Jelenia Góra, dnia 28 października 2008 r. I A 06/23/08 KOMUNIKAT PRASOWY Nr 14/08 Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Akt oskarżenia przeciwko staroście w Sądzie. Kamienna Góra. Prokurator Rejonowy w Kamiennej Górze skierował do Sądu akt oskarżenia przeciwko Staroście Powiatowemu w Zgorzelcu podejrzanemu o prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości tj. o czyn z art. 178a 1 kk. W oparciu o zebrany w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy ustalono następujący stan faktyczny. W dniu 10 maja br. około godz. 18.30 dyżurny Komisariatu Policji w Bogatyni postał powiadomiony o tym, że kierujący samochodem m-ki Mercedes nr rej. DZG 02LX może znajdować się pod wpływem alkoholu. Informacja ta została niezwłocznie przekazana funkcjonariuszom pełniącym w tym czasie służbę. Wkrótce jeden z patroli zauważył wymieniony pojazd na stacji benzynowej Zapp przy ul. Białogórskiej w Bogatyni. Kierowca Mercedesa siedział za kierownicą i był zajęty rozmową. Po chwili jednak ruszył. W samochodzie był sam. Używając sygnałów świetlnych i dźwiękowych funkcjonariusze policji, którzy udali się za w/w próbowali zatrzymać jadący pojazd. Kierujący jednak nie reagował. Stanął dopiero za pierwszymi zabudowaniami miejscowości Opolno Zdrój. Wówczas policjanci przystąpili do dokonania kontroli drogowej. Kierowcą okazał się Piotr W. Po chwili, w to miejsce, przyjechał drugi patrol Policji, tym razem ruchu drogowego, dostarczając urządzenie do badania alkoholu w wydychanym powietrzu. Wynik badania ujawnił, że w wydychanym powietrzu o godz. 18.51 podejrzany Piotr W. miał 0,51 miligrama alkoholu. Następnie, po zabezpieczeniu samochodu w/wym. został przewieziony do Komisariatu Policji w Bogatyni. Tam przeprowadzono drugie badanie alkotestem. Tym razem wynik wykazał 0,44 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.
Z uwagi na to, że Piotr W. odmówił podpisania protokołu z tej czynności, pobrano od niego krew do dalszych badań. W oparciu o przeprowadzone badanie stwierdzono we krwi wymienionego 1 alkoholu etylowego - pierwsza próba, a natomiast w drugiej 0,9. W oparciu o tak zgromadzony materiał dowodowy Piotrowi W. przedstawiono zarzut z art. 178a 1 kk. Przesłuchany w charakterze podejrzanego przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czyn i skorzystał z prawa do odmowy złożenia wyjaśnień. Piotr W. nie był dotychczas karany przez Sąd. Za popełnienie przedmiotowego czynu w/wym. grozi wymierzenie kary grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności. Śledztwo w sprawie Zabójstwa dwumiesięcznej Kariny K. umorzone. Jelenia Góra. Prokurator Okręgowy w Jeleniej Górze umorzył prowadzone przez Wydział V Śledczy postępowanie w sprawie zaistniałego w dniu 29 czerwca 1997 r. w Wałbrzychu zabójstwa 2-miesięcznego dziecka Kariny K. poprzez uduszenie jej poduszką przez Krzysztofa C. tj. o czyn z art. 148 1 kk. Jako podstawę umorzenia przyjęto śmierć sprawy przestępstwa (art. 17 1 pkt 5 kpk). W oparciu o dane zebrane w śledztwie prowadzonym przez Prokuraturę Okręgową w Jeleniej Górze, którego przedmiotem jest wyjaśnienie okoliczności pozbawienia życia w dniu 13 czerwca br. w Kamiennej Górze Bartosza K. Prokurator Okręgowy w Jeleniej Górze podjął na nowo, umorzone przez Prokuraturę Rejonową w Wałbrzychu dochodzenie w sprawie uprowadzenia w dniu 29 czerwca 1997 r. w Wałbrzychu 2-miesięcznej Kariny K. W toku postępowania ustalono, że w dniu 29 czerwca 1997 r. o godz. 10 10 do Komisariatu II Policji w Wałbrzychu zgłosił się Krzysztof C., który powiadomił o zaginięciu swojej dwumiesięcznej córki Kariny K. Według zgłaszającego około godziny 9 00 pozostawił on dziecko w wózku na podwórku przy ul. 11 Listopada 110 i udał się do pobliskiego sklepu po piwo. Kiedy wrócił po około 5 minutach, to stwierdził, że w wózku nie ma córki. Szukał dziecka pytając sąsiadów. 2
W dniu zgłoszenia funkcjonariusze policji niezwłocznie powiadomili oficera dyżurnego KRP w Wałbrzychu o porwaniu dziecka, powiadomiono o tym również wszystkie jednostki policji w Wałbrzychu. Użyto psa tropiącego, który po nawęszeniu śladów z wózka podjął trop, kierując się do chodnika przy ul. 11 Listopada. Następnie po doprowadzeniu do przystanku MZK przy ul. Piłsudskiego zgubił trop. Tego samego dnia dokonano penetracji przyległych ulic, dworców PKP, PKS, parku Sobieskiego i innych dzielnic. Nadano również komunikat w Radiu Wałbrzych. Następnie przesłuchano w charakterze świadka Krzysztofa C., a także szereg osób mieszkających w pobliżu miejsca zdarzenia oraz Irenę Ż. babcię zaginionej dziewczynki. Dokonano przeszukania pomieszczeń mieszkalnych zajmowanych przez rodziców dziecka oraz przeprowadzono wizję lokalną. Czynności te nie przyniosły jednak rezultatu. W dniu 30 czerwca 1997 r. sprawdzono wysypiska śmieci, dokonano przeszukania rejonu szybu wentylacyjnego oraz kompleksu leśnego. Mając na uwadze fakt, iż z zeznań Iwony K. wynikało, że dzień przed zaginięciem Kariny wyjechała wraz z 19-miesięcznym synem Michałem do Kłodzka i Kudowy Zdroju, a wróciła dopiero, kiedy dziecka już nie było, zweryfikowano również i tą informację. W toku prowadzonego postępowania już w lipcu 1997 r. zaczęły pojawiać się pierwsze okoliczności, które wskazywały na to, iż Karina K. nie została porwana, lecz pozbawiona życia przez swojego ojca Krzysztofa C. W dniu 17 lipca 1997 r. funkcjonariusze Policji z Wałbrzycha podczas jednej z interwencji, gdzie odbywała się libacja alkoholowa, w której brali udział Iwona K. wraz z Krzysztof C. ustalili, że w/w pobił tam swoją konkubinę, ponieważ ta nazwała go mordercą. Tego dnia Krzysztof C. został przewieziony do Izby Wytrzeźwień w Wałbrzychu. Tam, jak wynika z zeznań interweniujących policjantów, prosił ich, aby go puścili i stwierdził, że Iwona K. po prostu go obraziła nazywając mordercą. Kolejnym dowodem wskazującym na sprawstwo Krzysztofa C. są zeznania dwukrotnie przesłuchanej w charakterze świadka Bożeny C. W/w podała bowiem, że w dniu 29.06.1997 r. około godziny 4 55, gdy udając się do pracy stała na przystanku autobusowym, widziała, czego jest pewna, idącego ulicą od strony domu Krzysztofa C. Jak podała, w/w niósł dużą torbę reklamową, która była do połowy czymś wypełniona. Krzysztof C. stanowczo temu zaprzeczył, twierdząc, że wieczorem 28.06.1997 r. położył dziecko spać, w nocy je nakarmił. Dziecko nie płakało i obudziło się następnego dnia 3
o godz. 7 00. Ponadto zeznał on, że w dniu 29.06.1997 r. o godz. 5 00 rano nie wychodził z domu z żadną reklamówką. Jednak jego zeznania w świetle wyżej opisanych zeznań Bożeny C., a także kolejnego sąsiada Zdzisława U. nie zasługują na wiarygodność. W/w podał bowiem, że w dniu 28.06.1997 r. około godz. 21 35 słyszał wrzaski dochodzące z okien mieszkania Krzysztofa C. To on krzyczał na płaczące dziecko uspokój się. Okoliczności podane przez Bożenę C. i Zdzisława U. potwierdzone zostały zeznaniami kolejnego świadka Sewerynę R., która powiedziała, że wieczorem dziecko bardzo płakało. Natomiast we wczesnych godzinach rannych słyszała, jak ktoś schodzi po schodach. Kiedy wyjrzała przez okno zobaczyła idącego z dużą torbą w kierunku przystanku autobusowego Krzysztofa C. Ponadto z zeznań wszystkich innych przesłuchanych sąsiadów wynika, iż Krzysztof C. nigdy wcześniej nie wystawiał dziecka z wózkiem na podwórko. W dniu zdarzenia wprawdzie widzieli, jak wózek wyprowadził z domu, ale nikt z nich nie widział, aby było w nim dziecko, tym bardziej, że nie było tego niemowlęcia słychać. Z zeznań Ireny Ż. wynika, że niemożliwym było, aby ktoś ukradł dziecko z podwórka. W/w stwierdziła, że nikt obcy nie mógłby tego zrobić niezauważony, gdyż tam wychodzą okna z dużej ilości mieszkań i ktoś z sąsiadów na pewno musiałby to zauważyć. Ponadto zeznała ona, iż od grudnia 1997 r., kiedy to Krzysztof C. popełnił samobójstwo, była pewna, że to właśnie on zabił jej wnuczkę Karinkę. Jej zdaniem w/w popełnił samobójstwo, bo miał wyrzuty sumienia z uwagi na to, co wcześniej zrobił. Już po umorzeniu prowadzonego przez Komendę Rejonową Policji w Wałbrzychu dochodzenia w sprawie zaginięcia Kariny K., w dniu 9 grudnia 1997 r., do Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu wpłynęło pismo Mariana P., który wówczas przebywał w Zakładzie Karnym we Wrocławiu. Z jego treści wynikało, iż w rozmowie z Krzysztofem C. dowiedział się, że dziecko nie zaginęło, lecz w/w je zamordował. Jednocześnie Marian P. wskazał, że mieli zwłoki wykopać i przenieść na cmentarz, lecz w międzyczasie został aresztowany. Ponadto w/w stwierdził, że ma dowód rzeczowy w postaci kasety magnetofonowej. W dniu 16.01.1998 r. został on przesłuchany przez prokuratora i potwierdził wszystkie okoliczności podane w piśmie. Zeznał też, że Krzysztof C. mówił mu, iż dziecko płakało, denerwowało go, dlatego wyrwał chwasta. Ponadto od Mariana P. zabezpieczono przedmiotową kasetę magnetofonową. W dniu 16.03.1998 r. odsłuchano nagranie z kasety. 4
Z treści protokołu wynika, że osoba oznaczona jako Krzysztof C. mówi, iż zabił bękarta i godzi się na wykopanie go z lasu, by pochować na cmentarzu. Po odtworzeniu nagrania na kasecie nie podjęto działań mających na celu ustalenia jego wiarygodności. Nie było, bowiem możliwości na uzyskanie nagrania głosu Krzysztofa C., jako materiału porównawczego do badań fonoskopijnych, gdyż w dniu 15 grudnia 1997 r. Krzysztof C. popełnił samobójstwo. Natomiast po podjęciu niniejszego śledztwa przez Prokuraturę Okręgową w Jeleniej Górze, w celu ustalenia wiarygodności nagrania na kasecie magnetofonowej (mikrokasecie) MC-60, ponownie przesłuchano w charakterze świadka Mariana P., który potwierdził, to co zeznał wcześniej, iż Krzysztof C. przekazał mu, że udusił swoje dziecko, bo denerwował go płacz niemowlęcia, a zwłoki zakopał w lesie. Rozmowę tą nagrał na kasetę. W/w podał również, czym się kierował nagrywając rozmowę z w/w oraz okoliczności, w jakich ją z nim przeprowadził. Jednak jego zeznania w tym zakresie stanowią tajemnicę. Dlatego też nie mogą zostać ujawnione. Ponadto w toku prowadzonego śledztwa powołano biegłego sądowego z zakresu informatyki stosowanej oraz technik cyfrowych, który w trakcie przesłuchania w charakterze świadków Iwony K. i Ireny Ż. odtworzył zawartość stanowiącej dowód rzeczowy mikrokasety magnetofonowej MC- 60 na urządzeniu EDUTEC do odtwarzania mikrokaset, przy czym wcześniej wyposażył go w dodatkowy filtr w celu odszumienia nagrania. Zarówno Iwona K. jak i jej matka Irena Ż. po odsłuchaniu nagrania na tym urządzeniu, stwierdziły, że głos jednej z osób nagranej na kasecie należy do znanego im bardzo dobrze osobiście Krzysztofa C. Zeznały, że według nich to Krzysztof C. mówi, iż zabił Karinkę przykładając jej poduszkę do twarzy, że zwłoki zakopał w lesie. Iwona K. i Irena Ż. stwierdziły, że rozpoznały Krzysztofa C. po barwie głosu, a także charakterystycznych dla niego sformułowaniach, bo on co drugie słowo w rozmowie mówi ku.... Wprawdzie do dnia dzisiejszego nie odnaleziono zwłok 2-miesięcznej Kariny K., to zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje na to, że to dziecko nie zostało porwane, lecz ojciec niemowlęcia Krzysztof C. w dniu 29.06.1997 r. dokonał jego zabójstwa poprzez uduszenie poduszką, po czym zwłoki wyniósł w torbie z domu i zakopał w nieustalonym miejscu. Od chwili zdarzenia upłynęło już ponad 11 lat. Gdyby nawet teraz ponowiono 5
próby odnalezienia zwłok, to i tak nie dałoby to żadnego rezultatu, albowiem zwłoki 2-miesięcznego dziecka ulegają bardzo szybkiemu rozkładowi. Zbudowane są one, bowiem z chrząstek, zaś kości są słabo wykształcone. Stąd też śledztwo w sprawie zaistniałego w dniu 29.06.1997 r. w Wałbrzychu zabójstwa Kariny K. przez Krzysztofa C. zostało umorzone wobec śmierci sprawcy tej zbrodni. Dodać przy tym należy, że w śledztwie nie ujawniono żadnych dowodów, które wskazywałyby na to, iż w tej zbrodni uczestniczyła również matka dziecka Iwona K. Rzecznik Prasowy Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Violetta Niziołek 6