KOMUNIKAT PRASOWY posiedzenie Rady. Sprawy gospodarcze i finansowe. (ciąg dalszy posiedzenia) Bruksela, lipca 2013 r.

Transkrypt

1 RADA UNII EUROPEJSKIEJ 11646/13 (OR. en) KOMUNIKAT PRASOWY posiedzenie Rady PRESSE 300 PR CO 38 Sprawy gospodarcze i finansowe (ciąg dalszy posiedzenia) Bruksela, lipca 2013 r. Przewodniczący Michael Noonan irlandzki minister finansów PRASA Rue de la Loi 175 B 1048 BRUKSELA Tel.: +32 (0) / 6319 Faks: +32 (0) press.office@consilium.europa.eu /13 1

2 Główne wyniki posiedzenia Rady Z myślą o negocjacjach z Parlamentem Europejskim Rada określiła swoje stanowisko w sprawie projektu przepisów dotyczących działań naprawczych wobec banków oraz ich restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Dyrektywa miałaby zapewnić organom krajowym wspólnych uprawnień i instrumentów, które umożliwiałyby zapobieganie kryzysom bankowym i przeprowadzenie w zorganizowany sposób restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji finansowych w przypadku upadłości, przy utrzymaniu niezbędnych operacji bankowych i ograniczeniu do minimum narażenia podatników na straty. W dyrektywie ustanowione zostałyby instrumenty służące radzeniu sobie z potencjalnymi kryzysami bankowymi na trzech etapach: przygotowanie i zapobieganie, wczesna interwencja oraz restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja. Celem jest przyjęcie dyrektywy do końca bieżącego roku. Rada zatwierdziła również projekt budżetu korygującego nr 1 na 2013 rok, zapewniając w unijnym budżecie na 2013 rok niezbędne środki w związku z przystąpieniem Chorwacji do UE z dniem 1 lipca /13 2

3 SPIS TREŚCI 1 OMAWIANE PUNKTY DZIAŁANIA NAPRAWCZE WOBEC BANKÓW ORAZ ICH RESTUKTURYZACJA I UPORZĄDKOWANA LIKWIDACJA... 4 SPRAWY RÓŻNE... 8 Usługi finansowe... 8 INNE ZATWIERDZONE PUNKTY BUDŻETY Przystąpienie Chorwacji... 9 POLITYKA SPÓJNOŚCI Sprawozdanie z postępów prac nad pakietem legislacyjnym dotyczącym polityki spójności na lata DECYZJE PODJĘTE PODCZAS KONFERENCJI MIĘDZYRZĄDOWEJ Mianowanie sędziów Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Jeżeli deklaracje, konkluzje lub rezolucje zostały przez Radę formalnie przyjęte, jest to zaznaczone w tytule danego punktu, a tekst jest umieszczony w cudzysłowie. Dokumenty, do których odesłano w tekście, są dostępne na internetowej stronie Rady ( Gwiazdką oznaczono akty przyjęte wraz z oświadczeniami do protokołu Rady przeznaczonymi do wiadomości publicznej; oświadczenia te można znaleźć na wyżej wspomnianej internetowej stronie Rady lub uzyskać z biura prasowego /13 3

4 OMAWIANE PUNKTY DZIAŁANIA NAPRAWCZE WOBEC BANKÓW ORAZ ICH RESTUKTURYZACJA I UPORZĄDKOWANA LIKWIDACJA Rada uzgodniła podejście ogólne w sprawie projektu dyrektywy ustanawiającej ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (11148/1/13 REV 1). Wezwała prezydencję do rozpoczęcia negocjacji z Parlamentem Europejskim, tak by można było przyjąć dyrektywę w pierwszym czytaniu, jeszcze przed końcem roku. Dyrektywa, której dotyczy wniosek, ma na celu zapewnienie organom krajowym wspólnych uprawnień i instrumentów, które umożliwiałyby zapobieganie kryzysom bankowym i przeprowadzenie w zorganizowany sposób restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji dowolnej instytucji finansowej w przypadku upadłości, przy utrzymaniu niezbędnych operacji bankowych i ograniczeniu do minimum narażenia podatników na straty. Dyrektywa ta miałaby ustanowić szereg instrumentów służących radzeniu sobie z potencjalnymi kryzysami bankowymi na trzech etapach: przygotowanie i zapobieganie, wczesna interwencja oraz restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja. Instytucje byłyby zobowiązane do opracowania planów naprawy i ich corocznej aktualizacji; plany te miałyby określać środki, które instytucje podejmą, by odzyskać pozycję finansową w razie znacznego jej pogorszenia. Organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji musiałyby dla każdej instytucji przygotować plany restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, przedstawiając w nich działania, które mogłyby podjąć w przypadku spełnienia przez daną instytucję warunków umożliwiających jej restrukturyzację i uporządkowaną likwidację. Organy miałyby również prawo wyznaczania dla instytucji zarządców nadzwyczajnych, w przypadku gdyby sytuacja finansowa danej instytucji znacznie się pogorszyła lub gdyby stwierdzono poważne naruszenia przepisów prawa. Główne środki służące restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji miałyby obejmować: zbycie przedsiębiorstwa lub jego wyodrębnionej części; powołanie instytucji pomostowej (tymczasowe przeniesienie dobrych aktywów banku do podmiotu publicznego); wydzielenie aktywów (przeniesienie aktywów o obniżonej jakości do podmiotu zarządzającego aktywami); środki w zakresie umorzenia lub konwersji długu (przeniesienie strat na akcjonariuszy i niezabezpieczonych wierzycieli zgodnie z hierarchią uprzywilejowania) /13 4

5 Umorzenie lub konwersja długu Instrument ten pozwoliłby organom ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji dokonywać umorzenia lub konwersji na kapitał własny roszczeń akcjonariuszy i wierzycieli instytucji upadających lub zagrożonych upadłością. W myśl uzgodnionego dziś podejścia ogólnego Rady kwalifikujące się depozyty osób fizycznych oraz mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw, a także zobowiązania na rzecz Europejskiego Banku Inwestycyjnego miałyby pierwszeństwo przed roszczeniami zwykłych niezabezpieczonych, nieuprzywilejowanych wierzycieli i deponentów z dużych przedsiębiorstw. System gwarancji depozytów, który zawsze byłby uruchamiany w przypadku gwarantowanych depozytów (tj. o wartości poniżej EUR), stałby wyżej w hierarchii niż kwalifikujące się depozyty. Wyłączenia Niektóre rodzaje zobowiązań byłyby na stałe wyłączone z umorzenia i konwersji: gwarantowane depozyty; zobowiązania zabezpieczone, w tym obligacje zabezpieczone; zobowiązania w stosunku do pracowników upadających instytucji, np. stałe składniki wynagrodzenia i świadczenia emerytalne; zobowiązania w stosunku do wierzycieli komercyjnych wynikające z dostawy dla instytucji towarów lub świadczenia na jej rzecz usług, które mają krytyczne znaczenie dla prowadzenia przez nią bieżącej działalności; zobowiązania wynikające z uczestnictwa w systemach płatniczych, o rezydualnym terminie zapadalności poniżej siedmiu dni; zobowiązania międzybankowe, które mają pierwotny termin zapadalności krótszy niż siedem dni /13 5

6 Krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji miałyby również prawo uznaniowo wyłączać lub częściowo wyłączać niektóre zobowiązania z następujących względów: 1) poddanie danego zobowiązania umorzeniu lub konwersji nie jest w rozsądnym terminie możliwe; 2) wyłączenie jest konieczne, by zapewnić ciągłość funkcji krytycznych; 3) wyłączenie jest konieczne, by uniknąć efektu domina; 4) wyłączenie jest konieczne, by uniknąć obniżenia wartości, które zwiększyłoby straty poniesione przez innych wierzycieli. Organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji byłyby w stanie zrekompensować fakt uznaniowego wyłączenia niektórych zobowiązań poprzez przeniesienie tych strat na pozostałych wierzycieli, o ile żaden wierzyciel nie znajdzie się przez to w mniej korzystnej sytuacji niż miałoby to miejsce w ramach zwykłego postępowania upadłościowego, lub poprzez wkład z funduszu na cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (zob. poniżej). Fundusz na cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji Dyrektywa zobowiązałaby państwa członkowskie, co do zasady, do utworzenia takich funduszy ex ante, dzięki czemu instrumenty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji będą mogły być skutecznie stosowane. Te krajowe fundusze miałyby w terminie 10 lat osiągnąć docelowy poziom co najmniej 0,8% gwarantowanych depozytów wszystkich instytucji kredytowych, które uzyskały zezwolenie na terytorium ich państwa. By fundusze mogły osiągnąć ten docelowy poziom, instytucje miałyby dokonywać corocznych wkładów, w zależności od swoich zobowiązań nie wliczając funduszy własnych skorygowanych o ryzyko. W drodze wyłączenia ze stosowania tego przepisu państwa członkowskie miałyby prawo utworzyć krajowy mechanizm finansowania powstały dzięki obowiązkowym wkładom, zamiast ustanawiać odrębny fundusz. Jednak państwa członkowskie musiałyby zgromadzić co najmniej tę samą kwotę środków i udostępniać ją swoim organom ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji niezwłocznie na ich żądanie. Państwa członkowskie same podejmowałyby decyzję, czy wolą połączyć środki na potrzeby funduszu na cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz systemu gwarancji depozytów, czy zachować ich odrębność. W obu przypadkach połączony docelowy poziom środków byłby taki sam. Zgodnie z podejściem ogólnym Rady w sprawie proponowanej dyrektywy dotyczącej systemu gwarancji depozytów, uzgodnionym w czerwcu 2011 r. (11359/11), ustalony docelowy poziom wynosi 0,5% gwarantowanych depozytów. Udzielanie pożyczek między krajowymi funduszami na cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji odbywałoby się na zasadzie dobrowolności /13 6

7 Fundusze na cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zapewniałyby tymczasowe wsparcie instytucjom objętym restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją za pomocą pożyczek, gwarancji, nabywania aktywów lub w postaci kapitału dla banków pomostowych. Środki z funduszu mogłyby również być przeznaczane na rekompensaty dla akcjonariuszy i wierzycieli, jeśli i w zakresie w jakim straty przez nich poniesione w wyniku konwersji i umorzenia byłyby wyższe niż straty, które ponieśliby oni wskutek zwykłego postępowania upadłościowego, w myśl zasady niepogarszania sytuacji wierzycieli. Kompromisowe podejście Rady zapewnia krajowym organom ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji elastyczność choć obwarowaną ścisłymi kryteriami i jedynie w wyjątkowych przypadkach w zakresie wyłączania zobowiązań i korzystania z funduszy na cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, aby pokryć straty lub dokapitalizować daną instytucję. Jednak z takiej elastyczności można byłoby skorzystać wyłącznie w sytuacji, w której akcjonariusze i wierzyciele danej instytucji mieliby ponieść straty równe co najmniej 8% wartości wszystkich zobowiązań, wliczając fundusze własne, lub w wyjątkowych okolicznościach 20% aktywów instytucji ważonych ryzykiem, w przypadku gdy mechanizm finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji dysponuje wkładami ex-ante, których wartość odpowiada co najmniej 3% gwarantowanych depozytów. Pułap wkładu do funduszu na cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zostałby ustalony na poziomie 5% wszystkich zobowiązań instytucji. W wyjątkowych okolicznościach, w przypadku gdy limit ten został osiągnięty i po tym, jak wszystkie niezabezpieczone, nieuprzywilejowane zobowiązania inne niż kwalifikujące się depozyty zostały poddane konwersji lub umorzeniu, organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji może szukać finansowania z innych źródeł. Minimalna zdolność do pokrycia strat Aby instytucje zawsze miały dostateczną zdolność do pokrycia strat, w podejściu ogólnym Rady przewidziano, że krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny dla każdej instytucji ustanowić minimalne wymogi w zakresie funduszy własnych i kwalifikujących się zobowiązań, w zależności od wielkości tej instytucji, ryzyka, na jakie jest narażona, oraz jej modelu biznesowego. Dzięki przeglądowi, który zostanie przeprowadzony w 2016 roku, Komisja będzie mogła w oparciu o zalecenia Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego wprowadzić zharmonizowane minimalne wymogi w zakresie funduszy własnych i kwalifikujących się zobowiązań mające zastosowanie do wszystkich banków. ~ ~ ~ Wniosek dotyczący dyrektywy ma na celu przetransponowanie do prawa unijnego zobowiązań podjętych na szczycie grupy G-20 w Waszyngtonie w listopadzie 2008 r., kiedy to przywódcy wezwali do dokonania przeglądu systemów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz prawa upadłościowego, tak by umożliwiały one zorganizowaną likwidację dużych i złożonych transgranicznych instytucji finansowych. Na podstawie art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dyrektywa musi zostać przyjęta większością kwalifikowaną przez Radę w porozumieniu z Parlamentem Europejskim /13 7

8 SPRAWY RÓŻNE Usługi finansowe Prezydencja poinformowała Radę o stanie prac nad niektórymi dossier ustawodawczymi, mianowicie nad: projektem dyrektywy w sprawie systemów gwarancji depozytów, jednym z tekstów prawnych stanowiących podwaliny planowanej unii bankowej; projektem rozporządzenia ustanawiającego zasady przejrzystości w odniesieniu do detalicznych produktów inwestycyjnych w pakietach. Zob. komunikat prasowy 11634/13; projektem rozporządzenia i projektem dyrektywy w sprawie rynków instrumentów finansowych. Zob. komunikat prasowy (MIFIR/MIFID) 11067/13; projektem rozporządzenia, które ma zaradzić problemowi wykorzystywania informacji poufnych i manipulacji na rynku. Zob. komunikat prasowy 11635/ /13 8

9 INNE ZATWIERDZONE PUNKTY BUDŻETY Przystąpienie Chorwacji Rada zatwierdziła projekt budżetu korygującego nr 1 na 2013 rok, zapewniając w unijnym budżecie na 2013 rok niezbędne środki w związku z przystąpieniem Chorwacji do Unii Europejskiej z dniem 1 lipca. Uzgodniła, że budżet na 2013 rok wzrośnie łącznie o 655,1 mln EUR w środkach na zobowiązania i 374 mln EUR w środkach na płatności, co ma pokryć koszty zobowiązań podjętych podczas konferencji akcesyjnej z 30 czerwca 2011 r. Rada wyraziła również zgodę na zmianę obecnych wieloletnich ram finansowych obejmujących okres , zgodnie z międzyinstytucjonalnym porozumieniem w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami. Zob. komunikat prasowy 11647/13. POLITYKA SPÓJNOŚCI Sprawozdanie z postępów prac nad pakietem legislacyjnym dotyczącym polityki spójności na lata Rada zatwierdziła sprawozdanie prezydencji z postępów prac nad pakietem legislacyjnym dotyczącym polityki spójności na lata (11003/13). Do 17 czerwca prezydencja irlandzka przeprowadziła 85 nieformalnych trójstronnych rozmów z przedstawicielami Parlamentu Europejskiego i Komisji w sprawie pakietu dotyczącego polityki spójności. Osiągnięto wstępne porozumienie z Parlamentem w zakresie niektórych bloków tematycznych: rozwoju terytorialnego, informacji i komunikacji, kwalifikowalności oraz monitorowania i oceny. Rozmowy w sprawie innych bloków tematycznych (np. dotyczących warunkowości makroekonomicznej i rezerwy na wykonanie) będzie musiała przeprowadzić obejmująca przewodnictwo UE Litwa /13 9

10 DECYZJE PODJĘTE PODCZAS KONFERENCJI MIĘDZYRZĄDOWEJ Mianowanie sędziów Trybunału Sprawiedliwości i Sądu 26 czerwca przedstawiciele rządów państw członkowskich mianowali następujące osoby na stanowisko sędziów Trybunału Sprawiedliwości na okres pozostający do końca kadencji, tj. do dnia 6 października 2015 r.: Küllike JÜRIMÄE (Estonia) François BILTGEN (Luksemburg). Przedstawiciele rządów państw członkowskich mianowali następujące osoby na stanowisko sędziów Sądu (dawniej: Sądu Pierwszej Instancji) na okres sześciu lat rozpoczynający się 1 września 2013 r.: Stéphane GERVASON (Francja) Anthony COLLINS (Irlandia) Ignacio ULLOA RUBIO (Hiszpania). Przedstawiciele rządów państw członkowskich ponownie mianowali następujące osoby na stanowisko sędziów Sądu (dawniej: Sądu Pierwszej Instancji) na okres sześciu lat rozpoczynający się 1 września 2013 r.: Guido BERARDIS (Włochy) Eugène BUTTIGIEG (Malta) Carl WETTER (Szwecja). Przedstawiciele rządów państw członkowskich mianowali również Viktora KEUSCHITZA (Austria) na stanowisko sędziego Sądu na okres pozostający do końca kadencji, tj. do 31 sierpnia 2016 r /13 10

11 Trybunał Sprawiedliwości składa się z 27 sędziów mianowanych za wspólnym porozumieniem przez rządy państw członkowskich. Są oni mianowani na odnawialną sześcioletnią kadencję. Sędziowie wybierają ze swojego grona prezesa Trybunału na odnawialną trzyletnią kadencję. W skład Sądu wchodzi co najmniej jeden sędzia z każdego państwa członkowskiego. Sędziowie są mianowani na odnawialną sześcioletnią kadencję. Ze swojego grona wybierają prezesa na okres trzech lat /13 11