KARTKI Z KALENDARZA PIELGRZYMKA DO WŁOCH WE WSPOMNIENIACH UCZNIÓW ZESPOŁU SZKÓŁ IM. JANA PAWŁA II Z ŁĄKTY GÓRNEJ 8 GRUDNIA NIEDZIELA Nasza ośmiodniowa podróż do Włoch rozpoczęła się w sobotę 7 grudnia 2013 r. spod Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach i już tego samego dnia przekroczyliśmy granicę tego cudownego kraju. Długa droga w dużej części autostradami wiodła przez Polskę, Czechy i Austrię. Pierwszą noc spędziliśmy we włoskim miasteczku Tarvizio. W Alpach, bo właśnie w tych górach położone jest miasteczko, leżał śnieg i panowała iście zimowa aura. Piękne widoki mogliśmy podziwiać dopiero rano z okien hotelu a później z okien autokaru, bowiem dość wcześnie udaliśmy się w dalszą drogę. Tego samego dnia przybyliśmy do pierwszego miejsca w planie naszej pielgrzymki - miasta Loreto. To tutaj znajduje się Sanktuarium Matki Bożej Loretańskiej. Potężna Bazylika, której włoska nazwa brzmi Santa Casa di Loreto zbudowana jest w stylu późnogotyckim, a kształtem przypomina twierdzę. W jej wnętrzu znajduje się Święty Domek z Nazaretu, w którym archanioł Gabriel pozdrowił przyszłą Matkę Boga. Legenda głosi, że Święty Domek został przeniesiony do Loreto przez anioły. Domek to niewielki budynek składający się z trzech ścian. Wszystkie ściany mają grubość około 3 metrów i nie mają fundamentów. Wnętrze oświetla tylko jedno okno. Podobno przez to okno archanioł Gabriel przybył z posłannictwem. Wewnątrz jest przepierzenie z kraty, które dzieli pomieszczenie na symboliczne dwie części. Jedna część to pokoik, druga - kuchenka. W pokoiku znajduje się figura Matki Bożej z Dzieciątkiem, natomiast w kuchence wymurowany jest kominek oraz szafka na naczynia. Ściany zdobią freski. W środku Świętego Domku nie można wykonywać zdjęć, natomiast można zatrzymać się chwilę na cichą modlitwę. Marmurowa obudowa Świętego Domku została wykonana na rozkaz papieża Juliusza II przez najznamienitszych artystów włoskiego Odrodzenia. Loreto, to miejsce szczególnych uzdrowień i nawróceń.
Tuż obok Bazyliki znajduje się cmentarz wojskowy, wznoszący się trzema tarasami w górę, aż do stóp świątyni. Na cmentarzu spoczywa 1080 żołnierzy polskich, którzy podczas II wojny światowej walczyli na terenach Loreto i Ankony. Są to żołnierze z II Korpusu Polskiego Władysława Andersa. Żołnierze polscy przebywając w Loreto ratowali także bazylikę podczas pożaru. Po krótkiej modlitwie delegacja łąkieckiej młodzieży w składzie: Justyna, Mateusz i Maksymilian złożyła kwiaty i zapaliła znicze. Nasz pobyt w Loreto zakończył się spacerem po urokliwych uliczkach miasteczka i zakupie pamiątek na ulicznych straganach.
9 GRUDNIA - PONIEDZIAŁEK Miasto Asyż to rodzinne strony Świętego Franciszka. Przepiękną architekturę tego urokliwego położonego na wzgórzu miasta mogliśmy już podziwiać podczas przejazdu z okien autokaru. W mieście odwiedziliśmy prawie wszystkie miejsca związane z osobą Świętego. Zobaczyliśmy miejsce Jego urodzenia oraz Kościół Nowy wzniesiony na terenie rodzinnego domu. Zwiedzanie Asyżu rozpoczęliśmy od Kościoła Matki Boskiej Anielskiej znajdującego się na obrzeżach miasta. Tam mogliśmy zobaczyć, jak wyglądała zachowana do dziś pierwsza kaplica Franciszkanów, czyli Porcjunkula. W godzinach popołudniowych nawiedziliśmy Bazylikę Świętego Franciszka i mieliśmy czas na modlitwę. Imponująca bazylika, zaliczana do najpiękniejszych chrześcijańskich świątyń, składa się z dwóch kościołów - dolnego i górnego, pod którymi mieści się krypta. Jest ona bardzo okazała i ozdobiona wspaniałymi dziełami sztuki. Wyjątkowe miejsce zajmują freski na ścianach nawy. Jest to jedno z pierwszych dzieł, w których dokonano nowatorskiej próby nadania obrazom trójwymiarowego charakteru, połączenia postaci ludzkiej z otaczającym ją pejzażem, a także zerwania z obowiązującą wcześniej zasadą frontalnego przedstawiania osób. Malowidła są powszechnie znane jako freski Giotta. Głównym tematem dekoracji nawy są dzieje św. Franciszka. Opowiedziano je na 28 obrazach, nad którymi przedstawiono sceny z Pisma Świętego. Tutaj mieliśmy okazję także modlić się przy grobie Świętego Franciszka - pierwszego Franciszkanina.
Drugą co do ważności świątynią Asyżu jest Bazylika św. Klary Santa Chiara zbudowana na miejscu dawnego kościółka San Giorgio, w którym pochowano św. Franciszka. W Bazylice Świętej Klary widzieliśmy oryginalną ikonę San Damiano, z której Chrystus przemówił do Świętego, prosząc go o naprawę Jego domu. Z nawy schodzi się do XIX-wiecznej krypty z grobem św. Klary; jest tu kryształowy relikwiarz, w którym przechowuje się jej ciało, oraz kamienny prosty sarkofag - pierwotny grobowiec. Na terenie całego miasta mogliśmy podziwiać wspaniałe szopki umieszczone w ogrodach, na placach oraz balkonach domów, na pamiątkę pierwszej szopki wybudowanej w 1223 r. przez Świętego Franciszka.
Z żalem w sercach opuszczaliśmy tego popołudnia Asyż i wyruszaliśmy do kolejnego miejsca w planie naszej pielgrzymki, czyli małej miejscowości o nazwie Cascia, będącej najbardziej znanym miejscem kultu świętej Rity. Po wejściu do Sanktuarium św. Rity, którego budowę ukończono zaledwie w 1947 roku, naszym oczom ukazały się malowidła na ścianach i suficie we wszystkich kolorach tęczy. Nasz wzrok szybko jednak skierował się na lewą absydę, gdzie znajduje się bogato zdobiona kaplica ograniczona wysoką kratą. Za nią znajduje się szklany sarkofag, w którym złożone jest ciało św. Rity, które od jej śmierci w 1457 roku aż po dziś dzień nie uległo rozkładowi. Bezgraniczna miłość Rity do Jezusa Ukrzyżowanego sprawiła, że od kilkuset lat udziela On ludziom przez Jej wstawiennictwo wielu łask. Obok sarkofagu, na ścianach wiszą różne wota i zdjęcia przywiezione tu przez czcicieli św. Rity. Wśród nich jest między innymi koszulka Juventusu Turyn należąca do jednego z najlepszych włoskich piłkarzy ostatnich lat, Alessandro del Piero. Czynnie włączyliśmy się w oprawę Mszy św., odprawionej przez podróżującego z nami kapłana. Nasza grupa zaśpiewała pieśń My Jana Pawła uczniowie.
Wieczorem dotarliśmy wreszcie do Rzymu. Od pierwszego momentu, aż do dnia wyjazdu zachwycaliśmy się jego widokami. Wielkie wrażenie w tym pierwszym momencie wywarł na nas widok miasta nocą. Tysiące lamp rozświetlające rzymskie ruchliwe ulice, świąteczne aranżacje, błyszczące choinki wprowadziły nas w radosny nastrój i rekompensowały trudy wcześniejszej podróży. Zamieszkaliśmy w Polskim Domu Pielgrzyma pod nazwą Sursum Corda prowadzonym przez bardzo sympatyczne polskie siostry zakonne. 10 GRUDNIA - WTOREK Wcześnie rano, bo już kilka minut po godzinie ósmej, wyruszyliśmy zwiedzać Wieczne Miasto Rzym. Plan tego dnia, podobnie jak każdego innego, był bardzo napięty. Zaczęliśmy od zwiedzania Katakumb św. Kaliksta - miejsca pochówku pierwszych chrześcijan. Katakumby to system kilkukondygnacyjnych podziemnych korytarzy z wydrążonymi komorami. Korytarze Katakumb Kaliksta osiągnęły długość 20 km. Rzym był dosłownie otoczony takimi cmentarzami (szacuje się, że było ich około 60!), powstałymi głownie między II a IV w. n. e. W katakumbach zmarłych chowano w grobowych niszach wydrążonych w ścianach korytarzy lub w większych komorach, które później przekształcono w miejsca kultu. Ściany były często bogato dekorowane, zdobione freskami i stiukami przedstawiającymi symbole różnych religii wyznawanych przez zmarłych. W katakumbach chrześcijańskich najczęściej były to gołębie z gałązką oliwną, ryby czy winogrona. Katakumby św. Kaliksta należą do największych i najciekawszych w Wiecznym Mieście. Swą nazwę zawdzięczają diakonowi, św. Kalikstowi, który w III wieku został zarządcą tego cmentarza. Po opuszczeniu katakumb odbyliśmy spacer najstarszą drogą rzymską, czyli słynną Via Appia Antica. Droga Appijska to najstarsza droga rzymska zwana przez Rzymian regina viarum, czyli królową dróg. Rozpoczyna się w Rzymie przy Circo Massimo i biegnie (obecnie z przerwami) na południe aż w okolice Kapui pod Nepolem, gdzie skręca na wschód i ciągnie się aż do miasta Brindisi na wybrzeżu Adriatyku łącząc się tam z Via Traiana współcześnie z Via
Adriatica. Przyswoiliśmy dużą dawkę wiedzy z ust naszych przewodników, ale nadal nie mogliśmy uwierzyć że znajdujemy się na tej słynnej rzymskiej drodze, o której do tej pory czytaliśmy w podręcznikach do historii. Wzdłuż Via Appia Antica znajduje się wiele miejsc, które warto odwiedzić, między innymi położony przy rozwidleniu czterech dróg kościół Domine Quo Vadis. Świątynia pochodzi z XVII wieku i według tradycji upamiętnia miejsce spotkania św. Piotra z Jezusem, podczas ucieczki Apostoła ze spalonego przez Nerona Rzymu i przed prześladowaniami chrześcijan. Święty Piotr zaskoczony spotkaniem miał zapytać: Quo Vadis, Domine? Chrystus odpowiedział, że idzie, żeby dać się powtórnie ukrzyżować. To spotkanie skłoniło św. Piotra to powrotu do Rzymu, gdzie poniósł śmierć męczeńską. W środku kościoła znajduje się kopia odcisku stóp Jezusa oraz popiersie Henryka Sienkiewicza, autora słynnej powieści o czasach prześladowania pierwszych chrześcijan. Kolejną świątynią, którą tego dnia nawiedziliśmy była Bazylika św. Pawła za Murami - miejsce pochówku świętego Pawła. W centralnej części nawy głównej nad grobem Świętego Pawła znajduje się gotycki baldachim. Absyda kończąca nawę główną ozdobiona jest mozaiką w stylu bizantyjskim. Ukazano na niej Chrystusa na tronie w otoczeniu świętych: Piotra, Andrzeja, Pawła i Łukasza. Na ścianach naw znajdują się medaliony z wizerunkami kolejnych papieży, od św. Piotra, aż do papieża Franciszka. Legenda głosi, że jeżeli na wszystkich wolnych miejscach powstaną medaliony z wizerunkami papieży, wówczas nastąpi koniec świata. Pośrodku dziedzińca możemy podziwiać posąg Apostoła. Drzwi po prawej stronie bazyliki to Święta Brama otwierana z okazji jubileuszu roku świetego.
Kolejnym miejscem, do którego dotarliśmy było Koloseum. Amfiteatr Flawiuszów, od średniowiecza potocznie nazywany właśnie Koloseum, jest najbardziej znanym symbolem Wiecznego Miasta i zarazem jedną z najwspanialszych budowli antycznych, która dotrwała do naszych czasów. Został wybudowany na przełomie VIII i IX wieku naszej ery. Jest on doskonałym świadectwem wielkiego poziomu architektury i budownictwa Imperium Rzymskiego. W amfiteatrze odbywały się walki gladiatorów, przedstawienia, popisy akrobatyczne a także krwawe widowiska. Nazwa Koloseum pochodzi od pobliskiego posągu Nerona - Heliosa o kolosalnych rozmiarach. Koloseum do dzisiaj jest dumą Rzymu i wzbudza zachwyt każdego, kto przyjeżdża do Wiecznego Miasta. Jest usytuowane w samym sercu stolicy, w otoczeniu wielu zabytków, m. in. Forum Romanum i parku Oppio, gdzie można odpocząć kryjąc się w cieniu drzew. Do Polski przywieźliśmy bogatą wiedzę przekazaną nam przez uroczą panią przewodnik oraz zrobione w tym miejscu pamiątkowe zdjęcia. Po wyjściu z Koloseum udaliśmy się na Forum Romanum, czyli na najstarszy reprezentacyjny plac rzymski pochodzący z VIII w. p. n. e. Pełnił on rolę placu miejskiego, który z handlowego stał się placem o znaczeniu kultowym i politycznym. Pomiędzy Forum Romanum, a Koloseum wybudowano Łuk Konstantyna Wielkiego dla uczczenia dziesięciolecia jego rządów. Spacerem, połączonym z przyswajaniem wiedzy znanej nam wcześniej z książek, a teraz słyszanej z ust przewodnika dotarliśmy na Wzgórze Kapitol dawne miejsce obronne oraz miejsce kultu religijnego. Od początków Rzymu Kapitol był twierdzą i sanktuarium oraz symbolem miasta.
Kapitol był jedyną częścią miasta, która oparła się najazdowi Galów z doliny Padu, w roku 390 p. n. e. Obecny kształt wzgórza został zaprojektowany przez Michała Anioła. Plac z trzech stron otoczony jest budynkami, w części środkowej stoi pomnik Marka Aureliusza. W bocznej części placu widzieliśmy słynną rzeźbę wilczycy karmiącej bliźnięta. Prawie natychmiast przypomnieliśmy sobie jej widok na ilustracjach w podręcznikach do historii. Ten spacer to wspaniała lekcja historii na żywo, o której wcześniej mogliśmy tylko pomarzyć. 11 GRUDNIA - ŚRODA Dzień był od samego rana wyjątkowy. Czuliśmy, że czeka nas coś wielkiego. Wiedzieliśmy o tym już dużo wcześniej, ale i tak byliśmy bardzo podekscytowani i nie mogliśmy się doczekać porannego wyjazdu. Pogoda zapowiadała się piękna, a my mieliśmy udać się na Audiencję Generalną z Ojcem Świętym. Odbywała się ona na Placu Świętego Piotra. Każdy otrzymał bilet wstępu na plac tzw. miejscówkę, a następnie zobowiązani byliśmy przejść przez bramki kontrolne ustawione tam ze względów bezpieczeństwa. Naszym oczom ukazał się wspaniały widok. Ogromny plac, tłumy wiernych oczekujących już od wczesnych godzin porannych a na końcu oświetlona porannym słońcem Bazylika św. Piotra. Wszystko to potęgowało w nas poczucie wyjątkowości tego dnia. Czekaliśmy prawie dwie godziny, ale warto było. Około godziny dziesiątej dało się odczuć w tłumie pewne poruszenie. To właśnie papież rozpoczynał swoje środowe spotkanie z wiernymi zgromadzonymi na placu. Mieliśmy możliwość zobaczenia Papieża Franciszka z odległości dosłownie kilku metrów oraz zrobienia Mu zdjęć. Radosny nastrój towarzyszył nam przez cały czas pobytu na placu. Dało się odczuć, że to wspaniały pełen ciepła i miłości Człowiek. Z jego twarzy nie znikał uśmiech, a podawane mu dzieci całował z czułością w czoło.
Po zakończeniu przejazdu Papież Franciszek modlił się z wszystkimi na placu, a na zakończenie audiencji pobłogosławił wszystkich zebranych. Poświęcił także różańce i inne, zakupione wcześniej, a bardzo ważne dla nas pamiątki. Przywieźliśmy je do Polski i podarowaliśmy osobom, o których w czasie pobytu we Włoszech myśleliśmy, a także w intencji, których się modliliśmy. Było to dla nas duże przeżycie, które z pewnością na długo pozostanie w naszych sercach i pamięci. Następnie udaliśmy się na Lateran, gdzie znajduje się Bazylika Św. Jana. To jedna z czterech bazylik większych, dawna siedziba papieży. Zbudowana została w IV wieku przez cesarza Konstantyna Wielkiego na gruntach pałacu rzymskiej rodziny Lateranów. Na terenie bazyliki znajdują się groby niektórych papieży. Tu uczestniczyliśmy we Mszy Świętej. Udział w niej był dla nas wielkim przeżyciem, ponieważ w oprawę zaangażowani zostali opiekunowie młodzieży z poszczególnych grup. Po wschodniej stronie od wejścia nawiedziliśmy Sanktuarium Świętych Schodów. Liczące 28 stopni schody zgodnie z legendą pochodzą z pałacu Poncjusza Piłata. Po nich Jezus Chrystus miał być prowadzony na sąd. Schody przywiezione zostały z Jerozolimy do Rzymu w r. 326 przez św. Helenę, matkę cesarza Konstantyna I. Obecnie pokryte są drewnianą okładziną i wolno je przemierzać tylko na kolanach. Kolejnym punktem zwiedzania była Bazylika Matki Bożej Większej. Jak głosi legenda, o jej wybudowanie poprosiła we śnie Matka Boska i wskazała to miejsce w Rzymie, na które w lecie spadnie śnieg. Z tego względu kościół położony na wzgórzu Eskwilin nazywany jest także Bazyliką Matki Boskiej Śnieżnej. To najważniejsze miejsce kultu maryjnego w Wiecznym Mieście oraz największa świątynia, spośród osiemdziesięciu rzymskich świątyń poświęconych Matce Bożej. W Bazylice tej znajdują się relikwie żłóbka świętego. Tego samego dnia weszliśmy na Schody Hiszpańskie, liczące 138 stopni. Są one miejscem tłumnie odwiedzanym przez turystów z całego świata. Odbywają się na nich coroczne pokazy mody, a wiosną zdobi je kwiatowa dekoracja ustawiana z okazji festiwalu kwiatów. W okresie Bożego Narodzenia na tarasie schodów ustawiana jest szopka. Następnie udaliśmy się na Plac Navona, gdzie w centralnej części znajduje się Fontanna Czterech Rzek. Cztery postacie, wraz z elementami krajobrazu w postaci palm, zwierząt symbolizują cztery rzeki z czterech kontynentów. Niedługo później mieliśmy okazję podziwiać Zamek Świętego Anioła, którego nazwa pochodzi od umieszczonej na szczycie wielkiej figury archanioła wykonanej z brązu. W 1227 roku zamek połączono podziemnym korytarzem z Watykanem. Ukryty korytarz miał zapewniać papieżom możliwość ucieczki
do fortecy. Budowla była pierwotnie monumentalnym grobowcem Hadriana i jego rodziny. W średniowieczu zamieniono go w fortecę, która przez blisko tysiąc lat pozostawała najpotężniejszym punktem obronnym Rzymu. W czasach renesansu, w dolnej części budowli mieściły się więzienia, a w górnej luksusowe apartamenty papieskie oraz archiwum i skarbiec Państwa Kościelnego. 12 GRUDNIA CZWARTEK Tego dnia wróciliśmy do Watykanu. Zwiedzanie zaczęliśmy od Muzeum Watykańskiego, w którym mogliśmy podziwiać bogate zbiory świata starożytnego i chrześcijańskiego. Początkiem zbiorów była kolekcja dzieł sztuki zgromadzonych przez kardynała Giuliana delle Rovere (późniejszego papieża Juliusza II) w XVI wieku. Do muzeum włączono także pomieszczenia z freskami Rafaela i Kaplicę Sykstyńską. Kaplica Sykstyńska od początku była przeznaczona na ważniejsze uroczystości kościelne. Dawniej często odprawiano w niej Msze św. To tu odbywają się konklawe, czyli wybory nowego papieża. Specjalny piec wstawiany na czas wyborów ma wyprowadzony ponad dach komin. Kolor wydobywającego dymu informuje zgromadzonych na Placu Świętego Piotra o wynikach głosowania: czarny - nie udało się jeszcze wybrać nowego papieża, biały - decyzja o wyborze została podjęta. Następnie nawiedziliśmy najbardziej znaną w Rzymie Bazylikę św. Piotra. Położona jest na miejscu cyrku Nerona, gdzie został ukrzyżowany Święty Piotr. To najważniejsze miejsce hierarchii kościelnej oraz jedna z najbardziej monumentalnych budowli na świecie. Pod bazyliką mieści się grób Świętego Piotra. Wewnątrz znajdują się dzieła tej miary, jak Pieta Michała Anioła. Ponadto liczne nagrobki, posągi papieży i świętych, freski oraz mozaiki sufitowe. Wygląd bazyliki zawdzięczamy wspaniałym artystom, takim jak: Bramant, Rafael, Peruzzi, konstruktor głównej kopuły Michał Anioł, a także Giacomo della Porta i Bernini. Nad ołtarzem głównym wznosi się olbrzymi baldachim wykonany z brązu. Po obu stronach bazyliki znajdują się liczne kaplice. W jednej z nich, kaplicy Świętego Sebastiana, zatrzymaliśmy się na dłużej, bowiem dotarliśmy do celu naszej pielgrzymki - miejsca spoczynku ciała Błogosławionego Jana Pawła II. Grób papieża Polaka odwiedzany jest przez rzesze pielgrzymów z całego świata. Znaleźliśmy się miejscu, o którym marzy prawie każdy Polak. To dla nas szczególne miejsce ze względu na to, że nasza szkoła nosi imię Jana Pawła II i od lat społeczność całej szkoły czekała na takie wydarzenie. Nie zdawaliśmy sobie sprawy, że stanie się to w tym roku. Tu mieliśmy czas na modlitwy do Niego w intencjach, z którymi przyjechaliśmy. Pod Bazyliką znajdują się Groty Watykańskie, czyli kaplice mieszczące groby papieży, kardynałów i władców. Po ich zwiedzeniu wspięliśmy się na kopułę Bazyliki liczącą 581 schodów, skąd roztaczał się wspaniały widok na Rzym. Kilkoro z nas, pomimo lęku wysokości wykonało wspaniałe panoramiczne zdjęcia.
W dalszej części dnia mieliśmy okazję podziwiać architekturę miasta w tym liczne place, pomniki, fontanny oraz piękne mosty na rzece Tybr. Wąskimi uliczkami bezustannie zatłoczonego centrum Rzymu dotarliśmy na jedno z najbardziej popularnych miejsc stolicy mały placyk z ogromną fontanną. Fontanna Di Trevi to jedna z najpiękniejszych i najbardziej imponujących włoskich budowli wodnych. Centralną postacią fontanny jest Neptun zwany też Oceanem; na jego straży, po obu stronach stoją dwa trytony symbolizujące dwa odmienne nastroje morza- sztorm i ciszę morską. Na balustradzie stoją cztery statuy symbolizujące cztery pory roku, natomiast w sąsiednich niszach znajdują się kobiece postaci reprezentujące alegorie Zdrowia i Obfitości. Światową sławę Fontanna di Trevi zawdzięcza niepowtarzalnemu urokowi i zwyczajowi wrzucania pieniążków do niecki. To wiekowa tradycja, której z pewnością nie oprze się żaden turysta, pozwalająca wrócić w to miejsce w przyszłości, aby jeszcze raz zobaczyć i usłyszeć szum kryształowej wody. 13 GRUDNIA - PIĄTEK W ostatnim dniu pielgrzymki zwiedziliśmy Padwę. Znajduje się tam najsławniejsza romańsko - bizantyńska świątynia świata chrześcijańskiego - Bazylika Świętego Antoniego. Najbardziej znanym miejscem w świątyni jest kaplica Świętego Antoniego, w której znajduje się Jego grób. Marmurowa ściana kaplicy udekorowana jest dziewięcioma płaskorzeźbami ukazującymi życie i cuda Antoniego Padewskiego. Dzisiejszy zewnętrzny wygląd Bazyliki jest w głównej mierze efektem trzech rekonstrukcji dokonanych w latach 1238-1310. Do najważniejszych dzieł sztuki znajdujących się wewnątrz świątyni zaliczyć możemy: rzeźby dłuta Donatella, freski Giotta, cykl obrazów poświęconych Maksymilianowi Kolbe, a także dzieła Tycjana, Fillipa Prodiego i innych. W pobliżu bazyliki znajdują się budynki klasztorne zakonu założonego przez Św. Antoniego.
W czasie spaceru po mieście mieliśmy okazję podziwiać dziedziniec jednego z najstarszych uniwersytetów europejskich, założonego w 1222 r. przez grupę profesorów i studentów z Uniwersytetu Bolońskiego. Studiowało na nim wielu wybitnych Polaków, m. in.: P. Włodkowic, M. Kopernik, J. Kochanowski, H. Ossoliński, J. Zamojski. Na Uniwersytecie Padewskim wykładał m.in. Galileusz. Po raz kolejny znaleźliśmy się w miejscu, o którym uczyliśmy się na lekcjach i które oglądaliśmy na zdjęciach. Czas jak zwykle biegnie bardzo szybko i nasza podróż również dobiegała końca. Było to ostatnie miejsce w planie naszego zwiedzania. Zapadał zmrok a nas czekała jeszcze podróż do alpejskiego hotelu na nocleg. 14 GRUDNIA SOBOTA Zaraz po śniadaniu i krótkich pożegnaniach w alpejskim hotelu udaliśmy się w drogę powrotną do Polski. Żegnały nas ośnieżone szczyty Alp, a my powoli żegnaliśmy się z ziemią włoską, w której spędziliśmy te wspaniałe osiem dni oraz z naszymi przyjaciółmi, których mieliśmy szczęście poznać podczas tej pielgrzymki. Wszyscy byliśmy trochę zmęczeni i stęsknieni za swoimi bliskimi. Z tęsknotą mieszały się uczucia radości z faktu spełnienia się w naszym życiu czegoś wielkiego i niepowtarzalnego. Do Krakowa dotarliśmy w późnych godzinach wieczornych, a do Łąkty Górnej około 23.00, gdzie czekali na nas rodzice. Wspomnienia z pielgrzymki i wszystko to, czego doświadczyliśmy będzie tkwiło w naszych sercach. Będziemy do nich wracać pamięcią przez długie lata. Wycieczkę do Włoch zawsze będę wspominać z sentymentem. Po pierwsze dlatego, że był to mój pierwszy wyjazd do obcego kraju, a więc nie lada przeżycie dla nastolatki. Po drugie, miałam okazję podziwiać wspaniałość najpiękniejszych miejsc w tym urokliwym kraju. Byłam zachwycona możliwością zobaczenia, a nawet dotknięcia miejsc, budowli, dzieł sztuki, które do tej pory mogłam oglądać tylko na zdjęciach, o których uczyłam się w szkole. Szczególnym wydarzeniem dla mnie było uczestnictwo w audiencji generalnej papieża Franciszka. Niesamowite spotkanie z niezwykłym człowiekiem. Myślę, że ta podróż dała mi bardzo wiele. W jej czasie dokonałam wielu przemyśleń, które - mam nadzieję - zaowocują w dalszym moim życiu. Wiktoria Kamionka
Moje emocje po przyjeździe z Włoch do dzisiaj nie opadły. Te osiem dni spędziliśmy cudownie! Poznaliśmy wielu nowych ludzi, z którymi zawarliśmy przyjaźń. Nowe miejsca, otoczenie, kultura to wszystko sprawiło, że do dzisiaj miło wspominam ten czas. Magdalena Puch Wycieczka do Rzymu była cudowna. Poznałam wielu wspaniałych ludzi, z którymi kontakt utrzymuję do dziś. Podczas pobytu bardzo dużo zwiedzaliśmy, lecz największe wrażenie wywarła na mnie audiencja u papieża Franciszka. Nie zabrakło też wolnego czasu na fajne rozmowy z rówieśnikami. Z chęcią pojechałabym jeszcze raz. Barbara Kukla Wrażenia, jakie towarzyszyły mi podczas pielgrzymki do Rzymu, zaraz po przyjeździe a nawet teraz, można ująć jednym słowem: WOW! Wszystko było wspaniałe, począwszy od niesamowitych zabytków i rozrywek, aż po przemiłych ludzi, którzy się nami zajmowali. Panowała radosna atmosfera (szczególnie w autobusie). Gabriela Mrugacz Najbardziej z wycieczki do Rzymu podobała mi się atmosfera, jaka na niej panowała oraz to, że uczestniczyły w niej tak wspaniałe i otwarte na przyjaźń osoby. Podczas tych siedmiu niezapomnianych dni nigdy nie czułam się samotna, zawsze mogłam liczyć na pomoc ze strony opiekunów każdej z grup oraz koleżanek i kolegów, z którymi podróżowałam. Dzięki temu wyjazdowi zaprzyjaźniłam się z osobami z Bachowic, Szczawnicy oraz Ropy. Ta wycieczka była wspaniała i nigdy jej nie zapomnę. Patrycja Krawczyk Wycieczka do Rzymu wzbogaciła moją wiedzę z historii. Była też bardzo integracyjna, można było poznać wiele ciekawych osób. Przeżyłam tam bardzo, ale to bardzo dużo niesamowitych chwil. Najbardziej podobał mi się sam Rzym. Z chęcią pojechałabym tam jeszcze raz. Justyna Dziedzic Największe wrażenie podczas pobytu we Włoszech wywarła na mnie audiencja generalna u papieża Franciszka. Wielkie znaczenie miało dla mnie to, że mogliśmy usłyszeć polskie tłumaczenie kazania wygłoszonego na Placu św. Piotra oraz świadomość, że to spotkanie z głową Kościoła katolickiego. Papież przejeżdżał, niecałe 3 metry od nas i udzielił nam błogosławieństwa. Nie zapomnę tego do końca życia. Ponadto zachwyciło mnie cudowne miasteczko Asyż. Piękne wąskie uliczki, kamienice i placyki, których jest tam mnóstwo. Wszystko to tworzy niepowtarzalny klimat ciepła i przytulności, który potęguje się jeszcze przez otwarte i radosne usposobienie Włochów. Ludzie Ci to optymiści, którzy czerpią radość z każdej chwili życia. Włochy to piękny kraj i na pewno tam kiedyś powrócę. Katarzyna Mech Wycieczka do Rzymu bardzo mi się podobała. Poznałam wspaniałych ludzi, dzięki którym przeżyłam niezapomniane chwile. Największe wrażenie wywarło na mnie spotkanie z papieżem Franciszkiem podczas audiencji generalnej. Szczególnie zachwycił mnie widok Rzymu nocą. Z przyjemnością i wielką ochotą wróciłabym tam jeszcze raz.
Izabela Dudek Wycieczka do Rzymu była bardzo interesująca. Bardzo dużo zwiedzaliśmy, ale nie zabrakło też czasu na integrację z rówieśnikami z innych szkół. Zawiązaliśmy nowe przyjaźnie i podtrzymujemy je nadal. Bardzo podobała mi się ta pielgrzymka i chętnie wybrała bym się jeszcze raz. Maria Krawczyk Z wycieczki do Rzymu przywiozłam wspomnienia wielu wspaniałych przeżyć. Zaprzyjaźniłam się z wieloma osobami i wciąż utrzymuję z nimi kontakt. Miejsca, które zwiedzaliśmy, bardzo mi się spodobały i sprawiły, że moim marzeniem jest tam wrócić. Izabela Dziedzic We Włoszech najbardziej spodobał mi się Asyż. To malownicze miasto otoczone jest wspaniałą przyrodą. Aleje drzew palmowych, świetnie komponują się z kamienicami wzdłuż ulic. Natomiast największe wrażenie wywarło na mnie uczestnictwo w audiencji generalnej u Ojca Świętego. Dzięki temu, pod jego przewodnictwem, mogliśmy się modlić do Boga z samego serca chrześcijaństwa. Kinga Łowczowska Opracowanie: Wiesława Kruczyńska Stary - nauczyciel Zespołu Szkół im. Jana Pawła II w Łąkcie Górnej wraz z uczniami, laureatami VII edycji projektu Mieć wyobraźnię miłosierdzia.