolenie. Wszelkie uszkodzenia i niesprawności w pracy urządzeń i instalacji technicznych powinny być zgłaszane przedstawicielowi Dyrektora. Pomieszczenia biurowe oraz inne pomieszczenia winny być skontrolowane przed opuszczeniem ich przez pracowników. Każdy pracownik przebywający na terenie obiektu w przypadku zauważenia pożaru jest zobowiązany zaalarmować obsługę, ewentualnie straż pożarną, i przystąpić do gaszenia pożaru we własnym zakresie lub włączyć się do akcji ratowniczogaśniczej na polecenie kierownika akcji ratowniczogaśniczej. Każdy pożar lub zagrożenie pożarowe powinno być zgłoszone Dyrektorowi i odnotowane w książce kontrolnej. W obiekcie i na terenach przyległych zabronione jest wykonywanie czynności, które mogą spowodować pożar, jego rozprzestrzenienie się, utrudnienie prowadzenia działań ratowniczych lub ewakuacji: Rozgrzewanie za pomocą otwartego ognia smoły i innych materiałów w odległości mniejszej niż 5 m. od obiektu, przyległego do niego składowiska lub placu składowego z materiałami palnymi, przy czym dopuszczalne jest wykonywanie tych czynności na dachach o konstrukcji i pokryciu niepalnym w budowanych obiektach, a w pozostałych, jeżeli zostaną zastosowane przeznaczone do tego celu podgrzewacze. Wysypywanie gorącego żużla i popiołu lub spalanie śmieci i odpadków w miejscu umożliwiającym zapalenie się sąsiednich obiektów lub materiałów.

34 Strona 34/51 Przechowywanie w pomieszczeniach magazynowych substancji i cieczy łatwopalnych w ilości przekraczającej 10 dm DROGI EWAKUACYJNE, DROGI KOMUNIKACJI WEWNĘTRZNEJ W celu zapewnienia bezpiecznego opuszczenia budynku, obiektu należy pamiętać i przestrzegać następujących zaleceń: 1. nie składować materiałów palnych na drogach komunikacji ogólnej; 2. nie ustawiać na drogach komunikacji wewnętrznej jakichkolwiek przedmiotów utrudniających ewakuację; 3. nie zamykać drzwi ewakuacyjnych w sposób uniemożliwiający ich natychmiastowe użycie. W celu zapewnienia ewakuacji ludzi z pomieszczeń i budynku należy dbać o zachowanie warunków ewakuacji, które w szczególności polegają na: 1. zapewnieniu odpowiedniej ilości i szerokości wyjść; 2. zachowaniu dopuszczalnych długości i szerokości dróg; 3. zapewnieniu odpowiedniej, bezpieczniej pożarowo obudowy i wydzieleń dróg ewakuacyjnych; 4. warunki budowlane dróg i wyjść ewakuacyjnych powinny być zgodne z odpowiednimi przepisami budowlanymi; 5. oznaczeniu dróg i wyjść ewakuacyjnych zgodnie z Polską Normą MAGAZYNY Zmniejszenie zagrożenia pożarowego można osiągnąć poprzez: 1. zwiększenie odpowiedniej powierzchni magazynowania, umożliwiającej przechowywanie wyrobów zgodnie ze wskazaniami norm przedmiotowych i przepisów ogólnych, oraz dostosowanie istniejących magazynów do wymogów ochrony ppoż.; 2. wprowadzenie niepalnych opakowań; 3. wyeliminowanie operacji przelewania niebezpiecznych pod względem pożarowym i wybuchowym substancji chemicznych w magazynie; 4. wprowadzenie palet i regałów niepalnych lub uodpornionych na ogień. W magazynach i pomieszczeniach składowych zabrania się: 1. używania ognia otwartego i palenia papierosów; 2. porzucania nie wygaszonych papierosów i zapałek w pobliżu pomieszczeń składowych i magazynowych;

35 Strona 35/51 3. korzystania z uszkodzonych instalacji i urządzeń elektrycznych; 4. używanie przenośnych urządzeń grzewczych; 5. zastawiać wyjścia i drzwi; 6. zastawiania dojść do tablic rozdzielczych wyłączników, przełączników prądu; 7. zastawiania dojść do zasuw uruchamiających urządzenia gaśnicze; 8. pozostawienia nie wyłączonego dopływu prądu elektrycznego po zakończeniu pracy; 9. stosownie do osłony punktów świetlnych materiałów łatwo zapalnych; 10.dokonywania przeróbek i napraw instalacji elektrycznej przez osoby nie mające stosownych uprawnień; 11.natłuszczone szmaty powinny być złożone w szczelnie zamkniętych pojemnikach, a po zakończeniu pracy, usuwane z terenu magazynu. Przed zamknięciem magazynów, składowisk we wszystkich pomieszczeniach należy sprawdzić, czy nie pozostawiono źródeł ognia. Pracownicy przed opuszczeniem pracy powinni sprawdzić, czy: pomieszczenia zostały uprzątnięte, a śmiecie i zbędne opakowania wyniesione na specjalne składowiska; odbiorniki elektryczne zostały wyłączone spod napięcia; nie zachodzi niebezpieczeństwo pożaru POMESZCZENIE ADMINISTRACYJNE, SALE CHORYCH W pomieszczeniach biurowych, pracowniczych oraz salach chorych zakazuje się: 1. palenia wyrobów tytoniowych 2. korzystać z uszkodzonych instalacji i urządzeń elektrycznych; 3. używać przenośnych urządzeń grzewczych; 4. zastawianie wyjść i drzwi; 5. zastawić dojść do tablic rozdzielczych wyłączników, przełączników prądu; 6. przechowywać materiałów palnych w odległości mniejszej niż 0,5 m od: urządzeń i instalacji mogących się nagrzać do temperatury przekraczającej 100 ºC, linii kablowej o napięciu powyżej 1 KV; 7. stosować na osłony punktów świetlnych materiałów palnych, z wyjątkiem materiałów trudno zapalnych, jeżeli zostaną umieszczone w odległości co najmniej 0,05 m od żarówki. Przed opuszczeniem, we wszystkich pomieszczeniach należy sprawdzić, czy nie zostawiono źródeł ognia. Wszyscy pracownicy obiektu przed zakończeniem pracy powinni sprawdzić, czy:

36 Strona 36/51 pomieszczenia zostały uprzątnięte, a śmiecie i zbędne opakowania wyniesione na specjalne składowiska; odbiorniki elektryczne zostały wyłączone spod napięcia; nie zachodzi niebezpieczeństwo pożaru.

37 Strona 37/51 ZASADY PROWADZENIA PRAC Pod pojęciem prac pożarowoniebezpiecznych należy rozumieć wszelkie prace z otwartym ogniem, podczas których występuje iskrzenie lub nagrzewanie, np.: spawanie elektryczne i gazowe, podgrzewanie instalacji, urządzeń, zaworów, podgrzewanie lepiku, smoły itp., rozniecanie ognisk, lakierowanie, malowanie, klejenie, mycie, nasycanie itp.. z użyciem substancji łatwopalnych, używanie materiałów pirotechnicznych itp ZASADY ORGANIZACYJNE PRZY USTALANIU ZABEZPIECZEŃ PRZECIWPOŻAROWYCH PRAC POŻAROWO NIEBEZPIECZNYCH. 1. Prace pożarowoniebezpieczne mogą być wykonywane pod warunkiem spełnienia wymagań z zakresu bezpieczeństwa określonych przez komisję protokołem, każdorazowo przed rozpoczęciem prac, w oparciu o przepisy obowiązujące w przedmiotowej sprawie. 2. Skład osobowy komisji tworzą osoby wyznaczone przez Dyrektora. 3. Po wykonaniu zabezpieczeń określonych w ww. protokóle, Dyrektor wydaje pisemne zezwolenie na rozpoczęcie prac (załącznik). 4. Osoby wyznaczone przez Dyrektora dokonują odbioru robót, odnotowując to stosownym wpisem w zezwoleniu, o którym mowa wyżej. 5. Do obowiązków osoby wyznaczonej do nadzoru prac należy zorganizowanie i zapewnienie dozoru rejonu prac, zgodnie z ustaleniami w Protokóle zabezpieczenia prac pożarowo niebezpiecznych. 6. Zabezpieczenie i dozór miejsca prowadzenia prac pożarowoniebezpiecznych po ich zakończeniu należy powierzać osobom posiadającym do tego odpowiednie przygotowanie. 7. Po zakończeniu prac, całość dokumentacji przechowuje spec. d/s BHP REGULAMIN ZABEZPIECZENIA DORAŹNYCH PRAC SPAWALNICZYCH. 1. Wymagania dla zabezpieczenia pomieszczeń: pomieszczenia lub miejsca, w których mają być prowadzone prace spawalnicze należy uprzątnąć i oczyścić z wszelkich materiałów palnych, leżących luzem bądź związanych z wyposażeniem wnętrza. w przypadku niemożliwości usunięcia materiałów palnych, należy je na okres spawania zabezpieczyć przed rozpryskami spawalniczymi, przez osłonięcie kocem azbestowym, blachą lub materiałami niepalnymi lub w inny sposób eliminujący możliwość zapalenia się.

38 Strona 38/51 2. Pomieszczenia (miejsca), w których prowadzone są prace spawalnicze, należy wyposażyć w podręczny sprzęt gaśniczy w ilości nie mniejszej niż 2 jednostki sprzętu (minimum 2 gaśnice proszkowe GP6 ABC i 2 koce gaśnicze na każde stanowisko spawalnicze, maksymalna powierzchnia 1 stanowiska 15 m2). 3. Pracowników prowadzących bezpośrednio prace spawalnicze obowiązuje a/ znajomość obsługi podręcznego sprzętu gaśniczego oraz zasad postępowania na wypadek zaistnienia pożaru, b/ sprawdzenie przed przystąpieniem do pracy, czy zostały wykonane wszystkie zabezpieczenia przeciwpożarowe oraz, czy stanowisko spawalnicze zostało wyposażone w sprzęt gaśniczy, c/ przerwanie pracy w przypadku stwierdzenia możliwości powstania pożaru i poinformowanie o tym bezpośredniego przełożonego oraz użytkownika pomieszczenia, obiektu, d/ dokładne sprawdzenie po zakończeniu pracy stanowiska spawalniczego i jego otoczenia w celu stwierdzenia, czy podczas spawania nie pozostawiono zarzewia ognia. Postanowienia niniejszej instrukcji nie zwalniają z obowiązku przestrzegania przepisó w szczegółowych w tym zakresie.

39 Strona 39/51 Zał. Nr 1 PRZEPISY PRZECIWPOŻAROWE OBOWIĄZUJĄCE W POMIESZCZENIACH SZPITALA W pomieszczeniach szpitala należy: stosować zakaz palenia; nie korzystać z uszkodzonych instalacji i urządzeń elektrycznych; nie używać przenośnych urządzeń grzewczych, oraz żelazek nie zastawiać wyjść i drzwi; nie używać i stosować ognia otwartego, świeczniki, świece itp. nie stosować na osłony punktów świetlnych materiałów palnych. Przed opuszczeniem przez pracowników pomieszczeń należy sprawdzić, czy nie zostawiono źródeł ognia oraz czy: odbiorniki elektryczne zostały wyłączone spod napięcia; nie zachodzi niebezpieczeństwo pożaru. W przypadku zauważenia pożaru należy: przystąpić do jego gaszenia przy pomocy podręcznego sprzętu gaśniczego; zawiadomić, służbę ochrony OBIEKTU, STRAŻ POŻARNĄ o zaistniałym zdarzeniu; zastosować się do wszystkich poleceń kierownika akcji ratowniczogaśniczej przedstawiciela Dyrekcji jak i strażaka Państwowej Straży Pożarnej; opuścić pomieszczenie i drogami ewakuacyjnymi udać się na zewnątrz budynku; w przypadku zadymienia lub braku drożności dróg ewakuacyjnych w obiekcie zamknąć drzwi wejściowe otworzyć okna w pomieszczeniu i oczekiwać pomocy. UWAGA! Zalecenia zawarte w niniejszych przepisach obowiązują wszystkich przebywających na terenie obiektu szpitala

40 Strona 40/51 Zał. Nr 2 PROTOKÓŁ NR zabezpieczenia przeciwpożarowego prac niebezpiecznych pożarowo rodzaj pracy: Wykonawca: 1.Nazwa, określenie pomieszczenia i miejsca, w którym przewiduje się wykonanie prac niebezpiecznych pożarowo: 2.Właściwości pożarowe materiałów palnych występujących w pomieszczeniu/miejscu prac: 3.Rodzaj elementów budowlanych (zapalność występujących w pomieszczeniu/miejscu prowadzenia prac niebezpiecznych pożarowo: 4.Sposób zabezpieczenia przeciwpożarowego na okres wykonywania prac niebezpiecznych pożarowo: 5.Sposób i środki alarmowania współpracowników i straży pożarnej w przypadku powstania pożaru: 7.Osoba/y odpowiedzialna/e za nadzór nad stanem bezpieczeństwa pożarowego w toku wykonywania prac niebezpiecznych pożarowo: 8.Osoba/y zobowiązana/e do przeprowadzenia kontroli rejonu prac niebezpiecznych pożarowo po ich zakończeniu: Podpisy członków Komisji: Wrocław, dnia

41 Strona 41/51 Zał. Nr 3 Wrocław, dnia ZEZWOLENIE NR na przeprowadzenie prac niebezpiecznych pożarowo 1. Miejsce pracy: 2. Wykonawca: 3. Rodzaj pracy: 4. Czas wykonywania prac: od dnia od godz. do dnia do godz. 5. Zagrożenie pożarowe wybuchowe w miejscu prowadzenia prac: 6. Sposób zabezpieczenia przed możliwością zainicjowania pożaru wybuchu 7 Środki zabezpieczenia: a) przeciwpożarowe: b) BHP c) inne 8. Sposób wykonywania pracy: 9. Osoby odpowiedzialne za: a) przygotowanie miejsca pracy, środków zabezpieczających i zabezpieczenie toku prac niebezpiecznych pożarowo: Nazwisko i imię: Wykonano. Podpis: b) wyłączenie rejonu prac spod napięcia: c) dokonanie analizy stężenia par cieczy, gazów, pyłów: Nazwisko i imię: Wykonano. Podpis: d) stosowanie środków zabezpieczających, organizację pracy i instruktaż: Nazwisko i imię: Przyjąłem/am do wykonania. Podpis: Uwaga: niepotrzebne skreślić 10. Zezwalam na rozpoczęcie prac: od dnia od godz. do dnia do godz. (Zezwolenie jest ważne tylko po złożeniu podpisów przez osoby wymienione w pkt. 9). (podpis wnioskującego) (podpis Administratora) 11. Prace zakończono w dniu: o godz. Wykonawca: 12. Stanowisko pracy i jego otoczenie zostało sprawdzone i nie stwierdzono czynników, mogących zainicjować pożar. Stwierdzam odebranie robót Skontrolował

42 Strona 42/51 Zał. Nr 4 OŚWIADCZENIE Ja, niżej podpisany /a/ niniejszym o oświadczam, że na szkoleniu podstawowym z zakresu p.poż zostałem/am/ zapoznany/a/ z przepisami i zasadami w tym instrukcją bezpieczeństwa pożarowego oraz zadaniami i obowiązkami na wypadek powstania pożaru lub innego zagrożenia w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. J. Gromkowskiego i zobowiązuję się do ich ścisłe przestrzegania.... /podpis pracownika/ Wrocław, dnia ZAŚWIADCZENIE O UKOŃCZENIU SZKOLENIA Z ZAKRESU OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ Pan/i/... urodzony/a/ w dniu... w... ukończył/a/ w dniu/ach/... szkolenie okresowe z zakresu ochrony przeciwpożarowej zorganizowane przez im. J. Gromkowskiego... /podpis szkolącego/

43 Strona 43/51 Zał. Nr 5 ZNAKI EWAKUACYJNE (PN92/N01256/02) Wyjście ewakuacyjne Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej w prawo Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej w lewo Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej schodami w dół w prawo Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej schodami w dół w lewo Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej schodami w górę w lewo Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej schodami w górę w prawo Kierunek drogi ewakuacyjnej Drzwi ewakuacyjne Drzwi ewakuacyjne Ciągnąć aby otworzyć Kierunek drogi ewakuacyjnej Pchać aby otworzyć Kierunek drogi ewakuacyjnej

44 Strona 44/51 Stłuc aby uzyskać dostęp Przesunąć w celu otwarcia Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej dla niepełnosprawnych w prawo Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej w dół (znak uzupełniający) Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej schodami w dół w prawo Klucz do wyjścia ewakuacyjnego znajduje się (tekst wg zamówienia) Drzwi przeciwpożarowe (Zamknij za sobą) Zakaz korzystania z dźwigu osobowego w razie pożaru

45 Strona 45/51 ZNAKI OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ (PN92/N01256/01) Palenie tytoniu zabronione Zakaz używania otwartego ognia palenie tytoniu zabronione Zakaz gaszenia wodą Nie zastawiać Zestaw sprzętu pożarowego Hydrant wewnętrzny Gaśnica Telefon do użytku w stanie zagrożenia Alarmowy sygnalizator akustyczny Kierunek do miejsca rozmieszczenia sprzętu pożarniczego lub urządzenia ostrzegającego Kierunek do miejsca rozmieszczenia sprzętu pożarniczego lub urządzenia ostrzegającego Uruchamianie ręczne

46 Strona 46/51 Zał. Nr 6 WYKAZ WAŻNIEJSZYCH PRZEPISÓW Z ZAKRESU OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ 1. Rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 07 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U. Nr 109, poz. 719). 2. Rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 24 lipca 2009 r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych (Dz.U. Nr 124, poz. 1030). 3. Rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie uzgadniania projektu budowlanego pod względem ochrony przeciwpożarowej (Dz.U. Nr 121, poz. 1137). 4. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2010 r. Nr 121 poz. 809). 5. Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 15 października 2009 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie przeciwpożarowej (Dz.U. Nr 178, poz.1380). 6. Rozporządzenie ministra infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. W sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 75, poz. 690).

47 Strona 47/51 Zał. Nr 7 INSTRUKCJA ALARMOWA W WYPADKU POWSTANIA POŻARU I. A L A R M O W A N I E 1. W wypadku zauważenia pożaru należy: sprawdzić co i gdzie się pali oraz czy zagrożone jest życie ludzi, powiadomić znajdujące się w pobliżu osoby o zaistniałym zdarzeniu, wcisnąć przycisk pożarowy jak najsz yb ci ej z aalarmować ochronę obiektu, ochrona powiadamia dyrekcję, alarmuje Straż Pożarną: STRAŻ POŻARNĄ telefon Nr 998 kom Zachować spokój i nie dopuścić do paniki. 3. Po uzyskaniu telefonicznego połączenia wyraźnie podać: gdzie i co się pali (dokładny adres i nazwę obiektu), czy istnieje zagrożenie życia ludzi, odpowiedz ieć wyraź ni e na inne z adane prz ez dyż urn ego p yt ania, numer telefonu wzywającego pomocy (imię i nazwisko). U W A G A: Odłożyć słuchawkę dopiero po potwierdzeniu, że straż pożarna przyjęła zgłoszenie. Odczekać chwilę przy telefonie na ewentualne sprawdzenie numeru. O zaistniałym zdarzeniu powiadomić: Osoby funkcyjne 4. W razie potrzeby (nieszczęśliwy wypadek, awaria) alarmować: POGOTOWIE RATUNKOWE POGOTOWIE POLICJI tel.999 tel.997 II. A K C J A R A T O W N I C Z O G A Ś N I C Z A (obowiązki pracowników) 1. Niezwłocznie przystąpić do ewakuacji ludzi z zagrożonej strefy. W miarę występujących możliwości przystąpić do akcji ratowniczogaśniczej przy użyciu podręcznego sprzętu gaśniczego, zgodnie z instrukcją umieszczoną na gaśnicy. 2. Do czasu przybycia straży pożarnej, akcję ratowniczogaśniczą organizują: kierownicy jednostek lub wyznaczone przez nich osoby. 3. Każda osoba przystępująca do akcji powinna pamiętać, że: w pierwszej kolejności należy przeprowadzić ratowanie zagrożonego życia ludzkiego, nie wolno gasić wodą instalacji i urządzeń elektrycznych pod napięciem, płynów łatwopalnych i substancji chemicznych reagujących z wodą, np.: sód, potas, inne. STOSOWAĆ GAŚNICE ŚNIEGOWE, PROSZKOWE. należy usunąć z zasięgu ognia wszystkie materiały palne, a w szczególności butle z gazami technicznymi, wytwornice acetylenowe, naczynia z płynami łatwopalnymi, cenne maszyny, urządzenia i ważne dokumenty, nie wolno otwierać bez konieczności drzwi i okien do pomieszczeń, w których powstał pożar, ponieważ dopływ świeżego powietrza sprzyja rozwojowi pożaru, szybkie i umiejętne zastosowanie środków gaśniczych umożliwia ugaszenie pożaru w zarodku. III. Z A B E Z P I E C Z E N I E P O G O R Z E L I S K A Właściciel, zarządzający, użytkownik odpowiedzialny jest za: przejęcie i zabezpieczenie pogorzeliska celem uniknięcia wtórnego pożaru lub nieszczęśliwego wypadku.