SZLAKIEM KOŚCIOŁÓW I SANKTUARIÓW W DEKANACIE NOWSKIM W DIECEZJI PELPLIŃSKIEJ Kolejnym naszym etapem to wieś Bzowo. Do Bzowa możemy jechać bezpośrednio z Górnej Grupy lub z poznanego Wielkiego Lubienia przez Krusze do Bzowa. Z Górnej Grupy do Bzowa to tylko 10 km (mapa 1). Natomiast z Wielkiego Lubienia przez Krusze do Bzowa jest 7,5 km (mapa 2) mapa 1
mapa 2 Wskazuję na tę opcję trasy, (mapa 2) dla twardzieli, którzy są zaprawieni w pokonywaniu dłuższych tras rowerowych ;) a szczególnie, jeśli ktoś zaplanował sobie całodniowy pobyt na trasie. Mam tu oczywiście na myśl trasę od samego początku, czyli wyruszając z Górnej Grupy do Bzowa przez Wielki Lubień. Tylko nie zapominać o napojach i prowiancie, czyli o kanapkach i gorzkiej czekoladzie dla uzupełnienia cukru w organizmie ;)
BZOWO Bzowo. Parafia Świętej Małgorzaty i Podwyższenia Krzyża Świętego Proboszcz: ks. Krzysztof Gąsecki, dr teol. Miejscowości: Krusze, Osiek, Fletowo Odpust: 20 lipca, ipsa die 14 września, ipsa die Porządek nabożeństw: niedziele i święta: godz. 8.00, 10.30, 15.00 (Fletnowo) godz. 18.00 (sobota) święta zniesione : godz. 9.00, 18.00 dni powszednie: godz. 8.30 lub 15.30 (zimą), 18.30 (latem) Kościoły filialne: Punkt liturgiczny: sala wiejska Fletnowo Patronką parafii Bzowa jest św. Małgorzata. Święta Małgorzata - męczennica, święta Kościoła katolickiego. Żyła na przełomie III i IV w. w Antiochii Pizydyjskiej. Według zachowanego podania św. Małgorzata była córką pogańskiego kapłana, lecz została nawrócona na Chrześcijaństwo przez swoją opiekunkę, która zajmowała się nią po śmierci
matki. Za czasów panowania cesarza Dioklecjana miały miejsce prześladowania Chrześcijan. W tym właśnie czasie zakochał się w niej rzymski namiestnik, którego św. Małgorzata nie chciała poślubić odpowiadając, że jej serce należy do Chrystusa. Była w związku z tym torturowana, więziona, a w końcu ścięta około roku 303-305. W średniowieczu jej kult jako świętej był bardzo rozpowszechniony. Przyjął się wizerunek św. Małgorzaty poskramiającej smoka, zgodnie z przekazem, który głosi, że gdy była więziona, ukazał się jej szatan w postaci smoka piekielnego. Św. Małgorzata miała przepędzić go znakiem krzyża. Na obrazach przedstawiana jest jej postać stojąca na smoku i godząca w jego paszczę wydłużonym krzyżem. Rzadziej spotyka się wizerunek ze św. Małgorzatą powstrzymującą smoka lejcami. Mimo, że nie należała do królewskiego rodu, jest często przedstawiana w koronie na głowie, co ma podkreślić jej szlacheckie pochodzenie. Często też trzyma w dłoni gałązkę palmową jako symbol męczeństwa. Foto: Wnętrze kościoła Św. Małgorzata jest patronką wielu kościołów w Polsce. Jej postać występuje w herbach wielu miejscowości, między innymi w herbie Nowego Sącza, gminy Góra Świętej Małgorzaty, gminy Tuchola.
Foto: Ołtarz główny Foto: Figura Św. Małgorzaty Foto: Figura Św. Małgorzaty Foto: Ambona z pięknym ornamentem barokowym
Co wiemy o tej miejscowości. Otóż w 1305 Wacław II darował wieś Piotrowi z Nowego. Do XVI w. osada podzielona była na dwie części: Główna (parafia wzmiankowana w 1325 r.) i Bzowo. Pierwotny kościół fundowali książęta pomorscy. Średniowieczną metrykę ma także Bzowo, pojawia się w źródłach już w 1295 r. jako wieś kościelna. Miała dwa działy, jeden należał do miejscowego kościoła parafialnego jeszcze w XVI w. i później, zaś drugi do komturstwa grudziądzkiego, a potem do zamku grudziądzkiego. Jej nazwę J.Maciejewski wyprowadza od imienia Sobiesław. Kościół w tej wsi pod wezwaniem św. Wawrzyńca, późnobarokowy, wzniesiony w 1768 r. na miejscu wcześniejszego. W 1745 r. Bzowo folwark przejęła rodzina Gordonów, zaś wieś Bzowo Kościelne po I rozbiorze przeszło na własność pruskiego skarbu. Historia Parafii Późnobarokowy, położony na wzniesieniu murowany z cegły i tynkowany kościół par. p.w. św. Małgorzaty zbudowano w 1768 r. w miejscu poprzedniego, przypuszczalnie drewnianego z 1703 r. Budynek odnawiany był w 1922 r. oraz po spaleniu wieży w
1930 r. Świątynia jest jednonawowa, ma krótkie, zamknięte trójbocznie prezbiterium, przystawioną do niego szerszą i wyższą prostokątną nawę, a od zachodu kwadratową wieżę. W prezbiterium sklepienie jest krzyżowe, a w nawie strop belkowany, zdobiony kroksztynami. Wystrój jest rokokowo-barokowy, zaś ołtarz główny regencyjny i pochodzi z końca XVIII w. Pozostałe wyposażenie pochodzi z różnych epok XVIII XIX w. We wsi ocalały pozostałości zespołu folwarcznego z XIX w. Na wzgórzach, wzdłuż nizin Wisły, położone są trzy grodziska wczesnośredniowieczne z okresu piastowskiego (VI XII w.). Foto: Mur okalający kościół i przyległy cmentarz parafialny.
Parafia Bzowo: Erygowanie 1290r. Kościół obecny 1768r. Konsekracja 20. VII. 1938r. Renowacja 2000 2005r. Miejscowości należące do parafii: Krusze, Osiek, Fletnowo Bzowo wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Warlubie. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Wbrew pozorom nazwa wzmiankowanej już w 1295 r. osady nie wiąże się z pospolitym krzewem ozdobnym - bzem, lecz z popularnym w średniowieczu na Pomorzu imieniem Sobiesz (Sobiesław). Nazwa zmieniała się z pierwotnego Sobieszowa przez Bszowo do funkcjonującego od końca XVI w. w Bzowa. Po wielkich powodziach w II poł. XVI w. w Bzowie osadzono holenderskich mennonitów. Umiejętność gospodarowania na podmokłych terenach sprawiła, że stali się pożądanymi kolonistami. Śladem ich bytności jest kościół z 1768 r. W okolicy domy drewnianej konstrukcji zrębowej, wybudowane w stylu holenderskim ok. poł.
XIX w. W pobliskim Osieku (2 km na wschód) odkryto ślady cmentarzyska grobów skrzynkowych, jedynego na nizinach nadwiślańskich, najniżej położonego na Kociewiu. 3 km na zachód od Bzowa znajduje się Góra Kościuszki (wzgórze 85 m n.p.m.) - nazwana tak dla uczczenia 110 rocznicy jego śmierci. Tekst na temat Bzowa zaczerpnięty z:http://pl.wikipedia.org Wieś Krusze pojawia się późno. Jej nazwę J.Macieiewski wywodzi od nazwy drzewa. Kol. i folwark Krusze znane są dopiero od 1777 r. Należały do parafii bzowskiej. W 1789 r. pozostawały w rękach rodziny Lodevels-Gordonów. Opracował o. Kajetan Sahlke, SVD, na podstawie wiadomości znajdujących się na stronach internetowych. Zdjęcia: o. Kajetan Sahlke, SVD