Krokodyle z przedmieścia reż. Christian Ditter

Transkrypt

1 Seans w ramach Krokodyle z przedmieścia reż. Christian Ditter MATERIAŁY DYDAKTYCZNE DLA NAUCZYCIELI SPIS TREŚCI 1. Informacje o filmie. (str. 2) 2. Scenariusz lekcji. (str. 3) Temat: Krokodyle między brawurą a odwagą. 3. Załącznik. (str. 6)

2 INFORMACJE O FILMIE NOTA O FILMIE Tytuł oryginalny: Vorstadtkrokodile, Die Kraj i rok produkcji: Niemcy 2009 Reżyseria: Christian Ditter Scenariusz: Christian Dieter, Martin Ritzenhoff Muzyka: Heiko Maile Występują: Nick Romeo Reimann, Fabian Halbig, Leonie Tepe, Manuel Steitz, David Hürten, Javidan Imani, Robin Walter, Nicolas Schinseck, Nora Tschirner, Maria Schrader, Jacob Matschenz, Axel Stein, Oktay Özdemir czas trwania: 98 minut STRESZCZENIE Dziesięcioletni Hannes mieszka tylko z mamą, a jego największym marzeniem jest przyłączenie się do gangu Krokodyli, do którego należą jego rówieśnicy. Musi jednak wcześniej wykonać zadanie, aby udowodnić, że nadaje się na kolejnego Krokodyla. Zadanie okazuje się jednak niebezpieczne dla życia i grozi poważnym wypadkiem. Z opresji ratuje go Kai, który przeprowadził się na przedmieścia wraz z rodzicami, ale czuje się samotny w nowej okolicy. Chłopiec również marzy o tym, by stać się jednym z Krokodyli. Jednak fakt, że jeździ na wózku, sprawia, że rówieśnicy go nie akceptują. Sytuacja zmienia się, kiedy Kai wchodzi w posiadanie informacji o prawdziwym gangu, który napadł na okoliczny sklep. Jego wiedza może pomóc w rozwiązaniu zagadki. Tak rozpoczyna się seria przygód członków gangu Krokodyli, którzy wykazują się ogromną odwagą i rozwikłują tajemnicę, zbyt trudną nawet dla dorosłych. Jednak ważniejszy od tego staje się fakt, że do grona Krokodyli przyjęty zostaje Kai. Chłopiec przełamuje stereotyp niepełnosprawnego i zarówno sobie, jak i swoim rówieśnikom udowadnia, że niepełnosprawni są sprawni. 2

3 Opracowała: Paulina Krześniak SCENARIUSZ LEKCJI JĘZYKA POLSKIEGO Temat: Krokodyle między brawurą a odwagą. CELE rozwijanie w uczniach wrażliwości estetycznej przez kontakt ze sztuką filmową zachęcenie uczniów do rozmowy na poruszane w filmie tematy (niepełnosprawność i wynikające z niej poczucie odmienności; odwaga; lojalność wobec grupy) kształcenie umiejętności przedstawiania swoich poglądów oraz prowadzenia dyskusji: argumentowania, wnioskowania, formułowania sądów kształcenie umiejętności redagowania formy wypowiedzi użytkowej, jaką jest regulamin rozwijanie w uczniach umiejętności uważnego słuchania rozwijanie wyobraźni METODY PRACY element dramy: metoda stymulatorów pogadanka dyskusja karta pracy: ćwiczenie pisemne (załącznik) burza mózgów MATERIAŁY I POMOCE Krokodyle z przedmieścia, reż. Ch. Dieter, Niemcy 2009 pudełko ze stymulatorami karty pracy dla wszystkich uczniów PRZEBIEG LEKCJI 1. Stymulatory: Uczniowie siadają na podłodze w okręgu. Nauczyciel siada razem z uczniami i pokazuje im szkatułkę lub puszkę, zawierającą przygotowany wcześniej zestaw przedmiotów. Przedmioty te dobrane są tak, by dało się na ich podstawie stworzyć narrację na temat chłopca, któremu bardzo zależy na przynależności do rówieśniczej bandy. Ważne jest, aby przedmioty były różnorodne (np. list, kartka z pamiętnika, zdjęcie, breloczek, wizytówka, telefon komórkowy), naprowadzały na historię, ale dawały możliwość kilku swobodnych interpretacji. Nauczyciel wprowadza uczniów w atmosferę wyciszenia, powagi i koncentracji. Ważny jest wstęp, mówiący o tym, że historia nie jest prawdziwa, ale mogłaby się wydarzyć. Następnie nauczyciel mówi uczniom, w jaki sposób wszedł w posiadanie pudełka (jest to sytuacja fikcyjna, np. znalezienie pudełka podczas przeprowadzki). Nauczyciel otwiera skrzyneczkę i prosi uczniów o wyjmowanie i opisywanie kolejnych przedmiotów. Wyjęte przedmioty odkładane są np. na czarną chustkę, leżącą wewnątrz okręgu. Kiedy pudełko zostanie opróżnione, uczniowie pod kierunkiem nauczyciela starają się rozszyfrować historię, na jaką mogą składać się te strzępki informacji. Kiedy przybierze ona ostateczną formę, nauczyciel zwraca uwagę, jakie osoby są jej bohaterami. Uczniowie zostają dobrani w pary, w których mają odegrać krótkie improwizacje. Każda z par ma zainscenizować rozmowę pomiędzy dwoma wybranymi bohaterami wymyślonej przez uczniów historii. Uczniowie mają na to 3

4 około dziesięciu minut. Potem proszeni są o odegranie w parach wybranych fragmentów rozmów na forum klasy. Po prezentacji wszystkich par uczniowie opowiadają o tym, jak czuli się w swoich rolach. Nauczyciel szczególnie zwraca uwagę na relacje osób, które wcielały się w rolę głównego bohatera. 2. Pogadanka: Prowadzący zachęca uczniów, aby przypomnieli sobie fabułę filmu Krokodyle. Szczególną uwagę warto zwrócić na: niebezpieczeństwo, na które naraża się Hannes, aby dostać się do gangu Krokodyli; pomoc, z jaką przychodzi chłopcu niepełnosprawny Kai, który także chce dołączyć do gangu; podstęp, dzięki któremu Krokodylom udaje się naprowadzić policję na złodziei. 3. Dyskusja: Nauczyciel pyta uczniów, czy na miejscu Hannesa naraziliby się na tak duże niebezpieczeństwo, aby zyskać akceptację grupy. Argumenty, które mogą się pojawić: tak, na miejscu Hannesa naraziłbym się na tak duże niebezpieczeństwo, bo: - to kwestia honoru: jeśli zdecydował się wdrapać na dach opuszczonej fabryki, nie mógł się już wycofać - gra warta była świeczki: Krokodyle były najlepszym gangiem w mieście, a przynależność do niego przydawała prestiżu nie, na miejscu Hannesa nie naraziłbym się na tak duże niebezpieczeństwo, bo ani honor, ani przynależność do żadnej, nawet najlepszej grupy nie jest warta ryzykowania życia i zdrowia, a to właśnie musiał zrobić Hannes W ramach podsumowania nauczyciel pyta, czy uczniom zdarza się stawać przed podobnymi wyborami w codziennym życiu. 4. Karta pracy: Nauczyciel rozdaje uczniom karty pracy i prosi ich o wykonanie polecenia 1. Kiedy skończą, chętne lub wybrane osoby proszone są o przeczytanie swoich odpowiedzi. Następnie nauczyciel prosi, aby uczniowie wykonali polecenie 2. z kart pracy. 5. Burza mózgów: Odpowiedź na pytanie drugie z kart pracy staje się punktem wyjścia do kolejnego pytania, na które odpowiedzi nauczyciel zapisuje na tablicy w formie burzy mózgów: Jakie czynności sprawiały kłopot Kaiowi? Warto tu zwrócić uwagę na: przemieszczanie się, zwłaszcza dostanie się do takich miejsc jak opuszczona fabryka, załatwianie potrzeb fizjologicznych, ubieranie się. Na tym etapie warto zwrócić uwagę dzieci na to, że Kai, który stracił władzę w nogach w wyniku wypadku, był bardzo zdeterminowany, aby uratować dostrzeżonego przez lunetę Hannesa. 6. Dyskusja: Nauczyciel pyta uczniów, czy ich zdaniem Kai stał się pełnoprawnym Krokodylem? Warto zwrócić uwagę na jego ogromny udział w rozbiciu szajki złodziei. W dalszej kolejności prowadzący skłania uczniów do refleksji nad tym, czy integracja z nowym środowiskiem umożliwi Kaiowi na pójście do szkoły powszechnej, czy też powinien on jak chcieli jego rodzice uczęszczać do szkoły specjalnej? 7. Karta pracy (załącznik): Nauczyciel zwraca uwagę uczniów na to, że Krokodyle nie były gangiem młodocianych przestępców, wręcz przeciwnie członkowie grupy pomagali stróżom prawa. Warto tu zwrócić uwagę na poświęcenie, z jakim Krokodyle dążyły do schwytania przestępców oraz na niebezpieczeństwo, na jakie się narazili. Można w tym momencie lekcji wytłumaczyć dzieciom różnicę między odwagą a brawurą. Dobrze będzie zwrócić uwagę na to, że o ile egzamin na Krokodyla był nieodpowiedzialną zabawą, to akcja przeciwko złodziejom była przykładem prawdziwej odwagi. Uczniowie zostają proszeni o zastanowienie się, jak nazywałaby się ich banda, gdyby ją założyli. Zadaniem dzieci jest także ułożenie regulaminu gangu i zaprojektowanie jego godła (polecenie 3). 4

5 8. Pogadanka: Prowadzący zwraca uwagę na jeszcze jednego Krokodyla Ollego. Chłopiec ten znajduje się w niezwykle trudnej sytuacji, ponieważ jego brat należy do złodziejskiej szajki rozpracowywanej przez Krokodyle Warto zwrócić uwagę na dylemat moralny, przed jakim stoi chłopiec: dążenie do sprawiedliwości, którego wyrazicielami są Krokodyle, musi skonfrontować z miłością do brata. Czy zdaniem uczniów podjął dobrą decyzję? Czy była ona łatwa? 9. Podsumowanie: Prowadzący podsumowuje to, co zostało powiedziane podczas lekcji. Prosi także uczniów o krótkie opinie na temat filmu. Praca domowa: W formie opowiadania przedstaw wymyśloną przez siebie przygodę, która mogłaby przydarzyć się bohaterom filmu Krokodyle z przedmieścia. 5

6 ZAŁĄCZNIK: KARTA PRACY Zadanie 1: Co byłbyś skłonny (byłabyś skłonna) zrobić, aby zostać zaakceptowanym (zaakceptowaną) przez grupę, na której zdaniu bardzo by Ci zależało? Czego nigdy byś nie zrobił (zrobiła)? Co byłbym skłonny (byłabym skłonna) zrobić? Czego bym nigdy nie zrobił (zrobiła)? Zadanie 2: Jak myślisz, dlaczego członkowie Krokodyli nie chcieli, żeby Kai należał do ich grupy? Zadanie 3: Jakie zasady obowiązywałyby w gangu, którego Ty byłbyś założycielem (byłabyś założycielką)? Zaproponuj jego nazwę, ułóż regulamin i narysuj jego godło. Regulamin gangu 6

7 Seans w ramach Krokodyle z przedmieścia reż. Christian Ditter MATERIAŁY DYDAKTYCZNE DLA NAUCZYCIELI SPIS TREŚCI 1. Informacje o filmie. (str. 2) 2. Scenariusz lekcji. (str. 3) Temat: Krokodyle między brawurą a odwagą. 3. Załącznik. (str. 6)

8 INFORMACJE O FILMIE NOTA O FILMIE Tytuł oryginalny: Vorstadtkrokodile, Die Kraj i rok produkcji: Niemcy 2009 Reżyseria: Christian Ditter Scenariusz: Christian Dieter, Martin Ritzenhoff Muzyka: Heiko Maile Występują: Nick Romeo Reimann, Fabian Halbig, Leonie Tepe, Manuel Steitz, David Hürten, Javidan Imani, Robin Walter, Nicolas Schinseck, Nora Tschirner, Maria Schrader, Jacob Matschenz, Axel Stein, Oktay Özdemir czas trwania: 98 minut STRESZCZENIE Dziesięcioletni Hannes mieszka tylko z mamą, a jego największym marzeniem jest przyłączenie się do gangu Krokodyli, do którego należą jego rówieśnicy. Musi jednak wcześniej wykonać zadanie, aby udowodnić, że nadaje się na kolejnego Krokodyla. Zadanie okazuje się jednak niebezpieczne dla życia i grozi poważnym wypadkiem. Z opresji ratuje go Kai, który przeprowadził się na przedmieścia wraz z rodzicami, ale czuje się samotny w nowej okolicy. Chłopiec również marzy o tym, by stać się jednym z Krokodyli. Jednak fakt, że jeździ na wózku, sprawia, że rówieśnicy go nie akceptują. Sytuacja zmienia się, kiedy Kai wchodzi w posiadanie informacji o prawdziwym gangu, który napadł na okoliczny sklep. Jego wiedza może pomóc w rozwiązaniu zagadki. Tak rozpoczyna się seria przygód członków gangu Krokodyli, którzy wykazują się ogromną odwagą i rozwikłują tajemnicę, zbyt trudną nawet dla dorosłych. Jednak ważniejszy od tego staje się fakt, że do grona Krokodyli przyjęty zostaje Kai. Chłopiec przełamuje stereotyp niepełnosprawnego i zarówno sobie, jak i swoim rówieśnikom udowadnia, że niepełnosprawni są sprawni. 2

9 Opracowała: Paulina Krześniak SCENARIUSZ LEKCJI JĘZYKA POLSKIEGO Temat: Krokodyle między brawurą a odwagą. CELE rozwijanie w uczniach wrażliwości estetycznej przez kontakt ze sztuką filmową zachęcenie uczniów do rozmowy na poruszane w filmie tematy (niepełnosprawność i wynikające z niej poczucie odmienności; odwaga; lojalność wobec grupy) kształcenie umiejętności przedstawiania swoich poglądów oraz prowadzenia dyskusji: argumentowania, wnioskowania, formułowania sądów kształcenie umiejętności redagowania formy wypowiedzi użytkowej, jaką jest regulamin rozwijanie w uczniach umiejętności uważnego słuchania rozwijanie wyobraźni METODY PRACY element dramy: metoda stymulatorów pogadanka dyskusja karta pracy: ćwiczenie pisemne (załącznik) burza mózgów MATERIAŁY I POMOCE Krokodyle z przedmieścia, reż. Ch. Dieter, Niemcy 2009 pudełko ze stymulatorami karty pracy dla wszystkich uczniów PRZEBIEG LEKCJI 1. Stymulatory: Uczniowie siadają na podłodze w okręgu. Nauczyciel siada razem z uczniami i pokazuje im szkatułkę lub puszkę, zawierającą przygotowany wcześniej zestaw przedmiotów. Przedmioty te dobrane są tak, by dało się na ich podstawie stworzyć narrację na temat chłopca, któremu bardzo zależy na przynależności do rówieśniczej bandy. Ważne jest, aby przedmioty były różnorodne (np. list, kartka z pamiętnika, zdjęcie, breloczek, wizytówka, telefon komórkowy), naprowadzały na historię, ale dawały możliwość kilku swobodnych interpretacji. Nauczyciel wprowadza uczniów w atmosferę wyciszenia, powagi i koncentracji. Ważny jest wstęp, mówiący o tym, że historia nie jest prawdziwa, ale mogłaby się wydarzyć. Następnie nauczyciel mówi uczniom, w jaki sposób wszedł w posiadanie pudełka (jest to sytuacja fikcyjna, np. znalezienie pudełka podczas przeprowadzki). Nauczyciel otwiera skrzyneczkę i prosi uczniów o wyjmowanie i opisywanie kolejnych przedmiotów. Wyjęte przedmioty odkładane są np. na czarną chustkę, leżącą wewnątrz okręgu. Kiedy pudełko zostanie opróżnione, uczniowie pod kierunkiem nauczyciela starają się rozszyfrować historię, na jaką mogą składać się te strzępki informacji. Kiedy przybierze ona ostateczną formę, nauczyciel zwraca uwagę, jakie osoby są jej bohaterami. Uczniowie zostają dobrani w pary, w których mają odegrać krótkie improwizacje. Każda z par ma zainscenizować rozmowę pomiędzy dwoma wybranymi bohaterami wymyślonej przez uczniów historii. Uczniowie mają na to 3

10 około dziesięciu minut. Potem proszeni są o odegranie w parach wybranych fragmentów rozmów na forum klasy. Po prezentacji wszystkich par uczniowie opowiadają o tym, jak czuli się w swoich rolach. Nauczyciel szczególnie zwraca uwagę na relacje osób, które wcielały się w rolę głównego bohatera. 2. Pogadanka: Prowadzący zachęca uczniów, aby przypomnieli sobie fabułę filmu Krokodyle. Szczególną uwagę warto zwrócić na: niebezpieczeństwo, na które naraża się Hannes, aby dostać się do gangu Krokodyli; pomoc, z jaką przychodzi chłopcu niepełnosprawny Kai, który także chce dołączyć do gangu; podstęp, dzięki któremu Krokodylom udaje się naprowadzić policję na złodziei. 3. Dyskusja: Nauczyciel pyta uczniów, czy na miejscu Hannesa naraziliby się na tak duże niebezpieczeństwo, aby zyskać akceptację grupy. Argumenty, które mogą się pojawić: tak, na miejscu Hannesa naraziłbym się na tak duże niebezpieczeństwo, bo: - to kwestia honoru: jeśli zdecydował się wdrapać na dach opuszczonej fabryki, nie mógł się już wycofać - gra warta była świeczki: Krokodyle były najlepszym gangiem w mieście, a przynależność do niego przydawała prestiżu nie, na miejscu Hannesa nie naraziłbym się na tak duże niebezpieczeństwo, bo ani honor, ani przynależność do żadnej, nawet najlepszej grupy nie jest warta ryzykowania życia i zdrowia, a to właśnie musiał zrobić Hannes W ramach podsumowania nauczyciel pyta, czy uczniom zdarza się stawać przed podobnymi wyborami w codziennym życiu. 4. Karta pracy: Nauczyciel rozdaje uczniom karty pracy i prosi ich o wykonanie polecenia 1. Kiedy skończą, chętne lub wybrane osoby proszone są o przeczytanie swoich odpowiedzi. Następnie nauczyciel prosi, aby uczniowie wykonali polecenie 2. z kart pracy. 5. Burza mózgów: Odpowiedź na pytanie drugie z kart pracy staje się punktem wyjścia do kolejnego pytania, na które odpowiedzi nauczyciel zapisuje na tablicy w formie burzy mózgów: Jakie czynności sprawiały kłopot Kaiowi? Warto tu zwrócić uwagę na: przemieszczanie się, zwłaszcza dostanie się do takich miejsc jak opuszczona fabryka, załatwianie potrzeb fizjologicznych, ubieranie się. Na tym etapie warto zwrócić uwagę dzieci na to, że Kai, który stracił władzę w nogach w wyniku wypadku, był bardzo zdeterminowany, aby uratować dostrzeżonego przez lunetę Hannesa. 6. Dyskusja: Nauczyciel pyta uczniów, czy ich zdaniem Kai stał się pełnoprawnym Krokodylem? Warto zwrócić uwagę na jego ogromny udział w rozbiciu szajki złodziei. W dalszej kolejności prowadzący skłania uczniów do refleksji nad tym, czy integracja z nowym środowiskiem umożliwi Kaiowi na pójście do szkoły powszechnej, czy też powinien on jak chcieli jego rodzice uczęszczać do szkoły specjalnej? 7. Karta pracy (załącznik): Nauczyciel zwraca uwagę uczniów na to, że Krokodyle nie były gangiem młodocianych przestępców, wręcz przeciwnie członkowie grupy pomagali stróżom prawa. Warto tu zwrócić uwagę na poświęcenie, z jakim Krokodyle dążyły do schwytania przestępców oraz na niebezpieczeństwo, na jakie się narazili. Można w tym momencie lekcji wytłumaczyć dzieciom różnicę między odwagą a brawurą. Dobrze będzie zwrócić uwagę na to, że o ile egzamin na Krokodyla był nieodpowiedzialną zabawą, to akcja przeciwko złodziejom była przykładem prawdziwej odwagi. Uczniowie zostają proszeni o zastanowienie się, jak nazywałaby się ich banda, gdyby ją założyli. Zadaniem dzieci jest także ułożenie regulaminu gangu i zaprojektowanie jego godła (polecenie 3). 4

11 8. Pogadanka: Prowadzący zwraca uwagę na jeszcze jednego Krokodyla Ollego. Chłopiec ten znajduje się w niezwykle trudnej sytuacji, ponieważ jego brat należy do złodziejskiej szajki rozpracowywanej przez Krokodyle Warto zwrócić uwagę na dylemat moralny, przed jakim stoi chłopiec: dążenie do sprawiedliwości, którego wyrazicielami są Krokodyle, musi skonfrontować z miłością do brata. Czy zdaniem uczniów podjął dobrą decyzję? Czy była ona łatwa? 9. Podsumowanie: Prowadzący podsumowuje to, co zostało powiedziane podczas lekcji. Prosi także uczniów o krótkie opinie na temat filmu. Praca domowa: W formie opowiadania przedstaw wymyśloną przez siebie przygodę, która mogłaby przydarzyć się bohaterom filmu Krokodyle z przedmieścia. 5

12 ZAŁĄCZNIK: KARTA PRACY Zadanie 1: Co byłbyś skłonny (byłabyś skłonna) zrobić, aby zostać zaakceptowanym (zaakceptowaną) przez grupę, na której zdaniu bardzo by Ci zależało? Czego nigdy byś nie zrobił (zrobiła)? Co byłbym skłonny (byłabym skłonna) zrobić? Czego bym nigdy nie zrobił (zrobiła)? Zadanie 2: Jak myślisz, dlaczego członkowie Krokodyli nie chcieli, żeby Kai należał do ich grupy? Zadanie 3: Jakie zasady obowiązywałyby w gangu, którego Ty byłbyś założycielem (byłabyś założycielką)? Zaproponuj jego nazwę, ułóż regulamin i narysuj jego godło. Regulamin gangu 6

13 przedstawia pełną przygód ekranizację bestsellerowych powieści dla dzieci SIOSTRY WAMPIRKI Reżyseria Wolfgang Groos Niemcy 2012, 97 min. Najlepszy film dla dzieci na MFF w Sztokholmie 2013 Najlepszy film dla dzieci na MFF KIDS w Toronto 2012 W KINACH OD 24 PAŹDZIERNIKA 2014 VIVARTO, ul. Św. Wincentego 114 lok U5, Warszawa, tel , fax

14 VIVARTO sp. z o.o. przedstawia produkcję Claussen Wöbke Putz Filmproduktion i Deutsche Columbia Pictures Filmproduktion SIOSTRY WAMPIRKI Tytuł oryginalny: Die Vampirschwestern Tytuł angielski: Sisters Vampire Twórcy filmu: Reżyseria Wolfgang Groos Scenariusz Ursula Gruber na podstawie bestsellerowych powieści Franziski Gehm Zdjęcia Bernhard Jasper Muzyka Helmut Zerlett Montaż Stefan Essl Scenografia Anette Ingerl Produkcja Uli Putz i Jakob Claussen Koprodukcja Frank-Markus Barwasser Występują: Marta Martin Silvania Tepes Laura Rogé Dakaria Tepes Christiane Paul Elvira Tepes Stipe Erceg Mihai Tepes Richy Müller Ali Bin Schick Michael Kessler Dirk van Kombast Regine Vergeen Rose Jamie Bick Helene Jeremias Meyer Jacob Nagrody / festiwale: VIVARTO, ul. Św. Wincentego 114 lok U5, Warszawa, tel , fax

15 2013 AUDI Festiwal Filmów Niemieckich w Australii 2013 MFF w Cannes sekcja New German Films 2013 MFF w Berlinie, sekcja German Cinema 2013 Międzynarodowy Festiwal Filmów dla Dzieci w Sztokholmie najlepszy film dla dzieci 2012 FF KINOFEST w Lünen Die Rakete Nagroda Publiczności 2012 MFF w Toronto (TIFF), sekcja TIFF Kids nagroda jury dziecięcego w przedziale wiekowym od 11 do 13 lat najlepszy film dla dzieci MFF w Gijon, sekcja Enfants Terrible Powiedzieli o filmie: Reżyser Wolfgang Groos: Tak naprawdę ten film opowiada o inności i o tym, że zawsze warto być sobą. Jury dziecięce MFF w Toronto (najlepszy film dla dzieci): Wybraliśmy Siostry wampirki, ponieważ ta historia jest wciągająca i atrakcyjna. Ponadto, niesie widzom ważne przesłanie: bądź sobą i kochaj to, kim jesteś. Jury dziecięce FF w Sztokholmie (najlepszy film dla dzieci): Siostry wampirki to urocza opowieść o przyjaźni i odwadze bycia innym. Od pierwszej chwili film angażuje publiczność zaskakującymi wątkami i nieoczekiwanymi zwrotami akcji. Jest dynamiczny i zabawny w bardzo oryginalny sposób. Christiane Paul, filmowa Elvira Tepes: Siostry wampirki są śliczne, żywiołowe i mają problemy, które przeżywa każdy nastolatek, a do tego pochodzą z fajnej, choć oryginalnej, kochającej się rodziny Myślę, że to dlatego mają tak wielu fanów. Martin Bachmann, dyrektor zarządzający Sony Pictures Releasing: Książki Franziski Gehm o siostrach wampirkach od kilku lat są niezwykle popularne i chętnie czytane przez dzieci i dlatego wydają się stworzone do kinowej adaptacji. Cieszymy się, że mogliśmy zrobić na ich podstawie ciekawy film dla całej rodziny. Opis filmu: VIVARTO, ul. Św. Wincentego 114 lok U5, Warszawa, tel , fax

16 Pewnego pięknego letniego dnia do domu na spokojnych przedmieściach Bindburga wprowadzają się nowi sąsiedzi państwo Tepes z 12-letnimi bliźniaczkami: Silvanią i Dakarią. Matka wygląda całkiem normalnie, ale pozostała trójka jest blada i dziwacznie ubrana. Tepesowie od razu wzbudzają podejrzenia mieszkającego obok Dirka von Kombasta. Nie bez powodu wkrótce okazuje się, że ojciec i dziewczynki to wampiry i tylko matka, Elvira, jest człowiekiem. Przez dwanaście lat cała rodzina mieszkała w Transylwanii, ale teraz, za namową matki, postanowiła osiedlić się w Niemczech Pełen przygód film Wolfganga Groosa o przygodach Silvanii i Dakarii w świecie ludzi był wielkim hitem w niemieckich kinach, podbił też serca młodej publiczności na kilku międzynarodowych festiwalach filmowych. Siostry wampirki są adaptacją bestsellerowej serii książek dla dzieci Franziski Gehm pod tym samym tytułem, przetłumaczonej dotąd na 18 języków. Prasa o filmie: VIVARTO, ul. Św. Wincentego 114 lok U5, Warszawa, tel , fax

17 Siostry wampirki były w Niemczech ogromnym przebojem i łatwo jest zrozumieć, dlaczego. To sympatyczna, poprawiająca nastrój familijna komedia o bólu dorastania, z ładnym przesłaniem. Kristal Cooper, Toronto Film Scene Siostry wampirki zahipnotyzują widzów w każdym wieku. To zabawna i kolorowa opowieść o dwóch niezwykłych dziewczynkach, które przenoszą się do nowego miejsca i muszą się przystosować do życia w nieznanym świecie. Sarah Gopaul, digitaljournal.com sztuczki. Udany film fantasy dla dzieci, który łączy dynamiczną akcję, oryginalne gagi i magiczne tagblatt.de Urocza komedia dla całej rodziny o inności, łącząca magię filmów o Harrym Potterze" z trwającą obecnie modą na wampiry. Meike Mittmeyer, Echo Online Siostry wampirki" to dobra okazja, szczególnie dla młodych dziewcząt, aby pomyślały o tym, kim tak naprawdę chcą być. zeit.de Prawie sto minut zabawy dla całej rodziny. Mitteldeutsche Zeitung Dobra rozrywka dla całej rodziny gwarantowana. André Wesche, Film Groosa daje jasny obraz, że nikt nie musi porzucić swojej tożsamości, próbując zintegrować się z nowym środowiskiem. To, co się liczy, to uniwersalne wartości, takie jak przyjaźń, miłość do siebie. I oczywiście dobre sąsiedztwo. Neue Osnabrücker Zeitung Z Bellą i Edwardem ze Zmierzchu Siostry wampirski mają niewiele wspólnego. ( ) To film dla dzieci. ( ) Poszczególne sceny są dość krótkie, ograniczone do niezbędnego dialogu i logiki dramatycznej. Zabawnych momentów jest wiele, ale celowo są przerysowane. VIVARTO, ul. Św. Wincentego 114 lok U5, Warszawa, tel , fax

18 Szczególnie dziewczyny mogą łatwo identyfikować się z sympatycznymi głównymi bohaterkami. Julia Nothacker, Filmreporter.de Po sukcesie serii książek dla dzieci pod tym samym tytułem było tylko kwestią czasu, żeby Siostry wampirki pojawiły się na dużym ekranie. Film został wyreżyserowany przez Wolfganga Groosa, który wcześniej nakręcił familijny Racing Pig oraz młodzieżowy Krokodyle 3. Otrzymaliśmy przyjazną dzieciom realizację, gdzie choć to film o wampirach niewiele jest makabry. Groos skupia się raczej na specyficznym humorze i kolorowej scenografii. Jego film powinien zatem zawojować publiczność w każdym wieku. O książkach Siostry wampirki : Film Siostry wampirki powstał na podstawie bestsellerowej serii książek dla dzieci, której autorką jest Franziska Gehm. W Niemczech Gehm jest porównywana do J.K. Rowling słynnej autorki Harry ego Pottera. Obecnie powstaje już dziesiąta część przygód wampirzych bliźniaczek. W Niemczech książki cyklu sprzedały się w ponad egzemplarzy, a trwająca od kilku lat moda na wampiry sprawiła, że seria o Silvanii i Dace została przetłumaczona na 18 języków. W Polsce również ma oddane grono wielbicieli, zarówno wśród dzieci od lat siedmiu wzwyż, jak i ich rodziców. Oto kilka opinii czytelników: 1) Dziś serwuję coś z innej beczki - z półki moich dzieci. Jednak przyznam, że bohaterki zwojowały i mnie. Świat idzie do przodu, literatura dziecięca i młodzieżowa również się zmieniają. Nowe, intrygujące tematy przyciągają dzieciaki - sprawdziłam to we własnym domu. Moja córka, jeśli chodzi o czytanie, jest dość oporna - jednak informacja, że książka jest o wampirach spowodowała, że się nią zainteresowała. Powiem więcej - wciągnęła się na tyle, że najpierw czytała nam różne fragmenty, a potem zaczęła czytać z bratem na zmianę - jego też zaraziła tą serią. ( ) Siostry wampirki" to świetny cykl dla dzieci, jest oryginalny i intrygujący - nie przejdą obok obojętnie. Przygody zwariowanych sióstr są opisane w prosty, zrozumiały sposób, dowcipnie i lekko. Spora czcionka i krótkie rozdziały sprawiają, że dzieci z przyjemnością je czytają i nie nudzą się. Książki są bardzo ładnie wydane, a przede wszystkim porządnie ( ). Mojej rodzince ta seria bardzo przypadła do gustu polecam ( ). Integracja rodzinna zapewniona! VIVARTO, ul. Św. Wincentego 114 lok U5, Warszawa, tel , fax

19 2) Wystarczy przeczytać pierwszy tom, by po kolejne sięgać bez zbędnego namawiania. Przygody Daki i Sylwanii szybko podbijają serduszka każdego młodego i nie tylko młodego czytelnika. Jak widać jestem tego żywym przykładem ( ) Ta część podobnie jak poprzednia utrzymana jest w bardzo tajemniczym i jednocześnie zabawnym tonie. Autorka ma niezwykle lekkie pióro, a jej sposób opowiadania z pewnością szybko podbije wasze serca. Bowiem tę lekturę czyta się w mgnieniu oka i co najważniejsze - z wielkim zainteresowaniem. Tu nie ma czasu na nudę. Stale coś się dzieje. A perypetie dwóch bliźniaczek bardzo wciągają. Źródło: portal lubimyczytać.pl Kto jest kim w filmie: Silvania Tepes Rudowłosa Silvania Tepes to starsza z 12-lenietnich bliźniaczek, pogodna i w przeciwieństwie do siostry stale uśmiechnięta. Uwielbia kapelusze i jest zachwycona przeprowadzką z Transylwanii do Niemiec, bo nareszcie będzie mogła sprawdzić, jak żyją prawdziwi ludzie. Ukrywanie nadnaturalnych zdolności to dla niej żaden problem, bo i tak nie przywiązuje do nich większej wagi, zresztą cierpi na lęk wysokości. Silvania chce być taka jak jej matka człowiek z krwi i kości. Cieszy się, że wreszcie będzie miała przyjaciół wśród ludzi, a może nawet... znajdzie chłopaka. Dakaria Tepes Mimo że jest zaledwie siedem minut młodsza od Silvanii, Dakaria zdecydowanie różni się siostry bliźniaczki. Z całego serca czuje się wampirem, a ludzkie zwyczaje wydają jej się po prostu głupie. Dlatego w nowym domu czuje się dość dziwnie. Chciałaby z powrotem znaleźć się w Transylwanii, gdzie bez problemu mogłaby cały dzień latać, chodzić po suficie lub wypróbować swoje niezwykłe właściwości. Najlepszym przyjacielem Dakarii jest pijawka Karl-Heinz, która ją rozwesela. Dakaria ma krótkie ciemne włosy, uwielbia nosić czarne ubrania, zwłaszcza skórzaną kurtkę. Wyglądem przypomina swojego ojca Mihaia wampira. Elvira i Mihai Tepes VIVARTO, ul. Św. Wincentego 114 lok U5, Warszawa, tel , fax

20 Elvira i Mihai to rodzice Silvanii i Dakarii. Ona jest człowiekiem i zwariowaną artystką, a on wampirem, który w ludzkim świecie pracuje jako lekarz sądowy. Podobno połączyła ich miłość od pierwszego wejrzenia. Po dwunastu latach życia w Transylwanii rodzina przeprowadza się do uroczego miasteczka w Niemczech. Elvira martwi się o córki i wprowadza w domu szereg nowych zasad: nie wolno latać przy świetle dziennym! A jeśli chodzi o jedzenie żadnych przysmaków z robaków, przynajmniej nie przy ludziach! No i trzeba pamiętać o grubej warstwie kremu od słońca. Nie należy też przy ludziach korzystać z nadprzyrodzonych mocy - i tak dalej, i tak dalej Dirk van Kombast Nowy sąsiad rodziny Tepes. Może i wygląda niepozornie, ale okazuje się nieprzejednanym łowcą wampirów. Dirk Van Kombast jest zawsze schludny, zadbany, zwykle też odrobinę spięty. Widok nowych przybyszów o nietypowym wyglądzie go nie zachwyca. Natychmiast postanawia przyjrzeć się bliżej tej rodzinie i wkrótce już wie: coś jest nie tak! Ali Bin Schick Ali Bin Schick nie tylko jest czarodziejem, ale także dumnym właścicielem tajemniczego magicznego sklepu, który po przyjeździe do miasteczka odkrywają Silvania i Dakaria. Dziewczyny zwracają się do niego z pewną prośbą, co powoduje dla obu stron daleko idące konsekwencje Rozmowa z Martą Martin (Silvania): Czy znałaś Siostry wampirki, zanim dostałaś rolę? Tak, przeczytałem pierwszą książkę kilka lat temu i od tego czasu mam całą serię na półce. Kiedy dostałam rolę, byłam naprawdę podekscytowana! Co najbardziej lubisz w Silvanii? Jej dziwne ubrania, które najwyraźniej jej odpowiadają i to, że ona nie zmienia się tylko dlatego, że ktoś tego wymaga... I po prostu jej inność... Fajnie jest grać kogoś tak ciekawego! Co podoba ci się najbardziej w tej aktorskiej zabawie? VIVARTO, ul. Św. Wincentego 114 lok U5, Warszawa, tel , fax

21 Że można być kimś zupełnie innym. Na przykład, przez cały film noszę odlotowe ciuchy to nie są zwykle sukienki czy spódnice, jakie wkładam na co dzień. No i moje włosy! Myślę, że są wspaniałe! Jak myślisz, co będzie dalej z Siostrami wampirkami? Mam nadzieję i wierzę, że film odniesie sukces, bo jest po prostu zabawny, ekscytujący i ma charakter. Chciałabym zagrać w kolejnej części, bo praca na planie była wspaniała i chcę nadal grać Silvanię; chcę żeby siostry przeżyły jeszcze niejedną przygodę. Mam nadzieję, że widzom spodoba się ich historia! Źródło: Rozmowa z Laurą Rogé (Dakaria): Czy znałaś Siostry wampirski, zanim dostałaś rolę? Nie, dopiero podczas kręcenia przeczytałam trzy pierwsze części serii. Czy uważasz, że masz wiele wspólnego z Dakarią? Nie, raczej nie, no chyba tylko to, że i Daka, i ja jesteśmy trochę szalone! Jaka jest Twoja ulubiona scena w filmie? VIVARTO, ul. Św. Wincentego 114 lok U5, Warszawa, tel , fax

22 Nie mam konkretnej ulubionej sceny, każda scena była ciekawa niektóre były bardzo zabawne, niektóre smutne ale fajnie było pracować na planie. Jaką jeszcze rolę chciałabyś zagrać? Jakąś bardzo śmieszną! Jak myślisz, co będzie dalej z Siostrami wampirkami? Mam nadzieję, że zrobimy następną część, ale... na razie nie mogę nic powiedzieć Źródło: Rozmowa z reżyserem Wolfgangiem Groosem: Pod koniec listopada był pan z Siostrami na Festiwalu Filmowym w Lünen. Publiczność przyznała pańskiemu filmowi nagrodę dla najlepszego filmu Rakietę. Co oznacza dla pana ta nagroda? To dla mnie wielkie wyróżnienie! Potwierdzenie, że to, co robię, ma sens. To w końcu nagroda publiczności! Na pokazie było obecnych mnóstwo dzieci, ale również wielu dorosłych i okazało się, że wszyscy bawili się znakomicie. A to cieszy. Siostry wampirki są adaptacją słynnej serii książek dla dzieci. Jak blisko fabuła filmu trzyma się książek? Podeszliśmy do adaptacji dość wiernie. Połączyliśmy w filmie przygody bohaterek z trzech pierwszych książek. Na pewno nie zmieniliśmy cech charakteru głównych postaci. Ale ofiary były potrzebne, np. Laura Roge (która gra Dakarię) do roli musiała obciąć włosy. Fani książek odnajdą w naszym filmie wiele wątków, znanych z ulubionej serii. Wyreżyserował pan m.in. Krokodyli z przedmieścia 3 i Rudi the racing Pig, a teraz Siostry wampirki. Jaki jest według pana przepis na dobry film dla dzieci? Trzeba traktować dzieci poważnie. Nie można ich oszukiwać ani traktować jak głupków. Często w filmach grozi się im palcem, albo przeciwnie pokazuje świat tylko w różowych barwach. Żaden z tych sposobów nie wydaje mi się właściwy, bo dzieci są bystrymi obserwatorami codzienności. Proszę dokończyć następujące zdanie: Siostry wampirki to film dla całej rodziny, ponieważ jest... Hmm... ekscytujący, emocjonujący i zabawny zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Film mówi o tym, żeby być sobą, bo tylko to gwarantuje dobre życie powinien więc trafić i do małych, i do dużych widzów. Nie możemy przecież myśleć, że będziemy szczęśliwi tylko będąc modelką, gwiazdą filmową lub piłkarzem. To bzdura! VIVARTO, ul. Św. Wincentego 114 lok U5, Warszawa, tel , fax

23 Czy będzie kontynuacja Sióstr wampirek? Trzeba uczciwie powiedzieć, że to zależy od sukcesu filmu. Pomysł już mamy. Jeśli film podbije serca widzów, druga część będzie prawdopodobnie kręcona w lecie 2013 roku. Z Wolfgangiem Groosem rozmawiał Daniel Müller Źródło: Ciekawostki na temat filmu: Autorka książki i jej inspiracje Franziska Gehm, który napisała pierwszą książkę o dwóch sióstrach wampirkach kilka lat temu, nie była wielką miłośniczką wampirów. Ale kiedy poznała w Monachium dziewczynę z Rumunii, która właśnie przeprowadziła się z rodzicami i siostrą do Niemiec z Transylwanii, to uruchomiło jej wyobraźnię. Zaczęła się zastanawiać, co te dziewczyny mogłyby czuć, jakie trudności mogłyby mieć w nowym otoczeniu. I wtedy pojawiło się pytanie: są z Transylwanii, ojczyzny Drakuli a co by było, gdyby one rzeczywiście były wampirami? To dało pierwszy impuls do napisania książki. Kiedy Siostry wampirki trafiły do księgarń, Franziska była zaskoczona ich popularnością. Okazało się, że sympatyczne bliźniaczki podbiły serca czytelników, którzy domagali się kolejnych przygód. W niedługim czasie zaczęły więc VIVARTO, ul. Św. Wincentego 114 lok U5, Warszawa, tel , fax

24 powstawać kolejne części serii. Obecnie w Niemczech jest ich dziewięć. W Polsce jak dotąd wydano osiem tomów. Ekranizacja W filmie w reżyserii Wolfganga Groosa połączono kilka części cyklu. Odtwórczynie głównych ról Marta Martin (Silvania) i Laura Rogé (Dakaria), które tak wiarygodnie odtworzyły swoje postaci na ekranie, zostały wybrane spośród 400 dziewcząt, biorących udział w castingach. Oczywiście, nie umieją latać. Grają zawieszone na niewidzialnych linach. Oprócz nowicjuszek Marty i Laury w filmie zagrali Christiane Paul (matka bliźniaczek Elvira) i Stipe Erceg (ojca bliźniaczek, wampir Mihai). Erceg ( Baader Meinhof Complex, Edukatorzy") po raz pierwszy zagrał w filmie dla dzieci i okazało się, że świetnie pasuje do komediowej koncepcji filmu. Kolejną atrakcją jest komik Michael Kessler, który gra podejrzliwego sąsiada rodziny Tepes i jest motorem humoru sytuacyjnego. Dlaczego warto zobaczyć Siostry wampirki Film z humorem opowiada o bólu dorastania, o trudnościach z adaptacją w nowym miejscu w nowym mieście, nowym domu, nowej szkole. Bliźniaczki, jak wiele innych dziewcząt i chłopców w ich wieku, muszą najpierw dowiedzieć się, kim są i kim chcą być. Uczą się, jak być sobą, uczą się akceptować swoją odmienność i szanować odmienność innych. I zawsze wiedzą, że mogą liczyć na pomoc kochających rodziców. Choć tematy, które film porusza, są poważne, wszystko opowiedziane jest lekko i z fantazją, a bohaterki są tak sympatyczne, że łatwo się z nimi identyfikować. I mimo że bohaterami filmu są wampiry, niewiele w nim krwi i makabry, za to dużo śmiesznych gagów oraz przygód. A wszystko to w atrakcyjnej, magicznej oprawie. Dla kogo są Siostry wampirki Ten film to świetne kino familijne: zabawne, dynamiczne, z wciągającą fabułą. Siostry wampirki na pewno pokochają dzieci z zamiłowaniem do fantastyki, przygód, magii i opowieści o wampirach. Ale spokojnie film jest wyjątkowo przyjazny nie zawiera drastycznych ani brutalnych scen. Wszystko jest podane raczej w humorystyczny sposób i traktowane z przymrużeniem oka. Jest odpowiedni dla dzieci od 6 do 14 lat młodsze mogłyby mieć problem ze śledzeniem wielowątkowej fabuły. VIVARTO, ul. Św. Wincentego 114 lok U5, Warszawa, tel , fax

25 Biogramy: Wolfgang Groos - reżyser Jest cenionym w Niemczech twórcą filmów dla dzieci i młodzieży. Urodził się w 1968 roku w Kassel. Pracował jako asystent reżysera i studiował produkcję filmową w niemieckiej Akademii Filmu i Telewizji w Berlinie (dffb), którą ukończył w 2003 roku. W 2004 nakręcił krótkometrażowy Wenn zwei sich streiten (2004). Później reżyserował różne programy telewizyjne oraz seriale familijne, takie jak Freunde für immer (2005) czy Rudi the racing Pig ( Rennschwein Rudi Rüssel, ). W roku 2009 w kinach pojawił się jego pełnometrażowy debiut młodzieżowy Hangtime, a w 2011 młodzi widzowie mogli zobaczyć Krokodyli z przedmieścia 3 ( Vorstadtkrokodile 3 Freunde für immer). Siostry wampirki to najnowszy film Wolfganga Groosa. VIVARTO, ul. Św. Wincentego 114 lok U5, Warszawa, tel , fax

26 Siostry wampirki? reż. Christian Ditter Scenariusz zajęć Temat: Poznaję kulturę mniejszości etnicznych Opracowała: Justyna Sieradzka-Bizoń, filmoznawczyni Grupa wiekowa: szkoła podstawowa, klasy 4-6 W trakcie zajęć uczeń: - poznaje mniejszości etniczne zamieszkujące nasz kraj - dokonuje selekcji wśród stron internetowych w celu pozyskiwania rzetelnych informacji - poznaje historię i zwyczaje Tatarów mieszkających w Polsce - poszukuje informacji na temat Tatarów na dostępnych stronach internetowych - w grupach opracowuje prezentację na temat kultury tatarskiej (kuchnia, zabytki, zwyczaje, sztuki walki) - przeprowadza wywiad z rodzicami lub dziadkami na temat kuchni tatarskiej - przygotowuje potrawę kuchni tatarskiej w domu oraz wykonuje zdjęcie potrawy na gazetkę szkolną - dyskutuje na temat różnych sposobów promocji danej kultury Czas trwania: dwie jednostki lekcyjne Metody pracy: praca w parach praca grupowa praca z tekstami dyskusja, prezentacja, drama Materiały dydaktyczne: ka-mniejs/6480,charakterystyka-mniejszosci-narodowych-i-etnicznychw-polsce.html#tatarzy Piotr Borawski Tatarzy w dawnej Rzeczypospolitej, Warszawa, Przed zajęciami: Uczniowie oglądają film pt.: Siostry wampirki? reż. Christian Ditter 1

27 I. Wstęp: 1. Co to są mniejszości narodowe i etniczne? 2. Sprawdź, jakie mniejszości narodowe i etniczne mieszkają w Polsce? Z jakich stron powinieneś korzystać, aby zdobyć rzetelne informacje na ich temat? 3. Przedstawiciele jakich mniejszości narodowych lub etnicznych mieszkają na terenie twojego regionu? II. Pozyskiwanie informacji. W grupach czteroosobowych znajdźcie na stronie Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji następujące informacje. Następnie, opracuje dwa pytania dla pozostałych grup dotyczące mniejszości. mniejs/6480,charakterystyka-mniejszosci-narodowych-i-etnicznych-w- Polsce.html#tatarzy Uczniowie mogą wykonać to zadanie w pracowni komputerowej na czas Jaką mniejszość stanowią Łemkowie: narodową czy etniczną? Jakie tereny naszego kraju nazywane były kiedyś Łemkowszczyzną? Wskaż ten region na mapie. W którym wieku zaczęli osiedlać się Romowie w naszym kraju? Skąd przybyli przodkowie polskich Tatarów na tereny Wielkiego Księstwa Litewskiego od końca XIV wieku? W jakim mieście odbywają się Dni Książki Żydowskiej? 2

28 III. TATARZY W jaki sposób możesz poznać kulturę Tatarów mieszkających w Polsce? Znajdź dostępne strony poświęcone tej kulturze. Sprawdź, czego możesz dowiedzieć się o ich zwyczajach. W grupach opracujcie następujące działy: zabytki kuchnia stroje tańce mieszkanie, zwyczaje sztuki walki Z zebranych informacji przygotujcie prezentacje dla kolegów z klasy. Możecie wykorzystać krótkie filmiki pokazujące na przykład tańce tatarskie. Możecie wykonać jakiś taniec przed kolegami. Możecie wykorzystać prezentację Power Point, aby przedstawić najciekawsze zabytki i miejsca związane z Tatarami. Postaraj się wzbudzić zainteresowanie widowni. Oto kilka rad: 1. Nie czytaj tekstu za kartki. Nikt nie będzie cię słuchał. 2. Nawiąż kontakt wzrokowy z publicznością. 3. Podsycaj zainteresowanie uczniów. Zadawaj im pytania, np.: Czy wiecie co łączy Tatarów i kowbojów? 4. Wykorzystaj swoje aktorskie zdolności. Zademonstruj coś. Odegraj scenkę z kolegą. 5. Ucz się od najlepszych (możesz podejrzeć zawodowców (Radosław Kotarski Polimaty (YouTube) albo Katarzyna Bosacka Wiem co jem (TVP Style) IV. PROMOCJA Czy mniejszości narodowe i etniczne muszą bardziej kultywować swoje tradycje niż obywatele pozostający w większości na terenie danego kraju? Jak można promować kulturę mniejszości etnicznych? Dlaczego trzeba dbać o tradycje każdej kultury? V. DZIEŃ MNIEJSZOŚCI TATARÓW W MOJEJ SZKOLE Jak zainteresowałbyś kolegów swojej szkoły kulturą Tatarów? Opracujcie plan jednodniowej imprezy promującej mniejszości etniczne. Wasza klasa odpowiedzialna jest za mniejszość tatarską. Propozycje atrakcji: strzelanie z łuku, quiz, nauka tańca, rzut arkanem, dekorowanie ciastek bakaliami 3

29 Zanim przygotujesz własny quiz, sprawdź swoją wiedzę już teraz. Tatarskie kołduny, to inaczej Czk-Czak - tatarskie.. oblane naturalnym miodem, makiem lub migdałami pierogi ciasteczka Zdjęcie: pl/pierekaczewnik Ten przekładaniec o wyglądzie ślimaka może mieć słony albo słodki farsz. Nazywa się PIEREKACZEWNIK, a może ZAWIJACZ-PIEKARNIKOWY Wybierz właściwą nazwę. Co to jest jurta? Uwaga, to nie jest potrawa. Czym jest i do czego służy arkan? pierekaczewnik namiot sztywna lina do polowania (jak lasso) VI. ZADANIE DOMOWE: Tatarzy od kuchni 1. Czy można zbliżyć się do obcej kultury poprzez kuchnię? Czy poznawanie smaków innej kultury pomaga oswoić ją, lepiej poznać i pozbyć się uprzedzeń wobec innych? 2. Przeprowadź wywiad z członkami rodziny. Zapytaj czy znają i lubią sos tatarski oraz befsztyk tatarski, zwany tatarem. Poproś o przepis i wpisz go do tabelki poniżej. Zapytaj członków rodziny czy lubią wspomniane przysmaki, kiedy i jak często je spożywają. Jeśli będziesz miał okazję spróbować jednego z nich, podziel się swoją opinią. 4

30 befsztyk tatarski/ befsztyk po tatarsku/ tatar sos tatarski przepis Uwagi moich bliskich moja opinia Uważam, że Moim zdaniem, 3. DANIE GŁÓWNE Wybierz spośród podanych dań i przepisów takie, które wykonasz z pomocą rodziców w domu. Zrób zdjęcie potrawy na szkolną gazetkę. Dodaj krótki opis jak przygotować potrawę. Które dania występują w polskiej kuchni pod inną nazwą, które są dla ciebie nowością? 5